Θα συμφωνήσω με τον φίλο Open Mind σ' αυτό που αναφέρει:

quote:

---

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΝΤΩΣ Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΤΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΟΣΟ ΜΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ.

---

Θα ήταν ίσως κάπως "καταχρηστικό" να προσπαθήσουμε να δώσουμε ένα χρονικό όριο μέσα στο οποίο η ψυχή θα έχει εξελιχθεί τόσο πολύ ώστε να έχει φτάσει στην φώτιση - ή αλλιώς θέωση αν το προτιμάς.
Κι αυτό γιατί η κάθε ψυχή έχει την δική της πορεία να διαγράψει και στο τέλος της κάθε ενσάρκωσης θα πρέπει να αξιολογήσει τα όσα διδάχθηκε και βίωσε ώστε να προχωρήσει λίγο παραπέρα.
Φαντάσου ένα πυραμιδοειδές σχήμα στο οποίο ο άνθρωπος κάνει ένα βήμα την φορά.
Το βήμα μπορεί να το κάνει με μια σχετική ευκολία αλλά μπορεί και να δυσκολευθεί αρκετά για να πάει λίγο παραπάνω.
Αυτό συμβαίνει επειδή έχει κάποια δυσκολία να κατανοήσει κάτι ή να καταλάβει τον σκοπό κάποιου συγκεκριμένου διδάγματος.

Οπότε δεν ξέρω κατά πόσο μπορούμε να δώσουμε έναν αριθμό απαιτούμενων ενσαρκώσεων, ούτε να το εντάξουμε σε ένα χρονικό όριο.

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Ελπίζω να υπάρχει κάτι ακόμα μετά τον θάνατο, κάτι που θα οδηγεί την ψυχή μας σε ανώτερα επίπεδα συνείδησης, να τη γεμίζει με διαφορετικές κάθε φορά εμπειρίες και να ορίζεται πλέον η ψυχή μας σε συνάρτηση με κάτι ανώτερο από τα γήινα δεδομένα.

---

Η αλήθεια είναι πως δε μπορούμε να αποφανθούμε - τουλάχιστον στην παρούσα φάση που βρίσκεται η ανθρωπότητα - εάν υπάρχει ψυχή ή όχι.
Απλά πιστεύουμε οτι υπάρχει και μερικές φορές αυτή η πίστη μας αποτελεί μια βεβαιότητα.
Οι λόγοι για τους οποίους πιστεύουμε στην ύπαρξη της τόσο δυνατά μπορεί να είναι διάφοροι.
Πιστεύω όμως πως μέσα από τον κύκλο των ενσαρκώσεων, η ψυχή μας σταδιακά προσεγγίζει τα ανώτερα επίπεδα συνείδησης που αναφέρεις.
Κι οι ενσαρκώσεις κάνουν αυτό ακριβώς που αναφέρεις, γεμίζουν την ψυχή με εμπειρίες, τη μαθαίνουν πράγματα και την διδάσκουν.
Αν αντιπαραβάλλουμε την αιωνιότητα με την τωρινή παρουσία μας στην γη, πιστεύεις οτι τα μαθήματα που παίρνουμε είναι αρκετά για να μας οδηγήσουν στην ανώτερη αυτή βαθμίδα μετά τον φυσικό μας θάνατο?

Από την άλλη, εάν δεχθούμε οτι ερχόμαστε στην γη μόνο μια φορά, πως θα ανέλθει στα ανώτερα επίπεδα συνείδησης ένα παιδάκι πχ που σκοτώνεται στον πόλεμο στην ηλικία των 2 ετών (που δεν έχει δηλαδή αποκτήσει αρκετές εμπειρίες ακόμα από την ζωή) ή ένας άνθρωπος ο οποίος διαπράττει 20 φόνους?
Αν αυτός ο δολοφόνος πχ διαπράξει 20 φόνους κι ανέλθει στην ανώτερη βαθμίδα συνείδησης, θα είναι δίκαιο για ένα μακάριο άνθρωπο που αγωνίζεται καθημερινά για την ψυχή του?

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Πόσες φορές πρέπει να αλλάξει σώμα μια ψυχή για να πούμε ότι έφτασε στο τέλος ;

---

Ελπίζω να μη σας πειράζει αν... πάρω μερικές μέρες άδεια. Έχω δώσει το PC μου για αναβάθμιση και στη δουλειά επικρατούν συνθήκες πνιγμού. Θα τα ξαναπούμε πολύ σύντομα όμως.

Με αγάπη,
Unseen

Η αλήθεια είναι πως για να γίνει κάτι μια ομαδική προσπάθεια θα πρέπει να έχουν "ενεργοποιηθεί" οι επιμέρους ατομικές μονάδες.
Αυτό δεν κολλάει και με αυτό που μαθαίναμε με την Φυσική πως η συνισταμένη δύο - ή και περισσότερων - δυνάμεων είναι το αποτέλεσμα αυτών που την αποτελούν?

Δε μπορούμε πράγματι να μιλάμε για μια ομαδική προσπάθεια, μια ομαδική αφύπνιση αν πρώτα δεν κοιτάξουμε να αφυπνιστούμε εμείς οι ίδιοι κι αν δεν προσπαθήσουμε να δώσουμε την απαραίτητη ώθηση και στους υπολοίπους να κάνουν το ίδιο.

quote:

---

Όσο περισσότεροι άνθρωποι εξελίσσονται τόσο αυτό επιδρά και στην εξέλιξη των άλλων.

---

Ναι, πιστεύω πως έτσι είναι.
Σα να υπάρχει μια αδιόρατη δύναμη η οποία να συνδέει εμάς με τους υπολοίπους και να υπάρχει μια αλληλεπίδραση.
Και σ' αυτό "κολλάει" πολύ καλά το πείραμα του Rupert Sheldrake που ανέφερες!

In anticipation of my resurrection...

Το ξέρω ότι δεν μπορεί να δώσει κάποιος μια σαφή απάντηση γιατί αυτό είναι αδύνατον.

Απλά έκανα αυτή την αφελή ερώτηση γιατί ενώ μ’ αρέσει αυτή η θεωρεία από πολλές πλευρές, την βρίσκω…δεν ξέρω πώς να το πω…κάπως φανταστική ή σαν να θέλαμε, να ήταν έτσι.

Αν πάρουμε τον άνθρωπο από τα αρχαία χρόνια, από τα χρόνια που έχει αρχίσει να καταγράφεται η ιστορία, ποια είναι η πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου με το πέρας τόσων αιώνων και τόσον ενσαρκώσεων ;

Και όταν λέμε πνευματική εξέλιξη φαντάζομαι ότι δεν εννοούμε την ποίηση και το θέατρο έτσι ;

Γιατί εγώ δε μπορώ να δω κάποια πνευματική εξέλιξη, το αντίθετο μάλιστα.
Αυτή ήταν και η αφορμή για την ερώτηση γιατί αν δεν είναι ορατή μια τέτοια εξέλιξη μετά από τόσες εκατοντάδες χρόνια, πόσες χιλιάδες θα χρειαστούν ;
Και με τι στοιχεία να στηρίξουμε τη θεωρία αυτή, όταν το τέλος στο ταξίδι αυτό, ούτε να το φανταστείς σε διάρκεια δεν μπορείς.

Μετά έχω να κάνω και ποιο χαζή ερώτηση.

Στράτος

quote:

---

Open Mind:
ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΣΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΘΕΩΡΩ ΑΠΙΘΑΝΗ ΚΑΘΩΣ
ΕΙΝΑΙ ΑΤΕΛΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΚΕΦΤΕΙ ΕΝΑ
ΑΤΕΛΕΣ ΤΡΟΠΟ ΑΛΛΑ ΕΝΑΝ ΤΕΛΕΙΟ.

---

Ακριβώς στην ανθρώπινη επιθμία κρύβεται η ερμηνεία και ανάγκη της μετενσάρκωσης. Πιο πάνω, ο φίλος Open Mind περνά την πορεία μας στη Γη από ένα αμιγώς ανθρώπινο φίλτρο. Η στάση του να μπούμε στα "παπούτσια" του θεού είναι πολύ συνηθισμένη. Προσπαθούμε να σκεφτούμε σαν να ήμασταν ο θεός, πάντοτε όμως μέσα από το ανθρώπινο πρίσμα, την ανθρώπινη λογική.

Νομίζω πως κάποιες καταστάσεις, όπως αυτή της μετέπειτα ζωής μας, πρέπει να κινούνται πέραν και έξω από τα ανθρώπινα δεδομένα. Φυσικά είναι περίπου ασυμβίβαστο το να προσπαθούμε να ορίσουμε μια ανθρώπινη κατάσταση με κάτι πέραν του ανθρώπινου. Πιστεύω όμως πως δεν πρέπει να ακολουθούμε ως σκεπτικό το τι μας αρέσει αλλά το τι μπορεί πραγματικά να συμβαίνει μετά τον θάνατό μας. Προσωπικά δεν θα με συνέρπαζε τόσο το να ξαναγυρίσω στη γη, όσο το να περάσω σε μια ανώτερη συνειδησιακή κατάσταση.

Μιας και πιστεύω πως η ψυχή μας πάντοτε θα χρειάζεται έναν "φορέα" (ανεξερτήτου "υφής") για να ορίζεται και να υφίσταται και συνδιάζοντας αυτό με την φυσική εξέλιξη, δεν είμαι θετικά κείμενος στην επιστροφή μας στη Γη αλλά θεωρώ πως μας περιμένει ένα νέο ξεκίνημα σε κάτι εντελώς διαφορετικό από εκείνη την κατάσταση που αφήσαμε στη γη.

Αν η ψυχή μας αποτελείται από ένα κβαντικό πάζλ εμπειριών, θεωρώ πως το παζλ τείνει προς την ολοκλήρωσή του μόνον όταν η ψυχή αλληλεπριδρά με όσο γίνεται περισσότερα περιβάλλοντα. Μια αιώνια εξάρτησή μας από το γήινο περιβάλλον, μόνον τη μερική εξέλιξη μπορεί να συντηρήσει.

Lux e tenebris

quote:

---

δεν είμαι θετικά κείμενος στην επιστροφή μας στη Γη αλλά θεωρώ πως μας περιμένει ένα νέο ξεκίνημα σε κάτι εντελώς διαφορετικό από εκείνη την κατάσταση που αφήσαμε στη γη.

---

Αγαπητέ μου Trithemius, κι αυτή η θεώρηση όμως δεν αποτελεί μια ανθρώπινη επιθυμία, όπως αναφέρεις και για τη μετενσάρκωση?

Φίλε Ευστράτιε, πιστεύω πως η "κατάπτωση" του ανθρώπου ίσως να συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν αρκετοί λαμπροί άνθρωποι οι οποίοι δίνουν μια ελπίδα φωτός στην ανθρωπότητα για το σήμερα και το αύριο.
Όσον αφορά την εξέλιξη όμως της ανθρωπότητας, μπορούμε να αναλογιστούμε σε τι σημείο ήμασταν στην αρχή και σε τι σημείο βρισκόμαστε σήμερα?

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Dying_Incubus
Φίλε Ευστράτιε, πιστεύω πως η "κατάπτωση" του ανθρώπου ίσως να συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν αρκετοί λαμπροί άνθρωποι οι οποίοι δίνουν μια ελπίδα φωτός στην ανθρωπότητα για το σήμερα και το αύριο.
Όσον αφορά την εξέλιξη όμως της ανθρωπότητας, μπορούμε να αναλογιστούμε σε τι σημείο ήμασταν στην αρχή και σε τι σημείο βρισκόμαστε σήμερα?

---

Φίλε μου Dying_Incubus, εγώ δε νομίζω πως η "κατάπτωση" του ανθρώπου συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Απλά εκτιμώ ότι πνευματικά (εσωτερικά) βρίσκεται πάνω κάτω στο ίδιο επίπεδο, και το μόνο που αλλάζει είναι συνθήκες γύρο του, που κατά βάση οφείλονται στην επιστημονική πρόοδο.

Μπορούμε να εντοπίσουμε στην ιστορία της ανθρωπότητας, ένα χρονικό διάστημα στο οποίο να παρατηρείται μια εσωτερική πνευματική ανάπτυξη που να είχε και μια ικανοποιητική διάρκεια ;

Και αν εντοπίσουμε κάποιο, ποιος ο λόγος της μη συνέχειας, από τη στιγμή που αυτές η ψυχές θα μετενσαρκώνονταν με περισσότερες εσωτερικές εμπειρίες ;

Λαμπροί άνθρωποι πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν στην ανθρωπότητα. Πόσους όμως από αυτούς, τους ξεχωρίζουμε για την εσωτερική τους πνευματικότητα και όχι για κάποια άλλα πνευματικά χαρακτηρίστηκα που τους έκαναν να ξεχωρίζουν ;

Φίλε μου Dying_Incubus, σε τι σημείο ήμασταν και σε τι σημείο βρισκόμαστε τώρα ; μπορείς να μου το διευκρινίσεις ;
Μιλάμε πάντα για την εσωτερική μας εξέλιξη, έτσι ;

Παιδιά συγνώμη αν γίνομαι κουραστικός με αυτές τις ερωτήσεις, που ξέρω ότι δεν μπορεί κανείς να δώσει μια ασφαλή απάντηση, αλλά επειδή μ’ αρέσει και μ’ ενδιαφέρει σαν θέμα, γι’ αυτό ρωτάω κάποια πράγματα για να το καταλάβω καλύτερα.

Στράτος

Παν μέτρον άριστον

Αναφέροντας τη λέξη "κατάπτωση" εννοούσα απομάκρυνση μας από την Φύση, την αλαζονεία μας και την ανάπτυξη των εγωϊστικών ενστίκτων μας.

quote:

---

Μπορούμε να εντοπίσουμε στην ιστορία της ανθρωπότητας, ένα χρονικό διάστημα στο οποίο να παρατηρείται μια εσωτερική πνευματική ανάπτυξη που να είχε και μια ικανοποιητική διάρκεια ;

---

Πιστεύω πως θα ήταν δύσκολο να δοθεί μια αντικειμενική απάντηση σ' αυτό το ερώτημα.
Η απάντηση θα πηγάζει τις περισσότερες φορές από τις προσωπικές πεποιθήσεις του εκάστοτε ανθρώπου για το τι συνιστά ευημερία, εσωτερική ανάπτυξη κτλ.
Κάποιος λοιπόν μπορεί να αναφέρει την Αναγέννηση, κάποιος την περίοδο της Αθήνας του Περικλή, κάποιος άλλος την περίοδο ακμής ενός αρχαίου πολιτισμού.

quote:

---

Και αν εντοπίσουμε κάποιο, ποιος ο λόγος της μη συνέχειας, από τη στιγμή που αυτές η ψυχές θα μετενσαρκώνονταν με περισσότερες εσωτερικές εμπειρίες ;

---

Δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν εφικτή μια συνέχεια σ' αυτό που ρωτάς.
Το κάθε πράγμα εκτελεί έναν κύκλο ζωής ο οποίος με την σειρά του δίνει στο τέλος του την αρχή ενός άλλου κύκλου.
Με αυτό το σκεπτικό, ένας Μεσαίωνας είναι αναπόφευκτο να έρχεται στην ανθρωπότητα.
Κάνει τον κύκλο του και σβήνοντας έρχεται η Αναγέννηση.
Χωρίς το ένα δεν υπάρχει και δεν προσδιορίζεται το άλλο.

Οι πνευματικά εξελιγμένοι άνθρωποι πάντοτε υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
Το αν θα μιλήσουν όμως στην ψυχή μας κι αν θα ανοίξουμε τα αυτιά μας και την καρδιά μας σε αυτά που προσπαθούν να μας πουν είναι μια δική μας υπόθεση, όχι δική τους.

Τώρα σχετικά με το σημείο στο οποίο ήμαστε κάποτε και το σημείο στο οποίο είμαστε σήμερα...
Δεν ξέρω αν μπορώ να δώσω μια σαφή κι εμπεριστατωμένη απάντηση.
Πιστεύω όμως πως με το πέρασμα των αιώνων ο άνθρωπος δυνητικά μπορεί να διευρύνει τα όρια της αντίληψης του και του νου του.
Ίσως εκεί είναι το κλειδί.
Πως παλιότερα μπορεί να είχε λιγότερα μέσα αλλά να έδινε μεγαλύτερη έμφαση στην εσωτερική του ανάπτυξη ενώ σήμερα υπάρχουν τα μέσα για μεγαλύτερη εσωτερική ανάπτυξη αλλά πρέπει να βρει τον τρόπο να το κάνει.

In anticipation of my resurrection...

Φίλε συνονόματε, τα ίδια που γίνονταν τότε, γίνονται και τώρα απλά έχουν αλλάξει τα μέσα.
Το περιτύλιγμα μόνο αλλάζει, το περιεχόμενο μένει πάντα ίδιο.
Και σήμερα φίλε μου οι περισσότεροι σκλάβοι είμαστε, απλά δεν θέλουμε μερικές φορές να το δούμε και να το παραδεχθούμε. Τουλάχιστον τότε, τα όρια ήταν διακριτά και ήξερες που βρίσκεσαι χωρίς να τρέφεις αυταπάτες.

quote:

---

Dying_Incubus
Πιστεύω πως θα ήταν δύσκολο να δοθεί μια αντικειμενική απάντηση σ' αυτό το ερώτημα.
Η απάντηση θα πηγάζει τις περισσότερες φορές από τις προσωπικές πεποιθήσεις του εκάστοτε ανθρώπου για το τι συνιστά ευημερία, εσωτερική ανάπτυξη κτλ.
Κάποιος λοιπόν μπορεί να αναφέρει την Αναγέννηση, κάποιος την περίοδο της Αθήνας του Περικλή, κάποιος άλλος την περίοδο ακμής ενός αρχαίου πολιτισμού.

---

Συμφωνώ μαζί σου ως προς τη δυσκολία της απάντησης.
Κάνοντας την ερώτηση, αυτές τις περιπτώσεις είχα κι εγώ κατά νου.
Και θα συμφωνήσω με αυτό που λες :

Η απάντηση θα πηγάζει τις περισσότερες φορές από τις προσωπικές πεποιθήσεις του εκάστοτε ανθρώπου για το τι συνιστά ευημερία, εσωτερική ανάπτυξη κτλ.

Αλλά σε αυτή την περίπτωση, δεν προσαρμόζουμε πάλι την απάντηση έτσι ώστε να ταιριάζει στα πιστεύω μας ; διαλέγουμε δλδ αυτό που μας καλύπτει και όχι απαραίτητα την αλήθεια.

quote:

---

Dying_Incubus
Το κάθε πράγμα εκτελεί έναν κύκλο ζωής ο οποίος με την σειρά του δίνει στο τέλος του την αρχή ενός άλλου κύκλου.

---

Στην περίπτωση της μετενσάρκωσης, έχουμε κύκλο ;
Εκτός αν κύκλο εννοείς την κάθε μετενσάρκωση ξεχωριστά, γιατί σαν αποστολή στο σύνολο της την βλέπω σαν ευθεία αποτελούμενη από κυκλάκια.
Δηλαδή κάπως έτσι οοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο .

quote:

---

Dying_Incubus
Πιστεύω όμως πως με το πέρασμα των αιώνων ο άνθρωπος δυνητικά μπορεί να διευρύνει τα όρια της αντίληψης του και του νου του.
Ίσως εκεί είναι το κλειδί.

---

Ίσως, δεν έχεις άδικο.

Στράτος

Παν μέτρον άριστον

quote:

---

Αλλά σε αυτή την περίπτωση, δεν προσαρμόζουμε πάλι την απάντηση έτσι ώστε να ταιριάζει στα πιστεύω μας ; διαλέγουμε δλδ αυτό που μας καλύπτει και όχι απαραίτητα την αλήθεια.

---

πιστεύω κι εγώ οτι η απάντηση για την καλύτερη περίοδο της ανθρωπότητας θα είναι η πιο βολική για τον καθένα μας.
Από την άλλη, θα μπορούσε να δοθεί μια συγκεκριμένη απάντηση η οποία και να εμπίπτει στο στοιχείο της αντικειμενικότητας?

Σχετικά με τους κύκλους που ανέφερα εννοούσα πως η κάθε ενσάρκωση μας αποτελεί έναν κύκλο ο οποίος, αν και φαινομενικά είναι ασύνδετος με τους υπόλοιπους κύκλους μας, εντούτοις προσδιορίζεται από αυτούς και παράλληλα προσδιορίζει και τους υπόλοιπους.

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Φίλε συνονόματε, τα ίδια που γίνονταν τότε, γίνονται και τώρα απλά έχουν αλλάξει τα μέσα.
Το περιτύλιγμα μόνο αλλάζει, το περιεχόμενο μένει πάντα ίδιο.
Και σήμερα φίλε μου οι περισσότεροι σκλάβοι είμαστε, απλά δεν θέλουμε μερικές φορές να το δούμε και να το παραδεχθούμε. Τουλάχιστον τότε, τα όρια ήταν διακριτά και ήξερες που βρίσκεσαι χωρίς να τρέφεις αυταπάτες.

---

Στράτος

Λήξη άδειας... Χαίρομαι πολύ που είδα κι έναν ακόμη φίλο, τον Ευστράτιο, στη συζήτηση. Αυτό που γράψατε, παιδιά, ότι δηλαδή η εποχή μας έχει τη μοναδικότητα να μας παρέχει πιο πολλές δυνατότητες αφύπνισης από ποτέ, είναι και για μένα αλήθεια. Πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε μια εξαιρετική καμπή στην πορεία της ιστορίας. Ίσως βιώσουμε εμείς ή τα παιδιά μας τη λαμπρότητα μιας ολοένα και πιο μαζικής αφύπνισης, μιας ολοένα και πιο όμορφης καθημερινότητας, ίσως…

Όσο για τον αριθμό των μετενσαρκώσεων, αγαπητέ μου Ευστράτιε υπάρχουν θεωρίες που δίνουν αριθμούς. Στην SRT για παράδειγμα, λέγεται ότι ο μέγιστος αριθμός ενσαρκώσεων μιας ψυχής είναι 144.000. Είναι αλήθεια; Δεν είναι; Δεν ξέρω. Και δεν με πειράζει που δεν ξέρω γιατί για μένα δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να μπορέσω να βρω μια ειρηνική εξήγηση του φοβερού κόσμου, ακουμπώντας την ψυχή μου σε κάτι.

Έτσι και η θεωρία της μετενσάρκωσης είναι για πολλούς ανθρώπους αυτό το απαλό κάτι, η βοήθεια στο πέρασμα από τη γέννηση στη ζωή και τον θάνατο. Όλοι έχουμε την ανάγκη η ζωή μας να αγγίζει το αιώνιο και το μυστηριακό, να υποδηλώνει τη θεϊκή μας φύση.

Και στη θεωρία της μετενσάρκωσης συνηγορεί και ο κύκλος της ζωής στη φύση. Το φυτό πεθαίνει, οι σπόροι γεννιούνται ξανά. Αυτή είναι η αιώνια αλήθεια που μας αποκαλύπτει η φύση: από τον θάνατο έρχεται η ζωή. Το μόνο που αλλάζει κάθε φορά είναι η μορφή…

Ευχαριστώ πολύ.
Unseen

Αυτό με τις 144.000 ενσαρκώσεις της ψυχής μας δεν το γνώριζα...

In anticipation of my resurrection...

" [ Πρόσωπα ]
Αναμνήσεις από μια άλλη ζωή

Του Γιώργου Αγγελόπουλου gangel@dolnet.gr
▅ Κάμερον Μακόλεϊ. Στα τρία του, άρχισε να μιλάει στη μητέρα του για την προηγούμενη ζωή του, σ΄ ένα νησί που δεν είχε δει ποτέ του
Γεννημένος το 2001 στο Κλάιντμπανκ της Σκωτίας, κοντά στη Γλασκώβη, ο Κάμερον Μακόλεϊ δεν είχε δει ποτέ του το άσπρο σπίτι μπροστά στη θάλασσα, τον σκύλο με τις βούλες και το μαύρο αυτοκίνητο που περιέγραφε στη Νόρμα, τη μητέρα του.
«Ήταν τριών χρόνων, το 2003, όταν άρχισε να μου λέει για τη ζωή του στο Μπάρα, ένα νησί 300 χιλιόμετρα μακριά», λέει η Νόρμα Μακόλεϊ στην ιταλική «Λα Στάμπα». Και ήταν μόνο η αρχή. «Μιλούσε για τους αδελφούς του, για τα μακριά, καστανά μαλλιά της μητέρας του, η οποία του διάβαζε από ένα μεγάλο βιβλίο για τον Θεό και για το πώς ο πατέρας του, κάποιος Σέιν Ρόμπερτσον, σκοτώθηκε σε τροχαίο. Αναστατώθηκα», λέει η ανύπανδρη μητέρα, η οποία είναι κοκκινομάλλα, μη θρησκευόμενη και έχει άλλον ένα γιο, τον Μάρτιν, ένα χρόνο μεγαλύτερο από τον Κάμερον.
Ο καιρός περνούσε, το παιδί μεγάλωνε και η «ανάμνησή» του αποκτούσε λεπτομέρειες - άρχισε να παραπονιέται επειδή το άλλο σπίτι είχε τρία μπάνια ενώ εμείς έχουμε μόνο ένα, λέει η Νόρμα. «Δεν πρέπει να φοβάσαι τον θάνατο», της έλεγε, «επειδή επιστρέφουμε: και πριν, Κάμερον με έλεγαν».
Πέρυσι, ο Κάμερον άρχισε να κλαίει λέγοντας πως του λείπει η οικογένειά του στο Μπάρα και η 42χρονη Νόρμα ανακάλυψε πως μια εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών ψάχνει ιστορίες για μετενσαρκώσεις. Ήρθε σε επαφή μαζί της και πήγε τον Κάμερον στο Κόκλσελ Μπέι, στο νησί Μπάρα, μαζί με μια κάμερα και τον Τζιμ Τάκερ, διευθυντή της κλινικής παιδικής ψυχιατρικής του πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, ειδικό στις μετενσαρκώσεις. Έπειτα από μερικές βόλτες βρήκαν το λευκό σπίτι στη θάλασσα με τα τρία μπάνια. Ακόμη και ο ψυχολόγος ξαφνιάστηκε.
«Ο Κάμερον άστραφτε», αφηγείται η μητέρα. «Βρήκε τη μυστική είσοδο του σπιτιού που είχε τόσες φορές περιγράψει και μου έλεγε πόσο πολύ ήθελε να με παρουσιάσει στην οικογένειά του». Όμως το σπίτι είχε εγκαταλειφθεί και στο ληξιαρχείο δεν υπήρχε κανείς Σέιν Ρόμπερτσον. Τελικά εντόπισαν κάποιον Ρόμπερτσον που είχε ζήσει στο λευκό σπίτι πολλά χρόνια πριν και μετά είχε μετακομίσει στο Στέρλινγκ. «Ο Κάμερον είδε τη φωτογραφία της οικογένειας και αναγνώρισε το σκυλί με τις βούλες και το μεγάλο μαύρο αυτοκίνητο για το οποίο τόσο μιλούσε». Το παιδί επέστρεψε στο Κλάιντμπανκ μαζί με τις κάμερες και είναι τώρα πολύ πιο ήρεμο, δεν μιλάει πια με τόση λαχτάρα για το Μπάρα. Και ο ψυχολόγος επέστρεψε στη Βιρτζίνια με άλλη μια ιστορία για να αναλύσει στην ιστοσελίδα του (lifebeforelife. com). «Από τότε που τη φτιάξαμε», λέει, «είχαμε περισσότερες από 100 περιπτώσεις παρόμοιες με αυτή του Κάμερον». "

Θελω να τονισω βεβαια πως αυτη η θεωρια μου(που ισως εχει διατυπωθει και απο αλλους σε αυτο το φορουμ αλλα και γενικοτερα)δεν εχει μεταφυσικο χαρακτηρα και βασιζεται καθαρα στη λογικη(την δικη μου λογικη)Φυσικα ειναι μια θεωρια και φυσικα δεν μπορει να αποτελεσει τιποτα παραπανω.Δεν εχει να κανει ακριβως με την μετενσαρκωση,ομως εχει μια καποια σχεση με το θεμα.

Ο μόνος τρόπος για να παραμείνεις αθάνατος είναι το να διαιωνίσεις τις σκέψεις και τις απόψεις σου. Τα υλικά αγαθά χάνονται και μαζί τους κι εσύ, γι' αυτό μάθε να παράγεις και να προάγεις θετικές, χρήσιμες και υγιείς ιδέες και απόψεις, έτσι ώστε αυτές να μεταλαμπαδευτούν στο μυαλό άλλων ανθρώπων και να διαιωνιστούν. Αν διαιωνιστούν οι σκέψεις σου, τότε εσύ θα ζεις μέσα σ' αυτές

Αυτή είναι η φιλοσοφική προσέγγιση της μετενσάρκωσης, την οποία βλέπω πάρα πολύ θετικά. Ας μην ξεχνάμε πως η έννοια της ΖΩΗΣ είναι πολύ σχετική και πολύπλευρη. Προς έκπληξη λοιπόν κάποιων, συνεχίζουμε να ζούμε ακόμη και χωρίς σώμα...

Κατά την άποψη μου, το νόημα της γέννησης μας μπορεί να μας πάρει χρόνια ολόκληρα ή και δεκαετίες προκειμένου να το ανακαλύψουμε και να αντιληφθούμε ότι δεν ήρθαμε τυχαία σ' αυτόν τον κόσμο.
Αυτή η αυτο-γνωσία για τον κάθε άνθρωπο μπορεί να είναι μια κοινή αίσθηση με αυτή των υπολοίπων πράγματι κι η κοινή αίσθηση της γέννησης όπως αναφέρεις υπάρχει και στους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω μας, ακόμη και μετά τον φυσικό μας θάνατο.

Πηγαίνοντας λίγο παραπέρα, συμφωνώ με το πολύ όμορφο απόσπασμα που μας παρέθεσε ο Trithemius.
Η διαιώνιση των απόψεων σου, των ιδεών και των σκέψεων σου αλλά και των πιθανών επιτευγμάτων σου - σε όποιο επίπεδο κι αν έχουν λάβει χώρα - δίνει συνέχεια στην ύπαρξη μας ώστε αυτή κατά κάποιο τρόπο να συνεχίσει να υπάρχει και να εκφράζεται σε κάποιο βαθμό μέσω της ύπαρξης των άλλων.
Σίγουρα όμως η ύπαρξη αυτού του ανθρώπου που μπορεί πλέον να μην βρίσκεται κοντά μας, έχει γονιμοποιήσει με ένα μαγικό κι υπέροχο τρόπο τις ζωές, τις συνειδήσεις και την ύπαρξη των άλλων ανθρώπων, δίνοντας τους έτσι μια ευκαιρία παραπάνω για να πράξουν το ίδιο ακριβώς με την σειρά τους.

Κι αυτό είναι όντως μια τεράστια συμβολή από την ύπαρξη ενός ανθρώπου γιατί η στιγμή του φυσικού του θανάτου μπορεί να σηματοδοτήσει μια άτυπη "γέννηση" κάτι πολύ ανώτερου από αυτόν τον ίδιο...

In anticipation of my resurrection...

Δεν είναι απλά ότι γεννιόμαστε. Είναι ότι γεννιόμαστε αθώοι.

Με αγάπη,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Ποιος μπορεί να πει τι ζυγίζει τελικά περισσότερο στην ψυχή ενός ανθρώπου, η ομορφιά ή ο πόνος;

---

Ένα άλλο ερώτημα, καλή μου, είναι το κατά πόσο είμαστε εμείς οι ίδιοι εθισμένοι κατά κάποιον τρόπο στις διάφορες συναισθηματικές - κι ενίοτε νοητικές - καταστάσεις...
Κι αυτό αναγνωρίζεται πολύ δύσκολα!

Welcome back!

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Ένα άλλο ερώτημα, καλή μου, είναι το κατά πόσο είμαστε εμείς οι ίδιοι εθισμένοι κατά κάποιον τρόπο στις διάφορες συναισθηματικές - κι ενίοτε νοητικές - καταστάσεις...

---

Εννοείς εθισμένοι στον πόνο για τον πόνο, στην ηδονή για την ηδονή;

Φοβερό. Κι αν το παιχνίδι είναι μόνο η εξέλιξη, πάει καλά, δέχεσαι το κράμα πόνου και χαράς για να εξελιχθείς. Αν όμως σκοπός είναι η αγάπη; Πώς ξεφεύγει κανείς από τους εθισμούς/μηχανισμούς του για να τη βρει, να τη μάθει, να τη βιώσει; Πώς καταλύει την ατομικότητά του; Στο διπλανό θέμα για την πλάνη της αλήθειας, ο κόσμος γράφει πως "η αλήθεια είσαι εσύ" ή πως "η αλήθεια είναι η αυτοσυνείδηση"…

It's good to be back. It's good to see you again.

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr