quote:

---

γιαπετ:
Ευρωπαίε, προφανώς έχουμε διαφορετική άποψη για τη φιλοσοφία.

---

Ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται!

.......................................................Όταν λέγουν οι Άγιοι Πατέρες μας ότι η κόλασις είναι ετοιμασμένη δια τον Διάβολον και δια τους υποτακτικούς του Δαίμονας, ερμηνεύετε αυτό στην εμπειρική αποκάλυψη της εκκλησίας μας ότι ο Θεός τους βομβαρδίζει με άπειρους τόνους Θείας αγάπης, τους βομβαρδίζει με το Άκτιστο Φως. Δεν το δέχονται, δεν το αναγνωρίζουν και απλός βιώνουν όχι το φως αλλά το πυρ.
Δεν τους μαστιγώνει επομένως με πυρ. Δεν υπάρχει πυρ!
Κόλασης σαν δημιουργία δεν υφίσταται. Δεν εποίησε ο Θεός κόλαση, ούτε εποίησε ο Θεός Πυρ κολάσεως!
Ως δημιουργία Δεν υπάρχει!
Το μόνο που υπάρχει είναι το Άκτιστο Φως και αυτό διότι αναβλύζει αενάως αϊδίως από την μακαρίαν φύσην και ουσία του Θεού. Αυτό λέγετε και δόξα του Θεού.
Εις μεν τους αγαθούς, τους σεσωσμένους ενεργεί ως φως, εις δε τους κολασμένους ενεργεί ως πυρ.
Το ίδιο πράγμα αντίθετα ενεργεί!
Και ενεργεί αντίθετα διότι οι συνειδήσεις των ανθρώπων είναι διαφορετικές, μάλλον αντίθετες και οι προαιρέσεις. Προαιρέσεις εφ' όρου ζωής, όχι ολιγοχρόνιες ή πολυχρόνιες αλλά εφ' όρου ζωής................................................................
..................................................Και δίδετε ψευδής ερμηνεία, Παπική ερμηνεία λέγεται αυτή, όχι ορθόδοξος, ότι υφίσταται κόλασης ως δημιουργία, όπως υπάρχει και ο Παράδεισος. Και μάλιστα και Εξώτερον Πυρ και Εσώτερον Πυρ και Εσώτατον Πυρ για να το πάρουμε έτσι φιλολογικά, οπότε πού βρισκόμαστε; Πως μπορεί ο άνθρωπος να αντιληφθεί αυτή την άπειρη αγάπη; Αυτά είναι παραμύθια θα πούνε, εφόσον αυτά όλα είναι αληθινά και είναι αληθινά.
Αλλά δεν μεταφράζονται όπως όπως εγράφησαν ή όπως λέγονται, πρέπει να γράφονται όπως εγράφησαν και πρέπει να λέγονται όπως εγράφησαν αλλά χρειάζεται μια εμπειρική ανάλυσης του κειμένου, μην τυχών κανείς από το κείμενο ξεφύγει από την ουσία διότι τα Ουράνια δεν μεταφράζονται με καμιά κτιστή γλώσσα, σε καμιά διάλεκτο, ούτε και την ελληνική.
Θα λέγαμε ότι τουλάχιστον η ελληνική αμυδρώς δίνατε να τολμήσει να μεταφράσει, αμυδρώς και ατελώς τα Ουράνια.
Τα άκτιστα με τα κτιστά δεν έχουν καμία σχέση και δεν μεταφράζονται. Πρέπει κανείς να έχει άλλη γλώσσα, πρέπει να έχει άλλη εμπειρία, να είναι θεωρός άλλου κόσμου, του άλλου κόσμου, για να μπορεί να συγκρίνει και θα καταλαβαίνει όπως και ο Απόστολος Παύλος, ότι βιώνουμε αλλά δεν μπορούμε να εκφράσουμε αυτό που βιώνουμε. Αυτή είναι η εμπειρία της εκκλησίας μας.
Και έτσι λοιπόν οι Άγιοι Πατέρες βλέποντας ότι ο Θεός όλους τους αγαπά, όσο αγαπά την Παναγία μας, αγαπά και τον Σατανά και ότι και να κάνουμε ο Θεός δεν αλλοιώνεται μαζί μας, είναι αναλλοίωτος και αμετάβλητος και μόνο μας αγαπά και δεν έχει λογισμούς μαζί μας, ούτε λυπάται, ούτε χαίρετε όπως εμείς.........................................

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
«Σήμερον εορτάζομε την λαμπράν νίκην μας. Σήμερον ο Κύριος ημών έστησε το τρόπαιον κατά του θανάτου, κατέλυσε την τυραννία του διαβόλου και μας εχάρισε την οδόν της σωτηρίας διά της αναστάσεως.
Όλοι χαίρομεν, σκιρτώμεν, αγαλλόμεθα. Αν και ο Κύριός μας Χριστός ενίκησε και έστησε το τρόπαιον, εν τούτοις κοινή είναι η ευφροσύνη και η χαρά μας. Όλα τούτα τα έκαμε διά την ιδικήν μας σωτηρίαν και με τα ίδια μέσα που μας κατεπάλαισεν ο διάβολος, ακριβώς με τα ίδια τον ενίκησεν ο Χριστός. Έλαβε τα ίδια όπλα και τον κατεπολέμησε με αυτά.
Πώς, άκουσέ το. Η Παρθένος, το Ξύλον και ο Θάνατος ήσαν τα σύμβολα της ιδικής μας ήττας. Παρθένος είναι η Εύα. Ουδέποτε είχε γνωρίσει άνδρα, όταν υπέστη την απάτη. Ξύλον είναι το δένδρον και Θάνατος το επιτίμιον εναντίον του Αδάμ. Είδες πως η παρθένος, το ξύλον και ο θάνατος έγιναν τα σύμβολα της ήττας μας;
Κοίταξε τώρα πως έγιναν αίτια της νίκης. Αντί της Εύας η Μαρία, αντί του δένδρου της γνώσεως του καλού και πονηρού, το ξύλον του σταυρού, αντί του θανάτου του Αδάμ, ο θάνατος του Κυρίου. Είδες με ποια μέσα ενίκησεν, ενώ με τα ίδια ηττάται; Γύρω από το δένδρον επάλαισε και ενίκησε τον Αδάμ ο διάβολος;
Γύρω από τον σταυρόν ενίκησε τον διάβολο ο Χριστός. Και το μεν ξύλον εκείνο, το δένδρον έστελνε εις τον Άδην, ενώ τούτο, το του σταυρού, ανεκάλει και όσους είχον υπάγει εις τον Άδην. Το πρώτον έκρυπτε τον ηττημένον, όπως τον αιχμάλωτον και τον γυμνόν, ενώ το δεύτερον, εδείκνυεν εις όλους τον νικητήν, προσηλωμένον γυμνόν εφ’ υψηλού σημείου. Και ο μεν θάνατος εις την πρώτην περίπτωσιν συμπαρέσυρε και τους μετά τον Αδάμ, ενώ ο του Χριστού ανέστησεν αληθώς και τους προ αυτού θανόντας.
«Ποίος θα περιγράψει τας δυνάμεις του Κυρίου και θα κάνει να εισακουσθούν όλαι αι αινέσεις του;». Διά του θανάτου εγίναμεν αθάνατοι, ανέστημεν από την πτώσιν και από νικημένοι κατέστημεν νικηταί. Αυτά είναι τα κατορθώματα του σταυρού, αυτή είναι η μεγίστη απόδειξις της αναστάσεως.
Σήμερον σκιρτούν οι άγγελοι και όλαι αι δυνάμεις του ουρανού αγάλλονται ευχαριστούμενοι διά την κοινήν σωτηρίαν του γένους των ανθρώπων. Αν διά την μετάνοιαν και ενός αμαρτωλού γίνεται χαρά εις τον ουρανόν και την γην, πολύ περισσότερον συμβαίνει τούτο διά την σωτηρίαν της οικουμένης.
Σήμερον ο Χριστός ηλευθέρωσε την ανθρωπίνην φύσιν από την τυραννία του διαβόλου και την επανέφερεν εις την προηγουμένην της ευγένειαν. Όταν λοιπόν ίδω την αρχικήν μου καταβολήν ούτω να νικά τον θάνατον, δεν φοβούμαι πλέον, δεν απεχθάνομαι τον πόλεμον, ούτε κάμπτομαι διά την αδυναμίαν μου, αλλά αισθάνομαι την θείαν δύναμιν σύμμαχόν μου εις το μέλλον. Εκείνος που θα κατανικήσει την τυραννίαν του θανάτου και θα μπορέσει να αχρηστεύσει την δύναμήν του, τί νομίζετε, δεν θα κάνει το παν διά τούς συνανθρώπους του, των οποίων την μορφήν εδέχθη ο Χριστός να λάβει λόγω της μεγάλης του φιλανθρωπίας και να πολεμήσει υπό την ανθρωπίνην μορφήν τον διάβολον;

Σήμερον η σύναξις των αγγέλων και ο χορός όλων των ουρανίων δυνάμεων αγάλλονται διά την σωτηρίαν των ανθρώπων. Σκέψου, λοιπόν, αγαπητέ, το μέγεθος της χαράς, αφού και αι ουράνιαι δυνάμεις συνεορτάζουν με ημάς και χαίρουν επίσης διά τα ιδικά μας αγαθά. Αν και είναι ιδική μας η χάρις που μας παρεχώρησεν ο Χριστός, εν τούτοις είναι και ιδική των η ευχαρίστησις. Διά τούτο δεν εντρέπονται να συνεορτάζουν μαζί μας.
Αλλά τί λέγω, ότι ,όνον οι σύνδουλοί μας δεν εντρέπονται να συνεορτάζουν; Ο ίδιος ο Κύριος αυτών, αλλά και ημών, δεν εντρέπται να συνεορτάζει μαζί μας. Αλλά διατί είπον δεν εντρέπεται; Όχι μόνον δεν εντρέπεται, αλλά και το επιθυμεί. Από πού τεκμαίρεται αυτό;
Άκουσέ τον τι λέγει: «Επεθύμησα σφοδρώς να φάγω μαζί σας τούτο το Πάσχα». Δηλαδή αφού επεθύμησε να φάγει, αυτό σημαίνει και να συνεορτάσει. Όταν δεις όχι μόνον τους αγγέλους και την σύναξιν όλων των ουρανίων δυνάμεων, αλλά και αυτόν τον Κύριον των αγγέλων να συνεορτάζει μαζί μας, τί σου απομένει διά να ευφρανθείς; Λοιπόν, ας μη είναι κανείς κατηφής σήμερον λόγω πενίας. Η εορτή είναι πνευματική....
Ας εορτάσωμεν, λοιπόν, την εορτήν της Αναστάσεως του Κυρίου. Ανέστη και μαζί του συνανέστησε την οικουμένην. Και αυτός μεν ανέστη θραύσας τα δεσμά του θανάτου, ημάς δε ανέστησε συντρίψας τας αλυσίδας των αμαρτιών μας. Ο Αδάμ ημάρτησε και απέθανεν. Ο Χριστός δεν ημάρτησε και απέθανεν. Καινοφανές και παράδοξον. Ο πρώτος ημάρτησε και απέθανεν. Ο δεύτερος δεν ημάρτησε, αλλά απέθανεν. Δια ποίον λόγον και διατί; Διά να μπορέσει ο αμαρτήσας και αποθανών να ελευθερωθεί από τα δεσμά του θανάτου μέσω του μη αμαρτήσαντος και αποθανόντος.
Έτσι πολλάκις γίνεται και εις τας περιπτώσεις όσων οφείλουν χρήματα. Οφείλει κάποιος εις κάποιον αργύρια, δεν έχει να τα καταβάλει και ένεκα τούτου φυλακίζεται. Ένας άλλος που δεν οφείλει και που ημπορεί να τα καταβάλει, τα καταθέτει και απολύεται ο υπόλογος.
Το ίδιο έγινε και εις την περίπτωσιν του Αδάμ και του Χριστού. Ώφειλεν ο Αδάμ τον θάνατον και εκρατείτο υπό του διαβόλου. Ο Χριστός ούτε ώφειλεν, ούτε εκρατείτο. Ήλθεν όμως και κατέβαλε τον θάνατον υπέρ του κρατουμένου, προκειμένου να τον απολύσει από τα δεσμά του θανάτου.
Είδες το κατόρθωμα της Αναστάσεως; Είδες την φιλανθρωπίαν του Κυρίου; Είδες μέγεθος φροντίδος; Λοιπόν, ας μη γινώμεθα αγνώμονες δι’ αυτόν τον ούτως ευεργετήσαντα ημάς, μήτε, επειδή επέρασεν η νηστεία, να καταστώμεν αμελέστεροι. Αντιθέτως, τώρα παρά ποτέ, ας επιμελούμεθα περισσότερον την ψυχήν μας, διά να μη γίνεται ασθενεστέρα, όταν ευχαριστώμεν την σάρκα μας, πράγμα που ομοιάζει με το να περιποιούμεθα την δούλην και να παραμελώμεν την Δέσποιναν».

Πιστεύω ότι υπάρχει μια μεγάλη διορθωτική κίνηση από πλευράς Χριστού, περί των ανθρωπίνων λαθών... Μια κίνηση που είχε
να κάνει με αυτοθυσία, κι αυτό είναι κάτι θεικό... Μια τέτοια
αυτοθυσία δείνει την αγάπη του Θεού προς το πλάσμα του, ας σχολιάσουμε κάποια στιγμή,μια τέτοια ευγενική κίνηση...
Όυτως ή άλλως δεν έχουμε πολλές τέτοιες στην
ανθρώπινη ιστοία...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr