Έχεις δίκιο, δεν το διατύπωσα σωστά. Δεν εννοούσα ότι δεν πρέπει να ενδιαφέρει η ατομική εξέλιξη, αυτό που ήθελα να πω είναι ακριβώς το αντίθετο, ότι η ατομική εξέλιξη πρέπει να μας ενδιαφέρει ακόμη περισσότερο γιατί αφορά και επηρεάζει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Εντελώς άστοχη διατύπωση η προηγούμενή μου, ζητώ συγνώμη.

Σχετικά με την αγάπη και το μίσος. Κατ' αρχάς η έλλειψη της αγάπης δεν προκαλεί μόνο το μίσος αλλά μια σωρεία άλλων καταστάσεων. Είχα έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα διάλογο με το μέλος τζίτζικας στο τόπικ για τη σημασία του "κακού". Και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το, κακό δεν έχει οντότητα, αλλά πάντα ορίζεται ως απόκλιση από μια κατάσταση "καλού". Ασφαλώς λοιπόν το σχολείο της αγάπης θα περιλαμβάνει καταστάσεις έλλειψης αγάπης (μίσους, πόνου, όπως θέλεις πες το), αλλά και καταστάσεις ενεργούς άσκησης της αγάπης, ανάλογα με τη μαθητεία, το βαθμό εξέλιξης και την πρόοδο του κάθε μαθητή. Και δες τι γίνεται γύρω και μέσα μας: βλέπεις κάτι διαφορετικό από αυτό που περιγράφω;

Τέλος, πράγματι καταστάσεις ύπαρξης σε άλλους πλανήτες (κατά τον Κέησυ στο μεσοδιάστημα μεταξύ ενσαρκώσεων σε ανθρώπινα σώματα) δεν αφορούν ενσαρκώσεις σε ανθρώπινα σώματα, είναι μάλλον όπως το περιγράφεις εσύ, οπότε ναι, έχουμε ένα εννοιολογικό σφάλμα.

Χθες λοιπόν με πήρε τηλέφωνο η καλή μου pyramid σχετικά με το άρθρο μου και όσα αναπτύσσονται τις τελευταίες μέρες στο τόπικ και ανάμεσα στα πολύ ενδιαφέροντα που συζητήσαμε, μου είπε και πως ναι μεν δεν υπάρχει διαιώνιση της προσωπικότητας, αφού ούτως ή άλλως οι παλαιότερες προσωπικότητες γλιστρούν στη λήθη, από την άλλη γιατί να μπαίνει το σύμπαν σε τόσο κόπο ώστε να μας δίνει ατομική συνείδηση και να μας κάνει μοναδικούς, εάν αυτό δεν είχε κάποια σημασία.

Νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσουμε ως προς την ορθότητα του επιχειρήματός της. Το μόνο που θα μπορούσα να αντιτάξω για να στηρίξω την άποψή μου ότι δεν έχει σημασία η προσωπικότητα, είναι ότι η ατομικότητα, η προσωποποιημένη συνείδηση, είναι και αυτή μια ψευδαίσθηση, όπως τόσα άλλα πράγματα γύρω... αλλά ίσως κάποιος να θέλει να εμβαθύνει περαιτέρω.

Με αγάπη,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Και για να εξηγήσω (στηρίξω) αυτό που λέω πρέπει να αναφερθώ το πως αντιλαμβάνομαι το θέμα περί ψυχής, αν και έχω ξαναφερθεί και παλιότερα εδώ μέσα .

Προσωπικά για εμένα η ψυχή (ενέργεια =αισθήματα) δεν συνυπάρχει μόνο με το σώμα αλλά και με τον νου (πνεύμα=οδηγός) .

Αν κάτι πραγματικά χάνεται από την ψυχή και πάει στην λήθη (λησμονιά ,ξεχασιά ), είναι το κάθε τι το αρνητικό, παθητικό και υποκειμενικό που έχουμε δημιουργήσει στην ατομική συνείδηση μας σε μια προηγούμενη ζωή, εφόσον βέβαια έχουμε μια σωστή ανοδική πορεία στην σπείρα της πνευματικής μας εξελίξεως .

Και αυτό που παραμένει μέσα μας είναι η εντελέχεια, ο καθαρός νους στην καθαρή του μορφή, στην συλλογική του μορφή .

Αναφέρει για το κάρμα που μετενσαρκώνεται, για τον Εαυτό που είναι ένας παντού, σε όλα τα σώματα και για το νοητικό ον που σχηματίζει την νέα προσωπικότητα.

Συνεχίζει για το νοητικό ον λέγοντας
«Αλλα αυτή είναι μόνο η επιφανειακή εργασία, πίσω της βρίσκεται το θεμελιώδες της προηγούμενης εμπειρίας που κρατούσε στην σάρκινη μνήμη του έτσι που η επιπόλαιη συνείδηση να μην ενοχληθεί ή να μην μπλεχτεί με το συνειδησιακό βάρος του παρελθόντος αλλά να συγκεντρωθεί στην τωρινή εργασία του.»

Βλέπουμε ότι μιλάει για κάτι θεμελιώδες της προηγούμενης εμπειρίας, που χαρακτηρίζει ως συνειδησιακό βάρος και το οποίο δεν θυμόμαστε για να μπορέσουμε να συγκεντρωθούμε στην τωρινή εργασία μας.
Ας υποθέσουμε ότι πεθαίνω και οι εμπειρίες μου με την μορφή δονήσεων διαλύονται στην συνολική ψυχή. Ας υποθέσουμε πάλι ότι είχα εξαιρετικά χαμηλού κραδασμού ενδιαφέροντα, άρα προσέφερα τις αντίστοιχες δονήσεις στο σύνολο.
Ενσαρκώνεται κάποιος άνθρωπος ο οποίος θα πάρει και κάτι από τα δικά μου. Πως αυτός ο άνθρωπος θα έχει συνειδησιακό βάρος παρελθόντος αφού δεν έχει κάνει τίποτα από όλα αυτά? Είναι δονήσεις δικές μου όχι δικές του. Θα έλεγα ότι θα ήταν καλό να ξέρει τα πάντα ώστε να διδαχτεί από τα λάθη μου και να προσπαθήσει να προσφέρει κάτι υψηλότερου κραδασμού με στόχο το συνολικό καλό.

Επίσης αναφέρει ότι
«Δεν υπάρχει μια προσδιορισμένη ψυχική οντότητα να μπαίνει σε ένα πλαίσιο σάρκας, υπάρχει μια μετεμψύχωση, μια εμψύχωση, μια ξαναγέννηση μιας νέας ψυχικής προσωπικότητας καθώς και μια γέννηση ενός νέου σώματος.»

Εδώ χρησιμοποιεί την λέξη «ξαναγέννηση» για την νέα ψυχική προσωπικότητα και την λέξη «γέννηση» για το σώμα. Γιατί αυτός ο διαχωρισμός? Ατυχής έκφραση?
Λέει επίσης ότι δεν υπάρχει μια προσδιορισμένη ψυχική οντότητα, γιατί χρησιμοποιείται η λέξη προσδιορισμένη?
Μήπως εννοεί ότι δεν μεταφέρονται οι εμπειρίες ως γεγονότα αλλά μόνο οι δονήσεις?

Να αναφέρω και το εξής
Όταν προσπάθησα να μπω στην διαδικασία της αποδοχής ότι όλα διαλύονται στην συνολική ψυχή αντέδρασα έντονα. Σκέφτηκα, και τι κάνω εγώ δηλαδή, δουλεύω για να μπορεί ο διπλανός μου να έχει το περιθώριο για περισσότερη δυσαρμονία? Και γιατί εγώ να ταλαιπωρώ την προσωπικότητά μου προσπαθώντας να ελέγξω σκέψεις, συναισθήματα, πράξεις.
(καλά, μάλλον γίνεται το αντίστροφο αλλά δεν με συμφέρει να το σκεφτώ)

Βλέπεις unseen μου πως πήρε αμέσως τα ηνία η προσωπικότητα?
Μόλις εμφανίστηκε το συνολικό καλό και χάθηκε το εγώ ισχυροποιήθηκε η προσωπικότητα δηλ. το εγώ. Μήπως το σύμπαν μας εμφανίζει το εγώ και κρύβει το συνολικό καλό για να δουλέψουμε και στο τέλος η δουλειά να πάει στο σύνολο? Βρε το πονηρό, μας δουλεύει!

Θέλω σε παρακαλώ, αν θέλεις κι εσύ, να αναπτύξεις λίγο περισσότερο τη θέση σου. Τι είναι η λησμονιά στην οποία πηγαίνει η "αρνητική, παθητική, υποκειμενική" εμπειρία; Είναι ένας τόπος; Και πού βρίσκεται; Μέσα σε τι υπάρχει και γιατί; Τι εξυπηρετεί; Κάτι δεν έχω καταλάβει σωστά, προφανώς.

Καλή μου pyramid,

Μην ανησυχείς. Σάμπως τα δικά μου γραφόμενα (που είναι κι από το σπίτι) βγάζουν πάντα νόημα; Τουλάχιστον, λόγω των ενασχολήσεών μου, μπορώ να επικαλεστώ την "ποιητική άδεια"...

quote:

---

Ενσαρκώνεται κάποιος άνθρωπος ο οποίος θα πάρει και κάτι από τα δικά μου. Πως αυτός ο άνθρωπος θα έχει συνειδησιακό βάρος παρελθόντος αφού δεν έχει κάνει τίποτα από όλα αυτά? Είναι δονήσεις δικές μου όχι δικές του.

---

Όπως σου είπα και στο τηλέφωνο, έχω τις ενστάσεις μου. Κατ' αρχάς, όλοι μας αποτελούμαστε από πολλές εσωτερικές φωνές, συχνά συγκρουόμενες. Το μοντέλο που περιγράφω (ότι είμαστε μια συρραφή δονήσεων που βιώθηκαν από διάφορες προσωπικότητες στο παρελθόν) δίνει μια εξήγηση γι'αυτό το φαινόμενο. Έπειτα, κανείς δεν γεννιέται γνωρίζοντας τον εαυτό του. Αντίθετα, η αυτογνωσία είναι μια διά βίου διαδικασία που μας φέρνει πολλές φορές προ εκπλήξεων. Τις δονήσεις με τις οποίες γεννιόμαστε ως τάσεις χαρακτήρα, τις ανακαλύπτουμε σιγά-σιγά σε κάθε περίπτωση. Γιατί να έχει σημασία ποιανού ήταν, "δικές μας" ή κάποιου άλλου;

quote:

---

Εδώ χρησιμοποιεί την λέξη «ξαναγέννηση» για την νέα ψυχική προσωπικότητα και την λέξη «γέννηση» για το σώμα. Γιατί αυτός ο διαχωρισμός? Ατυχής έκφραση?

---

Το άρθρο είναι μεταφρασμένο, μπορεί να είναι ατυχής η μετάφραση. Θα ψάξω να βρω τουλάχιστον το αγγλικό κείμενο για να διαμορφώσουμε μια πιο αντικειμενική άποψη. Θυμάσαι ίσως τη συζήτησή μας και για την "επιθυμία" ή τον "πόθο" του Θεού να δημιουργήσει τον κόσμο, που μας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι αν ισχύει αυτό, μιλάμε αναγκαστικά για έναν ήσσονα θεό. Και μετά, ανατρέχοντας στα πρωτότυπα κείμενα είδαμε ότι πιθανόν να πρόκειται για λάθος ερμηνεία του ρήματος "βούλομαι" που στα αρχαία είχε διττή έννοια "επιθυμώ" αλλά και "εξασκώ τη θέλησή μου".

quote:

---

Λέει επίσης ότι δεν υπάρχει μια προσδιορισμένη ψυχική οντότητα, γιατί χρησιμοποιείται η λέξη προσδιορισμένη?

---

Προσωπικά το ερμήνευσα ότι δεν υπάρχει συνέχεια στην ατομική περιπέτεια της μονάδας που αποσπάται από την συλλογική ψυχική ουσία. Αποκομίζει τις εμπειρίες της και μετά επιστρέφει στη συλλογική δεξαμενή για να διαλυθεί σε αυτήν ολοκληρωτικά.

Καλημέρα, με αγάπη,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Καλή μου karma, με τιμά η πρότασή σου, δεν ξέρω αν τίθεται κάποιο θέμα αποκλειστικότητας με το εσοτέρικα, όμως, μπορεί να μας διαφωτίσει ίσως ο φίλος μας Dying Incubus σχετικά.

---

Σε αυτήν την περίπτωση, φυσικά και δεν υπάρχει κάποιο θέμα "αποκλειστικότητας" όσον αφορά το άρθρο.
Εάν επιθυμείς να δημοσιευθεί το άρθρο σου στην σελίδα που σου πρότεινε η karma, μπορείς φυσικά να το κάνεις.

Όσον αφορά τη μετενσάρκωση τώρα, ας μπω κι εγώ στην συζήτηση πάλι!

quote:

---

Αν κάτι πραγματικά χάνεται από την ψυχή και πάει στην λήθη (λησμονιά ,ξεχασιά ), είναι το κάθε τι το αρνητικό, παθητικό και υποκειμενικό που έχουμε δημιουργήσει στην ατομική συνείδηση μας σε μια προηγούμενη ζωή, εφόσον βέβαια έχουμε μια σωστή ανοδική πορεία στην σπείρα της πνευματικής μας εξελίξεως .

---

Φίλε μου elo, προσωπική μου πεποίθηση είναι πως από την ψυχή δεν χάνεται τίποτα.
Όλα αποτυπώνονται κι όλα καταγράφονται διότι υπάρχει κάποιος λόγος για να καταγραφούν κι επειδή κάποιο ρόλο θα πρέπει να επιτελέσουν, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή να τα αντιληφθούμε και να τα αξιολογήσουμε.
Εάν λοιπόν τα αρνητικά, υποκειμενικά στοιχεία χάνονταν στη λήθη, ποιός θα ήταν ο λόγος να έρθουμε πάλι στην γη και να ενσαρκωνόμαστε;
Ποιός λόγος θα υπήρχε κατ΄την γνώμη σου;

quote:

---

Χθες λοιπόν με πήρε τηλέφωνο η καλή μου pyramid σχετικά με το άρθρο μου και όσα αναπτύσσονται τις τελευταίες μέρες στο τόπικ και ανάμεσα στα πολύ ενδιαφέροντα που συζητήσαμε, μου είπε και πως ναι μεν δεν υπάρχει διαιώνιση της προσωπικότητας, αφού ούτως ή άλλως οι παλαιότερες προσωπικότητες γλιστρούν στη λήθη, από την άλλη γιατί να μπαίνει το σύμπαν σε τόσο κόπο ώστε να μας δίνει ατομική συνείδηση και να μας κάνει μοναδικούς, εάν αυτό δεν είχε κάποια σημασία.

---

Προσωπικά συμφωνώ με αυτό το επιχείρημα της pyramid.

Η δική μου άποψη είναι πως η προσωπικότητα δεν διαιωνίζεται και πως ο σκοπός της μετενσάρκωσης δεν θα ήταν αυτός.
Στην προσπάθεια της Ψυχής να εξελιχθεί ενδύεται κάθε φορά που ενσαρκώνεται στο φυσικό πεδίο με μια προσωπικότητα.
Οι ενέργειες της προσωπικότητας δημιουργούν κάρμα το οποίο κι είναι η αιτία αλλά κι η "βάση" για την επόμενη ενσάρκωση.
Μέσα από τον ατέρμονο κύκλο ενσαρκώσεων το ζητούμενο είναι να αναλάβει έλεγχο η Ψυχή επί της προσωπικότητας και να αναδειχθεί.

In anticipation of my resurrection...

Αγαπητέ Dying_Incubus, σ' ευχαριστώ για την επισήμανσή σου!

Επίσης, αν θέλετε, μπορείτε να απαντήσετε στο θέμα μου εδώ, http://nebesnyel.forumup.com/viewtopic.php?t=169&mforum=nebesnyel για να το υποστηρίξουμε λιγάκι!

Αγαπητή μου pyramid

Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, τα είχαμε πει και στη φιλοσοφική συνάντηση, τι θα γίνει, θα οργανώσουμε καμιά καινούργια;

Κατά τη δική μου άποψη και έρευνα, πιστεύω ότι η ψυχή είναι αυτόνομη. Αποτελεί, μεν, μέρος της Θεϊκής Ουσίας, απ' όπου και προέρχεται, αλλά από τη στιγμή που δημιουργήθηκε δε χάνεται ποτέ!

Η ψυχή διαθέτει μνήμη, βούληση και θέληση. Ανάλογα στο επίπεδο, στο οποίο βρίσκεται, ανάλογες θα είναι και πράξεις της, ειδικά αν είναι ενσαρκωμένη.

Τα ερωτήματά μας είναι πολλά... και αυτό είναι εύλογο.... Η ψυχή μας "φυλακισμένη" στο γήινο σώμα μας και περνώντας μέσα από το φίλτρο του νου, δεν μπορεί να εν-θυμηθεί εύκολα και να ανασύρει τη γνώση που υπάρχει στα μύχια της....

Θα σας πω μία παρομοίωση που μου είπαν οι οδηγοί μου σε έναν διαλογισμό μου επάνω στις απορίες μου για τα μυστήρια του Σύμπαντος... Η ενσαρκωμένη ψυχή που έχει ανησυχίες και ψάχνει.. ομοιάζει σαν ένα οδοιπόρο, στο μονοπάτι της γνώσης. Ο οδοιπόρος αυτός για να μπορέσει να βαδίσει και να προχωρήσει, δε θα πρέπει να είναι φορτωμένος με βαρύ φορτίο στην πλάτη... Το σακίδιό του να έχει μέσα, απλά, τα απαραίτητα! Μόλις τελειώνουν οι προμήθειές του, κάθε τόσο να το γεμίζει με καινούργιες! Έτσι θα προχωρήσει πιο γρήγορα! Η γνώση, λοιπόν, έρχεται σιγά - σιγά. Με αυτό τον τρόπο το μυαλό μας θα αφομοιώνει πιο εύκολα τις καινούργιες πληροφορίες, γιατί τα όριά του είναι πεπερασμένα...

Ας μη ξεχνάμε, όμως, πως η ψυχή γνωρίζει... και όλες οι απαντήσεις βρίσκονται εκεί... Αν μία πληροφορία μας ξενίσει, αυτό σημαίνει ότι η εσωτερική μας γνώση, την απορρίπτει!

Δεν έχουμε παρά να εμπιστευτούμε την εσωτερική μας φωνή, μια και αυτή είναι ο καλύτερος γνώμονας και οδηγός στη ζωή μας....

quote:

---

Unseen - Α, elo μου, νομίζω ότι εσύ γίνεσαι πιο αιρετικός κι από μένα!!!
Θέλω σε παρακαλώ, αν θέλεις κι εσύ, να αναπτύξεις λίγο περισσότερο τη θέση σου. Τι είναι η λησμονιά στην οποία πηγαίνει η "αρνητική, παθητική, υποκειμενική" εμπειρία; Είναι ένας τόπος; Και πού βρίσκεται; Μέσα σε τι υπάρχει και γιατί; Τι εξυπηρετεί;

---

Χα, Χα Unseen λες αν ζούσαμε στον μεσαίωνα να μας ρίχνανε στην πυρά….

Καλή μου Unseen η αντίθεση μου έρχεται ως προς την ερμηνεία (πιστεύω) που δίνει η pyramid, αν φυσικά το κατανόησα σωστά .

Αναφέρθηκες στην κουβέντα σου με την pyramid ότι « ναι μεν δεν υπάρχει διαιώνιση της προσωπικότητας, αφού ούτως ή άλλως οι παλαιότερες προσωπικότητες γλιστρούν στη λήθη»

Για να σου δώσω να καταλάβεις καλύτερα το προσωπικό μου πιστεύω, το πρώτο που πρέπει να εστιάσω είναι η προσωπικότητα, η προσωπικότητα που διαμορφώνει η κάθε ανθρώπινη οντότητα στην πορεία της ζωής της.

Αν αναλύσουμε την έννοια της λέξεως προσωπικότητα θα δούμε ότι έχει να κάνει με την ατομικότητα του ανθρώπου, αλλά και με την ψυχολογική, πνευματική και ηθική ή όχι (ηθική) συμπεριφορά, της κάθε ανθρώπινης οντότητας .

Φαντάσου τώρα έναν άνθρωπο (προσωπικότητα) που είναι πραγματικά ενάρετος και ηθικός ή που είναι συνειδητοποιημένος ως προς την προσπάθεια να είναι ενάρετος, να πεθαίνει και η προσωπικότητα του να χάνεται και όταν λέω προσωπικότητα δεν εννοώ τον άνθρωπο ως όνομα, αλλά ως αγνή εσωτερική ενέργεια .

Αλλά και ακόμα και αν η προσωπικότητα του είναι αρνητική (ανήθικη) γιατί να χάνεται και να μην υπάρχει μέσα στην ψυχή στην κάθε επόμενη μετενσάρκωση,σε μια κατάσταση λήθης .

Και όταν λέω λήθη, εννοώ «λήθη>λησμονιά>λησμοσύνη >λανθάνω> (δεν φαίνομαι, διαφεύγω την προσοχή, περνώ απαρατήρητος) βλέπεται η ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια και θέλει καλό ψάξιμο….

Καλή μου Unseen τίποτε δεν χάνεται από την ψυχή, όπως πολύ σωστά αναφέρει και ο φίλος μας ο Dying_Incubus.

Τα πάντα παραμένουν κρυφά (λήθη) μέσα μας, από εκεί και πέρα το σύμπαν (αρχή) έχει δώσει μεγάλη σημασία στην ατομική συνείδηση του καθενός μας .

Ένας τέλειος μηχανισμός επίγνωσης και αυτογνωσίας (εξέλιξη) που σπρώχνει τον άνθρωπο να περάσει από την λήθη στην αλήθεια (α-ληθής>αληθής (απ' όπου η αλήθεια) προήλθε από το στερητικό α- και -λήθος, το («λήθη») ή την ίδια τη λέξη λήθη: α-ληθής επομένως ήταν αρχικά «αυτός που δεν μπορεί να περάσει στη λήθη, να λησμονηθεί ή να αποκρυβεί», άρα «αυτός που δεν λανθάνει, δεν υποκρύπτεται, αλλά είναι εμφανής, απτός, πραγματικός, αληθινός».)

Συγγνώμη, βρε παιδιά, προσπαθώ να καταλάβω όσο μπορώ τι παίζει...

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Dying_Incubus-Συγγνώμη, βρε παιδιά, προσπαθώ να καταλάβω όσο μπορώ τι παίζει...

---

ΧΑ, ΧΑ δεν είσαι ο μόνος φίλε μου που προσπαθεί και προβληματίζεται ….

Περιδιάβαινα σήμερα σε διάφορα σάιτ και με μεγάλη μου έκπληξη στους «Αναζητητές του απείρου» (www.anazitites.gr) είδα εκτεταμένη αναφορά στο άρθρο μου και μάλιστα στην κεντρική σελίδα! Τι να πω, πέρα από το ότι είμαι ευγνώμων…

Ας πιάσουμε όμως τώρα τα θέματα με τη σειρά.

Καλή μου pyramid βρήκα το πρωτότυπο κείμενο, το έγραψε ο Sri Aurobindo απ’ευθείας στα αγγλικά το 1912. Παραθέτω τη μετάφραση και το αντίστοιχο απόσπασμα του πρωτοτύπου:

«Δεν υπάρχει μια προσδιορισμένη ψυχική οντότητα να μπαίνει σε ένα πλαίσιο σάρκας, υπάρχει μια μετεμψύχωση, μια εμψύχωση, μια ξαναγέννηση μιας νέας ψυχικής προσωπικότητας καθώς και μια γέννηση ενός νέου σώματος.»

«There is not a definite psychic entity getting into a new case of flesh; there is a metempsychosis, a reinsouling, a rebirth of a new psychic personality as well as a birth of a new body.»

Ας δούμε τώρα τις ερωτήσεις σου ξανά. «Προσδιορισμένη» ψυχική οντότητα δεν υπάρχει γιατί, κατά την άποψή του (και τη δική μου) κάθε μονάδα ψυχής που αποσπάται από την κοσμική ψυχή δεν έχει ατομική συνέχεια, μετά τον θάνατο του υλικού σώματος επιστρέφει στη συλλογική/κοσμική ψυχή, στην οποία και διαλύεται. Ωστόσο το ποτάμι αυτής της κοσμικής ψυχής υπάρχει αέναα (πηγάζει από τους ωκεανούς του υπερσυνειδητού (superconscient) και του υποσυνειδήτου (subconscient)), επομένως δεν μπορούμε να μιλήσουμε παρά για ξαναγέννηση ψυχικών προσωπικοτήτων, νέων κάθε φορά. Από την άλλη, το σώμα χάνεται παντελώς (χους εις χουν) οπότε πρέπει να γεννηθεί εξαρχής – δεν υπάρχει συνέχεια ώστε να μιλάμε για αναγέννηση.

Καλέ μου Dying Incubus,

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τη διευκρίνιση σχετικά με τη δημοσίευση του άρθρου μου από άλλα σάιτ και φόρουμ. Οφείλω να πω ότι στο εσοτέρικα νιώθω κυριολεκτικά σαν στο σπίτι μου και γι’ αυτό μου είναι γενικά δύσκολο να συμμετέχω, σε επίπεδο συζήτησης, σε άλλα φόρουμ, μολονότι το έχω προσπαθήσει στο παρελθόν… Ωστόσο η δημοσίευση μιας άποψης, ενός άρθρου, είναι κάτι το διαφορετικό, γι' αυτό έστειλα ήδη το κείμενο στην αγαπητή μας karma, μαζί με τις ευχαριστίες μου.

quote:

---

Στην προσπάθεια της Ψυχής να εξελιχθεί ενδύεται κάθε φορά που ενσαρκώνεται στο φυσικό πεδίο με μια προσωπικότητα.

---

Edited by - Unseen on 25/10/2007 12:51:53

Μολονότι οι θέσεις σου συγκλίνουν περισσότερο στην κλασική ιδέα της ατομικής πορείας της ψυχής, με την οποία έχω καταλήξει να διαφωνώ στα σημεία, κρατώ με αγάπη αυτό που έγραψες:

quote:

---

Δεν έχουμε παρά να εμπιστευτούμε την εσωτερική μας φωνή, μια και αυτή είναι ο καλύτερος γνώμονας και οδηγός στη ζωή μας....

---

Πράγματι, οι διάφορες θεωρίες που όλοι μας έχουμε συναντήσει και εξακολουθούμε να συναντούμε δεν είναι παρά χάρτες και πυξίδες για το ταξίδι μας – σε κάθε όμως περίπτωση είναι τα δικά μας πόδια και οι δικές μας δυνάμεις που κάνουν αυτό το ταξίδι. Κι αν καταφέρουμε να διευρύνουμε τη συνείδησή μας ώστε να έχουμε συνεχή αντίληψη της άφθαρτης ουσίας που είμαστε… θα καταλάβουμε ότι εμείς είμαστε οι ταξιδιώτες, εμείς οι διαδρομή, εμείς και το ταξίδι…

Συγχαρητήρια και για την προσωπική σου σελίδα, έχεις κάνει πραγματικά εξαιρετική δουλειά.

Καλέ μου elo,

Τώρα μάλιστα! Καλά κατάλαβα ότι δεν είχα καταλάβει καλά!

Όπως έγραψα και στον Dying Incubus στην karma τείνω να μη συμφωνώ με την έννοια του ατομικού ψυχικού φορτίου που διαιωνίζεται από ενσάρκωση σε ενσάρκωση. Χρειάστηκε να περάσω ένα σοκ αρχικά, όταν πρωτοσυνάντησα αυτή την ιδέα του Sri Aurobindo, γιατί όπως και να το κάνουμε, θα ήθελα να ξέρω ότι είμαι εγώ που θα τα καταφέρω να σπάσω τον κύκλο των ενσαρκώσεων, εγώ που είμαι προαιώνια και άπειρη στο μέλλον, εγώ που θα κάνω τη διαφορά, αλλά βλέπεις υπάρχει πάντα ένα «εγώ» πίσω από αυτή τη θεώρηση. Κι αν ό,τι κάνω «εγώ» τώρα, σήμερα, αφορά όλους; Κι αν, μετά τον θάνατό μου, διαλυθώ μέσα στην προαιώνια ουσία μου, αυτό δεν είναι πιο υπέροχο από το να θεωρήσω ότι θα κουβαλάω εσαεί το ίδιο φορτίο στους ώμους μου, το οποίο θα με καθορίζει και θα το καθορίζω για πάντα; Αφού επέρχεται η λήθη, έχει σημασία αν το φορτίο είναι δικό μου ή αν ήταν κάποιου ή κάποιων άλλων προσωπικοτήτων; ΜΠΟΡΩ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ! ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΟΠΟΙΟΣ Ή ΟΠΟΙΑ ΘΕΛΗΣΩ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ, ΝΕΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ! ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ, ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΟΛΟΙ. Μα είναι πραγματικά υπέροχη σύλληψη.

Ένα τελευταίο σχόλιο σχετικά με την ετυμολογία της λέξης «αλήθεια». Υπάρχουν και άλλες προτεινόμενες ετυμολογικές ερμηνείες, αν σε ενδιαφέρει να αναφερθώ σχετικά.

Την αγάπη μου σε όλους,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Και τώρα σχετικά με το θέμα μας, σκέφτηκα αυτά που έγραψες στο τελευταίο σου μήνυμα και πραγματικά προβληματίστηκα με τις απόψεις σου .

Λες «ΜΠΟΡΩ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ! ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΟΠΟΙΟΣ Ή ΟΠΟΙΑ ΘΕΛΗΣΩ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ, ΝΕΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ! ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ, ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΟΛΟΙ. Μα είναι πραγματικά υπέροχη σύλληψη.»

Ποιος ο σκοπός τον ενσαρκώσεων όταν πραγματικά χάνουμε κάθε τι που έχουμε καταφέρει να κερδίσουμε ή να αναγνωρίσουμε μέσα μας, καθώς στην πορεία των ενσαρκώσεων είμαστε όπως αναφέρεις πάντα κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό .

Μήπως τελικά το «ατομικό ψυχικό φορτίο» που αναφέρεσαι ότι διαιωνίζεται από ενσάρκωση σε ενσάρκωση, είναι η ατομικές αδυναμίες του καθενός μας, που ο σκοπός μας είναι σε κάθε ενσάρκωση να τις αναγνωρίσουμε (εγώ), να τις κάνουμε όλο και λιγότερες .

Μήπως η κάθε μας ενσάρκωση δεν είναι μια επανάληψη που στηρίζεται στην προηγούμενη ενσάρκωση μας , αλλά η προσπάθεια μας να ξεφύγουμε από το σκονισμένο σκαλοπάτι που είμαστε/ταν και να ανέβουμε ένα καινούργιο σκαλοπάτι στην διαδικασία της εσωτερικής μας εξέλιξης .

Δεν ξέρω καλή μου Unseen προσπαθώ να φανταστώ κάθε πλευρά πάνω στον μηχανισμό τις μετενσάρκωσης, αλλά κάθε φορά ανακαλύπτω το πόσο μικρός είμαι στην σκέψη μου και στην φαντασία μου, και το παράξενο είναι ότι μου αρέσει αυτό που ανακαλύπτω μέσα από κάθε αδιέξοδο, μέσα από κάθε νέα προσπάθεια διαφυγής…

«Γιατί κάθε γέννηση είναι μια καινούρια αρχή η οποία, αν και στηρίζεται στο παρελθόν, δεν αποτελεί τη μηχανική του προέκταση. Η αναγέννηση δεν είναι μια διαρκής επανάληψη, αλλά μια διαδικασία, το μηχανικό μέρος μιας εξελικτικής διαδικασίας»

Sri Aurobindo

Καλημέρα σε όλους.

quote:

---

Επομένως το κάρμα που συσσωρεύει μια προσωπικότητα, όπως λες στην επόμενη φράση σου, δεν κληροδοτείται σε μια άλλη προσωπικότητα, αλλά στο σύνολο της κοσμικής ουσίας και συνείδησης. Να πω εδώ ότι ο Sri Aurobindo δεν αποκλείει και άλλες εμπειρίες, πέραν της ανθρώπινης. Δηλαδή η κοσμική ουσία δεν λαμβάνει αποκλειστικά και μόνο την ανθρώπινη μορφή, αλλά και άλλες, σε άλλους κόσμους.

---

Καλή μου Unseen, θα αναφέρω λίγο τι έχω κατανοήσει από τον Sri Aurobindo γιατί μπορεί ή να έχω κατανοήσει κάτι λάθος ή να μου διαφεύγει κάτι.

Η συνολική κοσμική ουσία και συνείδηση είναι μία "πηγή", μια Αρχή από την οποία εκπορεύονται όλες οι επιμέρους κοσμικές ουσίες (ψυχές).
Στο διάστημα μιας ενσάρκωσης κάποιας ψυχής το κάρμα που θα δημιουργηθεί δεν θα βαρύνει την ψυχή αυτή σε κάποια μελλοντική ενσάρκωση αλλά θα κληροδοτηθεί στην "πηγή".
Η κοσμική ουσία (ψυχή) επιστρέφει στην "πηγή" και κάποια στιγμή στο μέλλον θα εκπορευτεί και πάλι για να ενσαρκωθεί, σωστά;

Αν τα όσα ανέφερα είναι σωστά, προσπαθώ να κατανοήσω το τι συμβαίνει με τον άνθρωπο εκείνο ο οποίος ενσαρκώμενος στον κόσμο μας διαπράττει 10 φόνους ή 10 βιασμούς.
Το δικό του κάρμα θα κληροδοτηθεί στην "πηγή";
Η επόμενη ενσάρκωση του λοιπόν σε τι κριτήρια θα μπορούσε να βασιστεί;

Αν είμαι ανεπίδεκτος μαθήσεως, θα σε βάλω να μου κάνεις ιδιαίτερα!

Ομολογώ πάντως πως σαν θεώρηση είναι λιγότερο εγωκεντρική από την ιδέα της κληροδότησης του ατομικού ψυχικού φορτίου.
Ίσως να ακούγεται όντως πιο ευχάριστο σε κάποιον άνθρωπο η "διάλυση" του στην Ουσία από την οποία προήλθε από την διαιώνιση του ατομικού ψυχικού φορτίου από ενσάρκωση σε ενσάρκωση.

Σε κάθε περίπτωση πάντως πιστεύω πως δεν έχει εν τέλει τόσο μεγάλη σημασία ποιά θεώρηση σου είναι πιο προσφιλής ή ποιά σε εκφράζει περισσότερο προκειμένου να σε βοηθήσει ώστε να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, να εκλεπτύνεις τις αρνητικές σου όψεις και να εξελίσσεσαι συνειδησιακά.
Σημασία έχει η επίδραση που ασκεί πάνω σου και τα αποτελέσματα που επιφέρει στην ζωή σου και στην καθημερινότητα σου.

In anticipation of my resurrection...

Αγαπητέ μου elo,

Η ετυμολογία της λέξης "αλήθεια" ως α+λήθη προτάθηκε μεταγενέστερα από τον M.Heidegger. Ο Πλάτωνας όμως ετυμολόγησε τη λέξη από τα στοιχεία "άλη" + "θεία", θέλοντας να τονίσει τη θεϊκή προέλευσή της. "Άλη" σημαίνει περιπλάνηση.

Όσον αφορά τα υπόλοιπα, έκανα κι εγώ σκέψεις ακριβώς σαν τις δικές σου, όταν πρωτοδιάβασα τη θεωρία του Aurobindo. Και διαπιστώνοντας πόσο προσκολλημένη είμαι στο ατομικό μου φορτίο, όπως πίστευα ότι διαιωνίζεται, κατανόησα τη σοφία της νέας θεώρησης και άρχισα να σκέφτομαι συλλογικά. Κι αν ΔΕΝ διαιωνίζεται το ατομικό μου φορτίο; Κι αν το φορτίο μου είναι κάθε φορά καινούριο, επωμίζομαι δηλαδή κάθε φορά απλά ένα οποιοδήποτε φορτίο;

Μπορεί να είναι αυτού που έχει διαπράξει 10 φόνους και συγχρόνως της Μητέρας Τερέζας. Δεν θα ήταν εξαιρετικά σοφό εκ μέρους του σύμπαντος, να κάνει τέτοιου είδους αναμίξεις; Αλλά και πάλι, όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της θεωρίας. Το πιο σημαντικό είναι αυτό που πολύ σοφά λέει ο φίλος μας Dying Incubus:

quote:

---

Σε κάθε περίπτωση πάντως πιστεύω πως δεν έχει εν τέλει τόσο μεγάλη σημασία ποιά θεώρηση σου είναι πιο προσφιλής ή ποιά σε εκφράζει περισσότερο προκειμένου να σε βοηθήσει ώστε να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, να εκλεπτύνεις τις αρνητικές σου όψεις και να εξελίσσεσαι συνειδησιακά.
Σημασία έχει η επίδραση που ασκεί πάνω σου και τα αποτελέσματα που επιφέρει στην ζωή σου και στην καθημερινότητα σου.

---

Γιατί πράγματι έτσι είναι. Όπως λες κι εσύ καλέ μου elo, είμαστε πολύ μικροί στη σκέψη και στη φαντασία μας για να πούμε ότι γνωρίζουμε.

Αγαπητέ μου Trithemius,

Για πες... για πες... ποια σύνδεση βλέπεις με το σπήλαιο των ιδεών του Πλάτωνα;

Καλέ μου Dying Incubus,

Συγχώρεσέ με που δεν σου απαντώ αυτή τη στιγμή στο ποστ σου, υπόσχομαι να το κάνω αύριο.

Ευχαριστώ πολύ, με αγάπη,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Unseen μου νομίζω ότι o Aurobindo με τον όρο ψυχική οντότητα δεν εννοεί την θεία μονάδα. Ίσως να είναι θέμα δικών μου πεποιθήσεων και να θέλω να μην εννοεί αυτό ίσως όχι, θα το ψάξω γιατί δεν γνωρίζω καθόλου την διδασκαλία του Aurobindo.

Έχει ουσία αυτό που έγραψες για τις δονήσεις
«Γιατί να έχει σημασία ποιανού ήταν, "δικές μας" ή κάποιου άλλου;»
όντως δεν πρέπει να εγκλωβιζόμαστε στο «εμείς» και οι «άλλοι», ήταν ένα καλό μάθημα αυτή η αναταραχή.

Δεν ξέρω εάν μπορούμε να μιλήσουμε για σοφία του σύμπαντος αλλά σκέφτομαι ότι μπορούμε να δικαιώσουμε τους ανθρώπους που λένε «αδικήθηκα από τη Φύση» «με αδίκησε ο Θεός» «αισθάνομαι αδικημένος».

Με την συγκεκριμένη οπτική θα μπορούμε να ψάχνουμε τις αιτίες έξω από εμάς και να νιώθουμε όλοι καλύτερα, θα μπορούμε να μιλάμε για το Θεϊκό σχέδιο, που στην ουσία κανένας δεν γνωρίζει και έτσι δικαιολογούμαστε να κάνουμε λάθος, το οποίο μας έδωσε τις συγκεκριμένες δονήσεις και πρέπει να ανταπεξέλθουμε σηκώνοντας στην πραγματικότητα το κάρμα του κόσμου στις πλάτες μας.
(Dying μου αυτό που είπες με την ευχαρίστηση είναι πολλή καλή παρατήρηση.)

Και γιατί κάποιοι άνθρωποι μπορούν πιο εύκολα, σε σχέση με κάποιους άλλους, να κυριαρχήσουν επί των αρνητικών τους τάσεων, ακόμα και κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες?
Θα πρέπει πιθανώς να θεωρήσουμε ότι κάτι διαφορετικό υφίσταται στην προσωπικότητά τους ή να θεωρήσουμε ότι ήταν θέμα τύχης ο έλεγχος που κατάφεραν να αποκτήσουν.

Και ποιο είναι αυτό το νοητικό ον που με αναγκάζει να έχω αυτές τις δονήσεις, εγώ έχω ελεύθερη βούληση.... ή μήπως δεν έχω? Ποιος είναι αυτός που λέει ότι "η ελεύθερη βούληση σας έχει δωθεί για να διαχειριστείτε τις δονήσεις που εμείς αποφασίσαμε να σας δώσουμε"? Μπα, καλώς τον κι ας άργησε!

Ωραία φίλε, αφού μας έχεις δώσει εσύ τις συγκεκριμένες δονήσεις εσύ θα κοιτάξεις και πως θα διαχειριστείς ότι σου επιστρέφει. Δεν λένε όπως επάνω έτσι και κάτω, όπως κάτω έτσι και πάνω? Εκεί λοιπόν σε παραπέμπω. Όταν εγώ, εδώ στο υλικό πεδίο, παίζω το μισθό μου στα ζάρια ξέρω ότι υπάρχει περίπτωση να κερδίσω υπάρχει περίπτωση όμως και να χάσω άρα δεν θα έχω να φάω, μόνη μου θα διαχειριστώ τις επιπτώσεις των επιλογών μου.
Να μάθεις λοιπόν και εσύ μόνος σου να διαχειρίζεσαι τις επιπτώσεις των επιλογών σου, ποιος σου είπε να μου δώσεις αυτές τις δονήσεις και όχι άλλες με τις οποίες θα έφερνα καλύτερο αποτέλεσμα για το σύνολο?

Και η κουβέντα πάει μακριά γιατί όλα πάνε εκεί που θέλει να τα πάει ο κάθε άνθρωπος γιατί αυτός δημιουργεί την πραγματικότητά του. Καταλήγω λέγοντας αυτό που είχες πει Unseen μου και έχει γράψει στο τελευταίο μήνυμα ο Dying, ο κάθε ένας από εμάς δικαιούται να πιστεύει ότι τον κάνει να νιώθει όμορφα στην καθημερινότητά του.
Από ότι φαίνεται σε αυτό συμφωνούμε όλοι, άσχετα με το ότι θα συνεχίσουμε να συζητάμε.

Διαβάζοντας τα όσα διατείνεται ο Sri Aurobindo, μου θύμισαν έντονα τη θεωρία της Ιδεόσφαιρας, την οποία όμως δεν συνδέω απαραίτητα με τη θεωρία του σπηλαίου των ιδεών του Πλάτωνος που αναφέρεις. Σε αυτή τη θεωρία, ο Πλάτωνας περιγράφει το ότι τελικά οι άνθρωποι ζώντας μέσα στο "σπήλαιο" του επιφανειακού υλισμού, τελικά δεν αντιλαμβάνονται ορθά τον κόσμο γύρω τους (βλέπουν "σκιές" που τους παραπλανούν), ενώ αν βγουν έξω από το σπήλαιο θα αντιληφθούν πως η πραγματικότητα είναι άλλη. Η θεωρία της Ιδεόσφαιρας, περισσότερο ομοιάζει με τη γενικότερη θεωρία των ιδεών του Πλάτωνος, σύμφωνα με την οποία, μέσω του νοητικού, ο άνθρωπος "συλλαμβάνει" μέσω του νου τα αρχέτυπα του ορατού κόσμου, τα αιώνια πρότυπα και παραδείγματα.

Η θεωρία της Ιδεόσφαιρας εντάσσεται στα μητρικά πεδία της σκέψης και περιλαμβάνει τη «μήτρα» από την οποία εκπορεύονται οι ιδέες όλων των ανθρώπων. Έτσι, μία ιδέα που «γεννάται» στο μυαλό ενός ανθρώπου (πχ επιστήμονα), μπορεί ταυτόχρονα να γεννηθεί και στο μυαλό κάποιου άλλου επιστήμονα. Χαρακτηριστικά, ο Albert Einstein, είχε δηλώσει για τη θεωρία της Σχετικότητας πως αν δεν την ανακάλυπτε αυτός, σίγουρα θα την ανακάλυπτε κάποιος άλλος, μιας και η θεωρία αυτή ήδη βρισκόταν στον «αέρα» (δηλώνοντας πιθανώς πως αποτελούσε γέννημα της Ιδεόσφαιρας).

Το πεδίο της Ιδεόσφαιρας αποτελεί το εργοστάσιο παραγωγής κάθε σύλληψης και ιδέας των ανθρώπων που όχι μόνον περιέχει το σύνολο των ιδεών ως κάτι το προκατασκευασμένο που «αποστέλλεται» σε συγκεκριμένους ανθρώπους αλλά συνδέεται και με πληροφορίες που κατεγράφησαν προ πολλών αιώνων στο πεδίο των ακασικών αρχείων.

Όλα αυτά, Ιδεόσφαιρα, θεωρία των ιδεών και ακασικά αρχεία συνδέονται μεταξύ τους και σαφώς αποτελούν το σύνολο του σκεπτικισμού έναντι της θεωρίας της μετενσάρκωσης.

Αξίζει να σημειωθεί πως οι περιπτώσεις όπου τα πειράματα αναδρομών μέσω ύπνωσης έχουν αποδοθεί στην μετενσάρκωση, έχουν να κάνουν με μια ειδοποιό διαφορά σε σχέση με την απλή άντληση πληροφοριών από τα ακασικά αρχεία: Η διαφορά είναι ότι στις περιπτώσεις μετενσάρκωσης, η πληροφορία συνοδεύεται και από έντονη συναισθηματική φόρτιση (ευχάριστη ή δυσάρεστη), θέλωντας έτσι να συνδέσουν μία προγενέστερη ζωή με ένα πραγματικό βίωμα του παρελθόντος. Η διαφορά δηλαδή μεταξύ μετενσάρκωσης και απλών πληροφοριών από το ακασικό πεδίο έγκειται στο ότι στην πρώτη, η πληροφορία συνδέεται και με ένα έντονο συναίσθημα.

Όμως εγώ πάλι θέλω να ρωτήσω το εξής: Αφού αποδεχόμαστε πως στο ακασικό πεδίο αποτυπώνεται πραγματικά οποιασδήποτε φύσεως πληροφορία, γιατί εκτός του γεγονότος να μην αποτυπώνεται και η συνοδευτική συναισθηματική φόρτιση του άμεσα εμπλεκόμενου με το παρελθοντικό γεγονός; Δηλαδή αν υποθέσουμε πως σε μία εργασία αναδρομής, ένας άνθρωπος περιγράφει με λυγμούς πως βλέπει τον πατέρα του να πνίγεται στην τάδε θάλασσα, αν βρούμε αυτό το συμβάν καταγεγραμμάνο 2.000 χρόνια πριν, θα υποθέσουμε πως ο άνθρωπος αυτός (βάσει μετενσάρκωσης) ζούσε 2.000 πριν στο τάδε μέρος. Ακριβώς το συναίσθημα (λυγμοί) που εκφράζει ο παρατηρούμενος στο πείραμα, μας κάνει να μιλάμε για περίπτωση μετενσάρκωσης. Αν όμως τελικά έχουμε να κάνουμε με μία άντληση εμπλουτισμένης με συναίσθημα πληροφορίας από το ακασικό πεδίο, τότε πως θα διακρίνουμε τη διαφορά;

Θέλω λοιπόν να καταδείξω πως τα ακασικά αρχεία πραγματικά αποτελούν έναν "πονοκέφαλο" της μετενσάρκωσης. Αυτή είναι η δική μου γνώμη.

quote:

---

Open Mind
Αν ίσχυε η θεωρία της επιστροφής της ατομικής ψυχής στην συλλογική ψυχή
Μετά τον θάνατο του υλικού σώματος τότε δεν ισχύει τίποτα από τις λεγόμενες ανάδρομες υπνώσεις καθώς κάθε ενσάρκωση είναι μια νεα οντότητα οπότε
Δεν έχει αναμνήσεις από προηγούμενες ζωες .
Μου φαίνεται και άδικο αυτή η τυχαία κατανομή της τύχης στις νέες ψυχικές
Οντότητες πχ γιατί μια ψυχή να γεννηθεί μέσα στα πλούτη ενώ μια άλλη σε
Μια αφρικανική χωρα και μες τη φτώχεια?.
Δεν μπορώ να καταλάβω και τον λογο των ενσαρκώσεων των ψυχών μιας
Συλλογικής ψυχής τι θα μπορούσε να προσφέρει ολη αυτή η διαδικασία στην
Λεγομένη συλλογική ψυχή ?.

---

Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον αγαπητό Open Mind!

Αν το καλοσκεφθεί κανείς... θα δει ότι αυτές τις "ανισότητες", δεν περιέχουν μία λογική συνοχή!

Αν πράγματι μία ψυχή μετά από την ενσάρκωσή της μετουσιωνόταν με τη Θεϊκή Ουσία, ποιος ο λόγος να "δοκιμαστεί" ή να πάρει μαθήματα;;;; Ποιος ο λόγος να περάσει "κακουχίες";;;

Λέγεται, πως ο Θεός δημιούργησε τις ψυχές για να δει τον εαυτό Του μέσα από αυτές... και στην πράξη!

Φιλικά, http://starworld.myforumportal.com/

η karma

Καλέ μου open mind χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω εδώ!

Ας προσπαθήσω να συνθέσω τα στοιχεία. Κατ’ αρχάς για τον Sri Aurobindo υπάρχει η Αλήθεια της Ύπαρξης, την οποία ταυτίζει με το μπράχμαν. Πρόκειται για μια πανταχού παρούσα πραγματικότητα που υπερβαίνει το εκδηλωμένο σύμπαν και ταυτόχρονα αποτελεί εγγενές του γνώρισμα. Πρόκειται για μια απόλυτη ουσία που δεν περιορίζεται από καμία νοητική σύλληψη δυαδικότητας, επομένως δεν είναι ούτε προσωποποιημένη ούτε απρόσωπη, ούτε υπαρκτή ούτε ανύπαρκτη, ούτε έμμορφη ούτε άμορφη, ούτε αέναη ούτε χρονικά προσδιορισμένη, ενώ ταυτόχρονα καταλαμβάνει και δεν καταλαμβάνει χώρο. Είναι από αυτά τα ακατανόητα που λένε οι Ινδοί!

Μέσα στο μπράχμαν υπάρχει το σαχτσιντανάντα, το απόλυτο Απόλυτο (η απόλυτη θεότητα;) που έχει τριαδική έκφραση: Απόλυτη Ύπαρξη, Απόλυτη Συνείδηση/Δύναμη και Απόλυτη Ευτυχία. Ανάμεσα στο σαχτσιντανάντα και στον εκδηλωμένο κόσμο υπάρχει μια τέταρτη θεϊκή αρχή, ο Υπερνούς, ο οποίος είναι και υπεύθυνος για τη δημιουργία του εκδηλωμένου κόσμου διαμέσου της αποκλειστικής συγκέντρωσης. Δηλαδή ο Υπερνούς είναι ικανός να συγκεντρωθεί τόσο αποκλειστικά σε μια μορφή που να τη δημιουργήσει, κρατώντας συγχρόνως στο πίσω μέρος της συνείδησής του την Αλήθεια της Ύπαρξης. Κι εδώ ο trithemius θα έβρισκε ίσως έναν παραλληλισμό με την ιδεόσφαιρα και τα ακασικά αρχεία.

Είμαστε επομένως όλοι μπράχμαν ουσιαστικά και αν παίρνουμε ατομικές μορφές, ευθύνεται γι’ αυτό ο υπερνούς, ο οποίος ουσιαστικά είναι μια συλλογική κατάσταση συνείδησης.

quote:

---

Η επόμενη ενσάρκωσή του λοιπόν σε τι κριτήρια θα μπορούσε να βασιστεί;

---

Τα κριτήρια δεν περιγράφονται στη θεωρία. Θα μπορούσε να είναι κάποιου είδους αλγόριθμος, σαν αυτούς που συζητούσαμε κάποτε. Θα μπορούσε να είναι ο,τιδήποτε που διαφεύγει της απλοϊκής λογικής μας. Ο Υπερνούς γνωρίζει κι αν μπορούσαμε να συνδεθούμε με αυτόν, θα μεταφέραμε αυτή τη γνώση στις ατομικές μας συνειδήσεις. Αυτό που έχει σημασία, νομίζω, είναι να σκεφτόμαστε συλλογικά, σα να είμαστε ΟΛΗ η ψυχική ουσία ΟΛΩΝ των ανθρώπων. Τι θα διαλέγαμε σαν Υπερνούς να είμαστε; Εμείς είμαστε το μπράχμα, εμείς και ο υπερνούς. Πιστεύεις ότι θα είχαν σημασία τα κριτήρια;

Καλή μου pyramid, γράφεις:

quote:

---

όντως δεν πρέπει να εγκλωβιζόμαστε στο «εμείς» και οι «άλλοι», ήταν ένα καλό μάθημα αυτή η αναταραχή.

---

Χαίρομαι που βλέπεις κι εσύ τα οφέλη αυτής της θεώρησης! Όμως δεν τίθεται θέμα αδικίας. Σκέψου συλλογικά. Εμείς (όλοι εμείς) έχουμε ένα κάρμα και ένα εξελικτικό σχέδιο. Δεν υπάρχει εμπειρία που να συμβαίνει έξω από εμάς, οποιαδήποτε εμπειρία βιώνεται από οποιαδήποτε ατομική μονάδα, μας αφορά όλους. Δεν είμαστε όλοι μπράχμαν; Και αφού επίσης είμαστε και ο υπερνούς, δική μας επιλογή είναι και το φορτίο που φορτωνόμαστε κάθε φορά! Γίνομαι κατανοητή; Αν όχι δώσε μου μια σφαλιάρα να το ξαναπιάσω απ’την αρχή.

Στην ίδια συλλογιστική γραμμή, λέει ο open mind με τη συμφωνία της karma μας:

quote:

---

Μου φαίνεται και άδικο αυτή η τυχαία κατανομή της τύχης στις νέες ψυχικές
Οντότητες πχ γιατί μια ψυχή να γεννηθεί μέσα στα πλούτη ενώ μια άλλη σε
Μια αφρικανική χωρα και μες τη φτώχεια?.
Δεν μπορώ να καταλάβω και τον λογο των ενσαρκώσεων των ψυχών μιας
Συλλογικής ψυχής τι θα μπορούσε να προσφέρει ολη αυτή η διαδικασία στην
Λεγομένη συλλογική ψυχή ?.

---

Φίλοι μου θα σας γράψω τα λόγια του ίδιου του Aurobindo: “It is the Brahman who thus suffers, it is not imposed to someone or something outside the Brahman”. Σε κάθε δηλαδή περίπτωση είναι το μπράχμαν που βιώνει τις επιμέρους εμπειρίες, καμία εμπειρία δεν επιβάλλεται σε κάποιον ή κάτι έξω από το μπράχμαν. Και ξαναλέω, σκεφτείτε συλλογικά. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ εντέλει ποιος βιώνει τι. Ίσως όμως έχει σημασία να υπάρχουν μοναδικοί κάθε φορά ατομικοί συνδυασμοί που να δίνουν διαφορετικές (και ίσως περισσότερες) δυνατότητες και πιθανότητες να ξεπεραστεί το κάρμα. Ακόμα και η σαμσάρα δηλαδή είναι συλλογική υπόθεση.

Να διευκρινίσω εδώ ότι δεν υποσκελίζεται η αξία της ατομικής εμπειρίας, τουναντίον. Καθένας που τα καταφέρνει να φωτιστεί (να ανελιχθεί δηλαδή στο πέμπτο κατά τον Aurobindo στάδιο εξέλιξης), όχι μόνο φωτίζει το σύνολο αλλά και δημιουργεί προηγούμενο, ένα καλούπι που μπορεί να κληροδοτηθεί σε πολλές νέες ενσαρκώσεις.

Λέει επίσης ο open mind:

quote:

---

Αν ίσχυε η θεωρία της επιστροφής της ατομικής ψυχής στην συλλογική ψυχή Μετά τον θάνατο του υλικού σώματος τότε δεν ισχύει τίποτα από τις λεγόμενες ανάδρομες υπνώσεις καθώς κάθε ενσάρκωση είναι μια νεα οντότητα οπότε Δεν έχει αναμνήσεις από προηγούμενες ζωες .

---

Φυσικά και έχει. Τις ζωές των οντοτήτων από τις οποίες αποτελείται. Μπορεί να μην είναι ατομικά δικές της, όμως ταυτόχρονα είναι εντελώς δικές της, αφού την αφορά ατομικά ο,τιδήποτε την αποτελεί και σε ένα άλλο επίπεδο την αφορά ατομικά κυριολεκτικά το ο,τιδήποτε έχει βιωθεί, βιώνεται και θα βιωθεί ποτέ. Αν πάλι δεν γίνομαι κατανοητή, να το ξαναπιάσω από την αρχή.

Αγαπητέ μου trithemius,

Εξαιρετικά τα περί ιδεόσφαιρας, τα οποία δεν γνώριζα. Αναρωτιέσαι:

quote:

---

Αφού αποδεχόμαστε πως στο ακασικό πεδίο αποτυπώνεται πραγματικά οποιασδήποτε φύσεως πληροφορία, γιατί εκτός του γεγονότος να μην αποτυπώνεται και η συνοδευτική συναισθηματική φόρτιση του άμεσα εμπλεκόμενου με το παρελθοντικό γεγονός;

---

Και θα σου πω ότι στην Spiritual Response Therapy δεχόμαστε ότι de facto αποτυπώνεται η συναισθηματική φόρτιση που συνοδεύει τα γεγονότα και σε αυτό ακριβώς συνίσταται η συγκεκριμένη θεραπευτική μέθοδος: στο να μετατρέπει παλιές αρνητικές συναισθηματικές φορτίσεις σε θετικές, επιτρέποντας την αποδέσμευση από όρκους κλπ καταστάσεις που οδηγούν σε σημερινές - φαινομενικά αναίτιες -ασθένειες.

Καταλήγουμε λοιπόν και πάλι σε αυτό που αυτή τη φορά έγραψε η pyramid:

quote:

---

κάθε ένας από εμάς δικαιούται να πιστεύει ότι τον κάνει να νιώθει όμορφα στην καθημερινότητά του.

---

Να προσθέσω ότι δεν θέλω να πείσω κανέναν για όσα γράφω ή για τη διδασκαλία του Aurobindo, το μόνο που θέλω είναι να γίνει κατανοητή μια τόσο διαφορετική και όμορφη κατά τη γνώμη μου διδασκαλία, να τη δοκιμάσω στις απόψεις σας και να την εμπεδώσω κι εγώ η ίδια.

Σας ευχαριστώ πολύ όλους.

Με αγάπη,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Με την συγκεκριμένη οπτική θα μπορούμε να ψάχνουμε τις αιτίες έξω από εμάς και να νιώθουμε όλοι καλύτερα, θα μπορούμε να μιλάμε για το Θεϊκό σχέδιο, που στην ουσία κανένας δεν γνωρίζει και έτσι δικαιολογούμαστε να κάνουμε λάθος, το οποίο μας έδωσε τις συγκεκριμένες δονήσεις και πρέπει να ανταπεξέλθουμε σηκώνοντας στην πραγματικότητα το κάρμα του κόσμου στις πλάτες μας.

---

pyramid μου, πολύ σωστό αυτό που αναφέρεις!
Αυτό από τη μια θα μπορούσε να λειτουργήσει θετικά καθώς θα μπορούσαμε να δώσουμε μια απάντηση σε ερωτήματα που μας δυσκολεύουν ή όταν απορούμε έχοντας άγνοια - τουλάχιστον για μια δεδομένη χρονική εποχή - για τα αίτια.
Από την άλλη, πιστεύω ότι ο νους μας έχει μια τάση προς την "τεμπελιά".
Μπορεί να επαναπαυτεί δηλαδή σε αυτές τις απαντήσεις και να μην αναζητά να δώσει ο ίδιος την απάντηση στα ερωτήματα που τον απασχολούν.
Μπορεί να αναπτυχθεί επίσης η υπερβολική δικαιολόγηση του εαυτού μας, μια τάση να μην εμβαθύνουμε στα όποια γεγονότα διαδραματίζονται κι έχουν κι εμάς ως αποδέκτες ώστε να δούμε την σκοπιμότητα τους κι επιπλέον να νιώσουμε Σωτήρες του κόσμου, αφού θα σηκώσουμε το βάρος του κόσμου στις πλάτες μας.
Ειδικά το τελευταίο, μου προκαλεί κάποια έντονη ανησυχία...

Φίλε Trithemius, για να είμαι ειλικρινής μου φαίνεται λογική η διάκριση που υπάρχει σε μια περίπτωση αναδρομής σε προηγούμενη ενσάρκωση και σε μια περίπτωση πρόσβασης στα ακασικά.
Κι ο λόγος είναι η βίωση, το ποιός βίωσε δηλαδή ένα συγκεκριμένο γεγονός.
Αν στην ψυχή δηλαδή έχει καταγραφεί η εμπειρία κάποιας προηγούμενης ενσάρκωσης της, δεν είναι πιθανόν να υπάρχει συναισθηματική φόρτιση κατά την αναδρομή καθώς αυτή η εμπειρία διυλίζεται από την τωρινή μου προσωπικότητα;
Για να είμαι ειλικρινής πάντως, είμαι αρκετά επιφυλακτικός απέναντι στις αναδρομές με σκοπό την ανακάλυψη προηγούμενων ενσαρκώσεων.

Από την άλλη σκέφτομαι ότι κι η Χ εμπειρία κάποιας προηγούμενης ενσάρκωσης μου μπορεί να ανήκει στα ακασικά αρχεία...

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Καλέ μου open mind χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω εδώ

---

quote:

---

Φίλε Trithemius, για να είμαι ειλικρινής μου φαίνεται λογική η διάκριση που υπάρχει σε μια περίπτωση αναδρομής σε προηγούμενη ενσάρκωση και σε μια περίπτωση πρόσβασης στα ακασικά.
Κι ο λόγος είναι η βίωση, το ποιός βίωσε δηλαδή ένα συγκεκριμένο γεγονός.
Αν στην ψυχή δηλαδή έχει καταγραφεί η εμπειρία κάποιας προηγούμενης ενσάρκωσης της, δεν είναι πιθανόν να υπάρχει συναισθηματική φόρτιση κατά την αναδρομή καθώς αυτή η εμπειρία διυλίζεται από την τωρινή μου προσωπικότητα;

---

Μα αγαπητέ μου συμφωνώ απολύτως! Εδώ ακριβώς βρίσκει εφαρμογή και η αντίρρηση που προέβαλλα πιο πάνω, ότι δηλαδή:

quote:

---

Αφού αποδεχόμαστε πως στο ακασικό πεδίο αποτυπώνεται πραγματικά οποιασδήποτε φύσεως πληροφορία, γιατί εκτός του γεγονότος να μην αποτυπώνεται και η συνοδευτική συναισθηματική φόρτιση του άμεσα εμπλεκόμενου με το παρελθοντικό γεγονός;
....................................................
Αν όμως τελικά έχουμε να κάνουμε με μία άντληση εμπλουτισμένης με συναίσθημα πληροφορίας από το ακασικό πεδίο, τότε πως θα διακρίνουμε τη διαφορά;

---

Δηλαδή εδώ αναφέρω πως στην περίπτωση που ο συγκεκριμένος άνθρωπος μας μεταφέρει εμπειρία+συναίσθημα, τότε είναι αδύνατο να βρούμε τη διαφορά μεταξύ της αναδρομής και της πρόσβασης στο ακασικό πεδίο.

Open Mind

quote:

---

Αλλα στοιχειά που μπορείς να καταλήξεις στο τι απ τα δυο είναι πχ
Κάποιες φοβίες που έχουμε στην τωρινή ζωή μπορεί να έχουν σχέση με την
Προηγουμένη αν κάνουμε πχ μια αναδρομη και αυτό που δούμε συνδυάζεται
Με την τωρινή ενσάρκωση είναι μια ένδειξη ακόμα

---

Οι φοβίες είναι (και) κληρονομικο χαρακτηριστικό. Κατά συνέπεια, ακόμη κι αν "δούμε" τον εαυτό μας σε μία αναδρομή να εμφανίζει φοβίες, πάλι δεν μπορούμε να αποφανθούμε πως αποτελούν εχέγγυο για την ασφαλή ταύτιση του γεγονότος με μία πραγματική παρελθοντική εμπειρία.

R + C
A - Lux e Tenebris - Ω

quote:

---

Οι φοβίες είναι (και) κληρονομικο χαρακτηριστικό. Κατά συνέπεια, ακόμη κι αν "δούμε" τον εαυτό μας σε μία αναδρομή να εμφανίζει φοβίες, πάλι δεν μπορούμε να αποφανθούμε πως αποτελούν εχέγγυο για την ασφαλή ταύτιση του γεγονότος με μία πραγματική παρελθοντική εμπειρία.

---

quote:

---

Και αφού επίσης είμαστε και ο υπερνούς, δική μας επιλογή είναι και το φορτίο που φορτωνόμαστε κάθε φορά!

---

Νομίζω πως και σε άλλες θεωρήσεις περί μετενσάρκωσης αναφέρεται πως η Ψυχή επιλέγει το "ένδυμα" με το οποίο θα περιβληθεί, την επόμενη ενσάρκωση με σκοπό να εξελιχθεί.
Θα συμφωνήσω μαζί σου σ' αυτό που αναφέρεις:

quote:

---

Φυσικά και έχει. Τις ζωές των οντοτήτων από τις οποίες αποτελείται. Μπορεί να μην είναι ατομικά δικές της, όμως ταυτόχρονα είναι εντελώς δικές της, αφού την αφορά ατομικά ο,τιδήποτε την αποτελεί και σε ένα άλλο επίπεδο την αφορά ατομικά κυριολεκτικά το ο,τιδήποτε έχει βιωθεί, βιώνεται και θα βιωθεί ποτέ. Αν πάλι δεν γίνομαι κατανοητή, να το ξαναπιάσω από την αρχή.

---

καθώς από όσα έχω καταλάβει για την θεωρία του Aurobindo, δεν αποκλείεται το άτομο να έχει κάποια ανάμνηση από μια προηγούμενη ενσάρκωση.

Φίλε Trithemius, έχεις δίκιο!
Μπερδεύτηκα και παρανόησα.

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Από την άλλη, πιστεύω ότι ο νους μας έχει μια τάση προς την "τεμπελιά".
Μπορεί να επαναπαυτεί δηλαδή σε αυτές τις απαντήσεις και να μην αναζητά να δώσει ο ίδιος την απάντηση στα ερωτήματα που τον απασχολούν.
Μπορεί να αναπτυχθεί επίσης η υπερβολική δικαιολόγηση του εαυτού μας, μια τάση να μην εμβαθύνουμε στα όποια γεγονότα διαδραματίζονται κι έχουν κι εμάς ως αποδέκτες ώστε να δούμε την σκοπιμότητα τους κι επιπλέον να νιώσουμε Σωτήρες του κόσμου, αφού θα σηκώσουμε το βάρος του κόσμου στις πλάτες μας.
Ειδικά το τελευταίο, μου προκαλεί κάποια έντονη ανησυχία...

---

Πολύ καλό σημείο. Ίσως πράγματι να υπάρχει κίνδυνος υπερβολικής δικαιολόγησης του εαυτού, εάν ο νους δεν συνειδητοποιήσει ότι όλα στον Εαυτό αναφέρονται, μόνο που αυτός ο Εαυτός είναι τόσο ευρύς ώστε να καλύπτει όλους... Ο κίνδυνος να αισθανθεί κάποιος σωτήρας του κόσμου είναι επίσης απτός. Πράγματι, πολύ καλό σημείο, σε ευχαριστώ.

Αγαπητέ μου open mind,

Χαίρομαι πάντα να σε βλέπω, ιδίως σε πιο μακροσκελείς απαντήσεις όπως οι παραπάνω, στις οποίες δεν σε έχω συνηθίσει!

quote:

---

Εντάξει έχει τις εμπειρίες όλων μας δεν το βρίσκεις όμως άδικο ως προς
Την κατανομή των εμπειριών στις οντότητες οπού αποτελείται ? και τελικά
Τι θα προσφέρει ολη αυτή η διαδικασία στη συλλογική ψυχή?..

---

Όχι, δεν το βρίσκω άδικο. Μου φαίνεται πολύ σοφό, για να είμαι ειλικρινής. Για να δώσω ίσως καλύτερα αυτό που εννοώ, θα πρέπει ίσως να σου ζητήσω να σκεφτείς τη συλλογική ψυχή σαν τη μόνη αληθινή ουσία και τις εξατομικεύσεις της σαν μια προσωρινή ψευδαίσθηση - ο,τιδήποτε αφορά το άτομο, αφορά ουσιαστικά το σύνολο, έστω κι αν ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι αφορά το άτομο που γίνεται ο ήρωας και παθών. Είναι η συλλογική ψυχή που βιώνει ΜΕΣΑ ΑΠΟ το άτομο και οι συνέπειες της εμπειρίας είναι ακριβώς οι ίδιες, είτε τις βιώνει η ατομική μονάδα είτε η συλλογική ψυχή γιατί απλούστατα μιλάμε ουσιαστικά για το ίδιο πράγμα!

Καλημέρα σε όλους, με αγάπη,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Για να είμαι ειλικρινής πάντως, πιστεύω πως ένα άτομο αν έχει την προδιάθεση ή την τάση να δημιουργήσει κακό εσκεμμένα, θα το κάνει ακόμη κι αν πιστεύει στην οποιαδήποτε θεωρία που αναφέρεται στην Ψυχή μετά τον θάνατο του φυσικού σώματος.

Απλά σκέφτομαι το ενδεχόμενο να αποφύγει την ηθελημένη άσκηση κακών ενεργειών/πράξεων στην σκέψη της γέννησης δράσης - αντίδρασης, κάρμα ή όπως αλλιώς θέλει κάποιος να το ονομάσει.

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Dying_Incubus

Οπότε τι μπορεί να μας οδηγήσει από το να διαπράξουμε πέντε φόνους, δέκα ληστείες κλπ;

Για να είμαι ειλικρινής πάντως, πιστεύω πως ένα άτομο αν έχει την προδιάθεση ή την τάση να δημιουργήσει κακό εσκεμμένα, θα το κάνει ακόμη κι αν πιστεύει στην οποιαδήποτε θεωρία που αναφέρεται στην Ψυχή μετά τον θάνατο του φυσικού σώματος.

---

Αγαπητέ Dying_Incubus

Με την ερώτησή σου αυτή επανερχόμαστε στο ζήτημα, στο αν η ψυχή διαθέτει ατομικότητα ή όχι.

Αν η ψυχή, αποκόβεται από τη Θεϊκή Ουσία, με σκοπό τη μία και μοναδική ενσάρκωση, θα πρέπει να διαθέτει την τελειότητα του Θείου. Άρα, γιατί να διαπράξει φόνο, ληστείες κ.λ.π.;;;;;

Ερχόμαστε, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι η ψυχή θα πρέπει να διαθέτει ένα επίπεδο! Το λεγόμενο επίπεδο εξέλιξης. Και το επίπεδο αυτό αποκτάται από την εμπειρία των διαδοχικών ενσαρκώσεών της.

Μία άγουρη ψυχή, η οποία δρα και αντιδρά με τα πρωτόγονα ένστικτά της, θα μπορούσε να διαπράξει έναν φόνο, μία ληστεία κ.λ.π. Μία εξελιγμένη ψυχή, βρίσκεται πιο κοντά στη Συμπαντική ενέργεια και δρα και αντιδρά με σύνεση και σοφία.

Αυτά από τη δική μου έρευνα και μελέτη!

Φιλικά, http://starworld.myforumportal.com/

η karma

quote:

---

Μία άγουρη ψυχή, η οποία δρα και αντιδρά με τα πρωτόγονα ένστικτά της, θα μπορούσε να διαπράξει έναν φόνο, μία ληστεία κ.λ.π. Μία εξελιγμένη ψυχή, βρίσκεται πιο κοντά στη Συμπαντική ενέργεια και δρα και αντιδρά με σύνεση και σοφία.

---

Σωστά, αγαπητή karma!

Αυτό που θα ήθελα να καταλάβω είναι εάν αυτή η διαδικασία είναι εφικτή όπως παρουσιάζεται μέσα από την θεώρηση του Aurobindo, κατά πόσο δηλαδή υπάρχει εξέλιξη.

In anticipation of my resurrection...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr