Και θα πρέπει -κατα την γνώμη μου- οι άνθρωποι να μπορέσουν να ορίσουν με σαφήνεια την ειδοποίό διαφορά-διάκριση- , ανάμεσα στην ανάγκη...στο αίτημα και στην επιθυμία.

Γι'αυτό και επέμεινα στην πρώιμη παιδική ηλικία και αυτό διότι εκεί δομούνται πολλά ασυνείδητα μορφώματα , τα οποία διαδραματίζουν στην "περαιτέρω πορεία" του ανθρώπου σημαντικότατο ρόλο ...

Δεν μπορούμε ας πούμε να μην λάβουμε υπ'οψιν μας , ότι το αντικείμενο -εξωτερικός Αλλος- που ικανοποιεί την ανάγκη του παιδιού , δενκαλείται απλά να καλύψει μια ανάγκη του ή γενικότερα μια επιθυμία του και εκεί "κλείνει" ο κύκλος της ικανοποίησης αλλα θα πρέπει να λάβουμε υπ'οψιν μας ότι...κάθε αίτημα έχει διττή σημασία , αποκτά δηαλαδή διττή λειτουργία και επι πλέον της άρθρωσης μιάς ανάγκης , καθίσταται και αίτημα γι'αγάπη....

Αυτή ακριβώς η διττή λειτουργία γεννά την επιθυμία , απο την στιγμή που ... ενώ οι ανάγκες αρθρώνονται μέσα απο το αίτημα μπορούν να ικανοποιηθούν ... η δίψα για αγάπη είναι απεριόριστη και ακόρεστη και έτσι επιμένει ως υπόλοιπο ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ....τΟ ΥΠΌΛΟΙΠΟ ΑΥΤΌ ΣΥΝΙΣΤΆ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΊΑ...!

Η ανάγκη , είναι ένα καθαρά βιολογικό ένστικτο , μια όρεξη που εμφανίζεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οργανισμού και η οποία υποχωρεί τελείως -έστω και προσωρινά- όταν ικανοποιείται..!

...Πολύ σημαντικό για να καταλάβουμε δε , τα εσωτερικά ψυχικά δρώμενα είναι το εξής:"Η επιθυμία είναι ανθρώπινη , όταν κανείς δεν επιθυμεί το σώμα , αλλα την επιθυμία του αλλου...δηλαδή , όταν θέλει να "είναι επιθυμητός" , να "αγαπιέται" ή μάλλον να "αναγνωρίζεται" στην ανθρώπινη αξία του ...

Με άλλα λόγια , κάθε ανθρώπινη ανθρωπογεννητική Επιθυμία...είναι , εντέλλει , μια λειτουργία της επιθυμίας για αναγνωριση...(Kojeve)

quote:

---

Έχω την αίσθηση , ότι η αποσαφήνιση ορισμένων εννοιών , θα βοηθούσε όλους μς στο να μπορέσουμε να αναπλαισιώσουμε τον κώδικα πεποιθήσεών μας και ο οποίος εκ των πραγμάτων επηρεάζει την κρίση μας και την αξιολόγησή μας και αυτό διότι το αναφερόμενο ως "ενδογενές σύστημα επιτυχίας" βάσει του οποίου αξιολογούνται εμπειρίες και καθε τι στην ζωή , είναι άρρηκτα συνδεδεμμένο με τα όσα έχουν εισαχθεί στον νού μας ως σωστά και ορθά αλλα συνάμμα και αληθή...

Και θα πρέπει -κατα την γνώμη μου- οι άνθρωποι να μπορέσουν να ορίσουν με σαφήνεια την ειδοποίό διαφορά-διάκριση- , ανάμεσα στην ανάγκη...στο αίτημα και στην επιθυμία.

Γι'αυτό και επέμεινα στην πρώιμη παιδική ηλικία και αυτό διότι εκεί δομούνται πολλά ασυνείδητα μορφώματα , τα οποία διαδραματίζουν στην "περαιτέρω πορεία" του ανθρώπου σημαντικότατο ρόλο ...

Δεν μπορούμε ας πούμε να μην λάβουμε υπ'οψιν μας , ότι το αντικείμενο -εξωτερικός Αλλος- που ικανοποιεί την ανάγκη του παιδιού , δενκαλείται απλά να καλύψει μια ανάγκη του ή γενικότερα μια επιθυμία του και εκεί "κλείνει" ο κύκλος της ικανοποίησης αλλα θα πρέπει να λάβουμε υπ'οψιν μας ότι...κάθε αίτημα έχει διττή σημασία , αποκτά δηαλαδή διττή λειτουργία και επι πλέον της άρθρωσης μιάς ανάγκης , καθίσταται και αίτημα γι'αγάπη....

Αυτή ακριβώς η διττή λειτουργία γεννά την επιθυμία , απο την στιγμή που ... ενώ οι ανάγκες αρθρώνονται μέσα απο το αίτημα μπορούν να ικανοποιηθούν ... η δίψα για αγάπη είναι απεριόριστη και ακόρεστη και έτσι επιμένει ως υπόλοιπο ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ....τΟ ΥΠΌΛΟΙΠΟ ΑΥΤΌ ΣΥΝΙΣΤΆ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΊΑ...!

Η ανάγκη , είναι ένα καθαρά βιολογικό ένστικτο , μια όρεξη που εμφανίζεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οργανισμού και η οποία υποχωρεί τελείως -έστω και προσωρινά- όταν ικανοποιείται..!

...Πολύ σημαντικό για να καταλάβουμε δε , τα εσωτερικά ψυχικά δρώμενα είναι το εξής:"Η επιθυμία είναι ανθρώπινη , όταν κανείς δεν επιθυμεί το σώμα , αλλα την επιθυμία του αλλου...δηλαδή , όταν θέλει να "είναι επιθυμητός" , να "αγαπιέται" ή μάλλον να "αναγνωρίζεται" στην ανθρώπινη αξία του ...

Με άλλα λόγια , κάθε ανθρώπινη ανθρωπογεννητική Επιθυμία...είναι , εντέλλει , μια λειτουργία της επιθυμίας για αναγνωριση...(Kojeve)

soul

---

Καλέ μου φίλε Εαρινέ, συμφωνώ μαζί σου, όμως δεν καταλαβαίνω πως η αγάπη μεταφράζεται ως ανάγκη "αναγνώρισης" της αξίας μας. Η ανάγκη νομίζω ότι είναι ανιδιοτελής, χωρίς να περιμένει "ανταπόδοση" νομίζω, δίνεται πριν πάρει οτιδήποτε, π.χ. η αγάπη της μάνας και όπως ίσως θα έπρεπε να είναι κάθε αγάπη, ακόμη και η αγάπη για το συνάνθρωπό μας, αυτή τουλάχιστον είναι η γνώμη μου.
Εντάξει, μπορεί η αγάπη να είναι επιθυμία, ίσως και ανάγκη, αλλά δε συμφωνώ ότι γίνεται για... "αναγνώριση", τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να γίνεται έτσι.
Άν έχω καταλάβει λάθος, ζητώ συγνώμη φίλε μου, και περιμένω να με διορθώσεις

"Μην σταματάς να σπέρνεις αστέρια ακόμα κι' όταν δεν φαίνονται με γυμνό μάτι."

Edited by - Nemesi on 28/03/2010 18:52:44

quote:

---

quote:

---

Έχω την αίσθηση , ότι η αποσαφήνιση ορισμένων εννοιών , θα βοηθούσε όλους μς στο να μπορέσουμε να αναπλαισιώσουμε τον κώδικα πεποιθήσεών μας και ο οποίος εκ των πραγμάτων επηρεάζει την κρίση μας και την αξιολόγησή μας και αυτό διότι το αναφερόμενο ως "ενδογενές σύστημα επιτυχίας" βάσει του οποίου αξιολογούνται εμπειρίες και καθε τι στην ζωή , είναι άρρηκτα συνδεδεμμένο με τα όσα έχουν εισαχθεί στον νού μας ως σωστά και ορθά αλλα συνάμμα και αληθή...

Και θα πρέπει -κατα την γνώμη μου- οι άνθρωποι να μπορέσουν να ορίσουν με σαφήνεια την ειδοποίό διαφορά-διάκριση- , ανάμεσα στην ανάγκη...στο αίτημα και στην επιθυμία.

Γι'αυτό και επέμεινα στην πρώιμη παιδική ηλικία και αυτό διότι εκεί δομούνται πολλά ασυνείδητα μορφώματα , τα οποία διαδραματίζουν στην "περαιτέρω πορεία" του ανθρώπου σημαντικότατο ρόλο ...

Δεν μπορούμε ας πούμε να μην λάβουμε υπ'οψιν μας , ότι το αντικείμενο -εξωτερικός Αλλος- που ικανοποιεί την ανάγκη του παιδιού , δενκαλείται απλά να καλύψει μια ανάγκη του ή γενικότερα μια επιθυμία του και εκεί "κλείνει" ο κύκλος της ικανοποίησης αλλα θα πρέπει να λάβουμε υπ'οψιν μας ότι...κάθε αίτημα έχει διττή σημασία , αποκτά δηαλαδή διττή λειτουργία και επι πλέον της άρθρωσης μιάς ανάγκης , καθίσταται και αίτημα γι'αγάπη....

Αυτή ακριβώς η διττή λειτουργία γεννά την επιθυμία , απο την στιγμή που ... ενώ οι ανάγκες αρθρώνονται μέσα απο το αίτημα μπορούν να ικανοποιηθούν ... η δίψα για αγάπη είναι απεριόριστη και ακόρεστη και έτσι επιμένει ως υπόλοιπο ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ....τΟ ΥΠΌΛΟΙΠΟ ΑΥΤΌ ΣΥΝΙΣΤΆ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΊΑ...!

Η ανάγκη , είναι ένα καθαρά βιολογικό ένστικτο , μια όρεξη που εμφανίζεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οργανισμού και η οποία υποχωρεί τελείως -έστω και προσωρινά- όταν ικανοποιείται..!

...Πολύ σημαντικό για να καταλάβουμε δε , τα εσωτερικά ψυχικά δρώμενα είναι το εξής:"Η επιθυμία είναι ανθρώπινη , όταν κανείς δεν επιθυμεί το σώμα , αλλα την επιθυμία του αλλου...δηλαδή , όταν θέλει να "είναι επιθυμητός" , να "αγαπιέται" ή μάλλον να "αναγνωρίζεται" στην ανθρώπινη αξία του ...

Με άλλα λόγια , κάθε ανθρώπινη ανθρωπογεννητική Επιθυμία...είναι , εντέλλει , μια λειτουργία της επιθυμίας για αναγνωριση...(Kojeve)

soul

---

Καλέ μου φίλε Εαρινέ, συμφωνώ μαζί σου, όμως δεν καταλαβαίνω πως η αγάπη μεταφράζεται ως ανάγκη "αναγνώρισης" της αξίας μας. Η ανάγκη νομίζω ότι είναι ανιδιοτελής, χωρίς να περιμένει "ανταπόδοση" νομίζω, δίνεται πριν πάρει οτιδήποτε, π.χ. η αγάπη της μάνας και όπως ίσως θα έπρεπε να είναι κάθε αγάπη, ακόμη και η αγάπη για το συνάνθρωπό μας, αυτή τουλάχιστον είναι η γνώμη μου.
Εντάξει, μπορεί η αγάπη να είναι επιθυμία, ίσως και ανάγκη, αλλά δε συμφωνώ ότι γίνεται για... "αναγνώριση", τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να γίνεται έτσι.
Άν έχω καταλάβει λάθος, ζητώ συγνώμη φίλε μου, και περιμένω να με διορθώσεις

"Μην σταματάς να σπέρνεις αστέρια ακόμα κι' όταν δεν φαίνονται με γυμνό μάτι."

Edited by - Nemesi on 28/03/2010 18:52:44

---

Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους:)

Αγαπημένε μου φίλε Εαρινέ, συμφωνώ με το παραπάνω απόσπασμα από το σημείωμά σου, αλλά φίλε μου, αν κάνω λάθος κάπου φυσικά και πρέπει να με "διορθώσεις" και μετά εγώ θα σκεφτώ, αλλά όντως θα μου δώσεις τροφή, και να ξέρεις ότι από τους φίλους εγώ περιμένω να με "διορθώσουν" αν κάνω κάπου λάθος.

Αγάπη, μια λέξη με πέντε γράμματα, τόσο μεγάλη αξία, μα και τόσες διαφορετικές μορφές και που για τον καθένα σημαίνει κάτι διαφορετικό ίσως!

Μια λέξη που θα μπορούσα να πω ότι ζωγραφίζει για μένα την αγάπη (δυστυχώς ίσως δεν μπορώ να εκφραστώ πολύ καλά) είναι ΜΟΙΡΑΣΜΑ, το να μοιράζεσαι, αυτό.

Επίσης αγάπη για μένα είναι:

http://www.youtube.com/watch?v=mNK6h1dfy2o

http://www.youtube.com/watch?v=flkFW5E0XcM

http://www.adnstream.tv/video/nilSqaMboM/HISTORIA-DE-UN-LETRERO-THE-STORY-OF-A-SIGN

Να έχετε μια πολύ όμορφη μέρα:)

quote:

---

Πρίν σου απαντήσω , θα ήθελα να επισημάνω το εξής:"Εδώ μέσα δεν είμαστε για να διορθώνουμε ο ένας τον άλλο...απλά καταθέτουμε ο καθένας τις απόψεις του και αυτές αποτελούν "τροφή" για περαιτέρω προσεγγίσεις ...υπ'αυτήν την έννοια , το μόνο που δεν θα κάνω , είναι να σε διορθώσω......

Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους:)

Αγαπημένε μου φίλε Εαρινέ, συμφωνώ με το παραπάνω απόσπασμα από το σημείωμά σου, αλλά φίλε μου, αν κάνω λάθος κάπου φυσικά και πρέπει να με "διορθώσεις" και μετά εγώ θα σκεφτώ, αλλά όντως θα μου δώσεις τροφή, και να ξέρεις ότι από τους φίλους εγώ περιμένω να με "διορθώσουν" αν κάνω κάπου λάθος.

Αγάπη, μια λέξη με πέντε γράμματα, τόσο μεγάλη αξία, μα και τόσες διαφορετικές μορφές και που για τον καθένα σημαίνει κάτι διαφορετικό ίσως!

Μια λέξη που θα μπορούσα να πω ότι ζωγραφίζει για μένα την αγάπη (δυστυχώς ίσως δεν μπορώ να εκφραστώ πολύ καλά) είναι ΜΟΙΡΑΣΜΑ, το να μοιράζεσαι, αυτό.

Επίσης αγάπη για μένα είναι:

http://www.youtube.com/watch?v=mNK6h1dfy2o

http://www.youtube.com/watch?v=flkFW5E0XcM

http://www.adnstream.tv/video/nilSqaMboM/HISTORIA-DE-UN-LETRERO-THE-STORY-OF-A-SIGN

Να έχετε μια πολύ όμορφη μέρα:)

"Μην σταματάς να σπέρνεις αστέρια ακόμα κι' όταν δεν φαίνονται με γυμνό μάτι."

---

soul

quote:

---

Φίλοι καλή σας ημέρα.
_______________________
Nemesi
Καλέ μου φίλε Εαρινέ, συμφωνώ μαζί σου, όμως δεν καταλαβαίνω πως η αγάπη μεταφράζεται ως ανάγκη "αναγνώρισης" της αξίας μας. Η ανάγκη νομίζω ότι είναι ανιδιοτελής, χωρίς να περιμένει "ανταπόδοση" νομίζω, δίνεται πριν πάρει οτιδήποτε, π.χ. η αγάπη της μάνας και όπως ίσως θα έπρεπε να είναι κάθε αγάπη, ακόμη και η αγάπη για το συνάνθρωπό μας, αυτή τουλάχιστον είναι η γνώμη μου.
Εντάξει, μπορεί η αγάπη να είναι επιθυμία, ίσως και ανάγκη, αλλά δε συμφωνώ ότι γίνεται για... "αναγνώριση", τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να γίνεται έτσι.
Άν έχω καταλάβει λάθος, ζητώ συγνώμη φίλε μου, και περιμένω να με διορθώσεις
______________________________________
Ίσως πάρεις κάποιες απαντήσεις με αυτά που θα πω.
Ένα γεγονός το οποίο έζησα.
Κάνω περιπάτους στο βόρειο τμήμα του Υμηττού. Βρέθηκα στη σπηλιά του Λιονταριού. Μπήκα και κάθισα λίγο. Μετά από λίγο αποφάσισα (μια και είχα ακούσει αρκετά περί της φύσεως αυτής) και κάθισα σε μια πέτρα. Χαλάρωσα όσο μπορούσα περισσότερο, έκλεισα τα μάτια μου (υπήρχε απόλυτη ησυχία), και προσπάθησα να συγκεντρωθώ. Κάποια στιγμή, άρχισα να ακούω εσωτερικούς ήχους (μέσα στο κεφάλι-μυαλό μου) από όλες τις κατευθύνσεις. Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα, ένας ήχος που ερχόταν από εμπρός μου και λίγο ψηλά, άρχισε να διαφέρει από τους υπόλοιπους. Επικεντρώθηκα σ αυτόν μη δίνοντας σημασία σε κανέναν άλλον. Ο ήχος αυτός όλο και μεγάλωνε μέχρι του σημείου να με γεμίσει ολόκληρο και να αρχίσει να με δονεί και εμένα. Αφέθηκα σ αυτόν όσο μπορούσα περισσότερο. Ο ήχος αυτός με τράβηξε μαζί του και βρέθηκα σταδιακά σε μια κατάσταση πρωτοφανή από άποψη συναισθημάτων και οπτικών ερεθισμάτων. Εκτός του ότι έβλεπα διάφορα εναλλασσόμενα ανοικτόχρωμα χρώματα, τα συναισθήματά μου δεν περιγράφονται. Το μόνο που μπορεί κάπως να τα εκφράσει είναι αν μπορώ να το πω έτσι είναι ότι το χρονικό διάστημα αυτό ήταν για μένα διάστημα απόλυτης ευδαιμονίας.
Δεν ξέρω ακριβώς πόση ώρα ήμουν σ αυτήν την κατάσταση. Όταν συνήλθα ένοιωσα μία πολύ μεγάλη θλίψη που έφυγα απ αυτήν την κατάσταση. Εκτός όμως απ την θλίψη, η παρουσία μου μέσα στην σπηλιά πήρε άλλες διαστάσεις. Ένοιωσα ότι ήμουν και εγώ μέρος της σπηλιάς, και φυσικά άρχισα να την βλέπω με άλλα μάτια.
Τότε άρχισα να αγαπώ τα πάντα όπως μπορούσα καλύτερα.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η ανιδιοτελής αγάπη είναι αυθόρμητη. Η κυριολεκτική σημασία της δεν μπορεί να περιγραφτεί. Μπορεί όμως κάπως να την αισθανθείς. Η αγάπη αυτή απευθύνεται προς όλους και προς τα πάντα. Αυτό που μπορεί κάποιος να κάνει για να την εκφράσει είναι να προσπαθήσει να γίνει ΕΝΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Όταν το καταφέρει αυτό ΤΟΤΕ αρχίζει και την νοιώθει. Γίνεται ένα με την φύση με τον εαυτόν του τον εξωτερικό του κόσμο τον εσωτερικό του, με το Σύμπαν ολόκληρο. Το σύνολον των συναισθημάτων του που νοιώθει τότε μπορούμε να πούμε ότι αποτελούν την ανιδιοτελή αγάπη. Δεν κάνεις την προσπάθεια αυτή για να κερδίσεις κάτι, αλλά το αποτέλεσμα ουσιαστικά είναι μια κερδισμένη ικανοποίηση για τα πρωτόγνωρα και θετικά συναισθήματα. Όταν γίνεσαι ένα με κάτι- οτιδήποτε- τότε το αγαπάς.
Δεν ξέρω κατά πόσον μπορούν αυτά να βοηθήσουν στο να καταλάβει κάποιος την ανιδιοτελή αγάπη και για το τι πρέπει να κάνει να την δώσει. Τέτοια αγάπη πρέπει να δώσεις σε όλους τους τομείς και όχι μεμονωμένα. ΤΟΤΕ ΘΑ ΤΗΝ ΝΟΙΩΣΕΙΣ.

Φιλικότατα.

---

soul

Συμφωνώ επίσης με αυτό που γράφεις
"Και θα παρατηρήσω , το εξής:"Η αγάπη κατακλύζει πρώτα το "είναι μας" και κάνει εμάς απο εμάς και προς εμάς , δια μέσου της σκέψης μας αλλα και των επιμέρους συμπεριφορών μας να αισθανόμαστε ηρεμία , ησυχία και γαλήνη!"

Και τώρα στο τέλος, εδώ που γράφεις
"Είναι όντως δύσκολες οι σχέσεις των ανθρώπων κι κατα την ταπεινή μου άποψη , δεν υφίσταται ανιδιοτελής αγάπη...όσο πιο πολύ κάποιος έχει κάποιον άλλον ανάγκη .... τόσο περισσότερο "πιστεύει" ότι τον αγαπάει...και δεν μιλάω ασφαλώς μόνο γι'ανάγκη υλική... Μπορεί να σε στενοχώρησα φίλη μου , μα πρέπει να σου πώ ξεκάθαρα την απόψή μου..."
όχι καλέ μου Εαρινέ, δεν με στεναχώρησες, ξέρω ότι πολλές φορές θέλω να βλέπω στους ανθρώπους μόνο το "καλό" μέσα τους, αλλά αυτό δεν με κάνει "τυφλή", π.χ. καταλαβαίνω ότι ναι, μπορεί να μην υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη, αλλά θέλω να πιστεύω ότι κάποια στιγμή μπορεί να υπάρχει, θα μου πεις... "ουτοπία" συμφωνώ, αλλά καμιά φορά το να πιστεύεις σε κάτι τέτοιο ίσως κάνει καλό στην ψυχή Για να μην τα πολυλέω, είναι επιλογή μου να βλέπω το καλό στους ανθρώπους και έτσι προσπαθώ να βλέπω και όλα τα πράγματα πιο θετικά. Τέλος πιστεύω ότι οι σχέσεις των ανθρώπων είναι όντως δύσκολες, αλλά γιατί τις κάνουμε εμείς να είναι δύσκολες, νομίζω. Γιατί πάντα όταν γνωρίζουμε κάποιον άνθρωπο, σκεφτόμαστε "τι θέλει άραγε από μένα?" και αυτόματα ο άλλος αντιδρά στη δική μας σκέψη από ένστικτο πιστεύω. Έτσι λοιπόν δεν με στεναχώρησες, εξάλλου σου έγραψα ότι για μένα ο διάλογος είναι πολύ σημαντικός, βέβαια ο γραπτός είναι λίγο πιο δύσκολος, γιατί κάποιες φορές, επειδή δεν βλέπεις τον άλλον (πιστεύω ότι το πρόσωπο είναι ο καθρέφτης της ψυχής) δεν μπορείς να καταλάβεις πως το λέει αυτό που γράφει, τι έχει στο μυαλό του, τι εννοεί ακριβώς
Ουφ, αυτά και νομίζω ότι σας κούρασα αρκετά γιατί μάλλον είναι λίγο μπερδεμένα έτσι όπως τα έγραψα τελικά

quote:

---

Αγαπημένε μου φίλε Εαρινέ γράφεις
"Κανείς δεν μπορεί να δώσει σε οποιονδήποτε άλλο ... εφόσον δεν το έχει..!" συμφωνούμε απόλυτα, και θα το συνεχίσω ότι και δεν μπορούμε να το ζητάμε από κάποιον που ξέρουμε ότι δεν το έχει!

Συμφωνώ επίσης με αυτό που γράφεις
"Και θα παρατηρήσω , το εξής:"Η αγάπη κατακλύζει πρώτα το "είναι μας" και κάνει εμάς απο εμάς και προς εμάς , δια μέσου της σκέψης μας αλλα και των επιμέρους συμπεριφορών μας να αισθανόμαστε ηρεμία , ησυχία και γαλήνη!"

Και τώρα στο τέλος, εδώ που γράφεις
"Είναι όντως δύσκολες οι σχέσεις των ανθρώπων κι κατα την ταπεινή μου άποψη , δεν υφίσταται ανιδιοτελής αγάπη...όσο πιο πολύ κάποιος έχει κάποιον άλλον ανάγκη .... τόσο περισσότερο "πιστεύει" ότι τον αγαπάει...και δεν μιλάω ασφαλώς μόνο γι'ανάγκη υλική... Μπορεί να σε στενοχώρησα φίλη μου , μα πρέπει να σου πώ ξεκάθαρα την απόψή μου..."
όχι καλέ μου Εαρινέ, δεν με στεναχώρησες, ξέρω ότι πολλές φορές θέλω να βλέπω στους ανθρώπους μόνο το "καλό" μέσα τους, αλλά αυτό δεν με κάνει "τυφλή", π.χ. καταλαβαίνω ότι ναι, μπορεί να μην υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη, αλλά θέλω να πιστεύω ότι κάποια στιγμή μπορεί να υπάρχει, θα μου πεις... "ουτοπία" συμφωνώ, αλλά καμιά φορά το να πιστεύεις σε κάτι τέτοιο ίσως κάνει καλό στην ψυχή Για να μην τα πολυλέω, είναι επιλογή μου να βλέπω το καλό στους ανθρώπους και έτσι προσπαθώ να βλέπω και όλα τα πράγματα πιο θετικά. Τέλος πιστεύω ότι οι σχέσεις των ανθρώπων είναι όντως δύσκολες, αλλά γιατί τις κάνουμε εμείς να είναι δύσκολες, νομίζω. Γιατί πάντα όταν γνωρίζουμε κάποιον άνθρωπο, σκεφτόμαστε "τι θέλει άραγε από μένα?" και αυτόματα ο άλλος αντιδρά στη δική μας σκέψη από ένστικτο πιστεύω. Έτσι λοιπόν δεν με στεναχώρησες, εξάλλου σου έγραψα ότι για μένα ο διάλογος είναι πολύ σημαντικός, βέβαια ο γραπτός είναι λίγο πιο δύσκολος, γιατί κάποιες φορές, επειδή δεν βλέπεις τον άλλον (πιστεύω ότι το πρόσωπο είναι ο καθρέφτης της ψυχής) δεν μπορείς να καταλάβεις πως το λέει αυτό που γράφει, τι έχει στο μυαλό του, τι εννοεί ακριβώς
Ουφ, αυτά και νομίζω ότι σας κούρασα αρκετά γιατί μάλλον είναι λίγο μπερδεμένα έτσι όπως τα έγραψα τελικά

"Μην σταματάς να σπέρνεις αστέρια ακόμα κι' όταν δεν φαίνονται με γυμνό μάτι."

---

soul

Για μένα αγάπη είναι να προσφέρεις στον άλλο τον όμορφο εαυτό , τον καθαρό και τον καλλιεργημένο...το όμορφο σώμα που με αγάπη και σεβασμό προσέχεις , το όμορφο πνεύμα και χαρακτήρα , το όμορφο χιούμορ..γενικά έναν εαυτό που είναι περιποιημενος και φροντισμένος και δημιουργεί όμορφα συναισθήματα στον άλλο!

Δεν αποτελεί -για μένα- εκδήλωση αγάπης , το να προσφέρεις στον άλλο ...έναν άσχημο και ακαλλιέργητο εαυτό..μαραμένο και ψυχικά ταλαιπωρημένο...η ζωή είναι δύναμη και εκδήλωση δυνατοτήτων και οι οποίες άγονται απο το εν δυναμει στο εν ενεργεία...η ζωή είναι κίνηση και ελευθερία και ο "κινούμενος άνθρωπος" είναι ο εν ενεργεία άνθρωπος , ο οποίος αγαπάει και πιστεύει στον εαυτό του...

Αυτός ο άνθρωπος , πιστεύω ότι μπορεί να αγαπήσει πραγματικά ... εκδηλώνοντας δυναμικές που αρνούνται την στασιμότητα και το τελμάτωμα!

Μελέτησα προσεκτικά τα παραπάνω μηνύματά σου και για νάμαι ειλικρινής δυσκολεύτηκα αρκετά να τα καταλάβω με την πρώτη ματιά .

Τελικά , όμως , κατάφερα να σχηματίσω μια σφαιρική εικόνα των απόψεών σου .

Δεν θα τις σχολιάσω . Είναι , βέβαια σεβαστές , αλλά σκέφθηκα ότι μια πιθανή απάντησή μου σε όσα αναφέρεις θα μας εξέτρεπε από το θέμα μας .

Για να μην επαναλαμβάνομαι , για την έννοια της λέξης “αγάπη” , έχω ασχοληθεί αρκετά σε άλλα topics παλαιότερα . Παραθέτω την ηλεκτρονική διεύθυνση στην οποία εκφράζω τις απόψεις μου για το θέμα :

http://www.esoterica.gr/forums/topic.aspwhichpage=2&ARCHIVEVIEW=&TOPIC_ID=9824

Φιλικά

Κηφεύς

http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?whichpage=2&ARCHIVEVIEW=&TOPIC_ID=9824

Φιλικά

Έχω την αίσθηση , η εκδήλωση αγάπης αλλα και άλλων συναισθημάτων...όπως σεβασμός...εκτίμηση κλπ...έχουν άμεσση σχέση με το θέμα και το αν η ανθρωπότητα είναι ετοιμη ν'ανέβει επίπεδο(level)...

Κατα την γνώμη μου , η ανθρωπότητα μπορεί απλά αυτή την στιγμή να παρατηρεί την "άγουσα" που έχει πάρει και να βιώνει τα αποτελέσματά της ... για την ακρίβεια δεν έχω δεί και πολλά πράγματα ν'αλλάζουν και αυτό διότι δεν έχει προσδιορισθεί απο την συντριπτική πλειοψηφία ποιό είναι το "λάθος" και για την ακρίβεια καθένας έχει μια προσωπική εκτίμηση , η οποία ορίζεται απο το γενικότερο κώδικα πεποιθήσεων όπου εδράζονται οι ιδέες αλλα και οι διατυπώσεις του...

Κάτι σαν τον Δελληγιάννη παλιά στην βουλή , που είχε πεί :"όλοι φταίνε , πλήν εμού...".

Βλέπουμε τα "απόνερα" της σκέψης και των συμπεριφορών μας αλλα και των ενεργειών μας , αλλα ποτέ την αιτία...

Πιστεύω , ότι όσο παραμένει ένας άνθρωπος και μια κοινωνία σε ένα αντιληπτικό επίπεδο που γέννησε κάποια δεινά...θα συνεχίσει ες αεί να γεννά τα ίδια ...

Σχετικά με την αγάπη , έχω να πώ ότι ... το αντικείμενο αποκτά αξία στο βαθμό που καταλαμβάνει της θέση μιας έλλειψης...και θα ήταν δυνατόν να ειπωθεί , ότι η αγάπη σκοτώνει την επιθυμία , αφού η αγάπη βασίζεται σε μια φαντασίωση ένωσης με τον αγαπημενο/η και αυτό ακυρώνει την διαφορά που προκαλεί την επιθυμία!

Σημ:"Έχω την αίσθηση , ότι μια προσεκτική ματιά στα γεγονότα γύρω μας , το επιβεβαιώνει.."

Στην διαλεκτική μεταξύ ανάγκης , αιτήματος και επιθυμίας , η επιθυμία γεννιέται ακριβώς απο το ανικανοποίητο κομμάτι του αιτήματος ...δηλαδή απο το αίτημα γι'αγάπη!

Παρ'ολ'αυτά , κάθε διαφορετική άποψη και για μένα είναι σεβαστή και μάλιστα καλοδεχούμενη και πραγματικά προσπάθησα να κάνω link στην διεύθυνση που με παρέπεμψες , μα δεν μπόρεσα!

Πάντα ήσουν εύστοχος στις παρατηρήσεις σου και θα ήταν πολύ σημαντικές επίσης και τώρα...και θα ήθελα να δώ τις όποιες ενστάσεις σου...!

soul

quote:

---

Nemesi , προτιμώ να μιλώ για πραγματικη αγάπη -ρεαλιστική αν μπορούσα να το πώ- παρά για "ανιδιοτελή" αγάπη...

Για μένα αγάπη είναι να προσφέρεις στον άλλο τον όμορφο εαυτό , τον καθαρό και τον καλλιεργημένο...το όμορφο σώμα που με αγάπη και σεβασμό προσέχεις , το όμορφο πνεύμα και χαρακτήρα , το όμορφο χιούμορ..γενικά έναν εαυτό που είναι περιποιημενος και φροντισμένος και δημιουργεί όμορφα συναισθήματα στον άλλο!

Δεν αποτελεί -για μένα- εκδήλωση αγάπης , το να προσφέρεις στον άλλο ...έναν άσχημο και ακαλλιέργητο εαυτό..μαραμένο και ψυχικά ταλαιπωρημένο...η ζωή είναι δύναμη και εκδήλωση δυνατοτήτων και οι οποίες άγονται απο το εν δυναμει στο εν ενεργεία...η ζωή είναι κίνηση και ελευθερία και ο "κινούμενος άνθρωπος" είναι ο εν ενεργεία άνθρωπος , ο οποίος αγαπάει και πιστεύει στον εαυτό του...

Αυτός ο άνθρωπος , πιστεύω ότι μπορεί να αγαπήσει πραγματικά ... εκδηλώνοντας δυναμικές που αρνούνται την στασιμότητα και το τελμάτωμα!

soul

---

Αγαπημένε μου φίλε, πολλές φορές μιλάμε για τα ίδια πράγματα με διαφορετικές λέξεις. Δεν διαφέρει η δική σου "αγάπη" από αυτήν που έχω εγώ στο μυαλό μου, απλά εγώ την είπα "ανιδιοτελή" και εσύ την είπες "πραγματική - ρεαλιστική", δεν έχει να κάνει, καμιά φορά στην προσπάθειά μας να εκφράσουμε αυτά που νιώθουμε με λέξεις, δεν δίνουμε την ουσία αυτού που θέλουμε να πούμε (αυτό το παθαίνω εγώ κάποιες φορές χιχιχι) έτσι λοιπόν για μια ακόμη φορά συμφωνώ μαζί σου.

Φίλε Κηφεύς θα συμφωνήσω κι εγώ με τον Εαρινό, κι εγώ νομίζω ότι για να ανέβει η ανθρωπότητα επίπεδο χρειάζονται αυτά τα αισθήματα, συναισθήματα π.χ. αγάπη, σεβασμός, εκτίμηση, αυτοεκτίμηση κλπ.
Να έχετε μια πολύ όμορφη μέρα

"Μην σταματάς να σπέρνεις αστέρια ακόμα κι' όταν δεν φαίνονται με γυμνό μάτι."

quote:

---

Επαναλαμβάνω την προηγούμενη ηλεκτρονική διεύθυνση που είχα σημειώσει στο προηγούμενο μήνυμά μου:

http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?whichpage=2&ARCHIVEVIEW=&TOPIC_ID=9824

Φιλικά

Κηφεύς

---

Καλέ μου φίλε, αν και δεν πρόλαβα να διαβάσω όλο το τόπικ, αυτό που μου έμεινε και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου είναι εκτός από το βασικό και τα 4 δευτερεύοντα, εκ των οποίων το πρώτο (το να προσπαθείς να μην θέλεις να έχεις πάντα δίκαιο) είναι νομίζω το πιο βασικό, όλα βέβαια είναι πολύ δύσκολα να τα κάνεις εφαρμογή κάθε μέρα κάθε λεπτό στη ζωή σου, όμως πρέπει να προσπαθούμε.
Ο απέναντί μας είναι ο καθρέφτης μας πιστεύω, έτσι ότι εκπέμπουμε νομίζω είναι και αυτό που λαμβάνουμε πίσω από αυτόν!

Υ.Γ.:(Επιτέλους άρχισε να βγάζει λίγο ήλιο, είχα πια αρχίσει να νιώθω σαν... μανιτάρι με τόση βροχή)

Να έχετε μια πολύ πολύ όμορφη μέρα

"Μην σταματάς να σπέρνεις αστέρια ακόμα κι' όταν δεν φαίνονται με γυμνό μάτι."

quote:

---

Εαρινός : Έχω την αίσθηση , ότι η αποσαφήνιση ορισμένων εννοιών , θα βοηθούσε όλους μς στο να μπορέσουμε να αναπλαισιώσουμε τον κώδικα πεποιθήσεών μας και ο οποίος εκ των πραγμάτων επηρεάζει την κρίση μας και την αξιολόγησή μας και αυτό διότι το αναφερόμενο ως "ενδογενές σύστημα επιτυχίας" βάσει του οποίου αξιολογούνται εμπειρίες και καθε τι στην ζωή , είναι άρρηκτα συνδεδεμμένο με τα όσα έχουν εισαχθεί στον νού μας ως σωστά και ορθά αλλα συνάμμα και αληθή...
Και θα πρέπει -κατα την γνώμη μου- οι άνθρωποι να μπορέσουν να ορίσουν με σαφήνεια την ειδοποίό διαφορά-διάκριση- , ανάμεσα στην ανάγκη...στο αίτημα και στην επιθυμία.
Γι'αυτό και επέμεινα στην πρώιμη παιδική ηλικία και αυτό διότι εκεί δομούνται πολλά ασυνείδητα μορφώματα , τα οποία διαδραματίζουν στην "περαιτέρω πορεία" του ανθρώπου σημαντικότατο ρόλο ...
Δεν μπορούμε ας πούμε να μην λάβουμε υπ'οψιν μας , ότι το αντικείμενο -εξωτερικός Αλλος- που ικανοποιεί την ανάγκη του παιδιού , δεν καλείται απλά να καλύψει μια ανάγκη του ή γενικότερα μια επιθυμία του και εκεί "κλείνει" ο κύκλος της ικανοποίησης αλλα θα πρέπει να λάβουμε υπ'οψιν μας ότι...κάθε αίτημα έχει διττή σημασία, αποκτά δηαλαδή διττή λειτουργία και επι πλέον της άρθρωσης μιάς ανάγκης , καθίσταται και αίτημα γι'αγάπη....
Αυτή ακριβώς η διττή λειτουργία γεννά την επιθυμία , απο την στιγμή που ... ενώ οι ανάγκες αρθρώνονται μέσα απο το αίτημα μπορούν να ικανοποιηθούν ... η δίψα για αγάπη είναι απεριόριστη και ακόρεστη και έτσι επιμένει ως υπόλοιπο ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ....τΟ ΥΠΌΛΟΙΠΟ ΑΥΤΌ ΣΥΝΙΣΤΆ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΊΑ...!
Η ανάγκη , είναι ένα καθαρά βιολογικό ένστικτο , μια όρεξη που εμφανίζεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οργανισμού και η οποία υποχωρεί τελείως -έστω και προσωρινά- όταν ικανοποιείται..!
...Πολύ σημαντικό για να καταλάβουμε δε , τα εσωτερικά ψυχικά δρώμενα είναι το εξής:"Η επιθυμία είναι ανθρώπινη , όταν κανείς δεν επιθυμεί το σώμα , αλλα την επιθυμία του αλλου...δηλαδή , όταν θέλει να "είναι επιθυμητός" , να "αγαπιέται" ή μάλλον να "αναγνωρίζεται" στην ανθρώπινη αξία του ...
Με άλλα λόγια , κάθε ανθρώπινη ανθρωπογεννητική Επιθυμία...είναι , εντέλλει , μια λειτουργία της επιθυμίας για αναγνωριση...(Kojeve)
Soul

---

Εμπλουτίζοντας το κείμενο αυτό και με μερικές πρόσθετες προτάσεις (για να αναλυθεί μ’αυτόν τον τρόπο περισσότερο η έννοια της λέξης “αίτημα”) είχα γράψει :

Ο ακρογωνιαίος λίθος της επιστημονικής μεθόδου είναι το αίτημα της αντικειμενικότητας της Φύσης . Δηλαδή , η συστηματική άρνηση να θεωρήσουμε ότι μπορεί να οδηγήσει σε «αληθινή» γνώση η οποιαδήποτε ερμηνεία των φαινομένων που δίνεται με προϋποθέσεις τελικών αιτίων, μ’άλλα λόγια “σχεδίου”.

Μπορούμε να χρονολογήσουμε με ακρίβεια την ανακάλυψη αυτής της αρχής . Η διατύπωση από τον Γαλιλαίο και τον Ντεκάρτ της αρχής της αδράνειας δεν θεμελίωσε μονάχα τη μηχανική αλλά και τη γνωσιολογία της νεότερης επιστήμης .

Βεβαίως , ούτε ο νους , ούτε η λογική , ούτε η εμπειρία , ούτε καν η ιδέα της συστηματικής αντιπαραβολής τους έλειψαν από τους προγενέστερους του Ντεκάρτ .

Αλλά η επιστήμη , όπως την εννοούμε σήμερα , δεν μπορούσε να σχηματιστεί πάνω , μόνο , σ’αυτές τις βάσεις . Χρειαζόταν ακόμα η αυστηρή λογοκρισία που ασκεί το αίτημα της αντικειμενικότητας . Αίτημα αμιγές , για πάντα αναπόδεικτο , αφού είναι προφανώς αδύνατο να φανταστούμε ένα πείραμα που θα μπορούσε να αποδείξει την ανυπαρξία σχεδίου , επιδιωκόμενου σκοπού , οπουδήποτε μέσα στη φύση .

Όμως το αίτημα της αντικειμενικότητας είναι ομοούσιο προς την επιστήμη , κατεύθυνε , εδώ και τρείς αιώνες , όλη τη θαυμαστή ανάπτυξή της . Είναι αδύνατο να κάνουμε χωρίς αυτό , έστω και πρόσκαιρα , έστω και σε περιορισμένη περιοχή , χωρίς να βγούμε έξω από την περιοχή της ίδιας της επιστήμης .

Εντούτοις υποχρεωνόμαστε να αναγνωρίσουμε τον τελεονομικό χαρακτήρα των έμβιων όντων , να δεχτούμε ότι στις δομές και τα επιτελέσματά τους πραγματώνουν και ακολουθούν κάποιο σχέδιο .

Υπάρχει συνεπώς εδώ , τουλάχιστον φαινομενικά , μια βαθειά επιστημολογική αντίφαση . Το κεντρικό πρόβλημα της βιολογίας είναι ακριβώς αυτή η αντίφαση που , ή πρέπει να αρθεί , αν είναι μόνο φαινομενική , ή να αποδειχθεί πως είναι ριζικά ανεπίλυτη , αν όντως , συμβαίνει έτσι .

Από το παραπάνω παράδειγμα , φίλε μου , φαίνεται ότι όταν χρησιμοποιούμε την λέξη “Αίτημα” με την Αριστοτέλεια έννοια μιλάμε για κάτι το αναπόδεικτο .

Επειδή , λοιπόν , θεωρώ ότι χρησιμοποιείς την λέξη “αίτημα” με αυτή την Αριστοτέλεια έννοια , και για τον λόγο ότι δεν είχα συναντήσει (διαβάσει ή ακούσει) , ότι έχει διατυπωθεί και έχει δεχθεί η επιστήμη τέτοιο “αίτημα αγάπης” ή “αίτημα για αγάπη” ή “αίτημα της αγάπης” ή “ αίτημα της αντικειμενικότητας της αγάπης” , μου δημιούργησε ορισμένες απορίες .

Η πρώτη απορία μου είναι αν υπάρχει τέτοιο “αίτημα” που αφορά την αγάπη που έχει γίνει αποδεκτό από την επιστήμη .

Δεύτερο : Μπορεί να υπάρχει τέτοιο αίτημα (με την έννοια που λέμε) που να αφορά ένα συναίσθημα (όπως είναι το συναίσθημα της αγάπης) ;

Τρίτο : Αν έχει διατυπωθεί ένα τέτοιο “αίτημα” (και έχει γίνει αποδεκτό από την επιστήμη , πράγμα το οποίο δεν το γνωρίζω) , ποιο είναι το περιεχόμενό του . Διότι αν το περιεχόμενο αυτού του “αιτήματος” είναι αυτό που αναφέρεις στο δεύτερο μήνυμά σου ότι δηλαδή :
“είναι το αίτημα του καθενός για αγάπη και όχι την αγάπη του ιδίου , για οποιονδήποτε άλλο...και όταν εκφέρεται η αγάπη , πιστεύω ότι αποτελεί έναν μηχανισμό παραπλάνησης και τίποτ'αλλο...απο το συνειδητό αλλα όχι συνειδητά...” .

“Αίτημα” με το οποίο δεν συμφωνώ .

Θα μου πεις : Και έχεις το δικαίωμα εσύ , Κηφέα , να μην συμφωνείς με ένα “αίτημα” .

Η απάντησή μου είναι ότι : Θα δεχθώ (δεν θα συμφωνήσω , διότι δεν συμφωνεί κανείς με τα “αιτήματα” αφού εξ ορισμού είναι αναπόδεικτα , απλώς τα δέχεται διότι είναι παραδοχές που θέτει η επιστήμη για να μπορέσει να προχωρήσει στην απόδειξη διαφόρων θεωριών) το αίτημα εφόσον το δέχεται η επιστήμη .

Φίλε μου δεν διεκδικώ το αλάθητο . Πιθανόν σ’αυτά που προανέφερα κάπου να κάνω λάθος . Απλώς είπα τη γνώμη μου .

Φιλικά

Κηφεύς

Το αλάθητο δεν το διεκδικεί κανείς , διότι δικδικώντας το ... θεωρώ ότι διεκδικεί μια "πρωτεύουσα θέση" στο πάνθεον των απανταχού ευρισκομένων δογματικών και τελματωμένων ανθρώπων!

Και για σένα φίλε μου , αυτό δεν είναι επιτρεπτό και το προβάλλεις..!

Πριν τοποθετηθώ , θα ήθελα να επισημάνω την όμορφη αίσθηση που αφήνει , η ιδιαίτερη διατύπωση του λόγου σου , ο οποίος εμπεριέχει ταυτόχρονα γνώση αλλα και συναίσθημα και σε μια τόσο όμορφη σύνθεση που παραπέμπει στον άνθρωπο του Link που με παρέπεμψες χθές ...!

Η επιθυμία στην οποία αναφέρομαι , καταδεικνύει και αναδεικνύει έναν άλλο τόπο , πέραν του συνειδητού και το οποίο -συνειδητό- ουσιαστικά εκφέρει ή τουλάχιστον προσπαθεί να κάνει μετάφραση των όσων εντέλλει και απαιτεί ταυτόχρονα ο Άλλος -τόπος- , αποτελεί δηλαδή ένα εργαλείο έκφρασης αυτού τού άλλου τόπου και ο οποίος είναι το ασυνείδητο...

Το ασυνείδητο έχει και αυτό την δική του γλώσσα και απο κεί οργανώνεται η όποια επιθυμία και η οποία εκφέρεται ως αίτημα απο την γλώσσα του στόματος...

Το ασυνείδητο λοιπόν εμφανίζεται μέσα στο "λέγειν" ενώ με το ειπωμένο η αλήθεια του υποκειμένου χάνεται , για να εμφανισθεί με το προσωπείο του υποκειμένου του εκφερομένου , όπου...όμως , δεν έχει άλλη διέξοδο για ν'ακουσθεί απο το να μισο-ειπωθεί.

Απ'αυτές τις αντιπαραθέσεις "εκφερομένου/εκφορας" ή "ειπωμένου /λέγειν" , οι οποίες ενεργοποιούν την διαιρετική δομή του υποκειμένου , προκύπτει μια λογική συνέπεια της καταστατικότητας του ανθρώπου ..!

Μπορούμε λοιπόν να πούμε , ότι το Υποκείμενο αναδύεται χάρη στην γλώσσα και μεσα απο την εκφορά που αναδύεται ... εκφέροντας "αιτήματα" .... ποτέ όμως το συνειδητό υποκείμενο δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει στην ολότητά της την ασυνείδητη επιθυμία...

Η παρουσία του ασυνειδήτου , τοποθετούμενη στον τόπο του Άλλου , ουσιαστικά αναζητείται στην εκφορά κάθε ομιλίας..και αν το ειπωμένο τίθεται σαν αλήθεια , δεν ξεπερνάει ποτέ , ένα μισο-ειπωμένο , είναι το λέγειν που ταιριάζει με το εξ-ίστασθαι , δηλαδή ,με το ότι δεν είναι η ειπωμένη διάσταση της αλήθειας...γι'αυτό και αναφέρεται ο εαυτός ως διηρημένος αποστερούμενος του "δικαιώματος " να ορίζεται ως μονάδα...ως ένα -ενικό-....

Μπορούμε λοιπόν να πούμε , ότι:"Το ασυνείδητο ομιλεί και το συνειδητό εκφέρει ή -τουλάχιστον- προσπαθεί και πάντα μισο-λέει...

Ελπίζω να έγινα καταννοητός φίλε μου...

YΓ¨"Επι της ουσίας δεν έχουμε μεγάλες διαφορές και στο λίνκ που με παρέπεμψες για για το πως εμφανίζεται η "αγάπη" αλλα και η "στρατηγική επικοινωνία" η οποία δημιουργεί γέφυρες και αμοιβαία όμορφα συναισθήματα ανάμεσα στους ανθρώπους , γενικά με βρίσκει σύμφωνο...γενικά όμως.."

Κι'εγώ με τη σειρά μου εύχομαι σε σας και στις οικογένειές σας να περάσετε καλές γιορτές. (Ποτέ δεν τα κατάφερνα καλά με τις ευχές ).

Θα τα ξαναπούμε σύντομα.

Φιλικά

Κηφεύς

Δύο ήταν οι λόγοι που με ανάγκασαν να αργήσω να επανέλθω συντομότερα . Ο ένας ήταν αυτές καθεαυτές οι γιορτές με όσα συνεπάγονται (συγκεντρώσεις συγγενών , παιδιών και φίλων) και ο δεύτερος ήταν μια σοβαρή βλάβη που είχα στον υπολογιστή μου που μόλις τώρα κατάφερα να την αποκαταστήσω .

Θυμήθηκα φίλε Εαρινέ ένα παλιό σου μήνυμα το οποίο παραθέτω αμέσως παρακάτω :

quote:

---

Εαρινός - 26/03/2010, 20:01:02 :
Υπήρχε η αίσθηση παλαιότερα , οτι το προιόν της απώθησης ήταν διάφορα συναισθήματα -που δημιουργούσαν δυσβάσταχτο πόνο...- , όμως απ'οτι φαίνεται τελικά ....και δώ χρειάζομαι την συμβολή σου – αλλα ένα δομικό χαρακτηριστικό της γλώσσας - συγκεκριμένα , ως την αναγκαστική ατέλειά της ... την Αδυνατότητα να ειπωθεί ποτέ "η αλήθεια γύρω απο την αλήθεια......

Εφόσον είναι έστι , μπορούμε να μιλάμε(?) για μια εγγενή αδυναμία του υποκειμένου , να διαγνώσει την ιδια του την επιθυμία .... και εφόσον δεν μπορεί να την διαγνώσει δεν μπορεί να την εκφέρει ως αίτημα...???
Είναι αλήθεια , ότι οι συνεχείς απωθήσεις μεγιστοποιούν την νεύρωση , που ούτως ή άλλως είναι αναπόφευκτη για κάθε υποκείμενο???
Το ερώτημα είναι το εξής:"Το συνειδητό υποκείμενο θεωρεί υπεύθυνο "εαυτόν" για όλα τα διαδραματιζόμενα ... αναγνωρίζει με κάποιο τρόπο την όλη διεργασία και την αποδίδει σε ελλειματική του και κατακλύζεται απο "Not-ok" συναισθήματα???
Έχω την αίσθηση , ότι για την πρόοδο της συζήτησης , αυτά θα πρέπει να μελετηθούν και κατα κάποιο τρόπο να οριστικοποιηθούν...!
Ευχαριστώ για την υπομονή σου , μα πραγματικά θέλω να ανταποκριθώ-όσο μπορώ-στο όμορφο θέμα που έθεσες...!
soul

---

Αφού όμως διαπιστώνουμε ότι , εκείνοι που πέταξαν το ένστικτο από την πόρτα το σύρουν μέσα πάλι από το παράθυρο σαν "πρωτογενή αντίδραση" , ας αρκεσθούμε να κρατήσουμε τις παλιές φιάλες για το νέο κρασί και ας ονομάσουμε με τον ατυχή όρο ένστικτο τις κληρονομικές μας τάσεις του βαδίζειν και τρέχειν , του τρώγειν και παίζειν , του μάχεσθαι ή φεύγειν , της ερωτικής τρυφερότητας , της αναζήτησης συντρόφου και της εκδήλωσης αγάπης προς τα παιδιά μας όταν έλθουν στον κόσμο .

Όλα αυτά είναι χρήσιμες οικονομίες της συμπεριφοράς , αναπτυσσόμενες κατάλληλα για την αντιμετώπιση , χωρίς την επιβραδυντική παρεμβολή μιάς σκοπιμότητας , των μόνιμων αναγκών στην πορεία της ζωής της φυλής .

Αλλά μας προσαρμόζουν μόνο στις παλιές εκείνες και τυποποιημένες καταστάσεις . Γεννήθηκαν και μορφώθηκαν κατά τρόπον ώστε να εναντιώνονται στις ανάγκες και την υποδομή της ζωώδους και θηρευτικής μορφής της ζωής μας . Και , μολονότι μας υπηρετούν καλά όποτε δεν υπάρχει χρόνος για σκέψη , μας συμμορφώνουν μάλλον προς το χθες παρά προς το σήμερα .

Ένα παιδί φεύγει στη θέα ενός φιδιού , αλλά παίζει με ένα γεμισμένο όπλο .

Ένας άνδρας μπορεί να είναι φιλόσοφος και να υποδουλωθεί για όλη του τη ζωή σε μια ανόητη γυναίκα – όπως ο Σωκράτης νυμφεύθηκε την Ξανθίππη και ο Γκαίτε την Χριστιάνα .

Από ένστικτο , φοβόμαστε όχι τους φορείς της ελονοσίας και του κίτρινου πυρετού , αλλά τον κεραυνό και το σκοτάδι .

Μας προξενεί οίκτο όχι ο προικισμένος από την φύση και στερημένος μόρφωσης , αλλά η αιμορραγούσα πληγή ενός ζητιάνου .

Το ένστικτο ήταν αρκετό , ίσως , για την πρωτόγονη θηρευτική ζωή. Προς αυτήν και όχι προς την αγροτική ζωή, μας ωθούν οι φυσικές μας ροπές . Και χάριν αυτής επιθυμούμε κατά τις περιοδικές και νεάζουσες αναπολήσεις μας μία "επιστροφή στη φύση" . Αλλά , από την εμφάνιση του πολιτισμού , το ένστικτο αποδείχθηκε ανεπαρκές και η ζωή χρειάστηκε τη λογική .

Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα . Διότι ο Kurt Gödel έρχεται και μας λέει ότι :

"Η Αλήθεια στο σύνολό της, ξεπερνά τη λογική. Ακόμη και στην πιο λογική θεωρία θα υπάρχει πάντα κάτι που δεν αποδεικνύεται λογικά" .

Φιλικά

Κηφεύς

"Κάθε σύστημα αξιωμάτων περιλαμβάνει προτάσεις τις οποίες δεν μπορούμε να διερευνήσουμε αν είναι αληθείς ή ψευδείς, με τα μέσα που μας δίνει το ίδιο το σύστημα.

Με άλλα λόγια, για να μπορέσουμε να αποδείξουμε τις αξιωματικές αυτές προτάσεις πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα άλλο σύστημα αξιωμάτων ακόμα πιο ευρύ, που να περιέχει το προηγούμενο.

Έτσι όμως, μένουμε και πάλι με την αδυναμία μας να αποδείξουμε το ευρύτερο αυτό σύστημα, και χρειαζόμαστε κάτι ακόμα ευρύτερο.

Τελικά φαίνεται ότι η γνώση μας για το κάθε τι πάντα θα απαιτεί περισσότερα στοιχεία, που αναγκαστικά θα μας δίνονται μόνο απ' έξω από το υπό μελέτην σύστημα”.

Φιλικά

Κηφεύς

quote:

---

Παραθέτω την πλήρη διατύπωση του "Θεωρήματος της μη πληρότητας της Λογικής" (σε καθαρά μαθηματική γλώσσα) του Κουρτ Γκέντελ, :

"Κάθε σύστημα αξιωμάτων περιλαμβάνει προτάσεις τις οποίες δεν μπορούμε να διερευνήσουμε αν είναι αληθείς ή ψευδείς, με τα μέσα που μας δίνει το ίδιο το σύστημα.

Με άλλα λόγια, για να μπορέσουμε να αποδείξουμε τις αξιωματικές αυτές προτάσεις πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα άλλο σύστημα αξιωμάτων ακόμα πιο ευρύ, που να περιέχει το προηγούμενο.

Έτσι όμως, μένουμε και πάλι με την αδυναμία μας να αποδείξουμε το ευρύτερο αυτό σύστημα, και χρειαζόμαστε κάτι ακόμα ευρύτερο.

Τελικά φαίνεται ότι η γνώση μας για το κάθε τι πάντα θα απαιτεί περισσότερα στοιχεία, που αναγκαστικά θα μας δίνονται μόνο απ' έξω από το υπό μελέτην σύστημα”.

Φιλικά

Κηφεύς

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

---

soul

Νοιώθω μια ιδιαίτερη ένταση να κρύβεται κάτω από το σχόλιο του Μαθηματικού-φιλόσοφου Κουρτ Γκέντελ (Kurt Gödel: 1906-1978), όταν σκέπτομαι ότι οδηγήθηκε, το 1931, στο "Θεώρημα της μη πληρότητας" από βαθειά πίστη στην αυτόνομη ύπαρξη της μαθηματικής αλήθειας...

Το Θεώρημα του Γκέντελ, ήταν κεραυνός εν αιθρία, και η δήλωσή του, ότι μπόρεσε να οδηγηθεί στη μη πληρότητα της λογικής, σημαδειακή.

Η δήλωση αυτή - γιατί εδώ είναι το κλειδί - σημαίνει ακριβώς ότι ο Γκέντελ, ήταν εντελώς βέβαιος πως οι μαθηματικές αλήθειες είναι ανεξάρτητες από την απόδειξή τους, ότι υπάρχουν, με άλλα λόγια, εντελώς άσχετα με το αν μπορούμε ή όχι να τις αποδείξουμε.

Η ιστορική εργασία που αποδεικνύει το "θεώρημα της μη πληρότητας" έχει τον ακριβή τίτλο:
"Περί των μη αποκρισίμων προτάσεων των Priincipa Mathematica, (το περίφημο ημιτελές έργο των Μπέρτραντ Ράσελ και Ουάϊτχεντ), και άλλων συναφών συστημάτων".

Σταχυολόγησα μερικές από τις διατυπώσεις του "Θεωρήματος της μη πληρότητας της λογικής":

"Η αληθινή ευφυία είναι κάτι παραπάνω από τη λογική".

"Ο δρόμος προς την αλήθεια, δεν είναι απλώς και μόνον η λογική".

Αλλά η πιο αντιπροσωπευτική, για μένα, διατύπωση του "Θεωρήματος της μη πληρότητας της Λογικής" που αποτυπώνει την φιλοσοφική προέκταση του Θεωρήματος , είναι η παρακάτω :

"... Σε κάθε κόσμο που λειτουργεί με ορισμούς και κανόνες, αν θέλει κανείς να προχωρήσει μόνο με αυτούς , πάντα κάποιος προορισμός θα μένει απροσπέλαστος . Η αλήθεια θα μένει πάντα λειψή ..."

Ο λόγος για τον οποίο ανέφερα τα παραπάνω , ήταν για να σας μεταφέρω τον προβληματισμό που μου δημιούργησε (όχι μόνο σε μένα) αυτό το θεώρημα του Κουρτ Γκέντελ και που αφορά τη σχέση της λογικής με την αλήθεια .

Φιλικά

Κηφεύς

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr