Συγγραφέας |
Θέμα |
|
maraki8
Πλήρες Μέλος
Greece
804 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/12/2006, 08:49:04
quote: Προσωπικα δεν εχω καποιο ιδιεταιρο προβλημα με τους ομοφυλοφιλους. Ισα ισα καλο ειναι να υπαρχουν για να τους βλεπουμε και να γελαμε. Πραγματικα καποιοι απο αυτους μου προκαλουν γελιο μεχρι δακρυων.
Λές ότι δεν έχεις πρόβλημα αγαπητέ μου,αλλά αυτό που λες παρακάτω,σε διαψεύδει...Αλλά ίσως και να εχεις μέσα σου λανθασμένη εικόνα για τους ανθρώπους αυτούς..Και θα συμφωνήσω και με αυτό που είπε η Marte.Αν είσαι ή αν πρόκειται να γίνεις γονιός,καλό θα ήταν να μην λές τέτοια πράγματα... |
Αχαιός
Μέλος 1ης Βαθμίδας
United Kingdom
69 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/12/2006, 05:08:29
Δεν ειμαι γονιος. Αλλα σιγουρα θα γινω, και αν το παιδι γινει ομοφιλοφιλος θα τιναξω τα μυαλα μου στον αερα. Αυτο και τερμα, δεν θα ξαναποστρω σε αυτο το θεμα μιας και δεν εχει νοημα να συζητω για ανθρωπους οι οποιοι παραττουν με ηλιθιο τροπο. Το να ασχολουμε με ηλιθιους με κανει και εμενα ηλιθιο και εγω δεν ειμαι. Οποτε αυτα και ο καθενας απο εμας ας κρατησει τις αποψεις του.ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΕΣ |
Agnostic
Πρώην Συνεργάτης
Greece
3373 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/12/2006, 05:53:20
quote: και αν το παιδι γινει ομοφιλοφιλος θα τιναξω τα μυαλα μου στον αερα.
Στοίχημα ότι δεν θα το κάνεις. Lost in Necropolis La ville de la mort
|
maraki8
Πλήρες Μέλος
Greece
804 Μηνύματα |
Απεστάλη: 12/12/2006, 08:28:36
quote:
Δεν ειμαι γονιος. Αλλα σιγουρα θα γινω, και αν το παιδι γινει ομοφιλοφιλος θα τιναξω τα μυαλα μου στον αερα. Αυτο και τερμα, δεν θα ξαναποστρω σε αυτο το θεμα μιας και δεν εχει νοημα να συζητω για ανθρωπους οι οποιοι παραττουν με ηλιθιο τροπο. Το να ασχολουμε με ηλιθιους με κανει και εμενα ηλιθιο και εγω δεν ειμαι. Οποτε αυτα και ο καθενας απο εμας ας κρατησει τις αποψεις του.
Και καλά θα κάνεις να μην ξαναποστάρεις στο συγκεκριμένο θέμα,γιατί δεν χρειάζεται άνθρωπους με ηλίθιες απόψεις,ηλίθια λογική.Α,και δεν σε απεκάλεσα ηλίθιο,έτσι;απλά πράττεις με ηλίθιο τρόπο....****Ζητώ συγγνώμη από το φόρουμ και τους συντονιστές για την γλώσσα,αλλά οκ,έλεος... |
medtech
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
1799 Μηνύματα |
Απεστάλη: 12/12/2006, 13:23:20
quote: Αλλα σιγουρα θα γινω, και αν το παιδι γινει ομοφιλοφιλος θα τιναξω τα μυαλα μου στον αερα.
Σε παρακαλω,καντο ΠΡΙΝ αποκτησεις παιδι γενικα...
Η κανε στειρωση γιατι ανθρωποι με τετοιες αποψεις δεν πρεπει να γινονται γονιοι...
|
gretel
Πρώην Συνεργάτης
Aruba
3518 Μηνύματα |
Απεστάλη: 12/12/2006, 15:38:22
quote: Αλλα σιγουρα θα γινω, και αν το παιδι γινει ομοφιλοφιλος θα τιναξω τα μυαλα μου στον αερα.
ENΩ ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΒΙΑΣΤΗΣ, ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ, ΠΑΙΔΟΦΙΛΟΣ, ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ??? "ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"
|
ratataplan
Νέο Μέλος
Greece
18 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/12/2006, 09:30:22
Παιδιά δεν νομίζω ότι έχει νόημα να συνεχίσουμε αυτό το ανόητο και ανώφελο κουβεντολόι του φίλου μας που θέλει να τινάξει τα μυαλά του στον αέρα αν γινόταν το παιδί του ομοφυλόφιλος. Ίσως αν είχε παιδί θα ένοιωθε και λίγο διαφορετικά για τον απλό λόγο ότι θα είχε «ζυμωθεί « με πολλές καταστάσεις και συμβάντα και θα είχε ωριμάσει λίγο η σκέψη του. Δεν θα ήταν «ταμπουρωμένος» στο στερεότυπο του άντρα του «γ….. και δέρνω» Καταλαβαίνετε φαντάζομαι. Απλά ας δείξουμε κατανόηση και συμπόνια σε ένα πλάσμα με μικρή κατανόηση……..Να μη λες με πολλά λόγια λίγα πράγματα, αλλά με λίγα λόγια πολλά.
|
maraki8
Πλήρες Μέλος
Greece
804 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/12/2006, 10:10:00
Έχεις δίκιο αγαπητέ μου,ας δείξουμε εμείς κατανόηση και συμπόνοια... |
thanqwe123
Νέο Μέλος
2 Μηνύματα |
Απεστάλη: 10/03/2007, 13:29:48
εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι η ανθρώπινη κοινωνία έχει νευρωτισμό, πόλεμο, σύγκρουση, δηλαδή η κοινωνία μας δεν είναι υγιής , με άγχος τρέξιμο και έναν διαρκή αγώνα για κατάκτηση αυτονοήτων δικαιωμάτων. Σε όλη αυτή την σύγχυση οι άνθρωποι αρχίζουν τις διαιρέσεις , για το φταίξιμο των δινών (εγώ, εσύ ,αυτός ,ο ομοφυλόφιλος, ο εβραιος ο μαύρος, η γυναίκα κτλπ).Επίσης Ανα τον κόσμο και σε διαφορές εποχές εμφανίστηκαν σπουδαίοι άνθρωποι (χριστος, σωκράτης κτλπ) που δολοφονήθηκαν επειδή αποδέχτηκαν το "ανωμαλο η την αμαρτια" (μαγδαλινή). Οι ομαλοί άνθρωποι λοιπόν των πολέμων και των νευρώσεων που ορίζουν αυθαίρετα ως θεοί (μονό ο "θεός αν υπαρχει.." ξέρει τι είναι φυσικό και ομαλό) τι είναι φυσικό τι είναι αφύσικο τι είναι ομαλό και τι ανώμαλο με μια γνώση που είναι απαίδευτη προκατηλειμένη και μεταδίδεται ως πανούκλα από νευρωτικό σε νευρωτικό χωρίς έρευνα χωρίς μελέτη χωρίς βιβλιογραφία και πολλές φορές χωρίς σκέψη. Αυτή λοιπόν η γνώση των "ομαλών" που έχει καταδικάσει σπουδαίους, έχει σταυρώσει και έχει κάνει πολέμους και δύστυχος έχει κάνει άπειρο κόσμο δυστυχισμένο. όταν λοιπόν ξεμπλοκάρουμε τα εγκεφαλικά μας κύτταρα και ανοίξουμε το πνεύμα μας τότε ίσως εξελιχθεί η ανθρωπότητα. αντί λοιπόν να νιώθουμε θεοί και να κρίνουμε χωρίς ιχνους αυτογνωσίας για το τι κάνουμε,να γίνουμε ταπεινοί, να μάθουμε να αγαπάμε και να αποδεχόμαστε τον ΑΝΘΡΩΠΟ ,είτε ομοφυλόφιλο είτε μαύρο , εβραίο, τουρκο κτλπ. Ξέρω ότι αυτά που γράφω θα τα καταλάβουν λίγοι και ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που τα κάνουν πράξη. Τι να κάνουμε, ζωή είναι θα περάσει... |
maraki8
Πλήρες Μέλος
Greece
804 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/03/2007, 09:13:07
quote: να μάθουμε να αγαπάμε και να αποδεχόμαστε τον ΑΝΘΡΩΠΟ ,είτε ομοφυλόφιλο είτε μαύρο , εβραίο, τουρκο κτλπ.
Αποδέχομαι όλους όσους είπες και νομίζω ότι φαίνεται αλλά θα μου επιτρέψεις να έχω μια μικρή ένσταση στους τούρκους...είναι...τούρκοι!!! Αστειάκι για να ευθυμήσουμε!Σοβαρά όμως,έχεις απόλυτο δίκιο αγαπητέ μου.Ας ελπίσουμε να ξημερώσει μια μέρα που δεν υπάρχουν κανενός είδους διακρίσεις...καμιά καλή πράξη δεν μένει ατιμώρητη |
stavros giannakopoulos
Νέο Μέλος
Greece
6 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/04/2007, 23:47:22
Απαγορεύεται να υπάρχεις! του Χρήστου Δεμερτζήhttp://www.10percent.gr/issues/200604/04.html Δεν ήταν προδότες. Δεν ήταν αντιφρονούντες. Δεν ήταν δολοφόνοι. Απλώς, αγαπούσαν ο ένας τον άλλον. Ιράν, 2005. Εκνευριζόμαστε (και δικαίως) όταν ο Υπουργός Δικαιοσύνης αρνείται να νομοθετήσει σχετικά με τη συμβίωση ατόμων ίδιου φύλου. Γινόμαστε έξαλλοι (δικαίως) όταν το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης επιβάλλει εξωπραγματικά πρόστιμα σε εκπομπές που τόλμησαν να υπονοήσουν «κάτι γκέι». Τρελαινόμαστε (δικαίως) όταν κρυφο-ομοφυλόφιλοι κατηγορούν δημοσίως άλλους ομοφυλόφιλους για… ανηθικότητα. Αγανακτούμε (δικαίως) όταν παπάδες με γυναικεία ψευδώνυμα μάς καταριούνται. Δικαίως αντιδρούμε έτσι, γιατί ονειρευόμαστε μια κοινωνία ανεκτική, όπου θα υπάρχει θέση για όλους και όπου δεν θα χρειάζεται να φοράμε μάσκες επειδή κάποιοι έχουν πρόβλημα με τη φάτσα μας. Όμως πριν εκραγούμε από όσα γίνονται εις βάρος μας εδώ, ας δούμε τι συμβαίνει ανά τον κόσμο. Όχι για να διαπιστώσουμε «τι καλά που είμαστε» και να ηρεμήσουμε, αλλά για να αντιληφθούμε τα όρια της ανθρώπινης μισαλλοδοξίας. Σε 10 χώρες η ομοφυλοφιλία καταδικάζεται με θάνατο. Στη Μαυριτανία, τη βόρεια Νιγηρία, το Σουδάν, την Υεμένη, τη Σαουδική Αραβία, το Ιράν, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, την Τσετσενία και τα Εμιράτα η ετεροφυλόφιλη πλειοψηφία σε σκοτώνει αν είσαι ομοφυλόφιλος (ιδίως αν είσαι παθητικός). Στις χώρες αυτές, η ομοφυλοφιλία «βράζει» πίσω από κλειστές πόρτες, ενώ ισχύει η σαρία, ο μουσουλμανικός νόμος που πηγάζει από την αυθαίρετη «εξήγηση» του Κορανίου από μισάνθρωπους κληρικούς. Αλλά η καταπίεση της ομοφυλοφιλίας από το Ισλάμ δεν σταματάει εδώ. Οι υπόλοιπες μουσουλμανικές χώρες (εκτός από την Τουρκία, την Ιορδανία, την Ινδονησία και το Ιράκ που την έχουν απενοχοποιήσει) επιβάλλουν βαρύτατες ποινές στους ομοφυλόφιλους που φτάνουν σε φυλάκιση πολλών ετών. Στο μενού συμπεριλαμβάνονται και βασανιστήρια, εξευτελισμοί και στέρηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ζώντας στον πλανήτη Ελλάδα οι περισσότεροι δεν παίρνουμε είδηση τέτοια τραγικά γεγονότα. Αγνοούμε ότι στο Ιράν από τον ερχομό της Ισλαμικής Επανάστασης έχουν δολοφονηθεί από το κράτος 9.000 άνδρες και γυναίκες ομοφυλόφιλοι. Ο ίδιος ο Αγιατολαχ Χομεϊνί υποστήριζε ότι οι ομοφυλόφιλοι «πρέπει να εξοντωθούν γιατί είναι απειλή για την κοινωνία». Οι φωτισμένοι διάδοχοί του ακολουθούν την ίδια φωτισμένη παράδοση. Τον Αύγουστο του 2005 απαγχόνισαν δύο ενήλικες, αλλά και δύο παιδιά 16 και 17 ετών γιατί ομολόγησαν (κάτω από την πίεση βασανιστηρίων) ότι είχαν σεξουαλικές επαφές... στο παρελθόν! Κληρικοί -βουλευτές ενοχλήθηκαν για τη δημοσιότητα που πήρε το θέμα στη Δύση, κατηγορώντας τους δημοσιογράφους γιατί αποκάλυψαν την ηλικία των παιδιών! Στα Αραβικά Εμιράτα (που αγωνίζονται να πείσουν τους τουρίστες για τα καταπληκτικά θέλγητρά τους) συλλαμβάνονται γκέι κατά τη διάρκεια πάρτι. Και αυτό σε μια περιοχή όπου παραδοσιακά από αιώνες οι σεΐχηδες παντρεύονται αγοράκια! Όταν είναι πασίγνωστο σε όλον τον αραβικό κόσμο ότι ο ίδιος ο σείχης των Εμιράτων, ο σουλτάνος του γειτονικού Ομάν, ο βασιλιάς του Μπαχρέιν και ο νεαρός σείχης του Ντουμπάι έχουν όλοι πολυάριθμες σεξουαλικές σχέσεις με άντρες! Προκλήθηκε διεθνής σάλος όταν οι ημιμαθείς αρμόδιοι των Εμιράτων δήλωσαν ότι σκοπεύουν να «θεραπεύσουν» τους ομοφυλόφιλους δίνοντάς τους δια της βίας ορμόνες! Στη γειτονική μας Αίγυπτο, όπου οι προσφορές για ομοφυλόφιλο σεξ πέφτουν πάνω στους τουρίστες συχνότερα από τις μύγες, η δικτατορία του Μπουμπάρακ συνέλαβε το 2001 πενήντα ομοφυλόφιλους άντρες που έκαναν πάρτυ πάνω σε ένα ποταμόπλοιο στο Νείλο με την κατηγορία της... πορνείας! Φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, εξετάστηκαν ιατρικά (!) για να διαπιστωθεί αν ήταν παθητικοί (μόνο αυτό καίει τους Άραβες), πέρασαν από δίκη, καταδικάστηκαν και εξευτελίστηκαν δημόσια όταν μεγάλη εφημερίδα του Καΐρου δημοσίευσε τα ονόματά τους. Λίγους μήνες αργότερα, δύο φοιτητές καταδικάστηκαν σε βαριά καταναγκαστικά έργα γιατί έκαναν το λάθος να απαντήσουν σε ομοφυλόφιλη αγγελία καταδότη-αστυνομικού στο Ίντερνετ. Στη Σαουδική Αραβία τον Απρίλιο του 2005 καταδικάστηκαν σε φυλάκιση και μαστίγωση (!) πάνω από 100 γκέι που βρέθηκαν μαζί σε ένα πάρτι. Μόλις δύο μήνες πριν είχαν αποκεφαλιστεί άλλοι δύο ομοφυλόφιλοι, ενώ άλλοι τρεις είχαν την ίδια μοίρα το 2002. Στη Μαλαισία, όπου η μουσουλμανική πλειοψηφία (λίγο πάνω από το 60%) καταπιέζει συστηματικά τις υπόλοιπες εθνότητες, η καταπίεση των ομοφυλόφιλων είναι η άμεση λογική συνέπεια. Οπαδοί του ομοφοβικού πρώην προέδρου Μαχατίρ ίδρυσαν επί των ημερών του, σε παγκόσμια πρώτη, έναν σύλλογο εναντίον των ομοφυλόφιλων! Ο υπ’ αριθμόν ένα πολιτικός του αντίπαλος συντρίφτηκε περνώντας από δίκη με την (μάλλον ψευδή) κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 9 ετών. Στο Ουζμπεκιστάν ένας δηλωμένος ομοφυλόφιλος δημοσιογράφος που αγωνιζόταν για τα δικαιώματα των γκέι συνελήφθη για το αδίκημα της ομοφυλοφιλίας και τελικά γλύτωσε τη φυλακή χάρις στο άσυλο που του χορήγησαν οι ΗΠΑ. Επί Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, μια χώρα με μακραίωνη ομοφυλόφιλη παράδοση, εκατοντάδες ομοφυλόφιλοι θανατώθηκαν με λιθοβολισμό ή θάφτηκαν ζωντανοί. Παρόμοιες αθλιότητες συμβαίνουν και σε δεκάδες άλλες χώρες. Στην Αφρική οι κυβερνήσεις της Ρουάντας, της Κένυας, της Ουγκάντας, της Τανζανίας, της Ζιμπάμπουε και της Ναμίμπια, έχοντας λύσει όλα τα άλλα προβλήματά τους, συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι οι χώρες τους κινδυνεύουν από τους γκέι, γι’ αυτό πρέπει να τους καταδιώκουν. Στο Καμερούν τον Ιούλιο του 2005 καταδικάστηκαν 15 άντρες και 2 γυναίκες μόνο και μόνο γιατί βρέθηκαν σε μπαρ ομοφυλόφιλων! Στη βόρεια Νιγηρία ένας 50χρονος καταδικάστηκε τον ίδιο μήνα σε θάνατο με λιθοβολισμό γιατί ομολόγησε ότι είχε ομοφυλόφιλες σχέσεις στο παρελθόν. Το 2004 η εξαιρετικά ομοφοβική κυβέρνηση της Ουγκάντας υποκύπτοντας σε πιέσεις της εκκλησίας απείλησε τον ΟΗΕ ότι θα διακόψει το πρόγραμμα πληροφόρησης για το HIV/AIDS που οργανώνει αυτός, αν απευθύνεται και σε ομοφυλόφιλους άντρες! Άντρες ομοφυλόφιλοι φυλακίζονται, λεσβίες βιάζονται από αστυνομικούς για να «μπουν στον σωστό δρόμο», χώρες που είχαν αποποινικοποιήσει την ομοφυλοφιλία την ξανακάνουν ποινικό αδίκημα. Οι περισσότερες χώρες της Αφρικής βαδίζουν σταθερά προς τον Μεσαίωνα... Περιέργως η Νότια Αφρική (ίσως «καμένη» από το Απαρτχάιντ) είναι ένα λαμπρό παράδειγμα ανοχής, όπου ο αρχιεπίσκοπος Desmond Tutu έχει εξισώσει την ομοφοβία με τη γενοκτονία και όπου η κυβέρνηση έχει κατοχυρώσει νομικά τη συμβίωση ατόμων του ίδιου φύλου. Σε όσους πιστεύουν ότι το Ισλάμ ή η υπανάπτυξη της Αφρικής είναι υπεύθυνα για όλα αυτά, τους ενημερώνουμε ότι η Αφρική νοτίως της Σαχάρας είναι επισήμως χριστιανική και ότι η κατάσταση στις δυτικοποιημένες, χριστιανικές χώρες της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής δεν είναι καθόλου καλύτερη. Κάθε μέρα στη Βραζιλία δολοφονούνται 3 ομοφυλόφιλοι (παγκόσμιο ρεκόρ), συμμορίες σκοτώνουν τραβεστί και γκέι στην Μπογκοτά της Κολομβίας και στο Ελ Σαλβαδόρ. Στην Τζαμάικα η βία και η αποστροφή εναντίον των ομοφυλόφιλων είναι τόσο εκτεταμένη, ώστε πέρασε ακόμη και μέσα στους στίχους του Bob Marley. Στην Κούβα οι ομοφυλόφιλοι βρίσκονταν στο στόχαστρο της κυβέρνησης μέχρι το 1992 και στέλνονταν σε φάρμες για καταναγκαστικά έργα. Στις πρώην Αγγλικές Μπαχάμες και στη Γουιάνα, ισχύουν ακόμη οι βικτοριανοί νόμοι κατά της «σαρκικής επαφής ατόμων ιδίου φύλου». Δεν θέλει βαθιά σκέψη για να καταλάβει κανείς τον ρόλο που έχει παίξει σε αυτή την κατάσταση η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, που έχει αναλάβει αυτόκλητα ως εργολαβία τη διατήρηση της ηθικής τάξεως του πλανήτη. Μια Εκκλησία που δεν διστάζει να συμμαχήσει επανειλημμένα με τους αντιδραστικότερους των μουσουλμάνων για να περιορίσει ή να αρνηθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα στους ομοφυλόφιλους σε διεθνείς οργανισμούς (αλλά και στους ετεροφυλόφιλους βλ. χρήση προφυλακτικού για αντισύλληψη και προστασία από το HIV/AIDS, απαγόρευση αμβλώσεων κτλ). Εξαιτίας της επιρροής της, σε 4 πολιτείες των ΗΠΑ, 7 χώρες της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής και 11 του Ειρηνικού η ομοφυλοφιλία παραμένει αδίκημα που τιμωρείται μέχρι με 14χρονη φυλάκιση. Είναι η ίδια Εκκλησία που εκβιάζοντας παρεμβαίνει στο νομοθετικό έργο κυβερνήσεων (βλ. Βενεζουέλα, Κόστα Ρίκα, νησιά Φίτζι, Ανατολικό Τιμόρ, Πολωνία) για να ακυρωθούν φιλελεύθεροι νόμοι, να διαλυθούν κυβερνητικοί οργανισμοί προστασίας της ισότητας ή να προληφθούν όροι του συντάγματος που θα αναγνώριζαν ίσα δικαιώματα σε ομοφυλόφιλους πολίτες. Είναι αυτή της οποίας ο προτελευταίος Πάπας δήλωσε ότι η ομοφυλοφιλία είναι «αντικειμενικώς και ενδογενώς κακή», ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν πρέπει να κάνουν σεξ και πρέπει να «σηκώσουν τον σταυρό τους»! Αν η δυτική Ευρώπη σέβεται πια τα δικαιώματα των σεξουαλικών μειονοτήτων, οφείλεται κυρίως στο ότι ο πληθυσμός έχει χάσει το ενδιαφέρον του για τη θρησκεία και δεν υποκύπτει πια στη διαβρωτική επίδραση της Εκκλησίας (η Ελλάδα είναι και εδώ σκοτεινή εξαίρεση). Ναι μεν είναι μισαλλόδοξο και μισάνθρωπο το εφαρμοσμένο Ισλάμ, αλλά έχετε πολλές αμφιβολίες ότι αν οι παπάδες είχαν εδώ ή αλλού την απόλυτη εξουσία, θα έστελναν όλους τους υπόλοιπους ομοφυλόφιλους στην πυρά; www.sodomylaws.org/ www.iglhrc.org/site/iglhrc/ web.amnesty.org/library/Index/engACT400162001 www.al-bab.com/arab/background/gay.htm www.indegayforum.org/index.shtml www.ilga.info direland.typepad.com/direland/2005/07/iran_executes_2.html Edited by - stavros giannakopoulos on 05/04/2007 23:49:31
|
medtech
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
1799 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/04/2007, 20:38:31
Ας διαβασει το ανω ποστ καθενας που νομιζει οτι ολα ειναι καλα και ροδινα και οτι οι ομοφυλοφιλοι βγαινουν και διαμαρτυρονται απο βιτσιο.Αμ εκεινο το υπεροχο "κανε οτι θες στο κρεβατι σου αλλα μην το δειχνεις δημοσιως"?=δεν θελω να ξερω οτι υπαρχεις. The plural of anecdote is not data. Edited by - medtech on 08/04/2007 20:39:57 |
maraki8
Πλήρες Μέλος
Greece
804 Μηνύματα |
Απεστάλη: 10/04/2007, 10:05:37
Δυστυχώς,τα έχω διαβάσει κι εγώ αυτά τα πράγματα.Και λέω δυστυχώς,γιατί είναι άσχημες πραγματικότητες,βίαιες..Στην Ελλάδα δεν έχουμε ευτυχώς τέτοια,αλλά έχουμε άλλα.Να σας θυμίσω τι έγινε με τον γκέι αξιωματικό του στρατού.Να σας θυμίσω κι εκείνες τις περιβόητες δηλώσεις του "άγιου χριστόδουλου",ότι οι γκέι είναι άρρωστοι.Στην Ελλάδα,μόνο όποιος έχει φράγκα και ανήκει στη show business μπορεί να δηλώσει τις προτιμήσεις του.Οι υπόλοιποι,τα κεφάλια κάτω.Κι όπως είπες medtech,ας κάνουν ότι θέλουν οι ομοφυλόφιλοι στο κραβάτι τους,εμάς να μην μας χαλάνε την αισθητική και την τάξη πραγμάτων...Αναρωτιέμαι τελικά ποιοί αξίζουν πραγματικό βούρδουλα και βασανιστήρια και ποιοί όχι...καμιά καλή πράξη δεν μένει ατιμώρητη |
stavros giannakopoulos
Νέο Μέλος
Greece
6 Μηνύματα |
Απεστάλη: 10/04/2007, 20:38:50
http://www.iospress.gr/ios2000/ios20000625a.htmΗ ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΣΤΟ Γ ΡΑΙΧ Το κρυμμένο Ολοκαύτωμα 1. 2. 3. Χιλιάδες ομοφυλόφιλοι βασανίστηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Επέζησαν ελάχιστοι. Και αυτοί υποχρεώθηκαν μετά τον πόλεμο να αποσιωπήσουν τα βιώματά τους και να ζήσουν σε έναν κόσμο που συνέχιζε να τους θεωρεί "έκφυλους" και "κοινωνικά επικίνδυνους". Η ιστορία τους αρχίζει επιτέλους να γράφεται. Ένα βιβλίο που κυκλοφορεί τις ημέρες αυτές φέρνει στο φως μια πτυχή του Ολοκαυτώματος που αποσιωπήθηκε συστηματικά επί δεκαετίες. Πρόκειται για τη μαρτυρία ενός νεαρού Αυστριακού που συνελήφθη από την Γκεστάπο το 1939 ως ομοφυλόφιλος, καταδικάστηκε σε πολύμηνη φυλάκιση και στη συνέχεια στάλθηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος του πολέμου. Η αφήγηση αυτή ("Οι άντρες με το ροζ τρίγωνο. Η μαρτυρία ενός ομοφυλόφιλου από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης") υπήρξε η πρώτη θαρραλέα καταγραφή των εφιαλτικών βιωμάτων μιας κατηγορίας πολιτών που μετά τον πόλεμο δεν κρίθηκαν άξιοι να συμπεριληφθούν στο μαρτυρολόγιο των θυμάτων του ναζισμού. Σιγά-σιγά, την αρχική αυτή ρωγμή στο τείχος της απόλυτης σιγής θα ακολουθούσαν και άλλες. Ένα μικρό σώμα μαρτυριών και αρκετές επιστημονικές εργασίες προσφέρουν πλέον επαρκή τεκμηρίωση για την κατανόηση τόσο του ίδιου του ιστορικού γεγονότος όσο και των λόγων που οδήγησαν στη συνειδητή συσκότισή του.
Για τους ομοφυλόφιλους το Τρίτο Ράιχ δεν ηττήθηκε στα 1945. Όσοι από αυτούς -και ήταν ελάχιστοι- κατόρθωσαν να βγουν ζωντανοί από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης έμελλε να βρεθούν και πάλι σε μια κοινωνία απρόθυμη να ακούσει την ιστορία τους, ανίκανη να τους αντιμετωπίσει ως ισότιμους με τους συγκρατουμένους τους και πεισμένη ότι η δική τους αποκατάσταση ήταν απολύτως περιττή. Δεν πρόκειται απλώς για το ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν τη δυνατότητα να ζητήσουν την αποζημίωση, ηθική και υλική, που δικαιούνταν άλλες κατηγορίες θυμάτων. Η αιτία που τους οδήγησε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης συνέχισε για δεκαετίες μετά την πτώση του ναζισμού να συνιστά στη Γερμανία αξιόποινη πράξη, καταδικάζοντάς τους σε συμπεριφορές ανάλογες με εκείνες που είχαν υιοθετήσει την περίοδο του εθνικοσοσιαλισμού. Εδώ πρέπει μάλλον να αναζητηθεί και η πιο τραυματική όψη της εμπειρίας τους: στην περίπτωσή τους, η μεταπολεμική κοινωνία αποδεικνυόταν αρκετά συγγενική με τη ναζιστική. Το ίδιο "έγκλημα" που υπήρξε ο λόγος του εγκλεισμού τους μπορούσε ακόμη να τους σύρει στα αστυνομικά τμήματα και τα δικαστήρια. Στην καλλιέργεια του εχθρικού αυτού κλίματος κατά των "κρατουμένων με το ροζ τρίγωνο" συνέτεινε και η άρνηση των ιστορικών να εντάξουν τα βιώματά των ομοφυλόφιλων στην επίσημη αφήγηση των θηριωδιών του Τρίτου Ράιχ. Κάποιοι δικαιολογήθηκαν αργότερα ότι οι σιωπές της ιστορίας οφείλονταν στην αδυναμία των ίδιων των υποκειμένων να μιλήσουν για το επώδυνο παρελθόν. Είπαν ψέματα: ούτως ή άλλως, σαφείς νύξεις για την τύχη των ομοφυλόφιλων "διαφθορέων της άριας φυλής" περιέχονταν τόσο στις αναμνήσεις άλλων ομάδων κρατουμένων όσο και στα κείμενα κάποιων πρωτεργατών του ναζισμού, όπως για παράδειγμα του Ρούντολφ Χες ή του Φέλιξ Κέρστεν, προσωπικού γιατρού του Χίμλερ. Οι πηγές αυτές ήταν διαθέσιμες στους ερευνητές από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, απλώς κανείς δεν είχε το θάρρος -και την τιμιότητα- να τις αφουγκραστεί. Το αιματηρό διάλειμμα Η εικόνα άλλαξε τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Τώρα πια, ευάριθμες αλλά σημαντικές μελέτες αποδεικνύουν ότι η ναζιστική δίωξη των ομοφυλόφιλων υπήρξε το φονικό ιντερμέδιο της σχετικά ευθύγραμμης αντιμετώπισής τους που δρομολογήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα, επέζησε την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και συνεχίστηκε περίπου αναλλοίωτη ως τις αρχές της δεκαετίας του '70. Η παρατήρηση αυτή έχει τη σημασία της: η ποινικοποίηση της ομοφυλόφιλης συμπεριφοράς προηγήθηκε του ναζισμού και δεν καταργήθηκε με την κατάρρευση του Τρίτου Ράιχ. Όταν, με άλλα λόγια, ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία, είχε στη διάθεσή του ένα νομοθετικό οπλοστάσιο, την περιβόητη παράγραφο 175, που του επέτρεπε να προχωρήσει σταδιακά στο κυνήγι των ομοφυλόφιλων χωρίς εμφανείς ρήξεις με το παρελθόν. Ξεκίνησε, λοιπόν, με τη συντριβή του κινήματος των ομοφυλόφιλων: οι συσσωματώσεις τους καταργήθηκαν, η κουλτούρα τους δαιμονοποιήθηκε, τα σημεία συνάντησής τους έγιναν στόχος επιθέσεων και βανδαλισμών, τα βιβλία τους -με πρώτη και καλύτερη την πολύτιμη βιβλιοθήκη του Ινστιτούτου του δόκτορα Μάγκνους Χίρσφελντ στο Βερολίνο- κάηκαν στις τελετουργικές ναζιστικές πυρές. Σύντομα, οι ομοφυλόφιλοι αντιλήφθηκαν πως η προσωπική τους ασφάλεια διέτρεχε σοβαρό κίνδυνο: "Για να μην ενοχοποιούμε ο ένας τον άλλον πάψαμε να χαιρετιόμαστε στο δρόμο", θυμάται ένας από τους επιζήσαντες. "Κάθε φορά που διασταυρωνόμαστε τυχαία, στρέφαμε τα μάτια αλλού και κάναμε πως δεν γνωριζόμαστε". Στα 1934 δημιουργήθηκε ένα ειδικό τμήμα της Γκεστάπο με αντικείμενο την πάταξη της ομοφυλοφιλίας και της έκτρωσης. Είχε προηγηθεί η δολοφονία του Ρεμ και των άλλων στελεχών των Ταγμάτων Εφόδου (SA) και η σύνδεση της "τιμωρίας" τους με τις ομοφυλόφιλες πρακτικές τους είχαν κάνει σαφείς τις προθέσεις του νέου καθεστώτος. Στον επίσημο εθνικοσοσιαλιστικό λόγο, η ομοφυλοφιλία εμφανιζόταν πλέον συστηματικά ως μια εξαιρετικά απεχθής παρέκκλιση, μείζον εμπόδιο στη διατήρηση της άριας φυλής. Εύγλωττη είναι και η συσχέτισή της με τη "μάστιγα των εκτρώσεων", τον δεύτερο κατά σειρά "εσωτερικό εχθρό" του γερμανικού έθνους. Στο κλίμα αυτό, μία από τις πρώτες κινήσεις της Γκεστάπο ήταν η συμπλήρωση των "ροζ καταλόγων" με ονόματα ομοφυλόφιλων από κάθε γωνιά της χώρας. Και πάλι η πρωτοτυπία των ναζιστικών οργάνων ήταν μάλλον σχετική: λίστες υπόπτων για ομοφυλοφιλία φυλάσσονταν στα γερμανικά αστυνομικά τμήματα από τις αρχές του αιώνα. Τα μακάβρια δεδομένα της δίωξης Η συνέχεια ήταν η αναμενόμενη. Στα 1935, η παράγραφος 175 του Ποινικού Κώδικα που από το 1871 ποινικοποιούσε την ομοφυλοφιλία ενισχύθηκε με πρόσθετες διατάξεις και την επόμενη χρονιά το ειδικό τμήμα της Γκεστάπο αναβαθμίστηκε από τον Χίμλερ σε Ομοσπονδιακό Γραφείο Ασφαλείας για την Πάταξη της Ομοφυλοφιλίας και της Έκτρωσης. Αυτομάτως, οι διώξεις ομοφυλόφιλων αυξήθηκαν, φθάνοντας στο αποκορύφωμά τους μεταξύ 1937-1939. Στα δύο αυτά χρόνια πιστεύεται ότι σημειώθηκαν οι μισές περίπου από τις καταδίκες ομοφυλόφιλων ανδρών που διεκπεραιώθηκαν σε όλη τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ. Δεν είναι εύκολο να διαπιστωθεί με ακρίβεια ο αριθμός των ομοφυλόφιλων που διώχθηκαν από το ναζιστικό καθεστώς. Οι σχετικές μελέτες υπολογίζουν σε 100.000 τους άνδρες που συνελήφθησαν με τη συγκεκριμένη κατηγορία και σε 50.000-63.000 εκείνους που καταδικάστηκαν. Ασαφής παραμένει και ο αριθμός των γυναικών που είχαν αντίστοιχη τύχη. Καθώς η παράγραφος 175 δεν προέβλεπε τιμωρία της γυναικείας ομοφυλοφιλίας, και αφού οι φραστικές επιθέσεις κατά των λεσβιών δεν στάθηκαν ιδιαίτερα κεντρικές στον εθνικοσοσιαλιστικό λόγο, πολλοί υποστήριξαν ότι οι ομοφυλόφιλες γυναίκες δεν υπήρξαν σε καμία περίπτωση στόχος των ναζιστών. Αρκετές έμμεσες πηγές, αλλά και οι άμεσες μαρτυρίες γυναικών που κατηγορήθηκαν ως λεσβίες και οδηγήθηκαν σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, διαφοροποιούν την εικόνα: αν και πολύ σπανιότερα από τους άνδρες ομοφυλόφιλους, ορισμένες γυναίκες που καταγγέλθηκαν ως λεσβίες υπέστησαν και αυτές τον εφιάλτη των ναζιστικών στρατοπέδων. Να επιστρέψουμε: Ο αριθμός των ομοφυλόφιλων ανδρών που μετά την καταδίκη τους οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν είναι γνωστός. Κάποιοι ερευνητές τον υπολογίζουν σε 5-15.000. Άγνωστο παραμένει και το ακριβές ποσοστό των "175άρηδων" που θανατώθηκαν κατά την κράτησή τους. Υπάρχουν, ωστόσο, και αρκετές βεβαιότητες. Η πρώτη σχετίζεται με την εθνικότητα των ομοφυλόφιλων κρατουμένων: στη συντριπτική τους πλειονότητα ήταν Γερμανοί και Αυστριακοί, αφού η δίωξη της ομοφυλοφιλίας στόχευε αποκλειστικά στην "καθαρότητα της γερμανικής φυλής". Η δεύτερη αφορά τις συνθήκες κράτησής τους: τους ομοφυλόφιλους περίμενε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης η βέβαιη εξόντωση, γεγονός που ερμηνεύει και την υψηλότερη σε σχέση με άλλες κατηγορίες εγκλείστων θνησιμότητά τους (στο 60% τοποθετείται από κάποιες μελέτες η θνησιμότητα των ομοφυλόφιλων έναντι του 14% των πολιτικών κρατουμένων). Στο τελευταίο σκαλοπάτι Από την πρώτη στιγμή της άφιξής τους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, "ειδική" υποδοχή επιφυλασσόταν στους κρατούμενους με το υφασμάτινο ροζ τρίγωνο στο σακάκι (κίτρινο φορούσαν, ως γνωστόν, οι Εβραίοι, πράσινο οι ποινικοί, κόκκινο οι πολιτικοί, μαύρο οι "κοινωνικά απροσάρμοστοι", καφέ οι Τσιγγάνοι και λιλά οι μάρτυρες του Ιεχωβά). Ολες οι μαρτυρίες είναι στο σημείο αυτό σύμφωνες: τα σωματικά βασανιστήρια και οι εξευτελισμοί που συνιστούσαν την τελετουργία μύησης των "καινούριων" στην κόλαση του στρατοπέδου αποκτούσαν απίστευτη σκληρότητα στην περίπτωση των καταδίκων της παραγράφου 175. Ακολουθούσε συνήθως η απομάκρυνσή τους από τους υπόλοιπους κρατούμενους ("για να μην τους μιάνουν") και η ουσιαστική αποκοπή τους από το υπόλοιπο σώμα των κρατουμένων. Οι Ες-Ες εξαντλούσαν πάνω τους όλη τους τη βία, αναγκάζοντάς τους να επαναλαμβάνουν διαρκώς τους λόγους που τους οδήγησαν στον εγκλεισμό, υποβάλλοντάς τους σε συνεχή μαρτύρια και αναθέτοντάς τους τις πιο επικίνδυνες εργασίες, από τις οποίες ήταν βέβαιο ότι οι περισσότεροι δεν θα γύριζαν ζωντανοί. Ελάχιστοι είχαν την ελπίδα για μια κάπως καλύτερη μεταχείριση, έστω και προσωρινή: ήταν οι νεότεροι και ωραιότεροι που κάποιοι φρουροί μπορούσαν να διαλέξουν για ερωτικούς συντρόφους. Ακόμη πιο τραυματική ήταν για τους ομοφυλόφιλους η στάση των συγκρατουμένων τους. Ποτισμένοι με την τρέχουσα ομοφοβία της εποχής, ποινικοί και πολιτικοί κρατούμενοι απέφευγαν όσο γινόταν τις επαφές με τους "175άρηδες" και αρνούνταν να τους εντάξουν στα μυστικά δίκτυα που συγκροτούνταν στο στρατόπεδο με στόχο την αλληλοϋποστήριξη των εγκλείστων. Έτσι, οι ομοφυλόφιλοι δεν είχαν καμία πρόσβαση στην παράλληλη αυτή εσωτερική δομή των στρατοπέδων που φρόντιζε να ικανοποιήσει τις ανάγκες των κρατουμένων για λίγη έξτρα τροφή ή για μια πιο ξεκούραστη θέση εργασίας. Και είναι γνωστό ότι οι πολιτικοί και ποινικοί κάπο (κρατούμενοι που ορίζονταν υπεύθυνοι μιας ομάδας και αποκτούσαν κάποιες εξουσίες πάνω στους συντρόφους τους), όταν είχαν τη δυνατότητα να αποφασίσουν για τη σύνθεση μιας αποστολής θανάτου, επέλεγαν συνήθως τους μελλοθάνατους από την ομάδα των ομοφυλόφιλων προκειμένου να γλιτώσουν τους "δικούς" τους ανθρώπους. Στις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι κρατούμενοι με το ροζ τρίγωνο πρέπει να προστεθεί και η ανυπαρξία στήριξης από τον έξω κόσμο: οι οικογένειές τους συχνά ντρέπονταν να αποκαλύψουν τους πραγματικούς λόγους της εξαφάνισής τους και έκοβαν κάθε επαφή μαζί τους. Οι ίδιοι, πάλι, δυσκολεύονταν να επικοινωνήσουν με φίλους τους ή να τους ζητήσουν βοήθεια, φοβούμενοι ότι θα τους ενοχοποιούσαν κι αυτούς. Η απομόνωσή τους ήταν πλήρης, αφού και μεταξύ τους στο στρατόπεδο δεν ήταν εύκολο να αποκαταστήσουν μια στενή επικοινωνία: οι κατάδικοι της παραγράφου 175 ήταν άτομα με πολύ διαφορετική προέλευση -κοινωνική, μορφωτική κ.ο.κ.- και δύσκολα μπορούσαν να κατακτήσουν το επίπεδο αλληλεγγύης που επιδείκνυαν οι άλλες συμπαγείς κατηγορίες κρατουμένων. Οι συνθήκες αυτές οδήγησαν πολλούς ομοφυλόφιλους στα λατομεία των στρατοπέδων Φλόσενμπιργκ, Μπούχενβαλντ, Ζαξενχάουζεν, Μαουτχάουζεν και Ντόρα-Μίτελμπαου, όπου χιλιάδες από αυτούς άφησαν την τελευταία τους πνοή. "Οι κρατούμενοι με το ροζ τρίγωνο δεν ζούσαν για πολύ", σημειώνει επιγραμματικά στη μελέτη του για το Νταχάου ο Ράιμουντ Σνάμπελ. "Εξοντώνονταν από τους Ες-Ες γρήγορα και μεθοδικά". Αντίστοιχη είναι και η εικόνα που διέσωσε ο πολιτικός κρατούμενος Οιγκεν Κόγκον στην κλασική πλέον αφήγησή του για το Μπούχενβαλντ: "Τον Οκτώβριο του 1938, οι ομοφυλόφιλοι αναγκάστηκαν να δουλεύουν στο λατομείο. Το γεγονός αυτό απέδειξε ότι επρόκειτο για το χαμηλότερο στρώμα του στρατοπέδου – και μάλιστα τα πιο δύσκολα χρόνια. Στα ανθρώπινα φορτία που επρόκειτο να σταλούν στα στρατόπεδα της εξόντωσης (Νορντχάουζεν, Νατσβάιλερ και Γκρος-Ρόζεν), οι ομοφυλόφιλοι κατείχαν το υψηλότερο αναλογικά ποσοστό, καθώς το στρατόπεδο είχε την κατανοητή τάση να ξεκαθαρίσει όλα εκείνα τα στοιχεία που θεωρούνταν μικρότερης αξίας ή και άχρηστα. Αν υπήρχε έστω και μια πιθανότητα να τους σώσει κάτι, αυτό ήταν μια μιαρή σχέση μέσα στο στρατόπεδο. Αλλά κι αυτό μπορούσε να θέσει τη ζωή τους σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημά τους ήταν άλυτο και όλοι σχεδόν χάθηκαν". Τα ιατρικά πειράματα ήταν, τέλος, ένας ακόμη σοβαρός λόγος που οδήγησε στο θάνατο πολλούς ομοφυλόφιλους κρατουμένους. Πίσω από τις ανατριχιαστικές αυτές ψευδοϊατρικές επεμβάσεις κρύβονταν γιατροί που ανέλαβαν να θέσουν σε εφαρμογή την έμμονη ιδέα του Χίμλερ, σύμφωνα με την οποία ήταν εφικτό να "διορθωθούν οι άνδρες-σφάλματα της δημιουργίας", να επιστρέψουν στον ίσιο δρόμο της φύσης και να τεκνοποιήσουν άρια παιδιά. Στους οπαδούς της "θεωρίας" του Χίμλερ συγκαταλέγεται και ο Δανός Καρλ Φερνάετ που χρησιμοποίησε τους ομοφυλόφιλους του Μπούχενβαλντ για να τσεκάρει την παρανοϊκή ιδέα του για το πώς θα μπορούσαν να μετατραπούν σε "αρσενικούς Αριους" οι "παρεκκλίνοντες με το ροζ τρίγωνο": το 1944, πολλοί κρατούμενοι υποβλήθηκαν σε ευνουχισμό και στη συνέχεια βομβαρδίστηκαν με ανδρικές ορμόνες προκειμένου να γίνουν "φυσιολογικοί" άνδρες. Θύματα πολέμου και ειρήνης Βγαίνοντας από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι ελάχιστοι επιζήσαντες ομοφυλόφιλοι κρατούμενοι βρέθηκαν σε έναν κόσμο εχθρικό που δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να τους συμπεριλάβει στα θύματα του ναζισμού. Η γερμανική νομοθεσία όριζε ούτως ή άλλως ρητά ότι οι ομοφυλόφιλοι τέως κρατούμενοι έπρεπε να αντιμετωπιστούν ως παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου. Η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία κατήργησε τη ναζιστική εκδοχή της παραγράφου 175 το 1967 και η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας την τροποποίησε σε δύο φάσεις, το 1969 και το 1973. Εως τότε, δεκαετίες μετά τον πόλεμο, οι κρατούμενοι με το ροζ τρίγωνο κινδύνευαν να κατηγορηθούν -και να τιμωρηθούν- για τον ίδιο λόγο που τους οδήγησε κάποτε στα στρατόπεδα του θανάτου. Είναι σήμερα γνωστό ότι, αμέσως μετά την ήττα του Τρίτου Ράιχ, αμερικανοί και βρετανοί δικαστές των στρατευμάτων κατοχής στη Γερμανία έκριναν ότι το διάστημα της κράτησης των ομοφυλόφιλων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν έπρεπε να υπολογιστεί ως φυλάκιση και να προσμετρηθεί στην ποινή τους. Αν, για παράδειγμα, κάποιος είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση οκτώ ετών, παρέμεινε πέντε χρόνια στη φυλακή και στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο για τρία χρόνια, έπρεπε τώρα να επιστρέψει για τρία ακόμη χρόνια στη φυλακή. Υπάρχουν επίσης μαρτυρίες για τις ηθικοπλαστικές διαλέξεις στις οποίες αμερικανοί ανώτεροι αξιωματικοί υπέβαλαν τους απελευθερωμένους ομοφυλόφιλους κρατούμενους, εξηγώντας τους ότι η "ανήθικη συμπεριφορά" τους συνιστά και στις Ηνωμένες Πολιτείες ποινικά κολάσιμη πράξη. Ούτε ένας από τους επιζήσαντες γερμανούς ομοφυλόφιλους κρατουμένους δεν επρόκειτο να συμπεριληφθεί στα "επίσημα" θύματα του ναζισμού και να αποζημιωθεί για την περίοδο που έζησε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η ίδια ακριβώς τύχη περίμενε και τη δεύτερη μεγάλη ομάδα κρατουμένων με το ροζ τρίγωνο, εκείνους που προέρχονταν από την Αυστρία. Εξαιρετικά εύγλωττη είναι η περίπτωση του Αυστριακού Γιόζεφ Κ., του ανθρώπου στον οποίον οφείλουμε την πρώτη μαρτυρία για την εμπειρία των ομοφυλόφιλων κρατουμένων. Μετά την απελευθέρωσή του, ο Γιόζεφ Κ. συνειδητοποίησε σύντομα ότι μόνον αν άλλαζε το τρίγωνό του από ροζ σε κόκκινο, αν δηλαδή δήλωνε ψευδώς ότι υπήρξε πολιτικός κρατούμενος, είχε ελπίδες να αντιμετωπιστεί σοβαρά η υπόθεσή του. Το ίδιο τον συμβούλευαν και οι υπεύθυνοι των κομμάτων, προσφέροντάς του την υποστήριξή τους με αντάλλαγμα την κομματική τους ταυτότητα. Ούτως ή άλλως, ο νόμος για την προστασία των θυμάτων που ψηφίστηκε από το αυστριακό κοινοβούλιο το 1947 προέβλεπε τη χορήγηση αποζημίωσης μόνο στους διωχθέντες για φυλετικούς, πολιτικούς και θρησκευτικούς λόγους. Στα 1988, πεντηκοστή επέτειο του "Ανσλους" (της προσάρτησης της Αυστρίας), το αυστριακό κοινοβούλιο απέρριψε επερώτηση των Πρασίνων και της Πρωτοβουλίας Ομοφυλοφίλων (HOSI) που ζητούσε να συμπεριληφθούν και οι ομοφυλόφιλοι στα θύματα του ναζισμού. Το αίτημα αρνήθηκαν να στηρίξουν και οι τρεις αναγνωρισμένοι σύλλογοι θυμάτων του ναζισμού που πρόσκεινται στο σοσιαλδημοκρατικό, το λαϊκό και το κομμουνιστικό κόμμα. Ο Γιόζεφ Κ. συνέχισε τις προσπάθειές του, ζητώντας αυτή τη φορά να του αναγνωριστούν ως συντάξιμα τα χρόνια που πέρασε στα στρατόπεδα. Πέθανε στις 15 Μαρτίου του 1994, χωρίς να να έχει αποζημιωθεί για τα χρόνια της κράτησής του στο Ζαξενχάουζεν και το Φλόσενμπιργκ. Οι άντρες με το ροζ τρίγωνο Ο νεαρός Αυστριακός Γιόζεφ Κ. συνελήφθη από την Γκεστάπο ως ομοφυλόφιλος στα 1939, καταδικάστηκε σε εξάμηνα καταναγκαστικά έργα και στη συνέχεια στάλθηκε στα στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζαξενχάουζεν και Φλόσενμπιργκ, όπου παρέμεινε ως το 1945. Τα χρόνια που ακολούθησαν, ο Γιόζεφ Κ. αγωνίστηκε για την αποκατάσταση των ομοφυλόφιλων κρατουμένων, αλλά συνάντησε την άρνηση τόσο των κομμάτων όσο και των οργανώσεων των θυμάτων του ναζισμού. Από το 1965 ως το 1967, ο Γιόζεφ Κ. αφηγήθηκε την εμπειρία του στο συμπατριώτη του Χάιντς Χέγκερ (ψευδώνυμο του Χανς Νόιμαν), ο οποίος την κατέγραψε σε βιβλίο με τον τίτλο "Οι άντρες με το ροζ τρίγωνο". Το βιβλίο εκδόθηκε το 1972, ύστερα από πολύχρονες προσπάθειες του συγγραφέα του. Το σύντομο απόσπασμα που ακολουθεί αποτελεί μικρό δείγμα της μαρτυρίας του Γιόζεφ Κ. που κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ελληνικά: Δουλειά μας (σημ. στο στρατόπεδο Ζαξενχάουζεν) ήταν να κουβαλάμε με το καρότσι χώμα και λάσπη, πίσω από τα ήδη στημένα στόχαστρα του σκοπευτηρίου, για να σηκώσουμε ένα λόφο που θα εμπόδιζε τις σφαίρες. Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά. Εμείς κουβαλούσαμε το χώμα με το καρότσι και σιγά-σιγά σχηματιζόταν ένας χωμάτινος τοίχος. Ωστόσο, σε λίγες κιόλας μέρες κι ενώ δεν είχαμε ακόμη τελειώσει με το κουβάλημα, ήρθαν ομάδες Ες-Ες στο σκοπευτήριο για άσκηση. Εμείς φυσικά αρνηθήκαμε να δουλέψουμε κατά τη διάρκεια της άσκησης για να μη μας πετύχουν οι σφαίρες. Οι κάπο όμως και οι Ες-Ες μάς ανάγκασαν να συνεχίσουμε, σπάζοντάς μας στο ξύλο και απειλώντας με μαστίγωμα. Τώρα οι σφαίρες σφύριζαν ανάμεσά μας και πολλοί σύντροφοί μου έπεφταν στο έδαφος, άλλοι απλώς τραυματισμένοι, άλλοι ήδη νεκροί. Σύντομα διαπιστώσαμε ότι οι Ες-Ες το διασκέδαζαν πιο πολύ να ρίχνουν πάνω στους κρατούμενους παρά στους στόχους και ότι έβαζαν σημάδι κατευθείαν τους εργάτες με τα καρότσια. Κάθε πρωί ξεκινούσαμε για τη δουλειά γεμάτοι φόβο και αγωνία, ξέροντας με σιγουριά ότι και σήμερα κάποιοι από μας θα σκοτωνόντουσαν. Το μόνο που δεν ξέραμε ήταν το ποιος. [...] Την εντολή της ναζιστικής κυβέρνησης για ολοκληρωτική εκκαθάριση των ομοφυλόφιλων από το Ράιχ, "των εκφυλισμένων του γερμανικού λαού", για την εξόντωση και την εξαφάνισή τους, εκτελούσαν κατά γράμμα και με σαδιστική ικανοποίηση οι ναζί μπάτσοι, οι Ες-Ες. Δεν ήθελαν όμως να μας εξοντώσουν στα γρήγορα. Όχι. Έπρεπε να πεθάνουμε άγρια και σκληρά από την πείνα και τα καταναγκαστικά έργα, από τις κακουχίες και τα βασανιστήρια. Για δυο ολόκληρες μέρες κατάφερα σαν από θαύμα να βγω αλώβητος ενώ οι σφαίρες της άσκησης έπεφταν γύρω μου σαν βροχή. Μετά μου πρότεινε ένας "πράσινος" κάπο να με βάλει απλώς να γεμίζω τα καρότσια και να μην κουβαλάω πια, αν δεχόμουν να γίνω ο φίλος του και να πηγαίνω με τα νερά του. Έτσι δεν θα έπαιζα πια τη ζωή μου κορόνα-γράμματα από τις σφαίρες των Ες-Ες σκοπευτών στον χωμάτινο τοίχο. Δίστασα για λίγο, αλλά τελικά δέχτηκα, γιατί η θέλησή μου για ζωή ήταν πολύ πιο δυνατή από κάθε αίσθημα ηθικής και ακεραιότητας χαρακτήρα. Κι όποιος θέλει ας με καταδικάσει. Η θέα των νεκρών και των βαριά τραυματισμένων συγκρατούμενών μου, όπως και να 'χει το πράγμα, μου είχε προκαλέσει σοκ. Επιπλέον φοβόμουν. Φοβόμουν τρομερά. Γιατί να μην εκμεταλλευτώ μια ευκαιρία που με υποβίβαζε μεν ως άνθρωπο, μου έσωζε όμως τη ζωή; ΣΤΟ ΟΡΙΟ 1871. Η παράγραφος 175 ("περί σοδομισμού") του Πρωσικού Ποινικού Κώδικα τίθεται σε ισχύ σε ολόκληρο το Δεύτερο Ράιχ ποινικοποιώντας την ανδρική ομοφυλοφιλία. 1897-1921. Ο εβραίος και ομοφυλόφιλος ερευνητής Μάγκνους Χίρσφελντ ιδρύει την Επιστημονική-Ανθρωπιστική Επιτροπή με στόχο την επιστημονική μελέτη και την απενοχοποίηση της ανθρώπινης σεξουαλικής συμπεριφοράς, καθώς και την κατάργηση της παραγράφου 175. Τη σχετική αίτηση προς το Ράιχσταγκ υπογράφουν, μεταξύ άλλων, ο Α. Αϊνστάιν, ο Χ. Χέσε, ο Κ. Γιάσπερς, η Κ. Κόλβιτς, ο Ρ. Μ. Ρίλκε, ο Τ. Μαν, ο Α. Μπέμπελ και ο Κ. Κάουτσκι. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα εκπονούνται εκατοντάδες πρωτοποριακές μελέτες, πολλές από τις οποίες βασίζονται σε ερωτηματολόγια που μοιράζονται σε διάφορες πληθυσμιακές ομάδες. Από το 1920 σημειώνονται δολοφονικές απόπειρες κατά του δόκτορα Χίρσφελντ. 1928-1929. Οι εθνικοσοσιαλιστές διατυπώνουν τη θέση ότι "κάθε ομοφυλόφιλος είναι εχθρός μας" και ότι "ο γερμανικός λαός θα επιζήσει μόνον αν διατηρήσει τον ανδρισμό του". Η μεταρρύθμιση που θα καταργούσε την παράγραφο 175 αναβάλλεται επ' αόριστον λόγω της οικονομικής κρίσης. 1933. Ο Μάγκνους Χίρσφελντ αναδεικνύεται σε έναν από τους πρώτους στόχους των ναζιστών μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Το Ινστιτούτο Σεξουαλικών Ερευνών που είχε ιδρύσει το 1928 στο Βερολίνο καταστρέφεται ολοσχερώς στις 6 Μαϊου. Ρίχνονται στην πυρά πολύτιμες συλλογές βιβλίων και φωτογραφιών. 1934. Στις 28 Ιουνίου, τη "Νύχτα των μεγάλων μαχαιριών", ο Χίτλερ διατάσσει τη μαζική δολοφονία των βασικών συνεργατών του Ερνστ Ρεμ, επικεφαλής των Ταγμάτων Εφόδου (SA). Ο Ρεμ εκτελείται δύο ημέρες αργότερα. Η σφαγή εμφανίζεται ως επιχείρηση κάθαρσης του καθεστώτος από τα "ομοφυλόφιλα γουρούνια". Το φθινόπωρο σημειώνεται το πρώτο κύμα συλλήψεων ομοφυλόφιλων και η Γκεστάπο διατάσσει τα αστυνομικά τμήματα να καταρτίσουν καταλόγους με ονόματα ομοφυλόφιλων ανδρών. Στις 26 Οκτωβρίου ιδρύεται ειδικό τμήμα της Γκεστάπο για τις εκτρώσεις και την ομοφυλοφιλία υπό τον λοχαγό των Ες-Ες Γιόζεφ Μάισινγκερ. 1935-1936. Η παράγραφος 175 γίνεται ακόμη αυστηρότερη, επιτρέποντας στα δικαστήρια να καταδικάζουν με ευκολία τους υπόπτους για ομοφυλοφιλία. Η δίωξη των ομοφυλόφιλων εντάσσεται πλέον στο πλαίσιο της "φυλετικής πολιτικής". Οι διώξεις κατά καθολικών ιερέων βασίζονται και στην κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Ιδρύεται το Ινστιτούτο Φυλετικής Υγιεινής και Βιολογίας με στόχο τη μελέτη των "επικίνδυνων" πληθυσμιακών ομάδων. Ο Χίμλερ διακηρύσσει ότι οι ομοφυλόφιλοι συνιστούν κίνδυνο για τη γερμανική φυλή. Ιδρύεται το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ασφαλείας για την Πάταξη της Έκτρωσης και της Ομοφυλοφιλίας. 1937. Σε μυστική ομιλία του ενώπιον των ανώτατων στελεχών των Ες-Ες, ο Χίμλερ ισχυρίζεται ότι όλοι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να "εκκαθαριστούν". Όσοι από τους Ες-Ες συλληφθούν ως ομοφυλόφιλοι πρέπει να σταλούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και να "πυροβοληθούν την ώρα που θα επιχειρήσουν να αποδράσουν". 1938. Διαταγή του Χίμλερ ορίζει ότι οι άνδρες που καταδικάστηκαν ως ομοφυλόφιλοι μπορεί να στέλνονται κατ' ευθείαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Δύο χρόνια αργότερα, η μεταφορά τους σε στρατόπεδο κρίνεται υποχρεωτική. 1939. Στη "στατιστική εγκλήματος" του Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας καταγράφονται τα ονόματα 33.000 ομοφυλόφιλων Γερμανών. Στις 9 Σεπτεμβρίου στέλνεται στο στρατόπεδο Μαουτχάουζεν η πρώτη ομάδα ομοφυλόφιλων από την Αυστρία. 1941. Νέες ρυθμίσεις για τους "παρεκκλίνοντες εγκληματίες" ορίζουν την ποινή του θανάτου για όσους "θέτουν σε κίνδυνο την υγεία του γερμανικού λαού". Μία από τις θιγόμενες κατηγορίες είναι οι ομοφυλόφιλοι. Νέα συμπληρωματική διάταξη που θα προστεθεί στα 1942 προβλέπει ρητά τη θανατική ποινή για κάθε άνδρα που εμπλέκεται σε σεξουαλική σχέση με άτομο του ίδιου φύλου. ΔΙΑΒΑΣΤΕ Χάιντς Χέγκερ, "Οι άντρες με το ροζ τρίγωνο. Η μαρτυρία ενός ομοφυλόφιλου από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (1939-1945)" (μετάφραση Ρίτσα Δεκαβάλλα, εισαγωγή Ρουμπίνη Ζαρκάδη, εκδόσεις Μαύρη Λίστα, Αθήνα 2000). Η συγκλονιστική μαρτυρία ενός ομοφυλόφιλου κρατουμένου για την εμπειρία του στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Ζαξενχάουζεν και Φλόσενμπιργκ που έσπασε πρώτη την απόλυτη σιωπή που κάλυπτε επί δεκαετίες τα βιώματα των κρατουμένων με το ροζ τρίγωνο. Εξαιρετικά αποκαλυπτικές οι πληροφορίες για την άτυπη διοικητική δομή που σχηματιζόταν στο εσωτερικό των στρατοπέδων από τους ίδιους τους κρατουμένους, επιτρέποντας σε κάποιους από αυτούς να εξουσιάζουν τους συντρόφους τους. Richard Plant, "The Pink Triangle. The Nazi War Against Homosexuals" (εκδόσεις Henry Holt and Company, Νέα Υόρκη 1986). Η πρώτη αναλυτική μελέτη που δημοσιεύτηκε στην αγγλική γλώσσα για τη δίωξη των ομοφυλόφιλων την εποχή του ναζισμού. Ο συγγραφέας της, γερμανός αυτοεξόριστος στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνοψίζει την προϊστορία της ομοφοβικής ψύχωσης στη Γερμανία, αναλύει την εξέλιξή της την εποχή του Τρίτου Ράιχ και επεξεργάζεται τις υπάρχουσες πηγές για τις διώξεις ομοφυλόφιλων και τις συνθήκες κράτησής τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Burkhard Jellonek, "Homosexuelle unter dem Hakenkreuz" (εκδόσεις Schoeningh, Πάντερμπορν 1990). Σημαντική συμβολή στην ιστορία της δίωξης των ομοφυλόφιλων την εποχή του ναζισμού. Ο συγγραφέας φέρνει στο φως άγνωστες έως τότε πηγές και παρουσιάζει ένα συνεκτικό χρονικό της "ειδικής" μεταχείρισης που επιφύλαξε στους ομοφυλόφιλους το Τρίτο Ράιχ τόσο σε αστικά όσο και σε αγροτικά περιβάλλοντα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα κεφάλαια για το κίνημα των ομοφυλόφιλων στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και τους αγώνες για την κατάργηση της παραγράφου 175. Joachim Mueller, Andreas Sternweiler (επιμ.), "Homosexuelle Maenner im KZ Sachsenhausen" (εκδόσεις Verlag rosa Winkel, Βερολίνο 2000). Συλλογικός τόμος με θέμα την εμπειρία των ομοφυλόφιλων κρατούμενων στο στρατόπεδο Ζαξενχάουζεν. ΔΕ ΙΤΕ Μπεντ (Bent) του Σον Ματίας (1997). Ταινία βασισμένη στο ομότιτλο θεατρικό του Μάρτιν Σέρμαν (1979), το οποίο είχε αντλήσει αρκετά στοιχεία της υπόθεσής του από το βιβλίο του Χ. Χέγκερ: Δύο ομοφυλόφιλοι συλλαμβάνονται στο χιτλερικό Βερολίνο και στέλνονται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. (Ελευθεροτυπία, 25/6/2000)
|
stavros giannakopoulos
Νέο Μέλος
Greece
6 Μηνύματα |
Απεστάλη: 10/04/2007, 21:03:20
ΠΕΣ TO "ΝΑΙ"! http://politikosgamos.blogspot.com/2007/04/blog-post_07.html
Αυτo το μπλογκ δημιουργηθηκε με σκοπο την συλλογη υπογραφων και την ενημερωση για την εκστρατεια διεκδικισης του δικαιωματος του Πολιτικου Γαμου για την ελληνικη ΛΟΑΤ (Λεσβιακη, Ομοφυλοφιλικη, Αμφισεξουαλικη, Τρανσεξουαλ) κοινοτητα. Μας αφορα ολες και ολους, ασχετα με τον σεξουαλικο μας προσανατολισμο. Πες το "ΝΑΙ" στον Πολιτικό Γάμο Λεσβιών & Ομοφυλοφίλων! Ξεκινάει από εδώ μια εκστρατεία για την νομιμοποίηση του Πολιτικού Γάμου υπό την αιγίδα της ΟΛΚΕ (Ομοφυλοφιλική & Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδος), με την συμπαράσταση άλλων ΛΟΑΤ, αλλά και ανθρωπιστικών οργανώσεων. Έχουμε ίσες υποχρεώσεις και ζητάμε ίσα δικαίωματα. Ο Πολιτικός Γάμος είναι θέμα αστικού δικαίου και αφορά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Ας αποσυνδέσουμε τον πολιτικό γάμο από την οικογένεια και από το θρησκευτικό του φορτίο. Ο Πολιτικός Γάμος αφορά την κατοχύρωση βασικών δικαιωμάτων για δύο ανθρώπους που αποφασίζουν να μοιραστούν τις ζωές τους. Επειδή δικαιούμαστε να μπορούμε... Να παίρνουμε ιατρικές αποφάσεις για τις/τους συντρόφους μας σε περίπτωση ανάγκης. Να τις/τους επισκεπτόμαστε αν βρεθούν στην εντατική. Να τις/τους κληρονομούμε σε περίπτωση θανάτου, ώστε να μην μπορεί να εμφανιστούν ξεχασμένοι συγγενείς που μας επέκριναν μια ολόκληρη ζωή και να είναι σε θέση να προσβάλλουν διαθήκες και ιδιωτικά συμφωνητικά μεταξύ μας. Να μπορούμε να παίρνουμε δάνεια με τους ίδιους ευνοϊκούς όρους. Να μπορούμε να φορολογούμαστε με τους ίδιους ευνοϊκούς όρους. Να μπορούμε να τις/τους επισκεπτόμαστε στις φυλακές. Να μην είμαστε διά νόμου υποχρεωμένες/οι να καταθέτουμε εναντίον τους, σε περίπτωση σύλληψής τους, μιας και οι παντρεμένες/οι σύντροφοι δεν είναι αναγκασμένες/οι να προβούν σε τέτοιες ενέργειες. Να ορίζουμε τις ζωές μας. και άλλα πολλά...
Με την νομιμοποίηση των σχέσεών μας, γινόμαστε ορατοί και πιο δυνατοί και η ένταξή μας στο σύνολο διευκολύνεται. Με την νομιμοποίηση των σχέσεών μας, ξεκινάει η καθημερινότητά μας να αλλάζει. Είτε είστε ετεροφυλόφιλοι/ες, είτε είστε λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλες/οι και τρανσέξουαλ, η διεκδίκηση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων μας αφορά όλες και όλους. Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τις ζωές μας. Δείξτε την υποστήριξή σας, αφήνοντας σε ένα σχόλιο το ονοματεπώνυμό σας (και την περιοχή σας και το email σας). Σε περίπτωση που δεν θέλετε να συνδεθεί με το μπλογκ σας, επιλέξτε να σχολιάσετε ως ανώνυμοι. Μπορούμε να κάνουμε την διαφορά. Πιστέψτε το. |
medtech
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
1799 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/04/2007, 02:27:42
Στην Αφρικη (και αλλου) λεσβιες γυναικες βιάζονται απο αντρες (συχνα η ιδια τους η οικογενεια βρισκεται πισω απο αυτο) για να γινουν φυσιολογικες.Ευφυεστατο δεν νομιζετε?
The plural of anecdote is not data. Edited by - medtech on 15/04/2007 02:29:49 |
stavros giannakopoulos
Νέο Μέλος
Greece
6 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/04/2007, 03:30:45
Γάμος ομοφυλόφιλων: Απλές αλήθειες του Desiderius http://www.10percent.gr/issues/200702/08.html Ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου παραμένει θέμα αμφιλεγόμενο. Πολλοί στρέιτ, αλλά δυστυχώς και γκέι παραμένουν αντίθετοι στη διεκδίκησή του. Όποτε παρακολουθώ συζητήσεις για το θέμα – στον Τύπο, στην καθημερινή μου ζωή, στο Ίντερνετ – έχω την αίσθηση ότι ακούγονται εξεζητημένοι συλλογισμοί και η υπόθεση παρουσιάζεται ως ιδιαίτερα πολύπλοκη. Νομίζω πως δεν είναι.
Η έννοια «γάμος» είναι ένας παμπάλαιος, μαζικός θεσμός, με πολλές πλευρές. Οι σημαντικότερες: 1. Η θρησκευτική. Η Χριστιανική Εκκλησία ευλογεί μόνο τον ετερόφυλο γάμο. Νομίζω είναι θέμα καθαρά δόγματος· ας το αφήσουμε λοιπόν για θεολογικές συζητήσεις. Στο κείμενο αυτό «γάμος» εννοείται ο πολιτικός γάμος. Τονίζω, πάντως, ότι η θρησκευτική είναι μία πλευρά του θέματος, ούτε η μόνη ούτε η καθοριστική. 2. Η κοινωνική. Ο γάμος έχει και το νόημα της επίσημης νομιμοποίησης του ζευγαριού στον κοινωνικό του περίγυρο. Η πλευρά αυτή είναι θεωρητική: αν θα πραγματοποιηθεί εξαρτάται από την κάθε περίπτωση. Εξάλλου, δεν είναι δεδομένο ότι όποιο ζευγάρι παντρεύεται έχει αυτόν το στόχο, ούτε ότι αν είναι αυτός ο στόχος του θα τον πετύχει. Λόγου χάρη, ο γάμος μιας 20χρονης με έναν 70χρονο δεν έχει κοινωνική αναγνώριση. 3. Η νομική. Σε κάθε παντρεμένο ζευγάρι ο νόμος δίνει συγκεκριμένες υποχρεώσεις και δικαιώματα. Αφορούν την κληρονομιά, τη φορολογία, τις περιπτώσεις βαριάς ασθένειας ενός συζύγου και άλλα θέματα, οικονομικά και μη. 4. Αυτήν που θα μπορούσα να ονομάσω συμβολική ή πολιτική. Δίνοντας σε δυο ανθρώπους τη δυνατότητα να παντρευτούν, η πολιτεία αναγνωρίζει την ένωση τους. Αφήνω τις δύο πρώτες πλευρές, για τους λόγους που εξήγησα. Ας σταθούμε στις δύο τελευταίες. Είναι πολύ σημαντικές, γιατί δηλώνουν ότι ο γάμος συνεπάγεται κάποια θεσμοθετημένα «πλεονεκτήματα» για το ζευγάρι. Είναι λοιπόν επαρκείς για να χαρακτηρίσουμε τον γάμο δικαίωμα, με όλες τις έννοιες της λέξης. Οι αρχές της δημοκρατίας ορίζουν ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα, ανεξάρτητα από διακρίσεις με βάση το φύλο, την εθνότητα, το θρήσκευμα και κάθε άλλη, συμπεριλαμβανομένης της διάκρισης βάσει ερωτικού προσανατολισμού. Επομένως μια πολιτεία που θέλει να λέγεται δημοκρατικό κράτος δικαίου δεν μπορεί να θέτει περιορισμούς στο φύλο των συντρόφων που παντρεύονται. Μια δημοκρατία κρίνεται εξάλλου και από το πώς αντιμετωπίζει κάθε είδους μειοψηφία. Τώρα, αν η Ελλάδα είναι δημοκρατικό κράτος δικαίου ή ένα κράτος φτιαγμένο από εύπορους, χριστιανούς, ετεροφυλόφιλους άρρενες ελληνικής καταγωγής για τους ομοίους τους, αυτό είναι άλλη ιστορία... Προσέγγισα το θέμα από την πολιτική του πλευρά καθώς το αίτημα είναι καθαρά νομικό-πολιτικό. Κάθε άλλη επιχειρηματολογία για το θέμα είναι άτοπη. Ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών είναι δημοκρατικό δικαίωμα. Τελεία. Δεν υπάρχει κάποιος συλλογισμός που να μπορεί να υπερβεί αυτήν την αλήθεια. Ωστόσο, μερικά επιχειρήματα που ακούγονται εναντίον της διεκδίκησής του, από στρέιτ και γκέι, αποκαλύπτουν πολλά: Ο Θεός δεν ευλογεί την ένωση δύο αντρών ή δύο γυναικών. Ας το δεχτούμε. Πώς μπορεί αυτό να καθορίζει τη νομοθεσία, εφόσον το πολίτευμά μας (υποτίθεται ότι) δεν είναι θεοκρατικό; Τι τον θέλουν οι ομοφυλόφιλοι τον γάμο; Έχει χάσει την αξία του! Όποιος έχει αυτή την άποψη για τον θεσμό μπορεί να μην παντρευτεί. Ωστόσο, για όσους έχει αξία ο γάμος δεν μπορεί να στερούνται αυτό το δικαίωμα. Ένα ζευγάρι δεν χρειάζεται τον γάμο για να επικυρώσει την ένωσή του. Παρομοίως, αυτό ας το κρίνει κάθε ζευγάρι μόνο του. Όσοι θέλουν πρέπει να έχουν το δικαίωμα. Οι γκέι είναι από τα πιο προοδευτικά κομμάτια της κοινωνίας, θα έπρεπε να ζητούν την κατάργηση, όχι τη διαιώνιση ενός παλιομοδίτικου θεσμού. Αφήνω τον αντίστροφο ρατσισμό που υπολανθάνει στην άποψη αυτή. Πώς μπορεί να καταργηθεί ένας θεσμός που σημαίνει πάρα πολλά για πάρα πολλούς; Μπορεί προσωπικά να μη μου λέει κάτι ο θεσμός, όμως αυτό δεν πρέπει να δεσμεύει τους υπόλοιπους. Δεν χρειάζεται να θεσμοθετηθεί ο γάμος των ομοφυλόφιλων για να έχουν τα ίδια δικαιώματα. Αρκεί μια απλή συμβολαιογραφική πράξη. Πρώτα-πρώτα πολλά θέματα, όπως η φορολογία, η δανειοληψία ή κάποια λεπτότερα θέματα όπως η θέση του ενός συντρόφου όταν αρρωστήσει βαριά ο άλλος, η κατοχύρωση της θέσης του π.χ. έναντι των συγγενών δεν διευθετούνται έτσι. Εξάλλου, ακόμη και αν δεχτούμε αυτή τη λογική, η πολιτική-συμβολική πλευρά του γάμου παραμένει ακάλυπτη. Ο γάμος νοείται παραδοσιακά μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Ας θεσμοθετήσουμε τα ίδια δικαιώματα με μια πράξη που θα ονομαστεί πολιτική ένωση, όχι γάμος. Παρομοίως, αυτό επιβάλλει διαφορετικά μέτρα για στρέιτ και γκέι όσον αφορά την πολιτική πλευρά του γάμου. Δημιουργεί γάμους δύο ταχυτήτων. Ο γάμος έχει νόημα ως το ξεκίνημα μιας οικογένειας. Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι γόνιμοι, δεν έχουν λόγο να παντρεύονται. Ο γάμος έχει διαφορετικό νόημα για τον καθένα. Μπορεί η γονιμότητα ενός ζευγαριού να αποτελεί προϋπόθεση για να του επιτραπεί να παντρευτεί; Όλα τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια που παντρεύονται θέλουν να τεκνοποιήσουν; Εξάλλου ένα ομόφυλο ζευγάρι μπορεί να φτιάξει οικογένεια υιοθετώντας ή με μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής – όλα εφαρμοσμένες πρακτικές για τους ετεροφυλόφιλους. Όμως να αποκτούν παιδία οι ομοφυλόφιλοι θεωρείται επίσης «αμφιλεγόμενο» ζήτημα, έως και σύντομο ανέκδοτο, κι όχι δημοκρατικό δικαίωμα... Έχουμε πιο σοβαρά προβλήματα να λύσουμε ως πολιτεία. Για χιλιετίες παντρεύονταν μόνο άνδρες με γυναίκες, τώρα θα το αλλάξουμε; Οι πρόγονοί μας ήταν ηλίθιοι κι εμείς έξυπνοι; Αν επιτραπεί ο γάμος των ομοφυλόφιλων θα διαδοθεί κι άλλο η ομοφυλοφιλία στην κοινωνία. Τα ομόφυλα ζευγάρια δεν γεννάνε, κι έτσι θα χειροτερεύσει η υπογεννητικότητα. Αν γίνει αυτό, στο τέλος θα μπορεί ο άνθρωπος να παντρεύεται και ζώα! Ακούγονται όντως ως επιχειρήματα. Διαλέξτε αν μαζί τους θα γελάσετε ή θα κλάψετε... Δεν μου αρέσει το κυνήγι μαγισσών και δεν βλέπω ομοφοβία παντού και σ’ όλους. Πιστεύω όμως το εξής: Πολλοί πολέμιοι του γκέι γάμου, συνειδητά ή ασύνειδα, επικαλούνται τα παραπάνω ευλογοφανή επιχειρήματα για την αξία του γάμου κτλ, όχι γιατί δίνουν τόση σημασία στον θεσμό που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται, μα για να καλύψουν κάτι. Τι; Μα τη συντηρητική αδυναμία τους να δεχτούν κάτι που αποκλίνει από την πλειοψηφία, όπως είναι οι γκέι κι οι λεσβίες που απαιτούν τα δικαιώματά τους. Δικαιώματα που μέχρι τώρα φοβόμασταν ή ντρεπόμασταν ακόμη και να τα ονομάσουμε. Ήρθε πια η ώρα να τα διεκδικήσουμε. --------------------------------------------------------------------------------
Το κείμενο είναι προσαρμοσμένη αναδημοσίευση από το blog www.desiderius1982.blogspot.com
|
F.R.C
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
299 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/04/2007, 15:07:17
Διάβασα μερικές παρατηρήσεις σας επί του θέματος και θα ήθελα να συμμετάσχω στη συζήτηση.Βέβαια όπως καταλαβαίνετε είναι αδύνατον να διαβάσω και τις 19 σελίδες για αυτό ίσως προσπαθήσω να μιλήσω για θέματα που ήδη έχετε συζητήσει. Εμένα ο γάμος είναι το τελευταίο που με προβληματίζει.Δε λέω... με το μπορεί ένας gay να παντρευτεί του δίνεται το δικαίωμα για διάφορα πράγματα πχ οικογενειακό δάνειο για κατοικία, κληρονομιά κτλ. Όμως αυτά μου φαίνονται δευτερεύοντα πράγματα...
Έχετε συζητήσει για το τι είναι αυτό που πραγματικά κάνει κάποιον gay και τι είναι αυτό που προσδιορίζει την συμπεριφορά του; Ο ίδιος είμαι ομοφυλόφιλος αλλά σε καμία περίπτωση δε μου αρέσουν τα gay pride που γίνονται στο εξωτερικό!Όχι,δεν ντρέπομαι να δηλώσω ποιος είμαι.Όλοι στο περιβάλλον μου το ξέρουν.Απλά θα ήθελα να πω ότι οι gay έχουν εκ φύσεως μια συμπεριφορά...χυδαία! Ναι, ξέρω ότι ακούγεται βαρύ ή και ρατσιστικό αλλά στα gay club που έχω τριγυρίσει όπως όλοι μόνο αυτό βλέπεις.Sex sex sex sex sex... Μήπως,λέω μήπως,έχουμε χάσει το μέτρο; Η πρώτη απάντηση σε αυτά που λέω είναι συνήθως ότι οι gay καταπιέζοναι πολύ και για αυτό έχουν μια τέτοια συμπεριφορά.Προκλητική. Η απάντησή μου έρχεται με μια ερώτηση.Στο εξωτερικό,όπως στην Αγγλία, που τέτοια καταπίεση δεν υπάρχει γιατί συνεχίζουν να είναι χυδαίοι; Όταν το λέω αυτό κανείς δεν μου απαντά.Τελικά μάλλον αυτή η συμπεριφορά είναι στη φύση του gay.Γιατί όμως;
|
stavros giannakopoulos
Νέο Μέλος
Greece
6 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/04/2007, 05:46:30
Συνέντευξη μ' έναν φιλελεύθερο - Σπύρος Ντόβας www.gayworld.gr 11.04.07, 22:28 Ο Σπύρος Ντόβας είναι μέλος του νέου κόμματος «Φιλελεύθερη συμμαχία» και υποψήφιος βουλευτής στο υπόλοιπο Αττικής στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές (όποτε γίνουν αυτές). Ο κ. Ντόβας δέχθηκε να απαντήσει σε μια σειρά ερωτήσεων και να εξηγήσει τις θέσεις του κόμματός του, όπως αυτές διατυπώνονται στην ιδρυτική διακήρυξη της ΦΣ, σύμφωνα και με τις προσωπικές του απόψεις, εν αναμονή του συνεδρίου τους.
1. Τι περίπου πρεσβεύει η φιλελεύθερη ιδεολογία για την οικονομία; Η ελληνική κοινωνία έχει συνδέσει τις φιλελεύθερες προτάσεις με αύξηση τής ανεργίας, μείωση των αποδοχών και των «κεκτημένων δικαιωμάτων» (διάφορα επιδόματα, περιορισμούς στις απολύσεις κλπ) με αποτέλεσμα την πτώση του βιοτικού επιπέδου. Εσείς τι απαντάτε σ' αυτούς τούς φόβους; Είναι αλήθεια ότι η φιλελεύθερη ιδεολογία είναι κατασυκοφαντημένη στην Ελλάδα, και αυτό απετέλεσε έναν από τους κύριους λόγους που αναλάβαμε την πρωτοβουλία ίδρυσης ενός φιλελεύθερου κόμματος. Οι φιλελεύθεροι θεωρούν ότι μια οικονομία που λειτουργεί μέσα σε ένα ελάχιστο ρυθμιστικό πλαίσιο μπορεί να παράγει ευημερία για τα μέλη της και να καλύψει με βέλτιστο τρόπο τις ανάγκες τους και τις προτεραιότητές τους. Αντίθετα, η επιβολή «στενού» κανονιστικού πλαισίου στην οικονομία, ακόμη και αν γίνεται με φαινομενικά αγνές προθέσεις, οδηγεί την οικονομία σε τέλμα, με υψηλά ποσοστά ανεργίας, χαμηλή ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα. Μια φτωχή, «αυτιστική» οικονομία δεν μπορεί να παράγει το πλεόνασμα που απαιτείται για την άσκηση αποτελεσματικής κοινωνικής πολιτικής, και αυτό μαθηματικά εξωθεί τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα (διάβαζε: τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους μας) σε εγκλωβισμό και εξαθλίωση. Ας μην πάμε μακριά. Είναι πολύ εύκολο να δείτε γύρω σας εδώ στην Ελλάδα την καχεξία του «παραγωγικού» μας μοντέλου, την δυσμενή θέση που βρίσκονται οι ελληνικές επιχειρήσεις απέναντι στον διεθνή ανταγωνισμό με αποτέλεσμα να χάνονται με αυξανόμενους ρυθμούς θέσεις εργασίας. Την ανεργία αυτή αυτοκαταστροφικά προσπαθούμε να απορροφήσουμε γιγαντώνοντας τον Δημόσιο Τομέα, γεγονός που μας εγκλωβίζει ακόμα περισσότερο στον φαύλο κύκλο. Δανειζόμαστε για να καλύπτουμε όλην αυτή την αναποτελεσματικότητα, χωρίς ουσιαστικά να βελτιώνουμε την θέση μας. Την ίδια στιγμή άλλες χώρες στην Ευρώπη σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα κατάφεραν από πολύ πίσω μας να έχουν βρεθεί πολύ μπροστά μας. Τα παραδείγματα αυτά νομίζω δείχνουν τον δρόμο και είναι αρκετά για να κατευνάσουν τις ανησυχίες που προκαλεί η δεσπόζουσα κρατικιστική επιχειρηματολογία. Σχετικά με τα κεκτημένα δικαιώματα στα οποία αναφέρεστε, θα ήθελα να προσκαλέσω τους αναγνώστες σας να σκεφτούν ποιοι κατά μείζονα λόγο τα απολαμβάνουν και στις πλάτες ποιων είναι θεμελιωμένα… ειδικά τώρα που πλησιάζει για πολλούς η περίοδος υποβολής φορολογικών δηλώσεων. 2. Η παιδεία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα τής προηγούμενης και τις φετινής χρονιάς. Ποια είναι η γνώμη σας για τη σχέση εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (διαφόρων βαθμίδων) και κράτους; Η παιδεία αποτελεί ακρογωνιαίο ζήτημα για τους Φιλελεύθερους, και η Φιλελεύθερη Συμμαχία έχει τοποθετηθεί στην πολιτική της διακήρυξη επί της σχέσης του κράτους και της εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ως εξής: «...απόλυτη ανεξαρτησία (οικονομική, διοικητική, εκπαιδευτική) των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όλων των βαθμίδων από το κράτος.» Το συνέδριό μας που θα γίνει στις 28-29 Απριλίου θα επεξεργαστεί και εκδώσει και τις σχετικές προγραμματικές μας θέσεις. Σε ότι με αφορά, υποστηρίζω την απόλυτη ανεξαρτητοποίηση της παροχής υπηρεσιών εκπαίδευσης από το κράτος. Δεν σας κρύβω ότι τρέφω μεγάλη υποψία απέναντι στις προθέσεις της κρατικής εξουσίας να ελέγξει την Παιδεία. Και εθλίβην όταν διάβασα τις προγραμματικές θέσεις του ΠαΣοΚ επί του θέματος, όπου η επιχειρηματολογία υπέρ της αναγνώρισης των λειτουργούντων τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ήταν ότι έτσι θα δοθεί η δυνατότητα στο κράτος να ελέγξει την λειτουργία τους! Αν το κράτος κόπτονταν μόνον για την δυνατότητα πρόσβασης στην εκπαίδευση των οικονομικά ασθενέστερων, θα μπορούσε απλώς να χρηματοδοτεί τα δίδακτρά τους. Το ζήτημα είναι πραγματικά πολύ βαθύ και αποτελεί ένα σημείο όπου μπορούν με ευκολία να διακριθούν από την μία οι φίλοι της ελευθερίας των επιλογών, και από την άλλη οι υποστηρικτές της άσκησης κρατικού ελέγχου και επιβολής των απόψεων κάποιων ανθρώπων σε άλλους. Προσωπικά προτιμώ ένα σύστημα όπου το κάθε σχολείο είναι ιδιωτικό και έχει απόλυτη ελευθερία να καταρτίσει το πρόγραμμα σπουδών, να προσλάβει και να απολύσει καθηγητές, να προσφέρει πρόσθετες υπηρεσίες. Προτιμώ ένα σύστημα που το κράτος μού αποδίδει τα χρήματα που αντιστοιχούν για την εκπαίδευση του παιδιού μου (ας πούμε σε μορφή κουπονιού), και δίνει σε μένα την ελευθερία να επιλέξω ποιο ιδιωτικό σχολείο θα εμπιστευθώ (το οποίο και θα εισπράξει το σχετικό ποσό). Σκεφτείτε το τέλμα του σημερινού Δημόσιου Σχολείου, σκεφτείτε το χαμηλό ενδιαφέρον των καθηγητών, σκεφτείτε την κατάσταση των σχολικών κτιρίων και την ανεπάρκεια του εποπτικού υλικού, σκεφτείτε τα περιεχόμενα του αναλυτικού προγράμματος (και μέσω αυτού τα πρότυπα) που το κράτος επιβάλλει, σκεφτείτε πόσο εγκλωβισμένοι είμαστε όλοι μας σε ελάχιστες επιλογές. Σκεφτείτε τους φόρους που πληρώνετε και τι τελικά θα πάρετε πίσω από αυτούς (σε ποσότητα και ποιότητα υπηρεσιών). Αντιπαραβάλετε αυτήν την πραγματικότητα με ένα σύστημα που δίνει σε εσάς την δύναμη να επιλέξετε, να επιβραβεύσετε εμπράκτως την προσπάθεια και το αποτέλεσμα των καλών καθηγητών και των καλών διευθυντών, σκεφτείτε πως ο ανταγωνισμός θα βελτιώσει κατακόρυφα την ποιότητα των σχολείων, και πείτε μου: Γιατί τόσα χρόνια εμπιστευόμαστε το κράτος για να κάνει αυτήν την δουλειά; Ποιος ο λόγος μετά από τόσα χρόνια κακού αποτελέσματος να συνεχίσουμε να το εμπιστευόμαστε; Ελπίζει κανείς ότι η εναλλαγή των κομμάτων στην κυβέρνηση μπορεί να θεραπεύσει την εγγενή παθογένεια του συστήματος; Οι ίδιες σκέψεις ισχύουν και για τον καταταλαιπωρημένο και λεηλατημένο από την διαφθορά κλάδο της υγείας… 3. Στην ιδρυτική διακήρυξη, στον τομέα των ατομικών δικαιωμάτων, προτείνετε την «αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων στα ζευγάρια του ίδιου φύλου». Μπορείτε να μου διευκρινίσετε τη χρήση του όρου «όλα»; πιο συγκεκριμένα, προσανατολίζεστε στην επέκταση του δικαιώματος σύναψης πολιτικού γάμου και των υιοθεσιών σε ομόφυλα ζευγάρια, ή προτιμάτε τη θεσμοθέτηση κάποιου τύπου συμφώνου συμβίωσης (με ή χωρίς δικαίωμα υιοθεσιών) σε ομόφυλα και ετερόφυλα ζευγάρια, όπως έχουν προτείνει το ΠΑΣΟΚ και ο Συνασπισμός; Επίσης, θα παρευρισκόσασταν σε μια σχετική εκδήλωση, όπως είναι το Athens pride; Νομίζω δεν υπάρχει πεδίο αβεβαιότητας σε αυτό που γράφει η πολιτική μας διακήρυξη. Όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα. Γάμος και υιοθεσία. Και πλήρη κληρονομικά δικαιώματα. Επί του παρόντος βρίσκεται σε επεξεργασία το πολιτικό μας πρόγραμμα το οποίο είναι αρκετά αναλυτικό στα θέματα αυτά. Αναμείνατε μέχρι τις 29 Απριλίου που ολοκληρώνεται το ιδρυτικό μας συνέδριό, προκειμένου να έχετε τις προγραμματικές μας θέσεις. Σχετικά με το Athens Pride, δεν μπορώ να μιλήσω εξ ονόματος άλλων. Προσωπικά, αν είμαι στην Αθήνα εκείνη την ημέρα, θα παραβρεθώ. 4. Στον ίδιο τομέα, μιλάτε για διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας. Πόσο εύκολο θεωρείτε ένα τέτοιο εγχείρημα, Όταν είναι γνωστό ότι ή Εκκλησία της Ελλάδας είναι ποικιλοτρόπως γαντζωμένη στην Πολιτεία; Πέραν τούτου, η εκκλησία έχει πάρα πολλές ψήφους, δεν φοβάστε το πολιτικό κόστος; Δεν είναι εύκολο εγχείρημα, δεν είναι όμως και τόσο δύσκολο όσο δείχνει. Στοιχεία δημοσκοπήσεων δείχνουν ότι η κοινωνία είναι περισσότερο έτοιμη να κάνει το βήμα προς την απόλυτη κοσμικοποίηση του κράτους απ’ότι νομίζουμε. Ενδεικτικά σας παραπέμπω στην προ διετίας έρευνα της VPRC όπου το ποσοστό υπέρ του διαχωρισμού είναι περί το 50%. Παρότι η έρευνα έγινε σε μια ταραχώδη για την εκκλησία περίοδο, το ποσοστό είναι πολύ υψηλό και δεν μπορεί να αποδοθεί εξ ολοκλήρου στην συγκυρία. Τα προνόμια που απολαμβάνει η Εκκλησία της Ελλάδος είναι σημαντικότατα και είναι λογικό να μάχεται σθεναρά να τα διατηρήσει. Είναι όμως κανόνας ότι όπου υπάρχουν ευνοημένοι από το κράτος, υπάρχουν και θιγόμενοι που πληρώνουν το οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Δεν είναι δύσκολο να εντοπίσετε ποιοι είναι αυτοί. Σχετικά με το πολιτικό κόστος της ΦΣ από την υποστήριξη τέτοιων θέσεων, μια γρήγορη ανάγνωση της ιδρυτικής μας διακήρυξης δείχνει ότι το πολιτικό κόστος δεν αποτελεί για μας ρυθμιστή της έκφρασης της γνώμης μας. Λέμε δυνατά αυτό που θεωρούμε σωστό, και προσκαλούμε όσους ενδιαφέρονται να εξετάσουν την αλήθεια των θέσεών μας να προσέλθουν για να τις συζητήσουμε. 5. Συνεχίζοντας την προηγούμενη ερώτηση, ένας πραγματικός διαχωρισμός απαιτεί μια πραγματική αναθεώρησης της νομοθεσίας (και, μοιραία, των συνταγματικών διατάξεων) σε ότι αφορά στη θρησκευτική ελευθερία. Είναι στο πρόγραμμά σας η προώθηση μιας νέας συνταγματικής αναθεώρησης; Τη βλέπετε πιθανή, δεδομένου ότι τα δύο μεγάλα κόμματα είναι από εντελώς αρνητικά (Ν.Δ.) ως άτολμα (ΠΑ.ΣΟ.Κ) σ' αυτήν την ιδέα; Το πρόγραμμά μας είναι υπό διαμόρφωση, αλλά όπως σωστά επισημαίνετε, πολλά από αυτά που προτείνουμε προϋποθέτουν συνταγματική αναθεώρηση. Σχετικά με την πιθανότητα να γίνει, νομίζω ότι δεν αρμόζει σε εμπεπλεγμένους στην πολιτική ανθρώπους να μιλούν απλώς για την πιθανότητα να γίνει κάτι. Είμαστε εδώ και αγωνιζόμαστε να προβληθούν οι ιδέες μας προκειμένου να το κάνουμε να συμβεί! Η έκταση στην οποία θα συμβεί θα είναι και το μέτρο της επιτυχίας μας. Πάντως, για να δώσω και μια ευθεία απάντηση στο ερώτημά σας, είμαι αισιόδοξος ότι η μέρα αυτή δεν αργεί. 6. Μιλάτε επίσης για «αποποινικοποίηση της χρήσης των τοξικοεξαρτητικων ουσιών». Πώς περίπου το σκέπτεσθαι; Καθεστώς πλήρους ελευθερίας (λ.χ. να μπορεί κάποιο άτομο να αγοράζει λίγη κοκαΐνη «για το σπίτι») ή κάτι πιο περιορισμένο, όπως λ.χ. ισχύει στην Ολλανδία; Πιστεύετε ότι θα είχαμε προβλήματα με την κοινοτική νομοθεσία με την αποποινικοποίηση; Υπάρχει περίπτωση να αυξηθεί ή χρήση αυτών ουσιών, με συνεπαγόμενη αύξηση των θανάτων από ναρκωτικά; Και πάλι, έχοντας υπό διαμόρφωση το πρόγραμμά μας, μπορώ μόνο να μιλήσω για τις δικές μου απόψεις επί του θέματος, οι οποίες όμως δεν απέχουν από την συνιστώσα των απόψεων εντός της ΦΣ. Θεωρώ ότι τα ναρκωτικά αποτελούν κοινωνικό πρόβλημα μόνον γιατί είναι απαγορευμένα. Η τεχνητά υψηλή τιμή εξωθεί αυτούς που τα έχουν ανάγκη σε παραβατική συμπεριφορά με συνέπεια την αύξηση της εγκληματικότητας. Επίσης τους αναγκάζει να δρουν ως διαφημιστές και διακινητές με αποτέλεσμα την εξάπλωση της χρήσης. Οι ουσίες είναι άγνωστης ποιότητας και αυτό αποτελεί την βασική αιτία των θανάτων. Οι μόνοι ωφελημένοι είναι οι έμποροι και όσοι στελεχώνουν και εξοπλίζουν τους διωκτικούς μηχανισμούς οι οποίοι λειτουργούν με τεράστιο κόστος και πενιχρά αποτελέσματα. Βασική αρχή της φιλελεύθερης ιδεολογίας είναι ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει στην σφαίρα της ιδιωτικότητας του ατόμου. Αν κάποιος επιθυμεί να κάνει χρήση οποιασδήποτε ουσίας είναι για μένα απολύτως ελεύθερος να το πράξει και να αναλάβει τις συνέπειες της ελεύθερης επιλογής του. Οι λοιπές ηθικολογίες θεωρώ ότι είναι εκ του πονηρού… Το θέμα της συμβατότητας με την κοινοτική νομοθεσία το εξετάζουμε, και στο πρόγραμμά μας θα υπάρχει σχετική πρόνοια. 7. Από τη Μεταπολίτευση κι έπειτα, έχουν εμφανιστεί στην πολιτική ζωή της χώρας διάφορα κόμματα, με διάφορες ιδεολογικές τοποθετήσεις, που είχαν ως στόχο να μειώσουν τη δύναμη των δύο μεγάλων κομμάτων, να εκπροσωπηθούν στο Κοινοβούλιο και να περάσουν κάποιες θέσεις τους. Από τα κόμματα πού μπήκαν τελικά στο Κοινοβούλιο (ΔΗ.ΑΝΑ., ΠΟΛ.ΑΝ., ΔΗ.Κ.ΚΙ.) ουδένα κατάφερε να αλλάξει κάτι, ενώ οι «Φιλελεύθεροι» του Στ. Μάνου δεν κατέβηκαν καν στις εκλογές ως ανεξάρτητο κόμμα. Τι σος κάνει να πιστεύετε ότι η «Φιλελεύθερη συμμαχία» θα επιτύχει εκεί πού απέτυχαν οι άλλοι, χωρίς να είναι καν αναγνωρίσιμη (από τα ΜΜΕ και το εκλογικό σώμα) ηγεσία; Σωστά επισημαίνετε την προηγούμενη εμπειρία από την ίδρυση νέων κομμάτων και την σχεδόν καθολική αποτυχία τους να εμφανίσουν μια μακρόπνοη δυναμική. Ωστόσο στην περίπτωση της Φιλελεύθερης Συμμαχίας υπάρχουν αρκετά διαφοροποιητικά στοιχεία συγκριτικά με τις προηγούμενες απόπειρες: 1) Είναι μια κίνηση από «τα κάτω», από πολίτες που δεν είναι φθαρμένοι, εργάζονται, έχουν να δείξουν επιτυχίες στους τομείς της δραστηριότητάς τους. 2) Δεν υπάρχουν μεταξύ μας «καταξιωμένοι» πολιτικοί που να έχουν ψηλά στην ατζέντα τους την πολιτική τους επιβίωση που είναι σχεδόν ταυτόσημη με την κοινοβουλευτική παρουσία. 3) Κανείς δεν μπορεί να μας προσάψει ιδιοτέλεια και καιροσκοπισμό (ειδικά όταν κύριο επιχείρημά μας είναι περιορισμός του κράτους και των προσοδοθηρικών ομάδων που το απομυζούν). 4) Το μοντέλο οργάνωσης (που είναι υπό διαμόρφωση) είναι πιθανόν να έχει πρωτοποριακά χαρακτηριστικά που μας διαφοροποιούν. Οι εκπεφρασμένες απόψεις μου επί των οργανωτικών, τις οποίες δείχνουν να συμμερίζονται αρκετοί συνάδελφοι, περιλαμβάνουν την μη ύπαρξη πειθαρχικού συμβουλίου, καθώς και την μη ύπαρξη αρχηγού (πέραν του τυπικού ορισμού που ο νόμος απαιτεί)! Θεωρώ ότι πρέπει να διατηρήσουμε την ιδιότητα των εργαζομένων ανθρώπων που ζουν μέσα στην κοινωνία και όχι σε ένα virtual κόσμο όπως οι περισσότεροι των πολιτικών. Θεματικές επιτροπές με 2-3 εναλλακτικούς spokespersons η καθεμία αρκούν για τις ανάγκες της επικοινωνίας μας. Κατά τα άλλα, η σχεδόν εντελώς επίπεδη δομή θα εμπεδώσει την αντίληψη στους υπόλοιπους πολίτες του ανοικτού και προσβάσιμου κόμματος και είναι συμβατές με το φιλελεύθερο πνεύμα που δύσκολα αποδέχεται αυθεντίες και εξουσίες. Ελπίζω οι προτάσεις μου αυτές να γίνουν αποδεκτές. Φυσικά, η απόλυτη διαφάνεια στην χρηματοδότηση και τις δαπάνες πρέπει να θεωρείται δεδομένη (δυστυχώς και αυτό πρωτοποριακό για την ελληνική πολιτική ζωή) 5) Η ύπαρξη του internet και η ραγδαία αύξηση των πολιτών που έχουν πρόσβαση σε αυτό αφαιρεί ένα από τα κυριότερα «αναχώματα» ανεξάρτητης πολιτικής δράσης που είναι η πρόσβαση στα μέσα. Οι προηγούμενες προσπάθειες, δυστυχώς για τους πρωτεργάτες τους, δεν είχαν αυτό το προνόμιο. Αν δεν υπήρχε το internet απλά η Φιλελεύθερη Συμμαχία δεν θα υπήρχε. Αν θέλετε πιστέψτε το, πριν την ένταξή μου στην ΦΣ δεν γνώριζα κανέναν από τους σημερινούς «συμμάχους» μου. Χωρίς το internet δεν θα είχαμε καν την ευκαιρία να «συζητάμε» οι δυο μας τώρα. Ο παράγων αυτός είναι τόσο μεγάλης σημασίας, ώστε πραγματικά να καθιστά πιθανή οποιαδήποτε έκβαση για το εγχείρημά μας. Επαφίεται σε μας να κάνουμε σοφή χρήση του. 6) Τελευταίο και σημαντικότερο: Οι αρχές μας και οι ιδέες μας δίνουν λύση στα σημερινά προβλήματα. Το πιστεύουμε και είμαστε έτοιμοι να το συζητήσουμε με κάθε έναν καλόπιστο που αναζητά λύσεις. Σύμφωνα με τον Β.Ουγκώ: «Τίποτα δεν είναι δυνατότερο από μια ιδέα που ο καιρός της έχει έρθει.» Ευχαριστώ. Ευχαριστούμε τον GordonGr για την άδεια που μας έχει δώσει να αναδημοσιεύσουμε αυτή την ενδιαφέρουσα συνέντευξη Πηγή: http://gordongr.blogspot.com/2007/04/blog-post_11.html Φιλελεύθερη συμμαχία: http://www.greekliberals.net/civilaction/
|
stavros giannakopoulos
Νέο Μέλος
Greece
6 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/04/2007, 21:42:20
-------------------------------------------------------------------------------- ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΚΕΪ 1 http://www.gaynewsingreek.blogspot.com/www.colourfulplanet.gr . Το παιδί μου είναι γκέι. Πώς αντιδρούν οι γονείς όταν το μαθαίνουν «Ένα εξαιρετικό βιβλίο, τέλεια ισορροπημένο και γεμάτο συμπόνια, όπου καθημερινοί άνθρωποι μιλάνε απλά και από καρδιάς. Ένα διαφωτιστικό βιβλίο για κάθε γονιό με παιδιά στην εφηβεία. Για όσους έχουν κάποιον στην οικογένεια που είναι ομοφυλόφιλος, οποιασδήποτε ηλικίας, θα κάνει το δρόμο πιο εύκολο και θα κρατήσει το κανάλι της επικοινωνίας ανοιχτό». ΣΤΗΒ ΜΠΙΝΤΑΛΦ Κάθε χρόνο, πολλοί γενναίοι άντρες και γυναίκες αποφασίζουν να κάνουν μια συζήτηση με τους γονείς τους, για να τους πουν ότι είναι γκέι. Μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή, οι ίδιοι θα έχουν ζήσει με αυτή τη γνώση για κάμποσο καιρό. Οι γονείς είναι εκείνοι που συχνά δεν τους δίνεται παρά ελάχιστος χρόνος για να αντιδράσουν. Το παιδί μου είναι γκέι είναι μια συλλογή από επιστολές γονιών που έχουν έναν ομοφυλόφιλο γιο ή κόρη. Τα γράμματα έχουν γραφτεί για να διαβαστούν από άλλους – σκοπός τους είναι να βοηθήσουν άλλους γονείς να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους, καθώς και να βοηθήσουν γκέι άντρες και γυναίκες που σκέφτονται να αποκαλύψουν την αλήθεια. Λίγοι γονείς έχουν αποδοχή εξαρχής και πολλοί είναι εκείνοι που μπαίνουν σε σύγχυση. Δεν είναι σίγουροι πού μπορούν να αποτανθούν για βοήθεια και πώς να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους, του πένθους και της απώλειας. Σε αυτό το βιβλίο, οι γονείς μιλούν για τα πολλά συναισθήματα που βιώνουν – θυμό, ντροπή, ενοχή και σύγχυση. Στο σύνολό τους, οι επιστολές επιβεβαιώνουν τη δημιουργική δύναμη της αγάπης και δίνουν την ευκαιρία σε αυτούς που έχουν προσωπική εμπειρία να περιγράψουν τα πιο σημαντικά βήματα στην πορεία προς την κατανόηση. Το παιδί μου είναι γκέι δείχνει τον τρόπο με τον οποίο απλές, καθημερινές οικογένειες ξαναβρήκαν την αγάπη και την ευτυχία. ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΚΕΪ 2 Για αρκετό καιρό ο γιος μας, ο Τζεφ συμπεριφερόταν λίγο «σφιγμένα», αλλά όταν μια μέρα βγήκε και το άλλο πρωί δεν είχε γυρίσει ακόμα, όπως ήταν φυσικό, η γυναίκα μου η Μάργκαρετ κι εγώ ανησυχήσαμε. Έφτασε μεσημέρι κι εκεί που πραγματικά δεν ξέραμε πια τι να σκεφτούμε, ακούσαμε με τεράστια ανακούφιση το αυτοκίνητό του να μπαίνει στην αυλή. Μετά από αρκετή ώρα που ακόμα δεν είχε μπει στο σπίτι, ετοιμαζόμουν να βγω και να του κάνω μια κουβέντα για το πόσο πολύ μας είχε ανησυχήσει η ολονύχτια απουσία του. Η Μάργκαρετ όμως με συγκράτησε, προτείνοντας, από μητρική διαίσθηση, να περιμένουμε λιγάκι ακόμα. «Έχω να σας ανακοινώσω κάτι», είπε ο Τζεφ, όταν τελικά μπήκε στο σπίτι. «Νομίζω ότι είναι καλύτερα να καθίσετε». Καθίσαμε στον καναπέ του σαλονιού – η Μάργκαρετ μαζί με τον Τζεφ, κι εγώ από δίπλα. Εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα πολλές σκέψεις πέρασαν αστραπιαία από το μυαλό μου: ναρκωτικά, προβλήματα με κάποια φιλενάδα (κάτι που τώρα μου φαίνεται αστείο), κάποιου τύπου παρανομία, οικονομικές δυσκολίες – τι θα μπορούσε να του συμβαίνει; Ήταν φανερό ότι είχε κάποιο πολύ σοβαρό θέμα. Και τότε, με μια μικροσκοπική πρόταση –«Είμαι γκέι»– ο κόσμος μας ήρθε τα πάνω-κάτω. **** Η ειρηνική ατμόσφαιρα όπου ξεδιπλωνόταν απαλά η Συμφωνία Νο. 41 του Μότσαρτ κομματιάστηκε από τον οξύ ήχο του τηλεφώνου. «Γεια σου, μαμά», ακούστηκε στη γραμμή η γλυκιά φωνή της Ταμάρ. «Πού να σου λεω τι έγινε». Άρχισε να μου περιγράφει πώς το προηγούμενο βράδυ είχε συναντήσει δυο φίλες της απ’ το σχολείο που είχε να τις δει κάπου δυο χρόνια. «Θέλω να σου πω κάτι. Είναι και οι δυο γκέι». Δίστασε λίγο και μετά συνέχισε ορμητικά: «Θέλω να σου πω και κάτι ακόμα. Κι εγώ το ίδιο». Οι λέξεις αντηχούσαν μέσα στο μυαλό μου. «Κι εγώ το ίδιο. Κι εγώ το ίδιο». Η Ταμάρ και οι φίλες της είχαν οδηγηθεί σ’ αυτή τη συνάντηση από το ασυνείδητό τους που γνωρίζει τα πάντα και τώρα τις ένωνε μια αόρατη, λεπτεπίλεπτη κλωστή. Έστρεψα το βλέμμα μου έξω, προς τον ουρανό. Εξακολουθούσε να είναι γαλανός, τα πουλιά συνέχιζαν να φλυαρούν αναμεταξύ τους στα δέντρα και η κόρη μου ήταν λεσβία. Άρχισα να νιώθω μια συγκλονιστική αίσθηση οδύνης για την εσωτερική μοναξιά που πρέπει να είχε ζήσει πριν μου αποκαλύψει το μυστικό της, για το πόσο δύσκολος θα πρέπει να ήταν ο δρόμος προς τη συνειδητοποίηση. Θυμάμαι ότι έκανα την αναπόφευκτη ερώτηση «Είσαι σίγουρη;», μετανιώνοντας για τις λέξεις με το που τις πρόφερα. Τι ερώτηση κι αυτή. Δε ρωτάς ποτέ κανέναν αν είναι σίγουρος ότι είναι ετεροφυλόφιλος. Διαβεβαίωσα το λατρεμένο μου κορίτσι ότι την αγαπούσα και ότι πάντα θα την αγαπούσα και ότι θα ήμουν στο πλάι της όποτε με χρειαζόταν. **** Αυτά τα νέα ήταν αναπάντεχο σοκ για μένα και μου πήρε πολύ καιρό για να τα αφομοιώσω. Ξύπνησα τον άντρα μου και προσπάθησα να του το πω, αλλά δεν πήρα και μεγάλη βοήθεια. Οι πρώτες μας αντιδράσεις ήταν: «Τι θα πει ο κόσμος; Θέλω η κόρη μου να κάνει παιδιά. Θέλω εγγόνια. Τι κάναμε λάθος; Ποιος φταίει;» Όλες δηλαδή οι συνηθισμένες αντιδράσεις που θα έχετε ακούσει. Για λίγο καιρό το αντιμετώπισα μόνη μου. Ο άντρας μου δεν ήθελε ιδιαίτερα να το συζητήσει. Πάντως το δεχτήκαμε και επιμείναμε στο ότι ήταν η κόρη μας, τη λατρεύαμε και ποτέ δεν θα της γυρίζαμε την πλάτη. **** 15 Οκτωβρίου 1992. Ήταν Πέμπτη κι είχαμε γυρίσει από τα ψώνια. Εγώ μπήκα στο σπίτι πρώτη ενώ ο Μπομπ ξεφόρτωνε το αμάξι. «Προς τον μπαμπά και τη μαμά...» Ένας άσπρος, μακρόστενος φάκελος βρισκόταν πάνω στον πάγκο της κουζίνας. Ήταν τα γράμματα του Μάθιου κι αμέσως ένιωσα ένα σκοτεινό προαίσθημα. «Μαμά, μπαμπά … είμαι γκέι … δεν άντεχα να δω την έκφρασή σας καθώς θα το διαβάζετε … Δεν θα μπορέσω ποτέ να εκπληρώσω τις προσδοκίες που έχετε από μένα σαν γονείς … σας αγαπώ όλους πάρα πολύ – είστε ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου…» Σάρωσα με το βλέμμα τις γραμμές, μία, δύο, τρεις φορές, μη θέλοντας να πιστέψω αυτό που διάβαζα. Βγήκα έξω τρέχοντας – ο Μπομπ ακόμα ξεφόρτωνε. «Προετοιμάσου, υπάρχει ένα γράμμα από τον Μάθιου». Όταν ο κόσμος δείχνει να γυρίζει τούμπα, τι κάνεις; **** Ο γιος μας μάς ενημέρωσε για την ομοφυλοφιλία του με απίστευτα δραματικό τρόπο. Στα 17 του αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει και άφησε ένα σημείωμα όπου μάς αποκάλυπτε ότι δεν μπορούσε να ζήσει σαν «αδελφή» σ’ έναν ομοφοβικό κόσμο. Δεν είχαμε ποτέ υποπτευθεί ότι ήταν γκέι, παρ’ ότι, αν και πολύ όμορφος, δεν είχε ποτέ του φιλενάδα. Όταν διάβασα το σημείωμά του, η πρώτη μου αντίδραση ήταν να ανησυχήσω για την υγεία του, γιατί βρισκόταν ακόμα στο νοσοκομείο. Το ότι ήταν γκέι ήταν ασήμαντο μπροστά στο γεγονός ότι η ζωή του κινδύνευε. Παρ’ όλα αυτά, όταν ανάρρωσε από την απόπειρα αυτοκτονίας, χρειάστηκε να αντιμετωπίσουμε τα νέα σχετικά με τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Η αρχική ερώτηση που του έκανα ήταν: «Είσαι σίγουρος;» Ήξερα ότι δεν είχε ερωτική σχέση με κάποια κοπέλα, αν και είχε πολλούς φίλους, και αγόρια και κορίτσια. Νόμιζα ότι απλά δεν είχε συναντήσει το σωστό κορίτσι. Ήμουνα βαθιά νυχτωμένη. Ο Λεόν μού εξήγησε ότι ήταν γκέι, ότι δεν επρόκειτο για «φάση που θα ξεπερνούσε» κι ότι ήταν περίπου όπως όταν δεν σου αρέσουν κάποια φαγητά. «Ξέρεις πόσο δε μ’ αρέσουν οι ντομάτες», είπε. «Ε, κάπως έτσι, ξέρω ότι δεν πρόκειται να με τραβήξει σεξουαλικά μια γυναίκα». Πριν παντρευτώ είχα συναναστροφές με αρκετά γκέι άτομα αλλά, μεγαλώνοντας, έγινα λιγότερο ανεκτική προς αυτούς που αποκαλούσα «περιθωριακές ομάδες με ισχυρή επιρροή». Άρχισα να σκέφτομαι τους πιθανούς λόγους για τους οποίους κάποιος θα μπορούσε να «γίνει» γκέι. Έχω ξεστομίσει τρομερές κουβέντες για τους ομοφυλόφιλους, άντρες και γυναίκες. Δεν ήμουν απλά ομοφοβική – μισούσα τους γκέι. Η αγαπημένη μου θεωρία ήταν ότι ήταν η κυρίαρχη τάση στη Δύση κατά τη δεκαετία του ’90. Ούτε που μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΚΕΪ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ. Καθώς είμαι εξωστρεφής άνθρωπος, πάντα έκφραζα ανοιχτά τις απόψεις μου μπροστά στα παιδιά μου. Πού να φανταστώ ότι κάθε σχόλιο που έκανα ενάντια στους γκέι το άκουγε ο γιος μου, ο οποίος ήξερε ότι είναι γκέι από 7 ή 8 χρονών, και ότι κάθε λέξη γι’ αυτόν ήταν και μια μαχαιριά. Όπως μου είπε αργότερα, δεν είχε λόγο να θέλει να ζήσει, αν η ίδια του η μάνα πίστευε πως είναι κακός και διεφθαρμένος. Θα μου πάρει πολύ χρόνο να ξεχάσω τα πλήγματα που κατάφερα στο ίδιο μου το παιδί και μπορεί εκείνου να του πάρει ακόμα περισσότερο μέχρι να ξαναβρεί την αυτοεκτίμησή του. **** Θυμάμαι παντακάθαρα την ημέρα που μου το είπε ο γιος μου. Είχα καταλάβει ότι κάτι τον απασχολούσε γιατί για μια-δυο μέρες ήταν μάλλον σιωπηλός, αλλά σκέφτηκα ότι θα μου μιλούσε όταν ήταν έτοιμος. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ήμουν προετοιμασμένη γι’ αυτό που τελικά μού είπε, ότι ήταν γκέι. Δεν μπορούσα να δεχτώ αυτό που μου έλεγε και του είπα κάτι τελείως ανόητο, τύπου, ότι μάλλον το φανταζόταν και ότι «Θα πάμε να το κοιτάξουμε». Θέλω να πω, είναι κάτι αδιανόητο για τη δική σου οικογένεια, είναι κάτι που συμβαίνει μόνο σε άλλους. Σύντομα όμως κατάλαβα ότι ήταν μια πληροφορία που την κουβαλούσε μέσα του αρκετό καιρό, αλλά δεν ήξερε πώς να μας το παρουσιάσει. Όπως είπε και ο ίδιος, ένιωσε σαν να έφυγε ένα τεράστιο βάρος από πάνω του. **** Ήμουν αποφασισμένη να βρω τι τον βασάνιζε και, με τα πολλά, άρχισε να ανοίγεται. «Καλά λοιπόν, μαμά, νομίζω ότι βρήκα επιτέλους κάποιον για μένα, αλλά εσένα δε θα σου αρέσει καθόλου!» Ένας δυνατός φόβος άρχισε να με κυριεύει, κατά κύματα. Θυμάμαι ότι προσευχήθηκα: «Κάνε να είναι μια μεγαλύτερη γυναίκα που έχει δέκα παιδιά να θρέψει», γιατί βαθιά μέσα μου ήξερα τι θα άκουγα. «Γιατί δε θα μ’ αρέσει;» ψέλλισα. «Γιατί μου φαίνεται ότι του μίλησες στο τηλέφωνο τις προάλλες». Ο πόνος που ένιωσα ήταν πρωτόγνωρος – σαν να μου ξεριζώθηκε η καρδιά. (Άλλη μία φορά είχα νιώσει στη ζωή μου κάτι παρόμοιο, όταν είχε πεθάνει η μητέρα μου.) Ακολούθησαν δυο απίστευτα δραματικές, τραυματικές και εξαντλητικές ώρες και μετά, μέρες και εβδομάδες όπου, κάθε μέρα, σηκωνόμουν απ’ το κρεβάτι με το ζόρι και λειτουργούσα όσο καλύτερα μπορούσα, προσποιούμενη ότι όλα ήταν όπως πάντα – δουλεύοντας, φροντίζοντας τα άλλα δύο παιδιά, μαγειρεύοντας, καθαρίζοντας, μιλώντας με ανθρώπους, συμπεριφερόμενη σαν σωστή σύζυγος –με την καρδιά μου κομμάτια και τον κόσμο μου να έχει καταρρεύσει– ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα! Όπως και πολλοί άλλοι, αναγνωρίζω σήμερα ότι ήμουν ομοφοβική, τρομοκρατημένη και σε πλήρη άγνοια για το πώς ήταν «ο κόσμος τους», πεπεισμένη, παρ’ όλα αυτά, ότι ήταν ένας κόσμος παρακμής, ανηθικότητας, αρρώστιας και πλήρους εκφυλισμού. **** Η θλίψη μου κράτησε πολύ καιρό. Φοβόμουν πολύ για το μέλλον τού γιου μου και ήθελα να τον δω ευτυχισμένο. Αισθανόμουν απίστευτη μοναξιά και δίσταζα να μοιραστώ τη θλίψη μου με τον έξω κόσμο. Δεν θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα με ανθρώπους που θα γελούσαν με το γιο μου ή θα τον χλεύαζαν ή θα τον έβρισκαν μη αποδεκτό. **** Δεν ξέραμε τι να πρωτοσκεφτούμε. Πώς θα ήταν η ζωή του; Θα ένιωθε μοναξιά; Θα κολλούσε AIDS; Θα υπέφερε από διακρίσεις στη δουλειά του ή στους δρόμους; Πώς είχε συμβεί αυτό; Έφταιγε ο τρόπος που τον μεγαλώσαμε; Τον είχαν αποπλανήσει; Πού θα βρίσκαμε έγκυρες απαντήσεις ή συμβουλές; Ποιον να ρωτήσουμε και σε ποιον να το πούμε; Και με τα άλλα μέλη της οικογένειας τι θα κάναμε; Και η στάση της εκκλησίας; Τέτοιοι φόβοι είναι δικαιολογημένοι για ανθρώπους μεγαλωμένους μέσα σε μια επικριτική κοινωνία. Σοκαρισμένοι μάθαμε αναδρομικά ότι στο σχολείο ο γιος μας πέρασε τόσο μεγάλο στρες, που είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει με υπνωτικά, που του τα είχαν δώσει επειδή νόμιζαν ότι δεν κοιμόταν από το άγχος για τις εξετάσεις. Η αλήθεια ήταν ότι τον είχαν στο στόχαστρο και τον παρενοχλούσαν σε τέτοιο σημείο που δεν τολμούσε να κοιμηθεί. **** Μετά, αισθάνεσαι ντροπή που υπήρξες τόσο χαζός! Πολλά από τα σημάδια ήταν εκεί μπροστά σου, αλλά θέλει χρόνια για να δεχτείς το γεγονός ότι μπορεί να συμβεί σ’ εσένα. Δεν είναι αλήθεια, δεν είναι αλήθεια, ξέρω ότι μπορώ να το αναχαιτίσω. Θα του πω ότι θα του περάσει, ότι είναι απλά κάτι που του καρφώθηκε στο μυαλό. Όμως στο τέλος τίποτα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει, ειδικά όταν ο γιος σου φτάσει στο σημείο να σου πει, κι αρκετά αποφασιστικά μάλιστα: «Μπαμπά, είμαι γκέι». Το σοκ που ένιωσα με φόβισε. Ξέσπασα σε κλάματα και είπα: «Γιατί δεν μου το είπες νωρίτερα, για να σε βοηθήσω να το ξεπεράσεις;» Για χρόνια προσπαθούσε να με κάνει να το καταλάβω κι εγώ ο ανόητος, τη στιγμή που με είχε ανάγκη, βρήκα να πω αυτή την κουταμάρα. Προσπαθούσα να μεταβιβάσω την ευθύνη. Έχουν περάσει εφτά χρόνια από τότε και πάλι, κάθε φορά που το σκέφτομαι, νιώθω σαν αποτυχημένος. **** Μετά από δυο μέρες τρομερής ναυτίας, άγχους και αδυναμίας να συγκεντρωθώ στη δουλειά, όταν με ρώτησε ο άντρας μου αν συνέβαινε κάτι, τελικά δεν κρατήθηκα. Όντας στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης, του το ομολόγησα μια κι έξω. Δεν μπορούσα να πιστέψω την αντίδρασή του. Ήταν, πολύ απλά, υπέροχος. Κατέρρευσε κι εκείνος για λίγο και μετά ξανασυγκροτήθηκε. Το συζητήσαμε και μου είπε ότι είχε κι εκείνος υποψίες, αλλά πολλά χρόνια πριν από μένα! Είπε ότι δεν είχαμε άλλη επιλογή απ’ το να το δεχτούμε και ότι τα συναισθήματά του απέναντι στο γιο του δεν είχαν αλλάξει, αν και αμφιβάλλω αν είχε προλάβει να ξεπεράσει το πρώτο σοκ. **** Μέσα από την αποκάλυψη της ομοφυλοφιλίας του Σάιμον, έχει «ξεμπροστιαστεί» και η δική μου περιορισμένη αντίληψη για το τι σημαίνει να είσαι γκέι. Κάποτε ο Σάιμον με ρώτησε: «Πότε αποφάσισες να γίνεις ετεροφυλόφιλη;» Καλή ερώτηση, σκέφτηκα, γιατί ρίχνει φως στη διαδεδομένη εντύπωση ότι η ομοφυλοφιλία είναι προτίμηση ή επιλεγμένος τρόπος ζωής. Δεν είναι έτσι! **** Είναι εύκολο για τους γονείς να σκέφτονται μόνο τι γίνεται στο κρεβάτι, και όχι το άλλο κομμάτι της ζωής ενός γκέι παιδιού. Σύντομα έμαθα πολλά για την ομοφυλοφιλία και διαπίστωσα ότι μια υπέροχη καινούργια ζωή ανοίγεται μπροστά μου. Κάνω συχνά παρέα με τους φίλους του γιου μου. Μερικά απ’ αυτά τα νέα παιδιά δεν έχουν γονείς, ενώ άλλα τα έχουν διώξει από το σπίτι οι ομοφοβικοί γονείς τους. Είναι πραγματικά λυπηρό. Έχω δεχτεί την ομοφυλοφιλία του γιου μου και, σαν μητέρα, απλά ελπίζω όταν έρθει η σωστή ώρα, να βρει μια ευτυχισμένη, μακρόχρονη σχέση που θα τον ικανοποιεί. **** Πώς έγινε και το δέχτηκα τόσο εύκολα; Έχω κάνει αυτή την ερώτηση στον εαυτό μου είκοσι φορές. Φοβόμουνα μήπως χάσω την αγάπη και το σεβασμό του; Πώς αντιδρούν άλλοι γονείς και γιατί; Δεν υπήρχε τρόπος να το μάθω αυτό. Ρώτησα άλλους γκέι που γνώριζα και άκουσα τρομερές ιστορίες μη αποδοχής από τις οικογένειές τους και, σε μερικές περιπτώσεις, διακοπής των σχέσεων. Ήμουν αποφασισμένη ότι, ανεξάρτητα απ’ το τι ένιωθα, αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί. Δεχόμουν την κατάστασή του με την ψυχή μου, ή μόνο με το μυαλό; Οι εξελίξεις θα έρχονταν μετά από 18 μήνες. «Μαμά, ο Γουώρεν κι εγώ έχουμε μερικές μέρες άδεια. Μπορώ να τον φέρω σπίτι να σε γνωρίσει; Μπορείς να μας φιλοξενήσεις για μια βδομάδα; Θέλω να δει πού μεγάλωσα». «Φυσικά και μπορείς». Και τώρα πώς ένιωθα; ΟΚ. Ήταν να έρθουν την επομένη. Εκεί που πήγαινα στον ξενώνα για να στρώσω το κρεβάτι, έμεινα άγαλμα. Θεέ μου, θα κοιμηθούν μαζί. Δεν μιλάμε τώρα για την κόρη σου που φέρνει σπίτι το φίλο της, μιλάμε για το γιο σου και τον σύντροφό του! **** Μετά, με προσκάλεσε στο πάρτι γενεθλίων του. Η αντίδραση από τους υπόλοιπους καλεσμένους ήταν τουλάχιστον ενδιαφέρουσα! Τα βλέμματά τους ρωτούσαν: «Η μητέρα σου το ξέρει;» και «Πώς να φερθούμε;». Ήμασταν όλοι τόσο ευγενικοί που δεν μπορούσες να πάρεις ανάσα. Κοιτώντας στο παρελθόν, τώρα το βρίσκω αστείο! Χρειάστηκαν λίγο χρόνο για να χαλαρώσουν και χωνέψουν ότι και το ήξερα και μπορούσαν να είναι ο εαυτός τους. Το ίδιο ίσχυε και για μένα, που συμμετείχα επίσης στη γενική αβεβαιότητα και σε εκείνες τις αμήχανες παύσεις καθώς όλοι μαζί πορευόμασταν προς ένα σημείο που θα ήταν αποδεκτό από κοινού και που το κατακτήσαμε αρκετά γρήγορα και ανώδυνα. Τελικά εξελίχτηκε σε μια πολύ ωραία βραδιά με καλό φαγητό, καλή μουσική και ζωηρή συζήτηση. **** Χαίρομαι που ο γιος μου παίρνει την ευθύνη και τιμάει τη σεξουαλικότητά του με ειλικρίνεια. Αυτός είναι. Είναι γκέι και τώρα είναι ελεύθερος. Είμαι λοιπόν περήφανη, πολύ περήφανη για το γιο μου. **** Πόσους γκέι και λεσβίες ξέρετε; Ο γενικός κανόνας είναι ότι την κρίση των ανθρώπων την μπλοκάρει ο φόβος για το άγνωστο. Σας παρακαλώ, ελάτε σε επαφή με μια γκέι ή λεσβιακή τηλεφωνική γραμμή και ζητήστε βοήθεια. Πηγαίνετε και συναντήστε κάποιους από αυτούς τους εξαιρετικούς ανθρώπους. Γιατί δεν είναι τίποτε άλλο παρά άνθρωποι. Από αυτούς είναι που θα πάρετε βοήθεια και μάλιστα στους δικούς σας ρυθμούς. Αν τους εμπιστευτείτε, μπορείτε να μάθετε πολλά. Θέλει κουράγιο και θέλει πολλή αγάπη που δεν θα είναι εγωιστική. Οι ανταμοιβές θα είναι πλουσιοπάροχες. Στέλνω την αγάπη και τη στήριξή μου σ’ εσάς και στο πρόσωπο που αγαπάτε. Μπράις ΜακΝτούγκαλ (επιμ.): Το παιδί μου είναι γκέι. Πώς αντιδρούν οι γονείς όταν το μαθαίνουν (Πολύχρωμος Πλανήτης, 2006) |
Richter
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
359 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/08/2008, 20:24:29
Διάβασα κάποιες απόψεις για το συγκεκριμένο θέμα, θα ήθελα να πώ την γνώμη μου.Θυμάμαι οτί είχα διαβάσει κάποια θεωρία του Φρόιντ περί ομοφυλοφιλίας Ο Φρόιντ λοιπόν λέει οτί το παιδί όταν γεννιέται είναι προέκταση της μάνας του δηλαδή παίρνει το πρότυπο της μάνας του μέχρι κάποια ηλικία 9-10 ετών αν θυμάμαι καλά.Απο αυτήν την ηλικία και μετά παίρνει το πρότυπο του πατέρα, πρέπει να εισπράξει αγάπη απο τον πατέρα (εκεί παίζονται πάρα πολλα!) αν το παίδι δεχθεί απόρριψη απο τον πατέρα, κλείνεται στον εαυτό του δεν μπορεί να αγαπήσει τον πατέρα δεν επιστρέφει στην μάνα του και ερωτέυεται τον εαυτό του,δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι είναι νάρκισσοι.Απο αυτήν την άποψη λοιπόν όσοι ομοφυλόφιλοι ήταν τότε είναι και τώρα με αυτήν την λόγικη δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τους ομοφυλόφιλους δεν έχουν καμία ευθύνη για την σεξουαλική τους ταυτότητα! |
Dr Jekyll Mr Hyde
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
7552 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/08/2008, 00:25:35
Καλα, ο Φρόιντ ελεγε πολλα.Με τη λογικη του, η ομοφιλοφιλια πρπει να ξεκινα μετα τα 10 και απο... εγωισμο!?Εγω αυτο που ξερω ειναι οτι οι ομοφιλοφιλοι γιεννιουνται ομοφιλοφιλοι.Επιστημονικα αποδεδειγμενο απο ο,τι ξερω.Τωρα, ισως σε καποια ηλικια καποια πολυ ανοιχτομυαλα-διεστραμενα ατομα να μπορουνε να ανταποκρινονται(αν αυτη ειναι η σωστη λεξη) σεξουαλικα και στο δικο τους φύλο, απο εκει και περα δεν νομιζω να παιζει κατι.Αν βεβαια υπαρχει καποιος "Μπάι" εδω περα ας μας πει(...για να τον αποφευγουμε) |
Richter
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
359 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/08/2008, 10:07:35
Και να είναι; Νομίζεις οτί θα στο πεί; Ξέρεις πόσοι κρυφοομοφυλόφιλοι υπάρχουν; Πιστεψέ με είναι παρά πολλοι!!! Το θέμα όμως είναι άλλο, εμείς σαν κοινωνία πρέπει να τους δεχθούμε και να τους εντάξουμε όπως είναι σαν ίσος προς ίσο ούτε με χλευασμό ούτε με την αντίληψη οτί πάσχουν απο κάτι η είναι άρρωστοι.Έγω προσωπικά δεν έχω φίλους ομοφυλόφιλους δεν ντρέπομαι όμως να κάνω παρέα μαζί τους απλά δεν βρίσκω κοινά ενδιαφέροντα (ο νοών νοείτο!)Τώρα με το αν γεννιούνται η γίνονται δεν ξέρω αν είναι και νευροβιολογικό, εγώ προσωπικά πίστευω σαν επικρατέστερη την θεωρία του Φρόιντ δεν είναι τυχαίο καλέ μου φίλε οτι οι περισσότεροι αν όχι όλοι έχουν προβληματικές σχέσεις με τον πατέρα τους! |
Dr Jekyll Mr Hyde
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
7552 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/08/2008, 13:46:04
Ας το δουμε λογικα: quote: αν το παίδι δεχθεί απόρριψη απο τον πατέρα, κλείνεται στον εαυτό του δεν μπορεί να αγαπήσει τον πατέρα δεν επιστρέφει στην μάνα του και ερωτέυεται τον εαυτό του
Απο το παραπανω: -Ααααρα θα επρεπε ο μισος αντρικος πληθυσμος(πολλοι οι πατεραδες που "απορριπτουν" με διαφορους τροπους του υιους τους)να ειναι ομοφιλοφιλοι? -Απο πού και ως που η απορριψη απ τον πατερα δικαιολογεί... ερωτα προς τον εαυτο και μαλιστα ερωτα προς το ΦΥΛΟ του πατερα σου?Το παιδι θα μπορουσε καλλιστα να μισει τον εαυτο του ή απλα να μεινει κλεισμενος εκει. -Επισης το οι πατεραδες απορριπτουν τα ομοφιλοφιλα παιδια τους μπορει να ερχεται ως ΣΥΝΕΠΕΙΑ της γεννετικης ομοφιλοφιλιας των παιδιων τους οχι ως ΑΙΤΙΑ της ομοφιλοφιλιας τους.
quote: δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι είναι νάρκισσοι.
-Για παρα πολλους κοινωνικους και οχι οικογενειακους λογους μπορει να οδηγουνται οι ομοφιλοφιλοι στο ναρκισσισμο οπως το οτι κανεις αλλος δεν ενδιαφερετε για αυτους+το οτι γινονται αντικειμενο κοροϊδιας/εκμεταλευσεις/απορριψης ανεξαρτητα της οικογενειας.Επειδη νιωθουν οτι η ιδιαιτεροτητα τους-της ομοφιλοφιλιας-δεν ταιριαζει πουθενα.
quote: γεννιέται είναι προέκταση της μάνας του δηλαδή παίρνει το πρότυπο της μάνας του μέχρι κάποια ηλικία 9-10 ετών
Το προβλημα δεν ξεκιναει απαραιτητα επειδη τοτε παιρνει προτυπα(αλλωστε τα προτυπα αντρα-γυναικα ο ανθρωπος δεν τα παιρνει απο 3-4 χρονων? αντε και μεχρι τα 6-7 το μεγιστοτατο)αλλα επειδη σε εκεινη την ηλικια ο αντρας αποκταει(...και μπορει να εκφρασει) ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ (γιατι πριν υπηραχαν "τεχνικα προβληματα" και χαμηλοτερα ποσοστα τεστοστερονης-αλλωστε συντομα το παιδι θα μπει στη προεφηβεια). Κατα τη γνωμη μου το τι φυλο εισαι και σε τι βαθμο εισαι αυτο το φυλο ειναι κατι καθαρα ορμονικο |
Richter
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
359 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/08/2008, 19:49:13
Δέν θυμάμαι λεπτομέρειες, προφανώς η απόρριψη γίνεται σε κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Κοίτα.. δεν είπα οτί είναι απόλυτη, ούτε οτί είναι η σωστή προφανώς μπορεί να παίζουν ρόλο και κάποια γονίδια. Νομίζω πάντως οτί κάποιος γιατρός που να ειδικέυεται στην ψυχιατρική να μας ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα! Λές αυτά που λές με μια σιγουριά... σπουδάζεις ιατρική και τα ξέρεις;;; |
Dr Jekyll Mr Hyde
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
7552 Μηνύματα |
Απεστάλη: 02/09/2008, 23:30:51
Εχεις δικαιο, ειμαι σε μεγαλο βαθμο απολυτος.Το θεμα ειναι πως εμενα μου ηταν απο παντα ξεκάθαρο το φύλο.Και 3ων χρονων φουστανακια κοιτουσα και τωρα φουστανακια κοιταω. Μου φαινεται τραγικα δυσκολο καποιος Αντρας/Γυναικα να απορριψει το φύλο του εκτος αν ειναι ψυχανωμαλος ή σε τεραστιο βαθμο απελευθερωμενος(πραγμα που απαιτει καποια ηλικια-αν όντως υφισταται κατι τετοιο).Δεν αμφιβαλω οτι ολοι μας εχουμε σε ενα βαθμο μεσα μας το αλλο φύλο, ουτε πιστευω πως πρεπει να διατηρουμε διαρκως και παντα ανουσιες συμπεριφορες και προτυπα(αντρικο-γυναικιο).Πιστευω επισης πως ολοι μας πρεπει σε καποιες φασεις τις ζωης μας να αφηνουμε αυτο το διαφορετικο κομματι μας να εκφραστει. |
αθεος
Ανεπιθύμητη Συμμετοχή
2069 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/09/2008, 12:45:18
quote: Εχεις δικαιο, ειμαι σε μεγαλο βαθμο απολυτος.Το θεμα ειναι πως εμενα μου ηταν απο παντα ξεκάθαρο το φύλο.Και 3ων χρονων φουστανακια κοιτουσα και τωρα φουστανακια κοιταω. Μου φαινεται τραγικα δυσκολο καποιος Αντρας/Γυναικα να απορριψει το φύλο του εκτος αν ειναι ψυχανωμαλος ή σε τεραστιο βαθμο απελευθερωμενος(πραγμα που απαιτει καποια ηλικια-αν όντως υφισταται κατι τετοιο).
η άποψη μου είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία έχει διαλέξει φύλο μέσω της ψυχοσύνθεσης του και ένα μικρο ποσοστό λόγω ορμονών αν το "πρόβλημα" ήταν ορμονικό τότε οι διάφορες προσπάθειες που είχαν γίνει κατά τις δεκαετίες 50-60 να διορθώσουν το "πρόβλημα"με χορήγηση ορμονών θα είχε δοθεί λύση
quote: Δεν αμφιβαλω οτι ολοι μας εχουμε σε ενα βαθμο μεσα μας το αλλο φύλο, ουτε πιστευω πως πρεπει να διατηρουμε διαρκως και παντα ανουσιες συμπεριφορες και προτυπα(αντρικο-γυναικιο).Πιστευω επισης πως ολοι μας πρεπει σε καποιες φασεις τις ζωης μας να αφηνουμε αυτο το διαφορετικο κομματι μας να εκφραστει.
με πόσες φορές γίνεσαι πούστης;; |
Dr Jekyll Mr Hyde
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
7552 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/09/2008, 14:10:30
quote: n May, Swedish researchers reported finding important differences in how the brains of straight men and gay men responded to two compounds suspected of being pheromones - those scent-related chemicals that are key to sexual arousal in animals. The first compound came from women's urine, the second from male sweat. Brain scans showed that when straight men smelled the female urine compound, their hypothalamus lit up. That didn't happen with gay men. Instead, their hypothalamus lit up when they smelled the male-sweat compound, which was the same way straight women had responded. This research once again connecting the hypothalamus to sexual orientation comes on the heels of work with sheep. About 8 percent of domestic rams are exclusively interested in sex with other rams. Researchers found that a clump of neurons similar to the one LeVay identified in human brains was also smaller in gay rams than straight ones. (Again, it's conceivable that these differences could be showing effect rather than cause.)
Το σάιτ απο το οποιο πηρα το παραπανω αποσπασμα ειναι:http://www.boston.com/news/globe/magazine/articles/2005/08/14/what_makes_people_gay/ διαβαζοντας ολο το αρθρο, το δικο μου συμπερασμα ειναι οτι αν η ομοφιλοφιλια οφειλεται σε ψυχολογικους παραγοντες τοτε αυτοι φτανουν το 20-30% το παρα πολυ.Και βεβαια αυτο αν υποθεσουμε οτι οι ψυχολογικοι παραγοντες δεν προερχονται επισης απο χημικες ουσιες του εγκεφαλου quote: με πόσες φορές γίνεσαι πούστης;;
Κοιτα, εμενα απο τους καλλιτεχνες που εχω στην top list μου ειναι o David Bowie.Αυτος εκανε ολοκληρες συναυλιες ντυμενος γυναικα και ηταν ο πρωτος που εκανε κατι τετοιο, με δικια του πρωτουβουλια και χωρις να χει σκοπο να εντυπωσιασει.Στην εφηβεια του ομως παραλιγο να χασει το ματι του για χαρη μιας γυναικας και τωρα εχει οικογενεια και παιδια.Πού θελω να καταληξω, η θηλυκη πλευρα του αντρα ειναι πραγματικα κατι μαγικο που ενδεχεται διερευνηση και απομυθοποιηση. Αλλα αλλο πραγμα το σπαω τα προτυπα και ανοιγομαι, και αλλο εγκαθιδρυω μια αλλη φυση πανω στη φυση που μου δοθηκε.
|
μαιμουδιτσα
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Greece
505 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/09/2008, 15:04:45
Τα παιδια δεν επιλλεγουν να γινουν ομοφυλλοφυλοι,απλα γεννιουνται. Δεν ξερω αν αυτο εχει να κανει με ορμονες,αλλα δεν θα στηριξω αυτη την αποψη.Δηλ μιακοπελα που εχει λιγα παραπανω ανδρογονα απο το κανονικο ειναι λεσβια; Πιστευω πως ειναι και θεμα κληρονομικοτητας.Κατι γινεται με τα γονιδια χρωμοσωματα κι εγω δεν ξερω τι. Ειχα δει ενα ντοκιμαντερ για την ομοφυλλοφυλια,και εδειξε δυο αρσενικα αδελφια(διδυμα). Σας πληροφορω,πως και τα δυο ηταν ομοφυλλοφυλοι.Αρα δεν επαιξε ρολο ο εξωτερικος παραγοντας,αλλα η φυση. Συμφωνω πως πρεπει να γινον αποδεκτοι στην κοινωνια,και σαφως να εχουν τα ιδια δικαιωματα με ολους. Αλλα μια ερωτηση..τι αποψη εχετε για τα ζευγαρια που θελουν να ιυοθετησουν παιδι;ποια θα ειναι τα σεξουαλικα προτυπα αυτου του παιδιου,και κατα ποσο θα ειναι ετοιμη η κοινωνια να δεχτει κτι τετοιο; |
Dr Jekyll Mr Hyde
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
7552 Μηνύματα |
Απεστάλη: 03/09/2008, 20:02:31
Καλα, εαν η ομοφιλοφιλια ειναι γονιδιακη ή κατι τετοιο τοτε το παιδι φυσιολογικο θα γινει στο φύλο τουλαχιστο.Τωρα στη συμπεριφορα... θα σε γελασω... μπορει να ειναι λιγο κουνιστο λογο προτυπων... αλλα αυτο το λιγο αρεσει στις γυναικες.Οπως ισχυει και το αναποδο για τα κοριτσια που μεγαλωνουν με λεσβιες. Εμενα μια φορα με αναβουν τα κοριτσια που ειναι λιγο αντρογυναικες |
|
Το Θέμα καταλαμβάνει 21 Σελίδες: |
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|