η ιατρικη σημερα ειναι λαθος γιατι ειναι κτισμενη σε εμπορευματικη φαση, σου χορηγει χημικα φαρμακα τα οποια αγοραζεις και τα οποια δεν σε θεραπευουν προκειμενου περι χρονιων νοσων αλλα απλα καταπολεμουν η καταπιεζουν τα συμπτωματα δημιουργοντας ενα σωρο παρενεργειες και συνδρομα λογω τοξικοτητας (ασθενεις με χρονιες νοσους που ειχαν οδηγηθει σε πολυφαρμακια κατεστρεψαν τη χλωριδα των εντερων τους και ειχαν προβληματα με το στομαχι η το σηκωτι τους)...

ειναι φανερο οτι χρειαζομαστε μια αλλη αντιληψη περι ιατρικης, περισσοτερη φυση λιγοτερη τοξικη χημεια, πλουσια σε ενεργεια σκευασματα οχι νεκρα λογω χημειας φαρμακα, αλλα σ'αυτη την περιπτωση οι φαρμακοβιομηχανιες (που δεν θελουν να θεραπευσουν τις χρονιες νοσους για ευνοητους λογους) θα εκλειναν...θα μπορουσε καποιος με σωστη καθοδηγηση απο το γιατρο του και συγκεκριμενη δοσολογια να φτιαξει το φαρμακο του απο ενα κοκτειλ βοτανων απ' ευθειας απο τη φυση η εστω απο το υγιεινιστικο καταστημα της γειτονιας...

για μενα ενας προχωρημενος και ταυτοχρονα οικολογικος πολυτισμος δεν θα ανεχοταν αυτους τους μεγαλους πυλωνες του δικτυου του ηλεκτρικου ρευματος (δεν το συζηταω για κεραιες κινητης) που σαφεστατα δημιουργουν καρκινο σε οσους ζουν κοντα αλλα θα επαιρνε την ηλιακη ενεργεια του με προχωρημενες μινι ηλιακες γεννητριες...

γενικοτερα η τεχνολογια που εχουμε φτιαξει εμεις ειναι επιθετικη για το περιβαλλον και την υγεια μας αρα εχουμε κανει μια τρυπα στο νερο...

ενας προχωρημενος πολιτισμος δεν θα βασιζοταν σε μηχανες εσωτερικης καυσης, θα υποκαθιστουσε τη βενζινη με αλλο υλικο που δεν θα ρυπαινε το περιβαλλον..

ο Τεσλα καποτε ειχε φτιαξει ενα αιθεροαυτοκινητο (χωρις πλακα) αλλα μαλλον του σφυριξαν να μαζεψει την ιδεα του για να μην τον βρουν σε κανα χαντακι, εβαλαν ανθρωπους να τον κραξουν ως μαγο και τετοια...

"Το καλοκαίρι του 1931, ο Τέσλα προσκάλεσε τον ανιψιό του Σάβο στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, για να του αποκαλύψει ένα νέο τύπο αυτοκινήτου που είχε δημιουργήσει με δικά του έξοδα, και να το δοκιμάσει.

Για περίπου δέκα ημέρες, ο Τέσλα και ο Σάβο δοκίμασαν το αυτοκίνητο σε συνθήκες πόλης και εξοχής, από εξαιρετικά αργές ταχύτητες μέχρι 145 χλμ. την ώρα. Η απόδοση ήταν συγκρίσιμη με οποιοδήποτε ισχυρό, πολυκυλινδρικό αυτοκίνητο της εποχής, συμπεριλαμβανομένου του μοντέλου 125-bhp Eight της Pierce, των 366 κυβ. ιντσών (6 λίτρων).
Αν και στην αρχή ο Τέσλα δίσταζε να αποκαλύψει τις αρχές της εφεύρεσής του στο ανιψιό του, τελικά εξομολογήθηκε ότι η συσκευή του δεν ήταν τίποτε περισσότερο από έναν δέκτη «μιας μυστηριώδους ακτινοβολίας, που έρχεται από τον αιθέρα και υπάρχει σε ατέλειωτες ποσότητες».

αργησα να απαντησω αλλα θα σε αποζημιωσω...

συνεχιζω λοιπον τις ενδειξεις κοινων επιρροων απο τα δυο πρωτα ποστ...

3) τοσο οι Αιγυπτιοι οσο και οι Αμερικανοι μιλουσαν για Θεους που τους εφεραν τον πολιτισμο, στην Αιγυπτο ο βασικος εκπολιτιστης Θεος ηταν ο γενειοφορος Οσιρις και στην Αμερικη οι εκπολιτιστες ηρθαν κατα κυματα και ηταν ψηλοι, γενειοφοροι και λευκοι (ηταν τοσο δυνατος ο μυθος των Λευκων Θεων που εξαιτιας του οι Κονκισταδορες ετυχαν υποδοχης για Θεους τοσο στο Μεξικο οσο και στο Περου)...

πολλα απο τα μεγαλιθικα μνημεια οι Περουβιανοι η οι Αζτεκοι ελεγαν οτι δεν τα εφτιαξαν αυτοι, παραδειγμα τα εργα στο Περου ελεγαν οι Ινκας οτι ειναι δημιουργια των Βιρακοτσα, των Λευκων Θεων...οι Αζτεκοι ειπαν στους Ισπανους οτι την θαυμασια Τεοτιχουακαν με τις μνημειωδεις πυραμιδες την εφτιαξαν οι Θεοι αμεσως μετα τον κατακλυσμο....

οι Αιγυπτιοι ουδεποτε ισχυρισθηκαν οτι εφτιαξαν αυτοι τη Μεγαλη Πυραμιδα και τη Σφιγγα, ο Χεοπας δηλωσε ξεκαθαρα σε σωζομενες επιγραφες οτι απλα καθαρισε τη Μεγαλη Πυραμιδα απο τις αμμους (δεν επικαλεστηκε πουθενα κατασκευαστικο εργο) και ανακαλυψε τυχαια τη Σφιγγα (που αποδιδουν στο γιο του) θαμενη κατω απο την αμμο..

4) καποιες γενειοφορες κεφαλες που βρεθηκαν στην Αμερικη με μη ινδιανικα χαρακτηριστικα...

Edited by - ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝ3 on 17/07/2010 13:31:25

Edited by - ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝ3 on 17/07/2010 13:31:58

Edited by - ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝ3 on 17/07/2010 13:32:26

Μπορούμε να στηριχθούμε στο ότι η ανθρωπότητα θα είναι αρκετά εφευρετική ώστε να τα βγάλει πέρα με άλλες διατάξεις...Πάντως πληρφοριακά, επειδή ΟΛΕΣ ανεξαιρέτως οι χημικές αντιδράσεις στηρίζονται στα ηλεκτρόνια (βλέπε χημικούς δεσμούς) ακόμα και αυτές που συμβαίνουν ΜΕΣΑ στον οργανισμό μας, πίστεψέ με, δε θα προλάβουμε να ανησυχήσουμε για την ιατρική αν πεθάνουν τα ηλεκτρόνια...Θα τα κακαρώσουμε ΟΛΟΙ ταυτόχρονα...

quote:

---

Αν και γνώμη μου είναι ότι ένας εξελιγμένος πολιτισμός δεν αρρωσταίνει.
Οι άνθρωποι σίγουρα θα φροντίζουν από τη γέννηση κι όλας για την πρόληψη των ασθενειών. Α-σθένος.
Απλά δεν θα χάνουν το σθένος τους.
Σωστή διατροφή, σωστή αναπνοή, ενυδάτωση, βότανα, σωματική άσκηση. Να συμπληρώσω, και την ψυχική ηρεμία.
Οι τραυματισμοί είναι σπάνιοι (τυχαίοι) γιατί ένας εξελιγμένος πολιτισμός δεν πλακώνεται στα μπουνίδια,
δεν πολεμάει, δεν κάνει βλακείες που θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική του ακεραιότητα.
Οι ήπιες ασθένειες λόγω γήρατος σίγουρα θα είναι αναμενόμενες και καλοδεχούμενες.

---

δηλαδη πως να στο δειξω αυτο; να βρω πιστοποιητικα θανατου τους;

εγω δεν λεω πιστεψτε οτι σας λεω, ενα σεναριο κανω με βαση και καποιες γνωσεις μου σε θεματα ψιλομεταφυσικης υφης....

γι' αυτο και ηθελα να μεινει το νημα εκει που ξεκινησε, δηλαδη στο αν υπαρχουν ομοιοτητες και αν ειναι αξιες λογου για προβληματισμο σε σχεση με καποιο κοινο προτυπο...

απο τη στιγμη ομως που βαλατε στην κουβεντα την Ατλαντιδα και το τι ειναι οι πυραμιδες υποχρεωθηκα να παω σε σεναρια, δεν πειραζει...

quote:

---

Αριστοτέλης ΩΝ3

Από που να πιάσω αυτά που γράφεις και πού να τελειώσω...

Το ηλεκτρικό αμάξι του Τέσλα είναι μια ανεκδοτολογική ιστορία, σκέψου ότι δεν είχε ανηψιό με τον όνομα Σάβο...

http://en.wikipedia.org/wiki/Tesla_electric_car

---

απαντησεις απο ενα αξιολογο αρθρο που ειχα απο παλιοτερα εντοπισει στο esoterica

Ποια είναι η ηλικία των πυραμίδων;

Πως τεκμηριώνεται η κρατούσα θεώρηση για τη χρονολόγηση της μεγάλης πυραμίδας

Η διαφωνία που είχε ξεκινήσει από τον John Anthony West και τον Robert Schoch σχετικά με την πραγματική ηλικία της Μεγάλης Αιγυπτιακής Σφίγγας έχει ήδη εξαπλωθεί στα υπόλοιπα διάσημα μνημεία που μοιράζονται τον χώρο του οροπεδίου της Γκίζας και συγκεκριμένα τις τρεις πυραμίδες που θεωρείται ότι κατασκευάστηκαν από τους Φαραώ Χέοπα, Χαφρίνο και Μικερίνο στη διάρκεια της τέταρτης Δυναστείας. Χτίστηκαν αυτές οι πυραμίδες μόλις πριν από 4.300 χρόνια ή όπως με την περίπτωση της Σφίγγας υπάρχουν ενδείξεις που υποδηλώνουν πως θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο αρχαίες και να έχουν κατασκευαστεί ίσως και πριν από 12.000 χρόνια;

Ας αρχίσουμε ερευνώντας την ηλικία της Μεγάλης Πυραμίδας. Η συντηρητική ιστορική θεώρηση που τοποθετεί την κατασκευή της στην τέταρτη Δυναστεία στηρίζεται σε δύο βασικά στοιχεία. Το πρώτο είναι η ιστορία του Ηρόδοτου, ο οποίος το 443 π.Χ. επισκέφτηκε την Αίγυπτο και αφηγήθηκε πως ο Φαραώ Χέοπας (Khufu) έκτισε την πυραμίδα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του. Σύμφωνα με την αφήγηση του Ηροδότου, χρειάστηκαν να εργαστούνε 100.000 άνθρωποι για 20 χρόνια. Παρολαυτά σήμερα γνωρίζουμε ότι αυτή η μαρτυρία είναι αμφισβητήσιμη. Ακόμα και οι σύγχρονοί του αποκαλούσαν τον Ηρόδοτο ως «πατέρα του ψέματος». Εκτός από το γεγονός ότι η περιγραφή που έδωσε μοιάζει να μην ανταποκρίνεται στο πως κατασκευάστηκε η πυραμίδα, ο Ηρόδοτος που είχε συμμετάσχει στις μυστηριακές σχολές της Αιγύπτου είχε ορκιστεί να αποκρύψει την αληθινή φύση της πυραμίδας και είναι πολύ πιο πιθανό να υιοθέτησε στη διήγησή του μία φανταστική ιστορία σχετικά με το μνημείο, που εκείνη την εποχή κυκλοφορούσε ανάμεσα στον λαό. Η μαρτυρία του έρχεται σε αντίθεση με τις περισσότερες αιγυπτιακές, εβραϊκές, ελληνικές, ρωμαϊκές, ερμητικές, κοπτικές και μεσαιωνικές αραβικές σχολαστικές πηγές, οι οποίες συμφωνούν ότι η μεγάλη πυραμίδα δεν χτίστηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Χέοπα στη δυναστική Αίγυπτο, αλλά ήταν το προϊόν της 'Εποχής των Θεών', χιλιάδες χρόνια νωρίτερα.

Το δεύτερο στοιχείο που κλήθηκε για να τεκμηριώσει την παραδοσιακή χρονολόγηση της πυραμίδας είναι η ύπαρξη μιας ζωγραφισμένης ιερογλυφικής επιγραφής που βρέθηκε στον θάλαμο αποσυμπίεσης επάνω από τον θάλαμο του Βασιλιά, η οποία περιλαμβάνει το όνομα του Φαραώ Χέοπα. Θεωρείται ότι ανακαλύφθηκε το 1837 από τον συνταγματάρχη Richard Howard Vyse, όταν προσπάθησε με βία να φτάσει στους θαλάμους αυτούς χρησιμοποιώντας εκρηκτικά μέσα. Αλλά υπάρχουν ενδείξεις που συνηγορούν στο ότι η επιγραφή αυτή δεν είναι αυθεντική.

Την εποχή που ο Howard Vyse ξεκίνησε την αποστολή του για να ανακαλύψει θαλάμους πάνω από τον θάλαμο του Βασιλιά, η άδεια ανασκαφών που είχε από τις αιγυπτιακές αρχές, καθώς και η οικονομική του στήριξη κόντευαν να εξαντληθούν. Ήταν απαραίτητο γι' αυτόν να κάνει μία μεγάλη ανακάλυψη όσο το δυνατόν συντομότερα ώστε να συνεχίσει τις έρευνές του. Ήλπιζε πως η περιοχή πάνω από τον θάλαμο Davison (ο πρώτος θάλαμο αποσυμπίεσης που ανακαλύφθηκε από τον Nathaniel Davison το 1765) θα περιείχε ένα μεγάλο κρυμμένο δωμάτιο ή μια κρύπτη και απογοητεύτηκε όταν έφερε στο φως απλά ακόμα έναν θάλαμο αποσυμπίεσης, που απείχε πολύ από την δραματική ανακάλυψη που χρειαζόταν.

Μόλις πριν από δύο μήνες, ο ανταγωνιστής του, ο ιταλός ερευνητής Captain Caviglia, είχε συνταράξει τους κύκλους των αρχαιολόγων με το εύρημά του, που ήταν μια πλούσια πηγή επιγραφών σε κάποιους τάφους κοντά στη μεγάλη πυραμίδα. Αυτή η πηγή επιγραφών είχε τη μορφή ιερογλυφικών που είχαν ζωγραφιστεί με κόκκινη μπογιά και είχαν χρησιμοποιηθεί από τους κατασκευαστές του Παλαιού Βασιλείου ως οδηγίες για το που θα έπρεπε να τοποθετηθούν οι ογκόλιθοι. Κάποιοι σύγχρονοι ερευνητές υποπτεύονται σήμερα πως στην μάχη για το ποιος θα επικρατήσει ανάμεσα στους αρχαιολόγους της τότε εποχής, ο Howard Vyse προσπάθησε να επισκιάσει τη φήμη του Caviglia και να ανανεώσει την υποστήριξη που χρειαζόταν για τις έρευνές του, με μία παρόμοια αλλά πολύ πιο εντυπωσιακή 'ανακάλυψη', κατασκευάζοντας μία απομίμηση αυτών των επιγραφών μέσα στην ίδια τη μεγάλη πυραμίδα. Η σχεδίαση τέτοιων επιγραφών ήταν σχετικά εύκολη, εφόσον οι Άραβες ακόμα χρησιμοποιούσαν την κόκκινη ώχρα, που ονομάζεται 'moghrah' και που δεν διαφέρει καθόλου από την αρχαία.

Ποτέ δεν απαντήθηκε η ερώτηση, γιατί οι επιγραφές βρέθηκαν μόνο στον θάλαμο αποσυμπίεσης που άνοιξε ο Howard Vyse, ενώ καμία παρόμοια επιγραφή δεν βρέθηκε στον θάλαμο του Davison, με τον οποίο ο συνταγματάρχης δεν είχε έρθει σε επαφή αφού είχε ανακαλυφθεί το 1765.

Σημαντικές ενστάσεις παρουσιάζονται επίσης εάν εξεταστεί η φύση των ίδιων των επιγραφών. Ο Samuel Birch, ειδικός στα ιερογλυφικά στο Βρετανικό Μουσείο, ήταν μέσα στους πρώτους που ανέλυσαν τις επιγραφές του θαλάμου αποσυμπίεσης και πρόσεξε κάποιες ιδιορρυθμίες σ' αυτές, που δεν έχουν απαντηθεί μέχρι και σήμερα. Αυτές οι ιδιορρυθμίες αντιστοιχούν σε σημαντικά λάθη που έγιναν από αυτόν που σχεδίασε τις επιγραφές. Ο Birch πρόσεξε για παράδειγμα, πως πολλά από τα σύμβολα δεν ήταν ιερογλυφικά αλλά ανήκαν στην ιερατική γραφή. Η ιερατική γραφή ήταν ένα είδος συντομογραφίας που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του Μέσου Βασιλείου, ή τουλάχιστον χίλια χρόνια μετά από την τέταρτη Δυναστεία. Σε ένα σημείο, ακριβώς μετά από ένα βασιλικό καρτούς, ο τίτλος που δίνεται είναι 'ο Ισχυρός στην Επάνω και την Κάτω Αίγυπτο', που αντιστοιχεί στον τρόπο που είχε πρωτοεμφανιστεί ο τίτλος αυτός κατά τη διάρκεια της σαϊτικής περιόδου τον 6ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή 2.000 χρόνια μετά από τη βασιλεία του Χέοπα.

Σε κάποιο άλλο σημείο, το ιερογλυφικό σύμβολο που αναπαριστά το 'καλός, φιλεύσπλαχνος' χρησιμοποιήθηκε ως ο αριθμός '18', χρήση που δεν έχει συναντηθεί πουθενά αλλού σε ολόκληρο το σώμα της αιγυπτιακής φιλολογίας.

Στην πραγματικότητα ο Birch και μεταγενέστεροι αιγυπτιολόγοι όπως ο Carl Richard Lepsius και ο Sir Flinders Petrie είχαν παραξενευτεί από το πλήθος των εξαιρέσεων στη χρήση του θαλάμου αποσυμπίεσης, σχετικά με τις επιγραφές που βρέθηκαν εκεί και που δεν συμβάδιζαν με οτιδήποτε άλλο είχε βρεθεί σε ιερογλυφικά της τότε εποχής.

Στη πιθανότατα πιο αυθάδη πλαστογραφία που έχει γίνει ποτέ, στους θαλάμους που ανακάλυψε ο Howard Vyse μπορεί κανείς να συναντήσει τεράστια σύγχυση σχετικά με την εμφάνιση του ονόματος του Χέοπα. Την εποχή που οι θάλαμοι αυτοί είχαν ανοιχτεί, το καρτούς του Φαραώ δεν είχε ακόμα αποκαλυφθεί πλήρως ανάμεσα στις άλλες ανασκαφές και υπήρχαν πολλές εκδοχές για να διαλέξει κανείς ποιο καρτούς ήταν το πιο αντιπροσωπευτικό για την πυραμίδα. Ως αποτέλεσμα, ένας αριθμός από ακατέργαστες υβριδικές μορφές εμφανίστηκαν στους θαλάμους αποσυμπίεσης, όπως 'Κνεμ-Κουφ', 'Σουφις', 'Σαφου', κ.λπ. Το πρόβλημα με το πρώτο από αυτά τα ονόματα, το 'Κνεμ-Κουφ', είναι ότι σήμερα γνωρίζουμε πως αντιστοιχεί στο 'αδελφός του Χέοπα' και αναφέρεται στον Χαφρίνο που διαδέχτηκε τελικά τον Χέοπα (Χέοπας: Khufu Khnem-Khuf-u: αδελφός του Khufu). Για χρόνια η εμφάνιση αυτού του δεύτερου βασιλικού ονόματος δεν είχε εξηγηθεί και όπως παρατήρησε ο Gaston Maspero στο 'Η Αυγή του Πολιτισμού' (The Dawn of Civilization): "Η ύπαρξη των δύο καρτούς του Χέοπα και του Κνεμ-Κουφ στο ίδιο μνημείο, προκάλεσε μεγάλη αμηχανία στους αιγυπτιολόγους."

Ένα επιπλέον σημείο με ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι, όταν εμφανίζεται το σωστό ιερογλυφικό όνομα του Χέοπα, είναι γραμμένο με λάθος τρόπο. Οι ιερογλυφικές πηγές που είχε στη διάθεσή του ο Howard Vyse το 1837 (Sir John Gardner Wilkinson's Material Hieroglyphia και Leon de Laborde's Voyage de l'Arabee Petree) αναπαριστούσαν λανθασμένα το πρώτο σύμβολο του ονόματος του Χέοπα ως ένας ανοιχτός κύκλος με μία τελεία στη μέση, που είναι το σύμβολο του Ρα (ο Θεός Ήλιος), αντί για έναν συμπαγή δίσκο, που αντιστοιχεί στο φώνημα 'kh' (από το Khufu). Ο Howard Vyse έκανε το τραγικό λάθος να αντιγράψει το λάθος στο ψηλότερο σημείο των θαλάμων αποσυμπίεσης, έτσι ώστε εάν μεταφραστεί με ακρίβεια προκύπτει το όνομα 'Raufu' και όχι 'Khufu'. Και πάλι, πουθενά αλλού στην αιγυπτιακή φιλολογία, εκτός από τις επιγραφές του συγκεκριμένου θαλάμου, δεν έχει βρεθεί αυτός ο τρόπος γραφής του ονόματος του Χέοπα.

Αυτό το τελευταίο λάθος ολοκληρώνει την εκδοχή, ότι ο Howard Vyse έφτιαξε τα κόκκινα σημάδια της επιγραφής και όχι οι πραγματικοί κατασκευαστές της μεγάλης πυραμίδας. Και μαζί μ' αυτό, καταρρέει και η απόδειξη ότι η μεγάλη πυραμίδα είχε χτιστεί από τον Φαραώ Χέοπα.

Στην πραγματικότητα διαθέτουμε την διαθήκη του ίδιου του Χέοπα, που καταμαρτυρεί ότι έκανε μόνο επισκευαστικού τύπου εργασίες στη μεγάλη πυραμίδα. Η επιτύμβια στήλη που βρέθηκε το 1857 από τον Auguste Mariette στα ανατολικά της πυραμίδας και που χρονολογείται περίπου στα 1500 π.Χ., σύμφωνα με τον Maspero και άλλους ειδικούς παρουσιάζει ενδείξεις αντιγραφής από μία πολύ παλαιότερη στήλη που είχε κατασκευαστεί στα χρόνια της τέταρτης Δυναστείας. Σ' αυτή τη στήλη ο ίδιος ο Χέοπας αναφέρει για τις ανακαλύψεις του όταν καθάριζε την άμμο από την πυραμίδα και τη Σφίγγα. Αφιέρωσε την αφήγησή του στην Ίσιδα, την οποία αποκαλεί 'Κυρία του Δυτικού Βουνού', 'Κυρία της Πυραμίδας' και αναγνωρίζει την ίδια την πυραμίδα ως 'το Σπίτι της Ίσιδος'.

Η στήλη περιγράφει πως ο Φαραώ Χέοπας "της έκανε (στην Ίσιδα) μία νέα προσφορά και έχτισε ξανά (για να συνεφέρει, ανανεώσει, ξαναχτίσει) το πέτρινό της μνημείο". Σύμφωνα με το κείμενο, ο Φαραώ μπορούσε από εκείνο το σημείο να ατενίζει τη Σφίγγα και αναφέρει πως στα χρόνια του, το μνημείο και μία κοντινή συκομουριά χτυπήθηκαν από έναν κεραυνό. Το χτύπημα έκοψε ένα κομμάτι από το κεφάλι της Σφίγγας, το οποίο ο Χέοπας επιδιόρθωσε με μεγάλη προσοχή. Ο αιγυπτιολόγος Selim Hassan, που το 1930 ανάσκαψε τη Σφίγγα από την άμμο που την περιέβαλλε, παρατήρησε πως υπάρχουν στοιχεία που υποδεικνύουν πως η Σφίγγα είχε πάθει ζημιά από κεραυνό και πως τα σημάδια από κάποια επιδιόρθωση που της είχε γίνει στην αρχαιότητα είναι εμφανή. Επίσης σημείωσε, πως στη νότια πλευρά του μνημείου φύτρωναν κάποτε συκομουριές, που είχαν πολύ μεγάλη ηλικία.

Η στήλη καταλήγει με την ιστορία του πως ο Χέοπας έχτισε μικρές πυραμίδες για τον ίδιο και τις κόρες του, τη γυναίκα και την οικογένειά του, δίπλα στη μεγάλη πυραμίδα. Σήμερα, τα απομεινάρια από τρεις μικρές πυραμίδες βρίσκονται πράγματι στην ανατολική πλευρά του μνημείου. Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει ανεξάρτητα ευρήματα που εμφανίζουν ότι η νοτιότερη από τις τρεις μικρές πυραμίδες που συνορεύει με την μεγάλη πυραμίδα, ήταν στην ουσία αφιερωμένη στην Χενουτσέν, σύζυγο του Χέοπα. Εάν τα παραπάνω στοιχεία αληθεύουν, τότε η πρόσθετη πληροφορία ότι ο Χέοπας ήταν μόνο επισκευαστής της μεγάλης πυραμίδας και όχι ο κατασκευαστής της, θα πρέπει να ληφθούν ως ιστορικά έγκυρα.

Οι Αρχαίοι θρύλοι συναντούν τη σύγχρονη έρευνα

Εάν εξετάσει κανείς την μυθική ιστορία της προέλευσης της μεγάλης πυραμίδας, ανακαλύπτει ότι το μνημείο δεν ήταν αφιερωμένο σε κανέναν Φαραώ, αλλά ήταν το προϊόν της μεγαλοφυούς υψηλής τέχνης των Θεών των Αρχαίων. Ξανά και ξανά, από τον ρωμαίο Marcellinus στον κόπτη Al Masudi και τον άραβα Ibn Abd Alhokim, οι αφηγητές των αρχαίων θρύλων αναφέρουν πως χτίστηκε η μεγάλη πυραμίδα για να προστατεύσει τη γνώση ενός μεγαλειώδους πολιτισμού από καταστροφή λόγω πλημμύρας και πως αυτή η πλημμύρα ήταν που έφερε στην εποχή των θεών το τραγικό της τέλος.

Οι διάφορες χρονολογήσεις των θρυλικών Βασιλειάδων τοποθετούν την εποχή αυτή τουλάχιστον στο 10.000 π.Χ.. Αυτά είναι και τα χρόνια που ο Πλάτων στον Τίμαιο και τον Κριτία τοποθέτησε την καταστροφή της Ατλαντίδας. Και είναι επίσης η ίδια χρονολογία, όπως μπορεί να αποδειχθεί από σύγχρονες επιστημονικές μελέτες, που χαρακτηρίστηκε από σημαντικές κλιματικές, γεωλογικές και γεωμαγνητικές διαταραχές, συνοδευόμενες από μαζικές παλαιο-βιολογικές εξαφανίσεις στον πλανήτη, σημειώνοντας τη μεταβατική φάση μεταξύ της εποχής των πάγων και της τωρινής εποχής.

Οι γεωλόγοι που εξέτασαν τα απολιθώματα που βρέθηκαν στην Αίγυπτο, ανακάλυψαν ότι η επίδραση του λιωσίματος των πάγων στα 'Βουνά της Σελήνης' σε συνδυασμό με μία έντονη αύξηση των επιπέδων καθίζησης στην κεντρική Αφρική, προκάλεσε το 10.000 π.Χ. μία τεράστια πλημμύρα στο Νείλο που παρέσυρε παρόχθιους βράχους πολλά μίλια μακριά και ξέπλυνε ολόκληρη την κοιλάδα σε όλη την περιοχή της Αιγύπτου. Την ίδια εποχή, καθώς η Μεσόγειος Θάλασσα άρχισε να γεμίζει και να υψώνεται λόγω της αύξησης του επιπέδου των νερών που προέκυψε από το λιώσιμο των πάγων του Βορά, τα νερά της για μια σύντομη περίοδο γέμισαν το κατώτερο τμήμα της κοιλάδας του Νείλου. Αυτά είναι σύμφωνα με τους γεωλόγους τα τελευταία σημαντικά γεγονότα που αφορούν τις πλημμύρες της Αιγύπτου, πριν από την αποχώρηση της θάλασσας που άφησε τον Νείλο στη σημερινή του σχετικά ήρεμη ροή. Εν τούτοις, αν και είναι γνωστά τα παραπάνω, οι γεωλόγοι διστάζουν να εξηγήσουν γιατί υπάρχει ένα στρώμα ιζήματος πάχους 4 μέτρων γύρω από τη βάση της μεγάλης πυραμίδας, στρώμα που επίσης περιέχει πολλά όστρακα και το απολίθωμα μιας θαλάσσιας αγελάδας, τα οποία σύμφωνα με χρονολόγηση με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα, έχουν ηλικία 11.600 χρόνων (συν πλην 300 χρόνια).

Θρύλοι και γραπτά μνημεία κατά τον ίδιο τρόπο αναφέρονται στο γεγονός, ότι πριν από την αφαίρεση του πέτρινου επικαλύμματος της πυραμίδας από τους Άραβες, μπορούσε κανείς να δει στις πέτρες αυτές σημάδια που είχαν σχηματιστεί από το νερό, σε ύψος που έφτανε στο μισό του συνολικού ύψους της πυραμίδας, δηλαδή στα 73 μέτρα που είναι περίπου 122 μέτρα πιο πάνω από το σημερινό ύψος των νερών του Νείλου. Ο μεσαιωνικός άραβας ιστορικός Al Biruni γράφοντας στην πραγματεία του 'Η Χρονολογία των Αρχαίων Κρατών' (The Chronology of Ancient Nations) σημείωσε: "Οι Πέρσες και η μεγάλη μάζα των Μάγων εκτιμούν πως οι κάτοικοι της Δύσης, όταν είχαν προειδοποιηθεί από τους Σοφούς, κατασκεύασαν κτίρια για το Βασιλιά και τις πυραμίδες της Γκίζας. Τα ίχνη από τα νερά του κατακλυσμού και τα αποτελέσματα των κυμάτων είναι ακόμα ορατά σ' αυτές τις πυραμίδες στη μέση του ύψους τους, μέχρι το σημείο που είχε φτάσει το νερό". Στα παραπάνω συνηγορεί η παρατήρηση που έγινε όταν είχε ανοιχτεί για πρώτη φορά η πυραμίδα και σύμφωνα με την οποία βρέθηκε μέσα της μία κρούστα αλατιού με πάχος 2,5 εκατοστά. Το περισσότερο από αυτό το αλάτι αποτελεί φυσιολογική έκχυση από τον πέτρινο τοίχο, αλλά χημικές αναλύσεις δείχνουν επίσης πως μέρος του αλατιού έχει μεταλλική σύσταση που μοιάζει με αυτή του θαλασσινού αλατιού. Συνεπώς, κατά την διάρκεια της προϊστορικής πλημμύρας, όταν τα νερά είχαν περικυκλώσει τη μεγάλη πυραμίδα, οι γνωστές και οι άγνωστες είσοδοι παρουσίασαν διαρροές, επιτρέποντας το νερό να περάσει στο εσωτερικό της πυραμίδας, το οποίο στη συνέχεια εξατμίστηκε αφήνοντας πίσω του το αλάτι.

Οι περιοχές στις οποίες βρέθηκε αλάτι συμφωνούν με την μαρτυρία ότι η πυραμίδα είχε σκεπαστεί στο μισό της ύψος από το νερό.

Εάν οι πλημμύρες του 10.000 π.Χ. ήταν τα τελευταία μαζικά καταστροφικά γεγονότα της Αιγύπτου και εάν η πυραμίδα παρουσιάζει σημάδια έκθεσης στις πλημμύρες αυτές, τότε η πυραμίδα θα πρέπει να υπήρχε πριν από την εποχή αυτή. Οι περισσότεροι αιγυπτιολόγοι δυσκολεύονται ακόμα να δεχτούν αυτήν τη θεμελιώδη κατάρριψη της χρονολόγησης που έχουν κάνει για την πυραμίδα.

Τις χρονιές 1983 και 1984 ο προϊστοριολόγος Robert J. Wenke του πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον και πρόεδρος του Αμερικανικού Ερευνητικού Κέντρου στην Αίγυπτο πήρε άδεια να συλλέξει ασβεστολιθικά δείγματα από διάφορες κατασκευαστικές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης πυραμίδας και του ναού της Σφίγγας. Τα δείγματα περιείχαν σωματίδια από κάρβουνο, απομεινάρια από έντομα, γύρη και άλλα οργανικά υλικά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για ανάλυση με τη μέθοδο του άνθρακα 14. χρησιμοποιώντας δύο εργαστήρια ραδιοχρονολόγησης το Ινστιτούτο μελέτης του Ανθρώπου στο Southern Methodist University και το Ινστιτούτο Ενεργειακής Φυσικής της Ζυρίχης τα δείγματα αποκάλυψαν διάφορα παράξενα. Για τα δείγματα που προέρχονταν από τη μεγάλη πυραμίδα τα τεστ που έγιναν από τα δύο εργαστήρια έδωσαν αρχικά ένα μεγάλο χρονικό πλαίσιο, με χρονολογίες που διέφεραν μεταξύ τους μερικές χιλιάδες χρόνια. Όταν εφαρμόστηκαν κάποιες ειδικές 'ρυθμίσεις' στα δεδομένα, το χρονικό πλαίσιο περιορίστηκε στο 3100 έως 2850 π.Χ., το οποίο ωστόσο είναι 400 χρόνια πιο πριν από τη χρονολογία που σύμφωνα με την επίσημη άποψη των αιγυπτιολόγων είχε χτιστεί η μεγάλη πυραμίδα. Ακόμα πιο περίεργο είναι το γεγονός, ότι οι χρονολογίες που προέκυψαν από τα δείγματα που βρέθηκαν κοντά στην κορφή της πυραμίδας, τοποθετούν το χτίσιμό της χίλια χρόνια πριν από τις χρονολογήσεις των δειγμάτων που προέρχονται από τη βάση της. Εάν οι ερευνητές πάρουν στα σοβαρά αυτές τις χρονολογίες, θα αναγκαστούν να παραδεχτούν ότι η πυραμίδα κατασκευάστηκε με κάποιον τρόπο από την κορφή προς τη βάση της.

Αυτό που καθιστά τις χρονολογήσεις ακόμα περισσότερο μη αποδεκτές, είναι ότι όλα τα δείγματα προέρχονται από περιοχές που στο παρελθόν ήταν εκτεθειμένες. Ξέρουμε από πηγές όπως η στήλη του Mariette, ότι τα μνημεία της Γκίζας όλα αυτά τα χρόνια είχαν επισκευαστεί ξανά και ξανά και στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό τους. Έτσι η ραδιοχρονολόγηση μπορεί μόνο να μας δώσει στοιχεία σχετικά με το χρονικό πλαίσιο των εργασιών επισκευής, αλλά όχι την πραγματική κατασκευή της πυραμίδας. Εάν πρόκειται να βασιστούμε σ' αυτές τις χρονολογήσεις, θα πρέπει να θεωρήσουμε επίσης, ότι οι επισκευές έγιναν πολύ πριν χτιστεί η ίδια η πυραμίδα, διαφορετικά θα πρέπει να δεχτούμε ότι η επίσημη χρονολόγησή της είναι λανθασμένη.

Οι τρεις πυραμίδες στη Γκίζα: μοντέλα για την αιγυπτιακή ‘εποχή των πυραμίδων’

χάρτης που αναπαριστά τις πυραμίδες της Γκίζας

Επεκτείνοντας την έρευνα συμπεριλαμβάνοντας σ’ αυτή και τις τρεις πυραμίδες που βρίσκονται στη Γκίζα, ανακαλύπτουμε ένα ενδιαφέρον ιστορικό αίνιγμα που αφορά την κατασκευή τους. Εάν όπως υποστηρίζουν οι συντηρητικοί μελετητές οι τρεις πυραμίδες είχαν χτιστεί κατά τη διάρκεια της τέταρτης Δυναστείας προς τιμήν των τριών Φαραώ (Χέοπα, Χαφρίνου και Μικερίνου), αυτό που συνειδητοποιούμε λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος των τριών πυραμίδων σε σχέση με τις τρεις βασιλείες, είναι ασυμβίβαστο με αυτό που θα περιμέναμε να συμβαίνει.

Πρώτα απ' όλα, ο Χέοπας κυβερνούσε και θεωρητικά κατασκεύασε τη μεγάλη πυραμίδα. Ο Χαφρίνος ακολούθησε τη βασιλεία του Χέοπα και προκειμένου να είναι πολιτικώς και θρησκευτικώς 'ορθός', θα περιμέναμε να ύψωνε μία πυραμίδα πιο ψηλή από αυτή του Χέοπα. Διαφορετικά, αυτό θα είχε μια αρνητική επίδραση, καθιστώντας τον στον λαό σε μια θέση κατωτερότητας σε σχέση με τον προκάτοχο της αιγυπτιακής εξουσίας. Μιλώντας γενικά, ένας κυβερνήτης δε μπορούσε να αφήσει το λαό του να πιστέψει ότι ο Φαραώ τους είναι ασθενέστερος στη δύναμη και λιγότερο ευλογημένος από τους Θεούς, σε σχέση με εκείνον που κυβερνούσε πριν απ' αυτόν.

Μετά τον Χαφρίνο, το θρόνο της Αιγύπτου πήρε ο Μικερίνος και για να συνεχίσει να είναι σε μία διαρκώς καλή πολιτική και θρησκευτική θέση, θα περιμέναμε από εκείνον να έχει κατασκευάσει τη μεγαλύτερη από όλες τις πυραμίδες, ώστε να μη φανεί κατώτερος σε σχέση με τους προηγούμενους Φαραώ.

Αλλά αυτό που βρίσκουμε στη Γκίζα είναι ακριβώς το αντίθετο σενάριο: εάν ο Χέοπας έχτισε τη μεγαλύτερη πυραμίδα, ο Χαφρίνος την έχτισε ελαφρώς μικρότερη από αυτή του Χέοπα και ο Μικερίνος κατασκεύασε μια πυραμίδα που είχε το ένα τρίτο του μεγέθους των προηγούμενων δύο. Εάν λοιπόν αυτό που έγινε έρχεται σε αντίφαση με αυτό που θα περίμενε κανείς για την τέταρτη Δυναστεία της Αιγύπτου όπου τοποθετείται το χτίσιμο των τριών πυραμίδων, τότε πολύ πιθανά υπάρχει ένα θεμελιώδες λάθος στο κοινώς αποδεκτό σενάριο για την χρονολόγηση της κατασκευής τους.

Τι θα γινόταν αν το σενάριο ήταν διαφορετικό; Αντί να έχουν κατασκευαστεί οι τρεις πυραμίδες της Γκίζας από του προαναφερόμενους Φαραώ, θα μπορούσαν να ήταν ήδη παρούσες, αρχαίες σε ηλικία, και οι τρεις διαδοχικοί βασιλιάδες πιθανόν θα είχαν ασχοληθεί με την επισκευή τους, καθώς και με το χτίσιμο των μικρότερων πυραμίδων που βρίσκονται στην περιοχή για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Ότι δηλαδή αναφέρεται στη στήλη που βρήκε ο Mariette.

Ο Χέοπας όντας ο πρώτος από τους τρεις Φαραώ, φυσιολογικά θα επέλεγε να έχει τη μεγαλύτερη πυραμίδα. Ομοίως, ο Χαφρίνος που ήταν δεύτερος θα έπαιρνε τη δεύτερη σε μέγεθος και η τρίτη θα απόμενε στον Μικερίνο. Ένα τέτοιο σενάριο θα ήταν πολύ πιο λογικό, αφήνοντας ως πιθανότερη εκδοχή το ότι οι πυραμίδες υπήρξαν πριν από τους τρεις Φαραώ και δεν κατασκευάστηκαν από αυτούς.

Σύμφωνα με συντηρητικούς μελετητές, η τριάδα της Γκίζας προοριζόταν να αναπαριστά το 'ύψος της δόξας' της αιγυπτιακής εποχής των πυραμίδων, από την τρίτη μέχρι την δέκατη τρίτη Δυναστεία, δηλαδή από το 2700 έως το 1800 π.Χ.. Αν ωστόσο δεχτούμε ότι η ηλικία τους είναι στην πραγματικότητα 12.000 χρόνια, τότε θα έπρεπε να εξυπηρέτησαν ως μοντέλα, που οι Αιγύπτιοι προσπάθησαν κατ' επανάληψη να μιμηθούν και να ανταγωνιστούν. Εάν κάνουμε αυτήν την παραδοχή, τότε πολλά μυστήρια που αιωρούνται και που αφορούν τον σχεδιασμό και την κατασκευή των υπολοίπων πυραμίδων της Αιγύπτου, βρίσκουν πλέον τη λύση τους.

Σύμφωνα με τη συντηρητική οπτική, οι πυραμίδες κατά μήκος του Νείλου αναπτύχθηκαν σε στάδια που υποδηλώνουν μία 'εξέλιξη'. Αρχικά στην πρώτη και τη δεύτερη Δυναστεία, περίπου από το 3200 έως το 2800 π.Χ., οι Φαραώ ενταφιαζόντουσαν σε μαστάμπα, που ήταν τετράγωνου σχήματος θολωτές και συχνά υπόγειες κατασκευές. Αυτό που έχει προβληματίσει τους αρχαιολόγους είναι ότι κάθε ένας από τους πρώτους βασιλιάδες της Αιγύπτου, είχε δύο τέτοια μαστάμπα, στην Άβυδο και στην Σαχάρα. Το ένα από τα δύο εξυπηρετούσε ως κενοτάφιο, ή ως κενό μνήμα προς τιμήν του βασιλικού προσώπου. Ο λόγος αυτής της τακτικής αποτελεί ένα άλυτο ζήτημα για τους μελετητές.

Ωστόσο, γνωρίζουμε από αρχαία τεκμήρια ότι οι άνθρωποι της αρχαιότητας γνώριζαν κάποτε την ύπαρξη της εισόδου της μεγάλης πυραμίδας και άφησαν μαρτυρίες (σημάδια από τον καπνό δαυλών και γκράφιτι στους τοίχους) που υποδηλώνουν ότι έφτασαν μέχρι τον καθοδικό διάδρομο και τον θάλαμο-τάφρο. Η δεύτερη και η τρίτη πυραμίδα έχουν επίσης εισόδους και κενούς θαλάμους πολύ πιο κάτω από τα θεμέλιά τους. Είναι πιθανό οι παλαιότεροι Φαραώ, αφού μελέτησαν τα σχέδια των πυραμίδων της Γκίζας να μιμήθηκαν τους κενούς θαλάμους τους στην κατασκευή των δικών τους βασιλικών δευτερευόντων τύμβων, πιστεύοντας ότι οι κενοί θάλαμοι είχαν μία ιδιαίτερη πνευματική σημασία την οποία και ήθελαν να προσομοιώσουν.

Στην τρίτη Δυναστεία που ξεκίνησε περίπου το 2780 π.Χ. ο Φαραώ Ζοσέρ ανέλαβε να χτίσει ένα μαστάμπα για τον εαυτό του όπως είχαν κάνει οι πρόγονοί του, αλλά μετά αποφάσισε να προχωρήσει μερικά βήματα πιο πέρα. Δύο ακόμα μαστάμπα χτίστηκαν το ένα πάνω στο άλλο με βαθμιδωτή δομή κι έτσι σχηματίστηκε μία πυραμίδα 6 επιπέδων. Η ανάπτυξη αυτής της ιδιόμορφης δομής (σήμερα ονομάζεται 'βαθμιδωτή πυραμίδα' και βρίσκεται στη Σαχάρα) υποδεικνύει ότι ο Ζοσέρ προσπαθούσε να αντιγράψει ή να αναπαραγάγει μία συγκεκριμένη μορφή. Η πυραμίδα μοιάζει με σουμερικό ζιγκουράτ ή 'ιερό βουνό', εκτός από το ότι σε αντίθεση με τα ζιγκουράτ η κατασκευή του Ζοσέρ δεν είχε ιερό στην κορυφή και περιλάμβανε ένα σύστημα εσωτερικών τούνελ και θαλάμων. Οι μόνες κατασκευές που πλησιάζουν στο να είναι μοντέλα για την βαθμιδωτή πυραμίδα του Ζοσέρ είναι οι πυραμίδες της Γκίζας.

Είναι σημαντικό και επίσης αποτελεί μία ομοιότητα με τα μνημεία της Γκίζας το ότι ο Ζοσέρ δεν θάφτηκε στην βαθμιδωτή του πυραμίδα. Σε έναν από τους θαλάμους είχε βρεθεί το πόδι από μία μούμια το οποίο είχε αποδοθεί στον Ζοσέρ, αλλά η μελέτη του περιβλήματος απέδειξε ότι προερχόταν από μία περίοδο αρκετά μεταγενέστερη αυτής της τρίτης Δυναστείας. Οι μούμιες που βρέθηκαν μέσα και γύρω από τη βαθμιδωτή πυραμίδα ήταν 60, αλλά χρονολογήθηκαν στην σαϊτική και σε μεταγενέστερες περιόδους, στην πρώτη χιλιετία μ.Χ.. Ο τύμβος του Ζοσέρ αναγνωρίστηκε ότι βρίσκεται στην περιοχή Bet Khalaif και δεν βρέθηκε κάποια πυραμιδική δομή που να συνδέεται μ' αυτόν.

Μετά τον Ζοσέρ, ο διάδοχός του Φαραώ Σεκεμκέτ, προσπάθησε να χτίσει μια πυραμίδα, αλλά φαίνεται ότι ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, ενώ σήμερα είναι μόνο μία μάζα από χαλάσματα. Παρολαυτά οι αρχαιολόγοι βρήκαν στον πάτο ενός φρεατίου που βρίσκεται πίσω από τη δομή, μία σφραγισμένη αλαβάστρινη σαρκοφάγο. Όταν ανοίχτηκε βρέθηκε εντελώς άδεια, όπως έγινε και με την πέτρινη θήκη που βρέθηκε στη μεγάλη πυραμίδα και που ήταν επίσης άδεια.

Ο κυβερνήτης που ήταν ο πιο φιλόδοξος κατασκευαστής πυραμίδων στην τρίτη Δυναστεία ήταν ο Φαραώ Σενεφρού. Έχτισε τρία μνημεία και υπάρχει κάθε λόγος να πιστέψουμε ότι προσπάθησε να μιμηθεί το κατόρθωμα των τριών πυραμίδων της Γκίζας. Έφτασε αρκετά κοντά, αφού για τις πυραμίδες του χρειάστηκε σχεδόν τα δύο τρίτα της πέτρας που χρειάστηκαν για τις τρεις πυραμίδες και κάλυψε το 90% της επιφάνειας που είχαν καλύψει αυτές. Μία ολοφάνερη διαφορά είναι ότι και το σχέδιο αλλά και η όλη κατασκευή τους ήταν πολύ άτεχνη συγκρινόμενη με την εργασία που είχε γίνει στην περιοχή της Γκίζας.

Στην περίοδο που ακολούθησε την βασιλεία του Σενεφρού, στις αρχές της τέταρτης Δυναστείας, φαίνεται ότι οι αιγύπτιοι αρχιτέκτονες με κάποιον περίεργο τρόπο ξεπέρασαν αυτομάτως όλα τα κατασκευαστικά τους προβλήματα και τις δυσκολίες και ανέπτυξαν μία απίστευτη για την τότε αλλά και για τη σύγχρονη εποχή τεχνολογία, που τους επέτρεψε να κατασκευάσουν τις πυραμίδες της Γκίζας.

Καταρχήν και απ' όσο μπορούμε να γνωρίζουμε από θρύλους και από την εσωτερική φιλολογία, μόνο η μεγάλη πυραμίδα και οι δύο άλλες πυραμίδες της Γκίζας έχουν θαλάμους την επάνω μεριά του εσωτερικού τους, ενώ όλες οι υπόλοιπες έχουν θαλάμους μόνο κοντά στη βάση τους. Κάτι που θα μπορούσε να αποτελεί απομίμηση των θαλάμων της βάσης που υπάρχουν και στις πυραμίδες της Γκίζας. Οι Αιγύπτιοι της εποχής των Δυναστειών, μη γνωρίζοντας την ύπαρξη των πιο υψηλών θαλάμων, δεν συμπεριέλαβαν τέτοιες δομές στις δικές τους πυραμίδες.

Δεύτερον, μόνο οι τρεις πυραμίδες της Γκίζας είναι ευθυγραμμισμένες με ακρίβεια με τον πραγματικό Βορά, που αποτελεί ένδειξη μίας σαφέστατα ανεπτυγμένης επιστήμης στις μετρήσεις της γης, αλλά και στις κατασκευές, χαρακτηριστικά που δεν συναντούμε στις υπόλοιπες πυραμίδες.

Τρίτον, μόνο οι πυραμίδες της Γκίζας χτίστηκαν με υψηλό βαθμό ακρίβειας, κάτι που πλαισιώθηκε με την απαραίτητη επεξεργασία των τεράστιων και μεγάλων σε βάρος ογκόλιθων και που επέτρεψε στις πυραμίδες να φτάσουν σε τόσο μεγάλο μέγεθος, το μεγαλύτερο σε όλη την Αίγυπτο. Στην δεύτερη και στην τρίτη πυραμίδα οι ογκόλιθοι δεν είναι τόσο μεγάλοι και τόσο ακριβώς τοποθετημένοι όσο αυτοί που συναντούμε στη μεγάλη πυραμίδα, αλλά σίγουρα εμφανίζουν το χαρακτηριστικό αυτό με επάρκεια, ώστε να αποτελούν κι αυτοί ένα δείγμα κατασκευής πολύ διαφορετικό από αυτό των άλλων δομών του Νείλου.

Τέταρτον, τα μνημεία της Γκίζας κατασκευάστηκαν με σχέδια τελείως ξένα σε σχέση με άλλες μορφές πυραμίδων. Όπως παρατήρησε ο William R. Fix στο 'Pyramid Odyssey': "Επειδή οι άλλες πυραμίδες αποτελούνται από πολύ μικρότερους ογκόλιθους, κατασκευάστηκαν σαν μία σειρά από κελύφη με πολλούς ενδιάμεσους εσωτερικούς τοίχους ώστε να εξασφαλιστεί η συνοχή της κατασκευής. Οι τρεις πυραμίδες της Γκίζας δεν παρουσιάζουν αυτούς τους ενδιάμεσους τοίχους. Το ίδιο το μέγεθος των ογκόλιθων προσέδιδε την απαιτούμενη σταθερότητα. Αυτό το χαρακτηριστικό αποκαλύπτει μία γενική υπεροχή στην τεχνοτροπία και επίσης υπονοεί μία πολύ υψηλότερη τεχνολογική επάρκεια που δεν την βρίσκουμε πουθενά αλλού".

Και πέμπτον, σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη πυραμίδα που θεωρείται ότι κατασκευάστηκε είτε πριν είτε μετά από τις τρεις πυραμίδες της Γκίζας, καμία από τις τρεις αυτές δεν περιέχει θρησκευτικά σύμβολα ή εικόνες στους εσωτερικούς της θαλάμους.

Σύμφωνα με την συντηρητική άποψη, οι πυραμίδες της Γκίζας κατασκευάστηκαν από τους Φαραώ της τέταρτης Δυναστείας ως τύμβοι. Ωστόσο, τα σώματα των Φαραώ αυτών δε βρέθηκαν μέσα σ' αυτές. Ο βασιλικός θάλαμος της μεγάλης πυραμίδας ανακαλύφθηκε ότι ήταν εντελώς άδειος όταν ανοίχτηκε, ενώ η πέτρινη σφραγισμένη θήκη ήταν εντελώς άδεια. Στον θάλαμο του Belzoni κάτω από τη δεύτερη πυραμίδα, βρέθηκε μία πέτρινη θήκη παρόμοια με αυτή της μεγάλης πυραμίδας, αλλά επίσης δεν περιείχε κανένα σώμα. Το 1878 ήρθε στο φως μία σαρκοφάγος που περιείχε μία μούμια και που βρέθηκε στην τρίτη πυραμίδα. Αν και η σαρκοφάγος μαζί με τη μούμια χάθηκαν στη θάλασσα κατά τη διάρκεια της μεταφοράς τους στο βρετανικό Μουσείο, είχαν παρθεί δείγματα από αυτές και όταν αναλύθηκαν αργότερα με τον ραδιενεργό άνθρακα, βρέθηκε ότι προερχόντουσαν από μία αρκετά μεταγενέστερη εποχή, δηλαδή πριν από 2000 με 2500 χρόνια από σήμερα.

Γίνεται όλο και περισσότερο φανερό ότι οι τρεις Φαραώ που θεωρήθηκε πως έχτισαν τις πυραμίδες, στην πραγματικότητα έδωσαν μονάχα το όνομά τους σ' αυτές, εγκαταλείποντας την ιδέα να φτιάξουν παρόμοιες κατασκευές, όπως είχε προσπαθήσει ο Σενεφρού πριν απ' αυτούς. Υπάρχουν αρκετές μικρότερες πυραμίδες γύρω από τις τρεις μεγάλες, οι οποίες πιθανότατα είχαν κατασκευαστεί από τους Φαραώ, αλλά σήμερα έχουν γίνει σχεδόν συντρίμμια λόγω της σημαντικά κατώτερης κατασκευής τους.

Με τον Μικερίνο η τέταρτη Δυναστεία έφτασε στο τέλος της και στην αρχή της πέμπτης Δυναστείας αναγκαζόμαστε να πιστέψουμε, σύμφωνα με τους ιστορικούς, ότι οι Αιγύπτιοι ξαφνικά γύρισαν πίσω στις παλαιότερες κατασκευαστικές και σχεδιαστικές τους μεθόδους, υιοθετώντας πολύ κατώτερες τεχνικές από αυτές που είχαν χρησιμοποιηθεί για τις πυραμίδες της τέταρτης Δυναστείας. Ο πρώτος Φαραώ, ο Σεπεσκάφ, στην πραγματικότητα δεν κατασκεύασε τίποτε περισσότερο από ένα μαστάμπα για την τοποθεσία ταφής του. Ακολουθήθηκε από τον Ουσερκάφ, του οποίου η πυραμίδα ήταν τόσο κακότεχνη, ώστε σήμερα αποτελεί μονάχα έναν σωρό από ερείπια. Το ίδιο συνέβη και με τις τρεις πυραμίδες που χτίστηκαν κατά τη διάρκεια της βασιλείας των Σαχουρέ, Νισβερέ και Νεφερικαρέ στο Abu Sir και που το μέγεθός τους δεν συγκρινόταν με αυτό των πυραμίδων της Γκίζας. Αυτές οι πυραμίδες σήμερα είναι επίσης συντρίμμια. Το ίδιο μπορεί να διαπιστωθεί για τα μνημεία που κατασκευάστηκαν από την έκτη μέχρι την δέκατη τρίτη Δυναστεία, μετά από την οποία εγκαταλείφθηκε η τακτική της κατασκευής πυραμίδων. Στο σύνολό τους μετά την τέταρτη Δυναστεία χτίστηκαν 23 μεγάλες πυραμίδες και σε κάθε μία περίπτωση η κατασκευή τους ήταν πολύ κατώτερη από απόψεως σχεδίασης, υλικού και διατήρησης στον χρόνο. Εύλογο θα ήταν συνεπώς να αναρωτηθούμε, αν οι με τέτοια υπεροχή κατασκευασμένες τρεις πυραμίδες χτίστηκαν πράγματι κατά τη διάρκεια της τέταρτης Δυναστείας, τι συνέβη σε εκείνη την εντυπωσιακή τεχνολογία και τεχνογνωσία; Γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε ξανά από τότε ούτε καν σε μία από τις μεταγενέστερες πυραμίδες;

Ο συγγραφέας William R. Fix συμπέρανε: "οι πολλαπλές θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ των μεγάλων πυραμίδων της Γκίζας και των υπολοίπων πυραμίδων της Αιγύπτου υποδεικνύουν ότι δεν ισχύει η κρατούσα θεωρία για τη χρονολόγησή τους. Αλλά αν δεν προέρχονται από τη δυναστική Αίγυπτο, υπάρχει μόνο μία κατεύθυνση που μπορούν να μετακινηθούν χρονολογικά: πίσω στο παρελθόν".

Στην πραγματικότητα, οι πυραμίδες της Γκίζας δεν αποτέλεσαν ποτέ ένα αναπόσπαστο τμήμα της εξέλιξης των αιγυπτιακών πυραμίδων. Αντίθετα, υπήρχαν εκεί από την αρχή και η επίδρασή του έδωσε έμπνευση για την κατασκευή όλων των υπολοίπων πυραμίδων που χτίστηκαν στις Δυναστείες κατά μήκος του Νείλου.

Μετάφραση - Απόδοση - Σχολιασμός: ESOTERICA.gr

Σχεδόν όλοι οι λαοί χρεώνουν στους θεούς τους τον πολιτισμό και όχι μόνο οι λαοί της προκολομβιανής Αμερικής και της αρχαίας Αιγύπτου. Δηλαδή το στοιχείο αυτό είναι πολύ κοινό ως δομή σκέψης στον αρχαίο άνθρωπο που κάλλιστα μπορεί να προκύψει ανεξάρτητα χωρίς ένας λαός να επηρεάσει πλήθος άλλων.

Θέλω να σταθώ όμως λίγο σε αυτό που γράφεις για τους λευκούς θεούς στο Μεξικό και στο Περού. Θα πιάσω πρώτα το Περού αφού προφανώς αναφέρεσαι στους Ινκας και τον λευκό, ψηλό γενειοφόρο θεό Βιρακότσα και τους γιούς του (Βιρακότσα κι αυτοί). Κατ'αρχήν πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει κανένας καταγεγραμμένος μύθος πριν την ισπανική κατάκτηση του 1532-1534 μ.Χ.
Ο,τι γνωρίζουμε για αυτό που αποκαλούμε "μυθολογία των Ινκας" προέρχεται από μεταγενέστερους Ισπανούς χριστιανούς χρονικογράφους και λιγότερο από επίσης μεταγενέστερους ισπανομαθείς ιθαγενείς των Ανδεων που πληροφόρησαν όχι ιδιαίτερα αντικειμενικά τους Ισπανούς για τους μύθους, την καταγωγή, τις ιστορίες των δυναστειών τους και το παρελθόν του πολιτισμού τους γενικότερα. Οι διασωθέντες μύθοι λοιπόν καταγράφτηκαν είτε σε περγαμηνές είτε με το σύστημα "κιπού", δηλαδή ένα σύστημα κομποδεμένων σπάγγων το οποίο ήξεραν να ερμηνεύουν μόνο οι λεγόμενοι "κιπουκαμαγιόκ", οι υποτιθέμενοι "ειδικοί" κομποδέτες (χεχε...) με τρόπο που ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει πλήρως!
Και λέω όχι ιδιαίτερα αντικειμενικά διότι οι "ερμηνευτές" των μύθων, ειδικά μέσω του συστήματος "κιπού" έβρισκαν μια καλή ευκαιρία τροποποιήσεων, διαστρεβλώσεων και εμπλουτισμού των μύθων για λόγους πολιτικούς και προσωπικούς λόγους. Για παράδειγμα ένας ιθαγενής ερμηνευτής "κιπού" μπορούσε να αναπλάσει αριστοτεχνικά μια γενεαλογική ιστορία προκειμένου να προβάλλει στους Ισπανούς τη δική του γενιά σε καλύτερη θέση.
Τα κηπού ήταν κάπως έτσι: http://en.wikipedia.org/wiki/File:Quipu.png

Από την άλλη, οι Ισπανοί συγγραφείς προσπαθούσαν συχνά να παρουσιάσουν τους Ινκας ως τυρρανικούς ηγεμόνες στα πλαίσια μιας προσπάθειας "νομιμοποίησης" της αποικιοκρατείας τους.

Επανερχόμενος στον ψηλό γενειοφόρο θεό Βιρακότσα (ή Ουιρακότσα), παρατηρούμε μια ύποπτη ομοιότητα με την χριστιανική "
Αγία Τριάδα", αφού στην ουσία ο Βιρακότσα παρουσιάζεται ως τριάδα μαζί με τους δύο γιους του (οι τρεις Βιρακότσα με λίγα λόγια). Το δεύτερο κοινό στοιχείο που βρωμάει μεταγενέστερη χριστιανική επιρροή είναι ότι ο δημιουργός Βιρακότσα καταστρέφει το ανθρώπινο είδος με κατακλυσμό από τον οποίο σώζεται ένας άντρας και μια γυναίκα. Το τρίτο στοιχείο που μας παραπέμπει σε επιρροή από τον ισπανικό καθολικισμό είναι η έντονη πίστη δύο σπουδαίων ιθαγενών χρονικογράφων, συγκεκριμένα των Πατσακούτι Γιάνκι και Γκουαμάν Πόμα ότι ο Βιρακότσα ήταν ο Απόστολος Θωμάς (σύμφωνα με τον πρώτο) και ο Αγιος Βαρθολομαίος (σύμφωνα με τον δεύτερο)!!!

Και οι δύο συγγραφείς είχαν υιοθετήσει τα χριστιανικά πιστεύω και πάσχιζαν να αποδείξουν στους Ισπανούς κατακτητές τους ότι οι πρόγονοί τους γνώριζαν το θεό των χριστιανών τον οποίο και πίστευαν με εξαίρεση όσους είχαν παραπλανήσει οι Ινκας βασιλιάδες κηρύσσοντας την ειδωλολατρία παράλληλα με τον σεβασμό προς τις προγονικές μούμιες προ της άφιξης των Ισπανών. Οι Ισπανοί χρονικογράφοι από τη μεριά τους θέλησαν να βρουν στις Ανδεις ομοιότητες με τα δικά τους πιστεύω και πιθανώς είχαν την τάση να συναγάγουν τέτοιες "ομοιότητες" από τις περιγραφές των Ινκας εντάσσοντάς τα στα δικά τους ερμηνευτικά σχήματα, επηρεασμένα από τον καθολικισμό τους. Αυτό γινόταν αφενός για να αισθάνονται οι ίδιοι μεγαλύτερη οικειότητα σε ένα ξένο ειδωλολατρικό περιβάλλον αλλά και για να προσελκύσουν αποίκους που οπωσδήποτε θα ένιωθαν με τη σειρά τους πιο άνετα σε μια χώρα που εν τέλει δεν θα ήταν τόσο μακριά από τα χριστιανικά ιδεώδη. Την εποχή εκείνη υπήρχαν πολλά συγκλίνοντα συμφέροντα και από τις δύο πλευρές που μπορούν να μας οδηγήσουν στο συμπερασμα ότι ο μύθος του δημιουργού Βιρακότσα οφειλε πολλά στην επιρροή του ισπανικού καθολικισμού, αν και δεν μπορεί προς το παρόν να αποδειχθεί με αδιαμφισβήτητο τρόπο. Θα ήταν όμως και εντελώς απίθανη η απουσία οποιασδήποτε αλληλεπίδρασης που θα περιέπλεκε την αξιοπιστία των μυθικών περιγραφών.

Ας πιάσω τώρα την περίπτωση της υποδοχής των Κοκινσταδόρων ως θεούς στο Μεξικό. Μάλλον αναφερεσαι στη γνωστή περίπτωση του μύθου του Αζτέκου θεού Κετζαλκοάτλ τον οποίο υποτίθεται περίμεναν να επιστρέψει για να τους καταστρέψει. Ο Αζτέκος βασιλιάς πίστεψε εσφαλμένα ότι η εισβολή του Κορτέζ με τον στρατό του ήταν η επιστροφή του Κετζαλκοάτλ και των θεών, με αποτέλεσμα να τους υποδεχτεί στην πολη βγάζοντας έναν τιμητικό προς τον Κορτέζ λόγο καλωσορίσματος.

Κι εδώ προκύπτει το ίδιο πρόβλημα με τους Ινκας. Οι αναφορές αυτές προέρχονται από μεταγενέστερες πηγές, αφού κατακτήθηκε η αζτεκική αυτοκρατορία από τους Ισπανούς. Οι πηγές για την εν λόγω προφητική πεποίθηση είναι κυρίως Ισπανικές χωρίς να γνωρίζουμε αν πραγματικά οι Αζτέκοι πίστευαν σε κάποια επιστροφή του Κετζαλκοάτλ πριν επέλθει η συνύπαρξη με τους Ισπανούς κατακτητές. Ο τιμητικός λόγος του Αζτέκου βασιλιά (αν πράγματι ειπώθηκε) αν και δεν αναφέρεται ρητά στον Κετζαλκοάτλ, πρέπει να παρερμηνεύτηκε ως σχετιζόμενος με αυτόν. Φαίνεται μάλιστα ότι η ευρεία διάδοση της ταύτισης Κετζαλκοάτλ-Κορτέζ ενισχύθηκε από δεισιδαίμονες φραγκισκανούς συγγραφείς χιλιαστικών αντιλήψεων, μερικοί από τους οποίους πίστευαν ότι η Αμερική είχε γνωρίζει το Ευαγγέλιο από τον Αγιο Θωμά(!) σε παλαιότερες εποχές και διέκριναν "χριστιανικά στοιχεία" στις ντόπιες ειδωλολατρικές θρησκείες.

Οι ενδιαφερόμενοι ας κοιτάξουν στο παρακάτω link
http://en.wikipedia.org/wiki/Quetzalcoatl
(το απόσπασμα είναι το Belief in Cortés as Quetzalcoatl and the fall of Tenochtitlan).

Since the sixteenth century it has been widely held that the Aztec Emperor Moctezuma II initially believed the landing of Hernán Cortés in 1519 to be Quetzalcoatl's return. This has been questioned by ethno-historian Matthew Restall (and a great majority of others) who argues that the Quetzalcoatl-Cortés connection is not found in any document that was created independently of post-Conquest Spanish influence, and that there is little proof of a pre-Hispanic belief in Quetzalcoatl's return.......
Historian Matthew Restall concludes that: "The legend of the returning lords, originated during the Spanish-Mexica war in Cortés' reworking of Moctezuma's welcome speech, had by the 1550's merged with the Cortés-as-Quetzalcoatl legend that the Franciscans had started spreading in the 1530's." (Restall 2001:114 )

Το συμπέρασμα στο τέλος του αποσπάσματος για την μη αποδοχή της αυθεντικότητας των περιγραφών από τους περισσότερους σύγχρονους ιστορικούς είναι ενδεικτικό της συνολικής αναξιοπιστίας της πληροφορίας για την πεποίθηση περί επιστροφής θεών από τα δυτικά.

Some scholarship still maintains the view that the Aztec Empire's fall may be attributed in part to the belief in Cortés as the returning Quetzalcoatl, notably in works by David Carrasco (1982) and H. B. Nicholson (2001 (1957)). However, a majority of modern Mesoamericanist scholars such as Matthew Restall (2003), James Lockhart (1994), Susan D. Gillespie (1989), Camilla Townsend (2003a, 2003b), Louise Burkhart, Michel Graulich and Michael E. Smith (2001) among others, consider the "Quetzalcoatl/Cortés myth" as one of many myths about the Spanish conquest which have risen in the early post-conquest period.

quote:

---

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝ3

4) καποιες γενειοφορες κεφαλες που βρεθηκαν στην Αμερικη με μη ινδιανικα χαρακτηριστικα...

---

quote:

---

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝ3

στην πανω αναρτηση στη 2η απεικονιση υπαρχει ο Ιτζαμνα, γενειοφορος λευκος που εφερε τον πολιτισμο στους Μαγια ερχομενος με πλοιο απο την ανατολικη θαλασσα (δηλαδη τον Ατλαντικο Ωκεανο)...

στην 3η και 4η φωτο που ειναι η μια διπλα στην αλλη υπαρχει ο ημιθεος λευκος γενειοφορος Κετζαλκοατλ που εφερε τον πολιτισμο στους Τολτεκους και που την παραδοση του υιοθετησαν απ'αυτους οι Αζτεκοι..

προσεξτε τωρα στις κατωθι φωτο την ομοιοτητα αναμεσα στο γενακι του λευκου γενειοφορου Ιτζαμνα των Μαγιας με το γενακι του εκπολιτιστη γενειοφορου Θεου των Αιγυπτιων Οσιρη...

---

Αρίστο, αρχικά πρέπει να δώσεις πιο συγκεκριμένες πληροφορίες για τα ευρήματα, όπως οι ακριβείς χρονολογίες των ευρημάτων και οι πηγές από τις οποίες παρουσιάζεις τις φωτογραφίες. Ειδικά οι χρονολογίες είναι σημαντικό στοιχείο διότι καθορίζει την προκολομβική προέλευση του ευρήματος εκμηδενίζοντας τις πιθανότητες ισπανικής επιρροής (λόγου χάριν οι ντόπιοι να εμπνεύστηκαν τα γένια από τα χαρακτηριστικά των Ισπανών). Από τις φωτογραφίες σου, το μόνο εύρημα που μπορεί να χρονολογηθεί με βεβαιότητα πριν την επαφή με την Ευρώπη, είναι η κεφαλή των Ολμέκων αλλά κι εκεί κρατώ τις επιφυλάξεις μου διότι δεν έχω επιβεβαιώσει το εύρημα από το Trez Zapotez.

Σε μια σχετική ιστοσελίδα βρίσκω διαφορετικά ευρήματα, όπως τις χωρίς γένια κεφαλές με τα παχιά χείλη που μερικοί αφροκεντριστές αφελώς ταυτίζουν με νέγρους μετανάστες.
http://www.latinamericanstudies.org/tres-zapotes-1.htm

Δώσε την ιστοσελίδα αν έχεις την καλοσύνη απ'όπου πήρες το εύρημα με τα "γένια" προς καλύτερη αξιολόγηση...

Συνεχίζοντας την επιχειρηματολογία μου θα σταθώ λίγο περισσότερο στα υποτιθέμενα "γένια" και "μούσια" που υποστηρίζεις ότι χαρακτηρίζουν τα αμερικάνικα αγάλματα. Πρώτα όμως έχω να κάνω δύο ακόμα ερωτήσεις:

1)Σε ποια πηγή βρήκες ότι ο Ιντζάμνα αναφέρεται ως λευκός γενειοφόρος εκπολιτιστής θεός ερχομενος με πλοιο απο την ανατολικη θαλασσα (δηλαδη τον Ατλαντικο Ωκεανο)και ποια η χρονολογία της?

2)Σε ποια πηγή βρήκες ότι ο ημιθεος λευκος γενειοφορος Κετζαλκοατλ εφερε τον πολιτισμο στους Τολτεκους που υιοθέτησαν οι Αζτέκοι και ποια η χρονολογία της?

Τα ερωτήματα τα κάνω λόγω κάποιων πρώτων αντιφάσεων που βρίσκω εξαρχής στις πληροφορίες που καταθέτεις, βασιζόμενος κατά την άποψή μου σε επιφανειακή προσέγγιση με απλοϊκή αιτιολόγηση.

Για παράδειγμα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι οι ίδιοι οι Τολτέκοι δεν άφησαν γραπτά κείμενα, ενώ δεν έχει επιβεβαιωθεί ούτε η ιστορικότητά τους.

http://www.native-languages.org/toltec.htm

The Toltecs were a legendary civilization of ancient Mexico. According to Aztec oral and written history, they were the ancestors of the Aztecs (though some scholars believe they were a mythological race rather than a distinct civilization.) The Toltec language has not survived; if the Toltecs were real people rather than mythological, then their language was probably a precursor to the Nahuatl language of the Aztecs. Unlike the Aztecs, the Toltecs did not have a writing system of their own.

Ούτε μπορούμε να αγνοήσουμε ότι η αρχαιότερη μορφή του Κετζαλκοάτλ τον παρουσιάζει ως ερπετόμορφο θεό και όχι ως λευκό γενειοφόρο άνδρα. Αλλωστε και το ίδιο το όνομα του θεού σημαίνει "ερπετό με φτέρωμα" που δεν έχει καμία σχέση με λευκούς γενειοφόρους εκπολιτιστές. Οι ειδικοί στη Μεσομαερικανικη αρχαιολογία αναγνωρίζουν την προέλευση του συγκεκριμένου θεού στις παλαιότερες ερπετομορφες φιγούρες της Μεσοαμερικής..

http://en.wikipedia.org/wiki/Feathered_Serpent_%28deity%29

http://en.wikipedia.org/wiki/Quetzalcoatl

Πολύ περίεργο που ο όνομά του και οι προγονικές απεικονίσεις του δεν έχει σχέση με τα χαρακτηριστικά των υποτιθέμενων γενειοφόρων εκπολιτιστών...δε νομίζεις?

Συνεχίζοντας την κριτική μου στις θέσεις σου φίλε μου Αρίστο, βλέπω ότι και ο Itzamna αφενός δεν είναι ο μόνος εκπολιτιστής(βασικά είναι περισσότερο θεός-δημιουργός), αφού τον ρόλο επωμίζονται πλείστες θεότητες του πανθέου των Μάγια, αλλά και σε απεικονίσεις της κλασικής Μάγια περιόδου (300-900μ.Χ.) ο Itzama απεικονίζεται και χωρίς αυτό το "μουσάκι".

Αρα μήπως δεν ήταν τόσο σοβαρό στοιχείο με την έννοια ότι οι εκπολιτισμένοι θα διατηρούσαν στο ακέραιο την εικονoγραφία των υποτιθέμενων παναρχαιων σεβαστών εκπολιτιστών τους? Μήπως δεν είναι πραγματικό μουσάκι, αλλά κάτι άλλο?

Με αφορμή το τελευταίο αυτό σχόλιο θέλω να επισημάνω ότι ένα συχνό φαινόμενο στην Μεσοαμερικάνικη εικονογραφία και τον σωματικό καλλωπισμό είναι τα πολλά στολίδια από φτερά, πούπουλα, κοσμήματα κτλ, που κάλυπταν ένα μεγάλο μέρος του κεφαλιού του απεικονιζόμενου ή ακόμα και πραγματικών προσώπων. Π.χ. ήταν σύνηθες σε σπουδαίους Αζτέκους μαχητές να φορούν εξέχοντα μακρόστενα σκουλαρίκια στα χείλη που κρέμονταν και κάτω από το σαγόνι.

Επίσης υπάρχει ρητή περιγραφή μεσοαμερικάνικων κειμένων ότι το επίμαχο μουσάκι ή η γενιάδα δεν ήταν στην πραγματικότητα αληθινά γένια αλλά στόλισμα με πούπουλα ή φτερά..

http://en.wikipedia.org/wiki/Viracocha
http://en.wikipedia.org/wiki/Bochica

The "Anales de Cuauhtitlan" is a very important early source which is particularly valuable for having been originally written in Nahuatl. The Anales de Cuauhtitlan describes the attire of Quetzalcoatl at Tula:

"Immediately he made him his green mask; he took red color with which he made the lips russet; he took yellow to make the facade; and he made the fangs; continuing, he made his beard of feathers... " (Anales de Cuauhtitlan., 1975, 9.)"

In this quote the beard is represented as a dressing of feathers, fitting comfortably with academic impressions of Mesoamerican art. The connotation of the word 'beard' by Spanish colonizers was grossly abused as foundation for embellishment and fabrication of an original European influence in Mesoamerica.

Interestingly, not one cultural representation of either of these gods, painted, sculpted, et cetera, show them bearded in any sense the Spanish colonizers believed they would have been.

Interestingly, not one cultural representation of either of these gods, painted, sculpted, et cetera, show them bearded in any sense the Spanish colonizers believed they would have been. No evidence in the abundance of Mesoamerican art are their signs of European influence, most stridently ruled out by the likenesses they gave themselves and their gods.[2]
There have been questions on the authenticity of the preserved stories, and to what level they have been corrupted by the beliefs and imagery incorporated by Spanish Christian missionaries and monks who first chronicled the native legends.[3]

Μάλλον αυτοί οι Ισπανοί συγγραφείς που διατήρησαν τις παραδόσεις των Μεσοαμαρικάνικων λαών, έχουν παραποιήσει αισθητά τις ιστορίες των ντόπιων και παρεμηνεύσει αρκετά δεδομένα. Και προφανώς...άλλο ένα φυσικό μουσάκι σε μια Αιγυπτιακή θεότητα και άλλο μια διακόσμηση του σαγονιού από φτερά και πούπουλα σε πολύ μεταγενέστερους χρονικά πολιτισμούς όπως αυτοί της Μεσοαμερικής των οποίων η καταβολή δείχνει διαφορετική.

Παραπλήσια διακοσμητικά θέματα με φτερά και πούπουλα γύρω από το στόμα και το σαγόνι, μπορούμε να δούμε σε απεικονίσεις του Κετζαλκοάτλ και σε άλλες φιγούρες της Μεσοαμερικάνικης τέχνης. Ενδεικτικά ας δούμε τις παρακάτω φωτογραφίες...

Ο Εχεκάτλ-Κετζαλκοάτλ με το διακοσμητικό φτέρωμα να προεξέχει κάτω από τη μάσκα...

Το ίδιο κι εδώ. Πολύ δύσκολα θα θεωρούσαμε γένια το σχήμα γύρω από τη μάσκα στο σημείο του στόματος και του σαγονιού.

Γλυφή του Εχεάτλ-Κετζαλκοάτλ όπου φαίνονται ακόμα καλύτερα τα πούπουλα/φτερά στην περιοχή στόματος-σαγονιού.

Αζτέκος πολεμιστής με σκουλαρίκια κρεμαστά στα χείλη

Τοιχογραφία βασιλιά των Μάγια. Προφανώς κι εδώ το μυστηριώδες αντικείμενο στο σαγόνι είναι κάποιο διακοσμητικό από φτερά, μια συνήθεια με την οποία είχαν πραγματικό φετίχ οι Μάγια και οι Αζτέκοι αξιωματούχοι, πολεμιστές και βασιλείς, με τα οποία εμπλούτιζαν και τις αναπαραστάσεις των θεοτήτων τους.

http://arts.osu.edu/3news_events/b_featured_events/featured_events_wi07/maya.html

Να προσθέσω ότι αν βασιστούμε μόνο σε επιφανειακές απεικονίσεις χωρίς να ερευνήσουμε το background (φιλολογικό και αρχαιολογικό) των εξεταζόμενων μορφών μέσα απο το συνολικό πολιτισμικό και ιστορικό φάσμα των κοινωνιών στις οποίες ανήκουν μπορεί να παρερμηνεύουμε τα δεδομένα, καταφεύγοντας σε απλοϊκές, παραπλανητικές αντιλήψεις.

Επί παραδείγματι, αν κάποιος δει την ακόλουθη απεικόνιση του θεού Chaak των Μαγια (θεότητα της βροχής), μπορεί να πιστέψει προς στιγμήν ότι βλέπει μουστάκια και συνεχίζοντας τον συλλογισμό του να υποθέσει μια επισκεψη από παλαιότερους επισκέπτες με εκπολιτιστικό ρόλο από ανατολικές περιοχές.

Ωστόσο αν ασχοληθεί βαθύτερα με την ιστορία της απεικονιζόμενης θεότητας θα διαπιστώσει ότι από το ιστορικό των απεικονίσεων παρουσιαζόταν με παραμορφωμένο, τερατώδες, μη ανθρώπινο πρόσωπο στο οποίο προεξείχαν κυνόδοντες.

Ομολογώ βέβαια ότι το ανωτέρο παράδειγμα δεν είναι και το καλύτερο δυνατό, αλλά σε γενικές γραμμές νομίζω ότι έγινε κατανοητό το point μου. Απαιτείται εξονυχιστική μελέτη ολόκληρου του φάσματος των ιστορικοαρχαιολογικών δεδομένων ενός τεράστιου και πολυποίκιλου πολιτισμικού ορίζοντα όπως της Μεσοαμαρικής αλλά και αυτού των Ανδεων στη Νότια Αμερική. Για να έχει κάποια πιθανότητα αλήθειας ένας καινοφανής ισχυρισμός, πρέπει ο εκφραστής του να κατέχει πλήρως όλη εκείνη την απαραίτητη επιστημονική γνώση γύρω από τους πολιτισμούς που εξετάζει. Επιπροσθέτως απαιτείται σαφής γνώση της χρονολογίας των διαθέσιμων πηγών, της ταυτότητας των συγγραφέων καθώς και προσδιορισμός του φυσικού, κοινωνικού, πολιτικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος στο οποίο καταγραφτηκαν οι μαρτυρίες τους, διότι οι ανθρώπινες μαρτυρίες δεν πρέπει να ερμηνεύονται έξω από αυτό. Ειδάλλως η έρευνά μας μάλλον απομακρύνεται από την πραγματικότητα παρά την προσεγγίζει ικανοποιητικά.

Θα μπορούσα να εκφράσω πρόσθετες αντιρρήσεις στην υπόθεση του φίλου Αριστοτέλη. Π.χ. αν υπήρχε κοινός παναρχαιος εκπολιτιστής των δύο περιοχών, τότε γιατί στο ενδιάμεσο κομμάτι της δυτικής Αφρικής-Ιβηρικής δεν προώθησε "όμοια" πολιτισμικά χαρακτηριστικά? Γιατί δηλαδή δεν βρίσκουμε και στο τεράστιο κομμάτι της δυτικής Αφρικής και Ιβηρικής χερσονήσου θεότητες με μουσάκια, γένια, ραβδιά και σκήπτρα, παρόμοιες πυραμιδοειδείς κατασκευές με τεράστιους ογκόλιθους και τα συναφή? Το εκπολιτιστικό έργο των Ατλάντων ήταν επιλεκτικό ή υπήρξε κάποιου είδους αδυναμία?
Επιπροσθέτως, γιατί να θεωρήσουμε ότι οι φωτογραφίες με τα υποτιθέμενα γένια οφείλονται σε παναρχαιους γενειοφόρους εκπολιτιστές και όχι σε υποθετικές προκολομβιανές επαφές με κάποιους αρχαίους και μεσαιωνικούς λαούς της Ευρώπης (Κέλτες, Ρωμαίους, Ελληνες, Φοίνικες, Βίκινγκς) και της Αφρικής (Αραβικά κράτη της βόρειας και δυτικής Αφρικής) που έκαναν εντύπωση στους Ινδιάνους? Δεν υποστηρίζω αυτό το σενάριο και γενικά έχω τεράστιες επιφυλάξεις για όσα κατά καιρούς ακούγονται σχετικώς, πλην του αποδεδειγμένου οικισμού των Βίκινγκς στην Αμερική (αλλά πολύ βορειότερα από τη Μεσοαμερική). Ομως σε σύγκριση με τους μυθικούς Ατλαντες είναι λογικότερο σενάριο (λογικό...τέλος πάντων). Ακόμα και οι Πορτογάλοι φημολογείται στην πιάτσα ότι γνώριζαν κάποια εδάφη της Αμερικής αλλά τα κρατούσαν κρυφά πριν την εποχή του Κολόμβου...

Τέλος, τι απέγινε αυτός ο εκπολιτιστής? Εξαφανίστηκε από προσώπου γης? Αφομοιώθηκε από τους υποδεέστερους "μαθητές" του? Λογικότερο δεν θα ήταν εφόσον διέθετε τέτοια μεγάλη δυναμική, να εξουσιάζει μέχρι και τα ιστορικά χρόνια αυτούς τους λαούς, έχοντας αλλάξει τον ρου της παγκόμιας ιστορίας?

Εν πάσει περιπτώσει, έχω ήδη μακρηγορήσει πολύ. Η γνώμη μου είναι ότι αυτά που παρουσιάζονται ως μούσια και γένια, είναι καλλωπιστικά μοτίβα με φτερά, πούπουλα και διάφορα κοσμήματα που αποδεδειγμένα προτιμούσαν στον καλλωπισμό και στην τέχνη τους οι λαοί της Μεσοαμερικής. Οι περισσότερες απεικονίσεις των αυτόχθονων μεσοαμερικάνικων και νοτιομερικανικων θεοτήτων δεν έχουν γένια και μούσεια. Ως ένα βαθμό συνέβαλλε στην παρεξήγηση η επιρροή των Ισπανών συγγραφέων της Μεσοαμερικάνικης ιστοριογραφίας και μυθολογίας η οποία δεν διασώζει στην γνήσια αρχέγονη μορφή τους τις αντιλήψεις και τα πιστεύω των αυτόχθονων λαών, αλλά τα έχει παραποιήσει άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο. Δεν μπορεί να θεμελιωθεί η υπόθεση περί κοινού παναρχαιου εκπολιτιστή της Αιγύπτου και της Αμερικής πάνω στα παρουσιαζόμενα στοιχεία, ειδικά στις υποτιθέμενς γενιάδες και τα μούσια.

quote:

---

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝ3

ιδιο μουσακι, ιδια ραβδακια...

---

Εντάξει, δεν τα λες και ίδια. Στο φινάλε είναι αναμενόμενο να κατέχει τέτοιου είδους σύμβολα εξουσίας ένας ηγεμόνας(εννοώ τα ραβδάκια).

Lost in Necropolis

La ville de la mort

Edited by - Agnostic on 18/07/2010 17:57:23

Πρόβλημα σου...Εσύ κάνεις τον ισχυρισμό, εσύ οφείλεις να τον αποδείξεις...Να ξέρεις ότι όλες ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ οι επστημονικές θεωρίες δίνουν ένα τρόπο να τις διαψεύσεις είναι δηλαδή όπως λέμε στα αγγλικά falsifiable. Μπορώ να προτείνω έναν τρόπο...Να μου δείξεις έναν άνθρωπο που μπήκε στην πυραμίδα και θεραπεύτηκε από κάποια ασθένεια...Βέβαια εδώ θα συγκρουστείς με το άλλο παραμύθι της "κατάρας των Φαραώ" χεχεχε

Και έρχομαι να απαντήσω το δεύτερο που λες...

quote:

---

η οργονη δεν μπορει να αναστησει εαν εχει φυγει το διπλο, μπορει ισως να παρατεινει τη ζωη αν χρησιμοποιηθει σωστα η μπορει να θεραπευσει...

---

αρχηγε εγω σου ξαναλεω οτι δεν παω να αποδειξω τιποτα κι οτι διατυπωνω σεναριο, υποθετικη απαντηση σε ερωτηση σου γιατι παιδευοντουσαν με τετοια αγκωναρια...

για ποιον με περασες; για τον αναστημενο Τεχουτι;

quote:

---

Και τότε ΓΙΑΤΙ έβαζαν τους...νεκρούς εκεί; Τους είπε ψέμματα ο προηγμένος πολιτισμός; Η' μήπως ο προηγμένος πολιτισμός δεν ήταν και τόσο προηγμένος αλλά ήταν οι ίδιοι οι Αιγύπτιοι με τις θρησκευτικές προλήψεις τους;

---

Μια χαρά Αρίστο, ελπίζω κι εσύ.

Πάντως δεν θυμάμαι να έχουμε ξανακάνει μαζί την κουβέντα για τα μουσάκια και τα γένια των μεσοαμερικανικων αγαλμάτων. Μήπως εννοείς τον OANNHSEA?
Αυτό που είχαμε ξανακουβεντιάσει φευγαλέα ήταν οι αναφορές των μύθων των Ινκας (και μερικών ακόμα λαών χωρίς δικά τους original μυθικά κείμενα αλλά από μεταγενέστερους ιερείς-λόγιους) όπου σου είχα επισημάνει την επικινδυνότητα να τους προσδίδουμε αξία γνήσιων αρχαίων αναμνήσεων τουλάχιστον στο σύνολό τους. Κι αυτό διότι καταγράφτηκαν με την προβληματική διαδικασία που ανέφερα στο προηγουέμενο μακροσκελές ποστ μου.

Η Πυραμιδα του Λουβρου τι σχεση μπορει να εχει με τις αρχες Πυραμιδες? Πρωτα απο ολα ειναι κατασκευασμενη απο αρκετα συγχρονα υλικα (γυαλι και ατσαλι...). Μπορει να ειναι "εντυπωσιακη" αλλα περα του οτι χαλαει το ολο διακοσμο του Λουβρου, δεν σηματοδοτει τιποτα αλλο απο την "υπογεια" εισοδο για το Μουσειο, καθως και για την υπογεια αγορα - καταστηματα που βρισκονται εκει!

ΑΡΑ, απλα και μονο για διακοσμιτικο στοιχειο και τιποτα αλλο

κανεις λαθος... ουτε στο 1/3 δεν την πλησιαζει! Εχω παει 3 φορες, οποτε την εχω δει!

Οποτε, δεν ειναι τιποτα αλλο απο μια "φτηνη" ρεπλικα (λεμε τωρα γιατι σε τιποτα δεν φτανει το μεγαλειο της μοναδικης Πυραμιδας)

ε αυτο λεω και εγω... για Διαστασεις μιλαμε τωρα.... Ουτε στο υψος ουτε στο πλατος ουτε στο μηκος ειναι το ιδιο! Ψαξε το και θα δεις!

Διαφορετικα, θα επρεπε να κατεδαφιστει ολοκληρο το κτιριο του Λουβρου για να χωρεσει η Πυραμιδα στο Κηπο του!