Νέες ανακαλύψεις επιστημόνων της NASA, έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι στο φεγγάρι υπάρχει ακόμη και άργυρος (ασήμι), το οποίο σημαίνει ότι υπάρχει και πολύ περισσότερο νερό από ότι αρχικά πίστευαν ενώ το έδαφος του είναι πλούσιο σε διάφορα στοιχεία.

Οι επιστήμονες μελέτησαν για λογαριασμό της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας περίπου 155 κιλά από τα σωματίδια της σεληνιακής σκόνης, που εκτοξεύτηκαν ψηλά, όταν περίπου πριν από έναν χρόνο, το διαστημικό όχημα LCROSSτης NASA έκανε σκοπίμως ελεγχόμενη πρόσκρουση στην επιφάνεια δορυφόρου με ταχύτητα 9.000 χλμ την ώρα, σε ένα σκιερό κρατήρα, όπου δεν έχει πέσει φως του ηλίου επί δισεκατομμύρια χρόνια.

Μελετώντας λοιπόν αυτά τα σωματίδια, επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το έδαφος του φεγγαριού στους πόλους του εκτός από πολύ παγωμένο νερό, περιλαμβάνει ένα πολύπλοκο μίγμα από ίχνη διαφόρων χημικών στοιχείων, που αποτελείται από υδρογόνο (χρήσιμο για μια μελλοντική σεληνιακή βάση και για τη δημιουργία πυραυλικών καυσίμων), άργυρο (μάλλον σε μικροσκοπικά σωματίδια και όχι σε μορφή κατάλληλη για εξόρυξη), υδράργυρο (η τοξικότητά του μπορεί να προκαλέσει προβλήματα σε μια μελλοντική απόπειρα ανθρώπινης εξερεύνησης του υπεδάφους), αμμωνία, υδροξύλιο, μονοξείδιο και διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο και ελεύθερο νάτριο.

Ένας εκ των επικεφαλών της αποστολής, είπε πως οι αστροναύτες των αποστολών «Απόλλων», που περπάτησαν στο φεγγάρι πριν από δεκαετίες, είχαν βρει όχι μόνο ίχνη αργύρου αλλά και χρυσού στην πλευρά του δορυφόρου που «βλέπει» μόνιμα τη Γη. Όμως η νέα ανακάλυψη στους πόλους, στη μόνιμα σκοτεινή πλευρά, δείχνει ότι το ασήμι είναι εξαπλωμένο παντού, αν και, όπως επεσήμανε ο αμερικανός γεωλόγος, «αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να πάμε να το εξορύξουμε».

Star.gr

Τις προοπτικές και την επιστημονική σημασία των πιθανών ανακαλύψεων που θα φέρουν επανάσταση στην φυσική, στο πλαίσιο των πειραμάτων του μεγάλου επιταχυντή αδρονίων (LHC) του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών (CERN), παρουσίασε ο Δημήτρης Νανόπουλος, ακαδημαϊκός και καθηγητής φυσικής του πανεπιστημίου του Τέξας A&M, σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Ίδρυμα Ευγενίδου.

Ο επιταχυντής, ο οποίος βρίσκεται σε τούνελ σε βάθος περίπου 100 μέτρων κάτω από τα γαλλο-ελβετικά σύνορα, κοντά στη Γενεύη, φιλοδοξεί να ρίξει φως στα μυστήρια της ύλης, με τη βοήθεια 10.000 μαγνητών και 4.000 φυσικών υψηλών ενεργειών, που καθοδηγούν και μελετούν τις συγκρούσεις των σωματιδίων.

Όπως ανέφερε ο κ. Νανόπουλος, ο οποίος είναι από το 2005 εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδας στο CERN, για πρώτη φορά οι επιστήμονες θα κάνουν συγκρούσεις με συνολική ενέργεια-ρεκόρ 14 TeV (ηλεκτρονιοβόλτ). Ένα τόσο υψηλό ενεργειακό επίπεδο, σύμφωνα με τους φυσικούς, θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανακάλυψη μιας σειράς νέων σωματιδίων, όπως το μποζόνιο του Χιγκς ή τα υπερσυμμετρικά σωματίδια, συμπεριλαμβανομένου και του νιουτραλίνο, που θεωρείται -κατά τον κ. Νανόπουλο και άλλους φυσικούς- το πιθανότερο σωματίδιο από το οποίο αποτελείται η σκοτεινή ύλη.

Κατά τον κ. Νανόπουλο, η πιθανή ανακάλυψη των παραπάνω σωματιδίων θα φέρει πιο κοντά την επιστημονική κατανόηση του σύμπαντος μέσα από μια (επιτέλους) ενοποιημένη θεωρία όλων των δυνάμεων στη Φύση.

Ο κ. Νανόπουλος εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι, χάρη στη λειτουργία του μεγάλου επιταχυντή, οι επιστημονικές απόψεις για το σύμπαν θα γίνουν ακόμα πιο τεκμηριωμένες, ενώ επεσήμανε ότι αν τελικά τα πειράματα του CERN δεν φέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αποτυγχάνοντας να βρουν νέα σωματίδια και να επιβεβαιώσουν πειραματικά την υπερσυμμετρία, τότε «αυτό θα αποτελέσει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για την Φυσική, θα προκαλέσει μια μεγάλη κρίση», καθώς θα σημαίνει, όπως είπε χαρακτηριστικά, ότι «πήραμε λάθος δρόμο».

Zougla.gr

Οταν την άνοιξη του 1947 ο 15χρονος βεδουίνος Μοχάμεντ εντ-Ντχιμπ, βοσκός της νομαδικής φυλής Τα'αμιρέ, έφτανε στην είσοδο μιας μικρής σπηλιάς, στις άγονες ορεινές εκτάσεις που υψώνονται πέρα από τις δυτικές ακτές της Νεκρής Θάλασσας, αναζητώντας το χαμένο κατσίκι του κοπαδιού του, δεν φανταζόταν πως πραγματοποιούσε μία από τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ού αιώνα!

Είχε φέρει άθελά του ξανά στο φως τα πρώτα σπαράγματα από τα θρυλικά πια σε ολόκληρο τον κόσμο Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας.

Εχουν περάσει εξήντα τρία χρόνια και χάρη στη βοήθεια της τεχνολογίας, τα 972 γραμμένα σε πάπυρο χειρόγραφα μέσα στο επόμενο διάστημα θα είναι διαθέσιμα όχι μόνο στους ειδικούς και τους μελετητές, αλλά και στους «κοινούς θνητούς», τους χρήστες του Διαδικτύου από κάθε γωνιά του πλανήτη.

Η Ισραηλινή Αρχή Αρχαιοτήτων (ΙΑΑ), που όλα αυτά τα χρόνια έχει αναλάβει τη φύλαξη των ανεκτίμητης ιστορικής αξίας χειρογράφων, σε συνεργασία με το κέντρο έρευνας και ανάπτυξης της Google, σύντομα θα «ανεβάσει» στο Διαδίκτυο σκαναρισμένα αντίγραφα των παπύρων. Η αποτύπωση των χειρογράφων θα επιτευχθεί με την εγκατάσταση μηχανημάτων υψηλής τεχνολογίας στα εργαστήρια της ΙΑΑ.

«Οι εικόνες θα έχουν ακριβώς την ίδια ποιότητα και ταυτόχρονα θα δίνουν την ίδια αίσθηση, όπως όταν παρατηρεί κανείς τα χειρόγραφα από κοντά» είπαν χαρακτηριστικά άνθρωποι της ΙΑΑ προσθέτοντας πως η πρακτική αυτή «θα συμβάλει σε μεγάλο βαθμό και στην άψογη διατήρηση των χειρογράφων».

Γραμμένα στην εβραϊκή, την αραμαϊκή, αλλά και την ελληνική γλώσσα, τα Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας θεωρούνται τα παλαιότερα αντίγραφα της εβραϊκής Βίβλου και περιλαμβάνουν κείμενα -και κοσμικά- που χρονολογούνται από τον 3ο π.Χ. έως και τον 1ο μ.Χ. αιώνα. Μερικά από τα μεγαλύτερα τμήματα των παπύρων αυτών εκτίθενται στο Ισραηλινό Μουσείο της Ιερουσαλήμ.

Espressonews.gr

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα και τις βιβλικές καταστροφές που προκαλεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου στο περιβάλλον περιέγραψαν αναλυτικά οι εκπρόσωποι από 13 μεσογειακές χώρες κατά την διάρκεια του διήμερου συνεδρίου για την κλιματική αλλαγή που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του Έλληνα πρωθυπουργού.

Ο Δημήτρης Λάλας εκπρόσωπος της χώρας μας για το κλίμα και σύμβουλος της υπουργού Περιβάλλοντος, Τίνας Μπιρμπίλη, δηλώνει χαρακτηριστικά πως η θερμοκρασία στην Αθήνα μπορεί να σκαρφαλώσει στους 50ο C σε λίγα χρόνια, η στάθμη της θάλασσας θα ανέβει κατά ένα μέτρο και οι επιπτώσεις στις καλλιέργειες και τον τουρισμό θα είναι μη αναστρέψιμες.

Τη δική του εκτίμηση για το μέλλον των διαπραγματεύσεων μεταξύ των Μεσογειακών χωρών εξέφρασε κατά την διάρκεια των προηγούμενων ημερών, ο - πρώην επίτροπος Περιβάλλοντος - Σταύρος Δήμας. Όπως είπε «η διεθνής συμφωνία δυναμιτίζεται από την αδράνεια των Η.Π.Α.» ενώ χαρακτήρισε σημαντική τη συνεργασία μεταξύ των Μεσογειακών χωρών, οι οποίες θα πρέπει να βρουν μια κοινή συνισταμένη στους διαφορετικούς στόχους που έχει η κάθε μία χωριστά.

Μεγάλο εμπόδιο για την εκπλήρωση των στόχων, παραμένει η χρηματοδότηση των νέων επενδύσεων και μάλιστα σε εποχές ύφεσης και μεγάλης οικονομικής αστάθειας.

Πηγή : ecofinder.gr

Κάποτε υπήρχε η αντίληψη ότι η Σελήνη είναι ξηρή. Αργότερα, οι επιστήµονες είχαν δείγµατα ότι στους κρατήρες που βρίσκονται στους σεληνιακούς πόλους υπάρχει πάγος. Σήµερα, ανακαλύπτουν ότι ολόκληρη η Σελήνη, και όχι µόνο οι πόλοι, καλύπτονται από ένα λεπτό στρώµα νερού.

Πριν από έναν µήνα, ο πύραυλος «LCRΟSS» (Lunar Crater Οbservation and Sensing Satellite) της ΝΑSΑ συνετρίβη σε κρατήρα κοντά στον σεληνιακό Νότιο Πόλο µε ταχύτητα περίπου 9.000 χλµ. την ώρα. Από την πρόσκρουση δηµιουργήθηκε µια τρύπα διαµέτρου περίπου 20 – 30 µέτρων, από την οποία ανέβλυσαν τουλάχιστον 100 λίτρα νερού.

«Πράγµατι, βρήκαµε νερό. Και µάλιστα σηµαντική ποσότητα», αποκαλύπτει στους «Νιου Γιορκ Τάιµς» ο Αντονι Κολέιπριτ, επικεφαλής της αποστολής «LCRΟSS». Την είδηση υποδέχθηκαν µε ενθουσιασµό οι επίδοξοι εξερευνητές που ελπίζουν ότι κάποια στιγµή θα µπορέσουν να εποικίσουν τη Σελήνη, αλλά και οι επιστήµονες που ελπίζουν ότι το παγωµένο νερό, συσσωρευµένο για δισεκατοµµύρια χρόνια στους κρατήρες, συνιστά - ρεκόρ στην ιστορία του ηλιακού συστήµατος. Για περισσότερο από µία δεκαετία, οι αστρονόµοι έχουν ενδείξεις ότι στον πυθµένα αυτών των κρατήρων, που δεν τους βλέπει ποτέ το φως του Ηλιου, υπάρχει πάγος. Η αποστολή «LCRΟSS» αποτελείται από δύο φάσεις: στην πρώτη φάση ο πύραυλος προσκρούει στον κρατήρα Καµπέους (µήκους 100 χλµ. και βάθους 3 χλµ.). Στη δεύτερη φάση ένα µικρό διαστηµόπλοιο καταγράφει τα ευρήµατα.

Οι λάτρεις του Διαστήµατος, που στις 9 Οκτωβρίου έµειναν ξάγρυπνοι για να παρακολουθήσουν το πείραµα, µάλλον απογοητεύτηκαν αφού δεν κατάφεραν να διακρίνουν την προβλεπόµενη βροχή θραυσµάτων. Εντοπίστηκαν ωστόσο σταγονίδια νερού µέσω των αλλοιώσεων στο µήκος κύµατος του φωτός. Οι επιστήµονες οδηγήθηκαν στο ίδιο συµπέρασµα µε βάση και άλλες ενδείξεις και στοιχείων. Επίσης ανακάλυψαν διοξείδιο του άνθρακα, διοξείδιο του θείου, µεθάνιο και ακόµη πιο σύνθετα µόρια µε βάση τον άνθρακα. Οπως και άλλοι κρατήρες κοντά στους Πόλους της Σελήνης, ο Καµπέους βρίσκεται στο απόλυτο σκοτάδι ενώ η θερµοκρασία στο εσωτερικό του φθάνει στους 220°C. «Ολα αυτά είναι εικασίες. Πρέπει να ολοκληρώσουµε την αποστολή για να καταλήξουµε σε ασφαλή συµπεράσµατα», επισηµαίνει ο δρ Κολέιπριτ.

ΤΑ ΝΕΑ

"Τεράστιος αστεροειδής κατευθύνεται προς τη γη. Ημερομηνία ενδεχόμενης σύγκρουσης στις 21 Μαρτίου 2014. Ο αστεροειδής ονομάζεται "2003 QQ47" έχει διάμετρο 1,2 χιλιομέτρων και ζυγίζει 2,6 διεσεκατομμύρια τόνους. Κατευθύνεται προς τη Γη με ταχύτητα που φτάνει τα 30 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο και η ισχύς της πιθανής σύγκρουσης με τη γη θα ισοδυναμούσε με 20 εκατομμύρια φορές την βόμβα της Χιροσίμας."

Η παραπάνω ανακοίνωση δεν έγινε από κάποια τηλεοπτική εκπομπή, περιοδικό ή blog - οπότε θα μπορούσαν όλοι οι "ειδικοί" να την χαρακτηρίσουν καταστροφολογική - αλλά από μια ομάδα Βρεττανών αστρονόμων του προγράμματος Near Earth Projects, το καλοκαίρι του 2003. Όπως ηταν φυσικό το άκουσμα και μόνο ενος τέτοιου ενδεχόμενου προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση. Λίγες ημέρες μετά, οι ερευνητές έσπευσαν να καθησυχάσουν την κοινη γνώμη με μια δεύτερη ανακοίνωση στην οποία παρουσιάζονταν οι μαθηματικές-στατιστικές πιθανότητες να χτυπήσει ο QQ47 την γη.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν "οι πιθανότητες πρόσκρουσης του αστεροειδούς με την γη είναι μηδαμινές- 1 στις 909.000- ενώ στην "σκάλα επικινδυνότητας", γνωστή ως κλίμακα του Τορίνου, με ελάχιστο κίνδυνο το 1 και μέγιστο το 10, ο QQ 47/2003 καταχωρήθηκε στην πρώτη κατηγορία. Πάντως ο αστεροειδής θα παρακολουθείται τους επόμενους μήνες προκειμένου να υπολογιστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια η τροχιά του".

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν τον επικίνδυνο διαστημικό βράχο στις 24 Αυγούστου 2003 - εξ ου και ο αριθμός 2003 στην ονομασία του- από το Ερευνητικό Πρόγραμμα "Lincoln για την παρακολούθηση κοντινών αστεροειδών" στο Νέο Μεξικό . Αστεροειδείς αυτής της μορφής είναι ουσιαστικά κομμάτια πετρωμάτων που έχουν απομείνει από την δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος.

Παρόλο που το μέγεθος του 2003 QQ47 είναι μόλις το ένα δέκατο του αστεροειδή που πιστεύεται ότι εξαφάνισε τους δεινοσαύρους πριν από 65 εκατ. χρόνια,η πρόσκρουσή του στον πλανήτη θα απελευθέρωνε την ενέργεια 20 εκατομμυρίων ατομικών βομβών όπως της Χιροσίμα και θα εξαφάνιζε μεγάλα κομμάτια του κόσμου μας.

Εαν διαβάσει κανεις προσεκτικά τις δύο επίσημες ανακοινώσεις θα παρατηρήσει οτι διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους ως προς τις πιθανότητες σύγκρουσης του QQ47 με την γη . Η μεγαλύτερη απορία που δημιουργείται είναι γιατί οι επιστημονες , αφού θεωρούσαν εξ αρχής απίθανο το ενδεχόμενο σύγκρουσης, προχώρησαν σε ανακοίνωση συγκεκριμένης ημερομηνίας- δηλαδή της 21ης Μαρτίου 2014.Η ενέργεια αυτη μοιάζει εντελώς παράλογη αφού είναι σαν να είπαν οτι: "Αστεροειδής που κατευθύνεται προς την Γη ΔΕΝ θα συγκρουστεί μαζί της στις 21/3/2014", ανακοίνωση που δεν διακρίνεται για την επιστημονική της αξιοπιστία!

Το pyles.tv και ο Γιάννης Μούτσος επικοινώνησαν με τον αστροφυσικό Alan Fitzsimmons, καθηγητή στο Πανεπιστημίο 'Queen' του Belfast, ο οποίος μελετάει εδώ και δεκαετίες τους κομήτες και τους αστεροειδείς που βρίσκονται κοντά στη Γη και θα μπορούσαν να συγκρουστούν μαζί της.

Του ζητήσαμε να μας εξηγήσει γιατί αρχικά ανακοίνωσαν "ενδεχόμενη σύγκρουση"του "QQ47 2003 " και αμέσως μετα έσπευσαν να καθησυχάσουν το κόσμο. Τον ρωτήσαμε εαν έχει στοιχεία για άλλους κομήτες που απειλούν τη γη, πόσοι είναι, πότε θα συμβει μια πιθανή σύγκρουση και ποιες θα είναι οι συνέπειες για τον πλανήτη μας. Του θέσαμε επίσης το ερώτημα εαν πράγματι η NASA έχει στην κατοχή της ένα "υπερόπλο αντιμετώπισης κομητών"!

Διαβάστε τις αποκαλυπτικές απαντήσεις του

pyles.tv

Ο παλαιοντολόγος, Χάνς Λάρσον, του Πανεπιστημίου ΜακΓκίλ, στον Καναδά, πιστεύει ότι όλα τα σημερινά πτηνά κατάγονται από τους δεινόσαυρους και δεδομένου αυτής της εκδοχής, οι ερευνητές ελπίζουν να αντιστρέψουν τη διαδικασία της εξέλιξης με γενετικές παρεμβάσεις σε αυγά κότας.

Για τους «κοτουπουλόσαυρους», μας μίλησε, ο Καθηγητής Παλαιοντολογίας και διευθυντής του ομώνυμου μουσείου. Γεώργιος Θεοδώρου.

« Η ιδέα χρησιμοποίησης ανακτημένου DNA Για την αναγέννηση εξαφανισθέντων οργανισμών είναι μάλλον παλιά και έχει γίνει διεθνώς γνωστή με την ταινία «Τζουράσικ πάρκ».

Εγώ όμως πιστεύω ότι είναι αδύνατον να βρούμε αλυσίδες DNA εκατομμυρίων ετών. Σήμερα, μόνον οι κατεψυγμένοι οργανισμοί παρέχουν κάποιες δυνατότητες για συλλογή DNA λίγων δεκάδων χιλιάδων χρόνων. Τα 65.000.000 χρόνια όταν ζούσαν οι τελευταίοι δεινόσαυροι απέχουν πάρα πολύ.

Η βασική ιδέα χρησιμοποίησης κατεψυγμένων δειγμάτων πιστεύω ότι δεν είναι κακή και δεν θα με παραξένευε να βλέπαμε αύριο, ένα «μαμούθ του σωλήνα!»

Ο Καναδός παλαιοντολόγος, πιστεύει ότι το γονιδίωμα των πτηνών περιέχει ακόμα και σήμερα χαρακτηριστικά των δεινόσαυρων που εξαφανίστηκαν πριν από εκατομμύρια χρόνια.

Η ομάδα του, προσπαθεί τώρα να επέμβει στην εμβρυική ανάπτυξη της κότας, ετσί ώστε οι νεοσσοί να επανεμφανίσουν ανατομικά στοιχεία των ερπετών.

Ο Έλληνας καθηγητής παλαιοντολογίας. Γεώργιος Θεοδώρου, υποστηρίζει: « Η χρησιμοποίηση και ενδεχόμενα η ανάμειξη, ή αναδιάταξη γενετικού υλικού ζώντων οργανισμών, για να φτάσουμε σε πολύ μακρινούς προγόνους τους, νομίζω ότι τουλάχιστον σήμερα, με τις υπάρχουσες γνώσεις αγγίζει τα πιο ακραία όρια της φαντασίας.

Είναι απόλυτα βέβαιο ότι η επιστήμη δεν γνωρίζει τον γενετικό κώδικα των ερπετών του Μεσοζωικού και δεν θα τον γνωρίζει ούτε στο προσεχές μέλλον.»

Zougla.gr

Μια νέα αμερικανική βάση που θα κοστίσει 588 εκατ. δολάρια πρόκειται να δημιουργηθεί δυτική Αυστραλία σύμφωνα με δημοσίευμα του αυστραλιανού Τύπου. Η βάση πρόκειται να παρακολουθεί ξένους δορυφόρους αλλά και την πορεία των περίφημων «διαστημικών σκουπιδιών», εντοπίζοντας τα πιο επικίνδυνα από αυτά. Η επίσημη αναγγελία για τη δημιουργία της βάσης πρόκειται να γίνει την επόμενη εβδομάδα με την ευκαιρία της επίσκεψης εκεί του αμερικανού υπουργού Άμυνας Robert Gates μαζί με την αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών Hillary Clinton.

Η τοποθεσία της βάσης πρόκειται να είναι πλησίον της απόρρητης Αυστραλιανής βάσης τηλεπικοινωνιών στο Exmouth στο δυτικό τμήμα της χώρας. Ο υπουργός Άμυνας της Αυστραλίας Stephen Smith δήλωσε πως «η βάση πρόκειται να είναι ενταγμένη στο αμερικανικό δίκτυο παρακολούθησης διαστήματος ένα κύριο σύστημα παρακολούθησης στο οποίο η Αυστραλία και άλλα έθνη βασίζονται στο να ανιχνεύουν, παρακολουθούν και ταυτοποιούν αντικείμενα στο διάστημα».

Πριν όμως δημιουργηθούν δεύτερες σκέψεις για τη δημιουργία της βάσης όπως τι αντικείμενα μπορεί να είναι αυτά, ξεκινώντας μια παραφιλολογία αναφορικά με πιθανά σενάρια προσέγγισης μετεωριτών ή άλλων σωμάτων, ο ίδιος έσπευσε να δηλώσει πως η δημιουργία της βάσης θα ωφελήσει αφενός τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας του και αφετέρου είναι κάτι που προβλέπεται από τη «λευκή βίβλο» αναφορικά με την προστασία των δικαιωμάτων της Αυστραλίας στο διαστημικό χώρο που της ανήκει γύρω από τη Γη από ξένες δυνάμεις.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη Αμερικανών αστρονόμων, ένα στα τέσσερα άστρα που υπάρχουν στο γαλαξία μας, μπορεί να διαθέτει γύρω από την τροχιά του, πλανήτες στο μέγεθος της Γης. Γεγονός που αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα να υπάρχουν και εξωπλανήτες, οι οποίοι θα φιλοξενούν ζωή.

Η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα «πλανητική απογραφή», που έγινε από ερευνητές του τμήματος αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, με χρηματοδότηση της NASA, υπό τον Άντριου Χάουαρντ, δείχνει ότι οι πλανήτες που βρίσκονται σε κοντινή τροχιά γύρω από κάποια άστρα είναι μικροί σαν την Γή παρά μεγάλοι σαν το Δία.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι περίπου το 1,6% των άστρων έχουν αέριους γίγαντες συνοδούς όπως ο Δίας, το 6,5% διαθέτουν πλανήτες με μεσαίου μεγέθους μάζα (20-30 φορές μεγαλύτερη από τη Γη), παρόμοια με του Ουρανού και του Ποσειδώνα. Το 11,8% των άστρων διαθέτουν πλανήτες με μέγεθος τρεις έως δέκα φορές μεγαλύτερο από τη Γη. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι το 23% (σχεδόν ένα στα τέσσερα) των άστρων του γαλαξία μας διαθέτουν γύρω τους ακόμα μικρότερους βραχώδεις πλανήτες, λίγο-πολύ σαν τη Γη.

«Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο γαλαξίας μας με τα περίπου 200 δισεκατομμύρια άστρα του, έχει τουλάχιστον 46 δισεκατομμύρια πλανήτες στο μέγεθος της Γης, χωρίς να υπολογίζουμε όσους «γήινους» πλανήτες περιφέρονται γύρω από τα άστρα τους σε πιο μακρινές τροχιές», δήλωσε ο ερευνητής Τζέοφ Μάρσι.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» της NASA, που από τον Μάιο του 2009 «χτενίζει» τον ουρανό για εξωπλανήτες (θα μελετήσει γύρω στα 156.000 άστρα και τα συστήματά τους), αναμένεται να ανακαλύψει τους επόμενους μήνες τουλάχιστον 120 έως 260 «γήινους» κόσμους.

Zougla.gr

Ακρωτήριο Κανάβεραλ
Ο πρώτος ανθρωποειδής ρομποτικός αστροναύτης αναχωρεί το βράδυ της Τετάρτης για τη νέα του κατοικία, τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ένα μικρό θαύμα της μηχανικής και της ηλεκτρονικής, ο Robonaut 2 θα αντικαταστήσει τους ανθρώπινους συναδέλφους του στις πιο ανιαρές και επικίνδυνες διαστημικές εργασίες.

Το ρομπότ, προϊόν μιας ασυνήθιστης συνεργασίας ανάμεσα στη NASA και τη General Motors, περιμένει την εκτόξευση αποθηκευμένο στο χώρο φόρτωσης του διαστημικού λεωφορείου Discovery.

«Αν και θα είναι ένα μικρό μόνο βήμα για αυτό το ρομπότ, θα είναι στην πραγματικότητα ένα γιγάντιο άλμα για τις μηχανές» αστειεύτηκε ο Ρομπ Άμπροουζ, επικεφαλής του τμήματος αυτοματισμού, ρομποτικής και προσομοιώσεων στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον.

Ο Robonaut 2, κόστους 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων, θα περιμένει τις επόμενες αποστολές της NASA για να αποκτήσει πόδια. Προς το παρόν υπάρχει μόνο από τη μέση και πάνω. Έχει ύψος ένα μέτρο, χέρια μήκους 81 εκατοστών και βάρος σχεδόν 150 κιλά.

Το σώμα του, πάντως, θα έκανε τον Terminator περήφανο: δυνατά χέρια με αρθρώσεις που διαθέτουν ελατήρια, παλάμες και δάχτυλα, φαρδείς ώμους και επίπεδο στομάχι. Κατασκευασμένος από αλουμίνιο και επινικελωμένο ανθρακόνημα, φέρει προστατευτικές επενδύσεις από την κορυφή ως τα νύχια.

Το αμυδρά ανθρώπινο χρυσαφί κεφάλι κρύβει πίσω από τη μάσκα του τέσσερις κάμερες που βλέπουν στο ορατό φως, ενώ μια υπέρυθρη κάμερα για την αντίληψη του βάθους βρίσκεται μέσα στο στόμα του.

Ο εγκέφαλος, πάντως, βρίσκεται στο στομάχι -μόνο εκεί υπήρχε χώρος για τον υπολογιστή που ελέγχει τις κινήσεις της μηχανής. Ένα μεταλλικό «σακίδιο» στην πλάτη επιτρέπει στο ρομπότ να συνδέεται στο σύστημα ηλεκτροδότησης του ISS.

Περισσότεροι από 350 ηλεκτρονικοί αισθητήρες, διάσπαρτοι σε όλο το σώμα, επιτρέπουν στο ρομποναύτη να αντιλαμβάνεται με την αφή ακόμα και ένα φτερό.

Ένα ακόμα πλεονέκτημα του ρομπότ είναι ότι δεν μιλάει...

Εφόσον ο Robonaut εγκλιματιστεί χωρίς προβλήματα στο περιβάλλον μηδενικής βαρύτητας, θα μπορούσε να αναλάβει τις εργασίες καθαριότητας, να πραγματοποιεί πολύωρες εξωτερικές εργασίες, να αντιμετωπίζει τοξικές διαρροές και πυρκαγιές, ή τουλάχιστον να βοηθά τους ανθρώπινους συναδέλφους του.

H NASA είχε αρχίσει την ανάπτυξη του πρώτου ανθρωποειδούς ρομπότ της, του Robonaut 1, το 1997. Το πρόγραμμα σταμάτησε λίγο αργότερα λόγω του κόστους, μέχρι που η General Motors πρότεινε χείρα βοηθείας, με απώτερο σκοπό τη βελτίωση της κατασκευής αυτοκινήτων και την αύξηση της ασφάλειάς τους.

Εκτός από τον Robonaut 2, η NASA και η General Motors κατασκεύασαν ένα ακόμα πανομοιότυπο ρομπότ, το οποίο θα παραμείνει στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι για δοκιμές και επιδείξεις.

Ο ίδιος ο Robonaut 2 θα παραμείνει πακεταρισμένος στην αποθήκη του σταθμού μέχρι το Δεκέμβριο, οπότε θα εμφανιστεί σαν χριστουγεννιάτικο δώρο στο εξαμελές πλήρωμα του συγκροτήματος.

Αν νιώθει μοναξιά θα μπορεί να κάνει παρέα με τα δύο άλλα ρομπότ του ISS -έναν καναδικό και έναν ιαπωνικό ρομποτικό βραχίονα που θυμίζουν γερανούς.

Και αν η καριέρα του Robonaut 2 αποδειχθεί επιτυχής, οι απόγονοί του θα μπορούσαν μια μέρα να βάλουν πλώρη για τη Σελήνη ή τους αστεροειδείς.

Newsroom ΔΟΛ

«Βροχές» διαττόντων αστεριών, των Λεοντιδών, θα έχουν την δυνατότητα να δούν οι Έλληνες τις επόμενες νύχτες. Το αποκορύφωμα του φαινομένου αναμένεται στις 17 και 18 Νοεμβρίου και η καλύτερη στιγμή παρατήρησης θα είναι λίγο πριν το ξημέρωμα.

Τα συγκεκριμένα «πεφταστέρια» έλκουν την καταγωγή τους από τον κομήτη 55Ρ/Τέμπελ-Τατλ, αλλά επειδή φαίνεται να προέρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού του Λέοντα, έχουν πάρει το όνομά του.

Η «βροχή» των Λεοντιδών διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες (7 έως 28 Νοεμβρίου), αλλά κορυφώνεται στο διήμερο 17 και 18 Νοεμβρίου.

Κάθε διάττοντας αστέρας είναι συνήθως μικρότερος από έναν κόκκο ρυζιού, γίνεται όμως ορατός καθώς εισέρχεται στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα 71 χιλιομέτρων ανά ώρα και αναφλέγεται.

Ο ρυθμός πτώσης των φωτεινών μετεώρων υπολογίζεται σε 15 ανά ώρα κατά μέσο όρο.

Οι Λεοντίδες ξεχωρίζουν επειδή η τροχιά του κομήτη Tempel-Tuttle, από τον οποίο προέρχονται, έχει αντίθετη φορά από αυτήν της Γης, με συνέπεια τα θραύσματά του, να συγκρούονται με τον πλανήτη μας μετωπικά, με ταχύτητα σχεδόν διπλάσια από αυτή άλλων διαττόντων.

Αναπτύσσεται, έτσι, μια μεγαλύτερη θερμοκρασία λόγω της τριβής κατά τη διέλευση των μετεώρων μέσω της γήινης ατμόσφαιρας, με αποτέλεσμα τα «πεφταστέρια» να καίγονται πιο έντονα και να εκπέμπουν περισσότερη λάμψη κατά την πτώση τους.

Η μεγαλύτερη καταιγίδα διαττόντων που παρατηρήθηκε ποτέ ήταν η Καταιγίδα των Λεοντιδών στις 12 προς 13 Νοεμβρίου του 1833, όταν το φαινόμενο θύμιζε εκρήξεις πυροτεχνημάτων από μία ροή δεκάδων μετεώρων κάθε δευτερόλεπτο που διήρκεσε επί ώρες.

Ενας ιστορικός μάλιστα το 1878 τη θεώρησε ένα από τα 100 πιο σημαντικά γεγονότα των ΗΠΑ.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Το μετέωρο –κατά τα φαινόμενα- που έγινε αντιληπτό εχθές το βράδυ πάνω από τη Θεσσαλία μέχρι και τη Βόρειο Ελλάδα, - όπως αναφέρουμε και σχετικά σε άλλη είδηση στο defencenet.gr- διαλύθηκε πάνω από τη Σερβία ή συγκρούστηκε με το έδαφος εάν επρόκειτο για μετεωρίτη.

Αυτό επιβεβαίωσε και ο Σέρβος αστροφυσικός Milan Jeličić του ινστιτούτου αστροφυσικής της Σερβίας Ruđer Bošković Astronomical Society σημειώνοντας πως το έντονα αυτό φωτεινό αντικείμενο θεάθηκε και στο νυκτερινό ουρανό της χώρας του. Επιπρόσθετα το πρακτορείο ειδήσεων Tanjug ανακοίνωσε πως στην πόλη Vranje μια φωτεινή μπάλα έγινε αντιληπτή από πολλούς κατοίκους της πόλης στο ουρανό στις 19:32 τοπική ώρα αλλά και σε αρκετές ακόμη πόλεις στη Νότια Σερβία. Σύμφωνα πάντα με μαρτυρίες κατοίκων το φωτεινό αντικείμενο ταξίδευε με πάρα πολύ μεγάλη ταχύτητα διασχίζοντας τον ουρανό λίγο πριν ακουστεί μια μεγάλη έκρηξη.

Έτσι η πιθανότερη εξήγηση για το φαινόμενο θεάθηκε σε Ελλάδα και Σερβία είναι να επρόκειτο για κάποιο μετέωρο και το οποίο διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα από την τριβή πριν συγκρουστεί στο έδαφος. Αυτό γιατί δεν υπάρχουν πληροφορίες από τη Σερβία για κάποιο σημείο πτώσης εάν επρόκειτο για μετεωρίτη. Η φωτογραφία που δημοσιεύουμε προέρχεται από Σερβική πηγή και απεικονίζει το αντικείμενο που αναστάτωσε τόσο τους κατοίκους της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας όσο και αυτούς της νότιας Σερβίας.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Οι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν στον Άρη νωρίτερα και ταχύτερα αν παραιτηθούν από την προοπτική να επιστρέψουν στον μητρικό τους πλανήτη, προτείνουν δύο Αμερικανοί επιστήμονες, ανήσυχοι για το μέλλον της ανθρωπότητας σε περίπτωση μαζικής καταστροφής.

Η αποστολή άνευ επιστροφής δεν θα διέφερε πολύ από τα ταξίδια των πρώτων αποίκων στην Αμερική, οι οποίοι γνώριζαν ότι δεν θα ξανάβλεπαν ποτέ στον Παλαιό Κόσμο, υποστηρίζουν ο Πολ Ντέβις, φυσικός στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, και ο Ντιρκ Σούλτζε-Μάκουτς, γεωλόγος του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον.

Η πρότασή τους δημοσιεύεται στο Journal of Cosmology, το οποίο φιλοξενεί στο τελευταίο τεύχος του ακόμα 54 άρθρα για την εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη.

Οι πρώτοι διαπλανητικοί μετανάστες, υπολογίζουν οι δύο επιστήμονες, θα μπορούσαν να αναχωρήσουν σε περίπου δύο δεκαετίες, βασιζόμενοι σε τεχνολογίες που είναι ήδη διαθέσιμες σήμερα. Οι θαρραλέοι ταξιδιώτες θα αναχωρούν ανά ζεύγη με ξεχωριστά διαστημικά σκάφη.

Όταν φτάσουν στον νέο τους πλανήτη, θα μπορούσαν να εγκατασταθούν σε σπηλιές που διαθέτουν πάγο νερού και προσφέρουν προστασία από την κοσμική ακτινοβολία που βομβαρδίζει αδιάκοπα την επιφάνεια.

«Θα έπρεπε να στείλουμε λίγο μεγαλύτερους ανθρώπους, γύρω στα 60 ή κάτι τέτοιο» επισημαίνει ο Σούλτζε-Μάκουτς. Και αυτό επειδή η αποστολή σίγουρα θα μείωνε το προσδόκιμο επιβίωσης των πρωτοπόρων, λόγω της έλλειψης ιατρικής περίθαλψης αλλά και της ακτινοβολίας. Επιπλέον, η αναπαραγωγή δεν θα επιτρέπεται, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, λόγω των γενετικών βλαβών που είναι γνωστό ότι προκαλεί η ακτινοβόληση.

Εφόσον όμως έχουν επιλεχθεί προσεκτικά και διατηρούν συνεχή επικοινωνία με τη Γη, οι άποικοι «θα ένιωθαν πιο συνδεδεμένοι με το σπίτι τους από ό,τι οι πρώτοι εξερευνητές της Ανταρκτικής» γράφουν οι δύο συνεργάτες.

Παραδέχονται πάντως ότι η εμμονή της NASA με την ασφάλεια των αστροναυτών πιθανότατα θα εμπόδιζε την έγκριση μιας τέτοιας αποστολής. Τη λύση, όμως, θα μπορούσε να προσφέρει ο ιδιωτικός τομέας. «Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας εκκεντρικός δισεκατομμυριούχος» λέει ο Σούλτζε-Μάκουτς.

Όμως η άποψη αυτή ίσως είναι υπεραισιόδοξη, δεδομένου ότι προηγούμενες εκτιμήσεις ανεβάζουν το κόστος μιας επανδρωμένης αποστολής στον Άρη στα 300 δισ. έως 1 τρισ. δολάρια.

Ο γειτονικός πλανήτης είναι πάντως ο απώτερος προορισμός της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας, αν και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ακόμα δεν υπάρχει. Εκπρόσωπος της NASA δήλωσε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είπε τον περασμένο Απρίλιο στην υπηρεσία ότι »πιστεύει ότι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2030 θα μπορούσαμε να στείλουμε ανθρώπους σε τροχιά γύρω από τον Άρη και να τους φέρουμε πίσω στη Γη με ασφάλεια. Και ότι μια αποστολή προσεδάφισης θα μπορούσε να ακολουθήσει σύντομα».

Ο Σούλτζε-Μάκουτς και ο Ντέβις επιμένουν ότι πρέπει να βιαστούμε. Η αποστολή που προτείνουν όχι μόνο δεν θα ήταν «αποστολή αυτοκτονίας» αλλά ίσως τελικά θα έσωζε το μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας.

«Βρισκόμαστε σε έναν ευάλωτο πλανήτη» επισημαίνουν οι δύο επιστήμονες. «Μπορεί να μας απειλήσει μια πρόσκρουση αστεροειδή, ή η έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς αστέρα. Αν θέλουμε να επιζήσουμε ως είδος, θα πρέπει να επεκταθούμε στο Ηλιακό Σύστημα και πιθανότατα ακόμα πιο πέρα» γράφουν.

Ο φυσικός Δρ Ντέβις ειδικεύεται στην κοσμολογία, τη θεωρία κβαντικού πεδίου και την αστροβιολογία. Ήταν ένας από τους πρώτους οπαδούς της θεωρίας ότι η ζωή στη Γη μπορεί να έφτασε από τον Άρη, επιβαίνοντας σε βράχια που εκτινάχθηκαν από τον πλανήτη έπειτα από μια πρόσκρουση αστεροειδή.

Ο γεωλόγος Σούλτζε-Μάκουτς ειδικεύεται στην οικο-υδρογεωλογία, η οποία ασχολείται μεταξύ άλλων με τη μελέτη του νερού σε πλανήτες και φεγγάρια του Ηλιακού Συστήματος. Είναι επίσης συγγραφέας δύο βιβλίων για την εξωγήινη ζωή.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Μπαϊκονούρ, Καζακστάν
Με επιτυχία εκτοξεύτηκε από το Καζακστάν ο εμπορικός δορυφόρος με τη μεγαλύτερη κεραία που έχει τεθεί ποτέ σε τροχιά. Ο Skyterra-1 θα προσφέρει στην αμερικανική αγορά μια «υβριδική» υπηρεσία που συνδυάζει την κινητή με τη δορυφορική επικοινωνία.

Ο δορυφόρος αποτελεί τμήμα του δικτύου 4G-LTE που υλοποιεί η αμερικανική Lightsquared. Υπό κανονικές συνθήκες, οι τηλεφωνικές κλήσεις θα πραγματοποιούνται μέσω του δικτύου κινητής, ενώ στην περίπτωση που ο συνδρομητής βρίσκεται σε περιοχή χωρίς κάλυψη οι κλήσεις θα δρομολογούνται μέσω του Skyterra-1.

Για να μπορεί να επικοινωνεί με τα συμβατά υβριδικά τηλέφωνα, ο δορυφόρος θα ξεδιπλώσει στο διάστημα μια κεραία από μεταλλικό πλέγμα, διαμέτρου 22 μέτρων.

Όμως παρά την προηγμένη τεχνολογία. το εγχείρημα της Lightsquared είναι αρκετά ριψοκίνδυνο. Δύο άλλες εταιρείες που προσπάθησαν πρόσφατα να δημιουργήσουν ανάλογα υβριδικά δίκτυα, η Terrestar και η DBSB North America, αναγκάστηκαν τελικά να ζητήσουν προστασία από τους πιστωτές τους λόγω των υπέρογκων χρεών.

Όπως επισημαίνει το BBC, η Lightsquared θα ακολουθήσει μια διαφορετική προσέγγιση, καθώς θα πουλά τις υπηρεσίες της όχι στους ίδιους καταναλωτές, αλλά σε όσες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας επιθυμούν να προσφέρουν υβριδικές υπηρεσίες λιανικής.

Ο Skyterra-1,τον οποίο κατασκεύασε η Boeing, εκτοξεύτηκε την Κυριακή από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν με ρωσικό πύραυλο Proton.

Newsroom ΔΟΛ

Πραγματικά αστρονομικό το κόστος για το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA

Μοντέλο πλήρους κλίμακας του James Webb είχε εκτεθεί στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA (Φωτογραφία: NASA

Ουάσινγκτον
H NASA τα καταφέρνει καλά στη επιστήμη αλλά λιγότερο καλά στη λογιστική: Η υπηρεσία ανακοίνωσε ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, το οποίο θα είναι 100 φορές ισχυρότερο από το Hubble και θα μπορεί να δει τα πρώτα άστρα που άναψαν στο Σύμπαν, θα κοστίσει τελικά τουλάχιστον 6,5 δισ. δολάρια, δηλαδή 1,5 δισ. περισσότερο από ό,τι είχε εκτιμηθεί.

Το κόστος θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο αν η εκτόξευση του οργάνου αναβληθεί για μετά το Σεπτέμβριο του 2015, προειδοποίησε ο υποδιοικητής της NASA Κρις Σκολίζ.

Για να προλάβει η NASA αυτή την ημερομηνία, είπε ο Σκολίζ, το Κογκρέσο πρέπει να αυξήσει τον προϋπολογισμό της υπηρεσίας κατά 250 εκατ. δολάρια ανά έτος για την επόμενη διετία.

«Αμφιβάλλω αν θα καταφέρουμε να βρούμε επιπλέον 250 εκατομμύρια» παραδέχτηκε.

Η λανθασμένη εκτίμηση του προϋπολογισμού οφείλεται σε παραβλέψεις της διοίκησης κατά την έγκριση του προγράμματος το 2008, δικαιολογήθηκε ο υποδιοικητής της NASA. «Μας ξέφυγε ένα μέρος» είπε σε τηλεδιάσκεψη με δημοσιογράφους.

Το μόνο θετικό είναι ότι η ανάπτυξη του James Webb (παίρνει το όνομα του δεύτερου διοικητή της NASA) δεν συναντά τεχνικά προβλήματα.

Το πανίσχυρο τηλεσκόπιο, το οποίο προβλεπόταν αρχικά να εκτοξευτεί το 2007 με κόστος μόλις 3 δισ. δολαρίων, θα είναι εξοπλισμένο με πρωτεύον κάτοπτρο με διάμετρο 6,5 μέτρων και συνολική επιφάνεια έξι φορές μεγαλύτερη από ό,τι το Hubble.

Τουλάχιστον 100 φορές ισχυρότερο από τον προκάτοχό του, το νέο όργανο θα αναλάβει μια σημαντική αποστολή με τέσσερα σκέλη: θα αναζητήσει τα αρχαιότερα και πιο μακρινά άστρα του Σύμπαντος, θα μελετήσει το σχηματισμό και την εξέλιξη των γαλαξιών, θα κατανοήσει τις διαδικασίες σχηματισμού άστρων και πλανητικών συστημάτων και θα ρίξει φως στην προέλευση της ζωής.

Το James Webb δεν αποκλείεται να φέρει μια νέα επανάσταση στην αστρονομία, ωστόσο οι εικόνες του ίσως δεν είναι τόσο εντυπωσιακές για το ευρύ κοινό: σε αντίθεση με το Hubble, το οποίο «βλέπει» το ορατό και το υπεριώδες φως, το νέο τηλεσκόπιο θα λειτουργεί μόνο στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, επομένως οι εικόνες του θα είναι ψευδοχρωματικές.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Μυστηριώδεις κοσμικές φυσαλίδες καταλαμβάνουν το μισό ουρανό

Ουάσινγκτον
Ένα ζευγάρι από γιγάντιες «φυσαλίδες» που εκπέμπουν ακτίνες γάμμα περιβάλλει την καρδιά του Γαλαξία μας, αποκάλυψε διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA. Η άγνωστη ως σήμερα δομή εκτείνεται σε απόσταση 50.000 φωτός και, αν και αόρατη, καταλαμβάνει το μισό ορατό ουρανό.

Αν και η φύση των φυσαλίδων παραμένει άγνωστη, οι ερευνητές εικάζουν ότι θα μπορούσαν να δημιουργήθηκαν είτε από τη μαύρη τρύπα που είναι γνωστό ότι κρύβεται στην καρδιά του Μίλκι Ουέι, είτε σε έναν παροξυσμό σχηματισμού νέων άστρων πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια.

Η ανακάλυψη έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στο Astrophysical Journal.

Άγνωστη πηγή ενέργειας

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi της NASA ανακάλυψε τις δύο σφαιρικές περιοχές καταγράφοντας τη λάμψη τους στην περιοχή των ακτίνων γάμμα, οι οποίες μεταφέρουν περισσότερη ενέργεια από κάθε άλλη μορφή φωτός.

Οι δύο σφαίρες εκτείνονται από τον αστερισμό του της Παρθένου μέχρι τον αστερισμό του Γερανού, απόσταση που αντιστοιχεί στο μισό του ουρανόύ. Οι δύο δομές έχουν επίσης ασυνήθιστη θέση, καθώς βρίσκονται εκατέρωθεν του γαλαξιακού δίσκου. «Αυτό που βλέπουμε είναι δύο φυσαλίδες που εκπέμπουν ακτίνες-γ οι οποίες εκτείνονται 2.500 έτη φωτός βόρεια και νότια του γαλαξιακού κέντρου» αναφέρει ο Νταγκ Φίνκμπεϊνερ του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian, ο πρώτος που εντόπισε τις φυσαλίδες.

Η εκπομπή ακτίνων γάμμα οφείλεται σε ηλεκτρόνια που συγκρούονται με φωτόνια σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Όμως η πηγή αυτών των ηλεκτρονίων υψηλής ενέργειας παραμένει άγνωστη. «Οι φυσαλίδες φαίνεται πως έχουν καλά ορισμένες άκρες. Το σχήμα και οι εκπομπές της δομής υποδηλώνουν ότι σχηματίστηκε ως αποτέλεσμα μιας μεγάλης και σχετικά γρήγορης απελευθέρωσης ενέργειας -η πηγή της οποίας παραμένει μυστηριώδης» αναφέρει ανακοίνωση της NASA.

Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι η ενέργεια αυτή απελευθερώθηκε από υλικό που έπεσε κάποτε μέσα στη μαύρη τρύπα του Γαλαξία. Αν και δεν υπάρχουν ενδείξεις για μια τέτοια δραστηριότητα στον Μίλκι Ουέι όπως τον βλέπουμε σήμερα, οι αστρονόμοι έχουν καταγράψει πίδακες ακτινοβολίας και σωματιδίων οι οποίοι τροφοδοτούνται από σύννεφα αερίου καθώς χάνονται σε μαύρες τρύπες άλλων γαλαξιών.

Μια άλλη εξήγηση είναι ότι η ενέργεια των φυσαλίδων προκλήθηκε από μια ξαφνική και μαζική ανάφλεξη νέων άστρων κοντά στο γαλαξιακό κέντρο, από την οποία σχηματίστηκαν ολόκληρα αστρικά σμήνη.

Όπως σχολίασε ο Ντέιβιντ Σπέργκελ, μέλος της ερευνητικής ομάδας από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον, «όποια κι αν είναι η πηγή ενέργειας που κρύβεται πίσω από τις φυσαλίδες, σίγουρα συνδέεται με πολλά βαθιά ερωτήματα στην Αστροφυσική».

Newsroom ΔΟΛ

Για το βιντεο

Τη νεότερη –αναφορικά με το χρόνο παρατήρησής της- και την πλησιέστερη σε εμάς μαύρη τρύπα ανακοίνωσαν πως ανακάλυψαν οι επιστήμονες της NASA. Αυτό ανακοινώθηκε με σημερινή συνέντευξη τύπου που είχε ανακοινωθεί πριν από πέντε ημέρες περίπου.

Η μαύρη τρύπα βρίσκεται σε απόσταση 50 εκατ. ετών φωτός από τη Γη, στον γαλαξία Μ100 –στην κοσμική γειτονιά μας- έχει ηλικία 30 ετών και τοποθετείται εκεί που βρίσκονται τα κατάλοιπα του Super Nova 1979C. Η ανακάλυψη έγινε από τον δορυφόρο παρατήρησης Chandra –X όταν έγινε αντιληπτό πως η πηγή των ακτίνων –Χ είναι σταθερή από το 1995 έως και το 2007, κάτι που σημαίνει πως είτε υλικό πέφτει στη μαύρη τρύπα από τα υπολείμματα του SN 1979C είτε από κάποιο άλλο δίδυμο άστρο.

Το ενδιαφέρον των επιστημόνων, είναι πως το SN 1979C που πρωτοπαρατηρήθηκε το 1979 από ένα ερασιτέχνη αστρονόμο, και έχει μάζα 20 φορές τη μάζα του Ήλιου κατέρρευσε μόλις τελείωσε το καύσιμό του αλλά ανήκει σε μια κατηγορία Super Nova που δεν σχετίζονται με μαζική εκπομπή ακτίνων –Χ Οι επιστήμονες θεωρούν πως είναι μια πραγματική ευκαιρία να παρατηρήσουν τη γένεση μιας μαύρης τρύπας

Μια άλλη βέβαια περίπτωση είναι η πηγή αυτή των ακτίνων Χ να προέρχεται όχι από μια μαύρη τρύπα αλλά το SN 1979C να είναι ένα ταχέα περιστρεφόμενο άστρο νετρονίων –ένα άστρο όταν καταρρέει είτε θα μετατραπεί σε άστρο νετρονίων είτε σε μαύρη τρύπα- δημιουργώντας ένα πανίσχυρο «άνεμο» από σωματίδια υψηλής ενέργειας. Εάν συμβαίνει αυτό τότε το SN 1979C θα είναι το νεότερο άστρο νετρονίων που έχει σταθερή εκπομπή ακτίνων Χ, καθώς το αμέσως νεότερο είναι το pulsar Crab το οποίο έχει ηλικία 950 ετών.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

H νυχτερινή Ελλάδα (δεξιά) είναι αισθητά πιο σκοτεινή από τη γειτονική Ιταλία (Φωτογραφία: ESA/NASA )

Παρίσι, Γαλλία
Δωμάτιο με θέα, μια θέα που αλλάζει συνεχώς: Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) δημοσιοποίησε μια σειρά από φωτογραφίες που ελήφθησαν από το Cupola, το νέο, πανοραμικό παρατηρητήριο του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS).

Στην πρώτη από τις εικόνες, η χαρακτηριστική «μπότα» της Ιταλίας λάμπει μέσα στη νύχτα της 28ης Οκτωβρίου 2010. Με το φωτογραφικό φακό να απέχει 350 χιλιόμετρα από το έδαφος, η δυτική Ελλάδα, αισθητά πιο σκοτεινή από τη γειτονική χώρα, χωράει κι αυτή στη δεξιά πλευρά της εικόνας.

«Ακόμα και τώρα, που η Γη παρακολουθείται διαρκώς από πολυάριθμους δορυφόρους και με μια ποικιλία αισθητήρων, οι παρατηρήσεις από τον ISS είναι σημαντικές, δεδομένου ότι ο παρατηρητής είναι άνθρωπος. Οι αστροναύτες όχι μόνο προσαρμόζονται στις μεταβαλλόμενες καταστάσεις, αλλά μπορούν να λαμβάνουν φωτογραφίες αυθόρμητα όταν συμβαίνει κάτι ενδιαφέρον» σχολιάζει η ανακοίνωση του ESA.

Το Cupola αποτελεί τη μεγαλύτερη συνεισφορά του ESA στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ένα πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχουν επίσης η NASA και οι διαστημικές υπηρεσίες της Ρωσίας, της Ιαπωνίας και του Καναδά.

Το πρωτοποριακό παρατηρητήριο έχει σχήμα θόλου με έξι τραπεζοειδή παράθυρα στα πλαϊνά και ένα κυκλικό παράθυρο στην κορυφή. Με διάμετρο λίγο μικρότερη από 80 εκατοστά, το κεντρικό αυτό παράθυρο είναι το μεγαλύτερο που έχει εκτοξευτεί στο Διάστημα,

Κατασκευασμένο από την εταιρεία Thales Alenia Space στο Τορίνο, το Cupola επιτρέπει στους αστροναύτες να παρακολουθούν και να ελέγχουν τις εξωτερικές εργασίες με το ρομποτικό βραχίονα του σταθμού.

Με τέτοια θέα, όμως, το βασικό που προσφέρει είναι στιγμές χαλάρωσης για το εξαμελές πλήρωμα του τροχιακού εργαστηρίου.

Newsroom ΔΟΛ

Λίγο πριν από το ξημέρωμα της Κυριακής 21 Νοεμβρίου, η Πανσέληνος θα εμφανιστεί ακριβώς πάνω από το λαμπερό αστρικό σμήνος των Πλειάδων, γνωστό και ως Πούλια σε πολλές περιοχές της Ελλάδας.

Οι κάτοικοι του Βόρειου Ημισφαίριου μπορούν να απολαύσουν το σπάνιο ραντεβού κοιτώντας προς τον δυτικό ουρανό.

Δώδεκα ώρες αργότερα, αμέσως μετά τη δύση, το φεγγάρι και οι επτά μυθολογικές αδελφές των Πλειάδων θα δώσουν ξανά την ίδια παράσταση, αυτή τη φορά στον ανατολικό ουρανό.

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, οι Πλειάδες ήταν επτά αδελφές, κόρες του τιτάνα Άτλαντα και της ωκεανίδας νύμφης Πλειόνης.

Στην αστρονομία, οι Πλειάδες είναι τα λαμπρότερα άστρα ενός αστρικού σμήνους που βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ταύρου, σε απόσταση 450 ετών φωτός (στην ένθετη αριστερά, η Πούλια φωτογραφημένη με ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο).

Το αστρικό σμήνος, βυθισμένο σε ένα σύννεφο αερίου που του δίνει μια θαμπή αίγλη, περιλαμβάνει στην πραγματικότητα χιλιάδες άστρα, ωστόσο με γυμνό μάτι φαίνονται μόνο τα οκτώ: τα αστέρια Αλκυόνη, Άτλας, Ηλέκτρα, Μαία, η Μερόπη, Πλειόνη, Κελαινώ και Ταϋγέτη.

Όλα τους είναι εξαιρετικά λαμπρά, γαλαζωπά άστρα, τα οποία γεννήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα πριν από περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια.

Newsroom ΔΟΛ

Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Πώς μπορεί κανείς να μελετήσει κάτι που εξαϋλώνεται ακαριαία όταν τοποθετηθεί σε οποιοδήποτε δοχείο; Κι όμως, τελικά υπάρχει τρόπος: Χρησιμοποιώντας μια έξυπνη μαγνητική παγίδα, ερευνητές του CERN κατάφεραν για πρώτη φορά να συλλάβουν μερικά άτομα αντιυδρογόνου, ενός πολύτιμου υλικού που προσφέρει στοιχεία για τις θεμελιώδεις αρχές του Σύμπαντος.

«Είμαστε εκστασιασμένοι. Το καταφέραμε έπειτα από πέντε χρόνια σκληρής δουλειάς» δήλωσε ο Τζέφρι Χάνγκστ, εκπρόσωπος του πειράματος ALPHA, σχολιάζοντας την εξέλιξη στο περιοδικό Nature όπου δημοσιεύονται τα αποτελέσματα.

Ουδέτερα άτομα αντιύλης είχαν δημιουργηθεί και στο παρελθόν (σε ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες), εξαφανίστηκαν όμως αμέσως μετά το σχηματισμό τους.

Αντιστάρ

Η αντιύλη είναι όμοια με την αντιύλη σε όλα τα χαρακτηριστικά της εκτός από ένα: αποτελείται από σωματίδια με αντίθετα φορτία. Τα πρωτόνια που βρίσκονται στον πυρήνα των κανονικών ατόμων είναι φορτισμένα θετικά, ενώ τα αντιπρωτόνια της αντιύλης αρνητικά. Ομοίως, το αντι-ηλεκτρόνιο της αντιύλης, γνωστό και ως ποζιτρόνιο, έχει θετικό φορτίο και όχι αρνητικό όπως το ηλεκτρόνιο.

Θεωρητικά, ολόκληρα πλανητικά συστήματα και ζωντανά όντα θα μπορούσαν να αποτελούνται από αντιύλη. Όμως το παράξενο αυτό υλικό απουσιάζει από τον κόσμο γύρω μας, αφού, αν ερχόταν σε επαφή με την κανονική ύλη, θα εξαφανιζόταν μαζί της σε μια λάμψη υψηλής ενέργειας.

Η αντιύλη φαίνεται όμως να απουσιάζει όχι μόνο από τη γειτονιά μας αλλά και από ολόκληρο το Σύμπαν. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η γέννηση του Σύμπαντος δημιούργησε περισσότερη ύλη παρά αντιύλη.

Η μελέτη του αντιυδρογόνου αναμένεται να αποκαλύψει στο μέλλον γιατί συνέβη αυτό, ή, όπως το ονομάζουν οι φυσικοί, γιατί υπάρχει αυτή η παρατηρούμενη ασυμμετρία ύλης-αντιύλης.

Εφόσον καταφέρουν να παγιδεύσουν λίγο περισσότερα άτομα αντιυδρογόνου, οι ερευνητές θα προσπαθήσουν επίσης να εξακριβώσουν αν οι ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις που δρουν στην αντιύλη είναι ίδιες με αυτές που δέχεται η ύλη όπως την ξέρουμε. Αυτό θα επιβεβαίωνε μια πρόβλεψη του λεγόμενου Καθιερωμένου Μοντέλου της σωματιδιακής φυσικής, η οποία, αν και ακούγεται λογική, ουδέποτε έχει επιβεβαιωθεί.

Ένα άλλο σχετικό πείραμα του CERN, με την ονομασία ΑΕgIS, θα εξετάσει αν η ύλη και η αντιύλη αντιδρούν όντως με τον ίδιο τρόπο στη βαρύτητα.

Συλλαμβάνοντας τους ύποπτους

To δύσκολο για τη διεθνή ερευνητική ομάδα του ALPHA δεν ήταν να δημιουργήσει αντιάτομα -περίπου 50.000 άτομα αντιυδρογόνου είχαν παραχθεί σε μια προηγούμενη προσπάθεια το 2002. Σε εκείνη την περίπτωση, όμως, η αντιύλη αντέδρασε με τα γειτονικά άτομα ύλης και εξαφανίστηκε ακαριαία.

Η λύση ήταν να δημιουργηθεί ένα δοχείο που κρατά τα αντιάτομα αιωρούμενα εν κενώ, χωρίς να την αφήνει να έρθει σε επαφή με τα τοιχώματα.

Αυτό είναι εύκολο να γίνει με τα επιμέρους συστατικά των αντιατόμων, τα ποζιτρόνια και τα αντιπρωτόνια, επειδή τα σωματίδια αυτά είναι φορτισμένα και μπορούν να διατηρηθούν αιωρούμενα με τη χρήση ηλεκτρικών πεδίων.

Το αντιυδρογόνο, όμως, είναι ηλεκτρικά ουδέτερο και δεν μπορεί να παγιδευτεί έτσι απλά. Επηρεάζεται όμως από τα μαγνητικά πεδία επειδή τα συστατικά της έχουν μια ιδιότητα που ονομάζεται σπιν. Οι ερευνητές δημιούργησαν έναν οκταπολικό μαγνήτη, του οποίου το πεδίο ήταν ισχυρότερο κοντά στα τοιχώματα της παγίδας και εξασθενεί προς το κέντρο του.

Αυτό ανάγκασε τα άτομα αντι-υδρογόνου να συγκεντρωθούν στο κέντρο της παγίδας, όπου και επέζησαν για 170 millisecond πριν τελικά εξαφανιστούν (στην ένθετη αριστερά, αντιάτομα που δεν παγιδεύτηκαν αλληλοεξουδετερώνονται με τα τοιχώματα της παγίδας).

Έπειτα από 335 απόπειρες, οι ερευνητές κατάφεραν να παγιδεύσουν με αυτή τη μέθοδο συνολικά 38 μεμονωμένα άτομα αντιυδρογόνου.

Το επίτευγμα είναι εντυπωσιακό, ωστόσο η απειροελάχιστη αυτή ποσότητα αντιυδρογόνου δεν επαρκεί για τη μελέτη του -οι ερευνητές εκτιμούν ότι η παγίδα πρέπει να περιέχει γύρω στα 100 αντιάτομα κάθε φορά.

Οι ερευνητές του ALPHA θα συνεχίσουν τις προσπάθειες, έχουν όμως να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό του ATRAP, ενός άλλου πειράματος στο CERN που επιχειρεί να δημιουργήσει άτομα αντιυδρογόνου που κινούνται με χαμηλότερες ταχύτητες και παγιδεύονται έτσι πιο εύκολα.

«Αντί να προσπαθούμε να δείξουμε ότι μπορούμε να κρατάμε περιορισμένα 18 άτομα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, αναπτύσσουμε μεθόδους ώστε να παράξουμε και να παγιδεύσουμε μεγαλύτερους αριθμούς ψυχρών ατόμων» εξήγησε στο περιοδικό ο Τζέραλντ Γκάμπριελς, εκπρόσωπος του ATRAP.

«Μένει να δούμε ποια προσέγγιση θα αποφέρει καρπούς» σχολίασε.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

O αέριος εξωπλανήτης περιφέρεται γύρω από έναν ετοιμοθάνατο κόκκινο γίγαντα (καλλιτεχνική απεικόνιση) (Φωτογραφία: ΑΠΕ )

Ουάσινγκτον
Ένας πλανήτης στο μέγεθος του Δία, τον οποίο εντόπισαν Ευρωπαίοι αστρονόμοι στον Μίλκι Ουέι, είναι πιθανότατα ο πρώτος γνωστός πλανήτης που έφτασε εδώ από άλλο γαλαξία. Όμως το σημαντικότερο στην ανακάλυψη δεν είναι τόσο η προέλευσή του ξένου, όσο οι ανατροπές που φέρνει στη θεωρία για το σχηματισμό των πλανητικών συστημάτων.

Ο νέος εξωπλανήτης ένας αφιλόξενος, καυτός κόσμος αποτελούμενος από αέρια, εντοπίστηκε να περιφέρεται γύρω από το ετοιμοθάνατο άστρο HIP 13044, το οποίο βρίσκεται στον Γαλαξία μας, σε απόσταση 2.000 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού της Καμίνου.

Οι αστρονόμοι γνώριζαν ότι το συγκεκριμένο άστρο -ένας κόκκινος γίγαντας- προέρχεται από άλλο γαλαξία: Ανήκει στο λεγόμενο ρεύμα Χέλμι, μια ομάδα άστρων που τέμνει το επίπεδο του Γαλαξία μας.

Το ρεύμα Χέλμι είναι τα κατάλοιπα ενός μικρού γαλαξία που καταβροχθίστηκε από τον Μίλκι Ουέι πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.

Κατάλοιπο αυτού του «κοσμικού κανιβαλισμού», όπως τον αποκαλούν οι ερευνητές, ο εξωπλανήτης είναι ο πρώτος που γνωρίζουμε ότι έχει εξωγαλαξιακή προέλευση.

«Από ό,τι γνωρίζω, είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτεται ένας τέτοιος πλανήτης. Ήρθε στον Γαλαξία μας πριν από 6 με 9 δισεκατομμύρια χρόνια, οπότε είναι σαν επισκέπτης» δήλωσε στο Reuters ο Τζόνι Σετιάβαν του γερμανικού Ινστιτούτου Αστρονομίας Max Planck, επικεφαλής της μελέτης.

Περίπου 500 πλανήτες εκτός του Ηλιακού Συστήματος έχουν καταμετρηθεί από την ανακάλυψη του πρώτου τέτοιου σώματος το 1995. Όλοι, όμως, βρίσκονταν εντός του Γαλαξία και σχετικά κοντά στη Γη.

Η νέα ανακάλυψη δημοσιεύεται στο Science Express, τη διαδικτυακή έκδοση του κορυφαίου περιοδικού Science.

Ανατροπή

Ο γιγάντιος πλανήτης έγινε αντιληπτός λόγω του ασθενούς κλυδωνισμού που προκαλεί με το βαρυτικό του πεδίου στην κίνηση του μητρικού του άστρου. Ανακαλύφθηκε σε φασματογραφίας υψηλής ανάλυσης που έδωσε το τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO) στη Λα Σίλα της Χιλής.

Το παράξενο με αυτόν τον αέριο γίγαντα δεν είναι μόνο η εξωγαλαξιακή του προέλευση αλλά και τα χαρακτηριστικά του μητρικού άστρου.

Το HIP 13044 άστρο, που έχει σχεδόν εξαντλήσει τα καύσιμά του και έχει διογκωθεί σε κόκκινο γίγαντα, είναι ένα πραγματικά αρχαίο άστρο που δεν περιέχει σχεδόν καθόλου βαριά χημικά στοιχεία και μέταλλα.

Μέχρι σήμερα, οι αστρονόμοι πίστευαν ότι τα στοιχεία αυτά είναι απαραίτητα για τον σχηματισμό πλανητών σε τροχιά γύρω από το άστρο -κανονικά, μικροί βράχοι που αποτελούνται από τέτοια υλικά αποτελούν τους πυρήνες γύρω από τους οποίους συγκεντρώνονται υλικά και σχηματίζουν σταδιακά πλανήτες.

Η τελευταία ανακάλυψη αναγκάζει τώρα τους επιστήμονες να αναθεωρήσουν την κρατούσα άποψη.

«Είναι πραγματικά δύσκολο να εξηγηθεί με βάση το καθιερωμένο μοντέλο [...] πώς ένα τέτοιο άστρο, το οποίο δεν περιέχει σχεδόν καθόλου βαριά στοιχεία, μπόρεσε να σχηματίσει πλανήτες» δήλωσε ο Δρ Σετιάβαν στο AFP.

«Οι πλανήτες που περιφέρονται γύρω από άστρα σαν κι αυτό πιθανότατα σχηματίζονται με διαφορετικό τρόπο» είπε.

Newsroom ΔΟΛ

Τα στίγματα που διακρίνονται στην εικόνα ουσιαστικά είναι παγάκια διαφόρων μεγεθών (Φωτογραφία: NASA/JPL )

Ουάσινγκτον
Δημοσιεύτηκαν από τη NASA οι εικόνες που κατέγραψε η αποστολή Deep Impact στη διάρκεια του πρόσφατου κοντινού περάσματος από τον κομήτη Χάρτλεϊ-2. Τα χιλιάδες στίγματα που διακρίνονται στις εικόνες είναι κομμάτια πάγου που εκτοξεύονται από την επιφάνεια μαζί με πίδακες διοξειδίου του άνθρακα.

Δεδομένου ότι οι κομήτες θεωρούνται κατάλοιπα από τον σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος, πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, οι νέες εικόνες ίσως προσφέρουν στοιχεία όχι μόνο για τους κομήτες, αλλά και για τη γέννηση των πλανητών.

«Όταν είδαμε όλα αυτά τα στίγματα να περιβάλλουν τον πυρήνα [του κομήτη], πραγματικά μας έπεσαν τα σαγόνια» σχολίασε ο Πιτ Σουλτζ του Πανεπιστημίου Μπράουν στις ΗΠΑ.

Οι κομήτες, ή «βρόμικες χιονόμπαλες» όπως τους αποκαλούν οι αστρονόμοι, είναι γνωστό ότι αποτελούνται από πάγους και σκόνη, και όχι από συμπαγή βράχια όπως οι αστεροειδείς.

Οι κομήτες που περνούν περιοδικά από τη γειτονιά της Γης προέρχονται από πολύ μακριά: ξεκίνησαν από το λεγόμενο Νέφος του Όορτ, έναν πληθυσμό δισεκατομμυρίων κομητών, ο οποίος βρίσκεται στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος, σχεδόν ένα έτος φωτός μακριά από τον Ήλιο.

Οι νέες εικόνες υποδεικνύουν ότι, καθώς ο κομήτης πλησιάζει τον Ήλιο, η ακτινοβολία θερμαίνει πάγο διοξειδίου του άνθρακα (ξηρό πάγο) που κρύβεται λίγο κάτω από τη σαθρή επιφάνεια του Χάρτλεϊ-2. Καθώς εξαχνώνεται (μετατρέπεται κατευθείαν από πάγος σε αέριο) και εκτοξεύεται στο Διάστημα, το διοξείδιο του άνθρακα παρασύρει μαζί του κομμάτια πάγου νερού.

Τα στίγματα που διακρίνονται στις φωτογραφίες ουσιαστικά είναι μεγάλα παγάκια, με μέγεθος όσο μια μπάλα του γκολφ, μέχρι μια μπάλα του μπάσκετ.

Όπως εξήγησε ο Μάικλ Α'Χιρν, υπεύθυνος της αποστολής στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, «είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε κομμάτια πάγου στο νέφος που περιβάλλει έναν κομήτη, ή πίδακες που τροφοδοτούνται σίγουρα από αέριο διοξείδιο του άνθρακα».

Φαίνεται όμως ότι ο Χάρτλεϊ-2 διαφέρει από άλλους κομήτες.

Το Deep Impact είχε γίνει πρωτοσέλιδο το 2005, όταν έστειλε ένα βλήμα να συντριβεί ελεγχόμενα στην επιφάνεια του κομήτη Τέμπελ-1, προκειμένου να μελετήσει τα συντρίμμια και να προσδιορίσει τη σύστασή τους.

Ο Τεμπλ-1 ήταν γενικά πιο ομοιογενής και, παρόλο που εκτόξευε πίδακες ατμού, δεν βρέθηκε να εκτοξεύει παγάκια στο Διάστημα (στην ένθετη εικόνα, ο πυρήνας του Τεμπλ-1 συγκριτικά με στον πυρήνα του Χάρτλεϊ-2).

Ο Χάρτλεϊ-2 ήταν ο πέμπτος κομήτης που εξετάζουν οι αστρονόμοι από σχετικά μικρή απόσταση.

Μια μεγάλη έκπληξη ήρθε το 2004, όταν η αποστολή Stardust συνέλεξε δείγματα από την ουρά του κομήτη Βιλντ-2 και τα έφερε στη Γη. Οι ερευνητές εντόπισαν τότε υλικά που θα μπορούσαν να είχαν σχηματιστεί μόνο σε υψηλές θερμοκρασίες, παρατήρηση που ανατρέπει τις θεωρίες για τον σχηματισμό των κομητών σε πολύ μεγάλες αποστάσεις από τον Ήλιο.

«Οι πυρήνες των κομητών που έχουμε εξετάσει από κοντά είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους [...] Αυτό που θέλουμε είναι να καταλάβουμε γιατί υπάρχουν αυτές οι διαφορές, τη στιγμή που δεν υπάρχουν προφανείς διαφορές στις διαδικασίες σχηματισμού τους» σχολίασε ο υπεύθυνος της αποστολής Μάικ Α'Χιρν.

Newsroom ΔΟΛ

Ομόκεντροι κύκλοι στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου φέρνουν τους φυσικούς σε σύγκρουση

Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Ο ουρανός είναι γεμάτος ίχνη από φαινόμενα που συνέβησαν πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη, υποστήριξαν πρόσφατα δύο αναγνωρισμένοι θεωρητικοί φυσικοί. Η προκλητική τους υπόθεση, όμως, δεν επιβεβαιώνεται από τρεις ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες που επανεξέτασαν το θέμα.

Ο Ρότζερ Πένροουζ, θεωρητικός φυσικός του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, και ο συνεργάτης του Βάχε Γκουρζαντιάν, από το Ινστιτούτο Φυσικής του Γερεβάν στην Αρμενία, είναι από τους λίγους επιστήμονες που δεν πιστεύουν ότι το Σύμπαν γεννήθηκε με τη Μεγάλη Έκρηξη.

Πιστεύουν αντίθετα ότι το Σύμπαν είναι «κυκλικό», δηλαδή γεννιέται και πεθαίνει περιοδικά, και ότι το Μπιγκ Μπανγκ ήταν απλώς η αρχή μιας καινούργιας φάσης σε αυτόν τον αέναο κύκλο.

Σε έρευνά τους που αναρτήθηκε πρόσφατα στο δικτυακό τόπο arXiv, ενόψει της δημοσίευσής της, οι δύο φυσικοί υποστήριξαν ότι εντόπισαν ενδείξεις για μια σύγκρουση μαύρων τρυπών που συνέβη στην προηγούμενη ζωή του Σύμπαντος.

Οι ενδείξεις που εντόπισαν είναι γιγάντιοι ομόκεντροι κύκλοι στη λεγόμενη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, μια μορφή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που λούζει ολόκληρο το Σύμπαν και χρονολογείται στα 380.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

Οι ομόκεντροι κύκλοι, που αντιστοιχούν σε περιοχές όπου η θερμοκρασία της ακτινοβολίας είναι σχετικά ομοιόμορφη αντί να παρουσιάζει διακυμάνσεις, προκλήθηκαν από τη σύγκρουση δύο μελανών οπών μεγάλης μάζας, υποστηρίζουν ο Πένροουζ και ο Γκουρζαντιάν. Όπως υπολογίζουν, η σύγκρουση των δύο οπών προκάλεσε βαρυτικά κύματα, τα οποία με τη σειρά τους άφησαν ίχνη στην ακτινοβολία υποβάθρου.

Οι ομόκεντροι κύκλοι όντως υπάρχουν, ωστόσο δεν αποτελούν ίχνη από γεγονότα πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη, υποστηρίζουν τώρα οι τρεις νέες μελέτες, τις οποίες ανάρτησαν στο arXiv ερευνητές από τη Νορβηγία και τον Καναδά (μπορείτε να τις δείτε εδώεδώ
και εδώ).

Όπως εξηγούν, η ερμηνεία των Πένροουζ και ο Γκουρζαντιάν βασίστηκε σε μια υπόθεση που δεν ευσταθεί: ότι η ακτινοβολία υποβάθρου είναι ισοτροπική, δηλαδή ότι ο αριθμός των θερμοκρασιακών διακυμάνσεων είναι ανεξάρτητος από το μέγεθός τους στον ουρανό.

Στη πραγματικότητα, επισημαίνουν οι τρεις ομάδες, τα θερμά και ψυχρά σημεία στην ακτινοβολία υποβάθρου είναι περισσότερα στις μικρές γωνιακές κλίμακες.

Επιπλέον, οι ερευνητές εντόπισαν παρόμοιους ομόκεντρους κύκλους σε προσομοιώσεις της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, οι οποίες δεν ακολουθούν το μοντέλο των Πένροουζ και Γκουρζαντιάν. Μάλιστα, εκτός από ομόκεντρους κύκλους, εντόπισαν και ανάλογα ομόκεντρα τρίγωνα, τόσο στις προσομοιώσεις όσο και στα πραγματικά δεδομένα.

«Τα αποτελέσματα των Πένροουζ και Γκουρζαντιάν κατά κανένα τρόπο δεν προσφέρουν ενδείξεις για ένα κυκλικό μοντέλο του Σύμπαντος» δηλώνει στο Nature.com o Τζέιμς Ζίμπιν, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας.

Παρά την κριτική, πάντως, ο Γκουρζαντιάν εμμένει στη θέση του. Σε απάντησή του που αναρτήθηκε στο arXiv, ο φυσικός αντιτείνει ότι το καθιερωμένο μοντέλο για τη γέννηση του Σύμπαντος μπορεί μεν να εξηγεί τις μετρήσεις της ακτινοβολίας υποβάθρου, το κυκλικό μοντέλο όμως θα μπορούσε να τις εξηγεί πολύ καλύτερα.

Newsroom ΔΟΛ

ο Voyager 1 έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου η ταχύτητα του ηλιακού ανέμου –φορτισμένα σωματίδια (πρωτόνια, ηλεκτρόνια) και ιονισμένο Ήλιο και βαρύτερα ιόντα- είναι σχεδόν ίση με 0. Οι επιστήμονες της NASA ερμηνεύουν την πτώση αυτή της ταχύτητας του ηλιακού ανέμου ως το αποτέλεσμα της υπερίσχυσης ενός άλλου ρεύματος σωματιδίων πιο ισχυρού και με αντίθετη φορά από αυτή του ηλιακού που προέρχονται αυτή τη φορά από το εξώτερο διάστημα και που υφίσταται μεταξύ των αστέρων.
«Ο ηλιακός άνεμος μόλις έστριψε στη γωνία και ο Voyager 1 πλησιάζει στο εξώτερο διάστημα» δήλωσε ο Ed Stone γενικός διαχειριστής του προγράμματος του Voyager.

Ο Voyager 1 που εκτοξεύθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1977, το 2004 πέρασε την περιοχή που ονομάζεται ως περιοχή τερματικής κρούσης (termination shock), όπου ο ηλιακός άνεμος μεταπίπτει σε χαμηλές ταχύτητες –κάτω του ήχου- και τώρα η περιοχή που βρίσκεται ονομάζεται ηλιοσφαιρικός κολεός (heliosheath) ένα βήμα πριν την ηλιόπαυση όπου και «επίσημα» τελειώνει το ηλιακό μας σύστημα και η επίδραση του ηλιακού ανέμου. Τώρα ο διαστημικός βολιστήρας κατευθύνεται προς την ηλιόπαυση με ταχύτητα που πλησιάζει τα 61.155 χ.α.ω.

Η NASA σύμφωνα με τους υπολογισμούς της υπολογίζει πως όταν ο Voyager 1 πρόκειται να διασχίζει την ηλιόπαυση το 2014 για να βρεθεί στο «κενό» του εξώτερου διαστήματος θα παρατηρηθεί μια ξαφνική μείωση στα ανιχνευόμενα θερμά σωματίδια ενώ αντίθετα θα παρατηρηθεί μια ξαφνική άνοδος στα ψυχρά σωματίδια. Ο ανιχνευτής των σωματιδίων αυτών αποκαλείται όργανο μέτρησης χαμηλά φορτισμένων σωματιδίων και είναι το κύριο μέσο από το οποίο οι επιστήμονες μετρούσαν όλα αυτά τα χρόνια την ταχύτητα του ηλιακού ανέμου.

Μέχρι το 2007 η ταχύτητα του ηλιακού ανέμου ήταν ίση με περίπου 209.214 χαω ενώ από τότε άρχισε σταδιακά να μειώνεται κατά περίπου 72.439 χ.α.ω κάθε χρόνο, μέχρι να μηδενιστεί σήμερα, δείγμα πως ο ηλιακός άνεμος και το ηλιακό σύστημα το ίδιο «αποχαιρετούν» το μοναδικό ανθρώπινο κατασκεύασμα που βρίσκεται τόσο μακριά από τη Γη όσο κανένα άλλο στην ανθρώπινη ιστορία.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Αυτό το ύψωμα που εντόπισε το ραντάρ του Cassini στον Τιτάνα είναι πιθανώς ένα εξωτικό «κρυοηφαίστειο» (Φωτογραφία: NASA/JPL )

Ένας κυκλώνας στο μέγεθος της Ευρώπης μαίνεται στον Κρόνο εδώ και μια πενταετία, ενώ στον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του πλανήτη, φαίνεται ότι υπάρχει ένα ηφαίστειο που ξερνά παγωμένο μεθάνιο.

Τις δύο εντυπωσιακές ανακαλύψεις έκανε η αποστολή Cassini της NASA, που μελετά το σύστημα του Κρόνου από το 2004.

Ισπανοί ερευνητές που εξετάζουν τα δεδομένα από το σκάφος ανακοίνωσαν ότι παρακολουθούν έναν κυκλώνα διαμέτρου 4.000 χιλιομέτρων, ο οποίος συνέχιζε να μαστίζει τον Κρόνο από το 2004 έως τουλάχιστον το 2009 -τα δεδομένα για το 2010 δεν έχουν ακόμα αναλυθεί.

«Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μας ο κυκλώνας αυτός είναι ο μακροβιότερος που έχει βρεθεί ποτέ στους γιγάντιους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος, τον Δία και τον Κρόνο» δήλωσε στο AFP η Τερέσα ντελ Ρίο-Γκαζτελουρούτρια, επικεφαλής των ερευνητών στο Πανεπιστήμιο της Χώρας των Βάσκων.

Η γιγάντια δίνη κινείται με ταχύτητα 245 χιλιομέτρων ανά ώρα, ωστόσο η μέγιστη ταχύτητα ανέμου είναι μάλλον μικρή στα 72 χλμ/ώρα.

Οι κυκλώνες -των οποίων οι δίνες περιστρέφονται στην ίδια κατεύθυνση με τον πλανήτη, συνήθως είναι ασταθείς και δεν διαρκούν τόσο πολύ, επισήμαναν οι ερευνητές.

Μεγαλύτερη διάρκεια έχουν συνήθως οι αντικυκλώνες, οι οποίοι ακολουθούν αντίθετη φορά περιστροφής. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Μεγάλη Ερυθρή Κηλίδα, μια γιγάντια καταιγίδα που μαίνεται στον Δία εδώ και αιώνες, καθώς και η Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα του Ποσειδώνα.

Τιτάνιο ηφαίστειο

Μια ακόμα ανακάλυψη στα δεδομένα του Cassini έκαναν ερευνητές της αμερικανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας (USGS): εντόπισαν ενδείξεις για την ύπαρξη ενός ηφαιστείου πάγου στον Τιτάνα, τον μόνο γνωστό δορυφόρο που διαθέτει πυκνή ατμόσφαιρα.

«Έχουμε επιτέλους κάποιες αποδείξεις ότι ο Τιτάνας είναι ένας ενεργός κόσμος» δήλωσε ο γεωφυσικός Ράντολφ Κερκ, ο οποίος παρουσίασε τα αποτελέσματα της μελέτης του στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Εταιρείας.

Το πιθανό ηφαίστειο, με την ονομασία Sotra Facula, μοιάζει στις εικόνες του ραντάρ με τα ηφαίστεια της Γης, αντί για λάβα όμως αναβλύζει υγροποιημένο μεθάνιο, το οποίο είναι γνωστό ότι σχηματίζει μεγάλες λίμνες στην επιφάνεια του δορυφόρου.

«Όταν κοιτάξαμε τον νέο, τρισδιάστατο χάρτη του Sotra Facula, μείναμε έκπληκτοι από την ομοιότητά του με ηφαίστεια όπως η Αίτνα στην Ιταλία» σχολίασε ο Δρ Κερκ.

Παραμένει άγνωστο ποια είναι η πηγή θερμότητας που λιώνει τους πάγους μεθανίου στο υπέδαφος και τους οδηγεί στην επιφάνεια.

«Τα κρυοηφαίστεια βοηθούν στην εξήγηση των δυνάμεων που διαμορφώνουν ορισμένα από τα πιο εξωτικά μέρη του Ηλιακού Συστήματος» σχολίασε η Λίντα Σπίλκερ, ερευνήτρια της αποστολής Cassini στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια.

Το φασματόμετρο του Cassini έδειξε ότι το υλικό που ρέει από το ηφαίστειο έχει διαφορετική σύσταση από το γύρω τοπίο, παραμένει όμως άγνωστο αν η ροή συνεχίζεται ή έχει σταματήσει.

Ένα άλλο κρυοηφαίστειο, εντελώς διαφορετικής δομής, ανακαλύφθηκε προ ετών στον Εγκέλαδο, έναν δορυφόρο του Κρόνου που πιστεύεται ότι κρύβει κάτω από την επιφάνειά του έναν ολόκληρο ωκεανό.

Στην ένθετη δεξιά, οι πίδακες του ηφαιστείου του Εγκέλαδου σε νέα εικόνα που μετέδωσε το Cassini.

Στην περίπτωση του Εγκέλαδου, ατμός και πάγος εκτινάσσονται στο Διάστημα από ρωγμές μήκους εκατοντάδων χιλιομέτρων που διατρέχουν το νότιο πόλο του φεγγαριού.

Ο ωκεανός που πιθανώς κρύβεται κάτω από το ηφαίστειο θεωρείται μάλιστα ένα από τα υποψήφια μέρη για την αναζήτηση εξωγήινης μικροβιακής ζωής.

Newsroom ΔΟΛ

Η επιτυχία επιβεβαιώθηκε τρία χρόνια μετά την ανακοίνωση των προκαταρκτικών αποτελεσμάτων: Ένας Αμερικανός με HIV, που είχε εμφανίσει και λευχαιμία, φαίνεται να θεραπεύτηκε πλήρως από τις δύο ασθένειες με μεταμόσχευση μυελού των οστών στο Βερολίνο. Λίγες ανάλογες επιτυχίες είχαν αναφερθεί και στο παρελθόν, οι γιατροί όμως απέχουν πολύ από το να υπόσχονται επανάσταση.

O 44χρονος σήμερα Τίμοθι Ρέι Μπράουν, γνωστός και ως «ο Ασθενής του Βερολίνου», υπεβλήθη σε μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων του μυελού των οστών το 2007, σε μια προσπάθεια να απαλλαγεί από τη λευχαιμία.

Στην περίπτωση του Μπράουν, όμως, οι γιατροί φρόντισαν ώστε το μόσχευμα να είναι όχι μόνο συμβατό με το λήπτη, αλλά και να φέρει ένα συγκεκριμένο, σχετικά σπάνιο γονίδιο (την ποικιλία Δέλτα 2 του γονιδίου CCR5).

Το γονίδιο μειώνει τον αριθμό των υποδοχέων (CCΡ5) που χρησιμοποιεί ο HIV για να μολύνει τα T-κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος και να προκαλέσει AIDS.

Τρία χρόνια μετά την επέμβαση, και δύο χρόνια μετά την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων που έγιναν πρωτοσέλιδο, οι ερευνητές στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείου Σαριτέ στο Βερολίνο επιβεβαιώνουν την επιτυχία.

«Τα αποτελέσματά μας αποτελούν ισχυρή ένδειξη ότι σε αυτόν τον ασθενή επετεύχθη ίαση του HIV» γράφει στην επιθεώρηση Blood η ομάδα του αιματολόγου Τζέρο Χέτερ.

Το εντυπωσιακό φαινόμενο έχει εξάλλου παρατηρηθεί και στο παρελθόν, έστω και σε μεμονωμένα περιστατικά: Το 1999, δημοσίευση στην επιθεώρηση Medical Hypotheses επανεξέταζε τα αποτελέσματα από 32 προηγούμενες απόπειρες το διάστημα 1982-1996 και διαπίστωνε ότι ο ιός φαινόταν να είχε εκριζωθεί σε δύο περιπτώσεις.

Η νέα δημοσίευση δεν κάνει πάντως λόγο για θεραπεία που θα μπορούσε να εφαρμοστεί ευρέως κατά της επιδημίας AIDS:

Πρώτον, οι γιατροί δυσκολεύτηκαν να βρουν δότη, δεδομένου ότι μόνο ένας στους 1.000 ανθρώπους ευρωπαϊκής καταγωγής φέρει σε δύο αντίγραφα την ποικιλία Δέλτα 2 του γονιδίου CCR5.

Και δεύτερον, η μεταμόσχευση μυελού των οστών πραγματοποιείται αφού πρώτα καταστραφεί με ακτινοβολία και ισχυρά φάρμακα ο πάσχων μυελός του ίδιου του ασθενούς -μια επικίνδυνη διαδικασία, η οποία σκοτώνει το 20% με 30% των υποψήφιων ληπτών μυελού.

Newsroom ΔΟΛ

Ισραηλινό στρατιωτικό αεροσκάφος κατέστρεψε ένα «ιπτάμενο αντικείμενο αγνώστου ταυτότητας» (ΑΤΙΑ), το οποίο πετούσε στις 16 Δεκεμβρίου πάνω από τη Νεκρά Θάλασσα, ανέφερε ο στρατός της χώρας, σημειώνοντας ότι το «ύποπτο» αντικείμενο έμοιαζε με αερόστατο.

Ο κεντρικός πυρηνικός αντιδραστήρας του Ισραήλ βρίσκεται 30 χιλιόμετρα από τη Νεκρά Θάλασσα, στην Ντιμόνα, στην έρημο Νεγκέβ.

Σύμφωνα με την ειδησεογραφική ιστοσελίδα Ynet, ένα αεροσκάφος εκτόξευσε έναν πύραυλο κατά του αντικειμένου «που πετούσε κοντά στον πυρηνικό ερευνητικό ινστιτούτο στην Ντιμόνα. Το αερόστατο είχε κινητήρα αλλά δεν είχε χειριστή».

Όλες οι πτήσεις πάνω από τον αντιδραστήρα κοντά στην πόλη Ντιμόνα απαγορεύονται.

Zougla.gr

Οι ερευνητές άνοιξαν τρύπες στον πάγο βάθους σχεδόν δυόμισι χιλιομέτρων (Πηγή: Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν)

Στην παγωμένη ερημιά του Νότιου Πόλου, Αμερικανοί ερευνητές γιορτάζουν την ολοκλήρωση του IceCube («Παγάκι»), ενός ασυνήθιστου τηλεσκοπίου με συνολικό όγκο ενός κυβικού χιλιομέτρου. Το γιγάντιο, κατεψυγμένο όργανο θα αναζητήσει τώρα τα φευγαλέα νετρίνα, σωματίδια που διαπερνούν τη Γη χωρίς να καταδέχονται να αλληλεπιδράσουν με την ύλη.

Το IceCube, του οποίου η κατασκευή άρχισε το 2005 και ολοκληρώθηκε φέτος στις 18 Δεκεμβρίου, αποτελείται από 86 καλώδια που κατεβαίνουν κατακόρυφα τον πάγο μέχρι το βάθος των 1.450 έως 2.450 μέτρων (στο ένθετο γράφημα, ο ανιχνευτής δίπλα σε ένα μοντέλο του Πύργου του Άιφελ για σύγκριση μεγέθους).

Από κάθε τέτοιο καλώδιο κρέμονται 60 ανιχνευτές σε μέγεθος μπάλας του μπάσκετ, σχεδιασμένοι να ανιχνεύουν την αμυδρή γαλάζια λάμψη που εκπέμπουν τα νετρίνα όταν αντιδρούν με άτομα οξυγόνου.

Τέτοιου είδους λάμψεις είναι εξαιρετικά σπάνιες, επισημαίνει το Nature.com -τρισεκατομμύρια νετρίνα μπορεί να περάσουν από τον πάγο χωρίς να δώσουν καμία αντίδραση.

Τα νετρίνα είναι στοιχειώδη σωματίδια χωρίς φορτίο τα οποία κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Αν και έχουν μάζα, έστω και απειροελάχιστη, αλληλεπιδρούν σπάνια με την κανονική ύλη και μπορούν να διαπεράσουν ολόκληρους πλανήτες χωρίς να χάσουν ταχύτητα.

Τα περισσότερα από τα νετρίνα που φτάνουν στη Γη παράγονται από πυρηνικές αντιδράσεις στην καρδιά του Ήλιου, καθώς και από κοσμικές ακτίνες υψηλής ενέργειας που αντιδρούν με άτομα.

Το πείραμα του IceCube, ελπίζουν τώρα οι ερευνητές, θα ρίξει φως στην προέλευση των κοσμικών ακτίνων αλλά και στη φύση της σκοτεινής ύλης, ενός μυστηριώδους υλικού άγνωστης σύστασης που πιστεύεται ότι κατακλύζει το Σύμπαν.

Τα πρώτα δεδομένα του νέου τηλεσκοπίου αναμένονται γύρω στις 1 Μαΐου, εκτιμά ο Άλμπρεχτ Κάρλε, φυσικός του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν στο Μάντισον, το οποίο έχει αναλάβει τη διαχείριση του οργάνου.

Οι ερευνητές σταυρώνουν τώρα τα δάχτυλα ελπίζοντας ότι η γιγάντια πειραματική διάταξη δεν θα παρουσιάσει βλάβες: για να βυθίσουν τους ανιχνευτές στον πάγο, οι κατασκευαστές χρειάστηκε να ανοίξουν τρύπες δύο χιλιομέτρων χρησιμοποιώντας δέσμες ζεστού νερού.

Τώρα που οι τρύπες έχουν πλέον κλείσει, η επισκευή θα ήταν πρακτικά αδύνατη.

Newsroom ΔΟΛ

Είναι η μικρότερη σε διάρκεια μέρα του έτους, η οποία σηματοδοτεί την επίσημη έναρξη του χειμώνα και συμπίπτει με μια ολική έκλειψη της Σελήνης, αλλά και με την πανσέληνο.

Η έκλειψη, που θα αρχίσει στις 6:33 π.μ. (ώρα Γκρίνουιτς) σήμερα το πρωί, θα διαρκέσει περίπου τρεισήμισι ώρες, ενώ η σκιά της Γης θα καλύψει πλήρως τον δορυφόρο της από τις 7:41 π.μ. (ώρα Γκρίνουιτς) και για τα επόμενα 72 λεπτά, σύμφωνα με τη NASA.

Το φαινόμενο, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, θα είναι πλήρως ορατό μόνο στη βόρεια και νότια Αμερική, τη βορειοδυτική Ευρώπη (Σκανδιναβικές χώρες και Ισλανδία) και στη νοτιοανατολική Ασία.

Η προηγούμενη ολική σεληνιακή έκλειψη είχε γίνει στις 21 Φεβρουαρίου του 2008. Το 2011, θα υπάρχουν δύο ολικές σεληνιακές εκλείψεις στη Γη, στις 15 Ιουνίου και στις 10 Δεκεμβρίου. Την επόμενη φορά που θα συμπέσουν πανσέληνος, ολική σεληνιακή έκλειψη και χειμερινό ηλιοστάσιο θα είναι στις 21 Δεκεμβρίου 2094.

Zougla.gr

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr