Πολλές φορές το κάνουμε, για να γίνουν πιο κατανοητά όσα λέμε. Αναγκαστικά δηλ. γιατί πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να περιγράψουμε μια κατάσταση βιωματική που μόνο με κάποια παρομοίωση ή παραλληλισμό μπορούμε να το κάνουμε.

quote:

---

Στην κατάδυση ας πούμε σου λένε,φίλε αυτός είναι ο εξοπλισμός σου φοριέται κατά αυτόν τον τρόπο και μπορείς να κάνεις αυτό και αυτό και μέχρι εκεί.Στην "κατάδυση" πάλι,έτσι λένε,όπως βολεύεται ο καθείς αρκεί να καταφέρεις να απαλλαγής απο τα εξωτερικά ερεθίσματα μέσω τον 5 γνωστών αισθήσεων μπάς και πάρει μπροστά η παραμελημένη.Αλλά και τότε που ξέρεις τι είναι αυτό που "βλέπεις";Ένας τυφλός ας πούμε που βλέπει για πρώτη φορά και δει ενα κουτάκι αναψυκτικού δε θα ξέρει τι βλέπει μέχρι να το πιάσει και το επεξεργαστεί και αν όσο ήταν τυφλός είχε πιάσει ένα κουτάκι ΙΣΩΣ και να κάνει τη σύνδεση και μιλάμε για ένα κουτάκι,φαντάσου να έχεις να κάνεις με το υποσυνειδητο ενός άλλου ανθρώπου!

---

Ναι, ασφαλώς και μπορεί να καταλήξει να κοιμάται ακόμη βαθύτερα. Ή μπορεί και ο "παρατηρητής" του να καταλήξει να κοιμάται.

Η δυνατότητα επιστροφής υπάρχει, από τον ίδιο τον καταδυόμενο, αλλά πρέπει ο ίδιος να είναι πολύ καλά εκπαιδευμένος. Ένα κόλπο που συχνά χρησιμοποιείται είναι ο λεγόμενος "μίτος", δηλ. ένα ερέθισμα (σκέψη, κίνηση, ήχος ή κάτι άλλο), το οποίο χρησιμοποιείται ως μίτος, δηλ. ως οδηγός επαναφοράς προτού ξεκινήσει η διαδικασία της καθόδου. Η δυσκολία σ' αυτήν την "τεχνική" είναι πως ο καταδυόμενος θα πρέπει να αντιληφθεί ο ίδιος την μέθη του (βαθμός συνειδητότητας υψηλός) και να ενεργοποιήσει ο ίδιος τον οδηγό επαναφοράς του. Είναι αρκετά δύσκολο και χρειάζεται εκπαίδευση, δοκιμές δηλ.

Αυτό εδώ, είναι μια διαδικασία διάκρισης. Η νοημοσύνη μας χρειάζεται αυτήν την διάκριση γιατί πρέπει με κάποιο τρόπο να δικαιολογήσει την πραγματικότητα. Αν λέγαμε πως "όλα είναι αληθινά ΚΑΙ όλα είναι ψέματα", ή πως "τίποτε δεν είναι αληθινό ΚΑΙ τίποτε δεν είναι ψεύτικο" (που παρεπιπτόντως και τα δύο έχουν το ίδιο νόημα), τότε αυτό σε έναν τρίτο, θα έμοιαζε με ανοησία. Προσπαθούμε λοιπόν να κρίνουμε (και να διακρίνουμε) το ψεύτικο από το αληθινό. Αυτό μας το επιβάλλει η λογική μας. Όμως αυτό ακριβώς είναι η αυταπάτη μας. Μην κρίνεις ίνα μην κριθείς. Δηλ. μην προσπαθείς να κάνεις αυτήν την διάκριση, αυτή είναι η συμβουλή. Γιατί με τον ίδιο τρόπο που προσπαθείς να κρίνεις ή να διακρίνεις κάποιον ή κάτι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα σε κρίνουν ή θα σε διακρίνουν κι εσένα. Αυτό είναι πολύ πιο εύκολο να γίνει αντιληπτό από έναν απλό άνθρωπο.

Η αλήθεια είναι πως η φυσικότητά μας δεν έχει ανάγκη κανενός είδους διάκρισης. Η διάκριση είναι σύμπτωμα της αφύσικης συμπεριφοράς μας, αναγκαίο κακό, για να μπορούμε με κάποιο τρόπο να δικαιολογούμε τις πράξεις μας, οι οποίες παρουσιάζουν την ίδια εξελικτική πορεία με την εξελικτική πορεία ενός μπαμπουϊνου.

Ναι, να την ορίσει και την ερμηνεύσει δηλ.

Αυτή είναι η δουλειά του νου και της νοημοσύνης του. Να ελέγχει, να ψάχνει, να προσπαθεί να ερμηνεύσει και να ορίσει τα πάντα. Ακόμη κι αυτά που δεν γνωρίζει.

Όχι μόνο η κατάδυση, αλλά οποιαδήποτε εσωτερική εργασία κάνουμε με τον εαυτό μας είναι ενάντια στη φύση του νου. Βλέπεις, ο νους μας, έχει φτιάξει μια εικόνα για τον εαυτό μας. Αυτή η εικόνα είναι ψεύτικη και πρέπει να διαλυθεί, αν θέλουμε να μιλάμε για κάποιου είδους εσωτερική εργασία.

Όχι βέβαια. Η εσωτερική εργασία δεν ολοκληρώνεται με την συμβατική σημασία της έννοιας "ολοκληρώνω την εργασία μου, πάει, τέλειωσα και ok, θα κάτσω τώρα να απολαύσω τα αποτελέσματά της". Η διάλυση αυτής της εικόνας είναι ένα από τα πρώτα βήματα της εσωτερικής εργασίας. Αλλά είναι τόσο δύσκολο να γίνει αυτό, που συνήθως όσοι άνθρωποι δηλώνουν αποφασισμένοι να το ξεκινήσουν και το ξεκινούν, εγκαταλείπουν την εργασία πολύ γρήγορα.

Αυτό συμβαίνει γιατί αυτή η εικόνα που έχει φτιάξει ο νους μας για τον εαυτό μας, δεν έχει στοιχεία και χαρακτηριστικά μονάχα από εμάς τους ίδιους αλλά από όλη την εως και αυτήν την στιγμή ιστορία της ανθρωπότητας.

Επίσης, υπάρχει και το άλλο : Πολλοί άνθρωποι που ξεκινούν να αποδομήσουν αυτήν την εικόνα, το κάνουν απλώς αντικαθιστώντας αυτήν την εικόνα με κάποια άλλη, το ίδιο ψεύτικη και απατηλή όπως και η πρώτη που είχαν. Έτσι, εγκλωβίζονται σε μια διαδικασία ατέρμονη και στην ουσία δεν πετυχαίνουν απολύτως τίποτε.

Ναι, νομίζω μου το έχει πει ο ίδιος. Και αυτή η κουβέντα μεταξύ μας (μεταξύ εμού δηλ. και του Πύρινου) δεν γίνεται για μας αλλά για κάποιους άλλους που φοβούνται να ρωτήσουν ...

Πύρινος,

quote:

---

Υπάρχει όμως ένα "τέλος"; Θέλω να πω, υπάρχει αυτή η κατάσταση όπου κάποιος είναι ταυτόχρονα κάτοικος του βυθού και της στεριάς και μπορεί να κινείται εξίσου καλά και στα δύο;
Αν όχι, τι είναι αυτό που το εμποδίζει;

---

Και συνεχίζεις σε άλλα.
Τον οφι πάντως τον έχω ως ήχο στο μυαλό μου,ενα σούρσιμο,σσσσ(η πόλη κοιμάται)

quote:

---

Γι' αυτό λέμε ότι πρέπει να υπάρχει μια κάποιου είδους εκπαίδευση. Βέβαια, αυτό που διατυπώνεις είναι ένα εύλογο ερώτημα. Αλλά κοίτα, μιλάμε για απαλλαγή των εξωτερικών ερεθισμάτων των 5 αισθήσεων. Συνεπώς, δεν έχει νόημα να αναφερόμαστε στην όραση με την τυπική σημασία του όρου, και να αναρωτιόμαστε "τι είναι αυτό που βλέπουμε ;". Δεν βλέπουμε με τον συνηθισμένο τρόπο. Η οπτική μας και ο τρόπος με τον οποίο "βλέπουμε", αλλάζει και δεν είναι ο συνηθισμένος. Βλέπουμε με έναν περισσότερο - πως να το πω ; - δι-αισθαντικό / υπερ-αισθαντικό τρόπο*, όχι μέσα από την τυπική διαδικασία της όρασης, των νοητικών ερεθισμάτων δηλ. αλλά μέσα από την διαίσθηση. Και αυτό που "βλέπουμε", δεν μπαίνει σε κάποια διαδικασία ελέγχου ή φιλτραρίσματος αν είναι σωστό ή όχι. Απλώς, το γνωρίζουμε. Γίνεται ένα με το "είναι" μας και μοιάζει σαν να το γνωρίζαμε από πάντα. (Δεν ξέρω αν έγινα αντιληπτός, συγνώμη, είναι δύσκολο να το περγράψω, αν είσαι γυναίκα ίσως να καταλάβεις καλύτερα τι εννοώ μιας και αυτή η ικανότητα είναι περισσότερο ανεπτυγμένη στην γυναικεία φύση).

---

Απόλυτα!
Έχουμε ξαναμιλήσει για το θέμα,παρόλα αυτά το αποτέλεσμα δεν είναι παρά το συνονθύλευμα όλων αυτών που έχεις αποκόψη,παρόλα αυτά, βλέπεις ακούς γεύεσαι...όλα αυτά μαζί,ε;
Πλάκα δεν έχει;☺

quote:

---

Η αλήθεια είναι μία και μοναδική. Δεν την βρίσκουμε, μας βρίσκει και όταν έρθει σε επαφή μαζί μας, ενσωματώνεται στο "είναι" μας και επιλέγει η ίδια τον τρόπο με τον οποίο θα εκφραστεί και θα έλθει στην επιφάνεια ...

---

Μ! Εδώ θα διαφωνήσω, οτι την βρίσκουμε δηλαδή στην πορεία,μάλλον την κουβαλάμε απο την στιγμή της σύλληψης.
Μας βρίσκουν πάντως διάφορα και επικολλούνται,😈,αυτό ισχύει!😉

quote:

---

*περισσότερες λεπτομέρειες γι' αυτόν τον τρόπο (πώς λειτουργεί αυτό, από πού προέρχεται, ποια η φύση του κτλ), δεν γνωρίζω να σου πω. Απλά, γνωρίζω πως υπάρχει. Αυτό που μπορώ να σου πω μετά βεβαιότητας είναι πως στην κατάσταση αυτή, σε μία σωστή δηλ. κατάδυση, παύει να υφίσταται η διάκριση των αντιθέτων γι' αυτό και δεν έχει νόημα αυτός ο "έλεγχος" του σωστού ή του λάθους. Δεν υπάρχει δηλ. σωστό και λάθος, δεν υπάρχει διάκριση, ούτε κρίση. Το μότο που κάπου αναφέρεις "μην κρίνεις ίνα μην κριθείς", χρησιμοποιείται ακριβώς για να δείξει ότι σε μια κατάσταση ενόρασης, ο καταδυόμενος δεν μπορεί να διακρίνει και κατά συνέπεια να κρίνει. Απλά, χρησιμοποιείται επειδή γίνεται ευκολότερα αντιληπτό αυτό από τον απλό κόσμο ως μία αποτρεπτική συμβουλή λόγω του ότι είναι λόγια μιας διδασκαλίας.

---

https://m.youtube.com/watch?v=reMI0GvBGis
Μόνο που ούτε άγιος ήτανε,εδώ μπερδεύτηκα,είναι, ούτε και τρόμαξε!
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπαινόβγαινε στη ροή με μεγάλη ευκολία,όποτε γούσταρε!
Μάλιστα κατείχε αυτό το χάρισμα απο μικρός,αν και ακριβώς επειδή δεν καθόταν καλά έφαγε και ένα σούρσιμο 100 μέτρων κάτω απο ένα αυτοκίνητο,με αποτέλεσμα να χάσει κομμάτι εγκεφαλικού οστού!
Ήταν σαν να του είπε ο Θεος,ΚΑΤΣΕ ΦΡΟΝΙΜΑ,συνήθιζε να λέει χαχα!
Το λέω αυτό γιατί συνθήκες ακραίου πόνου μπορεί να επιφέρουν τη ρωγμή,τη χαραμάδα εκείνη που θα σου επιτρέψει να "δείς" παρακάτω!
Τα μοτο είναι για να καταπατούνται,άλλο τι θα έπρεπε,και θέση έπαιρνε και προτιμήσεις είχαμε,😯!

We seldom stop to think that we are
still creatures of the sea, able to
leave it only because, from birth to
death, we wear the water-filled
space suits of our skins.

Ναι, σωστό κι αυτό.

quote:

---

Το λέω αυτό γιατί συνθήκες ακραίου πόνου μπορεί να επιφέρουν τη ρωγμή,τη χαραμάδα εκείνη που θα σου επιτρέψει να "δείς" παρακάτω!

---

Σαφώς, αλλά δεν είναι μόνο συνθήκες ακραίου πόνου. Εγώ θα το έλεγα ... συνθήκες ακραίου σοκ, πιο γενικά ας πούμε. Ένα σοκ μπορεί ασφαλώς να προκαλείται και από πόνο.

"enlighted mind sees the endless emptiness"

Στο σημείο που θα αποφασίσει ... ο παρατηρητής του. Το ίδιο το αντικείμενο δεν είναι σε θέση να πάρει καμιά "απόφαση" καθώς συμπεριφέρεται σαν κύμα *ΚΑΙ σαν σωματίδιο.