ΕΥΧΟΜΑΙ, ΑΠΕΙΡΑ ΑΚΟΜΗ "ΣΠΟΡΑΚΙΑ ΓΝΩΣΗΣ"...

-...οσκοποςαγιαζειταμεσα...-

Let there be Light!

Στην παρούσα εργασία δεν έχω αναφορά στις Σχολές. Μόλις τελειώσει αυτή η εργασία θα αναφέρω τις Σχολές περιληπτικά καθώς και τις διάφορες μορφές του Βούδα στον Μαχαγιάνα Βουδισμό.

Ελπίζω μέσα σε λίγους μήνες να είναι σαν ένα υπό-forum μέσα στο γενικότερο forum "ΣΟΦΙΑ".

Έχω την άποψη ότι πρώτα πρέπει να ορίσουμε και να προσδιορίσουμε κάποιους όρους πάνω στους οποίους θα πρέπει να δομήσουμε μία κοινότητα διαλόγου και συν-ζήτησης. Αλλιώς θα βιώσουμε, την συνήθη, προβληματική συζήτηση μέσω... παράλληλων συμπάντων.

Η Ρώμη δεν κτίστηκε σε μια μέρα

για το φως που ρίχνετε στη μπερδεμένη ύπαρξή μου

Να είσαστε πάντα καλά.

trapped in Μάγια

Συνεχίζουμε...

ΤΙ ΔΙΔΑΞΕ Ο ΒΟΥΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Υπάρχει μεγάλη παρανόηση από μερικούς, που νομίζουν ότι για να παρακολουθήσει κανείς την διδασκαλία του Βούδα πρέπει να αποσυρθεί σε κάποιο μοναστήρι, κάτι που δεν ισχύει. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη κατανόησης του βουδισμού. Η διδασκαλία του Βούδα δεν απευθύνεται μόνο σε μοναχούς που ζούνε σε μοναστήρια, αλλά και σε κοινούς ανθρώπους που ζούνε σε σπίτια με την οικογένειά τους. Η Ευγενής Οκταπλή Ατραπός , που αποτελεί τον βουδιστικό τρόπο ζωής, προορίζεται για όλους χωρίς καμιά εξαίρεση.

ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΒΟΥΔΙΣΜΟΥ

Ο Σαριπούτρα , ο σημαντικότερος μαθητής του Βούδα, είπε ότι μπορεί να ζήσει κανείς σε ένα δάσος αφοσιωμένος στις ασκητικές πρακτικές, αλλά, παρ΄ όλα αυτά, να είναι γεμάτος ακάθαρτες σκέψεις και «ρύπους», ενώ ένας άλλος μπορεί να ζει σε χωριό ή σε πόλη, να μην υποβάλλεται σε καμιά ασκητική πειθαρχία , αλλά ο νους του να είναι αγνός και απαλλαγμένος από κάθε «ρύπο». Από αυτούς τους δυο εκείνος που βιώνει την αγνή ζωή στο χωριό ή πόλη είναι αναμφίβολα πολύ πιο ανώτερος και πιο σπουδαίος από εκείνον που ζει στο δάσος. Ο Βούδας είχε δηλώσει κατηγορηματικά ότι υπάρχουν πάρα πολύ λαϊκοί που ζούσαν ζωή οικογενειακή , είχαν ακολουθήσει την διδασκαλία του επιτυχώς και έφτασαν σε ανώτερες πνευματικές καταστάσεις.

Είναι λάθος να περνάει κανείς όλη την ζωή του στην μοναξιά και να σκέφτεται μόνο την δική του ευτυχία και «σωτηρία», χωρίς να ενδιαφέρεται για τους συντρόφους του. Η στάση αυτή δε συμβαδίζει με την διδασκαλία του Βούδα, που βασίζεται στην αγάπη, στην ευσπλαχνία και την υπηρεσία προς του άλλους.

ΤΑΓΜΑΤΑ-ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ

Κάποιος ίσως ρωτήσει: Αν κάποιος μπορεί να ακολουθήσει τον βουδισμό ενώ ζει την ζωή του συνηθισμένου λαϊκού , τότε γιατί ο Βούδας εγκαθίδρυσε τον Σάνγκα , το Τάγμα των Μοναχών; Το Τάγμα προσφέρει την ευκαιρία σε κείνους που είναι πρόθυμοι να αφιερώσουν την ζωή τους , όχι μόνο στην δική τους πνευματική και νοητική ανάπτυξη, αλλά και στην υπηρεσία των άλλων. Ένας συνηθισμένος λαϊκός δε μπορεί να αφιερώσει την ζωή του ολόκληρη στη υπηρεσία των άλλων, ενώ ένας μοναχός , που δεν τον βαραίνουν οικογενειακές ευθύνες ή δεν έχει άλλους κοσμικούς δεσμούς, είναι σε θέση να αφιερώσει ολόκληρη την ζωή του «για καλό των πολλών , την ευτυχία των πολλών». Αυτός είναι ο λόγος που μέσα στην ιστορική πορεία τους, τα βουδιστικά μοναστήρια, είναι όχι μόνο πνευματικά κέντρα, αλλά και κέντρα μάθησης και καλλιέργειας.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ

Ο Βούδας παραλλήλιζε τι έξι κατευθύνσεις του σύμπαντος με έξι διαφορετικές ομάδες ανθρώπων που έχουν άμεση επιρροή στην ζωή ενός λαϊκού:
Ανατολή-Γονείς
Νότος-Δάσκαλοι
Δύση-Σύζυγος και παιδιά
Βορράς-Φίλοι, συγγενείς και γείτονες
Ναδίρ-Υπηρέτες, εργάτες και υπάλληλοι
Ζενίθ-Άνθρωποι της θρησκείας

«Θα πρέπει να λατρεύει κανείς αυτές τις έξι κατευθύνσεις», είπε ο Βούδας. Εδώ η λέξη «λατρεία» (ναμασιά) είναι πολύ σημαντική, γιατί λατρεύει κανείς κάτι ιερό, κάτι που αξίζει τιμής και σεβασμού. Έτσι αυτές οι έξι κοινωνικές και οικογενειακές ομάδες θεωρούνται από τον βουδισμό ως ιερές και άξιες σεβασμού. Δε μπορεί, όμως, να τις λατρέψει κανείς , πάρα μόνο εκτελώντας τα καθήκοντά του προς αυτές.

ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΕΞΙ ΟΜΑΔΕΣ

Τα καθήκοντα που πρέπει να εκτελέσει κανείς προς αυτές τις ομάδες είναι τα εξής:

Πρώτον: οι γονείς είναι ιεροί προς τα παιδιά. Ο Βούδας λέει «οι γονείς ονομάζονται Μπράχμα». Έτσι , στις καλές βουδιστικές οικογένειες τα παιδιά κυριολεκτικά «λατρεύουν»τους γονείς τους κάθε μέρα, πρωί και απόγευμα. Σύμφωνα με την Ευγενή Πειθαρχία, πρέπει να εκτελούν ορισμένα καθήκοντα απέναντι τους:
-πρέπει να φροντίζουν τους γονείς τους στα γεράματά τους
-πρέπει να κάνουν ότι χρειάζεται για λογαριασμό τους
-πρέπει να διαφυλάσσουν την τιμή της οικογένειας και να συνεχίσουν την οικογενειακή παράδοση
-πρέπει να εκτελούν τις νεκρικές τελετές μετά τον θάνατό τους .

Αλλά και οι γονείς με την σειρά τους έχουν κάποιες ευθύνες απέναντι στα παιδιά τους:
-πρέπει να κρατούν τα παιδιά μακριά από κακές παρέες
-πρέπει να τα στρέφουν προς καλές και επωφελείς δραστηριότητες
-πρέπει να τα παντρέψουν με γόνους καλών οικογενειών
-πρέπει να παραχωρήσουν την περιουσία τους όταν έρθει η ώρα

Δεύτερον:η σχέση μεταξύ δασκάλου και μαθητή:
-πρέπει ένας μαθητής να υπακούει και να σέβεται τον δάσκαλό του
-πρέπει να φροντίζει τις ανάγκες του δασκάλου του
-πρέπει να μελετάει επιμελώς.
Με την σειρά του ο δάσκαλος:
-πρέπει να εκπαιδεύει και να διαμορφώνει σωστά τους μαθητές του
-πρέπει να τους διδάσκει με τον ορθό τρόπο
-πρέπει να τους συστήνει στους φίλους του και να προσπαθεί να τους εξασφαλίσει σιγουριά ή απασχολήσει όταν η εκπαίδευση φτάσει στο τέρμα της.

Τρίτον:η σχέση μεταξύ των συζύγων. Η αγάπη μεταξύ των συζύγων θεωρείται σχεδόν θρησκευτική ή ιερή και ονομάζεται «ιερή οικογενειακή ζωή»:
-πρέπει οι σύζυγοι να είναι πιστοί , αφοσιωμένοι και να σέβονται ό ένας τον άλλον
Ο σύζυγος:
-πρέπει να την αγαπάει και να της είναι πιστός
-πρέπει να την τιμάει πάντα και ποτέ να μην του λείπει σεβασμός προς αυτή
-πρέπει να τις εξασφαλίζει κοινωνική θέση και άνεση
-πρέπει να την ευχαριστεί χαρίζοντάς της ρούχα και κοσμήματα.

Η σύζυγος με την σειρά της:
-πρέπει να επιβλέπει και να φροντίζει τις υποθέσεις του σπιτιού
-πρέπει να περιποιείται τους καλεσμένους , τους επισκέπτες, τους φίλους ,τους συγγενείς και τους εργάτες
-πρέπει να αγαπάει τον σύζυγό της και να του είναι πιστή
-πρέπει να προστατεύει την περιουσία του
-πρέπει να είναι έξυπνη και ενεργητική σ΄ όλες τις δραστηριότητες της.

Τέταρτον: Η σχέση μεταξύ φίλων, συγγενών και γειτόνων:
-πρέπει να είναι φιλόξενοι και φιλάνθρωποι μεταξύ τους
-πρέπει να μιλούν ευχάριστα και φιλικά
-πρέπει εργάζονται για το αμοιβαίο καλό
-πρέπει να είναι ίσοι μεταξύ τους
-δεν πρέπει να διαφωνούν
-πρέπει να βοηθιούνται στην ανάγκη και δυσκολία
-δεν πρέπει να εγκαταλείπουν ο ένας τον άλλον

Πέμπτον: η σχέση μεταξύ κυρίου και υπηρέτη
-πρέπει η εργασία να ανατίθεται ανάλογα με την ικανότητα και δεξιοτεχνία
-πρέπει να χορηγείται ικανοποιητική αμοιβή
-πρέπει να καλύπτονται οι ιατρικές ανάγκες
-πρέπει να παρέχονται , κατά περίπτωση δώρα ή αμοιβές.

Με την σειρά του ο υπηρέτης ή ο υπάλληλος:
-πρέπει να είναι εργατικός κι όχι τεμπέλης
-πρέπει να είναι τίμιος και υπάκουος κι όχι να εξαπατά τον κύριό του
-πρέπει να είναι επιμελής στην εργασία του

Έκτον:η σχέση μεταξύ θρησκευόμενων(δηλ. αναχωρητών και των Μπραχμάνων) και των λαϊκών:
-πρέπει οι λαϊκοί να φροντίζουν τις υλικές ανάγκες των θρησκευόμενων με αγάπη και σεβασμό.
Με την σειρά τους οι θρησκευόμενοι:
-πρέπει να μεταδίδουν με αγάπη γνώση και μόρφωση στους λαϊκούς και να τους οδηγούν στην αγαθή Ατραπό μακριά από το κακό.

Στο επόμενο: "Πως θα γίνει κάποιος Βουδιστής. Τελετουργία-Τελετές. Οι κοινωνικές και οικονομικές θέσεις του Βουδισμού

Θα κάνω μια μικρή παρένθεση στην σειρά αυτή γνωριμίας με τον Βουδισμό.

Επειδή μεταφράζω αυτές τις ημέρες υλικό για τον Βουδισμό για να το προσφέρω στο forum, βρήκα κάποια κείμενα που δεν κρατήθηκα να μην τα παραθέσω εδώ, τώρα, διακόπτοντας για λίγο την ροή της μέλετης που έχω ξεκινήσει.

Θα κάνω αυτήν την... παρανομία και σας υπόσχομαι (ελπίζω να κρατηθώ) να μην ξαναδιακόψω την ροή της μελέτης.

Είναι ένα κείμενο (οι τίτλοι παραγράφων είναι δικοί μου) από σημειώσεις από μια διάλεξη που έδωσε ο Βιβεκανάντα στο San Francisco, τον Μάρτιο του 1900 με τίτλο "Το μήνυμα του Βούδα προς τον Κόσμο":

Παίρνω κουράγιο από τα λόγια σου για να συνεχίσω αυτήν την θαυμάσια σε πνευματική δύναμη αλλά και δύσκολη και επίπονη εργασία μετάφρασης του έργου του Βιβεκανάντα.

Αγωνιώ να φέρω στην επιφάνεια όλους τους θησαυρούς σοφίας που είναι θαμμένοι και κρυμμένοι κάτω από τόνους ανόητων και άσκοπων ψευδοεσωτερικών σκουπιδιών.

Ένας από τους βασικούς μας σκοπούς ως Esoterica.gr είναι κι αυτός.

Και νομίζω ότι η ανταπόκρισή σου καθώς και άλλων καλών φίλων, μας θρέφει τα φτερά της ψυχής μας και για να κάνουμε όλο και πιο σημαντικές και ουσιαστικές πνευματικές πτήσεις.

Να σαι καλά thoth,
τα γραφτά σου μου δίνουν δύναμη και χαρά

quote:

---

---

Νομίζω ότι οι προβληματισμοί σου είναι φυσιολογικοί.

Υπάρχουν ζωές για να προχωρήσεις μαζί με οικογένεια και ζωές που πρέπει να την απαρνηθείς. Το Κάρμα και η Ψυχή του καθενός είναι υπέυθυνα για αυτήν την εκλογή και τις συνέπειες.

Εγώ μπορώ να μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου και για κανέναν άλλον.

Πάντως είναι ένα πολύ δύσκολο ερώτημα και δεν επιδέχεται μια απόλυτη απάντηση

Βουδιστικό Κέντρο Ταρπαλίνγκ (παράδοση Καντάμ-πα του βουδισμού Μαχαγιάνα, ιδρυτής: Γκέσε Κέλσανγκ Γκιάτσο)
Κερκυρα, τηλ. 26610.21628
www.joyfromwithin.com

Διεθνές Κέντρο Βουδισμού Κάρμα Καγκιού «Διαμαντένιος Δρόμος» (μαθητές του Ολε Νυντάλ)
Σωνιέρου 15, Αθήνα, τηλ. 210.5231491, φαξ 210.9831926
www.diamondway-buddhism.gr

Κέντρο Διαλογισμού «Βουδική Χώρα» (παράδοση Καντάμ-πα του βουδισμού Μαχαγιάνα, πνευματικός οδηγός και ιδρυτής του κέντρου: Γκέσε Κέλσανγκ Γκιάτσο)
Αθήνα, τηλ. 210.2025484
www.buddhism.gr και www.meditationinathens.gr

quote:

---

---

ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΒΟΥΔΙΣΤΗΣ

Αν κάποιος επιθυμεί να γίνει βουδιστής , δεν υπάρχει καμιά μυητική τελετουργία (ή βάπτισμα), από την οποία πρέπει να περάσει. Εκτός , για να γίνει ένας μπικτσού , μέλος του Τάγματος του Σάνγκα, τότε πρέπει να περάσει από μακριά διαδικασία πειθαρχικής εκπαίδευσης και μόρφωσης. Αν κατανοεί κανείς την διδασκαλία του Βούδα , είναι πεπεισμένος ότι η διδασκαλία του είναι η ορθή Ατραπός και προσπαθεί να την ακολουθήσει , τότε είναι βουδιστής.

Αλλά , σύμφωνα με την αδιάσπαστη αρχαία παράδοση στι βουδιστικές χώρες, θεωρείται κανείς βουδιστής αν θεωρήσει ως καταφυγή του τον Βούδα, τον Ντχάρμα(την διδασκαλία) και τον Σάνγκα (το τάγμα των μοναχών που γενικά ονομάζεται «Τριπλό κόσμημα») και αναλάβει να τηρήσει τις Πέντε Εντολές (Πάντσα-σίλα), δηλ τις ελάχιστες ηθικές υποχρεώσεις ενός λαϊκού βουδιστή:
1) να μην καταστρέφει ζωή
2) να μην κλέβει
3) να μην μοιχεύει
4) να μην ψεύδεται
5) να μην πίνει οινοπνευματώδη ποτά.
-και να απαγγέλλει τα μάντραμ που αναφέρονται στα αρχαία κείμενα.

ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ Ή ΤΕΛΕΤΕΣ

Δεν υπάρχουν εξωτερικές τελετουργίες ή τελετές τις οποίες οφείλει να εκτελεί ένας βουδιστής. Ο βουδισμός είναι ένας τρόπος ζωής και το ουσιώδες έγκειται στο να ακολουθεί κανείς την Ευγενή Οκταπλή Ατραπό. Φυσικά, σε όλες τις βουδιστικές χώρες υπάρχουν απλές και ωραίες τελετές που πραγματοποιούνται σε θρησκευτικές επετείους. Η τιμή προς κάποια αγάλαμτα του Βούδα δεν πρέπει να συγχέεται με την προσευχή των θεϊστικών θρησκειών , είναι απλώς ένας τρόπος να εκφράσουν τον σεβασμό τους στην μνήμη του Δασκάλου που έδειξε τον Δρόμο.

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΈΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΟΥΔΙΣΜΟΥ

Ο Βούδας ήξερε ότι η βίωση της ζωής που προτείνει είναι κάτι πολύ δύσκολο μέσα στις αντίξοες υλικές και κοινωνικές συνθήκες. Δε θεωρεί ο βουδισμός την υλική ευημερία ως σκοπό, είναι απλώς μέσον για την επίτευξη ενός σκοπού –ανώτερου και ευγενέστερου. Δεν εξετάζει την ζωή την ζωή αποκομμένη από το οικονομικό και κοινωνικό της υπόβαθρο, την εξετάζει ως σύνολο , με όλες τις οικονομικές , κοινωνικές και πολιτικές όψεις της.

Θεωρεί ότι η καταστολή του εγκλήματος μέσω της τιμωρίας είναι κάτι μάταιο. Αντίθετα , προτείνει , ότι προκειμένου να εξαλείψουμε το έγκλημα πρέπει να βελτιωθεί οικονομική κατάσταση των ανθρώπων: οι σπόροι και οι άλλες διευκολύνσεις για την γεωργία πρέπει να παρέχονται στους αγρότες και τους καλλιεργητές , το κεφάλαιο πρέπει στους εμπόρους και σε κείνους που ασχολούνται με τις επιχειρήσεις, ικανοποιητικός μισθός πρέπει να προσφέρεται σε όσους εργάζονται ως υπάλληλοι . Έτσι , όταν αυτά θα προσφέρονται στους ανθρώπους θα είναι ευχαριστημένοι , δε θα νιώθουν φόβο και αγωνία, και άρα δε θα έχουν κανένα λόγο να κάνουν κάποιο έγκλημα.

Έλεγε ότι υπάρχουν τέσσερα που συμβάλλουν στην ευτυχία του ανθρώπου σ΄ αυτόν τον κόσμο :

Πρώτον πρέπει να είναι ικανός , αποτελεσματικός , ειλικρινής και ενεργητικός σε οποιοδήποτε επάγγελμα κι αν ασκεί και θα πρέπει να το γνωρίζει καλά

Δεύτερον πρέπει να προστατεύει το εισόδημά του , το οποίο έχει κερδίσει με ορθό τρόπο

Τρίτον πρέπει να έχει καλούς φίλους

Τέταρτον πρέπει να ξοδεύει λογικά , ανάλογα με το εισόδημά του, δηλαδή δεν πρέπει να συσσωρεύει πλούτο ούτε να είναι υπερβολικός .

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Βούδας ήταν εξίσου σαφής σχετικά με την πολιτική , τον πόλεμο και την ειρήνη. Σύμφωνα με τον βουδισμό δεν είναι δυνατόν να υπάρξει αποκαλούμενος «δίκαιος πόλεμος»-που δεν είναι παρά ένας ψευδής όρος που επινοήθηκε και χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει το μίσος , την βία και την ωμότητα. Ο ισχυρός και νικητής είναι «δίκαιος» και ο αδύναμος και ηττημένος είναι «άδικο». Ο βουδισμός δε δέχεται τέτοια άποψη.

ΜΗ ΒΙΑ

Ο Βούδας , όχι μόνο δίδαξε την μη βία και την ειρήνη , αλλά πήγε στο ίδιο το πεδίο μάχης , επενέβη προσωπικά και εμπόδισε τον πόλεμο με τον λόγο του .

To be continued...

Για να είναι ευτυχισμένη μια χώρα πρέπει να έχει μια δίκαιη κυβέρνηση. Το πώς μπορεί να επιτευχθεί μια τέτοια διακυβέρνηση εξηγείται από τον Βούδα στην διδασκαλία του για τα «Δέκα Καθήκοντα Του Βασιλιά»:

Πρώτον: Είναι η φιλελεύθερη στάση, η γενναιοδωρία, η αγαθοεργία. Ο κυβερνήτης δεν πρέπει να επιθυμεί και να προσκολλάται στα πλούτη και τα κτηθέντα αγαθά, αλλά οφείλει να τα προσφέρει για την ευημερία του λαού του.

Δεύτερον: Να έχει χαρακτήρα ανώτερης ηθικής. Ποτέ δεν πρέπει να καταστρέφει την ζωή, να εξαπατά, να κλέβει και να εκμεταλλεύεται τους άλλους, να διαπράττει μοιχεία, να λέει ψέματα και να καταναλώνει οινοπνευματώδη.

Τρίτον: Να θυσιάζει τα πάντα για το καλό του λαού του, πρέπει να είναι έτοιμος να εγκαταλείψει κάθε προσωπική άνεση, το όνομα, τη φήμη , ακόμα και την ζωή του για το καλό του λαού του.

Τέταρτον: Να τον διακρίνουν τιμιότητα και η ακεραιότητα.

Πέμπτον: Να έχει καλοσύνη και ευγένεια. Πρέπει να διαθέτει ευγενική ιδιοσυγκρασία.

Έκτον: Να τον διακρίνει λιτότητα στις συνήθειές του . Πρέπει να διαθέτει αυτοέλεγχο

Έβδομον: Να είναι απαλλαγμένος από μίσος, κακοβουλία, εχθρότητα . Δεν πρέπει να τρέφει μνησικακία για κανέναν.

Όγδοον: Να εφαρμόζει μη βία, που σημαίνει ότι όχι μόνο δεν πρέπει να βλάπτει κανέναν, αλλά κι ότι πρέπει να προσπαθεί να ενισχύει την ειρήνη , αποφεύγοντας και εμποδίζοντας τον πόλεμο και κάθε τι που συνεπάγεται βία και καταστροφή ζωής.

Ένατον: Να επιδεικνύει υπομονή , αντοχή, ανεκτικότητα ,κατανόηση. Πρέπει να αντέχει τις δυσκολίες , τις κακουχίες , τις προσβολές χωρίς να χάνει την ψυχραιμία του.

Δέκατον: Να εφαρμόζει την μη αντίθεση και την μη παρεμπόδιση , δηλαδή δεν πρέπει να έρχεται σε αντίθεση με την θέληση του λαού, δεν πρέπει να παρεμποδίζει τα μέτρα που συμβάλουν στην ευημερία του κόσμου. Πρέπει να κυβερνά σε αρμονία με τον λαό.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΒΟΥΔΑ

Ο Βούδας λέει: «Ποτέ το μίσος δεν κατευνάζεται με μίσος , αλλά κατευνάζεται με καλοσύνη. Αυτή είναι μια αιώνια αλήθεια». «Πρέπει κανείς να κατανικάει την οργή μέσω της καλοσύνης , την κακία μέσω της αγαθότητας, την ιδιοτέλεια μέσω της ευσπλαχνίας και το ψέμα μέσω της φιλαλήθειας»

Δεν μπορεί να υπάρχει ειρήνη ή ευτυχία για τον άνθρωπο, όσο επιθυμεί και ποθεί να κατακτήσει και να καθυποτάξει τον συνάνθρωπό του, Όπως λέει ο Βούδας «ο νικητής θρέφει το μίσος και ο νικημένος κείτεται στην δυστυχία. Εκείνος που απαρνείται και τα δυο , νίκη και ήττα, είναι ευτυχισμένος και γαλήνιος». Η μόνη κατάκτηση που χαρίζει γαλήνη και ευτυχία είναι η κατάκτηση του εαυτού. «Μπορεί κανείς να κατανικήσει εκατομμύρια ανθρώπων στη μάχη, αλλά μόνο εκείνος που κατακτά εαυτό , είναι ο μεγαλύτερος κατακτητής».

Η περίληψη από το βιβλίο τελείωσε. Θα συνεχίσω στο επόμενο με μια σύντομη αναφορά στις βασικές Σχολές του Βουδδισμού.

Κύριες Βουδδιστικές Σχολές

Οι βασικές μορφές του Βουδδισμού είναι τέσσερις:
1. ο αρχικός Βουδδισμός

2. η Σχολή Χιναγιάνα ή του «Μικρού Οχήματος»

3. η Σχολή Μαχαγιάνα ή του «Μεγάλου Οχήματος»

4. η Ταντρική Σχολή

Τον αρχικό Βουδισμό τον ίδρυσε ο Siddarta Gautama (563-483 π.Χ.), ο επονομαζόμενος μετά τη φώτισή του, Βούδας. Ο Βούδας έδωσε το πρώτο του κήρυγμα στα 523 π.Χ. άρα τότε θεωρείται και η ίδρυση της πρώτης σχολής Βουδδισμού στη πεδιάδα του Γάγγη ποταμού. Η διδασκαλία του αρχικού Βουδισμού αναφέρετε ουσιαστικά στην ανύψωση του Εγώ.

Η Σχολή Χιναγιάνα ήκμασε στην Κευλάνη και στη Βιρμανία. Πιστεύει ότι η λύτρωση είναι προσωπική υπόθεση. Σ’ αυτή την οικογένεια ανήκαν δύο κυρίως φιλοσοφικές σχολές: των Vaibhashikas ή Sarvastivadins ιδρύθηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. και των Sautrantikas που ιδρύθηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. από τον Kumaralata.

Η Σχολή Μαχαγιάνα ήκμασε στη Κίνα, στη Κορέα και στην Ιαπωνία. Εισάγει την έννοια Bodhisattva, του Λυτρωτή. Απ’ αυτή τη σχολή εκπορεύθηκαν οι φιλοσοφικές σχολές: των Madhyamikas ιδρύθηκε τον 3ο-4ο αιώνα μ.Χ. και των Yogacaras ή Vijnavadas ιδρύθηκε τον 4ο-5ο αιώνα μ.Χ. από τον Αsanga και τον Mahayana Samparigraha.

Η Ταντρική Σχολή ήκμασε στο Θιβέτ και στη Μογγολία ξεκίνησε από τη περιοχή της Uddiyana, υπολογίζεται ότι βρίσκεται στην Βόρεια Ινδία ή στην σημερινή πολιτεία της Orissa. Επηρεάστηκε από τον Ταντρικό Ινδουισμό και το στοιχείο της «θείας ενέργειας», συμβολιζόμενο από τον αισθησιασμό. Θεωρείται θρησκευτική αίρεση περισσότερο απ’ ότι σχολή και ιδρύθηκε κατά τον 7ο-8ο αιώνα μ.Χ.

Βιβλιογραφία: Ιστορία της Ινδικής φιλοσοφίας(Δ. Βελισσαρόπουλος), Εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ

Στο επόμενο: Οι διάφορες μορφές και ονόματα του Βούδα, σύμφωνα με το Θιβετανικό και Ζεν Βουδισμό.

Οι διάφορες μορφές και ονόματα του Βούδα, σύμφωνα με το
Θιβετανικό και Ζεν Βουδισμό.

Είναι γνωστό ότι Βουδισμός στο ξεκίνημα του δεν αποτελούσε θρησκεία αφού ο ίδιος ο ιδρυτής υποστήριζε τη μη ύπαρξη του θεού. Ωστόσο, θα πρέπει δούμε την εξέλιξη του Βουδισμού και κατά πόσο έμειναν αναλλοίωτες οι αρχές που είχε θέσει ο Βούδας μέσα από τη πάροδο του χρόνου. Σε όλα τα αντίστοιχα μοναστήρια υπάρχουν διάφορες μορφές του Βούδα, εκ των οποίων κάθε μία έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, πάνω στις οποίες οι πιστοί διαλογίζονται. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι ο Βούδας λατρεύεται ως θεός και δεν διαφέρει πλέον από τις υπόλοιπες θρησκείες.

Στόχος μας είναι να θίξουμε τις διάφορες μορφές του Βούδα και τα αντίστοιχα ονόματά του. Το βουδιστικό πάνθεο υφίσταται, χωρίς να υπάρχουν διάφορες οντότητες ή θεότητες αλλά ο ίδιος ο βούδας ανάλογα με τη στάση του σώματος του αντιπροσωπεύει και μία ιδιότητα του θεού.

ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΒΟΥΔΑ

Υπάρχει πράγματι ένας μεγάλος αριθμός μορφών του Βούδα που λατρεύονται, σε όλα τα αγαλματίδια του Βούδα βλέπουμε τα φυσικά χαρακτηριστικά του ιστορικού προσώπου Σιντάρτα Γκοντάμα, κάποια από τα οποία είναι οι επιμηκυμένοι λοβοί των αυτιών, η απότομη κορυφή στο κεφάλι κι ένα μικρό κύκλο στη μέση του μετώπου. Οι κυριότερες μορφές που θα μας απασχολήσουν περισσότερο είναι οι πέντε τζίνας. Οι συγκεκριμένες μορφές λέγεται ότι αντιστοιχούν τόσο στις πέντε κατευθύνσεις του διαστήματος στην Ινδική κοσμολογία, όσο στα τέσσερα θεμελιώδη σημεία του ορίζοντα συν το Ζενίθ, αλλά και στα πέντε στοιχεία της Ινδικής φιλοσοφίας, αιθέρας, γη, νερό, αέρας, φωτιά όπως και στα πέντε σημαντικότερα στάδια της πορείας του Βούδα. Κάθε μία από αυτές τις μορφές συνήθως παριστάνεται με κάποια χειρονομία (mudra) η οποία αντιπροσωπεύει κάποια ιδιότητα. Έτσι, λοιπόν, θα παραθέσουμε τις πέντε τζίνας και τα χαρακτηριστικά τους.

ΒΟΥΔΑΣ ΤΟΥ ΖΕΝΙΘ

Ο Βούδας του Ζενίθ (Vairocana). Αυτός είναι ο πρώτος τζίνας του οποίου το όνομα σημαίνει «ο διαχυτής του φωτός σε όλες τις κατευθύνσεις». Στην Ιαπωνία είναι ο μέγας ηλιακός Βούδας του φωτός και της αλήθειας, αυτός που λαμπρύνει, ο ιεροκήρυκας που ακτινοβολεί και αντιστοιχεί στο πρώτο βήμα του ιστορικού Βούδα, στο πρώτο του κήρυγμα στους μαθητές του μετά τη φώτισή του.

Αναφέρεται ως ο Φωτίζων Τέλεια. Ο Κυρίαρχος της εκδήλωσης (των φαινομένων και των νοουμένων). Ο Βούδδας του Κέντρου, που εποπτεύει ολόκληρη τη Μάνταλα των Ειρηνικών Θεοτήτων. Εμφανίζεται την πρώτη ημέρα στο Μπάρντο τουΝτάρματα.

Παρουσιάζεται με τη τυπική μοναστική χειρονομία (dharmacakra mudra),και τα δύο χέρια είναι τοποθετημένα κάτω από το θώρακα, το αριστερό του χέρι κάτω από το δεξί και γυρισμένο προς τα πάνω μαζί με το μεσαίο δάχτυλο να αγγίζει τον αντίχειρα καθώς ο μεσαίος δάχτυλος του δεξιού χεριού αγγίζει το μικρό δάχτυλο του αριστερού χεριού.

ΒΟΥΔΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Ο Βούδας της Ανατολής (Aksobhya). Ο δεύτερος τζίνας είναι ο «Αμετακίνητος», ο «Ατάραχος», αυτός που υποτάσσει τα δαιμονικά πάθη και δείχνει το αγνό πνεύμα του αφυπνισμένου. Αυτός ανταποκρίνεται στον ιστορικό Βούδα ο οποίος καλεί τη Γη να βεβαιώσει τη Νίκη του στο πειρασμό του Mara, το απόλυτο κακό.

Είναι ο Φωτισμένος, "Εκείνος που βάδισε ολόκληρο το διάστημα του δρόμου προς τη Φώτιση". Μία άλλη έκφραση της Βουδδικής κατάστασης. Ένα πρόσωπο που έφθασε "εκεί" (tathata), στην απόλυτη πραγματικότητα και κατά συνεκδοχή, ο Απελθών και ο Ερχόμενος. Έτσι, συχνά παρουσιάζεται με μία χειρονομία τη Bhumisparsa mudra, όπου το δεξί χέρι αγγίζει τη Γη, στηριζόμενος στο δεξί γόνατο με τα δάχτυλα με δείχνουν προς τα κάτω.

ΒΟΥΔΑΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ

Ο Βούδας του Νότου (Ratnasambhava). Ο τρίτος από τους Τζίνας και ο λιγότερο δημοφιλής, περιγράφεται ως «η πηγή των απόκρυφων πραγμάτων», «Αυτός που διαχειρίζεται τους θησαυρούς», «ο Γεννημένος από Κόσμημα». Αντιστοιχεί στον kasyapa, στον τρίτο Βούδα του παρελθόντος, ο οποίος είχε προηγηθεί του Γκοτάμα.

Ο Βούδας της οικογένειας του Νότου, στη Μάνταλα των Ειρηνικών Θεοτήτων, που εμφανίζεται την Τρίτη ημέρα στο Μπάρντο του Ντάρματα. Εκφράζει τη Σοφία της Ισοψυχίας.

Μία συνηθισμένη φιγούρα με την οποία παρουσιάζεται είναι με την ευσπλαχνική χειρονομία (Varada mudra) όπου το δεξί χέρι είναι γυρισμένο προς τα πάνω και έξω, τα δάχτυλα είναι προς τα κάτω και βασίζεται στο δεξί γόνατο.

ΒΟΥΔΑΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Ο Βούδας της Δύσης (Amitabha). Αυτός είναι τέταρτος Τζίνα, ο πλέον δημοφιλέστερος που τιμάται περισσότερο. Η λαμπρότητά του είναι ανυπολόγιστη, θεωρείται ως ο Βούδας που είναι πέρα από το θάνατο και τη μεταθανάτια ζωή. Ο Βούδας του Απέραντου Φωτός και ο Κύριος του Καθαρού Πεδίου Sukhavati.

Αυτός αντιπροσωπεύει το διαλογισμό του ιστορικού Βούδα κάτω από το δέντρο της φώτισης (Bodhi). Έτσι, λοιπόν, παριστάνεται με τα δύο χέρια ανοιχτά, ακουμπισμένα κι αγκαλιασμένα με το δεξί χέρι άνωθεν του αριστερού και οι καρποί να αγγίζονται μεταξύ τους. Υπάρχουν διάφορες χειρονομίες του συγκεκριμένου mudra με διαφορετικές θέσεις των δακτύλων.

ΒΟΥΔΑΣ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ

Ο Βούδας του Βορρά (Amoghasiddhi) Ο τελευταίος από τους Τζίνα η αναπόφευκτη επιτυχία, το Αλάνθαστο επίτευγμα. Ο Βούδας της Σοφίας της Ολοκληρωμένης Δράσης. Αυτός ανταποκρίνεται στον ιστορικό Βούδα κάτω από τη Naga, τότε που σε πλήρη διαλογισμό προστατευόταν επί επτά μέρες από καταιγίδες και ανέμους.

Η τυπική χειρονομία θυμίζει την παροχή υποτιθέμενης προστασίας (adhaya mudra). Το δεξί χέρι είναι σηκωμένο πάνω από το δεξί μηρό με τη παλάμη να αντικρίζει προς τα εμπρός.

ΒΟΥΔΑΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Παράλληλα, υπάρχουν κι άλλες μορφές του Βούδα όπως αυτός του Μέλλοντος. Σύμφωνα με κάποιες βουδικές παραδόσεις η περίοδος του Νόμου μπορεί να χωριστεί σε τρεις φάσεις. Η πρώτη διαρκεί 500 χρόνια όπου ο τροχός του Νόμου γυρίζει, η δεύτερη φάση των 1000 χρόνων όπου χειροτερεύει ο Νόμος και τέλος η Τρίτη που διαρκεί 3000 χρόνια τότε όπου κανείς δεν υπακούει στο Νόμο. Μετά από αυτή τη περίοδο κάποιος νέος Βούδας θα εμφανιστεί ξανά για να θέσει σε λειτουργία το τροχό του Νόμου.

ΑΛΛΕΣ ΘΕΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΒΟΥΔΙΣΜΟΥ

Τέλος, υπάρχουν κι οι Boddisattvas, οι Avalokiteshvara και οι Prajnaparamita οι οποίοι είναι κάποιες θεότητες που αντιπροσωπεύουν ιδιότητες του Βούδα, όπως αυτός της συμπόνιας.

ΧΡΗΣΙΜΑ ΣΧΟΛΙΑ

1. Mara: Δαίμονας ή δαιμονική επιρροή που δημιουργεί εμπόδια στην άσκηση και την απελευθέρωση. Μυθολογικά αναφέρεται ότι ήταν ένας δυνατός θεός που παρέμενε στα υψηλότερα βασίλεια της επιθυμίας. Υπήρξε ο Κυρίαρχος της Ψευδαίσθησης, ο οποίος αποπειράθηκε να εμποδίζει το Βούδα να κατακτήσει τη Φώτιση στην Μποντγκάγια. Για έναν ασκητή του Ντάρμα ο Μάρα συμβολίζει την εγωπάθεια και την απασχόλησή του με τις οκτώ εγκόσμιες δραστηριότητες. Υπάρχουν παραδοσιακά Τέσσαρες Μάρα που αποκαλούνται συνοπτικά Klesha. Της βεβήλωσης, του θανάτου, των σωρρευμάτων (Skanda) και του εγκόσμιου θεού της αποπλάνησης.

2. Amitabha: Ο Αρχηγός της Οικογένειας Padma (του Λωτού), μίας από τις πέντε Βουδικές Οικογένειες της Μάνταλα του Sambhogakaya .Κυριαρχεί στο Δυτικό Πεδίο της Μάνταλα και εμφανίζεται την τέταρτη ημέρα στο Mπάρντο του Dharmata. Στο άνοιγμα της Θιβ. Βίβλου εκφράζει το Απόλυτο, το επίπεδο του Dharmakaya., Εκφράζει τη Διακρίνουσα Σοφία και το στοιχείο του πυρός. Τον χαρακτηρίζει το κόκκινοχρώμα.

3. Sukhavati: Το Δυτικό Βουδδικό Πεδίο. Ο Παράδεισος όπου κυριαρχεί ο Βούδδας του Απέραντου Φωτός Amitabha, στο οποίο προσβλέπει η συνείδηση του απερχόμενου στο Μπάρντο.

4. Amoghasiddhi: Αυτός και η Οικογένειά του εμφανίζονται την Πέμπτη ημέρα του Μπάρντο του Dharmata και κυριαρχούν στο Βόρειο Πεδίο της Μάνταλα του Sambhogakaya, όπου κυριαρχεί το στοιχείο του αέρα και το πράσινο χρώμα.

5. Naga: Ευφυή πνεύματα με όψεις ανθρώπου και σώματα όφεων που δεσπόζουν του κόσμου των υδάτων που είναι κάτω από την επιφάνεια της γης (Σ. patala, Θ. sa-og). Κατά την παράδοση είναι φύλακες θησαυρών και ιερών και μυστικών γραφών.

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΩ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΙΒΕΤΙΑΝΟ ΒΟΥΔΙΣΜΟ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ LOCA KAI TIS 6 ΜΕ ΟΣΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ..

Θα πω όμως κάποια πραγματάκια.

Στο Βουδδιστικό σύστημα υπάρχουν 31 επίπεδα ύπαρξης. Μέσα σε αυτά υπάρχουν και οι Λόκα που σημαίνει τόπος, χώρος ή και κόσμος.

Για να κατανοήσουμε τι είναι αυτά τα πεδία ας δούμε που βρίσκονται σε αυτό το σύστημα.

Arupa Loka. Οι άυλοι κόσμοι των Βράχμας (εδώ υπάρχουν 4 επίπεδα των Βράχμας)

Rupa Loka. Οι λεπτεπίλεπτοι μορφικοί κόσμοι των Βράχμας (εδώ υπάρχουν 16 επίπεδα λεπτοφυής μορφής των Βράχμας)

Kama Loka. Οι αισθησιακοί κόσμοι των Ντέβας (θεών), των ανθρώπων και των κατώτερων όντων.

Το Kama Loka αποτελείται από 6 Λόκας (μάλλον σε αυτές αναφέρεσαι Ryche).
1η) Catumaharajika (Ο κόσμος των 4 βασιλιάδων-φυλάκων)
2η)Tavatimsa (Ο κόσμος των 31)
3η) Yama (Ο κόσμος του θανάτου)
4η) Tusita
5η)Nimmanarati (εκεί που απολαμβάνεις τις δημιουργίες σου)
6η)Paranimmita-vasavati (εκεί που απολαμβάνεις τις δημιουργίες των άλλων)

Μετά υπάρχουν και τα υπόλοιπα πεδία

Ο κόσμος των ανθρώπων

Οι τέσσερις κατώτεροι κόσμοι:
Niraya (η κόλαση)
Tiracchana (ο κόσμος των ζώων)
Peta (ο κόσμος των φαντασμάτων)
Asura (ο κόσμος των δαιμόνων)

Αν μετρήσετε θα δείτε ότι αθροίζονται 31 επίπεδα (4 +16 + 6 + 1 + 4).

Οι 6 Λόκα ως επίπεδα του Κάμα Λόκα είναι οι κόσμοι που ο άνθρωπος επισκέπτεται στον ύπνο του, στον θάνατο αλλά και στον διαλογισμό

«Να τρως όταν πεινάς, να κοιμάσαι όταν νυστάζεις, προπαντός να μην διχάζεσαι.»

Η απόπειρα να μιλήσει κανείς για το Ζεν μπορεί να δημιουργήσει μεγαλύτερη σύγχυση απ’ αυτήν που επιδιώκει να ξεδιαλύνει κι αυτό γιατί το Ζεν δεν είναι κάτι που μπορούμε να μάθουμε ή να γίνουμε γιατί είμαστε ήδη. Το μόνο που μπορούμε είναι να ΕΙΜΑΣΤΕ αυτό.

Ίσως ο καλύτερος ορισμός του Ζεν είναι η παραβολή που διηγείται μια ομιλία του Βούδδα στην Κορυφή των Γυπών. Ενώ το πλήθος περίμενε, ο Βούδδας παρέμενε σιωπηλός για πολλή ώρα. Κάποια στιγμή κράτησε στα χέρια του ένα άνθος λωτού χωρίς να πει λέξη. Ο μόνος που κατανόησε την κίνηση αυτή σαν πράξη επικοινωνίας ήταν ο Μαχακυσυάπα που ανταποκρίθηκε στο δάσκαλό του με ένα χαμόγελο. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια ολοκληρωμένη και περιεκτική ομιλία για το Ζεν…

Ιστορικά στοιχεία
Ο όρος «ΖΕΝ» είναι ιαπωνική μετάφραση της σανσκριτικής λέξης «ντυάνα» που σημαίνει «κάθομαι σταυροπόδι σε βαθειά περισυλλογή», δηλαδή διαλογίζομαι. Αντίστοιχη είναι η κινέζικη λέξη «Τσαν», ενώ έχει κοινή ρίζα με την ινδοευρωπαϊκή λέξη «Ζευς».

Πρώτος πατριάρχης του Ζεν Βουδδισμού ήταν ο Μποντιντάρμα, ο οποίος με την επιμονή του στην πρακτική του διαλογισμού και στην άμεση αντίληψη της εσωτερικής αλήθειας μετάλλαξε τον Μαχαγιάνα Βουδδισμό. Ο συνδυασμός της διδασκαλίας του και της φιλοσοφικής επίδρασης των τριών διαφορετικών ρευμάτων του Βουδισμού, του μυστικισμού της Ινδίας, της απλότητας του Ταοϊσμού και της ενάρετης ζωής του Κομφουκιανισμού, μέσα από δημιουργικές ζυμώσεις, οδήγησε στη γέννηση του Ζεν.

Για πολλούς ιστορικούς, ο Μποντιντάρμα δεν ήταν υπαρκτό πρόσωπο αλλά πίσω από το όνομά του κρύβονται οι ζωές πολλές δασκάλων που θεμελίωσαν τη φιλοσοφία του Ζεν.

Η πρακτική του Ζεν σημαίνει αποχή από την μελέτη των διδασκαλιών. Η διδασκαλίες μεταφέρονται άμεσα μέσα από την αδιάσπαστη αλυσίδα δασκάλου - μαθητή. Με το πέρασμα των χρόνων ωστόσο, οι παγκόσμιες βιβλιοθήκες άρχισαν να «πλουταίνουν» με βιβλία που προσπαθούν να εμβαθύνουν στη φιλοσοφία του Ζεν.

ΚΟΑΝ

Πρόκειται για μια παράλογη πράξη, για μια φαινομενική παραδοξολογία που απευθύνει ο δάσκαλος στο μαθητή και η οποία γεννά μια μεγάλη αμφιβολία στον νου του μαθητή και τον θέτει σε διαρκή κίνηση. Όταν ο μαθητής καταφέρει ν’ ακούσει τη «φωνή της σιγής», τη φωνή του εσωτερικού του δασκάλου, θα έχει φωτιστεί. Ο έκτος Πατριάρχης του Ζεν συνήθιζε να ρωτά τους μαθητές του: «Ποιο ήταν το αρχικό σου πρόσωπο πριν γεννηθείς;»

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

Για το Ζεν δεν υπάρχουν αρχάριοι. Όλοι βρίσκονται πάντα στην αρχή. Οι μαθητές πρέπει να αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα σαν να την βλέπουν για πρώτη φορά, χωρίς να την μολύνουν με τις ιδέες και τις προκαταλήψεις τους, πρέπει να εκπαιδεύσουν τον νου τους να αντανακλά την πραγματικότητα χωρίς τις σκιές που ρίχνει πάνω του η σκέψη. Ο Ζεν Βουδδιστής αντικρίζει την πραγματικότητα με την αθωότητα ενός παιδιού. Η διαφορά του από ένα παιδί είναι ότι ο μαθητής του Ζεν, μετά την περιπλάνησή του στην πραγματικότητα αυτού του κόσμου, επιστρέφει πλέον συνειδητά στον κόσμο της αθωότητας.

Για τους Ζεν Βουδδιστές, η στρέβλωση της πραγματικότητας προκαλείται από τρία ελαττώματα: την απληστία, τον θυμό και την άγνοια. Όταν ο άνθρωπος καταφέρει να τα ξεπεράσει, θα καταφέρει να κατακτήσει την «τελείωση του νοήματος», θα φτάσει στην φώτιση που για το Ζεν είναι έννοια αντίστοιχη με το δελφικό «γνώθι σαυτόν»

ΟΙ 6 ΠΑΡΑΜΙΤΑΣ

Οι βασικές αρετές του ανθρώπου του Ζεν είναι γνωστές σαν έξι παραμίτας και είναι οι εξής:
- Φιλανθρωπία, αγάπη
- Διδάγματα
- Αυτοσυγκέντρωση
- Ενεργητικότητα
- Ταπεινότητα
- Σοφία

ΜΗ ΧΩΡΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η βασική ιδέα που διέπει τη φιλοσοφία του Ζεν είναι ότι όταν αυξηθεί η αντίληψή και αγγίξει το μέγιστό της, τότε ο μαθητής κατακτά αυτό που στην ορολογία του Ζεν Βουδδισμού ονομάζεται «ενότητα» ή «μη χωριστικότητα». Για να συμβεί αυτό πρέπει οι αισθήσεις να εστιάζονται όλες μαζί χωρίς να διασπώνται. Τότε ο μαθητής χάνει την αίσθηση της χωριστικότητας μεταξύ αντικειμένου και υποκειμένου και κατανοεί την ενότητα του χώρου μέσα και έξω απ΄ αυτόν, ακριβώς όπως είναι συνεχής ο χώρος μέσα κι έξω από ένα βάζο.

Για τους Ζεν Βουδδιστές όλα τα όντα είναι στην ουσία φωτισμένα απλά δεν τον γνωρίζουν. Για το λόγο αυτό θεωρούν την γνώση ως μία από τις έξι αισθήσεις. Για τον Χσουα-Φεγκ «είμαστε σαν αυτούς οι οποίοι ενώ βρίσκονταν βουτηγμένοι μέσα στον ωκεανό, σηκώνουν το χέρι τους και φωνάζουν για νερό».

Βέβαια, αυτά είναι πολύ φτωχά στοιχεία αλλά μπορούν,ίσως, να γεννήσουν την όρεξη για μια πιο βαθιά εσωτερική αναζήτηση του νοήματος του ΖΕΝ.

Θα ακολουθήσουν κάποια μηνύματα με περισσότερα στοιχεία για τον Ζεν Βουδδισμό και την σχέση του με την Ψυχανάλυση, μέσα από το κλασικό πλέον βιβλίο "Ζεν Βουδδισμός και Ψυχανάλυση"

Σειρά έχει τώρα μια άλλη "χώρα" του Βουδισμού, η... ΨυχαναλυτικόΖενΒουδισμοΧώρα !!!

Πάμε...

ΖΕΝ ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ

Ιστορία του Βουδισμού

Ο Βούδας γεννήθηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα, σε ένα κράτος που βρισκόταν στις πλαγιές των Ιμαλαΐων, εκεί που σήμερα βρίσκονται τα σύνορα του Νεπάλ και της Ινδίας.

Καταγόταν από την βασιλική οικογένεια των Σακύα και το όνομα του ήταν Πρίγκιπας Σιντάρτα Γκωτάμα.

Εξαιτίας μιας παλιάς προφητείας που έλεγε ότι ο Γκωτάμα θα γίνει μεγάλος άγιος άνθρωπος, ο πατέρας του τον κρατούσε περιορισμένο μέσα στο παλάτι, κρύβοντας από αυτόν τον έξω κόσμο. Ο Πρίγκιπας ήταν τριγυρισμένος μόνο από όμορφους και νέους ανθρώπους, γνωρίζοντας όλες τις απολαύσεις, τις ηδονές, τις πολυτέλειες, και τέλος παντρεύτηκε και έκανε ένα γιο.

Κάποτε βγαίνοντας από το παλάτι, η μοίρα τον οδήγησε να συναντήσει έναν άρρωστο, ένα γέρο και ένα πεθαμένο, πράγμα που τον έκανε να φύγει από το παλάτι, και να αναζητήσει την πραγματική αλήθεια. Έγινε περιπλανώμενος ασκητής, δοκιμάζοντας όλες τις πρακτικές μεθόδους, μέχρι που μια μέρα κόντεψε να πεθάνει από την πολλή νηστεία και τις πολλές στερήσεις, μέχρι που τον έσωσε μια γυναίκα, δίνοντας του λίγο ρύζι, βρασμένο με γάλα. Έπειτα με μεγάλη αποφασιστικότητα κάθισε σε ένα αχυρένιο στρώμα, κάτω από το δέντρο μπόντι και ορκίστηκε να μην κουνηθεί από εκεί, αν δεν ανακαλύψει την ύστατη πραγματικότητα. Έμεινε επτά μέρες απορροφημένος σε διαλογισμό και το πρωί της έβδομης, ανοίγοντας τα μάτια του και αντικρίζοντας το πρωινό άστρο, είδε τη Φώτιση.

Η Διδασκαλία του αφορούσε τις 4 Μεγάλες Αλήθειες και την Οκταπλή Ευγενή Ατραπό.

Οι Αλήθειες είναι:
- Η ζωή είναι γεμάτη πόνο.
- Ο πόνος προκαλείται από τις εγωιστικές επιθυμίες.
- Οι εγωιστικές επιθυμίες μπορούν να ξεπεραστούν.
- Το οκταπλό μονοπάτι για να ξεπεραστούν οι εγωιστικές επιθυμίες, είναι:
*Ορθή κατανόηση
*Ορθός σκοπός
*Ορθή ομιλία
*Ορθή αγωγή
*Ορθός τρόπος ζωής
*Ορθή προσπάθεια
*Ορθή ετοιμότητα
*Ορθή συγκέντρωση.

Ο Βούδας πέθανε σε ηλικία 80 ετών και οι τελευταίες του λέξεις ήταν ``Όλα τα σύνθετα πράγματα αποσυντίθενται. Δουλεύετε επιμελώς για τη σωτηρία σας.``

Ο Βουδισμός διαδόθηκε ταχύτατα φτάνοντας στην Κίνα και μέχρι την Νοτιοανατολική Ασία. Γύρω στο 100 μ.Χ. μια νέα ερμηνεία του Βουδισμού κάνει την εμφάνιση της, ρίχνοντας περισσότερο βάρος στην έννοια της συμπόνιας και τον δρόμο του Βοδισάτβα. Αυτή η ερμηνεία έλεγε ότι η αποστολή του Βοδισάτβα ή Μποντισάτβα είναι η θυσία, ακόμη και της δικής του απελευθέρωσης, μέχρις ότου να βοηθήσει όλες τις ζωντανές υπάρξεις να ξεφύγουν από τον πόνο.

Η νέα αυτή ερμηνεία ονομάστηκε Μαχαγιάνα (το μεγάλο Όχημα), ενώ ο παλιός αρχικός δρόμος, που είναι περισσότερο ατομικός, ονομάστηκε Χιναγιάνα (το μικρό Όχημα).

Ιστορία του Ζεν Βουδισμού

Tο Βουδισμό στην Κίνα μετέφερε το 520 μ.Χ. ο Ινδός μοναχός Μποντιντάρμα (470-543 μ.Χ.), που θεωρείται ο 28ος πατριάρχης του Ινδικού Βουδισμού και ο πρώτος του Κινέζικου Ζεν Βουδισμού. Πολλοί ιστορικοί πιστεύουν πως δεν υπήρξε στην πραγματικότητα και ότι οι ζωές πολλών δασκάλων ενώθηκαν με σκοπό να βρεθεί η αρχική πηγή των Σχολών Ζεν.

Την εποχή εκείνη ο Μαχαγιανικός Βουδισμός ήταν ήδη εγκατεστημένος στην Κίνα, με σχολές και πανεπιστήμια, όπου μπορούσε κανείς να μελετήσει την ψυχολογία και την φιλοσοφία του Βουδισμού και ήταν γνωστός με το όνομα “Τσαν”, που προέρχεται από την σανσκριτική γλώσσα, από την λέξη “Ντύαν”, (και, ίσως, την αντίστοιχη Ελληνική λέξη “Διάνοια”).

Αυτό που έκανε και ξεχώρισε ο Μποντιντάρμα ήταν η επιμονή του στην τεχνική του Διαλογισμού και στην άμεση εσωτερική αντίληψη της Αλήθειας, ορίζοντας το Ζεν σαν: “Ειδικό Ευαγγέλιο, πέρα από Ευαγγέλιο, πέρα από λέξεις ή γράμμα, που στοχεύει κατευθείαν στις ψυχές των ανθρώπων, στον πραγματικό Εαυτό και στο δρόμο προς την Βουδική κατάσταση”.

Όταν έφτασε ο Μποντιντάρμα στην Κίνα, πήγε να δει τον αυτοκράτορα Βου, που θεωρούνταν ο προστάτης του Βουδισμού, ο οποίος όμως δεν τον κατανόησε και μπερδεύτηκε τελείως από την διδασκαλία του. Ο Μποντιντάρμα πέρασε τον κίτρινο ποταμό φτάνοντας στην πολιτεία του Βέι, όπου κάθησε να διαλογιστεί για εννέα χρόνια κοιτάζοντας συνεχώς ένα τοίχο.

Μια μέρα ένας πολύ μορφωμένος καλόγερος με το όνομα Σεν-Κουάνγκ τον επισκέφθηκε και ζήτησε να γίνει μαθητής του. Ο Μποντιντάρμα τον αγνόησε, ώσπου μια μέρα, μετά από πολλές φορές που τον είχε επισκεφθεί, περίμενε έξω από την σπηλιά και το χιόνι είχε φτάσει μέχρι τα γόνατα του, κλαιγόταν και ζητούσε από τον Μποντιντάρμα να τον διδάξει.

Ο Μποντιντάρμα, που δεν ήταν ακόμα πεπεισμένος για την αφοσίωση του Σεν-Κουάνγκ, του είπε ότι ο δρόμος αυτός είναι αβάσταχτα δύσκολος, με τις μεγαλύτερες δοκιμασίες, και δεν μπορούν να τον ακολουθήσουν όσοι δεν έχουν επιμονή και αποφασιστικότητα. Όταν το άκουσε αυτό ο Σεν-Κουάνγκ έβγαλε το σπαθί του και έκοψε το δεξί του χέρι, δίνοντας το στον Μποντιντάρμα. Τότε αυτός τον δέχτηκε σαν μαθητή του, δίνοντας του καινούργιο όνομα, Χιούι-Κε ή Χιούι-Κο, λέγοντας του την χαρακτηριστική φράση: “Φέρε μου εδώ το μυαλό σου να σου το γαληνέψω”.

Ο Χούι-Κο δεν ήταν ικανοποιημένος από την κλασική μάθηση της εποχής του, γι’ αυτό και πήγε στον Μποντιντάρμα, έτοιμος να ριψοκινδυνέψει όλη του την ύπαρξη. Χωρίς αυτό το ολοκληρωτικό δόσιμο, ένα άτομο σε οποιοδήποτε δάσκαλο ή ναό κι αν πάει, μόνο κατ’ όνομα θα είναι μαθητής του Ζεν. Ο Μποντιντάρμα σκάλισε το παρελθόν του Χούι-Κο, την προσωπική του ιστορία, τους γονείς, τα όνειρα, τις προτιμήσεις του, κλπ.

Αυτό που έκανε τελικά ο Μποντιντάρμα είναι να φτάσει μέσα στον ζωντανό πυρήνα της ανθρώπινης καταδίκης, να καταδείξει θεμελιακά πως το Εγώ δεν έχει πρόβλημα, αλλά πως το ίδιο είναι πρόβλημα. “Δείξε μου ποιο είναι αυτό που ενοχλείται και θα ειρηνέψεις...”.

Ο Μποντιντάρμα πέρασε τη ζωή του σε ένα μοναστήρι Σαολίν, και σ’ αυτόν αποδίδεται ο τίτλος του εφευρέτη της πολεμικής τέχνης Κουνγκ-Φου, ενώ ο Χιούι-Κο θωρήθηκε ο 2ος πατριάρχης του Κινέζικου Βουδισμού Ζεν.

Από κει και πέρα το Ζεν μεταδόθηκε και επηρεάστηκε τόσο από τις διδασκαλίες του Λάο Τσε, όσο και από τον Ταοϊσμό, αλλά σαν ξεχωριστός τύπος του Βουδισμού. Αναγνωρίστηκε στην περίοδο του 6ου πατριάρχη Χούι-Νεγκ (638-713 μ.Χ), περίοδος που αργότερα έμεινε γνωστή σαν “Χρυσή Εποχή του Ζεν”, ενώ στην Ιαπωνία έφτασε τον 12ο μ.Χ. αιώνα. Εκεί έδεσε αρμονικά με την ντόπια θρησκεία, τον Σιντοϊσμό, και έγινε η επόμενη μεγάλη θρησκεία της Ιαπωνίας.

Λόγω των φιλοσοφικών του αρχών, όπως για την αναζήτηση της αλήθειας, την έννοια του Δάρμα, της ματαιότητας ή πλάνης όλων των πραγμάτων, συμβάλλει στην άνθιση των Γιαπωνέζων πολεμιστών Σαμουράι και στην διαμόρφωση του κοινού κώδικα τιμής “Boushido”.

Επόμενος σταθμός: Διαφορές και ομοιότητες στη σκέψη Ανατολής και Δύσης.

Για να κατανοήσουμε την διαφορά μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ας χρησιμοποιήσουμε σαν παράδειγμα τον Μπάσο, έναν μεγάλο Γιαπωνέζο ποιητή του 17ου αιώνα (1644-1694 μ.Χ.), που έγραψε ένα ποίημα, -γνωστό σαν Χάι Κου ή Χοκκου-:

“Όταν κοιτάζω προσεκτικά
βλέπω να ανθίζει η ναζούνα
στο φράχτη”.

Η ναζούνα είναι ένα αγριολούλουδο, τίποτε σημαντικό, και ο Μπάσο το πρόσεξε καθώς περπατούσε σ’ έναν εξοχικό δρόμο. Ο Μπάσο είναι ποιητής της φύσης, όπως οι περισσότεροι Ανατολίτες. Αγαπάνε τη φύση τόσο πολύ, που αισθάνονται ένα με αυτήν, αισθάνονται το σφυγμό που χτυπάει μέσα στις φλέβες της. Οι πιο πολλοί Δυτικοί έχουν την τάση να αποξενώνονται από τη φύση, πιστεύοντας πως δεν έχουν τίποτα κοινό με αυτήν, παρά μόνο την εκμετάλλευση της. Για τους Ανατολικούς, η φύση είναι πολύ κοντά τους, όπως ακριβώς φαίνεται στο ποίημα του Μπάσο, εντελώς αυθόρμητα, αθώα και απροσποίητα, όταν είδε το λουλούδι να φυτρώνει δίπλα στον ερειπωμένο φράχτη. Ο ποιητής, χωρίς να το αγγίξει, μπορεί να διαβάσει σε κάθε πέταλο το βαθύτερο μυστήριο της ζωής ή της ύπαρξης.

Ας δούμε τώρα έναν άλλο ποιητή, που είναι χαρακτηριστικά Δυτικός, τον Τέννυσον, και ας κοιτάξουμε ένα ανάλογο ποίημα του:

“Λουλούδι στον γκρεμισμένο τοίχο,
σε βγάζω απ’ τα χαλάσματα,
σε κρατώ εδώ, τη ρίζα σου και σένα, μέσα στο χέρι μου.
Μικρό μου λουλουδάκι, αν μπορούσα να καταλάβω
τι είσαι εσύ, η ρίζα σου και όλο,
κι ολόκληρο εσύ,
θα ήξερα τι είναι ο Θεός κι ο άνθρωπος μαζί”

Ο Τέννυσον φαίνεται εδώ να έχει μια παρόμοια ευαισθησία με τον Μπάσο, αλλά ξεριζώνει το λουλούδι (“...τη ρίζα σου και σένα...”), ενώ ο Μπάσο όχι, απλά το κοιτάζει απορροφημένος σε σκέψεις, χωρίς να εκφράζει αυτό που νιώθει, ίσως επειδή το συναίσθημα του είναι πολύ γεμάτο και βαθύ και δεν θέλει να το συγκεκριμενοποιήσει. Ο Τέννυσον δεν αφήνει το λουλούδι σε ησυχία, είναι ενεργητικός και τελικά δεν νοιάζεται για την μοίρα του λουλουδιού, επειδή αυτό πρέπει να πεθάνει για να ικανοποιηθεί η περιέργεια του.

Η Δύση είναι εύγλωττη, η Ανατολή βουβή και άφωνη, με μια σιωπή όμως που πολλές φορές είναι το ίδιο εύγλωττη. Και οι δύο ποιητές είναι χαρακτηριστικοί του τρόπου προσέγγισης της πραγματικότητας.

Ο Τέννυσον είναι εξεταστικός, προχωράει με την διανόηση του “... αν μπορούσα να σε καταλάβω, θα ήξερα τι είναι ο Θεός κι ο άνθρωπος ...”. Η αμφιβολία του και η έκκληση για κατανόηση είναι χαρακτηριστικά δυτική. Ο Μπάσο αποδέχεται, ο Τέννυσον στέκεται πάντα χώρια και δεν ταυτίζεται ούτε με το Θεό ούτε με τη φύση. Η κατανόηση γι’ αυτόν είναι αυτό που σήμερα ονομάζουμε «επιστημονικά αντικειμενικό». Ο Μπάσο είναι υποκειμενικός, ο Μπάσο βλέπει την Νανζούνα και η Νανζούνα τον Μπάσο, υπάρχει εμπάθεια, συμπάθεια και ταύτιση. Η εμπειρία του μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο από κάποιους άλλους που έχουν περάσει μια παρόμοια.

Το δυτικό μυαλό είναι: αναλυτικό, διακριτικό, διαφορικό, επαγωγικό, ατομιστικό, διανοουμενίστικο, αντικειμενικό, επιστημονικό, γενικευτικό, σχηματικό, απρόσωπο, οργανωτικό, δογματικό, χειρίζεται εξουσία και είναι διατεθειμένο να επιβάλλει τη θέληση του στους άλλους.

Το ανατολικό μυαλό είναι: συνθετικό, συνολικό, αφαιρετικό, ασυστηματοποίητο, δογματικό, μαντικό, τελειοποιεί, δεν κάνει διακρίσεις, είναι συγκροτημένο, υποκειμενικό, πνευματικά ατομιστικό και κοινωνικό.

Μία άλλη ιστορία, για να καταλάβουμε τη διαφορά Ανατολής - Δύσης είναι αυτή του Τσουανγκ Τσε, του 3ου π.Χ. αιώνα, που μιλούσε για το Χάος (Χαν-Ταν). Οι φίλοι του Χάους του χρωστούσαν μεγάλη ευγνωμοσύνη για τα επιτεύγματα τους, και γι’ αυτό σκέφτηκαν να του δώσουν αισθητήρια όργανα, που αυτό δεν είχε, για να μπορεί να επικοινωνεί με τον έξω κόσμο. Έτσι τη μια μέρα του έδωσαν τα μάτια, την άλλη τη μύτη, τα αυτιά, κλπ, κάνοντας το σε λίγο χρονικό διάστημα μια προσωπικότητα σαν αυτούς. Ενώ έδιναν συγχαρητήρια στους εαυτούς τους, ξαφνικά το Χάος πέθανε.

Η Ανατολή σ’ αυτή την ιστορία είναι το Χάος και η Δύση η ομάδα των καλοπροαίρετων αλλά αδιάκριτων φίλων.

Το επιστημονικό δυτικό μυαλό χρησιμοποιεί την εξυπνάδα του για να εφεύρει όλα τα είδη των ανέσεων, που θα ανεβάσουν το βιοτικό επίπεδο, ενώ στην ανατολή δεν φαίνεται να ενοχλεί η χειρωνακτική εργασία, επειδή ο φόβος της τεμπελιάς, της νωθρότητας, και της σκλαβιάς του ανθρώπου στην ίδια του τη μηχανή, είναι μεγαλύτερος από την ανάγκη για ανέσεις, παρ’ όλο που οι Κινέζοι είναι γνωστοί για τις ανακαλύψεις και τις εφευρέσεις τους, όπως πυρίτιδα, τροχός, χαρτί, κ.α.

Στη σημερινή εποχή, που έχει μηχανοποιηθεί και εκβιομηχανιστεί πλήρως, η μηχανή βιάζει και πιέζει τον άνθρωπο, κάνοντας τον παραγωγικό οργανισμό, ενώ η σημασία της δημιουργίας με τα ίδια μας τα χέρια έχει βρεθεί ότι επιδρά θετικά σε πολλούς τομείς της σύγχρονης ζωής, όπως π.χ. στην καταπολέμηση του άγχους.

Ζεν και Ασυνείδητο

Ο επιστημονικός τρόπος προσέγγισης ενός λουλουδιού, οι αναλύσεις, οι χημικές εξετάσεις, κλπ, είναι καλά για πρακτικούς και υλικούς σκοπούς, αλλά δεν μπορούν να πιάσουν την ουσία. Ο τρόπος προσέγγισης του Ζεν είναι να μπεις μέσα στο ίδιο το αντικείμενο και να το δεις όπως θα ήταν από μέσα, να γίνεις λουλούδι, να είσαι εσύ το λουλούδι, να χαίρεσαι τόσο στη λιακάδα, όσο και στη βροχή, και όταν το κατορθώσεις αυτό, το λουλούδι θα σου αποκαλύψει όλα του τα μυστικά, τα βάσανα και τις χαρές του, δηλαδή όλη τη ζωή που πάλλει μέσα του. Και όχι μόνο αυτό, μαζί με την “ένωση” για το λουλούδι θα ξέρεις και όλα τα μυστικά της υφηλίου, η οποία περικλείει όλα τα μυστικά του δικού σου Εγώ, που σου ξεφεύγει σε όλη τη ζωή.

Aυτό γίνεται επειδή υπάρχει χωριστικότητα, επειδή διαιρούμε τον εαυτό μας στα δύο, στον διώκτη και τον καταδιωκώμενο, στο αντικείμενο και στη σκιά. Τώρα, γνωρίζοντας το λουλούδι, γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Το Ζεν βουτάει στην πηγή της δημιουργικότητας, και πίνει από αυτήν όλη τη ζωή που υπάρχει μέσα της. Αυτή η πηγή είναι το Ασυνείδητο του Ζεν. Όμως που βρίσκεται το ασυνείδητο; Είναι μέσα μας; Είναι στο λουλούδι; Δεν μπορεί να προσδιοριστεί.

Ένας καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τον καμβά, το πινέλο, κλπ, για να δημιουργήσει από το ασυνείδητο του. Όταν αυτό το ασυνείδητο ταυτίζεται πραγματικά με το κοσμικό ασυνείδητο, τότε οι δημιουργίες του καλλιτέχνη είναι αυθεντικές, επειδή ζωγραφίζει ένα λουλούδι που ανθίζει στο δικό του ασυνείδητο, και είναι ένα καινούργιο δημιούργημα, και όχι μια απομίμηση της φύσης, ενώ ταυτόχρονα το ασυνείδητο είναι έξω από το πεδίο της επιστημονικής μελέτης.

Μια ιστορία λεει ότι ο ηγούμενος κάποιου μοναστηριού Ζεν ήθελε να διακοσμήσει το ταβάνι μιας αίθουσας με ένα δράκο. Κάλεσαν ένα φημισμένο ζωγράφο, ο οποίος τους είπε ότι ποτέ του δεν είχε δει δράκο, επομένως δεν μπορούσε να τον ζωγραφίσει. Ο ηγούμενος του πρότεινε να αποσυρθεί στο ιδιωτικό του δωμάτιο, και όταν θα είναι έτοιμος θα έχει γίνει ο ίδιος δράκος, “... και ο δράκος θα σε πιέζει για να του δώσεις μορφή...” . Έτσι έγινε, και το αποτέλεσμα είναι σήμερα το ταβάνι της αίθουσας του Ντάρμα, στο Μυοσίντι του Κυότο.

Η όραση δεν είναι αρκετή. Ο καλλιτέχνης πρέπει να μπει στο αντικείμενο, να το νιώσει εσωτερικά και να το ζήσει ο ίδιος. Το συναίσθημα του ασυνείδητου είναι πολύ πιο βαθύ, πιο πρωταρχικό και θυμίζει την εποχή της “αθωότητας”, όταν δεν είχε γίνει το ξύπνημα της συνείδησης.

Η συνείδηση μας είναι ένα ασήμαντο κομμάτι πάγου, που πλέει στον ωκεανό του ασυνείδητου, αλλά μόνο αυτό το μικρό κομμάτι μπορούμε να κοιτάξουμε έξω, στην τεράστια έκταση. Από τη φύση έχουμε φτιαχτεί έτσι ώστε να είμαστε καλλιτέχνες της ζωής, όχι ειδικοί καλλιτέχνες, όπως ποιητές, ζωγράφοι, κλπ, αλλά όλο το φωτεινό μας σώμα και η υπόλοιπη προσωπικότητα είναι το υλικό και τα όγρανα, με τα οποία το άτομο καλουπώνει την δημιουργική του ιδιοφυΐα, σε συμπεριφορά και δράση στη ζωή.

Η έννοια του “καλλιτέχνη της ζωής’ ακούγεται σαν κάτι καινούργιο και ασυνήθιστο αλλά δεν είναι έτς, στην πραγματικότητα όλοι μας είμαστςε τέτοιοι και μη γνωρίζοντας αυτό οι περισσότεροι από εμάς αποτυγχάνουν και αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε για το νόημα της ζωής, καταντώντας οι περισσότεροι σύγχρονοι άνθρωποι νευρωτικοί μ’ αυτόν τον απολογισμό. Ένας άνθρωπος του Ζεν μπορεί να τους πει ότι είναι γεννημένοι δημιουργικοί καλλιτέχνες της ζωής, και μόλις το συνειδητοποιήσουν πραγματικά αυτό το γεγονός και την αλήθεια, θα απαλλαγούν πραγματικά από την νεύρωση ή την ψύχωση.

Σε ένα τέτοιο άτομο, η ζωή του αντικατοπτρίζει κάθε εικόνα που δημιουργεί από την ανεξάντλητη πηγή του ασυνείδητου. Η κάθε του πράξη εκφράζει πρωτοτυπία, δημιουργικότητα, και η ζωντανή του προσωπικότητα δεν επηρεάζεται από παράδοση, κομφορμισμό ή διάφορα ανασταλτικά κριτήρια. Η συμπεριφορά του είναι σαν τον άνεμο, φυσάει όπου θέλει, δεν έχει τον εαυτό του κλεισμένο μέσα στην εγωκεντρική του ύπαρξη. Το Εγώ του έχει αγγίξει το Ασυνείδητο, την πηγή των άπειρων πιθανοτήτων, είναι ο μη νους και αυτόν τον άνθρωπο αποκαλούμε “καλλιτέχνη της ζωής”.

Ο Άγιος Αυγουστίνος έλεγε: “Αγάπα τον Θεό και κάνε ότι θέλεις”. Αυτό δεν σημαίνει να μην έχεις Εγώ, να είσαι νεκρός, αλλά να απαλλαγείς από τα πιεστικά κριτήρια της συνείδησης. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν διαφέρει εξωτερικά, του μιλάνε και απαντάει, πεινάει και τρωει, αλλά η εσωτερική του ζωή είναι πολύ πιο πλούσια και η συνείδηση του πραγματικά απελευθερωμένη και σε επαφή με το κοσμικό ασυνείδητο. Η Αλήθεια του Ζεν, ή έστω λίγη από αυτήν, είναι που μεταμορφώνει μια πληκτική, μονότονη, και κοινότυπη ζωή, σε μια ζωή-τέχνη, και γεμάτη από γνήσια εσωτερική δημιουργικότητα, για όλους τους ανθρώπους.

Το ασυνείδητο βρίσκεται τόσο κοντά στη συνείδηση, γι’ αυτό και δεν μπορεί αυτή να το διακρίνει, όπως το μάτι δεν μπορεί να δει τον εαυτό του, για να το συνειδητοποιήσουμε χρειάζεται ιδιαίτερη άσκηση από τη συνείδηση. Συγκεκριμένα, η συνείδηση ξύπνησε κάποτε από το ασυνείδητο, μέσα στην πορεία εξέλιξης. Η συνείδηση είναι ένα πράγμα, αλλά και βρίσκεται σε συνεχή αδιάκοπη επικοινωνία με το ασυνείδητο.

Στο ασυνείδητο αποδίδονται και όλες οι “χαμηλές” λειτουργίες (συνήθειες, ένστικτα, κλπ). Τότε πως είναι κάτι υψηλό και μυστηριώδες και μεγάλης αξίας στην ανθρώπινη ζωή και το μέσο για την μεταμόρφωση του ατόμου; Ο κοινός νους και οι ενστικτώδεις ενέργειες δεν έχουν καμία αξία, παρά μόνο όταν αναφέρονται στο κοσμικό ασυνείδητο. Το ασυνείδητο, όσο είναι ενστικτώδες, δεν προχωράει πέρα από εκείνο των ζώων και των παιδιών, άρα δεν μιλάμε γι’ αυτό του ώριμου ανθρώπου. Σ’ αυτόν ανήκει το λεγόμενο γυμνασμένο ασυνείδητο, όπου βρίσκονται ενσωματωμένες όλες οι εμπειρίες που έχει, από την παιδική του ηλικία μέχρι τώρα, και αποτελούν την ύπαρξη του.

Σε κάποια στιγμή, στην πορεία της εξέλιξης, με την ολοκλήρωση της διανοητικής ανάπτυξης, γίνεται η εισβολή της λογικής και χάνεται η αυθόρμητη αίσθηση - εμπειρία. Από εδώ και πέρα δεν κάνουμε τίποτα όπως παλιά, και όλες οι πράξεις μολύνονται από εγωκεντρικό ενδιαφέρον. Αυτή η μεταμόρφωση είναι γνωστή σαν “απώλεια της αθωότητας”. Η απόκτηση γνώσης και στο Ζεν ονομάζεται “επιδρώσα μόλυνση”.

Στο βιβλίο Θιβετανικής Σοφίας “Η Φωνή της Σιγής”, που έφερε στη Δύση η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ, αναφέρεται πως: “ .. Ο νους είναι ο φονιάς του πραγματικού. Ο μαθητής ας σκοτώσει το φονιά...” Το Ζεν, αντίστοιχα, ζητάει από τον άνθρωπο να καθαρθεί και να απελευθερωθεί από την διανοητική συνειδητή παρέμβαση, πραγματώνοντας μια ζωή ελευθερίας, δηλαδή να κατακτήσει ότι είχε χάσει, αλλά πλέον σε ένα ανώτερο επίπεδο. Τότε θα έχει κατακτήσει αυτό που οι δάσκαλοι του Ζεν ονομάζουν “Ο μεγάλος τέλειος καθρέφτης της γνώσης”.

Στο επόμενο "ΖΕΝ και ΕΓΩ" - "Ο άνθρωπος του Τρόπου

Ζεν και Εγώ

Η αυτογνωσία είναι μόνο δυνατή όταν υπάρξει η ταύτιση υποκειμένου και αντικειμένου. Το Εγώ κινείται ή γίνεται. Είναι ένα μηδενικό, που είναι μια στατικότητα και ταυτόχρονα το άπειρο, που κινείται συνέχεια, είναι δυναμικό και μπορεί να συγκριθεί με ένα κύκλο, που δεν έχει περιφέρεια, είναι κενό, αλλά και ταυτόχρονα το κέντρο ενός κύκλου, που βρίσκεται παντού και οπουδήποτε μέσα στον κύκλο.

Το Εγώ είναι το σημείο της απόλυτης υποκειμενικότητας, που μπορεί να μεταδώσει την έννοια της απόλυτης ακινησίας ή ηρεμίας. Το σημείο είναι κύκλος και ο κύκλος σημείο, κάτι που μπορεί να γίνει κατανοητό μόνο με τη φιλοσοφία του Ζεν και όχι με την επιστημονική προσέγγιση.

Η δυστυχία του ανθρώπου είναι ότι είναι δυαδικός, και πάντα διακατέχεται από ένα είδος σύγκρουσης, έντασης ή αντίφασης, που προκαλεί κάθε συναίσθημα φόβου ή αβεβαιότητας, που συνοδεύει κρυφά οποιαδήποτε δραστηριότητα του ατόμου. Στην πραγματικότητα αυτό το συναίσθημα είναι που εξωθεί το άτομο σε ανισόρροπες ενέργειες πάθους και βίας, επειδή πηγή σχεδόν όλων των ανθρώπινων πράξεων είναι το συναίσθημα και όχι οι διαλεκτικές δυσκολίες.

Οι επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένων και των θεολόγων και των φιλοσόφων, θέλουν να είναι όσο γίνεται περισσότερο αντικειμενικοί γιατί είναι προσκολλημένοι στην άποψη ότι μόνο μια τέτοια θέση μπορεί να είναι αληθινή όταν αξιολογείται έτσι. Ξεχνάνε όμως ότι οποιοδήποτε άτομο έχει μια προσωπική ζωή και όχι εννοιολογικά ή επιστημονικά καθορισμένη. Το άτομο δεν ζει τον ορισμό της ζωής, αλλά την ίδια τη ζωή, που πρέπει να είναι το θέμα ανθρώπινης μελέτης. Το φαγητό είναι μια πράξη, το πλύσιμο το ίδιο, αλλά αυτό που ζητείται στο Ζεν είναι ο ίδιος ο δράστης. Ποιος είναι αυτός που έχει συνείδηση της δράσης; Και ποιος είναι αυτός που μεταβιβάζει το γεγονός της συνείδησης σε σας; “Εγώ”, “Εσύ”, “Αυτό”, όλα είναι αντωνυμίες που περιγράφουν κάτι πίσω από αυτές.

Το Εγώ είναι ο άξονας του σπειροειδούς ελατηρίου και δεν γίνεται ποτέ αντικείμενο ή γεγονός, παρόλα αυτά όμως υπάρχει, και το Ζεν μας διδάσκει να πιάσουμε το Εγώ με τα γυμνά μας χέρια και να δείξουμε εκείνο που δεν αντικειμενικοποιείται, που είναι απρόσιτο. Εδώ βρίσκεται η διάκριση ανάμεσα στην επιστήμη και το Ζεν, το οποίο δεν απορρίπτει την επιστημονική προσέγγιση της πραγματικότητας, αλλά ότι υπάρχει και ένας άλλος τρόπος προσέγγισης, πιο άμεσος, εσωτερικός, πραγματικός και προσωπικός.

“Ο άνθρωπος του τρόπου”

Η επιστήμη και η λογική είναι αντικειμενική και φυγόκεντρη, ενώ το Ζεν είναι υποκειμενικό και κεντρομόλο. Ο αληθινός άνθρωπος δεν ανήκει σε καμία βαθμίδα, είναι ανεξάρτητος και καμία φορά τον ονομάζουν “άνθρωπο του τρόπου”. Ονομάστηκε έτσι στη Σχολή Ρινζάι, στην Κίνα, η οποία πρώτη στην ιστορία του Ζεν υποστηρίζει με έμφαση την παρουσία του “ανθρώπου του τρόπου”, σε κάθε φάση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Μιλάει για το πραγματικό ή μεταφυσικό εγώ, σε αντίθεση με το ψυχολογικό ή ηθικό εγώ, που ανήκει στον πεπερασμένο κόσμο της σχετικότητας.

Πρέπει να γνωρίσουμε τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από τις σκιές αυτού που είναι πηγή όλων των “Βούδα” και το καταφύγιο των οπαδών του τρόπου. Τα δικά μας εμπόδια αποκλείουν αυτή την αντίληψη του ανθρώπου, και εξ αιτίας των φαντασιώσεων μας η πραγματικότητα υπόκειται σε διαφοροποιήσεις.. Ο Βούδας γεννιέται από κάτι το οποίο εξαρτάται από το τίποτα. Αν κατανοηθεί αυτό που εξαρτάται από το τίποτα, τότε κατανοείται και ο Βούδας. Όταν έχει κερδίσει κανείς αυτή την ενόραση μπορούμε να πούμε πως έχει αληθινή κατανόηση.

Αυτό που είναι απαραίτητο στους οπαδούς του τρόπου είναι να έχουν πίστη στον εαυτό τους, να μην έχουν εξωτερικές αναζητήσεις, γιατί θα τους παρασύρουν απλώς σε επουσιώδεις εξωτερικότητες, κάνοντας τους ανίκανους να διακρίνουν το σωστό από το λαθεμένο. Υπάρχουν Βούδες, υπάρχουν πατριάρχες, αλλά και αυτοί δεν είναι παρά σκέτα λεκτικά ίχνη που άφησε πίσω του το πραγματικό Ντάρμα.

Ο Θεός όσο παραμένει στον εαυτό του, με τον εαυτό του είναι μια απόλυτη υποκειμενικότητα, μόλις όμως αρχίσει και κινείται γίνεται δημιουργός. Ο κόσμος, με τις ατέλειωτες ποικιλίες καταστάσεων και συνθηκών, αναπτύσσεται. Ο αρχικός Θεός δεν μένει πίσω στην μοναχικότητα, αλλά βρίσκεται στην πολλαπλότητα των πραγμάτων.

Στο επόμενο: "Ζεν και ΚΟΑΝ

Ζεν, Κόαν και Μο

Η ανθρώπινη λογική -που είναι ο χρόνος- γίνεται η αιτία να τον ξεχνάμε και να τον τοποθετούμε έξω από τον κόσμο μας, του χώρου και του χρόνου. Ένας θεμελιώδης λίθος του Ζεν είναι το Κόαν, ένα είδος προβλήματος, που δίνεται από τον δάσκαλο στους μαθητές του, για να το λύσουν. Η λέξη “πρόβλημα” δεν είναι ακριβώς ο σωστός όρος στην κυριολεξία. “Κο” σημαίνει δημόσιο και “Αν” σημαίνει έγγραφο, όμως δεν έχει να κάνει τίποτα με το δημόσιο έγγραφο. Το έγγραφο του Ζεν είναι εκείνο που ο καθένας φέρνει μέσα του και μαζί του σε αυτόν τον κόσμο μόλις γεννηθεί.

Η παράδοση λέει ότι μόλις ο Βούδας βγήκε από το σώμα της μητέρας του είπε: “Ο ουρανός είναι επάνω, η γη είναι κάτω, εγώ μόνος είμαι ο πιο τιμημένος”. Αυτό ήταν το “έγγραφο” που μας κληροδότησε ο Βούδας και αυτοί που το κατανοούν με επιτυχία είναι οπαδοί του Ζεν.

Όταν το Ζεν απόκτησε μεγάλη φήμη, άρχισε να προσελκύει πολλούς που δεν ερχόταν από καταπιεστική ή υπαρξιακή ανάγκη, οι παλιότεροι δάσκαλοι αδιαφορούσαν γι’ αυτούς, αλλά οι νεώτεροι αργότερα έβλεπαν με συμπάθεια και ήθελαν να βοηθήσουν όλους τους προσερχόμενους. Έτσι και το Κόαν στην αρχή ήταν φυσικό και ο μαθητής είχε το δικό του, αλλά αργότερα και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να είναι προσεκτικά μελετημένο, σαν φρουρά ασφαλείας, για να μη μπορεί να προσαρμοστεί σε καμία δυαδικότητα.

Το Κόαν βρίσκεται μέσα μας, και ο δάσκαλος του Ζεν δεν κάνει άλλο από το να μας υπενθυμίζει την ύπαρξη του, για να μπορούμε να δούμε πιο καθαρά από πριν. Όταν το Κόαν βγει από το ασυνείδητο στο πεδίο της συνείδησης, τότε λέμε πως μας έχει γίνει κατανοητό. Για να πετύχει αυτό, το Κόαν παίρνει καμία φορά μορφή διαλεκτική, αλλά συχνά δίνει την εντύπωση μιας εντελώς ανόητης μορφής. Το παρακάτω παράδειγμα μπορεί να θεωρηθεί διαλεκτικό:

Ο δάσκαλος συνήθως έχει ένα μπαστούνι, που το χρησιμοποιεί όταν περιδιαβαίνει τα βουνά. Στις μέρες μας έχει μετατραπεί σε σύμβολο εξουσίας στα χέρια του δασκάλου. Θα το παρουσιάσει στους συγκεντρωμένους μαθητές και θα πει: “Αυτό δεν είναι ράβδος; Πως το ονομάζετε εσείς;”. Και συνεχίζει με τη δήλωση: “Αν πείτε πως είναι ράβδος, τότε επικυρώνετε. Αν πείτε πως δεν είναι ράβδος, τότε αναιρείτε. Άσχετα με την άρνηση και την κατάφαση, πως θα το ονομάζατε;” Τη λύση την έδωσε ένας μαθητής, που παίρνοντας τη ράβδο την έσπασε στα δύο.

Ένα τέτοιο Κόαν είναι κάτι παραπάνω από διαλεκτική. Ας δούμε δύο ακόμη παραδείγματα:

“Αν έχετε μια ράβδο θα σας δώσω μία, αν δεν έχετε καμία θα σας την πάρω”

“Ποιος είναι αυτός που στέκεται χωρίς συντροφιά, ανάμεσα σε δέκα χιλιάδες πράγματα;” Και η απάντηση είναι: “Όταν καταπιείς το δυτικό ποταμό θα σου πω”.

Αυτά δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά στο επίπεδο της διανόησης. Αυτό που μας εμποδίζει να αντικρίσουμε την αλήθεια είναι η συνήθεια που έχουμε να ασχολούμαστε με ιδέες και έννοιες. Καμιά φορά το λεγόμενο “ανόητο” μας βοηθάει να διαπερνάμε το πέπλο της σχετικότητας.

Οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις είναι γνωστές σαν Μόντο, μαζί με το Κόαν. Όταν γινόταν δεν ήταν γνωστά με αυτό το όνομα. Ήταν απλώς ο τρόπος που χρησιμοποιούσαν οι μαθητές για να διαφωτιστούν. Ο συστηματικός τρόπος μελέτης του Ζεν έγινε το 12ο αιώνα, με τους δασκάλους Σανγκ, όπου ένας από αυτούς βρήκε το Μο και το έδωσε στους μαθητές του.

Η ιστορία του Μο λεει ότι κάποτε ένας μαθητής ρώτησε τον δάσκαλο Γιόσου Γιούσιν (778 – 897), αν ένα σκυλί έχει τη φύση του Βούδα. Η απάντηση ήταν “Μο, Μο!”, που κυριολεκτικά σημαίνει “Όχι”. Στη συνέχεια εξάσκησαν το Κόαν, δηλαδή οι μαθητές έπρεπε να συγκεντρώσουν το νου τους εκεί, στον χωρίς νόημα ήχο “Μο”, που μπορεί να σημαίνει “Ναι”, “Όχι”, ή οτιδήποτε άλλο. Η μονότονη επανάληψη αυτού του ήχου θα συνεχίζεται μέχρι το μυαλό να γεμίσει ολοκληρωτικά και να μην υπάρχει χώρος για οτιδήποτε άλλο, και να ταυτιστεί απόλυτα με αυτόν. Σ’ αυτό το σημείο μπορούμε να πούμε ότι το “Μο”, το Εγώ του μαθητή και το κοσμικό Ασυνείδητο, και τα τρία είναι ένα, και το Ένα είναι τρία. Τότε επικρατεί μια κατάσταση γαλήνης, ισορροπίας, αταραξίας της ψυχής, που όμως δεν έχει σχέση με το Γιαπωνέζικο Σατόρι (Φώτιση), αλλά θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε Σαμάντι.

Για το Ζεν αυτό δεν είναι αρκετό, πρέπει να υπάρξει ένα ορισμένο ξύπνημα, ένα σπάσιμο της ισορροπίας, που θα σε φέρει πίσω στο σχετικό επίπεδο, αλλά θα είσαι εντελώς διαφορετικός. Αυτό το επίπεδο θα είναι το σύνορο μεταξύ Συνειδητού και Ασυνείδητου. Όταν φτάσεις σε ένα τέτοιο επίπεδο η κοινή σου συνείδηση θα διαποτιστεί από τα κύματα του Ασυνείδητου, και θα νιώσει τις ρίζες της να πηγαίνουν πίσω, στο Άπειρο.

Η ανθρώπινη ύπαρξη δεν είναι θέμα διανόησης, αλλά θέλησης. Το μυαλό έχει κάθε δικαίωμα να θέτει ερωτήματα, και είναι στη φύση του να το κάνει, αλλά είναι υπερβολικά να περιμένουμε από αυτό και την απάντηση. Η απάντηση βρίσκεται θαμμένη κάτω από την κοίτη της ύπαρξης. Για να βγει στην επιφάνεια χρειάζεται θέληση. Όταν το νιώσουμε αυτό, ανοίγεται η πύλη της αντίληψης, και παρουσιάζεται μια νέα άποψη, που δεν είχαμε φανταστεί. Όσο το Ασυνείδητο παραμένει στην κλασσική σφαίρα της Ψυχολογίας, δεν μπορεί να υπάρξει Σατόρι (Φώτιση), με την έννοια του Ζεν. Η Ψυχολογία πρέπει να κάνει μια υπέρβαση και να αγγίξει αυτό που λέμε “Οντολογικό Ασυνείδητο”.

Αυτό που είναι λάθος είναι να παίρνουμε τη θεωρία του νου σαν την μόνη πραγματικότητα, την οποία έχει ανάγκη ο νους να καθορίζει, έστω και με ασάφεια. Η πραγματικότητα συλλαμβάνεται μόνο όταν ο νους παραιτηθεί από την αξίωση που έχει πάνω της. Στο Ζεν το γνώριζαν αυτό, γι’ αυτό και κάνουμε μια τέτοια πρόταση που έχει κάποια ουσία διανόησης, κάτι που είναι μεταμφιεσμένο και ζητάει λογική μεταχείριση, ή μάλλον μοιάζει σαν να υπάρχει χώρος για κάτι τέτοιο.

Πολλές παράδοξες προτάσεις του Ζεν, όπως “Χρησιμοποίησε το τσαπί που έχεις στα άδεια χέρια σου”, ή “Περπάτα ενώ ιππεύεις”, δεν είναι παρά “άλογες” παραλλαγές της ερώτησης: “Από πού ερχόμαστε και που πηγαίνουμε;”, γιατί το Ζεν πραγματεύεται κάτι που ξεπερνάει την λογική των πραγμάτων και γνωρίζει που βρίσκεται η Αλήθεια που απελευθερώνει.

Το διανοητικό αδιέξοδο, στο οποίο οδηγούμαστε τώρα είναι σαν ένα “ατσάλινο βουνό” ή ένα “σιδερένιο τείχος”, που μας κλείνει το δρόμο. Για να πετύχουμε τη διείσδυση χρειάζεται όλο μας το είναι και όχι διανοητικός ελιγμός. Είναι σαν να σκαρφαλώνουμε στην κορυφή του στύλου και από την βιασύνη μας να φτάσουμε στη κορυφή, κάνουμε ένα άλμα. Αυτού του είδους το άλμα δεν μπορούμε να το κάνουμε ποτέ με τη διανόηση ή τη λογική, επειδή αυτές υιοθετούν τη συνέχεια και τη συνοχή. Το Ζεν θα μας κεντρίσει πάντα να συνεχίζουμε τη συνήθεια μας στον ορθολογισμό, για να συνειδητοποιήσουμε μόνοι μας την αδυναμία του. Αυτή η προσωπική εμπειρία χρειάζεται για να ξυπνήσει το σύνολο του Είναι μας.

Η θέληση, η βούληση στην πρωταρχική της έννοια, είναι βασική και βρίσκεται στη ρίζα όλων των πράξεων και τις ενώνει σε ένα. Οι βράχοι είναι αυτοί που είναι, γιατί αυτή είναι η θέληση τους, οι ποταμοί κυλούν, γιατί αυτή είναι η θέληση τους, τα φυτά μεγαλώνουν, οι εποχές αλλάζουν, οι άνθρωποι μιλούν, κλπ. Το κάθε πλάσμα ακολουθεί τη δική του θέληση, το Είναι της θέλησης και το Γίγνεσθαι. Όλες αυτές οι θελήσεις απορρέουν από μια μεγάλη Θέληση, που είναι αυτό που ονομάζουμε Κοσμικό Ασυνείδητο.

Το “Μο” συνδέεται με το ασυνείδητο μέσω της συνείδησης, το Κόαν φαίνεται διανοητικό ή διαλεκτικό, αλλά τελικά μας οδηγεί ψυχολογικά στο κέντρο της συνείδησης και στη συνέχεια στην πρωταρχική πηγή. Υπάρχει μια φράση που λέει ένας δάσκαλος Ζεν: “Δεν πρέπει να σκέφτεστε με το κεφάλι, αλλά με την κοιλιά, με το υπογάστριο”. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί, επειδή στην διάρκεια εξέλιξης του ανθρώπινου σώματος η κοιλιακή χώρα είναι πιο κοντά στη φύση, γι’ αυτό μπορεί να έχει πιο στενή επαφή μαζί της, να μπει σε “συμπάθεια”, να τη νιώσει και να μιλήσει μαζί της.

Το ζήτημα είναι να μη κάνουμε το Κόαν αντικείμενο της νόησης, επειδή τότε θα υπάρξει δυαδισμός, και ο νους φοβάται να το αγγίξει. Το Ζεν, αντίθετα, μας λεει να μην το “πιάσουμε με τα χέρια”, αλλά με την κοιλιά, να ταυτιστούμε δηλαδή τέλεια μ’ αυτό, και όταν το πετύχουμε τότε το Κόαν λύνεται από μόνο του, χωρίς να κάνουμε τίποτα παραπάνω.

Στο επόμενο: Τα πέντε στάδια του Ζεν.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ ΒΟΥΔΙΣΤΗΣ(ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΙΝΔΟΥΙΣΤΗΣ) ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΑ ΤΙΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΩΝ ΑΥΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ.
Ο ΕΡΜΗΣ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΜΕΛΕΤΑ ΚΑΙΡΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΩΣ ΤΩΡΑ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ....
ΕΣΥ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ;
ΔΕΝ ΧΡΩΜΑΤΙΖΩ ΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ,ΕΙΛΚΡΙΝΑ ΜΕΛΕΤΩ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΙΝΔΟΥΙΣΤΕΣ (ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ) ΜΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΑΝΣΚΡΙΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ/ΑΥΤΟ ΛΕΣ ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΑ ΣΩΣΤΑ....;(ΘΕΜΑ ΜΝΗΜΗΣ ΕΙΝΑΙ)....
ΑΝ ΠΑΠΑΓΑΛΙΖΑ ΙN SANSKRIT ...ΘΑ Σ'ΕΠΕΙΘΑ ΟΤΙ ΚΑΤΕΧΩ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΓΝΩΣΗ ΠΕΡΙ ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΥ;;....(ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΙΝΔΟΥΙΣΤΗ)
(ΜΑ...ΝΑΙ !ΘΑ Σ'ΕΠΕΙΘΑ.-
ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ...ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΘΕΜΑ ΑΦΕΛΕΙΑΣ-ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ-/ΠΟΝΗΡΙΑΣ-ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ-) ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΣΩΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΣΩΣΤΗ ΣΕΙΡΑ...
ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΧΡΟΙΑ.
ΑΝ ΘΕΣ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΜΕ (ΜΑ ΘΑ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΡΟΗ ΓΝΩΣΗΣ)
Ο ΘΩΘ ΕΙΧΕ ΖΗΤΗΣΕΙ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΜΑΛΛΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ.
ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΑΧΑΡΗ/ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ)

ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΕ ...ΠΕΣΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ...ΕΙΣΑΙ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΕΤΥΠΙΚΗ ΒΟΥΔΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ..'Η ΒΑΖΕΙΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΧΡΟΙΑ ΣΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ;(ΑΥΤΟ ΘΑ ΛΥΣΕΙ ΤΥΧΟΝ ΑΠΟΡΙΕΣ..)
ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΩΣ ΕΙΝΑΙ Ν'ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΕΙ..+ ΑΛΛΙΩΣ Ν'ΑΜΒΙΣΒΗΤΕΙΣ ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ (..ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ..)

ΦΩΣ!

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr