αν μου επιτρέπεις, θα σου απαντήσω εγώ, μια και η αγαπητή Traveller δείχνει να απουσιάζει.

Το βιβλίο "Ο Φτωχούλης του Θεού" γράφτηκε το 1953 και εκδόθηκε το 1956. Όμως η έκφραση, η οποία σε εντυπωσίασε εμφανίζεται σε πολλά κείμενα του Ν. Καζαντζάκη. Θα έλεγα ότι είναι από τις αγαπημένες του.

Και γράφει χαρακτηριστικά:

"Πήγαινα από μοναστήρι σε μοναστήρι, από χωριό σε χωριό, από ερημιά σε ερημιά και ζητούσα το Θεό. Δεν παντρεύτηκα, δεν έκαμα παιδιά, γιατί ζητούσα το Θεό. Κρατούσα μια φέτα ψωμί στο χέρι μου και μια χούφτα ελιές, πεινούσα και ξεχνούσα να φάω, γιατί ζητούσα το Θεό.
Όσο από πιο χαμηλά παίρνεις φόρα τόσο πιο αψηλά μπορείς να φτάσεις. Η μεγαλύτερη αξία του αγωνιζόμενου χριστιανού δεν είναι η αρετή του, είναι ο αγώνας του να μετουσιώσει την αδιαντροπιά, την ατιμία, την απιστία, την κάκητα μέσα του και να τα κάμει αρετή. Μιά μέρα, ο πιο ένδοξος αρχάγγελος που θα στέκεται πλάι στο Θεό, δε θα 'ναι μήτε ο Μιχαήλ, μήτε ο Γαβριήλ, μήτε ο Ραφαήλ, θα 'ναι ο Εωσφόρος, όταν πια θα 'χει μετουσιώσει το φοβερό σκοτάδι του σε φως."

και αλλού (σελ. 28-29):

"Γλυκιά ψαλμωδία,μοσκολίβανο, και στο ταγάρι ψωμί,ελιές,κρασί,τι άλλο θαρείτε πως είναι η Παράδεισος; Γιατί εγώ, ο Θεός να με συγχωρέσει,αυτά που λεν οι σοφοί θεολόγοι για φτερούγες και πνέματα και ψυχές χωρίς κορμί,δεν τα καταλαβαίνω, κι ένα ψίχουλο να πέσει κάτω,σκύβω,το περμαζώνω και το φιλώ,γιατί,το ξέρω θετικά, το ψίχουλο αυτό είναι ένα κομμάτι από την Παράδειο... Μα αυτά μονάχα ο ζητιάνος μπορεί να τα καταλάβει και σε ζητιάνους μιλάω."

Είναι μια αδαμάντινη απόδειξη για το τι θα έπρεπε να είναι ο χριστιανισμός για τον κάθε Χριστιανό.

Αυτός ο άνθρωπος που έγραψε ένα τέτοιο έργο και ύμνησε τον βιωματικό Χριστό εντός μας, καταδικάστηκε με τέτοιον τρόπο από την εκκλησιαστική εξουσία.

"Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι..."

Να συμπληρώσω κι εγώ ένα από τα αγαπημένα μου θέματα από αυτό το βιβλίο. Είναι στο σημείο όπου ο Φτωχούλης του Θεού, ο Φραγκίσκος της Ασίζης, προσεύχεται στον Θεό, όταν πεθάνει να τον στείλει στην Κόλαση και όχι στον Παράδεισο, να παρηγορεί τους άτυχους κολασμένους. Όπως έλεγε, στον Παράδεισο θα ήταν άχρηστος, ενώ στην Κόλαση θα μπορούσε να είναι πιο χρήσιμος.

Μου θύμισε μια άλλη αγαπημένη μου ιστορία:

Ο Ramanuja ήταν ο ιδρυτής της Vishishtadvaita Vedanta. Υπάρχει μια ιστορία όταν ήταν μαθητής. Κάποια στιγμή ο δάσκαλός του του είπε ότι υπάρχει ένα ιερό μάντραμ το οποίο αν το ακούσει κάποιος, όσο αμαρτωλός κι αν είναι, τότε την στιγμή του θανάτου του θα απλευθερωθεί από το βάρος των αμαρτιών του. Τον έβαλε όμως να ορκιστεί ότι δεν θα το αποκαλύψει ποτέ και δεν θα το προφέρει σε κανέναν. Ο Ramanuja από τότε άρχισε να έχει ένα μεγάλο δίλημμα. Ήξερε ένα μαντραμ το οποίο θα βοηθούσε τόσο πολύ κόσμο αλλά δεν μπορούσε να το πει γιατί έτσι θα παραβίαζε τον πιο ιερό όρκο του, προς τον δάσκαλό του. Αυτή η εσωτερική σύγκρουση τον είχε κάνει δυστυχισμένο.

Κάποιο βράδυ, ξύπνησε με αγωνία, ανέβηκε στην σκεπή του σπιτιού και άρχισε να φωνάζει με όλη του την δύναμη αυτό το μάντραμ. Οι κάτοικοι ξύπνησαν και φώναξαν τον δάσκαλό του για να συνεφέρει τον Ramanuja που φαινόταν να έχει τρελαθεί. Ο δάσκαλός του, πήγε στον Ramanuja και του φώναξε να κατέβει κάτω. Μόλις ο Ramanuja κατέβηκε του είπε:

"Καλά τρελάθηκες, τι είναι αυτό που κάνεις"

Ο Ramanuja του απάντησε:
"Ξέρω δάσκαλέ μου ότι έκανα μια μεγάλη αμαρτία με την παραβίαση του πιο ιερού όρκου μου προς εσένα και θα πάω στην Κόλαση, αλλά δεν με πειράζει γιατί όλοι αυτοί που άκουσαν αυτό το μαντραμ θα πάνε στον Παράδεισο."

Ο δάσκαλος του, με δάκρυα στα μάτια, διέκοψε, τον Ramanuja και του είπε:
"Είσαι πραγματικός μαθητής. Αυτός που ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την απελευθέρωση και σωτηρία των ανθρώπων θα γίνει σίγουρα ένας σωτήρας τους"

Πότε θα έρθει εκείνη η ημέρα που θα μπορούμε να σταθούμε αντάξιοι αυτών των μεγάλων Ψυχών, οποιασδήποτε θρησκείας;

[Κάθε άνθρωπος είναι θεάνθρωπος, σάρκα και πνέμα, να γιατί το μυστήριο μιας ορισμένης θρησκείας, είναι πανανθρώπινο. Σε κάθε άνθρωπο ξεσπάει η πάλη Θεού κι ανθρώπου, και συνάμα η λαχτάρα της φίλιωσης. Τις πρισσότερες φορές η πάλη αυτή είναι ασύνειδη, βαστάει λίγο, δεν αντέχει μια αδύνατη ψυχή ν' αντιστέκεται καιρό πολύ στη σάρκα, βαραίνει, γίνεται κι αυτή σάρκα, κι ο αγώνας παίρνει τέλος. Μα στους υπεύθυνους ανθρώπους, που έχουν μερόνυχτα καρφωμένα τα μάτια τους στο ανώτατο Χρέος, η πάλη ανάμεσα στη σάρκα και στο πνέμα ξεσπάει χωρίς έλεος και μπορεί να βαστάξει ως το θάνατο.]-O τελευταίος πειρασμός

*Yπέροχη ιστορία Tρισμέγιστε...

το μόνο στοιχείο που βρήκα να συνδέει τον Καζαντζάκη με τις Ινδίες είναι το ακόλουθο:

Θα ψάξω όμως...

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΡΥΨΩ ΟΤΙ ΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΠΟΛΥ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ.

ZADOK, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΕ ...ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΥ. Η ΦΡΑΣΗ ΠΟΥ ΠΑΡΕΘΕΣΕΣ (..ΕΝΔΟΞΟΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ...ΕΩΣΦΟΡΟΣ...) ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ, ΟΜΩΣ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΡΩΤΑΕΙ Η ΚΑΘΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΧΩΡΙΟ. ΘΑ ΤΟ ΤΣΕΚΑΡΩ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ ΑΥΡΙΟ.

ΑΤΜΑ & ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΟΝΤΕΣ, Ο ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ, ΙΣΩΣ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟΣ ΤΡΕΛΛΟΣ... ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΤΗΝ "ΠΕΡΙ ΤΡΕΛΛΟΥ" ΕΝΝΟΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ ΑΛΛΟΥ. ΘΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ.

quote:

---

ΟΜΩΣ, Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΑΒΑΣΩ ("τον θεωρουσα αυθεντικο μα δεν εβρισκα κατι να με ταυτιστει με τη ροη του" ΠΟΥ ΛΕΕΙ + Η ΑΤΜΑ) ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ.

---

σε υπερευχαριστούμε για τα λινκς!

Αγαπητή Κάθυ,

βρήκα και κάτι άλλο σχετικό με Ινδίες:

Τις έννοιες Αγώνα και Ελευθερία, τις συναντάμε σε μια ινδική παράδοση που συχνά ο Καζαντζάκης τη θυμάται:

Ένας Ινδός πάλαιψε πολύ καιρό εναντίον του ρεύματος που παρέσερνε τη βάρκα του στον καταρράκτη. Όταν ο μεγάλος αγωνιστής κατάλαβε πως κάθε άλλη προσπάθεια ήταν περιττή, παράτησε τα κουπιά και άρχισε να τραγουδάει:

Α! Ας γίνει η ζωή μου αυτό το τραγούδι.
Δεν ελπίζω πια.
Δε φοβούμαι πια.
Είμαι ελεύθερος.

Αυτές οι φράσεις, που μπήκαν στην ταφόπετρα του Καζαντζάκη με προθανάτια εντολή του, μας δείχνουν όλη την πορεία του λογικού του και του λογισμού του, όλη την έκταση και το βάθος της σκέψης του που μετατρέπεται σε ζωή.

Μήπως αυτό εννοούσες, αγαπητή Traveller;

Αν θέλετε, επισκεφτείτε το τόπικ:

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ!

Κλείνω παρένθεση. Ευχαριστώ!

Συνεχίζουμε...

Σαφώς προτιμάμε όλοι τα τυπωμένα βιβλία αλλά για κάποιους στο εξωτερικό π.χ. μπορεί να τους ενδιαφέρει ότι μπορούν να βρούν μια έκδοση της Ασκητικής στο διαδίκτυο.

quote:

---

Κάπου στο Διαδίκτυο "ψάρεψα" ένα διαμάντι. Την Ασκητική - Salvatores Dei του Νίκου Καζαντζακη. Εκανα ορισμένες διορθώσεις από το πρωτότυπο (ε' έκδοση 1971) που έχω στα χέρια μου και το ανεβάζω στο διάπλου μια και πιστεύω ό,τι είναι από τα σπουδαιότερα βιβλία που έχω διαβάσει. Μπορείς να το διαβάσεις [σε html] η σε κείμενο [.txt(zipped)]

---

http://www.diaplous.org/greek/askitiki.htm

"For the strength of the wolf is the pack and the strength of the pack is the wolf"

quote:

---

Silverwolf,
Εύγε και σε ευχαριστούμε για την ευγένεια της ψυχής σου,
να συλλογιστείς τα τέκνα του εξωτερικού

---

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αγαπητή Κάθυ.
Αν και νοιώθω ότι αξιζούν περισσότερο σε αυτούς που κόπιασαν και το μετέφεραν σε ηλεκτρονική μορφή.

Εξάλου ξέρω κι εγώ με πόση λαχτάρα υπολογίζω να δώ πόσα βιβλία θα μπορέσω να πάρω μαζί μου μετά από κάθε διακοπές στην Ελλάδα
(Ευτυχώς σπάνια ζυγίζουν το Hand-luggage στο αεροδρόμιο )

"For the strength of the wolf is the pack and the strength of the pack is the wolf"

ΚΑΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΖΗΤΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΜΟΥ.

ΣΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ "ΦΤΩΧΟΥΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ" ΣΕΛ. 9, Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΓΡΑΦΕΙ "Γιατι για μένα ο Άγιος Φραγκίσκος είναι το πρότυπο του στρατευόμενου ανθρώπου, που με ακατάπαυστο σκληρότατον αγώνα κατορθώνει κι επιτελεί το ανώτατο χρέος του ανθρώπου, ανώτερο κι από την ηθική κι από την αλήθεια κι από την ωραιότητα: να μετουσιώνει την ύλη που του μπιστεύτηκε ο Θεός και να την κάνει πνέμα".

ΣΧΕΤΙΚΑ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΙΣ ΙΝΔΙΕΣ, ΕΧΩ ΒΡΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ, ΣΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ "ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ", ΕΔΩ ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ, ΕΛΕΝΗ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ: "...Κι ένα ταξίδι στην Ινδία, καλεσμένοι από τον Παντίτ Νεχρού, που ετοιμάσαμε μα δεν κάναμε, γιατί φοβηθήκαμε τα πολλά μπόλιο..." (εμβόλια).

"...Τι χαρά είναι ετούτη, ω Ψυχή του ανθρώπου, ώ Τίγρη Συνταξιδιώτισσα, να ζεις, ν' αγαπάς τη γής και να κοιτάζεις το θάνατο και να μη φοβάσαι !"

το κείμενο αυτό δεν το γνωρίζω, οπότε αν θέλεις δώσε μου κάποια στοιχεία, γιατί με καλύπτει απόλυτα και είναι κρίμα να μην γνωρίζω την ύπαρξή του! (είδες που μου ήρθε η ώρα της ανταπόδωσης; )

Πάντως επέτρεψέ μου να πιστεύω ότι ο Καζαντζάκης όταν διατύπωνε την κοσμοθεωρία του, ουσιαστικά δεν ήταν αντίθετος σ' αυτό που περιγράφει το κειμενάκι αυτό... Καμιά φορά οι λέξεις παίζουν παράξενα κι ενδιαφέροντα παιγνίδια!

Edited by - Κάθυ on 24/01/2004 23:17:36

σε υπερευχαριστώ! Ναι, μιλώ και Αγγλικά και Γαλλικά, οπότε δεν είναι πρόβλημα...

Ξέρεις, παλιά ερχόμουν τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο εκεί κάτω (down under) και μου άρεσε τόσο, που έλεγα ότι αν δεν υπήρχε η Ελλάδα, θα έμενα Αυστραλία!
Τώρα έχω να 'ρθω από το 2001 και μου 'χει λείψει!

Λοιπόν, θα ρίξω μία ματιά εδώ στα ξενόγλωσσα κι αν δεν το βρω, θα σε ειδοποιήσω...

Πέρα απο αυτά , υπάρχει καμία άλλη ένδειξη ( ή και απόδειξη )για τη σχέση του Καζαντζάκη με την αδελφότητα της θλίψης ;

Ο Καζαντζακης είχε σίγουρα σχέση με μία άλλη "αδελφότητα" - όπως αναφέρεται στις βιογραφίες του, σε νεαρή ηλικία ειχε προσχωρήσει στη Μασονία

Συχνά αναφέρει τον "Πρωτομάστορα" - η "Master Mason" (o 3oς βαθμός της Μασονίας) στα έργα του

Εξάλλου η Μασονική Στοά του Ηρακλείου φέρει το όνομα του

http://www.grandlodge.gr/ram.html

Αν και δεν πρόκειται για κανένα σπουδαίο μυστικό, η σχέση του Καζαντζάκη με τη Μασονία αποκρύβεται επιμελώς απο το ευρύ κοινό - ακόμα και από διάφορους που προωθούν τη "Γνώση"...

The movie opens with “Jesus” writhing in agony, tormented by spiritual forces. This blurring of distinctions between God and Satan is a dominant theme of the movie.

Jesus is shown making a cross for someone else’s crucifixion, and it turns out that cross-making is his trade. The real hero of the movie makes his first appearance here. Judas berates Jesus for assisting in the torture of others by making crosses, and their dialogue establishes another dominant theme. The divinity of Jesus is denied Him; He is portrayed as just a man – and not a very good man at that. He is confused, bewildered, weak of spirit, unsure of mind, indecisive, devoid of true purpose – a typical anti-hero. Judas, on the other hand, is precisely the opposite – filled with a strong sense of purpose, strong-willed, and aware of the differences between God and Satan.

Several scenes later, Jesus enters the brothel of Mary Magdalene and watches as a roomful of customers take their turn at fornication with the naked harlot. After the other men have left, Jesus approaches and says to her: “I want you to forgive me. I’ve done a lot of wrong things . . . The worse things I’ve done are to you.” Later, Jesus intervenes to prevent a mob from stoning an adulteress, who turns out to be Mary Magdalene. It is significant that, after saving her physical life, Jesus makes no attempt to save her soul. He does not tell her to go and sin no more. This scene underscores one of the film’s central themes: that the one most in need of forgiveness and salvation is Jesus!

While in the desert, Jesus watches as two snakes appear and copulate in front of Him. One snake has the voice of Mary Magdalene. In conversation with an unidentified man, Jesus says: “I’m a liar,” He also says: “Lucifer is inside me. He tells me I am not a man, but the Son of Man, more the Son of God, more than that, God.”

Judas quickly becomes Jesus’ most loyal and loved Disciple. Judas is the real leader of the pair, and Jesus follows Him. When confused, for instance, Jesus turns to Judas and says: “Help me. What should I do?” Judas says they should go and see John the Baptist, who can tell Jesus if he really is the Messiah.

The scene with John the Baptist is as perverted as the rest of the movie. John is seen surrounded by undulating and writhing people, and some of the gyrating women are naked. The journey, however, proves fruitless. John the Baptist does not know who Jesus is.

Jesus becomes totally confused. He does not know whether his mission is to save the world with love or to destroy it with the axe and the baptism of fire. At one point, he raises an army and leads his armed band in a march toward Jerusalem, intending to conquer with the sword. But he hesitates at the last moment, and the revolution is aborted.

Finally convinced that his mission is to die on the cross, Jesus persuades Judas to turn him over to the authorities. Jesus explains that, as a traitor to the revolution against Rome, he deserves death. Judas concedes to his logic and reluctantly agrees to fulfill Jesus’ request. Judas tells Jesus: “But if you were me, could you betray your master?” Jesus answers: “No, but that’s why God gave me the easier job – to be crucified.” The loyal disciple thus arranges for the arrest of Jesus at Gethsemane.

During the scene of the Last Supper, Jesus offers bread and wine to the disciples, saying they represent his body and his blood. But the bread and wine transubstantiate into flesh and blood in their mouths. Peter – the rock upon which Jesus will build his church – is shown spitting the substance out of his mouth. Following his trial, Jesus is taken to the spot where he will be crucified. He sees his mother and says to her: “Forgive me for being a bad son.” In an earlier scene, he had met his mother on the road and had denied even knowing her!

The last half hour of the movie is devoted to a hallucination scene that is pregnant with symbolism and meaning. It begins when a beautiful child appears while Jesus is dying on the cross. She says she is his guardian angel, sent by God to save his life. She tells Jesus that God does not want him to die, but had been only testing his loyalty. Now that he has passed the test, he can come down from the cross. “You mean I’m not the Messiah?” Jesus asks. “No,” the angel responds.

This guardian angel leads Jesus to Mary Magdalene, whom Jesus marries. Jesus is shown making love with Mary, while the angel watches. Then Mary is shown partially naked at nearly full-term pregnancy. A blinding light appears and she is killed. The angel tells Jesus that God killed her. Next, the angel leads Jesus to Mary and Martha. Jesus marries Mary and commits adultery with Martha. They both bear his children.

Jesus then encounters Paul preaching the Gospel to the people. Paul is telling the world that Jesus died on the cross for the sins of the world and rose from the dead three days later. By accepting Christ, Paul explains, man can be reconciled with God. Jesus angrily confronts Paul and calls him a “Liar!” Paul then explains that it is irrelevant whether the Gospel is true or false; the people like to hear the Good News, so he will continue to spread the Gospel.

Jesus is next shown as an old man, weak and bedridden. Some of his long-forgotten disciples pay him a visit. Judas is among them. He accuses Jesus of being a traitor, as well as a coward. Jesus attempts to defend himself by referring to his guardian angel, who still lives with him. Judas then forcefully points out that the guardian angel is actually Satan. The angel turns into a pillar of fire, the same pillar of fire that had tempted Jesus in the desert.

Jesus, totally surprised by this revelation, decides to reconcile himself with His heavenly Father. His hallucination ends and he is shown back on the cross. The movie thus ends with Jesus’ reconciliation with God, thanks to the leadership and clairvoyance of Judas, who alone was able to distinguish between Satan and an angel of God. Man has saved God!

Είναι πολύ δύσκολο να διαβάσει κάποιος τις δημοσιεύσεις σου. Γιατί δεν χωρίζεις παραγράφους ;

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr