[ΕΙΣ ΠΛΟΥΤΩΝΑ Ω τον υποχθόνιον ναίων δόμον, ομβριμόθυμε,
Ταρτάριον λειμώνα βαθύσκιον ηδέ λιπαυγή,
Ζεύ χθόνιε, σκηπτούχε, ταδ’ ιερά δέξο προθύμως,
Πλούτων, ος κατέχεις γαίης κληίδας απάσης,
πλοτοδοτών γενεήν βροτέην καρποίς ενιαυτών.
Ος τριτάτης μοίρης έλαχες χθόνα παμβασίλειαν,
έδρανον αθανάτων, θνητών στήριγμα κραταιών.
Ός θρόνον εστήριξας υπό ζοφοειδέα χώρον
τηλέπορον τ’, ακάμαντα, λιπόπνοον, άκριτον Άιδην,
κυάνεόν τ’ Αχέρονθ’, ός έχει ριζώματα γαίης.
ός κρατέεις θνητων θανάτου χάριν, ω πολυδέγμων
Εύβουλ’, αγνοπόλου Δημήτερος ός ποτε παίδα
νυμφεύσας λειμώνος αποσπαδίην δια πόντου
τετρώροις ίπποισιν υπ’ Ατθίδος ήγαγες άντρον
δήμου Ελευσίνος, τόθι περ πύλαι εισ’ Αίδαο.
Μόνος έφυς αφανών έργων φανερών τε βραβευτής,
ένθεε, παντοκράτωρ, ιερώτατε, αγλαότιμε
σεμνοίς μυστιπόλοις χαίρων οσίοις τε σεβασμοίς.
Ίλαον αγκαλέω σε μολείν κεχαρηότα μύσταις.]
OΡΦIKOI YMNOI
AUM