Αυτό που σου ζητάω είναι να το αναλύσεις παραπάνω. Ειμαι αστρονόμος
και οι γνώσεις μου είναι κάτι παραπάνω απο στοιχειώδεις, αλλα δεν
καταλαβαίνω γρι απο αυτό που προσπαθείς να μου μεταδώσεις.

Ποιά είναι η "Εξίσωση των εποχών" ?
Τι ακριβώς έδειξαν οι εκλεκτοί μου συνάδελφοι ?

Αγγελος.

ΟΚ!! Άγγελε – η ειδικότητα σου πραγματικά θα βάλει σε τάξη πολλά θέματα. Πολύ χαίρομαι για το ενδιαφέρον σου!!

Λοιπόν, έχοντας άλλη επιστημονική ειδικότητα απλά μεταφέρω συνοπτικά αλλά με ακρίβεια την ανάλυση. Πάντως, γενικά η αίσθηση μου από όσα διάβασα είναι ότι η ανάλυση έχει να κάνει με στοιχειώδεις υπολογισμούς ενός φαινομένου, όπως η κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο, που αποτελεί επιστημονικό κεκτημένο της αστρονομίας εδώ και πολλές δεκαετίες, άρα τίποτε το καινοφανές επιστημονικά. (Για παράδειγμα, το ζήτημα αξιόπιστου "ημερολογίου" λύθηκε πλεον οριστικά). Όμως η συμβολή της "χρονομέτρησης" με την χρήση του "σταθερού" και "μετρήσιμου πλέον με ακρίβεια" φαινομένου της κίνησης της Γης μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην αρχαιολογική χρονολόγηση. Για μένα η πρωτοτυπία της μεθόδου δεν βρίσκεται στην καθαυτό ανάλυση των κινήσεων της Γης στα γνωστικά πεδία της αστρονομίας, αλλά η αξιοποιήση της με την δημιουργία ενός... αστρονομικού "ρολογιού" στην αρχαιολογία. Τα γνωστικά αντικείμενα που συνιστούν το δι-επιστημονικό πεδίο της "αρχαιο-αστρονομίας".

Η ανάλυση έχει συνοπτικά ως εξής:

Είναι γνωστό οι 4 εποχές δεν είναι ίσες μεταξύ τους. Οι διαφορές τους σήμερα είναι:
Άνοιξη-Καλοκαίρι –00μέρες 19ώρες 06λεπτα
Καλοκαίρι-Φθινόπωρο +03μ 20ω 06λ
Φθινόπωρο-Χειμώνας +00μ 18ω12λ
Χειμώνας- Άνοιξη-3μ 19ω 06λ

Ο Ι. Ξανθάκης (Αστρονομία, σελ. 191) έδειξε ότι η διάρκεια του Χειμώνα και του Φθινοπώρου εξισώθηκαν και όπως επίσης εξισώθηκαν η διάρκεια του Άνοιξης και του Καλοκαιριού. Αυτή η "συνθήκη" συνέβη το 1.251 μ.Χ. επειδή ο άξονας των αψίδων που συνδέει τα σημεία του Αφηλίου (Α) και του Περιηλίου (Π) της τροχιάς της Γης ή της φαινομενικής τροχιάς του Ηλίου συνέπεσε και ταυτίστηκε με τον άξονα των τροπών ηλιοστασίων, που ορίζονται από τα σημεία της θερινής τροπής (τθ) και της χειμερινής τροπής (τχ). Το 1.251 μ.Χ. το αφήλιο και το άκρο της θερινής τροπής, που συνέπιπταν μεταξύ τους, έτεμναν την τροχιά της εκλειπτικής σε γωνία 90 μοιρών 00’ 00’’ ή σε ώρες Ορθής Αναφοράς (ΟΑ) 06ω 00λ 00δ σε σχέση με τον άξονα των ισημεριών. Είναι γνωστό ότι άξονες των τροπών και των ισημεριών που τέμνονται καθέτως μετατοπίζονται επί της ουράνιας σφαίρας κατά μήκος της εκλειπτικής τροχιάς της Γης κατά 50,26 δευτερόλεπτα της μοίρας ετησίως κατά την ανάδρομη φορά (από ανατολή σε δύση), που σε ΟΑ επί του ουρανίου ισημερινού αντιστοιχούν σε 3,07 δευτερόλεπτα της ώρας. Ο άξονας των αψίδων μετατοπίζεται κι αυτός στον ουρανό κατά 11’’,7 της μοίρας ετησίως κατά την ορθή φορά (από δύση σε ανατολή). Αυτό σημαίνει ότι οι δύο άξονες είναι αντίρροποι και η συνολική μετατόπιση τους στον ουρανό είναι το άθροισμά τους ήτοι: 50΄΄,26+11΄΄,70=61΄΄,96 ή σε ΟΑ 3,07δ+0,78δ=3,85δ ώρας. Από το 1.251 μ.Χ. οι άξονες Α-Π και τθ-τχ μετά την σύμπτωση τους απομακρύνονται και ήδη σήμερα σχηματίζουν γωνία ίση με 12 μοίρες 50΄22΄΄. Η πορεία θα συνεχιστεί με την πάροδο του χρόνου και θα συμπέσει και ταυτιστεί προς την Φθινοπωρινή ισημερία. Άρα είναι δυνατόν να υπολογιστεί πότε αυτό θα συμβεί στο μέλλον, ήτοι το 6.861 μ.Χ. Συνεπώς είναι ένα περιοδικό φυσικό φαινόμενο που συνέβαινε και στο παρελθόν και αντιστρέφοντας την πορεία μπορούμε να βρούμε πότε αυτό συνέβη. Το 4.359 π.Χ. συνέβη η προηγούμενη του 1.251 μ.Χ. εξίσωση του ζεύγους των εποχών. Ακολουθώντας αυτήν την μεθοδολογία ο Κ. Χασάπης έδειξε ότι το 7.164 π.Χ. συνέβη αυτό που περιγράφει η αρχαία γραμματεία στο κείμενο του Ορφέα, ότι δηλαδή τα μερόνυκτα που κέρδιζαν το Καλοκαίρι και ο Χειμώνας τα έχαναν η Άνοιξη και το Φθινόπωρο.

Αυτή ήταν συνοπτικά η ανάλυση. Το φυσικό γεγονός που «περιγράφεται» στο απόσπασμα του Ορφέα συνέβη.

Βασικά δεν το λέω εγώ αλλά όσοι ασχολούνται -ειδικοί και ερασιτέχνες - με την αρχαιο-αστρονομία.
Από την άλλη, υπάρχουν δύο ειδών "φωτογραφίες":
τα μνημεία, και
η αρχαία γραμματεία.

Εγώ τα μνημεία τα αφήνω έξω από το θέμα για λόγους που έχω αναφέρει. Εξετάζω μόνο την αρχαία γραμματεία.

Τώρα η αξιοπιστία της "φωτογραφίας", δηλαδή της περιγραφής όπως σώζεται στην αρχαία γραμματεία σημαίνει πρακτικά αν είναι εμπειρική παρατήρηση ή όχι (Α ζήτημα δες σε άλλη παρέμβαση μου).

Ωστόσο, τίποτε δεν μας εμποδίζει να δουμε αν ανταποκρίνεται σε φυσικό φαινόμενο και αν ναι πότε!!

Αφού επιβεβαιώνεις την μέθοδο ως αστρονόμος σίγουρα βοηθάς.
Αν μάλιστα κατέχεις το αντικείμενο μπορείς να κάνεις δικούς σου ταχύτατους υπολογισμούς - οπότε βοηθάς περισσότερο.
H ακρίβεια εξαρτάται από τις δικές μας, τις συγχρονες μετρήσεις και υπολογιστικά μέσα, ιδιαίτερα όταν οι γραπτές μαρτυρίες είναι σαφέστατες όπως εκείνη του Ορφικού αποσπασμάτος.

Στην εξεταζόμενη περίπτωση του Ορφέα με την μεθοδολογία αυτή αποκαλύθφηκαν πολλά:
1ο ότι το 7.164 π.Χ. συνέβη αυτό που περιγράφει η αρχαία γραμματεία!!
2ο ότι υπήρχαν τέτοιου είδους αστρονομικές γνώσεις ήδη από το 7.164 π.Χ.!!
και
3ο ότι οι αστρονομικές γνώσεις καταγραφονται από την ελληνική γραμματεία ως φορέα μετάδοσης και κοινωνό τέτοιων γνώσεων (πολύ νωρίτερα από του Σουμέριους, Χαλδαίους, Αιγυπτίους κ.α. τουλάχιστον με τα μέχρι σήμερα αρχαιολογικά στοιχεία -- αυτό δεν σημαίνει οπωσδήποτε "ελληνική πρωτοκαθεδρία" αλλά πάντως "ελληνική συμμετοχή" σ' όποιο πληθυσμό μπορεί να αποκληθεί "μεσογειακός τύπος").

Η εικόνα του αρχαίου κόσμου το 7.164 π.Χ. στην καθ' ημάς Ανατολή είναι πια διαφορετική υπό το φως τέτοιων στοιχείων.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι μπορούμε να βρούμε μαρτυρίες αστρονομικών γνώσεων για φαινόμενα πέραν του 10.000 π.Χ. τότε η αρχαιο-αστρονομία μπορεί να διευρύνει κατά πολύ την γνώση μας για το παρελθόν.