Χαίρομαι που ξαναέγραψες ΖΖΖ και που το παλεύεις. Περνάς μάλλον ότι περνάμε όλοι μας από ένα χωρισμό, είσαι στο στάδιο που αν ξεπεραστεί πραγματικά δεν θα σε ενοχλήσει ξανά τίποτα σε σχέση με αυτόν τον άνθρωπο.Μην κινείς την ζωή σου γύρω από αυτόν, δεν σου χρειάζεται να μαθαίνεις τι κάνει, να είσαι σίγουρη ότι η μαμά του, του είπε ότι μιλήσατε και αυτός νοιώθει την ικανοποίηση ότι τρέχεις από πίσω του.
Είναι φυσιολογικό και εσύ το ίδιο θα ένοιωθες.
Βλέπω ότι οι περισσότερες αναφορές σου είναι γι΄αυτόν όχι γιά σένα, κάθε μέρα γυρνάς ξανά και ξανά στο μυαλό σου παλαιά γεγονότα και προσπαθείς να τον διακιολογήσεις, να βρεις κάτι που να στηρίξει το πισωγύρισμά σου, μην το κάνεις, σε φθείρει.
Υποχρεώνεις, υποβάλεις τον εαυτό σου να φτιάχνει σενάρια διαφορετικά που δεν έχουν σχέση με τα συναισθήματα που ένοιωσες όταν συνέβαινε κάτι.
Δεν λέω καλή είναι η αυτοκριτική αλλά τώρα δεν κάνεις μόνο αυτοκριτική παραποιείς καταστάσεις.
Εάν υποθέσουμε ότι παίρνουμε σαν δεδομένο ότι είναι παρεξήγηση το συμβάν με τον "Αυστραλό" τι σημασία έχει που ήταν εντάξει μιά φορά, ίσως αυτό να χρειαζόταν για να ξεκολήσεις από δίπλα του.
Ξεπέρασε τα νεύρα σου και σκέψου ότι είναι απλά ένας άνθρωπος που ψάχνει να βρει τον δρόμο του, ότι κάνει πιστεύει ότι είναι καλό για τον εαυτό του δεν μπορείς να τον πείσεις ότι κάτι άλλο θα τον κάνει ευτυχισμένο.
Οι δρόμοι σας διασταυρώθηκαν κάποια στιγμή, τότε που είχε να προσφέρει κάτι ο ένας στον άλλον, να μάθει κάτι ο ένας από τον άλλον, δεν έχετε κάτι άλλο να μάθετε από την συμβίωσή σας και οδηγηθήκατε σε διαφορετικά μονοπάτια.
Μην αλλάζεις, μην προσπαθείς να αλλάξεις το μονοπάτι σου, το μυαλό μας δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος σε τέτοιες περιπτώσεις η ψυχή μας ξέρει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον που πρέπει να προχωρήσουμε.
Πολλές φορές λέμε "τον αγαπάω η λογική μου λέει να φύγω αλλά η καρδιά μου λέει ότι αυτός είναι για μένα" η καρδιά δεν λέει ποτέ να ακολουθείς δρόμους που σε αποστραγγίζουν από την ζωτικότητά σου και σε φέρνουν σε σύγχυση, αυτό το παιχνίδι το κάνει το μυαλό μας.