Τα 'χω πάρει. Χοντρά. Δεν είναι η πρώτη φορά, και η πατρίδα είμαι σίγουρος ότι θα μου δώσει κι άλλες, πολλές, φορές την ευκαιρία. Σιγουρότατος! Οοοοοχι. Οταν μιλάω για πατρίδα, δεν μιλάω για το κράτος. Για μας μιλάω. Το βρίζω το κράτος τα τελευταία 33 χρόνια, που μου έχει δώσει την ευκαιρία η δημοσιογραφική πένα. Τώρα τελευταία το 'κοψα. Γιατί αποφάσισα, ότι το κράτος είμαστε 'μεις.

Εμείς οι μεμψίμοιροι και γκρινιάρηδες και απαιτητικοί όλο το 24ωρο. Εμείς οι αγωνιστές του καναπέ, οι εθελοντές του φραπέ, οι οικολόγοι του σκουπιδαριού, οι σοσιαλιστές της πάρτης, οι αδιάφθοροι του λαδώματος, οι κήνσορες του διπλανού και νάρκισσοι του καθρέπτη. Εμείς.

Μια κοινωνία υποκριτών, που σκίζει τα ρούχα της, βρίζοντας το αόρατο και άυλο κράτος, που καίγεται ο πνεύμονας της Αθήνας, η Πάρνηθα, για πολλοστή φορά και 5.000.000 τηγανισμένοι ευαίσθητοι παρακολουθούν τις φλόγες από την τηλεόραση, χωρίς ούτε 10.000, ούτε 1.000, ούτε 100, έστω, να τρέξουν εθελοντές να βοηθήσουν. Οχι τώρα. Εδώ και χρόνια! Οχι μόνο για την Πάρνηθα. Παντού.

Εχω σβήσει φωτιές σε πλαγιές, την ώρα που οι χωριανοί και οι πολίτες καθόντουσαν σταυροπόδι ένα και δύο και δέκα χιλιόμετρα μακριά στις καφετέριες και βρίζαν το κράτος αμέτοχοι. Αραχτοί. Βρίζαν το σαν τα μούτρα τους κράτος. Αυτό που αξίζουν.

Ακαθάριστα σχεδόν πάντα, και μόνο από τύχη παστρικά, τα δίκτυα του ρεύματος, που διαπερνάνε όλη τη χώρα εναερίως, από κολόνα σε κολόνα, μέσα (!!) από όλα τα δάση, παρά τις φωνές, που επί χρόνια ουρλιάζουν για υπόγεια εγκατάσταση επιτέλους! «Κοστίζει πολλά» αποφαίνεται παγίως ο ανεγκέφαλος, που κρατάει την καρέκλα. Και πόσα κοστίζει ηλίθιε κάθε στρέμμα καμένου δάσους, κάθε κατάσβεση, κάθε black out, κάθε πνεύμονας που χάνεται, κάθε αναδάσωση; Πόσα κοστίζει στην υγεία, σε εργατοώρες, σε ζωντανά, σε ζημιές υποδομής, που πληρώνονται; Πόση πρόσθετη ζέστη και πόσο νερό; Κάθε φορά.

Και κάθε φορά, με το ίδιο θράσος, ο ίδιος πάντα συνέλληνας, που δεν είναι το κράτος, είναι η νοοτροπία ενός λαού ολόκληρου, που τον ανέχεται, που τον εκλέγει, αλλιώς θα τον είχαν πάρει από καιρό με τις ντομάτες οι συμπολίτες του, αν δεν ήτανε όμοιοι, με το ίδιο θράσος λοιπόν βγαίνει να πει κι από πάνω, ότι όλοι οι πριν απ' αυτόν ήταν χειρότεροι. Και λοιπόν; Μήπως φταίμε που δεν τους κρεμάσαμε στην πλατεία Συντάγματος, μπας και έτσι συνετιστούν οι επόμενοι και κάνουν το μόνο πράγμα που πληρώνονται να κάνουν; Να δουλεύουν νύχτα-μέρα για να ωφελείται το σύνολο;

Ποιο σύνολο! Αυτοί που δουλεύουν και αφήνουν ακαθάριστα τα δίκτυα του ρεύματος και τα δάση και που λουφάρουν δεν είναι συμπολίτες; Τι είναι, κατακτητές; Μπας και δεν τους νοιάζει, γιατί δεν θα καούν τα δικά τους χωριά; Μήπως δεν έχουν τις εγκύκλιους και τα φιρμάνια και τους κανονισμούς, και δεν ξέρουν αυτοματοποιημένα τι πρέπει ολοχρονίς να κάνουν;

Είναι λίγοι; Να σου πω εγώ γιατί είναι λίγοι. Γιατί οι υπόλοιποι, που είναι οι πολλοί, βάζουν γλείψιμο να κλειστούν σ' ένα γραφείο, να πέφτει ο μισθός του λαού, να μην έχουν σκοτούρες πολλές, εκτός από μία. Πότε να 'ρθει το δώρο κι η σύνταξη.

Και ας τρέξουν τα κορόιδα να ιδρώσουν για να έχουνε όλοι -και οι κηφήνες- ένα πνεύμονα ανάσας παραπάνω, ένα πάρκο στην πόλη παραπάνω, έναν πεζόδρομο, ένα σύλλογο, μια πηγή, μια παραλία, έναν κουβά για σκουπίδια.

Και πετάνε με την ψυχή στο στόμα οι ίδιοι εκατό πιλόγοι, πέφτουνε μέσ' στη φωτιά οι ίδιοι 5.000 πυροσβέστες, τρέχουν να σώσουνε ζώα και ανθρώπους οι ίδιοι συμβασιούχοι, διακινδυνεύουν τη ζωή τους οι ίδιοι, ελάχιστοι σύλλογοι εθελοντών, λες κι όλοι αυτοί πληρώνονται όπως πρέπει και δουλεύουν σε συνθήκες όπως πρέπει και λες και δεν έχουν μανάδες κι αδέλφια και συζύγους και παιδιά να τους καρτεράνε με κομμένη τη χολή. Είτε σε σεισμό, είτε σε πυρκαγιά, είτε σε πλημμύρες.

Αυτοί οι λίγοι είναι οι συμπατριώτες οι δικοί μου. Οι άλλοι, υποκριτές, συνένοχοι σ' όλες τις καταστροφές και τις κακοπαθιές της χώρας. Αμέτοχοι, άβολοι και καλοπερασάκηδες, ασχέτως τάξης, φύλου, πεποιθήσεων.

Ξέρω, εξανίστανται, δεν με παρατάνε! Τους έμαθα καλά, τους ζω, απ' αυτούς υποφέρουμε κάθε μέρα. Αυτοί ποδοπατάνε κάθε δικαίωμα, κάθε κατάκτηση, κάθε αξιοπρέπεια είτε πίσω από τον πάγκο μιας υπηρεσίας, είτε πίσω από ένα γκισέ, είτε πίσω από το τιμόνι του ταξί, του λεωφορείου, του πωλητηρίου κάθε είδους, από εισιτήρια μέχρι ρούχα και φιστίκια. Με την αγένεια στο ύφος και στο στόμα. Τη βαρεμάρα για εξυπηρέτηση. Την άγνοια της έννοιας της προσφοράς. Η συντριπτική πλειοψηφία.

Ενα «εγώ» υπερφίαλο, που φτιάχνει μια κοινωνία, μια χώρα «για πάρτη μας».

Αντικοινωνική όσο δεν παίρνει. Απούσα, μπρος στην τηλεόραση, κάθε φορά που οι λίγοι βγάζουν το φίδι από την τρύπα για της αστυνομίας τη βία, για τα καρκινογόνα τρόφιμα που τρώμε, για το νέφος και τη βρόμα μεσ' τη θάλασσα, τους τρομονόμους, που μας δένουν -αυτούς όχι, ήτανε πάντα φιλήσυχοι πολίτες, νομοταγείς, τα 'χαν καλά με όλους, ησυχία, τάξις και ασφάλεια- ακόμα και για τους λίγους χώρους πρασίνου, που απειλούνται διαρκώς μέσα στις πόλεις.

Μια κοινωνία απούσα απ' όλα όσα την αφορούν. Μονάχα οι λίγοι, οι γραφικοί, σεσημασμένοι βγάζουν το φίδι από την τρύπα. Λαός, απών.

Είναι παρών, όμως, σε κάθε λάδωμα, σε κάθε φάκελο, σε κάθε γλείψιμο για μια θεσούλα, σε κάθε σπρώξιμο να μπει μπροστά, στη θέση του άλλου, σε κάθε αυθαίρετο, σε κάθε κλέψιμο λογαριασμού, σε κάθε ακρίβεια, που ληστεύει τον διπλανό του. Φταίει η κυβέρνηση!

Λαός απών από τη διαχείριση της χώρας του. Την έχει νοικιάσει για 4 χρόνια σε κάποια παρέα και την αφήνει να κυβερνά έτσι ανεξέλεγκτα.

Αμα δεν του αρέσει η παρέα, βάζει μια άλλη, στην καθορισμένη πάντα ημέρα. Μετά, πάει για φραπέ σε ωραία θέση με air condition. Για να απολαύσει την κοκκινίλα του ουρανού από την Πάρνηθα, που καίγεται. Βρίζοντας ή τη ΔΕΗ ή την κυβέρνηση. Από το '74, που απόχησε αντιστασιακή φωνή. Πριν, έφταιγε η χούντα, δεν μίλαγε.

Αν δεις τα χόρτα στο κτήμα του στο χωριό και τους πυλώνες της ΔΕΗ λίγο πιο πέρα, θα καταλάβεις.

Και αν ακούσεις το air condition της κάμαράς του, που είναι κλειστή, αμπαρωμένη όλη τη νύχτα, που έξω έχει δροσιό αεράκι, θα καταλάβεις.

Κι αν δεις τα δάση και τις πλαγιές και τα ποτάμια, τις παραλίες και τους δρόμους μεσ' στο σκουπίδι, θα καταλάβεις.

Κάθε πατρίδα είν' ο καθρέπτης του λαού της. Ενός λαού, που κούκλα την πήρε απ' όλους τους προηγούμενους και πανούκλα την παραδίνει στα παιδιά του. Τέτοια αγάπη της έχει κι αυτής και των παιδιών του.

ΥΓ Τι να πεις σε έναν κόσμο, που χάνει 1.000.000 δέντρα και σου απαντάει «ευτυχώς δεν κάηκε κανένα σπίτι»;

Τι να πεις σ' ένα ζώο, που πιστεύει ακράδαντα ότι η δική του ζωή έχει μεγαλύτερη αξία από τις άλλες ζωές γύρω του;

Τι να πεις σ' ένα σύνολο, που δημιουργεί με κάθε τρόπο τη σημερινή του ευκολία, ξέροντας ότι θα γίνει το αυριανό του πρόβλημα;

Πρωτα θα φυτρωσουν τα χαμηλα χορτα, υστερα, θα διαμορφωθουν τα χαμηλα ποωδη (θαμνοι και λοιπα) και υστερα, θα κανουν την εμφανιση τους τα μικρα δεντριλια, που για να μεγαλωσουν αρκετα, θα πρεπει να περασουν καποιες δεκαετιες!!!

quote:

---

satyros:
Και δυστυχώς σε τέτοιες περιπτώσεις μετά από πυρκαγιές, ακόμα και το περπάτημα σε σημεία που έχουν μείνει σπόροι και θα φύτρωναν κάποια στιγμή, καταστρέφει την μέλλουσα φυσική αναδάσωση...

---

Πολύ σωστά. Βλέπεις όμως, στους Έλληνες αρέσουν περισσότερο τα "πάρτυ", παρά να περιμένουν και να σκεφτούν...

(Σημ: ως "πάρτυ", εννοώ ότι ένα γεγονός είναι στην κορυφή της επικαιρότητας, η ενασχόληση μ' αυτό δημιουργεί έντονα συναισθήματα, στα μέρη που συνδέονται με αυτό το γεγονός καταφθάνουν πολλοί περίεργοι και όλα αυτά για να το ξεχάσουν πολύ σύντομα, όταν το συναίσθημα θα έχει εκτονωθεί)

Ψυχή μου,
Μην ονειρεύεσαι την αιωνιότητα,
αλλά εξάντλησε το χώρο του δυνατού!

Όχι στην αναδάσωση!!

Το κείμενο έχει συνταχθεί από κάποιους ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα της φωτιάς της Πάρνηθας και οι οποίοι πρόκειται να το δημοσιεύσουν στην ιστοσελίδα:
www.qvzine.net

Το παραθέτω στη συνέχεια...

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ

«Η οικολογία δεν είναι η ‘αγάπη της φύσης’. Είναι η αναγκαιότητα του αυτό-περιορισμού (δηλαδή, η αληθινή ελευθερία) του ανθρώπινου είδους σε σχέση με τον πλανήτη πάνω στον οποίο από τύχη υπάρχει και τον οποίο έχει βαλθεί να καταστρέψει. Από την άλλα πλευρά, σίγουρα κάποιος μπορεί να βρει σε διάφορες φιλοσοφίες αυτήν την υπεροψία, αυτή την ύβρη, όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, την υπερβολική οίηση ή την προπετή υπερβολή, οι οποίες ενθρονίζουν τον άνθρωπο στη θέση του ‘άρχοντα και κυρίου τα φύσης’ – ένας ισχυρισμός που είναι στην πραγματικότητα εντελώς γελοίος. Δεν είμαστε καν άρχοντες αυτού που εμείς θα κάνουμε, ξεχωριστά, αύριο ή σε μερικές βδομάδες» (Καστοριάδης Κ., 1993)

Μετά τη φωτιά στην Πάρνηθα πάσης φύσεως ειδικοί και μη, κινητοποιήθηκαν για να προστατέψουν, αποκαταστήσουν, αναδασώσουν το φυσικό της περιβάλλον. Ας δούμε όμως κάποια γεγονότα. Η αναδάσωση σε περιοχές που είχαν πεύκα και κάηκαν δεν είναι μόνο περιττή αλλά και επικίνδυνη. Τα πευκοδάση όπως και τα μακί (πουρνάρια, κουμαριές κ.λπ.) έχουν τη δυνατότητα αναγέννησης αμέσως μετά τη φωτιά. Με το που θα πέσουν οι πρώτες βροχές το φθινόπωρο, θα βγουν τα αρτίβλαστα από τα σπέρματα που διέσπειραν τα πεύκα μετά το πέρασμα της φωτιάς. Σε περίπτωση αναδάσωσης (που κανονικά θα έπρεπε να τη λέμε δεντροφύτευση) απλώς όλοι αυτοί που θα μπουν στα καμένα θα τσαλαπατήσουν τα πάντα στο πέρασμά τους και θα μετατρέψουν ένα φυσικό οικοσύστημα, στην καλύτερη περίπτωση, σε φυτεία. Χρειάστηκαν χρόνια για να καταφέρουν οι οικολόγοι να πείσουν τους δασολόγους να μη χρησιμοποιούν στις δεντροφυτεύσεις των καμένων περιοχών ότι τους φαινόταν ότι ‘ταίριαζε’ με το οικοσύστημα και ακόμη προσπαθούν να τους πείσουν να μη φυτεύουν τα καμένα δάση της Μεσογείου. Γι’ αυτό και βλέπουμε διάφορα είδη που δεν έχουν καμία σχέση με την ιθαγενή χλωρίδα να έχουν χρησιμοποιηθεί σε αναδασώσεις, όπως οι ευκάλυπτοι, οι ακακίες και άλλα απίστευτα, τα οποία μετά από λίγα χρόνια είτε ξεράθηκαν είτε αποτέλεσαν προσάναμμα για τις πυρκαγιές που ακολούθησαν. Πυρκαγιές είχαμε, έχουμε και θα έχουμε. Το πρόβλημα είναι πως αντιμετωπίζουμε το θέμα, με ποια φιλοσοφία, ποιες προτεραιότητες, με τι στόχους και με ποιες γνώσεις.

Αντίθετα τα ελατοδάση δεν έχουν αναπτύξει προσαρμογές απέναντι στη δράση της φωτιάς, γιατί κάτω από κανονικές συνθήκες στα συστήματα αυτά δεν εκδηλώνονται πυρκαγιές. Γι’ αυτό και η φυσική τους αναγέννηση είναι πολύ δύσκολη υπόθεση και όπου και με όποιον τρόπο παρενέβη ο άνθρωπος τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά (βλ. Βόρειος Αμερική, όπου η βιομηχανία του ξύλου υποχρέωνε τις δασικές υπηρεσίες να φυτεύουν στη θέση των ελάτων άλλα δέντρα με ταχύτατη ανάπτυξη, για να έχουν γρήγορα παραγωγική ξυλεία). Τα ελατοδάση της Ν. Ελλάδας με το ενδημικό είδος ελάτης Abies cephalonica είναι σχεδόν άγνωστα στους επιστήμονες, πόσο μάλλον η μεταπυρική τους αναγέννηση. Χρειάζεται χρόνος, πολύς χρόνος για να αναγεννηθεί το ελατοδάσος της Πάρνηθας, αν υπάρχει ποτέ ελπίδα να γίνει αυτό. Γιατί όποιος είχε κάνει μια βόλτα πριν τη φωτιά στον πυρήνα του δρυμού θα είχε δει ότι τα έλατα ειδικά στις πλαγιές προς την πόλη ήταν σε κακό χάλι. Η Αθήνα και ο τρόπος που αναπτύσσεται είχε και έχει σαν αποτέλεσμα τη μεταφορά αέριων ρύπων στο ελατοδάσος της Πάρνηθας, που με τη σειρά του οδήγησε σε υποβάθμιση του οικοσυστήματος. Και μην ξεχνάμε ότι η κλιματική αλλαγή είναι κάτι που πλέον είναι κοινός τόπος και επηρεάζει σίγουρα τη λειτουργία και τη δομή όλου του πλανήτη. Κανείς δε μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει σε 10, 20 ή 50 χρόνια. Ας αφήσουμε λοιπόν ήσυχη της Πάρνηθα να κάνει αυτό που ξέρει εδώ και χιλιετηρίδες, πολύ πριν ο άνθρωπος αποφασίσει να φτιάξει τον Εθνικό Δρυμό (ο συγκεκριμένος είναι μόνο κατ’ όνομα δρυμός μιας και έχει στον πυρήνα του το Μον Παρνές και άλλες δραστηριότητες, γεγονός που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία).

Αμέσως μετά τη φωτιά στην Πάρνηθα ξεκίνησε το πανηγύρι των διαφόρων πάνω στο καμένο κουφάρι της. Πρώτοι και καλύτεροι τα ΜΜΕ που θεώρησαν ότι, αφού το θέμα είναι ‘πιασάρικο’, θα χτυπήσουν τηλεθεάσεις. Ακολούθησαν οι επιστήμονες με τις οικολογικές οργανώσεις. Αντί να βγουν και να ζητήσουν χρόνο για να δουν τι συνέβη, να μαζέψουν πληροφορίες, να το ψάξουν τέλος πάντων, διεκδίκησαν τη θέση τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι ώστε, όταν έρθουν τα φράγκα από την ΕΕ, να πάρουν κι αυτοί ένα κομματάκι από την πίτα. Μέσα σ΄ αυτό τον κουρνιαχτό των ειδήσεων και των αντιδράσεων του κόσμου, οι εθνοπατέρες δακρυσμένοι κράτησαν ενός λεπτού σιγή στη Βουλή. Και τώρα οι πολιτικοί – πέρα από τους πολίτες – σχεδιάζουν την επόμενη μέρα. Και η επόμενη μέρα είναι η εξής: Το Κράτος με τους θεσμούς του και τις δομές του θα κόψει λεφτά. Ήδη ζήτησαν από τις Τράπεζες να χορηγήσουν το έργο της αναδάσωσης. Σύντομα λοιπόν, δίπλα από την ταμπέλα των οικοδομικών συνεταιρισμών και του Μον Παρνές θα μπει και η ταμπέλα κάποιων τραπεζών. Στη συνέχεια οι εργολάβοι θα μπουν στα καμένα, θα τσαλαπατήσουν τα νεαρά φυτά και θα βάλουν στη θέση τους άλλα, τα οποία θα πρέπει να ποτίζουν για τρία χρόνια τουλάχιστον. Και μετά, όπως έχει γίνει κατ’ επανάληψιν στο παρελθόν, θα ξανακαεί τη βουνό, θα κοπεί σε οικόπεδα εκεί που αμφισβητείται το ιδιοκτησιακό καθεστώς, τα κατσίκια και τα ελάφια θα αποτελειώσουν το έργο της φωτιάς και εμείς θα μείνουμε με τη χαρά της διαδήλωσης και θα γυρίσουμε σπίτι μας με το κλιματιστικό, να βλέπουμε από την τηλεόραση ντοκιμαντέρ, που θα μας θυμίζουν την άγρια φύση που χάθηκε για πάντα. Αντί λοιπόν να περιφρουρηθούν οι καμένες περιοχές από τους καταπατητές, τα κατσίκια, την Εκκλησία, τα ελάφια (πρέπει να απομακρυνθούν από την Πάρνηθα γιατί θα προκαλέσουν ανεπανόρθωτη βλάβη στο οικοσύστημα), εμείς φτιάχνουμε πρότζεκτ διαχείρισης εκεί που δεν χρειάζεται. Όποιος λοιπόν θέλει να κάνει κάτι για το φυσικό περιβάλλον ας κοιτάξει πρώτα που ζει, ποιες είναι οι συνθήκες στην πόλη του και ας αφήσει τα οικοσυστήματα να κάνουν αυτό που μπορούν. Ας φυτέψει καλύτερα ένα δέντρο στην Πατησίων ή όπου αλλού μέσα στην πόλη και ας μην σπεύσει με την τσάπα του στο βουνό. Κάτι τέτοιο δεν είναι απλώς περιττό αλλά καταστροφικό.

Πέρα όμως από τους συναισθηματισμούς, υπάρχει και μια διάσταση που κανείς δε σχολιάζει. Ζούμε την κάθε μέρα μας με τέτοιο τρόπο, που είναι ολοφάνερο ότι δε δίνουμε δεκάρα για το περιβάλλον. Ο σύγχρονος άνθρωπος οργανώνεται ως υποκείμενο θεωρώντας ότι είναι κύριος της φύσης. Η αντίληψη αυτή εκφράζεται στην καθημερινότητά μας ως τρόπος ζωής που οδηγεί σε αδιέξοδα, τα οποία πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα υπερβούμε με την τεχνολογία και την επιστήμη. Τα διακύβευμα είναι μεγάλο και εμείς ως δρώντα υποκείμενα χρειάζεται να αναθεωρήσουμε τον τρόπο με τον οποίο ζούμε την κάθε μέρα μας, τη διαπραγμάτευση με τον εαυτό μας, τη θέση μας στο φυσικό κόσμο και τον τρόπο που θεσμίζεται η κοινωνία μας. Δεν είμαστε άρχοντες και κύριοι της φύσης. Ούτε μας ανήκει, ούτε υπάρχει για να μας εξυπηρετεί. Όχι λοιπόν στην αναδάσωση. Περιφρούρηση των καμένων περιοχών. Και πάνω απ’ όλα να μάθουμε να αυτοπεριοριζόμαστε σε σχέση με τη Φύση.

Κι αν ρωτάτε που τα ξέρουμε αυτά, τα ξέρουμε γιατί μας νοιάζει.

www.qvzine.net

Η ΕΤ1 το βράδυ στις ειδήσεις έδειξε σκηνές από τη συγκέντρωση και
την πορεία στην Πάρνηθα την ίδια μέρα από τους ποδηλάτες και σχολίασε
το "πρωτοφανές γεγονός" μιας τέτοιας πολυπληθούς κινητοποίησης του
κόσμου!

Βέβαια, ό,τι έγινε έγινε, δεν ξεγίνεται, δε διορθώνεται!
Εύχομαι προσωπικά να μην ξαναζήσουμε κάτι τέτοιο. Τα πολλά λόγια
περιττεύουν σε καταστάσεις όπως η πυρκαγιά της Πάρνηθας. Είναι τόσο
μεγάλη η απώλεια, που παραμένω με την πίκρα μέσα μου, όπως
φαντάζομαι και πολλοί άλλοι...

Και ας μην ξεχναμε τη δηλωση της Λιανας Κανελλη,
οτι μια βδομαδα πριν την πυργκαγια, στις οικονομικες εφημεριδες επαιζε συνεχως το Καζινο της Παρνηθας για την επεκταση που χρειαζεται, οπως επαιζε και στο Χρηματηστηριο...
Η λυση;
Επεκταθειτε και μετακινηθειτε προς την επαρχια...

Ουτε με την νεα μυτη της Λαιδης Αντζελας δεν θα μπορειτε να οσφρειστειτε το οξυγονο....

quote:

---

Επεκταθειτε και μετακινηθειτε προς την επαρχια...

---

quote:

---

Ουτε με την νεα μυτη της Λαιδης Αντζελας δεν θα μπορειτε να οσφρειστειτε το οξυγονο....

---

quote:

---

Αμαλια,
εχω την εντυπωση οτι δεν διαβασες τιποτα απο αυτα που εγραψα...!

---

Ψυχή μου,
Μην ονειρεύεσαι την αιωνιότητα,
αλλά εξάντλησε το χώρο του δυνατού!

quote:

---

Ουτε με την νεα μυτη της Λαιδης Αντζελας δεν θα μπορειτε να οσφρειστειτε το οξυγονο....

---

Έγραψες!
Και που να δεις τι έχει να γίνει όσο περνούν τα χρόνια που θα ξεσπάνε φωτιές όλο και πιο συχνά.
Για πολλούς και διάφορους λόγους...

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

angi:
Αμαλια,
εχω την εντυπωση οτι δεν διαβασες τιποτα απο αυτα που εγραψα...!

---

Κι εγώ αυτήν την εντύπωση έχω.

quote:

---

angi:
Τσουκνιδες να φυτεψετε, θα πρεπει να ειστε υποχρεωμενοι να τις ποτιζεται καθε μερα...!!!

---

Ρε μανία με τις τσουκνίδες…

quote:

---

angi:
Οποιος παει να τις εκμεταλλευτει να του καιμε το DVD, το σπιτι, το οικοπεδο κλπ...(συμφωνοντας με τον Γιγενη)!!!

---

Άλλο να το «ευχηθείς» και άλλο να το κάνεις, angi.

quote:

---

angi:
Και ας μην ξεχναμε τη δηλωση της Λιανας Κανελλη,

---

Δεν την ξεχνούμε, δεν την ξεχνούμε
την βόρειο ήπειρο την ελλη-νι-κή
κι όσο θα ζού-με θα προσπαθού-με
να γίνει ελεύθερη κι αυτή…
κι όσο θα ζού-με θα προσπαθού-με
να γίνει ελεύθερη κι αυτή.

Να μην γράψω κι εγώ ένα στιχάκι?...

quote:

---

angi:
Επεκταθειτε και μετακινηθειτε προς την επαρχια...

---

Ναι, όμως ενοχλούν τα δάση, πως θα γίνει η επέκταση?

quote:

---

angi:

Αν και τωρα που το σκεφτομαι...(και το εχω σκεφτει πολλες φορες δηλαδη),
δεν χρειαζεται να μαζευτουν ολοι προς την επαρχια...
Καθηστε να καητε κι εμεις να εχουμε τον αερα μας...
Την ισοδιανομη δεν την σκεφτηκατε ποτε...
Ολοι εκει, ολοι εκει,
καλα ειμαστε εμεις εδω!!!

---

Φου, καλά που το διόρθωσες.

quote:

---

amalia:
(Εάν σχετίζεται με το κείμενο που έβαλα σε προηγούμενο μήνυμά μου, το πήρα από τη συγκέντρωση στη Βουλή την Κυριακή. Το έγραψαν κάποιοι άνθρωποι που τους ενδιαφέρει το θέμα και μάζεψαν κάποια στοιχεία συντάσσοντας το κείμενο αυτό, το οποίο μοίραζαν στη συγκέντρωση)

---

Για να δούμε ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και τι λένε…

quote:

---

Χρειάστηκαν χρόνια για να καταφέρουν οι οικολόγοι να πείσουν τους δασολόγους να μη χρησιμοποιούν στις δεντροφυτεύσεις των καμένων περιοχών ότι τους φαινόταν ότι ‘ταίριαζε’ με το οικοσύστημα και ακόμη προσπαθούν να τους πείσουν να μη φυτεύουν τα καμένα δάση της Μεσογείου.

---

Δηλαδή οι οικολόγοι είναι οι "καλοί" ενώ οι δασολόγοι, οι "κακοί". Τότε που κολλάει αυτό που γράφει στην εισαγωγή:

quote:

---

Η οικολογία δεν είναι η ‘αγάπη της φύσης’.

---

Γράφει ακόμα στην τελευταία παράγραφο:

quote:

---

Δεν είμαστε άρχοντες και κύριοι της φύσης.

---

Ενώ σε άλλη σελίδα του αυτού σαϊτ εδώ λέει:

quote:

---

γιατί η βιολογία δεν ορίζει το φύλο μας

---

τι εννοούν νε τον όρο "βιολογία" άραγε ???

quote:

---

Κι αν ρωτάτε που τα ξέρουμε αυτά,

---

Ναι ρωτάμε

quote:

---

τα ξέρουμε γιατί μας νοιάζει.

---

Φοβερόooo, ανατρίχιασα.

Κακοπροαίρετα ,
libero

...perche io sono libero

quote:

---

quote:

---

angi:
Αμαλια,
εχω την εντυπωση οτι δεν διαβασες τιποτα απο αυτα που εγραψα...!

---

Κι εγώ αυτήν την εντύπωση έχω.

---

quote:

---

"Χθες στην συγκέντρωση για την Πάρνηθα, κάποιοι φίλοι είχαν μαζί τους μια φωτοτυπημένη σελίδα από ένα κείμενο που είχε ένα ασυνήθιστο σύνθημα:
Όχι στην αναδάσωση!!

---

το οποίο συμφωνεί με αυτά που έχει γράψει και η angi πριν.
Καλλίτερα όμως να ρωτήσεις την ίδια.

Εμένα μου φάνηκε άσχετο το ποίημα του Διονύση Σαββόπουλου.

Ή άμα θέλεις, ήθελα απλά να διαφωνήσω μαζί σου, καλή μου ανακρίτρια.

...perche io sono libero

quote:

---

Την ισοδιανομη δεν την σκεφτηκατε ποτε...

---

Διακρίνω κάποιον αντιαστικισμό?

quote:

---

Ολοι εκει, ολοι εκει,
καλα ειμαστε εμεις εδω!!!

---

Εδώ γύρω μου εργάζονται αυτή τη στιγμή 12 άτομα.
Η μία είναι απο το Μεσολόγγι.
Η αλλη απο την Καλαμάτα.
Η αλλη απο την Κέρκυρα.
Η αλλη απο την Κρήτη
Ο αλλος απο τη Θεσσαλονίκη
Ο αλλος απο τη Δράμα..
κλπ..

quote:

---

Καθηστε να καητε κι εμεις να εχουμε τον αερα μας...

---

Ολοι οι εργολάβοι δεν είναι Αθηναίοι..

Οπωσδήποτε δεν είμαι της άποψης .. να πάνε να κάψουν τα χωριά τους αλλά ας πάνε στα χωριά τους

Edited by - allzzaro on 12/07/2007 20:47:27

quote:

---

Διακρίνω κάποιον αντιαστικισμό?

---

quote:

---

Είναι μέτριο.

---

libero ξέρεις .. στις 31 μαλακίες .. καίγεσαι
Είσαι στο 30

quote:

---

Τί σημαινει αντιαστικισμός βρε παιδια;

---

Libero εχεις καμμία αντίρρηση?

quote:

---

libero ξέρεις .. στις 31 μαλακίες .. καίγεσαι
Είσαι στο 30

---

Ποιός μαλάκας έβαλε αυτό το όριο;

...perche io sono libero

quote:

---

Ποιός μαλάκας έβαλε αυτό το όριο;

---

31 Κάηκες..

quote:

---

31 Κάηκες..

---

Φιλικα....Κανενας

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr