θα σας πω μια περιεργη ιστορια με καθε επιφυλαξη...
πριν απο ενα χρονο συνεβει κατι πολυ παραξενο με ενα φιλο μου
τον γνωριζω απο το νηπιο, και καναμε κολλητη παρεα σε ολη τη διαρκεια του γυμνασιου και του λυκειου
οποτε γνωριζα πολυ καλα τον χαρακτηρα του
οντας παιδι κομμουνιστων ηταν απο μικρος υλιστης
καμια σχεση με την εκκλησια, την πιστη, ή οτιδηποτε πνευματικο
λογω πολιτικοποιησης του μαλιστα αραιωσαμε τις παρεες μας μετα τα 20, αλλα μαθαινα νεα του και τον εβλεπα που και που αφου μου επισκευαζε το αυτοκινητο
εξακολουθουσε να ειναι υλιστης και εντελως σκεπτικιστης σε ο,τι πνευματικο
σαν χαρακτηρας ηταν ηπιος, χαμηλων τονων, και αφοσιωμενος στην δουλεια του και την οικογενεια του
μεχρι περσυ που τον συναντησα τυχαια...
η αλλαγη ηταν κατι παραπανω απο φανερη απο την τελευταια φορα που τον ειχα δει πριν κανα εξαμηνο
ηταν φοβερα σπηνταριστος, υπερκινητικος, μιλουσε ασταματητα, και οταν προσπαθουσα να πω κι εγω κατι δυσφορουσε
με πηρε ιδιαιτερως και αρχισε να μου λεει πως θα με σωσει(!!!) και οικονομικα και ψυχολογικα και δεν ξερω και γω πως αλλιως!
αφου μου ειπε ποσο καλα του πηγαιναν τα οικονομικα του και γενικα ολα στη ζωη του, μου ξεφουρνισε μια ιστορια για μια συναντηση που ειχε
γυριζε απο το χωριο της γυναικας του με την οικογενεια του, νυχτα μεσω εθνικης οδου και με καταρακτωδη βροχη
καποια στιγμη ειδαν εναν τυπο να κανει ωτοστοπ και λογω βροχης σταματησε και τον πηρε - "δεν το ειχα ξανακανει" μου ειπε "αλλα εριχνε τοσο νερο που τον λυπηθηκα"
μολις ο τυπος μπηκε μεσα στο αυτοκινητο παρατηρησαν πως ηταν εντελως στεγνος!
κοιταξε για να δει αν υπηρχε κατι που να τον προστατευε, κανα υποστεγο ή καποια πλαστικη σακουλα εστω, αλλα δεν υπηρχε τιποτα
κι ο τυπος θεοστεγνος - ουτε σταγονα επανω του
φυσικα μου κινησε την περιεργεια η ιστορια
συνεχισε λοιπον λεγοντας μου πως ο τυπος αρχισε να κουβεντιαζει μαζι τους αλλα μιλουσε με χρονικα μπερδεματα
τη μια ελεγε για κατι τωρινο και την αλλη περιεγραφε πώς σκοτωνε Τουρκους το 1826!
ο φιλος μου και η γυναικα του τον περασαν για τρελλο και απλα τον ακουγαν
καποια στιγμη τον ρωτησε που να τον αφησει, και εκεινος του απαντησε "στον ταδε σιδηροδρομικο σταθμο" αναφεροντας την σταση του ηλεκτρικου που υπηρχε στη γειτονια του φιλου μου
φυσικα δεν του ειχαν πει που μενουν, και εμειναν αφωνοι
οταν τον αφησαν στο σταθμο ο τυπος τους χαιρετισε και του ειπε: θα τα ξαναπουμε, θα περασω απο το σπιτι σου, αναφεροντας την διευθυνση του αυτη τη φορα
αυτο ηταν κεραμιδα για τον φιλο μου, αλλα το σημαντικοτερο δεν ειχε γινει ακομα: ο τυπος "πεταξε μπροστα μου και εξαφανιστηκε" μου ειπε ο φιλος μου
τωρα ηταν η σειρα μου να τον κοιταξω παραξενα
ναρκωτικα δεν επαιρνε ποτε αλλα και φαινοταν εντελως νηφαλιος
ουτε καν αλκοολ δεν επινε
αλλα και ουτε πλακα μου εκανε - μιλουσε σοβαρα
(επιφυλαχτηκα να ρωτησω τη γυναικα του στην πρωτη ευκαιρια, πραγμα που εκανα
αυτη μου ειπε πως δεν πεταξε ακριβως, αλλα "επλεε πανω απο το εδαφος και εξαφανιστηκε ξαφνικα"
με λιγα λογια επιβεβαιωσε ολη την ιστορια
η κοπελα ειναι και αυτη κομμουνιστρια και υλιστρια απο μικρη
το να μου λενε αυτοι οι ανθρωποι τετοια πραγματα ηταν εξωπραγματικο)
τον ρωτησα οπως ειναι φυσικο αν οντως ηρθε στο σπιτι του, και τοτε μου λεει το κουφο: "πολλες φορες, αλλα και τωρα που μιλαμε εδω ειναι" και γυρισε με ενα παραξενο χαμογελο και κοιταζε σε ενα αδειο σημειο του δωματιου
αργησα λιγο να καταλαβω τι ειπε και εκανε
αυτος ομως χαμογελωντας με ενα αυταρεσκο χαμογελο του στυλ "ξερω κατι που δεν ξερεις" συνεχισε να κοιταει την αδεια γωνια
ανατριχιασα ενστικτωδως αλλα και ειπα μεσα μου πως ταχει παιξει εντελως
"θα στον γνωρισω" μου ειπε, "ειναι ο φυλακας αγγελος μου", και γελασα μηχανικα και αρνηθηκα αστειευομενος
την αλλη μερα μου ζητησε να του κανω παρεα για να παμε στην Κορινθο να επισκεφθουμε ενα φιλο του που ηταν στο νοσοκομειο
δεχτηκα μονο και μονο για να τον ρωτησω λεπτομερειες στην διαδρομη
στη διαδρομη ηταν σπηνταριστος οπως και την προηγουμενη
και καποια στιγμη μου λεει: θα δω και μια γκομενιτσα στο Ναυπλιο στον γυρισμο
και γω τι θα κανω ρε φιλε? του λεω
θα σε βαλω στο λεωφορειο μου λεει αταραχος σα να μην ετρεχε τιποτα
εκεινη τη στιγμη χτυπαει το κινητο του - ηταν η γκομενα απ οτι καταλαβα απο τα λεγομενα
ολα φυσιολογικα μεχρι τη στιγμη που την χαιρετησε: την αποκαλεσε με το ονομα του τυπου!!! μπαρμπα Τασο ας πουμε
ταπαιξα παιδια - δεν καταλαβαινα τι γινοταν
φτανουμε στο νοσοκομειο και εκει μετα απο λιγα λεπτα καταλαβαινω πως δεν γνωριζε τον τραυματια παρα 3 βδομαδες μονο, κι αυτο επαγγελματικα και για ελαχιστο χρονο!
ο φουκαρας εμεινε εκπληκτος που τον αντικρυσε στην Κορινθο
ο φιλος μου ομως του συμπεριφεροταν σα να τον γνωριζε απο παιδι - με μια οικειοτητα που εβλεπα πως προκαλουσε αμηχανια στον αλλον
δεν ηξερε πως να αντιδρασει στο ρυθμο πολυβολου του φιλου μου
εγω ενιωσα ασχημα που παρευρισκομουν στο σκηνικο
καποια στιγμη επεναιβει ο γιος του και τον γλυτωσε λεγοντας στο φιλο μου πως πρεπει να ξεκουραστει ο πατερας του
θυμαμαι την ανακουφιση στο προσωπο του τραυματια
το δικαιολογησα πως τοκανε για ξεκαρφωμα για την γκομενα
οταν γυρισα στο σπιτι μου, η συντροφος μου ηταν ταραγμενη
τι συνεβει? ρωτησα
μου λεει λοιπον οτι μετα που εφυγα το πρωι (6 η ωρα) αυτη ξανακοιμηθηκε
και ειδε ενα ονειρο πολυ ζωντανο
ειδε οτι στην εξωπορτα μας ειχαν ερθει δυο ανθρωποι, ο ενας τους παπας, αλλα χωρις σταυρο ή καποιο αλλο διακριτικο - απλα με μαυρα ρασα
η φατσα του παπα ηταν τρομακτικη, ειχε κατι το διαβολικο, και της ζητησαν να μπουνε μεσα στο σπιτι
οταν αρνηθηκε να τους ανοιξει, εκεινοι αρχισαν να χτυπαμε μανιασμενα την πορτα και να προσπαθουν να την παραβιασουν
εκεινη τη στιγμη ξυπνησε, και ενιωσε ενα χερι να της πιανει τον αστραγαλο!
μου ορκιστηκε οτι ηταν πια ξυπνια και οτι ηταν σιγουρη για το τι ενιωσε
τρομοκρατηθηκε και εκανε τον σταυρο της φοβισμενη
σημειωταιον οτι δεν της ειχα πει τιποτα για την ιστορια και τον παραξενο τυπο!
οταν της το ειπα τρελλαθηκε απο φοβο
το ανατριχιαστικο ομως ηταν πως μετα απο 15 μερες ο ανθρωπος πεθανε απο θρομβο μεσα στο νοσοκομειο
ηταν αναπαντεχο για τους γιατρους αφου δεν ηταν πολυ σοβαρα τραυματισμενος
μπορει να ηταν απλη συμπτωση, αλλα σε σχεση με ολα τα υπολοιπα δεν μου αρεσε καθολου - ενστικτωδως εκανα συνειρμους και τα συσχετισα μεσα μου
απο ενστικτο τον απεφευγα απο κει και περα
ενιωθα αβολα και καποιον κινδυνο, που μπορει φυσικα να οφειλοταν στο γεγονος του απροσμενου θανατου
αν και προσπαθησε να ξανασυναντηθουμε, εγω εβρισκα δικαιολογιες για να τον αποφυγω
τον ξαναειδα μετα απο κανα εξαμηνο, τελειως αλλαγμενο παλι
ηταν προσγειωμενος οπως παλια, μετρημενος, χαμηλων τονων - ο παλιος του χαρακτηρας
και καπως τσαλακωμενος ψυχικα - σα να ειχε επιζησει απο ναυαγιο - ατονος
δεν τον ρωτησα τιποτα κι ετσι δεν γνωριζω τις εξελιξεις με τον παραξενο τυπο
δεν θα αναφερω στο τι υποπτευομαι και υποθετω εγω
αφηνω τα συμπερασματα σε σας...
απλως να πω οτι η διηγηση δεν μπορει να μεταδωσει αυτα που ειδα και ενιωσα
ου μαθειν δει τους μυστας αλλα παθειν