Άλλο πράγμα η δημοκρατία και άλλο πράγμα η ορθή κρίση και αξιολόγηση ατόμων και ιδεών...

Σχετικά με τα ερωτήματά μου όσον αφορά τη χριστιανική βάφτιση και την πηγή της ερμηνείας που δίνεις για το επίμαχο εδάφιο, θα ήθελα κάποια απάντηση.

Παρόλο που δεν θεωρώ πως απάντησες στο προηγούμενο ερώτημα μου με
συλλογισμούς που να περιέχουν επεξηγήσεις , αλλά με συλλογισμούς που θέτουν ακόμα περισσότερα ερωτήματα προς τον θεό περισσότερο και όχι προς εμένα που είμαι άνθρωπος σου απαντώ με διαφορετικό τρόπο ...

Με το δικό σου σκεπτικό , (καθώς και με το σκεπτικό των ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΜΑ ΟΧΙ ΟΛΩΝ εσωτερικών διδασκαλιών) έχουμε να κάνουμε με μια "θρησκεία" , κατα την οποία η ψυχή κάνει ότι θέλει ...

Έχουμε να κάνουμε με μια ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟΤΑΤΗ ουτοπική και ομολογουμένως "πανέμορφη" θεωρεία , κατά την οποία ο θεός παίζει απλά τον ρόλο του "διακοσμητικού στοιχείου" ...
Ο θεός αυτο-διαιρέθηκε για να ενωθεί πάλι με τον εαυτό του που όμως έχει χάσει τον έλεγχο των ψυχών και απλά τις περιμένει να επιστρέψουν σε αυτόν με "ανοιχτές αγκάλες" ...

Φυσικά για να καλύψουμε μερικά κενά μπορούμε να πούμε , πως ο θεός απλά έδωσε στις ψυχές κάποιο ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΟΡΙΣΤΟ "γενετήσιο ένστινκτο" που να τις κάνει να θέλουν να έρθουν κοντά του και να "αυτοτιμωρούνται" με την αιώνια περιπλάνηση (Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΉ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΔΕΛΕΑΣΤΙΚΗ ΘΑ ΕΛΕΓΑ) σε περίπτωση που επιλέξουν το αντίθετο ...

Επίσης ούτε λόγος για την ύπαρξη του "κακού" ... Απλά το κακό αντιπροσωπεύεται από ψυχές , οι οποίες απλά επιθυμούν "κατά κάποιο τρόπο το κακό" , που όμως και αυτές απλά δημιουργούν τις δικές τους "κοινωνίες" ... Θα βρούν και αυτές έναν τόπο κατοικίας και απλά θα υπάρχουν στηριζόμενες στους "νόμους της ατέλειας" (ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΛΕΑΣΤΙΚΟΤΑΤΟ ΜΟΥ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ)

την δημοκρατία την έφερα απλά ως παράδειγμα ...
όσον αφορά την "ορθή κρίση" και αξιολόγηση ατόμων και ιδεών με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο.Είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό για τον καθένα ...

Πιστεύεις πως η πηγή ερμηνείας που δίνω θα πρέπει οπωσδήποτε να προέρχεται απ τα λόγια κάποιου άλλου ? (σε αυτό το σημείο θα μπορούσες και εσύ κάλλιστα να με χαρακτήριζες "οποιονδήποτε" πράγμα που δεν θα με ενοχλούσε καθόλου αν το έκανες)

Λυπάμαι αλλά δεν θα μπώ στην διαδικασία να επεξηγήσω τα χριστιανικά μυστήρια της εκκλησίας διότι το θέμα μας είναι άλλο εδώ ...

quote:

---

Πιστεύεις πως η πηγή ερμηνείας που δίνω θα πρέπει οπωσδήποτε να προέρχεται απ τα λόγια κάποιου άλλου ?

---

Μα εσύ λίγο πιο πάνω, αναφέρεις πως:

quote:

---

Για την ώρα θα σου απαντήσω μόνο στο τελευταίο Post σου το οποίο είναι και το πιο ουσιαστικό απο όλα τα υπόλοιπα διότι έχει να κάνει με τα λόγια του χριστού και όχι του οποιουδήποτε και έχει μεγάλη σημασία να ερμηνευτεί σωστά αν θέλουμε να ακριβολογούμε όπως προανέφερες ...

---

Και στη συνέχεια, δίνεις ως ερμηνεία το μυστήριο της βάφτισης. Ρωτάω λοιπόν, από που αντλείς αυτή τη βεβαιότητα και διατείνεσαι πως ερμηνεύεις ΣΩΣΤΑ το εδάφιο; Πράγματι έχει σημασία να ερμηνευτεί σωστά, από κάπου όμως θεωρώ πως αντλείς αυτή τη βεβαιότητα. Από που λοιπόν αν όχι από προσωπική σκέψη;

Επίσης, υπάρχει και η εκκρεμότητα με το ερώτημα περί βάφτισης των βρεφών. Θα περιμένω λοιπόν μία απάντηση.

*το nickname μου είναι Trithemius και όχι Trishemius.

R + C
Invoke Often

Από το μήνυμα μου εξάγεις κάποια συμπεράσματα δικά σου για διάφορα θέματα, υποθέτοντας ότι αυτά αποτελούν δικές μου απόψεις.
Συγκεκριμένα, δεν ανέφερα κάτι για τον Θεό προκειμένου να υποθέτεις ότι πιστεύω πως έχει διακοσμητικό στοιχείο.
Δεν ανέφερα κάτι για γενετήσιο ένστικτο, για αυτοτιμωρία, για το Κακό - το γεγονός ότι δεν το αναφέρω σ' αυτό μου το μήνυμα δεν σημαίνει ότι απορρίπτω την ύπαρξη του - ούτε για κάποια "θρησκεία".
Προσπάθησε να μην εξάγεις τόσο βιαστικά συμπεράσματα γιατί δεν ξέρω κατά πόσο ωφελούν τον διάλογο μας.

Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι με κάθε ειλικρινή και καλοπροαίρετη διάθεση.
Από τα μηνύματα σου μου δίνεις την αίσθηση ότι νιώθεις πως βρίσκεσαι σε μια "αντεπίθεση" με τους υπόλοιπους συνομιλητές σου σ' αυτό το θέμα.
Εάν συμβαίνει πράγματι αυτό, θα ήθελα να σε διαβεβαιώσω πως δεν υπάρχει κανένας λόγος για να νιώθεις πως βρίσκεσαι σ' αυτή την θέση.
Ο καθένας μας έχει το σύνολο των απόψεων του, τις πεποιθήσεις του κι αυτές εκφράζει.
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το ότι οι απόψεις κάποιων είναι αντίθετες μεταξύ τους, σημασία έχει το πως καταφέρνουμε να αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας.

Θα με ενδιέφερε παρόλα αυτά να διαβάσω και την δική σου άποψη περί Ψυχής, Θεού κλπ είτε σ' αυτό το θέμα - αν κρίνεις ότι σχετίζονται μ' αυτό - είτε σε κάποιο σχετικό.

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Έχουμε να κάνουμε με μια ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟΤΑΤΗ ουτοπική και ομολογουμένως "πανέμορφη" θεωρεία , κατά την οποία ο θεός παίζει απλά τον ρόλο του "διακοσμητικού στοιχείου" ...
Ο θεός αυτο-διαιρέθηκε για να ενωθεί πάλι με τον εαυτό του που όμως έχει χάσει τον έλεγχο των ψυχών και απλά τις περιμένει να επιστρέψουν σε αυτόν με "ανοιχτές αγκάλες" ...

---

Καταρχάς θέλω να σου ξεκαθαρίσω πως δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί σου ...

Ο λόγος που δεν ήθελα να σου απαντήσω έιναι πως βρήκα την ερώτηση σου λιγάκι εκτός θέματος ...

ΑΠΑΝΤΗΣΗ :

Από τα τότε χρόνια υπήρχαν πολλές διαφωνίες σχετικά με ποιον τρόπο θα πραγματοποιηθεί το ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ σχετικά με το μυστήριο της βάφτησης ...

Μεταξύ λοιπόν των εκκλησιαστικών κύκλων υπήρχαν 2 διαφορετικές αντιλήψεις και πολλές διαφωνίες ...

Η πρώτη αντίληψη ήταν ο άνθρωπος να βαφτίζεται αφού ενηλικιωθεί (δηλαδή σε ώριμη ηλικία)
Η δεύτερη αντίληψη ήταν ο άνθρωπος να δέχεται το "πνευματικό βαφτισμα" την ίδια ακριβώς στιγμή που θα αποκτά και την "κοινωνική ταυτότητα της ύπαρξης του" (δηλαδή το όνομα του , μιας και κάποιος πρέπει να έχει όνομα από πολύ μικρός)

Καταρχάς πρέπει να σας πω πως είμαι έτοιμος να αποχωρήσω ...

ΛΟΓΟΙ :
a) το site είναι πολύ κακοφτιαγμένο ... (έχω απενεργοποιήσει όλα τα cookies , το firewall , έχω καθαρίσει το σύστημα από πιθανούς "ιούς" ,έχω δοκιμάσει με internet explorer και με mozilla και δεν γίνεται τίποτα ... με ταχύτητα 1.5 gb ο browser σέρνεται και για να κάνω post , αναζήτηση , ή να αλλάξω σελίδα ίσως και να μήν γίνει την ημέρα που θέλω αλλά την επόμενη ... και αν γίνει , τότε γίνεται μέσα σε χρονικά διαστήματα 5-10 λεπτών κτλ...)

b) νίωθω πως δεν παίρνω απολύτως τίποτα απ εδώ μέσα και δεν έχω συναντήσει ούτε έναν ομοιδεάτη ...

σχετικά με το τελευταίο σου μήνυμα (dying_incubus - ετοιμοθάνατε ονειροδαίμονα) προς εμένα

Πράγματι υπάρχουν πολλές διαφορετικές πεποιθήσεις ...
Ακόμα και αν ο ίδιος σου ο αδερφός σου πει "αδερφέ το είδα με τα ίδια μου τα μάτια ..." , Αν αυτό που θα σου πει ο αδερφός σου ότι "είδε με τα ίδια του τα μάτια" έρχεται σε αντίθεση με τα δικά σου "πιστεύω" , τότε είναι πολύ πιθανό να τον αμφισβητήσεις και ίσως να τον θεωρήσεις τρελλό ή αμαθή κτλ ...

Από κάποιο σημείο και μετά τα επιχειρήματα στερεύουν και καταλήγουμε στον όρο "πίστη" ο οποίος έχει μεγάλη δύναμη και δεν χωράει επεξηγήσεις ...

Αν λοιπόν θεωρείς πως δεν βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση , τότε κοροιδεύεις τον ίδιο σου τον εαυτό ...

Απ την πλευρά μου αυτό που πιστεύω για το άτομο σου , είναι πως σαν διαχειρηστής που είσαι αυτό που σε ενδιαφέρει περισσότερο είναι να "υπάρχει κίνηση" μέσα εδώ ... για αυτόν τον λόγο και οι περισσότερες απαντήσεις σου οδήγουν σε μια αοριστολογία , ώστε να γεννιούνται πάντα νέα ερωτήματα και συνεπώς να υπάρχει "περισσότερη κίνηση" στο site

Απ την άλλη πλευρά ίσως και να λες αυτά που λες , διότι πιστεύεις βαθειά πως είσαι κάτοχος της αλήθειας ...

Δηλώνω ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ με πολυάριθμες ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ εξωσωματικές εμπειρίες , καθώς και με μεγάλη παρελθοντική ΠΡΑΚΤΙΚΗ αλλά και ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ γνώση Δαιμονολογίας ... (ΜΑΥΡΗ Η ΩΡΑ ΚΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ)

Ως Χριστιανός Ορθόδοξος πέρα απ τις πολυάριθμες εξωσωματικές εμπειρίες μου (οι οποίες σημειωτέων μου πήρε πολλά χρόνια να συνηδειτοποιήσω πως δεν συνέβαιναν εκ εμού αλλά ΕΚ ΕΙΣΧΩΡΗΣΗΣ ΦΑΙΑΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΣ ΟΥΣΙΑΣ στο σώμα μου) Αποδέχομαι πλήρως αυτά που διδάσκει η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία η οποία "εκ του ασφαλούς" και πολύ σωστά (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν χριστιανοί γνώστες επί των θεμάτων αυτών) δεν μπαίνει σε διαδικασίες να ερμηνεύσει, να δημοσιοποιήσει, και να εμπορικοποιήσει ζητήματα σχετικά με :: το ποιά είναι η χημική σύσταση της ψυχής (ναι το έχω διαβάσει και αυτό βλέπε Παραμαχάνσα Γιογκανάντα), ή με το τι ακριβώς συμβαίνει στην μεταθανάτια ζωή , ή με το τι ακριβώς συμβαίνει και που πάει η κάθε ψυχή ανάλογα με την περίπτωση , ή με το ποιά η ψυχοδυναμική που απαιτείται ώστε η ψυχή να ανέβει απ το ένα επίπεδο στο άλλο , ή πως κατηγοριοποιείτε και διαμερίζεται κάθε φορά το κάρμα μιας ψυχής κτλ ...
ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΟΥΔΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΡΑΣΥΤΑΤΑ διδάσκουν πως κατέχουν ΓΝΩΣΗ ΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΘΡΑΣΥΤΑΤΑ ΕΙΣΧΩΡΟΥΝ ΣΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ... και που ποτέ δεν είναι σε θέση να υποστηρίξουν ΤΙΠΟΤΑ ΕΠΑΡΚΩΣ ...

Απ την στιγμή λοιπόν που οι διδασκαλίες τους αυτές έχουν κατακλήσει ακόμα και εμάς τους δυτικούς και τις "τρώμε στην μάπα" συνεχώς τα ερωτήματα μου είναι εύλογα και δικαιούμαι απαντήσεις ...

Το γεγονός ότι τα μηνύματα μου έχουν μέσα το "στοιχείο του απόλυτου" οφείλεται στο γεγονός πως γνώριζα απ την αρχή πως δεν επρόκειτο να λάβω ουσιαστικές επεξηγηματικές απάντησεις ... (σε αυτό σημείο να προσθέσω πως ο "φωτισμένος" άνθρωπος "ΕΚ ΘΕΟΥ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ" και όχι "ΕΚ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΥΣ" ΠΑΝΤΑ δίδει απαντήσεις τέλειες που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από ΚΑΝΕΝΑΝ)

κλείνοντας λοιπόν μιας και με ρώτησες ποιά είναι η δική μου πεποίθηση σου απαντώ :

Πιστεύω στον ΘΕΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΉΘΕΙΑΣ και όχι στον θεό της σοφίας = όφις και του ψεύδους

ελπίζω περισσότερο να σας προβλημάτισα παρά να σας κούρασα η να σας δημιούργησα απέχθεια

quote:

---

3spirit - Καταρχάς πρέπει να σας πω πως είμαι έτοιμος να αποχωρήσω ...
ΛΟΓΟΙ :
a) το site είναι πολύ κακοφτιαγμένο ... με ταχύτητα 1.5 gb ο browser σέρνεται και για να κάνω post , αναζήτηση , ή να αλλάξω σελίδα ίσως και να μήν γίνει την ημέρα που θέλω αλλά την επόμενη ...

---

3spirit τρόποι για να κάνεις ποιο γρήγορο το σερφάρισμα στις σελίδες υπάρχει, αλλά έχω μια καχυποψία ότι δεν σε ενδιαφέρει να μάθεις …

quote:

---

b) νίωθω πως δεν παίρνω απολύτως τίποτα απ εδώ μέσα και δεν έχω συναντήσει ούτε έναν ομοιδεάτη ... Το γεγονός ότι τα μηνύματα μου έχουν μέσα το "στοιχείο του απόλυτου" οφείλεται στο γεγονός πως γνώριζα απ την αρχή πως δεν επρόκειτο να λάβω ουσιαστικές επεξηγηματικές απάντησεις ...

---

Δεν έχεις συνειδητοποίηση κάτι 3spirit .

Ο λόγος που κάθε μέλος μπαίνει σε αυτό το φόρουμ, δεν είναι για να βρει ομοϊδεάτες ώστε να επιβεβαιώσει τα πιστεύω του, αλλά για να έχει ένα υγιή διάλογο που θα προσφέρει μέσα από προσωπικούς του προβληματισμούς, μέσα από τις απορίες του, μέσα από την προσπάθεια στο να κατανοήσει κάτι το διαφορετικό (ακόμα και αν δεν τον γεμίζει), αλλά ακόμα και μέσα από τις αντιπαραθέσεις που αποδεικνύουνε ότι ξέρουμε να συνομιλούμε με σεβασμό .

Εσύ δυστυχώς φίλε μου μπήκες εδώ μέσα από την αρχή προκατειλημμένος απέναντι στον καθέναν που συνομίλαγες για τον λόγο ότι δεν γύρευες επεξηγηματικές απαντήσεις, αλλά απαντήσεις που θα επιβεβαιώνανε τα προσωπικά σου πιστεύω τις προσωπικές σου επιβεβαιώσεις .

Από την άλλη έχω μια μεγάλη απορία με αυτά που λες, αφού πραγματικά έχεις βρει, έχεις κατασταλάξει στην αναζήτηση σου, γιατί ψάχνεις ακόμα να βρεις «ουσιαστικές επεξηγηματικές απαντήσεις» ;

Ευχαριστούμε για τον προβληματισμό. Εάν σε ενδιαφέρει κι εσένα να προβληματιστείς λιγάκι, θα ήθελα να σου πω ότι η διαφωνία που εγείρουν τα λεγόμενά σου δεν εγείρεται από τα λεγόμενά σου αυτά καθεαυτά, αλλά από τον τρόπο που εκφράζεσαι.

Καθένας μας έχει κάθε δικαίωμα να είναι σίγουρος ή να μην είναι σίγουρος γι’ αυτά που πρεσβεύει, όμως ποιος του δίνει το δικαίωμα να τα υποστηρίζει με τρόπο που δείχνει, έστω κι αν δεν είναι αυτή η πρόθεσή του, ότι υποβαθμίζει, επιτίθεται και περιφρονεί τους συνομιλητές του; Θα μπορούσα να το προχωρήσω παρακάτω και να πω ότι εμένα προσωπικά ο ισχυρισμός σου ότι είσαι υπέρμαχος της αγάπης του Θεού δεν με πείθει, γιατί δεν τη βλέπω αυτή την αγάπη στον τρόπο που γράφεις. Τι είναι αυτή η αγάπη, μια νεφελώδης νοητική ευχή που καταργείται χάριν της προβολής της προσωπικής άποψης για την αλήθεια;

Μου έγραψες ότι από τη μία σε παρακάλεσα να κατεβάσεις ταχύτητα και από την άλλη πήρα φόρα και παρέθεσα τόσα στοιχεία που δεν προλαβαίνεις να σχολιάσεις. Παρατήρησα όμως ότι μπήκες επανειλημμένως στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου για να αντιπαρατεθείς σε ιδέες που ειπώθηκαν από διάφορα μέλη μέσα εδώ. Φυσικό είναι να μη σου μείνει χρόνος να ασχοληθείς σε μεγαλύτερο βάθος με κείμενα ή πρωταρχικές αντιλήψεις Πατέρων, έτσι δεν είναι;

Εμείς σε αυτό το τόπικ καταφέραμε μέχρι στιγμής να χωρέσουμε πάρα πολλές απόψεις με πολιτισμό, χωρίς ποτέ να «ανοίξει ρουθούνι» και προσωπικά θα ήθελα να δω να συνεχίζεται έτσι η ροή. Εάν θελήσεις να αποχωρήσεις, θα είναι δική σου επιλογή, εάν θελήσεις να μείνεις, πάλι δική σου. Μακάρι να βρεις τον τρόπο να συνεχίσεις να γράφεις, να μοιραστείς μαζί μας τα βιώματά σου που σε οδήγησαν στα συγκεκριμένα συμπεράσματα και να αναλύσεις τα συμπεράσματα αυτά, αντί να μπαίνεις σε αντιπαραθέσεις επί αντιπαραθέσεων που δεν βοηθούν κανέναν και τίποτα.

Συγνώμη για το μπέρδεμα με το όνομά σου, οφείλεται στο ότι έγραψα σε δύο τόπικ εκείνη τη μέρα, το ένα του αγαπητού alfa-omega δίπλα.

Αγαπητέ μου Trithemius, κι εγώ σε μια πρώτη ανάγνωση θεωρώ ότι το συγκεκριμένο απόσπασμα μιλά ξεκάθαρα για πνευματική αναγέννηση μέσω της βάπτισης (πνεύμα και νερό), άλλοι όμως βλέπουν έναν διαφορετικό συμβολισμό, ότι το νερό αναφέρεται στα ύδατα των μορφών και διατείνονται ότι πρόκειται για αναφορά στη μετενσάρκωση.

Θα συνεχίσω παρακάτω με τις παραθέσεις απόψεων Πατέρων.

Ο Χαλκίδιος ο Αστρονόμος, νεοπλατωνικός φιλόσοφος και γραμματικός του 3ου και 4ου αιώνα μΧ, ο οποίος μετέφρασε στα λατινικά και σχολίασε τον «Τίμαιο» του Πλάτωνα, έλεγε ότι «οι ψυχές που δεν κατόρθωσαν σε μια τους ενσάρκωση να αποκτήσουν τη θέωση, έρχονται και ξανάρχονται μέσα σε διάφορα ανθρώπινα σώματα μέχρι να την αποκτήσουν».

Ο Νεμέσιος, (επίσκοπος) Εμέσης Συρίας, δίδασκε ότι η ψυχή «ασώματος ούσα και μη περιγραφόμενη τόπω, όλη δι’ όλου χωρεί και του φωτός εαυτής, και του σώματος, και ουκ έστι μέρος φωτιζόμενον υπ’ αυτής εν ω μη όλη πάρεστιν». Παρά ταύτα «η ψυχή, ενουμένη τω σώματι, μένει παντελώς ασύγχυτος».

Ο Άγιος Ειρηναίος έγραφε: «Ο άνθρωπος ουχί δε μόνον μέρος αυτού, εδημιουργήθη καθ’ ομοίωσιν τού Θεού. Τώρα, η ψυχή και το Πνεύμα αποτελούν βεβαίως μέρος τού ανθρώπου, ουχί όμως τον άνθρωπον, διότι ο τέλειος άνθρωπος συνίσταται εις την σύμμιξιν και ένωσιν τής δεχθείσης το Πνεύμα τού Πατρός ψυχής και τής σαρκικής εκείνης φύσεως, ήτις έχει μορφωθή κατά την εικόνα τού Θεού». (Έλεγχος Ε΄ VΙ, 1).

Άλλες απόψεις:

«Ημείς δε την μέσην οδόν ως βασιλικήν κατά τους Πατέρας ημών οδεύοντες ούτε προϋπαρξιν ούτε μεθύπαρξιν ψυχής ή σώματος συνύπαρξιν δε μάλλον φαμεν» (Αγ. Μάξιμος PG 91, 1325D).

Ο π. Ιερόθεος Βλάχος στο βιβλίο του: «Η ζωή μετά το θάνατο σελ. 54 έκδ. 1994, γράφει: «Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματικό ον, που σημαίνει ότι η ψυχή δεν αποτελεί τον όλον άνθρωπο, αλλά ούτε και το σώμα συνιστά τον όλον άνθρωπο».

Ο Τατιανός γράφει: «Ο μεν κατ’ εικόνα τού Θεού γεγονώς χωρισθέντος απ’ αυτού τού Πνεύματος τού δυνατοτέρου θνητός γίνεται». (Τατιανού προς Έλληνας 7.)

Και νομίζω ότι εδώ θα κλείσω την παράθεση Πατερικών απόψεων, οι οποίες θα ήταν ίσως καλό να ειδωθούν και χρονολογικά, σύμφωνα με τις περιρρέουσες τάσεις που επικρατούσαν στην εκκλησία και τον λαό τις αντίστοιχες εποχές, καθώς και τα κυρίαρχα φιλοσοφικά ρεύματα. Όποιος έχει κάποια απορία σχετικά, παρακαλώ να την εκφράσει, όποιος καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάω και θέλει να γράψει σχετικά, είναι ασφαλώς ευπρόσδεκτος.

Καλημέρα σε όλους και καλή εβδομάδα,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Μπορείς να κοιτάξεις κι ένα σχετικό θέμα (κλίκαρε στον παρακάτω τίτλο για να μπεις κατευθείαν):

Προτάσεις για την (Μεταβατική) αντιμετώπιση των Καθυστερήσεων στις σελίδες των Forums

Τώρα για το αν είναι "κακοφτιαγμένο" το site, αυτό μπορούν να το κρίνουν κι οι άνθρωποι οι οποίοι συμμετέχουν στις Συζητήσεις καθημερινά αλλά κι όλοι εκείνοι οι συνάνθρωποι μας που το επισκέπτονται ως αναγνώστες...

Όσον αφορά το γεγονός ότι σκέφτεσαι να αποχωρήσεις από τις Συζητήσεις επειδή δεν έχεις εντοπίσει κάποιον "ομοϊδεάτη σου" ώστε να πάρεις κάτι - όπως είπες - η πραγματική πρόκληση είναι να βρεις πιθανά οφέλη για να αποκομίσεις από την συνομιλία σου με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες, ακόμη κι αν έχετε εντελώς διαφορετικές απόψεις μεταξύ σας.
Μπορείς να πάρεις πάρα πολλά πράγματα και να διδαχθείς εξίσου πολλά από το κάθετι σχεδόν.
Εάν αυτό δεν το αντιλαμβάνεται κάποιος, ίσως θα πρέπει να αναζητήσει τις αιτίες για αυτό σε εκείνον τον ίδιο...

Σχετικά με το τι με ενδιαφέρει ως Συντονιστή, έχεις σαφώς το δικαίωμα να έχεις την άποψη σου οπότε δεν έχω να πω κάτι σχετικά μ' αυτό.
Πληροφοριακά μόνο, θα πρέπει να ομολογήσω πως οι Συζητήσεις - το διαδικτυακό μέρος της Προσπάθειας του Esoterica δεν περιορίζεται μόνο στα Forums - δεν έχουν ανάγκη από την δική μου προώθηση καθώς υπάρχει αρκετή "κίνηση" ούτως ή άλλως.
Επίσης, αν ανατρέξεις στις προηγούμενες σελίδες αυτού του θέματος ίσως να δεις ότι έχω εκθέσει πολύ λεπτομερώς τις πεποιθήσεις μου σχετικά με το θέμα της μετενσάρκωσης...

quote:

---

Το γεγονός ότι τα μηνύματα μου έχουν μέσα το "στοιχείο του απόλυτου" οφείλεται στο γεγονός πως γνώριζα απ την αρχή πως δεν επρόκειτο να λάβω ουσιαστικές επεξηγηματικές απάντησεις ... (σε αυτό σημείο να προσθέσω πως ο "φωτισμένος" άνθρωπος "ΕΚ ΘΕΟΥ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ" και όχι "ΕΚ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΥΣ" ΠΑΝΤΑ δίδει απαντήσεις τέλειες που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από ΚΑΝΕΝΑΝ)

---

Αγαπητέ μου, εάν τα δικά σου αυτιά επιθυμούν να παραμείνουν κλειστά όποιες εξηγήσεις κι όποια επιχειρήματα κι αν σου δοθούν, θα πέσουν επάνω στον τοίχο που εσύ έχεις υψώσει.
Όταν κάποιοι άνθρωποι προσπαθούμε να σου δώσουμε κάποιες απαντήσεις τις οποίες στην ουσία "δεν ακούς", δεν ξέρω αν θα μπορέσουν να υπάρξουν απαντήσεις που θα σε καλύψουν.

Εν πάσει περιπτώσει, η προσωπική σου αλήθεια για το Θείο είναι σεβαστή κι εύχομαι ολόψυχα να σε ωφελήσει όσο το δυνατόν περισσότερο.
Προσπάθησε μόνο να αναγνωρίσεις και στους συνανθρώπους σου το ίδιο δικαίωμα...

Καλή σου ημέρα!

In anticipation of my resurrection...

ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ

Unseen μου χίλια συγνώμη για το κατεβατό που βάζω, αλλά τον αγαπάω πάρα πολύ αυτόν τον μύθο…..

"Κάποτε ένας ευγενής είχε τρεις κόρες, μία εξ αυτών η Ψυχή. Η Ψυχή ήταν πάρα πολύ όμορφη, και η εμφάνισή της αυτή προκάλεσε τον αμέριστο θαυμασμό των ανθρώπων αλλά και την ζήλια της θεάς Αφροδίτης.
Έτσι, όποιος την έβλεπε, έπεφτε θαμπωμένος και την προσκυνούσε σαν να είχε μπροστά του την ίδια τη θεά. Η Αφροδίτη δεν άντεξε την προσβολή και αποφάσισε να εκδικηθεί: πρόσταξε λοιπόν το γιο της, τον Έρωτα, να χτυπήσει την αντίζηλό της με τα βέλη του και να την κάνει να αγαπήσει παράφορα τον πιο ασήμαντο και περιφρονημένο άνθρωπο του κόσμου. Έτσι, όπως άλλωστε γίνεται συχνά, η ομορφιά της Ψυχής στάθηκε η αιτία της μεγάλης της δυστυχίας: όλοι οι νέοι έμειναν μαγεμένοι από τη χάρη της, κανείς όμως δεν αποφάσιζε να την κάνει γυναίκα του, και η Ψυχή έμενε μόνη και έρημη. Οι δύο αδερφές της είχαν παντρευτεί πριν από καιρό στα ξένα, και η Ψυχή, κλεισμένη στο παλάτι, έκλαιγε τη μοίρα της και καταριόταν την ομορφιά της.

Όταν ο βασιλιάς είδε κι από είδε, αποφάσισε να ρωτήσει το μαντείο του Απόλλωνα, για την τύχη της κόρης του. Η απάντηση του θεού ήταν αλλόκοτη και σκληρή: έπρεπε να οδηγήσουν την Ψυχή νυφοστολισμένη, σαν να ήταν να παντρευτεί στον Κάτω Κόσμο, στην πιο ψηλή κορφή ενός έρημου και μακρινού βουνού. Εκεί θα συναντούσε το γαμπρό που της είχε τάξει το ριζικό της: ένα πελώριο φίδι φτερωτό που προξενούσε το φόβο και τον τρόμο, ακόμη και στον μεγάλο Δία. Τρόμαξε ο βασιλιάς. Μήπως όμως μπορούσε να κάνει κι αλλιώς; Έτσι όλος ο λαός, μαζί με τους γονείς της, τη συνόδεψε με κλάματα και μοιρολόγια ως την κορφή του βουνού, όπου την άφησαν κι έφυγαν. Τότε ο Ζέφυρος την ανασήκωσε, και ταξιδεύοντάς την πάνω από στεριές και θάλασσες, την έφερε και την άφησε μέσα σε ένα μαγεμένο περιβόλι.

Σ’ αυτό το περιβόλι η Ψυχή σαστισμένη πήρε να σεργιανάει εδώ κι εκεί, όταν ξαφνικά βρέθηκε μπροστά σ’ ένα ολόχρυσο παλάτι, εντελώς αφύλαχτο. Παρ’ όλο το φόβο που ένιωθε, μπήκε μέσα και άρχισε να το τριγυρίζει, ώσπου άκουσε μια φωνή: «όλα όσα βλέπεις, κυρά μου, είναι δικά σου. Μη φοβάσαι! Κάθισε να ξαποστάσεις, και όταν θελήσεις να λουστείς και να νοιαστείς για την ομορφιά σου, φώναξέ μας να σε βοηθήσουμε. Εμείς είμαστε οι υπηρέτες σου. Η κάθε σου επιθυμία είναι για μας προσταγή».
Πραγματικά, οι υπηρέτες έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την περιποιηθούν και να τη διασκεδάσουν. Τη βοήθησαν να λουστεί, της έστρωσαν πλούσιο το τραπέζι και της τραγούδησαν, χωρίς όμως να τους δει. Τη νύχτα έφτασε ο άγνωστος άντρας της και μέσα στο βαθύ σκοτάδι την έκανε δική του, προτού όμως ξημερώσει ακόμη, χάθηκε από κοντά της.

Έτσι περνούσε ο καιρός, την ημέρα οι αόρατοι υπηρέτες φρόντιζαν να μην της λείψει τίποτα και τη νύχτα ερχόταν ο μυστηριώδης εραστής της και την έκανε ευτυχισμένη. Στο μεταξύ οι γονείς της γερνούσαν μέσα στην απελπισία και στο πένθος. Κοντά τους είχαν έρθει οι δυο άλλες θυγατέρες τους και προσπαθούσαν μάταια να τους παρηγορήσουν.

Αλλά και η Ψυχή άρχισε να αισθάνεται δυστυχισμένη: ολομόναχη τη μέρα να ζει ανάμεσα σε αόρατα πνεύματα και το βράδυ να πλαγιάζει στην αγκαλιά ενός άντρα, που ούτε για μια στιγμή δεν είχε αντικρίσει το πρόσωπό του. Στο τέλος με δάκρυα και παρακάλια καταφέρνει η Ψυχή να πείσει τον άντρα της μέσα στα χάδια να επιτρέψει να έρθουν, ας είναι και για λίγον καιρό, οι αδερφές της για να της κρατήσουν συντροφιά.
Η άδεια δίνεται, με έναν όρο όμως: «Μπορείς, της είπε, να τους χαρίσεις ό,τι θελήσουν από τα πλούτη του παλατιού. Μα μην πλανηθείς από τα λόγια τους και θελήσεις να με αντικρίσεις στο φως. Θα με χάσεις για πάντα και θα γίνεις δυστυχισμένη». Η Ψυχή του υπόσχεται να σεβαστεί την επιθυμία του. Άλλωστε και η ίδια τον έχει αγαπήσει στο μεταξύ και δεν θέλει να τον χάσει. Ξέρει ακόμη πως από τη διαγωγή της θα εξαρτηθεί και η φύση του παιδιού που έχει στα σπλάχνα της: αν συμμορφωθεί με την εντολή του άντρα της, το παιδί που θα γεννήσει θα είναι αθάνατο. Αν όχι, θνητό.

Ύστερα από λίγες μέρες οι αδερφές ανεβαίνουν στο βουνό για να κλάψουν την Ψυχή, που τη νόμισαν πια χαμένη για πάντα. Στους θρήνους τους αποκρίνεται η φωνή της ίδιας της Ψυχής που τις καλεί κοντά της. Σε λίγο, ταξιδεμένες κι αυτές από το Ζέφυρο, βρίσκονται μέσα στο παλάτι. Η χαρά τους είναι ανείπωτη. Όμως, σιγά σιγά αρχίζουν να ζηλεύουν την τύχη της αδερφής τους και ο φθόνος τους μεγαλώνει ύστερα από κάθε επίσκεψη, καθώς η Ψυχή, εντελώς ανυποψίαστη για τα αισθήματά τους, τις σεργιανίζει μέσα στο παλάτι και τους δείχνει τους αρίθμητους θησαυρούς. Στους γέρους γονείς τους δεν λένε κουβέντα για την τύχη της Ψυχής. Τους αφήνουν να πιστεύουν πως η μικρότερη αδερφή είναι από καιρό πεθαμένη. Οι φθονερές αδερφές δεν σκέφτονται παρά μόνο πώς θα κάνουν κακό στην Ψυχή. Δεν σταματούν να τη ρωτούν για τον άντρα της. Και η Ψυχή αναγκάζεται στο τέλος να τους πει ψέματα, πως τάχα ο άντρας της είναι ένας νέος όμορφος και δυνατός που περνά τη μέρα του πάνω στα βουνά κυνηγώντας. Η ομολογία της Ψυχής κάνει να φουντώνει ακόμα πιο πολύ ο φθόνος στα στήθη των αδερφάδων της, γιατί και οι δυο έχουν παντρευτεί γέρους και ανήμπορους βασιλιάδες.

Όμως και ο σύντροφος της Ψυχής ξέρει τι διαθέσεις έχουν οι κακές αδερφές και σε κάθε ευκαιρία την προειδοποιεί για την ανεπανόρθωτη καταστροφή που θα προκαλέσει η ίδια αν τυχόν παραβεί την εντολή του. Οι αδερφές της ωστόσο επιμένουν να μάθουν λεπτομέρειες και έτσι, κάποτε που η Ψυχή ξεχάστηκε και είπε πως ο άντρας της είναι κάποιος πλούσιος έμπορος από την κοντινή επαρχία, κάπως μεγάλος στην ηλικία, πέφτουν πάνω της και την αναγκάζουν να παραδεχτεί, μια και η ίδια άλλα τους είχε πει πιο παλιά, πως τον άντρα της δεν τον είχε ποτέ δει στα μάτια της. Στο τέλος κατορθώνουν να την πείσουν πως αυτός ο άγνωστος άντρας της δεν ήταν παρά το φοβερό φίδι που μνημόνευε η προφητεία του Απόλλωνα. Αν τη φροντίζει, της είπαν, είναι γιατί θέλει να τη φάει, μόλις το παιδί μεγαλώσει στα σπλάχνα της. Ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να γλιτώσει από το θάνατο: μια νύχτα, να ανάψει ένα λυχνάρι και να κόψει το κεφάλι του τέρατος.

Η ψυχή βασανίστηκε πολύ ώσπου να πάρει την απόφαση, αλλά στο τέλος πίστεψε πως αυτή θα έπρεπε να χτυπήσει πρώτη. Έτσι, μια μέρα, όταν έπεσε το σκοτάδι και ο άντρας της πλάγιασε κοντά της και αποκοιμήθηκε βαθιά, σηκώθηκε και άναψε το λυχνάρι. Κάτω όμως από το φως του η Ψυχή τα έχασε: μπροστά της βρισκόταν ο ίδιος ο Έρωτας, πιο ωραίος κι απ’ ό,τι τον φανταζόταν. Στα πόδια του κρεβατιού ήταν ριγμένα τα άρματά του : το τόξο, η φαρέτρα και τα βέλη. Η Ψυχή πήρε τότε μια σαΐτα και, καθώς την περιεργαζόταν, πληγώθηκε ελαφρά στο δάχτυλο. Από κείνη τη στιγμή, χωρίς και η ίδια να το καταλάβει, ερωτεύεται παράφορα τον ίδιο τον Έρωτα. Μετανιωμένη για την ευπιστία και την αμυαλιά της προσπαθεί να αυτοκτονήσει για να τιμωρήσει τον εαυτό της. Άδικος κόπος. Το μαχαίρι γλιστρά και πέφτει από το χέρι της.

Ξαφνικά, μια σταγόνα καφτό λάδι χύνεται από το λυχνάρι και πέφτει πάνω στον γυμνό ώμο του κοιμισμένου θεού. Ο Έρωτας πετιέται πάνω αλαφιασμένος από τον πόνο και, διαπιστώνοντας την απιστία της γυναίκας του, ανοίγει τα φτερά του για να φύγει. Μόλις που προφταίνει η Ψυχή να πιαστεί από το πόδι του και να ανυψωθεί μαζί του πάνω στα σύννεφα. Ύστερα από λίγο, εξαντλημένη από την κούραση, πέφτει στη γη, χωρίς να σκοτωθεί. Και ο Έρωτας όμως κατέβηκε, στάθηκε στην κορυφή ενός κοντινού κυπαρισσιού, και αφού της παραπονέθηκε για την αχαριστία που έδειξε, πέταξε πάλι στα ύψη. Η Ψυχή ρίχτηκε από την απελπισία της σ’ ένα ποτάμι για να πνιγεί, εκείνο όμως τη σήκωσε απαλά πάνω στα νερά του και την άφησε πάνω στην πυκνή χλόη της όχθης του. Ο Παν, που βρισκόταν εκεί κοντά, κατάφερε να τη μεταπείσει και να της δώσει θάρρος.

Από εκείνη τη στιγμή ένας είναι ο σκοπός της ζωής της: να ξαναβρεί τη χαμένη της ευτυχία. Πρώτα όμως πρέπει να τιμωρήσει τις αδερφές της. Στην πρώτη εξομολογείται πως ο Έρωτας έφυγε από κοντά της, τάχα για να παντρευτεί εκείνην. Δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να πειστεί η φθονερή αδερφή να παρατήσει τον άντρα της, λέγοντάς του πως τάχα πέθαναν οι γονείς της, να ανεβεί στο βουνό και να γκρεμιστεί στα βράχια, πιστεύοντας ως την τελευταία στιγμή πως θα τη σηκώσει, όπως και την άλλη φορά, ο Ζέφυρος. Με τον ίδιο τρόπο σκοτώνεται και η δεύτερη.
Ύστερα από την τιμωρία τους, η Ψυχή ξεκινάει να βρει τον Έρωτα. Άδικα όμως παραδέρνει σε στεριές και θάλασσες. Οι θεοί την έχουν εγκαταλείψει. Ούτε η Ήρα, ούτε η Δήμητρα, παρόλο που τη συμπονούν, δέχονται να τη βοηθήσουν, όταν καταφεύγει στα ιερά τους, γιατί δεν θέλουν να έρθουν σε σύγκρουση με την Αφροδίτη, που τη μισεί θανάσιμα, επειδή μπόρεσε αυτή, μια θνητή, να ξελογιάσει το γιο της. Τέλος, πηγαίνει στο παλάτι της Αφροδίτης, με την ελπίδα πως εκεί θα έβρισκε τον Έρωτα, και πέφτει ασυλλόγιστα στα χέρια της. Από καιρό άλλωστε η θεά είχε στείλει τον Ερμή να τη βρει και να την οδηγήσει με το καλό ή με τη βία μπροστά της.

Από τη στιγμή αυτή αρχίζουν οι μεγάλες δοκιμασίες για την Ψυχή. Δύο έμπιστες δούλες της ζηλότυπης θεάς, η Θλίψη και η Έγνοια, τη μαστιγώνουν αλύπητα. Άλλη της βγάζει τρίχα τρίχα τα μαλλιά, η Αφροδίτη η ίδια τη δέρνει και της ξεσκίζει τα ρούχα. Ύστερα την προστάζει μέσα σε λίγες ώρες να ξεδιαλέξει από έναν τεράστιο σωρό καρπούς της γης το κάθε είδος – στάρι, παπαρουνόσπορο, κεχρί, ρεβίθια, φακή, κουκιά, κριθάρι – και να το βάλει χωριστά. Η Ψυχή καταφέρνει να τα βγάλει πέρα με τη βοήθεια των μυρμηγκιών. Την άλλη μέρα υποχρεώνεται να πάει να βρει και να φέρει το χρυσό μαλλί από τα άγρια πρόβατα του βουνού, και ύστερα να κουβαλήσει νερό από την πηγή της Στύγας, που τη φύλαγαν, νύχτα και μέρα, δράκοι ακοίμητοι. Στις επικίνδυνες αυτές αποστολές δεν της έλειψαν ωστόσο οι παραστάτες: πρώτα το προφητικό καλάμι – που τη συμβούλεψε να μαζέψει με την ησυχία της τις τούφες το μαλλί που άφηναν τα πρόβατα πάνω στα αγκάθια των θάμνων – και ύστερα ο αετός του Δία – που γέμισε το κανάτι με το νερό της πηγής.

Οι δοκιμασίες όμως και τα βάσανα της Ψυχής δεν τελειώνουν. Η Αφροδίτη τη στέλνει στον Κάτω Κόσμο να δανειστεί από την Περσεφόνη την αλοιφή της ομορφιάς, μια και η δική της είχε τελειώσει. Και αυτή τη φορά η Ψυχή, παίρνοντας κουράγιο από τη δύναμη του πάθους της και έχοντας βοηθό έναν μαγικό πύργο, θα τα καταφέρει, όχι βέβαια χωρίς δοκιμασίες. Ο πύργος αυτός, όπου είχε ανέβει για να αυτοκτονήσει, τη συμβούλεψε πώς θα κατεβεί στον Άδη και της φανέρωσε τι είχε να αντιμετωπίσει εκεί. Η ατυχία της, όμως, δεν είχε όρια. Μόλις πήρε το βάζο με τη θεϊκή αλοιφή, θέλησε να δοκιμάσει η ίδια το θαυματουργό φάρμακο, ελπίζοντας πως, αν έβαζε λίγη αλοιφή στο πρόσωπό της, θα γινόταν ακόμη πιο όμορφη, και έτσι θα μπορούσε να ξανακερδίσει την αγάπη του Έρωτα. Τη στιγμή όμως που άνοιξε το βάζο, ένιωσε να την τυλίγει σαν αποπνικτικός καπνός, ο Ύπνος, και έχασε τις αισθήσεις της.

Τα βάσανα της Ψυχής βρίσκονται όμως πια στο τέλος τους. Αρκετά είχε δοκιμαστεί. Ο Έρωτας που δεν την είχε ποτέ απολησμονήσει, κατορθώνει να γλιστρήσει από το δωμάτιο όπου τον είχε κλειδωμένο η Αφροδίτη, τάχα για να του γιατρέψει την πληγή, τρέχει και ξανακλείνοντας τον Ύπνο μέσα στο βάζο, τη συνεφέρνει. Έπειτα κατορθώνει, σε ένα συμβούλιο των θεών, να καταπραΰνει το θυμό της μητέρας του με τη βοήθεια του Δία, που αντιμετωπίζει με κατανόηση την περιπέτεια του Έρωτα, και πρωτοστατεί στο μεγάλο γλέντι που στήνεται στον Όλυμπο, για να τιμηθεί η γαμήλια ένωση του θεού με τη θνητή. Η Ψυχή γίνεται πια επίσημα γυναίκα του και την ίδια ώρα της χαρίζεται η αθανασία. Ύστερα από λίγο καιρό φέρνει στον κόσμο τον καρπό της αγάπης της με τον Έρωτα: την Ηδονή".

Το ποιός είναι ο ακριβής λόγος για τον οποίο βρέθηκα εδώ , είναι κάτι για το οποίο μόνο εγώ μπορώ να δώσω εξηγήσεις ...

Μπορώ πολύ εύκολα να "αρπάξω" τα λόγια οποιουδήποτε, να τα "μετρήσω με το σταγονόμετρο" και να τα χαρακτηρίσω προσβλητικά , μη ευγενικά , απόλυτα , εγωιστικά έμεσα ή άμεσα ... η διαφορά βρίσκεται στον "βαθμό ευγενείας" που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος ... ξέρετε δεν διαφέρουμε και πολύ ...

Το γεγονός ότι πολλοί μπήκαν στην διαδικασία έμμεσα να με χαρακτηρίσουν απόλυτο , εγωιστή , προκατηλειμμένο , με παροπίδες , προσβλητικό κτλ , με τιμά ιδιαίτερα , διότι δείχνει πως είμαι άνθρωπος με πάθη , αδυναμίες και ελατώματα ... "ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτο"

σχετικά με τους τύπους και τους κανόνες ευγενείας που πρέπει να υπάρχουν προκειμένου να υπάρχει επεικοδομητικός διάλογος , εξαρτάται πάντα απ τις βάσεις του διαλόγου αυτού ... και σας φέρνω το εξής παράδειγμα ...

Προσωπικά θα προτιμήσω να πω "κατάμουτρα" σε όποιον Τούρκο βρεθεί μπροστά μου την Κωσταντινούπολη Κωσταντινούπολη και όχι instabul και ας τον προσβάλλω , παρά να προσβάλλω την μνήμη και το όνομα του Κωσταντίνου Παλαιολόγου (δημιουργού της εκκλησίας εκ του οποίου η εκκλησία πήρε το όνομα του) ...
Αυτό άραγε σημαίνει ότι ξεκινάω με αρνητική προδιάθεση για δίαλογο ?

anyway ... παρόλα αυτά ένα ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΓΝΩΜΗ εκ μέρους μου προς όλους σας θεωρώ πως πρέπει να δωθεί και σας το δίνω από καρδίας ...

Το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΥΝΗΜΑ που θέλω να περάσω είναι πως λόγω των παρελθοντικών μου ενασχολήσεων (δαιμονολογία , εξωσωματικές εμπειρίες κτλ...) Επειδή έχω πονέσει πολύ σωματικά και ψυχικά , επειδή έχω χάσει πολλά αγαπημένα μου πρόσωπα , επειδή έχω νιώσει τον τρόμο σε όλο του το μεγαλείο , επειδή έχω καλέσει , έχω δει και έχω συνομιλήσει με πολλά δαιμόνια , επείδη γνωρίζω σε μεγάλο βαθμό πως λειτουργούν , και τέλος επειδή έχω γνώση που προέρχεται από εμπειρίες οι οποίες είναι "σκάλες ανώτερες" από ερευνητές που απλά κάθονται στα σαλόνια τους και "καταπίνουν" βιβλία και εγκυκλοπαίδειες , για αυτόν τον λόγο θέλω να επιστήσω την προσοχή σε ΟΛΟΥΣ για τελευταία ίσως φορά ...

Ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό των περισσότερων μεταφυσικών φαινομένων εξηγούνται απόλυτα δια μέσου της δαιμονολογίας ...

Τα δαιμόνια ΠΟΤΕ δεν σου παρουσιάζονται ως δαιμόνια ... Συνήθως παρουσιάζονται ως εκτοπλασματικές προβολές (σκιές) , ώστε να σε κάνουν να πιστέψεις πως έχεις εισχωρήσει στην αστρική διάσταση (κόσμο των ψυχών)... Επίσης πολύ συχνά σου παρουσιάζονται ως αρχαίες θεότητες ...

Έχουν τετραπέρατη επιστημονική γνώση , διότι το νήμα της ζωής τους υπάρχει προς εκατομυρίων ετών ... πολύ δίκαια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως θεότητες της σοφίας ... (σε αυτό το σημείο θέλω να δώσω ένα παράδειγμα ... Επί εβδομάδες ολόκληρες κάποτε ρωτούσα ένα συγκεκριμένο δαιμόνιο προκειμένου να μου απαντήσει σχετικά με το αν υπάρχει κάποια κοινή βάση , ή κάποιος κοινός νόμος που να διέπει και να συνδέει τα πάντα ... η απάντηση δεν άργησε να έρθει : ΠΑΝΜΕΤΡΟΝ ...) Τα συμπεράσματα τα αφήνω σε εσάς ...

Δεν γνωρίζουν το μέλλον , και για αυτόν ακριβώς τον λόγο καταφεύγουν σε χρόνιες στρατηγικές μεθοδεύσεις και σχέδια ...(κατά κάποιον τρόπο διακατέχονται από μια ανασφάλεια)

Έχουν την δυνατότητα να ψευτοθεραπεύουν χωρίς οι θεραπείες τους να έχουν διάρκεια .Μπορούν να εισχωρήσουν χωρίς διάρκεια στην ύλη και να φέρουν τα "πάνω κάτω" στους περισσότερους φυσικούς νόμους για μικρά χρονικά διαστήματα ...

Έχουν επιλέξει τις μεθόδους της αυτούπνωσης ή ύπνωσης κατ επιβολή , τις μεθόδους του διαλογισμού και των ναρκωτικών (φαρμακομαγεία) προκειμένου να εισχωρούν στα σώματα των ανθρώπων ... σε αυτό το σημείο ξεκαθαρίζω πως άλλο πράγμα η δαιμονοκαταληψία και άλλο η δαιμονοεπιρρόη ...
Σε κάθε μια απ αυτές τις περιπτώσεις θέλουν τον άνθρωπο με "θολωμένο μυαλό" , "μη συγκεντρωμένο" , "μη σκέψη" , " μη συνείδηση" , "χαλαρό και δεχτικό" μην ξεχνάμε πως ο διαλογισμός έχει σαν βάση τις αναπνευστικές ασκήσεις ... ρωτήστε οποιονδήποτε γιατρό να σας πει τι ακριβώς παθαίνει ο ανθρώπινος εγκέφαλός όταν υπάρχει υπεροξυγόνοση λόγω αναπνευστικών ασκήσεων ...
Επίσης μπορεί να υπάρχει δαιμονοεπιρροή κατά την διάρκεια του φυσικού ύπνου ... Σε κάθε περίπτωση δαιμονοεπιρροής απαιτήται ο άνθρωπινος εγκέφαλος να είναι "ευάλωτος" και όχι "με υπερσυνείδηση" όπως πολλοί υποστηρίζουν ...

τα αγαπημένα σπίτια των δαιμονίων είναι τα ψυχιατρεία ...

όπου υπαρχουν παρελθοντικές παρουσίες δαιμονίων , παρουσιάζονται πάντα παράξενα φαινόμενα απομαγνητισμού της γης ....

οι βουδιστές κάνουν "θαύματα" μέσω δαιμονοδίδακτων τεχνικών και περιμένουν τον λεγόμενο "ιδροχοικό Χριστό" (Αντίχρηστο)

πάντα η οποιαδήποτε επάφη με το κακό δημιουργεί στους ανθρώπους "τρομαχτικά συναισθήματα δέους" (φόβος = γνώση , τρόμος = άγνοια εννοώ πως γνωρίζουμε γιατί φοβόμαστε ... όταν δεν γνωρίζουμε έχουμε να κάνουμε με τρόμο ...) καθώς επίσης και "διαύγεια πνεύματος" , που είναι η νίκη και η επικράτηση του υπερεγώ (εγωισμού μας)
Αντιθέτως η οποιαδήποτε επαφή με το καλό δημιουργεί πάντα συναισθήματα "απόλυτης εξοικείωσης" σε τέτοιο βαθμό που νομίζουμε πως μιλάμε με τον ίδιο μας τον εαυτό ... επίσης συναισθήματα άγνοιας αλλά απόλυτης γαλήνης και ασφάλειας ...

Η αρχαία ελλάδα και αίγυπτος ήταν τα κέντρα των δαιμονικών διδαχών των αρχαίων χρόνων ... αργότερα εγκαταστάθηκαν στο θιβέτ ... επίσης πρέπει να πω πως έχω επισκευτεί το χωριό του θιβέτ και κρίνοντας με βάση την εξαθλίωση που είδα μόνο ότι ο θεός τους έχει "στραβώσει" θα μπορούσα να συμπεράνω , παρά από το ότι διακατέχονται από μεγάλο επίπεδο ταπεινότητας ...

Να είστε όλοι καλά

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και πάλι για τον χρόνο σας και μόνο ...

Edited by - 3spirit on 12/11/2007 19:45:57

Διάβασα με προσοχή τη δημοσίευσή σου, μια και δεν γνωρίζω, ούτε έχω ασχοληθεί με το χώρο τον οποίο περιγράφεις.

Δεν θα διαφωνήσω, ούτε θα συμφωνήσω μαζί σου γιατί ο χώρος αυτός μου είναι άγνωστος...

Θα εκφέρω, όμως, τη γνώμη μου, μια και η εξέλιξη και η γνώση επέρχεται πάντα από το γόνιμο και εποικοδομητικό διάλογο.

Στο Σύμπαν, στη γη... παντού... υπάρχουν τα δίπολα (θετικό +, αρνητικό -). Π.χ. ημέρα - νύχτα, ζεστό - κρύο, γλυκό - ξινό κ.λ.π. Για να υπάρχει, λοιπόν, ισορροπία, θα πρέπει να υπάρχουν και οι αντιθέσεις.

Αν υπάρχουν δαίμονες και αρνητικές οντότητες, τότε θα πρέπει να υπάρχουν Άγγελοι και θετικές οντότητες.

Πιστεύω, ότι αναφέρθηκες στη μία όψη του νομίσματος, παραβλέποντας την άλλη! Ίσως αυτοί οι "δαίμονες" με τους οποίους ήρθες σε επαφή, σκόπιμα σου απέκριψαν και την άλλη πλευρά και φρόντισαν να σε παραπληροφορήσουν, γιατί αυτή είναι και η δουλειά τους. Μέσα από την αγωνία και το φόβο που δημιουργούν στους ανθρώπους να ρουφούν τη ζωτική τους ενέργεια, σαν ένα είδος βαμπίρ, μια και αυτοί δεν τη διαθέτουν, αφού έχουν αποσκιρτιστει από τη Θεϊκή Ουσία και Ενέργεια.

Στη ζωή δε γίνεται τίποτα τυχαία... ίσως οι Άγγελοί σου και οι οδηγοί σου σε έφεραν κοντά μας... όχι για να αλλάξεις τις πεποιθήσεις σου αλλά για να ακούσεις και κάποιες άλλες απόψεις...

Σου εύχομαι ότι καλύτερο στην προσωπική σου αναζήτηση...

Ίσως έλαβες κάποιες αντιδράσεις από τους υπόλοιπους, όμως δεν υπήρχε κάποιος λόγος που προκλήθηκε αυτή η - ήπια ομολογουμένως - ένταση;
Κι εσύ δε μπήκες ελαφρώς "γκαζωμένος";

Εν πάσει περιπτώσει, ο κάθε άνθρωπος έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει αυτό που τον ωφελεί περισσότερο προκειμένου να εξελιχθεί συνειδησιακά.
Προσωπικά δεν συμφωνώ με αρκετές απόψεις που εκφράζεις αλλά είναι δικές σου οπότε δεν δικαιοδοτούμαι να επέμβω σ' αυτές.

In anticipation of my resurrection...

Κατ' αρχήν χαίρομαι που βρίσκεσαι πάλι μαζί μας και μάλιστα χειμμαρώδης!

Αναφέρεις κάποια πράγματα σχετικά με τη φύση, δράση και ιδιότητες των "δαιμόνων":

quote:

---

Τα δαιμόνια ΠΟΤΕ δεν σου παρουσιάζονται ως δαιμόνια ... Συνήθως παρουσιάζονται ως εκτοπλασματικές προβολές (σκιές) , ώστε να σε κάνουν να πιστέψεις πως έχεις εισχωρήσει στην αστρική διάσταση (κόσμο των ψυχών)... Επίσης πολύ συχνά σου παρουσιάζονται ως αρχαίες θεότητες ...

Έχουν τετραπέρατη επιστημονική γνώση , διότι το νήμα της ζωής τους υπάρχει προς εκατομυρίων ετών ... πολύ δίκαια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως θεότητες της σοφίας ... (σε αυτό το σημείο θέλω να δώσω ένα παράδειγμα ... Επί εβδομάδες ολόκληρες κάποτε ρωτούσα ένα συγκεκριμένο δαιμόνιο προκειμένου να μου απαντήσει σχετικά με το αν υπάρχει κάποια κοινή βάση , ή κάποιος κοινός νόμος που να διέπει και να συνδέει τα πάντα ... η απάντηση δεν άργησε να έρθει : ΠΑΝΜΕΤΡΟΝ ...) Τα συμπεράσματα τα αφήνω σε εσάς ...

Δεν γνωρίζουν το μέλλον , και για αυτόν ακριβώς τον λόγο καταφεύγουν σε χρόνιες στρατηγικές μεθοδεύσεις και σχέδια ...(κατά κάποιον τρόπο διακατέχονται από μια ανασφάλεια)

Έχουν την δυνατότητα να ψευτοθεραπεύουν χωρίς οι θεραπείες τους να έχουν διάρκεια .Μπορούν να εισχωρήσουν χωρίς διάρκεια στην ύλη και να φέρουν τα "πάνω κάτω" στους περισσότερους φυσικούς νόμους για μικρά χρονικά διαστήματα ...

Έχουν επιλέξει τις μεθόδους της αυτούπνωσης ή ύπνωσης κατ επιβολή , τις μεθόδους του διαλογισμού και των ναρκωτικών (φαρμακομαγεία) προκειμένου να εισχωρούν στα σώματα των ανθρώπων ... σε αυτό το σημείο ξεκαθαρίζω πως άλλο πράγμα η δαιμονοκαταληψία και άλλο η δαιμονοεπιρρόη ...
Σε κάθε μια απ αυτές τις περιπτώσεις θέλουν τον άνθρωπο με "θολωμένο μυαλό" , "μη συγκεντρωμένο" , "μη σκέψη" , " μη συνείδηση" , "χαλαρό και δεχτικό" μην ξεχνάμε πως ο διαλογισμός έχει σαν βάση τις αναπνευστικές ασκήσεις ... ρωτήστε οποιονδήποτε γιατρό να σας πει τι ακριβώς παθαίνει ο ανθρώπινος εγκέφαλός όταν υπάρχει υπεροξυγόνοση λόγω αναπνευστικών ασκήσεων ...
Επίσης μπορεί να υπάρχει δαιμονοεπιρροή κατά την διάρκεια του φυσικού ύπνου ... Σε κάθε περίπτωση δαιμονοεπιρροής απαιτήται ο άνθρωπινος εγκέφαλος να είναι "ευάλωτος" και όχι "με υπερσυνείδηση" όπως πολλοί υποστηρίζουν ...

τα αγαπημένα σπίτια των δαιμονίων είναι τα ψυχιατρεία ...

όπου υπαρχουν παρελθοντικές παρουσίες δαιμονίων , παρουσιάζονται πάντα παράξενα φαινόμενα απομαγνητισμού της γης ....

οι βουδιστές κάνουν "θαύματα" μέσω δαιμονοδίδακτων τεχνικών και περιμένουν τον λεγόμενο "ιδροχοικό Χριστό" (Αντίχρηστο)

πάντα η οποιαδήποτε επάφη με το κακό δημιουργεί στους ανθρώπους "τρομαχτικά συναισθήματα δέους" (φόβος = γνώση , τρόμος = άγνοια εννοώ πως γνωρίζουμε γιατί φοβόμαστε ... όταν δεν γνωρίζουμε έχουμε να κάνουμε με τρόμο ...) καθώς επίσης και "διαύγεια πνεύματος" , που είναι η νίκη και η επικράτηση του υπερεγώ (εγωισμού μας)
Αντιθέτως η οποιαδήποτε επαφή με το καλό δημιουργεί πάντα συναισθήματα "απόλυτης εξοικείωσης" σε τέτοιο βαθμό που νομίζουμε πως μιλάμε με τον ίδιο μας τον εαυτό ... επίσης συναισθήματα άγνοιας αλλά απόλυτης γαλήνης και ασφάλειας ...

Η αρχαία ελλάδα και αίγυπτος ήταν τα κέντρα των δαιμονικών διδαχών των αρχαίων χρόνων ... αργότερα εγκαταστάθηκαν στο θιβέτ ... επίσης πρέπει να πω πως έχω επισκευτεί το χωριό του θιβέτ και κρίνοντας με βάση την εξαθλίωση που είδα μόνο ότι ο θεός τους έχει "στραβώσει" θα μπορούσα να συμπεράνω , παρά από το ότι διακατέχονται από μεγάλο επίπεδο ταπεινότητας ...

---

Θέλω λοιπόν να σου επισημάνω τα εξής:

1. Τα εκτοπλάσματα δεν αποτελούν μορφοποίηση των "δαιμόνων" αλλά συμπύκνωμα του αιθερικού μας σώματος. Είναι αυτό το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα που αποτυπώνεται στην παλιά μέθοδο φωτογράφησης Κίρλιαν (κι όχι η αύρα που εσφαλμένα θεωρείται πως βλέπουμε, αυτή χρειάζεται άλλες μεθόδους εντοπισμού). Το συμπύκνωμα λοιπόν του αιθερικού μας σώματος είναι αυτό που αποτελεί το εκτόπλασμα και συνήθως εμφανίζεται υπό έντονες συναισθηματικές-εμπειρικές καταστάσεις όπως τα "δυνατά" τελετουργικά και οι seances. Η μορφοποίηση-υλοποίηση του αιθερικού μας σώματος, μας δίνει την εντύπωση πως αυτό που βλέπουμε είναι ένας δαίμονας ή ένα "φάσμα". Πολύ απλά αποτελεί δική μας "εκπόρευση", είναι όπως ανέφερα το αιθερικό μας σώμα. Το συναντάμε στην αρχαιότητα με πλήθος ονομάτων, με πιο πετυχημένη την αρχαιοελληνική ονομασία "Είδωλον", για το οποίο ο Μιχαήλ Ψελλός δίδασκε ότι αποτελεί τον πλαστικό ενδιάμεσο στον άνθρωπο ανάμεσα στο σώμα και στο πνεύμα του. Οικείον πνεύμα, αιθερικό διπλό κατά την Blavatsky, ορατή σκιά, σκιώδη άνθρωπο, ανθρωπάριο των φιλοσόφων, αγαθοδαίμονα (επίσης αρχαιοελληνικής προέλευσης), Αντέχ του Παράκελσου, φασματικό φως της φύσης, προφητικό Είναι του ανθρώπου κλπ., είναι μερικά από τα πολλά ονόματα που του έχουν αποδώσει, χρήσιμα όμως γιατί το καθένα από αυτά τελικά υποδηλώνει και μια από τις πολλές και διαφορετικές ιδιότητές του.

2. Είναι σαφές πως η έννοια και υπόσταση των δαιμόνων σχετίζεται άμεσα με το θρησκειολογικό-μεταφυσικό υπόβαθρο του καθενός. Ένας χριστιανός, ταυτισμένος με το χριστιανικό δόγμα που ιστορικά προήλθε από ένα μίγμα μανιχαϊστικών, ζωροαστρικών και κυρίως ιουδαϊκών κοσμοαντιλήψεων, θα ερμηνεύσει τα δαιμόνια ως αυθύπαρκτες οντότητες άλλων διαστάσεων που μέσω ειδικών τελετουργικών δύναται να "εισέλθουν" στον δικό μας κόσμο. Αν όμως φίλε μου όπως αναφέρεις έχεις κάποια γνώση περί τελετουργικών επικλήσεων, πιστεύω θα συμφωνήσεις πως όλες οι "γνωστές" τεχνικές (βλ. Γριμμόρια και άλλα εγχειρίδια), έχουν ένα κοινό παράγοντα: ΟΙ ΕΠΙΚΛΗΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ. ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΚΠΟΡΕΥΣΕΙΣ. Αυτό είναι μία πάγια βάση στην τελετουργική μαγεία αλλά και στη Νεοπλατωνική "θεουργία".

Πραγματικά δεν αμφιβάλλω για το ότι όπως ισχυρίζεσαι έχεις καλέσει κάποια δαιμόνια. Αν όμως θέλουμε να μιλάμε σε κάποια σωστή βάση, ας μην παραπληροφορούμε περί φύσεως δαιμόνων. Αυτό που αναφέρω δεν χρειάζεται να το έχεις κάνει πράξη για να το γνωρίζεις. Πραγματικά, από την αρχαιότητα έως και τώρα (και ιδίως προ τεσσαρακονταετίας), η ανάλυση της φύσης των δαιμόνων ήταν επισταμένη και συνδέθηκε αμιγώς με την "εκ των έσω" προέλευση των δαιμόνων.

3. Μου κάνει εντύπωση που παρόλο του ότι όπως αναφέρεις οι επικλλήσεις κάποτε ήταν η καθημερινότητά σου, "γύρισες" από αυτή την κατάσταση και παραιτήθηκες. Είναι δεδομένο πως η τελετουργική μαγεία είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Γίνεται τρόπος ζωής και όχι μία ενασχόληση που αποτελεί πρόσκαιρο καπρίτσιο ή γέννημα περιέργειας. Αν κάποιος ασχοληθεί με επιτυχία με την επικλητική μαγεία, είναι σίγουρο πως δεν θα γυρίσει πίσω. Άλλωστε, το να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο με επιτυχία, σημαίνει πως αποτελούσε εσωτερική ανάγκη (που ποτέ δεν θα ικανοποιηθεί).

Επίσης, δίνεις κάποιες υπεραπλουστευμένες ιδιότητες στα δαιμόνια, ιδιότητες που δεν ταυτίζονται με όσα περιγράφουν τα σχετικά εγχειρίδια ή οι "μέτρ" του είδους. Από εμένα μία πρόταση: Δεν θα ήταν άστοχο να εξετάσεις τις ψυχικές αιτίες των φαινομένων που μας περιγράφεις πως έζησες. Σου το αναφέρω αυτό γιατί η δική σου προσέγγιση στην επικλητική μαγεία δεν ταυτίζεται με τίποτα από τα γνωστά τελετουργικά δρώμενα.

4. Σχετικά με την "δαιμονικαταληψία" και τη "δαιμονοεπιρροή", σε παραπέμπω στα ανωτέρω γραφόμενά μου. Όλα όσα αναφέρεις σχετίζονται άμεσα και αμιγώς με "εσώτερες εκπορεύσεις". Ακόμα και τότε που ο master του είδους Aleister Crowley επικαλέστηκε στην έρημο τον δαίμονα Chorozon και θέλησε να τον υλοποιήσει με ενσωμάτωση στο δικό του σώμα, ως γνωστόν το τελετουργικό αποτελούσε μία εξαιρετικά έντονη τεχνική ανάδυσης μιας εσώτερης ύπαρξης. Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν πως εξώτερες οντότητες ΔΕΝ υπάρχουν. Άλλωστε ο εσωτερικός μας κόσμος είναι τόσο πλούσιος και χαώδης που πίστεψέ με, δεν έχουμε ανάγκη κανενός κακοδαίμονα ή αγαθοδαίμονα.

5. Απορώ γιατί καταδικάζεις τόσο απαίδευτα τον διαλογισμό και τις αναπνευστικές ασκήσεις. Ο διαλογισμός ως πρωταρχικό στάδιο μίας ευρύτερης ενασχόλησης με τον εσώτερο εαυτό μας, αποτελεί μακραίωνο και δοκιμασμένο μέσο προς την πνευματική ανέλιξη. Γιατί πρέπει να δαιμονοποιούμε τα πάντα και να βλέπουμε παντού κάτι κακό;

6. Η αναφορά σου στους "δαιμονόπληκτους" Βουδιστές με βάζει σε σκέψεις... Επίσης η σύνδεση που κάνεις μεταξύ Βουδισμού και Υδροχοϊκού Χριστού είναι λίγο περίεργη. Χρειάζεται περισσότερη ανάλυση. Παράλληλα, ο "αντίχριστος" στον οποίο αναφέρεσαι, αποτελεί σόφισμα του νεότερου χριστιανισμού, καθώς κατά την αμιγώς πρωτοχριστιανική θεώρηση, είναι ανύπαρκτο πρόσωπο. Πουθενά στη βίβλο ολόκληρη δεν αναφέρεται ο τίτλος "αντίχριστος".

7. Σχετικά με την αρχαία Ελλάδα και την αρχαία Αίγυπτο, ακόμη κι ένας μέτριος ερευνητής, έστω του "καναπέ", γνωρίζει πως απετέλεσαν σοβαρότατες κοιτίδες πνευματικής ανάπτυξης. Ουδέποτε στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρξε δαιμονολατρεία όπως την εκφράζεις. Ειδικά οι αρχαίοι Έλληνες, ποτέ δεν ταύτισαν μία "οντότητα"-θεό με την προσωποποίηση του κακού, όπως επίσης δεν υπήρχε καμία απόλυτα "καλή" θεότητα. Για την ακρίβεια, κάθε αρχαιοελληνικός θεός ήτο και καλός και κακός.

Επειδή είμαι αρκετά "ευαίσθητος" ως προς την ορθή προσέγγιση της αρχαιοελληνικής κοσμοθεωρίας, θέλω να θυμίσω πως ο αρχαιοελληνικός όρος "δαίμων" που αργότερα "δαιμονοποιήθηκε" και εκφυλλίστηκε σε κάτι κακοπροαίρετο, αποτελούσε κατά την αρχαιότητα ένα ενδιάμεσο στάδιο στην εξελικτική κατάσταση της πνευματικότητας-θέωσης του ανθρώπου, ο οποίος μέσω "άθλων", από το στάδιο του Ανθρώπου έφτανε στο στάδιο του "Θεού". Ο όρος "Δαίμων" προέρχεται από τη λέξη "Δαήμων" που στην αρχαία Ελλάδα σήμαινε "ο σοφός", "αυτός που γνωρίζει πολλά".
Συγκεκριμένα, τα εξελικτικά στάδια ήταν τα εξής: Άνθρωπος -> Ήρωας -> Δαίμων -> Ημίθεος -> Θεός.

8. Η εξαθλίωση και η "πνευματική καχεξία" που είδες στο Θιβέτ (πραγματικά σε ζηλεύω που αξιώθηκες να πας εκεί), δεν οφείλεται σε υποχθόνιες ή εξωχθόνιες δαιμονικές επιρροές αλλά στον ισοπεδωτικό εκμοντερνισμό και καλοσχεδιασμένο δυτικοφερή εκπολιτισμό της Λάσα, θέμα που έχει εγείρει και ο ίδιος ο Δαλάϊ Λάμα ως άμεσο κίνδυνο για τη διάσωση των Βουδιστικών παραδόσεων και αξιών. Προσωπικά δεν με "αγγίζει" ιδιαίτερα ο ανατολικός μυστικισμός, πλην όμως τον σέβομαι απόλυτα και καλό θα ήταν να βλέπουμε και λίγο πιο πίσω από τα γεγονότα, πολλώ δε ΝΑ ΜΗΝ ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

Αυτά προς το παρόν φίλε μου

R + C
I n v o k e O f t e n

quote:

---

Unseen
Ο Συνέσιος ο Κυρηναίος (370-430 μΧ), επίσκοπος Πτολεμαΐδας, μαθητής της Υπατίας (αγίας Αικατερίνης), κύριας εκπροσώπου της Νεοπλατωνικής Σχολής Αλεξανδρείας, βλέπω σε διάφορες πηγές μου ότι πίστευε στην προΰπαρξη των ψυχών. Βρίσκω ένα απόσπασμα που αποδίδεται σε αυτόν, ότι «η ψυχή έρχεται στη γη και κατοικεί μέσα στο σώμα κάποιου ζώου όπως κάποιος από μας μπαίνει σε ένα πλοίο για να ταξιδέψει. Με τον ίδιο τρόπο η ψυχή κατοικεί και σε σώματα ανθρώπων»
Ο Χαλκίδιος ο Αστρονόμος, νεοπλατωνικός φιλόσοφος και γραμματικός του 3ου και 4ου αιώνα μΧ, ο οποίος μετέφρασε στα λατινικά και σχολίασε τον «Τίμαιο» του Πλάτωνα, έλεγε ότι «οι ψυχές που δεν κατόρθωσαν σε μια τους ενσάρκωση να αποκτήσουν τη θέωση, έρχονται και ξανάρχονται μέσα σε διάφορα ανθρώπινα σώματα μέχρι να την αποκτήσουν»

---

Με τα παραπάνω φίλε/η Unseen , από ότι έχω συζητήσει συμφωνεί και μια οικογενειακή φίλη μου αστρολόγος , η οποία ασχολείται και με τις αναδρομές , οι οποίες κατά την άποψή της είναι μία ένδειξη για τις μετενσαρκώσεις .
Όμως όπως μου είχε πει , δεν είναι όλες οι αναδρομές επιτυχημένες , γιατί αρκετοί άνθρωποι μέσα στην ύπνωσή τους αντί για προηγούμενες ζωές , εξωτερικεύουν το υποσυνείδητό τους και αυτό που θα επιθυμούσαν να είναι . Έτσι έχουμε το φαινόμενο να υπάρχουν πολλές μετενσαρκώσεις του Μ. Ναπολέοντα , της Νεφερτίτι , της Μαρίας Αντουανέτας , του Μ. Αλεξάνδρου , και πολλών άλλων διασήμων της ιστορίας .

Καταρχάς πρέπει να σου πω πως αυτό είναι το τελευταίο μύνημα που λαμβάνεις απο εμένα ... όταν το post του μυνήματος ολοκληρωθεί , το url του esoterica θα σβηστεί από τα favorites μου διότι δεν πρόκειται να το ξαναεπισκεφτώ ποτέ ... ότι και να γράψεις ως απάντηση σε αυτό το μήνυμα , θα είναι κρίμα γιατί απλά θα είναι ένα μήνυμα χωρίς παραλήπτη ...

Δεν θα μπώ στην διαδικασία να σου απαντήσω επεξηγηματικά στο κάθε τι που λες , διότι οι γνώσεις σου σχετικά με την "μαγεία" εκτός από το ότι είναι ελλειπέστατες , βασίζονται μόνο σε θεωρητικό επίπεδο ...(Μακάρι οι δικιές μου γνώσεις σχετικά με την "μαγεία" να βρισκόντουσαν στο ίδιο ακριβώς επίπεδο με το δικό σου και στο λέω αυτό με απόλυτη ειλικρίνεια.Μακάρι χίλιες φορές να στηριζόντουσαν στην αμφιβολία και να ήταν "αναπλάσιμες" , παρά στο επίπεδο που βρίσκονται τώρα όπου για εμένα δεν υπάρχει γυρισμός και ίσως και σωτηρία ...)

Μπορώ πολύ εύκολα να καταρρίψω κάθε σου "θεωρητική" αντίληψη σχετικά με το από που "πηγάζουν" τα δαιμόνια απλά και μόνο περιγράφοντας σου την "μετάλλαξη της εξωτερικής εμφάνισης των δαιμονίων" όταν "έπεσαν οι μάσκες..." ("Οι μάσκες έπεσαν" όταν αποτραβήχτηκα και τα απαρνήθηκα ...), καθώς επίσης και με ποιούς τρόπους δεχόμουν συνεχώς σωματικές επιθέσεις άκρως μαινόμενες , κάθως επίσης και πως κατέληξα εδώ σώος και σου μιλάω αυτήν την στιγμή ... (όμως δεν θα το κάνω)

Εσύ με την σειρά σου θα μπορούσες να με χαρακτήριζες άλλον ένα "Alister Crowly" (διότι αν κρίνω απ τα λεγόμενα τους πως ήμουν τάχα ο εκλεχτός αν συνέχιζα ίσως και να γινόμουν) , ή απλά άλλον έναν τρελλό ... (έχεις το δικαίωμα να πιστεύεις ότι θές)

Σχετικά με την αρχαία Ελλάδα θα πρέπει να σου πώ πως είμαι περίφανος που είμαι Έλληνας ...
Οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν ο λαός με τις "βαθύτερες θρησκευτικές αναζητήσεις" σε σχέση με όλους τους άλλους λαούς ...
Ήταν δαιμονολάτρες συνηδειτά ή ασυνείδητα αλλά ήταν δικαιολογημένοι διότι δεν είχαν γνωρίσει τον πραγματικό θεό ...
Ο Χριστός κατέβηκε στην γη και ξεκαθάρισε τα πάντα περί ειδωλολατρείας παγανισμού και δαιμονολατρείας

Δυστηχώς σήμερα έχουμε την αναβίωση των περισσοτέρων διδασκαλιών που απαγόρευσε ο Χριστός με "διαφορετικά εκφρασμένους τρόπους"

Εγώ μπορεί να "δαιμονοποιώ" τα περισσότερα όπως λες και εσύ από την άλλη "απενοχοποιείς" τα πάντα ... πράγμα που δεν μου προξενεί καθόλου εντύπωση , μιας και αυτή είναι η σημερινή "τάξη" των πραγμάτων ...

κάτι τελευταίο προς karma

quote:

---

Σου εύχομαι ότι καλύτερο στην προσωπική σου αναζήτηση ...

---

την ευχή αυτή δεν μπορώ να την δεχτώ και στην επιστρέφω ...
όχι άλλες τέτοιου είδους αναζητήσεις για εμένα ... αυτό που έπρεπε να "δω" και όχι να "βρω" τελικά το "είδα" ...

Μολονότι τα περί δαιμόνων μας βγάζουν από την ουσία του θέματος, θα ακολουθήσω κι εγώ αυτό το νήμα για ένα ποστ, μιλώντας και από προσωπική εμπειρία και από αναγνώσματα (κυρίως Dion Fortune).

Νομίζω ότι η αλήθεια περί όσων περιέγραψε ο 3spirit και σχολίασε ο Trithemius είναι κάπου στη μέση.

Όσοι έχουν ασχοληθεί με αστρικά ταξίδια ή με κάποιου είδους επικοινωνία με την άλλη πλευρά του πέπλου (π.χ. channeling) είτε για διείσδυση στα ακασικά είτε για άλλους λόγους, μπορούν να πιστοποιήσουν ότι το αστρικό πεδίο βρίθει από τους αποκαλούμενους "γόητες" ή "γητευτές", οντότητες (θα εξηγήσω αμέσως μετά τι εννοώ λέγοντας "οντότητες") οι οποίες κλέβουν ενέργεια από αυτούς που τις συναντούν, προσπαθώντας να απορροφήσουν την προσοχή τους μέσω του φόβου ή μέσω του σεβασμού και του ενδιαφέροντος που του εγείρουν.

Με απλά λόγια, αν θέλει κάποιος να επικοινωνήσει με μια αγγελική οντότητα ή με μια θεϊκή οντότητα και για τον λόγο αυτό επιχειρήσει ένα αστρικό ταξίδι, είναι βέβαιο ότι θα συναντήσει έναν γόητα που θα έχει την επιθυμητή από τον επιχειρούντα το ταξίδι εμφάνιση και θα προσπαθήσει να του απορροφήσει ενέργεια για να τραφεί, μέσα από συναισθήματα που, επειδή τα έχω βιώσει, είναι όπως ακριβώς τα περιγράφει ο 3spirit. Άλλοτε οι γόητες εμφανίζονται ως δαίμονες και τρέφονται με τον φόβο που εγείρουν, ωστόσο το σημαντικό στοιχείο είναι πάντα ότι βλέπει κανείς αυτό που κατισχύει στο ασυνείδητό του.

Τι είναι όμως αυτές οι οντότητες; Λένε οι ειδικοί (Fortune) ότι γεννιούνται με δύο τρόπους. Είναι "κελύφη" (οικεία πνεύματα, αιθερικά, σκιώδεις άνθρωποι κτλ, όπως ακριβώς τα περιέγραψε ο Trithemius) που ενδυναμώθηκαν από τη δραστηριότητα του ατόμου από τα οποία εκπορεύτηκαν εκτοπλασματικά τόσο πολύ ώστε να αποκτήσουν στοιχειώδη ευφυΐα και αυθυπαρξία. Ειδάλλως είναι εγρηγορότα, δηλ. κελύφη συλλογικών ενεργειακών προσπαθειών, τα οποία δεν διαλύθηκαν ενεργειακά από τα μέλη που τα συνθέτουν, είναι δυνατότερα από τα ατομικά κελύφη και αποκτούν γρηγορότερα ευφυΐα και αυθυπαρξία. Και φυσικά έχουν αναπτυχθεί τεχνικές για να μπορέσει κάποιος να τα φέρει υπό τον έλεγχό του.

Όλα αυτά λοιπόν είναι επομένως ανθρώπινες εκπορεύσεις (όπως λέει ο Trithemius) που όμως στην πορεία απέκτησαν αυθυπαρξία (όπως λέει ο 3spirit) ΟΜΩΣ το τι τα έλκει κοντά σε κάποιον ακατάλυτα είναι η ομοιότητα, κάποιο σημείο συντονισμού μεταξύ υποκειμένου και οντότητας.

Σχετικά με την ετυμολογία της λέξης "δαίμων", ο Trithemius έχει απόλυτο δίκαιο και προσωπικά θα έλεγα σε όσους ενδιαφέρονται να ασχοληθούν πιο ουσιαστικά με το πεδίο να διαβάσουν το έργο "Κρατύλος ή περί ορθότητας των ονομάτων" του Πλάτωνα.

Θέλω επίσης να συγχαρώ για τη στάση σας όλους, elo, nst, Dying Incubus, karma, Trithemius και γενικά όλους όσους κρατούν το επίπεδο που έχουμε συνηθίσει σε αυτό το τόπικ.

Αγαπητέ Sesostris, χαίρομαι που σε βλέπω εδώ και θέλω να σε καλωσορίσω. Το γνωρίζω αυτό που μας γράφεις, τα ίδια μας λέει και η karma που είναι επίσης αστρολόγος και μάλιστα πολύ γνωστή στο ευρύ κοινό. Είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε στο τόπικ και άλλες απόψεις, ωστόσο, όπως του Trithemius, ο οποίος αποδίδει τα αποτελέσματα των αναδρομών σε συντονισμό με τα ακασικά αρχεία ή εμένα της ίδιας, που παρουσίασα την προσωπική μου ερμηνεία με αφετηρία τη διδασκαλία του Sri Aurobindo.

Και κλείνω εδώ την παρένθεση, για να επιστρέψω στο βασικό μας θέμα.

Πρόκειται για μια αρχαία μυστηριακή θρησκευτική κίνηση, η οποία εμφανίστηκε τον 6ο αι. π.Χ., αρχικά στη Θράκη και σύντομα διαδόθηκε σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο και στις αποικίες της Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας.

Η ιδεολογία των Ορφικών στηρίζεται στον εξής μύθο: οι Τιτάνες είχαν κατασπαράξει και καταβροχθίσει το παιδί-θεό Διόνυσο (ο οποίος, στα ορφικά κείμενα, ονομάζεται Ζαγρεύς) και γι’ αυτό τους το έγκλημα κεραυνοβολήθηκαν από τον Δία. Από τις στάχτες τους γεννήθηκε η ανθρωπότητα, η οποία, για τον λόγο αυτό, αποτελείται από μια τιτανική (δηλ. ακάθαρτη) και μία θεία φύση.

Το βασικό σημείο της συγκεκριμένης φιλοσοφίας είναι ότι οι Ορφικοί αναγνωρίζουν ως πραγματική φύση του ανθρώπου, την ψυχή του, την οποία διαχωρίζουν από το σώμα. Και στο σημείο αυτό βλέπουμε μεγάλη διαφορά με τον Χριστιανισμό, που θεωρεί τον άνθρωπο άρρηκτη ψυχοσωματική ενότητα.* Το σώμα (εκ της λέξης «σήμα», δηλ. τάφος) κατά τους Ορφικούς γίνεται περιέκτης της ψυχής λόγω του νόμου της Ανάγκης (της φθοράς, του πόνου, κτλ.) και μολονότι είναι η φυλακή της, είναι και ο τρόπος για την ελευθερία της.

Γιατί, τι είναι αυτό που δένει την αθάνατη ψυχή με το σώμα; Οι Ορφικοί έλεγαν ότι προφανώς είναι η τιμωρία για κάποιο παλιότερο αμάρτημα, εισάγοντας έτσι την έννοια της μετενσάρκωσης. Λαμβάνοντας σώμα, η ψυχή μπορεί έτσι να εκτίσει την ποινή της και να απελευθερωθεί – εκτός αν υποπέσει σε κάποιο αμάρτημα, οπότε αναγκάζεται να εισέλθει σε νέο σώμα, μετά τον θάνατο του προηγούμενου.

Ο ορφισμός συνδεόταν επίσης με την άσκηση ενός τρόπου ζωής ο οποίος έθετε στόχο τον καθαρμό της ψυχής από τους ηθικούς ρύπους, με την αποχή από την κρεοφαγία, και άλλες πρακτικές.

Ευχαριστώ πολύ.
Unseen

* Ο Χριστιανισμός βασίζεται για τη θεώρηση αυτή στο εδάφιο της Γένεσης που μιλάει για την εμφύσηση του Πνεύματος στο πρόσωπο του Αδάμ, λέγοντας ότι για να θεωρείται πρόσωπο, είχε ήδη οντότητα κι ας ήταν μόνο πηλός, ύλη, σε εκείνο το στάδιο, προτού δηλ. ο Θεός του εμφυσήσει πνεύμα και ψυχή.

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Από αυτά που εγραψε η αγαπητη Unseen, μιας και προσωπικα δεν διαβασα τα βιβλια που αναφερεi, μα σε καποια περιοδο της ζωης, κατι λιγα ειδα απο αυτα, ερωτω….

Αν οι (οντοτητες) όπως τις περιεγραψε, (αγγελικες είναι η δαιμονικες), δημιουργουνται από τη σκεψη, (που είναι ενεργεια) (προσωπικη/συλλογικη), γιατι και οι αρχαγγελοι, οι αγγελοι και οι αγιοι, να μην δημιουργουνται το ιδιο?

Θελω να πω φιλοι, πως αν περιορισθουμε σε ότι ονομαζουμαι κακο, και του αποδιδουμε ιδιοτητες (χανουμε ενεργεια) ενω ότι αποκαλουμε καλο (οτι κερδιζουμε ενεργεια), αυτοματα γεννιουνται ορισμενες ερωτησεις.

Το Μισος είναι θεμα ενεργειας?

Η Μετεμψυχωση είναι θεμα ενεργειας?

Το Καρμα είναι θεμα ενεργειας?

Διαβολοι και οντοτητες είναι θεμα ενεργειας?

Αγιοι και Παναγιοι, είναι θεμα ενεργειας?

Αν όλα αυτά, ανηκουν στον ιδιο χυλο, μα διαφερουν ποιοτικα/ποσοτικα, είναι σαν να λεμε, λιβανι, καφεδακι, συνεμαδακι, γκομενιτσα…τι αλλαζει?

Κινηση αισθησεων δεν είναι?

Oλα λοιπον είναι θεμα ενεργειας?

Η πραγματικα κατι συμβαινει, όταν δεν ανηκουμε... σε αυτό το χυλο?

1. Το να αποφασίσει κάποιος να παραμείνει σε ένα φόρουμ, γίνεται γιατί κερδίζει κάτι από την όλη συμμετοχή του σε αυτό. Με απλά λόγια, το πνευματικό ισοζύγιο είναι θετικό. Αν μένουμε σε ένα φόρουμ μόνον αν κι εφόσον οι άλλοι συμφωνούν απαίδευτα μαζί μας, τότε είμαστε πολύ μακριά από τη φιλοσοφία της ενεργούς συμμετοχής.

2. Σχετικά με την μαγεία, ξαναλέω πως δεν αμφιβάλλω για τις ενασχολήσεις σου. Πάραυτα δεν σε ζηλεύω γιατί (και) η μαγεία αποτελεί μία εντελώς προσωπική πνευματική ενασχόληση με παραλλαγές τόσες όσοι και οι τελετουργοί! Κατά συνέπεια, η δική σου ενασχόληση δεν ομοιάζει με κανενός άλλου. Πάραυτα, ο τρόπος που ευκόλως αναλύεις μακροχρόνιες συζητήσεις με άλλες "οντότητες" απέχει μακράν από αυτά που έχουμε πληροφορηθεί από όσους πραγματικά έχουν εντρυφήσει στο θέμα. Μην ξεχνάς πως υπάρχουν τελετουργικά που για να πετύχουν χρειάζονται 6μηνη αποχή από κοινωνικές συναναστροφές και λοιπές καθημερινές ενασχολήσεις. Η επιτυχής επίκληση είναι κάτι δύσκολο να επιτευχθεί αλλά εσύ μας το παρουσιάζεις ως απλή καθημερινότητα και ευκολοχώνευτο σαν πρωϊνό! Εκεί ακριβώς ενίσταμαι και σε προτρέπω να ψάξεις και για άλλες αιτίες σε όσα περιγράφεις. Να σημειώσω επίσης πως όντως τα εγρηγορότα που αναφέρει η φίλη Unseen είναι σημαντικότατος παράγοντας σε υλοποιήσεις τέτοιων "οντοτήτων".

3. Σχετικά με τις αναλύσεις σου περί φύσεως δαιμόνων, πραγματικά η βοήθειά σου θα ήταν χρήσιμη, στο άλλο σχετικό θέμα όπου συζητάμε τέτοια πράγματα...

4. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν θρησκευτικές αλλά μεταφυσικές αναζητήσεις. Ο χρωματισμός των αναζητήσεών τους με τον όρο "θρησκεία" παραπέμπει σε συλλογική και καθολική προσέγγιση τέτοιων θεμάτων, κάτι που ως γνωστόν ουδέποτε ίσχυσε στην αρχαία Ελλάδα. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο ανέφερα πως οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν θρησκεία αλλά κοσμοθεωρία ή καλύτερα κοσμοθέαση.

5. Έγραψα πριν πως είμαι εξαιρετικά ευαίσθητος στα όσα έχουν να κάνουν με τους προγόνους μας. Έτσι λοιπόν κι εδώ, το να κατηγορείς χωρίς καμία βάση έναν πνευματικότατο λαό περί δαιμονολατρείας και μάλιστα ακόμα και ασυνείδητης, είναι τουλάχιστον μικρότητα. Σου επαναλαμβάνω και πάλι πως ΟΥΔΕΠΟΤΕ οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κάποιον εκπρόσωπο του καλού ή του κακού. Επίσης ΟΥΔΕΠΟΤΕ οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ειδωλολάτρες, καθώς τα αγάλματα που έφτιαχναν δεν λάτρευαν το μάρμαρο ή το ξύλο γιατί απλά αποτελούσαν ΤΙΜΗ προς τον αντίστοιχο θεό, τον οποίο "λάτρευαν" νοητά. Δεν είναι κακό να διαβάσεις μόνος σου κάτι περί αρχαιοελληνικής προσέγγισης στο ζήτημα του θείου. Πάντως αν θέλουμε να μιλήσουμε για ειδωλολατρία, ξέρεις καλά πως όντως υπάρχει ακόμη και σήμερα και λέγεται χριστιανισμός. Αν και οι αποδείξεις πρί αυτού είναι πολλές και γνωστές, το κλείνω εδώ γιατί ήδη έχω βγει όχι απλά εκτός θέματος αλλά εκτός site

6. Ο Ιησούς, ουδέποτε απαγόρεψε κάποια πνευματική ιδέα, πολλώ δε τις μεταφυσικές ανησυχίες κάποιων. Σέβομαι το τι πιστεύεις αλλά θα σε παρακαλούσα να καταλάβεις πως ο χριστιανισμός (ή καλύτερα οι διδαχές του Ιησού, γιατί άλλο τι δίδασκε ο Ιησούς και άλλο τι διδάσκει ο χριστιανισμός...) ούτε πανάκεια είναι, ούτε δικαιούται να αξιώσει πως κατέχει τη μοναδική επί γης αλήθεια. Να θυμάσαι πως όπως τα χρώματα του ουράνιου τόξου έχουν κοινή αρχή και κοινό τέλος και απλά αποτελούν τμήματα ενός συλλογικού φωτός, έτσι και τα δόγματα, οι θρησκείες και τα διάφορα πνευματικά συστήματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά δρόμοι που οδηγούν στον ίδιο προορισμό. Είναι δικαίωμά σου να διαλέξεις το χρώμα/δρόμο που σου ταιριάζει, δεν έχεις όμως κανένα δικαίωμα ούτε να επιβάλλεις τη δική σου δοξασία έναντι των άλλων, ούτε φυσικά να χλευάζεις ή να υποβιβάζες κάθε αλλότρια εκδοχή μεταφυσικής έκφρασης.

Είναι σύνηθες φαινόμενο (τουλάχιστον στην Ελλάδα) να ερχόμαστε αντιμέτωποι με την υπεροψία της πλειοψηφικής θρησκείας, όμως όπως και το σύνταγμα επιβάλλει, ο καθείς είναι ελεύθερος να πιστεύει όπου, όπως και αν θέλει. Αν κάτι έρχεται σε απόλυτη συμφωνία με τα δικά σου πιστεύω, μην είσαι και τόσο σίγουρος πως θα βρει βάση και στα πιστεύω όλων των μεταφυσικά ενεργών ανθρώπων. Αυτή είναι μία καθολική αλήθεια που όλοι πρέπει να την κατανοήσουν και να τη σεβαστούν, αν φυσικά μιλάμε για έμπρακτη δημοκρατία...

7. Όσο για την δική μου στάση του να "απενοχοποιώ" τα πάντα, μάλλον μπερδεύεις την απόλυτη ελευθερία της σκέψης με άλλον έναν εχθρό της εκκλησίας. Δεν θέλω να ψάξω τέτοιου είδους συνδέσεις. Απλά να θυμάσαι πως αν, τουλάχιστον για τις μεταφυσικές ανησυχίες μας, είμαστε δέκτες πολλών και διαφορετικών ερμηνειών και ερεθισμάτων και όλα αυτά συνεπικουρούνται από την πλήρη ελευθερία σκέψης και αποφάσεων, πραγματικά η πνευματικότητα όλων θα εκτιναχθεί σε πρωτόγνωρα ύψη γιατί για πρώτη φορά οι άνθρωποι θα γνωρίσουν τον εαυτό τους γιατί θα μάθουν να σκέφτονται οι ίδιοι για τον εαυτό τους, θα έχουν οι ίδιοι την ευθύνη των πνευματικών-μεταφυσικών τους επιλογών και δεν θα τρώνε έτοιμη και προκατασκευασμένη τροφή. Αυτό το τελευταίο πηγάζει από την ανασφάλειά μας για τα μεταφυσικά ζητήματα, από τον άμεσο κίνδυνο του κοινωνικού αποκλεισμού αν δεν ανήκουμε στη μάζα και από τον εφησυχασμό για τα μέλλοντα αφού άλλοι αποφασίζουν για εμάς αλλά τελικά συνιστά ξεκάθαρη πνευματική οκνηρία με καταστροφικές συνέπειες. Είναι μεγάλη ευθύνη να αποφασίζεις εσύ ο ίδιος για το πως θα χαράξεις το δρόμο προς την πνευματική αναζήτηση, γι' αυτό και καθόλου δημοφιλές

8. Κάτι τελευταίο. Αν παρ' όλες τις άσχημες εξελίξεις στις εν λόγω ενασχολήσεις σου, αναφέρεις πως τελικά παραιτείσαι από κάθε είδους πνευματική αναζήτηση, κατ' εμέ δείχνει πως τελικά ποτέ δεν είχες μέσα σου αυτόν τον "ανεκπλήρωτο έρωτα", το "πνευματικό παιδί" που αιωνίως θα πεινά και ποτέ δεν θα χορταίνει. Κι όμως κάτι δεν με πείθει πως σ' εσένα είναι έτσι τα πράγματα. Πράγματι η πνευματική αναζήτηση δεν έχει τέλος. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως έφτασε στην Ιθάκη. Αν λοιπόν μέχρι τώρα διάλεξες έναν λάθος δρόμο, το ότι το κατανόησες είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα προς μια νέα αρχή. Μου δίνεις την εντύπωση πως γενικότερα είσαι απογοητευμένος και πως αυτές είναι οι τελευταίες σου μέρες στην εσωτερική αναζήτηση, αλλά εγώ θα σε προέτρεπα να τις δεις ως τις πρώτες μέρες της υπόλοιπης πνευματικής ζωής σου. Έχεις τόσα πολλά ακόμα να κάνεις, τόσα πολλά να δεις, τόσα πολλά να συζητήσεις με άλλα "ψώνια" της εσωτερικής αναζήτησης όπως όλοι μας εδώ μέσα αλλά και έξω από αυτό το φόρουμ. Η πορεία σου στη μεταφυσική τελειώνει όταν κλείσεις για πάντα τα μάτια σου αλλά ακόμα δεν ήρθε αυτή η ώρα. Γι' αυτό κάθησε με ηρεμία, μίλα με τον εαυτό σου για το τι τελικά αγγίζει πραγματικά και ενστικτωδώς την καρδιά σου και πορεύσου σε αυτόν τον δρόμο. Είτε λέγεται χριστιανισμός, είτε μαγεία, είτε απλή φιλοσοφία, είτε θεουργία, είτε κάτι άλλο, πάντα να θυμάσαι πως απλά διαλέγεις με σιγουριά ένα από τα πολλά χρώματα/δρόμους του ουράνιου τόξου που θα σε οδηγήσει από τη γη στον ουρανό, από τη σφαίρα του Malkuth στη σφαίρα του Kether. Καλή πορεία φίλε!

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Ας επιστρέψουμε τώρα στο (πραγματικό) θέμα μας...

Σχετικά με τις αναδρομές, οι "οπαδοί" της μετενσάρκωσης θεωρούν πως η ειδοποιός διαφορά μεταξύ πραγματικής αναδρομής (άρα απόδειξης μετενσάρκωσης) και απλής πληροφορίας από τα ακασικά αρχεία, είναι το γεγονός πως σε μία αναδρομή συνυπάρχει η πληροφορία με το έντονο συναίσθημα. Αντίθετα, μία απλή πληροφορία από το ακασικό πεδίο δεν περιέχει συναίσθημα. Και ερωτώ: γιατί να μην καταχωρούνται και τα συναισθήματά μας στο ακασικό πεδίο; Αν κάποιος πριν 3.000 χρόνια είδε τον αδελφό του να πνίγεται, τότε στο ακασικό πεδίο αποτυπώθηκε τόσο η πληροφορία (εικόνα) του πνιγμού, όσο και το έντονο συναίσθημα που εκπορεύτηκε από τον παρατηρητή. Κατά συνέπεια το ακασικό πεδίο καθίσταται πλήρες σχετικά με στοιχεία παρελθοντικών γεγονότων και επ' ουδενί δεν υστερεί έναντι της θεωρίας της μετενσάρκωσης. Τελικά, τι είναι αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε πως δίνει στη θεωρία της μετενσάρκωσης το απαραίτητο και αδιάσειστο στοιχείο για την εγκυρότητά της;

Καλό απόγευμα σε όλους σας

quote:

---

Ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό των περισσότερων μεταφυσικών φαινομένων εξηγούνται απόλυτα δια μέσου της δαιμονολογίας ...

---

Αγαπητέ μου ΠΛΑΤΩΝΑ, εξαιρετικά τα ερωτήματά σου. Ως προς το πρώτο σκέλος, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι οι άνθρωποι δεχόμαστε πως ζούμε σε ένα σύμπαν που άρχεται από έναν καλό Θεό. Θεωρούμε το σύμπαν πρωταρχικά καλό, ως εκπόρευση αυτού του καλού Θεού, και θεωρούμε επίσης ότι το κακό είναι μια μόλυνση που συνέβη μεταγενέστερα. Επίσης, οι παραδόσεις λένε ότι οι άγγελοι ήταν απ’ευθείας δημιουργήματα του καλού αυτού Θεού, όπως ο άνθρωπος. Ο Θεός δεν δημιούργησε δαίμονες, οι δαίμονες προέκυψαν μετά από την πτώση που προκάλεσαν ο εγωισμός και η φιλαρχία.

Όμως επειδή το να θεωρήσει κανείς οντότητα έξω από τον Θεό (ο οποίος είναι παν το υπαρκτόν) αποτελεί λογικό σφάλμα, έρχονται διάφορες δοξασίες, λογοτεχνικά έργα κτλ. που προσπαθούν να προσφέρουν λογικές εξηγήσεις για το φαινόμενο του κακού. Ο εσωτερισμός (Μπέιλη), για παράδειγμα, λέει ότι η θεότητα δεν είναι τέλεια, αντίθετα τελεί και εκείνη εν εξελίξει και τα τμήματά της που δεν είναι ακόμη τέλεια προκαλούν αυτό που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ως κακό, πόνο, ανάγκη, κτλ. Σε μια αντίστοιχη γραμμή, άλλες δοξασίες (το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού, για παράδειγμα) μιλάνε για κύκλους κόσμους που άρχονται από ήσσονες, ατελείς θεούς, δημιουργήματα της Άναρχης Αρχής και τους ίδιους. Ο Τόλκιν έχει παρουσιάσει την ιδέα της ατέλειας μέσα στην ίνα της θεότητας πολύ ποιητικά, όπως μπορούμε να δούμε στο αρχικό κεφάλαιο του έργου του «Σιλμαρίλιον». Και πάει λέγοντας.

Όσο για τις ενέργειες, πραγματικά πιστεύω ότι όλα είναι ενέργεια. Και όπως η ενέργεια διαφοροποιείται ανάλογα με τον κραδασμό ή τη δόνηση, έτσι οι άγγελοι, οι αρχάγγελοι, οι δαίμονες κτλ. ουσιαστικά είναι διαφορετικοί κραδασμικοί σταθμοί που ίσως η φαντασία μας αρέσκεται να προσωποποιεί για να μπορέσει κάπως να κατανοήσει… Άλλοι είναι κάθετοι όσον αφορά τις μορφές και στηρίζουν τις απόψεις του σε γραφές διδασκάλων όπως του Μορύα ο οποίος περιγράφει τη μιαρότητα σαν σκορπιούς, φίδια κτλ. και λένε ότι ναι, έτσι είναι στο αστρικό. Αυτή τη μορφή έχουν και καμία άλλη (λένε) – το υποκειμενικό στοιχείο δεν παίζει κανέναν ρόλο. Προσωπικά πιστεύω ότι με την επιμονή τους απλώς ενδυναμώνουν συγκεκριμένες σκεπτομορφές, αλλά περί ορέξεως…

Τώρα τι γίνεται αν πούμε ότι δεν ανήκουμε σε αυτόν τον ενεργειακό χυλό, πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ. Νομίζω ότι είμαστε αναπόσπαστο τμήμα αυτής της ενεργειακής σούπας και ότι δεν μπορούμε μαγικά να πηδήξουμε έξω απ’ αυτήν. Αλλά κάπου το πας, έχω την εντύπωση, κάτι θέλεις να πεις. Για πες το.

Αγαπητοί Trithemius και nst,

Τα συναισθήματα είναι κι αυτά ενέργεια, έτσι δεν είναι; Σύμφωνα με έναν βασικό κανόνα της Φυσικής, απώλεια ενέργειας δεν νοείται στο σύμπαν. Έστω λοιπόν ότι τα συναισθήματα δεν καταγράφονται με αυτή τη μορφή (ως συναισθήματα). Τότε όμως ως κάτι πρέπει να καταγράφονται. Τι είναι αυτό το κάτι; Επαναλαμβάνω ότι προσωπικά θεωρώ πως ΚΑΙ τα συναισθήματα καταγράφονται στα ακασικά ως συναισθήματα. Η παραδοχή αυτή είναι θεμελιώδης στην SRT, μια μέθοδο εναλλακτικής θεραπείας.

Εκτός αν θεωρήσουμε ότι τα ακασικά είναι κάτι σαν πάπυροι όπου καταγράφεται η ιστορία και ότι υπάρχει κάτι ευρύτερο, ένα ενεργειακό πεδίο, που περικλείει και τα ακασικά, στο οποίο καταγράφονται οι φορτίσεις που συνοδεύουν την ιστορία.

Θα επανέλθω αύριο με τη διερεύνηση ρευμάτων της αρχαιότητας σε σχέση με την ιδέα της μετενσάρκωσης.

Με αγάπη,
Unseen

YΓ1 Trithemius, βλέπεις τι χαμός γίνεται όταν πει κανείς ότι λείπει λιγάκι;
ΥΓ2 nst μου, το βίντεο ήταν υπέροχο, η μουσική του Βάγκνερ σε συνδυασμό με τους αναγεννησιακούς πίνακες ένα εξαιρετικό σύνολο… ευχαριστούμε.

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Λες

quote:

---

Σύμφωνα με έναν βασικό κανόνα της Φυσικής, απώλεια ενέργειας δεν νοείται στο σύμπαν.

---

quote:

---

Oλα λοιπον είναι θεμα ενεργειας?

---

. .. Ναι είναι όλα ενέργεια...

ενέργεια ίσον δονήσεις ...
σαν να ακούμε ένα όμορφο τραγούδι .. στο ραδιόφωνο...

σκέψη ... δημιουργία ... φωνή...μικρόφωνο .. ραδιοφοωνο...
..ακουστικά ... αυτί ... δημιουργία διάθεσης... ίσως ερωτικής και .. δημιουργία μωρών...

(σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του barry white στην αγγλική τιβι.. αναφέρθηκε ότι λαμβάνει εκατοντάδες γράμματα από όλο τον κόσμο που του λένε ότι απλά ....οφείλουν την υπαρξή τους στην φωνή του και στα τραγούδια του......) νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουμε το πώς..

με το να "τραγουδάμε" όμως το ίδιο κομμάτι .. ίσως και καλύτερα και από τον τραγουδιστή ... δεν μας κάνει ο τραγουδιστής ... (που μπορεί να έχει πεθάνει..)

και εάν το "τραγούδι" . ει ναι αρκετά γνωστό και το σιγοτραγουδούν αρκετοί ... ούτε σημαίνει ότι όλοι αυτοί είναι ο τραγουδιστής .. ή Ναπολέοντες.. Μέγα αλέξανδροι .. ή Νευτωνες... κλπ...

και εάν το τραγούδι είναι όπερα.... ολόκληρη ορχηστρα... με πρώτα και δευτερα ... και αρχι-βιολιά ...και με διαφορετικά όργανα.. και έναν μεγάλο.. maestro
ααα!! εδώ τα πράγματα ίσως να είναι λίγο διαφορετικά... ο μαέστρο μπορεί να σας δεχτεί ή όχι στην "βασιλεία του"... εχμ.. συγνώμη... στην ορχήστρα του ήθελα να πω... ...εξαρτάται έαν έχεις τις ίδιες αξίες/δονήσεις με την υπόλοιπη ορχήστρα...

quote:

---

Η πραγματικα κατι συμβαινει, όταν δεν ανηκουμε... σε αυτό το χυλο?

---

θα μου πεις τώρα ... τι συμβαίνει όταν δεν τραγουδάς... να σου πω δεν ξέρω... εμένα μου αρέσει να "τραγουδάω".. και να παίζω το όργανο μου (έλα να βλέπω ντερτι σχόλια ...εδω...).... όπως ο Ορφέας έπαιζε το δικό του..

αλλά ...ποτέ ..... δεν χάνεις ενέργεια .. απλά την μετατρέπεις σε σημασία .. σε αρχαγγέλους ...αγίους ... θεούς .. θεές.. διαβόλους.. maestros ... βιολιά.... μουσική ...καφεδάκι ..και γκομενίτσες... και διάφορες άλλες δονήσεις ...

Γιώργος
εξαρτάται τι θέλει να ακούσει ή να παίξει ....ο καθένας...

quote:

---

Μου φάνηκε υπέροχο και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.....

---

μπαα.. δεν τα μπορώ αυτα...
.. προτιμώ κάτι σαν και αυτό ....http://youtube.com/watch?v=61AuE4BBCjE
...

quote:

---

θα μου πεις τώρα ... τι συμβαίνει όταν δεν τραγουδάς... να σου πω δεν ξέρω... εμένα μου αρέσει να "τραγουδάω".. και να παίζω το όργανο μου (έλα να βλέπω ντερτι σχόλια ...εδω...) .... όπως ο Ορφέας έπαιζε το δικό του..

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr