quote:

---

Το οργανο είναι δικο σου?

---

Ευκολη ερώτηση για κάποιον που ασχολήτε με χυλούς.. (αλλά και διαφορες άλλες ουσιες)….. είσαι ή ουσία .. αλλα συνγχρόνος δεν είσαι ή ουσία….

είναι όμως οι συμμαχίες ετσι συνήθως το ονομάζω .. που κάνεις που γίνονται το οργανο της ουσίας/ιδέας κλπ.. ..αλλά και συγχρόνος και το δικό σου..

κάτι σαν ένα τρίτο μυαλό .. μία ενδελέχεια.. που σε "ταίζει και την ταίζεις…" ή "σε τρώει και την τρώς"…. Πές το όπως θές…

quote:

---

Μπορεις ποτε να πεις ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ

---

... nope.!!

Το ερώτημα όμως που είναι σχετικό με το θέμα ΄… τι γίνεται όταν κάνεις συμμαχία με την ιδέα μετανσαρκωση ....οπου δεν ανήκει ακριβώς στην ενδελέχεια .. "υπάρχω" … ...το σπουδαζεις? . ή το ταίζεις καρβέλια? ....

εγώ πάντως είμαι της άποψης .. "Ταίζε και μή ερευνα"...

Γιώργος
I am very good when i'm good but i'm better when I am experimental

Edited by - Γιώργος on 16/11/2007 01:09:43

Όπως οι Ορφικοί έτσι και οι Πυθαγόρειοι δέχονταν τη μετενσάρκωση. Και όχι μόνο τη δέχονταν, αλλά πρέσβευαν ότι είναι δυνατόν για μια εξελιγμένη ψυχή να θυμηθεί τις προηγούμενες ενσαρκώσεις της. Ο Ηράκλειτος αναφέρει ότι ο Πυθαγόρας θυμόταν όχι μόνο αρκετές από τις προηγούμενες ζωές του, αλλά έλεγε και σε μαθητές του, οι οποίοι είχαν εξαγνίσει τις ψυχές τους μέσα από ασκήσεις και πρακτικές, κάποιες από τις δικές τους προηγούμενες ζωές. Αναφέρεται μάλιστα και το παράδειγμα του Μιλλία από τον Κρότωνα, ο οποίος θυμήθηκε με τη βοήθεια του Πυθαγόρα μια προηγούμενη ζωή του ως Μίδας, γιος του Γορδία στην Ήπειρο, και μάλιστα πήγε στην Ήπειρο για να τελέσει μνημόσυνο στο προηγούμενο σώμα του.

Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρει για τον Πυθαγόρα ότι αυτός πρώτος ισχυρίστηκε πως η ψυχή, περνώντας από τους κύκλους της ανάγκης, ζούσε αρκετές φορές σε διαφορετικά ζωντανά πλάσματα για να κατορθώσει τελικά να απελευθερωθεί από το φαύλο κύκλο των επαναλαμβανόμενων γεννήσεων όταν μέσω της "ενθύμησης" κατακτούσε τη θεϊκή επίγνωση.

Το πρόβλημα της επιβίωσης της ψυχής και της μελλοντικής της εξέλιξης ανάγεται σε πνευματικές σφαίρες και προϋποθέτει πνευματική παιδεία, γι’ αυτό πρέπει να απασχολούσε μόνον τους μαθητές ανώτερου βαθμού, τους «μαθηματικούς», αυτούς που ήδη είχαν μυηθεί στην όλη κοσμοθεωρία και βιοθεωρία του μεγάλου φιλόσοφου. Επομένως, πρέπει να ήταν μυστική και να μην την κοινοποιούσαν στο λαό, γι’ αυτό και έχουν σωθεί τόσο λίγα πράγματα. Ωστόσο, το σημαντικό αυτό θέμα αναπτυσσόταν και στους «ακουσματικούς» από εξωτερικής πλευράς και στην εξωτερική αυτή διδασκαλία οφείλονται τα όσα διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας.

quote:

---

Unseen μου γιατί μου αρέσει να σε διαβάζω?

---

Εξαιτίας μιας τάσης μαζοχισμού ίσως;… Ίσως πάλι για τον ίδιο λόγο που μου αρέσει κι εμένα να διαβάζω εσένα…

quote:

---

Είναι τα ιδια τα συνασθήματα ενέργεια η το αποτέλεσμα που παράγεται κάτω απο το ερέθισμα τους και που είναι προϊόν σκέψης και πράξης μεταφραζεται σε ενέργεια?

---

Τα συναισθήματα είναι κραδασμοί/δονήσεις, δεν είναι; Επομένως είναι σαφέστατα ενέργεια. Και επίσης ενέργεια είναι και το αποτέλεσμα που προκαλούν σε συνδυασμό με τη σκέψη (που επίσης είναι ενέργεια). Η πράξη είναι το προκαλούμενο έργο και θα με κάνεις τώρα να αρχίσω να ψάχνω στα βιβλία της Φυσικής του γυμνασίου για εξισώσεις!

quote:

---

τότε θα μπορούσαμε να πούμε οτι κάποια στιγμή αυτή η ενέργεια μετατρέπεται σε μια άλλη της μορφή. Όπότε δεν καταγράφεται κάτι αλλά αλλάζει μορφή και ετσι δεν χάνεται.

---

Σε ένα διαρκές γίγνεσθαι, μια διαρκής ροή, σαν αυτή που αναφέρει ο Ηράκλειτος δηλαδή… Είναι σα να μου λες ότι τα συναισθήματα που ένιωσαν π.χ. οι γυναίκες στο Μεσολόγγι πριν και κατά τη δραματική τους έξοδο έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα σε άλλη μορφή. Με αυτή τη λογική, τα συναισθήματα του Αδάμ και της Εύας πριν και μετά την πτώση, υπάρχουν κάπου, με κάποια άλλη μορφή, μέχρι σήμερα. Πού και πώς, όμως; Εξ άλλου το να εξακολουθούν να υπάρχουν δεν αναιρεί την πιθανότητα να έχουν καταγραφεί σαν αποτύπωμα/σαν σκιά σε κάποιου είδους αρχείο, έτσι δεν είναι; Απλά εγώ θεώρησα ότι ο Trithemius εννοούσε κάποιου είδους δέσμευση του συναισθήματος στα αρχεία, λέγοντας «καταγραφή» τους, αλλά μόνο εκείνος μπορεί να μας πει τι ακριβώς είχε κατά νου.

Όσο για ερωτήματα που θέλουν απάντηση, εγώ να δεις πόσα έχω, ακόμη και σ’αυτά που γράφω… Για παράδειγμα, αν ο καλός Θεός δημιούργησε ένα καλό σύμπαν, τότε πού βρέθηκαν η φιλαρχία και ο εγωισμός που προκάλεσαν την πτώση των αγγέλων; Δεν θα έπρεπε να μην υπήρχαν καν;

Και μια μεγάλη κουβέντα που είχαμε παλιότερα με την pyramid ήταν για την «επιθυμία» ή «πόθο» του Θεού να δημιουργήσει τους κόσμους. Γιατί η επιθυμία είναι μια όψη της ανάγκης και δηλωτική ελλείμματος. Εφόσον όμως υπάρχει τελειότητα, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει οποιουδήποτε είδους έλλειμμα στη θεότητα; Αναγκαζόμαστε λοιπόν να θεωρήσουμε έναν θεό που δεν είναι ούτε ο ίδιος τέλειος, έτσι δεν είναι; Ψάχνοντας βέβαια τις Γραφές, είδαμε ότι το ρήμα που χρησιμοποιήθηκε αρχικά ήταν το «βούλομαι» το οποίο στα ελληνικά μεταφράζεται ως «θέλω/επιθυμώ» και ως «έχω τη βούληση», δύο πολύ διαφορετικά πράγματα που οδηγούν σε πολύ διαφορετικές ερμηνείες… Κρίμα να μην ξέρει κανείς μας εβραϊκά, το έχω πει πολλές φορές…

Αγαπητέ μου Γιώργο,

Βλέπω ότι σε όλα συμφωνούμε… Αυτή η μεταφορά με τον μαέστρο και την ορχήστρα είναι δική σου ή επηρεάστηκες από τον Τόλκιν; Γιατί έτσι ακριβώς περιγράφει τη Δημιουργία των Κόσμων στο «Σιλμαρίλιον»: ένα τραγούδι χορωδίας, μια συγχορδία μέσα στην οποία παρουσιάστηκε μια παραφωνία. Ένας από τη χορωδία, την ομάδα των Δημιουργών θέλησε να ξεχωρίσει, βάζοντας την ιδιοτέλεια και τον εγωισμό στην ίνα της Δημιουργίας…

Το βιντεάκι σου ήταν πολύ διδακτικό: η σκιαμαχία, η αναμέτρηση του ανθρώπου με τη σκιά του που τελικά δεν είναι τίποτα παραπάνω από τη σκιά του, όσο κι αν τη βλέπει να γιγαντώνεται… Ωστόσο, αυτό το καταχτύπι βρε παιδί μου τι το θέλανε… Στο τέλος άρχισε να πονάει ο δικός μου σβέρκος από το πάνω-κάτω, πάνω-κάτω…

Γεια σου βρε ΠΛΑΤΩΝΑ,

Έτσι ωραία να προσπαθούμε να βλέπουμε με φρέσκια ματιά (και μαγιά) τα ίδια πάντα ερωτήματα… Γιατί αυτή η παντοδύναμη αίσθηση του εγώ εφόσον είμαστε όλοι μία σούπα; Δεν ξέρω φίλε μου… Λες και ο Θεός, αν είναι κι Αυτός ατελής, να προσπαθεί να βρει τον εαυτό του; Ή είναι όλα αυτά παρεκτάσεις μιας ανθρωποκεντρικής θεώρησης του κόσμου, με άλλα λόγια φτιάχνουμε μόνοι μας τους θεούς που μας αξίζουν;

Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί το αλεύρι επιμένει να σκέφτεται ότι είναι αλεύρι, ακόμη κι όταν έχει γίνει ψωμί, ξέρω όμως ότι το ψωμί τελικά καταλήγει σε ένα χωνευτήρι, σε ένα στομάχι, που το κάνει κάτι εντελώς άλλο. To be eaten by the Gods λένε οι Άγγλοι. Ίσως μπορούμε να ελπίζουμε σε έναν θεό που θα μας επιλέξει για τροφή του και θα μας βοηθήσει έτσι να πάψουμε την ψευδαίσθηση της αποκομμένης ύπαρξης, ίσως…

Καλό σαββατοκύριακο σε όλους.

Με αγάπη,
Unseen

ΥΓ Να μην το ξεχάσω ΚΑΙ αυτή τη φορά (ου γαρ έρχεται μόνον το γήρας…). Καλέ μου elo, είναι πραγματικά εξαιρετικός ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής, ίσως αν βρεθεί η ευκαιρία να αναφερθούμε εκτενέστερα παρακάτω. Προς το παρόν να σου πω ότι η λέξη «ήρωας» ετυμολογείται από τον Πλάτωνα στον Κρατύλο από τη λέξη «έρως» και επίσης να σε ρωτήσω αν έχεις υπόψη σου ένα βιβλίο της Ιουλίας Πιτσούλη με τον ίδιο τίτλο («Έρως και Ψυχή») που προσφέρει (έναν) αποσυμβολισμό του μύθου.

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Edited by - Unseen on 16/11/2007 12:23:59

<<Γιατί να μην το δούμε απο την άλλη πλευρά? Τα συναισθήματα είναι μια κατάσταση υπαρκτή που για να την νιώσουμε χρειαζόταν η ύπαρξη του νευρικού συστήματος>>

quote:

---

Είναι σα να μου λες ότι τα συναισθήματα που ένιωσαν π.χ. οι γυναίκες στο Μεσολόγγι πριν και κατά τη δραματική τους έξοδο έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα σε άλλη μορφή. Με αυτή τη λογική, τα συναισθήματα του Αδάμ και της Εύας πριν και μετά την πτώση, υπάρχουν κάπου, με κάποια άλλη μορφή, μέχρι σήμερα. Πού και πώς, όμως;

---

GEORGE,

quote:

---

Το ερώτημα όμως που είναι σχετικό με το θέμα ΄… τι γίνεται όταν κάνεις συμμαχία με την ιδέα μετανσαρκωση ....οπου δεν ανήκει ακριβώς στην ενδελέχεια .. "υπάρχω" … ...το σπουδαζεις? . ή το ταίζεις καρβέλια? ....

εγώ πάντως είμαι της άποψης .. "Ταίζε και μή ερευνα"...

---

quote:

---

Τα συναισθήματα είναι κραδασμοί/δονήσεις, δεν είναι; Επομένως είναι σαφέστατα ενέργεια. Και επίσης ενέργεια είναι και το αποτέλεσμα που προκαλούν σε συνδυασμό με τη σκέψη (που επίσης είναι ενέργεια). Η πράξη είναι το προκαλούμενο έργο και θα με κάνεις τώρα να αρχίσω να ψάχνω στα βιβλία της Φυσικής του γυμνασίου για εξισώσεις!

---

Εισαι πολυ σωστη ομως σε αυτο που λες.

quote:

---

Αγαπητέ μου Γιώργο,
Βλέπω ότι σε όλα συμφωνούμε… Αυτή η μεταφορά με τον μαέστρο και την ορχήστρα είναι δική σου ή επηρεάστηκες από τον Τόλκιν; Γιατί έτσι ακριβώς περιγράφει τη Δημιουργία των Κόσμων στο «Σιλμαρίλιον»: ένα τραγούδι χορωδίας, μια συγχορδία μέσα στην οποία παρουσιάστηκε μια παραφωνία. Ένας από τη χορωδία, την ομάδα των Δημιουργών θέλησε να ξεχωρίσει, βάζοντας την ιδιοτέλεια και τον εγωισμό στην ίνα της Δημιουργίας…

---

Βέβαια θα ήθελα κάποια στιγμή να αναφερθούμε πάνω σε αυτόν τον μύθο της ψυχής και στον αν υπάρχει και άλλος συμβολισμός .

quote:

---

Εγω παντως Unseen, ψωμι πια δεν αγοραζω, το φτιαχνω

---

Πάω να απολαύσω μία κούρου τυρόπιτα και ένα ζεστό νες καφέ.

Μερικές σκέψεις κάνω που μου ήρθαν στο μυαλό μόλις τώρα, τίποτα δεν είναι σίγουρο ότι είναι σωστό.

quote:

---

Και μια μεγάλη κουβέντα που είχαμε παλιότερα με την pyramid ήταν για την «επιθυμία» ή «πόθο» του Θεού να δημιουργήσει τους κόσμους. Γιατί η επιθυμία είναι μια όψη της ανάγκης και δηλωτική ελλείμματος. Εφόσον όμως υπάρχει τελειότητα, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει οποιουδήποτε είδους έλλειμμα στη θεότητα; Αναγκαζόμαστε λοιπόν να θεωρήσουμε έναν θεό που δεν είναι ούτε ο ίδιος τέλειος, έτσι δεν είναι; Ψάχνοντας βέβαια τις Γραφές, είδαμε ότι το ρήμα που χρησιμοποιήθηκε αρχικά ήταν το «βούλομαι» το οποίο στα ελληνικά μεταφράζεται ως «θέλω/επιθυμώ» και ως «έχω τη βούληση», δύο πολύ διαφορετικά πράγματα που οδηγούν σε πολύ διαφορετικές ερμηνείες… Κρίμα να μην ξέρει κανείς μας εβραϊκά, το έχω πει πολλές φορές…

---

Σχετικά μ' αυτό που λες, καλή μου Unseen, είναι ένα ερώτημα το οποίο έχει απασχολήσει κι εμένα πολλές φορές.
Πως γίνεται να έχει ο τέλειος Θεός την επιθυμία να δημιουργήσει τον κόσμο;
Νομίζω όμως πως δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή επιθυμία, ίσως έχουμε να κάνουμε με αγνή Βούληση που είναι σαφώς ανώτερη και πιο "εξευγενισμένη" από την επιθυμία.
Η Βούληση για δημιουργία μπορεί να μην υπάρχει ως ανάγκη της Θεότητας αλλά να είναι ένα φυσικό επακόλουθο της.
Από την άλλη, αν σκεφθούμε τις θεωρήσεις περί πραλάγια - μανβαντάρα, την περίπτωση της θεάς Κάλι, έχουμε να κάνουμε με μια κοσμική εισπνοή κι εκπνοή.
Γέννηση και Καταστροφή.

Βέβαια δε μπορούμε να κατανοήσουμε την Θεότητα ως ατελή όντα.
Αλλά αν κι εκείνη τελειοποιείται μαζί με εμάς;

In anticipation of my resurrection...

Στον «Κρατύλο» (420b) ο Πλάτωνας ετυμολογεί: «Τον παλιό καιρό ονομαζόταν έσ-ρος από το ρήμα εσρέω (εισρέω) γιατί μεταχειριζόμασταν το ο αντί του ω, όμως ονομάστηκε έρως με τη μεταβολή του ο σε ω».

Είναι μια εσω-ροή (το θαύμα του γνώθι σαυτόν;), μια έσωθεν κοινωνία με το εσωτερικό του ναού του θνητού όντος.

Ήταν η μάντισσα Διοτίμα που μύησε τον Σωκράτη στα μυστήρια του Έρωτα με κάθε λεπτομέρεια. «Δαίμων μέγας, Σωκράτη, ο Έρως. Άλλωστε καθετί δαιμονικό ευρίσκεται μεταξύ θεού και θνητού» (Πλάτωνα «Συμπόσιον», 202e).

Το «μεταξύ» δηλώνει τον χώρο όπου ζει ο διαπορθμευόμενος έρωτας, ο οποίος δεν μοιάζει ούτε με το θνητό ούτε με το θείο – βρίσκεται «μεταξύ» της σοφίας του θείου και της μωρίας των θνητών. Κατ’ ανάγκη, είναι φίλος της σοφίας, φιλόσοφος.

«ΣΩ: Και ποια είναι η δράση του; ΔΙΟ: Να μεταφράζει και να μεταβιβάζει στους θεούς τα προερχόμενα από τους ανθρώπους και στους ανθρώπους τα προερχόμενα από τους θεούς». (Συμπ. 204a-c).

»ΣΩ: Πατέρα και μητέρα, είπα τότε εγώ, ποιους έχει ο Έρως; ΔΙΟ: Αυτό, είπε, είναι μια ιστορία κάπως μεγάλη, αλλά θα σου τη διηγηθώ. Τον καιρό λοιπόν που ήλθε στον κόσμο η Αφροδίτη, οι θεοί είχαν τραπέζι μαζί με τους άλλους και με της Μήτιδος τον γιο, τον Πόρο. Όταν απέφαγαν, ήλθε η Πενία να επαιτήσει, όπως ήταν φυσικό σε μια τόσο μεγάλη διασκέδαση. Στεκόταν λοιπόν εκεί προς την είσοδο. Ο Πόρος τότε, μεθυσμένος από το νέκταρ (κρασί δεν υπήρχε ακόμη), βγήκε στον κήπο του Δία και με το κεφάλι βαρύ όπως ήταν, έπεσε και αποκοιμήθηκε. Η Πενία τότε μέσα στην απορία της συνέλαβε το σχέδιο να αποκτήσει παιδί από τον Πόρο. Πηγαίνει λοιπόν και πλαγιάζει κοντά του. Έτσι απέκτησε τον Έρωτα. Γι’ αυτό το λόγο έγινε ο Έρως συνοδός και υπηρέτης της Αφροδίτης, επειδή συνελήφθη στα γενέθλιά της και συγχρόνως επειδή εμφύτως είναι ερωτευμένος με το ωραίο, γιατί η Αφροδίτη είναι ωραία» (Συμπ. 203b).

Για μας τους φιλόλογους που μας αρέσει να κάνουμε ψυχρή ανατομία στα κείμενα και να τα εξετάζουμε, βάζοντας στην άκρη το συναίσθημα, αυτή η περικοπή αναφέρεται ως παράδειγμα ωραίας και αφελούς διήγησης. Όμως έχει πολλά συμβολικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι μόνο αφελής δεν είναι.

Η σύλληψη του Έρωτα συντελείται όχι μέσα στα Ανάκτορα του Δία (θεϊκός κόσμος) ούτε στους Κήπους (αισθητός κόσμος), αλλά στον χώρο της εισόδου που στέκεται η Πενία, ξανά δηλαδή στο «μεταξύ». Η χρονική στιγμή της σύλληψης συμπίπτει με την ημέρα γέννησης της θεάς του απόλυτου κάλλους, της Αφροδίτης. Ο έρωτας συλλαμβάνεται με τη γέννηση του απόλυτου κάλλους. Προηγείται η θεά/θέα του κάλλους και έπεται ο Έρως.

Και στο σημείο αυτό είναι ίσως καλό να δούμε τους «αναβαθμούς», τα στάδια εξέλιξης του ανθρώπου μέσω του έρωτος, όπως τα προτείνει στον Σωκράτη η Διοτίμα:

1. Φυσικό κάλλος ενός μόνο ερωμένου (ενός αυτόν σώματος εράν) (210a)
2. Φυσικό κάλλος όλων των ερωμένων (επ’είδει… επί πάσι τοις σώμασι κάλλος) (210b)
3. Ψυχικό κάλλος όλων των ερωμένων (το εν ταις ψυχαίς κάλλος τιμιώτερον ηγήσασθαι) (210b)
4. Κάλλος των πράξεων όλων των ερωμένων: «τα επιτηδεύματα» (=τρόπος ζωής) (210c).

Αυτή είναι η πρώτη τετρακτύς. Και η δεύτερη:

1. Το κάλλος του Ήθους: «τα καλά μαθήματα (=ήθη) και τοις νόμοις καλόν»
2. Το κάλλος της Τέχνης: «το πολύ πέλαγος του κάλλους»
3. Το κάλλος της Επιστήμης: «το των επιστημών κάλλος»
4. Το κάλλος της Φιλοσοφίας: «…τίκτη διανοήματα εν φιλοσοφία αφθόνω» («Συμπόσιο» 210a-d).

Η όλη πορεία (τόσο της πρώτης Τετρακτύος, Ύλη-Ψυχή-Πνεύμα, όσο και της δεύτερης, Ήθος-Τέχνη-Επιστήμη-Φιλοσοφία) ολοκληρώνεται με την επίγνωση, την άμεση γνώση που έρχεται ξαφνικά σαν έκλαμψη, μια γνώση πέρα από τις λέξεις, πέρα ακόμη και από τη φιλοσοφία.

(από το www.xrysalogia.gr)

«Παλαιός μεν ουν έστι τις λόγος, ου μέμνηθα, ως εισίν ενθέδε αφικόμενα εκεί και πάλιν γε δεύρο αφικνούνται» (Φαίδων 70c).

Υπάρχει κάποια παλιά παράδοση, που διατηρούμε στη μνήμη μας, ότι [οι ψυχές] από εδώ πηγαίνουν εκεί [στον Άδη] και πάλι εδώ επιστρέφουν.

***

«Αλλ’ έστι τω όντι και το αναβιώσκεσθαι και εκ των τεθνεώτων τους ζώντας γίγνεσθαι και τους τεθνεώτας ψυχάς είναι, και ταις μεν γ’ αγαθαίς άμεινον είναι, ταις δε κακαίς κάκιον» (Φαίδων 72d-e).

Πράγματι γίνεται επαναφορά στη ζωή και οι ζωντανοί γεννιούνται από τους πεθαμένους και οι ψυχές των πεθαμένων υπάρχουν και οι μεν αγαθές είναι σε καλύτερη κατάσταση, οι δε κακές σε χειρότερη.

***
«Ότι παλαιός ο λόγος, ορφικός τε γαρ και πυθαγόρειος, ο πάλιν άγων τας ψυχάς εις το σώμα και πάλι από του σώματος ανάγων και τούτο κύκλω πολλάκις».(Τίμαιος, Ε)

Υπάρχει από παλιά η παράδοση, και από τους ορφικούς και από τους πυθαγόρειους, ότι η ψυχή εισέρχεται πάλι σε σώμα και πάλι αποχωρίζεται από το σώμα και αυτό συμβαίνει πολλές φορές κατά κύκλους.

***

«Αεί ψυχή συντεταγμένη σώματι τότε μεν άλλω, τότε δε άλλω» (Νόμοι, 903d)

Η ψυχή πάντοτε συζεί άλλοτε με ένα σώμα και άλλοτε με άλλο.

***

Μια υπέροχη εβδομάδα σε όλους...
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Dying_Incubus - Φίλε elo, λέγεται πως ο Έρως είναι η αρχή των πάντων, η δύναμη εκείνη η οποία ενώνει τα αντιθετικά δίπολα και δημιουργεί.
Είναι η γενεσιουργός δύναμη του σύμπαντος σε οποιαδήποτε μορφή κι αν εκφράζεται αυτή.

---

Πράγματι φίλε Dying_Incubus, ο έρωτας είναι η αρχή της κοσμογονίας, είναι αυτός που ενώνει τα αντίθετα δίπολα και δημιουργεί το κάθε τι ( το αντίθετο της Έρις η οποία χωρίζει).

Όπως αναφέρεται και από τον ορφικό μύθο, μέσα από το αγέννητο αυγό (ενέργεια) γεννήθηκε ο Φάνης, η Γη (Ύλη) και ο Ουρανός(Νους), που παντρεύτηκαν χάρη στις ενέργειες του Έρωτα, ο οποίος οδήγησε το θεϊκό ζευγάρι στο φως .

quote:

---

Dying_Incubus - Βέβαια δε μπορούμε να κατανοήσουμε την Θεότητα ως ατελή όντα.
Αλλά αν κι εκείνη τελειοποιείται μαζί με εμάς;

---

Ένα ερώτημα που πιστεύω έχει απασχολήσει αρκετούς και βέβαια η απάντηση εξαρτάται ανάλογα το πως εξηγεί και πιστεύει ο καθένας μας αυτό που λέμε θεός .

Εγώ απλά θα γράψω κάτι που είχε πει ο Edgar Mitchell, και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο .

« Τα πάντα στο σύμπαν έχουν την ικανότητα να γνωρίζουν και να εξελίσσονται.
Οι λιγότερες εξελιγμένες μορφές ύλης, όπως τα μόρια, εμφανίζουν ποιο στοιχειώδες μορφές γνώσης, (γνωρίζουν) να αναπαράγονται και να καταπολεμούν επιβλαβείς εισβολείς, τα φυτά γνωρίζουν να στρέφονται προς τον ήλιο, τα πούλια να πετούν τον χειμώνα προς τον νότο .
Οι ανώτερες μορφές γνώσης, όπως η ανθρώπινη επίγνωση έχουν τις ρίζες τους στο σύμπαν.
Υπήρχαν σε δυνητική μορφή από τη γέννηση του σύμπαντος.»

Τα πάντα στο σύμπαν γαλαξίες, μόρια, κύτταρα, και οργανισμοί, έχουν υλικότητα και εσωτερικότητα .
Τα πάντα έχουν την δική τους συνείδηση και την δική τους εξέλιξη..
Ίσως και αυτό που λέμε θεός να εξελίσσεται και να μετενσαρκώνεται από το ένα σύμπαν στο άλλο ...ΠΩ, ΠΩ, πολύ αιρετικό με βρίσκω...

quote:

---

Μερικές σκέψεις κάνω που μου ήρθαν στο μυαλό μόλις τώρα, τίποτα δεν είναι σίγουρο ότι είναι σωστό

---

Σωστός .
Εγώ μετά από πολλά χρονια που ασχολούμαι με αυτά τα θέματα έχω καταλήξει
Ότι το μονό σίγουρο είναι ότι κανείς δεν ξέρει την πραγματική αλήθεια
Από κει και πέρα υπάρχουν θεωρίες που φαίνονται λογικότερες από κάποιες
Άλλες αλλα παραμένουν θεωρίες .

quote:

---

Σχετικά μ' αυτό που λες, καλή μου Unseen, είναι ένα ερώτημα το οποίο έχει απασχολήσει κι εμένα πολλές φορές.
Πως γίνεται να έχει ο τέλειος Θεός την επιθυμία να δημιουργήσει τον κόσμο;
Νομίζω όμως πως δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή επιθυμία, ίσως έχουμε να κάνουμε με αγνή Βούληση που είναι σαφώς ανώτερη και πιο "εξευγενισμένη" από την επιθυμία.

---

Το να έχει την επιθυμία ο οποιαδήποτε θεός να δημιουργήσει τον κόσμο
Θα μου φαίνονταν λογικό στην περίπτωση αυτό το θεωρητικά τέλειο ον
Δημιουργούσε έναν τέλειο κόσμο αλλα στην περίπτωση του δικού μας ατελές
Κόσμου φαίνεται παράλογο γιατι πχ να μην δημιουργούσε με τη μια τελειους
Ανθρώπους και θα πρέπει να περάσουν από τόσες δυσκολίες ώστε να τελειοποιηθούν? Εκτος αν έκανε λάθος και δημιούργησε ένα ατελές ον και προσπαθεί Να το διορθώσει πάλι σε αυτή την περίπτωση όμως πάει να πει ότι δεν είναι τελειος.Οσο και να το σκεπτόμαστε άκρη δεν βγάζουμε θα μπαίνουν συνεχεία καινούργια Ερωτήματα που θα μένουν αναπάντητα πχ ο θεός έφτιαξε εμάς αυτόν ποιος τον έφτιαξε ? και αυτόν που τον έφτιαξε ποιος τον έφτιαξε? Και πάει λέγοντας.

“Άνθρωπος εστί ψυχή σώματι χρωμένη» (Πλάτων, Τιμαίος 42 D, Φαίδων 111 Α).

Ο Πλάτωνας στον Φαίδρο (245 C) πρεσβεύει την αθανασία της ψυχής, λέγοντας ότι φέρει φτερούγες οι οποίες, όσο μένουν δυνατές, τη συγκρατούν στις υπερουράνιες περιοχές, ενώ όταν χάσει αυτή τη δύναμη, ενσαρκώνεται σε ανθρώπινα σώματα για να μπορέσει να επιτύχει εκ νέου την άνοδό της, ενώ, αν δεν τα καταφέρει, είναι δυνατόν να «βυθιστεί» σε σώματα ζώων.

Υπογραμμίζει ότι η ψυχή ενός αληθινού φιλόσοφου ύστερα από 3.000 χρόνια* μπορεί να αποκτήσει και πάλι τα φτερά της και να ξαναγυρίσει εκεί που ανήκει, ενώ για τις κοινές ψυχές απαιτείται διάστημα τουλάχιστον 10.000 χρόνων. Οι γεννήσεις σε ανθρώπινα ή και σε ζωικά σώματα είναι μάλλον το επακόλουθο μιας πτώσης/ υποβάθμισης από έναν ανώτερο κόσμο σε άλλον κατώτερο, πάντα όμως με τη δυνατότητα για την ψυχή να ανυψωθεί και πάλι προς την πηγή του Ανώτερου. Ο Πλάτωνας είναι γνωστό ότι θεωρούσε το σώμα τάφο της ψυχής και στον Κρατύλο αντηχεί τη διδασκαλία του Ορφέα, ότι δηλαδή η ψυχή τιμωρείται μέσω της ένωσής της με το σώμα.

Η άποψη που άκουσες απηχεί λίγο νεοδαρβινισμό, ότι δηλ. ο άνθρωπος δεν είναι παρά ξενιστής της εξέλιξης κάποιου πράγματος έξω από τον ίδιο (ιδέες, συναισθήματα κτλ.), τον οποίο αυτό το πράγμα επισκέπτεται και τον χρησιμοποιεί για να κυοφορηθεί, πολλαπλασιαστεί, τραφεί κτλ.

Δεν ξέρω αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο. Όμως ξέρω ότι, όπως λέει και ο Open Mind η πολλή σκέψη καμιά φορά κάνει κακό. Η δουλειά του νου είναι να δείχνει όλες τις όψεις του ο,τιδήποτε. Μόνο που αυτό οδηγεί εντέλει σε μια α-πορία, να μη μπορεί κανείς να αποφασίσει για τίποτα, να μη μπορεί κανείς να πιστέψει σε τίποτα. Χρειάζεται να ακούμε την εντός φωνή που αποκαλύπτει αυθόρμητα τι είναι κοντινότερο στην καρδιά καθενός…

Όσο για τα υπόλοιπα που γράφεις (για το αν ο θεός έχει πρόσωπο ή όχι, για την αίσθηση του εγώ κλπ.)… αυτά κι αν σηκώνουν συζήτηση… καμιά φορά αναρωτιέμαι πόσα μπορεί να γράψει κανείς σε ένα φόρουμ.

Καλέ μου ΠΛΑΤΩΝΑ,

Κρατώ με αγάπη το πολύ όμορφο που έγραψες:

quote:

---

πως όταν υπαρχει αγαπη, δεν υπαρχει εαυτος,

και όταν υπαρχει ο εαυτος, δεν υπαρχει αγαπη,

κατ-ομοιον τροπο,

όταν υπαρχει αγαπη δεν υπαρχουν όλα αυτά, *(συμπεριλαμβανομενης της μετενσαρκωσης),

και όταν υπαρχουν όλα αυτά, δεν υπαρχει αγαπη.

---

Η γενική πέραν της Γενικής Κτητικής, διακρίνεται επίσης σε:

Γενική Αφαιρετική
Γενική Διαιρετική
Γενική της Ύλης
Γενική της Ιδιότητας, του Ποσού ή του Μέτρου
Γενική της Αιτίας
Γενική Υποκειμενική
Γενική Αντικειμενική
Γενική μετά από επιρρήματα
Γενική μετά από προθέσεις

Όταν γράφουμε π.χ. «αγαπητέ μου», αυτό το «μου» είναι μια συντομογραφική παράσταση της φράσης «προς εμένα»: «αγαπητέ προς εμένα» τάδε. Δεν δηλώνει δηλαδή διάθεση κτήσης, όμως επειδή ο τύπος «προς+αιτιατική» και γενικά η πρόθεση "προς" έχει εκπέσει, χρησιμοποιούμε την απλούστερη γενική «μου».

Έχουν επίσης εκπέσει τύποι ευγένειας που υπαγόρευαν τη χρήση της γενικής αποκλειστικά ως γενικής κτητικής της συγγένειας/γενικής κτητικής της στενής σχέσης ή εξάρτησης (ποτέ όμως γενικής κτητικής του κτήτορα) σε ερωτικές επιστολές ή επιστολές προς συγγενείς.

Η αμεσότητα της εποχής μας θα φταίει, ίσως βέβαια να θελήσετε να τη ρίξετε και αυτή στην πυρά, ελεύθεροι είστε, όπως ο καθένας μας άλλωστε, να το πράξετε και αυτό.

Ευχαριστώ πολύ.
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Σχετικά με τις απόψεις του Edgar Mitchell που ανέφερε ο φίλος elo, θα ήθελα να σημειώσω τα εξής:

Οι υλικές μορφές στο σύμπαν, αν και παρουσιάζουν κάποια επαναληπτικότητα στις λειτουργίες του, τόσο λεπτομερώς ώστε να μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως αυτοσυνείδηση, δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκδηλώσεις της κυβερνητικής και νομοταξίας στο σύμπαν. Όλα λειτουργούν με συγκεκριμένους νόμους, σύμφωνα με τους οποίους κάθε οργανισμός αλληλεπιδρά με τους υπόλοιπους. Αυτό όμως συμβαίνει μέσα σε ένα καθαρά μηχανιστικό πλαίσιο γιατί το να "γνωρίζει" ένας οργανισμός, σημαίνει πως έχει κατ' αρχήν επίγνωση των λειτουργιών του, έχει δηλαδή συνείδηση, κάτι που εξ όσων γνωρίζουμε, μόνον ο άνθρωπος και μερικά ακόμα κατώτερα θηλαστικά κατέχουν και είναι η ειδοποιός διαφορά τους με τους υπόλοιπους οργανισμούς.

Γνώση σημαίνει επαφή με ένα αντικείμενο και αυτό ορίζεται και αξιολογείται μόνον με τη βοήθεια της συνείδησης. Κατά συνέπεια, ούτε τα μόρια "γνωρίζουν", ούτε τα πουλιά μεταναστεύουν επειδή επεξεργάστηκαν νοητικά την πληροφορία της διαφοράς θερμοκρασίας, ούτε τα φυτά γέρνουν προς τον ήλιο επειδή "κατάλαβαν" πως έτσι θα επιτύχουν τη φωτοσύνθεση. Όλα γίνονται με καθαρά μηχανιστικό τρόπο, είναι νόμοι-λειτουργίες της φύσης, συμβαίνουν μόνα τους όπως οι λειτουργίες του αυτόνομου νευρικού μας συστήματος. Υπάρχει άραγε άνθρωπος που σκέφτεται και μπορεί να κάνει την καρδιά του να χτυπά στους απαραίτητους σφυγμούς; Σίγουρα όχι, συμβαίνει μόνο του.

Έτσι λοιπόν, θεωρώ αρκετά παρακινδυνευμένη την άποψη πως όλα διέπονται από συνείδηση και "γνώση".

Άραγε αυτό που λέμε συνείδηση είναι αποκλειστικά μια ανθρώπινη ιδιότητα ή είναι μια θεμελιώδης ιδιότητα που χαρακτηρίζει όλο το Σύμπαν ;

Αλλά για τον λόγο ότι η κουβέντα ξεφεύγει από το συγκεκριμένο θέμα του τοπικ σταματάω, γιατί βλέπω την Unseen να με κυνηγάει μέχρι και τις επόμενες μετενσαρκώσεις μου….

Πάντως δεν πιστεύω ότι είναι μια γενική κτητική, τουλάχιστον από την πλευρά μου δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

Όσον αφορά το θέμα μας, είναι και δική μου πεποίθηση ότι τα πάντα εξελίσσονται και τα πάντα έχουν συνείδηση και Σκοπό.
Ασχέτως αν δεν το αντιλαμβανόμαστε κι αν ο νους μας δε μπορεί να το κατανοήσει, ο Σκοπός κι η Συνείδηση ενυπάρχουν σε όλα.

Φίλε Open Mind, κι αν η Θεότητα δεν είναι τέλεια αλλά εξελίσσεται;
Από την άλλη, εάν είναι τέλεια ποιός θα ήταν ο ανώτερος σκοπός να δημιουργήσει κάτι τέλειο;
Κάτι που δε μπορεί να εξελιχθεί περαιτέρω;

Είναι δύσκολα αυτά τα ερωτήματα, φίλοι μου, αλλά πολύ χρήσιμα ως νοητική άσκηση όπως λέει κι ο Trithemius.
Μπορούμε άραγε να πάψουμε να απασχολούμε το νου μας με τέτοιου είδους ερωτήματα;
Πάντα δεν θα θέλουμε να μάθουμε από που προήλθαμε όσο εξελισσόμαστε ως οντότητες;

In anticipation of my resurrection...

Το αποτέλεσμα το βλέπουνε αντικειμενικά , όσοι άνοιξαν το μυαλό τους και αντιλήφθηκαν ,ότι απέχουνε από τον ανώτερο εαυτό .

Κάποιοι πάλι έχουνε στείλει χιλιάδες μυνήματα , σε θέματα που αναζητάνε απαντήσεις και ακόμα δηλώνουνε και μάλιστα στον πληθυντικό, ότι ακόμη ψάχνουμε .
Οι απαντήσεις για την το κάρμα, την μετενσάρκωση, το άπειρο, τις αδελφές ψυχές και γενικά ότι έχει σχέση με την μία ψυχή ,έχουνε δοθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια .
Ο έχων όμως εσωτερικά εκπαιδευμένα ώτα ακούει και έχει πάρει τις απαντήσεις ,ο έχων εξωτερικά επίκτητη γνώση, παραμένει σε ψευδαισθήσεις και τις διαιωνείζει,τρώγοντας ακόμη απο το ψωμί που αγόρασε απο κάποιον φούρνο.

Φτιάξτε το ψωμί μόνοι σας , για να δείτε ανώτερο εαυτό .
Αν μένεται στο εγώ σας , αυτό σημαίνει , ότι δεν διανύεται την εσωτρική ατραπό .

quote:

---

Trithemius απλά αναρωτιέμαι, πως αν ολόκληρο το σύμπαν είναι μόνο μια μεγάλη μηχανή και τα πάντα γίνονται μηχανικά χωρίς συνείδηση, τότε ο άνθρωπος που έχει μια ανώτερη συνείδηση πρέπει να είναι έξω από το σύμπαν (φύση) και χώρια από αυτό, λίγο εγωιστικό δεν είναι αυτό φίλε μου…...

Άραγε αυτό που λέμε συνείδηση είναι αποκλειστικά μια ανθρώπινη ιδιότητα ή είναι μια θεμελιώδης ιδιότητα που χαρακτηρίζει όλο το Σύμπαν ;

---

Σαφώς και υφίσταται συνείδηση σε ατομικότητες πέραν αυτής του ανθρώπου. Εδώ, οι εκδοχές είναι δύο:

α) Η συνείδηση ορίζεται μόνον με την ανθρώπινη εκδοχή της, άρα απαντάται ίσως μόνον στον άνθρωπο, εξ ου και η πεποίθηση κάποιων πως ο άνθρωπος είναι η πιο εξελιγμένη ατομικότητα στο σύμπαν (λιγότερο πιθανό).

β) Η συνείδηση ορίζεται και σε άλλες ατομικότητες πλην του ανθρώπου αλλά με διαφορετικές κατά περίπτωση ακφάνσεις συνειδήσεως. Δηλαδή, άλλου είδους συνείδηση υλοποιεί ο άνθρωπος και άλλου είδους συνείδηση εκφράζει ένα πουλί, ένα φυτό κλπ. (περισσότερο πιθανό)

Η δήλωσή μου περί απόψεων του Edgar Mitchell είχε να κάνει με την ανεπιτυχή (κατ' εμέ) τάυτιση της συνείδησης, όπως αυτή εκφράζεται στον άνθρωπο με τη συνείδηση των άλλων ατομικοτήτων. Η διαφωνία μου είναι στο ότι ο Edgar Mitchell προσδιορίζει μία ποσοτική διαφορά μεταξύ ανθρώπινης και μη ανθρώπινης συνείδησης, ενώ εγώ θεωρώ πως η διαφορά δεν είναι ποσοτική αλλά ποιοτική.

Τουλάχιστον εγώ, αυτά κατάλαβα από τα γραφόμενά του.

R + C
I n v o k e O f t e n

quote:

---

Η άποψη που άκουσες απηχεί λίγο νεοδαρβινισμό, ότι δηλ. ο άνθρωπος δεν είναι παρά ξενιστής της εξέλιξης κάποιου πράγματος έξω από τον ίδιο (ιδέες, συναισθήματα κτλ.), τον οποίο αυτό το πράγμα επισκέπτεται και τον χρησιμοποιεί για να κυοφορηθεί, πολλαπλασιαστεί, τραφεί κτλ.

---

quote:

---

Υπάρχουν ωστόσο άνθρωποι που πιστεύουν ότι γνωρίζουν την αλήθεια. Μερικοί μάλιστα έχουν ξεπεράσει το στάδιο της πίστης και έχουν βρεθεί στο στάδιο της βεβαιότητας, μιας βεβαιότητας κάποτε σφοδρής, ακόμη και δογματικής.

Προσωπικά πιστεύω πως διανύουμε την εποχή της προσωπικής θρησκείας, της προσωπικής πίστης ή ακόμη και βεβαιότητας. Δεν ξέρω αν οι (οποιεσδήποτε) Γραφές έχουν προβλέψει αυτή την εποχή, αλλά τι να κάνουμε: αυτό είναι που συμβαίνει στις μέρες μας. Ίσως να είναι και η απόδειξη ότι είμαστε συν-δημιουργοί, όπως λένε μερικές θεωρίες… Σίγουρα πάντως είναι η (οφθαλμοφανής, για μένα τουλάχιστον) απόδειξη ότι κανείς μας δεν κατέχει ολόκληρη την αλήθεια.

---

Υπάρχουνε άνθρωποι σίγουρα που υποστηρίζουν ότι γνωρίζουν την
Αλήθεια δεν σημαίνει βεβαία ότι την γνωρίζουν και στην πραγματικότητα
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος που γνωρίζει την πραγματική αλήθεια
Ένα μέρος της ίσως .
Θα συμφωνήσω ότι διανύουμε την εποχή της προσωπικής θρησκείας .

quote:

---

Η ενασχόληση με την απάντηση του τι είναι ο Θεός, αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη νοητική άσκηση του ανθρώπου, καθώς είναι ένα ερώτημα που όχι μόνον εμπεριέχει μέσα του όλα τα υπόλοιπα μεταφυσικά ερωτήματα, αλλά ταυτόχρονα παραμένει διαρκώς αναπάντητο. Χρειάζεται μεγάλη πνευματική ποιότητα το να ασχολείσαι με την απάντηση ενός ερωτήματος που εξ' αρχής γνωρίζεις πως ποτέ δεν θα απαντήσεις. Στην ουσία "παίζεις" με τη νοημοσύνη σου, όμως το μυστικό βρίσκεται στην πορεία. Η απάντηση στο ερώτημα του τι είναι θεός, είναι η Ιθάκη, ένας προορισμός που ποτέ κανείς δεν θα γνωρίσει. Πάραυτα, η επίμονη και διεξοδική ενασχόληση με αυτό το ερώτημα, μας δίνει στην πορεία απαντήσεις για πάρα πολλά άλλα ερωτήματα-στάδια, "παράπλευρα ωφέλη" θα τα χαρακτήριζε κανείς, τα οποία προσθέτουν το καθένα αναλογικά στη συνολική εξελικτική μας πορεία στη μεταφυσική. Όσα περισσότερα κομμάτια αυτών που αποτελούν τον "Θεό" κατανοήσουμε, τόσο περισσότερα σκαλιά θα έχουμε ανέβει στη "σκάλα του Ιακώβ". Ίσως τελικά, αυτή είναι και η πιο σημαντική έμφυτη ανάγκη μας, το να έρθουμε σε επαφή με τον δημιουργό μας, μία ανάγκη επιστροφής στη μήτρα, regressus ad uterum...

---

Ναι έτσι είναι ξέρεις απ την αρχή που θέτεις το ερώτημα ότι δεν πρόκειται
Να απαιτηθεί αλλα πιστεύω οσο το ψάχνεις βρίσκεις νέα ερωτήματα όσες
Απαντήσεις και να βρεις στα αρχικά που έθεσες πάντα θα βρίσκεις νέα.

quote:

---

Φίλε Open Mind, κι αν η Θεότητα δεν είναι τέλεια αλλά εξελίσσεται;
Από την άλλη, εάν είναι τέλεια ποιός θα ήταν ο ανώτερος σκοπός να δημιουργήσει κάτι τέλειο;
Κάτι που δε μπορεί να εξελιχθεί περαιτέρω;

---

Δεν αποκαλείται να εξελίσσεται και αυτή έτσι δικαιολογούνται και μερικά πράγματα
απλα πιστεύω ότι αυτή η άποψη
Φοβίζει τους περισσοτέρους ανθρώπους καθώς θέλουν ο θεός τους να είναι τέλειος
.
Τώρα αμα είναι τέλειος γιατι να θέλει να δημιουργήσει κατι τέλειο ? ίσως και γι αυτό
Το λογο επειδή είναι τέλειος θα θέλει και το δημιούργημα του να είναι τέλειο .

quote:

---

Οι απαντήσεις για την το κάρμα, την μετενσάρκωση, το άπειρο, τις αδελφές ψυχές και γενικά ότι έχει σχέση με την μία ψυχή ,έχουνε δοθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια .

---

Θεωρητικά πάντα ,

quote:

---

Φτιάξτε το ψωμί μόνοι σας , για να δείτε ανώτερο εαυτό .
Αν μένεται στο εγώ σας , αυτό σημαίνει , ότι δεν διανύεται την εσωτρική ατραπό .

Καλές εξωτερικές αναζητήσεις .

---

Αγαπητέ alfa-omega, αυτό το β' πρόσωπο πληθυντικού αριθμού μου φαίνεται κάπως χωριστικό με διάθεση να δια-χωρίσει κι όχι να εν-ώσει.
Ένας άνθρωπος που έχει εσωτερικά εκπαιδευμένα ώτα δεν θα έπρεπε να προσπαθεί να ενώσει;

Φίλε Open Mind, ούτε εγώ πιστεύω πως μπορεί να κατακτηθεί όλη η Γνώση κι η Αλήθεια από κάποιον άνθρωπο.
Μπορεί να κατακτήσει ένα μέρος της το οποίο να προσπαθεί συνεχώς να διευρύνει αλλά όχι όλο το σύνολο.
Άλλωστε, αν δεχθούμε ότι μπορεί να κατακτηθεί το σύνολο της θα πρέπει να δεχθούμε ότι η Γνώση αυτή είναι "στατική" και δεδομένη, εκτός αν κάνω λάθος.
Αυτό είναι πιθανόν ή όχι;

quote:

---

Φοβίζει τους περισσοτέρους ανθρώπους καθώς θέλουν ο θεός τους να είναι τέλειος

---

Σ' αυτό βέβαια παίζει μεγάλο ρόλο και το περίφημο "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση"...
Τι είναι πιο ελκυστικό για να προσπαθήσουμε να ενωθούμε μαζί του;
Το τέλειο ή το ατελές;

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Αγαπητέ alfa-omega, αυτό το β' πρόσωπο πληθυντικού αριθμού μου φαίνεται κάπως χωριστικό με διάθεση να δια-χωρίσει κι όχι να εν-ώσει.
Ένας άνθρωπος που έχει εσωτερικά εκπαιδευμένα ώτα δεν θα έπρεπε να προσπαθεί να ενώσει;

In anticipation of my resurrection...

---

Αν όντος το προσπαθείς , περιέγραψε την προσπάθειά σου .
Θέλω να δω σε ποια σημεία διαφοροποιείται από την δική μου προσπάθεια ,ίσως να είναι μόνο ένα και μάλιστα μπορεί να μην υπάρχουνε καν διαφορές .
Αλλά να δημιουργούνται , γιατί ο ένας μπορεί να αναφέρεται σε αυτές (τις διδασκαλίες ) θεωρητικά και ο άλλος έμπρακτα .
Σκέψου και αν θέλεις απάντησε μου .

quote:

---

Ο ιδανικός τρόπος για να κυριαρχήσει η ψυχή , σε μία προσωπικότητα , μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από μία ζωή .
Προϋποθέτει την επικοινωνία με τον ανώτερο εαυτό .
Αυτή παραμένει εξωτερική και δεν επηρεάζει τον εσωτερικό μας κόσμο ,όσο εμμένουμε στο αξίωμα της εξωτερικά επίκτητης γνώσης .

---

Αγαπητέ alfa-omega, συμφωνώ στο σημείο που αναφέρεσαι στην επικοινωνία με τον ανώτερο εαυτό προκειμένου να κυριαρχήσει η Ψυχή επί της Προσωπικότητας.
Η γνώση επίσης που έχουμε λάβει - όποια κι αν είναι αυτή και σε όποιον βαθμό κι αν την έχουμε κατακτήσει - θα πρέπει να γίνει κι εσωτερική και να την βιώνουμε καθημερινά προκειμένου να μας μεταμορφώσει και να μας εξελίξει.
Από κει και πέρα, νομίζω πως ο κάθε άνθρωπος μπορεί να κρίνει ο ίδιος αν οι γνώσεις που έχει αποκομίσει παραμένουν εξωτερικές και δεν τις βιώνει εσωτερικά - καθόλου ή σε κάποιον βαθμό - ή αν αυτές οι γνώσεις γίνονται ένα εργαλείο για να ανακαλύψει όλο και περισσότερο τον εσωτερικό του εαυτό.

quote:

---

Με άλλα λόγια , αν θέλω να εισχωρήσω στον εσώτερο εαυτό μου , μπορώ να διαβάσω αποσπάσματα , ( μέσω του διαδικτύου )από δασκάλους της αιωνίας σοφίας .
Άπειρα .
Όταν όμως γίνεται δημόσια συζήτηση και διαθέτουμε αυτές τις επίκτητες γνώσεις , το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να συζητάμε για κάποια πράγματα που διαβάσαμε , αλλά που ίσως ποτέ δεν μετουσιώσαμε στην καθημερινή πράξη .

---

Αν θέλω να εισχωρήσω στον ανώτερο μου εαυτό μπορώ και να διαβάσω αποσπάσματα από Διδασκάλους.
Δεν πιστεύω ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος κι ούτε ότι θα επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Η ανακάλυψη του εσωτερικού μας εαυτού είναι - μεταξύ άλλων - θέμα της δεκτικότητας μας, της διάκρισης που έχουμε και της συνειδησιακής μας εξέλιξης.
Αν η εσωτερική "φωνή" μέσα μας μας καλεί κι είμαστε σε θέση να την αφουγκραστούμε, μπορούμε να ανακαλύψουμε αρκετούς τρόπους για να την ακούσουμε καθαρά.
Αλήθεια όμως, γιατί επισημαίνεις την ανάγνωση αποσπασμάτων κάποιων Διδασκάλων μόνο μέσα από το Διαδίκτυο;

quote:

---

Εσύ προσπαθείς να εξασκηθείς πρακτικά ,σε όλα όσα διαβάζεις , από δασκάλους της αιώνιας σοφίας ;;;

Αν όντος το προσπαθείς , περιέγραψε την προσπάθειά σου .
Θέλω να δω σε ποια σημεία διαφοροποιείται από την δική μου προσπάθεια ,ίσως να είναι μόνο ένα και μάλιστα μπορεί να μην υπάρχουνε καν διαφορές .
Αλλά να δημιουργούνται , γιατί ο ένας μπορεί να αναφέρεται σε αυτές (τις διδασκαλίες ) θεωρητικά και ο άλλος έμπρακτα .
Σκέψου και αν θέλεις απάντησε μου .

---

Αγαπητέ, σου έχω απαντήσει τουλάχιστον 2 φορές σ' αυτήν σου την ερώτηση οπότε πιστεύω ότι δεν υπάρχει λόγος να απαντήσω ξανά και μάλιστα σε ένα θέμα που έχει άλλο σκοπό από αυτό που μου ζητάς.
Για να σε βοηθήσω να δεις σε ποιά σημεία διαφοροποιούνται οι προσπάθειες μας, έχουμε διαφορετική αντίληψη γύρω από το "βίωμα" και την "πράξη".
Ίσως αυτή η διαφορά αντίληψης να οδηγεί κάποιον από τους δυο μας στην πεποίθηση ότι η αναφορά στις διδασκαλίες του άλλου είναι θεωρητική και του ίδιου βιωματική...

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Φίλε Open Mind, ούτε εγώ πιστεύω πως μπορεί να κατακτηθεί όλη η Γνώση κι η Αλήθεια από κάποιον άνθρωπο.
Μπορεί να κατακτήσει ένα μέρος της το οποίο να προσπαθεί συνεχώς να διευρύνει αλλά όχι όλο το σύνολο.
Άλλωστε, αν δεχθούμε ότι μπορεί να κατακτηθεί το σύνολο της θα πρέπει να δεχθούμε ότι η Γνώση αυτή είναι "στατική" και δεδομένη, εκτός αν κάνω λάθος.
Αυτό είναι πιθανόν ή όχι;

---

Συμφωνούμε .
Τώρα το να θεωρήσουμε την γνώση στατική και δεδομένη είναι λάθος
Με τις γνώσεις που έχουμε καθώς βλέπουμε ότι η γνώση εξελίσσεται με το
Πέρασμα των χρονων και αρα δεν είναι στατική .
Η μονή περίπτωση να θεωρούσαμε την γνώση δεδομένη θα ήταν αν γνωρίζαμε
Την απόλυτη αλήθεια κάτι που βεβαία δεν είναι εφικτό.

quote:

---

Σ' αυτό βέβαια παίζει μεγάλο ρόλο και το περίφημο "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση"...
Τι είναι πιο ελκυστικό για να προσπαθήσουμε να ενωθούμε μαζί του;
Το τέλειο ή το ατελές;

---

Σαφώς το τέλειο .

Καλό απόγευμα φίλοι

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr