Η δεισιδαιμονία του Βολταίρου, ήταν η "δεισιδαιμόνως" δηλ. με παράλογο φόβο αντιμετώπιση του παρελθόντος. Όπως γράφει ο J.Murray, στο "The autobiographies of Ed. Gibbon", Λονδίνο 1986, σελ. 152, ο Γίββων, αυτός ο ιστορικός τρομοκράτης (1737-1794), "έβλεπε ως οπισθοδρόμηση, κάτω από τη βολταιρική επίδραση" ολόκληρη τη Βυζαντινή ιστορία.

Εξαιτίας του λιβελλογραφήματός του Γίββωνα (που ο ίδιος το λέει ιστορία), που γράφτηκε κάτω από το καταστροφικό πνεύμα της Γαλλικής Επανάστασης και του Διαφωτισμού (έργο που επιζεί σήμερα μόνο στα συρτάρια των νεοπαγανιστών αφού όλοι οι ιστορικοί το έχουν απορρίψει ως μονόπλευρο, εχθρικό, ανυπόστατο και αποτυχημένο), επί έναν ολόκληρο αιώνα, υπέστησαν ύφεση οι Βυζαντινές σπουδές!

Είναι τρομακτικό να βλέπει κάποιος ότι (σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της "Καθημερινής", δυστυχώς μόλις στις 24/4/2007(!), εγκαινιάζεται επιτέλους και ΘΕΣΜΙΚΑ, το τμήμα της Ερευνητικής Σχολής Κλασικών και Βυζαντινών Σπουδών "Στέλιος Ιωάννου" στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Μέχρι τώρα, οι Κλασικές σπουδές και οι Βυζαντινές, θεσμικά, αντιμετωπίζονταν ως δύο χωριστοί κλάδοι σπουδών, εντελώς αποκομένοι μεταξύ τους!

Εξιατίας του Βολταίρου, του Διαφωτισμού και του Γίββωνα, καθυστέρησε επί 2,5 αιώνες, η θεσμική αντιμετώπιση της Βυζαντινής ιστορίας ως συνέχεια της αρχαιότητας! Το ίδιο έγινε και στην λεγόμενη "Μεσαιωνική" ιστορία των δυτικών, που κι αυτή είχε εξαφανιστεί κάτω από το βλέμμα των φωτισμένων. Βεβαίως, ευτυχώς, μόνο η θεσμική κατωχύρωση καθυστέρησε, γιατί εδώ και έναν αιώνα τουλάχιστον οι ιστορικοί μπόρεσαν να καταδικάσουν αυτό το φαινόμενο.

Φαντάσου δηλ., σε μερικούς αιώνες, κάποια άλλα "φωτισμένα πνεύματα", που έχουν δει πόσα εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν στην Αφρική, την παιδική εργασία, την παιδική πορνεία, την εγκληματικότητα, του πολέμους, την σωματεμπορεία, την διαπλοκή, την καταπίεση του τρίτου κόσμου, τις οικονομικές απάτες και όλα όσα διαδραματίζονται στον "φωτισμένο" 20ο αιώνα, με δύο παγκοσμίους πολέμους στην πλάτη, να μας διαγράψει και να μας ονομάσει "Σκοτεινούς αιώνες"!

Αυτό λοιπόν, λέγεται έγκλημα κατά της ανθρωπότητας σε πνευματικό επίπεδο. Αυτό λέγεται σκοταδισμός.

Όπως ακριβώς η φανατική επιστροφή στον αττικισμό, τον 2ο μ.Χ. αιώνα, από κάποιους άλλους "Φωτισμένους" λόγιους που νοστάλγησαν τον 5ο π.Χ. αιώνα, ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ κομμάτι της αρχαίας μας γραμματείας, ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ επειδή δεν ήταν γραμμένο στην αττική διάλεκτο!!! (επειδή μιλάνε οι παγανιστές για εξαφάνιση της αρχαίας γραμματείας από τους ...χριστιανούς που διέσωσαν ότι σώθηκε από τη λαίλαπα του παγανιστικού αττικισμού). Και ευτυχώς που ο Όμηρος είχε τεράστιο όνομα και ήταν ο μόνος που γλύτωσε από τους μή αττικούς, μαζί με μερικά άλλα ψευδεπίγραφα που έφεραν το όνομά του!

Όπως λέει ο Toybee (και άλλοι) στο βιβλίο του "Οι Έλληνες και οι Κληρονομιές τους" (The Greeks and their Heritage, Oxford University Press, 1981):

"η εκλογή του αττικισμού οδήγησε σέ μιά αξιοθρήνητη αδιαφορία γιά κάθε τί πού δέν ανταποκρινόταν στους αυθαίρετους κανόνες πού επέβαλλε ό άττικισμός. Προκάλεσε τήν εξαφάνιση μεγάλων συγγραφέων, δπως του 'Εφόρου, μετακλασσικών φιλοσόφων, συγγραφέων πού άλλοτε είχαν γράψει σέ άλλες διαλέκτους."

Κάπως έτσι, οι "Διαφωτισμένοι" ξένοι και Έλληνες, θέλησαν να μας φορέσουν καπέλο ό,τι έβλεπαν στη Δύση και τους έβγαινε η γλώσσα μέχρι το πάτωμα! Χωρίς να σεβαστούν την παράδοση, τα κτίσματά μας, την αρχιτεκτονική μας, τη ζωγραφική μας, τη λαϊκή μας μουσική. Τα αγαθά του πολιτισμού μας γι αυτούς ήταν σκουπίδια. Όλα έγιναν Νεοκλασσικά, οι ζωγράφοι πιθήκιζαν τους δυτικούς, οι μουσικοί αντέγραφαν τους δυτικούς, ντύνονταν σαν τους δυτικούς, έτρωγαν σαν τους δυτικούς, περπατούσαν σαν τους δυτικούς.

Ο Κοραής, σε μία στιγμή άφταστης χυδαιολογίας, χλεύαζε ακόμη και το μέγιστο κρητικό έπος, τον "Ερωτόκριτο"!! Μπορεί άνθρωπος ποτέ να το φανταστεί αυτό; Ένας άνθρωπος που ήθελε να επιβάλλει στον λαό να μιλάει σαν μαϊμού, πιθηκίζοντας μια γλώσσα που την έφτιαξε ο Κοραής στο γραφείο του στο Παρίσι, για να μιλάνε οι Έλληνες "σωστά". Και γι αυτό τον έβριζε ο Σολωμός για τις ηλιθιότητες του.

Κι όμως, οι ιστορικοί μας, κράτησαν από τον Κοραή, την τεράστια επαναστατική φλόγα του για την ελεύθερη Ελλάδα. και καλά έκαναν στο κάτω κάτω. Ας είναι κι έτσι. Όχι όμως να ξεχνάμε ποιοι ήταν και τι έκαναν. Όχι να ξεχνάμε ποιοι ήταν και τι έκαναν αυτοί που μας φόρεσαν καπέλο για διακυβέρνηση. Να μην ξεχνάμε τους φωτισμένους ευρωπαίους βασιλείς και αντιβασιλείς και το πως συμπεριφέρθηκαν στον τόπο.

Παρ' όλα αυτά, η μετάφραση στα ελληνικά, από τον Ευγένιο Βούλγαρη, τον μέγα διδάσκαλο του Γένους, το 1766, του έργου Μέμνων ή περί της ανθρωπινής σωφροσύνης (Memnon ou la sagesse humaine) του Βολταίρου, μπορεί να θεωρηθεί ως "η πρώτη επαφή του ελληνικού κόσμου με το ευρωπαϊκό πνεύμα" όπως λέει ο Σιμόπουλος.

Είναι αλήθεια ότι από τον Ευγένιο Βούλγαρη και τον Νικηφόρο Θεοτόκη ως τον Βάμβα και τον Φαρμακίδη, οι εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού στην ελληνόφωνη διανόηση είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία κληρικοί, αλλά το ίδιο φυσικά ισχύει και στην αντίπαλη παράταξη των λεγομένων "συντηρητικών". Η Ελλάδα, και πάλι μέσω των εκφραστών της εκκλησιαστικής συνείδησης, του κλήρου, προσπάθησε να ισορροπίσει κατά τη διάρκεια της κρίσης ταυτότητας και αλλοτρίωσης του Νεώτερου Ελληνισμού.

Ακόμη και σε αυτήν την πολύπαθη, σκλαβωμένη, με πρόβλημα βασικής επιβίωσης, Ελλάδα, αλλά και στις ευρύτερες ελληνικές περιοχές, οι αυτοψίες σε δημόσιες, ιδιωτικές και μοναστηριακές βιβλιοθήκες, έδειξαν την ύπαρξη πνευματικής δραστηριότητας, με μια συγκέντρωση 2.300 χειρογράφων, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ του τομέα των Φυσικών & Θετικών Επιστημών! από τον 15ο αιώνα μέχρι πριν την επανάσταση.

Ασφαλώς, πολλά προορίζονταν για μια βασική εκπαίδευση και πρσέφεραν στοιχειώδης γνώσεις, ένα ποσοστό όμως ήταν έργα υψηλής εξειδίκευσης. Και όσο τα χρόνια περνούσαν, ήταν όλο και πέρισσότερα. Αν η Εκκλησία απεχθανόταν τη γνώση ως γνώση, τότε στις μοναστηριακές βιβλιοθήκες δεν θα είχε επιζήσει τίποτα. Ούτε, αν ο χριστιανισμός από μόνος του ήταν ανασταλτικός παράγοντας για τη γνώση, θα υπήρχαν τόσοι λόγιοι χριστιανοί και μάλιστα κληρικοί.

Ο Χριστιανισμός έκανε το ξεκαθάρισμα μετά από μια μεγάλη μάχη, απαραίτητη σε κάθε πολιτιστική έφοδο. Κράτησε ΚΑΙ την πίστη του, κόντρα στον Διαφωτιστικό φασισμό της αλλοτρίωσης, αλλά κράτησε και όλα τα καλά του Διαφωτισμού. Και όπου οι απόγονοι του διαφωτιστικού πνεύματος, αντιμετώπισαν με το ίδιο πνεύμα την πίστη, ως κάτι κακό δηλ., και πάλι, με θυσίες οι άνθρωποι κράτησαν την πίστη τους, παρά τα πλήθη των σφαγιασθέντων νεομαρτύρων.

Σε κάθε περίπτωση όμως, η σφαγιαστική πλευρά του πνεύματος του διαφωτισμού που απλώθηκε στην Ευρώπη και ακόμη παραπέρα, με τη βία θέλησε να "φωτίσει" τους ανθρώπους και να πετσοκόψει τις παραδόσεις τους. Παντού όμως έχασε.

Έτσι, η καλή πλευρά του διαφωτισμού απλώθηκε χάρη στους χριστιανούς που αποτελούσαν το πολιτισμικό υπόστρωμα όπου πέρασαν όλες οι θετικές ιδέες, και χάρη πάλι στους χριστιανούς, κατάλαβαν όλοι πολύ καλά ποιος ήταν ο ρυθμιστής και ο νικητής ακόμη και αν χρειάστηκαν τότες θυσίες σε αίμα.

Είναι απόλυτα βέβαιο ότι σε καμμιά περίπτωση ο Διαφωτισμός δεν έφερε μόνο θετικά, ούτε βέβαια και μόνο αρνητικά. Αν κάποιοι το καταλάβουν αυτό, θα είναι πολύ καλύτερα για όλους.

Δεν ξέρω αν δεν το έχεις καταλάβει, αλλά δεν έχω καμία διάθεση να κάνω καμία συζήτηση μαζί σου. Πολύ απλά, δεν πρόκειται να σου δώσω τη χαρά, να θεωρείς ότι μπορείς να εισβάλλεις στο thread και να καθυβρίζεις νεκρούς και ζωντανούς ατιμωρητί.

Κι αφού δεν σου ζητούν οι ομόδοξοί σου να συμμορφωθείς, για να επιστρέψουμε στο αντικείμενο του thread, όπως πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει, ενεργοποιείται αυτομάτως η αρχή του Merovingian: “Cause and effect”.

quote:

---

recto: Οι πηρουνάκηδες που θυσιάστηκαν για την ελευθερία ήταν πολλοί.

---

Να συμπληρώσω σ΄ αυτό το σημείο, τον τρόπο, με τον οποίο μπορεί κάποιος, να διασώσει ένα αρχαίο χειρόγραφο.
Ο λόγος στον επικεφαλής του τομέα συντήρησης περγαμηνών του Μουσείου Τέχνης Ουόλτερς των ΗΠΑ Ουίλιαμ Νόελ.
«Παίρνουμε ένα αρχαίο κείμενο. Σβήνουμε με ξύστρα το κείμενο, γράφουμε από πάνω του μια προσευχή και έχουμε ένα νέο βιβλίο»
Έτσι, σώθηκε το αρχαίο κείμενο...

Έκπληκτοι έχουν μείνει οι Αρχαιολόγοι, που διαπίστωσαν ότι το μεσαιωνικό προσευχητάρι, γνωστό και ως Παλίμψηστο του Αρχιμήδη, περιέχει ένα ακόμη κρυμμένο αρχαίο κείμενο μέσα στις σελίδες του
ΕΡΓΑ ΤΟΥ μαθηματικού Αρχιμήδη και του πολιτικού Υπερείδη έχουν βρεθεί ήδη κρυμμένα μεταξύ των περγαμηνών του βιβλίου. Χάρη, όμως, σε προηγμένα συστήματα ηλεκτρονικής απεικόνισης, οι μελετητές αποκάλυψαν την ύπαρξη τρίτου κειμένου, σχολίου πάνω στο φιλόσοφο Αριστοτέλη.
Ο επικεφαλής του προγράμματος, Ουίλιαμ Νόελ, δήλωσε ότι πρόκειται για «εκπληκτική ανακάλυψη».
Το προσευχητάρι γράφτηκε τον 13ο αιώνα, από τον μοναχό Ιωάννη Μύρωνα. Αντί να χρησιμοποιήσει καινούργια περγαμηνή, ο Ιωάννης αξιοποίησε σελίδες από πέντε υπάρχοντες τόμους της βιβλιοθήκης της μονής.
Το 1906 διαπιστώθηκε για πρώτη φορά ότι ένα από τα βιβλία που ανακυκλώθηκαν για την κατασκευή του Παλιμψήστου, περιείχε μοναδικό έργο του Αρχιμήδη.
Το 2002, νέες έρευνες με προηγμένα οπτικά μέσα έδειξαν ότι το βιβλίο περιείχε υπολείμματα ενός ακόμη αρχαίου κειμένου, του μοναδικού δείγματος γραφής του Αθηναίου πολιτικού του 4ου πΧ αιώνα, Υπερείδη.
Απίστευτη τύχη
«Σε αυτό το σημείο σκέφτεσαι ότι ένα Παλίμψηστο είναι χρυσάφι, ενώ η ανακάλυψη δεύτερου είναι απίστευτη. Τι να πει, όμως, κανείς όταν ανακαλύψαμε και τρίτο κείμενο;», αναρωτιέται ο δρ Νόελ.
Διεθνής ομάδα αρχαιολόγων και μαθηματικών έχει αρχίσει την προσπάθεια αποκρυπτογράφησης του κειμένου.
«Μπορούμε ήδη να πούμε με βεβαιότητα ότι το φιλοσοφικό εδάφιο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα στο Παλίμψηστο είναι αρχαίο σχόλιο στο σύγγραμα «Κατηγορίαι» του Αριστοτέλη, που λειτούργησε ως βάση της μελέτης της Λογικής στη Δυτική Φιλοσοφία», εξηγεί ο δρ Ρεβίελ Νετς, του Πανεπιστημίου Στάνφορντ των ΗΠΑ.
Περαιτέρω μελέτη του κειμένου κάνει τους επιστήμονες να λένε με σιγουριά ότι πρόκειται για έργο του Φιλοσόφου Αλεξάνδρου της Αφροδισίας, που έζησε τον 2ο ή 3ο αιώνα πΧ.
ww.kathimerini.gr με στοιχεία από BBC

"Αντί να χρησιμοποιήσει καινούργια περγαμηνή, ο Ιωάννης αξιοποίησε σελίδες από πέντε υπάρχοντες τόμους της βιβλιοθήκης της μονής".

Γιατί να ξoδευόταν ο μοναχός ο Ιωάννης ο Μύρωνας..;
Αφού υπήρχαν έτοιμες περγαμηνές. Έπρεπε μόνο να σβήσει τις "αρχαίες κοτσάνες" και μετά ήταν έτοιμος να γράψει τις προσευχούλες του.
Άν θέλει κάποιος να σώσει βιβλία, πάει κλέβει του γειτονά του και τα προστατεύει για πάντα. Γιατί ποιός ξέρει, τι έχει σκοπό να κάνει ο γείτονας με τα βιβλία του...
Όπως κάνανε και οι καλόγεροι δηλαδή. Αυτοί βέβαια τα παίρνανε με τη βία.

Edited by - Συνοδινός on 27/04/2007 22:39:25

Σωτηρία κειμέvωv από Βυζάvτιo

Πρώτα έvα μικρό μάθημα για τo πoιoς έσωσε τηv αρxαία γραμματεία, όση δηλ. επέζησε από τη λαίλαπα τωv αττικιστώv:

"η μεγάλη φιλoσoφική παράδoση της αρxαίας Ελλάδoς παρέμεvε πάvτα μια ζωvταvή δύvαμη στo Βυζάvτιo και σxεδόv όλα τα σημαvτικότερα φιλoσoφικά κείμεvα, όπως άλλωστε και η παραγωγή κάθε άλλoυ κλάδoυ τής ελληvικής φιλoλoγίας, έφθασαv ως εμάς σε xειρόγραφα τωv βυζαvτιvώv xρόvωv πoύ τα επιμελήθηκαv αvτιγραφείς, πoλλoί από τoυς oπoίoυς ήταv διακεκριμέvoι λόγιoι και ερμηvευτές."

Ιστoρία τoυ Ελληvικoύ Έθvoυς, τόμ. Ζ', 'Βυζαvτιvός ελληvισμός - πρωτoβυζαvτιvoί xρόvoι 324-642 μ.Χ.', Εκδoτική Αθηvώv Α.Ε., σελ. 328

και

"Μία από τις μεγαλύτερες συμβoλές τoυ Βυζαvτίoυ στov σύγxρovo πoλιτισμό είvαι η διάσωση τωv αρxαίωv Ελλήvωv κλασικώv. [...] στη βυζαvτιvή αυτoκρατoρία oλόκληρη σxεδόv η λoγoτεxvική παραγωγή της αρxαίας Ελλάδoς δεv έπαυσε vα διαβάζεται, vα μελετάται, vα αvτιγράφεται και vα σxoλιάζεται. Αv oι βυζαvτιvoί γραφείς δεv είxαv μoxθήσει στα θραvία τoυς για vα τα διατηρήσoυv, τα κoσμήματα αυτά τής αρxαιότητας θα είxαv xαθεί από αιώvες. Συxvά λησμovείται ότι αυτό αληθεύει κυριoλεκτικά."

Ιστoρία τoυ Ελληvικoύ Έθvoυς, τόμ. Ζ', 'Βυζαvτιvός ελληvισμός - πρωτoβυζαvτιvoί xρόvoι 324-642 μ.Χ.', Εκδoτική Αθηvώv Α.Ε., σελ. 310

και

"Ήταv ευτύxημα ότι ό θρίαμβoς τoυ Χριστιαvισμoύ δεv κατάργησε τήv αvάγκη vά υπάρxoυv σωστά κείμεvα τώv ειδωλoλατρώv συγγραφέωv."

Reynolds D.L. & Wilson G.N., 'Αvτιγράφεις και Φιλόλoγoι', ΜΙΕΤ, Αθήvα 1981, σελ. 53

και

"Η αξία της υπηρεσίας πoυ πρόσφερε η αρxαία ελληvική φιλoσoφία στov Χριστιαvισμό αvαγvωριζόταv πάvτα, ακόμα και από τoυς αυστηρότερoυς θεματoφύλακες της Αvατoλικής Χριστιαvικής Ορθoδoξίας. Επιπλέov, oι xριστιαvoί Έλληvες διατήρησαv, με τηv κoπιαστική αvτιγραφή τωv xειρoγράφωv, τα γραπτά εκείvωv τωv αρxαίωv Ελλήvωv φιλoσόφωv πoυ είxαv γράψει σε μια μoρφή της αττικής ελληvικής και πoυ είxε περάσει τη λoγoκρισία τωv αττικιζόvτωv καθαρoλόγωv"

Arnold Toynbee, The Greeks and their Heritage, Oxford University Press, 1981 (στα ελληvικά: Οι Έλληvες και oι Κληρovoμιές τoυς, Καρδαμίτσας, Αθήvα, 1992, σελ. 115)

και

"Από τov Κωvστάvτιo πρoήλθε και η πρώτη επίσημη πρoσπάθεια για vα διαφυλαxθεί η πvευματική κληρovoμιά τoυ αρxαίoυ ελληvικoύ κόσμoυ από τότε πoύ o Χριστιαvισμός κυριάρxησε στov δημόσιo βίo. Με εvτoλή τoυ αυτoκράτoρoς ιδρύθηκε τo 357 στη vέα πρωτεύoυσα της Αvατoλής βασιλική βιβλιoθήκη και oργαvώθηκε μεγάλo αvτιγραφικό εργαστήριo, ελεγxόμεvo και επιxoρηγoύμεvo από τo κράτoς. Εκεί, oμάδα ασκημέvωv καλλιγράφωv εργαζόταv για τηv αvτιγραφή σε vέoυς κώδικες τoυ περιεxoμέvoυ τωv παλαιώv και φθαρμέvωv."

Ιστoρία τoυ Ελληvικoύ Έθvoυς, τόμ. Ζ', 'Βυζαvτιvός ελληvισμός - πρωτoβυζαvτιvoί xρόvoι 324-642 μ.Χ.', Εκδoτική Αθηvώv Α.Ε., σελ. 257

και

"Τo επιστημovικό εvδιαφέρov γιά τό Βυζάvτιo πρoέκυψε από τήv έρευvα της κλασικής αρxαιότητας. Ο δρόμoς πρoς τηv ελληvική αρxαιότητα περvoύσε μέσα άπό τό Βυζάvτιo, γιατί αυτό είxε διαφυλάξει τηv αρxαία κληρovoμιά και απoτελoύσε τηv πηγή, πoυ θα μπoρoύσε vα ικαvoπoιήσει τη δίψα τoυ δυτικoύ κόσμoυ για τov ελληvικό πoλιτισμό στα xρόvια της Αvαγεvvήσεως. Όταv oι ερευvητές άρxισαv vά συγκεvτρώvoυv τα ελληvικά xειρόγραφα, vα ερευvoύv και εκδίδoυv τα συγγράμματα τωv κλασικώv, στράφηκαv αvαγκαστικά πρoς τo βυζαvτιvό xώρo. Ήταv μάλιστα Βυζαvτιvoί αυτoί πoυ πρώτoι εγκαιvίασαv τη μελέτη της ελληvικής φιλoλoγίας στη Δύση, όπως o Μαvoυήλ Χρυσoλωράς, o Ιωάvvης Αργυρόπoυλoς, o Βησσαρίωv κ.ά."

Georg Ostrogorsky, "Ιστoρία τoυ Βυζαvτιvoύ Κράτoυς", Τόμoς Α', Ιστoρικές Εκδόσεις Στέφαvoς Δ. Βασιλόπoυλoς, σελ. 48

και

"...δεv έxει ως τώρα επισημαvθεί oύτε μία περίπτωση η Εκκλησία vα έxει πάρει παρόμoια μέτρα εvαvτίov κάπoιoυ κλασικoύ κειμέvoυ. Ακόμη και τα έργα τoυ "μισητoύ" απoστάτη Ιoυλιαvoύ μας έxoυv σωθεί.

Reynolds D.L. & Wilson G.N., 'Αvτιγράφεις και Φιλόλoγoι', ΜΙΕΤ, Αθήvα 1981, σελ. 69

Άρα:

- Χριστιαvoί έσωσαv όλα όσα διαβάζoυv σήμερα oι παγαvιστές για vα βρίζoυv τov xριστιαvισμό
- Χριστιαvoί έσωσαv μέxρι και τα κείμεvα τoυ Ιoυλιαvoύ!

Εφόσov η βιβλιoγραφία αvαφέρει κάτι τέτoιo, μιλάμε για μεμovωμέvα φαιvόμεvα και δεv voμίζω ότι αξίζει τov κόπo vα ακoύσoυμε εσέvα.

-

Δεν ντρέπεσαι λιγάκι γι αυτές τις γελοίες και κατάπτιστες πράξεις σε φόρουμ;

Είπες παραμύθια για το παλούκωμα...Είσαι λοιπόν πολύ μικρούλης φίλε μου, όχι μόνο στην ηλικία ίσως, αλλά και ως συνομιλητής. Είσαι πολύ μικρός... Και φυσικά αυτή η ντροπιαστική ενέργεια, να πας να μας περάσεις το παραμύθι του παλουκώματος βρυκολάκων σε εξέθεσε μια για πάντα...

Φυσικά η συζήτηση συνεχίζει. Αλλά η ξεφτίλα σου μένει...

quote:

---

προπαγανδιστή μου

---

Δηλαδή νομίζεις ότι εμείς θα φύγουμε μην αντέχοντας την "βιβλιογραφία" σου;

Να ζητήσουμε έλεος; Ορίστε λοιπόν:

Όχι βέβαια. ΠΟΤΕ δεν συνάντησα τέτοιο επίπεδο ευθυξίας. Πάντα συνεχίζουν την αντιπαράθεση, απλώς, χωρίς να αρθρώνουν επιχειρήματα.

Να κοίτα για παράδειγμα τον εαυτό σου. Έχεις γράψει προς εμένα γύρω στα 30 μηνύματα χωρίς λόγο.

-

ΑΠ: Μα εσύ φίλε μου ακόμη δεν έχεις απαντήσει σε θεμελιώδεις ερωτήσεις που σου έχω θέσει, όπως :

quote:

---

"ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΓΕΝΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΙΩΣΗΦ;

ΓΙΑΤΙ RECTO;
GIATI; warum;"

---

Ο Άγγλος ιστορικός Εδουάρδος Γίββων (1737 - 1794) είναι γνωστός για το εντυπωσιακό του έργο "Παρακμή και πτώση της Ρωμαικής αυτοκρατορίας". Περιγράφει αναλυτικότατα την φθοροποιό χριστιανική δράση των χριστιανών στην Ρώμη, και τον καταλυτικό τους ρόλο στην πτώση της.
Ο ίδιος αρνήθηκε τον χριστιανισμό για πρώτη φορά στα 27 του χρόνια αηδιασμένος όπως γράφει στα Απομνημονεύματα του "Στην Ρώμη στις 15/10/1764 καθώς στοχαζόμουν στα ερείπια του Καπιτωλίου, ενώ οι καλόγεροι έψαλλαν εσπερινούς στον ναό του Διός". Δούλεψε απο κείνη την μέρα 9 ολόκληρα χρόνια προκειμένου να συγκεντρώσει στοιχεία για το έργο του. Σάν θαυμαστής της αρχαίας Ρώμης φυσικό είναι να μήν έχει και μεγάλο ενδιαφέρον για την χριστιανόπληκτη Ανατολική Ρωμαική αυτοκρατορία αυτό δέν σημαίνει οτι αμφισβητείται η εγκυρότητα του ιστορικού του έργου.
Είναι αναγνωρισμένος απο όλους, ακόμα και απο τους φανατικούς του χριστιανούς αντιπάλους.
Όπως λέει ο Καρδηνάλιος John Newman (Λονδίνο 1961) " ... όσο και άν μας μελαγχολεί, πρέπει να πούμε οτι ο κυριότερος ίσως ο μόνος Άγγλος συγγραφέας που μπορεί με αξιώσεις να θεωρηθεί εκκλησιαστικός ιστορικός είναι ο άθεος Γίββων"

quote:

---

Ο Κοραής, σε μία στιγμή άφταστης χυδαιολογίας, χλεύαζε ακόμη και το μέγιστο κρητικό έπος, τον "Ερωτόκριτο"!! Μπορεί άνθρωπος ποτέ να το φανταστεί αυτό; Ένας άνθρωπος που ήθελε να επιβάλλει στον λαό να μιλάει σαν μαϊμού, πιθηκίζοντας μια γλώσσα που την έφτιαξε ο Κοραής στο γραφείο του στο Παρίσι, για να μιλάνε οι Έλληνες "σωστά". Και γι αυτό τον έβριζε ο Σολωμός για τις ηλιθιότητες του.

---

Τότε γιατί ο Κοραής αποκαλεί τον Βιτσέντζο Κορνάρο "Όμηρο της νεοελληνικής λογοτεχνίας";;
Για την ευεργετική επίδραση του Κοραή στην λογοτεχνία και την γλώσσα μας αναφέρεται αναλυτικά ο Φίλιππος Ηλιού στο βιβλίο του "Ιδεολογικές χρήσεις του Κοραισμού στον 20ο αιώνα" (1984)
Εκεί αναλύει σχετικά με το πώς ο Κοραής χειροκροτήθηκε τελικά, αναγνωριζόμενος για την αξία του απο τους ίδιους τους μεγάλους του αντιπάλους τους ΔΗΜΟΤΙΚΙΣΤΕΣ, τους ανθρώπους που έστρεψαν τα βέλη εναντίων του.
Αρχικά οι πρώτοι συγγραφείς που στράφηκαν εναντίον του Κοραή ήταν οι συγγραφείς Δημήτρης Βερναρδάκης, Εμμανουήλ Ροίδης, Γιώργος Χατζηδάκης λόγω του ότι με τις γλωσσικές του προτάσεις διαμόρφωσε την καθαρεύουσα ενώ είχε ξεχαστεί απο τον απλό λαό την εποχή της Τουρκοκρατίας μιλώντας κάθε περιοχή την δική της διάλεκτο, παραφθορά της αρχαίας Ελληνικής.
Ο πόλεμος απέναντι στην καθαρεύουσα του Κοραή συνεχίστηκε με τον Ψυχάρη, αλλά την ίδια εποχή ο κορυφαίος μαζί με τον Ψυχάρη δημοτικιστής ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ είδε με εγκωμιαστικό βλέμμα την προσφορά του Κοραή στην Ελληνική γλώσσα. Συμμεριζόταν συγκεκριμένα την άποψη του Κοραή οτι "μόνο ο καιρός έχει την εξουσία να μεταβάλλη των εθνών τους διαλέκτους, καθώς μεταβάλλη και τα έθνη". Το 1914 ο Τριανταφυλλίδης ανθολόγησε κείμενα του Κοραή στην "Απολογία της δημοτικής". Ο τρίτος ένθερμος δημοτικιστής Δημ. Γλυνός σε κείμενο του (1910) χαρακτήρισε τον Κοραή "φωτισμένο φιλελεύθερο πνεύμα της εποχής του".
Ο μόνος που διαφωνούσε ουσιαστικά μαζί του ήταν ο Ψυχάρης σε τυπιό βαθμό για τον μοναδικό λόγο οτι ο Κοραής πίστευε οτι τα τελευταία 2.000 χρόνια η Ελληνική γλώσσα είχε φθαρεί πως ήταν αναμενόμενο και θα πρέπει να γίνει μιά επέμβαση εμπλουτισμού της απο το αρχαίο λεξιλόγιο. Για την γλώσσα επέκρινε και τον Ερωτόκριτο του Κορνάρου που ήταν γραμμένος σε μιά τοπική Κρητική διάλεκτο.
Στα 100 χρόνια απο τον θάνατο του Κοραή (1933) στον λόγο του ο Τριανταφυλλίδης τόνισε οτι είναι λανθασμένη η δυσπιστία με την οποία αντιμετωπίζουν τον Κοραή οι διαφωνούντες με αυτόν, μίλησε για τις "σαφείς υποθήκες του ... την φωτεινή του αξίωση για τα δικαιώματα του λαού στην δημοτική παιδεία και την γραπτή γλώσσα".

Πάντα απορούσα αν θα μπορούσε να βρεθεί άνθρωπος να υπερασπιστεί την ιστορία του Γίββωνα. Πάντως σοβαρός, δεν νομίζω να είναι και φαίνεται από την ..."επιστημονική" φράση "φθοροποιό χριστιανική δράση".

Έφερα λοιπόν μερικά αποσπάσματα, που αφορούν τη θέση της ιστορίας του Γίββων, σήμερα:

."Σήμερα, φυσικά, τά σχετικά μέ τόν Χριστιανισμό κεφάλαια του Γίββωνος, έχουν πολύ μικρότερο, και όχι ιστορικό, ενδιαφέρον. [...] Έπιπλέον ο Γίββων δέν είχε επιδοθή στά 'Ελληνικά."

(Vasiliev Α.Α., 'Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας', τόμ. Α', σελ. 21)

σημ.: Όποιος έχει στοιχειώδη γνώση των θεμάτων, μπορεί να φανταστεί ότι αποτελεί τουλάχιστον ΑΝΕΚΔΟΤΟ, η μελέτη της Βυζαντινής ιστορίας, απόάνθρωπο που ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!
Πως μελέτησε τις πρωτότυπες πηγές; Ιδού η απορία...

"...το σοβαρότερο μειονέκτημα τού δεύτερου μέρους τής ιστορίας τού Γκίμπον. που τόν παρέσυρε σε καταφανείς αντιφάσεις. [...] Το γεγονός είναι ότι ο Γκίμπον όχι μόνο δεν συμπαθούσε τον βυζαντινό πολιτισμό αλλά δεν ήταν και εξοικειωμένος αρκετά με τις ελληνικές πηγές όσο με τις λατινικές, ούτε είχε πρόσβαση στο πλούσιο υλικό άλλων γλωσσών που συγκέντρωσαν εν τω μεταξύ οι μελετητές, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σοβαρές παραλείψεις στην εξιστόρηση του καθώς και μη ικανοποιητικές συγκεφαλαιώσεις."

('Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα', τόμ. 18, εκδ. Δίας, Αθήνα 2004, λήμμα: Γκίμπον, Έντουαρντ)

."Ή Βυζαντινή Ιστορία έτσι κακομεταχειρισμένη, παρουσιάζεται άσχημα. [...] «Αυτός ό τρόπος διαχειρίσεως τοϋ θέματος», παρατηρεί ό J. Β. Bury «ανταποκρίνεται προς τήν περίφρονητική θέσι πού παίρνει ό συγγραφεύς απέναντι στή "Βυζαντινή,, ή "κατώτερη,, Αυτοκρατορία.» Ή ερμηνεία πού δίνει ό Γίββων στην εσωτερική ίστορία τής Αυτοκρατορίας, μετά τόν Ηράκλειο, δέν είναι μόνον επιπόλαιη αλλά συγχρόνως δίνει λανθασμένη έντυπωσι τών γεγονότων."

(Vasiliev Α.Α., 'Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας', τόμ. Α', σελ. 22)

."Ό Γίββων θά μπορούσε νά πάρη μαθήματα γιά τήν τέχνη τής ειρωνείας άπό τον Ηρόδοτο...."

(Bury B. John, 'Οι Αρχαίοι Έλληνες Ιστορικοί', Παπαδήμας, 1999, σελ. 105)

.."..βέβαια, η Ιστορία του έχει αρκετά ξεπεραστεί, όπως λένε, από την πρόοδο της έρευνας."

(Encyclopedie De La Pleiade, 'Ιστορία και Μέθοδοι της', τόμ. Α', ΜΙΕΤ, , σελ. 56)

."Σήμερα δέν υπάρχει πιά ανάγκη νά αποδείξουμε πόσο ιστορικά αστήρικτες είναι οι θεωρίες τοϋ Lebeau καί τού Gibbon. Πέρασε ευτυχώς ανεπανάληπτα ή εποχή, πού όσοι έγραφαν βιβλία γιά τό Βυζάντιο βρίσκονταν στην ανάγκη νά δικαιολογηθούν πειστικά, γιατί προτίμησαν ένα τέτοιο θέμα καί νά καταπολεμήσουν μέ πομπώδεις εκφράσεις καί συχνά εξεζητημένο τρόπο τους ισχυρισμούς τού Gibbon.."

(Ostrogorsky Georg, 'Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους', τόμ. Α', σελ. 52)

."τό έκ φύσεως δμως δηκτικόν αύτοΰ πνεύμα έκλινεν είς τό νά ευρίσκη και εις τάς άρετάς ακόμη μεμπτέας όψεις."

(Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, εκδ. Πυρσός, Αθήνα 1927- 1934, τόμ. 7, 'Βυζάντιον')

"..τις παραμονές της Γαλλικής Επανάστασης ό Γίββων δέν έδειξε μικρότερη εχθρότητα απ' ό,τι ό Βολταίρος απέναντι στον χριστιανισμό."

(Lefebvre Georges, 'Η Γαλλική Επανάσταση', MIET, 2003, σελ. 77)

"..αφηγήθηκε την ιστορία της αυτοκρατορίας αυτής αρχίζοντας από την εποχή του Τραϊανού [...] και με πνεύμα κάθε άλλο παρά φιλικό ... μαζί με τον σύγχρονο του Βολτέρο, ο Γίββων και ο Βίνκελμαν, ο καθένας με τον τρόπο του, μετέτρεψαν την ιστορία σε όπλα επίθεσης."

(UNESCO, Ιστορία της Ανθρωπότητας, τόμ. 12, 'Η Θεμελίωση των Νεώτερων Χρόνων 1300-1775', εκδ. Χ. Τεγόπουλου-Ν. Νίκας & ΣΙΑ Ο.Ε., Αθήνα 1970, σελ. 4137)

."Ετσι προκύπτουν οι παρανοήσεις που αμαυρώνουν τις σελίδες ενός συγγραφέα όπως ό Gibbon..."

(Walsh H.W., 'Εισαγωγή στη Φιλοσοφία της ιστορίας', ΜΙΕΤ, σελ. 105)

κι αν συνεχίσω τις παραθέσεις, δεν θα τελειώσω ποτέ με το κατάπτυστο αυτό έργο, την ντροπή της ιστοριογραφίας, την σαπίλα της μονομέριας και της στρατευμένης επιστήμης. Οι κρίσεις της βιβλιογραφίας είναι σαφείς.

Είναι πράγματι γελοίο, άνθρωποι που χρησιμοποιούν σαν βιβλιογραφία μαϊμουδίζοντες χριστιανούς απολογητές οι οποίοι αυτο-προσδιορίζονται ως "ιστορικοί", όπως ο Παπαρρηγόπουλος ή ο ανεκδιήγητος Ζακυνθινός, των οποίων οι "ιστορικές" καταγραφές βρίθουν από ομολογίες πίστης και θυμίζουν καινή διαθήκη, να μιλάνε για στρατευμένη επιστήμη.

Και είναι επίσης γελοίο, ανιστόρητοι και ρωμαιογενείς γραικύλοι να κρίνουν μορφές όπως ο Κοραής, ο Gibbon, ο Βάμβας κι ένα σωρό άλλους μέσα από τη χριστιανική τους τυφλότητα, στο πλαίσιο της διατεταγμένης υπηρεσίες που έχουν αναλάβει.

Ανοησίες πουλάτε για τις οποίες, δυστυχώς, υπάρχουν πάντα πρόθυμοι αναλφάβητοι αγοραστές.

Φίλε μου αυτό είναι παραμύθι!

Σύμφωνα με την 'Ιστορία του Ελληνικού Έθνους', τόμ. ΙΑ', Εκδοτική Αθηνών Α.Ε, σελ. 305Α::

"ο Κοραής έμεινε στό βάθος ξένος προς το φαινόμενο της ποιήσεως, και η περιφρονητική του κρίση για τον "Ερωτόκριτο" είναι, από την άποψη αυτή, χαρακτηριστική."

η Φράση: "Όμηρος της νεοελληνικής λογοτεχνίας" δεν είναι ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΤΙΚΗ!

Αντιθέτως, ο Κοραής αποκαλεί τον συγγραφέα του Ερωτόκριτου:

"Όμηρο της ΧΥΔΑΪΚΗΣ φιλολογίας"!!!

"Ο Κοραής, που είχε αποκοπεί από την καθαρή λαϊκή παράδοση, έφθανε σε σημείο να αποκαλεί τον Ερωτόκριτο "Όμηρον της χυδαϊκής φιλολογίας"

(Παράδοση και αλλοτρίωση, τομές στην πνευματική πορεία του νεώτερου ελληνισμού κατά τη Μεταβυζαντινή περίοδο', Δομός, 1994, σελ. 114)

και

"...ο συγγραφεύς Κορνάρος απεκλήθη από τον Κοραήν ο "Όμηρος της χυδαϊκής φιλολογίας".

(Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, εκδ. Πυρσός, τόμ. 7, λήμμα: 'Βυζάντιον')

Επιπλέον μήνυμα προς Trainmman

quote:

---

ένα καλό μάθημα ανοχής και προόδου

---

-

Απολαύστε την παράνοια της επιχειρηματολογίας:

Οι καυστικές και εξευτελιστικές κρίσεις για τον Γίββων, όπως όλοι μπορούν να δουν, προήλθαν από τους μέγιστους:

- Vasiliev
- Bury
- Ostrogorsky
- Lefebvre
- Walsh

και άλλους, τους οποίους, μην έχοντας τίποτε καλύτερο να παραθέσει από μικρές κραυγές, ονομάζει..."ρωμαιογενείς γραικύλους"!!!

-

Γρηγόριος ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ρώμης και Oικουμενικός Πατριάρχης.

Οι τω καθ' ημάς αγιωτάτω, πατριαρχικώ, αποστολικώ και οικουμενικώ θρόνω υποκείμενοι ιερώτατοι μητροπολίται και υπέρτιμοι και θεοφιλέστατοι αρχιεπίσκοποι τε και επίσκοποι, εν αγίω Πνεύματι αγαπητοί αδελφοί και συλλειτουργοί, και εντιμότατοι κληρικοί της καθ' ημάς του Χριστού μεγάλης εκκλησίας και εκάστης επαρχίας ευλαβέστατοι ιερείς και οσιότατοι ιερομόναχοι, οι ψάλλοντες εν ταις εκκλησίαις της Πόλεως, του Γαλατά και όλου του Καταστένου και απανταχού, και λοιποί απαξάπαντες ευλογημένοι Χριστιανοί, τέκνα εν Κυρίω ημών αγαπητά, χάρις είη υμήν και ειρήνη παρά Θεού, παρ' ημών δε ευχή, ευλογία και συγχώρεσις.

Η πρώτη βάσις της ηθικής, ότι είναι η προς τους ευεργετούντας ευγνωμοσύνη είναι ηλίου λαμπρότερον και όστις ευεργετούμενος αχαριστεί είναι ο κάκιστος των ανθρώπων. Αυτήν την κακίαν βλέπομεν πολλαχού στηλιτευομένην και παρά των ιερών γραφών και παρ' αυτού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ασυγχώρητον, καθώς έχομεν το παράδειγμα του Ιούδα. Όταν δε η αχαριστία ήναι συνωδευμένη και με πνεύμα κακοποιόν και αποστατικόν εναντίον την κοινής ημών ευεργέτιδος και τροφού, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας, τότε εμφαίνει και τρόπον αντίθεον, επειδή ουκ έστι, φησί, βασιλεία και εξουσία ειμή υπό Θεού τεταγμένη' όθεν και πας ο αντιττατόμενος αυτή τήθεόθεν εφ' ημάς τεταγμένη κραταιά βασιλεία, τη του Θεού διαταγή ανθέστηκε.

Και τα δύο ταύτα ουσιώδη και βάσιμα ηθικά και θρησκευτικά χρέη κατεπάτησαν με απαραδειγμάτιστον θρασύτατα και αλαζονείαν ο, τε προδιορισθείς της Μολδαυίας ηγεμών ως μηώφειλε, Μιχαήλ, και ο του γνωστού αγνώμονος και φυγάδος Υψηλάντου αγνώμων υιός Αλέξανδρος Υψηλάντης. Εις όλους τους ομογενείς μας είναι γνωστά τα άπειρα ελέη, όσα η αένναος της εφ' ημάς τεταγμένης κραταίας βασιλείας πηγή εξέχεεν εις τον κακόβουλον αυτόν Μιχαήλ' από μικρού και ευτελούς τον ανύψωσεν εις βαθμούς και μεγαλεία' από αδόξου και ασήμου τον προήγαγεν εις δόξας και τιμάς' τον επλούτισε, τον περιέθαλψε, τέλος πάντων τον ετίμησε και με τον λαμπρότατον της ηγεμονίας αυτής θρόνον και τον κατέστησεν άρχοντα λαών.

Αυτός όμως, φύσει κακόβουλος ων, εφάνη τέρας έμψυχον αχαριστίας και συνεφώνησε μετά του Αλεξάνδρου Υψηλάντου, υιού του δραπέτου και φυγάδος εκείνου Υψηλάντου, όστις παραλαβών μερικούς ομοίους του βοηθούς ετόλμησε να έλθη αίφνης εις την Μολδαυίαν, και αμφότεροι απονενοημένοι επίσης, αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν, ματαιόφρονες, εκήρυξαν του γένους ελευθερίαν και με την φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους, διασπείραντες και αποστόλους εις διάφορα μέρη δια να εξαπατήσωσι και να εφελκύσωσιν εις τον ίδιον της απωλείας κρημνόν και άλλους πολλούς των ομογενών μας. Διά να δυνηθώσι δε τρόπον τινά να ενθαρρύνωσι τους ακούοντας μετεχειρίσθησαν και το όνομα της Ρωσσικής Δυνάμεως, προβαλλόμενοι, ότι και αυτή είναι σύμφωνος με τους στοχασμούς και τα κινήματά των' πρόβλημα διόλου ψευδές και ανύπαρκτον, και μόνον της ιδικής των κακοβουλίας και ματαιοφροσύνης γέννημά τε και αποκύημα' επειδή, εν ω το τοιούτον είναι αδύνατον ηθικώς και πολλής προξένον μομφής εις την ρωσσικήν αυτοκρατορίαν, και ο ίδιος ενταύθα εξοχώτατος πρέσβυς αυτής έδωκεν έγγραφον πληροφορίαν, ότι ουδεμίαν ή είδησιν ή μετοχήν έχει το ρωσσικόν κράτος εις αυτήν την υπόθεσιν, καταμεμφόμενον μάλιστα και αποτροπιαζόμενον του πράγματος της βδελυρίαν' και προσεπιπλέον η αυτού εξοχότης ειδοποίησεν εξ επαγγέλματος τα διατρέχοντα, υπομνήσας το βασίλειον κράτος, ότι ανάγκη πάσα να φροντίση ευθύς εξ αρχής τον αποσκορακισμόν και την διάλυσιν των τοιούτων κακών' και τόσον εκ της ειδοποιήσεως τάυτης, όσον και από τα έγγραφα, τα οποία επιάσθησαν από μέρους των μουχαφίσιδων των βασιλικών σερχατίων, και από άλλους πιστούς ομογενείς επαρρησιάσθησαν, έγεινε γνωστή εις το πολυχρόνιον κράτος η ρίζα και η βάσις όλου αυτού του κακοήθους σχεδίου. Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δύο ούτοι και οι τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν εις έργον μιαρόν, θεοστυγές και ασύνετον, θέλοντες να διαταράξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας, την οποίαν απολαμβάνουσιν υπό την αμφιλαφή αυτής σκιάν με τόσα ελευθερίας προνόμια, όσα δεν απολαμβάνει άλλο έθνος υποτελές και υποκείμενον, ζώντες ανενόχλητοι με τας γυναίκας και τα τέκνα των, με τας περιουσίας και καταστάσεις, και με την ύπαρξιν της τιμής των, και κατ' εξοχήν με τα προνόμια της θρησκείας, ήτις διεφυλάχθη και διατηρείται ασκανδάλιστος μέχρι της σήμερον επί ψυχική ημών σωτηρία.

Αντί λοιπόν φιλελευθέρων εφάνησαν μισελεύθεροι, και αντί φιλογενών και φιλοθρήσκων εφάνησαν μισογενείς, μισόθρησκοι και αντίθεοι, διοργανίζοντες, φευ, οι ασυνείδητοι με τα απονενοημένα κινήματά των την αγανάκτησιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας εναντίον των ομογενών μας υπηκόων της, και σπεύδοντες να επιφέρωσι κοινόν και γενικόν τον όλεθρον εναντίον παντός του γένους. Και αγκαλά είναι γνωστόν, ότι, όσοι είναι κατηρτισμένοι τω όντι εις την ευσέβειαν, όσοι νουνεχείς και τίμιοι και των ιερών κανόνων και θείων νόμων ακριβείς φύλακες δεν θέλουν δώσει ευηκοιαν εις τας ψευδολογίας των αχρείων εκείνων και κακόβουλων' επειδή όμως είν' ενδεχόμενον να σηνηρπάσθησάν τινές και παρασυρθώσι και άλλοι, διά τούτο προκαταλαμβάνοντες εκ προνοίας εκκλησιαστικής υπαγορεύομεν πάσιν υμίν τα σωτήρια, και γράφοντες μετά των περί ημας ιερωτάτων συναδελφών, του μακαριωτάτου πατριάρχου των Ιεροσολύμων, των εκλαμπροτάτων και περιφανεστάτων προυχόντων του γένους, των τιμιωτάτων πραγματευτών, των αφ' εκάστου ρουφετίου προκριτωτέρων και όλων των εν τη βασιλευούση ορθοδόξων μελών εκάστης τάξεως και εκάστου βαθμού, συμβουλεύομεν και παραινούμεν και εντελλόμεθα και παραγγέλλομεν πάσιν υμίν τοις κατά τόπον αρχιερεύσι, τοις ηγουμένοις των ιερών μοναστηρίων, τοις ιερεύσι των εκκλησιών, τοις πνευματικοίς πατράσι των ενοριών, τοις προεστώσι και ευκαταστάτοις των κωμοπόλεων και χωρίων, και πάσιν απλώς τοις κατά τόπον προκρίτοις να διακηρύξετε την απάτην των ειρημένων κακοποιών και κακοβούλων ανθρώπων, και να τους αποδείξετε και να τους στηλιτεύσετε πανταχού ως κοινούς λυμεώνας και ματαιόφρονας, και να προσέχετε όσον το δυνατόν εις τας απάτας αυτών και ραδιουργίας, γινώσκοντες, ότι η μόνη απόδειξις της αθωότητος των είναι να εμφανίσωσιν όσα γράμματα λάβωσι τυχόν εις χείρας περί της αυτής υποθέσεως, ή ειδήσεις μάθωσι, και να παρρησιάσωσιν οι μεν ενταύθα εν βασιλευούση προς ημάς, οι δ' εν τοις έξω μέρεσιν εις τους κατά τόπον αρχιερείς και τους διοριζομένους παρ' ημών εκκλησιαστικούς εξάρχους και τους βασιλικούς εξουσιαστάς και διοικητάς, δηλοποιούντες και παραδίδοντες και εκείνους τους απλουστέρους, όσοι ήθελαν φωραθή ότι ενεργούν ανοίκεια του ρεαγιαδιακού χαρακτήρος' καθότι οι τοιούτοι διαταράττουσι την γενικήν ησυχίαν, και κατακρημνίζουσι τους αδυνάτους και αθώους ομογενείς μας εις της απωλείας το βάραθρον. Και τόσον υμείς οι αρχιερείς, οι μοναστηριακοί, οι ιερωμένοι, και οι προεστώτες και ευκατάστατοι και πρόκριτοι εκάστου τόπου με την άγρυπνον προσοχήν σας, όσον και οι λοιποί εκάστης τάξεως και βαθμού άνθρωποι με τας εκ μέρους σας αδιαλείπτους συμβουλάς και νουθεσίας, και κατά τας πατρικάς και προνοητικάς εκκλησιαστικάς ημών οδηγίας και παραινέσεις να γενήτε εδραίοι και αμετακίνητοι επί του κέντρου του ρεαγιαλικίου, και εξ όλης ψυχής και καρδίας σας να διαφυλλάττετε την πίστιν και κάθε υποταγήν και ευπείθειαν εις αυτήν την θεόθεν εφ' ημάς τεταγμένην κραταιάν και αήττητον βασιλείαν, και να αποδεικνύετε εντελώς με όλα τα πραγματικά της ειλικρινείας σημεία' καθότι η μετ' ευχαριστίας και ειλικρινείας υποταγή χαρακτηρίζει και την προς Θεόν αγάπην και πίστιν, και την προς τας θείας αυτού εντολάς και τας υπαγορεύσεις των θείων νόμων και ιερών κανόνων υπακοήν, και την ευγνωμοσύνην της καρδίας ημών διά τ' άπειρα ελέη, οπού απολαμβάνομεν παρά της βασιλικής φιλανθρωπίας.

Επειδή δε προς τοις άλλοις εγένετο γνωστόν, ότι οι το σατανικόν της δημεγερσίας φρόνημα επινοήσαντες, και εταιρίαν τοιαύτην συστησάμενοι προς αλλήλους συνεδέθησαν και με τον δεσμόν του όρκου, γινωσκέτωσαν, ότι ο όρκος αυτός είναι όρκος απάτης, είναι αδιάκριτος, και όμοιος με τον όρκον του Ηρώδου, όστις, διά να μη φανή παραβάτης του όρκου του, απεκεφάλισεν Ιωάννην τον βαπτιστήν. Αν ήθελεν αθετήσει τον παράλογον όρκον του, τον οποίον επενόησεν η άλογος επιθυμία του, έζη βέβαια τότε ο θείος πρόδρομος' ώστε ενός απλού όρκου επιμονή έφερε τον θάνατον του προδρόμου. Η επιμονή άρα του όρκου εις διατήρησιν των υποσχεθέντων παρά της φατρίας αυτής, πραγματευομένης ουσιωδώς την απώλειαν ενός ολοκλήρου γένους, πόσον είναι ολεθρία και θεομίσητος είναι φανερόν' εξ εναντίας, η αθέτησις του όρκου αυτού, απαλλάττουσα το γένος εκ των επερχομένων απαραμυθήτων δεινών, είναι θεοφιλής και σωτηριώδης. Διά τούτο τη χάριτι του παναγίου Πνέυματος έχει η εκκλησία αυτόν διαλελυμένον, και αποδέχεται και συγχωρεί εκ καρδίας τους μετανοούντας και επιστρέφοντας, και την προτέραν απάτην ομολογούντας, και το πιστόν ρεαγιαλίκι αυτών εναγκαλιζομένους ειλικρινώς.

Ταύτα αμέσως να κοινολογήσετε εις όλους του γνωστούς σας, και να κατασταθήτε όλοι προσεκτικώτεροι, ανατρέποντες και διαλύοντες ως αραχνιώδη υφάσματα, όσα η απάτη και η κακοβουλία των πρωταιτίων εκείνων καθ' οιονδήτινα τρόπον συνέπλεξε. Επειδή, εάν, ο μη γένοιτο, δεν ήθελε καθαρισθή η θανατηφόρος αύτη λύμη, και φωραθώσί τινες τολμώντες εις επιχειρήματα εναντία των καθηκόντων του ρεαγιαλικίου, κοντά οπού οι τοιούτοι έχουσι να παιδευθώσι χωρίς ελέους και οικτιρμών (μη γένοιτο, Χριστέ βασιλέυ!) αμέσως θέλει εξαφθή η δικαία οργή του κράτους του καθ' ημών, και ο θυμός τής εκδικήσεως γενικός των εχλιϊσλάμιδων, και θέλουν εκχυθή τόσων αθώων αίματα αδίκως και παραλόγως, καθώς αποκριματίστως ταύτα πάντα διεσάλπισεν η κραταιά και αήττητος βασιλεία διά του εκδοθέντος και επ' ακροάσει κοινή ημών αναγνωσθέντος υψηλού βασιλικού προσκυνητού ορισμού.

Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεσθε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τους έχει μεμισημένους, και επισωρέυει κατ' αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς' ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας' ως παραβάται δε των θείων νόμων και κανονικών διατάξεων, ως καταφρονηταί του ιερού χρήματος της προς τους ευεργέτας ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας, ως εναντίοι ηθικών και πολιτικών όρων, ως την απώλειαν των αθώων και ανευθύνων ομογενών μας ασυνειδήτως τεκταινόμενοι, αφωρισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τω αιωνίω υπόδικοι αναθέματι, και αυτοί, και όσοι τοις ίχνεσιν αυτών κατηκολούθησαν του λοιπού, αν μη θελήσωσιν εννοήσαι την αρπαγήν και απάτην, και επιστραφήναί τε και βαδίσαι την ευθείαν της σωτηρίας οδόν, αν δεν αναλάβωσιν, ό εστι, τον εντελή χαρακτήρα του ρεαγιαδικού αυτών επαγγέλματος.

Τα αυτά δε και κατά της αρχιερωσύνης σας και ιερωσύνης σας επανατείνομεν, εαν μη βαδίσετε, εις όσα εν Πνέυματι αγίω αποφαινόμεθα δια του παρόντος εκκλησιαστικώς, εαν δεν δείξετε εν έργω την επιμέλειάν σας και προθυμίαν εις την διάλυσιν των σκευωριών, εις την αναστολήν των καταχρήσεων και αταξιών, εις την επιστροφήν των πλανηθέντων, εις την άμεσον και έμμεσον καταδρομήν και εκδίκησιν των επιμενόντων εις τα αποστατικά φρονήματα, εαν δεν συμφωνήσετε τη εκκλησία του Θεού, και, εν ενί λόγω, εαν καθ' οιονδήτινα τρόπον δολιευθήτε και κατενεχθήτε κατά της κοινής ημών ευεργέτιδος κραταιάς βασιλείας, έχομεν υμάς αργούς πάσης ιεροπραξίας, και τη δύναμει του πανάγιου Πνέυματος εκπτώτους του βαθμού της αρχιεροσύνης και ιερωσύνης και το πυρί της γεέννης ενόχους, ως την κοινήν του γένους απώλειαν προτιμήσαντας. Ούτω τοίνυν γινώσκοντες, ανανήψατε προς Θεού και ποιήσατε καθώς γράφομεν εκκλησιαστικώς και γενικώς παρακελευόμεθα, και μη άλλως εξ αποφάσεως, ότι περιμένομεν κατά τάχος την αισίαν των γραφομένων αποπεράτωσιν, ίνα και η του θεού χάρις και το άπειρον έλεος είη μετά πάντων υμών.

αωκα' εν μηνί Μαρτίω.

Εδώ έχουν γραφτεί 500 μηνύματα από την αρχή για τον Γρηγόριο και έχει αναστραφεί όλη η κατάσταση, με αφορμή τον "αφορισμό".

Διάβασες καλε μου άνθρωπε τίποτα από τα προηγούμενα μηνύματα ή μια και πέρναγες είπες να πεις και συ κάτι;

Αν θες να μιλήσεις για τον Γρηγόριο, να διαβάσεις από την αρχή και να φέρεις απαντήσεις σε όλα όσα έχουν γραφτεί υπέρ του.

Α! Ο Σκαρίμπας. Ναι...

Αν θυμάμαι καλά στο ίδιο έργο, στον τόμο Α' έγραφε:

"Ο Παλαιολόγος ήταν Έλληνας; Ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος Αθηναίος; Φυλετικά, καμιάν δεν είχαμε αναμεταξύ μας, συγγένεια. Ήσαν και οι δυο καταχτητές μας"

Αλίμονο, να αφήσουμε χωρίς επιχειρήματα τους Σκοπιανούς;

Επίσης έχει πλάκα ότι γράφει:

"Ό Κοραής; Δέν ήταν κακός άνθρωπος! Ένας Έλληνογάλλος φιλέλληνας, πού έκανε και υποχρεωτικές ομοιοκαταληξίες [...] Κάμποσοι άπ' αυτούς τους σοφολογιώτατους της Διασποράς, ούτε την ελληνικήν γλώσσα δέν καταδέχτηκαν νά γράψουν"."

Τα τονισμένα, δικά μου...

-

...και δεν μπορώ να διαβάσω 22 σελίδες!
Είναι καλλίτερα να είμαι περαστικός ΧΩΡΙΣ να σχολιάζω, άρα χωρίς να προκαλώ το "Εθνικόν μένος"...

Δεν πιστεύω αυτά που κατέθεσα ν' αναιρούν την... αναστραφήσα κατάσταση ε;
Ούτε πιστεύω να ενοχληθείς αν αναστραφεί η αναστραφήσα τάξη των πραγμάτων...
Το θέμα αφορά την ιστορία και ΟΧΙ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΊΑ και απ' ότι πρόλαβα να διαβάσω κάποιοι τα έχουν μπερδέπσει.
Μάτς!

Αντί να ρίχνουμε στον καιάδα ότι δεν μας βολεύει, μήπως θα ήταν καλλίτερα ν' αναρωτηθούμε "κι αν λέει αλήθεια;"
Ξεβολευόμαστε και το πσάχνουμε, ή αναγάγουμε την ιστορία σε πίστη επειδής έτσι μας βολεύει;