Χαίρομαι για τις εμπειρίες όλων σας από τη χθεσινή μας συνάντηση, περισσότερο δε απ’ όλα χαίρομαι που χαίρεστε και που αισθάνεστε ολοκληρωμένοι και χρήσιμοι.

Σκέφτηκα αρκετά προτού γράψω αυτό το μήνυμα. Η διαδικασία μιας ομάδας δεν είναι καινούρια για αρκετούς από εμάς που είχαμε την ευλογία και τη χαρά να απαρτίζουμε μια παρόμοια θεραπευτική ομάδα όχι και τόσο καιρό πριν. Η διακοπή της ήταν ουσιαστικά δικό μου αίτημα για λόγους που με τον Μωυσή αναλύσαμε αρκετά τότε. Βλέποντας την πρόσκληση του Νίκου θεώρησα, προφανώς εσφαλμένα, ότι θα επρόκειτο για κάτι διαφορετικό από τη δημιουργία μιας νέας ομάδας κατά τον τρόπο που βλέπω ότι δημιουργείται.

Η προσωπική μου πορεία δεν μου επιτρέπει να συμμετέχω αυτή την εποχή σε μια τέτοια προσπάθεια. Δεν μπορώ να διαθέσω τους απαιτούμενους πόρους, να εμπλακώ σε μακροσκελείς συζητήσεις και αναλύσεις, απλά γιατί η ζωή μου έχει διαφορετικές και επιτακτικότερες για μένα προτεραιότητες αυτή τη στιγμή.

Θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Δεν σας κρύβω ότι διακρίνω επίσης κάποια σημεία που κρύβουν δυνητικές παγίδες και μιλώ ασφαλώς για παγίδες που αφορούν εμένα την ίδια. Η σύμπνοια που είχαμε εγώ και ο Μωυσής είναι κάτι που σπάνια επιτυγχάνεται ανάμεσα σε ανθρώπους που είναι αποφασισμένοι να μπαίνουν μπροστά, με ό,τι κόστος έχει αυτή η απόφαση.

Η Βάσω έχει αποκρυσταλλωμένες γνώσεις και απόψεις, πρωτοπορεί σε κάποια πράγματα και παρακολουθεί το συγκεκριμένο θέμα με φροντίδα και ζήλο από τότε που άρχισε να γράφει στο φόρουμ. Εγώ πάλι έχω τις δικές μου γνώσεις και απόψεις, τη δική μου θεωρία για τη ζωή και αντίληψη για τις εναλλακτικές θεραπείες και, όσο και να συμφωνούμε μεταξύ μας, διαβλέπω ότι δεν είναι διόλου απίθανο στην πορεία να μπούμε σε αντιπαραθέσεις που δεν θα βοηθήσουν κανέναν.

Αμέσως μπορώ να πω π.χ. ότι θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να ξέρω εκ των προτέρων για την ασπίδα που λέει η Βάσω ότι έβαλε σε όλους μας, αφού δεν χρησιμοποιώ πλέον ασπίδες. Είναι άχρηστες ή ακόμη και ανασταλτικές στην SRT. Όμως δεν έχει σημασία.

Σημασία έχει που είστε πάντα πρόθυμοι να μαθαίνετε, να ρωτάτε, να ψάχνετε και να ανακαλύπτετε. Στο τόπικ αυτό υπάρχει ένας άξιος άνθρωπος, πρόθυμος να σας δώσει απαντήσεις, διαθέτοντας αφειδώς από τον χρόνο του. Βεβαίως θα σας παρακολουθώ όποτε μπορώ και θα είμαι πάντα διαθέσιμη για όποιον έχει την οποιαδήποτε ερώτηση ή απλά διάθεση για συζήτηση. Περισσότερο απ’ όλα, θα σας έχω πάντα όλους σε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Καλή συνέχεια λοιπόν.

Με πολλή αγάπη,
Χριστίνα

Απλά μόλις πριν λίγες ημέρες συνειδητοποίησα πως ο φύλακας άγγελος μας είναι το ίδιο και το αυτό με τον Ανώτερο μας Εαυτό. Χθες ζήτησα να μου ειπωθεί. Και επιτέλους το άκουσα ξεκάθαρα. Απλά όταν την πρώτη φορά μου είχε ειπωθεί δεν το κατάλαβα.

Αυτό που με είχε εντυπωσιάσει περισσότερο είναι όμως το "Αλκχαντάρ", (δεν είναι το εσ. μου όνομα) αλλά δυστυχώς δεν βρήκα τίποτε γι' αυτό.
Στη διάρκεια της αυτοσυγκέντρωσης όχι απλώς το άκουσα αλλά το είδα και γραμμένο με γράμματα από μεγάλα κομμάτια βράχων. Μου παρουσιάστηκε και ένα σύμβολο. Άκουγα μια φωνή να λέει: "Aλκχανταρ βουε ω, Αλκχανταρ" είχα δει πολλές εικόνες και τελικά το μύνημα "Ειρήνη στη Γη, Αλκαχαντάρ, ειρήνη στη Γη"

Ειληκρινά δεν ξέρω τι μπορεί να σήμαινε όλο αυτό, αλλά το τελευταίο μύνημα είναι τουλάχιστον ελπιδοφόρο.

Χριστίνα μου σε ξέρω καλά και γνωρίζω πως δεν έχουμε παρά να σεβαστούμε την απόφαση σου. Ωστόσο όμως, μιας και είσαι η δασκάλα μου θα ήθελα τις απαντήσεις σου σε ερωτήματα που έθεσα πιο πάνω, ακόμη και σε προσωπικό μαιλ αν δεν σε εξυπηρετεί από εδώ. Είναι πολύ σημαντικό για μένα. Ελπίζω να μη χαθείς γιατί ακόμη και αυτές τις μέρες που έλειψες η απουσία σου ήταν αισθητή.

Καλλιοπίτσα μου
Αν και δεν είμαι η πιο κατάλληλη, ωστόσο νομίζω πως στη σελίδα της Ρωρ:reikicenter.gr στη λέξη ανώτερος εαυτός θα βρεις πολλές πληροφορίες και θα καταλάβεις πως στην ουσία δεν έχει σχέση με τους Αρχαγγέλους ο φύλακας Άγγελος σου είναι ο Ανώτερος Εαυτός σου. Δεν σημαίνει πως οπωσδήποτε είναι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, μπορεί όμως...

Κάνε μια δοκιμή με την άσκηση και ίσως το μάθεις...

Φιλιά και καλή επιτυχία...

Θα ήθελα να γνωρίζεις ότι αυτό που έβαλα δεν ήταν ασπίδα! Δεν θα έβαζα ασπίδα σε κανένα, γιατί θεωρώ ότι ο καθένας είναι ικανός να προστατέψει τον εαυτόν του. Τις ασπίδες τις έχω σταματήσει και εγώ εδώ και χρόνια.
Αυτό που έκανα ήταν η εφαρμογή του Lightarian reiki, όπου δεν υπάρχουν σύμβολα για την αποστολή ενέργειας αλλά κάποιες άλλες τεχνικές, που θεωρώ αμεσότερες.

Εύχομαι ότι καλύτερο στον δρόμο σου και να ξέρεις ότι κι εσύ έχεις ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου

Σε λίγο θα ανοίξει το φόρουμ του Reikicenter, οπότε δεν θα μπορώ κι εγώ να είμαι συχνά εδώ. ΄Ομως, πάντα θα βρίσκεται χρόνος, όπως λες κι εσύ, και όσο οι γνώσεις μας μάς το επιτρέπουν, να μοιραζόμαστε.

Τοξοτούλα, σε ευχαριστώ πολύ για την άσκηση. Από χθες την έχω βάλει σε εφαρμογή και παρόλο που είναι εξαιρετικά νωρίς για αποτελέσματα, τουλάχιστον μπήκα στην διαδικασία να οραματιστώ τον Ανώτερο Εαυτό μου / Φύλακα Άγγελό μου και αυτό για 'μένα είναι σημαντικό.

Γι' αυτό και χαίρομαι που συνομιλώ μαζί σας και μπορώ να διαβάζω τις απόψεις και τις εμπειρίες σας. Μου ανοίγεται δρόμους που από μόνη μου θα αργούσα να βρω. Φυσικά τη διαδρομή την κάνει ο καθένας μόνος του, αλλά είναι πολύ ωραία να ξέρεις πως μπορείς να απευθηνθείς κάπου για βοήθεια, ακόμα κι αν πρόκειται απλά για μια άποψη.

Χριστίνα μου, έχω καταλάβει πως τον τελευταίο καιρό ο χρόνος σου είναι πολύ πειριορισμένος. Θέλω μέσα απο την καρδιά μου, να είστε όλοι καλά! Ξέρω πως διαβάζεις και παρακολουθείς τις συζητήσεις κι ας μην έχεις τον χρόνο να συμμετέχεις. Στη συνάντηση της Δευτέρας είδα αυτό τον γαλάζιο θόλο και πίστεψα πως είχες κάνει κάποια ασπίδα. Δεν ξέρω ποιός είναι ο λόγος που και εσύ και η Ρωρ λέτε πως από καιρό δεν τις χρησιμοποιείται, όμως επειδή μερικοί από εμάς ίσως και να το κάνουν, θα ήθελα να σας ζητήσω να μας πείτε λίγα λόγια γι' αυτό.
Κατά τ' άλλα, όσον αφορά αυτή τη συνάντηση εμένα μου έκανε καλό και ήταν κάτι που είχα μεγάλη ανάγκη. Και ανεξάρτητα με τα ''άσχημα'' που μπορεί αν προκύψουν μέσα από τις ομάδες, εγώ είμαι χαρούμενη που είχα την ευκαιρία να νιώσω τόσο έντονη την Ενέργεια και την ευτυχία και το χαμόγελο και την ανακούφιση που μπορεί να σου προσφέρει αυτή.
Όλους σας ένιωσα και σας ''είδα'', αλλλά αυτοί που ανέφερα ήταν πιό έντονες οι παρουσίες τους για 'μένα.

Σήμερα το βράδυ φεύγω για τις διακοπές του Πάσχα και έτσι δεν θα έχω την ευκαιρία να μπαίνω στο esoterica. Σας εύχομαι ολόψυχα να περάσετε όσο πιο όμορφα και δημιουργικά θέλετε αυτές τις μέρες μαζί με τους αγαπημένους σας ανθρώπους. Σας εύχομαι να είστε τόσο φωτείνοι πάντα!

Να πω απλά για τις ασπίδες ότι αυτό που ανέφερα, ισχύει μόνο για την SRT. Σε αυτό το είδος της θεραπείας, σύμφωνα με τη θεωρία και τη λογική της, οι ασπίδες είναι επιζήμιες γιατί δεν επιτρέπουν το συγκεκριμένο άνοιγμα που απαιτείται. Όμως έχει η SRT τους δικούς της τρόπους για να μη γίνεται διαρροή ενέργειας, να μην υπάρχουν ενεργειακά ανοίγματα κλπ.

Επομένως είναι κάτι που αφορά εμένα. Για κάποιον που δεν χρησιμοποιεί άλλη τεχνική, οι ασπίδες και οι γειώσεις όπως τις είχε δώσει ο Μωυσής (Μορφέας) και τις συζητούσαμε τότε είναι απαραίτητο και αναντικατάστατο, κατά τη γνώμη μου, εργαλείο.

Καλή συνέχεια.

Με αγάπη,
Unseen

Ρούλα μου, αυτό που λέει η Χριστίνα είναι το μόνο σωστό. Ο καθένας βάζει προστασία αν αισθάνεται ότι απειλείται.
Εγώ έχω απομακρυνθεί από αυτήν την προοπτική και γι' αυτό δεν αισθάνομαι την ανάγκη να βάλω προστασία. ΄Ομως εσείς θα το κάνετε, έως ότου χρειαστεί. Ο καθένας με τον τρόπο που του είναι γνωστός και κατάλληλος.

Και μια και αναφέρεις την ομαδική ενέργεια, θεωρώ ότι είναι απλά η ευκαιρία μας να αρχίσουμε να δουλεύουμε ομαδικά, μια και η πορεία μας σαν ανθρωπότητα μόνο μια τέτοια ποιότητα αναγνωρίζει αυτήν την εποχή.
Οτιδήποτε άλλο μπορεί να συμβεί σε μια ομάδα, είναι απλά "σκουπιδάκια" της προσωπικότητας που θα "πεταχτούν" από τον δρόμο, αν αυτόν τον δρόμο τον χαρακτηρίζει η αγάπη και η ενότητα.

Εύχομαι σε όλους σας να περάσετε καλά τις ημέρες του Πάσχα

Δείτε, εάν θέλετε και όποτε μπορείτε, ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Ιω. Ψάρρα (από το www.therapeia.gr στην ενότητα ΑΠΟΨΕΙΣ). Αντιγράφω εδώ την αρχή του.

*****

Ο «θεραπευτής» ως (ένα) ανυποψίαστο ον

του Ιωάννη Ψάρρα

Θα ξανασπείρει καλοκαίρια
Στην άγρια παγωνιά του νου
Αυτός που κάρφωσε τ' αστέρια
Στην άγια σκέπη τ' ουρανού
Κι εγώ κι εσύ κι εμείς κι οι άλλοι
Θα γεννηθούμε τότε πάλι.
(Νίκος Γκάτσος)

Θεραπεύω στα ελληνικά σημαίνει: υπηρετώ, μεριμνώ, φροντίζω, περιποιούμαι, ασχολούμαι με ζήλο, επανορθώνω ζημιά, καλλιεργώ.

Υπάρχει ένα παγκόσμιο κίνημα που έχει ως ισχυρό του πόλο αυτό που έχει σχέση με τις λεγόμενες συμπληρωματικές / εναλλακτικές θεραπείες, ένα κίνημα που συνεχώς επεκτείνεται και που έχει καλές προθέσεις και πολύ υψηλές φιλοδοξίες: να θεραπεύσει, τόσο ατομικά, όσο και ομαδικά, ακόμα και πλανητικά.

Ο πυρήνας αυτού του κινήματος αποτελείται, ως επί το πλείστον, από μεμονωμένους και απομονωμένους -παρά τις ενώσεις που κατά καιρούς δημιουργούν- «θεραπευτές», εστιασμένους και επικεντρωμένους αποκλειστικά στις πολλές και διαφορετικές εκ μέρους τους προτεινόμενες τεχνικές θεραπείας.

Σ' αυτά τα μεμονωμένα ανθρώπινα όντα θ' αναφερθώ.

Θεωρώ, ότι μπορεί να ξεκίνησαν την ενασχόληση τους με την θεραπευτική, από καλές προθέσεις, υγιή φιλοδοξία, έντονο ιδεαλισμό και από μια παρόρμηση ή εσωτερική ανάγκη να βοηθήσουν τους άλλους ή και να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο.

Στην πορεία όμως αυτό το μεμονωμένο ον, που ενδύεται το ρόλο του «θεραπευτή», δεν γνωρίζει ούτε υποψιάζεται τι μπορεί να του συμβεί ή με τι σημαντικό ψυχολογικό, φιλοσοφικό, οντολογικό και ανατρεπτικό για την καθεστηκυία του τάξη υλικό έχει να τεθεί αντιμέτωπο. Γι' αυτά, πιθανώς να μην είναι προετοιμασμένο, να είναι εντελώς ανυποψίαστο.

Ο εκκολαπτόμενος «θ» πριν ακόμα ξεκινήσει την εκμάθηση οποιασδήποτε τεχνικής, θα όφειλε να έχει ενημερωθεί ή να έχει ο ίδιος ενημερώσει τον εαυτό του, ότι άπαξ και αισθάνεται την ανάγκη να «θαραπεύσει», έχει υποβάλλει το σύστημά του στη δοκιμασία να βρεθεί αντιμέτωπος και να απαντήσει στα μεγάλα ερωτήματα και γεγονότα της ύπαρξης.

Το δίπολο υγείας - ασθένειας.
Το βαθμό της προσωπικής του θλίψης, οδύνης και πόνου.
Τον αντίστοιχο βαθμό θλίψης, οδύνης και πόνου της οικογένειάς του, της φυλής του και της ανθρωπότητας.
Το βαθμό της δικής του τρέλλας.
Τις δικές του αυταπάτες.
Τη σεξουαλικότητα του, την ταυτότητά του και τη σχέση του.
Τη γνώση ότι «η τελειότης ελκύει ατέλεια στην επιφάνεια» και ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού του.
Την απόλυτη ανάγκη του για μια καταγωγή, μια πατρίδα, ταυτότητα, νόημα.
Το μέγεθος του φόβου του και η σχέση του με το φαινόμενο του θανάτου.
Τη γνώση και την επαφή με τις έννοιες της μητρικής του γλώσσας και της αναγνώρισης της «γλώσσας της σιωπής».
Με την αφομοίωση και την επικοινωνία με τους μύθους, τα αρχέτυπα και της παραδόσεις της ανθρώπινης φυλής.
Με την ύπαρξη ή όχι του Θεού.

Στο βαθμό που υποψιασμένος πια, κατά μόνας ή και με ομάδα, αρχίζει να επεξεργάζεται τα ανωτέρω και στο βαθμό που θα καταφέρει να τα διαχειριστεί ανάλογος θα είναι ο βαθμός της θαραπείας που μπορεί να προσφέρει.

Θα σας καταθέσω μερικές σκέψεις μου, σε σχέση με τα παραπάνω. Οχι κατ' ανάγκην κατά σειρά. Σκέψεις στις οποίες υπάρχει η υποκρυπτόμενη ανάγκη να τις μοιρασθώ μαζί σας και η επιθυμία να κινητοποιήσουν ένα διάλογο και μια πρακτική εγρήγορσης και δράσης στην κοινότητα των «θεραπευτών» στην Ελλάδα.

Ο «θ» είναι ένα κατ' εξοχήν θλιμμένο ον.

Αλλιώς να το πω: ο «θ» ήρθε να επεξεργασθεί τη θλίψη του και να διαχειρισθεί τον όποιο ατομικής ή και συλλογικής τρέλλας έχει ενσωματώσει στο σύστημά του.

Ηρθε να αντιληφθεί τι εστί πόνος. Το κατ' εξοχήν (προ)απαιτούμενο της Γης.

Hρθε να ενώσει τα αντίθετα -την υγεία με την ασθένεια, να είναι μεσάζων ανάμεσα στο ανθρώπινο και το ιερό.

Ηρθε να διδαχθεί κα να διδάξει την ιερά τέχνη της θεραπείας. Ουσιαστικά ο «θ» οφείλει να είναι μαθητής και ταυτόχρονα και διά βίου.

Η κατεύθυνση του πολιτισμού είναι φυγόκεντρος, εξωστρεφής. Κοιτάει τα αντι-κείμενα και ασχολείται αποκλειστικά με αυτά. Αντικείμενο είναι και ο «θεραπευόμενος». Ξεχνιέται κανείς σ' αυτή την κατεύθυνση, ξεχνάει την κεντρομόλο δύναμη. Η ενασχόληση με τον «άλλον» είναι ένα ισχυρό άλλοθι να μην ασχοληθεί ποτέ κανείς με τα «δικά» του, τη σχέση, την επαφή με τον εαυτό του.

Ο «θ» ασχολούμενος με τον «άλλον» εξ αντανακλάσεως μαθαίνει για τον εαυτό του, διαβάζει και μελετά για τον άλλον, χωρίς ίσως να αντιλαμβάνεται ότι το κάνει για τον ίδιο, ότι και αυτός φοβάται βαθιά την αρρώστια, τα γηρατειά και το θάνατο, και ότι προσπαθεί να τα εξηγήσει ή και να τα ξορκίσει μέσω της τέχνης του.

Μαθαίνει έτσι πληροφορίες, μαθαίνει να αγαπά, σκέπτεται να αγαπά, να φροντίζει.

Δεν το βιώνει.

Το βίωμα της αγάπης προϋποθέτει μοίρασμα / κοινότητα, προϋποθέτει την κοινότητα της θλίψης, τη συμφιλίωση με τα αντίθετα τη διαρκή μνήμη και όχι λήθη ή άρνηση του φαινομένου, της διαδικασίας του ανθρώπινου πένθους από το γεγονός της σωματικής απουσίας, της απώλειας.

Προϋποθέτει το να δέχομαι επί μακρόν, αν όχι δια βίου τη θεραπεία που τουλάχιστον εγώ ο ίδιος εξασκώ, προϋποθέτει να μπω στη θέση του θεραπευόμενου, του ασθενούς, πρώτος εγώ ασθενής που χρήζει εντατικής θεραπείας.

Καμμιά φορά σκέφτομαι: τι θα 'κανα αλήθεια αν ξανάρχιζα τη ζωή μου; Πάλι εδώ θα 'φτανα...

Στην άκρη του κόσμου Ω Κύριε των μακρινών σταθμών που τους διαβαίνουμε κάποτε μες το όνειρο -
κανείς δεν γύρισε απ' το ταξίδι: ο χρόνος σ' αλλάζει και ένας άλλος επιστρέφει αντί για σένα,
κι αυτοί που αγάπησαν την δόξα θα πεθάνουν άγνωστοι στο κρύο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου,
θ' ανέβουν την ξύλινη σκάλα, θα κλειδώσουν την πόρτα και θα κλάψουν την προδομένη ζωή τους. (Ποιος τους πρόδωσε;) Ενώ ένας πλανόδιος οργανοπαίχτης στο δρόμο με μια λυπημένη μουσική
θα δωροδοκεί το δειλινό ν' αργοπορεί Ω θλιμμένοι μου, εσείς που ξεφυλλίσατε τις μέρες σας
σαν τις δυσανάγνωστες σελίδες σ' ένα βιβλίο που δεν θα φτάσετε ποτέ στο τέλος του- θυμάμαι τα βράδια που σωπαίναμε, μέσα μου ανέβαινε ο τρόμος, και τώρα ποιος θα κάνει τη μεγάλη ερώτηση; Σκεφτόμουν ποια ερώτηση;
Κι ίσως θα πρέπει να χαθείς ολότελα για να μάθεις κάποτε ποιος είσαι...
(Τάσος Λειβαδίτης: Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου)

*****

Με αγάπη,
Unseen

Δεν το βιώνει.

Το βίωμα της αγάπης προϋποθέτει μοίρασμα / κοινότητα, προϋποθέτει την κοινότητα της θλίψης, τη συμφιλίωση με τα αντίθετα τη διαρκή μνήμη και όχι λήθη ή άρνηση του φαινομένου, της διαδικασίας του ανθρώπινου πένθους από το γεγονός της σωματικής απουσίας, της απώλειας.

Προϋποθέτει το να δέχομαι επί μακρόν, αν όχι δια βίου τη θεραπεία που τουλάχιστον εγώ ο ίδιος εξασκώ, προϋποθέτει να μπω στη θέση του θεραπευόμενου, του ασθενούς, πρώτος εγώ ασθενής που χρήζει εντατικής θεραπείας.

Τα σημείωσα γιατι ειναι σημαντικό να εντοπιστουν και να κατανοηθουν περαιτερω....ειναι αυτο που ελεγετο παραπανω σχετικά με τους "κόμπους μας",για αυτογωσία,για γνώθι αυτόν.......
Επισης θαθελα να αναφερθω στην μάζωξη της Δευτέρας,αφου ανέλυσα τις πρωτες μου σκεψεις κι οχι αυτο που βιωσα μόνο.

Πόσες αλήθειες...

Είναι αυτό που έλεγα πιο πάνω. Είναι στιγμές που ανακαλύπτεις πως όσο κι αν νομίζεις πως έχεις κάνει βήματα προόδου, κύκλους κάνεις. Και με κάθε νέα στροφή βγάζεις και ένα στρώμα από τα φλούδια που κρύβουν την αλήθεια σου σαν να΄ναι ένα κρεμμύδι...

Τώρα νομίζω πως καταλαβαίνω πολλά περισσότερα. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή αυτό που έχει προτεραιότητα είναι να ασχοληθώ με το δικό μου πόνο και με την δική μου ασθένεια. Δεν ξέρω αυτή τη στιγμή αν θα μείνω ή όχι στην ομάδα, όσο κι αν το θέλω.
Το σίγουρο είναι πως πρέπει να τεθούν κανόνες για να είναι και να αισθάνεται η ομάδα και κάθε μέλος της ασφαλές. Ειδικά εμείς οι αρχάριοι του ρεϊκι.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκεφτεί πως στην ουσία πάμε να δημιουργήσουμε ένα καινούργιο ομαδικό εγρηγορός. Εγώ αισθάνομαι ακόμη "δεμένη" με αυτό που αφήσαμε...
Δεν θα ήθελα ακόμη να δεθώ με κάτι άλλο. Γιατί θεωρώ πως δεν αφομείωσα ακόμη όσα πήρα την περασμένη χρονιά. Νομίζω πως οφείλω στον εαυτό μου τα βήματα που δεν περπάτησα τους πρώτους μήνες στο ρεϊκι...

Έτσι αισθάνομαι αυτή τη στιγμή. Παρ' όλο που όταν υπάρχει ανάγκη δεν θα στερούσα με τίποτε το ρεϊκι από κάποιον που το χρειάζεται και θα ήθελα να στείλω κι εγώ.

Εύχομαι στον καθέ ένα σας φως και αγάπη σε κάθε βήμα που κάνει. Και εύχομαι επίσης αυτή τη φορά το φως της Ανάστασης να είναι από τη δική σας προσωπική "πνευματική" Ανάσταση.

Σας αγαπώ πολύ
Βίκυ

Σκέφτηκα πολύ πριν γράψω σήμερα.
΄Όλα αυτά που έχουν γραφτεί εδώ τις τελευταίες ημέρες με έκαναν να σκεφτώ πολύ πάνω στο ιδανικό που με διακατέχει σαν ύπαρξη και να μην ξέρω αν θέλω να γράψω ή όχι.
΄Όμως επειδή πραγματικά αισθάνομαι όλους εσάς σαν «γνωστούς από παλιά», άφησα αυτήν την επίγνωση να με οδηγήσει, ώστε να μπορέσουν οι σκέψεις να αποτυπωθούν στο χαρτί, έτσι αγνά, όπως συλλήφθηκαν.

Από την στιγμή που ανακάλυψα την ύπαρξη σαν θεϊκή σκέψη, από την στιγμή που αισθάνθηκα το «εγώ» σαν μια μικρή κουκίδα στην αιώνια συγχρονικότητα μέσα στην πνοή του Θεού, από την στιγμή που αισθάνθηκα και βίώσα την ζωή στο κάθε τι, ένα πράγμα έσβησε εντελώς από την μνήμη των κυττάρων μου και αυτό ήταν ο φόβος. Ο φόβος είναι δεσμά και όρια που βάζει ο νους μας, παρασυρόμενος από την γνώση που λαμβάνει μέσα από βιβλία, μέσα από γήινους δασκάλους, μέσα από εμπειρίες άλλων ανθρώπων που διηγούνται αυτά που το μικρό «εγώ» έχει θέσει σαν οριοθέτηση της ζωής μας στην 3η διάσταση και που δεν τον αφήνει να συνδεθεί με την διάνοια του Θεού.
Βίωσα την κατάλυση των αόρατων σωμάτων μας, συναισθηματικού, νοητικού και πνευματικού, αυτών των σωμάτων που δημιουργούν τους κινδύνους και τις μάχες μεταξύ μας, όπως και τις μάχες ή συνεργασίες με τον «αόρατο πνευματικό κόσμο» και που σκοπός μας είναι να τα ενοποιήσουμε σε ένα «φωτεινό σώμα», ώστε να προετοιμαστούμε για την ανάληψη.

Δεν θα συνεχίσω αυτήν την εξιστόρηση, γιατί αισθάνομαι ότι περισσότερο σας μπερδεύει, παρά διευκολύνει την ροή της συνομιλίας μας, αλλά θα ήθελα να γνωρίζετε γιατί δεν βάζω προστασία πια και γιατί αισθάνομαι τον φόβο των ανθρώπων σαν έναν ανασταλτικό παράγοντα στην διεύρυνση του εγώ, ώστε να ενωθεί με την ύπαρξη, σαν ολοκληρωμένη πνοή του Θεού, που μας κάνει να κατανοούμε την ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ, χωρίς να χρειαζόμαστε αποδείξεις και τεκμηριώσεις για πρώτη φορά.

Μέσα σε ότι λέω, η αγάπη είναι μια σημαντική λέξη, γιατί αυτή η δύναμη καταλύει τον φόβο και μας οδηγεί στην εμπιστοσύνη και…την αιωνιότητα. Και είναι η ροή της τόσο σημαντική για την ζωή μας εδώ στην 3η διάσταση, που όταν την βιώσει κανείς σταματά να ανησυχεί για το μέλλον, να δεσμεύεται στο παρελθόν. Μένει στην ιερή στιγμή του τώρα και δημιουργεί την πραγματική αγνή εμπειρία της ζωής που θέλει να έχει.
Οτιδήποτε πια υπάρχει δεν το αισθάνεται έξω από τον Εαυτό και έτσι δεν το φοβάται, ούτε το «προσκυνάει». Και οτιδήποτε υπάρχει είναι η αντίληψη της θεότητας που είναι «πανταχού παρούσα» σε όλες τις δομές της ύλης, είτε αυτή είναι πυκνή, είτε είναι πιο λεπτοφυής.
΄Ετσι αισθάνεται τον Θεό ακόμα και μέσα σε μια ντομάτα ή σε μια πέτρα, ή στον αέρα που αναπνέει. Γιατί η ζωή είναι παντού, ακόμα και σ’ αυτά που θεωρούσε μέχρι τώρα, ότι δεν έχουν ψυχή!

Η αντίληψη για την ενότητα των ανθρώπων δεν προέρχεται από τα ιδανικά του καθένα ξεχωριστά, αλλά από την θεϊκή ουσία που συνδέει όλα τα όντα και όπου αυτή η αγάπη καταλύει τα «μικρά μας εγώ», για να αφήσει χώρο να ξεδιπλωθεί η αλήθεια της ύπαρξης. Και είναι αυτή η αναγνώριση της αλήθειας, που οδηγεί τους ανθρώπους στο ένα μόνο ιδανικό, αυτό της ενότητας. Και μέσα από την ενοποίηση της ύπαρξής μας, που την εκδηλώνουμε σ’ αυτήν εδώ την διάσταση, θέτουμε σαν σκοπό να κάνουμε αντιληπτή αυτήν την ενότητα σε όλους, συγχωρώντας την ατομική ανάγκη των ανθρώπων να διαχωρίζονται!

Δημιουργήσαμε μια ομάδα με σκοπό την διάθεση της αγνής σκέψης μας για το Ανώτατο Καλό και για μια στιγμή, εμείς οι 7 άνθρωποι βρεθήκαμε ενωμένοι μέσα στην ενέργεια της αγάπης, που μας έκανε να αντιληφθούμε πόσο η σκέψη ακολουθεί την αγνότητα των προθέσεων. Τι άλλο εκτός από αγάπη μας έκανε να στείλουμε την αγνή σκέψη μας στο παιδάκι που είναι άρρωστο; Τι άλλο εκτός από αγάπη μας έκανε να στείλουμε ενέργεια ο ένας στον άλλον και να αισθανθούμε τον καθένα μας μέσα σε μια θεϊκή πνοή, ανιχνεύοντας τις αντιδράσεις του σώματος;

Μέσα σε αυτό δεν υπήρχε χώρος για δημιουργία «σκεπτομορφών» και «εγρηγορότων» που θα οδηγούσε την μικρή αυτή ομάδα σε αρνητικές υποβολές και κατάλυση ιδανικών, δεν υπήρχε χώρος για φόβο.

Ο φόβος και η υπερτίμηση του εγώ μας είναι ένας σημαντικός παράγοντας δημιουργίας εγρηγορότος, που στρέφει τις ομαδικές εργασίες στην αναζήτηση τρόπων επιβολής και κυριαρχίας. ΄Όμως ένα εγρηγορός δημιουργείται από πολλά περισσότερα άτομα και όχι μόνο από 7 που θέτουν σαν ιδανικό το «Ανώτατο Καλό» με αγνή πρόθεση.

΄Όμως αναγνωρίζω ότι ο φόβος είναι ένα στάδιο που ο καθένας πρέπει να περάσει μόνος του, για να φθάσει στην αντίληψη του «δεν χρειάζομαι προστασία μέσα στην αγάπη της θεότητας». Η σταθερότητα της διαδρομής μας προς τον Θεό, περνά από διάφορα στάδια και είναι η μοναδική στιγμή που ο καθένας είναι «μόνος» απέναντι στον Εαυτό του. Απέναντι στον δικό του «λαβύρινθο»!
Σ’ αυτήν την διαδρομή, λοιπόν, χρειάζεται και βάζει ο καθένας την προστασία που τον κάνει να αισθάνεται ασφάλεια προς πάσα κατεύθυνση!

Η σκέψη μου και η αγάπη μου είναι κοντά σε όλους σας και σας φιλώ όλους έναν έναν ξεχωριστά, γιατί είστε ξεχωριστοί για μένα. Θα μιλήσουμε πια από το φόρουμ του Reikicenter, όσοι θέλετε να έρθετε…Χαιρετώ με αγάπη και ευγνωμοσύνη αυτό το topic και χαίρομαι πολύ για την εμπειρία της «γνωριμίας» μας.

Είσαι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, που διακατέχεται από γνήσια αγάπη για τον συνάνθρωπο και για τους πνευματικούς κόσμους. Καταλαβαίνω απόλυτα αυτά που γράφεις. Συμμερίζομαι την ουσία τους αν και υπάρχουν σημεία με τα οποία προσωπικά δεν συμφωνώ, χωρίς να έχει ιδιαίτερη σημασία η γνώμη μου...

Πολλά χρόνια πριν έμαθα να βλέπω τον φόβο σαν σύμμαχο. Σαν καλός πολεμιστής έμαθα να φοράω ασπίδες, να κρατώ φωτεινές σφαίρες και ενεργειακά δόρατα, να αφουγκράζομαι τον φόβο μου γιατί ήταν ένας καλός σύντροφος που μου παρείχε μια καλή ευκαιρία ευθυγράμμισης με κάτι έξω από μένα.

Με τον καιρό βίωσα την ακατάλυτη αίσθηση της ενότητας με τα πάντα γύρω, έμαθα να εμπιστεύομαι και να υπερβαίνω τον φόβο μου, έμαθα την άφεση με όλες τις έννοιες: σαν συγχώρεση και σαν εμπιστοσύνη.

Ήταν ένα μακρύ ταξίδι που με άλλαξε. Δεν επιζητώ πια τον φόβο για σύμμαχο, όμως επιζητώ (και ανταποδίδω) διαφάνεια σε ο,τιδήποτε αναλαμβάνω. Όταν ξεκινά μια ομαδική διαδικασία, πρέπει όλα τα μέλη να ενημερώνονται για τη διαδικασία εξαρχής και η ενημέρωση είναι ευθύνη αυτών που έχουν τις περισσότερες γνώσεις. Είναι κι αυτή μια ιδιαίτερη μορφή αγάπης και φροντίδας για τον συνάνθρωπο, πλήρης ταπεινοφροσύνης.

Πίσω στα δικά μας λοιπόν: δεν νομίζω να μίλησε κανείς για φόβο. Το μόνο αίτημα που ακούστηκε εδώ ήταν να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τη διαδικασία. Ξεκινήσαμε να στείλουμε ρέικι, μιλώντας για Usui Reiki, στην πορεία η διαδικασία έγινε αποστολή αγάπης για να συμπεριλάβει όσους δεν έχουν τον δεύτερο βαθμό, και δεν βλέπω γιατί να μην είναι κανείς ανοικτός σε ο,τιδήποτε άλλο, π.χ. το Lightarian Reiki, έστω κι αν δεν το γνωρίζει, αρκεί να είναι ενήμερος εξαρχής ώστε να μπορεί να επιλέξει αν θα συμμετέχει ή να ρυθμιστεί από κοινού η διαδικασία. Νομίζω ότι είναι δίκαιο.

Επίσης νομίζω ότι κανείς δεν θέλει να δει τη Ρωρ να φεύγει από το τόπικ. Το εσοτέρικα θα είναι φτωχότερο χωρίς εσένα, Βάσω. Εξάλλου το φόρουμ στο σάιτ σου δεν έχει ενεργοποιηθεί ακόμη, οπότε δεν συντρέχει κανένας ουσιαστικός λόγος φυγής…

Με πολλή αγάπη,
Unseen

Aγαπημένη μου Χριστίνα

Σ’ ευχαριστώ για όλα αυτά που λες! Το ξέρεις άλλωστε ότι η αγάπη είναι αμοιβαία!

Μέσα στην διαδρομή μου γνώρισα και ήρθα σε επαφή με αυτά που λέγονται «διαφορετικά είδη ρέικι» και που φέρνουν απορία και αναστάστωση στους ανθρώπους.
Διαπίστωσα μέσα σ’ όλη αυτήν την «ενεργειακή μάθηση» ότι τίποτα δεν είναι διαφορετικό, εκτός από την συνειδητότητά μας που αναπτύσσεται και αντιλαμβάνεται τις πιο λεπτοφυείς δονήσεις της ενέργειας.
Η βοήθεια των «πνευματικών επιπέδων» είναι αυτή ακριβώς η αντίληψη των λεπτοφυέστερων δονήσεων, που οι άνθρωποι που τις έλαβαν σαν εμπνεύσεις, στην προσπάθειά τους να τις κάνουν αντιληπτές από τους συνανθρώπους τους, τις ονόμασαν με διαφορετικό όνομα.
Αν εμείς στην Ελλάδα ερχόμαστε σε επαφή με λεπτοφυέστερη δόνηση, θα ονομάζαμε αυτήν την ενέργεια, ας πούμε «αγάπη-ρέικι»! Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν τα διαφορετικά είδη, στο όνομα της μίας και μοναδικής ενέργειας που έγινε γνωστή στον κόσμο, με το όνομα «ρέικι».
Βέβαια, μέσα σ’ αυτήν την εργασία, δεν θέλω να πω ότι όλα τα είδη ρέικι είναι εμπνεύσεις. Υπάρχουν και αυτοί που αισθάνόμενοι την ανάγκη των ανθρώπων για εξέλιξη, εκμεταλλεύτηκαν και εκμεταλλεύονται την θεία ενέργεια. Αλλά δεν μιλάμε γι’ αυτούς, που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν στην ζωή μας.
Η διάκριση και η σύνεση είναι ένα μεγάλο βήμα στην διαδρομή μας και το γνωρίζεις και εσύ και όλοι μας καλά!
Πάντα στην διαδρομή μου τεκμηρίωνα. Δοκίμαζα, πειραματιζόμουν παρέα –όπως λες πολύ σωστά κι εσύ- με τον φόβο μου. Μέχρι που ο φόβος έγινε μόνο αγάπη και έτσι εμπιστεύθηκα. Απόλυτα και ολοκληρωτικά. Δεν αναζητούσα πια, αλλά έβρισκα. Και όσο έβρισκα, τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμουν τον «αόρατο κόσμο» και το «περιεχόμενό» του! Μέχρι που έγινα ένα μαζί του!

Συγχώρεσέ με κι εσύ και οι υπόλοιποι αγαπημένοι μου φίλοι, που μέσα σ’ αυτήν την ενότητα, ξέχασα ότι δεν είναι όλοι σαν κι εμένα! Και ότι ο καθένας χρειάζεται την διαδρομή του και τον χρόνο του για να εμπιστευθεί και να νιώσει μέσα στην αγάπη ασφαλής.
Σωστά, πολύ σωστά μου είπε η Καλλιόπη εχτές, ότι δεν αισθάνθηκε φόβο, αλλά θα ήθελε να γνωρίζει εκ των προτέρων, σωστά μου λες κι εσύ.

Δεν είναι «φυγή» η απόφασή μου να «αναχωρήσω» από το φόρουμ μας! Πάντα στην ζωή μου ανιχνεύω την στιγμή της θεϊκής συγχρονικότητας για να σταματήσω ή να συνεχίσω. Θεωρώ ότι αυτό που μπορώ να δώσω στους ανθρώπους είναι απεριόριστο, αλλά πρέπει και να το προσαρμόζω στους «γήινους» νόμους και σ’ αυτήν την προσαρμογή ίσως χάνω λίγο την «ευθεία». Είναι η λαχτάρα μου να δώσω τόσο μεγάλη, που ίσως καμιά φορά μου φεύγει η αλήθεια ότι ο «δρόμος της επιστροφής» είναι για τον καθένα μοναδικός, γιατί έχω αντιληφθεί το «όλοι μαζί στο τέλος του»!

Η αγάπη μου δεν σταματά με το φόρουμ και το γνωρίζεις. Είμαστε μαζί τόσο καιρό, μοιραστήκαμε γνώση ανιδιοτελώς και αυτό για μένα μεταφράζεται σε γαλήνη.

Πάντα υπάρχουν ένα σωρό πεδία για εξερεύνηση και πειραματισμό και είναι ανόητος όποιος πει «τώρα έφτασα»!

Θυμήσου Χριστινάκι μου, ότι έρχεται μία σημαντική στιγμή στην πορεία της ανθρωπότητας, που μερικοί άνθρωποι θα κληθούν να βοηθήσουν. Ας προετοιμαστούμε γι’ αυτό, όσο μπορεί ο καθένας καλύτερα, και μέσα σ’ αυτήν την «προετοιμασία», ας μην ξεχνάμε ότι όλοι είμαστε εδώ για να ζήσουμε αυτήν την στιγμή της αιωνιότητας! Και αυτή η στιγμή είναι η αντίληψη του ΕΝΟΣ.

Εμείς στην αρχή...μόνο αγάπη.

(είμαστε πιστεύεις μόνο στην αρχή? εγω θαρρώ πως κάναμε βήματα ή βηματάκια στην κατεύθυνση αυτή και πριν το ρεϊκι. Τα βήματα που είχαν ήδη γίνει μας έφεραν στο ρείκι. Άλλους μπορεί να μην τους φέρουν ποτέ στο ρεϊκι, γιατί πήραν άλλο δρόμο.όχι λάθος δρόμο, αλλά το δικό τους προσωπικό δρόμο που έχει τον ίδιο με εμάς προορισμό, αλλά που δεν περνάει όμως μέσα από το ρείκι.
Το κοινό σημείο όλων των δρόμων είναι η αγάπη. Και κάπου εκεί πολύ κοντά της είναι και το τέρμα της διαδρομής, όπου όλοι μας θα συναντηθούμε. Όλοι όσοι πήραμε το δρόμο για κει, το δρόμο για την Πηγή, το Φως... το ΈΝΑ)

Σας αγαπώ πολύ
Και σίγουρα δεν θα ήταν καλό να μη λειτουργεί η ομάδα αφού πάντα υπάρχει κάποιος που έχει ανάγκη από ρεϊκι. Αρκεί που έφυγαν "τα σκουπιδάκια" από τη μέση. Και που είναι καθαρός ο χώρος για όλους

...

Με πολλή αγάπη,
Unseen

Εξακολουθώ πάντα να πιστεύω ότι είναι μια πολύ καλή ιδέα. nk, θα συντονίσεις την προσπάθεια; Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε ξεκάθαροι νομίζω, εντός και εκτός...

Οπότε ξεκινάμε; Να στέλνουμε ρέικι για την επίτευξη ειρήνης στον πλανήτη, εννοώ. Νομίζω ότι μπορούμε να κρατήσουμε τη Δευτέρα στις 22.30 (έτσι δεν είχαμε πει;), φάνηκε να μας βολεύει όλους.

Την αγάπη μου,
Unseen

Κι εγώ εδώ θα είμαι. Βέβαια να πω πως είμαι λιγάκι πιεσμένη, αλλά αυτό δε λέει και τίποτε, όλοι είμαστε.

Αφού αναλαμβάνει να "οδηγεί" ο Νίκος θέλω ένα χάρτη με τη διαδρομή...

Οκ το ταξίδι αρχίζει, δέστε τις ζώνες σας!
κάτι μου λέει πως και η Βασούλα μας θα έρθει μαζί μας, γιατί για να επιτευχθεί ειρήνη στη Γη, ποτέ δεν είμαστε αρκετά πολλοί!

Φιλιά
Βίκυ

Αγαπημένή μου Καλλιόπη,

Δεν θα ήθελα να υπάρχει έστω και ένα σημείο από όσα σας είπα, που δεν έχει αποσαφηνιστεί και κατανοηθεί.

Αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη που δεν κατάφερα να κάνω αντιληπτή την πρόθεσή μου για αγνή αποστολή ενέργειας σε όλους μας.
΄Ετσι ανάγκασα την Χριστίνα μας να μην θέλει να συνεχίσει, εσένα να μην γνωρίζεις τι έστειλα, και την Βίκυ μας να μιλάει για δημιουργία Εγρηγορότος, που δεν με παραπέμπει σε ιδανικό σχηματισμό ομάδας.

Δεν θα μπορούσα, και να ήθελα, να στείλω ενέργεια με άλλη δόνηση από αυτήν που αυτή τη στιγμή απορρέει από μένα.
΄Οπως σας εξήγησα, το να μπορείς να προσλαμβάνεις λεπτοφυέστερη δόνηση της ενέργειας έχει να κάνει με την συνειδητότητα.

Διαβάζω στο internet να διαθέτουν συνεδρίες ουσούι ρέικι, καρούνα ρέικι ή λαιτάριαν ρέικι και γελάω…Γιατί είναι αστείο να λέει κανείς ότι τώρα θα κάνω ρέικι που στοιχίζει τόσο, ή θα κάνω καρούνα ρέικι που στοιχίζει λίγο παραπάνω, ή θα κάνω λαιτάριαν ρέικι που στοιχίζει ακόμα παραπάνω. Αυτό μόνο γέλια μου φέρνει. Και με κάνει να πιστεύω ακόμα περισσότερο, πόσο οι άνθρωποι δεν έχουν αντιληφθεί τίποτα από αυτά που έχουν μάθει και δεν έχουν αναγνωρίσει ότι η λεπτοφυέστερη δόνηση της ενέργειας έχει να κάνει με την ανύψωση της συνειδητότητας και όχι με την γνώση.

Αυτό που αντιληφθήκατε στην ομαδική αποστολή ενέργειας που κάναμε, ήταν κάτι που μου συμβαίνει αυτόματα, χωρίς να το επιδιώξω και μου συμβαίνει και την ώρα των μυήσεων στο ρέικι, όταν «ενώνομαι» με την ενέργεια. Σ’ αυτήν την διαδικασία ενώνονται οι ενέργειες της «γης» και του «ουρανού» για να περιβάλλουν την ομάδα ή το άτομο και οι περισσότεροι τις αντιλαμβάνονται σαν γαλάζιο ή λευκό φως.

΄Ηταν λάθος μου που δεν σας το εξήγησα από την αρχή, και άφησα έστω και για μια στιγμή την εντύπωση ότι έκανα κάτι για να «προστατέψω» την ομάδα μας.

Θεωρώ ότι αυτό που λέει η Χριστίνα, για διαφάνεια, είναι πολύ σημαντικό στην πορεία μας και είμαι της άποψης ότι όταν «διασαλεύεται» η ενότητα μιας ομάδας, έστω και στιγμιαία, το καλύτερο που πρέπει να γίνει είναι η αποσαφήνιση.

Στο όνομα, λοιπόν αυτής της διαφάνειας σας είπα μερικά πράγματα για μένα και όχι για να σας παρουσιάσω σε ποιο σημείο της διαδρομής είμαι! Η "διαδρομή" δεν επιδέχεται συγκρίσεις, γιατί ο καθένας μας έχει τις δικές του παραμέτρους για να γνωρίζει και να αντιλαμβάνεται την αλήθεια. Ξεχωριστές μεν οι διαδρομές, ένα όμως το σημείο συνάντησης και αυτό μην μας διαφεύγει!

Γλυκειά μου Καλλιόπη και Βίκυ η διαδρομή δεν έχει επίπεδα εξέλιξης. ΄Εχει μόνο λαχτάρα και αφοσίωση σ’ αυτό που αντιλαμβάνεται κανείς ότι τον βοηθά, τον εξελίσσει, τον φέρνει σε επαφή με τις θεϊκές ποιότητες και μην ξεχνάτε ότι όλοι μας μαθαίνουμε και προχωράμε μέσα από μια αμφίδρομη «διδασκαλία»!

Σας αγαπώ πολύ και αυτό δεν αλλάζει, είτε γράφω, είτε δεν γράφω εδώ! Και βέβαια είμαι μέσα στην ομάδα, αν αισθάνεστε όλοι ότι μπορώ. Το ξέρετε άλλωστε ότι δεν θα αρνιόμουν ποτέ να συμμετέχω στην δημιουργία αγνότητας και ειρήνης για όλους μας.

Θεωρώ ότι η ειρήνη πρέπει να ξεκινά από μέσα μας και να απλώνεται και στον πλανήτη. Και όσο νιώθω ότι η ομάδα διακατέχεται από αυτό το ιδανικό, τόσο πιο σίγουρη είμαι ότι έχει νόημα! ΄Ετσι δεν έχω κανέναν λόγο να λείπω!

Θα είμαι μαζί σας, αν θέλετε όλοι! Σ’ ευχαριστώ Βικάκι που μου το είπες! ΄Εστω και στις δύο τα ξημερώματα!

Σας διαβάζω από καιρό, αλλά δεν είχα κάτι να συμπληρώσω σε όλα αυτά που λέτε, όχι γιατί καλύπτομαι από αυτά που διαβάζω, αλλά γιατί εγώ από την τελευταία μας συνάντηση αυτό που πήρα ήταν αγάπη, ζεστασιά και ένα αίσθημα ικανοποίησης (δεν είναι εγωιστικό αυτό) ή καλύτερα κάτι σαν ολοκλήρωση. Σας ανέφερα από την αρχή πως είδα το γαλάζιο θόλο και ούτε για μια στιγμή (ίσως από άγνοια ή ίσως επειδή για κάποιο λόγο σας εμπιστεύομαι) δεν αισθάνθηκα ανασφάλεια, αμφισβήτηση για εσάς ή γι' αυτό που κάναμε εκείνη την ώρα. Το αντίθετο ήμουν ασφαλής, γιατί ήμουν μαζί σας και πάνω απ' όλα ήμουν χαρούμενη.

Συμμερίζομαι τη Χριστίνα και τα περί διαφάνειας, γιατί ενώ για κάποιους ορισμένα πράγματα είναι ξεκάθαρα για κάποιους άλλους δεν είναι και τόσο, αλλά καταννοώ (όσο μπορώ) αυτό που λέει η Βάσω. Ναι, είναι σαφώς καλύτερα να γνωρίζουμε από τη αρχή αυτό που πρόκειται να γίνει, αλλά ποιός απ' όλους μας αισθάνθηκε άσχημα ή πως εκείνη την ώρα γινόταν κάτι που θα είχε οποιουδήποτε είδους αρνητική επίδραση ξαιτίας της παράλλειψης της Βάσως να μας ενημερώσει;
Συγχωρήστε με, αλλά μπορεί να έγινε αυτό το ''λάθος'', όμως πιστεύω πως το κέρδος και το καλό που έγινε ήταν πολύ πιο συμαντικό από αυτό. Αυτό που θέλω να πω είναι πως...πολύ σημασία δώσαμε σε κάτι που δεν ήταν και τόσο πολύ σημαντικό (δεδομένου του ότι υπήρχε καλή πρόθεση) και πως η όυσία ήταν αλλού. Εντάξει, τα λέμε όλα για να γινόμαστε καλύτεροι και για να ξεκαθαρίζονται ορισμένα πράγματα, όμως δεν κουβεντιάστικε τίποτε άλλο από αυτή τη συνάντηση παρά μόνο αυτό.

Φυσικά και θα ήθελα να είμαι και πάλι στη συνάντησή σας, όπως θα ήθελα να βρίσκονται εκεί όλοι! Νίκος, Χριστίνα, Βάσω, Γιώτα, Καλλιόπη, Βίκυ.

Και σας το ξαναλέω....για 'μένα ήταν θαυμάσιο!!!!

Χριστίνα κρατάμε λοιπόν την ώρα και τη μέρα εκτός αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα από μέλος της ομάδας. Ας βάλουμε αλφαβητικά τη σειρά για να τη θυμόμαστε πιο εύκολα: Βάσω(?), Βίκυ, Γιώτα, Καλλιόπη, Νίκος, Ρούλα, Χριστίνα. Συντονιστείτε με το 141, 3 λεπτά στον καθένα.
Δενόμαστε και "δενόμαστε" λοιπόν Βίκυ και τελευταία 10 λεπτά στέλνουμε όλοι μαζί στην παγκόσμια ειρήνη.
Καλλιόπη το καλύτερο αποτέλεσμα στην περίπτωση αυτή είναι όταν δεν έχεις ανάγκη συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Η αγάπη και η πρόθεση αρκεί. Εκείνη είναι ο δάσκαλός μας για την εξέλιξή μας.
Σας στέλνω μέσω μέιλ τον απλό τρόπο που θα χρησιμοποιήσω. Αν κάποιος δεν το λάβει ας μου το πει. Αν κάποιος έχει πρόβλημα επίσης ας το πει.
Ο τρόπος του καθενός ευπρόσδεκτος, απλώς να μας ενημερώσει ώστε να δούμε αν υπάρχει κάποια ένσταση η οποία χρειάζεται συζήτηση. Χρειάζεται να είμαστε όλοι σύμφωνοι πριν ξεκινήσουμε, σε όλα...

quote:

---

βλέπω πως μαζευτήκαμε όλοι(?). Βάσω?

---

Πρέπει να σας πω ότι δεν μπορώ να δω τα mail που στέλνουν ο Νίκος και η Βάσω, όσο κι αν αλλάζω το encoding, δεν ξέρω γιατί.

Όσον αφορά το αποψινό ραντεβού, οφείλω να ομολογήσω ότι παρόλο που θα αισθανόμουν πολύ πιο άνετα αν η αποστολή αφορούσε μόνο ρέικι, θα συμμετέχω έστω και έτσι. Θεωρώ ότι το αποτέλεσμα θα είναι καλύτερο αν υιοθετήσουμε όλοι μία κοινή πρακτική, όπως την προτείνει ο Νίκος.

Υπάρχει ένα μικρό ζήτημα μόνο με την Καλλιόπη, η οποία βρίσκεται εδώ και πρόκειται να κάνει μια μικρή επέμβαση σήμερα, οπότε δεν θα μπορέσει να συμμετάσχει αυτή τη φορά. Μου ζήτησε να το γράψω εκ μέρους της. Παρ' όλα αυτά, μπορούμε πιστεύω να την συμπεριλάβουμε στον οραματισμό της αποστολής αγάπης, δεν ξέρω, τι λέτε;

Βάσω, χαίρομαι πολύ που είσαι στην παρέα.

Την αγάπη μου σε όλους,
Χριστίνα

ΥΓ Ρούλα ευχαριστώ για το παραπάνω ποστ σου, είναι άκρως ευθυγραμμιστικό, αν και τα είπαμε κι από κοντά...

***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****

Χριστίνα ξέρω ότι υπάρχει πρόβλημα με το e-mail μου! Θα διορθωθεί σήμερα το απόγευμα.
΄Εγραφα ότι συμφωνώ με όλα, όσα προτείνει ο Νίκος!

Και φυσικά θα στείλουμε στην Καλλιόπη. Στην σειρά που την αναφέρει ο Νίκος.

Χαίρομαι ήδη από τώρα για την βραδυνή μας "συνάντηση"!

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr