quote:

---

Για να δωθεί μια απάντηση σε όσους πιστεύουν ότι ο Θεός είναι κακός, όταν προφητεύει θανάτους ανθρώπων.

---

quote:

---

Παλι αφηνεις να εννοηθει οτι ο Θεος ειναι "Κακος". Οχι οτι ειναι βεβαια... αλλα εσεις τον "δειχνετε" κακο, σε ολους τους υπολοιπους!

---

Εγώ εξακολουθώ να διατηρώ κάποιες ενστάσεις προς αυτό, και εξηγώ...
Στο σχολειό μας μάθαιναν (εκτός και αν δεν θυμάμαι καλά) ότι ο Θεός, ο Χριστός και το Άγιο πνεύμα, είναι ένα και το αυτό πρόσωπο!
Αν θυμάμαι καλά, και αν αυτό αληθεύει, θα πρόκειται περί διχασμένης προσωπικότητας!
Γιατί;;; Θέλετε και το γιατί;;;
Ο Θεός δεν έστειλε τις πληγές στην Αίγυπτο; για να προστατέψει τους αγαπημένους του;;;
Ο Θεός δεν έσφαξε (στην κυριολεξία) τα παιδιά των Αιγυπτίων;;;;
Με τη δύναμη του Θεού δεν έσφαζαν οι Ισραηλίτες τους αντιπάλους τους;
Ο ΘΕΟΣ δεν κατέστρεψε τα Σόδομα και τα Γόμορρα;;;
Η Ελευθερία βούλησης που είναι;;; που τη βλέπεται;;; Όποιος δεν υπακούει πεθαίνει...
Και ερχόμαστε στην αποκάλυψη...δεν είναι μια απλή προφητεία, προφητεύει τις άγριες διαθέσεις του ΘΕΟΥ, και όχι των ανθρώπων!
Προφητεύει μία επανάληψη των Σόδομα και Γόμορρα!!!
Αυτό ακριβώς προφητεύει!
Και ερχόμαστε στο Χριστό!!!
Αυτά δίδαξε;;; Ερωτώ;;;;
Τι σχέσει έχει ο ένας με των άλλο;;;
Άρα εφόσον είναι ΕΝΑΣ, πρόκειται χωρίς άλλο περί διχασμένης προσωπικότητας!!!

Η αμφιβολία είναι η αρχή της σοφίας!

Κrios ο Θεός είναι ένα, αλλά και τρία μαζί.
Ο Κοσμάς ο Αιτωλός είχε δώσει το παράδειγμα του "ήλιου" για να τον παρομιάσει, αν και δεν παρομιάζετε με τίποτα είπε!
Είπε λοιπόν ότι: Όπως ο ήλιος είναι ένας, αλλά και τρία μαζί!
Με το σώμα του ήλιου παρομιάζετε ο Πατέρας
Με τις ακτίνες παρομιάζετε ο Υιός
Με το φώς παρομιάζετε το Άγιο Πνεύμα
Είπε όμως πως στο κόσμο δεν υπάρχει κάτι τόσο όμοιο που να καταλάβουμε ακριβώς το παράδειγμα!
Όποιος θέλει να το καταλάβει είπε πως θα το καταλάβει καλύτερα, αν εξομολογήτε καθαρά και μεταλαμβάνει με με ευλάβεια.
Τότε θα φωτιστεί απο τη χάρη του Αγίου Πνεύματος!
Για το θέμα της ελεύθερης βούλησης που λές ο άνθρωπος παρομιάζετε σαν ένας καθρέφτης.
Αν ο καθρέφτης είναι στραμένος στον ήλιο τότε λάμπει αν γυρίσει τότε σκοτινιάζει!
Δεν τον υποχρεώνει ο Θεός να είναι στραμένος σ΄αυτόν!
Απλά είναι οι συνέπειες της αποστροφής!
Ελευθερία αμαρτωλής ζωής έχουν όλοι, δεν εμποδίζονται. Αυτή είναι η "ελέυθερη βούληση"!
Εχουν πεί οι Άγιοι πως αν οι αμαρτωλοί μπαίνανε στο παράδεισο θα ήταν και εκεί δυστυχσμένοι!
Όσο για τις τιμωρίες των Αιγύπτιων κ.τ.λ. δεν θα σχολιάσω.

quote:

---

Για το θέμα της ελεύθερης βούλησης που λές ο άνθρωπος παρομιάζετε σαν ένας καθρέφτης.
Αν ο καθρέφτης είναι στραμένος στον ήλιο τότε λάμπει αν γυρίσει τότε σκοτινιάζει!
Δεν τον υποχρεώνει ο Θεός να είναι στραμένος σ΄αυτόν!
Απλά είναι οι συνέπειες της αποστροφής!

---

Οι συνέπειες της αποστροφής.....

quote:

---

Όσο για τις τιμωρίες των Αιγύπτιων κ.τ.λ. δεν θα σχολιάσω.

---

Αυτή είναι απάντηση!!!!

Η αμφιβολία είναι η αρχή της σοφίας!

Ποιος είναι ο "λήσταρχος" ;

Η αμφιβολία είναι η αρχή της σοφίας!

quote:

---

Για τον "λήσταρχο" να πω πως δεν με νιάζει αν είναι ή δεν είναι Μασώνος ή ότι άλλο.
Αλλά με νιάζει να μην λέει πως είναι ορθόδοξος, γιατί έχει αντιφάσεις στα λόγια του και αυτά που πιστεύει δεν είναι ορθόδοξα. Έτσι κρίνω τουλάχιστον.
Και ρωτάω όλους τους άθεους και μη ορθόδοξους αυτού του θέματος:
Σας κάνει για ορθόδοξος;

---

Aυτο το αστειο με το Λησταρχος, πρεπει να το κοψεις! Και 2ον ΕΣΥ ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΚΡΙΝΕΙΣ ΕΜΕΝΑ ως μασονο, οπως εγω σε κρινω ΥΠΟΚΡΙΤΗ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟ. Ξερεις τι κανανε οι Φαρισαιοι??? Προδοσανε τον Υιο Του Ανθρωπου... Οπως θα κανεις και εσυ, οταν "λακησεις" απο φοβο, οταν ο ιδιος θα κριθεις απο αλλους, για τα μεχρι τωρα λεγομενα σου!

Ουαι τοις ηλιθιοις, που κρυβονται, πισω απο αλλους! Εννοια σου, και την Ημερα της Κρισεως, θα βρεθεις προ απροοπτου!

Συνεχισε το "τροπαριο" καταστροφολογιας. ΕΙΠΑΜΕ, αν ειναι να γινουν ας γινουν... αλλα ΑΝ... ΑΝ... ΑΝ... ξερεις την λεξη ΑΝ?????

Λοιπον... και σου ξανα τονιζω, οτι αν με ξανα αποκαλεσεις Μασωνο ή Λησταρχο... κανονισε... κρατιεμαι τοσο καιρο! Εδω μια φορα με εφθασε στα ορια ο 22, αλλα ξεσπασα σε λαθος ατομα και σε λαθος πραγματα! Φθανει πια!!!

Θα επανελθω, μονο αν δω "προκληση" ή εξιβρυση... αλλιως, απεχω απο το θεμα, που εχει παρεκτραπει προ πολλου!

quote:

---

Όσο για τις απειλές σου ότι θα κάνεις κάτι για εξήγησε; Όχι τίποτα άλλο αν είναι να φοβάμαι έναν χριστιανό που γυρίζει και απο την άλλη να το ξέρω!
Και να ξέρεις ότι αν φύγεις, τότε έχεις πιθανότητα να μην ξανακούσεις κάτι για σένα, όχι τώρα.

---

Είπαμε, αγαπητέ!
Τέλος...

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Και δεν κάνω κανένα αστείο, γιατι το όνομα PREDATOR στα ελληνικά σημαίνει "λήσταρχος"!
Εσύ όταν το διάλεγες δεν ήξερες τι σημαίνει;

---

Mαλλον Αγγλικα δεν εμαθες σωστα! Predator ειναι ο Κυνηγος, το αρπακτικο... και οχι ο Λησταρχος!

quote:

---

gigenhs στο λεω χυμα και δε με νοιαζει τιποτα
ασε τον θεο και μην ασχολεισαι μαζι του μη σε παρει ο διαολος και σε σηκωσει.

---

quote:

---

Όσο για τον πατέρα Εφραίμ, δεν μπορώ να πώ τι μου είπε, γιατί είναι καθαρά προσωπικά....Απλώς θα αναφέρω, ότι σε μιά απόλυτα δύσκολη και αδιέξοδη φάσι της ζωής μου, πήγα απελπισμένος στο Άγιον Όρος. Εκεί κάποιος με πήγε στον πατέρα Εφραίμ...Εξομολογήθηκα, και ο πατήρ Εφραίμ, μου είπε μόνος του, τι μου συμβαίνει, χωρίς εγώ να του έχω πεί ακόμη τίποτα, και μου είπε τον τρόπο να το ξεπεράσω....Μου ανέλυσε τις πνευματικές αιτίες, που με φέρανε σ΄αυτήν την κατάστασι, και το εκπληκτικό είναι, ότι μου περιέγραψε την ζωή μου, χωρίς να του έχω πεί ακόμη τίοποτα.
Βεβαίως, εφήρμοσα τις συμβουλές του, και γλύτωσα αμέσως από την ζημιά που μου είχε συμβεί.
Πριν πάω στον πατέρα Εφραίμ, είχα συμβουλευθεί ψυχολόγους, γκουρού κλπ...και δεν ήξεραν τι να μου πούνε....Μόνο ο άγιος του Θεού, βρήκε τι μου συμβαίνει και πώς να λυτρωθώ, από αυτό....
ΜΙΛΑΜΕ ΟΤΙ Η ΠΙΣΤΙΣ ΗΜΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΑΝΤΑΣΙΟΠΛΗΞΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΓΚΟΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ....

---

Και αυτά τα λέει ένας άλλος φίλος, που βάζει και άλλους Γέροντες να έχουν μιλήσει.

quote:

---

Κατά αρχήν να πω ότι ο καθένας από εμάς είναι μεγάλος και υπεύθηνος άνθρωπος με αυτεξούσια βούληση.
Εγώ δεν τα γράφω ούτε για να κάνω τον έξυπνο, ούτε για να "δικαιωθώ", ούτε για να τρομάξω κανέναν.
Για πόλεμο "ως τον Σεπτέμβριο" το είπε - με υπαινιγμό! - ένας Γέροντας που στις δύο προηγούμενες επισκέψεις μου σε αυτόν, την μεν πρώτη μου είπε κάτι πολύ προσωπικό χωρίς να με ξέρει και την δεύτερη μου έδωσε απάντηση με μία ιστορία σε ένα από τα θέματα που ήθελα να τον ρωτήσω!
Το να ξευτιλιστώ δεν με πειράζει καθόλου - τσάμπα ταπείνωση θα είναι... - αλλά όσο σκέφτομαι ότι μπορεί να προβληματιστούν και κάποιοι άλλοι και στο τέλος να ωφεληθούν αυτό με κάνει να συνεχίσω να γράφω γι' αυτά.
Άλλωστε ρε παιδιά δε χάθηκε ο κόσμος

---

Κα? ?γένετο λόγος Κυρίου πρ?ς ?ων?ν ?κ δευτέρου λέγων?
Ο Κυριος ωμίλησε δια δευτέραν φοράν στον Ιωνάν και του είπε?

?νάστηθι κα? πορεύθητι ε?ς Νινευ? τ?ν πόλιν τ?ν μεγάλην κα? κήρυξον ?ν α?τ? κατ? τ? κήρυγμα τ? ?μπροσθεν, ? ?γ? ?λάλησα πρός σε.

“Σηκω και πήγαινε εις την Νινευή, την μεγάλην αυτήν πόλιν, και κήρυξε εις αυτήν το ίδιο μήνυμα, το οποίον εγώ προηγουμένως είχα είπει προς σέ”.

κα? ?νέστη ?ων?ς κα? ?πορεύθη ε?ς Νινευή, καθ? ?λάλησε Κύριος? ? δ? Νινευ? ?ν πόλις μεγάλη τ? Θε? ?σε? πορείας ?δο? τρι?ν ?μερ?ν.

Η Νινευή ήτο πόλις μεγάλη ενώπιον του Θεού. Τρεις ημέραι εχρειάζοντο, δια να την διασχίση κανείς.

κα? ?ρξατο ?ων?ς το? ε?σελθε?ν ε?ς τ?ν πόλιν ?σε? πορείαν ?μέρας μι?ς κα? ?κήρυξε κα? ε?πεν? ?τι τρε?ς ?μέραι κα? Νινευ? καταστραφήσεται.

Ο Ιωνάς εισήλθεν εις την πόλιν και ήρχισε το έργον του. Περιήλθεν επί μίαν ημέραν την πόλιν και εκήρυττε λέγων? “τρεις ακόμη ημέραι και η Νινευή θα καταστραφή”.

κα? ?πίστευσαν ο? ?νδρες Νινευ? τ? Θε? κα? ?κήρυξαν νηστείαν κα? ?νεδύσαντο σάκκους ?π? μεγάλου α?τ?ν ?ως μικρο? α?τ?ν.

Ολοι οι κάτοικοι της Νινευή επίστευσαν εις τον Θεόν και στο μήνυμά του. Δια κήρυκος δε ανήγγειλαν γενικήν νηστείαν, εφόρεσαν σάκκους ως ενδύματα εις ένδειξιν του πένθους της μετανοίας των, από τον μικρόν έως τον μεγάλον.

κα? ?γγισεν ? λόγος πρ?ς τ?ν βασιλέα τ?ς Νινευή, κα? ?ξανέστη ?π? το? θρόνου α?το? κα? περιείλετο τ?ν στολ?ν α?το? ?φ? ?αυτο? κα? περιεβάλετο σάκκον κα? ?κάθισεν ?π? σποδο?.

Το γεγονός περιήλθεν εις γνώσιν του βασιλέως της Νινευή. Ηγέρθη και αυτός από τον θρόνον του, αφήρεσε την βασιλικήν στολήν από επάνω του, εφόρεσεν ένα ένδυμα σάκκινον εις ένδειξιν μετανοίας και εκάθησεν επάνω εις στάκτην.

κα? ?κηρύχθη κα? ???έθη ?ν τ? Νινευ? παρ? το? βασιλέως κα? παρ? τ?ν μεγιστάνων α?το? λέγων? ο? ?νθρωποι κα? τ? κτήνη κα? ο? βόες κα? τ? πρόβατα μ? γευσάσθωσαν μηδ? νεμέσθωσαν μηδ? ?δωρ πιέτωσαν.

Δια κήρυκος δε εγνωστοποιήθη και ελέχθη εις την Νινευή η απόφασις του βασιλέως και των αρχόντων αυτού. “Ανθρωποι και βόϊδια και πρόβατα και όλα τα άλλα ζώα ας μη γευθούν τροφήν, ας μη βοσκήσουν, ας μη πίουν νερό”.

κα? περιεβάλλοντο σάκκους ο? ?νθρωποι κα? τ? κτήνη, κα? ?νεβόησαν πρ?ς τ?ν Θε?ν ?κτεν?ς? κα? ?πέστρεψαν ?καστος ?π? τ?ς ?δο? α?τ?ν τ?ς πονηρ?ς κα? ?π? τ?ς ?δικίας τ?ς ?ν χερσ?ν α?τ?ν λέγοντες?

Οι άνθρωποι περιεβλήθησαν σάκκινα ενδύματα, εφόρεσαν ίδια ενδύματα εις τα κτήνη των και με μεγάλην φωνήν απηύθυναν εκτενή μετά πίστεως προσευχήν προς τον Θεόν. Ο καθένας από αυτούς μετενόησε και επεστράφη από τον αμαρτωλόν τρόπον της ζωής του και από όλας τας αδικίας, τα οποίας διέπραττον αι χείρες των και έλεγαν?

τίς ο?δεν ε? μετανοήσει ? Θε?ς κα? ?ποστρέψει ?ξ ?ργ?ς θυμο? α?το? κα? ο? μ? ?πολώμεθα;

“ποιός γνωρίζει, μήπως ο Θεός αλλάξη γνώμην και απομακρύνη τον θυμόν και την οργήν του, ώστε να μη καταστραφώμεν”!

κα? ε?δεν ? Θε?ς τ? ?ργα α?τ?ν, ?τι ?πέστρεψαν ?π? τ?ν ?δ?ν α?τ?ν τ?ν πονηρ?ν, κα? μετενόησεν ? Θε?ς ?π? τ? κακί?, ? ?λάλησε το? ποι?σαι α?το?ς, κα? ο?κ ?ποίησε.

quote:

---

ΙΩΝΑΣ Γ
Ο Κυριος ωμίλησε δια δευτέραν φοράν στον Ιωνάν και του είπε?
“Σηκω και πήγαινε εις την Νινευή, την μεγάλην αυτήν πόλιν, και κήρυξε εις αυτήν το ίδιο μήνυμα, το οποίον εγώ προηγουμένως είχα είπει προς σέ”.
Η Νινευή ήτο πόλις μεγάλη ενώπιον του Θεού. Τρεις ημέραι εχρειάζοντο, δια να την διασχίση κανείς.
Ο Ιωνάς εισήλθεν εις την πόλιν και ήρχισε το έργον του. Περιήλθεν επί μίαν ημέραν την πόλιν και εκήρυττε λέγων? “τρεις ακόμη ημέραι και η Νινευή θα καταστραφή”.
Ολοι οι κάτοικοι της Νινευή επίστευσαν εις τον Θεόν και στο μήνυμά του. Δια κήρυκος δε ανήγγειλαν γενικήν νηστείαν, εφόρεσαν σάκκους ως ενδύματα εις ένδειξιν του πένθους της μετανοίας των, από τον μικρόν έως τον μεγάλον.Το γεγονός περιήλθεν εις γνώσιν του βασιλέως της Νινευή. Ηγέρθη και αυτός από τον θρόνον του, αφήρεσε την βασιλικήν στολήν από επάνω του, εφόρεσεν ένα ένδυμα σάκκινον εις ένδειξιν μετανοίας και εκάθησεν επάνω εις στάκτην.
Δια κήρυκος δε εγνωστοποιήθη και ελέχθη εις την Νινευή η απόφασις του βασιλέως και των αρχόντων αυτού. “Ανθρωποι και βόϊδια και πρόβατα και όλα τα άλλα ζώα ας μη γευθούν τροφήν, ας μη βοσκήσουν, ας μη πίουν νερό”.
Οι άνθρωποι περιεβλήθησαν σάκκινα ενδύματα, εφόρεσαν ίδια ενδύματα εις τα κτήνη των και με μεγάλην φωνήν απηύθυναν εκτενή μετά πίστεως προσευχήν προς τον Θεόν. Ο καθένας από αυτούς μετενόησε και επεστράφη από τον αμαρτωλόν τρόπον της ζωής του και από όλας τας αδικίας, τα οποίας διέπραττον αι χείρες των και έλεγαν?
“ποιός γνωρίζει, μήπως ο Θεός αλλάξη γνώμην και απομακρύνη τον θυμόν και την οργήν του, ώστε να μη καταστραφώμεν”!

Ο Θεός είδε τα έργα αυτών και την ειλικρινή των μετάνοιαν, ότι δηλαδή επήραν την απόφασιν και απεμακρύνθησαν από τους αμαρτωλος δρόμους της ζωής των, και ήλλαξεν ο Θεός απόφασιν δια την τιμωρίαν, την οποίαν είχεν αναγγείλει ότι θα αποστείλη εναντίον των, και δεν την επραγματοποίησε.

---

Κανεις δεν εμαθε σκοποβολη πυροβoλωντας το κεφαλι του

quote:

---

Οπότε μην υπολογίζεις αυτήν την πόλη.
Αν καταστραφεί στα αλήθεια, χάρη θα μας κάνουν.
Κατάλαβες πρέπει να έχεις μάτια να βλέπεις το χάλι γύρο σου!
Η Αθήνα κατεστραμένη είναι!

---

Κανεις δεν εμαθε σκοποβολη πυροβoλωντας το κεφαλι του

Η τελευταία μου συνάντησις με τον Γέροντα Παΐσιο ήταν λίγο πριν την κοίμησή του.
Αναφέρθηκα στην αγωνία που είχα για το Εξαμίλι, επηρεασμένος από τη σχετική προφητεία του αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Υπάρχει ένα χωριό Εξαμίλι στη διαδρομή μεταξύ Θεσσαλονίκης και Σερρών – βρίσκεται στο 28ο χλμ. από τη Θεσσαλονίκη – και θεώρησα ότι είναι το σημείο στο οποίο θα έφθαναν οι Τούρκοι, σε περίπτωση πολέμου μεταξύ μας, και από εκεί θ’ αρχίσει η εξαφάνισή τους. Τον ρώτησα αν είναι δυνατόν οι Τούρκοι να φθάσουν έξω από την Θεσσαλονίκη. Ανησυχούσα, αλλά ο Γέροντας γελούσε. Πράγματι, επέμενα στην ερώτησή μου κι κείνος εξακολουθούσε να γελά, παρ’ ότι ήταν η περίοδος που πονούσε πάρα πολύ, γιατί αναφέρομαι στη συνάντησή μας στη Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Τον ρώτησα για Τρίτη φορά : «Γέροντα, πείτε μου, σας παρακαλώ, είμαι πάρα πολύ ανήσυχος, τι θα γίνει; Οι Τούρκοι, θα φθάσουν έξω από τη Θεσσαλονίκη; Επειδή άλλο Εξαμίλι κοντά στα σύνορά μας με την Τουρκία δεν έχω βρει». Αφού, λοιπόν, ρώτησα το Γέροντα τρεις φορές, μου είπε τελικά :
«Μην ανησυχείς. Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε δίκιο που είπε για τα «Εξαμίλια», διότι τα «Εξαμίλια» δεν είναι ούτε χωριά, ούτε πόλεις, αλλά είναι τα έξι ναυτικά μίλια, η ζώνη των έξι μιλίων που περιβάλλει τα παράλια της Ελλάδας και κάθε νησί μας. «Εξαμίλι» είναι κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές της Ελλάδας, χερσαίες και νησιωτικές. Εκεί, λοιπόν, θα γίνει εκείνο που είπε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός». Τότε λέω : « Δηλαδή, τι θα γίνει, Γέροντα; Ήλθε η ώρα να πάρουμε την Πόλη; Και, αν ναι, πώς θα την πάρουμε την Πόλη; Θα γίνει πόλεμος με τους Τούρκους;» «Όχι», μου λέει, «μην ανησυχείς. Ούτε ντουφεκιά δεν θα πέσει. όταν θα κινηθούν οι Τούρκοι εναντίον μας θα φθάσουν στα έξι μίλια, τότε είναι που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους». Λέω : «Θα βυθιστούν;» «Φυσικά», λέει ο Γέροντας. «Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει να κατευθύνεται κατά της Ελλάδος και φθάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους. Αλλά, αυτό, δε θα γίνει από εμάς. Αυτό θα είναι το θέλημα του Θεού. Το «Εξαμίλι» θα είναι η αρχή του τέλους».
Και συνεχίζω : «Μετά τι θα γίνει;» «Μετά», λέει, «θα αρχίσουν όλα τα γεγονότα, που θα καταλήξουν στο να πάρουμε την Πόλη». «Δηλαδή, Γέροντα, θα επιβεβαιωθούν όλες οι σχετικές προφητείες;» «Ναι», λέει ο Γέροντας. «Άρα», συνεχίζω, «θα πρέπει να γίνει πόλεμος πάλι;» «Σου είπα», λέει ο Γέροντας, «ούτε ντουφεκιά δεν θα πέσει». «Ε, τότε, πώς θα την πάρουμε την Πόλη», ξαναρωτάω. «Την Πόλη», λέει εκείνος, «θα μας την δώσουν». «Ποιοι, Γέροντα; Οι Τούρκοι θα μας την δώσουν;» «Ποιοι Τούρκοι;» λέει εκείνος. «Οι Τούρκοι θα έχουν διαλυθεί». «Τότε πώς θα γίνει, Γέροντα;» Και απαντά : «Θα γίνει πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Στην αρχή, οι Τούρκοι θα νομίσουν ότι νικάνε, αλλά αυτό θα είναι η καταστροφή τους. Οι Ρώσοι, τελικά, θα νικήσουν και θα πέσει η Πόλη στα χέρια τους. Μετά θα την πάρουμε εμείς». «Πώς, Γέροντα, θα την πάρουμε; Θα κάνουμε εμείς πόλεμο με τους Ρώσους;» «Όχι. Δεν σου είπα; Ούτε ντουφεκιά δε θα πέσει». «Μα, Γέροντα, τόσο μας αγαπάνε οι Ρώσοι, ώστε να μας δώσουν την Πόλη, έτσι χωρίς πόλεμο;» «Όχι», λέει ο Γέροντας. «Εκείνη την ώρα θα καταλάβουν ότι δεν πρόκειται καμία επιδίωξή τους να πραγματοποιηθεί, ότι δε θα λυθεί κανένα πρόβλημά τους, αν δεν μας δώσουν την Πόλη. Θα το καταλάβουν και θα αναγκασθούν να μας την δώσουν».
Θυμήθηκα, τότε, ότι ο άγιος Μεθόδιος, επίσκοπος Πατάρων, είχε πει σε μια προφητεία του ότι «…και κρατήσει επί την επτάλοφον το ξανθό γένος και φυτευθήσονται εν αυτή λάχανα…», δηλαδή το ξανθό γένος, οι Ρώσοι, θα κρατήσουν την Πόλη, όσο κρατούν τα λάχανα (δηλ. 5-6 μήνες). Αυτό το επιβεβαίωσε ο Γέροντας.
Μετά του λέω : «Γέροντα, τι θα γίνει μετά από αυτό; Οι Τούρκοι τι θα γίνουν;» «Αυτοί θα καταστραφούν. Θα σβήσουν από το χάρτη, διότι είναι ένα έθνος, το οποίο δεν προέκυψε από την ευλογία του Θεού. Από τους Τούρκους το 1/3 θα πάει εκεί από όπου ξεκίνησαν, στα βάθη της Τουρκίας, το 1/3 θα σωθεί, διότι θα εκχριστιανισθεί, και το τελευταίο 1/3 θα σκοτωθεί στον πόλεμον αυτόν». Γνωρίζω, και μου το επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Γέροντας, πως κάποιος αξιωματικός που βρέθηκε στο Άγιον Όρος, πήρε την ευλογία του, σε ανύποπτο χρόνο, να είναι ο σημαιοφόρος των ελληνικών στρατευμάτων κατά την είσοδό τους στην Κωνσταντινούπολη.

Φωτιάδης Όμηρος, π. υπάλληλος πολιτικής διοίκησης Αγίου Όρους, Θεσσαλονίκη

Έλεγε ο πατήρ Παΐσιος ότι το Βυζάντιο έφτιαξε το Άγιον Όρος και ότι ήρθε η εποχή που θα ξεκινήσει το Άγιον Όρος να φτιάξει πάλι το Βυζάντιο. Ακόμη έλεγε : «Όταν θα δείτε οι Τούρκοι να χτίζουν τις δικές μας εκκλησίες, να ξέρετε ότι τις χτίζουν, για να πάμε εμείς μέσα».

Αγιορείτης μοναχός

quote:

---

Τέλος, αυτοί που παρακολοθούν τα πολιτικά θέματα με την Τουρκία βλέπουν ότι όπως είναι τα πράγματα τώρα δεν ήταν ποτέ στο παρελθόν!
Πότε οι Κεμαλιστές κινδύνεψαν να χάσουν την προεδρία;
Οι δημοσκοπήσεις βγάζουν το κόμμα του Ερντογάν με ποσοστό πάνω από 40%! Αυτό σημαίνει ότι είναι πάρα πολύ πιθανή η εκλογή ισλαμιστή Προέδρου!!
Το σενάριο "δένει" από παντού

---

Είδα αυτή την τοποθέτηση κάπου και συμφωνώ με τα γραφόμενα.
Πρίν λίγο καιρό φαινόταν κάτι στον ορίζοντα για επικίνδυνη πορεία στην Τουρκία;

Η μεσήλικη γυναίκα με τα γκριζόμαυρα μαλλιά δέχτηκε τις λεπτές, γεμάτες στοργή περιποιήσεις της νύφης της. Ένα βαθύ «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου,» βγήκε απ’ το στόμα της άλλη μια φορά.

Θυμήθηκε του γιου το λόγο, του πάτερ Ηλία, του πνευματικού της τη συμβουλή: «Δε θα σταθώ εμπόδιο στο βαθύ σου πόθο να πας στην αγαπημένη σου πατρίδα. Μα θ’ αντέξεις κυρα-Άννα να τα ζήσεις όλα εκείνα πάλι;».

Άντεξε αλήθεια το κουραστικό ταξίδι Αθήνα-Πόντος. Άντεξε κι όταν έφθασε στη δική της πατρίδα, την Τραπεζούντα.

Πρωί την άλλη μέρα ξεχώρισε από τους άλλους. Πήρε μόνη, βιαστική τα γνωστά σοκάκια, τ’ ανηφορικά, που την έφεραν σ’ ένα από τα τελευταία σπίτια, το δικό τους, που περίμενε να το δει κι αυτό σωριασμένο, ερείπιο. Ναι, άντεξε, όταν το είδε ολόρθο, φρεσκοβαμμένο, ίδιο θαρρείς, όπως τότε… Και δίπλα, του Οσμάν, του καλού Τούρκου γείτονα το σπίτι…

Κάθησε σ’ ένα κοτρώνι απέναντι και το κοίταζε νοσταλγικά κι οι θύμησες, η μια πίσω απ’ την άλλη ξυπνούσαν ολοζώντανες και τα μάτια έτρεχαν… έτρεχαν. Σαν από μακριά, σαν απ’ το παρελθόν έφθασαν τα λόγια του ψηλού άνδρα, που της μιλούσε τούρκικα: «Από πού είσαι; Θέλεις τίποτε; Δεν έρχεσαι στην αυλή μας να πιεις ένα ποτήρι νερό… να βοηθήσουμε, αν χάθηκες;»…

Άβουλα, πειθαρχικά τον ακολούθησε, χωρίς η ίδια να ξέρει γιατί.

Θεέ μου! Πού βρίσκεται; Στο σπίτι της νιόπαντρη… με το μωρό της στην αγκαλιά… σ’ αυτό το ίδιο κιόσκι το ολάνθιστο! Ο καημός κι ο πόνος μιας ζωής ξέσπασε σ’ ένα βουβό, ατέλειωτο κλάμα.

Ρούφηξε το δροσερό νερό. Έπειτα πήρε ο θάρρος και τον ρώτησε, ποιος είναι, πως βρέθηκε δικό του το πατρικό της σπίτι.

Άργησε λίγο κείνος να μιλήσει.

- Είμαι μικρανήψι του Οσμάν… Μου έδωσε τ’ όνομά του… Το πήρε κείνος το σπίτι σας… πόνεσε πολύ τότε… Μου το χάρισε…

Σε λίγο, σαν να πήρε μια απόφαση ρώτησε:

- Πόσες μέρες θα μείνετε εδώ, κυρία;

- Τρεις, γιε μου… Πες δύο. Τη μια προσκύνημα στη Σουμελιώτισσα…

- Τότε θα μείνεις μαζί μας, αυτές τις μέρες εδώ στο σπιτικό σου το παλιό… Έτσι θα ’κανε κι ο Οσμάν, αν ζούσε…

Άντεξε κι είπε το «ναι» μ’ όλο το φόβο των γνωστών της στο ξενοδοχείο. Το δεύτερο απόγευμα την πήγαν σ’ όλες τις γειτονιές, σ’ όλες τις εκκλησιές τους, άλλες μουσεία κι άλλες τζαμιά ή ερείπια… Την ανέβασαν ψηλά σ’ ένα ύψωμα να δει, όπως είπε ο Οσμάν, όλη την Τραπεζούντα, τη Μαύρη Θάλασσα πέρα-πέρα… Ω, ματωμένες θύμησες, όταν έφτασε! Να, εδώ, σ’ αυτή τη βρυσούλα, ζήτησε –την ώρα που μπουλούκια τούς μετέφεραν στην εξορία βίαια χέρια– να κατέβει, να βρέξει τα χείλη του τρίχρονου παιδιού της, που ψηνόταν στον πυρετό… Εδώ –φρικτή εικόνα και σκηνή– που τη ζει ολοζώντανη, άρπαξαν τα χέρια του Τούρκου οδηγού το βρέφος και το πέταξαν κάτω στη βαθιά χαράδρα. Οι άρρωστοι και μάλιστα τα παιδιά ήταν εμπόδιο στην πορεία των απίστων γκιαούρηδων. Τρελή από πόνο ρίχτηκε κι αυτή να το σώσει ή να πεθάνει μαζί του… Την συγκράτησαν τα στιβαρά χέρια τ’ αδελφού… Πατέρας και μάνα, φίλοι κι όλοι οι άλλοι την θερμοπαρακαλούσαν να μη τους πάρει στο λαιμό της όλους…

Από κει και πέρα νεκρή, ζωντανή, χωρίς φωνή και λέξη άλλη, συνέχισε την μαρτυρική πορεία. Ούτε η χαρά, που βρήκε τον άνδρα της που είχε φύγει στα βουνά να γλιτώσει τη σφαγή των Τούρκων, ούτε η θαυμαστή σωτηρία τους κι ο ερχομός τους στην Ελλάδα, ούτε η χαρά του καινούργιου παιδιού έσβησαν εκείνη τη φωτιά. Κοίταζε βουβή, αμίλητη τούτο το γκρεμό, που άταφο έμεινε του παιδιού της το κορμί…

Τα στοργικά χέρια του Οσμάν την κράτησαν να μη πέσει κάτω λιπόθυμη…

Αυτή η στοργή κάποιου Τούρκου άγνωστου, κάποια λόγια του τελευταία την ώρα, που τη χαιρετούσε στο αυτοκίνητο έρχονται τούτη την ώρα, που ζει τόσο έντονα πάλι το ταξίδι της στη μακρινή προγονική γη… «Αυτό το βαλιτσάκι έχει κάποια μικρά δικά μας δώρα. Δεν θα σου κάνουν έλεγχο, έδωσα οδηγίες… Θα τ’ ανοίξεις μόνο, όταν θα πας στο σπίτι σου… όταν θα είσαι μόνη. Θα σε περιμένουμε πάλι, μαζί με το γιο σου»…

Τι έσπρωξε την κ. Άννα, πριν ανοίξει τις δικές της βαλίτσες να θέλει να δει τα δώρα του Οσμάν;

Άντεξε άλλη μια φορά σ’ όσα είδε… Τα στέφανα του γάμου της, στην ίδια θήκη, που τα είχε τότε στο εικονοστάσι της… Την επίχρυση Παναγιά, δώρο της πεθεράς της στο γάμο της… το απολυτήριο του άνδρα της από το «Φροντιστήριο» Τραπεζούντας… ένα άλμπουμ με φωτογραφίες από γιορτές και πανηγύρια…

Δεν πρόλαβε να τ’ ανοίξει… Κάποιο γράμμα στο βάθος της βαλίτσας τράβηξε την προσευχή της. Το πήρε με τρεμάμενα χέρια… διάβασε… «Μάνα, μάνα μου… άφησε να βγει τούτη η γλυκιά λέξη, που τόσες φορές την έπνιγα εδώ… Είμαι το χαμένο παιδί σου ο Χρήστος. Ο Θεός με κράτησε πάνω στα φυλλωμένα κλαριά και μ’ έσωσε ο πιστός σας φίλος Οσμάν, που ήρθε από πίσω σας για λίγο… Για όλους ήμουν το παιδί του… Όταν θα έκλεινε τα μάτια, μου φανέρωσε ποιος είμαι… Είχα παντρευτεί, είχα παιδιά, είχα προκόψει στη δουλειά μου. Αντέδρασα. Δεν είπα σε κανένα τίποτε… Όταν ήρθες στο σπίτι μου και βεβαιώθηκα –γι’ αυτό σε πήγα ως το γκρεμό– η καρδιά μου λύγισε. Ήθελα να πέσω στην αγκαλιά σου, μα νίκησε η λογική. Θα έπαιρνα στο λαιμό μου γυναίκα και παιδιά… Αυτά που σου στέλνω τα είχε φυλαγμένα ο Οσμάν, που είχε μάθει πως ζείτε… και σας περίμενε… Κράτησα μόνο το παλιό βιβλίο του παππού Χρήστου… που διάβαζε… Το ξέρουμε όλοι στο σπίτι και παίρνουμε δύναμη… Μάνα, να με συγχωρέσεις κι εσύ κι ο αδελφός μου…

Για σένα Χρήστος…».

Θανάσιμη κραυγή βγήκε από το στόμα της πληγωμένης μάνας: «Χριστέ μου, Παναγιά μου, ο γιο μου ζει… Τούρκος και μας αρνιέται…».

Τα τελευταία λόγια τα είπε πεσμένη στα στοργικά χέρια του γιατρού γιου της, που ερχόταν με λαχτάρα να την καλωσορίσει. Προσπάθησε να την βοηθήσει κι αυτός και η γυναίκα του, να την ξαναφέρει στη ζωή. Μάταιες προσπάθειες. Κάποια στιγμή της έκλεισε τα μάτια, πήρε το γράμμα, που έπεσε από το χέρι της… Το διάβασε, έριξε μια ματιά στ’ αντικείμενα που ένα-ένα ήταν γύρω της. Έδωσε το γράμμα στη γυναίκα του, της είπε ένα πονεμένο: «Αυτό δεν τ’ άντεξε!» κι έπεσε πάνω στο άψυχο σώμα να κλάψει το δράμα μιας Πρόσφυγας μάνας…

Ύστερα από μέρες, κάποιος, που ήταν μαζί στο προσκυνηματικό ταξίδι τού ψιθύρισε: «Γιατρέ, ούτε εκείνος άντεξε… Ο Περικλής, που έμεινε λίγες μέρες περισσότερο στην Τραπεζούντα, είδε τον Τούρκο Οσμάν, που φιλοξένησε και συνόδεψε τη μητέρα σου στ’ αυτοκίνητο, να πέφτει ξερός, μόλις εκείνο ξεκίνησε. Όλοι μιλούσαν για το απρόσμενο. Πάνω του φορούσε ένα σταυρό που έγραφε ελληνικά «Χρήστος». Το συζητούσαν όλοι εκεί. Ήταν ικανός στη δουλειά του, του είχαν όλοι εμπιστοσύνη… Κάποιοι «δικοί μας», «κρυφοί Χριστιανοί» τον έκλαψαν πολύ…

Στάθηκε λίγο σκεπτικός ο γιατρός. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. Τον άκουσε ο άλλος να σιγοψιθυρίζει:

«Ίσως, μάνα, τον συνάντησες? …το γιο σου στον ουρανό? με το σταυρό στο χέρι… ίσως μάνα…».

* Περιοδικό Προς την Νίκην, Νοέμβριος 2002

** Μία προφορική διήγηση πριν από 35 χρόνια με ιστορίες προσφυγιάς

http://www.invisionplus.net/forums/index.php?mforum=orthodoxia&showtopic=153&mforum=orthodoxia&st=285

> Προχωρήσαμε σε moderation 2 posts. Έχει γίνει ολόκληρη ιστορία με το θρύλο του βασιλιά Ιωάννη. Και έχουμε αποδείξει και εδώ και αλλού με παλαιά μέλη την πλάνη αυτή με βιβλικά επιχειρήματα αλλά και απόψεις ιερέων που ασχολούνται με τις προφητείες. [...] Εδώ δεν είναι ούτε Εσωτερικά ούτε άλλα fora στα οποία δεν υπάρχει καθαρά χριστιανική ορθόδοξη ταμπέλα και ενδεχομένως μπορεί να αναφερθεί το οτιδήποτε.

Πάει ο Βασιλεύς Ιωάννης...

Να δούμε από τις υπόλοιπες πλάνες πότε θα ξεκολλήσουν.

Εσύ όμως Μητσάκο, τον δουλεύεις ακόμα τον Βασιλεύ Ιωάννη. Ξεκόλλα αδερφέ.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr