quote:

---

Αγαπητέ μου ΠΛΑΤΩΝΑ,
Σε ευχαριστώ πολύ για τη βοήθειά σου. Έχω ξαναγράψει πως ένας από τους λόγους που με ωθούν να γράφω στο εσοτέρικα είναι γιατί στα γραφόμενα όλων σας βρίσκω συχνά απαντήσεις σε ερωτήματα που άλλοτε γνωρίζω και άλλοτε δεν γνωρίζω ότι έχω.

---

Τον θεο, στα ματια σου κοιτω.

quote:

---

Διαβαζοντας σε λοιπον, βλεπω μια κουλτουριαρα καλογρια (να με συμπαθας).

---

Ε μα την πίστη μου με είχα σκεφτεί με πολλούς τρόπους, αλλά σαν κουλτουριάρα καλόγρια… ομολογουμένως όχι! Χα χα χα!!!

quote:

---

Για μενα η Αναλυση, φερνει παραλυση (και τα λογια σου μου το επιβεβαιωνουν)

---

Το καταλαβαίνω… Διαφορετικοί άνθρωποι λειτουργούμε με διαφορετικούς τρόπους. Αλλά να που αυτός είναι ο δρόμος μου και ο δρόμος πολλών άλλων ανθρώπων εδώ που τα λέμε. Αν ο Δημιουργός μου χάρισε την ικανότητα μιας κάπως οξύτερης σκέψης, θα είναι αχάριστο από μέρους μου να την πετάξω στον κάλαθο των αχρήστων. Απλά, όπως με όλα τα πράγματα, πρέπει να βρω το μέτρο, τη μέση οδό, έτσι ώστε ούτε εγώ να φτάνω στην παράλυση αλλά ούτε και να είμαι «φλου». Σου μιλώ ειλικρινά όσες φορές έχω ακολουθήσει το τελευταίο μοτίβο έχω υποπέσει σε πολύ σοβαρά λάθη, απλά γιατί δεν τιμώ αυτό που είμαι.

quote:

---

Γινε ένα με το κοριτσακι, ένα με τους φοβους του.
Όταν ο φοβος σε αφησει, θα καταλαβεις…

---

Σε ευχαριστώ ειδικά για αυτές τις συμβουλές που μου τις έχουν δώσει κι άλλοι και τις έχω βρει και σε ένα-δυο βιβλία, ποτέ όμως μέχρι τώρα δεν είχα τη δύναμη να τις ακολουθήσω… Ίσως όμως το κάνω σύντομα, ποτέ δεν παρατάω τα όπλα.

quote:

---

Τοτε μονο μπορεις να πεις, στον κοσμο του πνευματος, ειμαστε ακομα στην αρχη.

---

Όχι καλέ μου, αυτό το λέω τώρα. Μετά θα μπορώ, πιστεύω, να πω «στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα».

quote:

---

Τον θεο, στα ματια σου κοιτω.

---

Mille grazie per il bacio. Κι εγώ στα δικά σου και σε όλου του κόσμου εδώ που τα λέμε. Ίσως μόνο στον καθρέφτη να μην μπορώ ακόμη να Τον διακρίνω εξίσου καλά, αλλά πάντα μαθαίνει κανείς, όσο ζει.

Λοιπόν!! Αρκετά με την ψυχανάλυση και τις παρενθέσεις από το κυρίως θέμα, θα σκεφτώ πώς θα προχωρήσουμε παρακάτω με κάτι πιο συναφές και λιγότερο… ψυχοβγαλτικό.

Καλημέρα, με αγάπη,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Αγαπητέ/ή Wiccan89,

Πού πιστεύεις, όμως, ότι βρίσκεται η απαρχή του πόνου; Είναι ανθρώπινο δημιούργημα ή θεϊκό; Δηλαδή ο Θεός, όταν έφτιαχνε τον κόσμο, έβαλε μέσα του την ίνα του πόνου ή ο πόνος είναι αποτέλεσμα των ανθρώπινων επενεργειών στον κόσμο;

---

Pythagoras

Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση, αγαπητέ/-ή Wiccan89. Υπάρχει ωστόσο ένα λογικό σφάλμα, αν θεωρήσουμε ότι ο Θεός είναι «παν το υπαρκτόν». Δεν θα πρέπει τότε ο Θεός να είναι ΚΑΙ ο πόνος; Εκτός αν θεωρήσουμε ότι ο πόνος δεν είναι υπαρκτός. Είναι μια μεγάλη συζήτηση…

Επί του πρακτέου όμως:

Σκέφτηκα να κάνω μια ανακεφαλαίωση των θεωριών και των ιδεών που έχουν παρουσιαστεί και προταθεί από την αρχή του τόπικ.

1. Μιλήσαμε λοιπόν για την παραδοσιακή ιδέα της μετενσάρκωσης, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος διαθέτει αθάνατη ψυχή, η οποία από τη στιγμή που εισέρχεται στην ύλη (ενσαρκώνεται) μπορεί να υποπέσει σε σφάλματα, τα οποία καλείται να διορθώσει μέσω μαθημάτων ζωής. Ο κύκλος των σφαλμάτων και των μαθημάτων (σαμσάρα) συνεχίζεται μέχρις ότου ο άνθρωπος καταφέρει να φτάσει τη φώτιση/λύτρωση/θέωση.

2. Διαφοροποιημένη από την παραδοσιακή θεωρία παρουσιάζεται η ιδέα της παλινδρόμησης ανάμεσα στα διαφορετικά βασίλεια. Σύμφωνα με αυτήν, αν κάποιος άνθρωπος δεν πληροί ορισμένα κριτήρια, μπορεί να ενσαρκωθεί σε ζώο, φυτό ή και ορυκτό ακόμη, να οπισθοδρομήσει δηλαδή, κατά κάποιον τρόπο, στην εξέλιξή του.

3. Μια επίσης ενδιαφέρουσα ιδέα, στο πνεύμα της προηγούμενης, προτείνεται από μυστικιστικές σχολές όπως το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού. Σύμφωνα με αυτήν, ο άνθρωπος για να μπορέσει να ενσαρκωθεί ξανά σε άνθρωπο πρέπει να καταφέρει να φτάσει κάποια βαθμίδα αρετής, διαφορετικά γίνεται αναλώσιμος, δηλ. ενέργεια που μεταστοιχειώνεται σε άλλες μορφές.

4. Σύμφωνα με κάποιους δασκάλους οι οποίοι υποτίθεται ενημερώνονται απ’ευθείας από τα ουράνια πεδία, είναι δυνατή η μετεμψύχωση στη διάρκεια μίας ζωής. Δηλαδή μια ψυχή ολοκληρώνει το μάθημά της και αποχωρεί από το υλικό σώμα, στο οποίο εισέρχεται μια άλλη ψυχή και αυτό στη διάρκεια της ίδιας ζωής. Πρόκειται για τους αποκαλούμενους “walk-in”.

5. Για τους Ινδιάνους της Αμερικής αλλά και για ανατολίτες φιλοσόφους όπως ο Σρι Ορομπίντο, του φυσικού θανάτου δεν επιβιώνει η ατομική μονάδα συνείδησης που απάρτιζε την προσωπικότητα του ανθρώπου, αλλά επιτελείται μια επιστροφή στη θάλασσα της κοσμικής συνείδησης και ψυχής, όπου η ατομική μονάδα συνείδησης ανακατεύεται με άλλες μονάδες. Κάθε φορά που γεννιέται ένας άνθρωπος προσλαμβάνει μια «νέα» ψυχή, η οποία όμως στην πραγματικότητα αποτελεί συρραφή από άλλες παλιότερες ψυχές και αντιπροσωπεύει μια καινούρια, μοναδική ευκαιρία.

6. Δεν πρέπει να λησμονούμε και την παραδοσιακή χριστιανική άποψη, σύμφωνα με την οποία η ψυχή είναι αθάνατη, ενσαρκώνεται μία και μόνη φορά και ανάλογα με τις πράξεις της πηγαίνει μετά θάνατον στην Κόλαση όπου τιμωρείται στην αιωνιότητα ή στον Παράδεισο, όποτε προσδοκά ανάσταση νεκρών.

Έχουν παρουσιαστεί, τέλος, επιχειρήματα για αρκετές από αυτές τις απόψεις, καθώς και ο σχετικός αντίλογος, τα οποία σκοπεύω επίσης να παρουσιάσω συνοπτικά σύντομα.

Εάν υπάρχουν παρατηρήσεις/συμπληρώσεις/διορθώσεις σε ό,τι έγραψα μέχρι τώρα, ασφαλώς είναι ευπρόσδεκτες…

Καλό βράδυ, με αγάπη,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Unseen - καθώς και ο σχετικός αντίλογος, τα οποία σκοπεύω επίσης να παρουσιάσω συνοπτικά σύντομα.

---

Αυτά περιμένουμε για να ξεκινήσει ο διάλογος, εγώ πάντως έχω αρχίσει την προθέρμανση από τώρα….

Προτού αναφερθώ στα επιχειρήματα και τον αντίλογο, ωστόσο, πρέπει να αναφέρω δύο ακόμη απόψεις/θεωρίες που ξέχασα στο προηγούμενο ποστ μου:

7. Την καθαρά υλιστική θεωρία σύμφωνα με την οποία είμαστε «χους εις χουν», μετά τον φυσικό θάνατό μας δηλαδή το μόνο που επιβιώνει είναι τα σκουλήκια…

8. Τη θεωρία των παράλληλων μετενσαρκώσεων, όπου μιλάμε για κατάργηση του χωροχρονικού συνεχές λόγω ιδιομορφιών στο χωροχρόνο και είναι δυνατό κάποιος να ενσαρκώνεται ταυτόχρονα στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον ή/και σε παράλληλα σύμπαντα.

Ελπίζω αυτή τη φορά να μην ξέχασα κάτι, αλλά πάλι εδώ είμαστε…

Όσον αφορά τα κυριότερα επιχειρήματα που στηρίζουν την ιδέα της μετενσάρκωσης, αυτά είναι βασικά τρία:

α. Οι αυθόρμητες αναμνήσεις προηγούμενων ζωών από παιδιά (συνήθως ηλικίας μέχρι 7 ετών) που δεν έχουν κανέναν τρόπο ή μέσον να γνωρίζουν γι’ αυτές τις ζωές από άλλες πηγές.

β. Η αναδρομή σε προηγούμενες ζωές μέσω ύπνωσης ή αυθόρμητων οραμάτων και ονείρων.

γ. Οι επιθανάτιες εμπειρίες, δηλ. οι εμπειρίες ανθρώπων που έζησαν για λίγο τον φυσικό θάνατο αλλά ανάνηψαν και επέστρεψαν με μνήμες από τα μέρη τα οποία επισκέφθηκαν.

Λέω να κάνω ένα διάλειμμα προτού μπούμε στον αντίλογο – να έχει και λίγο σασπένς. Εξάλλου και αύριο μέρα του Θεού είναι.

Καλό μεσημέρι,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση, αγαπητέ/-ή Wiccan89. Υπάρχει ωστόσο ένα λογικό σφάλμα, αν θεωρήσουμε ότι ο Θεός είναι «παν το υπαρκτόν». Δεν θα πρέπει τότε ο Θεός να είναι ΚΑΙ ο πόνος; Εκτός αν θεωρήσουμε ότι ο πόνος δεν είναι υπαρκτός. Είναι μια μεγάλη συζήτηση…

---

Pythagoras

quote:

---

8. Τη θεωρία των παράλληλων μετενσαρκώσεων, όπου μιλάμε για κατάργηση του χωροχρονικού συνεχές λόγω ιδιομορφιών στο χωροχρόνο και είναι δυνατό κάποιος να ενσαρκώνεται ταυτόχρονα στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον ή/και σε παράλληλα σύμπαντα.

---

Για να είμαι ειλικρινής, αυτή η θεωρία μου φαίνεται αρκετά πολύπλοκη αλλά κι αρκετά ελκυστική!
Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δω από κοντά το χτίσιμο των Πυραμίδων της Αιγύπτου ή να προσπαθήσω να σαγηνεύσω την Ωραία Ελένη ώστε να αφήσει και το Μενέλαο και τον Θησέα και τον Πάρη και να ακολουθήσει εμένα!

Πέρα από την πλάκα, αυτό που με μπερδεύει είναι ο τρόπος καθορισμού των κριτηρίων ώστε ένα άτομο να ενσαρκωθεί στο παρελθόν ή στο μέλλον.
Παρόλα αυτά, στην θεωρία αυτή μπορούν να στηριχτούν οι αναφορές ατόμων που είχαν οράματα από το μέλλον καθώς κι ο Νοστράδαμος.

quote:

---

Δεν πιστεύω πως υπάρχει πόνος.
Πόνος είναι μόνον μια ιδέα, μια ψευδαίσθηση, ανύπαρκτος, όπως η κόλαση.

---

Αγαπητέ Wiccan89, τι είναι αυτό που αποκαλούμε "πόνος" λοιπόν;
Μια καθαρά ανθρώπινη επινόηση ή αυτό που απομένει σε κάποιον άνθρωπο από την θέαση μιας κατάστασης μέσα από ένα φίλτρο αρνητικότητας κι έντονης δυσφορίας;

Νομίζω όμως ότι θα πρέπει να διαχωρίσουμε κάποια είδη πόνων.
Στο φυσικό επίπεδο έχουμε τον πόνο όταν χτυπάμε, όταν έχουμε πονοκέφαλο κλπ.
Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα που βιώνει κάθε ζωντανός οργανισμός του πλανήτη μας.
Έχουμε τον συναισθηματικό πόνο που προκαλείται από την βίωση μιας κατάστασης την οποία θεωρούμε αρνητική κι επώδυνη για εμάς κι έχουμε το νοητικό πόνο που προκαλείται από το προϊόν της σκέψης μας σε διάφορα ζητήματα.

Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να διαχωρίσουμε τον φυσικό πόνο από τα άλλα δύο είδη;
Αν ναι, συμφωνώ εν μέρει μαζί σου ότι την κατάσταση του πόνου την βιώνουμε εμείς οι ίδιοι σε πολλές περιπτώσεις - όχι πάντα - κι οι αιτίες για αυτό μπορεί να είναι πάρα πολλές.
Η συνήθεια μας να προσεγγίζουμε τα πράγματα μέσα από μια συγκεκριμένη οπτική, οι φοβίες μας κι οι εμμονές μας, οι επιθυμίες μας, οι αρνητικές μας όψεις κλπ.

In anticipation of my resurrection...

Τι ακριβώς εννοείς όταν λες

quote:

---

Καλο θα ήταν να αναλύουμε και την κάθε θεωρία η άποψη ώστε να δουμε τα Υπέρ και τα κατά.

---

Να αναφερθούμε ξανά (αν και συνοπτικά) σε κάθε θεωρία χωριστά;

Έχεις δίκιο, στα επιχειρήματα υπέρ της μετενσάρκωσης θα πρέπει να κάνουμε προσθήκες:

α. Οι αυθόρμητες αναμνήσεις προηγούμενων ζωών από παιδιά (συνήθως ηλικίας μέχρι 7 ετών) που δεν έχουν κανέναν τρόπο ή μέσον να γνωρίζουν γι’ αυτές τις ζωές από άλλες πηγές.

β. Η αναδρομή σε προηγούμενες ζωές μέσω ύπνωσης ή αυθόρμητων οραμάτων και ονείρων. Σε τέτοιες περιπτώσεις παρουσιάζονται και φαινόμενα γλωσσολαλίας, άνθρωποι δηλ. να μιλούν γλώσσες τις οποίες δεν μπορεί να γνωρίζουν σε κανονικές συνθήκες.

γ. Οι επιθανάτιες εμπειρίες, δηλ. οι εμπειρίες ανθρώπων που έζησαν για λίγο τον φυσικό θάνατο αλλά ανάνηψαν και επέστρεψαν με μνήμες από τα μέρη τα οποία επισκέφθηκαν.

δ. Η λογική της συγκεκριμένης θεωρίας η οποία στηρίζεται σε στέρεα επιχειρήματα που συνιστούν μια εύλογη εξήγηση πραγμάτων που μας συμβαίνουν.

Αγαπητέ Wiccan89,

quote:

---

Δεν πιστεύω πως υπάρχει πόνος.
Πόνος είναι μόνον μια ιδέα, μια ψευδαίσθηση, ανύπαρκτος, όπως η κόλαση.
Αλλα, εμείς μπορούμε, να δημιουργήσουμε πόνο, αν και δεν υπήρχε πριν.
Μια ιερείς της Γούικα, είπε μια φορα, πως ο πόνος είναι το καμπανάκι που χτυπάει η θεα, για να σου δείξει, πως κάτι κανεις λάθος η πηγαίνεις έναν λάθος δρόμο.
Εγώ όμως πιστεύω, δεν το ξέρω φυσικά και ίσως η θεα να μου δείξει πως κάνω λάθος, πως ο κάθε πόνος έχει μέσα μας, τις ρίζες του.

---

Ωστόσο είναι κάτι που όλοι νιώθουμε σε κάποια στιγμή της ζωής μας. Και, καμπανάκι ή όχι, είναι επίσης η ουσία που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά μας απέναντι στον κόσμο. Γιατί το εγώ γίνεται υπερβολικό (και αρχίζει να δημιουργεί προβλήματα) όταν είναι πληγωμένο και πονεμένο. Είναι όπως όταν κόβουμε κατά λάθος το χέρι μας. Όλη μας η προσοχή, όλο μας το είναι, για λίγες στιγμές, συγκεντρώνεται στο σημείο που πονάει – υπάρχει μόνο αυτό, ξεχνάμε όλα τα άλλα. Όταν πονέσει το εγώ, τότε πυροδοτείται μια ατελείωτη αλυσίδα λανθασμένων κινήσεων, περισσότερου πόνου και τούμπαλιν που προσωπικά με κάνει να πιστεύω πως αν αυτός είναι ο βασικός γήινος δρόμος προς τη μάθηση, είναι πολύ σκληρός, ίσως και άδικος.

Συνεχίζω τη συζήτηση, επειδή πιστεύω ότι το ζήτημα του πόνου έχει συνάφεια με το θέμα μας. Για τον βουδισμό, ο πόνος είναι η ουσία της ζωής και για να απαλλαγεί κανείς από αυτόν πρέπει να απαλλαγεί από την ίδια τη ζωή. Για τον Σοπενάουερ, ο πόνος είναι που προσδίδει τραγικότητα σε κάθε άτομο χωριστά και που γεννά τις σχέσεις συμπόνοιας μεταξύ των ανθρώπων. Για τους στωικούς ήταν κάτι το αδιάφορο, για τον Επίκουρο αρνητικό στοιχείο της ζωής, για τον Χριστιανισμό ο πόνος είναι ηθική δοκιμασία.

Στη μεταφυσική, το υποκείμενο μήνυμα που περνά από τις διάφορες θεωρίες, είναι ότι ο πόνος αφορά το εγώ, βιώνεται από το εγώ, καταγράφεται στην ψυχή και εκεί σταματά. Δεν αφορά τα ανώτερα σώματα ή καταστάσεις του ανθρώπου. Με αυτή την έννοια, μπορεί κανείς να πει ότι, πράγματι, δεν είναι υπαρκτός…

Καλέ μου Dying Incubus

quote:

---

Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δω από κοντά το χτίσιμο των Πυραμίδων της Αιγύπτου ή να προσπαθήσω να σαγηνεύσω την Ωραία Ελένη ώστε να αφήσει και το Μενέλαο και τον Θησέα και τον Πάρη και να ακολουθήσει εμένα!

---

Σύμφωνα όμως με τη θεωρία της μετενσάρκωσης θα μπορούσες να είσαι ο Μενέλαος, ο Θησέας ή ο Πάρης, για να μη σου πω και η Ωραία Ελένη ακόμη!

quote:

---

Πέρα από την πλάκα, αυτό που με μπερδεύει είναι ο τρόπος καθορισμού των κριτηρίων ώστε ένα άτομο να ενσαρκωθεί στο παρελθόν ή στο μέλλον.
Παρόλα αυτά, στην θεωρία αυτή μπορούν να στηριχτούν οι αναφορές ατόμων που είχαν οράματα από το μέλλον καθώς κι ο Νοστράδαμος.

---

Μόλις ξαναεγκαταστήσω το σκάνερ μου, θα ανεβάσω κάποια διαγράμματα και κάποιες πληροφορίες σχετικά…

Φίλε μου τζίτζικα,

Σίγουρα αυτό λέει η Χριστιανική εκδοχή; Ότι όλοι, είτε στην κόλαση είτε στον παράδεισο, θα αξιωθούν ανάσταση νεκρών; Και τότε ποιο το νόημα, αν πρόκειται κάποια (οποιαδήποτε) στιγμή να εμφανιστεί στην οθόνη της ψυχής καθενός μας “game over”?

α. Οι αυθόρμητες αναμνήσεις προηγούμενων ζωών από παιδιά (συνήθως ηλικίας μέχρι 7 ετών) που δεν έχουν κανέναν τρόπο ή μέσον να γνωρίζουν γι’ αυτές τις ζωές από άλλες πηγές.

β. Η αναδρομή σε προηγούμενες ζωές μέσω ύπνωσης ή αυθόρμητων οραμάτων και ονείρων. Σε τέτοιες περιπτώσεις παρουσιάζονται και φαινόμενα γλωσσολαλίας, άνθρωποι δηλ. να μιλούν γλώσσες τις οποίες δεν μπορεί να γνωρίζουν σε κανονικές συνθήκες.

Ο Trithemius ήταν κυρίως που πρότεινε αντ’ αυτών των ερμηνειών τη θεωρία της ανάγνωσης από τα ακασικά αρχεία ή μορφογενετικά πεδία. Δηλαδή τα παιδιά με τις αυθόρμητες αναμνήσεις και οι ενήλικες που υπόκεινται σε ύπνωση αυτό που ουσιαστικά κάνουν είναι να συνδέονται με τα ακασικά αρχεία και από κει να διαβάζουν, ενεργοποιώντας το υπερεγώ τους. Έχουμε εξάλλου όλοι παρατηρήσει ότι η μέθοδος της αναδρομής μέσω ύπνωσης ή άλλων μεθόδων όπως λήψης καρμικών σκαν μέσω τσάνελιγκ κτλ. είναι ιδιαίτερα αναξιόπιστοι, γιατί καταλήγουμε οι μισοί να ήμασταν Ζαν ντ’ Αρκ και οι άλλοι μισοί Ναπολέοντες…

γ. Οι επιθανάτιες εμπειρίες, δηλ. οι εμπειρίες ανθρώπων που έζησαν για λίγο τον φυσικό θάνατο αλλά ανάνηψαν και επέστρεψαν με μνήμες από τα μέρη τα οποία επισκέφθηκαν.

Εδώ χωράει συζήτηση. Οι άνθρωποι αυτοί μιλούν για το γνωστό τούνελ φωτός, για αγαπημένα πρόσωπα ή οδηγούς που τους περιμένουν στην άλλη άκρη και τους μιλούν, πολλές φορές αποκαλύπτοντάς τους μυστήρια της ζωής και του θανάτου, όπως είναι η μετενσάρκωση.

Πώς γίνεται και το περιβάλλον στους κόσμους αυτούς να είναι ανάλογο με τα πιστεύω καθενός από τους παρ’ ολίγο συγχωρεμένους; Ένας χριστιανός θα δει αγγέλους και αγίους, ένας μωαμεθανός πιλάφια, ένας βουδιστής βουδιστικά περιβάλλοντα, κτλ κτλ. Είναι η επιμέρους συνείδηση που προβάλλει τις καταγραφές της στο περιβάλλον ή είναι το περιβάλλον, οι μεταθανάτιοι κόσμοι, μπάρντο, όπως θέλετε πείτε τους, που είναι ψυχόπλαστοι και μεταβάλλονται;

Γιατί, στην τελευταία περίπτωση, νομιμοποιούμαστε να θεωρήσουμε ότι ίσως πριν από 2000 χρόνια που άρχισε να γίνεται συζήτηση για τη μετενσάρκωση να ίσχυαν κανόνες που σήμερα μπορεί κάλλιστα να μην ισχύουν πια, να έχουν αλλάξει! Αν ο μετά τον υλικό θάνατο κόσμος αλλάζει κατ’ αναλογία του φυσικού; Αν;

δ. Η λογική της συγκεκριμένης θεωρίας η οποία στηρίζεται σε στέρεα επιχειρήματα που συνιστούν μια εύλογη εξήγηση πραγμάτων που μας συμβαίνουν.

Έτσι είναι. Όμως, ένα βασικό αξίωμα της λογικής είναι πως η αληθοφάνεια ενός νοητικού σχήματος δεν εγγυάται απαραίτητα και την ισχύ του..

Καλό σαββατοκύριακο, με αγάπη,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Φίλε μου τζίτζικα,

Σίγουρα αυτό λέει η Χριστιανική εκδοχή; Ότι όλοι, είτε στην κόλαση είτε στον παράδεισο, θα αξιωθούν ανάσταση νεκρών; Και τότε ποιο το νόημα, αν πρόκειται κάποια (οποιαδήποτε) στιγμή να εμφανιστεί στην οθόνη της ψυχής καθενός μας “game over”?

---

Ολη τη μερα ψελνω,πανω στο δενδρο!

quote:

---

Ο Trithemius ήταν κυρίως που πρότεινε αντ’ αυτών των ερμηνειών τη θεωρία της ανάγνωσης από τα ακασικά αρχεία ή μορφογενετικά πεδία. Δηλαδή τα παιδιά με τις αυθόρμητες αναμνήσεις και οι ενήλικες που υπόκεινται σε ύπνωση αυτό που ουσιαστικά κάνουν είναι να συνδέονται με τα ακασικά αρχεία και από κει να διαβάζουν, ενεργοποιώντας το υπερεγώ τους

---

quote:

---

[...] Χριστος πρωτοτοκος των νεκρων, δηλ. πρωτος βγηκε από την σκοτεινη κοιλια του αδη, [...]

---

Παρόλα αυτά, πριν τον Ιησού αναστήθηκαν κάποιοι νεκροί μέσω των θαυμάτων που εκείνος λέγεται ότι έκανε.

quote:

---

Σύμφωνα όμως με τη θεωρία της μετενσάρκωσης θα μπορούσες να είσαι ο Μενέλαος, ο Θησέας ή ο Πάρης, για να μη σου πω και η Ωραία Ελένη ακόμη!

---

Προτιμώ τον Πάρη, ήταν πιο πολύ αλητόβιος!
Τώρα αν ήμουν η Ωραία Ελένη, τι να πω!
Η Λουκρητία Βοργία της Ελλάδας ήταν!

quote:

---

Πώς γίνεται και το περιβάλλον στους κόσμους αυτούς να είναι ανάλογο με τα πιστεύω καθενός από τους παρ’ ολίγο συγχωρεμένους; Ένας χριστιανός θα δει αγγέλους και αγίους, ένας μωαμεθανός πιλάφια, ένας βουδιστής βουδιστικά περιβάλλοντα, κτλ κτλ. Είναι η επιμέρους συνείδηση που προβάλλει τις καταγραφές της στο περιβάλλον ή είναι το περιβάλλον, οι μεταθανάτιοι κόσμοι, μπάρντο, όπως θέλετε πείτε τους, που είναι ψυχόπλαστοι και μεταβάλλονται;

---

Σχετικά μ' αυτό, αναφέρεται η άποψη ότι είναι λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο επειδή το άτομο είναι περισσότερο εξοικειωμένο σε κάποιο συγκεκριμένο περιβάλλον.
Ένας Χριστιανός πχ θα νιώσει πολύ πιο οικεία κι άνετα σε ένα περιβάλλον με αγγέλους λόγω του ότι σε αυτή την ενσάρκωση έχει μεγάλη σχέση με αυτή την κοσμοαντίληψη.
Ένας Μουσουλμάνος από την άλλη, θα συναντήσει κάτι που είναι προσφιλές σ' αυτόν.

Αυτό είναι πιθανόν να ισχύει σε περιπτώσεις επιθανάτιων εμπειριών αλλά δε νομίζω να συμβαίνει όταν η ψυχή φεύγει από το φυσικό σώμα δια παντός (φυσικός θάνατος) κι ανέρχεται στο αστρικό.

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Ωστόσο είναι κάτι που όλοι νιώθουμε σε κάποια στιγμή της ζωής μας. Και, καμπανάκι ή όχι, είναι επίσης η ουσία που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά μας απέναντι στον κόσμο. Γιατί το εγώ γίνεται υπερβολικό (και αρχίζει να δημιουργεί προβλήματα) όταν είναι πληγωμένο και πονεμένο. Είναι όπως όταν κόβουμε κατά λάθος το χέρι μας. Όλη μας η προσοχή, όλο μας το είναι, για λίγες στιγμές, συγκεντρώνεται στο σημείο που πονάει – υπάρχει μόνο αυτό, ξεχνάμε όλα τα άλλα. Όταν πονέσει το εγώ, τότε πυροδοτείται μια ατελείωτη αλυσίδα λανθασμένων κινήσεων, περισσότερου πόνου και τούμπαλιν που προσωπικά με κάνει να πιστεύω πως αν αυτός είναι ο βασικός γήινος δρόμος προς τη μάθηση, είναι πολύ σκληρός, ίσως και άδικος.

---

Pythagoras

quote:

---

Αυτό πιστεύω εξηγείται ψυχολογικά απλα σε αυτές τις περιπτώσεις δεν έγινε πραγματική
Αναδρομη σε προηγούμενες ζωές απλα είδαν κάτι που θα ήθελαν να δουν καθώς όλοι θα θέλαμε να ήμασταν κάποια σπουδαία προσωπικότητα σε κάποια προηγούμενη ζωή μας .

---

Pythagoras

Σε ευχαριστώ πολύ για το δωράκι, δεν κατάφερα ακόμη να το διαβάσω γιατί είχα προβλήματα με το Acrobat, λύθηκαν όμως και θα σου πω τις εντυπώσεις μου σύντομα.

Λοιπόν… με προβλημάτισε το θέμα της ανάστασης νεκρών, δεν είχα ασχοληθεί και στο παρελθόν, οπότε βρήκα την ευκαιρία να διαβάσω λιγάκι το Σαββατοκύριακο, έψαξα και στο ίντερνετ, μεταξύ άλλων βρήκα και ένα θέμα που είχε συζητηθεί παλιότερα στο εσοτέρικα σχετικά με την αφθαρσία του φυσικού σώματος και που ίσως ο Dying Incubus θα το θυμάται. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι έβγαλα άκρη.

Δηλαδή κατάλαβα ότι μόλις πραγματοποιηθεί η Δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν τα σώματα των νεκρών, μόνο που δεν θα είναι σαν τα γήινα φθαρτά, αλλά θα είναι δυνατά και άφθαρτα. Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος στον Χριστιανισμό δεν μπορεί να νοηθεί ως μόνο ψυχή, ως κάτι ξέχωρο από το σώμα του, είναι σώμα και ψυχή μαζί. Εντάξει έως εδώ. Όμως, λέει, οι καλοί θα μετέχουν στην Νέα Ιερουσαλήμ μαζί με τον Θεό, οι κακοί θα παραμείνουν στην Κόλαση για όλη την αιωνιότητα. Τι να το κάνουν αυτοί λοιπόν το νέο, άφθαρτο σώμα και γενικά την ανάσταση; Είναι κάπως παράλογο, για τη δική μου τουλάχιστον λογική, αν μπορείς να με διαφωτίσεις λίγο παραπάνω, θα το εκτιμούσα…

Καλέ μου Open Mind,

quote:

---

Unseen αυτό εννοούσα να αναφερθούμε έστω και συνοπτικά στα υπέρ και τα κατά Και όποιος ήθελε ας μας έλεγε τι θεώρει πιθανότερο και γιατι θα είχε ενδιαφέρον

---

Εντάξει, θα προσπαθήσω να το κάνω όσο πιο συνοπτικά μπορώ για να μη γίνουμε πολύ κουραστικοί, μηρυκάζοντας συνέχεια τα ίδια. Θεωρώ πάντως δεδομένο ότι οι περισσότεροι, στο εσοτέρικα τουλάχιστον, πιστεύουν στη μετενσάρκωση κατά τη μία ή την άλλη εκδοχή. Γι’ αυτό, θα προσπαθήσω ίσως να αναφερθώ κάπως εκτενέστερα στις πιο «περιθωριακές» ας τις πούμε θεωρίες.

Καλέ μου Dying Incubus,

quote:

---

Σχετικά μ' αυτό, αναφέρεται η άποψη ότι είναι λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο επειδή το άτομο είναι περισσότερο εξοικειωμένο σε κάποιο συγκεκριμένο περιβάλλον.
Ένας Χριστιανός πχ θα νιώσει πολύ πιο οικεία κι άνετα σε ένα περιβάλλον με αγγέλους λόγω του ότι σε αυτή την ενσάρκωση έχει μεγάλη σχέση με αυτή την κοσμοαντίληψη.
Ένας Μουσουλμάνος από την άλλη, θα συναντήσει κάτι που είναι προσφιλές σ' αυτόν.
Αυτό είναι πιθανόν να ισχύει σε περιπτώσεις επιθανάτιων εμπειριών αλλά δε νομίζω να συμβαίνει όταν η ψυχή φεύγει από το φυσικό σώμα δια παντός (φυσικός θάνατος) κι ανέρχεται στο αστρικό.

---

Λες; Δεν έχω διαβάσει κάτι σχετικά και δεν γνωρίζω. Σύμφωνα με την άποψη που αναφέρεις, κάποιες οντότητες/νόμοι οργανώνουν αυτού του είδους την οικεία υποδοχή της ψυχής που κάνει το ταξίδι χωρίς να έχει έρθει η ώρα της ή η συνείδηση του ανθρώπου που έχει την επιθανάτια εμπειρία, προβάλλει κάποια ψευδαίσθηση στο πεδίο του νου του;

Αγαπητέ Wiccan89,

Ναι κι εγώ τα λέω αυτά, αλλά όταν βρεθείς μέσα στην εμπειρία του πόνου, ίσως να έχεις διαφορετική γνώμη για το παράδοξο της υπαρκτότητάς του... Και ας μην ξεχνάμε ότι κάποιες εξηγήσεις έρχονται αργότερα, μέσα από θεωρίες όπως της μετενσάρκωσης, που «νομιμοποιούν» κατά κάποιον τρόπο φαινόμενα όπως ότι κάποια παιδιά γεννιούνται με προβλήματα υγείας (υλικής ή νοητικής), κάποια άλλα μένουν ορφανά ή έρχονται αντιμέτωπα με χιλιάδες δυσανάλογα προβλήματα, ενώ τα ίδια είναι αθώα (δεν έχουν ακόμη αρνητική στάση, συναισθήματα και σκέψεις). Η θεωρία της μετενσάρκωσης προσφέρει μια εξήγηση για όλα αυτά, μια εξήγηση που κάνει τη ζωή να βγάζει νόημα.

quote:

---

ειναι μια ψευδαισθηση που δημιουργησε το κατωτερο Εγω σου.

---

Πόσα εγώ υπάρχουν; Ρωτάω με ειλικρινή απορία και όχι μόνο εσένα, ας μου απαντήσει παρακαλώ όποιος μπορεί. Πρόσφατα βρέθηκα σε μια συζήτηση που αναφέρθηκε το «κακό εγώ», αλλά δεν ήταν κατάλληλη η συγκυρία για να ζητήσω διευκρινήσεις. Και ο Χριστός έλεγε «εγώ ειμί» και αναρωτιέμαι αν στην Παλαιά Διαθήκη ο Πατέρας μιλούσε ποτέ με το «εγώ» - καλέ μου τζίτζικα θυμάσαι ή να ψάξω;

quote:

---

Οι ψυχολογοι που αναφερεις εσυ (ΣΣ: o Open Mind) ειναι οι Ποσιτιβιστεν

---

Οι ποζιτιβίστεν, θετικοί ψυχολόγοι, αποτελούν νομίζω τον mainstream κλάδο της ψυχολογίας. Οι υπόλοιποι είναι μάλλον περιθωριακοί. Υπάρχουν και εναλλακτικές θεραπείες που κινούνται στην ίδια γραμμή πλεύσης με αυτή των Φιόρε και Βούλγκερ (σε παρακαλώ γράψε τα ονόματά τους κανονικά αν μπορείς, δηλ. με λατινικούς χαρακτήρες), όπως η SRT (Spiritual Response Therapy) που είχα αναφέρει πιο πάνω.

Ευχαριστώ πολύ.
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

1. Μιλήσαμε λοιπόν για την παραδοσιακή ιδέα της μετενσάρκωσης, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος διαθέτει αθάνατη ψυχή, η οποία από τη στιγμή που εισέρχεται στην ύλη (ενσαρκώνεται) μπορεί να υποπέσει σε σφάλματα, τα οποία καλείται να διορθώσει μέσω μαθημάτων ζωής. Ο κύκλος των σφαλμάτων και των μαθημάτων (σαμσάρα) συνεχίζεται μέχρις ότου ο άνθρωπος καταφέρει να φτάσει τη φώτιση/λύτρωση/θέωση.

Θεωρώ ότι παρουσιάστηκαν ήδη τα επιχειρήματα και ο αντίλογος για την «κλασική» θεωρία της μετενσάρκωσης και η συζήτηση σχετικά τελεί εν εξελίξει.

Ας πάμε λοιπόν στην επόμενη θεωρία κατά τη σειρά που τις ανέφερα αρχικά:

2. Διαφοροποιημένη από την παραδοσιακή θεωρία παρουσιάζεται η ιδέα της παλινδρόμησης ανάμεσα στα διαφορετικά βασίλεια. Σύμφωνα με αυτήν, αν κάποιος άνθρωπος δεν πληροί ορισμένα κριτήρια, μπορεί να ενσαρκωθεί σε ζώο, φυτό ή και ορυκτό ακόμη, να οπισθοδρομήσει δηλαδή, κατά κάποιον τρόπο, στην εξέλιξή του.

Η συγκεκριμένη εκδοχή της θεωρίας της μετενσάρκωσης έχει μια δαρβινιστική χροιά. Θεωρεί ότι η ψυχή εξελίσσεται περνώντας μέσα απ’ όλα τα βασίλεια (όλοι δηλ. ξεκινήσαμε κάποτε ως ορυκτά, μετά ως φυτά, μετά ως ζώα και τέλος ως άνθρωποι) και ότι, αν «μείνει μετεξεταστέα» σε κάποιο βασίλειο/επίπεδο, μπορεί να παλινδρομήσει προς τα πίσω, να εισχωρήσει πχ σε άλογο στην επόμενη ενσάρκωσή της.

Κάποιοι αναφέρουν ως επιχείρημα υπέρ αυτής της θεωρίας το γεγονός ότι τα πρόσωπα και το στιλ (και κατ’ επέκταση η ενεργειακή συχνότητα/δόνηση) κάποιων ανθρώπων θυμίζουν εκείνα ζώων.

Υπάρχουν και βαθύτερες προεκτάσεις. Κάποιοι (πχ ο Κέησυ) μιλούν για παράλληλες μετενσαρκώσεις ακόμη και πλανητών (λένε δηλαδή ότι ουράνια σώματα και άνθρωποι εξελίσσονται παράλληλα και αλληλένδετα) και υποστηρίζουν ότι όταν η Γη είχε ενσαρκωθεί ως Κρόνος (αρχή του χρόνου) η ανθρώπινη ψυχή, που βρισκόταν σε σπαργανική κατάσταση, εισερχόταν στα ορυκτά, με αποτέλεσμα τα τοπία να αλλάζουν συχνά σε μορφή και σύσταση. Όταν είχε ενσαρκωθεί ως Δίας, τότε κατασκευαζόταν ενεργειακά το κυκλοφοριακό σύστημα και το αίμα του ανθρώπου. Η ανθρώπινη ψυχή κατά την περίοδο αυτή εισερχόταν σε οντότητες που έμοιαζαν πολύ με φυτά, μόνο που είχαν υποτυπώδη συναισθήματα, αντανακλαστικά και φωνή.

Αυτό μου δημιουργεί κάποια ερωτήματα. Παράλληλες με την ανθρώπινη ακτίνες, πχ των αγγέλων, των δαιμόνων, των ξωτικών κτλ. χρειάζεται να μετενσαρκωθούν για να εξελιχθούν, αν εξελίσσονται; Κι αν όχι, γιατί;

Απορίες…

Καλημέρα, με αγάπη,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

μεταξύ άλλων βρήκα και ένα θέμα που είχε συζητηθεί παλιότερα στο εσοτέρικα σχετικά με την αφθαρσία του φυσικού σώματος και που ίσως ο Dying Incubus θα το θυμάται.

---

Καλή μου Unseen, προφανώς εννοείς το θέμα (κλίκαρε στον παρακάτω τίτλο για να μπεις κατευθείαν):

ΠΕΡΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΩΜΑΤΟΣ

quote:

---

Τι να το κάνουν αυτοί λοιπόν το νέο, άφθαρτο σώμα και γενικά την ανάσταση; Είναι κάπως παράλογο, για τη δική μου τουλάχιστον λογική, αν μπορείς να με διαφωτίσεις λίγο παραπάνω, θα το εκτιμούσα…

---

Μα, κάτι θα πρέπει να καίγεται αιώνια στα καζάνια της Κολάσεως!

quote:

---

Λες; Δεν έχω διαβάσει κάτι σχετικά και δεν γνωρίζω. Σύμφωνα με την άποψη που αναφέρεις, κάποιες οντότητες/νόμοι οργανώνουν αυτού του είδους την οικεία υποδοχή της ψυχής που κάνει το ταξίδι χωρίς να έχει έρθει η ώρα της ή η συνείδηση του ανθρώπου που έχει την επιθανάτια εμπειρία, προβάλλει κάποια ψευδαίσθηση στο πεδίο του νου του;

---

Για να είμαι ειλικρινής, αυτό δεν το θυμάμαι πολύ καλά γιατί έχουν περάσει χρόνια από όταν ασχολήθηκα με το θέμα των επιθανάτιων εμπειριών.
Έχω την εντύπωση όμως ότι ισχύουν κι οι δύο περιπτώσεις ταυτόχρονα κατά κάποιον τρόπο.

Όταν η ψυχή εγκαταλείψει το φυσικό σώμα για να ανέλθει στο επόμενο πεδίο, υπάρχουν οντότητες ο ρόλος των οποίων είναι να την προετοιμάσουν για την αλλαγή αυτή που βιώνει - ειδικά μετά από βίαιο φυσικό θάνατο - να την βοηθήσουν να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και να την οδηγήσουν μπροστά στον Δημιουργό ώστε να γίνει η ανασκόπηση της ενσάρκωσης.
Η ψυχή λοιπόν του ανθρώπου μπορεί να αντικρύσει αυτόν τον οδηγό και να του αποδώσει τη μορφή η οποία του είναι οικεία.
Για αυτό το λόγο ανέφερα ότι αν ο άνθρωπος αυτός είχε μια έντονη θρησκευτική πίστη μπορεί να δει τον οδηγό ως άγγελο κλπ.

Σε άλλες περιπτώσεις βέβαια - συνήθως κατά την επιστροφή της ψυχής στο φυσικό σώμα - το ρόλο του οδηγού έχει αναλάβει η ψυχή ενός οικείου προσώπου του αποθανόντα ο οποίος τον ενημερώνει ότι δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα να κάνει αυτό το ταξίδι.

quote:

---

Δεν μου κάθεται καλά αυτή η θεωρία περί παλινδρόμησης ανάμεσα στα βασιλεία
Δηλαδή τι θα είχε να μου προσφέρει μια ενσάρκωση σε ορυκτό ? .

---

Φίλε Open Mind, για να είμαι ειλικρινής κι εμένα μου προκαλεί μια δυσφορία η σκέψη της παλινδρόμησης.
Σκέφτομαι όμως γιατί συμβαίνει αυτό.
Μήπως έχω μια υποσυνείδητη προσκόλληση στη μορφή και δε μπορώ να σκεφθώ την ψυχή να ενσαρκώνεται σε διάφορες μορφές που θεωρούνται κατώτερες από την ανθρώπινη;
Η Ψυχή μπορεί να μάθει από το κάθετι και το οτιδήποτε γίνεται έχει και κάποιο σκοπό.
Οπότε κι η ενσάρκωση σε ορυκτό - εάν ισχύει αυτή η θεωρία - κάτι έχει να προσφέρει...

In anticipation of my resurrection...

Εχεις δικιο, κι εγω μπερδευομαι, δεν είναι ευκολο να βγαλεις ακρη, τα περιθωρια λαθεμενης εκτιμησης είναι μεγαλα, ακομη και απλο σφαλμα αναγνωσης ή παραβλεψης μπορει να αλλαξει ριζικως ένα συμπερασμα. Εκτεινεις την ακτινα κατασκοπευσεως περαν του ζητουμενου, παρασυρεσαι σε λεπτομερειες ασχετες, σε λιγο το ζητουμενο το ψαχνεις και δεν το βρισκεις, το θεμα προωθειται ακυβερνητο σε αγνωστη θαλασσα. Ο σκοπος σου όμως ηταν άλλος. Κανονας καθησυχαστικος της ερευνης είναι η διασταυρωση-επιβεβαιωση της πληροφοριας. Δυο ή πλεον συγγραφεις δινουν εξ αυθεντιας επι του αντικειμενου, την ιδια ακριβως ή τουλαχιστον ομοια απαντηση. Όταν δυο (αυθεντιες) λενε ακριβως το ιδιο πραγμα, το λεγομενο αποκτα ισχυ. Οσο περισσοτερες εξωτερικες απαντησεις ταυτοσημες μεταξυ τους μπορεις να βρεις στο θεμα που κινεις, τοσο τα απορα ισορροπουν ευσταθως εντος της διανοιας και η κινηση του πνευματος από αρπακτικη γινεται κατανυκτικη. Εάν παρατιθεται όχι η ορολογια του συγγραφεα ως εχει, αλλα αυτοσχεδιοι ορισμοι του μελετητη, φευγε. Αοριστιας προσθετο η ακαταλληλη χρηση ορολογιας. Επισης η διεξοδος, το συμπερασμα της ερευνης, δεν αποδεσμευει το αντικειμενο από αντιφασεις, δεν απαλλασει τον ερευνητη από τα γιγνομενα. Παντα υπολειπεται λογος, η ουσια της δημιουργιας παραμενει αγνωστη στη διανοια, τα κεκρυμμενα από καταβολης κοσμου αποκαλυπτομενα εν τη βαθεια καρδια. Εγω λεω τι προσπαθεις να κανεις τωρα ;; Να εξηγησεις τα αιτια, αρρωσταινεις. Τι το κερδος εκτος από αρρωστια ;; Αλλα παρηγοριεμαι, διοτι ταδε αρρωστια προκλητικη θεραπειας και αποκαταστασης. Πρωτιστως δυναμωσε την λογικη, αδυναμη λογικη είναι εξασθενημενος οργανισμος, εφοδος μικροβιων, χωρις λογικη το πνευμα είναι ληστης, παρεα με ληστες. Ο νους είναι θεατης αιτιων και αρχων, αεικινητος ενεργεια, δεν σταματα ποτε να κινειται. Μαθαινεις τι λεει ο Νιτσε από τον Νιτσε, τι λεει ο χριστιανισμος από χριστιανικες πηγες, τι λεει ο βουδδισμος από τις πηγες του βουδδισμου κτλ. ή παλι από εγκυρους, αντικειμενικους και αναγνωρισμενους βιβλιογραφικως μελετητες. Ο χριστιανισμος του Νιτσε είναι νοθος, ελληνικη σαμπανια, γαλλικο ελαιολαδο κλπ. Ποτε δεν μαθαινεις τις αρχες μιας κοσμοθεωριας από αυτον που την κατηγορει και δεν ανακατευεις τις θεσεις, εκτος αν κατεχεις αριστα το θεμα προς ανασκευην ψευδογραφιας ή αθετησεως πρωτης αρχης. Ένα θεμα το κατεχεις αριστα, όταν εισαι σε θεση να το εξηγησεις στους οικειους ευχερως, χρησιμοποιοντας επακριβως τις ορισμενες υπο της εξηγησεως λεξεις, χωρις όμως να βλεπεις μεσα. Η προσφιλης περιγραφη του θεματος δια γνωστων λεξεων, το ανασυρει από την αφανεια, ριχνει φως πανω του, εάν η ομιλια σου είναι ταχεια παραθεση φωτογραφικου υλικου, εικονιδιων, αυτό σημαινει ότι ακομη κατεχεις το θεμα συγκεχυμενως, δεν το εχεις ξεκαθαρισει και προβαλεις πληθος σκιων, δηλ φωτο. Σε μεγαλη ενοτητα, παραδειγμα νεοπλατωνισμος, αρχη γινεται τα ιστορικα, βιος περιστατικα, κλπ, βοηθαν τα μεγιστα, η ιστορια καλωπιζει περιβολο αναψυχης εν μεσω καυσωνα. Το διαδυκτιο είναι μεσον ολιγης πιστεως και ψυχης, τα φορουμ πληρη συγχυσεως. Αν δεν κλεισει το πισι δεν μαθαινεις τιποτα, μονο τον εκτυπωτη. Μπορει όμως σ ενα φορουμ να παρουσιαστουν καλες αφορμες για συζητηση ή ερευνα. Το χαρισμα της διακριτικης εξηγησεως των εννοιων, είναι ιατρου διαγνωση ασθενειας του νοος. Η λογικη πραγματεια είναι η γραμματικη και το συντακτικο της διασκεπτικης ενεργειας. Προς γυμνασιαν, προς τας εντευξεις (= συνομιλια περι τα ασαφη), προς τας κατά φιλοσοφιαν επιστημας (=φιλοσοφικη γνωση) ετι δε προς τα πρωτα (=πρωτες αρχες κάθε επιστημης) οπως λεγει ο Αρστ. Φιλοσοφικη γνωση στην περιπτωση αυτή εδώ, είναι η δυνατοτητα προς αμφοτερα διαπορησαι, η χρησιμη δυνατοτητα διερωτησης και για τις δυο αντιθετες πλευρες ενός θεματος, η διαπορηματικη μεθοδος, δηλ. απορια που γεννα η παραθεση επι του αυτου θεματος δυο αποψεων αντιθετων μεταξυ τους, αλλα εξ ισου λογικως ισχυρων. Όταν εξηγεις την αληθεια στον ψευτη, φωναζει αμεσως, ψεμματα λες, όταν προσφερεις στον κλεφτη, στοχαζεται, κλεμμενο είναι, κοκ εως συμπληρωθει το του Πλατωνος, «ακριβης και βεβασανισμενη ερευνα.»
Στην Παλαια Διαθηκη ο Πατερας λεει, εγω ειμι ο ων, το ονομα αυτο παρεδοθη στον Μωυση. Ο Ων, σημαινει αυτος που υπαρχει παντοτε. Ο Χριστος ελεγε «εγω ειμι», εγω σημαινει προσωπο, παρουσια του αει οντος, εγω ειμι σημαινει όλα εχουν το είναι από την ζωοποιο ενεργεια της θειας υπαρξεως, εγω ειμαι η πηγη της ζωης, η αυτοζωη. Καμμια σχεση με εγω οδηγος κενου, ασυνδετο με εσυ, εγω τρομος με κατεχει όταν ακουσω εσυ. Συντομα τα αλλα ενδειαφεροντα, κι εγω καθομαι και διαβαζω όχι μονο εσυ

quote:

---

quote:

---

[...] Χριστος πρωτοτοκος των νεκρων, δηλ. πρωτος βγηκε από την σκοτεινη κοιλια του αδη, [...]

---

Παρόλα αυτά, πριν τον Ιησού αναστήθηκαν κάποιοι νεκροί μέσω των θαυμάτων που εκείνος λέγεται ότι έκανε.

---

quote:

---

Τωρα σε ειδα, δηλ. ο γιατρος μ’ εκανε καλα μια φορα, δεν θα χρειαστει δευτερη, συνεχως θα ειμαι καλα, δεν θα ξαναρρωστησω ποτε. Άλλα λενε κι αλλιως είναι. Αν το λες σοβαρα και δεν κανεις πλακα, δεν κανεις γνωστο τι από τα δυο, απορεις ή μεταβιβαζεις ;;

---

Φίλε τζιτζικα, ούτε απορώ ούτε μεταβιβάζω.
Απλά επισημαίνω ότι ο Ιησούς - σύμφωνα με τα όσα προκύπτουν από την Καινή Διαθήκη - δεν ήταν ο πρώτος που βγήκε από την κοιλία του Άδη, καθώς είχε αναστήσει την 12χρονη κόρη του εκατόνταρχου και το Λάζαρο.

Φίλε Open Mind, νομίζω πως η Βούληση είναι πιθανόν να μην υπάρχει ούτε από τον άνθρωπο...
Πέρα από αυτό, σκέφτομαι το παράδειγμα του Αρτζούνα ο οποίος επέλεξε να ενσαρκωθεί σε δέντρο ώστε να αναζητήσει την εσωτερική του ηρεμία.
Έχοντας αυτό το παράδειγμα κατά νου, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η κάθε ενσάρκωση έχει κι ένα ρόλο να επιτελέσει και κάποιο βαθύτερο σκοπό.
Στην περίπτωση του Αρτζούνα πχ η εσωτερική ηρεμία και γαλήνη που θα αποκόμιζε από αυτή την ενσάρκωση, θα μπορούσαν να μεταφραστούν κι ως ένα "διάλειμμα" της Ψυχής κι ως μια τάση εσωτερικοποίησης με σκοπό τον διαλογισμό επάνω στα όσα αποκόμισε από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις και τη μεταποίηση τους σε κάποιες ανώτερες μορφές αρετών, στην βαθύτερη επαφή με το περιβάλλον και την Φύση.
Θα μπορούσαν βέβαια να συντρέχουν κι άλλοι λόγοι τους οποίους δε μπορούμε να αντιληφθούμε ή να κατανοήσουμε.

quote:

---

Τι θα ωφελήσει να ξαναπεράσω απ την προηγούμενη επιτυχημένη διαδικασία ?
Το λογικό είναι να ξαναενσαρκωνομαι στο ίδιο επίπεδο μέχρι να επιτύχω .

---

Η συγκεκριμένη θεωρία μου αφήνει κι εμένα κάποια κενά οπότε δεν ξέρω κατά πόσο οι σκέψεις μου είναι ορθές.
Πιστεύω όμως ότι το να περάσεις από μια διαδικασία από την οποία ξαναπέρασες επιτυχώς, κάποιο νόημα θα έχει.
Εφόσον έχεις ανακαλύψει ένα μεγαλύτερο μέρος της Γνώσης από τότε, θα μπορέσεις να διακρίνεις περισσότερα οφέλη από την επανάληψη αυτής της διαδικασίας .
Τίποτα δεν είναι εξάλλου τα ίδια μέσα στον Χρόνο, όλα μεταλλάσσονται κι εξελίσσονται...

In anticipation of my resurrection...

Αντίλογος πάντως προσφέρεται και μεταξύ των διαφόρων σχολών:

«Τόσο στον πνευματισμό όσο και στον αποκρυφισμό, υπήρξε μια θεωρία κατά την οποία ο Άνθρωπος κατά τις διαδοχικές του μετενσαρκώσεις, μεταφερόμενος από έναν κατώτερο πλανήτη σε έναν ανώτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος και ακολουθώντας την πορεία της εξελίξεώς του, εισχωρούσε στην καρδιά του Σύμπαντος.

Η θεωρία αυτή σφάλλει από τη βάση της. (…) Η Ορφική και Πυθαγόρειος Αστροσοφία και η Χαλδαιο-αιγυπτιακή Αστρολογία μας έμαθαν την ισχυρή δράση των πλανητών τόσο μεταξύ τους όσο και επί των δημιουργημένων όντων τα οποία ζουν πάνω τους. (…) Επομένως, εκείνος ο οποίος φέρει τη σφραγίδα του Κρόνου, του Δία ή του Άρη, πραγματοποιεί τα αποτελέσματά τους χωρίς να είναι υποχρεωμένος να υποβληθεί στη διαστρική αυτή μετανάστευση»

Από το Τάγμα του Κρίνου και Αετού, www.krinaetos.gr

3. Μια επίσης ενδιαφέρουσα ιδέα, στο πνεύμα της προηγούμενης, προτείνεται από μυστικιστικές σχολές όπως το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού. Σύμφωνα με αυτήν, ο άνθρωπος για να μπορέσει να ενσαρκωθεί ξανά σε άνθρωπο πρέπει να καταφέρει να φτάσει κάποια βαθμίδα αρετής, διαφορετικά γίνεται αναλώσιμος, δηλ. ενέργεια που μεταστοιχειώνεται σε άλλες μορφές.

Από την πηγή λοιπόν που ανέφερα πιο πάνω, αντιγράφω ξανά:

«Επί του παρόντος, ας συνοψίσουμε την παρουσίασή μας, από την οποία προκύπτει ότι ο άνθρωπος πεθαίνει δια του πρώτου θανάτου, αποσαρκωνόμενος. Σε αυτή την κατάσταση ζωής διατηρεί, όπως και προηγουμένως, την προσωπικότητά του. Στην συνέχεια, πεθαίνει για δεύτερη φορά, απαιθερωνόμενος. Στο τρίτο αυτό στάδιο χάνει την προσωπικότητα του Εγώ του και καθίσταται απρόσωπος, ως συνέπεια των μεταμορφώσεων τις οποίες υφίσταται δια της καθάρσεως της αισθητηριακής και της διανοητικής του καταστάσεως.

(…) Υπάρχει και μια άλλη όψη, προς την οποία θα μπορούσαν να στραφούν οι ελπίδες μας για την αθανασία».

Κι επειδή το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού δεν είναι το μόνο που αναφέρεται σε αυτή τη θεωρία, συνεχίζω με τη μετάφραση αποσπάσματος ενός αρχείου του ΕΜΙΝ, το οποίο γράφτηκε το 1973 από τον ιδρυτή του Richard Armin:

«Τα πάντα έχουν μια συγκεκριμένη ενεργειακή συχνότητα – οι λέξεις, οι όψεις, οι διαθέσεις – και μέσα σε αυτά υπάρχουν πολλά επίπεδα και δυνάμεις. Το ανθρώπινο σύστημα είναι ένα σύστημα επεξεργασίας, κάτι σαν περιστρεφόμενη πόρτα – μέσα και έξω. Αλλά με κάθε ποσό ενέργειας που το σώμα και η ψυχή επεξεργάζονται, μπορεί να μείνει κάτι εάν είναι υψηλότερο από τα ίδια. Και αυτό συσσωρεύεται και όταν αποτελέσει το μεγαλύτερο τμήμα του ατόμου, γίνεται η άγκυρα με την οποία το άτομο αυτό αγκυρώνεται στο αστρικό σώμα στο οποίο πλέον βασίζεται. Είναι από αυτό το σημείο και μετά που η μετενσάρκωση αρχίζει να γίνεται εφικτή.

Για να το κατανοήσουμε καλύτερα…

500 …
400 …
300 …
200 …
100 Αστρικό σώμα
1 Βασική έκδοση

Ας δούμε λοιπόν το point-system που μας πηγαίνει στα διάφορα επίπεδα:

Δουλειά 90 δεν επαρκεί
Μίσος 15 δεν επαρκεί
Υπομονή 195 ναι
Κατανόηση 140 ναι

Έτσι, οι ιδέες, οι λέξει, οι αρχές, οι συμπεριφορές, οι πράξεις – τα πάντα – μπορούν να συνηγορήσουν στην εξέλιξη του ανθρώπου (και τη μετενσάρκωσή του) ή όχι.»

Ελπίζω να ήμουν αρκετά διαφωτιστική.

Dying Incubus, σε ευχαριστώ και για ;όλες τις διευκρινήσεις φίλε μου…

Καλημέρα, με αγάπη,
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Φίλε Open Mind, νομίζω πως η Βούληση είναι πιθανόν να μην υπάρχει ούτε από τον άνθρωπο

---

Αν δεν υπάρχει βούληση τότε τι νόημα έχει όλη η διαδικασία των ενσαρκώσεων ?.

quote:

---

σκέφτομαι το παράδειγμα του Αρτζούνα ο οποίος επέλεξε να ενσαρκωθεί σε δέντρο ώστε να αναζητήσει την εσωτερική του ηρεμία.
Έχοντας αυτό το παράδειγμα κατά νου, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η κάθε ενσάρκωση έχει κι ένα ρόλο να επιτελέσει και κάποιο βαθύτερο σκοπό.
Στην περίπτωση του Αρτζούνα πχ η εσωτερική ηρεμία και γαλήνη που θα αποκόμιζε από αυτή την ενσάρκωση, θα μπορούσαν να μεταφραστούν κι ως ένα "διάλειμμα" της Ψυχής κι ως μια τάση εσωτερικοποίησης με σκοπό τον διαλογισμό επάνω στα όσα αποκόμισε από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις και τη μεταποίηση τους σε κάποιες ανώτερες μορφές αρετών, στην βαθύτερη επαφή με το περιβάλλον και την Φύση.
Θα μπορούσαν βέβαια να συντρέχουν κι άλλοι λόγοι τους οποίους δε μπορούμε να αντιληφθούμε ή να κατανοήσουμε.

quote:

---

Δεν τον ξέρω τον κύριο Αν θες μπορείς να μου πεις λεπτομέρειες ? δηλαδή πως είχε το δικαίωμα να επιλέξει
Αυτός την ενσάρκωση του ? .
Πάντως δεν με πείθει η ενσάρκωση σε κάτι που δεν έχει βούληση πχ ορυκτό
Μου φαίνεται ανούσιο.

quote:

---

Βλέπω και κατανοώ τη λογική σου Open Mind, αλλά πέρα από όσα πολύ εύστοχα καταδεικνύει ο Dying Incubus, πρέπει να ξέρεις ότι οι περισσότερες από αυτές τις σχολές θεωρούν ότι αντλούν από την «αρχαία σοφία» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό), επομένως υπάρχει η πιθανότητα να αναφέρονται σε γνώσεις που παρέμειναν απόκρυφες και διασώθηκαν μόνο μέσα στα διάφορα ιερατεία

---

Αυτό το ξέρω αλλα όπια θεωρία και να δεις η κάθε μια πιστεύει ότι κατέχει την αλήθεια
Και τα μυστικά .
Προσωπικά πιστεύω ότι κάθε θεωρία έχει κάποιο σημείο που υπερτερεί της άλλης
Έτσι λογικότερο είναι πιστεύω να ενώσουμε τα σημεία αυτά ώστε να έχουμε πιθανότητες
Να φτάσουμε κάπως πλησιέστερα στην αλήθεια.

quote:

---

Μια επίσης ενδιαφέρουσα ιδέα, στο πνεύμα της προηγούμενης, προτείνεται από μυστικιστικές σχολές όπως το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού. Σύμφωνα με αυτήν, ο άνθρωπος για να μπορέσει να ενσαρκωθεί ξανά σε άνθρωπο πρέπει να καταφέρει να φτάσει κάποια βαθμίδα αρετής, διαφορετικά γίνεται αναλώσιμος, δηλ. ενέργεια που μεταστοιχειώνεται σε άλλες μορφές.

---

Είναι μια ενδιαφέρον άποψη αφού όπως ξέρουμε όλα είναι ενεργεία οποτε όταν πεθάνουμε
Ουσιαστικά δεν χανόμαστε απλά μετατρέπεται η ενεργεία μας σε κάτι άλλο απλά
Χάνεται η προσωπικότητα μας .
Βεβαία δεν δίνει απάντηση στο τι είναι αυτή η συνολική ενεργεία και ποιος ο σκοπός της
Και σίγουρα δεν είναι και το πιο αισιόδοξο μεταθανάτιο σενάριο .

Η ΤΕΧΝΗ της Ζωής και του Θανάτου...

Θαρρώ πώς η Κατανόηση των Νόμων που διέπουν την Μετενσάρκωση (για όσους πιστεύουν ότι υπάρχει) ή το "μετά θάνατον" , δεν είναι εύκολη.
Όταν προσεγγίζονται θεωρίες εσωτερικών σχολών σκέψης, βασική προϋπόθεση είναι να λαμβάνονται υπόψην οι διάφοροι όροι που χρησιμοποιούνται και οι ορισμοί τους.
Η κάθε θεωρία μετενσάρκωσης κατά κανόνα συνοδεύεται με ανάπτυξη της σύστασης του ανθρώπου.
Τι συμβαίνει με τα διάφορα "σώματα" του ανθρώπου μετά θάνατον;(τρία ή επτά, κατονομάζουν οι περισσότερες σχολές). Τι είναι αυτό που μετενσαρκώνεται, ποιό μέρος της υπόστασης του ανθρώπου; Τι συμβαίνει με τα υπόλοιπα;
Οι εσωτερικές σχολές και οι θρησκευτικές παραδόσεις απαντούν σχεδόν με επιστημονικό τρόπο στα ανωτέρω ερωτήματα. Αυτός που θέλει ολοκληρωμένες απαντήσεις θα πρέπει -όπως καλώς λέει ο αγαπητός τζιτζικας να ανατρέξει απευθείας στις πηγές, να διασταυρώσει πληροφορίες, να στοχασθεί βαθιά.

Εμένα ας μου επιτραπεί να επιχειρήσω μία προσέγγιση στο εξαίρετο και διαυγέστατο κείμενο του Σρι Ορομπίντο, που κάποια τμήματά του φαίνεται να μην έχουν ερμηνευθεί σωστά.

quote:

---

5. Για τους Ινδιάνους της Αμερικής αλλά και για ανατολίτες φιλοσόφους όπως ο Σρι Ορομπίντο, του φυσικού θανάτου δεν επιβιώνει η ατομική μονάδα συνείδησης που απάρτιζε την προσωπικότητα του ανθρώπου, αλλά επιτελείται μια επιστροφή στη θάλασσα της κοσμικής συνείδησης και ψυχής, όπου η ατομική μονάδα συνείδησης ανακατεύεται με άλλες μονάδες. Κάθε φορά που γεννιέται ένας άνθρωπος προσλαμβάνει μια «νέα» ψυχή, η οποία όμως στην πραγματικότητα αποτελεί συρραφή από άλλες παλιότερες ψυχές και αντιπροσωπεύει μια καινούρια, μοναδική ευκαιρία.

---

quote:

---

.... Οι Ινδιάνοι μπορεί να πιστεύουν κάπως έτσι, όχι όμως ο Ορομπίντο.
Στη θεωρία του γίνεται αισθητή η τριμερής κλασσική διάκριση ως προς τη σύσταση του ανθρώπου:

1. Εαυτός (το Άτμα των Ινδουιστών, σε άλλες θεωρίες: Μονάδα, Πνεύμα, σπανιότερα Ψυχή)
2. Νοητικό ον (Υιική όψη, Εγώ, Ατομική Ψυχή)
3. Προσωπικότητα -σώμα, συναισθήματα, σκέψη

Ο Ορομπίντο δεν αρνείται την μετενσάρκωση. Αυτό που λέει είναι ότι η πίστη για την " επιβίωση μιας απαράλλαχτης προσωπικότητας είναι μία ανοησία".

Η προσωπικότητα είναι "εσαεί μεταβαλλόμενη", είναι "μία μεταβλητή νοητική δημιουργία". Ο άνθρωπος αλλάζει συνεχώς. Δεν υπάρχει ένα αναλλοίωτο Εγώ που μετενσαρκώνεται. Υπάρχει ωστόσο μία αμετάβλητη αιώνια πραγματικότητα, και αυτή είναι ο ΕΑΥΤΟΣ (Πνεύμα ή Μονάδα).

Είναι το "Αληθινό Πρόσωπο", ο "Κύριος της εσαεί μεταβαλλόμενης προσωπικότητας". Όποιος βιώσει αυτήν την εντός και πανταχού παρούσα Πραγματικότητα γίνεται Αθάνατος και ένα με το ΟΛΟ.

Ο Εαυτός, ως αμετάβλητο Ον, δεν επανενσαρκώνεται. ΕΙΝΑΙ, πάντα και αδιαιρέτως. "Γνωρίζει και χαίρεται, αλλά δεν λαμβάνει μέρος". Και με ΤΙ μέσο γνωρίζει; -ρωτά ο Ορομπίντο. Μέσω του νοητικού όντος, της ενδιάμεσης ανθρώπινης Αρχής, λέει.

"Και είναι αυτό (το νοητικό ον) που συντηρεί το εγώ σαν λειτουργία στο μυαλό και δίνει την ικανότητα σε μας να έχομε την χειροπιαστή αντίληψη της διαρκούς ταυτότητας στο Χρόνο σε αντίθεση με την άχρονη ταυτότητα του Εαυτού".

---

Edited by - ΠΛΑΤΩΝΑΣ on 25/01/2008 06:38:42

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr