Συγχαρητήρια στους ανθρώπους του esoterica που έδωσαν πάλι πνοή στο topic της Πανίερης Πεντέλης.
Admin, σιντονιστές, διαχειριστές σας ευχαριστώ και εγώ για την ενεργοποίηση ενός απ'τα πιο αγαπημένα μου θέματα των forums.
Συγχαρητήρια και σε σένα Μεγάλε Λάτρη Ntavellis για την απόφαση σου ετούτη.
Σε ευχαριστώ που μας άνοιξες πάλι, την θύρα του "σπιτιού" σου.

Εύχομαι να βοηθήσει πολλες/ούς στο μέλλον η ανάγνωση του topic για την κατανόηση της φύσης και της αναβλύζουσας ζώσας ενέργειας του Ιερότατου Βουνού της Πεντέλης.
Φιλικά σας χαιρετώ.

Σας ευχαριστώ όλους !
Νταβέλης666

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Καλό δεύτερο ξεκίνημα για το θέμα!
Εχουμε πολλά να πούμε ακόμα...

Welcome Back!
---<--@

Μια πολύ αγαπημένη μου τοποθεσία είναι το μικρομονάστηρο του Αγ.Νικολάου (Καλήσια) 340μ. υψ. περίπου, όπου κοντά είχε και τη μικρή πηγή Καλήσια και που τα τελευταία χρόνια δεν έχει την ροή που θα έπρεπε για πηγή.
Η ενέργεια που αναβλύζει σε εκείνο τον τόπο είναι μόνο θετική.
Κάποτε ήταν κυριολεκτικά πνιγμένη στο πευκοδάσος η περιοχή και για κάποιον άγνωστο προς εμέ λόγο, ο κόσμος δεν έφτανε εώς εκεί.
Αρκετές φορές δε, είχα και κάποιες "κοινωνικές επαφές" με έναν Ασκητή-Γέροντα που άνηκε στη Μονή Πεντέλης, αλλά ζούσε απομονωμένος στον Αγ.Νικόλαο, μακριά απ'την κοσμική αρχομανία, όπως μου έλεγε.
Αργότερα έμαθα, μετά τις πυρκαγιές στη δεκαετία του '90, πως ο πολύ καλός Γέροντας, έχει "κρυφθεί" σε άλλη τοποθεσία της Μονής Πεντέλης, αρνούμενος να δεχτεί την επικοινωνία με ανθρώπους!!!
Κάποιες φορές πάλι, χωρίς λόγο για μένα, δεν μου μιλούσε και όση ώρα καθόμουν μαζί του το βλέμμα του ήταν στραμμένο στο κενό σαν να έβλεπε οράματα που δεν μου επιτρεπόταν να βιώσω!
Δεν ξέρω από που πήγαζε, μα πάντα ένιωθα ένα απέραντο σεβασμό μπροστά του και όσες φορές μιλούσαμε τα λόγια του εμπεριείχαν την αγάπη για την επιστροφή προς τον Θεό.
Δεν ξέρω ακόμα εάν ο καλός μου Ntavellis666 ευτύχισε να συναντήσει τον Ασκητή του Αγ.Νικολάου; Εάν ναι, θα ήθελα να μάθω πια συναισθήματα του έχει αφύσει ετούτη η γνωριμία του;

Σήμερα για να φθάσεις στα Καλήσια είναι πάρα πολύ απλά. Φθάνει να βρεθείς στο Καραούλι 721μ. υψ., περιοχή στο δεξί μας χέρι, από τον δρόμο που πάει για Αγ.Πέτρο και Νέα Μάκρη. Από εκεί εάν κοιτάξεις λίγο νότια και ανατολικά, θα δεις εύκολα το μικρομονάστηρο στα Καλήσια και μια που δεν υπάρχουν πια μονοπάτια μπορείς να μπεις στην κοίτη ενός μικρού ρέματος που αρχίζει από τα πόδια του Καραούλι και ενώνεται με το ρέμα Βαλανάρης. Στη πρώτη διασταύρωση που έρχεται από αριστερά με ένα άλλο μικρό ρεματάκι, είναι η πηγή Καλήσια και λίγο πιο πάνω ο Αγ.Νικόλαος.

Σας χαιρετώ.

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη ...
...........................................................
Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, τον άγριο Ποσειδώνα μη φοβάσαι
Τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρείς, αν μένει η σκέψη σου υψηλή, αν υψηλή συγκίνηση το σώμα και το πνεύμα σου αγγίζει
Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, τον θυμωμένο Ποσειδώνα δε θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβαλείς μεσ' την ψυχή σου, κι αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου
.........................................................

Καλή συνέχεια λοιπόν, θα τα πούμε στην πορεία
Εύχομαι σε όλους Αγάπη

Φίλτατε Όmni, λυπάμαι για αυτό το ομολογουμένως βλακώδες ψυχολογικό μου σκαμπανέβασμα. Σε ευχαριστώ πάντως, για την κατανόηση αλλά και για τη θερμότατη συμπαράσταση σου και έχεις δίκιο οτι πρέπει να τ'αφήσω όλα πίσω μου. Όπως σε ευχαριστώ ιδιαίτερα, για το υπέροχο απόσπασμα το οποίο δεν σου κρύβω, μου "ψιθύρισε" πολλά.
Καλώς σε βρίσκω λοιπόν Αγαπητέ !

Χαιρετώ.
Νταβέλης666

Σήμερα θα σας γράψω για ένα μικρό αλλά έντονο φως που με καθοδήγησε (ήταν ημέρα) σ'ένα τόπο χωρίς τίποτα το ενδιαφέρον, μα όμως με απομάκρυνε από ένα μεγάλο κύνδινο!
Είχα πάει στο μικρό εκκλησάκι του Αγ.Ιωάννου, λίγο πιο πάνω από τον γνωστό σπήλαιο του Νταβέλη. Όπως έφευγα από την πάνω μεριά για τους Αγ. Ασώματους, καθώς εκεί είχα ραντεβού με φίλους για να κατέβουμε μαζί Αθήνα. Είχε τότε η περιοχή, (ίσως ακόμα να έχει), μικρά λατομία. Ξαφνικά όπως βάδιζα, στο καταφαγωμένο έδαφος απ'την εξόρυξη μαρμάρων, μπροστά στα μάτια μου, άναψε μια δέσμη φωτός!
Κάτι σαν τα λέϊζερ που τότε όμως δεν υπήρχαν...
Σκέφτηκα πως θα ήταν κάποιο αντικείμενο που θα αντανακλούσε το φως του Ήλιου και άλλαξα λίγο θέση στην πορεία μου, μα και πάλι, να το φως πιο έντονο...Όταν πήγαινα προς τα πάνω, δηλαδή προς την κορυφή, σχεδόν με τύφλωνε! Ενω προς τα κάτω, γινόταν πιο απαλό και παλλόταν σαν κάτι να μου έδειχνε προς εκείνο το μέρος, που δεν σας κρύβω ήταν το γνωστό σπήλαιο.
"Έπαιξα" λίγο μαζί του, μα απ'την άλλη βιαζόμουν να φθάσω στο ραντεβού μου. Είπα να προσπαθήσω να το ξεπεράσω, να το αγνοήσω, γιατί ήδη ο χρόνος ήταν περιορισμένος (4:30μ.μ.) και οι φίλοι μου, που ερχόντουσαν από Μαραθώνα μου είχαν πει, στις 6:00 το απόγευμα να είμαι στους Αγ.Ασώματους.
Τότε λοιπόν όπως, αντιδρούσα σπασμωδικά, έφαγα μια τούμπα! Δεν έβλεπα που πήγαινα από το έντονο φως και σκόνταψα σε μια πέτρα. Μέχρι που με πήραν τα αίματα...
Τώρα τι κάνουμε; Σκέφτηκα.
Άρχισα όμως να κατεβαίνω προς τα κάτω, (ετούτο θα με έκανε να χάσω το ραντεβού), με τις σκέψεις μπερδεμένες και το φως να με οδηγεί πάντα.
Ήταν παράξενο, δεν με άφηνε ούτε προς την άσφαλτο να βγώ, παρά μόνο προς μια κατευθυνση με καθοδηγούσε.
Δεν θα είχα κατέβει ούτε 50 μέτρα από το μονοπάτι που ήθελα να πάρω, (σε μια πορεία, όμως γύρω στα 300μ.), όταν άκουσα μια τρομακτική έκρηξη και τη γη να σείεται κάτω από τα πόδια μου, όπου χώματα και χαλίκια έπεφταν προς όλες τις μεριές!!!
Σώθηκα τότε, γιατί η ανατίναξη είχε γίνει ακριβώς πάνω στο μονοπάτι που θα έπρεπε να βαδίζω...
Το φως χάθηκε και εγώ σαστισμένη και να μην ξέρω ποιον να πρωτοευχαριστήσω, τον Αγ.Ιωάννη, τους Αγ.Ασώματους, την ζώσα ενέργεια της Ιερής Πεντέλης ή την Παλλάδα Αθηνά;
Τελικά είπα ένα απλό ευχαριστώ, σε εκείνο το ουράνιο φως και με πονεμένα τα γόνατα κατηφόριζα για την πλατεία της Παλιάς Πεντέλης όπου θα έπερνα το λεωφορείο.
Τα θαύματα εκείνης της ημέρας όμως, τελείωσαν με το να βρώ τους φίλους μου σ'ένα χωματόδρομο λίγο πιο πάνω απ'την Νέα Πεντέλη!!!
Όπως μου είπε ο οδηγός, για άγνωστο προς αυτόν λόγο, έχασε τον δρόμο για Αθήνα και περιφερούντουσαν πάνω από μια ώρα στους πρόποδες της Πανίερης Πεντέλης.
Τα συμπεράσματα δικά σας....
Σας χαιρετώ.

Η περιοχή όπου περιπλανήθηκες, έχει να καυχιέται για την παραδοξότητα της. Οι μαρτυρίες φαινομένων αμέτρητες, παλιές, καινούριες, γραπτές, προφορικές αλλά και προσωπικές. Η δικιά σου όμως, με εξέπληξε περισσότερο απ'όλες.

Αρχαία Λατομεία λοιπόν...εκεί όπου περπάτησε η Φίλη μας Zezmperg. Είναι πράγματι φοβερή, εξωπραγματική θα έλεγα, η σταδιακή μεταμόρφωση τους σ' ένα άγριο, πρωτόγονο τοπίο, που φέρνει στο νού εικόνες του Κάτω Κόσμου, όταν τα μαύρα σκοτάδια της Λύκαινας Εκάτης τυλίγουν με τα πυκνά πέπλα τους τα στοιχειωμένα αυτά μνημεία. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τις νυχτερινές περιπλανήσεις μου στη Σπηλιά, τα Αρχαία Λατομεία με τελικό προορισμό το ερημοκκλήσι του Αγ.Ιωάννη για διανυκτέρευση. Θείος Φόβος ! Τό μόνο που με συντρόφευε στις περιπλανήσεις μου αυτές.

Ένας τόπος φοβερός, ΙΕΡΟΣ, μιάς και απο κεί πρόσφεραν οι Πρόγονοι μας τα χιονόλευκα σπλάχνα της αγέρινης Πεντέλης, στην Αιώνια Προστάτιδα της, Αθηνά ! Κανένα άλλο Ελληνικό Βουνό δεν δόξασε τόσο πολύ την Παρθένο Θεά όσο η Πεντέλη δωρίζοντας σ' Αυτήν, την ίδια της τη Σάρκα !

Ποιά άγια δύναμη κρύβεται εκεί προσφέροντας προστασία στους εκλεκτούς της όπου που μία απο αυτούς ήσουν κι'ΕΣΥ Αδελφή μου ; Κατά τη γνώμη μου δεν σε βοήθησαν οι μεταγενέστεροι, ξενόφερτοι και ουσιαστικά ασύνδετοι με την Ιερότητα του Πεντελικού Βουνού, Αγ.Ιωάννης και Αγ.Ασώματοι. Αυτήν πρέπει να ευχαριστείς, αλλά και το ίδιο το Βουνό του οποίου η αστείρευτη Θεία Δύναμη, πηγάζει απο τα πελώρια καταγάλανα μάτια Της.

quote:

---

Διαβάζοντας για τον Παρθενώνα και την κατασκευή του έπεσα πάνω στα εξής που έχουν να κάνουν με την δομή του μαρμάρου της Πεντέλης και φυσικά με το ίδιο το βουνό αφού αποτελείται εξ ολοκλήρου απο αυτό.

Η Πεντέλη είναι γνωστότατος τόπος δυνάμεως συγκρινόμενος με τον Άθω, την Δήλο και τους λόφους Μορύα και Σιών στα Ιεροσόλυμα. Οι ηλεκτρομαγνητικές ιδιότητες της κρυσταλλικής δομής του πεντελικού μαρμάρου είναι τελείως ιδιαίτερες. Δυνάμει της δομής του αυτής ( σε αρχικό στάδιο είναι η κατάλληλη κοπή του βάσει των νερών του) μπορεί να παράγει απεριόριστες ποσότητες δυναμικής ενέργειας, της ονομαζόμενης ενέργειας Βριλλ.

Όσον αφορά τον Παρθενώνα, ο οποίος είναι εξ ολοκλήρου χτισμένος με Πεντελικό μάρμαρο, με κυρτές πλευρές αντίθετα απο τις πυραμίδες που οι πλευρές τους είναι κοίλες χτίστηκε έτσι για να διαχέει ενέργεια στον χώρο γύρω του. Δηλαδή χρησιμοποιώντας την ενέργεια του μαρμάρου αλλά και την τελλουρική ενέργεια του Ιερού Βράχου οι Αθηναίοι θέλησαν να διοχετεύσουν δύναμη και ενέργεια στην πόλη τους.

Απο έρευνες που έχουν γίνει αλλά και απο την απλή παρατήρηση ότι τα πουλιά άρχισαν πιά να κάθονται στα μάρμαρα του Παρθενώνα φαίνεται ότι μέσα απο τα υποτιθέμενα έργα καθαρισμού και αναστήλωσης του έχουν αλλαχθεί πολλά κομμάτια μαρμάρων πράγμα που έχει μεταβάλλει την ενέργεια του χώρου!!!

---

κανενα νεο απο την Πεντελη?

θα ηθελα πολυ να δω καποιο post σου που να περιγραφει καποια σου εξορμηση.

δυστηχος δεν βλεπω και πολυ ενδιαφερον για την Πεντελη

μηπως περασε το ενδιαφερον για τα παραξενα? και ετσι τελειωσε και το ενδιαφερον για το υπεροχο αυτο βουνο?

κριμα,κριμα,κριμα

ετσι χανεται και η ουσια

που ειναι το βουνο και οχι ο εντυπωσιασμος της παρεας

ΟΡΘΟΦΩΝΙΑ

Γειά σου και απο'μένα Δολιχόποδε ! Καλά το'χα καταλάβει λοιπόν, απο παλιότερες κουβέντες που είχαμε ανταλλάξει, οτι σχετίζεσαι με τη Σπηλαιολογία.
Σ'ευχαριστούμε πολύ για την ανακοίνωση. Να΄σαι καλά !

Σας χαιρετώ !

Απ'οτι καταλαβαίνω, η Αδελφή μου Zezmperg, μάλλον δεν επιθυμεί να μας διηγηθεί κάποια ιστορία της. Σίγουρα θα'χει τους δικούς της προσωπικούς - και φυσικά σεβαστούς απο εμάς - λόγους. Εγώ απ'την πλευρά μου, την παρακαλώ να εμφανισθεί.
Μέχρι τότε, θα σας πώ μια ιστορία η οποία ελπίζω να δώσει στη Zezmperg το έναυσμα να ξεκινήσει να μας γράφει.
Η ιστορία, έχει να κάνει με αυτό που λέμε "συγχρονικότητα" μόνο που στην προκειμένη περίπτωση το εν λόγω φαινόμενο, ξεπέρασε εκείνη τη νύχτα τα όρια της υπερβολής.

Είχα ξεκινήσει μια νυχτερινή πεζοπορεία απο Κρύα Βρύση, κατευθηνόμενος πρός Αγ.Ασωμάτους, κορυφογραμμή-ραντάρ κορυφής, Αρχαία Λατομεία, και απο'κεί κάθοδος για Σπήλαιο Νταβέλη με τελικό προορισμό τον Αϊ Γιάννη για διανυκτέρευση.
Ήταν λίγο πρίν τα μεσάνυχτα και το φώς της πανσέληνου άστραφτε πάνω στα κατάλευκα μάρμαρα δίνοντας στο τοπίο ένα φώς απόκοσμο, μυστηριακό. Το μόνο πρόβλημα ήταν το κρύο, αλλά κι'αυτό, με λίγο ζόρι, το καταπολεμούσα. Ξέρω οτι σας ακούγεται εντελώς γραφική αυτή η κατάσταση, αλλά - ψέμματα να πώ ; - τέτοιες καταστάσεις είναι που κυνηγάω. Αλήθεια σας λέω, και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα : Μια νυχτερινή πεζοπορεία στα Αρχαία Λατομεία του Πεντελικού υπό τη λάμψη της πανσέληνου, θα σας μείνει αξέχαστη. Δεν είναι ανάγκη να δείτε και να βιώσετε καμιά παράδοξη εμπειρία. Και μόνο η εικόνα που θα έχετε μπροστά σας, είναι ο'τι πρέπει.

Συνήθως, όταν είμαι μόνος μου εκεί τις νυχτερινές ώρες και δεν ψάχνω για κάτι, σιγοτραγουδώ ή πιάνω εσωτερική κουβέντα με τον εαυτό μου. Δεν ξέρω τι με'πιασε εκείνο το βράδυ και έλεγα απο μέσα μου μια επίκληση στην Εκάτη που συνάντησα σε ένα βιβλίο του Θανάση Μαργαρίτη σχετικά με την Αρχαιοελληνική Μαγεία :

"Για'σένα τραγουδώ ήσυχο Δαιμόνιο, Χθονία Εκάτη που φθάνεις απο της γής τα βάθη και πάνω απο τους νεκρούς περνάς, διαβαίνεις τα μνήματα και τις λίμνες τις μαύρες των αιμάτων, που οι σκύλοι σαν σε καταλάβουν τρεμουλιάζουν.
Χαίρε Εκάτη φοβερή, κάνε με τη βοήθεια σου τα μαγικά μου να στεριώσουν, να μην βρεθούν χειρότερα ούτε απο τα μάγια της Κίρκης, ούτε της Μήδειας ούτε και της ξανθωπής Περίμηδας."

Απορούσα πως μου "κόλλησε" αυτή η επίκληση. Συνήθως, απο αμηχανία ίσως, μου κολλάει κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι και το λέω συνέχεια απο μέσα μου. Αυτή τη φορά όμως, κάθε άλλο παρά τραγούδι ήταν. Και έλεγα στον εαυτό μου : "ήταν ανάγκη τώρα να έχεις στο μυαλό σου την Εκάτη ;" Με το που το λέω αυτό, θυμάμαι οτι είναι...πανσέληνος ! Και φυσικά η Εκάτη, είναι μια θεότητα που συνδέεται άμεσα με τη Σελήνη. "Ωραία" είπα, "το μόνο που μας μένει τώρα για ν΄αρχίσει το γλέντι, είναι να εμφανιστούν τα σκυλιά της". Δεν προλαβαίνω να κάνω αυτή τη σκέψη, και στα πενήντα μέτρα αριστερά μου, μέσα σε κάτι βαθιά λατομεία, σα φαράγγια, ακούστηκαν ουρλιαχτά σκύλων !!! ΕΧΕΤΕ ΓΕΙΑ ΒΡΥΣΟΥΛΕΕΕΕΕΣ ! ΑΝΤΕ ΓΕΙΑΑΑΑΑ !!! Δεν θα πρέπει να'κανα παραπάνω απο ένα τέταρτο για να κατέβω απο τα λατομεία της κορυφογραμμής στη Σπηλιά. Εκείνη τη βραδιά, πρέπει να απέκτησα τραγοπόδαρα. Τα σκυλιά αυτά τα έχω ακούσει πολλές φορές, φέρνουν βόλτες στην περιοχή, αλλά τη στιγμή εκείνη δεν είχα περιθώρια για καθυσηχαστικές σκέψεις. Φτάνωντας στη Σπηλιά, έκανα μια στάση κάτω απο τα πεύκα για να ξεκουραστώ απο τον Μαραθώνιο, αλλά και να συνέλθω απο το σόκ της διαβολικής συγχρονικότητας. Ήμουν εντελώς μόνος μου, όταν σε κάποια στιγμή ψιθύρησα : "Μακάρι να'ταν κάποιος εδώ". Ένα λεπτό αργότερα εμφανίστηκε ένα αυτοκίνητο !Ήταν ένα περιπολικό. Όπως καταλαβαίνετε δεν είχα καμιά διάθεση να κάνω αισθητή την παρουσία μου και έτσι έγινα καπνός. Πιο πάνω απο τη Σπηλιά είδα δύο τύπους με κάτι φακούς να ψάχνουν κάτι μέσα σ'ένα λατομείο. Τους αγνόησα παντελώς, λέγοντας μέσα μου : "Η ώρα είναι τρείς. Ώρα για ύπνο. Ο Αϊ ΓΙΑΝΝΗΣ μας περιμένει."
Με το που τέλειωσα κι αυτή μου την κουβέντα, άκουσα έναν απο τους δύο τύπους να λέει : "Ρε ΓΙΑΝΝΗ, πιάσε και τον άλλο φακό" (!!!) "Και το πάρτυ συνεχίζεται" ψέλλισα και συνέχισα. Φτάνωντας εκεί, ξεράθηκα στον ύπνο. Εκείνο το βράδυ, ανάμεσα στα πολλά όνειρα μου, είδα οτι ήμουν - όπως ήμουν πραγματικά δηλαδή-ξαπλωμένος στο πάτωμα του ναού και κοιτώντας έξω απ' το παράθυρο, είδα την... αδελφή μου με το φίλο της. Μου είπαν "ερχόμαστε μέσα". Και να, πως μπλέκεται το όνειρο με την πραγματικότητα Αγαπητοί Φίλοι. Με το που ακούω "ερχόμαστε μέσα" ανοίγει η...πόρτα (!) και μπαίνει μέσα ένας τύπος γύρω στα 65 που είχε έρθει εκεί για ν'ανάψει τα καντήλια !!
Η ώρα 6:30 το πρωϊ...

Τίποτα το ανεξήγητο, τίποτα το υπερφυσικό σε όλα αυτά. Τα ουρλιαχτά των σκύλων, το αυτοκίνητο στη Σπηλιά, οι δύο τύποι με τους φακούς και ο κύριος που 'ρθε ν'ανάψει τα καντήλια του Αϊ Γιάννη, οτι πιο φυσιολογικό. Είδατε όμως, πώς τόσο ασήμαντα και κοινά πραγματάκια, μπορούν να σταθούν ικανά να δημιουργήσουν τέτοιες καταστάσεις ;
ΤΙ μπορεί να είναι όμως, αυτό που προκαλεί τέτοιου είδους συμβάντα ; Είναι αλήθεια, οτι απο μόνο του, ένα φαινόμενο συγχρονικότητας μπορεί κάλλιστα να είναι μια εντελώς τυχαία σύμπτωση, αλλά όταν έχουμε να κάνουμε με πέντε διαφορετικές εκδηλώσεις του φαινομένου μέσα σε πέντε ώρες, το ίδιο βράδυ, αλήθεια, κατά πόσο μπορούμε να είμαστε σίγουροι οτι πρόκειται για "τυχαία σύμπτωση" ακόμα κι αν προέρχεται απο όνειρο ; ; ;
Όμως για μια στιγμή...πέντε εκδηλώσεις του φαινομένου, μέσα σε πέντε ώρες...πέντε...???!!!

Με πολύ χαρά είδα ότι το δημοφιλές topic άνοιξε πάλι.Στέλνω
σε ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ τις θερμώτερες ευχές μου με την ευκαιρία των ημε-
ρών.
Πιστεύω η ανακίνηση του θέματος να μας οδηγήσει σε θετικώτερα
αποτελέσματα και σε νέες καταθέσεις εμπειριών.

Φιλικώτατα
Πέτρος

ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΠΑΛΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΤΟ ΘΕΜΑ!

ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟ ΘΕΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ, ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΤΟΝ
ΚΑΘΕΝΑΝ ΑΠΟ ΜΑΣ , ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ.

ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ,
ΧΕΙΡΩΝ

Να σας πω την αλήθεια δεν έχω κατορθώσει να διαβάσω όλο το θέμα (2-3 σελίδες μου έχουν μείνει ακόμη...)κι ούτε θυμάμαι αν έχω απαντήσει..... Όμως δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό ενός καλωσορίσματος του Ntavelis666. Δεν γνωριζόμαστε, δεν έχουμε μιλήσει, αλλά έχω παρακολουθήσει τις σκέψεις σου και μπορώ να πω ένα "ευτυχώς" που γύρισες...

Η επαφή σου με την φύση, σε έχει μετατρέψει σε Άνθρωπο (με την βαθύτερη ερμεινία...). Και ξέρεις πως να δίνεις μικρές δόσεις Ανθρωπιάς σε αυτό το forum. Σε ευχαριστούμε....

Υ.Γ.: Ο καινούριος χρόνος να σου φέρει υγεία και ευτυχία, σε εσένα και όσους (και ό,τι ) αγαπάς...

-------------
ΤΟΛΜΗΣΤΕ!!!! ΣΕ ΟΛΑ!!!

quote:

---

"... Σκέφτηκα πως θα ήταν κάποιο αντικείμενο που θα αντανακλούσε το φως του Ήλιου και άλλαξα λίγο θέση στην πορεία μου, μα και πάλι, να το φως πιο έντονο...Όταν πήγαινα προς τα πάνω, δηλαδή προς την κορυφή, σχεδόν με τύφλωνε! Ενω προς τα κάτω, γινόταν πιο απαλό και παλλόταν σαν κάτι να μου έδειχνε προς εκείνο το μέρος, που δεν σας κρύβω ήταν το γνωστό σπήλαιο ..."

---

quote:

---

Καλησπέρα,
Θα ήθελα να σχολιάσω την αναφορά της zezmperg:
......
Φίλη zezmperg, θα ήθελες να πεις κάτι περισσότερο για τα παραπάνω που ανέφερες;
Το δικό μου συμπέρασμα:
Αν συνέβαινε σε εμένα κάτι τέτοιο και δεν κατάφερνα να δώσω μαι εξήγηση (φυσική ή μή) υποθέτω πως στη συνέχεια θα είχα αρκετά προβλήματα με το εγκέφαλό μου, πιθανότατα όχι και ιδιαίτερα ευχάριστα .Εχεις καταλήξει σε μια ικανοποιητική εξήγηση π.χ. για την πηγή του φωτός;

---

quote:

---

Μυνήματα σαν το δικό σου, τα'χω πάντα σε εκτυπωμένα σε χαρτί για να τα διαβάζω όταν βρίσκομαι στην Πεντέλη μας. Είναι πολύ καλή συντροφιά. Κοιτώντας πότε τα φώτα της πόλης και πότε τα γλυκά μυνήματα σας, όσο μόνος μου και να νιώθω εκεί πάνω, εντούτις ξέρω οτι κατά βάθος δεν είμαι. Μπορεί να μην έχω εσάς δίπλα μου, αλλά έχω τα λόγια σας. Και σας ευχαριστώ πολύ για αυτό. Έχω λάβει τόσα πολλά μυνήματα αγάπης και συμπαράστασης απο εσάς, που πλέον νιώθω απαίσια, γιατί δεν ξέρω τι να κάνω για να σας ευχαριστήσω. Δεν ξέρω πως να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου και αυτό είναι που με λυπεί. Πάντως να ξέρετε οτι θα σας είμαι πάντοτε υποχρεωμένος. Και δεν μιλώ μόνο για αυτούς που είχα την μεγάλη ευτυχία να γνωρίσω κι'απο κοντά, αλλά και όλους αυτούς τους άγνωστους που δεν γνώρισα ακόμα και που ελπίζω να γίνει στο μέλλον.

---

Edited by - bladerunner on 31/12/2003 00:14:09

Ήθελα να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που έζησαν η αδελφή μου με το φίλο της, όταν ένα βράδυ κάνοντας περιπολίες με όχημα της κοινότητας Πεντέλης για τυχόν άτομα που πετάνε μπάζα, πέρασαν μια βόλτα κι'απο τη Σπηλιά. Είπαν να κάτσουν λίγο εκεί και πάρκαραν το αυτοκίνητο σε ένα λοφάκι με πεύκα, απέναντι απο την είσοδο του Σπηλαίου. Έξω είχε υπερβολικό κρύο και αποφάσισαν να μείνουν μέσα στο αυτοκίνητο. Λίγα λεπτά αργότερα, ομίχλη πυκνή τύλιξε ολόκληρη την περιοχή.
Η αδελφή μου και ο φίλος της, άρχισαν να νιώθουν αμήχανα. Η θέα της Σπηλιάς που πότε χανόταν και πότε εμφανιζόταν μέσα απο την ομίχλη δημιουργούσε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για το ιδανικό θέατρο τρόμου.
Σε κάποια στιγμή λοιπόν, μπρός στα έκπληκτα μάτια τους, είδαν να περνάει απο μπροστά τους ένα..."σκυλί" το οποίο χαρακτήρισαν έτσι, μιάς και δεν έβρισκαν καταλληλότερη λέξη. Η αδελφή μου, μου είπε οτι στην πραγματικότητα, κάθε άλλο παρά σκυλί ήταν απλά έμοιαζε με κάτι τέτοιο. Χαριτολογώντας, μου είπε οτι της θύμισε πολύ τους Λύκους του Isengard απο τον "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών". Μου περιέγραψε ακριβώς πως ήταν : Το μέγεθος του ήταν μεγαλύτερο απο ένα κανονικό σκύλο, είχε σχήμα αλλόκοτο, στο στήθος του είχε πάρα πολύ τρίχωμα, παραπάνω απο αυτό που αρμόζει στο συμπαθέστατο τετράποδο και ήταν τόσο μακρύ που σερνόταν στο χώμα ! Πιο πολύ έμοιαζε με τρίχωμα τράγου. Το "σκυλί" αυτό περπατούσε πολύ αργά και με σταθερό βήμα ! Πέρασε μπροστά απο το αυτοκίνητο και τους κοίταζε συνέχεια με άγριο, απειλητικό βλέμμα. Δεν γύρισε καθόλου το κεφάλι του πρός αυτούς, αλλά τους κοίταζε πλαγίως ! Αυτό που παρατήρησαν, ήταν οτι απο τη στιγμή που εμφανίστηκε, άρχισαν αμέσως να ακούγονται δυνατά γαυγίσματα. Μόλις το "σκυλί" αυτό πέρασε απο μπροστά τους, τα γαυγίσματα σταμάτησαν αυτομάτως !!! Όταν ο φίλος της αδελφής μου έριξε πάνω του το φώς του φακού, είχε εξαφανιστεί. "Μα δεν είναι δυνατόν" της είπε, "τόσο αργά που περπατούσε, οπωσδήποτε θα προλάβαινα να το δώ." Μου είπε επίσης οτι δεν θυμάται πόση ώρα είχαν καθήσει μέσα στ'αμάξι ακίνητοι χωρίς, να μιλάει ο ένας στον άλλο.
Τολμώ να κάνω μια σύνδεση του συμβάντος με τα ουρλιαχτά των σκύλων που σας έλεγα σε προηγούμενο post. "Τα σκυλιά της Εκάτης..." ;;; Μα θα μου πείτε, τι σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στην Εκάτη και το Βουνό της Πεντέλης ; Αμ, υπάρχει και παρα υπάρχει.

Σας χαιρετώ.

"Οι επεκτάσεις που γίνονται εδώ είναι τεράστιες, σε δεκάδες στρέμματα δασικής έκτασης, μπαζώνοντας μέρος του Βουνού και πιθανότατα να έχουν κόψει και κάποια δέντρα για τις ανάγκες της επέκτασης. Μέχρι στιγμής δεν τους έχει σταματήσει κανείς. Το μοναστήρι ισχυρίζεται οτι παίρνει χώμα απο μια κατολίσθηση που έγινε το χειμώνα απο τις πολλές βροχές και το βάζει μπροστά στο μοναστήρι, γιατί δεν έχει που αλλού να το βάλει. Έφεραν μάλιστα μπάζα και απο έξω και τα ρίχνουν απο την κάτω μεριά του μοναστηριού ισχυριζόμενοι οτι θέλουν να μεγαλώσουν το χώρο και να φτιάξουν πάρκινγκ για την εξυπηρέτηση των πιστών που θα επισκεφθούν τη Μονή".

Απο την άλλη μεριά, ο πάτερ Ισαάκ, που ζεί στη Μονή, σπεύδοντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, λέει :

"Κανένα έργο δε γίνεται μέσα στο χώρο (δηλαδή μας δουλεύουν κανονικά) ενώ τα χώματα που βρίσκονται εκεί είναι απο τις κατολισθήσεις που έγιναν το χειμώνα. (σημ. Δεν έγινε καμιά κατολίσθηση στην περιοχή) Τα τοποθετήσαμε εκεί για να μην αντιμετωπίσουμε κανένα πρόβλημα με το Δασαρχείο. Οι εργασίες που έγιναν εκεί ήταν για να βγάλουμε τη λάσπη που είχε δημιουργηθεί μπροστά απο το Μοναστήρι και η οποία αποτελούσε κίνδυνο για την ασφάλεια".

Όπως καταλάβατε ο ιερωμένος μας, φάσκει και αντιφάσκει. Τη μία λέει οτι καμιά ενέργεια δεν έγινε στο χώρο της Μονής και απο την άλλη παραδέχεται οτι έγιναν εργασίες μόνο και μόνο, για να μη φάει κανείς τα μούτρα του στη λάσπη.
Σε ερώτηση επίσης σχετικά με τα αυθαίρετα κτίσματα, ο "πανάγιος" πατήρ Ισαάκ, απάντησε λέγοντας πως τούτα έγιναν για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πιστών και μάλιστα, οτι ένα απο αυτά προοριζόταν για τα παιδιά που έρχονταν εκεί απο τα κατηχητικά. Ε, αυτό κι'αν είναι τρανή απόδειξη αγάπης και ενδιαφέροντος των παπάδων πρός το ταπεινό κοπάδι τους.
Να'στε καλά μεγάλοι μας πατέρες και ευεργέτες μας, η μεγαλοψυχία σας πραγματικά δεν έχει όρια. Γκρεμίζει μέχρι και βουνά !

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr