Αγαπητέ αναγνώστη

Στα προηγούμενα post αναψηλαφήσαμε τις συνθήκες υπό τις οποίες συνετάχθη ο αφορισμός του Υψηλάντη και του Σούτσου, το ποιοι έλαβαν τη σχετική απόφαση και ποιες ενέργειες επελέγησαν προκειμένου να κοινοποιηθεί. Μετρήσαμε επίσης, τι έπραξε και τι δεν έπραξε ο Γρηγόριος ο Ε’ για να αναχαιτίσει το επαναστατικό ρεύμα στην Μολδοβλαχία και την κυρίως Ελλάδα, καθώς και τι ακολούθησε την αναγγελία χρονικά της επιλογής του αφορισμού.

Είδαμε επίσης, τους ρωμιούς προκρίτους της Πόλης να αποδεκατίζονται ως ένοχοι της εξέγερσης από το Σουλτάνο, καθώς και τον αφανισμό τουλάχιστον 10.000 Ελλήνων από έναν μανιασμένο τουρκικό όχλο, κατόπιν της εντολής του αφοπλισμού των χριστιανών, της ηθικής έγερσης των μουσουλμάνων και των καθημερινών δημοσίων σφαγών των «ενόχων». Είδαμε επίσης τα διαπιστευμένα όργανα της τάξης να αδυνατούν να προστατεύσουν τους «αθώους» των Ρωμιών, παρά τις αρχικές διαταγές του Σουλτάνου για αυτοσυγκράτηση. Είδαμε τι ακολούθησε και στα άλλα μεγάλα αστικά κέντρα που ζούσε και ανθούσε ο Ελληνισμός: Στη Σμύρνη, στη Θεσσαλονίκη, στην Κύπρο.

Επαφίεται στην κρίση του αναγνώστη από δω και πέρα, να κρίνει τι επρόκειτο να ακολουθήσει, εάν ο Πατριάρχης αρνείτο να εκδώσει τον αφορισμό που του είχε προταθεί, επιβεβαιώνοντας από την πρώτη στιγμή και με τον πλέον επίσημο τρόπο, τους χειρότερους φόβους της οθωμανικής εξουσίας. Εδώ, ας ψηλαφίσουμε τις τελευταίες μέρες και ώρες της ζωής του ανθρώπου εκείνου, με βάση τις μαρτυρίες που έχουμε, τόσο από πρώτο, όσο και από δεύτερο χέρι, ορισμένες ρεαλιστικές, άλλες καταγεγραμμένες με το ρομαντικό στυλ της εποχής.

ΕΠΤΑ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΩΣ ΕΝΕΧΥΡΑ – Ο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΕΓΓΥΗΤΗΣ – Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΣΠΑΣΜΟΣ

Σύμφωνα με τον Τρικούπη, η καμπάνα ξεκίνησε να χτυπά για τους έλληνες αρχιερείς, ήδη την 9η Μαρτίου του 1821, μία εβδομάδα αφότου ο Σουλτάνος έμαθε για το ξέσπασμα της Επανάστασης στη Μολδοβλαχία. Παρά τις διαβεβαιώσεις του ρώσου πρέσβη Στρογγανώφ, ότι η Ρωσία καταδικάζει το Κίνημα, ο Σουλτάνος για κάθε ενδεχόμενο, ζήτησε από τον Γρηγόριο, να στείλει στην Πύλη μερικούς έγκριτους αρχιερείς, χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις.

Επτά αρχιερείς στέλλονται έτσι στο Σουλτάνο και κρατούνται όμηροι: Πρόκειται για τον Εφέσου Διονύσιο, τον Αγχιάλου Ευγένιο, τον υπέργηρο Νικομηδείας Αθανάσιο, τον Δέρκων Γρηγόριο (θυμήσου αναγνώστη τα όσα γράψαμε στη σελίδα 18 για τον Δέρκων, στην παράγραφο «ΠΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ Ο ΠΑΠΑΦΛΕΣΑΣ - Μέρος Δεύτερον»), τον Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, τον Τυρνόβου Ιωαννίκιο και τον λόγιο Αδριανουπόλεως Δωρόθεο Πρώιο, τον διευθυντή της Μεγάλης του Γένους Σχολής και καθηγητή της Άλγεβρας, της Φυσικής και της Μεταφυσικής (ρίξε μια ματιά στη σελ. 13 αναγνώστη, να θυμηθείς τα όσα γράψαμε για τον Πρώιο…). Με εξαίρεση τον Διονύσιο και τον Ευγένιο, οι υπόλοιποι επίσκοποι είναι μέλη της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου και εμφανίζονται να συνυπογράφουν αργότερα τον αφορισμό. Θα κρεμαστούν και οι επτά – οι τρεις πρώτοι την Κυριακή του Πάσχα, οπότε απαγχονίστηκε ο Πατριάρχης και οι τέσσερις υπόλοιποι την 13η Μαΐου.

Ο Ιωάννης Φιλήμων, δίνει μια κάπως διαφορετική, αναλυτικότερη περιγραφή: Υποστηρίζει ότι στην αρχή, ο Δέρκων, ο Νικομηδείας και ο Αγχιάλου κλείστηκαν σε φυλακή σε αντίποινα για την ευλογία που έδωσε στον Υψηλάντη, ο Μητροπολίτης Ιασίου, Βενιαμίν – ενώ αργότερα φυλακίστηκαν και οι υπόλοιποι. Και καθώς η φυγή ορισμένων επιφανών Ελλήνων από την Πόλη, έβαλε σε περαιτέρω υποψίες τον Σουλτάνο, ο Γρηγόριος διατάχθηκε να εγγυηθεί ότι κανείς από τους αρχιερείς του δεν θα έφευγε. «Ο Γρηγόριος, περί μεν των μητροπολιτών Νικομηδείας και Δέρκων ικετεύσας εγγγράφως και μαρτυράμενος περί της αθωότητος τούτων, απέτυχε, προϊδών καταφανέστερον, αλλά και γενναίως αναμένων, το προσεχές μέλλον αυτού τε και των άλλων. Περί δε της δια την κοινήν ησυχίαν εγγύης, ως εθνάρχης μεν, ουδεμίαν έκαμεν άρνησιν του μέρους, όσον εξήρτητο αφ’ εαυτού. Ως προβλέπων δε, τον νουν της εξουσίας, επιτηδείως εζήτησε συνυπευθύνους και παρεισήγαγε τοιούτους τους Τούρκους διοικητάς των επαρχιών. Αλλ’ επειδή η εγγύη απέβλεπε μάλλον τους εν Κωνσταντινουπόλει, ως αυξομένου καθ’ εκάστην του αριθμού των δραπετευόντων, συγκαλεσθέντες οι πρώτιστοι εν συμβουλίω κατά τα πατριαρχεία, ενέκριναν προς καθησύχασιν του σουλτάνου, ίνα αλληλεγγγυηθώσιν αυτοί και προσεπιβεβαιώσωσιν ούτω το αμετακίνητον εαυτών. Την πράξιν ταύτην απελθών ενεχείρησε τω μεγάλω βεζύρη ο Γρηγόριος συνοδευόμενος και υπό τριών έτι αρχιερέων επί το επισημότερον».

Στην αρχή, η εξουσία ευαρεστείται, αλλά λίγες μέρες μετά, ζητά την αποστολή και άλλων αρχιερέων, εξίσου αναιτιολόγητα. Οι πεπειραμένοι πρόκριτοι, αντελήφθησαν βεβαίως το λόγο. «Κατά πολύ συγκινηθείς ο Γρηγόριος μετεκαλέσατο τους ρηθέντας αρχιερείς και συναριστεύσας εκοίνωσε την διαταγήν της πύλης, προσειπών τεθλιμμένη τη καρδία: ‘’Αδελφοί, ούτως ηθέλησεν ο Κύριος, δεικνύων ημίν πολλά και σκληρά. Άρτον οδύνης ψωμίζει ημάς και οίνον κατανύξεως ποτίζει. Απέρχεσθε σήμερον εις την πύλην, ίνα μένητε βεβαίως μετά των άλλων αδελφών ενέχυρα παρ’ αυτή. Κύριος οίδε το αποβησόμενον. Αλλ’ εάν αποβή εις μαρτύριον, ακολουθήσω υμάς τάχιον και εγώ’’. Αμέσως περιεχύθησαν υπό δακρύων ο ιερώτατος πρεσβύτης Γρηγόριος, οι αρχιερείς και πάντες οι παρεστηκότες. Συγκινητικωτέρα δε η σκηνή παρέστη, ότε οι αρχιερείς ασπασθέντες μετά του πατριάρχου τον τελευταίον επί γης εν Χριστώ ασπασμόν, έκλιναν τας κεφαλάς αυτών σεβασμού ένεκεν και υπακοής και απήλθον».

ΑΜΟΙΒΑΙΕΣ ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ ΓΙΑ ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

Στο παραπάνω πλαίσιο και υπό το κλίμα που έχουμε ήδη περιγράψει σε προηγούμενα post, θα ήταν απολύτως φυσιολογικό να είχαν υπάρξει αμοιβαίες προτροπές για απόδραση μεταξύ των προκρίτων της Πόλης. Κάποιοι Φαναριώτες είχαν προλάβει όπως είδαμε, να φύγουν από την Κωνσταντινούπολη ειδοποιημένοι από τον Μ. Σούτσο, προτού μαθευτούν τα νέα της Επανάστασης στη Μολδοβλαχία. Κάποιοι άλλοι, βλέποντας καθημερινά να ξεκληρίζονται οι φίλοι και οι συγγενείς τους, φρόντιζαν να δραπετεύσουν από την Τουρκία, αν όχι και οι ίδιοι, τουλάχιστον οι οικογένειές τους. Δεν είναι λοιπόν άτοπες περιγραφές όπως οι παρακάτω:

Γράφει ο γραμματικός του Κολοκοτρώνη, Μιχάλης Οικονόμου για την περίφημη σύσκεψη των ελλήνων προκρίτων που προηγήθηκε του αφορισμού : «Και όταν δε, η Υψηλή Πύλη έπεμψεν εις το πατριαρχείον τον Μέγα Διερμηνέα αυτής (σ.σ. τον Κωστάκη Μουρούζη) με πρότασιν να συνέλθη και συσκεφθή η Σύνοδος περί των συμβαινόντων εν τω συσκέπτεσθαι, επρότεινέ τις ως συντελεστικόν μέσον ν’ απέλθουν άπαντες οι αρχιερείς και οι της Συνόδου αυτής, εις την επαρχίαν του έκαστος, ίνα εκ του πλησίον με το επαγωγόν της προσωπικής των παρουσίας και προφορικώς παρασταίνοντες τους κινδύνους και τα άτοπα εις τα οποία και αυτοί οι επαναστάται εκτίθενται, και την πατρίδα εκθέτουσι, συνδράμωσιν ούτως αποτελεσματικώτερον. Και η πρότασις ενεκρίνετο. Ο δ’ έγκριτος γέρων Γρηγόριος Δέρκων, αληθώς, ή κατά προσποίησιν βαρυακούων και σιωπών, επερωτήσας έπετα τα λεχθέντα και αναγνωρίζω δήθεν το μέτρον ως κατάλληλον, πεσέθετο επειπών, «ναι! Και η Αυτού Παναγιότης ο Πατριάρχης ν’ απέλθη εις την Πελοπόννησον ως πατρίδα του, όπερ θέλει κάμει απανταχού γενικωτάτην και συντελεστικωτάτην εντύπωσιν, και αισιώτατα φέρει αποτελέσματα», πάντες δε, ενέκριναν και τούτο. Και ο Μέγας Διερμηνεύς εφαίνετο δεχόμενος και επαινών το προταθέν μέτρον, ως τωόντι καταλληλότατον, προαποφαινόμενος και την εκ μέρους της Υψηλής Πύλης παραδοχήν αυτού. Αλλ’ ο Πατριάρχης ως προς τούτο επειπών: «ημείς μεν, άγιοι γέροντες,, καλόν ν’ απέλθητε, και αληθώς η παρουσία Σας και ο προφορικός λόγος θέλουν συντελέσει. Ο Πατριάρχης όμως δεν πρέπει να λείψη εντεύθεν, ούτε και η Σύνοδος να διασκορπισθή τέλεον. Εκρίθη τέλος επί ταύτη τη προτάσει του Πατριάρχου ως προτιμώτερον να μην αποδημήση ουδείς, αλλά να μείνουν (και να διακινδυνεύσουν) άπαντες. Διαλυθείσης δε της συνεδριάσεως, τελευταίος και μόνος μετά του Πατριάρχου μείνας ο Δέρκων ηρώτησεν αυτόν: «Διατί ηναντιώθης εις την πρότασίν μου Δεσπότη μου, ης δεκτής γενομένης, εδύναντο να σωθώσιν οι πλείους και η Παναγιότης Σου επωφελέστατα;» Ο δε απήντησε: «Γνωρίζω μεν, ότι το μέτρον, ει παρεδέχετο, ηην σωτήριον δια τα ολίγων αγίων γερόντων άτομα. Αλλ’ εν ενδεχομένη, ή μάλλον βεβαία αποτυχία της αποστολής των, το κακόν ήθελε λάβει μείζονα επίτασιν και ηθέλομεν γίνει ημείς, Άγιε Δέρκων, αίτιοι μεγάλης σφαγής του αθώου λαού και μεγίστης αιματοχυσίας, χάριν της ιδικής μας σωτηρίας. Και η Υψηλή Πύλη ως δικαιολογίαν της ωμότητός της ήθελ’ έχει την ιδικήν μας διαγωγήν. Αι ημέραι ημών εμετρήθησαν, Άγιε Δέρκων, γεννηθήτω το θέλημα του Κυρίου, του καλέσαντος ημάς εις την δεινοτάτην ταύτην δοκιμασίαν, ην οφείλομεν και με το ίδιον ημών αίμα να ελαφρύνωμεν. Γνωρίζω τι μας περιμένει. Είναι ήδη προαποφασισμένον…»

Ο Οικονόμου στο κείμενό του, καταγράφει με προφανώς ρομαντικό τρόπο, μία συνομιλία του Γρηγορίου με τον Δέρκων, την οποία δεν άκουσε ο ίδιος διότι ήταν προσωπική. Μεταφέρει ωστόσο ένα κλίμα, που χαρακτηρίζεται αφ’ ενός από μια ψυχική κόπωση και αφ’ ετέρου από την αίσθηση του μοιραίου, του αναπότρεπτου. Η αίσθηση ότι τα πράγματα έχουν κυλήσει και δεν πρόκειται να γυρίσουν πίσω. Λίγες ώρες πριν απ’ τον αφορισμό.

Πιο βέβαιοι μπορούμε να είμαστε ωστόσο για τον προβληματισμό που κατατέθηκε στη μοιραία Σύσκεψη των 72 προκρίτων της Πόλης, εάν θα έπρεπε να ζητηθεί από το Σουλτάνο η επίσκεψή τους στις ελληνικές επαρχίες, προκειμένου να αποτρέψουν τους εξεγερμένους. Ο Οικονόμου εμφανίζει την πρόταση αυτή να κερδίζει έδαφος στην αρχή και να συναντά την αντίρρηση του Γρηγορίου, με το αιτιολογικό ότι η εφαρμογή της θα έσωζε μερικές ζωές, αλλά θα άφηνε τους Έλληνες της Πόλης και πάλι μονάχους. Κι εδώ συναντάμε την αίσθηση του μοιραίου και του αναπότρεπτου: Ό,τι κι αν συμβεί, είτε νικήσει η Επανάσταση, είτε χαθεί, δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε την Κωνσταντινούπολη. Κι αυτή η πρόταση, είναι που κερδίζει τελικώς έδαφος.

Την ίδια πληροφορία με του Οικονόμου, μας δίνει και ο ιστορικός και αρχιγραμματέας της Πελοποννησιακής Γερουσίας Ν. Σπηλιάδης, ο οποίος θεωρεί πως η πρόταση του Δέρκων, απέβλεπε στο να πάει ο Γρηγόριος στην Πελοπόννησο και να ηγηθεί από εκεί της Επανάστασης. Σύμφωνα με τον Σπηλιάδη, ο Γρηγόριος απαντά: «Και Εγώ ως κεφαλή του Έθνους και υμείς η Σύνοδος, οφείλομεν να αποθάνωμεν δια την κοινήν σωτηρίαν. Ο θάνατος ημών θα δώση δικαίωμα εις την Χριστιανοσύνην να υπερασπίση το Έθνος εναντίον του τυράννου. Αλλ’ αν υπάγωμεν ημείς και θαρρύνωμεν την Επανάστασιν, τότε θα δικαιώσωμεν τον Σουλτάνον αποφασίσαντα να εξολοθρεύση όλον το Έθνος».

Μια αντίστοιχη εξιστόρηση μας δίνει ο ακαδημαϊκός Διονύσιος Κόκκινος στη δική του «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» με έναν διάλογο μεταξύ του Γρηγορίου και του Κ. Μουρούζη αυτή τη φορά:

«Ο μέγας διερμηνεύς της Πύλης, Κωνσταντίνος Μουρούζης, ήτο αφωσιωμένος εις την Ρωσσίαν. Και κατά τα παράπονα ωρισμένων πρεσβευτών, ενώ εφέρετο υπεροπτικώς απέναντι των διερμηνέων τωνάλλων πρεσειών, εν ονόματι των συμφερόντων της Τουρκίας, παρείχεν εν τούτοις εις τον Στρογγάνως πάσαν πληροφορίαν επί διπλωματικού γεγονότος του οποίου ελάμβανε γνώσιν λόγω της θέσεώς του. Από εβδομάδων ήδη ο Μουρούζης ήτο ύποπτος εις την Πύλην και μολονότι το είχεν αντιληφθή και του υπέδειξαν και άλλοι να δραπετεύση δια να σωθή, δεν το έκαμε. Όταν εγνώσθη η επανάστασις της Πελοποννήσου, ο Πατριάρχης Γρηγόριος, προβλέπων τα επικείμενα δεινά των εξεχόντων Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως, επήγεν αμέσως εις το σπίτι του Μουρούζη και συνωμίλησε μαζί του επί των σοβαρωτάτων γεγονότων. Έξω εις τους δρόμους εμαίνετο ο όχλος. Αλλ’ εγνώριζαν και οι δύο ότι εκείνος που εμαίνετο περισσότερον όλων των άλλων, ήτο ο σουλτάνος. Τότε ο Πατριάρχης συνεβούλευσε τον Μουρούζην να φύγη.

«Αφήσατέ με, του είπε, να πληρώσω εγώ την εκδίκησιν του σουλτάνου. Είμαι γέρων. Καταβαίνω εις τον τάφον. Το σχήμα μου, η λειτουργία μου με καλούν εις θυσίαν υπέρ του ποιμνίου. Σωθήτε όμως σεις, διότι έχετε και ηλικίαν και ικανότητα και θέσιν κοινωνικήν να υπηρετήσετε την πατρίδα.

Ο Μουρούζης ηρνήθη και αυτήν την φοράν. «Γνωρίζω – απήντησε – την τύχην που με περιμένει. Αλλ’ αν φύγω εγώ, σώζω μεν την ζωήν μου, αλλά θα ιδώ να την πληρώση το αίμα απείρων αθώων. Η φυγή μου θα ενισχύση τας υποψίας του σουλτάνου δια την ενοχήν του Γένους και θα την παρακολουθήση η γενική σφαγή. Συμφέρει ένα απολέσθαι υπέρ του λαού. Ας θυσιασθώ εγώ, Δεσπότη μου, αλλ’ ας σωθούν οι αθώοι, ας σωθή το έθνος». Η πρόβλεψις έμελλε να πραγματοποιηθή εντός εικοσιτετραώρου…»

Πανομοιότυπες οι διηγήσεις και οι διάλογοι, εναλλάσσουν μονάχα το πρόσωπο του μάρτυρα. Είναι άραγε αποκυήματα ρομαντικής φαντασίας, έχουν πραγματική βάση την οποία ο καθένας ποίκιλλε ανάλογα με τις προσωπικές του συμπάθειες, ή αποτελούν βέβαιες ιστορικές πληροφορίες; Η προσωπική μου απάντηση αναγνώστη, στέκεται ανάμεσα στις δύο τελευταίες εκδοχές. Τόσο ο Γρηγόριος, όσο και ορισμένοι από τους προκρίτους πολιτικούς, είχαν αδιαμφισβήτητα τη δυνατότητα να την κοπανήσουν. Προτίμησαν να εξαντλήσουν τα χρονικά τους περιθώρια και να βοηθήσουν τις οικογένειές τους να δραπετεύσουν προς τη Ρωσία.

Μια τέτοια χαρακτηριστική πληροφορία μας δίνει και ένας από τους βιογράφους του Γρηγορίου, ο επίσκοπος Θήρας, Ζαχαρίας Μαθάς («Κατάλογος ιστορικός των πρώτων επισκόπων και των εφεξής Πατριαρχών της εν Κων/λει Αγίας και Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας» – Αθήναι 1884):

«Τότε, κατά την Μ. Πέμπτην, τη 5 Απριλίου, ο υπουργός των Εξωτερικών μηνύει προς τον Πατριάρχην, να φρουρή την οικογένειαν του μακαρίτου Μουρούζη εις την οικίαν αυτής, ως μετ’ ολίγον ζητηθησομένην. Ο Πατριάρχης απεκρίθη ότι φύλακας δεν έχει. «Έστωσαν και καλόγητοι» απεκρίθησαν οι προτάσσοντες. Στέλλονται λοιπόν, δύο των εφημερίων του Πατριαρχείου φυλάξοντες την οικογένειαν. Αύτη δε, διέφυγεν, εκείνων κοιμωμένων. Και μετ’ ολίγον έρχονται οι δήμιοι εις την οικίαν, ίνα παραλάββωσι και απαγάγωσι τα τέκνα και την σύζυγον του Μουρούζη. Μηδένα δ’ ευρόντες, ή τους εφημερίους ρέγχοντες, αρπάσαντες τούτους, έρριψαν εις το κάτεργον…».

Κρυφτούλι από τους Τούρκους, κρυφτούλι άραγε και από τους ιδικούς; Δεσμοφύλαγε το Πατριαρχείο την οικογένεια του Δραγουμάνου; ‘Ηταν για τα μάτια οι φύλακες-καλόγεροι, ή στ’ αλήθεια, ένεκα της ειλημμένης απόφασης να μην εξερεθιστεί περαιτέρω ο Σουλτάνος; Όπως και να ‘χει, τα συγκεκριμένα γυναικόπαιδα σώθηκαν, όπως είχαν φυγαδευτεί πρωτύτερα άλλωστε και τα παιδιά του Μαυρομιχάλη…

quote:

---

EPAITHS (σελ. 28): Το καλύτερο που θα είχε να κάνει σάν σωστός πατριώτης θα ήταν να ευλογήσει τα όπλα και να παραιτηθεί ή να δραπετεύσει. Σε τελική ανάλυση γιατί να κυνηγάει συνέχεια την πατριαρχική θέση αφού είναι θέση υπηρεσίας στον σουλτάνο, χάθηκε να πάει να βρεί να προσφέρει κάτι απο κάποια άλλη μεριά, ή ήταν τόσο πολύ πορωμένος με την εξουσία?

---

Φίλε αναγνώστη

Στο προηγούμενο post μας, αφήσαμε τον Γρηγόριο την Κυριακή των Βαΐων, να αρνείται τις προτάσεις που του έγιναν να διαφύγει τον κίνδυνο, «δραπετεύοντας» από την Κωνσταντινούπολη. Ο θάνατος είχε ήδη επισκιάσει την ελληνική παροικία της Πόλης - και μετά από την εξολόθρευση της ελληνικής ελίτ, ο Γρηγόριος ανέμενε οπωσδήποτε το δικό του τέλος, που δεν θα αργούσε να έρθει.

Μία από τις τελευταίες του ενέργειες, που θα μπορούσε επίσης να θεωρηθεί «αντεπαναστατική», (την αναφέρω από μνήμης), ήταν να δώσει εντολή να διακόψουν τις εργασίες τους τα σχολεία που βρίσκονταν υπό την δικαιοδοσία του Πατριαρχείου, όταν έμαθε πως σε ένα απ’ αυτά είχαν στεγαστεί επαναστάτες. Οι επαναστάτες μπορούσαν να στεγαστούν κι αλλού, αλλά η Εκκλησία και τα σχολεία της, έπρεπε να μείνουν έξω από την αντεκδίκηση των Οθωμανών. Μια τέτοια σκέψη, θα ταίριαζε απόλυτα στην ψυχοσύνθεση του Γρηγορίου.

Τη 10η Απριλίου του 1821, την Κυριακή του Πάσχα, το σουλτανικό φιρμάνι για την θανάτωση του Πατριάρχη, ήταν έτοιμο. Η εκτέλεσή του πλέον, ήταν θέμα χρόνου.

Όλα έπρεπε να γίνουν, αλλά να γίνουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και αθόρυβα. Οι Τούρκοι ακόμα πίστευαν, ή ήθελαν να πιστεύουν, πως οι Ρωμιοί της Πόλης ετοίμαζαν γενική εξέγερση και ο Σουλτάνος, είτε για να προλάβει ένα νέο οχλοκρατικό γύρο, είτε για να ολοκληρώσει τις προγραφές του με τις ελάχιστες δυνατές αντιδράσεις εκ μέρους των Ελλήνων, ανακοίνωσε πως ζητά την καθαίρεση του Γρηγορίου και την επανεκλογή κάποιου άλλου. Ούτε λόγος αρχικώς, για φόνο – αλλά για καθαίρεση και εξορία. Το Μεγάλο Σάββατο, ο Γρηγόριος θα τελέσει την τελευταία του ιερουργία.

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1821 – ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟ «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» – ΕΝΑΣ ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΣ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ

Για τις τελευταίες ώρες του Γρηγορίου και το κλίμα που τις χαρακτήριζε, μας ενημερώνει και πάλι, ο ιερέας της αγγλικής πρεσβείας της Πόλης, Robert Walsh στα απομνημονεύματά του με τίτλο “A Residence at Constantinople, during a period including the commencement, progress, and termination of the Greek and Turkish Revolutions (London 1836)’’:

«Το Πάσχα είχε πλέον φτάσει και οι Τούρκοι, είτε υποκρίνονταν, είτε στ’ αλήθεια πίστευαν, ότι ήταν η περίοδος που είχε κανονιστεί για την γενική εξέγερση των Χριστιανών της Κωνσταντινούπολης και τη σφαγή των Μωαμεθανών. Η ελληνική εκκλησία στέκεται ακόμα στους υπολογισμούς του παλαιού τύπου και δεν έχει υιοθετήσει τη μεταρρύθμιση του ημερολογίου που έγινε στη Λατινική εκκλησία. Οι γιορτές της, έτσι, δεν συμπίπτουν με τις δικές μας. Τη χρονιά αυτή ωστόσο, υπήρχε μια συμπτωματική σύμπτωση. Και στις 22 του Απριλίου, ήταν Κυριακή του Πάσχα και για τις δύο εκκλησίες. Είχα κάτσει μέχρις αργά το προηγούμενο βράδυ, ετοιμάζοντας το κήρυγμά μου για την περίσταση. Και ακριβώς μετά τα μεσάνυχτα, καθώς ετοιμαζόμουν να πάω στο κρεβάτι μου, εντυπωσιάστηκα από την ξαφνική έκρηξη ενός κανονιού, το οποίο, στην ησυχία της ώρας, ακούστηκε σαν η χερσόνησος του Πέρα να είχε δεχθεί επίθεση με πυροβολικό.

Η εντύπωσή μου ήταν, από τις φήμες που είχαν κυκλοφορήσει την προηγούμενη εβδομάδα, ότι οι Μουσουλμάνοι είχαν στην πράξη ξεκινήσει την επαπειλούμενη επίθεσή τους εναντίον των Χριστιανών, και επέσπευδαν ό,τι ισχυρίζονταν πως φοβόντουσαν απ’ αυτούς. Δεν έμαθα την αιτία, παρά την επόμενη ημέρα: Ήταν μόνον ένας υπαινιγμός εκ μέρους των Τούρκων, ότι ήσαν έτοιμοι για ό,τι αντιλαμβάνονταν και μια ένδειξη ότι ήσαν επί σκοπόν, έτοιμοι να αποκρούσουν κάθε απόπειρα των εχθρών τους. Βρήκα επίσης ότι η ιδέα ενός τέτοιου πράγματος, είχε τόσο γενικευμένα κυκλοφορήσει ανάμεσα στον πληθυσμό, ώστε οι καλύτερες κοινωνικές τάξεις ήσαν υποχρεωμένες να ενδώσουν στη συναντίληψη. Αλλά είχαν επιδοθεί ανακοινώσεις στα ξένα διπλωματικά σώματα, να μην θορυβηθούν για οιαδήποτε επίδειξη του αισθήματος αυτού, θα έκανε ο λαός το βράδυ του Πάσχα.

Είχα προτείνει σε ένα φίλο να περάσουμε από το Φανάρι για να δούμε τις τελετές της ελληνικής εκκλησίας και να λάβουμε από τον σεβάσμιο Πατριάρχη τον χαιρετισμό ότι «Χριστός Ανέστη», την χαροποιό ανακοίνωση που γίνεται από όλους τους Χριστιανούς της Ανατολικής εκκλησίας, ο ένας στον άλλον την ημέρα αυτή. Η δική μας λειτουργία ήταν μεγαλύτερη από το συνηθισμένο, και καθώς ετοιμαζόμασταν να ξεκινήσουμε, μας σταμάτησε ένας τρομοκρατημένος Έλληνας, αναγγέλλοντας την ζοφερή πληροφορία του τι είχε μόλις συμβεί. Ο Πατριάρχης και οι επίσκοποί του, εν γνώσει της δικής τους άμεμπτης διαγωγής και της πλήρους πεποίθησής τους ότι είχαν απαλλαγεί κάθε υποψίας, λόγω του ισχυρού και αποφασιστικού ποιμενικού διαγγέλματος το οποίο είχαν συντάξει και διαδώσει ανάμεσα στο ποίμνιό τους, είχαν συναντηθεί στην πατριαρχική εκκλησία ως συνήθως, να εορτάσουν την υψηλή τους εορτή, χωρίς φόβο ή αίσθημα άλλο από εκείνο που η ημέρα εκείνη ενέπνεε. Ο Πατριάρχης συνοδευόταν από τους ιεράρχες του οι οποίοι είχαν υπογράψει την ποιμενική αναφορά και η λειτουργία της ημέρας τελέστηκε με την πρόσθετη κατάνυξη που η κατάσταση των πραγμάτων φυσικά επέβαλε. Ο καθεδρικός ναός ήταν γεμάτος. Η γενική διάθεση για θρησκευτική παρηγοριά, κάτω από την εντύπωση του κινδύνου και το αίσθημα της ασφάλειας-μέσα-στο-πλήθος, είχε συσπειρώσει όλο τον πληθυσμό του Φαναρίου και κάθε ένας που μπορούσε να έχει είσοδο, μαζευόταν στην εκκλησία και την αυλή του πατριαρχείου.

Προτροπές έγιναν και πάλι προς τα συγκεντρωμένα πλήθη και η συμβουλή του πατριαρχικού διαγγέλματος επαναλήφθηκε και ο κόσμος ήταν έτοιμος να διασκορπιστεί, εντυπωσιασμένοι ιδιαιτέρως με τα όσα είχαν ακούσει, όταν ξαφνικά, μερικοί τσαούσηδες μπήκαν στο πατριαρχείο και, ανοίγοντας με δυσκολία το δρόμο τους ανάμεσα στον κόσμο, οι οποίοι δεν τους πέρασαν παρά για άτομα που στέλνονταν ως συνήθως για να κρατήσουν σε τάξη το πλήθος, άρπαξαν με ασέβεια των Πατριάρχη, ο οποίος είχε μόλις δώσει την ευλογία του στον κόσμο και τους λειτουργούντες επισκόπους του και τραβώντας τους από το κολάρο στις αυλές, τους έδεσαν σκοινιά γύρω από το λαιμό τους. Ένας γενίτσαρος ήταν παρών, έχοντας οριστεί να προσέχει το μέγαρο, όπως οι άλλοι που βρίσκονταν στις κατοικίες των ξένων πρεσβειών και είχε καταληφθεί από τον ύψιστο σεβασμό και εκτίμηση για τον σεβάσμιο άνθρωπο. Όταν είδε το πρόσωπο, το οποίο είχε οριστεί να προστατέψει, να το μεταχειρίζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, όρμησε μπροστά σε υπεράσπισή του και αντιστάθηκε στη βία που του ασκούσαν, μέχρις ότου καρφώθηκε από το γιαταγάνι ενός άλλου».

Εδώ η μνήμη φαίνεται να εγκαταλείπει τον Walsh καθώς 15 χρόνια μετά, όταν εκδίδει το βιβλίο του, κάνει ένα μικρό άλμα στο χρόνο και αναφέρει πως ο Γρηγόριος κρεμάστηκε ευθύς μετά τη σύλληψή του, το βράδυ. Στην πραγματικότητα, Έλληνες και Τούρκοι ιστοριογράφοι, συμφωνούν πως ο απαγχονισμός έγινε το μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα, αφού είχε προηγηθεί η ανάκριση του Γρηγορίου από το Σουλτάνο και η εκβιαστική εκλογή του νέου Πατριάρχη, του Ευγένιου Πισιδίας.

Η ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

Η συνοπτική ανάκριση του Πατριάρχη από τον Σουλτάνο, γίνεται την ώρα που ο νεοορισθείς Μεγάλος Διερμηνέας της Πύλης, Σταυράκης Αριστάρχης (ο οποίος κατέλαβε τη θέση του απαγχονισθέντος Κ. Μουρούζη) αποστέλλεται για να μεταφέρει στους Συνοδικούς αρχιερείς, τη βούληση του Σουλτάνου για την όσο το δυνατόν, γρηγορότερη αντικατάσταση του Γρηγορίου.

Για την ανάκριση του Πατριάρχη, έχουμε για λόγους τακτικής, ήδη μιλήσει στη σελίδα 19. Δεν βλάπτει να επαναλάβουμε πάντως εδώ, τις πληροφορίες που μας δίνει ο κορυφαίος οθωμανός ιστορικός, Αχμέτ Ντζεβντέτ Πασά.

Η θανάτωσις του δια τρίτην φορά πατριαρχεύοντος Γρηγορίου επί τω λόγω, ως διεπιστώθη, ότι διετήρει αλληλογραφίαν μετά των Μωραϊτών, διετάχθη δια σουλτανικού φιρμανίου την 19ην Ρετζέπ (10ην Απριλίου 1821), Κυριακήν του Πάσχα των Ρωμηών. Όταν το έγγραφον τούτο, δια του οποίου διετάσσετο και η εκλογή νέου Πατριάρχου, παρεδόθη εις τον διερμηνέα του αυτοκρατορικού Διβανίου προς εκτέλεσιν, ούτος παρετήρησεν, ότι η εν αυτώ λέξις «κατλ» (=φόνος) θα ετρόμαζε την Σύνοδον και θα καθίστατο δυσχερής η εκλογή νέου Πατριάρχου. Ως εκ τούτου η λέξις αύτη διεγράφη. Αφού το φερμάνιον διωρθώθη, ο Σταυράκης μετέβη εις το Πατριαρχείον και συγκαλέσας τους μητροπολίτας ανέγνωσεν αυτό και επροκάλεσε την εκλογήν του μητροπολίτου Πισιδίας Ευγενίου εις το πατριαρχικόν αξίωμα.

Διαρκούσης της εκλογής ταύτης, ο μέγας βεζύρης εκάλεσε τον Γρηγόριον εις την Υψηλήν Πύλην ενώπιόν του και είπεν εις αυτόν:

- «Συ δεν είχες προηγουμένως γνώσιν της Επαναστάσεως, ώστε να μη ειδοποιήσεις καθόλου;» Εκείνου δε αρνηθέντος, ο μέγας βεζύρης ηρώτησε και πάλιν:

- «Ενώ η θρησκεία σας απαιτεί να γνωρίζης και την μοιχείαν και τας παρεκτροπάς μιας πόρνης, ημπορεί κανείς να σε πιστεύση, όταν λέγεις με προσποιητήν άγνοιαν, ότι δεν είχες γνώσιν μιας επαναστάσεως μεγάλης από επόψεως εθνικής;» Εις ταύτα, ο Γρηγόριος απήντησεν:

- «Εγώ Εξοχώτατε, είμαι γέρων αδύνατος τον νουν, ενενήκοντα και πλέον ετών. Αν γνωρίζη κανείς αυτό, θα το ήξευρεν η Δωδεκάς (σ.σ. δηλαδή η Σύνοδος των 12 μητροπολιτών).

Επειδή όμως ήτο αδύνατον να μη γνωρίζη ο Πατριάρχης μίαν υπόθεσιν της οποίας από ημερών είχε γνώσιν και ο ελάχιστος παπάς, και ο ελάχιστος δημογέρων, ο μέγας βεζύρης τον απέπεμψεν διατάξας:

- Να τον πάτε προς το παρόν εις το Καδήκιοϊ (δηλ. την Χαλκηδόνα).
Ελθούσης όμως τότε της ειδήσεως ότι εξελέγη ο νέος Πατριάρχης, ο Γρηγόριος απεστάλη αμέσως εις το Φανάριον και απηγχονίσθη εις την μεσαίαν πύλη του πατριαρχείου…»

Αν πιστέψουμε τον πρώσο επιτετραμμένο στην Κωνσταντινούπολη, βαρώνο Von Miltitz και την αναφορά του προς τον υπουργό Εξωτερικών της χώρας του, Christian Gunther Graf von Bernstorf, που συνετάχθη τρεις μέρες αργότερα, «στις 9 Απριλίου κάλεσαν τον Έλληνα πατριάρχη που είχε υποστεί αποπληξία. Επειδή η κατάστασή του ήταν σοβαρή, τον μετέφεραν με φορείο. Τον υποδέχτηκαν με τιμές και τον φόρτωσαν εγκώμια για τη συνετή συμπεριφορά της υποταγής. Αλλά οι κυβερνητικές περιποιήσεις δεν εμπόδισαν τις Τουρκάλες που είχαν συγκεντρωθεί, να τον γιουχαΐσουν, από τη στιγμή που βγήκε από το παλάτι του Βεζύρη, ώσπου η πομπή έφθασε στην παραλία».

quote:

---

Macedon (σελ.14): Ο Γρηγόριος όμως δεν ήταν ο μόνος. Αυτό που αγνοεί ο πολύς κόσμος είναι πως το πατριαρχείο δεν εξέδωσε μία αλλά τέσσερις αφοριστικές εγκυκλίους κατά της επανάστασης, τη μία από το Γρηγόριο και τις υπόλοιπες τρεις από τον διάδοχό του πατριάρχη Ευγένιο το Β΄ έναν αγράμματο βουλγαρικής καταγωγής. EPAITHS: Φίλε macedon τα κριτήρια με τα οποία εξελέγετο πάντοτε ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως απο το 1453 μέχρι ακόμα και σήμερα κάποια στιγμή τα εξέθεσα. Κάτι έγραψα και για το "πεσκές" αλλά ο πολλά βαρύς Ανδρέας TRAINMAN τα προσπέρασε ξώφαλτσα έκανε οτι δέν τα είδε.…

---

quote:

---

Macedon (σελ.4): Ο Πατριάρχης δεν έκανε καλά τη δουλειά για την οποία προσελήφθη, να κρατάει δηλαδή τους ραγιάδες υποταγμένους στους Τούρκους. Προσελήφθη για να κάνει μια δουλειά στην οποία απέτυχε. Επιπλέον, ο Σουλτάνος θεώρησε πως ο απαγχονισμός του θα λειτουργούσε αποτρεπτικά προς τους Έλληνες, κάνοντας το ίδιο σφάλμα που έκανε και ο Πατριάρχης με τον αφορισμό του. Δυστυχώς γι'αυτούς, ούτε ο αφορισμός λειτούργησε αποτρεπτικά, ούτε ο απαγχονισμός. Κι αυτό γιατί ο αγώνας είχε μεγαλύτερα ιδανικά από τη θρησκεία. Την πατρίδα!

---

Έχοντας περιγράψει μετά από τόσες σελίδες (και τόσους μήνες!), τη διαδικασία διακλάδωσης του επαναστατικού εγχειρήματος, τα προτερήματά του, τις μεγάλες του αδυναμίες, το ρομαντισμό του, τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που συνάντησε στα μεγάλα ανατολικά κέντρα του ελληνισμού, τις απειλές του Σουλτάνου, την προδοσία της Ρωσίας και τον αφορισμό που συντάχθηκε στο κλίμα που διαμορφώθηκε από όλα αυτά, δεν μένει στην εξιστόρησή μας, παρά να βρούμε έναν μικρό κρίκο που να συνδέει τους δύο τραγικούς άνδρες – τον αφορισμένο Αλέξανδρο Υψηλάντη και τον άνθρωπο που τον αφόρισε: τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’.

Είχαμε αφήσει μια μικρή νύξη, ήδη στη σελίδα 28, όταν μιλούσαμε για τον περίεργο μάρτυρα κατηγορίας του Κορδάτου, τον Παναγιώτη Καλεβρά, ο οποίος ισχυριζόταν ανάμεσα στα πολλά άλλα, ότι ο Υψηλάντης καλούσε τον Γρηγόριο σε δράση και του ζητούσε «να δώση εις τους συνωμότας το σύνθημα και έπειτα, εάν ήθελε ν’ αναχωρήση εις Πελοπόννησον, ή εις Οδησσόν, δι’ ό και πλοίον υπήρχεν έτοιμον και τεσσαράκοντα χιλιάδας γρόσια δι’ έξοδα αυτού» - αλλά εκείνος συμβούλευε «μη κινηθήτε ακόμη, διότι περιμένω απάντησιν από της Ρωσίας».

Τα περί αναμονής της «ρωσικής απάντησης» τα εξετάσαμε στα κεφάλαια περί της ρωσικής βοήθειας και τα περί μετάβασής του στην Πελοπόννησο τα είδαμε να προτείνονται από τον Μητροπολίτη Δέρκων στην περίφημη σύσκεψη των αξιωματούχων στο Φανάρι (βλ. την παράγραφο με τίτλο «ΑΜΟΙΒΑΙΕΣ ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ ΓΙΑ ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ» στην παρούσα σελίδα). Υπάρχει όμως άραγε τίποτε άλλο που να υπονοεί οιαδήποτε άμεση επικοινωνία μεταξύ των δύο ανδρών;

Μια τέτοια νύξη, κάνει ο ακαδημαϊκός Διονύσιος Κόκκινος στο έργο του «Η Ελληνική Επανάστασις»:

«Τα μεγάλα γεγονότα επλησίαζαν. Ο Πατριάρχης προβλέπων ότι η ανάμειξίς του εις τα της Φιλικής Εταιρείας θα εδημιούργει αμέσους κινδύνους δια τον Ελληνισμόν αν ανεκαλύπτετο, δεν ενεγράφη εις τους καταλόγους της, αλλά παρηκολούθει την δράσιν των Εταίρων. Εγνώριζε τα πάντα και ανέμενε. Τον Μάιον του 1820, όταν πλέον ο Αλέξανδρος Υψηλάντης είχε εκλεγή αρχηγός της Εταιρείας, ο Πατριάρχης ενεπιστεύθη δύο επιστολάς εις τον Ιωάννην Παπαρρηγόπουλον, μεταβαίνοντα εις την Ρωσσίαν δια να τας μεταφέρη εις τον Ζωσιμάν και εις τον Υψηλάντην. Εις την επιστολήν του προς τον πρώτον, επανελάμβανε πλειστάκις την λέξιν «φρόνησις». Ο Ζωσιμάς και ο Υψηλάντης ενόμισαν ότι είχεν ανάγκην χρηματικής βοηθείας και ότι εφοβείτο δια την τύχην του όταν θα εξερρηγνύετο η επανάστασις και του έστειλαν αμέσως δια του επανακάμψαντος Παπαρρηγοπούλου είκοσι χιλιάδας ρούβλια με την διαταγήν προς τον Παναγιώτην Σέκερην και τον Κυριακόν Κουμπάρην να ναυλώσουν πλοίον, να το κρατούν διαρκώς έτοιμον προς απόπλουν και να το θέσουν εις την αποκλειστικήν διάθεσιν του Πατριάρχου δια να φύγη προς την Ρωσσίαν όταν θα ήθελεν, εις ώραν κινδύνου. Ο Πατριάρχης ηρνήθη να δεχθή τα χρήματα και απήντησε προς τον Σέκερην και τον Κουμπάρην: «Περί μεν της συντηρήσεώς μου ουδέποτε έλαβα ή θα λάβω ανάγκην χρημάτων. Περί δε της ζωής μου ουδέποτε εφοβήθην. Βοήθειαν δεν απήτησα και την φρόνησιν συνεβούλευσα μόνον υπέρ του έθνους».

Το κακό είναι ότι ο Κόκκινος στο έργο του δεν βάζει παραπομπές για να γνωρίζουμε την πηγή του. Αντίστοιχη διήγηση με τα ίδια σχεδόν λόγια επιφυλάσσει και η Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια στο λήμμα της περί του Γρηγορίου του Ε’, το οποίο όμως έχει επιμεληθεί, ένας Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Να πήρε ο Κόκκινος από εκεί την πληροφορία και να την κατέγραψε αυτούσια, χωρίς περαιτέρω διερεύνηση;

Όπως και να’ χει το πράγμα, το κεφάλαιο αυτό, το κλείνει μία επιστολή του ίδιου του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Μια οργισμένη επιστολή, γραμμένη την 8η Ιουνίου του 1821, τρεις μήνες μετά τον αφορισμό του, τρεις μήνες μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης στο Μοριά και αμέσως μετά την ήττα του στο Δραγατσάνι.

Πρόκειται για μία επιστολή – μαχαίρι στην καρδιά όσων έχουν καταφέρει να ζήσουν, έστω και με χρονική απόσταση το δράμα του Αλέξανδρου Υψηλάντη και τη ματαίωση των ελπίδων του. Πρόκειται για μια βαριά επιστολή, άδικη και υβριστική για ορισμένους, δίκαιη για άλλους, μια επιστολή που ακούγεται σαν επιτάφιος θρήνος, σαν πένθιμο εμβατήριο μετά την ήττα.

Στην επιστολή του, ο πρωτεπαναστάτης έλληνας ηγέτης απευθύνεται στα πολυεθνικά απομεινάρια του στρατεύματός του, τα οποία νοιώθει να τον έχουν εγκαταλείψει προ πολλού, ακολουθώντας το ένστικτό τους και τους «προδότες» συνεργάτες του. Ας την διαβάσουμε…

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ: ΙΕΡΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

«Στρατιώται,

Όχι! Δεν μολύνω πλέον το ιερόν, το τίμιον τούτο όνομα εις τα υποκείμενά σας. Άνανδροι αγέλαι λαών! Αι προδοσίαι σας, αι επιβουλαί σας, με βιάζουσι να σας αποχωρισθώ. Εις το εξής κάθε δεσμός μεταξύ υμών και εμού κόπτεται. Βαθειά μόνον εις την ψυχήν μου θα φέρω την εντροπήν, ότι σας εδιοικούσα. Επατήσατε τους όρκους σας, επροδώσατε και εμέ, εις την στιγμήν καθ’ ην ήλπιζα, ή να νικήσω, ή να συναποθάνω μαζύ σας ενδόξως. Σας αποχωρίζομαι λοιπόν! Τρέξατε εις τους Τούρκους, τους μόνους αξίους φίλους των φρονημάτων σας. Εξέλθετε από τα δάση, καταβήτε από τα βουνά, τα άσυλα της ανανδρίας σας. Τρέξατε προς τους Τούρκους και καταφιλήσατε τας χείρας των, από τας οποίας ακόμη στάζει το ιερόν αίμα των κατασφαγέντων απανθρώπως κορυφαίων υπουργών της θρησκείας Πατριαρχών, Αρχιερέων και μυρίων άλλων αθώων αδελφών σας. Ναι! Τρέξατε, αγοράσατε την σκλαβίαν σας με την ζωήν σας και με την τιμήν των γυναικών και παιδίων σας. Σεις δε σκιαί των γνησίων Ελλήνων εκ του Ιερού Λόχου, όσοι προδοθέντες επέσατε θύματα δια την ευδαιμονίαν της πατρίδος, δεχθήτε δι’ εμού τας ευχαριστήσεις των ομογενών σας! Ολίγος καιρός και στήλη θα ανεγερθή να διαιωνίση τα ονόματά σας. Με χαρακτήρας φλογερούς είνε εγκεχαραγμένα εις τα φίλτρα της καρδίας μου, τα ονόματα εκείνων, όσοι μέχρι τέλους μ’ έδειξαν πίστιν και ειλικρίνειαν. Η ενθύμησίς των θα είναι πάντοτε το μόνον δροσιστικόν ποτόν της ψυχής μου.

Παραδίδω δε, εις την απέχθειαν της ανθρωπότητος, εις την δίκην των νόμων, και εις την κατάραν των ομογενών τον επίορκον και προδότην Σάββαν, τους λιποτάκτας και πρωταιτίους της κοινής λιποταξίας και φυγής, Δούκαν Κωνσταντίνον, Βασίλειον Μπαρλάν, Γεώργιον Μάνον Φαναριώτην, Γρηγόριον Σούτζον Φαναριώτην και τον φαυλόβιον Νικόλαον Σκούφον. Καθαιρώ δε τον Βασίλειον Καραβιάν από την τάξιν των συμπατριωτών μου δια την απείθειάν του και το απρεπές πολίτευμά του.

Ρίμνικον τη 8η Ιουνίου 1821
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ»

ΣΧΟΛΙΟ: Αν αναγνώστη, παραθέτω την μακάβρια αυτή επιστολή, που δείχνει τον Υψηλάντη στα πρόθυρα της παράνοιας να καταφέρεται εναντίον δικαίων και αδίκων, το κάνω ακριβώς για να δείξω, ότι ακριβώς εκείνη την ώρα ο Υψηλάντης αναφέρεται στο «άγιο αίμα των Πατριαρχών και των Αρχιερέων».

Στον θλιβερό και πένθιμο αυτό «αποχαιρετισμό», ο Υψηλάντης βρίσκει ουσιαστικά να τιμήσει μονάχα τους πεσόντες του Ιερού Λόχου, τις ψυχές των οποίων αποκαλεί «σκιές των γνησίων Ελλήνων» και τους νεκρούς ιερωμένους της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι εσφάγησαν επί τόπου, μαζί με τους μυριάδες άλλους ομοεθνείς τους.

Την ώρα της συγγραφής της μακάβριας επιστολής, τον Ιούνιο του 1821, δεν υπάρχει καμία σκοπιμότητα να εξαρθεί ο Πατριάρχης προκειμένου να μην επηρεαστούν οι Έλληνες – οι Έλληνες έχουν επαναστατήσει για τα καλά. Δεν υπάρχει καμία αυτοσυγκράτηση, καθώς οι μισοί τουλάχιστον απ’ αυτούς που υβρίζει ο Υψηλάντης ήσαν αθώοι των κατηγοριών που τους απευθύνει, ενώ πάμπολλοι από τους απλούς του στρατιώτες, απλά είχαν καταφύγει στα δάση, ακολουθώντας τον αρχηγό τους, τον κουφιοκέφαλο Καραβιά, ουσιαστικά ακέφαλοι, χωρίς σχέδιο, χωρίς τροφή, χωρίς υποστήριξη – κι εκεί άφησαν τα κόκαλά τους. Αν υπήρχε άραγε, έστω και κάποια χροιά ευθύνης του Γρηγορίου για την ματαίωση του επαναστατικού εγχειρήματος στην Κωνσταντινούπολη, ή για τον αφορισμό του ιδίου, θα αναφερόταν άραγε ο Υψηλάντης στο «ιερό του αίμα»;

Η αλήθεια είναι, πως ανιχνεύουμε τα γεγονότα από μια τεράστια απόσταση, με ψήγματα πληροφοριών από δω κι από κει, καθώς εκείνοι που τα γνώρισαν απέφυγαν να τα διηγηθούν. Τι συνέβη στους Φιλικούς της Πόλης; Ποιοι ήσαν ριζοσπάστες, ποιοι ήσαν επιφυλακτικοί, ποιοι ήσαν τυχοδιώκτες; Τι ζύγισαν, τι επέλεξαν, ώστε 20.000 Έλληνες να σφαγούν ή να εκπατριστούν σαν τα αρνιά; Είχε, ή όχι ανάμειξη ο Πατριάρχης στις διαβουλεύσεις εκείνες; Δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Εμείς, σήμερα, είμαστε αναγκασμένοι να αρκεστούμε στα σχόλια του αφορισμένου. Και ο αφορισμένος, ακόμα και την ώρα της μανίας του μετά την ήττα, εξαιρεί τον Γρηγόριο από το αδυσώπητο κατηγορητήριό του.

Αυτό, μαζί με τα όσα στις προηγούμενες 29 σελίδες ανέφερα, αλλά και οι κρίσεις που επιφυλάσσουν στον Γρηγόριο οι σύγχρονοί του ιστοριογράφοι, με οδηγούν στο να αφαιρέσω από τον νεκρό Πατριάρχη την κατηγορία του «ανθέλληνα τουρκόδουλου», που τόσο αστόχαστα έχουν συντάξει οι φανατισμένοι νεοεθνικιστές.

Υ.Γ.: Ο Trainman θα απουσιάσει για μία ακόμα εβδομάδα. «Ζάκυνθος, Κέρκυρα, δεν θα σε ξαναδώ…» Με την επιστροφή, θα δούμε και πάλι το ζήτημα της άρσης του αφορισμού…

quote:

---

Trainman (σελ.12): Ελληνική πρεσβεία Βιέννης (http://www.griechische-botschaft.at/main.php?lg=gr&h1=&h2=&h3=&eid=68):
"Επιμνημόσυνη δέηση στον τάφο του Πρίγκηπος Αλέξανδρου Υψηλάντη, ήρωα της ελληνικής Εθνεγερσίας, ο οποίος απεβίωσε στη Βιέννη το 1828, προεξάρχοντος του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Αυστρίας - Ουγγαρίας και Έξαρχου Μεσευρώπης κ. Μιχαήλ. Κατάθεση στεφάνων και περιήγηση στο ελληνικό τμήμα του νεκροταφείου από την ελληνίστρια του Πανεπιστημίου της Βιέννης κ. Margit-Maria Havlek"
Η Μητρόπολις ανήκει στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου: http://www.patriarchate.org/ecumenical_patriarchate/jurisdictions.asp

---

quote:

---

Η κρίση επαφίεται σε σένα και πάλι. Δημοκρατία έχουμε - ο καθένας μπορεί να γράφει και να πιστεύει ό,τι θέλει...

---

ΣΟΦΟΝ ΤΟ ΣΑΦΕΣ

Επειδή όμως μερικές φορές οι "μαρτυρίες" που παραθέτεις δεν αντέχουν ούτε καν στην κοινή λογική, νιώθω τον πειρασμό να επισημάνω κάποιες απ'αυτές, όπως για παράδειγμα:

quote:

---

Trainman
Για την εξομολόγηση του Υψηλάντη, γράφει η επιστήθια φίλη του Κόμισσα Τύρχαϊμ στα Απομνημονεύματά της, βασισμένη στη διήγηση του κοζανίτη αγωνιστή Γεωργίου Λασσάνη, χιλίαρχου του Ιερού Λόχου, πρώτου υπασπιστή του Υψηλάντη και μετέπειτα υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας:

---

Ο Λασσάνης από πού τα έμαθε; Απ'όσο γνωρίζω (και γνωρίζεις) στην εξομολόγηση παρίσταται ο εξομολουγούμενος και ο πνευματικός ΜΟΝΟ. Η όλη πράξη είναι μυστική και ο εξομολόγος ΔΕΝ μπορεί να πει παραέξω τι ειπώθηκε. Κι εδώ όχι μόνο έχουμε το περιεχόμενο της εξομολόγησης, αλλά και "ανατριχιαστικές λεπτομέρειες" ("τότε σήκωσε το κεφάλι..."), που σημαίνει πως κάποιος ήταν παρών κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης και είχε ίδια αντίληψη. Κι επειδή τέτοιο πράγμα δεν είναι δυνατόν έχουμε τις εξής εναλλακτικές περιπτώσεις...

1. Ο Λασσάνης τα έμαθε από τον επίσκοπο (ο οποίος καταπάτησε τους όρκους του για να ενημερώσει το Λασσάνη και μάλιστα με λεπτομερή περιγραφή).

2. Ο Λασσάνης τα έμαθε από τον ίδιο τον Υψηλάντη τον οποίο, λίγη ώρα πριν πεθάνει, το ρώτησε εναγωνίως: "Τι είπες στην εξομολόγησή σου; Τα χρειάζομαι για να τα μεταφέρω στη φίλη σου την κόμισσα. Πέστα μου όλα με λεπτομέρειες".

3. Ο Λασσάνης κρυφάκουγε πίσω από την πόρτα και ταυτόχρονα έβλεπε και απο την κλειδαρότυπα τον Υψηλάντη να ανασηκώνει το κεφάλι...

Αυτή η "μαρτυρία" μου θύμισε την άλλη "μαρτυρία" που καταθέτει ο Κάτρης και αφορούσε την ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ συνομιλία Φρειδερίκης-Καραμανλή (το γνωστό "Εγώ σ'έκανα πρωθυπουργό, εγώ σε παύω"), όπου ΚΑΝΕΙΣ δε ρώτησε: "Πώς διάολο το έμαθε ο Κάτρης"; Από τον Καραμανλή ή από τη Φρειδερίκη;

Καλές οι "μαρτυρίες" αλλά μερικά πράγματα θέλουν προσοχή και κοινό νου.

macedon

quote:

---

Έχοντας ολοκληρώσει την εξέταση του ζητήματος του αφορισμού του Υψηλάντη και της στάσης του Γρηγορίου του Ε’, δεν έχουμε παρά να ξεμπερδέψουμε και με τον ανόητο ισχυρισμό ότι o πρωτεργάτης της ελληνικής Επανάστασης, εξακολουθεί να είναι αφορισμένος, παρότι οι έξαρχοι του «τουρκόδουλου» Πατριαρχείου τελούν επιμνημόσυνες δεήσεις στο όνομά του.

---

2/9/2007
_____________________________________

quote:

---

ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ: Καλησπερα σας. Η αναλυση που κανατε εχει καποια λογικη . Ομως ! Διορθωσεμε αν κανω λοθος. Επτα χρονια φυλακη εκανε ο Υψηλαντης . Απελευθερωθηκε στις 24 Νοεμβριου 1827 και απεβιωσε στις 31η Ιανουαριου 1828 ,οπως ανεφερες και εσυ. Μεχρι την ημερα θανατου του υπαρχει καποιο στοιχειο που να μας οδηγει , εστω , σε εικασια (!) αρσης του αφορισμου ; Σαφεστατα και οχι...

---

quote:

---

Καμμία αντίρρηση σύντροφε EPAITHS. Επέτρεψέ μου ωστόσο μια προσωπική ερώτηση: Αν είσαι τόσο αδιάλλακτος απέναντι στους άλλους και ειδικά στους συντηρητικούς και τους δειλούς, αν είσαι τόσο αριστερός και επαναστάτης (όπως δήλωσες), πώς είναι δυνατόν να κυκλοφορείς ακόμη ελεύθερος;

---

Kι'εγώ απορώ σε αυτό πώς κυκλοφορώ ακόμα ελεύθερος!
Πάντως αδιάλλακτος δέν είμαι μονάχα εγώ είναι οι περισσότεροι άνθρωποι που συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή.

quote:

---

EPAITHS: Kι'εγώ απορώ σε αυτό πώς κυκλοφορώ ακόμα ελεύθερος! Πάντως αδιάλλακτος δέν είμαι μονάχα εγώ είναι οι περισσότεροι άνθρωποι που συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή.

---

quote:

---

Trainman
Αν είχες όντως διαβάσει το κείμενό μου "πολύ προσεκτικά και με πολύ ενδιαφέρον", θα είχες δει ότι η Κόμισσα Τύρχαϊμ αναφέρει στ' Απομνημονεύματά της ότι: "Από το Λασσάνη έμαθα ακόμη, ότι ο επίσκοπος στον οποίον εξομολογήθηκε ο Υψηλάντης, υπέβαλε στον άρρωστο τρία ερωτήματα μετά την εξομολόγησι...".

---

Επειδή διάβασα το κείμενό σου προσεκτικά (κάτι που μάλλον δεν το έκανες εσύ) και επειδή περίμενα ότι θα με ρωτήσεις για το "μετά την εξομολόγηση", να σου απαντήσω...

Παραθέτω εδώ το κείμενό σου:

Δεν έχετε να πήτε τίποτε άλλο που σας πιέζει την καρδιά σας;
- Τίποτε.
- Συγχωρήσατε όλους τους εχθρούς σας;

Εδώ βλέπουμε πως η εξομολόγηση δεν έχει τελειώσει ακόμη, καθώς ακόμη ο επίσκοπος τον ρωτάει αν έχει να προσθέσει τίποτε σ'αυτά που του έχει εξομολογηθεί ήδη και φυσικά ακόμη δεν έχει δοθεί η συγχώρεση, πράξη με την οποία κλείνει μια εξομολόγηση.

- Καλά παιδί μου, είπε ο επίσκοπος. Δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο. Σας απονέμω την συγχώρησιν»

Και εδώ, με την άφεση αμαρτιών από τον επίσκοπο ολοκληρώνεται η εξομολόγηση φίλε μου Ανδρέα.

Είναι απίθανο να τελείωσε την εξομολόγηση χωρίς να φτάσει στο σημείο της άφεσης αμαρτιών, να επέτρεψε να μπει ο κόσμος, να τον ρωτήσει αν έχει κάτι να προσθέσει και μετά ενώπιον του κόσμου να του δώσει την άφεση.

Εσύ το βλέπεις λογικό;

macedon

quote:

---

Καλημέρα σας αγαπητέ ΑΔΙΑΒΑΣΤΕ.

---

Γεια σου φιλε μου . Θα ηθελα να προτεινω τον ενικο στην συνομιλια μας . Ο σεβασμος στο συνομιλητη μας δεν υπαγορευει απαραιτητα τον πληθυντικο .

quote:

---

Επιτρέψατέ μου να σου πω κι εγώ ότι επιβεβαιώνεις όντως το nickname σου!

---

Μα τι ποιο ξεξαθαρο απο μερους μου ! Αδιαβαστος μεν , σκεπτομενος δε . Γηρασκω αει διδασκομενος .

quote:

---

Γιατί, αν δεν είδες πουθενά στο παραπάνω μου post, ούτε καν εικασίες σχετικά με την άρση, τότε δεν τις είδα ούτε κι εγώ που τις έγραψα...

---

Ζητησα να με διορθωσεις αν κανω λαθος ,φιλτατε . Αντ΄αυτου διακρινω υποτιμητικους υπαινιγμους . Λοιπον αγαπητε μου στο παραπανω post σου δεν καταφερα να εκμαιευσω "εικασιες" αρσης του αφορισμου του Υψηλαντη οσο αυτος ητο εν ζωη . Υπεδειξε μου την αναφορα σου σε παρακαλω ,στο συγκεκριμενο ερωτημα μου.

quote:

---

Λυπάμαι φίλε μου, αλλά δεν μπορώ να κατανοήσω τι θέλεις να πεις και τι σχέση έχει ο αφορισμός του Υψηλάντη, ή η άρση του, με τη συγκρότηση του ελλαδικού κράτους και την επέμβαση των Ρώσων.

---

Μα ειναι δυνατον να μην κατανοεις το αυτονοητο ; Ολος ο κοσμος τοτε και δη ο Ελληνικος λαος, ηταν γνωστης των αφορισμων . Μπροστα στην επερχομενη ελευθερια (1828) και συσταση του νεου Ελλαδικου κρατους, η εκκλησια θα εχανε τα προνομια που ειχε αν δεν αποκαταστουσε ,(τυπικα ,οχι ουσιαστικα) τα ονοματα ορισμενων εκ των ηγετων της επαναστασης . Αρκεστηκε λοιπον στο να "κηδευσει" εναν - δυο χριστιανικα , μη αιροντας ομως εμπρακτα τον αφορισμο . Ενα δε απο τα προνομια που ειχε και κατειχε ητο η επιβολη φορων στον σκλαβομενο Ελληνικο λαο. Θα θυμισω εναν εξ αυτων ,τον φορο της ζητειας ή ρογα οπως ονομαζοταν, υποχρεωνε ολους τους χριστιανους να αποδιδουν το 1/3 του εισοδηματος τους στην Εκκλησια, κανοντας την ηδη βαρια φορολογια, αβασταχτη. Αποτελεσμα; Παρα την τουρκικη παρουσια στην Ελλαδα , η Εκκλησια κατειχε στο τελος του 18ου αιωνα το 1/4 των ελληνικων εδαφων!
Ας μην ξεχναμε τελος και τα λογια του Κοραη για τον Πατριαρχη Γρηγοριο τον Ε’: ....υπερασπιζει και δικαιολογει την τυρρανια των Τουρκων.
Εδω λοιπον ειναι και η εκμεταλευση και η καπιλευση των ηρωων της ιστοριας μας .
Αν σε ολα αυτα εσυ δεν μπορεις να δεις καμια σχεση ... ισως να σε μετονομασουμε σε ..."Αδιαβαστος Νο 2" !

quote:

---

Δεν ξέρω τι εννοείς όταν λες πως "εγώ και κάποιοι άλλοι πήραμε το δικαίωμα...". Μήπως διεκδικείς κι εσύ να μοιράζεις δικαιώματα δεξιά και αριστερά κατά το δοκούν

---

Προσπαθεις εσυ κι αλλοι να δικαιολογησεται τα αδικαιολογητα , πλαθοντας φανταστικα σεναρια . Αυτο το "δικαιωμα" εννοω αγαπητε μου Trainman . Εγω το μονο πραγμα που μοιραζω ειναι η αγνοια μου !

quote:

---

Αν μη τι άλλο, μετά από 29 σελίδες επιχειρηματολογίας,

---

Ουκ εν τω πολλω το ευ !

quote:

---

εγώ τουλάχιστον δίνω στον εαυτό μου το δικαίωμα να υποστηρίξει ότι πιστεύει σωστό.

---

Δεν συμφωνω μαζι σου φιλε μου , αλλα "θα αγωνιστω να εχεις το δικαιωμα να λες ελευθερα την γνωμη σου" ....

quote:

---

Τέλος, αν η αναφορά σου έχει τον παραμικρό προσωπικό υπαινιγμό προς το πρόσωπό μου

---

Σε καμια περιπτωση . Θαυμαζω την ευγλωτια σου και τις γνωσεις σου αλλα νομιζω πως εισαι επηρεασμενος απο τα θρησκευτικα σου πιστευω (?), και δεν μπορεις να "δεις" και να καταλογησεις τα λαθη εκει που πρεπει και αρμοζουν .

quote:

---

σου διευκρινίζω ότι κατά την γνώμη μου, το γεγονός πως ο Υψηλάντης πέθανε "διωρθωμένος με όλα τα χριστιανικά χρέη του" (του προτάθηκε μάλιστα από τις φίλες του που ήσαν ρωμαιοκαθολικές, να ασπαστεί το δόγμα τους, αλλά αυτός αρνήθηκε), δεν δίνει στην Εκκλησία κανένα πάτημα "καπηλείας" της δράσης του, ούτε καν οικειοποίησής της.

---

Μα εδω ακριβως ειναι η ενσταση μου φιλε μου . Ο Υψηλαντης ητο Εθνεγερτης του ελληνικου λαου , του Χριστιανικου Ελληνικου λαου . Πως θα μπορουσε να αλλαξοπιστησει . Αλλωστε δεν ειχε και λογους να το πραξει . Και μονο που το αναφερεις ως αντιλογο αποτελει καπηλεια .
Ομολογω πως εχουμε διαφορετικο τροπο σκεψης .

quote:

---

Για τον αφορισμό των αρματωλών του Μοριά, πρόκειται να ανοίξω δικό μου thread τον Σεπτέμβριο. Σε προσκαλώ να κάνεις λίγη υπομονή και να καταθέσεις τις δικές σου απόψεις εκεί.

---

Το κατεθεσα μονο ως στοιχειο προς επιρρωσην των αναγραφομενων μου . Θα περιμενω λοιπον φιλε μου .

Καλο βραδυ .

ΣΟΦΟΝ ΤΟ ΣΑΦΕΣ

quote:

---

ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ: Προσπαθεις εσυ κι αλλοι να δικαιολογησεται τα αδικαιολογητα , πλαθοντας φανταστικα σεναρια . Αυτο το "δικαιωμα" εννοω αγαπητε μου Trainman . Εγω το μονο πραγμα που μοιραζω ειναι η αγνοια μου !

---

Το ότι στάθηκα στη "μαρτυρία" αυτή δεν είχε σκοπό να "φθείρει τα επιχειρήματά" σου, όπως υποστηρίζεις, αλλά να επισημάνω την ευκολία με την οποία δέχεσαι χωρίς δεύτερη σκέψη τις "μαρτυρίες" που εξυπηρετούν τον υπερασπιστικό ρόλο που ανέλαβες για το πατριαρχείο, το ίδιο πατριαρχείο που ο Θεόκλητος Φαρμακίδης ονομάζει "Ξένη εκκλησιαστική αρχή, υπό τον Σουλτάνον των Οθωμανών τελούσης" και αυτά εν έτει 1852!

Είναι πράγματι απορίας άξιον πώς από την ενδελεχή ανάλυσή σου λείπουν απλές σκέψεις, όπως για παράδειγμα

"μήπως ήταν πολιτικοί οι λόγοι που το τουρκορθόδοξο πατριαρχείο επέτρεψε την ταφή του Υψηλάντη;"

"Μήπως το πατριαρχείο, διαβλέποντας την τεράστια ευκαιρία να ελέγξει το νεοσύστατο ελληνικό κράτος συγκατένευσε σιωπηρά στην ταφή του Υψηλάντη μη έχοντας όμως την παρρησία να άρει τον αφορισμό 186 χρόνια μετά;"

"Μήπως, τελικά το τουρκορθόδοξο πατριαρχείο ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΛΛΙΩΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΟ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ";

quote:

---

Trainman
Είπαμε: Δημοκρατία έχουμε, ο καθένας μπορεί να γράφει και να πιστεύει ό,τι θέλει...

---

Οντως, ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Ειδικά όταν αυτά που λέει είναι σύμφωνα με την "επίσημη" εθνική μυθολογία που καθιέρωσαν και επέβαλλαν οι ανερυθρίαστοι καιροσκόποι, οι ριψάσπιδες μηδίζοντες, οι ρασοφόροι δυνάστες του ελληνισμού, οι ίδιοι που αφόρισαν τον Υψηλάντη και την επανάσταση, τον Κολοκοτρώνη και την κλεφτουριά. Οι ίδιοι που ρίξανε στη φωτιά τα βιβλία του Γεμιστού και επικυρήξανε τους αναγνώστες του Ρήγα. Οι ίδιοι που είχαν τους Γενίτσαρους για προσωπική φρουρά. Οι ίδιοι που μετατρέψανε το έθνος των Ελλήνων σε φάρα ραγιάδων. Οι ίδιοι που είχαν τον τίτλο του "πασά τριών ιππουρίδων". Οι ίδιοι που όταν όλα "τα'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά" αυτοί απολάμβαναν προνομίων από το Σουλτάνο. Οι ίδιοι που θεώρησαν την Οθωμανική κατοχή "θεόσταλτη". Οι ίδιοι που σήμερα γιορτάζουν την επέτειο της καταστροφής της Σμύρνης και ονομάζουν τους αγωνιστές του 21 "ξεβράκωτους".

Οι ίδιοι που συνεχίζουν να το δυναστεύουν και σήμερα, γιατί γνωρίζουν πως ό,τι και να κάνουν, τούτος ο λαός έχει κοντή μνήμη και πρόθυμους αθωωτές που θα σπεύσουν να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους με το πρόσχημα της "ιστορικής αναγκαιότητας".

Σσσσσ.... Πιο σιγά... Η πατρίδα κοιμάται.

macedon

quote:

---

Απεστάλη: 17/08/2007, 05:06:37
Καλό βράδυ και σε σένα ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ.

---

Ξημερωματα μου λες καλο βραδυ ; Και με απαξιωνεις; Χα !

===================================================================

"Απολογια" (του Θεοφιλου Φαρμακιδη εκδ. Αγγ. Αγγελιδη, Αθηναι 1840 .)

(1) ...." Κατα τον Φεβρουαριον του 1828 ετους αυθορμητος ο τοτε αρχιεπισκοπος της Κωνσταντινουπολεως Αγαθαγγελος εζητησε την αδεια παρα της Οθωμανικης εξουσιας εις το να μεταχειριστει και αυτος τα οποια εδιδεν εις χειρας αυτουη θρησκεια οπλα προς ολεθρον των Ελληνων ' και λαβων ταυτην απεστειλεν εις την Ελλαδα τεσσαρας επισκοπους και τον μεγαν πρωτοσυγγελον,δια να διαιρεσωσι του Ελληνας , και υπο το προσχημα θρησκευτικων παραινεσεων ν'αποταξευσωσιν εις αυτους εμφυλιον πολεμον ο εστιν εν το τελει ηδη του ιερου ημων αγωνος να φερωσι δια της θρησκειας τον παντελη ημων ολεθρον! Ιδου καταχθονιον επινοημα! Οι απεσταλμενοι ηλθον εις την Ελλαδα κατα τον Μαϊον του αυτου ετους ' αλλα εαν δεν εδυνηθησαν να φερωσιν εις περας τον ολεθριωτατον της εαυτων αποστολης σκοπον , τουτο χρεωστειται εις τα τοτε περιστασεις. Αλλ΄ειναι περιεργον ν΄ακουση τις την εφημεριδαν της Ελληνικης Κυβερνησεως, λαλουσαν περι τουτου,ή μαλλον αυτον τον κυβερνητην Ι.Α.Καποδιστριαν λαλουντα δι΄αυτης περι αυτου :

Ο ζοφος εις τον οποιον ευρισκεται το Οθωμανικον υπουργειον μετα την αποφασιστικην αποποιησην της συνθηκης της 6ης Ιουλιου , φαινετααι μεν και εξ αλλων συγκεχυμενων βαδισματων της πορτας, ουχ ηττον δε και εκ του τροπου, με τον οποιον ηλπισεν εσχατως ηδη να δελεαση τους ελληνας δια μεσου του εν Κωνσταντινουπολει Πατριαρχου Αγαθαγγελου . Απιθανος θελει φανει η διηγησης του σχεδιου τουτου , ειναι ομως αληθης, εξαχθεισα υπο πηγης ειδημονος. Μετα την απο Κωνσταντινουπολεως αναχωργσην των τριων Πρεσβεων ο Ρεϊς Εφεντης εις μιαν συνεντευξιν του μετα του Πατριαρχου εφανη παρωργισμενος, και ηλεγξεν αυτον , οτι δεν εκπληρει τα πατριαρχικα χρεη του. Ο Πατριαρχης φοβηθεις μηπως εκπεση του θρονου του ή μηπως ευρεθη εις αναγκην εκκενωση τον συνταχθεντα πλουτον του , σκεφθης επενοησε και επροβαλεν εις την Πορταν οτι, αν τω εδιδετο αδεια, ηδυνατο να μεταχειρισθη τινα μεσα , δια να διαιρεση του Ελληνας και με προσχημα θρησκευτικων παραινεσεων να αποτοξευση εις αυτους εμφυλιον πολεμον..

(2) " ...Αλλ΄ειναι ο Γρηγοριος ( ο στ΄) ολιγωτερον του Αγαθαγγελου ενοχος ως προς την Ελλαδα; Εκεινος επενοησε εναντιων αυτης - μηκετι ανεγνωρισμενης και παρα των κυβερνησεων των αλλων εθνων αυτονομου και ανεξαρτητου - ολεθριον σχεδιον και ουτος επιβουλευει αυτην- αυτονομον ηδη και ανεξαρτητον υπαρχουσαν' διοτι απαιτουσι τουτο αλλοι απ΄αυτου, ως εκ της διηγησεως θελει φανη.
Και ΕΚΕΙΝΟΣ , υπο το προσχημα θρησκευτικων παραινεσεων , εμελετησε να αποτοξευσει μεταξυ των Ελληνων ΕΜΦΥΛΙΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ' και ΟΥΤΟΣ υπο το προσχημα της διατηρησεως ακεραιου και απαραχαρακτου της ορθοδοξιας ,επενοησεν ή ανεδεχθη να εκτελεση παρ΄αλλων επινοημενον ολεθριωτατον σχεδιον!
ΕΛΛΗΝΕΣ ! ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ απο των ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΩΝ και ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ!"

(σ.σ. Εχω κι αλλα ... πολλα...δεν θα αφιερωσω και εγω ομως 29 σελιδες ... εκτος κι αν προκληθω ή προσκληθω ...)

Ετσι λοιπον, φιλε ... "αναγνωστη" :

quote:

---

6) Μνημονεύεται μέχρι σήμερα από τους μητροπολίτες του Πατριαρχείου

---

. Ηθελα να ξερω φιλε macedon , τι νοημα εχει να μνημονευεις καποιον οταν προδιδεις την μνημη αυτου και τους αγωνες του και κοντα σ΄αυτον εναν ολοκληρο λαο . Ειλικρινα, κατι τετοιο μονο ενας απολογητης θα μπορουσε να μας το ερμηνευσει !

Καλο βραδυ σ΄ολους ( τωρα ειναι 22.30΄ )

ΣΟΦΟΝ ΤΟ ΣΑΦΕΣ

quote:

---

Macedon: Φίλε Ανδρέα ομολογουμένως η τελευταία σου απάντηση με απογοήτευσε πλήρως. Περίμενα κάτι περισσότερο από την αποδοχή εκ μέρους σου του απίθανου και του παράλογου - κάτι που και ο ίδιος προφανώς αναγνωρίζεις αλλά δεν μπορείς να το παραδεχτείς.

---

Διευθυνομενης ταυτης της αγιας και ιερας βασιλικης μου προσταγης , γνωστοποιειται , οτι , επειδη η Τσαρα της Βλαχιας , και Μολδαβιας , θελησασα να διατηρησει την δικαιοσυνην του Κελλεριου μου επευσεν δια το συμφερωτερον εις την δυναμιν της βασιλειας μου , και ο ανθρωπος εκεινος, οστις μετα των ομοφωνων του, ηθελησεν να καταταραξη την ησυχιαν των Ραγιαδων, ζητει και θαλει να ηναι παντοτε (καθαπερ υποσχεται) μετα των οπαδων του εγκατοικων, πιστοι και υποτελεις της ημων Αυτοκρατοριας , και υποτεταγμενοι εμπροσθεν εις την βουλησην και υποσκιασιν της κτητορος μου βασιλικης ευσπλαχνιας' και επειδη μετα την αποβιωσιν του Βλαχμπεη Αλεξανδρου Σουτσου , ο ρηθης Θεοδωρος ονομαζομενος, παρουσιασθεις εμπροσθεν του λαου περιγελοιον, εφερεν υπο την σημαιαν του απειροπληθη στρατον αχρειων ανθρωπων ,και μετα τουτον ο υιος του τοτε φυγαδος Υψηλαντου, Αλεξανρος , και μετ΄αυτον παλιν ο Χαϊνης (αγνωμων) νυν Ηγεμων της Μολδαυϊας Μιχαηλ Σουτσος , περιεκυκλωσαν κατ΄αρχας την πολιν Ιασιου, καιδιεσκορπισαν εις τα περιξ εκει διαφορα γραμματα πληρη σπερμολογιων, σχηματισαντες ομοφρονους των υστερον τους ανθρωπους εις παντοια φουσατα (σωματα στρατιωτικα) , η Υψηλη ημων βασιλεια πληροφορηθεισα ιδιαιτερως περι παντων τουτων, και απο αναφορας των τε Βοϊαρων (Αρχοντων) , ( οι οποιοι εις την αρχην της αποστασιας ταυτης , εκ συμφωνου εγκαταλιποντες την πατριδα των , κατεφυγον εις την γην της Αυστριας και αλλου ), και των εγκατοικων υποτελων ημων , (των οποιων τα κλαυθμηρα και ζοφερα γραμματα , απερ αλληλοδιαδοχως απεπεμπον εκ μερους των την εκινησαν εις οικτον) , απεφασισε να εκκαθαριση τον τοπον απο τους κακοποιους αυτους , και να εξαλειψει απο ταυτας τας δυο Επαρχιας τους τοιουτους καταχθονιους ανθρωπους με πληγας και παιδειας και να παρεισαξη επισης αν αυταις την κοινην ησυχιαν και ασφαλειαν των αδυνατων και δυστυχων Ραγιαδων , οιτινες ευρισκονται νυν ενθεν κακειθεν απηλπισμενοι , και ηυδοκησε να πεμψη εκ τε Ανατολης και Ρουμελης στρατευματα ' των οποιων ο κυριος σκοπος δεν αποτεινεται εις αλλο , ειμι εις την εξολοθρευσιν των αποστατων, την αποκαταστασιν της κοινης ησυχιας , και την διαχωρησην των δικαιων απο τους αδικους' διοτι, οσοι σεμνοπρεπεις και εναγωγοι, συγκοινονουντες αλληλους συγκατανευτικως, ουχι μονον οι τοιουτοι θα μεινωσιν ανεπαφοι , αλλ΄ετι μαλλον θελοισιν εισθαι παντες και παντοτε επεσκιασμενοι υπο τας πτερυγας της δικαιοσυνης του βασιλικου ημων κρητηριου. Αλλ΄επειδη και η αποστολη του Αυθεντου παρατεινεται επισης προς καιρον ,αχρισου καθησυχασει ο λαος , ως το προτερον, ενεκριθη προς το παρον αξιος δια την Καϊμεκαμιαν του Βουκουρεστιου ο Νεγρης . Διο πεπει σεις , Μητροπολιτα , Επισκοποι , Ηγουμενοι , Και Αρχοντες, αμα φθασει η ημων ιερα αυτη προσταγη, να συσωματωθητε ομου και να εξακολουθησητε καθ΄ολα τα συμφεροντα εν ταξει, πασχιζοντες μετα του Καϊμεκαμη, ωστε να χωρηγησητε την ασφαλειαν και την ησυχιαν εις του αδυνατους Ραγιαδες, και να καθοδηγησατε αυτους εις ολα κατα παντα τποπον επιεικως. Και οσοι παλιν ευρισκονται απομεμακρισμενοι απο τους αποστατας , δεικνυοντες τωρα το δειγμα της πιστοβεβαιωσεως και δικαιοσυνης των, να επανελθωσιν εις τα ιδια, διοτι και αυτοι μετα καιρον , τοσον δια τουτο, καθοσον και δια την διευκολυνσιν των αναγκαιων του στρατευματος , θελουσιν ανταμειφθη πρεποντως. Εκλεξατε προσετι αναμεσον σας τους αηιοτερους Αρχοντας , και φερομενοι προς αυτους με παν ειδος τιμιοτητος, τιμωρησατε τους οσοι ηθελεν ανακαλυφθη υποκρυμμενως συμφωνοι αποσταται , διοτι και εκ τουτου εχει δειχθη η υποταγη , η αφοσιωσις, το καλον σας φερσιμον και ο σκοπος εις το ν΄ακολουθησητε τα παντα ευλογως. Επι τουτο εξεδοθη ο βασιλικος ημων ουτος ορισμος, και μαλιστα προς εκεινους οιτινες γνωριζοισι να σκεπτωντει ορθοτερως , δια να πραξητε προθυμως εκεινα , οσα σας προσταζονται. Συ δε, ω Καϊμεκαμη πληροφορουμενος ολα ταυτα να συνεργησης μετα των Αρχοντων κλπων' εκ συμφωνου, εις το να εκτελεσης τα προσταττομενα σοι με τας βαβαιωτικας εκδουλευσεις σου. Ταυτα παντα εις ιδεαν σας , προς δε το αγιον μας σημειον να ησθε υποτελεις.

==============================================

Περι αρσης αφορισμου των φιλικων :

...αφωρισμενοι υπαρχουσι και κατηραμενοι και ασυγχωρητοι και αλυτοι μετα θανατον και τω αιωνιω αναθεματι υποδικοι και τυμπανιαιοι ' αι πετραι ,τα ξυλα και ο σιδηρος λυθειησαν, αυτοι δε μηδαμως ' σχισθεισα η γη καταπιοι αυτους , ουχ ως τον Δαθαν και Αβειρων αλλα τροπω δη και παραδοξω, εις θαυμα και παραδειγμα , παταξαι Κυριος αυτους τω ψυχει, τω πυρετω,τη ανεμοφθορια και τη ωχρα ' γεννηθητω ουρανος ο υπερ την κεφαλην αυτων χαλκους και η γη η υπο τους ποδας αυτων σιδηρα ....

και αλυτοι μετα θανατον και τω αιωνιω αναθεματι
και αλυτοι μετα θανατον και τω αιωνιω αναθεματι
και αλυτοι μετα θανατον και τω αιωνιω αναθεματι
και αλυτοι μετα θανατον και τω αιωνιω αναθεματι
και αλυτοι μετα θανατον και τω αιωνιω αναθεματι

Νo comments !

Ισως γιατί έχεις συνηθίσει να σε χειροκροτούν, ίσως γιατί δεν έχεις συνηθίσει να αμφισβητούν την καθηγητοφανή αυθεντία σου.

Εν πάσει περιπτώσει, είναι δικαίωμά σου να εκφράζεσαι όπως εκφράζεσαι γιατί, όπως είπες και συ, "δημοκρατία έχουμε, ο καθένας λέει ό,τι θέλει".

quote:

---

Trainman
Εις μάτην θα περίμενε κανείς στοιχεία περί «επικήρυξης των αναγνωστών του Ρήγα»...

---

Οφείλω να ζητήσω συγνώμη, δεν αναφερόμουν στους "αναγνώστες του Ρήγα" αλλά στο "Σύνταγμα του Ρήγα", το οποίο ο προστατευόμενός σου πασάς επικήρυξε και ζήτησε από τους παρατρεχάμενους μητροπολίτες να τα μαζεύουν και να τα στέλνουν στο πατριαρχείο.

Φυσικά, κατανόησες και συ το εκ παραδρομής λάθος αλλά ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να λασπολογήσεις πάλι εις βάρος μου, με προσωπικούς χαρακτηρισμούς, πράγμα που συνήθως κάνεις, θεωρώντας πως τέτοιες επιθέσεις θα ενδυναμώσουν τα επιχειρήματά σου αλλά και θα ενθουσιάσουν τους ομοούσιους χειροκροτητές (οι οποίοι παρεμπιπτόντως φαίνεται να είναι σε διακοπές αυτόν τον καιρό).

Βέβαια, θα μπορούσα ακολουθώντας τη δική σου προκρούστεια λογική και επιχειρηματολογία να παραθέσω 2-3 σελίδες "επιχειρήματα" μέσα στο γενικό πλαίσιο ότι "εφόσον το πατριαρχείο επικηρύσσει το σύγγραμα άρα είναι φανερό πως επικηρύσσει και τους αναγνώστες του όπως έχει αποδειχτεί ιστορικά από αντίστοιχες περιπτώσεις, όπως π.χ. τα γραπτά του Γαλιλαίου, τα γραπτά του Bruno, οι προκηρύξεις των αντάρτικων ομάδων επί κατοχής, όπου η επικήρυξη του κειμένου συνεπάγεται και επικήρυξη του αναγνώστη, κτλ. κτλ". αλλά τότε θα ήμουν σαν και σένα, πράγμα που δεν θα το ήθελα

Αλλωστε είναι ενδεικτικό πως απ'όλα όσα έχω προσάψει στο πατριαρχείο σε εκείνη την παράγραφο, εσύ κόλλησες σ'αυτό που σε εξυπηρετούσε και παρέλειψες όλα τα υπόλοιπα, τα οποία φυσικά είναι αλήθεια.

Τελειώνοντας θα ήθελα ακόμη μία φορά να σε ευχαριστήσω τόσο για τις προσωπικές προσβολές προς όσους διαφωνούν με την "αυθεντία" σου (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου) και να σε ευχαριστήσω επίσης που με δικαίωσες στην απόφασή μου να απέχω (από ένα σημείο και μετά) από τη συζήτηση στο θέμα αυτό, καθώς είναι φανερό πως δεν επιθυμείς διάλογο, μια και αγνοείς τους βασικούς κανόνες αυτού, όπως π.χ. ο σεβασμός του συνομιλητή σου και της αντίθετης άποψης.

Μπορείς να συνεχίσεις στο ίδιο μοτίβο, λασπολογώντας και υβρίζοντας όλους όσους διαφωνούν μαζί σου, όντας σίγουρος πως παρόμοια πρακτική είναι ενδεικτική της συμπεριφοράς συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας τόσο εδώ μέσα όσο και εκτός του forum και πως πάντοτε κάποιοι θα βρεθούν να σε συγχαρούν τόσο για το ύφος σου όσο και για την προκρούστεια επιχειρηματολογία σου. Ειδικά τώρα που οι Παπαρρηγόπουλοι, οι Ζακυνθινοί και οι τυφλοί θιασώτες τους φαίνεται να περνούν μια κρίση...

Έρρωσθε και ευδαιμονείτε.

macedon

quote:

---

Macedon: Φίλε Ανδρέα, παρατηρώ πως χάνεις πολύ εύκολα την ψυχραιμία σου και καταφέρεσαι με πολλούς χαρακτηρισμούς εναντίον ανθρώπων που τυχαίνει να διαφωνούν μαζί σου ή να αμφισβητούν την ορθότητα των γραφομένων και την εγκυρότητα των πηγών σου.

Ισως γιατί έχεις συνηθίσει να σε χειροκροτούν, ίσως γιατί δεν έχεις συνηθίσει να αμφισβητούν την καθηγητοφανή αυθεντία σου.

---

quote:

---

Trainman :
.... να μου παραθέσεις έστω και μία επίσημη και γραπτή δήλωση του Πατριαρχείου .... που να δηλώνει πως εορτάζει την επέτειο της καταστροφής της Σμύρνης.

---

ΣΟΦΟΝ ΤΟ ΣΑΦΕΣ

quote:

---

Trainman
Αν μπορείς να αποδείξεις με οποιονδήποτε τρόπο, ότι οι ρασοφόροι δυνάστες του ελληνισμού κλπ. κλπ., επέβαλαν στους τούρκους ιστοριογράφους, στον Ζαχαρία Μαθά [...] στην ρωμαιοκαθολική Τύρχαϊμ, στον αγγλόφιλο Τρικούπη και τον διαφωτιστή Κούμα και πάνω απ' όλα στον ίδιο τον Υψηλάντη και τον Σουλτάνο το τι θα γράψουν στις αναμνήσεις τους, τις επιστολές τους ή τις προκηρύξεις τους, τότε ευχαρίστως να το συζητήσουμε.

---

Μιλώντας για "επίσημη μυθολογία" αναφερόμουν φυσικά στον Παπαρρηγόπουλο και τον "Ελληνοχριστιανισμό" του που αποτελεί μέχρι και σήμερα την επίσημη ιδεολογία του Ελλαδιστάν.

Δύσκολα που είναι τα αυτονόητα καμιά φορά, ε;

quote:

---

Trainman
Αν όχι, έχουμε και πάλι ένα macedonειο αξίωμα, το οποίο αξιώνει να οδηγηθεί σε ένα macedonειο συμπέρασμα.

---

Μη με απογοητεύεις, περιμένω κάτι καλύτερο από σένα. Τα περί αξιώματος από κάποιον που μόνον αξιώματα καταθέτει (τα οποία βαφτίζει "μαρτυρίες") νομίζω πως είναι γελοία. Αλλωστε το είπες μια, το είπες δυο... βρες κάτι άλλο. Εξαντλήθηκε η φαντασία σου;

quote:

---

Trainman
Ο θρησκευτικός φανατισμός και η μισαλλοδοξία του Σχολάριου (ενδεχομένως δε και το επιστημολογικό κόμπλεξ του απέναντι στον Πλήθωνα, καθώς ο Σχολάριος ήταν καθηγητής της αριστοτελικής φιλοσοφίας), δεν μπορεί να συσχετιστεί, ούτε άμεσα, ούτε έμμεσα με τον αφορισμό της Επανάστασης του '21, τόσο πρακτικά-χρονολογικά, όσο και ουσιαστικά.

---

Μ'αρέσει όταν κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις για να καταλήξεις στα δικά σου συμπεράσματα εκκινώντας από την εσκεμμένα λάθος βάση.

Προφανώς και ο Σχολάριος δεν έχει σχέση με την ελληνική επανάσταση που συνέβηκε 338 χρόνια μετά την ενθρόνισή του. Αναφέρομαι στο πατριαρχείο σαν θεσμό, σαν σύνολο, σαν ιστορική συνέχεια... Όχι μόνο εύκολο να το κατανοήσει κανείς αλλά και αυτονόητο. Αλλά είπαμε, ο εγκέφαλος βλέπει αυτά που θέλει να δει.

quote:

---

Macedon
οι ίδιοι που είχαν τους Γενίτσαρους για προσωπική φρουρά...

Trainman
Είναι εξαιρετικά θλιβερό το ότι από ολόκληρη τη διήγηση για τον απαγχονισμό του Γρηγορίου, το μόνο που συγκράτησες είναι ότι τυπικώς ο Σουλτάνος είχε τοποθετήσει έναν γενίτσαρο ως φύλακα του Πατριαρχείου, όπως είχε ορίσει γενικά το γενιτσαρικό σώμα να τηρήσει την τάξη κατά τη διάρκεια των σφαγών.

---

Θλιβερή είναι η προσπάθειά σου φίλε μου να θεωρείς τους "αγαπητούς αναγνώστες" ηλίθιους. Μιλάω για "γενίτσαρους που είχαν οι πατριάρχες σαν προσωπική φρουρά". Πού είδες να μιλάω για τον φύλακα που τοποθέτησε ο Σουλτάνος;

Μιλάω για το σώμα των Γενιτσάρων που δόθηκε ως προσωπική φρουρά στον πατριάρχη από την εποχή του Μωάμεθ ακόμη και που συνεχίστηκε μέχρι την εποχή του Γρηγόριου. Αν δεν το γνωρίζεις ή αν κάνεις πως δεν το γνωρίζεις, μπορώ να σου δώσω μια ενδεικτική βιβλιογραφία να το δεις και μόνος σου.

quote:

---

Trainman
Ουδέποτε υποστήριξα ότι η Εκκλησία είχε απελευθερωτικό σχέδιο. Η όρεξη ήλθε όμως συνεπεία της εθνικής κύησης που είχε ήδη δρομολογηθεί με τη βοήθεια και του Πατριαρχείου - και δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει και την ίδια.

---

Μα φυσικά. Η όρεξη της ήλθε πολύ ξαφνικά, όταν τη μια μέρα μιλούσε για "θεόσταλτη δουλεία" και την επόμενη κοίταζε πως θα βάλει χέρι στο νεοσύστατο κράτος. Η όρεξη για απελευθέρωση της ήλθε ακόμη κι όταν απελευθερώθηκε η Ελλάδα, τότε που ο Αγαθάγγελος του καλούσε να επιστρέψουν στο Σουλτάνο.

Αλλωστε, όπως μας διδάσκει η καθημερινή πραγματικότητα εδώ και 180 χρόνια, από όρεξη η εκκλησία άλλο τίποτε...

quote:

---

Trainman
Φάρα ραγιάδων που να πραγματοποίησε δεκάδες εξεγέρσεις καθ' όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, δεν νομίζω πως μπορούν να χαρακτηριστούν οι Έλληνες χωρίς ανάλυση της "ιστορικής συγκυρίας" - μιας έκφρασης που σου προκαλεί αλλεργία...

---

Αλλεργία; Όχι δα! Ισα ισα, τη θεωρώ σαν το πρώτο βήμα που οδηγεί στην "ιστορική αναγκαιότητα", που είναι (όπως αποδείχτηκε στις σελίδες αυτές) το ιδανικό μέσο αθώωσης οποιασδήποτε εγκληματικής ενέργειας. Αλλωστε από "ιστορική αναγκαιότητα" δεν αφανίστηκε η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι; Από "ιστορική αναγκαιότητα" δεν κάηκαν τα Καλάβρυτα από τους Γερμανούς; Από "Ιστορική Αναγκαιότητα" δεν έγινε η χούντα;

Αλήθεια, σκέφτηκες ποτέ να ανοίξεις ένα thread με θέμα π.χ. "Η δράση της Γκεστάπο κατά την κατοχή υπό το πρίσμα της ιστορικής αναγκαιότητας..."; Πιστεύω πως σίγουρα θα αναθεωρούσαν οι αγαπητοί αναγνώστες πολλές από τις ιδέες που έχουν σήμερα για τον "οργανισμό" αυτόν...

quote:

---

Trainman
Δεν ξέρω τι σημαίνουν οι "ιππουρίδες"

---

Επετρεψέ μου να σε ενημερώσω τότε. "Ιππουρίδες" (yak) ήταν σύμβολα βαθμού του πασά και απεικόνιζαν μια ουρά αλόγου ή ουρά παγωνιού, σαν σύμβολο της Τουρκο-Μογγολικής παράδοσης. Οι πασάδες μπορούσαν να έχουν μία, δύο ή τρεις ιππουρίδες, που καθόριζαν και το βαθμό τους (μόνον ο Σουλτάνος είχε τέσσερις, σαν γενικός αρχηγός του στρατού και του κράτους).

Σκέψου ότι ελάχιστοι μπεγλεμπέρ (διοικητές των 25 βιλαετίων της οθωμανικής αυτοκρατορίας) είχαν 3 ιππουρίδες, συνήθως είχαν 2.

Ο Πατριάρχης όμως έφερε τον τίτλο του πασά τριών ιππουρίδων, που τον έκανε ισότιμο με πολλούς άλλους ομοιόβαθμούς του, όπως τον Βεζύρ ί αζάρμ, τον Μουσσίρ, τον Κιζλάρ Αγά και βέβαια τον στρατηγό Ιμπραήμ της Αιγύπτου...

quote:

---

Trainman
αλλά "πασάδες" ήταν όλοι προύχοντες της Μάνης (Μαυρομιχαλαίοι κλπ), ενδεχομένως οι πρόκριτοι του Μωριά που πρωτοστάτησαν στην εξέγερση του 1769, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Λακεδαίμωνος Ανανία, τον Μπενάκη κ.ά....

---

Σιγά μην ήταν και βεζύρηδες. Σύνελθε Ανδρέα μου, όσο πάει και κατρακυλάς, τώρα στο τέλος...

Ο όρος "πασάς" ήταν προσφώνηση προς κάποιον διοικητή, τοπικό αρχηγό, στρατιωτικό διοικητή ακόμη και μικρής μονάδας, κτλ. (από το bash ağa ή pash). Ο πασάς με ιππουρίδες όμως ήταν βαθμός του τουρκικού κράτους και όχι τυπική προσφώνηση..

Μη συγχέεις τα πράγματα.

Αλήθεια, μήπως έχεις πρόχειρη τη βιβλιογραφία με την οποία απονεμήθηκε π.χ. στους Μαυρομιχαλαίους ο επίσημος τίτλος του πασά; Θα ήθελα να της ρίξω μια ματιά, καθώς ομολογώ πως δεν το γνωρίζω αυτό.

Και εν πάσει περιπτώσει πώς η δήλωσή σου "Δεν ξέρω τι σημαίνουν οι "ιππουρίδες" δένει με την αμέσως επόμενη παράγραφο όπου λες "...πρωτίστως δε, πασάδες πολλών "ιππουρίδων", ήσαν ο Υψηλάντης,...".

Αν δεν ξέρεις τι είναι οι ιππουρίδες, πώς γνωρίζεις ότι οι αναφερόμενοι είχαν το βαθμό αυτό (που δεν τον είχαν). Να το αποδώσω στη σύγχυση που σε διακατέχει τελευταία;

quote:

---

Trainman
Μια που επιμένεις πως ο αφορισμός του Υψηλάντη διατηρείται εφ' όσον το Πατριαρχείο δεν έχει επισήμως και γραπτώς αποκαταστήσει τον Υψηλάντη στους κόλπους του χριστιανισμού, θα σου ζητήσω λοιπόν κι εγώ αντιστοίχως, να μου παραθέσεις έστω και μία επίσημη και γραπτή δήλωση του Πατριαρχείου που να ονομάζει "ξεβράκωτους" τους αγωνιστές του '21

---

Μάλιστα. Εσύ, ο ιστορικός αναλυτής με την τόση γνώση αγνοείς το βασικό κανόνα των μαθηματικών της Α΄ δημοτικού που λέει πως μόνον ομοειδή συγκρίνονται. Ζητάς λοιπόν να συγκρίνουμε μια επίσημη πράξη του πατριαρχείου με μια δήλωση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης(!). Και μετά μιλάς για σοβαρότητα(!!!)

Εν πάσει περιπτώσει, η συγκεκριμένη δήλωση "παίχτηκε" στο CNN Turk και δημοσιεύθηκε σε 2 μη παγανιστικές ημερήσιες εφημερίδες των Αθηνών. Σε ανύποπτο χρόνο τις δηλώσεις αυτές επιβεβαίωσε ο ηγούμενος της μονής Εσφιγμένου σε συνέντευξη τύπου στην Αλεξανδρούπολη και η ίδια δήλωση δημοσιεύτηκε και σε εφημερίδα της Κομοτηνής.

Φυσικά το πατριαρχείο δεν διέψευσε τίποτε.

quote:

---

Trainman
ή που να δηλώνει πως εορτάζει την επέτειο της καταστροφής της Σμύρνης.

---

Στο επίσημο ημερολόγιο του πατριαρχείου αναγράφεται με ελληνικά γράμματα:

ΗΜΕΡΑΙ ΑΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ
Α. Κατά τας Εθνικάς Εορτάς

...
30 Αυγούστου: Επέτειος της Νίκης του Αρχιστρατήγου και εορτή της Αεροπλοϊας.

"Εθνική εορτή" η καταστροφή των Ελλήνων φίλε μου Ανδρέα. Επέτειος της Νίκης του Κεμάλ, του επονομαζόμενου "Αρχιστρατήγου". Αραγε ποιους νίκησε ο Κεμάλ και το πατριαρχείο γιορτάζει την επέτειο της νίκης αυτής; τους Ινδιάνους; τους Μεξικάνους; Τους Σουηδούς μήπως; Βρε μπας και είχε νικήσει τους Ελληνες;

Αλήθεια, ξέρεις το νόημα των λέξεων "επέτειος" και "εθνική εορτή"; Η χάθηκε κι αυτό μέσα στις εμβριθείς και δαιδαλώδεις αναλύσεις σου;

quote:

---

Trainman
Αν πραγματικά πιστεύεις πως η θέασή μου είναι προδήλως παράλογη, τότε δεν θα πρέπει να αποθαρρυνθείς. Οι αναγνώστες θα καταδικάσουν, τόσο εμένα, όσο και τις απόψεις μου.

---

Αντίθετα με σένα, δεν απευθύνομαι σε "αγαπητούς αναγνώστες" εν είδει από καθέδρας διάλεξης, θεωρώντας τους εκ προοιμίου αγράμματους, ηλίθιους και ανίκανους να σκεφτούν ώστε να χρειάζονται την καθοδήγησή μου για το τί θα σκεφτούν και, κυρίως, πώς θα το σκεφτούν. Για το λόγο αυτό και δεν αγωνιώ όπως εσύ αν θα με καταδικάσουν ή θα με χειροκροτήσουν - μια αγωνία που είναι έκδηλη σε κάθε σου σχεδόν μήνυμα.

Από την άλλη, δεν θα μπορούσα να μην επισημάνω (σε όσα σχετικά μηνύματα παράθεσες, γιατί τα περισσότερα ήταν άσχετα) μερικά σημεία τα οποία αξίζει κανείς να προσέξει ιδιαίτερα, τόσο για την αξιοπιστία τους όσο και για το περιεχόμενό τους.

Κι όπως λέει ο λαός μας... "το ψέμμα έχει κοντά ποδάρια". Κι απ'ό,τι φαίνεται, οι μύθοι με τους οποίος μας τάιζαν τόσα χρόνια παπαρρηγόπουλοι και ζακυνθινοί δεν πιάνουν πια σε όλους.

Όμως μην ανυσηχείς... Η πατρίδα κοιμάται. Και δεν πρόκειται να ξυπνήσει εύκολα, γιατί από το κώμα δεν είναι εύκολη η αφύπνηση... Κι όσο κοιμάται, τόσο οι εγκληματίες του ελληνικού έθνους θα αυτοαναγορεύονται "προστάτες" του. Και τόσο οι "ιστορικές αναγκαιότητες" θα τους αθωώνουν. Και τόσο το πόπολο θα ψηφίζει με βάση ποιός πήγε να φιλήσει το χέρι του Παρασκευαϊδη κατά την αναχώρησή του. Και αν πήγαν πολλοί, ποιός το φίλησε πιο καλά... πιο θερμά...πιο ρουφηχτά... πιο χριστιανικά.

Καλή σου μέρα

-----------------------
ΥΓ: Για τους "αγαπητούς σου αναγνώστες" ετοιμάζω κάτι, έτσι για να έχουμε να ασχολούμαστε...

macedon

Edited by - macedon on 22/08/2007 08:32:21

quote:

---

Macedon: ΥΓ: Για τους "αγαπητούς σου αναγνώστες" ετοιμάζω κάτι, έτσι για να έχουμε να ασχολούμαστε

---

Λουκάς

Και μια και μιλάμε για τον Ιμπραήμ πασά, να θέσω και γω ένα ερώτημα: Ποιά ήταν η αιτία που ο στόλος του Ιμπραήμ για μήνες ολόκληρους πηγαινοερχόταν στο Αιγαίο και δεν τολμούσε να πλησιάσει καν στην Πελοπόννησο; Και πώς οι Ελληνες τελικά τον βοήθησαν έμμεσα να αποβιβαστεί στο Μωριά;

quote:

---

ΕΡΙΩΠΙΣ
Γι αυτό λεω, με ποια "ελληνόμετρα" και σταθμά μπορεί να χαρακτηρισθεί κανείς εκείνη την διαολοεποχή προδότης ή εθνικός ήρωας; Ποιος ήταν με ποιόν; Για να ξέρουμε τι λέμε.

---

Μερικά πράγματα φίλε μου είναι φανερά. Μερικά όχι.

quote:

---

ΕΡΙΩΠΙΣ
…και για τους δικούς σου φίλε Macedon, ...και για τους δικούς σου!!!!

---

Για όλους φίλε μου, για όλους

macedon

Edited by - macedon on 23/08/2007 04:20:24

quote:

---

ΕΡΙΩΠΙΣ: Υπάρχουν ακόμα Έλληνες που πιστεύουν στην αθωότητα του Λόρδου Βύρωνος;

---

quote:

---

Macedon: Τα περί αξιώματος από κάποιον που μόνον αξιώματα καταθέτει (τα οποία βαφτίζει "μαρτυρίες") νομίζω πως είναι γελοία.

---

Αφού απάντησα στο περί Βέρμαχτ προβοκατόρικο σχόλιο του Macedon, όπως έκρινα πως του άξιζε, μπορώ νομίζω πλέον, να απαντήσω και στα δύο υπόλοιπα αναπάντητα σχόλιά του. Έχω άλλωστε, από την αρχή του thread αυτού, δηλώσει - και έχω, πιστεύω, αποδείξει - ότι σ’ αντίθεση με κάποιους άλλους, δεν νοιώθω την ανάγκη προστασίας από ερωτήσεις.

quote:

---

Macedon: «Είναι…Οι ίδιοι που σήμερα γιορτάζουν την επέτειο της καταστροφής της Σμύρνης και ονομάζουν τους αγωνιστές του 21 "ξεβράκωτους".

---

quote:

---

Trainman

Ακόμα κι έτσι, το σχετικό δημοσίευμα της Αυριανής, δεν κατάφερα να το εντοπίσω.

---

ΣΟΦΟΝ ΤΟ ΣΑΦΕΣ

quote:

---

Trainman
Τι εντύπωση όμως θα μπορούσε να δημιουργήσει στον οποιονδήποτε Τούρκο ή τρίτο αναγνώστη, η βιογραφία του Γρηγορίου Ε’ που παρατίθεται στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου, γραμμένη από τον π. Γ. Μεταλληνό και η οποία αναφέρει ότι ο Γρηγόριος υπήρξε ‘’one of the most esteemed Martyrs of the revolution, a Saint of the Church (10th April); he belongs equally to the Church, the Nation, and the Education’

---

Καμία εντύπωση, γιατί

1. Δεν αναφέρει ποιό "nation" εννοεί. Πιθανότατα αναφέρεται στο τουρκικό, μια και εορτάζει "την εθνικήν εορτήν του Αρχιστρατήγου".

2. Ενώ αναφέρει ότι κρεμάστηκε δεν αναφέρει από ποιούς (από τους Τούρκους; από τους περαστικούς; αυτοκτόνησε; κρεμάστηκε από τα κορδόνια του;) και γιατί (είχε χρέη από τον ιππόδρομο; τον κυνηγούσαν οι τράπεζες; Δεν τον παίρνανε στο Δημόσιο;)

Ούτε λέξη που θα μπορούσε να "πειράξει" τους Οθωμανούς.

quote:

---

Trainman
Αν το Πατριαρχείο θεωρεί ως έθνος του την Τουρκία, τότε, γιατί διαδίδει στα πέρατα του κόσμου το ότι ο Γρηγόριος υπήρξε άγιος, μάρτυρας της ελληνικής Επανάστασης, απαγχονισθείς από τον Σουλτάνο;

---

Πού ακριβώς λέει απαγχονισθείς "από το Σουλτάνο;". Πού ακριβώς λέει "ελληνικής" επανάστασης;

Γιατί όσο και να ψάξεις τη σχετική σελίδα, δεν θα συναντήσεις πουθενά ούτε αυτές τις λέξεις ούτε άλλες που πιθανώς να "ενοχλούσαν" τον εργοδότη.

quote:

---

Trainman
Αν το Πατριαρχείο είναι «τουρκορθόδοξο», γιατί εορτάζει στην Ελλάδα την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους; (η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης εξακολουθεί να υπάγεται τυπικά στο Πατριαρχείο)

---

Η Μητρόπολη υπάγεται τυπικά στο πατριαρχείο αλλά είναι ΝΠΔΔ του ελληνικού δημοσίου, με καλοπληρωμένους δημόσιους υπαλλήλους που τρέφονται από το ελληνικό δημόσιο ταμείο και ακολουθεί τις ελληνικές γιορτές.

Αλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως σύμφωνα με τα παραμύθια που δημιουργήθηκαν 50 χρόνια μετά την Επανάσταση και χάρη σε "φωτισμένους ιστορικούς", η εκκλησία μας έσωσε από τους τούρκους.

Ναι, ναι, σας το ορκίζομαι, έτσι διδάσκουν. Σιγά μη μας έσωσαν οι... πώς τους λέει ο Βσρθολομαίος... οι ξεβράκωτοι.

quote:

---

Trainman
Αν κάποιος εκκινεί από την άποψη ότι το Πατριαρχείο είναι «τουρκορθόδοξο» και επιμένει σ’ αυτήν, τότε θα πρέπει να ερμηνεύσει τις συνεχείς επιθέσεις τις οποίες δέχεται το Πατριαρχείο εκ μέρους του τουρκικού κράτους και των παρακρατικών παραφυάδων του, ορισμένες από τις οποίες μεταφέρω παρακάτω:

---

Αχ, φίλε Ανδρέα. Οχι μόνο δεν μπορείς να διαβάσεις ανάμεσα στις γραμμές αλλά ούτε αυτές τις ίδιες τις γραμμές. Γιατί:

1. Το πρώτο σου link (Ελευθεροτυπία) αναφέρει για μια ισλαμική οργάνωση των 5 ατόμων που εκτός από τον πατριάρχη ήθελαν να σκοτώσουν και τον πρωθυπουργό. Οι δε "Γκρίζοι Λύκοι", που είναι εχθροί του πατριαρχείου, είναι και εχθροί της κυβέρνησης. Αρα κυβέρνηση και πατριαρχείο έχουν τους ίδιους εχθρούς.

2. Το δευτερο link (Καθημερινή) παραπέμπει στη μήνυση του Μπουζιντάρ Τσιπόφ κατά της "οικουμενικότητας" του πατριαρχείου. Από πού προκύπτει ακριβώς ότι το πατριαρχείο δεν είναι "τουρκορθόδοξο";

3. Το τρίτο link (Ελευθεροτυπία) αναφέρεται στην άρνηση του πατριαρχείου να παραχωρήσει τα ακίνητά του στο τουρκικό δημόσιο (σιγά μη τα παραχωρούσε). Επειδή λοιπόν το πατριαρχείο έχει αναπτυγμένη την αίσθηση της ιδιοκτησίας, αυτό αποδεικνύει ότι δεν είναι τουρκορθόδοξο;

4. Το τέταρτο link (Βήμα) μας αναφέρει τις διαμάχες της ελλαδικής εκκλησίας με το πατριαρχείο για τον έλεγχο των ελληνικών μητροπόλεων. Αν εδώ η ελλαδική εκκλησία θεωρείται "παρακρατική παραφυάδα" του τουρκικού κράτους (ως εχθρός του πατριαρχείου)... δεν έχω άλλα σχόλια.

Σε καμία από τις τέσσερις παραπομπές σου ούτε αναιρείται ο τουρκορθόδοξος χαρακτήρας του πατριαρχείου ούτε θεμελιώνεται η πολεμική του τουρκικού κράτους εναντίον του.

quote:

---

Trainman
Δεν είναι δυνατόν από τη μια να ισχυρίζεται πως το Πατριαρχείο εξακολουθεί να θεωρεί τον Υψηλάντη αφορισμένο και να τον μνημονεύει μονάχα για το θεαθήναι (προκειμένου να επηρεάζει την ελλαδική Εκκλησία χάριν του τουρκικού κράτους) και από την άλλη να υποστηρίζει ότι ο αφορισμός δεν έχει αρθεί επισήμως επειδή το Πατριαρχείο είναι «τουρκορθόδοξο».

---

Εδώ αναφέρεις το ίδιο πράγμα δυο φορές και θεωρείς το πρώτο ασύμβατο με το δεύτερο, ενώ στην ουσία το νόημα είναι το ίδιο. Η μη άρση του αφορισμού γίνεται για να είναι αρεστό στο τουρκικό κράτος ενώ τον Υψηλάντη το θεωρεί αφορισμένο (ίδιο με τη μη άρση) αλλά το μνημονεύει για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης (τον επηρεασμό της ελλαδικής εκκλησίας προς χάριν του τουρκικού κράτους δεν μπορώ να καταλάβω πώς το σκέφτηκες και από πού το συμπεραίνεις).

quote:

---

Trainman
Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ως Οικουμενικό, δεν ανήκει στην Ελλάδα ... Έχει όμως ιστορικά, άμεση σχέση με τις διεργασίες που οδήγησαν στην κυοφορία και την γέννηση του νέου ελληνικού έθνους.

---

Καλά, άστο αυτό. Και ο Τζάκ φύτεψε μια φασολιά που έφτανε μέχρι τον ουρανό.

quote:

---

Trainman
Στην Τουρκία, το Πατριαρχείο αντιμετωπίζεται ως θρησκευτικός θεσμός των εκεί Ελλήνων

---

Κάνεις λάθος. Αντιμετωπίζεται σαν θρησκευτικός θεσμός των εκεί Χριστιανών (των Ρούμ) και όχι των Ελλήνων (Γιουνάν). Αλλωστε το ίδιο λέει και η Συνθήκη της Λωζάνης η οποία δεν αναγνωρίζει εθνικές αλλά θρησκευτικές μειονότητες ένθεν και ένθεν.

macedon

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr