quote:

---

ΚΥΩΝ
Γνωρίζουμε πως το εξωτερικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε μας επηρεάζει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και λόγω αυτού αποκτούμε κάποια χαρακτηριστικά ή τέλος πάντων έχει κάποιο αντίκτυπο στην ψυχολογία μας κ.λ.π.

Θα ήταν τολμηρό να σκεφτούμε πως,όπως ο άνθρωπος επηρεάζεται από το ευρύτερο περιβάλλον του,επηρεάζεται και ο πλανήτης από το δικό του ευρύτερο χώρο?Και αν επηρεάζεται ο πλανήτης με κάποιο τρόπο,στο τέλος δεν θα κατέληγαν αυτές οι επιρροές να επηρεάσουν κι εμάς?

---

Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με αυτά που λες,αλλά δεν γνωρίζω κατά πόσο το πνεύμα των ανθρώπων γενικότερα,και αυτών που φιλοσοφούν ειδικότερα,είναι ελεύθερο και σε τι βαθμό.

Για παράδειγμα,οι περισσότεροι άνθρωποι λειτουργούν σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής τους.Εκτός τούτου,υπάρχουν,ας πούμε,κάποια διαχρονικά πάθη της ανθρώπινης φύσης που δεν φαίνονται να αλλάζουν για εκατονταετίες.Τα εξωτερικά ερεθίσματα μας επηρεάζουν και αυτά,το καθένα με τον τρόπο του.Έπειτα,οι εμπειρίες και τα βιώματα.

Μπορεί η φιλοσοφία να είναι μια καθαρά πνευματική διεργασία,αλλά το πνεύμα πόσο ελεύθερο είναι απ'τους προκείμενους παράγοντες και όχι μόνο?

Το πνεύμα ίσως αρχικά είναι ελεύθερο,αλλά μέσω της επαφής του με την ύλη,μήπως σταδιακά δεσμεύεται?

Η θέση μου αφορά την φιλοσοφία που επηρεάζει την ανθρώπινη τάξη(κι εδώ μπάινει πολύ νερό,το ξέρω)
Η δική σου θέση αφορά την φιλοσοφία,ανεξαρτήτως διάδοσης(με τους συμβατικούς τρόπους,για να σε ξαναπρολάβω)

Ο άνθρωπος ή οι άνθρωποι,είναι το ζουμί της δικής σου νίξης.
Είναι το σημείο που μπορεί να ενώσει τις δυο θέσεις.
Αλλά για να γίνει-συμβεί,προυποθέτει τη διάδοση,έτσι ώστε αμέσως μετά να την καταστήσει μη αναγκαία.
Σε δεύτερο χρόνο όμως.Αναγκαστικά.Εκεί ίσως διαφωνούμε.
----------------------------------------------------------
Με τον αυτοτιμωρημένο φίλτατο Νικόμαχο,συμφωνώ.
Με την έννοια ότι θεωρώ κι εγώ ότι η λογική και διανόηση είναι ,πρέπει να είναι συμπαντικής εμβέλειας.
Μη την μπερδεύουμε με τα ήθη και έθιμα.Η ευρύτερη διανόηση τα ξεπερνά.Οφείλει να το κάνει.

-----------------------------------------------------------
Η φιλοσοφία πρέπει να οδηγεί τη γνώση σε συμπαντική κατεύθυνση.
Αν υποθέσουμε ότι οι όποιοι "άλλοι" οδηγούνται στην εξέλιξη με τη δική τους φιλοσοφία,μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι λεωφόροι αυτοί συγκλίνουν.
Για να προλάβω -ειδικά τον DSM και τον Νικόμαχο- καταθέτω, ότι ενώ είμαι,ως γνωστόν,κατά των συμπαντικών σταθερών,που μαγειρεύουν τους νόμους της φύσης για να μας κάθεται το αποτέλεσμα,στην παραπάνω θέση μου,πέφτω στην παγίδα να υποθέσω ότι η συμπαντική φιλοσοφία οφείλει να συγκλίνει.
Συμπαθάτε με.

ΚΥΩΝ,

quote:

---

Μπορεί η φιλοσοφία να είναι μια καθαρά πνευματική διεργασία,αλλά το πνεύμα πόσο ελεύθερο είναι απ'τους προκείμενους παράγοντες και όχι μόνο?

---

Με καλύτερό σου φάε,πιε και νηστικός κοιμήσου.

quote:

---

Το πνεύμα ίσως αρχικά είναι ελεύθερο,αλλά μέσω της επαφής του με την ύλη,μήπως σταδιακά δεσμεύεται?

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Όπως βλέπεις το πράγμα πάει,αναλόγως για ποιανού το πνεύμα μιλάμε...

Το πνεύμα γενικώς είναι όντως ελεύθερο.ΟΚ.
Το πνεύμα κάποιου συγκεκριμένου,όμως,μπορεί να είναι λίγο λιγότερο ελεύθερο από ενός άλλου βρε παιδί μου,πως το λένε? Με αντιλαμβάνεσαι φαντάζομαι..
Σε αντίθετη περίπτωση θα σε ...ξανατιμωρήσω.

Εδώ μιλάμε για την ελευθερία του πνεύματος και όχι για την ικανότητα του κάθε ενός απο μας, να το...χειραγωγεί!!!

quote:

---

Και μετά λιποθύμησαν.

There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark.

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Εκεί ήθελα να καταλήξω,δηλαδή στην κλίμακα ελευθερίας ή εξέλιξης του πνεύματος.
Αν συμφωνήσουμε πως υπάρχει κλίμακα,τότε τα πνεύματα που βρίσκονται σε κατώτερο επίπεδο,αυτά που δεν έχουν αγγίξει την κορυφή,δεν πρέπει να πούμε,ότι αναγκαστικά επηρεάζονται από κάποιες συνθήκες,εφόσον δεν είναι απόλυτα ελεύθερα?
Αν δεν έχουν φτάσει στην κορυφή της κλίμακας,μπορούν να είναι απόλυτα ελεύθερα?
Και αν μπορούν,μετά από πιο επίπεδο θα λέγαμε,ότι αποκτούν την απόλυτη ελευθερία?
Αν μπορούσαν όμως,θα γινόταν φανερό,ότι στην ουσία θα είχαν φτάσει στην κορυφή,αφού λογικά το μέτρο του ανώτατου επιπέδου της κλίμακας θα πρέπει να είναι η απόλυτη ελευθερία.

Πως νοείται η απόλυτη ελευθερία?

Αγαπητέ Νικόμαχε,

Η φαντασία είναι μόνο μία απ΄τις δυνατότητες του πνεύματος.Δεν νομίζω ότι από μόνη της μπορεί να πιστοποιήσει την απόλυτη ελευθερία του πνεύματος.

Φιλοσοφία, δεν είναι να αρέσκεσαι σε ερωτήσεις και να έχεις ανοιχτό μυαλό, αλλά τρόπος έκφρασης της διακαούς επιθυμίας για απαντήσεις.*

Η έννοια της ελευθερίας είναι εντελώς θεωρητικό κατασκεύασμα.

Οι ψυχές, η νόηση, οι λογικές και οι κατανοήσεις, δεν είναι παρά εργαλεία, και όχι αυθύπαρκτες ουσίες.

Οι απαντήσεις γενούν τις ερωτήσεις, και όχι το αντίστροφο. Το ον δεν απαντάται, αλλά μάλλον ρωτά.

Οι ουσιαστικές ερωτήσεις δεν είναι δικές μας, αλλά του όντος. Και η φιλοσοφία δεν είναι απορία του αποτελέσματος, αλλά μερική διαδικασία τοποθέτησης και διευθέτησης της αιτίας. Του όντος δηλαδή.

Πιθανά, όσα αντιλαμβανόμαστε είναι απαντήσεις, εξίσου δε, με το γεγονός οτι αντιλαμβανόμαστε. Όχι όμως για εμάς-όποιοι κι αν είμαστε αυτοί-, αλλά για το ον.

Το ίδιο το κόσμος, δεν είναι παρά η κεντρική απορία του όντος, κι όλοι όσοι μπορούν να πουν "εμείς", μέρος της απάντησης.

Δεν έχουν σημασία οι χημείες και οι καταλήξεις-εξελίξεις, αλλά η βαθύτερη ουσία της έννοιας "διαδικασία".

*Κατά τα ανωτέρω, Φιλοσοφία είναι η τέχνη του όντος.

Σε αυτό το επίπεδο, οι θέσεις είναι εντελώς προσωπικές.

Ο Γλάρος Ιωνάθαν, δεν είναι παρά μια εύπεπτη πλατωνική οντολογία. Η μαγκιά είναι, που κάπου στα βράχια, ο Ηράκλειτος χαμογελά εντελώς εκτεθειμένος και απροκάλυπτα, κι ο Πυθαγόρας παίζει γκαζές με τον Αριστοτέλη στους φόβους των πιτσιρικάδων.

Κι αυτά είναι πράγματα, που εύκολα μπαίνουν στο πετσί των ανθρώπων...

quote:

---

Ο Γλάρος Ιωνάθαν, δεν είναι παρά μια εύπεπτη πλατωνική οντολογία. Η μαγκιά είναι, που κάπου στα βράχια, ο Ηράκλειτος χαμογελά εντελώς εκτεθειμένος και απροκάλυπτα, κι ο Πυθαγόρας παίζει γκαζές με τον Αριστοτέλη στους φόβους των πιτσιρικάδων.

Κι αυτά είναι πράγματα, που εύκολα μπαίνουν στο πετσί των ανθρώπων...

---

Με καλύτερό σου φάε,πιε και νηστικός κοιμήσου.

quote:

---

Πως νοείται η απόλυτη ελευθερία?

---

Με καλύτερό σου φάε,πιε και νηστικός κοιμήσου.

quote:

---

Το ίδιο το κόσμος, δεν είναι παρά η κεντρική απορία του όντος, κι όλοι όσοι μπορούν να πουν "εμείς", μέρος της απάντησης.

---

quote:

---

ώστε γνωρίζοντας αυτή την διαδικασία το είναι,να δυνηθεί να επιστρέψει στην πέρα του είναι κατάσταση?

---

There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark.

Επομένως,θα μπορούσαμε να πούμε,πως η φιλοσοφία είναι η ερμηνεία του τρόπου μετάβασης του όντος στο αισθητικό πεδίο,ώστε γνωρίζοντας αυτήν την διαδικασία το είναι,να δυνηθεί να επιστρέψει στην πέρα του είναι κατάσταση?

quote:

---

στην πραγματικότητα την Πηγή του είναι.Ώστε να καταφέρει να επιστρέψει το ον στην Πηγή,από την οποία εκπορεύθηκε.

---

There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark.

Είναι η κατάσταση πριν από κάθε ύπαρξη.

quote:

---

ΚΥΩΝ
Είναι η κατάσταση πριν από κάθε ύπαρξη.

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Καταλαβαίνω ότι αυτό που λέω αυτοαναιρείται και γι'αυτό είπα,ότι λένε ότι βρίσκεται υπεράνω παντός νοητού,διότι είναι ασύλληπτο.

Απλά το παραθέτω για προβληματισμό.

Πολλοί έχουν διαχωρίσει την πρώτη Μονάδα,από την οποία εκπορεύονται τα επιμέρους όντα,και το Έν,την κατάσταση προ πάσης αριθμήσεως,επομένως και της Μονάδας.

Για παράδειγμα,ας πάρω το αντιθετικό ζεύγος των Πυθαγορείων "πεπερασμένο-απεριόριστο".Το πεπερασμένο ανήκει στην Μονάδα και το απεριόριστο στην Δυάδα,το Εν όμως περιλαμβάνει και τα δυο τους.

Η αρχική αυτή και άρρητος Ενότητα για άγνωστο λόγο εκδηλώνεται και προκύπτει ταυτόχρονα η Μονάδα και η Δυάδα,αφού η μονάδα υποδηλώνει την αρχή κάθε αριθμήσεως,διότι για να αντιληφθούμε την μονάδα πρέπει να υπάρχει και η δυάδα,επομένως και η πολλαπλότητα.

Ίσως αυτό το αυθύπαρκτο Εν είναι το όντως ον που ανέφερε ο DSM στο χθεσινό του μήνυμα στις 03:32:12.

Δεν μίλησα για όντως ον. Οπωσδήποτε δεν αντιλαμβάνομαι τι θα μπορούσε να είναι η πηγή του όντος.

Συζητούσα με τον αδερφό μου απόψε, και μιλούσαμε για τη σχέση των νοημάτων με τις λέξεις. Δεν βγήκε άκρη εδώ που τα λέμε -αν έχεις αδέρφια, θα με καταλαβαίνεις-, αλλά καταλήξαμε, πως το νόημα δεν βγαίνει από τις λέξεις, αλλά μάλλον οι λέξεις από το νόημα.

Δεν ξέρω πόσο σε βοηθάει αυτό, αλλά αυτός είναι ο αδερφικός μου κάματος.

quote:

---

πως το νόημα δεν βγαίνει από τις λέξεις, αλλά μάλλον οι λέξεις από το νόημα.

---

Edited by - Κostakourtas on 28/01/2014 01:35:34

Διότι άν δεν νοεί τίποτα, τότε σε τι θα έγκειται το ιερό μεγαλείο του, αφού θα είναι όπως κάποιος που κοιμάται.

Αν, πάλι, νοεί, αλλά ως όργανο άλλου, τότε, δεδομένου ότι αυτό που αποτελεί την ουσία του δεν είναι η νόηση αλλά ορισμένη δύναμη, δεν θα είναι η άριστη ουσία, καθότι η αξία του έγκειται στη νόηση. Ακόμα, είτε η ουσία του είναι νους είτε νόηση, τι είναι αυτό που νοεί;

Διότι ή νοεί τον εαυτό του ή κάτι άλλο’ αν νοεί κάτι άλλο, τότε ή [νοεί] πάντα το ίδιο πράγμα ή κάτι διαφορετικό. Υπάρχει, λοιπόν, κάποια διαφορά ή όχι ανάμεσα στο να νοεί το ωραίο ή οποιοδήποτε άλλο τυχαίο πράγμα; Ή μήπως υπάρχουν μερικά πράγματα που είναι αδιανόητο να τα σκέπτεται;

Προφανώς, λοιπόν, νοεί το πιο θείο και το πιο πολύτιμο πράγμα, και αυτό είναι κάτι που δεν μεταβάλλεται, διότι [από το σημείο αυτό και πέρα] η μεταβολή είναι προς το χειρότερο, και άλλωστε κάτι τέτοιο θα ήταν ήδη κίνηση. Πρώτα απ’ όλα, λοιπόν, αν [ο νους] δεν είναι νόηση, αλλά δύναμη, είναι φυσικό να είναι γι’ αυτόν επίπονο πράγμα η συνεχής νόηση• έπειτα, είναι φανερό ότι κάτι άλλο θα ήταν το πιο πολύτιμο και όχι ο νους, ήτοι το αντικείμενο της νόησης.

Διότι η διαδικασία και η ενέργεια της νόησης θα ανήκει και σε αυτόν που νοεί το χειρότερο πράγμα στον κόσμο, έτσι ώστε, αν αυτό μπορεί να το αποφεύγει κανείς (διότι και μερικά πράγματα είναι καλύτερο να μην τα βλέπουμε παρά να τα βλέπουμε), η ενέργεια της νόησης δεν θα μπορούσε να είναι το καλύτερο πράγμα. Τον εαυτό του, άρα, νοεί, αν όντως είναι το πιο σπουδαίο πράγμα, και έτσι η νόησή του είναι νόηση της νόησης.

Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, η επιστήμη, η αίσθηση, η γνώμη και η διάνοια δευτερευόντως μόνο αναφέρονται στον εαυτό τους. Ακόμα, αν το νοώ και το νοούμαι είναι διαφορετικά πράγματα, ως προς ποιο από τα δύο θα του ανήκει το καλό; Πράγματι, το νοούν δεν ταυτίζεται με το νοούμενο.

Ή μήπως σε ορισμένες περιπτώσεις η επιστήμη είναι το πράγμα, στις παραγωγικές επιστήμες η ουσία χωρίς την ύλη και το τι ήταν να είναι, και στις θεωρητικές ο ορισμός και η νόηση; Αφού, λοιπόν, το νοούμενο και ο νους δεν είναι διαφορετικά για όσα πράγματα δεν έχουν ύλη, τότε [ο θείος νους και το αντικείμενό του] θα ταυτίζονται, και η νόηση θα είναι ένα με το νοούμενο.

Απομένει, βέβαια, μια απορία, δηλαδή – αν το νοούμενο είναι σύνθετο» διότι [αν ήταν, η νόηση] θα μπορούσε να μεταβάλλεται σε συνάρτηση με τα διάφορα μέρη του όλου.

Ή μήπως ό,τι δεν έχει ύλη είναι αδιαίρετο – όπως ακριβώς η ανθρώπινη νόηση, ή καλύτερα η νόηση των σύνθετων πραγμάτων σε ορισμένες χρονικές περιόδους (διότι δεν κατέχει το καλό την τάδε ή τη δείνα στιγμή, αλλά κατέχει το καλύτερο απ’ όλα, που είναι κάτι διαφορετικό από αυτή, σε μια ολοκληρωμένη χρονική περίοδο), και έτσι είναι στον αιώνα τον άπαντα η νόηση που νοεί τον εαυτό της;

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!
Απο τον γίγαντα Αριστοτέλη

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr