Μολονότι η ιδέα της μη - υλικότητας δεν αποκλείει από μόνη της εκείνη της πραγματικότητας , η κοινή γνώμη συνδέει πάντα την πραγματικότητα με την υλική ύπαρξη .

Το πνεύμα και η ύλη μπορεί κάλλιστα να είναι δυο μορφές ενός και του αυτού υπερβατικού όντος .

Για παράδειγμα , οι Ταντριστές λένε — και η άποψή τους είναι εξίσου σεβαστή — ότι η ύλη δεν είναι τίποτε άλλο από τις συγκεκριμένες (απτές) σκέψεις του Θεού .

Έτσι η μοναδική άμεση πραγματικότητα είναι η ψυχική πραγματικότητα των περιεχομένων του συνειδητού , στα οποία αποδίδεται μια πνευματική ή μια υλική προέλευση , ανάλογα με την περίπτωση .

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πνεύματος είναι :

Πρώτον , η αρχή της αυθόρμητης κίνησης και δραστηριότητας .

Δεύτερον , η αυθόρμητη ικανότητά του να παράγει εικόνες ανεξάρτητα από την αισθητήρια αντίληψη και

Τρίτον , ο αυτόνομος και κυριαρχικός χειρισμός αυτών των εικόνων .

Αυτή η πνευματική οντότητα πλησιάζει τον πρωτόγονο άνθρωπο από έξω .

Καθώς όμως αναπτύσσεται όλο και περισσότερο εγκαθίσταται μέσα στη συνείδηση και γίνεται υφιστάμενη λειτουργία χάνοντας έτσι τον αρχικό χαρακτήρα της αυτονομίας της .

Αυτός ο χαρακτήρας διατηρείται τώρα μόνο στις πιο συντηρητικές αντιλήψεις και συγκεκριμένα στις θρησκευτικές .

Η κάθοδος του πνεύματος στη σφαίρα της ανθρώπινης συνείδησης εκφράζεται με τον μύθο του θεϊκού νου που πιάνεται μέσα στο αγκάλιασμα της φύσης .

Αυτή η διαδικασία που συνεχίζεται στη διάρκεια των αιώνων είναι ίσως μια αναπόφευκτη αναγκαιότητα και οι θρησκείες θα βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη θέση αν συμμετείχαν σε μια προσπάθεια αναχαίτισης της εξέλιξης .

Το καθήκον τους δεν είναι να παρεμποδίσουν την αναπότρεπτη πορεία των γεγονότων , αλλά να την καθοδηγήσουν με τέτοιο τρόπο ώστε να προχωρήσει χωρίς να προκαλέσει μοιραία τραύματα στην ψυχή .

Όμως και ο διάβολος φαίνεται να είναι προικισμένος με την ίδια πνευματική ουσία , η οποία όμως είναι κακή και διεφθαρμένη .

Η αρχική ταυτότητα της ουσίας εκφράζεται ακόμη με την ιδέα του πεπτωκότος αγγέλου , καθώς και με τη στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον Ιεχωβά και το Σατανά στην Παλαιά Διαθήκη .

Η ηχώ αυτής της πρωτόγονης σύνδεσης βρίσκεται και στην Κυριακή Προσευχή , όπου λέμε “Μη εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν” — όμως αυτή η παράκληση δεν πρέπει να απευθύνεται σε εκείνον που εισάγει τον πειρασμό , δηλαδή το διάβολο ;

.

Ο λατρεύων τους θεούς λατρεύει τον θεόν
Κάθε υπόσταση προθεσιακά φέρεται μεθεκτικά πρός την ανώτερή της ώστε να καταστεί εντελέστερη

Μπορούμε να το δούμε δηλαδή σαν δοκιμασία, ξέροντας ότι ο Θεός δοκιμάζει και επιτρέπει στον άνθρωπο να βλέπει και βιώνει, δεν μας βάζει παρωπίδες, μόνοι μας βρίσκουμε το δρόμο μας.

Άρα το εισενέγκης τι σημαίνει;

Άρα λέει αν το δούμε αρχικά και όχι μεμονωμένα:

καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφελήματα ἡμῶν,
ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·
καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,
ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

quote:

---

ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟΣ Ο ΚΗΦΕΥΣ
...

---

...ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ

Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ένα ορισμένο είδος πατρικού συμπλέγματος έχει "πνευματικό" χαρακτήρα , με την έννοια ότι η πατρική εικόνα παράγει δηλώσεις , πράξεις , τάσεις , παρατηρήσεις , γνώμες , κλπ. στις οποίες θα ήταν δύσκολο να αρνηθούμε την ιδιότητα του “πνευματικού” .

Στους άντρες , ένα θετικό πατρικό σύμπλεγμα πολύ συχνά δημιουργεί μια ορισμένη ευπιστία σε σχέση με την εξουσία και μια σαφή προθυμία του ατόμου να δέχεται όλα τα πνευματικά δόγματα και αξίες , ενώ στις γυναίκες προκαλεί πολύ ζωηρές πνευματικές τάσεις και ενδιαφέροντα .

Στα όνειρα , οι πεποιθήσεις , οι απαγορεύσεις και οι σοφές συμβουλές προέρχονται πάντα από την πατρική μορφή .

Ο αόρατος χαρακτήρας αυτής της πηγής υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι το πατρικό σύμπλεγμα εμφανίζεται συχνά σαν μια επιβλητική φωνή που εκφέρει οριστικές κρίσεις .

Επομένως , τις περισσότερες φορές ο πνευματικός παράγοντας συμβολίζεται από τη μορφή ενός “σοφού γέροντα” .

Οι μορφές των νάνων εμφανίζονται , κυρίως σε γυναίκες . Επομένως , η μορφή του Sterissbart (του «Κολοβογένη») που εμφανίζεται στο θεατρικό έργο του Ernst Barlach Der tote Tag (η νεκρή μέρα) (1912) και που μοιάζει με καλλικάντζαρο , είναι λογικό να συνδέεται με τη μητέρα , όπως ακριβώς ο Μπες συνδέεται με τη μητέρα - θεά στο Καρνάκ .

Και στα δύο φύλα το πνεύμα μπορεί επίσης να πάρει τη μορφή ενός αγοριού ή ενός νέου .

Στις γυναίκες αντιστοιχεί στο λεγόμενο “θετικό” άνιμους που δείχνει τη δυνατότητα της συνειδητής πνευματικής προσπάθειας .

Στους άντρες η σημασία του νέου δεν είναι τόσο απλή .

Μπορεί να είναι θετικός , οπότε αντιπροσωπεύει την "υψηλότερη" προσωπικότητα , τον εαυτό ή το filius regius , όπως τον έβλεπαν οι αλχημιστές .

Μπορεί όμως επίσης να είναι αρνητικός και τότε συμβολίζει τη βρεφική σκιά .

Και στις δύο περιπτώσεις το αγόρι αντιπροσωπεύει κάποια μορφή πνεύματος .

Ο γκριζογένης γέροντας και το αγόρι συγγενεύουν . Και οι δυο παίζουν σημαντικό ρόλο στην αλχημεία σαν σύμβολο του Μερκούριου .

Πρέπει όμως να τονίσω ότι το μεγάλο σχέδιο με βάση το οποίο έχει διαπλαστεί η ασυνείδητη ζωή της ψυχής είναι τόσο απρόσιτο στην κατανόησή μας , ώστε δεν μπορούμε ποτέ να ξέρουμε ποιο κακό μπορεί να είναι απαραίτητο για να επέλθει τελικά το καλό , και ποιο καλό μπορεί ίσως να οδηγήσει στο κακό .

Η μορφή του σοφού γέροντα μπορεί να εμφανιστεί με τόσο πλαστικό τρόπο , όχι μόνο στα όνειρα αλλά και στον οραματιστικό διαλογισμό ( ή αυτό που ονομάζουμε “ενεργητική φαντασία” ) , ώστε να αναλάβει το ρόλο του γκουρού , όπως συμβαίνει μερικές φορές στην Ινδία .

Ο σοφός γέροντας εμφανίζεται στα όνειρα με τη μορφή του μάγου , του γιατρού , του ιερέα , του δάσκαλου , του καθηγητή , του παππού , ή οποιουδήποτε άλλου προσώπου που διαθέτει εξουσία .

Το αρχέτυπο του πνεύματος με τη μορφή ανθρώπου , ξωτικού ή ζώου εμφανίζεται πάντα στις καταστάσεις όπου το άτομο χρειάζεται κατανόηση , καλές συμβουλές , αποφασιστικότητα , προγραμματισμό , κλπ. αλλά δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνο του .

Το αρχέτυπο καλύπτει αυτή την κατάσταση πνευματικής ανεπάρκειας προσφέροντας ασυνείδητα στοιχεία που συμπληρώνουν το κενό .

Ο γέροντας εμφανίζεται πάντα όταν ο ήρωας βρίσκεται σε απελπισμένη κατάσταση από την οποία μπορεί να σωθεί μόνο με μια βαθιά αντίληψη του προβλήματος ή με μια τυχερή ιδέα — με άλλα λόγια , με μια πνευματική λειτουργία ή κάποιον ψυχικό αυτοματισμό .

Όμως αφού , για εσωτερικούς και εξωτερικούς λόγους , ο ήρωας δεν μπορεί να το πετύχει αυτό μόνος του , η γνώση που χρειάζεται για να αντισταθμιστεί αυτή η ανεπάρκεια εμφανίζεται με τη μορφή ενός σοφού γέροντα που βοηθά τον ήρωα .

“Δώσε μου να πιω κι άλλο” , παρακάλεσε το παιδί .

“Ήπιες αρκετά για σήμερα” , απάντησε ο γέροντας . “Αν δεν με έφερνε κατά τύχη κοντά σου ο δρόμος μου , αυτός θα ήταν σίγουρα ο τελευταίος σου ύπνος , γιατί όταν σε βρήκα ήσουν μισοπεθαμένος” .

Μετά ο γέρος ρώτησε το παιδί ποιος είναι και πού ήθελε να πάει . Το παιδί αφηγήθηκε όλη τη ζωή του , μέχρι και το ξύλο που είχε φάει το προηγούμενο βράδυ .

“Αγαπητό μου παιδί” , είπε ο γέροντας , “πρέπει να ξέρεις ότι η θέση σου είναι ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη από πολλών άλλων που έχουν χάσει τους αγαπημένους προστάτες και παρατηρητές τους .

Δεν μπορείς πια να γυρίσεις πίσω .

Τώρα που το έσκασες , πρέπει να αναζητήσεις μια νέα τύχη στον κόσμο . Εγώ δεν έχω ούτε σπίτι , ούτε οικογένεια , ούτε γυναίκα , ούτε παιδιά , για αυτό δεν μπορώ να σε φροντίσω άλλο , θα σου δώσω όμως μερικές καλές συμβουλές χωρίς καμιά ανταμοιβή” .

(συνεχίζται)

quote:

---

Ίσως δεν πρέπει να συγχέονται οι ...προσωρινοί (!) "θάνατοι" του περιγράφουν οι κάθοδοι στον Άδη (μετ'επιστροφής) με την ανάσταση των νεκρών - και ειδικά την Ανάσταση. Οι αρχαίοι δεν πίστευαν με τίποτα ότι είναι δυνατό να ξαναζήσει πεθαμένος απλός άνθρωπος. Πίστευαν από εμπειρία ότι γίνεται ζωντανός να συναντήσει πεθαμένο (είτε με νεκρομαντεία, να "ανέβει" για λίγο ο νεκρός, είτε με κάθοδο να κατέβει για λίγο ο ζωντανός) αλλά όχι πεθαμένος να αναζήσει.
Edited by - panpam on 22/04/2014 12:52:17

---

---
Φιλάκια,μάτςς μούτςς ΧΧΧ

quote:

---

Κηφεύς :

. . . . “Αγαπητό μου παιδί” , είπε ο γέροντας , “πρέπει να ξέρεις ότι η θέση σου είναι ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη από πολλών άλλων που έχουν χάσει τους αγαπημένους προστάτες και παρατηρητές τους .

Δεν μπορείς πια να γυρίσεις πίσω .

Τώρα που το έσκασες , πρέπει να αναζητήσεις μια νέα τύχη στον κόσμο . Εγώ δεν έχω ούτε σπίτι , ούτε οικογένεια , ούτε γυναίκα , ούτε παιδιά , για αυτό δεν μπορώ να σε φροντίσω άλλο , θα σου δώσω όμως μερικές καλές συμβουλές χωρίς καμιά ανταμοιβή” .

(συνεχίζεται)

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Τον συμβούλευσε να συνεχίσει τις περιπλανήσεις του , πάντα προς τα ανατολικά , όπου μετά από εφτά χρόνια θα έφτανε σε ένα μεγάλο βουνό που θα προμήνυε την καλή του τύχη .

Το μεγάλο και ψηλό βουνό αναφέρεται συμβολικά στην ενήλικη προσωπικότητά του .

Η συγκέντρωσή των δυνάμεών του φέρνει σιγουριά και είναι επομένως η καλύτερη εγγύηση επιτυχίας .

Από τώρα και στο εξής δε θα του λείπει τίποτε :
“Πάρε το δισάκι και το φλασκί μου” , λέει ο γέροντας , “και κάθε μέρα θα βρίσκεις μέσα τους όλο το φαγητό και το ποτό που χρειάζεσαι” .

Του έδωσε επίσης ένα φύλλο κολλιτσίδας που μετατρεπόταν σε βάρκα κάθε φορά που το αγόρι ήθελε να περάσει κάποιο ποτάμι ή θάλασσα .

Συχνά ο γέροντας στα παραμύθια κάνει ερωτήσεις όπως : ποιος ; γιατί ; από πού ; για πού ; με σκοπό να κάνει τον ήρωα να σκεφτεί τη ζωή και τον εαυτό του και να κινητοποιήσει τις ηθικές δυνάμεις του .

Ακόμα πιο συχνές είναι οι περιπτώσεις που δίνει το απαραίτητο μαγικό φυλαχτό , την απροσδόκητη και απίστευτη δύναμη που βοηθά τον ήρωα να τα καταφέρει , πράγμα που είναι μια από τις ιδιαιτερότητες της ενοποιημένης προσωπικότητας , τόσο της καλής όσο και της κακής .

Όμως η επέμβαση του γέροντα — η αυθόρμητη αντικειμενοποίηση του αρχέτυπου — φαίνεται να είναι εξίσου απαραίτητη , αφού η συνειδητή θέληση σπάνια καταφέρνει από μόνη της να ενοποιήσει την προσωπικότητα σε τέτοιο σημείο ώστε να αποκτήσει αυτή την ασυνήθιστη δύναμη που θα της επιτρέψει να πετύχει το σκοπό της .

Γι αυτό , όχι , στα παραμύθια αλλά και στη ζωή γενικά , είναι απαραίτητη η αντικειμενική επέμβαση του αρχέτυπου , το οποίο ελέγχει τις καθαρά συγκινησιακές αντιδράσεις με μια σειρά από εσωτερικές συσχετίσεις και συνειδητοποιήσεις .

Αυτά τα συμβάντα κάνουν τα ερωτήματα ποιος ; που ; πώς ; γιατί ; να αναδυθούν καθαρά και με αυτό τον τρόπο να φέρουν τις απαραίτητες πληροφορίες γύρω από την άμεση κατάσταση αλλά και τον τελικό σκοπό

Επειδή το αρχέτυπο είναι ένα αυτόνομο στοιχείο του ασυνείδητου , ο μύθος , που συνήθως συγκεκριμενοποιεί τα αρχέτυπα , μπορεί να παρουσιάζει το γέροντα να εμφανίζεται στον ήρωα στο όνειρό του , με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει στα σύγχρονα όνειρα .

Η σχέση του με το ασυνείδητο εκφράζεται καθαρά σε ένα ρωσικό παραμύθι , όπου ονομάζεται “Βασιλιάς του Δάσους” .

Ένας χωρικός είχε καθίσει εξαντλημένος πάνω σε ένα κούτσουρο , όταν ξαφνικά είδε μπροστά του ένα μικρόσωμο γέρο : “ήταν όλο ρυτίδες και μια πράσινη γενειάδα κρεμόταν μέχρι τα γόνατά του” .

“Ποιος είσαι;” ρώτησε ο χωρικός .

“Είμαι ο Οχ , ο Βασιλιάς του Δάσους” , είπε το ανθρωπάκι .

Ο χωρικός του έδωσε τον ακόλαστο γιο του για να δουλέψει κοντά του , και ο Βασιλιάς του Δάσους έφυγε με το νέο και τον οδήγησε σε εκείνο τον άλλο κόσμο κάτω από τη γη , όπου τον πήγε σε μια πράσινη καλύβα . . .

Μέσα στην καλύβα όλα ήταν πράσινα : οι τοίχοι και οι πάγκοι ήταν πράσινοι , η γυναίκα του Οχ ήταν πράσινη και τα παιδιά του ήταν πράσινα . . . και οι μικρόσωμες νερογυναίκες που τον υπηρετούσαν ήταν κι αυτές καταπράσινες . Ακόμα και το φαγητό ήταν πράσινο .

Ο Βασιλιάς του Δάσους είναι εδώ ένα πνεύμα της βλάστησης και των δέντρων που βασιλεύουν στο δάσος και μέσα από τις νεράϊδες , συνδέεται με το νερό .

Αυτό δείχνει καθαρά τη σχέση του με το ασυνείδητο που εκφράζεται συχνά με σύμβολα του δάσους και των νερών .

Αυτή η σύνδεση με το ασυνείδητο είναι εξίσου φανερή όταν ο γέρος εμφανίζεται σαν νάνος .

Σε ένα ελβετικό παραμύθι , ο γιος του χωρικού που θέλει να φέρει στην κόρη του βασιλιά ένα καλάθι μήλα συναντά “es isigs Männdli das frogt-ne , war er do i dem Chratte hăig” (ένα σιδερένιο ανθρωπάκι που τον ρώτησε τι είχε μέσα στο καλάθι) .

Σε ένα άλλο σημείο το “Männdli” (το ανθρωπάκι) φορά “es isigs Chlaidli a” (σιδερένια ρούχα) . Το “isig” μάλλον σημαίνει “eisern” (σίδηρος) , πράγμα που είναι πιο πιθανό από το “eisig” (παγερός) . Στη δεύτερη περίπτωση η φράση θα έπρεπε να ήταν “es Chlaidli vo Is” (ρούχα από πάγο) .

Πραγματικά υπάρχουν ανθρωπάκια από πάγο όπως και ανθρωπάκια από μέταλλο .

Μάλιστα σε ένα σύγχρονο όνειρο αναφέρεται ακόμη και ένα μαύρο σιδερένιο ανθρωπάκι που εμφανίστηκε στην κρίσιμη στιγμή , σαν το ανθρωπάκι αυτού του παραμυθιού με το χωριάτη που ήθελε να παντρευτεί την προγκίπισσα .

Σε μια σύγχρονη σειρά οραμάτων στην οποία συναντάμε αρκετές φορές τη μορφή του σοφού γέροντα , παρατηρούμε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία .

Σε μια περίπτωση ο γέροντας έχει κανονικό μέγεθος και εμφανίζεται στον πάτο ενός κρατήρα έτσι που περιτριγυρίζεται από ψηλά πέτρινα τείχη .

Σε μια άλλη περίπτωση είναι μια μικροσκοπική μορφή που εμφανίζεται στην κορυφή ενός βουνού μέσα σε ένα χαμηλό κοίλωμα .

Το ίδιο θέμα βρίσκουμε στο παραμύθι του Γκαίτε για την πριγκίπισα των νάνων που ζούσε μέσα σε μια κασετίνα .

Εδώ θα μπορούσαμε επίσης να αναφέρουμε το Ανθρωπάκι , το μικρό μολυβένιο άθρωπο από το όραμα του Ζώσιμου , καθώς και τους μεταλλικούς ανθρώπους που ζουν στα ορυχεία , τους επιδέξιους τεχνίτες της αρχαιότητας , τα ανθρωπάκια των αλχημιστών και όλο εκείνο το πλήθος από καλικάντζαρους , στοιχειά , ξωτικά , τελώνια , αερικά , κλπ.

Το πόσο “πραγματικές” είναι αυτές οι μορφές το βλέπει κανείς σε ένα περιστατικό που συνέβη σε μια ορειβατική αποστολή , όπου μετά από ένα σοβαρό ατύχημα δύο ορειβάτες είδαν ένα συλλογικό όραμα , μέσα στο φως της ημέρας : ένα ανθρωπάκι με κουκούλα βγήκε από ένα απρόσιτο ρήγμα πάνω στην επιφάνεια του πάγου και διέσχισε μια χιονισμένη επιφάνεια , προκαλώντας πανικό στους δύο θεατές .

Αναφέρονται αρκετά τέτοια περιστατικά που με κάνουν να πιστεύω ότι το ασυνείδητο πρέπει να είναι ο κόσμος του πολύ μικρού .

Μια τέτοια ιδέα θα μπορούσε να προέρχεται ορθολογιστικά από τη συγκεχυμένη αντίληψη ότι σε όλα αυτά τα οράματα έχουμε να κάνουμε με κάτι το ενδοψυχικό , οπότε βγαίνει το συμπέρασμα ότι το αντικείμενο του οράματος πρέπει να είναι πολύ μικρό για να χωρά μέσα στο κεφάλι .

Προσωπικά δε βλέπω με θετικό μάτι αυτές τις “λογικές” υποθέσεις , αν και δεν θα υποστήριζα πως είναι όλες αβάσιμες .

Είναι πιθανό πως αυτή η συμπάθεια για τα μικροσκοπικά όντα από τη μια και τα τεράστια από την άλλη — γίγαντες κλπ. —συνδέεται με την παράδοξη αβεβαιότητα που χαρακτηρίζει τις σχέσεις του χώρου και του χρόνου μέσα στο ασυνείδητο . [

quote:

---

kost :

Όντως Κηφέα, τα άρρητα μεγέθη του απείρως μεγάλου και του απείρως μικρού φαίνεται πως συνδέονται άμεσα με τον άλογο κόσμο του ασυνειδήτου (για αυτά είχε μιλήσει και ο Πλάτωνας στα περί της Δυάδας και Ύλης). Ας θυμηθούμε την σκηνή εκείνη από την σουρεαλιστική "Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων" όπου η ηρωίδα έχει μαζί της δύο μανιτάρια, τρώγοντας το ένα μεγαλώνει διαρκώς και γίνεται γίγαντας, τρώγοντας το άλλο γίνεται μικροσκοπική!

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Πέρα από την εξυπνάδα , τη σοφία και την κατανόησή του , ο γέροντας , όπως έχουμε αναφέρει ήδη , παρουσιάζει επίσης σαφή ηθικά χαρακτηριστικά . Επιπλέον δοκιμάζει συχνά την ηθική των άλλων και τους ανταμείβει ανάλογα με το πώς τα καταφέρνουν σε αυτή τη δοκιμασία .

Υπάρχει ένα ιδιαίτερα διδακτικό παράδειγμα αυτής της λειτουργίας στο εσθονικό παραμύθι της κοπέλας και της ετεροθαλούς αδερφής της .

Η πρώτη είναι ορφανή και ξεχωρίζει για την υπακοή και την καλή διαγωγή της . Η ιστορία αρχίζει όταν η ρόκα της κοπέλας , πέφτει μέσα στο πηγάδι . Πηδά αμέσως μέσα για να τη βρει αλλά δεν πνίγεται , αντίθετα βρίσκει μια μαγική χώρα όπου , συνεχίζοντας την αναζήτησή της , συναντά μια αγελάδα , ένα κριάρι και μια μηλιά των οποίων εκπληρώνει τις επιθυμίες .

Στη συνέχεια φτάνει σε ένα πλυσταριό όπου κάθεται ένας γέρος που της ζητά να τον πλύνει .

Τότε ακολουθεί ο εξής διάλογος : "Όμορφη κοπέλα , όμορφη κοπέλα , πλύνε με , σε παρακαλώ , δεν μπορώ να είμαι τόσο βρώμικος !" .

"Με τι να ανάψω φωτιά στη στόφα :" .

"Μάζεψε ξυλόκαρφα και κοπριές αγελάδας κι άναψέ το" . Η κοπέλλα όμως μάζεψε ξύλα και μετά τον ρώτησε , "Πού να βρω νερό για το μπάνιο ;" , "Στο στάβλο είναι μια άσπρη φοράδα . Βάλε τη να κατουρήσει μέσα στη μπανιέρα !" . Εκείνη όμως έφερε καθαρό νερό και μετά τον ρώτησε , "Πού θα βρω βούρτσα ;" , "Κόψε την ουρά της φοράδας για βούρτσα !" . Η κοπέλλα όμως έφτιαξε μια βούρτσα από κλαδιά σημύδας και μετά τον ρώτησε , "Πού θα βρω σαπούνι ;" "Πάρε μια ελαφρόπετρα και τρίψε με μ’αυτή !" . Αυτή όμως έφερε σαπούνι από το χωριό και έπλυνε το γέρο με αυτό .

Σαν ανταμοιβή ο γέροντας της έδωσε ένα πουγγί γεμάτο με χρυσάφι και πολύτιμα πετράδια .

Η αδερφή της φυσικά τη ζήλεψε , οπότε πέταξε κι αυτή τη ρόκα της στο πηγάδι , όπου τη βρήκε αμέσως όταν κατέβηκε . Μολαταύτα εκείνη συνέχισε και φτάνοντας στα ίδια μέρη , έκανε λάθος όλα εκείνα που είχε κάνει σωστά η αδερφή της για να ανταμειφτεί ανάλογα . Η συχνότητα αυτού του θέματος είναι τόσο μεγάλη που δεν χρειάζεται να δώσουμε άλλα παραδείγματα .

Η μορφή του ανώτερου γέροντα που βοηθά τον ήρωα του παραμυθιού είναι τέτοια ώστε να μπαίνει κανείς στον πειρασμό να τη συνδέσει κατά κάποιο τρόπο με τον Θεό .

Ένας στρατιώτης όταν ήλθε η σειρά του να φυλάξει φρουρός , προσπάθησε να δραπετεύσει . Εκείνο το βράδυ έφυγε κρυφά , περνώντας βουνά και κάμπους κι έφτασε σε ένα όμορφο λιβάδι .

Ξαφνικά είδε να στέκει μπροστά του ένας μικρόσωμος άντρας με μια γκρίζα γενειάδα .

Ο άντρας αυτός όμως δεν ήταν άλλος από τον ίδιο το Θεό , που δεν μπορούσε πια να βλέπει το κακό που έκανε ο διάβολος κάθε βράδυ . “Πού πηγαίνεις ;” , ρώτησε ο γκριζομάλλης γεροντάκος . “Μπορώ να έλθω μαζί σου ;”

Και επειδή ο γεροντάκος φαινόταν τόσο καλός , ο στρατιώτης του είπε ότι το είχε σκάσει και του εξήγησε το λόγο .

Ο γέρος , όπως πάντα , έδωσε στον ήρωα τις κατάλληλες συμβουλές για να νικήσει .

Σε αυτή την ιστορία ο γέρος θεωρείται πως είναι ο Θεός με τον ίδιο αφελή τρόπο που ο άγγλος αλχημιστής Σερ Τζορτζ Ρίπλεϊ χαρακτηρίζει το «γέρο βασιλιά» “antiqvus dierum” — "Αρχαίο των Ημερών" — ένας χαρακτηρισμός που αποδίδεται στο Θεό .

Όπως όλα τα αρχέτυπα έχουν μια θετική , ευνοϊκή , φωτεινή πλευρά που δείχνει προς τα πάνω , έτσι έχουν επίσης και μια άλλη πλευρά που δείχνει προς τα κάτω , εν μέρει αρνητική και δυσμενή , εν μέρει χθόνια , και κατά το υπόλοιπο μέρος της απλά ουδέτερη .

Το αρχέτυπο του πνεύματος δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα .

Ακόμα και η μορφή του νάνου υπονοεί ένα είδος περιορισμού και αντιπροσωπεύει το νατουραλιστικό πνεύμα της βλάστησης που έχει ξεπηδήσει από τον κάτω κόσμο .

Σε ένα σιβηριανό παραμύθι ο γκριζογένης γέρος εμφανίζεται με ένα πόδι , ένα χέρι και ένα μάτι , και ανασταίνει ένα νεκρό με ένα σιδερένιο ραβδί .

Ο νεκρός επανέρχεται στη ζωή αρκετές φορές και τελικά σκοτώνει το γέρο κατά λάθος χάνοντας έτσι την καλή του τύχη .

Η ιστορία έχει τίτλο “Ο Γέρος με τη Μια πλευρά” και στην πραγματικότητα το ελάττωμά του δείχνει πως αποτελείται μόνο από ένα μισό .

Το άλλο μισό του είναι αόρατο αλλά εμφανίζεται με τη μορφή ενός φονιά που θέλει να πάρει τη ζωή του ήρωα .

Τελικά ο ήρωας καταφέρνει να σκοτώσει τον επίμονο διώκτη του , αλλά πάνω στην πάλη σκοτώνει επίσης και τον “μονόπλευρο» γέροντα” και έτσι αποκαλύπτεται καθαρά η ταυτότητα των δύο θυμάτων .

Επομένως ο γέροντας μπορεί να ήταν το ίδιο του το αντίθετο , ένας δότης της ζωής αλλά και ένας δότης του θανάτου — “ad utriumque peritus” (επιδέξιος και στα δύο) , όπως λέγεται για τον Ερμή .

Σε αυτές τις περιπτώσεις κάθε φορά που εμφανίζεται ο “απλός” και “καλός” γέροντας , καλό θα είναι να εξετάζουμε τις περιστάσεις με κάποια προσοχή για ερευνητικούς αλλά και άλλους λόγους .

Ο γέρος λοιπόν , έχει ένα διπλό χαρακτήρα ξωτικού — βλέπε για παράδειγμα την εξαιρετικά διδακτική μορφή του Μέρλιν — έτσι που σε ορισμένες μορφές του φαίνεται σαν προσωποποίηση του καλού , ενώ σε άλλες εμφανίζεται σαν πλευρά του κακού .

Τότε είναι ο κακός μάγος που από εγωισμό και μόνο κάνει το κακό για χάρη του κακού .

Το γεγονός ότι ο Δημιουργός , γιος του Αυτοδημιουργημένου , είχε δώσει ο ίδιος αυτή τη συμβουλή στον ήρωα , θέτει ένα δύσκολο πρόβλημα του οποίου τη λύση είναι προτιμότερο να την αφήσουμε στους θεολόγους της Σιβηρίας .

Το παιδί όμως μεγαλώνοντας γίνεται ένας φρικτός ψευτοπαλικαράς που τρομοκρατεί όλα τα παιδιά και σκοτώνει τα ζώα .

Για δέκα χρόνια δεν του έδωσαν όνομα .

Μετά εμφανίζεται ο γέρος , του καρφώνει ένα μαχαίρι στο πόδι και το βαφτίζει “Πρίγκιπα του Μαχαιριού” .

Το παιδί θέλει τώρα να ξεκινήσει για τις περιπέτειές του και ο πατέρας του μετά από μεγάλο δισταγμό , του επιτρέπει να φύγει .

Το μαχαίρι στο πόδι του είναι τρομερά σημαντικό . Αν το τραβήξει και το βγάλει μόνος του , θα ζήσει . Αν το τραβήξει κάποιος άλλος , ο νέος θα πεθάνει .

Στο τέλος το μαχαίρι αυτό γίνεται η καταδίκη του γιατί μια γριά μάγισσα το τραβά ενώ αυτός κοιμάται .

Ο νέος πεθαίνει , αλλά τον ξαναφέρνουν στη ζωή οι φίλοι που έχει δημιουργήσει στο μεταξύ .

Εδώ ο γέρος εμφανίζεται σαν βοηθός , αλλά είναι επίσης ο εμπνευστής μιας επικίνδυνης μοίρας για το νέο που θα μπορούσε εύκολα να έχει άσχημη κατάληξη .

Το κακό εμφανίστηκε καθαρά και από νωρίς στο χαρακτήρα του νέου .

Οι περιπλανήσεις του τον φέρνουν στην καλύβα μιας γριάς , που τον προειδοποιεί να μη συνεχίσει την αναζήτηση .

Όμως ένα δέντρο φορτωμένο με καρπούς , που απομακρύνεται συνέχεια όταν το πλησιάζει , παρασέρνει το βασιλιά μακριά από την καλύβα .

Όταν επιτέλους το δέντρο σταματά , ένας γέρος κατεβαίνει από τα κλαδιά του . Οδηγεί το βασιλιά σε ένα κάστρο όπου ζει η αδελφή του σαν γυναίκα του γέρου .

Εκείνη λέει στον αδερφό της ότι ο γέρος είναι ένα κακό πνεύμα που θέλει να τον σκοτώσει .

Και πραγματικά , τρεις μέρες αργότερα , ο βασιλιάς εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει ίχνη .

Τώρα αναλαμβάνει την αναζήτηση ο μικρότερος αδερφός του και σκοτώνει το κακό πνεύμα που έχει πάρει τη μορφή δράκου .

Τότε απελευθερώνεται από τα μάγια ένας όμορφος νέος που παντρεύεται την αδερφή .

Ο γέρος , που στην αρχή εμφανίζεται σαν ένα πνεύμα των δέντρων , συνδέεται προφανώς με την αδερφή .

Σε ένα ενδιάμεσο επεισόδιο , τον κατηγορούν ότι μάγεψε μια ολόκληρη πόλη μετατρέποντάς την σε σίδερο — αυτό σημαίνει ότι η πόλη ήταν πια ακίνητη , άκαμπτη και κλειδωμένη .

Αυτός κρατά επίσης αιχμάλωτη την αδερφή του βασιλιά και δεν την αφήνει να επιστρέψει στους συγγενείς της , πράγμα που σημαίνει ότι η αδερφή βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία του άνιμους .

Επομένως πρέπει να θεωρήσουμε ότι ο γέρος είναι ο άνιμους της αδερφής .

Όμως ο τρόπος που παρασύρεται ο βασιλιάς σε αυτή την κατάσταση και ο τρόπος που αναζητά την αδερφή του , δείχνουν ότι η αδερφή έχει κάποια σημασία σαν άνιμα για τον αδερφό της .

Έτσι το μοιραίο αρχέτυπο του γέρου κυρίεψε την άνιμα του βασιλιά — με άλλα λόγια του πήρε το αρχέτυπο της ζωής που προσωποποιείται από την άνιμα — και τον ανάγκασε να αρχίσει να ψάχνει για τη χαμένη γοητεία της , το “δυσεύρετο θησαυρό” , κάνοντάς τον έτσι μυθικό ήρωα , μια "ανώτερη προσωπικότητα" που είναι έκφραση του "εαυτού" .

Στο μεταξύ , ο γέρος παίζει το ρόλο του κακού και πρέπει να εξοντωθεί , μόνο και μόνο για να εμφανιστεί στο τέλος σαν γαμπρός της ψυχής , γιορτάζοντας την ιερή αιμομιξία που συμβολίζει την ένωση των ίσων και αντιθέτων .

Αυτή η τολμηρή εναντιοδρομία (η μετατροπή ενός στοιχείου στο αντίθετό του) , είναι ένα πολύ κοινό συμβάν που όχι μόνο αντιπροσωπεύει την ανανέωση και τον μετασχηματισμό του γέρου , αλλά και υπαινίσσεται κάποια κρυφή εσωτερική σχέση ανάμεσα στο κακό και στο καλό και αντίστροφα .

Σε αυτή την ιστορία βλέπουμε το αρχέτυπο του γέρου , στην κακή του μορφή , να περνά όλες τις δοκιμασίες μιας διαδικασίας εξατομίκευσης που τελειώνει με τον ιερό γάμο .

Αντί για μια αναζήτηση εδώ έχουμε μια φυγή , η οποία όμως τελικά χαρίζει τις ίδιες ανταμοιβές που προσφέρουν και οι γενναίες περιπέτειες , αφού στο τέλος ο ήρωας παντρεύεται την κόρη του βασιλιά .

Ο μάγος όμως πρέπει να αρκεστεί στο ρόλο εκείνου που “πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος” .

Ας δούμε , όμως , το θέμα και από μια άλλη σκοπιά .

Η περιγραφή του αρχέτυπου δεν θα ήταν πλήρης αν δεν εξετάζαμε μια ειδική μορφή της εκδήλωσής του , τη ζωώδη μορφή .

Η εκδήλωση αυτή ανήκει ουσιαστικά στο θηριομορφισμό των θεών και των δαιμόνων και έχει την ίδια ψυχολογική σημασία .

Η ζωώδης μορφή δείχνει αυτά τα στοιχεία και λειτουργίες που βρίσκονται ακόμη στην εξωανθρώπινη σφαίρα , δηλαδή , σε ένα επίπεδο πέρα από την ανθρώπινη συνείδηση και κατά συνέπεια συμμετέχουν από τη μια στο δαιμονικό υπεράνθρωπο επίπεδο και από την άλλη στο κτηνώδες υποανθρώπινο επίπεδο .

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι αυτή η διαφοροποίηση ισχύει μόνο για τη σφαίρα της συνείδησης όπου είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση της σκέψης .

Η λογική λέει tertium non datur , που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να δούμε τα αντίθετα στην ενότητά τους .

Με άλλα λόγια , η εξάλειψη μιας επίμονης αντίφασης είναι θετική για το χώρο του συνειδητού αλλά δεν είναι απαραίτητη στο ασυνείδητο , του οποίου τα περιεχόμενα χωρίς εξαίρεση είναι παράδοξα και αντιφατικά από τη φύση τους .

Αν κάποιος που δε γνωρίζει την ψυχολογία του ασυνείδητου θέλει να αποκτήσει μια γνώση αυτών των θεμάτων , θα του σύστηνα μια μελέτη της ινδικής φιλοσοφίας , όπου θα βρει την πιο σαφή και διαυγή ανάπτυξη των αντινομιών του ασυνείδητου .

Στα παραμύθια συναντάμε ξανά και ξανά το θέμα των ζώων που βοηθούν τον ήρωα . Τα ζώα αυτά φέορναται σαν άνθρωποι , μιλούν ανθρώπινη γλώσσα και δείχνουν σοφία και γνώση ανώτερη από του ανθρώπου .

Κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορούμε να πούμε ότι το αρχέτυπο του πνεύματος εκφράζεται μέσα από τη μορφή του ζώου .

Ο νέος του διηγείται την ιστορία οπότε ο λύκος του δίνει μερικές τρίχες του σαν μαγικό δώρο . Με αυτές ο νέος θα μπορεί να τον φωνάζει όποτε χρειάζεται . Αυτό το ιντερμέτζο εκτυλίσσεται ακριβώς όπως και η τυπική συνάντηση με το γέροντα .

Στην ίδια ιστορία το αρχέτυπο παρουσιάζει και την άλλη , την κακή του πλευρά . Για να δούμε καθαρά αυτή την εκδήλωση , θα δώσω μια περίληψη της ιστορίας :

Ο νέος είναι ένας χοιροβοσκός και βόσκει τα γουρούνια του στο δάσος όταν ανακαλύπτει ένα μεγάλο δέντρο που τα κλαδιά του χάνονται μέσα στα σύννεφα .

“Πώς θα ήταν”, αναρωτιέται , “αν έβλεπα τον κόσμο από την κορυφή αυτού του μεγάλου δέντρου ;” Έτσι αρχίζει να ανεβαίνει στο δέντρο , ανεβαίνει όλη τη μέρα και πάλι δεν καταφέρνει να φτάσει ούτε μέχρι τα κλαδιά του .

Έρχεται το βράδυ και αναγκάζεται να κοιμηθεί πάνω σε μια διχάλα του κορμού .

Την άλλη μέρα συνεχίζει το ανέβασμα και το μεσημέρι φτάνει στα φύλλα του δέντρου και μόνο προς το βράδυ φτάνει σε ένα χωριό που είναι χτισμένο ανάμεσα στα κλαδιά του δέντρου . Οι χωρικοί που ζουν εκεί του δίνουν φαγητό και τον φιλοξενούν τη νύχτα .

Το πρωί ανεβαίνει ακόμη πιο ψηλά . Προς το μεσημέρι φτάνει σε ένα κάστρο όπου ζει μια νέα κοπέλα .

Ο ήρωας ανακαλύπτει ότι το δέντρο σταματά εκεί .

Η κοπέλα είναι η κόρη του βασιλιά που την κρατά αιχμάλωτη ένας κακός μάγος .

Έτσι ο νέος μένει με την πριγκίπισσα και αυτή τον αφήνει να μπει σε όλα τα δωμάτια του πύργου εκτός από ένα , όπου του απαγορεύει την είσοδο .

Όμως η περιέργεια του νέου είναι πολύ δυνατή .

Ξεκλειδώνει την πόρτα και μέσα στο δωμάτιο βρίσκει ένα κοράκι καρφωμένο στον τοίχο με τρία καρφιά . Το ένα καρφί διαπερνά το λαιμό του και τα άλλα δύο τις φτερούγες του .

Το κοράκι του λέει ότι διψάει και ο νέος το λυπάται και του δίνει να πιεί νερό . Με κάθε γουλιά νερό πέφτει και ένα καρφί και με την τρίτη γουλιά το κοράκι ελευθερώνεται και βγαίνει πετώντας από το παράθυρο .

Όταν το μαθαίνει η πριγκίπισσα τρομάζει πολύ και λέει , “Αυτός ήταν ο διάβολος που με μάγεψε ! Τώρα θα με ξαναπιάσει” . Και πραγματικά , ένα ωραίο πρωί η πριγκίπισσα εξαφανίζεται .

Ο νέος ξεκινά τώρα να τη βρει και όπως περιγράψαμε πιο πριν συναντά το λύκο . Με τον ίδιο τρόπο συναντά μια αρκούδα κι ένα λιοντάρι που του δίνουν κι αυτά μερικές τρίχες τους .

Επιπλέον το λιοντάρι τον πληροφορεί ότι η πριγκίπισσα είναι φυλακισμένη εκεί κοντά , σε μια κυνηγετική καλύβα .

Ο νέος βρίσκει το σπίτι και την πριγκίπισσα , αλλά εκείνη του λέει πως είναι αδύνατο να το σκάσουν γιατί ο κυνηγός έχει ένα άσπρο άλογο με τρία πόδια που ξέρει τα πάντα και προειδοποιεί για όλα τον κύριό του .

Μολαταύτα , ο νέος προσπαθεί μάταια να τη φυγαδεύσει .

Ο κυνηγός τους προλαβαίνει αλλά , επειδή ο ήρωας τους είχε σώσει τη ζωή όταν ήταν κοράκι , τον αφήνει να φύγει παίρνοντάς του την πριγκίπισσα .

quote:

---

Το ζώο δεν έχει μπει ακόμη με τη χαρακτηριστική ανθρώπινη αδεξιότητα στο χώρο της συνειδητότητας , ούτε και διαθέτει ένα πεισματικό εγώ που στρέφεται ενάντια στη δύναμη που του δίνει τη ζωή. Αντίθετα , το ζώο ακολουθεί και εκπληρώνει με τέλειο τρόπο τη θέληση που το κινεί. Αν ήταν συνειδητό , θα ήταν ηθικά καλύτερο από τον άνθρωπο

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr