ΑΤΜΑ, προσπαθώ σε κάθε topic γνώσης να είμαι πιστός στα αυθεντικά κείμενα και να βάζω ελάχιστα προσωπικά στοιχεία. Σε άλλα topics είμαι πιο πολύ ο... εαυτός μου. Βέβαια η επιλογή γίνεται με υποκειμενικά κριτήρια. Κατά τα άλλα έχεις δίκιο ότι καταλαβαίνεις κάτι καλά όταν το βιώνεις.

calea_zacatechichi, σε κάθε μεγάλο μεταφυσικό σύστημα το οποίο βρίσκει τρόπο να γειωθεί στην κοινωνία, υπάρχουν 5 ιεραρχημένα επίπεδα τουλάχιστον, τα οποία πρέπει να έχουμε υπόψη μας όταν εξετάζουμε αυτό το σύστημα.
Το ανώτερο είναι η ίδια η Αλήθεια την οποία επισκέπτονται μερικά ανώτερα όντα κατά καιρούς.

Το δεύτερο είναι ο Αβατάρ, ο Απεσταλμένος της Αλήθειας, ο οποίος στον συγκεκριμένο τόπο, χρόνο και πολιτισμό, ενσαρκώνει τα στοιχεία της Αλήθειας που είναι αναγκαία για να σπρώξει την ανθρώπινη συνείδηση λίγο πιο ψηλά.

Το τρίτο επίπεδο είναι το δογματικό και εννοιολογικό το οποίο διαμορφώνεται στα αρχικά στάδια από τους συνεχιστές του Αβατάρ και το οποίο ικανοποιεί τα ερωτήματα του Νου.

Το τέταρτο επίπεδο είναι το Ψυχολογικό στο οποίο οι παραβολές, τα παραδείγματα ζωής, οι σχολές, οι θρησκευτικές κοινότητες, εμψυχώνουν και κινητοποιούν στο συναισθηματικό επίπεδο τον κάθε αναζητητή.

Το πέμπτο επίπεδο είναι η κοινωνική εφαρμογή των νέων αληθειών, όπου οι παλιές κατεστημένες, απολιθωμένες μορφές εμβολιάζονται με νέα ζωοποιά στοιχεία.

Σε κάθε επίπεδο που κατεβαίνουμε γίνονται πολλές συνθηκολογήσεις και φιλτραρίσματα του νέου Μηνύματος.

Για αυτό είναι σημαντικό να παρατηρούμε τα διαφορετικά επίπεδα και να επιλέγουμε σε ποιο επίπεδο ταιριάζει να κινηθούμε εμείς. Δεν μπορούμε βέβαια να περιμένουμε, με τον ερχομό του Βούδδα, να γίνουν όλοι Βούδδες, αλλά μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτό το νέο Μήνυμα θα επηρεάσει θετικά την συντηρητική και χοντρόπετση κοινωνία και θα της δώσει μια ανάσα ελευθερίας και ανανέωσης.

Μέσα σε αυτό το topic υπάρχουν και θα υπάρξουν στοιχεία για όσα περισσότερα επίπεδα Βουδδισμού μπορώ να ανακαλύψω. Αυτά στα οποία αναφέρεσαι είναι περιλήψεις κεφαλαίων από ένα συγκεκριμένο βιβλίο και αναφέρονται στην κοινωνική προσαρμογή του Βουδδισμού και όχι βέβαια στην ίδια την Αλήθεια την οποία έζησε ο Βούδδας.

Διάβασε τα αποσπάσματα από την ομιλία του Βιβεκανάντα που παραθέτω σε αυτήν την σελίδα και θα δεις στοιχεία από το δεύτερο και τρίτο επίπεδο.

Το καλύτερο θα ήταν βέβαια να γίνουμε όλοι Βούδδες και να αφησουμε πίσω μας κάθε είδους -ισμό.

Και μια φιλική συμβουλή. Μην γοητεύεσαι και μην απογοητεύεσαι εύκολα. Σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο αλλά εκατομμύρια αποχρώσεις του γκρι.

quote:

---

Δεν υπάρχουν βουδδιστικές
σχολές που να μην είναι τόσο πρόθυμες να θεωρήσουν αυτούς τους
"κανόνες" ως το απαύγασμά και καταστάλαγμά τους;

---

quote:

---

Ήταν μια ειλικρινής απορία

---

οκ!+ "εγω" απλα ζητησα μια ειλικρινη διευκρινιση, απο τον Ερμη με αφορμη το σχολιο σου/so simple/ας περιμενουμε ομως τη συνεχεια ...

φως!

Edited by - ΑΤΜΑ on 06/11/2003 14:23:27

Τα πέντε στάδια του Ζεν.

Στην άσκηση του Ζεν υπάρχουν πέντε βήματα ή στάδια, το οποία θα μας διευκολύνουν στη κατανόηση του. Αυτά ονομάζονται Γκο-Ι, και είναι δύο ομάδες, η νοητική και η επηρεαστική. Συγκεκριμένα τα τρία πρώτα είναι νοητικά και τα δύο επόμενα επηρεαστικά. Το μεσαίο, το τρίτο βήμα, είναι το μεταβατικό στάδιο, όπου το νοητικό αρχίζει να γίνεται επηρεαστικό, και η γνώση γίνεται ζωή. Εδώ η κατανόηση γίνεται δυναμική, η λέξη παίρνει σάρκα, η αφηρημένη ιδέα μεταμορφώνεται σε ζωντανό πρόσωπο, που αισθάνεται, θέλει και ελπίζει. Στο τέταρτο στάδιο ο άνθρωπος του Ζεν προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τον εσωτερικό του κόσμο με όλες του τις ικανότητες. Και στο τελευταίο φτάνει στον προορισμό του, που στην πραγματικότητα δεν είναι προορισμός.

Τα πέντε στάδια του Γκο-Ι είναι:
1 Το Χεν μέσα στο Σο.
2 Το Σο μέσα στο Χεν.
3 Ο ερχομός από το Σο.
4 Το φτάσιμο στο Κεν.
5 Η εγκατάσταση στο Κεν.
Το Σο και το Χεν είναι μια δυαδικότητα, όπως το Γιν και το Γιανγκ. Το “Σο” σημαίνει σωστό, ευθύ, δίκαιο επίπεδο, και το “Χεν” μερικό, μονόπλευρο, κλπ.

Το Χεν μέσα στο Σο σημαίνει το ένα μέσα στα πολλά, ο Θεός μέσα στον κόσμο. Το Σο και το Χεν δεν μπορούν να συμφιλιωθούν, αλλά και δεν μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο. Αυτό που κάνει τα πολλά να είναι πολλά, είναι επειδή υπάρχει το Ένα μέσα σ’ αυτά.

Το Σο μέσα στο Χεν συμπληρώνει το πρώτο. Τα πολλά υπάρχουν μέσα στο Ένα, και είναι αυτό που το κάνουν πιθανό. Ο Θεός είναι μέσα στον κόσμο και ο κόσμος μέσα στο Θεό.

Στο τρίτο στάδιο είναι το κρίσιμο σημείο, επειδή η νοητική ποιότητα των δύο προηγούμενων μεταμορφώνεται σε επηρεαστική και ο άνθρωπος γίνεται μια πραγματικά ζωντανή, συναισθηματική και θεληματική προσωπικότητα. Ο ερχομός από το Σο δεν έχει το ίδιο νόημα με τις προηγούμενες προτάσεις. Η ακριβής έννοια της πρότασης είναι “Αυτός που έρχεται από τον πυρήνα του Σο και του Χεν στην αντιφατική του ταυτότητα”. Επειδή είπαμε παραπάνω ότι το Σο και το Χεν είναι το αντίστοιχο του Γιν και του Γιανγκ, τότε η πρόταση σημαίνει ότι ο άνθρωπος έρχεται αφού έχει κατακτήσει το σύμβολο του Ταό.

Μετά το “RAI”, που σημαίνει “εξέρχομαι” έχουμε την έννοια της κίνησης, ενώ τώρα προστίθεται και το “SHI”, που σημαίνει συγκεκριμένη πορεία προσέγγισης. Ο Λόγος τώρα βγαίνει από το κλουβί του, ενσαρκώνεται και προσωποποιείται σε έναν κόσμο των περιπλοκών.
Αυτό είναι το Εγώ, που είναι ταυτόχρονα πεπερασμένο και άπειρο, περαστικό και μόνιμο, περιορισμένο και ελεύθερο, απόλυτο και σχετικό. Με παρόμοιο τρόπο, ο άνθρωπος του Ζεν δεν είναι ποτέ φορτικός, αλλά πάντα μετριόφρων και καθόλου αλαζονικός. Παρ’ όλο που διακηρύσσει τον εαυτό του σαν τον πιο τιμημένο δεν υπάρχει τίποτα το υπεροπτικό στο εξωτερικό του ύφος κι αυτό συμβαίνει γιατί το Εγώ του είναι πλέον στον πυρήνα του Άπειρου. Αυτό το είδος του Εγώ είναι που μπορεί να πατήσει ο καθένας, χωρίς φόβο και άγχος, αυτό το Εγώ δεν έχει αυθάδεια και δεν κομπάζει για να μπορέσει να αναγνωριστεί.

Όλα αυτά ο δυαδικός νους δεν μπορεί να τα αντιληφθεί. Στο τέταρτο στάδιο, το Κεν σημαίνει στην κυριολεξία “Και τα δύο”, που είναι η πραγματικότητα του κόσμου και εκεί οδηγείται ο άνθρωπος. Το φτάσιμο στο Κεν δεν έχει καμιά ομοιότητα με τα τρία προηγούμενα στάδια. Εδώ ο άνθρωπος έχει αφήσει πίσω τα διανοητικά παράδοξα, επειδή η ζωή η ίδια είναι απαλλαγμένη από αυτά. Ο κόσμος, όπως τον γνωρίζουμε, με τα “κτηνώδη γεγονότα”, έχει αφεθεί πίσω, κι αρχίζει την πραγματική ζωή, μέσα στην πραγματική φύση των πραγμάτων και στον πυρήνα της δυαδικότητας.

Εδώ μπορεί να αρχίσει η ζωή Αγάπης “Karuna” του ανθρώπου του Ζεν, δηλαδή η συμπόνια για τους άλλους, που βρίσκονται στην άγνοια και αυτό θα τον φέρει έτσι ώστε να διδάξει, να δουλεύει σκληρά για την ευημερία των συνανθρώπων του.

Εδώ είναι που κατακτείται η έννοια του Μποντισάτβα, του υπέρτατου ιδεαλισμού. Γι’ αυτό και στο Lotus Sutra ο Βούδας λεει “Όσο θα υπάρχει έστω και μια μόνη ψυχή, που δεν σώθηκε, θα επιστρέφω στον κόσμο για να την σώσω”. Για τους δασκάλους του Ζεν, ο Βούδας ήταν ο δάσκαλος όλων, ο φωτισμένος, απαλλαγμένος από τα πάθη, όμως είχε ένα πάθος, το μεγαλύτερο, να σώσει όλες τις ψυχές των ανθρώπων. Επίσης και ο Χριστός είπε “Εγώ είμαι η Οδός”, καλώντας όλους να σωθούν μέσω αυτού, χωρίς αλαζονικό ή εγωκεντρικό πνεύμα, έτσι απλά, αθώα και εγκάρδια.

Σ’ αυτό το στάδιο ο άνθρωπος του Ζεν ή Μποντισάτβα πρέπει να έχει έξι αρετές (Paramitas):

1 Φιλανθρωπία, Αγάπη (Dana): Αγάπη σημαίνει να δίνεσαι, για το όφελος και την ευημερία όλων των υπάρξεων, να δίνεις ότι είσαι ικανός να δώσεις, στο δικό σου ύψος. Δεν είναι μόνο τα υλικά αγαθά, αλλά μπορεί να είναι γνώση και πνεύμα, ενώ οι Μποντισάτβα μπορούν να δώσουν και την ίδια τη ζωή τους.

2 Διδάγματα (Sila): Πρόκειται για τα διδάγματα που άφησε ο Βούδας για την ηθική ζωή, τα οποία πρέπει να τηρούνται.

3 Ταπεινότητα (Ksanti): Έχει σχέση με την υπομονή ή με την ψυχική ηρεμία, με την οποία πρέπει να υπομένει κανείς όλες τις δυσκολίες και τις δυσμενείς συνθήκες που αντιμετωπίζει.

4 Ενεργητικότητα (Virya): Κυριολεκτικά σημαίνει “αρρενωπότητα” , και σημαίνει να είναι κανείς πάντα αφοσιωμένος και ενεργητικός, διεκπεραιώνοντας κάθε τι που αφορά το Ντάρμα.

5 Αυτοσυγκέντρωση (Dhyana): Είναι η διατήρηση του ελέγχου του νου πάνω σε οποιαδήποτε κατάσταση.

6 Σοφία (Prazna): Δεν υπάρχει αντίστοιχη λέξη γι’ αυτό. Είναι η εμπειρία που έχει ένας άνθρωπος όταν νιώθει την άπειρη ολιστικότητα των πραγμάτων, όταν το πεπερασμένο Εγώ σπάσει την κρούστα του και αναφερθεί στο Άπειρο.

Τώρα ερχόμαστε στο τελευταίο στάδιο ή βήμα, την εγκατάσταση στο Κεν. Η διαφορά λεκτικά είναι ότι αντί για τη λέξη “SHI” που αντιπροσωπεύει κάτι ανολοκλήρωτο, όπως όταν ο ταξιδιώτης βρίσκεται στο δρόμο προς το στόχο του, χρησιμοποιείται η λέξη “ΤΟ”, που υποδηλώνει την ολοκλήρωση της πράξης.

Εδώ ο άνθρωπος του Ζεν φτάνει στον προορισμό του, παρόλο που εξωτερικά δεν φαίνεται να έχει αλλάξει τίποτα γι’ αυτόν. Δουλεύει εντατικά, ζει με τους συνανθρώπους του, οι καθημερινές του ασχολίες είναι οι ίδιες, όμως εκείνο που έχει αλλάξει είναι η υποκειμενικότητα του. Είναι βυθισμένος στην εσωτερική του ζωή.

Στο επόμενο: Η πρακτική του Κοάν

Η πρακτική του Κόαν.

Στην καθημερινή πρακτική, όταν ο μαθητής διαλογίζεται πάνω στο Κόαν, η στάση που παίρνει, το να κάθεται δηλαδή οκλαδόν, στα γιαπωνέζικα ονομάζεται Ζαζέν. Πειθαρχεί στο να κάθεται οκλαδόν, με το κορμί ορθωμένο ίσια και τα χέρια διπλωμένα ή απλωμένα μπροστά. Αυτή τη στάση υποθέτουν ότι είχε ο Βούδας όταν βρήκε την πραγμάτωση του, και αυτήν είχε ο Μποντιντάρμα όταν τον επισκέφτηκε ο Χούι-Κο. Εκατό χρόνια αργότερα βέβαια κατηγορήθηκε σαν γνήσια φορμαλιστική και εφησυχαστική διαφθορά, παρόλα αυτά όμως πρέπει να ήταν το πιο επικρατέστερο.

Με το φυσικό Κόαν υπάρχει η εσωτερική δύναμη για την συγκέντρωση που πηγάζει από την ενόχληση ή ανησυχία που έχει το άτομο. Η εστία και η κατεύθυνση της συνείδησης έχουν την τάση να ακολουθούν όσα συμβούλεψε ο δάσκαλος σε πρόσφατη συνομιλία. Ο μαθητής όλα αυτά τα μεταφέρει στην αίθουσα αυτοσυγκέντρωσης, όπου θα καθίσει σε στάση Ζαζέν.

Στην περίπτωση του τυπικού δοτού Κόαν, δεν υπάρχει η ανάλογη εσωτερική δύναμη για να επιδοθεί ο μαθητής σ’ αυτό. Έτσι καθιερώθηκε αυτό που στα γιαπωνέζικα ονομάζεται SHESSIN και SANZEN. Ανάλογα με το μοναστήρι, μια εβδομάδα το μήνα, ή έξι ή οκτώ φορές το χρόνο, το άτομο αφιερώνεται ολοκληρωτικά στο Κόαν. Σηκώνεται συνήθως στις τρεις τα ξημερώματα και συνεχίζει το Ζαζέν μέχρι τις δέκα το βράδυ, ή και αργότερα, για επτά συνεχόμενες μέρες. Εξαιρούνται κάποια διαλείμματα για μικρές ομαδικές δουλειές, για ψαλμούς Σούτρα, για γεύματα, για διαλέξεις ή συνεντεύξεις με τον δάσκαλο, και σύντομες αναπαύσεις, που όμως μπορεί να παραλειφθούν. Η περίοδος ονομάζεται SESSHIN και οι καθημερινές, από δύο έως πέντε, επισκέψεις στον δάσκαλο ονομάζονται SANZEN.

Σε τέτοια ατμόσφαιρα το δοτό Κόαν μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Ο μαθητής νιώθει να τον πιάνει όλο και περισσότερο καθώς τον τσιγκλάει το ραβδί του μοναχού, όταν τον κατακλύζουν η κούραση, η νύστα, και όταν ο δάσκαλος τον εμψυχώνει, τον παροτρύνει ή τον καθοδηγεί. Αφού απορριφθεί κάθε απάντηση που δίνει στο Κόαν, ο μαθητής αισθάνεται όλο και πιο αβέβαιος και ανασφαλής, τον πιέζει η ανάγκη να δώσει μια απάντηση, και όντας ανίκανος, τον καταλαμβάνει η απόγνωση και η κατάθλιψη.

Τότε το δοτό Κόαν γίνεται ένα φυσικό Κόαν, ο αγώνας για τη λύση του είναι ο αγώνας του ίδιου του Εγώ για τη ζωή και το θάνατο, μια ζωντανή κρίση κατακλύζει ολόκληρη την ύπαρξη του, σαν αποκλειστική έννοια. Αυτό είναι ένας από τους λόγους που ο μαθητής αρνείται να δει τον δάσκαλο, επειδή δεν έχει φτάσει ακόμα στην “απόφαση”. Χρειάζεται να τον δείρουν ή να τον σύρουν από την αίθουσα αυτοσυγκέντρωσης στην αναγκαστική επίσκεψη Sanzen. Αφού του αρνούνται και του αποστερούν την ευκαιρία κάθε άλλης άποψης και μέρους του εαυτού του, μπορούμε να πούμε μεταφορικά ότι το Εγώ του μένει κρεμασμένο με τα δόντια σ’ ένα κλαδί, που κρέμεται πάνω από έναν γκρεμό. Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή θα αναγκαστεί να συναντήσει τον εαυτό του στο πρόσωπο του δασκάλου του και να πάρει πιεστικές διαταγές. Αυτό μπορεί να αποβεί μια πραγματικά οδυνηρή δοκιμασία, μέχρι να μπορέσει να πάρει την απόφαση και να κάνει την υπέρβαση.

Στο επόμενο: Ζεν και Ψυχανάλυση

Ζεν και Ψυχανάλυση

Αφού έχουμε αναφέρει κάποια ιστορικά στοιχεία και παραδόσεις για το Βουδισμό, και προσπαθήσαμε όσο γίνεται να το προσεγγίσουμε, να δούμε τι είναι ή πως είναι ένας άνθρωπος του Ζεν, τώρα θα αναζητήσουμε το Ζεν απο την σκοπιά της Ψυχανάλυσης. Θα ψάξουμε πόσο χρήσιμο μπορεί να αποβεί για τον σύγχρονο άνθρωπο, αφού και ο Βουδισμός Ζεν και η Ψυχανάλυση έχουν σαν απώτερο σκοπό την ευημερία του ανθρώπου. Η διαφορά τους είναι ότι το Ζεν είναι ένα μίγμα του ινδικού ορθολογισμού και αφαίρεσης, με την Κινέζικη συγκεκριμενοποίηση και τον ρεαλισμό, ενώ η Ψυχανάλυση είναι “παιδί” του Δυτικού ανθρωπισμού και ορθολογισμού και της ρομαντικής αναζήτησης του 19ου αιώνα, για τις σκοτεινές δυνάμεις που ξεφεύγουν από την λογική.

Παρόλο που και οι δύο μέθοδοι πραγματεύονται τη φύση του ανθρώπου και την πρακτική που οδηγεί στην μεταμόρφωση του, παρουσιάζουν κάποιες διαφορές. Η Ψυχανάλυση είναι μια επιστημονική μέθοδος, μη θρησκευτική, ενώ ο Βουδισμός είναι φιλοσοφία και τεχνική για την επίτευξη της “διαφώτισης”, πράγμα που στη Δύση, για χρόνια θεωρούνταν μια εμπειρία θρησκευτική ή μυστικιστική. Η Ψυχανάλυση είναι μια θεραπεία για αρρώστιες, ενώ το Ζεν ένας τρόπος για πνευματική σωτηρία.

Ας δούμε όμως το ρόλο που παίζει η Ψυχανάλυση στη σημερινή εποχή.
Όλοι γνωρίζουμε ότι η εποχή μας περνάει μια πνευματική κρίση και, αν και η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν το νιώθει συνειδητά, υπάρχει μια συμφωνία πάνω σ’ αυτό πολλών κριτικών παρατηρητών. Η κρίση έχει περιγραφεί σαν “αρρώστια”, κατάθλιψη, “κακό του αιώνα’, φθορά της ζωής, αυτοματοποίηση του ανθρώπου και αποξένωση του από τον εαυτό του, τον συνάνθρωπο του και τη φύση.

Μέσα στην πορεία της ανθρωπότητας, η επιμονή που έδειχνε στον ορθολογισμό είχε σαν αποτέλεσμα βαθμιαία να χωριστεί η σκέψη από το συναίσθημα. Ο έλεγχος του περιβάλλοντος και γενικότερα της φύσης από τον νου και η παραγωγή όλο και περισσότερων υλικών αγαθών είναι πια ο υπέρτατος σκοπός της ζωής. Ο άνθρωπος μεταμορφώθηκε σε πράγμα, η ζωή έγινε υποδεέστερη της ιδιοκτησίας και το “έχω” απέκτησε περισσότερη αξία από το “είμαι”.

Όλες οι αρχαίες παραδοσιακές κοινωνίες έδωσαν δείγματα ότι σεβόταν τον άνθρωπο και τη φύση, δίνοντας περισσότερη αξία στην τελειοποίηση του ανθρώπου και όχι στην τελειοποίηση των πραγμάτων. Ο σημερινός δυτικός άνθρωπος βρίσκεται σε μια κατάσταση “σχιζοειδούς ανικανότητας” (για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία των ψυχολόγων). Είναι δηλαδή ανίκανος να νιώσει ένα πραγματικό συναίσθημα, γι’ αυτό είναι αγχώδης, έχει κατάθλιψη και βρίσκεται σε απόγνωση. Εαν ρωτήσετε κάποιον γιατί ζεί, τι σκοπό έχει όλη του η προσπάθεια, θα πέσει σε αμηχανία, εφόσον δεν υπάρχει ουσιαστικός σκοπός. Άλλοι λένε πως ζουν για την οικογένεια τους, άλλοι για το κέφι τους, για να κάνουν λεφτά, αλλά στην πραγματικότητα κανείς δε ξέρει γιατί ζει. Δεν υπάρχει σκοπός, εκτός από την επιθυμία για φυγή από την ανασφάλεια και την μοναξιά.

Είναι αλήθεια πως το εκκλησιαζόμενο κοινό είναι σήμερα περισσότερο από παλιότερα, τα βιβλία για τη θρησκεία γίνονται μπεστ-σέλερς, αλλά προσπαθούμε να πούμε όσο γίνεται περισσότερα για τον Θεό, παρά να νιώσουμε όσο περισσότερα μπορούμε. Αυτή η τάση του κόσμου ίσως κρύβει μιαν αντίδραση, που προκαλεί η ανασφάλεια και ο κομφορμισμός, γιατί δύσκολα διακρίνουμε μια ειλικρινά θρησκευτική συμπεριφορά. Η πίστη σε ένα πάνσοφο και παντοδύναμο Θεό έχει τις ρίζες της στην απόγνωση της ανθρώπινης ύπαρξης και στην προσπάθεια του ανθρώπου να ξεπεράσει αυτή την απόγνωση, μέσω ενός ουράνιου πατέρα, ενός σπλαχνικού θεού.

Ο άνθρωπος έκανε ένα μεγάλο άλμα προς την αντικειμενικότητα όταν έπαψε να θεωρεί ότι η γη είναι το κέντρο του σύμπαντος και ότι ο άνθρωπος κατέχει τον κεντρικό ρόλο, σαν πλάσμα προορισμένο να κυριαρχεί σε όλα τα άλλα πλάσματα. Είδε πως ο ίδιος μπορεί να σώσει τον εαυτό του, και σ’ αυτό μπορούν να τον βοηθήσουν οι διδαχές των μεγάλων δασκάλων και οι συνάνθρωποι του. Να τον βοηθήσουν ώστε να τολμήσει να δεχτεί την πρόκληση της ύπαρξης και να αντιδράσει σ’ αυτήν με όλες του τις δυνάμεις και όλη του την καρδιά. Ο άνθρωπος παράτησε την αυταπάτη του θεού, σαν αποκλειστικού και πρακτικού βοηθού και σωτήρα, αλλά μαζί παράτησε και όλους τους αληθινούς στόχους των μεγάλων ανθρωπιστικών θρησκειών και διδασκαλιών.

Το ξεπέρασμα ενός εγωιστικού εαυτού, η αγάπη, η αντικειμενικότητα, η ταπεινοσύνη, ήταν βασικοί στόχοι για να μπορεί ο άνθρωπος να ζει τον πραγματικό σκοπό της ζωής του ώστε να γίνει αυτό που πραγματικά πρέπει και μπορεί. Αυτοί ήταν οι στόχοι όλων των θρησκειών, ανατολικών και δυτικών, με μόνη διαφορά ότι η Ανατολή δεν βαρυνόταν από την φιγούρα ενός υπερβατικού πατέρα-σωτήρα, προς τον οποίο συγκεντρωνόταν οι επιθυμίες. Ο Βουδισμός και ο Ταοϊσμός είχαν έναν ορθολογισμό και ρεαλισμό, ανώτερο από κείνο των δυτικών θρησκειών. Μπορούσαν να δουν τον άνθρωπο ρεαλιστικά, μην έχοντας σαν αρωγούς παρά τους “πεφωτισμένους”, για να τον οδηγήσουν στην διαφώτιση.

Ο Βουδισμός Ζεν βοηθάει τον άνθρωπο να βρει μια απάντηση στο ερώτημα για την ύπαρξη του, που ουσιαστικά είναι ίδια με εκείνη των δυτικών θρησκειών, χωρίς όμως να αντιφάσκει με τον ορθολογισμό, τον ρεαλισμό και την ανεξαρτησία, που είναι τα πολύτιμα επιτεύγματα του σύγχρονου ανθρώπου. Έτσι έχουμε το εξής παράδοξο: η ανατολική θρησκευτική σκέψη αποδεικνύεται ότι μοιάζει πολύ περισσότερο με το δυτικό ορθολογισμό από την δυτική θρησκευτική σκέψη.

Συνεχίζεται...

Να περιμενουμε εν καιρω και κατι για τον Ταοισμο?

Τώρα που έχω αφήσει πίσω τις δυσκολίες και τις χρονοβόρες διαδικασίες του Διαχειριστή, αφιερώνω κάποιο χρόνο περισσότερο σε αυτό που αγαπώ πιο πολύ εδώ μέσα, στην αγάπη στην σοφία και στην προσφορά της γνώσης.

Ελπίζω πάντα να εμπνεύσω και κάποιους άλλους να κάνουν κι αυτοί κάτι ανάλογο για να κερδίσουμε όλοι, αλλά όπως λέει ο λαός μας... "Κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό". Εγώ απλώς δεν το ρίχνω στο γυαλό αλλά σε κάποιο topic

Μου έδωσες καλή ιδέα για τον Ταοϊσμό. Θα σου... στοιχίσει κάτι παραπάνω, βέβαια γιατί θα διαφημίζω έμμεσα και το όνομά σου αλλά μην ανησυχείς θα είμαι συνετός στην εμπορική μου πολιτική.

Έχω κάποια καλά βιβλία. Θα προσπαθήσω να συλλέξω κάποια στοιχεία και να τα σχολιάσω.

Καλά να είμαστε και όλα θα γίνουν όπως πρέπει να γίνουν.

Το topic με τον Γνωστικισμό το παρακολουθείς;

Οσο για τον Ταοισμο,θα χαρω και να βοηθησω αν θες ,οσο μπορω.

Προς το παρον καλη συνεχεια ,παιρνω φορα και πετω προς αλλα προσφιλη Θωθικα τοπικ!

Η Ψυχανάλυση είναι η χαρακτηριστική έκφραση της πνευματικής κρίσης του δυτικού ανθρώπου, και μια απόπειρα να βρεθεί λύση. Επιφανειακά ο Φρόυντ ήταν ο δημιουργός μιας νέας θεραπείας για πνευματικές αρρώστιες, στην οποία αφιερώθηκαν όλες οι προσπάθειες και το ενδιαφέρον του. Αντίθετα με ότι γενικά πιστεύεται, το σύστημα του Φρόυντ γρήγορα ξεπέρασε τιςέννοιες “νεύρωση”, “αρρώστια”, “θεραπεία”, που αφορούσαν μόνο τους διανοητικά ασθενείς, και ασχολήθηκε περισσότερο με την “σωτηρία” του ανθρώπου. Σκοπός του ήταν να κυριαρχήσει στα παράλογα και στα μη συνειδητά πάθη, ώστε να επέλθει η απελευθέρωση του ανθρώπου από την εξουσία του ασυνείδητου. Θεωρούσε ότι αυτό ήταν μέσα στις δυνατότητες του ανθρώπου, που έπρεπε να τις συνειδητοποιήσει και να τις ελέγξει.

Στόχος ήταν η καλύτερη δυνατή γνώση της αλήθειας και της πραγματικότητας, λέγοντας πως γι’ αυτόν ήταν το μόνο καθοδηγητικό φως που έχει. Οι στόχοι αυτοί δεν ήταν κάτι καινούργιο, αλλά αποτελούσαν παραδοσιακούς στόχους του ορθολογισμού, της διαφώτισης και της πουριτανικής ηθικής. Ο Φρόυντ ήταν ο πρώτος που τα έθεσε σε επιστημονική βάση, με την εξερεύνηση του υποσυνείδητου και έδειξε τον τρόπο για την πραγματοποίηση τους.

Παρόλο που εμφανίστηκε στο μεσουράνημα του δυτικού ορθολογισμού, μπόρεσε να διακρίνει τις λαθεμένες και επιφανειακά αισιόδοξες απόψεις του ορθολογισμού, και δημιούργησε μια σύνθεση με τον ρομαντισμό, ένα κίνημα που ήταν ενάντια προς τον ορθολογισμό, με σεβασμό στο παράλογο και την συναισθηματική πλευρά του ανθρώπου.

Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες στην φροϋδική προσέγγιση της Ψυχανάλυσης που ξεπερνούν την παραδοσιακή ιδέα “άρρωστου και θεραπείας”. Ο Φρόυντ έλεγε πως “η Γνώση οδηγεί στην Μεταμόρφωση”, πως η θεωρία και η πράξη δεν πρέπει να διαχωρίζονται, πως η γνώση του εαυτού μας σημαίνει και την μεταμόρφωση του. Αυτό κάνει και την διαφορά μεταξύ της πραγματικής γνώσης και της θεωρητικής, που δεν έχει κανένα μεταμορφωτικό αποτέλεσμα. Πίστευε πως η συνειδητή σκέψη είναι ένα μικρό μέρος της όλης ψυχικής πορείας, που γίνεται μέσα μας, ένα ασήμαντο μέρος σε σχέση με τις τρομαχτικές δυνάμεις των σκοτεινών πηγών που κρύβονται μέσα μας. Η επιθυμία του Φρόυντ ήταν να φτάσει στο εσωτερικό, στην αληθινή φύση του ατόμου, ήθελε να σπάσει το συνειδητό σύστημα σκέψης, με την μέθοδο του ελεύθερου συνειρμού, που είναι να προσπεράσουμε την λογική συνειδητή παραδοσιακή σκέψη και να οδηγηθούμε προς μια νέα πηγή της προσωπικότητας μας.

Όλα αυτά ήταν τα δεδομένα που αργότερα θα μετέτρεπαν τη φύση της Ψυχανάλυσης. Ο Φρόιντ δεν ήταν ούτε κατά διάνοια συνειδητά κοντά στη σκέψη του Ζεν Βουδισμού. Αυτά που αναφέραμε ήταν ασαφή υπονοούμενα, που πήγασαν από την μετέπειτα πορεία της Ψυχανάλυσης.
Η εικόνα του Φρόιντ για τον άνθρωπο ήταν εκείνη που είχαν αναπτύξει οι φιλόσοφοι και οι οικονομολόγοι του 18ου και 19ου αιώνα. Έβλεπαν τον άνθρωπο ουσιαστικά ανταγωνιστικό, απομονωμένο και σχετιζόμενο με τους άλλους μόνο από ανάγκη ανταλλαγής και ικανοποίησης των ενστικτωδών του αναγκών. Για τον Φρόιντ ο άνθρωπος ήταν μια μηχανή που οδηγείται από την Λίμπιντο (σεξουαλική ορμή), ήταν θεμελιακά εγωιστικό ον, θεωρούνταν χωρισμένος σε συναίσθημα και νου και η ευχαρίστηση ήταν η ανακούφιση της έντασης και όχι η εμπειρία της χαράς.

Όλη αυτή η δομή έρχεται σε αντίθεση με τη φιλοσοφία του Ζεν Βουδισμού. Εκείνο που έκανε να αλλάξουν τα πράγματα είναι η παραπέρα εξέλιξη της ψυχανάλυσης και ιδιαίτερα αυτή που ονομάζεται “ανθρωπιστική”, καθώς και ένας πολύ βασικός παράγοντας: η αλλαγή στα είδη των αρρώστων που έρχονται για ψυχανάλυση και στα προβλήματα που παρουσιάζουν.

Στις αρχές του αιώνα οι άνθρωποι που υπέφεραν από τέτοια συμπτώματα, όπως μανία καταδίωξης, έμμονες ιδέες, κλπ πήγαιναν για να θεραπευτούν. Ήθελαν να απαλλαγούν από αυτό που τους εμπόδιζε να λειτουργήσουν κοινωνικά, και να είναι τόσο καλά όσο ο μέσος άνθρωπος της εποχής τους. Αυτού του είδους άνθρωποι συνεχίζουν να πηγαίνουν ακόμα και σήμερα στον ψυχαναλυτή, αλλά τώρα αποτελούν μειοψηφία. Οι περισσότεροι από αυτούς που πηγαίνουν σήμερα είναι άτομα που υποφέρουν από την “αρρώστια του αιώνα”. Λειτουργούν βέβαια κοινωνικά, αλλά πάσχουν από τον “εσωτερικό θάνατο”, για τον οποίο μιλήσαμε προηγουμένως. Παραπονούνται πως νιώθουν κατάθλιψη, πως έχουν αϋπνίες, πως δεν είναι ευχαριστημένοι από την οικογένεια τους, την δουλειά τους, κλπ., πιστεύοντας πως το πρόβλημα είναι ατομικό και πως τα συμπτώματα αυτά υπάρχουν μόνο στους ίδιους.

Αυτά τα παράπονα είναι μόνο η συνειδητή μορφή που επιτρέπει ο πολιτισμός μας για να εκφράσουμε κάτι που βρίσκεται πολύ πιο βαθιά, την αποξένωση του ανθρώπου από τον εαυτό του, από τον συνάνθρωπο του και από τη φύση, η συνειδητοποίηση ότι η ζωή κυλάει μέσα από τα χέρια μας και θα πεθάνουμε χωρίς να την έχουμε ζήσει, πως έχουμε υλική ευημερία χωρίς να έχουμε χαρά. Η βοήθεια που μπορεί να μας προσφέρει η ψυχανάλυση είναι διαφορετική από την κλασσική θεραπεία. Γι’ αυτούς που υποφέρουν από αποξένωση δεν συνίσταται η κατάργηση της αρρώστιας, αλλά η εδραίωση της ψυχικής ευημερίας και ευτυχίας.

Οποιαδήποτε απόπειρα για τον ορισμό της ευημερίας ξεπερνάει τα φροϋδικά πλαίσια και κινείται προς την ουμανιστική ψυχανάλυση, που πλησιάζει τη βουδιστική σκέψη. Είναι δύσκολο να οριστεί η ευημερία, θα μπορούσαμε όμως να πούμε ότι είναι να είσαι σε συμφωνία με την ανθρώπινη φύση σου. Όμως τι είναι να είσαι σε συμφωνία με τις συνθήκες της ανθρώπινης ύπαρξης; Ποιες είναι αυτές οι συνθήκες;

To be continued...

Ο άνθρωπος έρχεται σ’ αυτόν τον κόσμο χωρίς τη θέληση του και φεύγει πάλι χωρίς τη θέληση του. Σε αντίθεση με το ζώο, δεν έχει αναπτύξει μηχανισμό προσαρμογής στο περιβάλλον του, πρέπει να ζήσει τη ζωή του, δεν τον ζει αυτή, είναι μέσα στη φύση, και όμως την ξεπερνάει. Αυτό τον κάνει να νιώθει χωριστός και αφόρητα μόνος, αδύναμος και χαμένος. Από τη στιγμή της φυσικής του γέννησης τίθεται το ερώτημα πώς μπορεί να κατανικήσει το βάσανο, τον εγκλεισμό και τη ντροπή που δημιουργεί η εμπειρία του χωρισμού, για να κατακτήσει την εσωτερική ομόνοια. Αυτή την απάντηση πρέπει να τη δώσει ο άνθρωπος με όλη του την ύπαρξη, και όχι μόνο με το σώμα ή με το νου του.

Οι απαντήσεις είναι πολλές, αλλά κυρίως ανάγονται σε δύο μεθόδους. Η μία είναι να βρεις ενότητα, πηγαίνοντας προς τα πίσω, στην κατάσταση που υπήρχε πριν γεννηθεί η συνειδητοποίηση και ο άνθρωπος. Η άλλη είναι να γεννηθείς πλήρως, να αναπτύξεις πλήρως τη συνειδητοποίηση σου, την ικανότητα να αγαπάς, σε τέτοιο σημείο που να ξεπερνάει την εγωκεντρική σου σφαίρα, σε μια νέα ενότητα και αρμονία με τον κόσμο.

Η γέννηση δεν είναι μια πράξη, αλλά μια πορεία, σκοπός της ίδιας της ζωής είναι να γεννηθούμε πλήρως. Να ζεις είναι να γεννιέσαι το κάθε λεπτό. Έτσι και το κυτταρικό μας σύστημα βρίσκεται σε μια πορεία αδιάκοπης γέννησης. Δυστυχώς όμως μερικοί άνθρωποι είναι “νεκρογέννητοι”, δηλαδή συνεχίζουν να ζουν φυσιολογικά, ενώ διανοητικά η επιθυμία τους είναι να επιστρέψουν στη μήτρα, στο σκοτάδι και στο θάνατο.

Αφότου ο άνθρωπος αποκόπηκε από την προανθρώπινη παραδεισένια ενότητα με τη φύση, δεν μπορεί να πάει πίσω από εκεί που ξεκίνησε. Ας θυμηθούμε ότι δύο άγγελοι με φλογισμένα σπαθιά του εμποδίζουν την επιστροφή, και το μόνο που θα επιτύχει με αυτό είναι ο θάνατος ή η παραφροσύνη. Άλλοι έχουν μια πιο ήπια παλινδρόμηση, μη μπορώντας να κόψουν τον ομφάλιο λώρο μένουν προσκολλημένοι στους γονείς, στην οικογένεια, στο κατεστημένο, στο χρήμα, κλπ., μη φανερώνοντας ποτέ πλήρως τον εαυτό τους, και έτσι δεν γεννιούνται ποτέ πλήρως.

Έτσι μπορούμε να πούμε ότι ευημερία είναι η πλήρης ανάπτυξη του Λόγου, όχι μόνο με την έννοια της διανοητικής κρίσης, αλλά με την έννοια της σύλληψης της αλήθειας.

Η ευημερία είναι μόνο δυνατή όταν κάποιος έχει περάσει τον εγωισμό του και μένει ανοιχτός, ευαίσθητος, ξύπνιος και άδειος, με την έννοια που δίνει το Ζεν.

Ευημερία είναι να σχετίζεσαι συναισθηματικά πλήρως με τον άνθρωπο και τη φύση, να ξεπεράσεις το χωρισμό και να φτάσεις στην εμπειρία του να είσαι ένα με ότι υπάρχει και ταυτόχρονα να νιώθεις τον εαυτό σου σαν χωριστή οντότητα.

Ευημερία είναι να γίνεις ότι τώρα είσαι εν δυνάμει, να έχεις πλήρη ικανότητα για χαρά και για θλίψη και να ξυπνάς από τον ύπνο μέσα στον οποίο ζει ο μέσος άνθρωπος.

Ευημερία σημαίνει ακόμα να είσαι δημιουργικός και να αντιδράς, να αποκρίνεσαι σαν όλος άνθρωπος στην πραγματικότητα των πάντων, να βλέπει τον κόσμο και να τον νιώθει σαν δικό του κόσμο, που δημιουργήθηκε και μεταμορφώθηκε από τα δικά του χέρια και έτσι δεν μπορεί να υπάρχει τίποτα παράξενο και κρυφό σ’ αυτόν.

Ευημερία, τέλος, σημαίνει να ρίξεις το εγώ σου, να εγκαταλείψεις την απληστία, να πάψεις να κυνηγάς την διατήρηση και επαύξηση του εγώ, να είσαι και να νιώθεις τον εαυτό σου στην πράξη του “είναι”, και όχι να ταυτίζεσαι με το “διατηρώ, φθονώ, χρησιμοποιώ…”.

Ο άνθρωπος πρέπει να σπάσει τα όρια της συνείδησης του, και να προχωρήσει, να εξερευνήσει τα όρια του ασυνειδήτου του, γιατί εκεί βρίσκονται όλες οι εμπειρίες που έχει επιλεκτικά απωθήσει, λόγω της κουλτούρας του. Έτσι το ασυνείδητο δεν σημαίνει απώλεια οποιασδήποτε ορμής ή εμπειρίας, αλλά η απουσία επίγνωσης αυτών των ορμών και εμπειριών. Το άτομο μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο φιλτράρει και επιλέγει τις εμπειρίες του σύμφωνα με παράγοντες ή φίλτρα της γλώσσας, (κοινωνικά ρυθμισμένης), της λογικής, των ταμπού (κοινωνικός χαρακτήρας), τα οικογενειακά ρυθμιζόμενα στοιχεία και την επιρροή της ανθρωπιστικής συνείδησης. Στην πραγματικότητα, τα πιο πολλά από αυτά που έχουν οι άνθρωποι στο μυαλό τους είναι μύθος και αυταπάτη.

To be continued...

quote:

---

http://www.businesswoman.gr/article.php?lang=gr&cat=10&offset=0&article=1011

ουυυυ

---

ευχαριστώ πολυ πολύ.............

quote:

---

Aλήθεια γιατι σταμάτησε αυτη η σειρά?

"σε κάθε σχέση υπάρχει ένας κόκκος αιωνιότητας"

---

ουυυυ

quote:

---

Aλήθεια γιατι σταμάτησε αυτη η σειρά?

---

Τη σειρά αυτή την είχε αναλάβει ο thoth και αποτελούσε μέρος, μεγάλης προσωπικής έρευνας και εργασίας του.
Όπως έχει δηλώσει κατά καιρούς σε διάφορα θέματα, δε συμμετέχει στα forums με τη συχνότητα που το έκανε παλιότερα, λόγω περιορισμού χρόνου.

Στο μέλλον θα υπάρξουν ανάλογες προσπάθειες και από άλλους.
Και βέβαια, είναι ευπρόσδεκτη οποιαδήποτε παρόμοια πρωτοβουλία από τα μέλη των forums.

κλικ me
Ποτέ μην δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπου!
Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου!
Να πεθαίνεις και να λες: ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

quote:

---

Την αντικαταστήσανε με το "Καφέ της Χαράς..."

---

(Προτιμότερα, απάντησέ μου σε κάποιο άλλο θέμα )

quote:

---

Eυχαριστω πολυ για την απάντηση σας,ολολογώ ότι ήταν τα δικά οτυ θέματα που σαν σεντόνια τύπωνα για να μελετήσω στο σπιτι....
ας είναι καλα όπου κι αν ειναι και ας ξερει ότι υπάρχουν άνθρωποι που περιμενουν.Να ειστε καλα όλοι.

"σε κάθε σχέση υπάρχει ένας κόκκος αιωνιότητας"

---

Μιας και έχω την επιλογή να λαμβάνω ειδοποιήσεις από την βάση του forum για νέες απαντήσεις στα topics που έχω κάνει, ήταν ευχάριστη έκπληξη το μήνυμα αυτό, "galazia_sfaira".

Δυστυχώς η έλλειψη χρόνου με κάνει να μη μπορώ να συμμετέχω όπως ήθελα, αλλά ελπίζω ότι στο άμεσο μέλλον θα μπορώ να ξανά ξεκινήσω τέτοιες σειρές.

Η θέληση υπάρχει, το υλικό το έχω ετοιμάσει. Αν βρω και τον χρόνο, το υλικό θα... δέσει

Πάντως μέχρι να απλώσω "νέα σεντόνια" είμαι χαρούμενος που τα παλιά μου χρησιμοποιούνται ακόμη

Ή θα σταθείς όρθιος ή θα σε στήνουν όρθιο.

Βλέπω, με χαρά, ότι ο Βουδισμός μας κάνει να ξανασυναντηθούμε

Νομίζω ότι οι online πηγές που μας παρέθεσε ο φίλος μου ο ΠΛΩΤΙΝΟΣ είναι πολύ αξιόλογες. Επίσης μέσα στο topic έχω και αναφορές σε επιλεγμένη βιβλιογραφία. Θα ήταν προτιμότερο πιστεύω να ξεκινήσει κάποιος πρώτα από αυτές τις πηγές.

Καλή μελέτη και καλή φώτιση.

Ή θα σταθείς όρθιος ή θα σε στήνουν όρθιο.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr