ΕΣΤΩ ΟΤΙ ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΟΤΙ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ. ΕΠΙΛΟΓΗ=ΑΝΑΓΚΗ (ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΚΑΛΑ, ΑΥΤΟ ΛΕΣ)(ΠΟΥ ΚΑΤ' ΕΜΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΝ ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΗ, ΟΠΩΣ ΕΙΠΑ).

ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΟΤΙ Η

ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ?

ΔΗΛ. ΑΝΑΓΚΗ = ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ?

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ. ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΟΠΟΥ "ΜΠΑΙΝΕΙ" ΘΕΜΑ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΜΠΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΘΕΜΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ. ΑΡΑ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. ΚΑΙ ΑΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ. Ο ΔΡΟΜΟΣ (ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΙΛΑΩ )ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ "ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟ" ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ. ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ.

ΜΠΕΡΔΕΜΑ ?

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΥΛΗ. Η ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ. ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΑΝΑΓΚΗ.

ΤΑΠΕΙΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΠΑΡΑΘΕΤΩ...

ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ :

Μια ερμηνεία είναι ότι το Χάος και η απροβλεπτικότητα είναι σημαντικά λειτουργικά στοιχεία της φύσης που πρέπει να τα σεβόμαστε και να τα αφήνουμε να κάνουν την δουλειά τους. Πίσω από το Χάος υπάρχει ένας μεγάλος Νόμος που φροντίζει να μας αποδώσει αυτό που χρειαζόμαστε. Δεν μπορούμε, ούτε πρέπει να νομίζουμε ότι χρειάζεται να μηχανοποιούμε τα πάντα.

ΦΙΛΙΚΑ

TRAVELLER

ΧΑΟΣ-ΑΤΑΞΙΑ
Ειναι κοσμογονικα ,μια πρωταρχικη,αρχεγονη,μυθικη για εμας κατασταση του συμπαντος.
Εκει ,σιγα -σιγα η ξαφνικα,απο μονος του η χαρη στην παρεμβαση ενος δημιουργου ,αρχιζει να εμφανιζεται ο τακτοποιημενος κοσμος ,οπως εμεις καταλαβαινουμε.
Αν δουμε το θεμα ,με ματια φιλοσοφικη ,για να συμβει κατι τετοιο δεν μπορει παρα να υπαρχει καποιο κινητρο(αναγκη?)Κατι ...για να ξεκινησει ολη αυτη η δημιουργικη διαδικασια,κατι περαν ακομα και του χαους.

Τωρα ,εφοσον ανεφερες και τον Τρισμεγιστο...οπως επανω ετσι και κατω(και σιγουρα μπορεις να το συνδεσεις με τα παραπανω )

Η αναγκη πρεπει να προυπαρχει της επιλογης.
Εχω την αναγκη να δουλεψω,ομως δεν θελω.Οι επιλογες μου βασικα ειναι ολοφανερες οπως και το "τιμημα" που εντελη θα πληρωσω...
Η αποφαση μου ,αποτελεσμα ελευθερης βουλησης .Δηλαδη ,του παραγοντα αυτου ,που ερχεται να "νοστιμισει" και να διαμορφωσει την εξελιξη του παιχνιδιου .Που δεν ειναι αλλο ,απο την ιδια τη ζωη.
Μπερδευτηκαμε?

Ομως, τεινουμε να ξεφυγουμε απο το θεμα και να κανουμε καταχρηση της ευγενειας του thoth!
Ετσι...merci!

Αστειεύομαι. Μην τα φορτώνουμε και όλα στον Νόμο !!!

Ας συνεχίσουμε...

Τι είναι ΑΝΑΓΚΗ να πούμε ή τι ΒΟΥΛΕΣΤΕ να ακούσετε;;;

quote:

---

Τι είναι ΑΝΑΓΚΗ να πούμε ή τι ΒΟΥΛΕΣΤΕ να ακούσετε;;;

---

Εγώ θα συνεχίσω με μια μικρή σύνοψη του τι λέει η Dion Fortune για τον θάνατο στο βιβλίο της "Μέσα από τις Πύλες του Θανάτου", Εκδόσεις Ιάμβλιχος. Βέβαια όπως πάντα σας προτρέπουμε να διαβάζετε και το ίδιο το βιβλίο. Η σύνοψη εξυπηρετεί την πληροφόρηση και όχι την πραγματική μελέτη.

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

DION FORTUNE

(Στοιχεία χρήσιμα στο θέμα της Μετενσάρκωσης)

Χρειάζεται προετοιμασία για το θάνατο μας, όπως για κάθε σημαντικό βήμα που κάνουμε.

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

ΑΙΤΙΕΣ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ:
1) Άγνοια. Δεν γνωρίζουμε που πηγαίνουμε, αν πηγαίνουμε κάπου, πως είναι εκεί, ποιο το νόημα του θανάτου, αν θα ξαναζήσουμε ποτέ.

2) Αποχωρισμός. Θλίψη για τον χωρισμό από αγαπημένα πρόσωπα, είτε φεύγουν αυτά, είτε εμείς.

Ο συνδυασμός των δύο παραπάνω αιτιών, προκαλεί τον μεγάλο φόβο στο θάνατο, που νιώθουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Επομένως, αν απαντήσουμε στην άγνοια, κι αν συνειδητοποιήσουμε μέσα από αυτές τις απαντήσεις ότι δεν υπάρχει ουσιαστικός ή οριστικός αποχωρισμός, τότε εξαλείφεται ο φόβος.

Αν σταματήσουμε να φοβόμαστε, αξιοποιώντας την παγκόσμια γνώση, τότε θα μπορούμε να βοηθήσουμε και τους άλλους, εκείνους που φεύγουν.
Η γνώση για το πώς μπορεί να γίνει αυτό υπάρχει και έχει δοθεί στην ανθρωπότητα από α) όσους έχουν επαφή και με τους δύο κόσμους και β) από όσους έχουν μνήμη ενσαρκώσεων. Αυτές οι γνώσεις είναι καταγραμμένες στην πανανθρώπινη παράδοση.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ]

Υπάρχουν 2 είδη θανάτου:

Α) Ο φυσικός θάνατος
Β) Ο βίαιος θάνατος
Αντίστοιχα, υπάρχουν 2 είδη περάσματος στον άλλο κόσμο:
Α) Ειρηνικό πέρασμα
Β) Αγωνιώδες πέρασμα

Ο φυσικός θάνατος επέρχεται βαθμιαία, όπως με φυσικό τρόπο πέφτουν τα πρώτα δόντια του παιδιού χωρίς να πονάει, με τη βοήθεια του σκοτεινού Αγγέλου, του "Μεγάλου Αναισθησιολόγου", που επιβλέπει το πέρασμα.

Οι ψυχές με εσωτερική ανάπτυξη περνάνε το κατώφλι με πλήρη συνείδηση, ενώ οι άλλοι "ναρκώνονται" κατά κάποιο τρόπο για να αποφύγουν το σοκ.

Όποιος έχει συγκρατήσει ένα διαυγές όνειρο έχει πεθάνει και ξαναγεννηθεί (παρόμοια εμπειρία)

Ο θάνατος πριν την ηλικία των 70 χρόνων είναι ατυχία, δεν είναι "φυσικός" θάνατος, αφού ο άνθρωπος έχει ακόμη εμπειρίες να πάρει. Γι' αυτό και είναι φυσικό αλλά και αναγκαίο να αντιστεκόμαστε ήρεμα στον πρόωρο θάνατο, είναι καθήκον μας.

Ο φυσικός θάνατος γίνεται από φθορά (και όχι από αρρώστεια). Γίνεται συνήθως στον ύπνο, ενώ ήδη η συνείδηση βρίσκεται στο αστρικό πεδίο, ήρεμα, ο άνθρωπος πέφτει για ύπνο και απλά δεν ξυπνάει.

Πρώτα αποσύρονται οι ανώτερες σφαίρες συνείδησης και ακολουθούν τα άλλα, όπως στη γέννηση βγαίνει πρώτα το κεφάλι.

Η τελευταία αναλαμπή του ετοιμοθάνατου, είναι η προσπάθεια να αποτυπωθεί στη ψυχή το Άτομο-Σπέρμα (Μόνιμο άτομο), εκτός αν αυτό έχει ήδη γίνει, όπως στη περίπτωση του φυσικού θανάτου από γηρατειά. Στον αιφνίδιο θάνατο αυτό δεν γίνεται. Το συχνά η ψυχή επιστρέφει για λίγο, για να ολοκληρώσει τη διαδικασία, σε μια σύντομη ενσάρκωση.

Στον απότομο θάνατο υπάρχει το σοκ του νεκρού, που δεν ξέρει ότι πέθανε. Νομίζει τους ζωντανούς φαντάσματα. Το σοκ αυτό συχνά λειτουργεί σαν αναισθητικό της ψυχής, για να διευκολυνθεί στη συνέχεια. Είναι πολύ βοηθητική η προσευχή (δίπλα αν γίνεται) στο νεκρό που πέθανε από ατύχημα.

Συνήθως κυριαρχεί ο φόβος Α) του θανάτου και Β) προς τον επιτιθέμενο που προκάλεσε το θάνατο. Η σκεπτομορφή του φόβου μπορεί να μείνει. Χρειάζεται να γίνουν κάποια τυπικά για να διαλύθεί.

ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ;

Συνήθως ο "νεκρός" φτάνει σε έναν οικείο χώρο, με γνώριμα πρόσωπα, ή με απεσταλμένους που θα τον οδηγήσουν.

Καθαρτήριο είναι η επαφή με τις πράξεις μας, είναι μια κατάσταση Συνείδησης.

Οι νεκροί δεν βρίσκονται σε άλλο τόπο, αλλά σε άλλη κατάσταση συνείδησης.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο θάνατος είναι απόσυρση του διπλού αιθερικού. Αυτό κρατάει από λίγες ώρες μέχρι τρεις μέρες, ενώ η ψυχή είναι σε κατάσταση νάρκης. Αν κρατήσει παραπάνω τότε έχουμε τα φαντάσματα, δηλαδή ψυχές αφυπνισμένες στο αιθερικό.

Αυτό είναι το 2ο σκέλος του φυσικού θανάτου.

Μετά ο άνθρωπος βρίσκεται στο κόσμο της Επιθυμίας. Το Καθαρτήριο είναι προσωπικός συμβολισμός σε σχέση με προσωπικά βιώματα, ανεκπλήρωτα πάθη, φόβους, ελαττώματα. (Η εφαρμογή της πυθαγόρειας άσκησης της αντίστροφης αναδρομής θα βοηθήσει εκεί τη συνείδηση μας να έλθει σε επαφή με όσα έζησε και να υποστεί γρήγορα και αποτελεσματικά την κάθαρση που της αρμόζει).

Μετά το 1ο σκέλος του φυσικού θανάτου (παύση λειτουργίας φυσικού σώματος) και μετά το 2ο σκέλος του φυσικού θανάτου (διάλυση αιθερικού), ακολουθεί η μεταβατική περίοδος, που ονομάζουμε Καθαρτήριο (θα μπορούσαμε να το πούμε "νοσοκομείο άρρωστων ψυχών") και Παράδεισο (θα μπορούσαμε να τον πούμε "αναρρωτήριο ψυχών"), ακολουθεί ο Δεύτερος Θάνατος, όπου αφήνουμε και τον κόσμο των Επιθυμιών.

Οι "παθολογίες" που μπορεί να παρουσιαστούν στην διαδικασία είναι:
1) Λόγω νοητικής κατάστασης, που εμποδίζει να βυθιστεί στον ύπνο
2) Λόγω άρνησης του 2ου θανάτου.

Υπάρχουν 4 αρχάγγελοι που διοικούν την διαδικασία: Ιαφαήλ, Μιχαήλ, Γαβριήλ, Ουριήλ.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ;

Μπορεί να υπάρχει, αλλά εμποδίζει το νεκρό να "ζήσει" την εκεί ζωή του.

Οι προσευχές έχουν αξία μόνο στη μεταβατική περίοδο (όχι στο Καθαρτήριο), στη φάση μετά την κάθαρση. (Αλλά και τότε ας μη ζητήσουμε να δούμε τον νεκρό, μόνο να τον ακούσει η ψυχή μας)

ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ;

Αστρολογικά, υπάρχουν οι λεγόμενες "παλίρροιες¨" θανάτου, ή σημεία θανάτου. Φυσικά δεν σημαίνει ότι οπωσδήποτε θα υπάρχει πραγματικά θάνατος σε κάποιο από αυτά.

Δεν πρέπει να αποκαλύπτονται, για να μην υπάρχει μια προκατάληψη στο νου του ανθρώπου, που ίσως του στερήσει την ευκαιρία να παλέψει για τη ζωή του.

Άλλο πράγμα είναι ο Πνευματικός Νόμος της Ζωής κι άλλο ο νόμος του Κάρμα (π.χ. του πρόωρου θανάτου).

Δεν χρειάζεται μοιρολατρία, αλλά ούτε όμως και προσκόλληση στη ζωή.

ΝΕΚΡΙΚΑ ΕΘΙΜΑ: ΠΟΙΑ Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ Τους

Κεριά και λουλούδια: Θρέφουν το διπλό αιθερικό, για να μη ρουφά από τους ζωντανούς.

Να μη μένει μόνος ο νεκρός, χρειάζεται τη συμπαράσταση μας, αλλά να μη κολλάμε και στο προσκέφαλο του.

Όχι λιβάνι και αρώματα, για να μην έχουμε υλοποιήσεις.

Το κλείσιμο των ματιών του νεκρού και των κουρτίνων του σπιτιού: για να μη διαλυθεί υπερβολικά γρήγορα το διπλό αιθερικό.

Τα μαύρα ρούχα των πενθούντων: προστατεύουν από αιθερικούς κραδασμούς, αλλά παράλληλα επιτρέπουν την επαφή με λεπτότερα πεδία.

Ο φόβος που νιώθουν οι ζωντανοί κοντά στο νεκρό ή μέσα στο νεκρικό δωμάτιο οφείλεται στην (ασυνείδητη) αντίληψη των κατώτερων στοιχειακών που διαλύουν τους λεπτότερους φορείς, το αιθερικό, (όπως τα βακτηρίδια κατατρώγουν και διαλύουν το σώμα).

Οι καμπάνες που ηχούν πένθιμα και τα μοιρολόγια: διώχνουν τα κακά στοιχειά.

Η αποτέφρωση του νεκρού: απελευθερώνει το νεκρό από τη δέσμευση του παλιού του σώματος, αλλά και τους ζωντανούς, από την ταύτιση του νεκρού σώματος με τον αγαπημένο που έχασαν. Η στάχτη καλό είναι να σκορπίζεται σε έναν αγαπημένο τόπο εκείνου που έφυγε. Εκεί θα επικοινωνούμε στο μέλλον με τον "αιώνια ζωντανό".

Η ταφή (αν δεν γίνει αποτέφρωση): Για να γίνει γρήγορα η απελευθέρωση από το νεκρό σώμα (λιώσιμο) το φέρετρο ας είναι από ξύλο που διαλύεται, όπως φτελιά. Να φυτευτεί ένα δέντρο ή θάμνος ταχείας ανάπτυξης, που απορροφά αιθερική ζωή και την μεταλλάσει. Να μη μπει ολόκληρη πλάκα πάνω στον τάφο. Ο σταυρός ας είναι ο Κέλτικος με τον κύκλο, σύμβολο σωτηρίας και ζωής και όχι του Γολγοθά, που είναι σύμβολο θυσίας και απάρνησης.

ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ

Η κατώτερη αγάπη μπορεί να έχει τη μορφή της πείνας, που χρειάζεται την παρουσία του αγαπημένου για να "χορτάσει" το κενό.
Υπάρχει η μορφή της εκτόνωσης, που χρειάζεται η παρουσία του προσώπου για να διοχετεύσουμε τα συναισθήματα αγάπης, αλλιώς αυτά καταπιέζονται και νιώθουμε άσχημα.

Υπάρχει όμως και η αληθινή, η ανώτερη αγάπη, που δεν είναι απλά συναισθηματική, αλλά βασίζεται στην ένωση των ψυχών κάτω από κοινά ιδανικά.

Όταν νιώθουμε αυτή την αγάπη, η θλίψη του αποχωρισμού αφήνει τη θέση της στην ουσιαστική επικοινωνία, που είναι πέρα από τόπο και χρόνο, πέρα από το θάνατο ή τη ζωή.

ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΠΑΝΩ LINK.

quote:

---

Λατρεύω την ελευθερία, αλλά θα ήθελα να τη βρίσκω πάντοτε θρονιασμένη ανάμεσα στη δικαιοσύνη και τον ανθρωπισμό». Αυτή η φράση αποτελούσε το έρμα των πεποιθήσεων του Αδαμάντιου Κοραή σχετικά με τη σημασία της ελευθερίας. Ο σημαντικότερος για πολλούς εκπρόσωπος του Nεοελληνικού Διαφωτισμού είχε βαθύτατα κατανοήσει πως η έννοια της ελευθερίας από μόνη της δε σημαίνει και πολλά πράγματα.

Αρχικώς φαίνεται αυτονόητη η εννοιολογική οριοθέτηση του προκείμενου όρου. Η ενδελεχέστερη όμως παρατήρηση ενός μέσου λογικού ανθρώπου θα αναδείξει ότι η ελευθερία δεν αποτελεί παρά μια πολυσυλλεκτική έννοια, της οποίας τα συστατικά στοιχεία, οι προϋποθέσεις ύπαρξής της κοντολογίς, σπάνια συναντώνται παράλληλα και στον αρμόζοντα, ιδανικό βαθμό. Ελευθερία συνεπώς δε σημαίνει απλώς το αντίθετο της υποδούλωσης, αλλά το πλησιέστερο συνώνυμο του ατομικού και κοινωνικού ιδεώδους.

«Είμαι πραγματικά ελεύθερος, σημαίνει μπορώ. Η δυνατότητα να κάνω αυτό που θέλω, να η ελευθερία μου! Υπάρχει όμως μια αναγκαιότητα στη βούλησή μου, αλλιώτικα θα ήθελα χωρίς λόγο, χωρίς αιτία, πράγμα αδύνατο[...]Ό,τι γίνεται είναι απόλυτα αναγκαίο. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο μεταξύ αναγκαιότητας και τύχης. κι όπως το ξέρετε, η τύχη είναι ανύπαρκτη, άρα ό,τι συμβαίνει είναι φυσικά αναγκαίο[...] Στο βάθος, τι άλλο είναι ο καταναγκασμός παρά μια αναγκαιότητα που γίνεται αντιληπτή, κι η αναγκαιότητα, ένας καταναγκασμός που περνάει απαρατήρητος[...] "Du****, volentem fata, nolentem trahunt" (μτφρ: η μοίρα οδηγεί όποιον εκούσια την ακολουθεί, σέρνει όποιον αντιστέκεται - Σενέκας)».

Ο Βολταίρος στο παραπάνω απόσπασμα δίνει τη δική του άποψη περί ελευθερίας. Διατείνεται πως ενώ από τη μια μεριά το «πράττειν» κατά βούληση σημαίνει ελευθερία, από την άλλη, η βούληση πηγάζει από κάποια αναγκαιότητα, καθιστώντας έτσι τη βούληση παράγοντα μιας προκαθορισμένης, εικονικής δηλαδή ελευθερίας. Εδώ εισέρχεται ο παράγοντας της μοίρας και κανείς δε δύναται να διαφύγει από αυτή, αφού οι προκαθορισμένες ανάγκες κατευθύνουν υποχρεωτικά τη βούλησή του.

Σε αυτό το σημείο, προς διευκόλυνση της εξέτασης της θέσης του Βολταίρου, θα πρέπει να διευκρινιστεί ο όρος της αναγκαιότητας, της αιτίας δηλαδή, που κάνει κάποιον να θέλει κάτι. Είναι αδιανόητο να υποτεθεί ως άρση της ελευθερίας μια ανάγκη του ανθρώπου απαραίτητη για την επιβίωση, όπως η τροφή, το νερό και η ένδυση. Δεν έχει νόημα η ελευθερία αναφερόμενη στη θέληση του όντος να τραφεί ή όχι , να προφυλαχθεί από τις παγωνιές ή όχι, αφού η ελευθερία αναφέρεται εμφανώς σε ζωντανούς οργανισμούς. Οι ιδιότητες λοιπόν του ανθρώπου να τρέφεται και να ντύνεται δε θα ήταν δυνατό να αναιρέσουν την ελευθερία του, αφού η ελευθερία προϋποθέτει τη ζωή και οι προαναφερθείσες ιδιότητες αν εξαλειφθούν φέρνουν το θάνατο. Η δυνατότητα επιλογής του θανάτου σημαίνει την ελευθερία επιλογής κατάργησης της ελευθερίας, πράγμα απαράδεκτο. Σε καμία περίπτωση δε μπορεί ο θάνατος να ταυτισθεί με την ελευθερία, παρά μόνον ίσως στα πλαίσια ακραίων και άκρως απογοητευτικών θρησκευτικών δογμάτων.

Έτσι λοιπόν, τα είδη της βουλησιακής αιτίας, εφόσον είναι ανόητο να αναφέρονται σε ανάγκες που κρατούν τον άνθρωπο στη ζωή, αναφέρονται σε όλες τις άλλες πτυχές δραστηριότητας του ανθρώπου. Εδώ είναι όμως που τίθεται το μεγάλο ερώτημα: Πηγάζει όντως, σύμφωνα με το Βολταίρο, η βούληση από τις ανάγκες, ή μήπως οι ανάγκες πηγάζουν από τη βούληση; Θέλω να πράξω κάτι επειδή πρέπει να το πράξω, ή μήπως πρέπει να πράξω κάτι επειδή το θέλω; Ο ανθρωπισμός που μας δίδαξε ο Κοραής προτείνει κατά τα φαινόμενα το δεύτερο.

---

Πριν λίγο καιρό για αυτό το θέμα είχα γράψει κάποια πράγματα σε ένα topic. Νομίζω ότι ο Βολταίρος έχει δίκιο. Δεν είναι πρόσφατη άποψη αυτή. Είναι μια αρχαία θεωρία.

Δες αυτό το topic που νομίζω ότι είναι πιο κατάλληλο για την σχέση ελευθερίας και βούλησης

topic.asp?TOPIC_ID=2170

Κάρμα : Ο μηχανισμός εκδήλωσης. Υπέρβαση του κάρμα. Κάρμα και μοίρα”

Βιβλιογραφία : “Κάρμα και Μετενσάρκωση”Δρ. Χιρόσι Μοτογιάμα, Εκδόσεις: Κέδρος, Σειρά: Εσωτερική αναζήτηση

Κάρμα : Ο μηχανισμός εκδήλωσης

Το κάρμα κατά την διάρκεια των ενσαρκώσεων ενός ατόμου, αποθηκεύεται σε μορφή σπόρων. Δεν εκδηλώνεται όμως πάντα άμεσα, παρά μόνο όταν προκύψουν οι κατάλληλες συνθήκες και ενέργειες. Αλλιώς παραμένει σε λανθάνουσα μορφή.

Λέγοντας, εκδήλωση του κάρμα εννοούμε την εκδήλωση των αποτελεσμάτων μιας προηγούμενης ενέργειας (σταθερή δραστηριότητα ή συμπεριφορά).
Η εκδήλωση του κάρμα λειτουργεί ενεργά σε όλες τις διαστάσεις (φυσική, αστρική, αιτιώδη) . Όταν το κάρμα εκδηλώνεται σ’ αυτόν τον κόσμο, όταν λειτουργεί, αρχίζει και η διαδικασία εκπλήρωσής του. Η εκπλήρωση του κάρμα δίνει την ευκαιρία στα άτομα να το λύσουν.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, τα άτομα θα πρέπει να δέχονται “στωικά” τις δοκιμασίες, που η μοίρα επιφυλάσσει και να συγκεντρώνονται στην αποτελεσματική αντιμετώπισή τους. Στην ουσία αυτή είναι η ευκαιρία τους να επιτρέψουν στο κάρμα, που έχει συσσωρευτεί, να εκδηλωθεί και να λυθεί. Είναι απελευθέρωση του πνεύματός τους από ένα βαρύ φορτίο.

Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για τον εαυτό τους και για τον κόσμο, δίχως να νοιάζονται άμεσα για τους καρπούς των πράξεών τους. Ή αλλιώς, να δρουν από καθήκον, κάνοντας “ορθή δράση”. Γιατί αυτό είναι το κλειδί για να λυθεί το κάρμα και να απελευθερωθεί ο άνθρωπος από τον κύκλο των μετερνσαρκώσεων.

Ο Δρ. Χιρόσι Μοτογιάμα, κάνει έναν πολύ πετυχημένο παραλληλισμό:

“…όταν ανοίγουμε ένα μπουκάλι σόδα, στην άκρη έχει πολύ ανθρακικό, αλλά ύστερα από μερικά λεπτά μειώνεται, ώσπου στο τέλος εξαφανίζεται. Αν κάποιος ξαφνιαστεί με την εκρηκτικότητα του αερίου, όταν ανοίξει το μπουκάλι και προσπαθήσει να ξαναβάλει το καπάκι, είναι σαν να αναγκάζει το κάρμα, που μέσω της εκδήλωσης έχει πάρει το δρόμο προς τη λύση του, να ξαναμπεί στην προηγούμενη λανθάνουσα κατάσταση. Με την καταπίεση αυτή το μόνο που θα καταφέρει το άτομο είναι να συνεχίσει να βιώνει τα αποτελέσματα του κάρμα για περισσότερες ζωές, αντί να το ξεφορτωθεί μια και καλή.”

-Εμπόδια στην εκδήλωση του κάρμα

Το κάρμα μερικές φορές δεν αποκαλύπτεται εύκολα. Αν το άτομο πεθάνει με έντονες επιθυμίες και πάθη, μπορεί να εγκλωβιστεί για πολλά χρόνια στην αστρική διάσταση, με αποτέλεσμα το κάρμα του , να είναι σε λανθάνουσα μορφή και έτσι, δεν του δίνεται η ευκαιρία να εκδηλωθεί και εν τέλει να λυθεί.

Στην αντίθετη περίπτωση, που το άτομο ακολουθεί την φυσική διαδικασία θανάτου και μετενσάρκωσης, το κάρμα εκδηλώνεται, γιατί δημιουργούνται οι συνθήκες που επιτρέπουν κάτι τέτοιο και το άτομο έχει την ευκαιρία να το λύσει.

Το κάρμα που προκαλείται από συγκεκριμένες ενέργειες, μπορεί να εκδηλωθεί στην ίδια ζωή(μικρού κύκλου) ή και σε επόμενες (μακρύ κύκλου).

-Προτεραιότητα στην εκδήλωση καρμικών σπόρων

Προτεραιότητα γενικά έχουν οι σπόροι μεγαλύτερης ενέργειας. Αυτοί συνήθως είναι οι σπόροι αστρικής και αιτιώδους διάστασης, αυτοί συνήθως, καθορίζουν και τον χαρακτήρα του ατόμου που γεννιέται.

Κυρίαρχη : αιτιώδης διάσταση
Οι ενέργειες που αποσκοπούν στην γνώση του σύμπαντος ή στην βελτίωση της ανθρωπότητας, έχουν αποτελέσματα που αποθηκεύονται, σαν σπόροι κάρμα στην αιτιώδη διάσταση. Όταν η αιτιώδης διάσταση κυριαρχεί, το άτομο που θα γεννηθεί θα είναι ευφυές, διαισθητικό και ίσως με προφητικές ικανότητες.

Κυρίαρχη : αστρική διάσταση
Όταν το κάρμα προέρχεται από την αστρική διάσταση, αν κατευθύνεται προς το μανιπούρα(ανώτερο αστρικό), το άτομο είναι συναισθηματικό, με ζωηρή μη ελεγχόμενη όμως φαντασία. Αν κατευθύνεται στο σβαντιστάνα(κατώτερο αστρικό), το άτομο είναι υλιστικό, εγωιστικό, με ασταθή συναισθηματισμό.

-Εκδήλωση του κάρμα ανάλογα με τον χαρακτήρα του ατόμου.

Πότε και πως θα εκδηλωθεί το κάρμα, ως αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης ενέργειας, έχει να κάνει και με τον χαρακτήρα του ατόμου που ενεργεί. Αν για παράδειγμα ένα άτομο με πράο χαρακτήρα, διαπράξει έγκλημα εξ’ αμελείας, το πιθανότερο είναι να υποστεί τις συνέπειες, να εκδηλωθεί δηλαδή το κάρμα του, στην παρούσα ζωή και εκεί να ολοκληρωθεί ο κύκλος. Αν όμως το ίδιο έγκλημα το διαπράξει ένα άτομο εγκληματικής φύσης, προμελετημένα και δίχως να μετανοήσει γι’ αυτό, τότε το πιθανότερο είναι να υφίσταται τις συνέπειες των πράξεών του και σε επόμενες ζωές.

Υπέρβαση του κάρμα

“Η προσκόλληση στο Εγώ, δημιουργεί κάρμα. Η μη προσκόλληση στο Εγώ λύνει το κάρμα.”
Η μη προσκόλληση στο Εγώ, έρχεται με την συνειδητοποίηση ότι το άτομο δεν υφίσταται ως ξεχωριστή οντότητα. Για να πραγματοποιηθεί η συνειδητοποίηση αυτή σε πρακτικό επίπεδο, έχουν εφαρμοστεί διάφορες μέθοδοι, οι οποίες υπάγονται, ως επί το πλείστον, σε δύο μεγάλες κατηγορίες :

1. Της μη προσκολλημένης συμπεριφοράς και

2. Της πνευματικής άσκησης. Μέσα από συνεπή εφαρμογή αυτών των μεθόδων το άτομο μπορεί να απελευθερωθεί από τους περιορισμούς της καρμικά προκαθορισμένης ύπαρξης.

Για να έρθει η απελευθέρωση από τον τροχό του κάρμα, πρέπει το άτομο να αναπτύξει μία συμπεριφορά που δεν θα δημιουργεί κάρμα. Όσο το άτομο κάνει ενέργειες προσκολλούμενο στα αποτελέσματα των ενεργειών αυτών, θα δημιουργεί κάρμα. Για να σταματήσει αυτό, πρέπει το άτομο να κάνει ενέργειες, σαν να μην είναι το "εγώ" παρόν, δηλαδή η εγωιστική του θέληση θα πρέπει να ταυτιστεί με την συμπαντική και μόνο τότε δεν θα είναι προσκολλημένο στα αποτελέσματα, αλλά θα κάνει τα πράγματα από καθαρό καθήκον.

Το είδος της συμπεριφοράς αυτής στην βουδιστική ορολογία, ονομάζεται “τσοσάκου”, θα μπορούσε να μεταφραστεί στα ελληνικά ως “υπερβατική ενέργεια” ή “ορθή δράση”. Όταν οι άνθρωποι καταφέρνουν να αποποιούνται το Εγώ, τότε αυτόματα ενώνονται με υψηλά επίπεδα της οντότητας, τα οποία εκφράζονται στις πράξεις που κάνει το φυσικό σώμα.

Ένας βασικός κανόνας, ιερής γραφής στον ναό ταμαμίτσου, είναι :
“Αφιερώσου στην καθορισμένη αποστολή σου, χωρίς να επιζητάς ανταμοιβή”

Η αποστολή αυτή μπορεί να είναι οτιδήποτε, από το να αναλάβεις μια απλή δουλειά, μέχρι να μεγαλώσεις ένα παιδί ή να αφιερωθείς σε πιο πνευματικά καθήκοντα. Το θέμα εδώ, δεν είναι οι ενέργειες που θα πράξει κάποιος, αλλά την διαδικασία του να κάνει το καλύτερο δυνατό. Αυτός ο κανόνας οδηγεί το άτομο να αποκολληθεί τόσο από την πλευρά του που θέλει να ενεργήσει, όσο και από την πλευρά του εκείνη, που επιθυμεί το αποτέλεσμα, οδηγώντας το έτσι στην απελευθέρωση. Όταν το άτομο απελευθερωθεί μπορεί να μπει στην θέση κάποιου άλλου και να βιώσει την πραγματικότητά του.

Πρόκειται στην ουσία για μια ανάβαση της συνείδησης, σε επίπεδο τέτοιο, ώστε να εμπεριέχει τόσο το υποκείμενο όσο και το αντικείμενο. Έτσι ο άνθρωπος μπορεί να πράξει για το καλό του συνόλου, αφού πια έχει αναπτύξει την ικανότητα να αντίλαμβάνεται τον κόσμο ως ολότητα.

Μπορεί κάποιος να νομίσει ότι το “τσοσάκου”, επιτυγχάνεται με τον εγκλεισμό κάποιου σε μοναστήρι. Αυτό είναι εντελώς παραπλανητικό, γιατί κάτι τέτοιο δεν θα τον απελευθερώσει, βέβαια, από τους καρμικούς δεσμούς του με τον κόσμο.

Κάρμα και μοίρα

Ένας συχνός προβληματισμός των ανθρώπων, είναι : Αν τα πάντα είναι γραμμένα από τη μοίρα, αν είναι προκαθορισμένα από το κάρμα, τι νόημα έχει να προσπαθούμε για οτιδήποτε στη ζωή μας;

Ο Δρ. Χιρόσι Μοτογιάμα, καταρρίπτει τον απλοϊκό αυτό προβληματισμό, με ένα πολύ ωραίο και απλό παράδειγμα :

“Αν κάποιος είναι πολύ πεινασμένος και υπάρχει μπροστά του σ’ ένα ράφι φαγητό δεν θα σηκωθεί να το πάρει ; αν δεν σηκωθεί και περιμένει να πέσει μόνο του το φαγητό από το ράφι, θα πεθάνει από ασιτία. Η ενέργεια αυτή οφείλεται σε πίστη στην μοίρα. Αν σηκωθεί να το πάρει, αυτό αποτελεί μία καρμική ενέργεια, τότε ο ίδιος επεμβαίνει στη μοίρα.”.

Η πίστη στη μοίρα που δεν αλλάζει, είναι για τους τεμπέληδες, που περιμένουν να γίνουν όλα ως δια μαγείας στην ζωή τους και εκείνοι να μην κάνουν ποτέ τίποτε. Μ’ αυτήν την πίστη δεν θα υπάρξει ποτέ βελτίωση του κόσμου, του ανθρώπου και επιβεβαίωση της ύπαρξης του ατόμου.

Αν σας άρεσε, διαβάστε όλο το βιβλίο. Είναι πολύ ενδιαφέρον

http://www.prabhupada.org/xoom/ELLAS/index1.html

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

μήνες τώρα παρακολουθώ την συζήτηση περί καρμα
σας παρακαλώ δώστε μου μιά απάντηση, μιά εξήγηση, μιά ερμηνεία της απαντήσεως που έδωσε ο Χριστός στους μαθητές του "ούτε αυτός ούτε οι γονείς του, αλλά εγεννήθη τυφλός γιά να σοξασθεί Υιός του ανθρώπου", όταν αυτοί τον ρώτησαν "Διδάσκαλε ποιός αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του και εγεννήθη τυφλός;;"

που λειτουρηγεί το κάρμα εδώ;;;

quote:

---

Αγαπητοί φίλοι

μήνες τώρα παρακολουθώ την συζήτηση περί καρμα
σας παρακαλώ δώστε μου μιά απάντηση, μιά εξήγηση, μιά ερμηνεία της απαντήσεως που έδωσε ο Χριστός στους μαθητές του "ούτε αυτός ούτε οι γονείς του, αλλά εγεννήθη τυφλός γιά να σοξασθεί Υιός του ανθρώπου", όταν αυτοί τον ρώτησαν "Διδάσκαλε ποιός αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του και εγεννήθη τυφλός;;"

που λειτουρηγεί το κάρμα εδώ;;;

---

Συνεχίζω στην ανάλυση ενός βιβλίου που είδαμε και πιο πριν...

Κάρμα : Οι τρεις διαστάσεις της ύπαρξης. ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΙΔΗ ΚΑΡΜΑ. Οι προσκολλήσεις.

Βιβλιογραφία : “Κάρμα και Μετενσάρκωση”Δρ. Χιρόσι Μοτογιάμα, Εκδόσεις: Κέδρος, Σειρά: Εσωτερική αναζήτηση

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ

Οι τρεις διαστάσεις είναι το φυσικό, αστρικό και αιτιώδες σώμα.

Σε κάθε κόσμο από αυτούς έχουμε αντίστοιχα ένα μυαλό και μία
συνείδηση. ‘Έτσι κάθε σώμα – μυαλό εμπεριέχει επτά ενεργειακά κέντρα τσάκρα. Τα τσάκρα έχουν την ιδιότητα να λειτουργούν και ως κέντρα εναλλαγής μεταξύ των όμορων διαστάσεων.

Φυσικό σώμα

Το φυσικό όπως και όλα τα σώματα έλκουν και απωθούν θετικά και αρνητικά πράγματα αντίστοιχα. Έτσι στο φυσικό σώμα χρειάζεται αέρας, τροφή και γενικά ότι είναι απαραίτητο για την συντήρηση του σώματος.
Σε μια σωστή λειτουργία στο σώμα υπάρχουν και οι βλαβερές ή άχρηστες ουσίες που απορρίπτει. Έτσι κρατείται σε μία ισορροπία.

Αστρικό σώμα

Το ίδιο συμβαίνει με το αστρικό σώμα που έλκει ότι επιθυμεί και απορρίπτει ότι δεν επιθυμεί.

Αιτιώδες σώμα

Το αιτιώδες σώμα είναι αυτό που βρίσκεται πιο κοντά στο Θεό, δηλαδή είναι πιο στενά συνδεδεμένο με το απόλυτο. Δεν γνωρίζει φύλο θηλυκό ή αρσενικό.

Είναι το μέρος του σώματος αυτό που όταν έχουμε την τάση να θέλουμε να το συνειδητοποιήσουμε μας ωθεί και μας γεννά την επιθυμία για πνευματική εξέλιξη.

Αυτό βρίσκεται πάνω από την δυαρχία του φυσικού- αστρικού σώματος.
Όταν γεννιόμαστε λοιπόν έχουμε συνείδηση του φυσικού Βασιλείου και καθώς εξελισσόμαστε συνειδητοποιούμε το αστρικό σώμα και στην συνέχεια θα πρέπει να αρχίσουμε με το αιτιώδες σώμα.

Αυτές οι τρεις αυτές διαστάσεις, όπου υπάρχουμε σαν άτομα, είναι τμήμα μιας πολύ μεγαλύτερης πραγματικότητας όπου υπάρχουν διάφορες διαστάσεις του Θεϊκού όντος που προέρχονται από το απόλυτο.

ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΙΔΗ ΚΑΡΜΑ

Τα τρία είδη κάρμα συσχετίζονται στην προκειμένη περίπτωση με τα τρία σώματα που είδη αναφέραμε.

Φυσικό σώμα

Υπάρχουν βασικές αρχές του κάρμα που ρυθμίζουν τον φυσικό και αστρικό κόσμο.
Αυτοί οι κανόνες – αρχές που ελέγχουν την διαδικασία γέννησης επηρεάζουν και δημιουργούν το ατομικό κάρμα.

Περιορισμοί εκδήλωσης

Υπάρχουν λοιπόν περιορισμοί στα άτομα που προέρχονται από τον κατώτερο αστρικό βασίλειο. Επειδή είναι πολύ αρνητικά άτομα δεν μπορούν να ενσαρκωθούν στον φυσικό κόσμο.

Λόγω της έντονης επιθυμίας αυτόν των ατόμων να ξαναγεννηθούν για να ξεφύγουν από την μία από τον κατώτερο αστρικό κόσμο (όπου βρίσκονται εγκλωβισμένοι), και να ελευθερωθούν από την άλλη στον φυσικό κόσμο, καταφέρνουν μερικές φορές να συλληφθούν σαν έμβρυα.

Σπάνια όμως οδηγούνται στην γέννηση. Συνήθως γίνεται έκτρωση. Εδώ βλέπουμε ένα τρόπο λειτουργίας της δικαιοσύνης του κάρμα. Αν γεννηθούν όμως τα παιδιά είναι παραμορφωμένα.

Ενώ τα παιδιά που γεννιούνται από το ανώτερο αστρικό βασίλειο στον φυσικό κόσμο είναι υγιή.

Καρμική διαμόρφωση

Το περίεργο στην περίπτωση των παιδιών που γεννιούνται, ενώ μοιάζουν πολλές φορές στους γονείς, έχουν τελείως διαφορετικές προσωπικότητες από τους γονείς τους.

Αυτό οφείλεται στην καρμική διαμόρφωση του ατόμου. Πολλά από τα χαρακτηριστικά του παιδιού είναι η συνέχεια της φύσης του από την προηγούμενη ενσάρκωση του.

Από την άλλη τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι είναι δέσμια ενός φυσικού σώματος, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αναπτύσσουν ισχυρό εγωισμό και απόλυτη θέληση.

Συναισθηματικό κάρμα

Το συναισθηματικό κάρμα είναι ένας άλλος ισχυρός παράγοντας που επηρεάζει τον άνθρωπο.

Η παγίδα

Η παγίδα σε κάθε περίπτωση είναι η εμμονή και η παγίδευση που δημιουργείται από τα συναισθήματα μας. Συναισθήματα μίσους, βίας, αγωνίας, τρόμου, αγάπης….
Π.χ. τα συναισθήματα που βιώνουμε κατά το θάνατο μπορούν να είναι καθοριστικά για την ύπαρξη μας στον άλλο κόσμο αλλά και στην ενσάρκωση μας.

Η αξία της ζωής και του θρήνου

Όπως τα περισσότερα πνεύματα δεν γνωρίζουν την ζωή έτσι δεν ξέρουν και τι συμβαίνει στο θάνατο. Για αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν αμέσως ότι είναι νεκροί.
Έχουν μεγάλη σημασία λοιπόν οι θρήνοι των συγγενών και φίλων γιατί έτσι βοηθούν πολύ τον νεκρό να συνειδητοποιήσει ότι έφυγε από τον κόσμο που ζούσε.

Αιτιώδες κάρμα

Το αιτιώδες κάρμα έχει να κάνει με την ατομικότητα μας. Πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι η φυσική ζωή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την εξέλιξη τους.

Ευκαιρίες εξέλιξης

Τα άτομα που εκμεταλλεύονται την φυσική ζωή για να εξελιχθούν όσο μπορούν περισσότερο, μετά τον θάνατο θα προχωρήσουν πολύ περισσότερο από το αστρικό επίπεδο, στο αιτιώδες επίπεδο ή ακόμα και στο Θεϊκό βασίλειο.

Τα πνεύματα του αστρικού κόσμου είναι δύσκολο να περάσουν στην αιτιώδη κατάσταση, γιατί πρέπει να φτάσουν πρώτα σε επίπεδα αυτογνωσίας. Πρέπει δηλαδή αποχωρισθεί από εμμονές και την προσκόλληση στα συναισθήματα και στην σκέψη.

Το μυαλό ως μέσον για την αυτογνωσία

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι ο άνθρωπος μέσω του μυαλού μπορεί πιο εύκολα να αποκτήσει αυτογνωσία και πνευματική εξέλιξη στο φυσικό κόσμο και να διευκολύνει την πνευματική του εξέλιξη.

Προσκόλληση στην επιθυμία

Για να δημιουργηθεί το κάρμα προαπαιτεί στοιχεία προσκόλλησης.
Μία από αυτές είναι η προσκόλληση στην επιθυμία.
Οι έντονες εμμονές αποτελούν την βαθύτερη αιτία του κάρμα.

Παραδείγματα

Εξαρτιόμαστε από την κατώτερη φύση μας ακόμα, και ως αποτέλεσμα το ανθρώπινο ένστικτο είναι πολύ ισχυρό. Τέτοιες δυσκολίες συναντούμε στην περίπτωση της ερωτικής επιθυμίας.

Η εμμονή στην όρεξη και η προέκταση της στην λαιμαργία είναι καταστάσεις που πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να ελέγξουν.
Οι προσκόλληση σε αυτές της δύο καταστάσεις των επιθυμιών που αναφέρονται πιο πάνω είναι μια ισχυρή γενεσιουργός αιτία του κάρμα.

Προσκόλληση στο συναίσθημα

Η προσκόλληση στο συναίσθημα προκαλείται μέσα από την αντίδραση του μυαλού σε διάφορα συναισθήματα.

Τα δύο είδη συναισθημάτων

Τα είδη των συναισθημάτων χωρίζονται στα παροδικά και στα μόνιμα.

Τα παροδικά συναισθήματα συχνά είναι έντονα. Όπως π.χ. όταν απειλείται ζωή μας, αισθανόμαστε σοκ, φόβο, θυμό. Το ίδιο συμβαίνει και στην αντίθετη περίπτωση, όταν η διάθεση προσωρινών συναισθημάτων είναι θετική.

Τα μόνιμα είναι αυτά που επηρεάζουν ολόκληρη την ύπαρξη μας.
Επηρεάζονται από πολιτιστικά φαινόμενα όπως η μάθηση, η τέχνη και η ηθική.

Γενικά και τα δύο είδη συναισθημάτων έχουν ευχάριστες και δυσάρεστες καταστάσεις. Από την φύση του ο άνθρωπος προσπαθεί να αποφύγει τον πόνο.

Η αντίδραση του κάρμα

Το κάρμα ξεκινά σε κάθε περίπτωση, όταν η συναισθηματική ευχαρίστηση ή δυσαρέσκεια προκαλεί αντίδραση σε ένα ερέθισμα.

Π.χ. το λιβάνι σε κάποιους είναι χαλαρωτικό και για άλλους απωθητικό. (Στην Ιαπωνία το λιβάνι συνδέεται με βουδιστικές τελετές θανάτου).
Αν προσθέσουμε στα συναισθήματα αυτά και ένα έντονο πάθος όπως φόβος, μίσος ή χαρά και προσκολληθούμε σε αυτά, τότε αυτά συσσωρεύονται στα βάθη του μυαλού μας που θα μας ασκήσουν επιρροή αργότερα επάνω μας. Και αν είναι πολύ έντονα με όλα τα χαρακτηριστικά που προαναφέραμε περνούν από την μια ζωή στην άλλη.

Παραδείγματα

Τέτοια παραδείγματα σήμερα μπορούμε να θεωρήσουμε τους μανιοκαταθλιπτικούς, που διατηρούν μέσα τους εμμονές αγάπης- μίσους
από προηγούμενες καταστάσεις ή ζωές τους και σήμερα τους απασχολούν σκέψεις γύρω από το σεξ.

Άλλη κατάσταση είναι ο εθισμός στο αλκοόλ και κατά συνέπεια στα ναρκωτικά, που είναι ένα παράλογο πάθος, βάση για την δημιουργία του κάρμα.

Συναισθήματα που προκαλούν το κάρμα

Συναισθήματα που μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα όταν συσχετίζονται με το "εγώ" και γίνονται πολύ έντονα όπως ο εγωισμός, η υπερηφάνεια, η ματαιοδοξία και η φιλοδοξία προκαλούν την δημιουργία του κάρμα.

Άλλα τέτοιου είδους συναισθήματα που προκαλούν το κάρμα είναι οι καταστάσεις φανατισμού και οπαδοποίησης. Αυτές οι κατηγορίες αφορούν θρησκευτικές, πολιτικές, αθλητικές αντιπαραθέσεις.
(Στο βυζάντιο π.χ. είχαμε τους εικονομάχους και εικονολάτρες, όπως και τους πράσινους και κόκκινους).

Προσκόλληση στην σκέψη

Οι ιδέες μπορεί να είναι θετικές και αρνητικές.
Οι θετικές πηγάζουν από την ικανότητα δημιουργικής σκέψης και φαντασίας.

Οι αρνητικές σκέψης είναι η φαντασίωση που σε ακραία μορφή δημιουργούν ψευδαισθήσεις.

Συναισθήματα, φαντασία, ιδέες, μυαλό.

Οι ιδέες και τα συναισθήματα είναι δραστηριότητες του μυαλού.
Τα συναισθήματα είναι καταστάσεις του εσωτερικού μυαλού.
Ενώ οι ιδέες και η φαντασία είναι εκφάνσεις του μυαλού που συνδέονται με τον εξωτερικό κόσμο.

Η λειτουργία

Όλη η ζωή μας είναι περίπου επαναλαμβανόμενες ιδέες και καταστάσεις. Σε όλες αυτές της περιπτώσεις έχει καταγραφεί στο μυαλό από την αρχή (σαν μία αρχή) η μία κατάσταση (η πρώτη) που μοιάζει με όλες της άλλες περίπου.
Όταν ερχόμαστε όμως αντιμέτωποι με μια πρωτόγνωρη εμπειρία δεν έχουμε επαρκή πληροφόρηση για την αντιμετώπιση της.

Παραδείγματα

Τέτοιες έντονες καταστάσεις έχουν περισσότερο άτομα που είναι ψυχωτικοί, τα βρέφη και οι ηλικιωμένοι.
Οι τρις αυτοί τύποι ανθρώπου έχουν αυταπάτες των καταστάσεων του αντικειμενικού κόσμου.
Οι ηλικιωμένοι και τα βρέφη έχουν αυταπάτες από έλλειψη εμπειριών και γνώσεων.
Ο ψυχωτικός δημιουργεί στο μυαλό του έναν δικό του κόσμο.

Τι μας αιχμαλωτίζει;

Η προσκόλληση στην σκέψη του ανθρώπου έγκειται στο γεγονός ότι πολλά αντικείμενα μπορούν να αιχμαλωτίσουν το μυαλό μας όπως είναι τα χρήματα, το σεξ, η εξουσία. Έτσι μπορεί να γίνει σκλάβος της προσκόλλησης του.

Η συνείδηση αιχμαλωτίζεται και είναι σαν να βυθίζεται σε ένα μεγάλο πηγάδι από όπου είναι δύσκολο να βγει στην επιφάνεια.

Η πλάνη του μυαλού

Το κάρμα σε κάθε περίπτωση στο φυσικό ή συναισθηματικό ή στην σκέψη, έχει να κάνει με την προσκόλληση μας. Το μυαλό μπορεί να μας οδηγήσει σε λανθασμένες εντυπώσεις. Είναι η εντύπωση που αποκτάμε για τα πράγματα, λένε οι Στωικοί. Έτσι το μυαλό για να συντηρεί το εγώ μας, το εγκλωβίζει σε μια καρμική δράση που δημιουργείται από την προσκόλληση.

Η απελευθέρωση

Για να απελευθερωθούμε πρέπει να σπάσουμε, να λύσουμε το κάρμα και αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την ορθή δράση. Να μην προσκολλούμαστε στον καρπό των δράσεών μας. Έτσι αποδεσμευόμαστε από την προσωπικότητά μας που είναι δέσμια της επιθυμίας.

Όπως πάντα συνιστώ την ανάγνωση του ίδιου του βιβλίου όταν κρίνετε ότι η περίληψη που σας παραθέτω, είναι ενδιαφέρουσα για εσάς.

Ειναι πραγματι ενδιαφερον το βιβλιο και χαρη σε εσενα το διαβασα!
Με εντυπωσιαζει η ιδιαιτερα εξελιγμενη συνειδηση του Δρος Μοτογιαμα και η ευκολια με την οποια μεταβαινει απο το ενα επιπεδο στο αλλο.
Θα ηθελα να μαθω περισσοτερα γι'αυτον...

Χαίρομαι που σου άρεσε το βιβλίο.

Είναι περίεργο πως, ο Μοτογιάμα, μπορεί να συνδυάσει μια πρωτότυπη βιωματική ματιά με την κλασική διδασκαλία πάνω σε αυτά τα θέματα.

Είναι πραγματικά ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να σε αφήσει αδιάφορο.

Μακάρι να ήξερα κι άλλα για αυτόν.

Έχω την εντύπωση ότι κυκλοφορεί κι άλλο βιβλίο του στα Ελληνικά. Θα το διευρευνήσω.

Ξεκινώντας από τη γνώμη ότι Μοίρα και Ελεύθερη Βούληση σε καμία περίπτωση δεν είναι έννοιες αμοιβαία αποκλειόμενες. Διαρκώς υφιστάμεθα "καρμικού" τύπου ανταποδόσεις, προερχόμενες είτε από αυτή τη ζωή είτε και από προηγούμενες (το αναπότρεπτο κομμάτι της Μοίρας), όμως και διαρκώς "κλώθουμε" νέο κάρμα με τις συνειδητές μας πράξεις! Συν βέβαια και το κομμάτι της τυχαιότητας (ο "λαχνός" της ζωής, διότι "άλλοι γεννιούνται στο φως και άλλοι στο σκοτάδι").

Ο Γκαίτε έλεγε κάπου ότι "στην πρώτη απόφαση είμαστε ελεύθεροι, στην δεύτερη είμαστε δούλοι". Ουκ ολίγες οι φορές που επιλέγουμε συνειδητά και αυτόβουλα, η επιλογή αυτή όμως δημιουργεί δέσμευση και τίμημα.

Ένα γενικότερο επίσης σχόλιο είναι ότι η θεωρία της Μετενσάρκωσης διαθέτει κατ'εμέ τέτοια λογική, σοφία και μαθηματική ομορφιά που καταλήγει σχεδόν αυταπόδεικτη. Δεν είναι δηλαδή θέμα "πίστης" στη μετενσάρκωση αλλά κατανόησής της διότι τόσο η λογική όσο και η διαίσθηση μαρτυρούν την αλήθεια της.

Καμιά φορά βέβαια μου γεννιέται ο φόβος το να μην υπάρχει απολύτως τίποτα στο μετά από εδώ, ωστόσο η λογική (και όχι ο ευσεβής πόθος) με διαβεβαιώνει για την ύπαρξη, αεικινησία και εξέλιξη της ψυχής μέσα από τον κύκλο των μεταβολών.

Και σάμπως δεν θα έχει πάντα δίκιο ο μέγας πανεπιστήμων, μύστης και θεουργός Εμπεδοκλής στις ποιητικές του αλληγορίες περί του καρμικού δρόμου της διαρκούς μετενσωμάτωσης και εξέλιξης της ψυχής? Ο οποίος πιθανότατα είχε μαθητεύσει στους Πυθαγόρειους προτού ακολουθήσει τον δικό του υπέρλαμπρο δρόμο...

Τον Εμπεδοκλή εύστοχα θυμήθηκε ο no name στη συζήτηση αυτή -πριν από 8 χρόνια- ρωτώντας τον thoth να σχολιάσει τη ρήση του φιλοσόφου από τους «Καθαρμούς», «Διότι εγώ πριν γίνω αγόρι, ξέρω ότι πέρασα από κορίτσι, από θάμνο,
από πουλί κι από ένα άφωνο ψάρι που εκτιναζόταν πάνω από τα νερά."

Η απόκρυφη ιστορία κάθε Ανθρώπου είναι η ιστορία του Αγαθού Δαίμονα του Εμπεδοκλή...που λόγω κάποιου "παραπτώματος" αναγκάστηκε να μπει στην «καρμική» διαδικασία της διαρκούς μεταβολής εντός του φυσικού κόσμου, ενδυόμενος κάθε πιθανή μορφή μέχρι την τελική ανέλιξη και επιστροφή στην αρχική του κατάσταση, στα ανώτερα πνευματικά πεδία!

Μιλάμε εδώ λοιπόν για τον Εμπεδοκλή, το όνομα και μόνο του οποίου προφέρεται με δέος και ιερότητα!! «Ο βίος του φιλοσόφου είναι γεμάτος με απόκρυφες ιστορίες και θαύματα που αγγίζουν τα όρια του μύθου. Στο πρόσωπο του οι Ακραγαντίνοι δεν έβλεπαν μόνο έναν μεγάλο φιλόσοφο αλλά και έναν άξιο πολιτικό, ιατρό, μάντη, μάγο και ποιητή. Ο ποιητής Κωστής Παλαμάς αναφέρει γι' αυτόν ότι εμφανιζόταν παντού και ασκούσε την περίφημη χάρη του, δραστήριος πολιτικός, τολμηρός φιλόσοφος, χρυσόστομος ρήτορας, μεγαλεπήβολος μηχανικός, πανεπίστημων ερευνητής, γιατρός, θεόσοφος, μάγος, κύριος όλων των ειδών του λόγου, ευρετής της ρητορικής, όπως τον αποκαλεί ο Αριστοτέλης, ραψωδός, υμνωδός, όπως ο ίδιος αποκαλεί τους ποιητές, ιερέας, προφήτης. Τονίζει ότι κατευνάζει και διεγείρει τους ανέμους, ότι θεραπεύει τις ασθένειες και τα γηρατειά, ότι επαναφέρει νεκρούς στη ζωή, και ότι όλοι τον τιμούν ως θεός. Κάθε φορά που μπαίνει στις πόλεις οι άνθρωποι τον περιστοιχίζουν και ζητούν τη βοήθειά του, του ζητούν να θεραπεύσει κάθε είδους ασθένεια και τον προκαλούν για προφητείες».

Πώς λοιπόν να μην υποκλιθούμε στον τρισμέγιστο αυτό δαίμονα της φιλοσοφίας ο οποίος θεωρείται μεταξύ άλλων ο πρόδρομος του Δαρβίνου και της θεωρίας της εξέλιξης, σπουδαίος κοσμολόγος, εμβρυολόγος καθώς και ο πρώτος που ξεκίνησε συστηματικές σεισμολογικές μελέτες!!!

Και μιας και αναφέρουμε το κομμάτι της εμβρυολογίας, ο ισχυρισμός του Εμπεδοκλή ότι η ψυχή φέρει τη μνήμη ολόκληρου του φυσικού κόσμου (έχοντας προϋπάρξει σε διαφορετικές φυσικές καταστάσεις), είναι άποψη όχι μόνο της εσωτερικής φιλοσοφίας αλλά και της σύγχρονης επιστήμης, αφού ορισμένοι εξελικτικοί βιολόγοι δεν αποκλείουν κατά τις πρώτες εβδομάδες της σύλληψης, ώσπου να πάρει την οριστική μορφή και το σχήμα του, ένα έμβρυο να περνά από τη μορφή του ψαριού, του αμφίβιου και άλλων θηλαστικών, κάνοντας έτσι μια σύντομη αναδρομή στη χαοτική εξέλιξη. Επίσης η βιολογία έχει ανακαλύψει ότι τα μιτοχόνδρια μέσα στα ανθρώπινα κύτταρα περιέχουν απομεινάρια μιας πολύ παλαιότερης εξέλιξης σε μορφή DNA που μοιάζει περισσότερο με το DNA των βακτηρίων παρά με εκείνο που βρέθηκε στον πυρήνα των κυττάρων των ζώων!

Ο άνθρωπος είναι προϊον εξέλιξης, έλεγε και ο μεγάλος Αναξίμανδρος πολύ πριν τον Εμπεδοκλή, και ο οποίος εξελίχθηκε από την αρχική κατάσταση που ήταν παρόμοια με του ψαριού βγαίνοντας στη στεριά μόνο όταν τελικά μπόρεσε να επιβιώσει εκεί...αυτό είναι που μας λέει και η γνωστή διαφήμιση της τηλεόρασης, η ακριβότερη της εποχής της, αλλά και η πλουσιότερη σε εσωτερικό συμβολισμό!! Συν τοις άλλοις βέβαια οι «εσωτερίζοντες» διαφημιστές μας κλείνουν πονηρά το μάτι υπονοώντας το συνειδησιακό πέρασμα της Ανθρωπότητας από την εποχή των Ιχθύων στην εποχή του Υδροχόου!!!

http://www.youtube.com/watch?v=3jfGeix467I

Τake the first step….and keep walking….

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr