Συγγραφέας |
Θέμα |
|
ΑΤΜΑ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
India
6464 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/08/2004, 21:15:01
"...Αν δε σου λειψει ενα κομματι ζωης,ονειρα μην περιμενεις. Του χαμου παντοτε ειναι ιδιοκτητης ο καιρος,κι εμεις σχεδον σοφοι αλλ'ως γεροντες ,που ο υπνος μας μαθαινει ολοκληρους απεξω. Μας αποστηθιζει.Το εικοσιτετραωρο μας ειναι μια συνεχης ανακριση. Ειναι χρονια τωρα που περιμενω μιαν αποφαση. Στην πραγματικοτητα ομως δεν υπαρχει τιποτε. Καθε καθρεφτης εχει κι απο'να δικο του ειδωλο που,μολις παω να κοιταχτω,με αλλοιωνει. Κατα λαθος μαθαινει κανεις και μυστικα που περνουν γι'αληθεια. Μολονοτι τοσο εκτεθειμενη στο φως δεν ξεβαφει..." ---Εκ του πλησιον//..δρωμενα της μικρης Τριτης---..αφιερωμενο στους πολυπροσωπους= απροσωπους...("διασπασεως κατοπινα"..) Αtma in lv till the (never)end... there in neverland...
Edited by - ΑΤΜΑ on 01/08/2004 21:19:42 |
Oannes
Πλήρες Μέλος
Greece
1162 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/08/2004, 22:57:36
Ο Αύγουστος Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά. Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένανε ορκιζόμαστε πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε. Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά. ΑπΆ την Παρθένο στο Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου νΆ ανάψουμε. Ή ΘA BPOYME TO ΔPOMO Ή ΘA TON ΔHMIOYPΓHΣOYME |
ΑΤΜΑ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
India
6464 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/08/2004, 22:05:57
ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ ...ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ. ΚΑΙ Η ΠΙΟ ΑΠΛΗ ΠΑΡΑΓΚΑ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΡΗΜΑ ΤΗΣ ΤΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΤΗΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΠΡΟΧΕΙΡΗ ΓΡΑΦΗ ΤΟΝ ΠΙΚΙΩΝΗ ΤΗΣ. Η ΑΦΕΛΕΙΑ ΔΕΝ ΔΙΔΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΕΑΝ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ... ΦΩΣ ΕΝ ΣΚΟΤΕΙ!
aum mani padme humEdited by - ΑΤΜΑ on 29/08/2004 22:07:00 Edited by - ΑΤΜΑ on 29/08/2004 22:09:33 |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/01/2005, 12:40:46
Στα τρίστατα όπου στάθηκεν η αρχαία μάγισσα Καίοντας με ξερό θυμάρι τους ανέμους Οι λιγερές σκιές αλαφροπερπατήσανε Μ' ένα σταμνί γεμάτο αμίλητο νερό στο χέρι Εύκολα σα να μπαίναν στον παράδεισο Κι από την προσευχή των γρύλων που άφρισε τους κάμπους Οι όμορφες ξεπροβάλανε με δέρμα φεγγαριού Για να χορέψουνε στο μεσόνυχτιο αλώνι...Mελαγχολία του Αιγάίου
Ποιητικά... The She Mantis …γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/01/2005, 10:21:45
IIIΌλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα Όλα τα δάχτυλα Σιωπή Έξω από τ' ανοιχτό παράθυρο του ονείρου Σιγά σιγά ξετυλίγεται Η εξομολόγηση Και σα θωριά λοξοδρομάει πρός τ' άστρα! Επτά νυχτερινά επτάστιχα
Ποιητικά... The She Mantis …γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 19:48:11
Θέλω καράβια σπρώχνω - θέλω σταματώ Τα βουνά χωρίζω - και τα περπατώΜέσ' στις αγάπες μπαίνω - και ζαλίζομαι κι από τα μυστικά τους - αντραλίζομαι Σ' όλους το παραγγέλνω - σ' όλους το μηνώ Τρώγεται ο νους του ανθρώπου - μόνο αλίμονο Οδυσσές Ελύτης Ο ήλιος, ο ηλιάτορας Άνεμος Πρώτος
Ποιητικά... The She Mantis …γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 20:49:43
ΚΥΡΙΑΚΗ, 5 β Το τέλος του Αλέξανδρου Δίπλωσε τις τέσσερις εποχές κι απόμεινε σαν δέντρο που του σώ- θηκε ο αέρας. Ανακάθισε ύστερα κι έβαλε ήρεμα στο πλάι του τον γκρεμό. Από τ' άλλο μέρος άπλωσε προσεχτικά ένα κομμάτι θάλασσας, όλο ριπές γαλάζιες. Ώρες πέρασαν ώσπου, κάποια στιγμή, των γυναικών τα μάτια σκαρ- δαμύσανε. Τότε μπήκε η Κερά κι αυτός ξεψύχησε. Ημερολόγιο Ενός Αθέατου Απριλίου Ο. Ε(σω)λύτης Galadriel, Κυρά των Φωτεινών Δασών 1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 20:53:31
ΤΕΤΑΡΤΗ, 8Ποιος είναι που βροντάει σε πόρτες και παράθυρα; Τι να 'ναι αυτό που λέει και ξαναλέει - τη μια κοντά, την άλλη μα- κριά - ο αέρας ο εγγαστρίμυθος; Τι θέλει αυτή με τα σχιστά μαλλιά και τα γατίσια μάτια που μου ζω- γραφίστηκε στο τζάμι; Τι είδους μοναξιά να είναι αυτή που παίζει ο μακρινός ο στρατιώ- της στην τρομπέτα του; Ξημερώματα είναι ή σκοτεινιάζει; Hμερολόγιο Ενός Αθέατου Απριλίου Ο. Ε(σω)λύτης
G.
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 20:56:24
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 10 βΚάπου, φαίνεται, θα διασκεδάζουν μόλο που δεν υπάρχουν διόλου σπίτια ή άνθρωποι ακούω κιθάρες κι άλλα γέλια που δεν είναι σιμά Μπορεί και μακριά πολύ μέσα στων ουρανών τ' αποκαΐδια την Ανδρομέδα, την Άρκτο ή την Παρθένο... Άραγες να 'ναι η μοναξιά σ' όλους τους κόσμους η ίδια; Ημερολόγιο Ενός Αθέατου Απριλίου Ο. Ε(σω)λύτης
G.
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
galadriel
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
3264 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 21:01:16
Μ. ΤΡΙΤΗ, 21 Μόλις σήμερα βρήκα το θάρρος και ξεσκέπασα το κηπάκι σαν φέ- ρετρο. Με πήραν κατάμουτρα οι μυρωδιές, λεμόνι, γαρίφαλο. Ύστερα παραμέρισα τα χρόνια, τα φρέσκα πέταλα και να: η μητέρα μου, μ' ένα μεγάλο άσπρο καπέλο και το παλιό χρυσό ρολόι της κρεμασμένο στο στήθος. Θλιμμένη και προσεκτική. Πρόσεχε κάτι ακριβώς πίσω από μένα. Δεν πρόφτασα να γυρίσω να δω, γιατί λιποθύμησα. Ημερολόγιο Ενός Αθέατου Απριλίου Ο. Ε(σω)λύτης G. σ'αγαπάω... μ'ακούς?
1899 αλήθειες + 1 ψέμμα... |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 21:21:40
Στα χτήματα βαδίζαμε όλη μέρα Με τις γυναίκες τους ήλιους τα σκυλιά μας Παίξαμε τραγουδήσαμε ήπιαμε νερό Φρέσκο καθώς ξεπήδαγε απο τους αιώνεςΤο απομεσήμερο για μια στιγμή καθήσαμε Και κοιταχτήκαμε βαθειά στα μάτια Μια πεταλούδα πέταξε απ' τα στήθεια μας Ήτανε πιο λευκή Απ' το μικρό λευκό κλαδί της άκρης των ονείρων μας Ξέραμε πως δεν ήταν να σβηστεί ποτές Πως δεν θυμότανε καθόλου τι σκουλήκια έσερνε Το βράδυ ανάψαμε φωτιά Και τραγουδούσαμε γύρω τριγύρω¨ Φωτιά ωραία φωτιά μη λυπηθείς τα κούτσουρα Φωτιά ωραία φωτιά μη φτάσεις ως τη στάχτη Φωτιά ωραία φωτιά καίγε μας λέγε μας τη ζωή. Εμείς τη λέμε τη ζωή την πιάνουμε απ' τα χέρια Κοιτάζουμε τα μάτια της που μας ξανακοιτάζουν Κι αν είναι αυτό που μας μεθάει μαγνήτης, το γνωρίζουμε Κι αν είναι αυτό που μας πονάει κακό, τόχουμε νιώσει Εμείς τη λέμε τη ζωή, πηγαίνουμε μπροστά Και χαιρετούμε τα πουλιά που μισεύουνε Είμαστε απο καλή γενιά |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 21:39:20
Ανάθεμα την ώρα - ποιός ορίζει εδώ το ανάποδο βαφτίζει - και το λέει σωστόΤου αδύναμου το δίκιο - μήτε λέει ποτέ βγάνει την νύχτα μέρα - και τ' ορκίζεται Όπου μεγάλη πόρτα - πίσω της αυτός κάνεις να την ανοίξεις - γίνεται άφαντος Οδυσσέας Ελύτης Ο ήλιος, ο ηλιάτορας Άνεμος Δεύτερος
Ποιητικά... The She Mantis …γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 21:41:25
ΓΥΡΙΣΑ τα μάτια δάκρυα γιομάτα κατά το παραθύρι Και κοιτώντας έξω καταχιονισμένα τα δέντρα των κοιλάδων Αδελφοί μου, είπα ως κι αυτά μια μέρα κι αυτά θα τ' ατιμάσουν Προσωπιδοφόροι μες στον άλλον αιώνα τις θηλιές ετοιμάζουνΔάγκωσα τη μέρα και δεν έσταξε ούτε σταγόνα πράσινο αίμα Φώναξα στις πύλες κι η φωνή μου πήρε τη θλίψη των φονιάδων Μες στης γής το κέντρο φάνηκε ο πυρήνας που όλο σκοτεινιάζει Κι η αχτίδα του ήλιου γίνηκεν, ιδέσθε ο μίτος του Θανάτου! Ω πικρές γυναίκες με το μαύρο ρούχο παρθένες και μητέρες Που σιμά στη βρύση δίνατε να πιούνε στ' αηδόνια των αγγέλων Έλαχε να δώσει και σε σας ο Χάρος τη φούχτα του γεμάτη Μέσ' απ' τα πηγάδια τις κραυγές τραβάτε αδικοσκοτωμένων Τόσο δεν αγγίζουν η φωτια με το άχτι που πένεται ο λαός μου Του Θεού το στάρι στα ψηλά καμιόνια το φόρτωσαν και πάει Μες την έρμη κι άδεια πολιτεία μένει το χέρι που μονάχα Με μπογιά θα γράψει στους μεγάλους τοίχους ΨΩΜΙ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 21:45:21
Κάμποι της Σαλονίκης - κι όρη του Μωριά που 'ν' τα παρμένα κάστρα - που 'ναι τα χωριάΜέσ' στον αέρα - κοίτα μισοφέγγαρο κοίτα κορίτσι πράμα - που να το χαρώ Δευτέρα μεγαλώνει - Τρίτη πολεμά Τετάρτη γονατίζει - Πέμπτη ξεψυχά Οδυσσέας Ελύτης Ο ήλιος, ο ηλιάτορας Άνεμος Τρίτος
Ποιητικά... The She Mantis …γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/01/2005, 21:50:47
Δρόμοι περπατημένοι κι απερπάτητοι Ποιός τους εδιάβη πέρα ποιός δεν τους πατείΜα ο που τους πήρε κι ήμπε μεσ' στα αίματα Μήτε θεός μητ' άλλος δεν τον σταματά Κατακαημένη πλάση που σε γήτεψαν Όλ' οι τρελοί του κόσμου κι εστρατήγεψαν! Οδυσσέας Ελύτης Ο ήλιος, ο ηλιάτορας Άνεμος Τέταρτος
Ποιητικά... The She Mantis …γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/01/2005, 01:17:00
Το ΜόνογραμμαIV Είναι νωρίς ακόμη μές στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς Δεν έχουν ξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς Μαχαίρι Σαν κριάρι που τρέχει μές στους ουρανούς Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς Είμ' εγώ, μ' ακούς Σ' αγαπώ, μ' ακούς Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς Που μ' αφήνεις, που πας και ποιός, μ' ακούς Σου κρατεί το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς Οι πελώριες λιάνες των υφαιστείων οι λάβες Θα 'ρθεί μέρα, μ' ακούς Να μας θάψουν κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι, μ' ακούς Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς Των ανθρώπων Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει, μ' ακούς Στα νερά ένα-ένα, μ' ακούς Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς Όπου κάποτε οι φιγούρες, μ' ακούς Των αγίων Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς Της αγάπης Μια για πάντα το κόψαμε, μ' ακούς Και δεν γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς Μες στη μέση της θάλασσας Απο μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς Μα σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς Άκου, άκου Ποιός μιλάει στα νερά και ποιός κλαίει - ακούς; Ποιός γυρεύει τον άλλον, ποιός φωνάζει - ακούς; Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.
...πράσινο, στο χρώμα της ελπίδας...Ποιητικά... The She Mantis …γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… Edited by - Mantis on 19/01/2005 01:22:59 |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 26/01/2005, 10:10:15
Εκείνο που ενδιαφέρει είναι η πραγματικότητα των πραγμάτων που μας παρέχει η φαντασία και το πνευμα και όχι η αίσθηση της όρασης. Πολλά μέλει να μάθεις αν το Ασήμαντο εμβαθύνεις .................Αν έχεις την δυνατότητα να βλέπεις μέσα απο το αθώο το ένοχο και μέσα απο το λευκό το μαύρο. |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 26/01/2005, 10:14:32
Το πραγματικό νόημα της ελευθερίας δε σημαίνει να κινούμαστε χωρίς εμπόδια στο χώρο που μας δόθηκε. Αλλά να τον επεκτείνουμε στη διάσταση των αναλογιών των αισθήσεων...Τρώγε την πρόοδο με τα φλούδια και τα κουκούτσια της. |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/01/2005, 00:53:00
Χορός
Βότσαλο μέσα στα νερά του κοριτσιού η αποθυμιάΚύκλοι και πως ανοίγουνε και μετά σένα σμίγουνε ψηλά στη γλάστρα του βουνού χρυσό γεράνι τα’ ουρανού Ήλιε μου και τρισήλιε μου ένα σου λόγο στείλε μου Οδυσσέας Ελύτης Ο ήλιος ο ηλιάτορας
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/01/2005, 00:58:12
Ο ΗΛΙΟΣ
Όμορφη και παράξενη πατρίδα Ωσάν αυτή που μου ‘λαχε δεν είδα Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά Στήνει στη γη καράβι κήπο στα νερά Κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται Μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται Κάνει να πάρει πέτρα τήνε παρατά Κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα Μπαίνει σ’ ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς Ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύραννους Πέντε μεγάλους βγάνει πάνω τους βαρεί Να λείψουν απ’ τη μέση τους δοξολογεί Οδυσσέας Ελύτης Ο ήλιος ο ηλιάτορας
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/01/2005, 01:03:16
ΧΟΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Χαρά στους πού ‘ναι οι Δυνατοί γι’ αυτούς δεν έχει «εγώ» και «σύ» Χαρά στους πού ‘ναι οι Δυνατοί γι’ αυτούς δεν έχει χόρταση Οδυσσέας Ελύτης Ο ήλιος ο ηλιάτορας
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/01/2005, 01:06:38
Ο ΗΛΙΟΣ Τι να σας πω γυναίκες τι να σας πω παρηγοριά κι αλήθεια που να μην ντραπώ Μόνο να σας ακούω πότε θλίβομαι πιάνω τα σκοτεινά στα νέφη κρύβομαι Πότε μα το Θεό περηφανεύομαι βάζω τα κόκκινα μου και πορεύομαι Στα χώματα όπου η ρίζα μ’ αφουγκράστηκε γύρισε τα’ άνθος κι από μένα πιάστηκε Με το φαρμάκι δένει κόμπο στα κρυφά το γιατρικό που σώζει κι όλ’ η ομορφιά Οδυσσέας Ελύτης Ο ήλιος ο ηλιάτορας
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/01/2005, 15:43:37
Ένας μηχανισμός είναι η Ποίηση, που μηχανοποιεί τον άνθρωπο και τις σχέσεις του με τα πράγματα. Ο Ποιητής φτάνει στο σημείο να προσεταιρίζεται την αντίφαση του. Η χαρά και η θλίψη, το πάθος και η έκσταση, το όνειρο και η δράση, ο φόβος και η ελπίδα, η θέρμη και η δροσιά, το ναι και το όχι, επιτέλους συναντιούνται, συμφιλιώνοντας το θάνατο με τη ζωή. Από την άλλη μεριά είμαι ο ίδιος... {Π, 122}
|
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/01/2005, 16:42:16
Ο έρωτας Το καράβι του και η αμεριμνησία των μελτεμιών του κι ο φλόκος της ελπίδας τουΈξω απ' τ' ανοιχτό παράθυρο του ονείρου Σιγά σιγά ξετυλίγεται η εξομολόγηση και σα θωριά λοξοδρομάει προς τ' άστρα. |
lorenzo
Πλήρες Μέλος
1432 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/01/2005, 16:51:23
Ο έρωτας Το καράβι του και η αμεριμνησία των μελτεμιών του κι ο φλόκος της ελπίδας τουΈξω απ' τ' ανοιχτό παράθυρο του ονείρου Σιγά σιγά ξετυλίγεται η εξομολόγηση και σα θωριά λοξοδρομάει προς τ' άστρα. |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/02/2005, 02:28:35
Ι Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός
Πως αλλιώς αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου. Οδυσσέας Ελύτης Το μονόγραμμα
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/02/2005, 02:36:16
[quote]
ΙI Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ’ άλλα που πέρασαν Εάν είναι αλήθεια
Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες που έκρουσαν γλυκά Οι κιθάρες που αναβόσβησαν κάτω από τα νερά Τα «πίστεψε με» και τα «μη» Μια στον αέρα, μια στη μουσική Τα δύο μικρά ζώα, τα χέρια μας Που γύρευαν ν’ ανέβουνε κρυφά το ένα στο άλλο Η γλάστρα με το δροσαχί στις ανοιχτές αυλόπορτες Και τα κομμάτια οι θάλασσες που ερχόντουσαν μαζί Πάνω από τις ξερολιθιές, πίσω από τους φράχτες Την ανεμώνα που κάθισε στο χέρι σου Κι έτρεμε τρεις φορές το μώβ τρεις μέρες πάνω από τους καταρράχτες Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ Το ξύλινο δοκάρι και το τετράγωνο φαντό Στον τοίχο η Γοργόνα με τα ξέπλεκα μαλλιά Τη γάτα που μας κοίταξε μέσα στα σκοτεινά Παιδί με το λιβάνι και με τον κόκκινο σταυρό Την ώρα που βραδιάζει στων βράχων το απλησίαστο Πενθώ το ρούχο που άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος Οδυσσέας Ελύτης Το μονόγραμμα
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/02/2005, 02:39:53
VΙ Έχω δει πολλά και η γη μεσ’ απ’ το νου μου φαίνεται ωραιότερη Ωραιότερη μες στους χρυσούς ατμούς Η πέτρα η κοφτερή, ώραιότερα Τα μπλάβα των ισθμών και οι στέγες μες στα κύματα Ωραιότερες οι αχτίδες όπου δίχως να πατείς περνάς Αήττητη όπως η θεά της Σαμοθράκης πάνω από τα βουνά της θάλασσας
Έτσι σε έχω κοιτάξει που μου αρκεί Να ‘χει ο χρόνος όλος αθωωθεί Μες στο αυλάκι που το πέρασμα σου αφήνει Σαν δελφίνι πρωτόπειρο ν’ ακολουθεί Και να παίζει με τ’ άσπρο και το κυανό η ψυχή μου! Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί Πριν από την αγάπη και μαζί Για τη ρολογιά και για το γκιούλ-μπισίμι Πήγαινε, πήγαινε και ας έχω εγώ χαθεί Μόνος, και ας είναι ο ήλιος που κρατάς ένα παιδί νεογέννητο Μόνος, και ας είμ’ εγώ η πατρίδα που πενθεί Ας είναι ο λόγος που έστειλα να σου κρατεί δαφνόφυλλο Μόνος, ο αέρας δυνατός και μόνος τα’ ολοστρόγγυλο Βότσαλο στο βλεφάρισμα του σκοτεινού βυθού Ο ψαράς που ανέβασε κι έριξε πάλι πίσω στους καιρούς τον Παράδεισο! Οδυσσέας Ελύτης Το μονόγραμμα
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/02/2005, 02:46:27
VII Στον παράδεισο έχω σημαδέψει ένα σπίτι Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα
Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή Έχω ρίξει μες στα άπατα μιαν ηχώ Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό Και μισή να σε κλαίω στον Παράδεισο. Οδυσσέας Ελύτης Το μονόγραμμα
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |
Mantis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Panama
2232 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/02/2005, 01:21:26
ΤΑ ΠΑΘΗΑ
ΙΔΟΥ εγώ λοιπό, ο πλασμένος για τις μικρές Κόρες και τα νησιά του Αιγαίου ο εραστής του σκιρτήματος των ζαρκαδιών και μύστης των φύλλων της ελιάς ο ηλιοπότης και ακριδοκτόνος Ιδού εγώ καταντικρύ του μελανού φορέματος των αποφασισμένων και της αδείας των ετών, που τα τέκνα της άμβλωσε, γαστέρας, το άγκρισμα! Λύνει αέρας τα στοιχεία και βροντή προσβάλει τα βουνά. Μοίρα των αθώων, πάλι μόνη, να σε, στα Στενά! Στα Στενά τα χέρια μου άνοιξα στα Στενά τα χέρια μου άδειασα κι άλλα πλούτη δεν είδα, κι άλλα πλούτη δεν άκουσα παρά βρύσες κρύες να τρέχουν Ρόδια η Ζέφυρο η Φιλιά. ο καθείς και τα όπλα του, είπα: στα Στενά τα ρόδια θ’ ανοίξω στα Στενά φρουρούς τους ζέφυρους θα στήσω τα φιλιά τα παλιά θ’ απολύσω που η λαχτάρα μου άγιασε! Λύνει αέρας τα στοιχεία και βροντή προσβάλει τα βουνά. Μοίρα των αθώων, που είσαι και η δική μου Μοίρα!
Οδυσσέας Ελύτης Το Άξιον Εστί
Ποιητικά... The She Mantis
…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω… |