quote:

---

ουσιαστικά είμαι δεμένος με το κεφάλι προς μία κατεύθυνση,όπως οι άνθρωποι του σπηλαίου και δίνω τα δικά μου ονόματα και ερμηνείες σ'αυτά που βλέπω να συμβαίνουν. Δεν έχω το θάρρος,τις περισσότερες φορές,να σπάσω τις αλυσίδες και να κοιτάξω πιο ψηλά. Νομίζω πως το δικό μου πρόβλημα,είναι και το μόνο που υπάρχει σε όλο το σύμπαν !

---

Σε κάθε περίπτωση εκδηλώνεται βία. Μπορεί να υπάρξει κάτι ανατρεπτικό χωρίς αντίδραση;

Και εγώ στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήγω, αλλά κάνω και μια άλλη σκέψη..

quote:

---

νομίζω πως κι οι 2 θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα οτι βρίσκονται σε μια πλάνη (εάν κάνω λάθος, αγαπητέ, διόρθωσε με).
Ο κάθε άνθρωπος ερμηνεύει τα διάφορα ερεθίσματα που δέχεται σύμφωνα με τις δικές του εμπειρίες, τα δικά του βιώματα και την δική του κοσμοαντίληψη.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση εφόσον αυτοί οι οποίοι θα προσπαθούσαν να επιβάλλουν αυτό που πιστεύουν πως εννοούσε ο φιλόσοφος θα διέπρατταν κατά τη γνώμη μου ένα μεγάλο λάθος.
Και θα ήταν λάθος γιατί θα προσπαθούσαν να εξηγήσουν και κυρίως να επιβάλλουν κάτι το οποίο δεν κατάφεραν να δούν οι ίδιοι.

---

Edited by - Δημήτρης on 24/02/2006 23:20:58

Η αφύπνιση μπορεί να γίνει είτε από τον ίδιο τον άνθρωπο είτε από έναν εξωτερικό παράγοντα, είτε αυτός είναι κάποιος άλλος συνάνθρωπός του είτε ένα γεγονός. Η απελευθέρωση όμως είναι μια διεργασία εσωτερικής φύσεως. Το πώς δεχόμαστε αυτό το ερέθισμα είτε εσωτερικό είτε εξωτερικό, και το πώς το επεξεργαζόμαστε, αν φτάσουμε μέχρι εκεί, είναι καθαρά προσωπικό ζήτημα.

Βλέποντάς το κάπως ιεραρχικά, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, θα έλεγα ότι αρχικά θα μπορεί έναντι στο ερέθισμα να είναι η άρνηση, η αμφισβήτηση, και η απόρριψη ή η απελευθέρωση.

Ή άρνηση έγκειται στην μονολιθική άποψη ότι δεν υπάρχει τίποτε παραπάνω από αυτό που ζω και αισθάνομαι και επομένως δεν το συζητώ.

Η αμφισβήτηση είναι ένα μεταβατικό στάδιο κατά το οποίο ο άνθρωπος μπορεί και θέλει να επεξεργαστεί το ερέθισμα. Ίσως στην περίπτωση αυτή είναι θέμα χρόνου να φτάσει στην συνειδητοποίηση της κατάστασής του.

Η απόρριψη είναι όταν ο άνθρωπος φτάσει στην επίγνωση της κατάστασής του αλλά αρνείται να αλλάξει τον τρόπο ζωής του.
Και πιθανόν να είναι αυτή η κατάσταση που να θέλει λίγο ψάξιμο. Οι λόγοι αυτής της άρνησης.
Ίσως το βόλεμα, η συνήθεια, ο φόβος για το τι θα δούμε στο φως.
Τι θα δούμε γύρω μας και περισσότερο τι θα δούμε μέσα μας, πόσα πράγματα θα πρέπει να αναθεωρήσουμε, για τον ίδιο μας τον εαυτό, για τα δεδομένα του εγώ μας που πρέπει να ανατρέψουμε.
Ένας ακόμα σοβαρός λόγος είναι αυτός της απόρριψης από το κοινωνικό μας περίγυρο. Αυτός ο φόβος της περιθωριοποίησης, της μοναξιάς. Της πραγματικής μοναξιάς ή μοναχικότητας. Δεν πιστεύω παρά οτι αυτό το φορτίο είναι πολύ βαρύ και αρκετές φορές μάλιστα είναι ικανό να σε γυρίσει στα πρώτερα.

Φιλικά,

Trovadouros

quote:

---

Κάπως έτσι δε σκέφτονται οι αλυσοδεμένοι του Πλάτωνα ?

---

Πως ξεχωρίζουν αυτοί που πράγματι βγήκαν απ' τη σπηλιά, αυτοί που ξέρουν να διακρίνουν τις σκιές...

είναι αυτοί που ενοχλούν, αυτοί που αμφισβητούνται... οι θαυματοποιοί που γίνονται ευρέως αποδεκτοί και αγαπητοί από όλους είναι μούφα!

Galadriel, UK

για όλα υπάρχει καιρός και τρόπος

quote:

---

...it came to me last night...

---

σατοράκι ;

quote:

---

Πως ξεχωρίζουν αυτοί που πράγματι βγήκαν απ' τη σπηλιά, αυτοί που ξέρουν να διακρίνουν τις σκιές...

είναι αυτοί που ενοχλούν, αυτοί που αμφισβητούνται... οι θαυματοποιοί που γίνονται ευρέως αποδεκτοί και αγαπητοί από όλους είναι μούφα!

---

Ναι πράγματι, αυτό είναι ένα κριτήριο με το οποίο μπορούμε να τους ξεχωρίσουμε.

Οι θαυματοποιοί είναι μέρος του συστήματος της σπηλιάς, το διατηρούν σε ισορροπία και σταθερότητα, γι’ αυτό είναι ευρέως αποδεκτοί από το ίδιο το σύστημα και αυτούς που το απαρτίζουν.

Μάλλον είναι αυτός που τον ενδιαφέρει να μεταφέρει απλώς το μήνυμα. Μάλλον δεν αποζητά οπαδούς/μαθητές, ούτε θέλει να οργανώσει επανάσταση, ούτε ενδιαφέρεται να οργανώσει μια άλλη κοινωνία εκεί πάνω/έξω. Είναι αυτός που όταν κάποιοι τολμηροί θα δοκιμάσουν να βγουν από το σπήλαιο και ζητήσουν την βοήθειά του, θα τους βοηθήσει μέχρι να τα καταφέρουν και μετά θα αποσυρθεί.

'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-

quote:

---

πιστεύεις όμως οτι προβαίνουμε σε κάποιον από αυτούς τους παράγοντες συνειδητά ή ασυνείδητα?

---

Trovadouros

quote:

---

σατοράκι ;

---

χιουμοράκι ε;

Galadriel, UK

για όλα υπάρχει καιρός και τρόπος

Νομίζω πάντως πως πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό μεταξύ των αμφισβητιών αυτών.
Μερικοί μπορεί να έχουν αγνά κίνητρα, με τάσεις βοήθειας στους συνανθρώπους τους.
Το αν πλανώνται ή όχι ίσως και να μην το γνωρίζουν.
Μερικοί πάλι μπορεί να είναι αντιδραστικοί εκ φύσεως.
Μερικοί πάλι μπορεί να αντιδρούν σε οτιδήποτε για εξυπηρέτηση ίδιων σκοπών.
Μπορεί να έχουν συνειδητοποιήσει οτι βρίσκονται σε μια πλάνη όμως επιθυμούν την επιβολή τους στους άλλους και συνήθως έχοντας υϊοθετήσει το προφίλ ενός δήθεν φωτισμένου ατόμου.
Νομίζω πως αυτοί είναι η χειρότερη μορφή αμφισβητιών (αν μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε έτσι).

Αγαπητή Ostria να σε καλωσορίσω κι εσένα!
Ναι, δεν διαφωνώ σχετικά με το οτι τον αληθινό φιλόσοφο δεν τον ενδιαφέρει η προσωπική του προβολή ή η απόκτηση οπαδών.
Δεν προσπαθεί να ελευθερώσει τους ανθρώπους παρά την θέληση τους ή έστω όταν εκείνοι δεν είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο.
Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου για εκείνους θα είναι εκεί για να τους βοηθήσει.
Κι ο φίλος Δημήτρης έδωσε έναν πολύ καλό ορισμό για τον φιλόσοφο εχθές (με το μήνυμα του στις 22:53:57).

Αγαπητέ Trovadouros, αναφέρεις:

quote:

---

Πιστεύω ότι στην απόρριψη και στην αμφισβήτηση κατά κανόνα καταλήγουμε ασυνείδητα, δεδομένου ότι δεν υπάρχει γνώση για σύγκριση αλλά και αν υπάρχει σκανδαλισμός της σκέψης μας δεν είναι ικανός για να μας ξυπνήσει τον μηχανισμό της αναζήτησης που μπορεί να μας οδηγήσει στην απελευθέρωση.

---

quote:

---

Μήπως μπερδεύτηκες λιγάκι.

---

μετά από διόρθωση...

΄ Πιστεύω ότι στην άρνηση και στην αμφισβήτηση κατά κανόνα καταλήγουμε ασυνείδητα, δεδομένου ότι δεν υπάρχει γνώση για σύγκριση αλλά και αν υπάρχει σκανδαλισμός της σκέψης μας δεν είναι ικανός για να μας ξυπνήσει τον μηχανισμό της αναζήτησης που μπορεί να μας οδηγήσει στην απελευθέρωση.
Για την απόρριψη νομίζω πως τα πράγματα είναι τελείως συνειδητά αφού υπάρχει και γνώση και εμπειρία της κατάστασης ελευθερίας. Και νομίζω δε, πως στην απόρριψη είναι και η μεγαλύτερη δυστυχία που μπορεί να βρεθεί ο άνθρωπος.

Φιλικά,

Trovadouros

quote:

---

Πιστεύω ότι στην άρνηση και στην αμφισβήτηση κατά κανόνα καταλήγουμε ασυνείδητα,

---

quote:

---

Αυτός που ενοχλεί γιατί βγήκε στο φως, ενοχλεί γιατί κάπου βαθιά μέσα τους οι άνθρωποι της σκιερής πραγματικότητας αναγνωρίζουν αυτό που δεν θέλουν να δουν... την ικανότητά του δηλαδή να κινείται πέρα από τα προβλεπόμενα και ακόμα κι αν η κίνησή του είναι ευγενής και ήπια, κάτι μέσα σ' αυτήν τους εξοργίζει... μέσα στον πυρήνα του καθενός υπάρχει τόσο η ικανότητα να βγει έξω απ' τη σπηλιά όσο και η ικανότητα του να αναγνωρίσει ποιος το κατάφερε.

---

Η ζήλια είναι ένα πολύ συνηθισμένο ανθρώπινο συναίσθημα που όλοι το αναγνωρίζουμε λίγο εως πολύ. Όμως δεν είναι το κυρίαρχο στο μύθο του σπηλαίου.

quote:

---

Στην αναγωγή που έκανες σχετικά με τους αμφισβητίες και την (αναγκαία) ύπαρξη τους στο μύθο, καθώς και στον προβλεπόμενο μηχανισμό εξισορρόπησης τους, γιατί πιστεύεις πως οι μεταβολές που μπορεί να επιφέρουν θα είναι ήπιες?
Κατά την ταπεινή μου άποψη οι μεταβολές που μπορεί να προκληθούν ή έστω η επήρρεια τους στους υπόλοιπους δεσμώτες μπορεί να έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα.

---

Εννοώ ότι η όποια μεταβολή γίνεται εντός του σπηλαίου τελικά δεν αλλάζει το ίδιο το σύστημα του σπηλαίου αλλά τις εσωτερικές του σχέσεις μόνο. Μπορεί οι μεταβολή αυτή να είναι και βίαια (δεν αποκλείεται καθόλου) αλλά και πάλι το σπήλαιο μένει εκεί που είναι. Όμως, αυτός που έρχεται έξω από το σπήλαιο μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερες αλλαγές στα μέλη που απαρτίζουν την κοινωνία του σπηλαίου καθώς η δράση του δεν στρέφεται προς την αναδιανομή ρόλων και θέσεων εντός του σπηλαίου αλλά προς την αποκάλυψη μιας άλλη, εντελώς διαφορετικής πραγματικότητας.

quote:

---

Εννοώ ότι η όποια μεταβολή γίνεται εντός του σπηλαίου τελικά δεν αλλάζει το ίδιο το σύστημα του σπηλαίου αλλά τις εσωτερικές του σχέσεις μόνο. Μπορεί οι μεταβολή αυτή να είναι και βίαια (δεν αποκλείεται καθόλου) αλλά και πάλι το σπήλαιο μένει εκεί που είναι. Όμως, αυτός που έρχεται έξω από το σπήλαιο μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερες αλλαγές στα μέλη που απαρτίζουν την κοινωνία του σπηλαίου καθώς η δράση του δεν στρέφεται προς την αναδιανομή ρόλων και θέσεων εντός του σπηλαίου αλλά προς την αποκάλυψη μιας άλλη, εντελώς διαφορετικής πραγματικότητας.

---

Edited by - Dying_Incubus on 08/03/2006 10:01:51

Η ανθρωπότητα είναι σαν ένα ποτάμι που αντί για νερό έχει ανθρώπινα κορμιά που ρέουν προς έναν καταρράκτη -θάνατος-.

Ρέουν αδιάκοπα χωρίς να κάνουν τίποτα παρά μόνο μικρές κινήσεις, κρατούν σημαίες, λάβαρα, πανώ, μιλάνε μεταξύ τους, ξέρουν ότι το ποτάμι οδηγεί αναπόφευκτα στον καταρράκτη, αλλά κοιτάζουν μόνο μπροστά, δεξιά και αριστερά και καμιά φορά κάποιοι απ'αυτούς και πίσω.
Από που ήρθαν, τί διαδρομή διήνυσαν.

Μερικοί αναρωτιούνται που καταλήγει ο καταρράκτης και τί υπάρχει μετά από αυτόν, θα αφανιστούν στην πτώση, θα επιζήσουν αυτής με κάποιο τρόπο?

Μερικοί στουκάρουν σε βράχους που βρίσκουν στην πορεία τους και δεν προλαβαίνουν το τέλος του καταρράκτη -ξαφνικός θάνατος-.

Υπάρχουν και μερικοί που κοιτάνε προς τα πάνω και διακρίνουν ότι πολλές φορές συναντούν κλαδιά δέντρων πάνω από το ποτάμι, σχοινιά που κρέμονται από τα κλαδιά και φαίνονται να έρχονται από τον ουρανό.

Περνάνε μπροστά τους πολλές τέτοιες "ευκαιρίες".

Μέχρι που κάποιοι απ'όλους αποφασίζουν να κάνουν την προσπάθεια να αρπάξουν ένα κλαδί, ένα σκοινί.

Κάποιοι τα καταφέρνουν και ανυψωμένοι πάνω στο δέντρο -της ζωής?- βλέπουν τους συνανθρώπους τους να οδεύουν προς το αναπόφευκτο μέσα σε μια εγκωφαντική βοή.

Κάποιοι από αυτούς που τα κατάφεραν φωνάζουν στους συνανθρώπους τους να κοιτάξουν προς τα πάνω, φτιάχνουν και πετάνε σχοινιά.

Κάποιοι ξαναπέφτουν στο ποτάμι σκουντώντας τους συνανθρώπους τους και προσπαθώντας να τους δείξουν τα κλαδιά και τα σχοινιά.

Οι άνθρωποι τους ακούνε ή τους απωθούνε, κάποιοι μπορεί σε κάποια στιγμή να ακούσουν και να σωθούνε και αυτοί..."

Και επειδή οι εικόνες είναι 1000 λέξεις:

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

Πως τα περνάς?

Πώς να τα περνώ Σωκράτη. Δεν βλέπεις και εσύ τι γίνεται. Που πάμε αλήθεια σαν ανθρωπότητα, είναι δύσκολο να απαντηθεί. Αν δούμε εσάς τους Σοφούς η και Μύστες σαν πρότυπα, σταματάμε να ερευνούμε, γινόμαστε με τον ένα η τον άλλο τρόπο ακόλουθοι. Δύσκολα μιλάω πια, μιας και ότι κυριαρχεί, είναι τα φερέφωνα, η μετριότητα και η αναισθησία.

Καιρός να τα πούμε. Τι κατανόησες μέχρι εδώ?

Κατανόησα τη σύγκρουση Σωκράτη. Υπάρχει το περιβάλλον, φυσικά υπήρχε και στον καιρό σου. Εκεί μεγάλωσες, εκεί άκουσες κάποιον άλλο φιλόσοφο να μιλάει, κάπως έτσι άρχισες να αναρωτιέσαι. Το πόσο μακριά έφτασες, εσύ και οι άλλοι, είναι δύσκολο να το προσδιορίσει κάποιος. Το σίγουρο είναι πως αυτό το περιβάλλον που έζησες, δημιούργησαν μέχρι ένα σημείο, τον Σωκράτη που γνωρίσαμε μέσα από τα γραπτά του Πλάτωνα.

Μέχρι ένα σημείο Πλάτωνα. Αυτό να το θυμάσαι.

Θα φτάσουμε και εκεί, μα πρώτα ας εξετάσουμε μαζί όσα ακολουθούν. Αν ισχύουν για τον Σωκράτη, δεν θα ισχύουν για κάθε άνθρωπο, σε όποια εποχή και αν έζησε?

Το περιβάλλον που μεγαλώνεις, η διαπαιδαγώγηση που λαμβάνεις, δεν δημιουργούν αυτό που λέμε, εαυτός? Και αν συμφωνείς σε αυτό, πρέπει να εξετάσουμε τι δίδεται σαν (τροφή) από την οικογένεια και γενικά το περιβάλλον που μεγαλώνουμε. Μην τυχόν και μπαίνουμε, από μικροί σε λούκι..

Αυτά Πλάτωνα είναι ευκολονόητα.

Κάτι που δεν συζητήσαμε όμως Σωκράτη, είναι οι πληροφορίες που μαζεύονται. Κάποια στιγμή οι πληροφορίες μας λένε, είσαι κάποιος (ο Τάδε) Μα τι είναι αυτός ο τάδε στην ουσία?

Αν κάποιος μου λέει σε μικρές ηλικίες, πως λέγομαι έτσι, πως είμαι Χριστιανός, πως πρέπει να κάνω τον σταυρό μου, σε τι πρέπει να πιστεύω, πως πρέπει να παντρευτώ, να κάνω οικογένεια, πως ο θεός με περιμένει κάπου, πως ο διάβολος παραμονεύει, όλα αυτά τι είναι Σωκράτη?

Δεν είναι πληροφορίες που κάπου καταγράφω, και προέρχονται από το περιβάλλον μου?. Σε ένα άλλο περιβάλλον, δεν θα πουν κάτι ανάλογο σε ένα βουδιστή, σε ένα Μωαμεθανό, σε ένα Μαρξιστή?

Πάμε παρακάτω.

Πες λοιπόν, πως μας δίδονται συνεχώς πληροφορίες, ας πάρουμε τη Διοτίμα η και την Σπηλιά, και που σε σένα αυτά είναι γεγονότα, είναι η πραγματικότητα του Σωκράτη. Για εμάς (τους πολλούς) που δεν έχουμε τέτοια εμπειρία, τι είναι?

Α. πραγματικότητα?

Β, μπορούμε να υποθέσουμε η και να φανταστούμε για τι πράγμα μιλάς?

Το Β θα έλεγα!

Ωραία. Το ίδιο όμως δεν συμβαίνει σε ένα Μωαμεθανό, σε ένα Βουδιστή, σε ένα χριστιανό, και πάει λέγοντας? Το περιβάλλον στην Ουσία, δίνει πληροφορίες, που δεν είναι γεγονότα, και που αρκετοί τις υιοθετούν, τις λαμβάνουν διλ. για πραγματικότητα. Πέραν του τι είδες εσύ, ο Χριστός ο Βούδας, και ο κάθε (φωτισμένος και μη), εμείς λαμβάνουμε κάτι μη πραγματικό και βιώσιμο, από το περιβάλλον, και αυτό εξακολουθεί να είναι μη πραγματικό μέσα μας. Θέλεις σαν ιδέα, θέλεις σαν πίστη. Ο Εαυτός, είναι αποτέλεσμα πληροφοριών, προσδοκιών, που αν όμως τις εξετάσεις προσεχτικά , οι περισσότερες είναι φανταστικές *(όχι για εσάς) μα για εμάς, που δεν τις ζούμε.

Έτσι, αυτό που δημιουργείται μέσα, είναι ψεύτικο, βασίζεται σε πληροφορίες, σε μη γεγονότα, παρότι εμείς οι ίδιοι το εκλαμβάνουμε σαν πραγματικότητα, αισθανόμαστε τον Εαυτό μας, σαν κάτι υπαρκτό, σαν κάποιον που πιστεύει. Και Ρώτα για αυτό όποιον πιστό θέλεις. Πείραξε λίγο την πίστη του, και θα λάβεις απάντηση.

Και αναρωτιέμαι Σωκρατη,

Μπορεί ποτέ κάτι που δημιουργείται στο χρόνο, κάτι που η ύπαρξη του βασίζεται σε πληροφορίες, να ανακαλύψει κάτι αληθινό? Αν βασίζεται στο περιβάλλον, δεν ποτίζεται συνεχώς με Σκιές, με κάτι που ίσως είναι ψεύτικο? Και εκείνο που ψάχνω και βρίσκω, δεν είναι τις περισσότερες φορές, κάτι που αντικαθιστά το ψεύτικο, με κάποιο άλλο υποκατάστατο, *(συνήθως άλλος θεός, ομαδα, γκουρου, σύστημα, πιστεύω….μα και ότι άλλο να είναι), Δεν είναι με τη σειρά του, άλλες διαφορετικές σκιές?

Αυτή είναι η τραγική κατάσταση της ανθρωπότητας Σωκράτη, και μιλάω για σοβαρούς ανθρώπους, που ερευνούν, και δεν δέχονται έτσι εύκολα ότι άλλοι τους σερβίρουν.

Γιατί, αν δεν το ψάξω, τότε υπάρχει στη ζωή ευχαρίστηση μα και αποσύνθεση.

Αν παλι το ψάξω, υπάρχει σύγκρουση, όχι μεταξύ αληθινού και εσφαλμένου, αυτό δεν υπάρχει, μα μεταξύ εσφαλμένου και εσφαλμένου!

Και όταν κάποιος το αντιλαμβάνεται, υπάρχει η επιθυμία να το ξεπεράσει, να ξεφύγει η να κυριαρχήσει, έτσι δεν πράττουν οι περισσότεροι? Μα στην ουσία η σύγκρουση δεν είναι άλλο από ότι λαμβάνουμε σαν πραγματικότητα (το περιβάλλον μας, και το ΕΓΩ) μα που δεν κατανοούμε, πως αυτό το ΕΓΩ, είναι το αποτέλεσμα του περιβάλλοντος.

Και όσο αναλωνόμαστε εκεί πάνω, τόσο διαιωνίζεται η σύγχυση, και η σύγκρουση, μα εσύ αυτό το βλέπεις. Και μιλάω Σωκράτη σε όσους μιλάνε για καταθέσεις ψυχής, και ένα σωρό τέτοια, χωρίς να λαμβάνουν στα υπ όψιν πως αν η ψυχή είναι ο εαυτός μας, τότε είμαστε όπως το νερό, διαμορφωνόμαστε συνεχώς από καταστάσεις και το περιβάλλον. Και αν ακόμα υπάρχει κάποιος να σώσει κάτι πεπερασμένο *(αν η ψυχή διαμορφώνεται η και πλάθεται από το περιβάλλον) σκασίλα που έχουμε για τη σωτήρια της, για την μετενσάρκωση της, και αυτό με το συμπάθιο αγαπητέ Σωκράτη, Χριστέ και Βούδα! Αυτός που ανησυχεί για κάτι τέτοιο, είναι ένας επιφανειακός νους, ένα κομμάτι από εμάς που ψάχνει για σιγουριά, τίποτα περισσότερο.

Εκτός Πλάτωνα…

Εκτός Σωκράτη?

Είπες πως ο Σωκράτης που γνώρισες, είναι μέχρι ένα σημείο…..τι?

Γνωστός!

Ακριβώς Πλάτωνα, μέχρι ένα σημείο γνωστός. Μετά…?

Μετά μας λέει ο ίδιος, πως δεν γνωρίζει τίποτα!

Ξέρεις πόσοι φτάνουν μέχρι ένα σημείο, και μετά χάνονται?

Οι περισσότεροι! Μας λες λοιπόν Σωκράτη, πως ορισμένοι φτάνουν σε ένα σημείο. Και εκεί φυσικά φτάνεις μόνο όταν αμφισβητείς, μα μετά είναι σκοτάδι, δεν γίνεται να προχωρήσεις? Σκοτάδι και φτάνει? Τι Μπορεί κάποιος να κάνει?

Πλάτωνα, γνωρίζεις τι είναι, τέλος στο γνωστό? Τέλος σε ότι γνωρίζεις? Θα πει, τέλος οι ομαδουλες, τέλος οι δάσκαλοι, τέλος οι ατραποί, τέλος οι Σωτήρες, τέλος οι θεοί, τέλος σε καθετί! Αυτό θα πει ουδέν γνωρίζεις! Δεν πιάνεσαι από πουθενά, ούτε από υποκατάστατα, ούτε από θεό, ούτε απο γνώση, τέλος σε όλα!
Καταλαβαίνεις την σημασία του περιβάλλοντος, και αυτή μπορεί να είναι ευημερία, οικογένεια, φτώχια, εκμετάλλευση, καταπίεση, εθνικότητες, θρησκείες, κενότητα η και η εξάντληση σου στον μοντέρνο κόσμο. Σταματάς να θέλεις να τα ξεπεράσεις, απλά κατανοείς, βλέπεις τη σημασία τους. Αν αυτά τα δεις ξεκάθαρα, αρχίζει μέσα δράση, που δεν έχει να κάνει τίποτα με την προσπάθεια, είναι κάτι σαν φως που διαλύει τα σκοτάδια. Δεν υπάρχει σύγκρουση σε φως και σκοτάδι όπως πολλοί σκέφτονται, όπως δεν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ αλήθειας και ψέματος.

Υπάρχει σύγκρουση όπου υπάρχουν αντίθετα.

Έτσι, αν Ζεις σε σύγκρουση… δεστο, ζησετο, γιατί οι περισσότεροι ουτε αυτό δεν αντιλαμβάνονται!

Η σύγκρουση (πόλεμος) άλλους κάνει θεούς, άλλους ανθρώπους, άλλους σκλάβους, άλλους ελεύθερους, δεν το έμαθες στον ΗΡΑΚΛΕΙΤΟ? Έχεις να περάσεις μέσα, μέσα από το ψεύτικο που μέχρι τώρα έζησες, χωρίς να το αντικαθιστάς κάθε φορά με κάτι, χωρίς να το αποφεύγεις. Έτσι μόνο το περιβάλλον δεν δημιουργεί σκιές, είσαι φως (του εαυτού) ζωντανή εξυπνάδα, και όχι μηχανική ικανότητα, ενός κουλτουριάρη διανοούμενου.

Για μένα δείχνει την άρνηση των ανθρώπων να δούν την ενδεχόμενη σωτηρία τους, τα σκοινιά αυτά που θα μπορούσαν να τους σώσουν από τον βέβαιο θάνατο στον οποίο θα τους οδηγούσε η πτώση από τον καταρράκτη.
Γιατί άραγε...?
Από την άλλη δείχνει την αυτοθυσία αυτών που κατάφεραν να σκαρφαλώσουν στα σκοινιά οι οποίοι θα μπορούσαν να πνιγούν κι οι ίδιοι με το να πέσουν στο νερό για να σώσουν τους υπόλοιπους ή έστω να τους παρακινήσουν να πιαστούν κι εκείνοι.

quote:

---

Κάποιοι ξαναπέφτουν στο ποτάμι σκουντώντας τους συνανθρώπους τους και προσπαθώντας να τους δείξουν τα κλαδιά και τα σχοινιά.

---

Trovadouros

quote:

---

Αν είχε φτάσει στο σημείο του γκρεμού άραγε θα έπεφτε για να σώσει κάποιους ή όχι. Αν ήταν σε ένα κλαδί και έβλεπε το τέλος; Αν ήταν στην αρχή του ποταμού τότε μπορεί και να έπεφτε, ποιος ξέρει… ίσως γιατί ήθελε ενδόμυχα να παρασυρθεί ίσως γιατί ήθελε να δει την πραγματικότητα ποιο αληθινή ή πιο απειλητική από ότι πάνω σε ένα κλαδί.

---

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Τι θα ήταν πιο ωφέλιμο να πράξει αυτός που είναι πάνω στο κλαδί για να σώσει τους υπόλοιπους ανθρώπους που οδεύουν πρός τον γκρεμό - θάνατο?
Να τους ακολουθήσει στον θάνατο ή να προσπαθήσει να τους σώσει από το κλαδί?

---

quote:

---

Πέφτεις στο ποτάμι γιατί θέλεις να παρασυρθείς, είτε για να γνωρίσεις καλύτερα ή γιατί σε κουράζει η θέα από το κλαδί ή γιατί θέλεις να βοηθήσεις;

---

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Πιστεύεις οτι ο μοναδικός τρόπος για να σώσει αυτός ο άνθρωπος τους υπόλοιπους είναι να πέσει στο ποτάμι για να πάει μαζί τους?

---

Trovadouros

quote:

---

Δεν ξέρω αν πρέπει να πέσει στο ποτάμι. Ίσως είναι θέμα αγάπης προς κάποια πρόσωπα. Αν βλέπει κάποιο αγαπημένο του να χάνεται και να απομακρύνεται τότε ίσως να πρέπει να πέσει. Μόνο έτσι μπορεί να έχει την ελπίδα ότι θα μπορέσει να βοηθήσει στην σωτηρία του.

---

In anticipation of my resurrection...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr