quote:

---

γ)αν υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος αυτήν την στιγμή μετέχει της θεότητας τι αξία έχει αυτό για το ανθρώπινο είδος ;

---

eidos, Απο που βγαίνει η ρίζα γιαχβέ από ελληνικά λεξικά?
Δε νομίζω αλλά αν έχεις κάποια στοιχεία θα ήσαν ενδιαφέροντα.

quote:

---

εγώ έχω ίδια γνώμη με εσένα την ορθόδοξη γνώμη, όπως και να ήρθε όμως δεν έκανε κάτι που να μην μπορούμε και εμείς να κάνουμε.
αυτή είναι η ουσία.

---

αχ και νάξερες ρε αδέρφι πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα στην πραγματική ζωή. και δυστυχώς αυτό είναι η ουσία στον άνθρωπο, οι πράξεις η ζώσα πίστη και ενέργεια προς το Αγαθό. και εκεί μάλλον πάσχουμε βαριά.... :-(

quote:

---

Άφρονες και αγνοούντες είναι και με την σκέψη τους μακριά δεν φτάνουν,
αυτοί που υποθέτουν πως εκείνο που δεν υπήρχε μπορεί να υπάρξει, ή πως εντελώς να πεθάνει κάτι μπορεί και παντελώς να εξαφανιστεί.
Αδύνατον αρχή να γίνει από τη Μη ύπαρξη.

---

ποιος μίλησε ύπαρξη εκ του μηδέν..."Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. 2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. 3 πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν ὃ γέγονεν. 4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. 5 καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν."

quote:

---

Αδύνατον επίσης η ύπαρξη στο τίποτε να σβήσει, διότι εκεί όπου μία ύπαρξη οδηγείται, εκεί θα συνεχίσει να είναι.
Ποτέ κανένα μη πιστέψετε που καθοδηγούμενος εις τα θέματα αυτά υπήρξε, ότι τα πνεύματα των ανθρώπων ζουν μόνο όσο η αποκαλούμενη ζωή κρατά.
Ότι μονάχα τότε ζούνε, όσοι απολαμβάνουν τις χαρές και τις λύπες τους, ή ότι προτού να γεννηθούν και αφού πεθάνουν, αυτοί είναι ένα τίποτα

---

η μεν σάρκα ταΐζει, γεννά σκουλήκια, αναθρέφει πρασινάδες κτλ
το δε πνεύμα :«Ἀποδημία πρόσκαιρος, ὕπνος μακρότερος τοῦ συνήθους»

και είπε ο κύριος στον εμπεδοκλή. "ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ὃ οἴδαμεν λαλοῦμεν καὶ ὃ ἑωράκαμεν μαρτυροῦμεν, καὶ τὴν μαρτυρίαν ἡμῶν οὐ λαμβάνετε. 12 εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε; 13 καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ."

βρήκα αυτό στο ιντερνετ και απλά το παραθέτω σχολιάζοντας το κατά βούληση.
είναι η επίσημη θέση της εκκλησίας της ελλάδος δια χειρός Χριστοδούλου.

Τὸ Μυστήριον τοῦ Θανάτου εἰς τὴν Λατρείαν τῆς Ἐκκλησίας
9/11/2007

Επιστολή του Μακαριωτάτου προς το Θ΄ Πανελλήνιο Λειτουργικό Συμπόσιο στο Βόλο
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοί,

Πανοσιολογιώτατοι, Αἰδεσιμολογιώτατοι καὶ Ἐλλογιμώτατοι κύριοι Εἰσηγηταί,

Ἀγαπητοὶ Σύνεδροι,

Κατ’ ἀρχήν, καίτοι ἀπὼν σωματικῶς, καθόσον ἡ περιπέτεια τῆς ὑγείας μου μὲ κωλύει νὰ ἔλθω στὸν προσφιλῆ μου Βόλο καὶ νὰ μοιραστῶ μαζί σας τὴν ἀτμόσφαιρα τοῦ Συμποσίου σας, οὐχ ἧττον πνευματικῶς εὑρίσκομαι ἐν μέσῳ σας καὶ ἐπιθυμῶ νὰ χαιρετήσω τὴν συμμετοχὴ ὅλων σας εἰς τὸ Θ΄ τοῦτο Πανελλήνιον Λειτουργικὸν Συμπόσιον Στελεχῶν τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοῦ ὁποίου καὶ τὴν ἔναρξιν κηρύσσω καὶ τὰς ἐργασίας ὁλοθύμως εὐλογῶ. Ἐπίσης ἐπιθυμῶ νὰ συγχαρῶ τὴν Διοργανωτικὴν Ἐπιτροπὴν καὶ τὸν Πρόεδρον αὐτῆς Σεβ. Μητροπολίτην Καισαριανῆς κ. Δανιήλ, ὡς καὶ τὸν φιλοξενοῦντα Σεβ. Μητροπολίτην Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιον καὶ τοὺς συνεργάτας των καὶ νὰ ἐκφράσω εἰς αὐτοὺς τὸν πρέποντα ἔπαινον τῆς Ἐκκλησίας διὰ τοὺς κόπους των καὶ τὴν ἀρτίαν ὀργάνωσιν τοῦ Συμποσίου. Παραλλήλως ἐπιθυμῶ ἀκόμη νὰ συγχαρῶ ἐκ προοιμίου καὶ νὰ εὐχαριστήσω τοὺς ἐκλεκτοὺς εἰσηγητὰς διὰ τὴν προθυμίαν των καὶ τὴν πολύμοχθον καὶ πολύτιμον ἐργασίαν των. Ἄξιος πάντων ὁ μισθὸς παρὰ Κυρίῳ.

Θέμα μας εἶναι: Τὸ Μυστήριον τοῦ Θανάτου εἰς τὴν Λατρείαν τῆς Ἐκκλησίας, ὡς θανάτου νοουμένου ἐνταῦθα τοῦ σωματικοῦ θανάτου, ἤτοι τοῦ χωρισμοῦ τῆς ψυχῆς ἀπὸ τοῦ σώματος, καὶ ὄχι τοῦ χωρισμοῦ τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ κυρίως θάνατος, ὁ ἀναμένων τοὺς ἀπίστους καὶ τοὺς ἀμετανοήτους, ὁ «δεύτερος θάνατος», περὶ τοῦ ὁποίου ὁμιλεῖ ἡ ἱερὰ Ἀποκάλυψις.

Ὄντως φοβερότατον, λέγομεν μετὰ τοῦ ὑμνῳδοῦ καὶ ἡμεῖς, ἀγαπητοί, τὸ τοῦ θανάτου μυστήριον!.. Βεβαίως, «ὁ Θεὸς θάνατον οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ τέρπεται ἐπὶ ἀπωλείᾳ ζώντων», «φθόνῳ δὲ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον». Ὁ θάνατος εἰσῆλθε στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας. Τὸν θάνατον, τονίζει ὁ Μέγας Βασίλειος, «ἐγέννησεν ἡ ἁμαρτία, τὸ πρωτότοκον ἔκγονον τοῦ ἀρχεκάκου δαίμονος». Ὁ θάνατος, κατὰ τὸν ἴδιο Διδάσκαλο τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι γέννημακοινῆς εὐθύνης τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ διαβόλου: «Ἑαυτῶ τὸν θάνατον ὁ Ἀδὰμ διὰ τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ Θεοῦ κατεσκεύασε, κατὰ τὸ γεγραμμένον: Οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ Σοῦ ἀπολοῦνται. Οὕτως οὐχὶ Θεὸς ἔκτισε θάνατον, ἀλλ’ ἡμεῖς ἑαυτοῖς ἐκ πονηρᾶς γνώμης ἀπεσπασάμεθα».(5) Ὁ θεῖος Χρυσόστομος παρατηρεῖ ὅτι «Εἰ γὰρ καὶ ἐξ ἁμαρτίας ὁ θάνατος εἰσενήνεκται, ἀλλ’ ὅμως εἰς εὐεργεσίαν ἡμῶν ὁ Θεὸς ἐχαρίσατο»,(6) προφανῶς ἵνα μὴ τὸ κακὸν ἀθάνατον γένηται.
Όπως λέγαμε και στα προηγούμενα post ο θάνατος είναι δική μας ευθύνη. Και μιλάμε πάντα για το σωματικό θάνατο διότι ο πνευματικός θάνατος είναι άλλη ιστορία. Ο Θεός θάνατο δεν έκτισε υπάρχει όμως για τους λόγους που προαναφέραμε για να μην γίνει αθάνατο το κακό όπως είπε και ο Χρυσόστομος. Ο άνθρωπος δηλαδή ο «κακός» αν είναι αθάνατος αυτομάτως δίνει αθάνατη υλική υπόσταση στο πονηρό…
από την άλλη δηλαδή ο αθάνατος «καλός άνθρωπος» δίνει αθάνατη υλική υπόσταση στο Αγαθό. Η υλική αθανασία δηλαδή περνάει υποχρεωτικά δια μέσω του ανθρώπου.

Ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ ἔχει ἄμεση σχέσι καὶ μὲ τὸν θάνατο καὶ μὲ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου: «Θάνατοι ἐπάγονται, τῶν ὅρων τῆς ζωῆς πληρωθέντων, οὕς ἐξ ἀρχῆς περὶ ἕκαστον ἔπηξεν ἡ δικαία τοῦ Θεοῦ κρίσις, πόρρωθεν τὸ περὶ ἕκαστον ἡμῶν συμφέρον προβλεπομένου», θὰ εἴπῃ ὁ Μέγας Βασίλειος. Ὁπωσδήποτε ὅμως δὲν παύει νὰ εἶναι ξένος πρὸς τὴν φύσιν τοῦ ἀνθρώπου γι’ αὐτὸ καὶ ἀπαράδεκτος καὶ ἀνεπιθύμητος καὶ πικρός, ἀκόμη καὶ ὡς σκέψις: «Ὦ θάνατε, ὡς πικρὸν τὸ μνημόσυνόν σου», θὰ εἴπῃ ἡ σοφία. Εἶναι ὁ «ἔσχατος ἐχθρός», τὸν ὁποῖο κατήργησεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, διὰ τοῦ ἰδίου Αὐτοῦ ζωαρχικοῦ θανάτου καὶ τῆς τριημέρου ζωηφόρου ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεώς Του. «Θανάτου θάνατος ὁ Αὐτοῦ θάνατος γέγονεν», παρατηρεῖ ὁ θεῖος Χρυσόστομος, ἐνῶ ἀλλοῦ σημειώνει: «Ὁ Χριστὸς τὸν φοβερὸν ὄντα τῆ φύσει τῆ ἡμετέρᾳ καὶ φοβοῦντα τὸ γένος ἡμῶν ἅπαν, λαβὼν καὶ τὸν φόβον αὐτοῦ διαλύσας ἅπαντα, παρέδωκεν, ὥστε καὶ παρθένους καταπαίζειν αὐτοῦ»
αν λοιπόν ο άνθρωπος είναι προορισμένος για να γίνει αθάνατος ψυχικά και σωματικά, γνωρίζοντας όπως ο Κύριος καλό και κακό , απορρίπτοντας όμως το κακό και με επιλογή του συνταυτίζετε με το απόλυτο αγαθό. Τότε καλώς ο θάνατος είναι ξένος και απαράδεκτος για την φύση του ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν ο Κύριος πήρε σάρκα και οστά , πήρε ανθρώπινη φύση με ότι αυτό συνεπάγετε, για να αποδείξει στην «πνευματική φύση» ότι υπάρχει αθανασία στην ύλη, παράλληλα με τον τρόπο αυτό ευλόγησε την ύλη όπως μας είπε και ο απόστολος Παύλος, και όλα αυτά δια μέσω του ανθρώπου.
Η δικαίωση του ανθρώπου Ιησού έβαλε τον άνθρωπο συμμέτοχο της θεότητας, αυτήν την στιγμή δηλαδή το ένα από τα 3 πρόσωπα της θεότητας είναι ο άνθρωπος Ιησούς. Εκπληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την αποστολή του ανθρώπου.
Καθώς έγινε «του θανάτου θάνατος» , τον κατάργησε δηλαδή δεν υπάρχει πια.Και καθώς του δόθηκε όλη η δύναμη και όλη η εξουσία.
Βέβαια θάνατος υπάρχει, το βλέπουμε το ζούμε κάθε μέρα. Και για αυτό την ευθύνη την έχουν ακέραια οι χριστιανοί άνθρωποι. Διότι κατάργησαν τον χριστιανισμό διαιρώντας τον, ξεφτιλίζοντας τον κάθε στιγμή με τις πράξεις τους και μη κατανοώντας το μήνυμα του.
Δυστυχώς δεν διαφέρουμε πολύ από τους γραμματείς και τους Φαρισαίους εκείνης της εποχής, υποκριτές όντας.
Πώς να φωνάξω δυνατά στον συνάνθρωπο μου για Χριστό κτλ όταν εγώ ο ίδιος είμαι αντίχριστος;
Ο άνθρωπος έχει ήδη πάρει την θέση που του αξίζει στο σύμπαν και ακόμα παραπέρα. Εμείς με τα μυαλά που κουβαλάμε παίρνουμε επίσης την θέση που μας αξίζει, δυστυχώς.
«Πας ο πιστεύον εις εμέ κι αν αποθάνη ζήσει, πας ο ΖΩΝ και πιστεύον εις εμέ ΟΥ ΜΗ ΑΠΟΘΑΝΕΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ» (δια στόματος Ιησού Χριστού)

ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ

δημήτρη εδώ δεν θα συμφωνήσω.
θα μου δώσεις λίγο χρόνο και θα επανέλθω.
ευχαριστώ.

ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ

Δημήτρη θα προσπαθήσω να δώσω μια απάντηση όσο το δυνατόν πιο τεκμηριωμένη Γραφικά. Φυσικά δεν έχω απαίτηση να την ασπαστείς ή να την αφήσεις αναπάντητη , απλά θέλω να γνωρίζεις ότι δεν την κάνω δόγμα, την θεωρώ όμως ουσία στην προσωπική μου πορεία για μια καλύτερη ζωή, δηλαδή κοντύτερα όσο το δυνατόν προς τις επιταγές της πίστης μου.

Να ξεκαθαρίσω πρώτα ότι δεν θεωρώ πως όσο πιο άγιος είναι κανείς καταργεί τον θάνατο και ζει περισσότερα χρόνια. Αλίμονο αν ήταν έτσι τα πράγματα. Τότε τα παιδιά που χάνονται στα τροχαία ή ο κάθε άνθρωπος που πεθαίνει «πριν την ώρα του», όπως λέει και ο λαός, από τις ανίατες αρρώστιες θα σήμαινε αυτόματα ότι πέθανε λόγω των πολλών αμαρτιών του.
Δεν υποστηρίζω μια τόσο μισάνθρωπη θέση . Αφού αν ίσχυε αυτό το πράγμα θα μπορούσαμε να κρίνουμε τον βαθμό αμαρτωλότητας κάθε ανθρώπου ανάλογα με την ηλικία του.

Θεωρώ όμως ότι η αμαρτωλότητα του ανθρώπου έχει να κάνει απολύτως με τον σωματικό θάνατο. Για την ακρίβεια η φθορά στην σάρκα , είναι απόρροια της αμαρτίας του ανθρώπου, από την εποχή που ξεχώρισε ο άνθρωπος για πρώτη φορά το καλό από το κακό, μέχρι και σήμερα. «Ἑαυτῶ τὸν θάνατον ὁ Ἀδὰμ διὰ τῆς ἀναχωρήσεως τοῦ Θεοῦ κατεσκεύασε, κατὰ τὸ γεγραμμένον: Οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ Σοῦ ἀπολοῦνται. Οὕτως οὐχὶ Θεὸς ἔκτισε θάνατον, ἀλλ’ ἡμεῖς ἑαυτοῖς ἐκ πονηρᾶς γνώμης ἀπεσπασάμεθα»
Μέγας Βασίλειος
Ὅτι οὔκ ἐστιν αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεός, ΕΠΕ 7, 110.
«ὁ Θεὸς θάνατον οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ τέρπεται ἐπὶ ἀπωλείᾳ ζώντων»
Σοφ. Σολ. 1: 13,
«φθόνῳ δὲ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον»
Σοφ. Σολ. 2: 24.

Αυτό έχει να κάνει με το κανείς Άγιος παρά μόνο ο Θεός,
«τι με λέτε αγαθό; Δεν γνωρίζετε ότι αγαθός είναι μόνο ο θεός»
ουσιαστικά αδερφέ μου κανείς δεν είναι άγιος , ούτε καν οι άγιοι που προσκυνάμε στην εκκλησία μας.
Άγιος σημαίνει αναμάρτητος. Αναμάρτητος δεν υπήρξε κανείς ποτέ παρά μόνο ο Κύριος . το ότι τους τιμούμε και εορτάζουμε την μνήμη τους είναι άλλο θέμα και καλά κάνουμε. Άγιοι όμως με την έννοια της αναμαρτησίας δεν ήταν.

Τέλειος άνθρωπος πλην του Κυρίου δεν πέρασε από τον πλανήτη.
Και στον τέλειο άνθρωπο δεν έχει εξουσία ο θάνατος.
Για αυτό πέθανε ως μη όφειλε ο Κύριος. Για να υποχρεωθεί η ίδια η φύση να αποβάλει το σώμα Του. Δεν είχε δικαίωμα να το διαλύσει στα εξόν συνετέθει από την στιγμή που ήταν Άγιο και αμόλυντο . η φθορά δεν είχε εξουσία πάνω του.
Διότι η αμαρτία θάνατο γεννά. Και μόνο η αμαρτία.
, «θάνατον ἐγέννησεν ἡ ἁμαρτία, τὸ πρωτότοκον ἔκγονον τοῦ ἀρχεκάκου δαίμονος»
Μέγας Βασίλειος
Εἰς τὴν Ἑξαήμερον ΣΤ΄, ΕΠΕ 4, 214.

«Εἰ γὰρ καὶ ἐξ ἁμαρτίας ὁ θάνατος εἰσενήνεκται, ἀλλ’ ὅμως εἰς εὐεργεσίαν ἡμῶν ὁ Θεὸς ἐχαρίσατο»
Χρυσοστομος
Εἰς τὸν ΡΙΔ΄ Ψαλμόν, ΕΠΕ 6, 528-530

Στον αμαρτωλό άνθρωπο έχει εξουσία ο θάνατος. Άσχετα με το πότε θα έρθει η ώρα του κάθε ενός. Αυτό το αποφασίζει άλλος, ο οποίος πάντα επιτρέπει και ενεργεί ανάλογα με το συμφέρον του ανθρώπου ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνουμε .
«Θάνατοι ἐπάγονται, τῶν ὅρων τῆς ζωῆς πληρωθέντων, οὕς ἐξ ἀρχῆς περὶ ἕκαστον ἔπηξεν ἡ δικαία τοῦ Θεοῦ κρίσις, πόρρωθεν τὸ περὶ ἕκαστον ἡμῶν συμφέρον προβλεπομένου»,
Μέγας Βασίλειος.
Ὅτι οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεός, ΕΠΕ 7, 92.

Σαν παράδειγμα θα αναφέρω μια πραγματική ιστορία που μου αφηγήθηκε μια γυναίκα πριν 15 περίπου χρόνια. Η γυναίκα αυτή έχασε τον άνθρωπο της από καρκίνο νιόπαντρη με δύο μωρά στην κούνια. Όταν ήταν στα τελευταία του ο άνθρωπος και ψυχομαχούσε στο νοσοκομείο η γυναίκα προσευχήθηκε στον Κύριο και του είπε: «Κύριε γιατί επιτρέπεις να χαθεί ο άντρας μου , και εγώ να μείνω με δυο μωρά παιδιά χήρα, τι θα απογίνουν τα παιδιά μου;»
Το βράδυ την πήρε ο ύπνος και είδε ένα όνειρο, είδε το Κύριο στα λευκά και τις είπε, «τέκνο μου εγώ τώρα τον βρίσκω καθαρό και τον παίρνω, εσύ εγγυάσαι ότι σε 20 χρόνια θα παραμείνει εντάξει;»
Θέλω να πω ότι στην περίπτωση που δεχθούμε το όνειρο ως αληθινό, και γιατί όχι τουλάχιστον εμείς που πιστεύουμε, παίρνουμε μια απάντηση στο ότι αυτός που ενεργεί , ενεργεί πάντοτε προς το πραγματικό μας συμφέρον όμως εμείς μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε…

Κλείνω αυτήν την άτυπη παρένθεση και συνεχίζω λέγοντας ότι στον αμαρτωλό άνθρωπο έχει εξουσία ο θάνατος, αλλά αμαρτία δεν είναι μόνο η κλεψιά , ο φόνος , η πορνεία κτλ αμαρτία είναι ακόμα και η πονηρή σκέψη ακόμα και το ειρωνικό κλείσιμο του ματιού ή η φιλαργυρία, ακόμα και η τεμπελιά κτλ .
Αναμάρτητος υπο αυτήν την έννοια δεν υπάρχει, οπότε ο θάνατος είναι φυσική συνέπεια , αν υπάρξει όμως τέτοιος τέλειος άνθρωπος, ο θάνατος και η φθορά δεν έχει εξουσία επάνω του είναι ξένα προς αυτόν τον άνθρωπο.
Και αυτόν τον άνθρωπο μας υπόδειξε ο Κύριος.
Είπε ξεκάθαρα ότι «όποιος με πιστέψει κι αν πεθάνει θα ζήσει, αλλά όποιος με πιστέψει και ζήσει την ζωή μου δεν θα πεθάνει ποτέ!»
Αν εμείς δεν πιστεύουμε τα λόγια Του ή αν δεν μπορούμε να τα εφαρμόσουμε αυτό είναι άλλο θέμα.
Όμως θεωρητικά ένας άνθρωπος που αποφασίσει να μετανοήσει , να εξομολογηθεί, να μετέχει των μυστηρίων της εκκλησίας αλλά και να διάγει βίο αναμάρτητο ως ο Κύριος, ο θάνατος δεν έχει εξουσία επάνω του.
«Χριστὸς ἀνέστη, λύσας τῶν δεσμῶν Ἀδὰμ τὸν Πρωτόπλαστον, καὶ τοῦ ἅδου καταλύσας τὴν ἰσχύν. Θαρσεῖτε πάντες οἱ νεκροί, ἐνεκρώθη ὁ θάνατος, ἐσκυλέυθη καὶ ὁ ἅδης σὺν αὐτῶ, καὶ ὁ Χριστὸς ἐβασίλευσεν, ὁ σταυρωθεὶς καὶ ἀναστάς˙ Αὐτὸς ἡμῖν ἐχαρίσατο τὴν ἀφθαρσίαν τῆς σαρκός˙ Αὐτὸς ἀνιστᾶ ἡμᾶς καὶ δωρεῖται τὴν ἀνάστασιν ἡμῖν, καὶ τῆς δόξης ἐκείνης μετ’ εὐφροσύνης πάντας ἀξιοῖ, τοὺς ἐν πίστει ἀκλινεῖ πεπιστευκότας θερμῶς ἐπ’ Αὐτῶ»
Ακολουθία ψυχοσάββατου

«Ὁ Χριστὸς τὸν φοβερὸν ὄντα τῆ φύσει τῆ ἡμετέρᾳ καὶ φοβοῦντα τὸ γένος ἡμῶν ἅπαν, λαβὼν καὶ τὸν φόβον αὐτοῦ διαλύσας ἅπαντα, παρέδωκεν, ὥστε καὶ παρθένους καταπαίζειν αὐτοῦ»
Χρυσοστομος
Εἰς τὴν ἁγ. Μάρτυρα Πελαγίαν, ΕΠΕ 37, 88.

Ας υποθέσουμε όμως , ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην πεθάνει σαρκικά ο άνθρωπος ακόμα και την ζωή του Κυρίου να εφαρμόσει σε αυτήν την ζωή.
Ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Θεσσαλονικείς περιγράφει την έλευση του Κυρίου μετά δόξης , δηλαδή την δεύτερη έλευση Του όπου λέει πως η γενιά των ανθρώπων που θα έχουν την τύχη να ζουν όταν θα γίνει η δεύτερη Παρουσία του Κυρίου στην γη θα δεν θα πεθάνει, θα γίνει δε πρώτα η πρώτη ανάσταση και έπειτα μαζί με τους ανεστημένους θα προϋπαντήσουν τον Κύριο και πάντοτε θα παραμείνουν μαζί του.
“ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν τού Κυρίου ου μη φθάσωμεν τους κοιμηθέντας· 16 ότι αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού καταβήσεται απ' ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον, 17 έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι άμα σύν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν τού Κυρίου εις αέρα, και ούτω πάντοτε σύν Κυρίω εσόμεθα.”
Κεφάλαιο δ΄
Προς ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α΄
Πως ακριβώς θα αναληφθούν εν σώματι και χωρίς να έχουν γνωρίσει θάνατο;
Επίσης Γραφικά έχουμε το παράδειγμα του Μελχισεδεκ , του Ηλία και του Ενώχ. Οι οποίοι δεν γνωρίσαν θάνατο. Ο δε Ενώχ προσευχόταν 300 χρόνια να μην πεθάνει ώσπου ο θεός τον μετέθεσε…
Στην Καινή Διαθήκη επίσης αναφέρετε ότι τις ημέρες που ο Κύριος ήταν στον Σταυρό του μαρτυρίου , εθεάθησαν στους δρόμους άνθρωποι οι οποίοι είχαν πεθάνει πριν χρόνια. Αυτοί τι απέγιναν; Ξαναπέθαναν ή δεν μπορούμε εμείς να τους δούμε;
Διαβάζουμε ότι και στην μεταμόρφωση του Σωτήρος επήλθε μια μεταφυσική κατάσταση στο περιβάλλον, όπως και την Κυριακή του Θωμά όπου μπήκε εν σώματι στο σπίτι χωρίς να ανοίξει πόρτα ή παράθυρο. Παρόλα αυτά συνέφαγε μαζί τους.
Τα αναφέρω αυτά για να καταλίξω πως, μπορεί αθανασία να μην σημαίνει υποχρεωτικά ζωή όπως την γνωρίζουμε και την εννοούμε σήμερα. Πιθανόν να σημαίνει κάποια άλλη κατάσταση στην οποία να εισχωρεί ο άνθρωπος , που τα μάτια μας δεν μπορούν να την συλλάβουν ή ο νους μας δεν μπορεί να την εννοήσει τώρα. Άλλωστε και οι μαθητές στο βουνό την ημέρα της μεταμόρφωσης , σκέπασαν τα κεφάλια τους για να μην τυφλωθούν, ένιωσαν όμως την αγάπη και την ειρήνη της στιγμής, διότι είπαν διδάσκαλε καλά είναι εδώ, εδώ να μείνουμε…

Ενώ πριν το γάμο θεωρείται αμάρτημα, αν θυμάμαι καλά!

In anticipation of my resurrection...