TΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟ ΤΟΥ ΣΙΤΣΙΝ:
(από το άρθρο «Sitchin's Twelfth Planet» του Rob Hafernik-Ιούνιος του 2004 που ασκεί κριτική στο βιβλίο «Δωδέκατος Πλανήτης» του Σιτσιν. )
Στο επόμενο κεφαλαίο ο Σιτσιν αναφέρεται στην κεντρική ιδέα:Τον 12 πλανήτη και τα όντα που ζούσαν εκεί.Αρχίζει αρκετά ήρεμα,με περισσότερες μεταφράσεις και υποθέσεις αλλά τουλάχιστον μια από αυτές είναι παράξενη:Όταν περιγράφει μια κυλινδρική σφραγίδα λέει:
«Όταν ο κεντρικός θεός ή ουράνιο σώμα στην σφραγίδα του Βερολίνου (εικ. 89) μεγεθυνθεί, βλέπουμε ότι απεικονίζει ένα μεγάλο,ακτινοβόλο αστέρι που περιβάλλεται από έντεκα ουράνια σώματα-πλανήτες.Αυτα με την σειρά τους ακουμπούν σε μια αλυσίδα από 24 μικρότερες σφαίρες. Είναι απλή σύμπτωση ότι ο αριθμός όλων των «φεγγαριών» ή δορυφόρων των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος (οι αστρονόμοι εξαιρούν αυτά με διάμετρο από δέκα μιλιά και κάτω) είναι ακριβώς 24?»(Sitchin, 176)
Πριν καταπιαστούμε με την σφραγίδα του Βερολίνου και το τι δείχνει και τι δεν δείχνει ας θυμηθούμε ένα πράγμα: υπάρχουν ΠΟΛΥ περισσότερα από 24 φεγγάρια στο ηλιακό μας σύστημα,ακόμα και εάν εξαιρέσουμε αυτά που είναι κάτω από 10 μιλιά σε διάμετρο (που οι αστρονόμοι δεν εξαιρούν).Ακόμα και εάν υπήρχαν 24 γνωστά όταν ο Σιτσιν έγγραψε αυτό το βιβλίο (και νομίζω ότι τότε ήταν γνωστά γύρω στα 31),υπάρχουν μερικά που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, συμπεριλαμβανόμενου και του Χάροντα του δορυφόρου του Πλούτωνα. Ζήσε με την νουμερολογια,πέθανε με την νουμερολογία ε?(μεταφράστρια:χεχεχε).
Όσο για την σφραγίδα αυτή καθεαυτην,είναι δύσκολο να πει κανείς τι υποτίθεται ότι παριστανει.Μονολοτι όντως δείχνει 11 σώματα γύρω από ένα κεντρικό σώμα με άλλα 24 σε ένα δακτύλιο γύρω από αυτό,κάποια από τα 11 έχουν ακτίνες που εκπορεύονται από αυτά (και έτσι μοιάζουν περισσότερο με άστρα παρά με πλανήτες) και κάποια δεν έχουν.Επίσης υπάρχει μια φιγούρα που στέκεται μπροστά από όλη αυτή την αναπαράσταση,πράγμα που κάνει δύσκολο το να μάθουμε εάν είχαν πρόθεση η φιγούρα να επισκιάζει τμήμα από την αναπαράσταση ή όχι.
Δεν είμαι ο μόνος που το βρίσκει αυτό παράξενο. Ο Chris Siren έχει ολόκληρη ιστοσελίδα αφιερωμένη στην διάψευση της Σουμεριας Αστρονομίας κατά Σιτσιν.
(www.ramtops.demon.co.uk/siren.html)
Σε κάθε περίπτωση,προχωράει στο να βεβαιώσει ότι οι Σουμέριοι «ισχυρίζονταν ότι το σύστημα μας αποτελούνταν από τον Ήλιο και έντεκα πλανήτες (καταμετρώντας και την Σελήνη) και διατηρούσαν την άποψη ότι πέραν των πλανητών που είναι γνωστοί σε εμάς σήμερα,υπήρχε ένα δωδέκατο μέλος του ηλιακού μας συστήματος,ο πλανήτης των Nefilim». (Sitchin, 178)
Αυτό είναι δύσκολο να το καταπιούμε καθώς ο Kramer λέει ότι η αστρονομία ήταν πρακτικά άγνωστη στους αρχαίους Σουμεριους, «έως σήμερα έχουμε μια λίστα από περίπου 25 άστρα και τίποτα άλλο από την Σουμερια». (Kramer 90). Επίσης λέει «η παρατήρηση των ουράνιων σωμάτων πρέπει να γινόταν στην Σουμερια για ημερολογιακούς σκοπούς αν όχι για άλλους λόγους,αλλά «αν τα αποτελέσματα αυτών των παρατηρήσεων καταγράφησαν,δεν διατηρήθηκαν» (Κramer 90).O Wolley δεν κάνει καμία αναφορά αστρονομίας σε σχέση με τους Σουμεριους.
Παρολαυτα πιο πρόσφατα,ανακαλύφθηκε κάτι από Σουμερική αστρονομία. Όμως όπως δείχνει αυτή η *ιστοσελίδα Σουμερικής Αστρονομίας* δε υπάρχει τίποτα που να υποστηρίζει τους ισχυρισμούς του Σιτσιν.
Ο Σιτσιν τελειώνει το κεφαλαίο αυτό με μια διδασκαλία στους κοσμογονικούς μύθους και κοσμολογίες άλλων πολιτισμών.
Το επόμενο κεφαλαίο αρχίζει με ένα μπανγκ.Αμέσως μας παρουσιάζεται η πιο σημαντική αναπαράσταση στο βιβλίο. Αυτή την φορά είναι μια φωτογραφία μιας κυλινδρικής σφραγίδας ΚΑΙ κάποιες σκιτσαρισμένες με το χέρι αναπαραγωγές αυτής για να μας βοηθήσουν.
Η σφραγίδα (παρουσιάζεται στην σελιδα 205),δείχνει ένα εξακτινο άστρο, που περιβάλλεται από έντεκα κυκλικά εξογκώματα κατά σειρά μεγέθους.Από κάτω, είναι κάποιου είδους σχέδιο αλλά με τα σώματα γύρω από τον κεντρικό ήλιο μετακινημένα λίγο και αλλαγμένα σε μέγεθος.Κάτω από αυτό, υπάρχει ένα σχέδιο του ίδιου κεντρικού ήλιου,περιτριγυρισμένου από έντεκα σώματα, υποτίθεται κατά την διάταξη της ίδιας της σφραγίδας.
Ο Σιτσιν αρχικά ισχυρίζεται ότι τα σώματα αντιπροσωπεύουν τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.Αντί να παρουσιαστούν σε αυξανόμενη απόσταση απο τον Ηλιο,παρουσιάζονται διατεταγμένα κυκλικά αλλά με αρχή από τον Ερμή σε ανάστροφη φορά με τους δείκτες του ρολογιού μέχρι τον Πλούτωνα.Αλλά για να το πει αυτό,αναφέρεται στο πρώτο σκίτσο (εικ.100) που δεν είναι σκίτσο της σφραγίδας αυτής καθεαυτής αλλά μια επεξηγηματική ζωγραφιά που έφτιαξε ο ΙΔΙΟΣ ο Σιτσιν! (χμμμμ…)
Τώρα που υποτίθεται ότι έχει μπει αυτή η ιδέα μέσα στα κεφάλια μας,ο Σιτσιν μας αναφέρει την εικόνα 101,το σκίτσο της σφραγίδας που έκανε για διευκρίνιση. Για αυτό το σκίτσο λέει τα εξής:
«Ο μικρός Ερμής ακολουθείται από την μεγαλύτερη Αφροδίτη.Η Γή,το ίδιο μέγεθος με την Αφροδίτη, συνοδεύεται από την μικρή Σελήνη .Συνεχίζοντας με φορά αντίστροφη των δεικτών του ρολογιού,ο Άρης παριστάνεται ορθά ως μικρότερος της Γής αλλά μεγαλύτερος από την Σελήνη ή τον Ερμή.
Η αρχαία αναπαράσταση μετά δείχνει έναν πλανήτη άγνωστο σε μας, υπολογίσιμα μεγαλύτερο από την Γή,όμως μικρότερο από τους Δία και Κρόνο,που τον ακολουθούν ξεκάθαρα Τελικά, ο μικρός Πλούτωνας είναι εκεί αλλά όχι στο μέρος που τον τοποθετούμε σήμερα (μετά τον Ποσειδώνα),αντίθετα παρουσιάζεται μεταξύ του Κρόνου και του Ουρανού.
Μεταχειριζόμενη την Σελήνη σαν έναν σωστό ουράνιο σώμα,η Σουμερική απεικόνιση απαριθμεί όλους τους γνωστούς μας πλανήτες,τους τοποθετεί στην ορθή σειρά (με εξαίρεση τον Πλούτωνα) και τους παρουσιάζει κατά μέγεθος» (Sitchin, 204).
Πρέπει πραγματικά να μελετήσετε αυτές τις εικόνες για να δείτε πόσο γελοία είναι όλα αυτά.Καταρχάς,ο Ερμής έρχεται μετά την Αφροδίτη (αν υποθέσουμε ότι είναι ο μικρότερος) ή δείχνεται στην θέση ενός φεγγαριού της Αφροδίτης.Ο Ερμής έχει μόλις το ένα τρίτο του διαμέτρου της Αφροδίτης ή της Γης αλλά παρουσιάζεται πολύ μεγαλύτερος (γύρω στα τρία τέταρτα του μεγέθους τους).Επίσης το Φεγγάρι θα έπρεπε να ήταν μια τελεία σε αυτήν την κλίμακα αλλά παρουσιάζεται σε αρκετά μεγάλο μέγεθος.Κοιτώντας την εικόνα (παρά το σκίτσο) ο Άρης μοιάζει να έχει ακριβώς το ίδιο μέγεθος με την Γη.Οι Δίας και Κρόνος έχουν στην πραγματικότητα 3 φορές το μέγεθος του Ουρανού και του Ποσειδώνα,αλλά έχουν σχεδιαστεί λιγότερο από 2 φορές μεγαλύτεροι.Ο Πλούτωνας παρουσιάζεται να έχει περίπου το ίδιο μέγεθος με την Γη,μολονότι είναι μόλις λίγο μεγαλύτερος από την Σελήνη (περίπου το ένα έβδομο του μεγέθους της Γης).
Πολλές άλλες λεπτομέρειες λείπουν:οι δακτύλιοι του Κρόνου και του Δία,λείπει ο Χάρων (που έχει το μισό μέγεθος του Πλούτωνα,αποτελούν στην πραγματικότητα έναν διπλό πλανήτη) και ούτω καθεξής.Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να καταλάβουμε γιατί ο δορυφόρος της Γης περιλαμβάνεται στην λίστα αλλά όχι οι υπόλοιποι δορυφόροι.Πολλοί από αυτούς είναι μεγάλα ουράνια σωματα.Ο Γανυμήδης για παράδειγμα είναι μεγαλύτερος από τον Ερμή.
Λοιπόν,αν είστε πρόθυμοι να παραβλέψετε όλες αυτές τις μικρές λεπτομέρειες είναι αρκετά ακριβές,εκτός από ένα έξτρα πλανήτη και έναν σε λάθος θέση. Μήπως ο Σίτσιν νομίζει ότι γεννηθήκαμε χθες?
Πριν να μας επεξηγήσει τον έξτρα πλανήτη και την θέση του Πλούτωνα,ο Σιτσιν μας κάνει ένα μικρό μάθημα αστρονομίας αλά Σιτσιν (ωωωωχχ…).Να μερικά από τα «δεδομένα» σύμφωνα με τον Σιτσιν:
«Η θερμότητα της Γης προέρχεται από τα ραδιενεργά της υλικά,που μαγειρεύονται στο εσωτερικό της κάτω από τρομαχτική πίεση» (Sitchin, 207)
Όχι!Η ραδιενέργεια της Γης ευθύνεται μόνο για το 40% της θερμότητας της Γης,το άλλο 60% προέρχεται από την θερμότητα της πρόσφυσης και σχηματισμού του πυρήνα.
«Οι επιστήμονες είναι τώρα βέβαιοι ότι η Σελήνη και η Γή, που σχηματίστηκαν από περίπου τα ίδια υλικά,κατά τον ίδιο περίπου χρόνο,εξελίχθηκαν ως ξεχωριστά ουράνια σώματα» (Sitchin, 207)
Όχι!Η σύγχρονη θεωρία υποστηρίζει ότι η Σελήνη σχηματίστηκε από την Γή,μετά την σύγκρουση ενός σώματος στο μέγεθος του Άρη (δες «The giant impact produced a precipitated Moon", CAMERON, A. G. W, 1993, NASA RECON database).
Η ζώνη των Αστεροειδών: «πέραν κάθε αμφιβολίας,αυτά είναι τα συντρίμμια ενός πλανήτη που θρυμματίσθηκε σε κομμάτια» και οι αστρονόμοι είναι βέβαιοι ότι ένας τέτοιος πλανήτης υπήρξε». (Sitchin, 209)
Όχι.Η σύγχρονη θεωρία αναφέρει ότι ο πλανήτης δεν σχηματίστηκε ποτέ ένεκα βαρυτικών επιδράσεων από τον Δια (δες Watters και δες Structure and evolution of the asteroid belt, Chebotarev, G.A., 1974, NASA RECON database).Δεν υπάρχει αρκετή μάζα εκεί για έναν αξιοπρεπή πλανήτη έτσι κι αλλιώς.
Ο νόμος του Bode «έπεισε τους αστρονόμους ότι ένας πλανήτης έπρεπε να περιστρέφεται σε ένα μέρος όπου έως τώρα δεν ήταν γνωστό να υπάρχει κανένας-δηλ μεταξύ των τροχιών του Άρη και του Δία».
Αληθινό!Αλλα ο νόμος του Bode επίσης προβλέπει τον σχηματισμό ενός πλανήτη εκεί που βρίσκεται η Γη,που η Σουμερική κοσμολογία λέει ότι έφτασε αργότερα. Άλλη μια περίπτωση όπου ο Σιτσιν χρησιμοποιεί ένα στοιχείο όταν τον υποστηρίζει αλλά που το αγνοεί όταν δεν τον υποστηρίζει.
«Πώς μπορούσαν οι Σουμέριοι να γνωρίζουν χωρίς τηλεσκόπια και διαστημόπλοια ότι ο Ποσειδώνας είναι υδάτινος πλανήτης»?
Αληθινό !Ε,όχι ακριβώς.Ενώ ο Ποσειδώνας μπορεί να έχει υδάτινους ωκεανούς, βρίσκονται υπό μεγάλη πίεση και περιέχουν μεθανιο,αμμωνία και υδροσουλφιδιο του αμμωνίου.Δεν είναι υδάτινος πλανήτης με τον τρόπο που είναι η Γή,ούτε κατά προσέγγιση.Βρίσκονται πάνω σε έναν ωκεανό από υγρό υδρογόνο.Επίσης δεν είναι «μπλε πλανήτης» εξαιτίας του νερού,είναι μπλε εξαιτίας της ατμόσφαιρας του από μεθάνιο όπως ο Ουρανός.Και πως οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι ήξεραν ότι ο Ποσειδώνας είναι υγρός πλανήτης?.Δεν είχαν πρόσβαση στους Σουμεριακους μύθους (med-tech:καλα,ίσως να τους το σφύριξαν οι Ανδρομεδιοι στο αυτί :Ρ).
Αφού κουράστηκε με το να κακοποιεί την αστρονομία,ο Σιτσιν επιστρέφει στους μύθολογία για λίγο,μετά φτάνει στην άφιξη του δωδέκατου πλανήτη και πως διαμόρφωσε το ηλιακό μας σύστημα (μεταφράστρια:ετοιμαστείτε για ένα παιχνίδι κοσμικού μπιλιάρδου…).
Θα πρέπει να συνοψίσω την δουλεία του,παίρνει πολλές σελίδες δένοντας τη με τα Σουμερικα κειμενα.Δεν έχω ιδέα εάν οι μεταφράσεις του είναι ορθές ή όχι,είναι η προκύπτουσα ερμηνεία που είναι παλαβή.Υπέθεσε ότι οι θεοί αντιπροσωπεύουν πλανήτες,ότι οι μύθοι αντιπροσωπεύουν αληθινά γεγονότα (γεγονότα που συνέβησαν πριν την ύπαρξη της Γής ή των Nephilim) και χρησιμοποίησε μια γερή δόση ποιητικής αδείας.Καμιά από τις άλλες πήγες δεν κάνει τέτοιες υποθέσεις.Κανείς άλλος δεν φαίνεται να νομίζει ότι οι θεοί στα έπη ήταν στην πραγματικότητα ουράνια σώματα.Ο ίδιος ο Σιτσιν δεν εξηγεί ποτέ στα αλήθεια γιατί πιστεύει ότι η δική του είναι μια άξια ερμηνεία,απλά την κάνει.
Ιδού τι ισχυρίζεται ότι έλαβε χώρα (η αρίθμηση των βημάτων είναι δική μου,για να γίνεται πιο εύκολα αναφορά σε αυτά αργότερα).
1.Αρχισαμε με ένα ηλιακό σύστημα όπως αυτό που έχουμε σήμερα,αλλά η Γη και η Σελήνη λείπουν,ο Πλούτωνας (και ο Χάρων) λείπουν και υπάρχει ένας πλανήτης μεταξύ του Άρη και του Δία.
2.Ο πλανήτης Marduk αφιχθεί από το διάστημα και πέρασε κοντά στον Ποσειδώνα.Ο Marduck είναι πλανήτης ανάστροφης τροχιάς, κινείται σε τροχιά ανάποδης κατεύθυνσης από τους υπόλοιπους.Η βαρύτητα του Ποσειδώνα,έκαμψε την τροχιά του και ο Marduck βούτηξε κάτω μέσα στο ηλιακό σύστημα (εξακολουθώντας να κινείται ανάστροφα).Ταυτόχρονα η βαρύτητα του Ποσειδώνα τράβηξε ένα εξόγκωμα στην πλευρά του Marduck (που ήταν ακόμα εύπλαστος σε αυτό το στάδιο,είχε μόλις σχηματιστεί).
3.Ο πλανήτης Marduck πέρασε τον Ουρανο,όπου το εξόγκωμα αποσχίστηκε και αρκετοί δορυφόροι αποσπάστηκαν από τον Marducκ για να τεθούν σε τροχιά γύρω από τον Ουρανό.Καθώς άσκησε έλξη στον Gaga,ένα δορυφόρο του Κρόνου, ο Gaga απελευθερώθηκε (από την τροχιά του γύρω από τον Κρόνο) και τελικά έγινε ο Πλούτωνας στην παρούσα του τροχιά.
4.O Marduck πλησίασε τον Tiamat (τον πλανήτη εκεί που η ζώνη των αστεροειδών είναι σήμερα) και η βαρύτητα του άρχισε να αποσπά κομμάτια από τον Tiamat.
5.O Μarduck δεν χτύπησε τον Tiamat αλλά οι δορυφόροι του έδωσαν ένα ισχυρό χτυπημα.Επίσης αντάλλαξαν αστραπές στην μορφή στατικού ηλεκτρισμού. Ο Tiamat ράγισε αλλά συγκρατιόταν ακόμα.
6.Ο Marduck απομακρύνθηκε στο βαθύ διάστημα,πέρα από τον Ποσειδώνα.
7.Οταν επέστρεψε ,ο Marduck διέλυσε τον Tiamat.Ο μίσος Tiamat καταστράφηκε και έγινε η ζώνη των αστεροειδων,το άλλο μισό χτυπήθηκε πλαγίως από ένα από τα φεγγάρια του Marduck,εκτινάχθηκε στην τροχιά της Γης και έγινε η Γη Ο Kingy ένας από τους δορυφόρους του Tiamat,πήγε μαζί με το σπασμένο μισό και έγινε η Σελήνη.
8.O Μarduck συνεχίζει την τροχιά του σήμερα,περνώντας πέρα από τον Ποσειδώνα και πίσω στην ζώνη των αστεροειδών σε ανάστροφη τροχιά που χρειάζεται 3600 χρόνια για να ολοκληρωθεί.
Iδου λοιπόν,σε όλη του την δόξα,ο δωδέκατος πλανήτης ρημάζει το ηλιακό σύστημα αλλά δημιουργεί τον πλανήτη Γη κατά την διάρκεια.
Υπάρχουν τόσα πολλά λάθη σε όλο αυτό,από κοσμολογική και φυσική άποψη,που δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις (ε μπορείς να αρχίσεις με το να βάλεις τα γέλια αλλά αυτό δεν θα βοηθήσει καθόλου την κατάσταση).Ας ασχοληθούμε λοιπόν με ένα βήμα την φορά:
1.Δεν υπάρχει τρόπος να μάθουμε εάν αυτό είναι αληθινό ή όχι,αλλά ας υποθέσουμε ότι είναι αληθινό.
2.Καμια σύγχρονη επιστημονική κοσμολογία δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον σχηματισμό ενός μεγάλου πλανήτη σε ανάστροφη τροχία.Εαν ο Ποσειδώνας άσκησε έλξη στον Marduck,τότε και ο Marduck άσκησε έλξη στον Ποσειδώνα. Όμως η σημερινή του τροχιά είναι πολύ κυκλική,ακόμα περισσότερο και από της ίδιας της Γης. Το ίδιο ισχύει και για τον Ουρανό.Εαν ο Marduck πέφτει ελευθέρα κοντά στον Ποσειδωνα,η βαρυτητα του Ποσειδώνα τον επηρεάζει το ίδιο παντού, κανέναν εξόγκωμα δεν θα σχηματιζόταν στην πλευρά του.Φτιάξτε μια μπάλα από χώμα και πετάξτε την στον αέρα .Σχηματίζει η μεγάλη βαρύτητα της κοντινής Γης ένα εξόγκωμα στα πλευρά της?Οχι.Οι παλιρροιακές δυνάμεις μπορεί να δημιουργούσαν μετρήσιμα φαινόμενα εάν ο Μarduck πλησίαζε πολύ κοντά αλλά προφανώς δεν πλησίασε.
3.Μια από τα ίδια.Πώς ο Gaga εκτινάχθηκε εκεί που βρίσκεται ο Πλούτωνας σήμερα?Τί έγινε με τους άλλους δορυφόρους του Κρόνου,γιατί δεν αναστατώθηκαν οι τροχιές τους? Ο Gaga μπορεί να εκτινάχθηκε από την βαρυτική δύναμη αλλά τι έκανε την τροχιά του κυκλική εκεί έξω?
4.Και άλλη βαρύτητα που αποσχίζει διάφορα πραγματα,μια παιδιάστικη θεώρηση της φυσικής.
5.Οκ ας υποπέσουμε ότι αυτό έγινε πραγματικά.Μετά από μια κοντινή συνάντηση με ένα μεγάλο σώμα που κινείται ανάστροφα,οι τροχιές και των ΔΥΟ πλανητών θα άλλαζαν σημαντικά.Θα επιβράδυναν και οι ΔΥΟ αρκετά,πράγμα που θα οδηγούσε σε δραστική αλλαγή των τροχιών τους.
6.Οκ παράξενο πως δεν χτυπάει τίποτα κατά την έξοδο του…
7.Αυτό είναι απλώς παλαβό.Ας υποπέσουμε ότι ήρθε ξανά στο ίδιο ακριβώς σημείο (μια τεράστια προϋπόθεση,πώς ο Marduck διέλυσε τον Tiamat και δεν έχασε αρκετή ενέργεια για να αλλάξει η τροχιά του?Είναι ακόμα χειρότερο:Εάν ο Tiamat συγκρούστηκε με τον Marduck και απέκτησε την κατεύθυνση που απαιτούνταν για να κατευθυνθεί προς την τροχιά της Γης,πώς έγινε κυκλική η τροχιά του?Είναι παντελώς αδύνατον για ένα σώμα να εγκαταλείψει την ζώνη των αστεροειδών και να καταλήξει σε μια κυκλική τροχιά εκεί που βρίσκεται η Γή,χωρίς κάποια επιπρόσθετη επιτάχυνση. Λοιπόν,τι επιτάχυνε την Γη κατά δύο χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο για να κυκλοποιήσει την τροχιά μόλις έφτασε στην θέση της Γής?Ο Σιτσιν δεν προσφέρει εξήγηση.(duh!).
Πολλές άλλες ερωτήσεις έρχονται στο μυαλό,πάρα πολλές για να τις αναλύσω όλες.Σε κάποια παραδείγματα,δεν μπόρεσα να αντισταθώ:
-Εάν ο Marduck βρίσκεται ακόμα στην ανάστροφη τροχιά του που διασταυρώνεται με αυτές των εξωτερικών πλανητών κάθε 3600 έτη,γιατί δεν διατάραξε τις ωραίες,κυκλικές τροχιές των Δια,Ποσειδώνα και Ουρανού?Εαν η διαταραχή που προκαλείται από τον μικρό Πλούτωνα (μικρότερο από την Σελήνη και μη ευρισκόμενο σε ανάστροφη τροχιά) είναι παρατηρήσιμη,γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον Marduck?Γιατι οι αστεροειδείς δεν παρασύρθηκαν από τον Marduck κατά τις χιλιάδες φορές που αυτός ο πλανήτης πέρασε από την ζώνη?
-Πώς ο Kingu (που έγινε η Σελήνη κατά τον Σιτσιν),κατέληξε να δείχνει μόνο την μια του πλευρά στην Γή εάν ήταν παλιά δορυφόρος ενός ουράνιου σώματος με το διπλάσιο μέγεθος και πώς κυκλοποίησε την τροχιά του μετά από εκείνη την τραχιά κούρσα?
-Πού πήγε όλη η μάζα που λείπει?Δεν υπάρχει αρκετή μάζα στην ζώνη των αστεροειδών για να φτιαχτεί ένας πλανήτης στο μέγεθος της Γής.
-Ο Marduck θα έπρεπε να είχε περάσει από την ζώνη των αστεροειδών κάποια στιγμή στα τελευταία 3600 χρόνια.Ενω οι Κινέζοι και άλλοι έχουν διατηρήσει πολύ καλά αστρονομικά αρχεία κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου,δεν υπάρχει καμία αναφορά σε αυτό που θα ήταν αναμφισβήτητα ένα πολύ σημαντικό γεγονός-η εμφάνιση ενός καινούργιου, λαμπρού πλανήτη.
-Ο Marduck με τροχιά 3600 ετών,πρέπει να γυρνάει γύρω στις 230 αστρονομικές μονάδες από τον ήλιο (γύρω στις 6 φορές μακρύτερα από ο,τι ο Πλούτωνας). Εμένα μου φαίνεται ότι οποιοδήποτε σώμα σε τέτοια τροχιά,(που λαμβάνει μηδαμινή σχεδόν ηλιακή ακτινοβολία),θα ήταν σκοτεινό και παγωμένο τον περισσότερο καιρό.Γνωρίζω ότι κάποιοι επιχειρηματολογούν ότι μπορεί να έχει ένα καυτό πυρήνα που να ζεσταίνει την επιφάνεια .Εντάξει, αλλά εξακολουθεί να είναι εντελώς σκοτεινό,τίποτα που να θυμίζει την ζωή στη Γη δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί εκεί.
Καταλάβατε τώρα,πιθανόν και να βρήκατε αρκετά παραδείγματα και από μόνοι σας.Αυτη είναι αναμφισβήτητα η πιο παλαβή κοσμολογία από τον καιρό του Velikovsky.Τίποτα στο κείμενο δεν προσφέρει λόγο να σκεφτούμε ότι ο Sitsin έκατσε να σκεφτεί αυτά τα προβλήματα,πόσο μάλλον να προτείνει απαντήσεις.
Now we're set to meet the aliens (Στο επόμενο επεισόδιο….)