Σου αφιερώνω την κάτωθι ιστοριούλα...

…Το απόγευμα, ύστερα από τον καυγά με το Γρηγόρη (τον οποίο έστειλαν στο νοσοκομείο με κατάγματα και μώλωπες) και το μικρό Ανέστη (ο οποίος, λόγω ηλικίας, τη γλύτωσε με δύο χαστούκια και «συστάσεις» για το μέλλον), οι τρεις φίλοι αποφάσισαν να βρεθούν, για να τα πουν. Βλέπεις, υπήρχαν σημαντικά ζητήματα στη μέση, με πιο ενδιαφέρον τα κορίτσια… η τάξη είχε πολλές ομορφούλες, οι οποίες ήταν άξιες προσοχής. Μία καλή αφορμή για αυτό θα ήταν και τα γενέθλια του Γιώργου, του «μπαμπούλα» όπως τον φώναζαν, εξαιτίας της δύναμης, αλλά και της διορατικότητας να μπλέκεται στους καυγάδες πάντοτε τελευταίος και συνεπώς να έχει τον τελευταίο λόγο σε κάθε περίπτωση. Ο Μάκης και ο Αλέξης, καίτοι φαινομενικά φίλοι του Γιώργου, είχανε τελείως διαφορετικές απόψεις γι’ αυτόν : ο Μάκης τον συμπαθούσε, τον έβλεπε σαν το παντοτινό προστάτη του, άλλωστε όταν ήταν πιο μικροί ο ίδιος είχε προστατέψει τον πιτσιρικά τότε Γιώργο από μπελάδες, τώρα ήταν η δική του σειρά. Ο δε Αλέξης είχε δημιουργήσει αισθήματα ανταγωνισμού για το Γιώργο, γιατί είχε τον τρόπο να είναι πιο γοητευτικός στα κορίτσια, έσπευδε βλέπεις να τα υπερασπιστεί σε κάθε περίσταση, ενώ ταυτόχρονα είχε τον τρόπο να τους αφήνει υποσχέσεις, σε αντίθεση με τον Αλέξη, ο οποίος, παρότι εξίσου γεροδεμένος, ήταν πιο εσωστρεφής, αλλά και άγαρμπος στα ερωτικά του καλέσματα.
Ο Γιώργος τους είχε καλέσει στο σπίτι του, είχε να τους δείξει το καινούριο του παιχνίδι. Ο Αλέξης ήταν κάπως επιφυλακτικός, τα παιχνίδια του Γιώργου και τα καμώματά του πολλές φορές είχαν ανεξέλεγκτες συνέπειες, με πιο πρόσφατη την κρίση άσθματος που προκάλεσε στον Αντώνη, τον πρώην συμμαθητή τους, που είχε εμπλακεί στον πρωινό καυγά, υποστηρίζοντας το Γρηγόρη. Εντούτοις δεν είχε σκοπό να απουσιάσει από τη συνάντηση, γιατί ήξερε ότι αυτά τα «παρτάκια» που οργάνωνε ο Γιώργος είχανε πάντα εκπλήξεις για τους λίγους προσκεκλημένους του…

…Η παρέα είχε ευθυμήσει, λίγο τα ποτά, λίγο οι ευχάριστες μνήμες από τον πρωινό καυγά, λίγο η χαρά της νίκης, είχαν χαλαρώσει εντελώς τη διάθεση. Ο Γιώργος τους οδήγησε στο σαλόνι, όπου και τους παρουσίασε περιχαρής το νέο του παιχνίδι : «Μονόπολι χρηματιστήριο» λεγόταν και ο Μάκης μειδίασε αποδοκιμάζοντας, χωρίς όμως να το δείξει στους άλλους. «Μονόπολι» έπαιζε από μικρός, την ήξερε καλά, ενώ και για το χρηματιστήριο είχε κάποια ακουστά. Ο Αλέξης από την άλλη αδιαφόρησε εντελώς… ποτέ δεν του άρεσε η Μονόπολι, την έβρισκε αρκετά πληκτική, αντίθετα η θέα των κοριτσιών στη γωνία του σαλονιού τον συγκίνησε σαφώς περισσότερο. Η μία εξ αυτών, η μεγαλύτερη από τις άλλες, πλησίασε και συστήθηκε : «είμαι η Δώρα και θα παίξω κι εγώ, αλλά όχι εναντίον σας, θα κάνω την τράπεζα», τους είπε, ενώ γλυκοκοίταζε το Γιώργο. Οι υπόλοιπες παρέμεναν αμήχανες και αμίλητες, πλην όμως γελαστές, ήταν προφανές ότι η γοητεία και το λέγειν του Γιώργου είχαν κάνει το θαύμα τους.
Οι τέσσερις τους κάθισαν στο τραπέζι. Η Δώρα μοίρασε το προβλεπόμενο αρχικό ποσό… 100.000 δολάρια για τον καθένα… εκείνη κράτησε για διαχείριση τα υπόλοιπα 700.000 δολάρια. Ο Γιώργος ρούφηξε δυο γουλιές από το ουισκάκι του και χαμογελώντας τους εξήγησε τους όρους τους παιχνιδιού :
«Οι κοπέλες απέναντι μπορούν να γίνουν δικές σας έναντι κάποιου συμβολικού αντιτίμου. Η κάθε μία έχει τον τρόπο της, αλλά όσο περισσότερο προχωράμε στο παιχνίδι, θα δείτε ότι τρελαίνονται με τους έξυπνους και ικανούς…», αυτό το τελευταίο το τόνισε με μία γενναία δόση αυταρέσκειας, που έκανε το Μάκη να χαμογελάσει. Και το παιχνίδι ξεκίνησε.
Ο Αλέξης, φοβούμενος την ικανότητα των συμπαικτών του στο παιχνίδι προτίμησε εξαρχής να επενδύσει κάποιο μέρος των χρημάτων του για να προσελκύσει τη Ναταλία, μία όμορφη λεπτή ξανθούλα, που λέγεται πως είχε σχέσεις με το Γρηγόρη στο παρελθόν. Η σκέψη της καζούρας που θα έκανε στο Γρηγόρη με τις φωτογραφίες της Ναταλίας στην αγκαλιά του, αρκούσε για να τον οδηγήσει κοντά της. Χωρίς δισταγμό, της πρόσφερε ένα τσέρι, έδωσε 80.000 δολάρια στη Δώρα και έριξε τα ζάρια, φέρνοντας τη Ναταλία χαμογελαστή στο πλάι του.
Ο Μάκης από την πλευρά του, δεν ήξερε τι να κάνει. Του άρεσε η μικρή Ελβίρα, αλλά δεν μπορούσε να την προσεγγίσει. Κόρη πλούσιας οικογένειας, δεν υπήρχε περίπτωση να «τη ρίξει» με αυτό τον τρόπο. Από την άλλη, φοβόταν ότι, αν δεν της εξέφραζε το ενδιαφέρον του, υπήρχε ο κίνδυνος να καταλήξει στην αγκαλιά του Γιώργου. Έπρεπε να αποφασίσει γρήγορα, ο Γιώργος ήδη είχε καλέσει με το γνωστό, επιτακτικό του στυλ, την Ιουλία, η οποία γοητευμένη από το δυναμισμό του, έσπευσε στο πλάι του…

…Ο Αλέξης αντιλήφθηκε ότι το να συνεχίσει για πολλή ώρα το παιχνίδι ήταν άνευ λόγου και ουσίας. Είχε αυτό που ήθελε, τη Ναταλία. Μπορεί να μην ήταν λεφτάς, αλλά ήταν αυστηρός και πειθαρχημένος, δυνατός και αποφασιστικός, στοιχεία που η Ναταλία εκτιμούσε σε ένα αγόρι. Αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα να φύγουν, η παρέα του «γόη» Γιώργου και του ρηχού, αλλά διπλωμάτη Μάκη ήταν πολλάκις εκνευριστική γι’ αυτόν, θα προτιμούσε να τους συναντούσε μόνο όταν θα πήγαιναν για καυγά, χώρια που δε θα τον στενοχωρούσε καθόλου να τους έσπαγε και τα μούτρα. Από την άλλη πλευρά, οι ζαβολιές της Δώρας που μοίραζε τα χρήματα της μπάνκας ανεξέλεγκτα για να προχωράει το παιχνίδι, τον εξόργιζαν. Έλα όμως που η Δώρα ήταν τύποις οικοδέσποινα! Μην έχοντας κάτι άλλο να κάνει, αγκάλιασε τη Ναταλία και αποχαιρέτησε την παρέα, ξεχνώντας να δώσει τα λεφτά του παιχνιδιού στη Δώρα, ούτως ή άλλως θα του ήταν άχρηστα. Το θυμήθηκε όμως όταν ήδη είχε πάει σπίτι του, παρέα με τη Ναταλία και του ήταν εντελώς αδιάφορο το αν θα εξέλιπαν και μερικά παλιόχαρτα από το κουτί του Γιώργου… άλλωστε παιχνίδι ήταν.
Οι άλλοι δύο συνέχιζαν το παιχνίδι τους. Ο Γιώργος πλήρωνε λιγότερα, η Δώρα βλέπεις τον γυρόφερνε και του έκανε τα χουνέρια, αλλά ο Μάκης δεν προβληματιζόταν. Ήταν έμπειρος στο παιχνίδι και είχε καταφέρει ήδη να γοητεύσει την Αλέκα, μία συμπαθητική αλλά ανασφαλή και άμαθη κοπέλα, η οποία εύκολα πείστηκε από τους τρόπους του. Ο δε Γιώργος είχε ήδη 3 κορίτσια στην παρέα του, αδιαφορώντας πλήρως για το αν ερχόντουσαν μαζί του, λόγω του παιχνιδιού ή λόγω της προσωπικής του επιβολής και ισχύος. Σημασία έχει ότι περνούσε καλά, πότε απλώνοντας χέρι εδώ και πότε φιλώντας εκεί. Πολλές φορές άπλωνε το χέρι του και στη Δώρα, εκείνη ενθουσιαζόταν και δεν έλεγχε το παιχνίδι, με αποτέλεσμα ο Γιώργος να έχει πάντα περισσότερα χρήματα στο λογαριασμό του…

…Είχαν παίξει περίπου 2 ώρες, όταν χτύπησε το κουδούνι. Ο Γιώργος βαριεστημένα άνοιξε την πόρτα, πατώντας το μπουτόν της εισόδου, αναρρωτώμενος αφενός γιατί θα μπορούσε να επιστρέψει ο Αλέξης και αφετέρου μήπως ήταν κανένας άλλος. Όχι ότι τον ενδιέφερε και ιδιαίτερα, εκείνος περνούσε καλά… η πόρτα άνοιξε και μπήκαν μέσα φουριόζοι, πρώτα η Ναταλία και μετά από πίσω της ο Αλέξης. Η Ναταλία πέταξε τα λεφτά που κατά λάθος είχε πάρει ο Αλέξης φεύγοντας και ζήτησε από το Γιώργο ένα ποτό, ενώ ο Αλέξης ήταν σε κατάσταση υστερίας. Ο Γιώργος βρήκε την ευκαιρία που ζητούσε τόσο καιρό και κοιτάζοντας άγρια τον Αλέξη, του υπενθύμισε ότι βρίσκεται σε ξένο σπίτι, ο Αλέξης σώπασε νευριασμένος.
Ως καλός οικοδεσπότης, ο Γιώργος πρόσφερε ένα χαλαρωτικό ποτό στον Αλέξη και είπε στη Δώρα να του δώσει λεφτά να παίξει και αυτός, αν και το παιχνίδι ήταν ήδη προχωρημένο. Η Δώρα κοίταξε στο κουτί και έδωσε τα λίγα εναπομείναντα χρήματα στον Αλέξη, ο οποίος όμως της τα γύρισε, λέγοντας ότι μπορεί να παίξει και με όσα είχε. Ο Γιώργος χάιδεψε τους γλουτούς της Δώρας και της έκλεισε το μάτι, παίρνοντας και τα τελευταία χρήματα από το κουτί…

… Η μισάνοιχτη πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε ο Μιχάλης. Ο Μάκης τον κοίταζε κατάπληκτος, δεν περίμενε ότι ο Γιώργος θα είχε καλέσει το Μιχάλη σπίτι του. Δεν ήταν ότι είχε κάτι προσωπικό, απλά τον έβρισκε πολύ αργό και χαχόλο. Ήταν και βαρύς, μία όρθια ντουλάπα, ποτέ όμως δεν έμπλεκε σε καυγάδες, παρά μόνο με τίποτα πιτσιρίκια της γειτονιάς του. Ο Γιώργος εντούτοις, τον καλωσόρισε χαμογελώντας και του πρότεινε να καθίσει στο τραπέζι, σίγουρος ότι ο Μιχάλης με τη φαινομενική χαζομάρα που τον έδερνε, περισσότερο θα πρόσφερε γέλιο με τον τρόπο που θα έπαιζε (ποσώ μάλλον σε μία ήδη «ξεκάθαρη» ως προς το νικητή παρτίδα), παρά θα συμμετείχε ενεργά. Ο Μιχάλης δέχτηκε με χαμόγελο αυτοπεποίθησης και κάθισε δίπλα στον ακόμα νευριασμένο Αλέξη, ο δε Γιώργος του έδωσε μερικά χρήματα γελώντας, με το υπεροπτικό εκείνο ύφος που πάντα τον διέκρινε. Η Ναταλία θαύμασε το Γιώργο, ενώ η Αλέκα τράβηξε το μάτι του, διπλώνοντας και ξεδιπλώνοντας τα πόδια της. Ο Γιώργος αισθανόταν αυτό που ήθελε : το απόλυτο αφεντικό του τραπεζιού, ο οικοδεσπότης, αλλά και ο τιμώμενος. Βγήκε στον κήπο, φώναξε τον Αζόρ, το πιστό σκυλί του και τον χάιδεψε, αλλά εκείνος ταραγμένος του δάγκωσε το χέρι. Με μία κραυγή ο Γιώργος έτρεξε ξοπίσω του, ξεχνώντας το παιχνίδι… το σκυλί του ξέφυγε και ο Γιώργος μπήκε με ματωμένο το χέρι στο σαλόνι. Ο Μάκης έτρεξε να του φέρει γάζα, ο Αλέξης τον χτύπησε στον ώμο σε ένδειξη συμπαράστασης, καθαρά υποκριτικής, ο Μιχάλης του έφερε νερό, ενώ η Δώρα τον αγκάλιασε. Ο Γιώργος κοίταξε γύρω του εξοργισμένος… το σκυλί θα πείναγε, δεν εξηγείται αλλιώς και για όλα έφταιγε ο μικρός του αδερφός ο Τζαννής, που είχε πει ότι θα το φροντίσει. Ανέβηκε στο πάνω δωμάτιο, μαζί με το Μάκη, ενώ η Δώρα προσπαθούσε να συμμαζέψει λίγο τα πιάτα… ο Αλέξης βρήκε ευκαιρία να πλευρίσει την Ελβίρα, ενώ ταυτόχρονα εξηγούσε το παιχνίδι στο Μιχάλη, ο οποίος έδειχνε να επιζητά την παρέα του. Ποτέ δεν πολυγούσταρε το Γιώργο, αλλά δεν είχαν τσακωθεί κιόλας, εντούτοις η εσωστρέφεια και το μυστήριο του Μιχάλη του φαίνονταν πιο ειλικρινή από την επιδειξιομανία του Γιώργου, ο οποίος επέστρεφε εκείνη τη στιγμή, αφού είχε κλειδώσει το μικρό Τζαννή στο δωμάτιό του και του είχε σπάσει τρία από τα αυτοκινητάκια του. Στη συνέχεια, βέβαια, μετανιωμένος του υποσχέθηκε να του αγοράσει καινούρια…

…Η Δώρα διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να συνεχιστεί το παιχνίδι, καθώς ο Γιώργος της είχε «υποκλέψει» με τα χάδια του όσα χρήματα υπήρχαν στην μπάνκα, καθ’ όλο το τρίωρο, ενώ τόσο ο Αλέξης, όσο και ο Μιχάλης ζητούσαν τα χρήματα που δικαιούνταν από τις κάρτες τους. Ο Γιώργος προσφέρθηκε να τους δώσει από τα δικά του, αλλά ο Αλέξης του απάντησε θυμωμένα ότι δεν παίζει τίμια και ότι με τις ανοησίες της λάγνης Δώρας είχανε χαλάσει το παιχνίδι. Ο Γιώργος βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα : να τσακωθεί με τον Αλέξη για ένα παιχνίδι, με τον κίνδυνο να βρει μπροστά του και το Μιχάλη (που δεν του άρεσε καθόλου η συμπεριφορά του Γιώργου) ή να επιστρέψει στη Δώρα όσα είχε πάρει με τις γνωστές μεθόδους του… τα μέτρησε, τα ξαναμέτρησε, διαπίστωσε ότι δεν του έβγαιναν. Έχασε το χρώμα του, γιατί αισθάνθηκε γελοίος, όχι τόσο απέναντι στον Αλέξη ή το Μιχάλη, όσο – και κυρίως – απέναντι στις κοπέλες, που τον θεωρούσαν ικανότατο και τώρα παρουσιαζόταν μπροστά τους ως κοινός απατεώνας. Δύο εξ αυτών «τραβήχτηκαν» από κοντά του και άρχισαν να «παίζουν» με τον Αλέξη, ο οποίος εμφανιζόταν τώρα να είναι πιο αξιόπιστος, παρότι είχε λιγότερα από όσα στην αρχή του παιχνιδιού και τη Ναταλία εχθρική απέναντί του. Ο δε Μάκης είχε μείνει άλαλος…. Και την Ελβίρα δεν είχε καταφέρει να την κερδίσει, αλλά και το παιχνίδι, εξαιτίας της Δώρας, είχε πάρει κακή τροπή. Ο Γιώργος πήρε τη μεγάλη απόφαση. Θα πουλούσε όλες τις ιδιοκτησίες που είχε αποκτήσει και θα επέστρεφε τα οφειλόμενα. Έλα όμως που η Δώρα δεν είχε πλέον λεφτά για να τις αγοράσει και ο Μιχάλης δεν είχε καμία διάθεση να τον υποστηρίξει, ακόμα και αν είχε το ποσό. Ο Γιώργος βρισκόταν λοιπόν στο παιχνίδι, με ιδιοκτησίες και κάρτες που δεν άξιζαν τίποτα, καθώς κανείς δεν ενδιαφερόταν να τις πάρει, αλλά το χειρότερο είναι ότι είχε στρέψει τους φίλους και συμπαίκτες του εναντίον του, εξαιτίας της απληστίας και της υπεροψίας του. Αν μπορούσε, θα αναποδογύριζε το τραπέζι... οι φίλοι του τον κοίταζαν με δυσπιστία….

…Το αύριο προμηνύετο δυσοίωνο…

Οποία ομοιότητα με συνθήκες και γεγονότα της πραγματικής ιστορίας είναι απλά συμπτωματική.

Φιλικά
Κωστάκης

Τώρα αν θεωρείς πραγματικη ελευθερία το να πας βόλτα τι να πω .

Τώρα για τους κερδισμένους της κρίσης μου λες για αυτούς που θα επωφεληθούν απ την κρίση και όχι το πώς γίνεται να ήμαστε σε κρίση και βεβαία δεν συγκρίνονται σε μεγέθη
Τα ποσα που συζητάμε το κύριος πιάτο θέλω να μου πεις που πήγε η θα πάει όχι τα
Ψίχουλα .

Για την ανεργία στη χωρα μας είναι νωρίς να μιλήσουμε καθώς οι συνέπειες σ θα φάνουν φέτος .

quote:

---

Οποία ομοιότητα με συνθήκες και γεγονότα της πραγματικής ιστορίας είναι απλά συμπτωματική.

---

Εσύ ποιος ήσουν απ τους πρωταγωνιστές ?
Η μονοπολη είναι ωραίο παιχνίδι και βεβαία το χρήμα ποτε δεν χάνεται τα παίρνει ένας
Και μπατιρίζουν οι άλλοι .

Δεν με ερέθισε Τρέχα...με απογοήτευσε.

quote:

---

επειδή κάνεις το λάθος και με κρίνεις
προκατελλειμένα,ωςχριστιανό και φαίνεται εύκολα απο τα κείμενα
σου, αν κάτσεις και δεις γιατι με κατηγορείς γι
αυτο

---

Άσε, μάπα το καρπούζι....
Δεν τους πέτυχε, το ομολογήσανε και τα ίδια τα συνδικάτα....

Την καλημέρα σε όλους και ειδικά στον αγαπητό kostakis που εμένα προσωπικά μου έχει λήψει πολύ....

quote:

---

Γιατί να κάτσει στη δουλεία και να κάνει απεργία άμα δεν του αρέσει?
Ας πάει αλλού?
Δεν είναι δημόσιο εκεί.

---

Α μπράβο Open Mind. Εκεί είναι που πρέπει να φτάσουμε στο ζουμί της υπόθεσης.
Πως διατίθενται οι φόροι και πως αποφασίζετε η διαμόρφωση του κάθε φόρου. Γιατί αυτόν που χρωστάει ψίχουλα σε δημόσιους φορείς να τον κλείνουν "μέσα" και τις χρεοκοπημένες ΠΑΕ να τις ενισχύουμε και οι προέδροι τους να φορολογούνται και λιγότερο και τα χρωστούμενα στο δημόσιο να γίνονται όλα "παρελθόν" με ένα άρθρο ενός νόμου?

Αλλά βλέπεις εκεί δεν τους πάει να κλείσουν μέσα υπεύθυνους της ΠΑΕ...θα χάσουν ψήφους τα κομματόσκυλα.

Είναι και το άλλο. Έχουν φτίαξει οι τεχνοκράτες ένα σωρο τροπολογίες και νομοθεσίες με ένα σωρό "παραθυράκια". Άμα θέλει να ξεφύγει ένας μεγαλοκαρχαρίας να μπορεί να το κάνει...ο μεσαίος φορολογούμενος να μην μπορεί...

Και ξαναγράφω...επειδή ο θεματοθέτης γράφει ότι κάποιοι κινούν τα νήματα παγκόσμια για να εξαφανιστεί η μεσαία τάξη...Αυτό συμβαίνει στη Σουηδία? Στην Αγγλία? Στη Σκωτία?

ΌΧΙ...άρα το πρόβλημα δεν είναι το καθήλωμα της μεσαίας τάξης Παγκόσμια (γιατί δεν υπάρχει) αλλά η απαξίωση της μεσαίας τάξης ως δυναμικής τάξης στην ελληνική κοινωνία, από τις εκάστοτε κυβερνήσης.

quote:

---

Σωπα ρε μεγάλε έτσι εύκολα θα βρει δουλεια ?που ζούμε στον κήπο της Εδέμ ?θα έχει
Ο άλλος οικογένεια και θα φεύγει έτσι εύκολα απ τις δουλείες?

---

quote:

---

Και ξαναγράφω...επειδή ο θεματοθέτης γράφει ότι κάποιοι κινούν τα νήματα παγκόσμια για να εξαφανιστεί η μεσαία τάξη...Αυτό συμβαίνει στη Σουηδία? Στην Αγγλία? Στη Σκωτία?

ΌΧΙ...άρα το πρόβλημα δεν είναι το καθήλωμα της μεσαίας τάξης Παγκόσμια (γιατί δεν υπάρχει) αλλά η απαξίωση της μεσαίας τάξης ως δυναμικής τάξης στην ελληνική κοινωνία, από τις εκάστοτε κυβερνήσης.

---