Ολοένα και τείνει να εξαλειφθεί το πρόβλημα της πρεσβυωπίας, καθώς σύμφωνα με έρευνα η επιστήμη σε αυτό τον τομέα έχει προοδεύσει και διαρκώς αυξάνονται οι επεμβάσεις τέτοιου τύπου.

Συγκεκριμένα, στη Βρετανία οι συγκεκριμένες επεμβάσεις τα τελευταία χρόνια έχουν διπλασιαστεί και σε αυτές τις επεμβάσεις χρησιμοποιούνται ενδοφθάλμιοι φακοί, οι οποίοι είναι πλαστικά μοσχεύματα που χρησιμοποιούνται για να αντικαταστήσουν τον φυσικό κρυσταλλοειδή φακό.

Οι φακοί αυτοί χρησιμοποιούνται ολοένα και περισσότερο πλέον για να απαλλαγούν οι μεσήλικοι από τα γυαλιά για το διάβασμα, ενώ η τοποθέτηση τέτοιων φακών σημαίνει ότι στο μέλλον θα αποφύγει κάποιος την επέμβαση για καταρράκτη.

Η επέμβαση αυτή διαρκεί κάτι λιγότερο από μισή ώρα, ενώ ο χειρούργος οφθαλμίατρος προχωρά στην εξαγωγή του φακού, ο οποίος διαλύεται με υπερήχους και εν συνεχεία γίνεται η τοποθέτηση του νέου φακού, ο οποίος ξεδιπλώνεται μέσα στο μάτι και κινείται έως ότου τοποθετηθεί στη σωστή θέση.

Πηγή:pathfinder.gr

Η ραγδαία αύξηση των μελετών και των επιστημονικών ερευνών που αφορούν τον εγκέφαλο, αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα των τελευταίων χρόνων και ο αντίκτυπος είναι αισθητός σε άλλες επιστήμες και σε άλλα πεδία της γνώσης και της ανθρώπινης ζωής, από την ψυχολογία μέχρι την οικονομία και τη θρησκεία.

Έτσι, μεταξύ άλλων, τα τελευταία χρόνια έχει αναθερμανθεί η παλαιά διαμάχη επιστήμης και θρησκείας με αιχμή το μείζον ερώτημα: Υπάρχει Θεός; Είναι η πραγματικότητα αυτό που βλέπουμε; Υπάρχει μια πνευματική επικράτεια, αόρατη συνήθως σε μας; Η πιο πρόσφατη και ενδιαφέρουσα εξέλιξη είναι οι διαφοροποιήσεις στο "μέτωπο" του επιστημονικού κόσμου, κυρίως στο χώρο των νευροεπιστημών, ο οποίος κάθε άλλο παρά αρραγής εμφανίζεται, με συνέπεια να τροφοδοτεί με επιχειρήματα και τις δύο πλευρές.

Με αιχμή του δόρατος το βρετανό βιολόγο Ρίτσαρντ Ντόκινς, συγγραφέα, μεταξύ άλλων βιβλίων, του μπεστ-σέλερ "Η αυταπάτη του Θεού", μια ομάδα επιστημόνων και λοιπών διανοουμένων (όπως ο Ντάνιελ Ντένετ, ο Κρίστοφερ Χίτσενς κ.α.) εκπροσωπούν ένα σύγχρονο και μαχητικό υλισμό, που θεωρεί ανύπαρκτη - αν όχι γελοία- την ύπαρξη ενός πνεύματος ξέχωρου από την ύλη και το σώμα. Συνοπτικά, οι ρητά αυτοπροσδιοριζόμενοι ως άθεοι επιστήμονες, θεωρούν ότι τα πάντα πηγάζουν από την κίνηση των ατόμων της ύλης και από τα γονίδια, ενώ η συμπεριφορά καθορίζεται από τις χημικές ουσίες του εγκεφάλου, οι νευρώνες του οποίου δημιουργούν τη συνείδηση σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου.

Η ελεύθερη βούληση είναι ουσιαστικά μια αυταπάτη, καθώς οι άνθρωποι ωθούνται βασικά από τις προϋπάρχουσες βιολογικές-εγκεφαλικές προδιαγραφές της εξέλιξης να κάνουν αυτό ή εκείνο το πράγμα. Η θρησκεία, λένε, δεν είναι παρά μια κοινωνική σύμβαση, χρήσιμη για την εξουσιαστική ελίτ και για την ψυχική ανακούφιση των μαζών από τα υπαρξιακά άγχη - αν δεν είναι ένα ατύχημα κι ένα επικίνδυνο λάθος που μόνο δεινά φέρνει στην ανθρωπότητα (πολέμους, βία, τρομοκρατία κλπ).

Σύμφωνα με αυτό το επιστημονικό σκεπτικό, οι άνθρωποι κατασκευάζουν θρησκευτικές πεποιθήσεις, επειδή οι εγκέφαλοί τους έχουν διαχρονικά εξελιχθεί έτσι ώστε να ακολουθούν τα συστήματα πεποιθήσεων και τις ιδεολογίες του περιβάλλοντός τους. Σε αυτό το μήκος κύματος, ορισμένοι επιστήμονες τονίζουν ότι αρκετά πειράματα στον τομέα των νευροεπιστημών έχουν πλέον δείξει πως αρκεί μια ηλεκτρομαγνητική διέγερση (από ένα ειδικό κράνος) ορισμένων σημείων του εγκεφάλου για να αρχίσουν οι εθελοντές, χωρίς να το επιδιώκουν συνειδητά, να αισθάνονται μυστικιστικές και πνευματικές εμπειρίες, να μιλάνε με το Θεό κ.α.

Έτσι, οι ραγδαίες εξελίξεις στη γενετική και ακόμα περισσότερο στις νευροεπιστήμες που μελετούν τον εγκέφαλο και το νου, τείνουν, κατά την τελευταία δεκαετία, να ενισχύσουν την αντίληψη ότι τελικά όλα είναι υλικά, ότι το πνεύμα είναι νεκρό (και ο Θεός μαζί του?) και ότι τίποτε δεν επιζεί μετά το θάνατο του σώματος.

Η πρόκληση του "νευρωνικού βουδισμού"

Όπως η "Καταγωγή των Ειδών" του Δαρβίνου τον 19ο αιώνα, πέρα από μια επιστημονική επανάσταση, άλλαξε δραματικά τις κοινωνικές και προσωπικές αντιλήψεις της ανθρωπότητας και όπως η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν επηρέασε σημαντικά τη σύγχρονη τέχνη μετά τις αρχές του 20ού αιώνα, έτσι και τώρα, στην αρχή του 21ού αιώνα, διαφαίνεται ότι η εξελισσόμενη επανάσταση της νευροεπιστήμης έχει τη δυνατότητα να δράσει καταλυτικά, όχι μόνο στο χώρο της επιστήμης, αλλά γενικότερα στον τρόπο που οι άνθρωποι βλέπουν τους εαυτούς τους και τον κόσμο γύρω τους.

Όπως έγραψε ο Ντέηβιντ Μπρουκς σε ένα σημαντικό άρθρο στους New York Times (με τίτλο "Οι νευρωνικοί βουδιστές"), στην πραγματικότητα η περί αθεϊσμού διαμάχη τελικά δεν θα υποσκάψει την πίστη στο Θεό γενικά, αλλά το πολύ - πολύ να υποσκάψει την πίστη στον προσωπικό Θεό της Βίβλου, στον οποίο πιστεύουν -ο καθένας με τον τρόπο του- Χριστιανοί, Εβραίοι και Μουσουλμάνοι, δηλαδή οι μονοθεϊστικές θρησκείες.

Το κλειδί -και το μεγάλο οχυρό κατά του υλισμού- βρίσκεται στο μείζον μυστήριο της συνείδησης. Όλο και περισσότεροι νευροεπιστήμονες, με την υποστήριξη διαφόρων πειραμάτων, σκιαγραφούν σταδιακά μια άλλη εικόνα: ο εγκέφαλος φαίνεται πια όλο και λιγότερο σαν μια ψυχρή μηχανή που κάνει αδιάκοπους υπολογισμούς όπως ένα κομπιούτερ. Αντίθετα, το νόημα, η πίστη, η θέληση και κυρίως η συνείδηση φαίνεται να ξεπηδούν μυστηριωδώς από τα κυκλώματα των εγκεφαλικών νευρώνων. Τα συναισθήματα παίζουν καθοριστικό ρόλο στη νοημοσύνη, ενώ η αγάπη είναι ζωτική για την ανάπτυξη του εγκεφάλου.

Από την άλλη, τα γονίδια δεν φαίνεται να είναι απλώς εγωιστικά, όπως ακράδαντα πιστεύει ο Ντόκινς, αλλά αντίθετα οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ενστικτωδώς φαίνεται πως έχουν βαθειά ηθικά αισθήματα, όπως η δικαιοσύνη, η στοργή κ.α. Τελικά, αρκετοί επιστήμονες αρχίζουν να εκτιμούν όλο και πιο πολύ τις υπερβατικές πνευματικές εμπειρίες και να μην τις θεωρούν απλώς αυταπάτη. Ο νους, όπως έχουν δείξει διάφορα πειράματα, φαίνεται πως έχει την ικανότητα να υπερβαίνει τον εαυτό του και να συγχωνεύεται με μια ανώτερη παρουσία (που πολλοί ονομάζουν Θεό), η οποία γίνεται αντιληπτή ως πιο πραγματική από την καθημερινή υλική πραγματικότητα.

Επιστήμονες που ανήκουν σε αυτό το νέο ρεύμα επιστήμης, είναι, μεταξύ άλλων, οι Andrew Newberg, Daniel Siegel, Michael Gazzaniga, Jonathan Haidt, Antonio Damasio, Marc Hauser κ.α., τα πειράματα και τα βιβλία των οποίων επηρεάζουν πλέον όλο και περισσότερο το δημόσιο διάλογο. Με δεδομένο ότι από όλες τις θρησκείες, αυτή που δέχεται μια ανώτερη πραγματικότητα, αλλά δεν την ταυτίζει με ένα προσωπικό Θεό, είναι κατ' εξοχήν ο βουδισμός, το νέο επιστημονικό ρεύμα, σύμφωνα με τον Μπρουκς, θα μπορούσε να αποκληθεί νευρωνικός βουδισμός.

Τι πρεσβεύουν

Ποιές είναι όμως οι βασικές αντιλήψεις του νέου ρεύματος;

Πρώτον, ο εαυτός δεν είναι μια σταθερή και λίγο-πολύ μόνιμη οντότητα, αλλά μια δυναμική διαδικασία αλληλεξαρτώμενων σχέσεων.

Δεύτερον, κάτω από την επιφάνεια των διαφόρων θρησκειών, οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν κοινές ηθικές αντιλήψεις, αξίες και ενοράσεις.

Τρίτον, οι άνθρωποι έχουν τον κατάλληλο "εξοπλισμό" για να βιώνουν το ιερό και να έχουν εμπειρίες πνευματικής ανάτασης, στη διάρκεια των οποίων ξεπερνούν στα στενά σύνορα του εαυτού τους και πλημμυρίζουν από αγάπη για τον υπόλοιπο κόσμο.

Τέταρτο, ο Θεός μπορεί καλύτερα να γίνει αντιληπτός ως η φύση αυτού που βιώνει ο άνθρωπος κατά τις ανωτέρω στιγμές και θα μπορούσε να θεωρηθεί ως "το άγνωστο σύνολο όλων όσων υπάρχουν".

Όπως παρατηρεί ο Μπρουκς στο άρθρο του περί "Νευρωνικών βουδιστών", είναι ευκολότερο για τον Ντόκινς και τους υπόλοιπους μαχητικούς άθεους να επιτίθενται κατά του προσωπικού Θεού στο όνομα της επιστήμης, αλλά θα αποδειχτεί πολύ δυσκολότερο να κάνουν το ίδιο κατά των επιστημόνων συναδέλφων τους (κυρίως των νευροεπιστημόνων), οι πεποιθήσεις των οποίων εν μέρει επικαλύπτονται με το βουδισμό και οι οποίοι, αν και όντως θεωρούν τις θρησκείες πολιτιστικά κατασκευάσματα χτισμένα πάνω στα κοινά χαρακτηριστικά της ανθρωπότητας, σέβονται την αίσθηση του ιερού και το μυστήριο της συνείδησης.

Έτσι, την ίδια στιγμή που ο νέος επιστημονικός αθεϊσμός κάνει μεγάλο "θόρυβο", με απρόσμενο τρόπο, άλλοι επιστήμονες βρίσκουν κοινό έδαφος με το μυστικισμό και την πνευματικότητα του νου, δίνοντας έμφαση στην έμφυτη υπερβατικότητα του ανθρώπινου νου, αλλά όχι στο θείο νόμο ή την άνωθεν αποκάλυψη. Το σκηνικό γίνεται, λοιπόν, όλο και πιο περίπλοκο και τα επόμενα χρόνια, από τη μια οι πιστοί θα πρέπει να υπερασπίζονται την πίστη τους σε ένα προσωπικό Θεό, ενώ παράλληλα οι επιστήμονες θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν μεταξύ τους τι σημαίνουν τα ευρήματά τους στο βασίλειο του νου, αναφορικά με την ύπαρξη ή όχι μιας άλλης πραγματικότητας, πέρα από αυτήν που βλέπουν καθημερινά τα μάτια μας. Εν κατακλείδι, ο "νευρωνικός βουδισμός" μπορεί να υποσκάψει μελλοντικά την πίστη σε ένα Θεό, αλλά όχι στο επέκεινα.

Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μια άκρως εντυπωσιακή εικόνα, που θα μπορούσε να περιγραφεί ως γιγάντιο κοσμικό χέρι, δημοσιοποίησε η NASA. Στην πραγματικότητα απεικονίζεται το νεφέλωμα που παράγεται από το θάνατο ενός άστρου και απλώνεται σε απόσταση 150 ετών φωτός.

Στην απόκοσμη εικόνα, που ελήφθη από το τηλεσκόπιο Chandra, καταγράφεται κάτι σαν μια γαλάζια παλάμη που προσπαθεί να αγγίξει μια κόκκινη λάμψη.

Αν και η εικόνα μοιάζει εξωπραγματική, αποτελεί την αποτύπωση ενός συνηθισμένου φαινομένου και συγκεκριμένα το θάνατο ενός άστρου, που στην επιστημονική ορολογία λέγεται πάλσαρ. Το συγκεκριμένο ονομάζεται PSR B 1509-58.

Το πάλσαρ αυτό, που βρίσκεται 1.700 έτη φωτός μακριά από τη Γη, βρίσκεται στο κέντρο της «γαλάζιας παλάμης» και καθώς καταρρέει απελευθερώνει τεράστια ποσότητα ενέργειας. Το νεφέλωμα, που παράγεται από την ενέργεια που διασκορπίζεται, έχει διάμετρο 12 μιλίων και απλώνεται σε απόσταση 150 ετών φωτός.

Το νεφέλωμα, που αποτελείται από το «γαλάζιο χέρι» και το χρυσοκόκκινο φως, είναι ένα γειτονικό νέφος αερίων, που έχει ενεργοποιηθεί από τον άνεμο ηλεκτρονίων και ιόντων τα οποία απελευθερώνονται από το πάλσαρ και τα διαφορετικά χρώματα αντιστοιχούν σε διαφορετικής έντασης ενέργεια.

πηγή:madata.gr

Τα απομεινάρια ενός αρχέγονου μικρού πλανήτη που συγκρούστηκε με τη Γη πριν από εκατομμύρια χρόνια και στάθηκε η αιτία να δημιουργηθεί η Σελήνη, αναζητούν μέσα στο ηλιακό μας σύστημα δύο δίδυμα διαστημόπλοια της ΝΑSΑ.
Πρόκειται για έναν «μυθικό» πλανήτη, μικρού μεγέθους, η ύπαρξη του οποίου δεν αποδείχτηκε ποτέ.

Όμως οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτός ο πρωτοπλανήτης, που ονομάστηκε Θεία, έπεσε στη Γη με σφοδρότητα και από τα πετρώματα που εκτινάχθηκαν στο Διάστημα γεννήθηκε η Σελήνη.

Τα δύο διαστημόπλοια που λέγονται Stereo, δεν θα ταξιδέψουν μακριά για να βρουν τα απομεινάρια του μυστηριώδους πλανήτη. «Θα ψάξουν στη γειτονιά μας, ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο ή και γύρω από αυτόν. Θα επικεντρώσουν δηλαδή την προσοχή τους σε πέντε συγκεκριμένα σημεία του Διαστήματος, τα οποία αποκαλούνται σημεία Λαγκράνζ και έλαβαν το όνομά τους από τον Γάλλο μαθηματικό Ιωσήφ Λαγκράνζ που έζησε τον 18ο αιώνα», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Ξενοφών Μουσσάς, αναπληρωτής καθηγητής Φυσικής του Διαστήματος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Η πορεία τους.

Ο κ. Ξ. Μουσσάς μαζί με ειδικούς από το Πανεπιστήμιο, μελετούν δεδομένα που συγκεντρώνουν τα δύο διαστημόπλοια σχετικά με τον ηλιακό άνεμο και τα ραδιοκύματα που διαχέονται προς τη Γη όταν γίνονται ηλιακές εκρήξεις. Το υλικό αυτό που ξεπηδά από τον Ήλιο, μαγνητισμένο και ταχύ καθώς είναι, προκαλεί στον πλανήτη μας ηλιακές καταιγίδες, δυσχεραίνοντας ανάμεσα στα άλλα τις επικοινωνίες. Έτσι λοιπόν, ο Έλληνας ειδικός, καθώς παρακολουθεί από κοντά την πορεία των δύο διαστημοπλοίων, εξηγεί στα «ΝΕΑ» γιατί είναι πιθανό σε κάποιο από αυτά τα πέντε σημεία να βρίσκονται τα απομεινάρια εκείνου του αρχέγονου πλανήτη, εφ΄ όσον πράγματι υπήρξε. «Πρόκειται για περιοχές στη διαστημική μας γειτονιά όπου η βαρυτική δύναμη που ασκεί ο Ήλιος σε ένα σώμα είναι ίση με την αντίστοιχη δύναμη που ασκεί στο ίδιο σώμα και η Γη. Επίσης, σε αυτές τις περιοχές, στα σημεία Λαγκράνζ, η περίοδος που χρειάζεται ένα σώμα για να εκτελέσει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο είναι ίδια με την περίοδο που χρειάζεται για να κάνει την περιφορά του και γύρω από τη Γη». Υπάρχει δηλαδή μια ισορροπία δυνάμεων σε αυτές τις θέσεις και αν ένα ουράνιο σώμα «εγκλωβιστεί» εκεί, τότε παραμένει για πάντα ή για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Για τον λόγο αυτόν άλλωστε, στέλνονται σε αυτά τα σημεία διαστημόπλοια, επειδή θεωρούνται θέσεις- κλειδιά για τη σταθερότητα της τροχιάς που προσφέρουν και την ευκολία στη διενέργεια πειραμάτων και μετρήσεων.

Η σύγκρουση με τη Γη.

Σύμφωνα με δύο θεωρητικούς επιστήμονες του Πανεπιστημίου Πρίνστον των ΗΠΑ, τους Έντουαρντ Μπελμπρούνο και Ρίτσαρντ Γκοτ, όταν το ηλιακό μας σύστημα ήταν νεαρό σε ηλικία, στις περιοχές των σημείων Λαγκράνζ «διαβιούσαν» πλανητοειδή σώματα, που είχαν το μέγεθος μεγάλων αστεροειδών. Κάποια στιγμή, ορισμένοι πλανητοειδείς συσσωματώθηκαν και δημιούργησαν τον μικρό πλανήτη Θεία, ο οποίος απέκτησε το μέγεθος που έχει σήμερα ο Άρης. Ο μικρός πλανήτης Θεία, φαίνεται πως αργότερα ξέφυγε από την πορεία του εξαιτίας της βαρυτικής δύναμης που του ασκούσαν άλλοι πλανήτες που άρχισαν στο μεταξύ να διαμορφώνονται, όπως η Αφροδίτη. Έτσι, η Θεία συγκρούστηκε με τη Γη, που ίσως εκείνη την εποχή να ήταν λίγο μεγαλύτερη σε μέγεθος απ΄ ότι σήμερα, και από τα πετρώματα που εκτοξεύτηκαν σχηματίστηκε στην πορεία η Σελήνη.

Ο Μάικ Κάιζερ, επικεφαλής της αποστολής των διαστημοπλοίων Stereo, στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων της ΝΑSΑ, λέει πως αν πράγματι υπήρξε αυτός ο πλανήτης, τότε στα σημεία Λαγκράνζ, που είναι περιοχές 50 εκατομμυρίων χιλιομέτρων η κάθε μία, μπορεί να βρεθούν υπολείμματα από εκείνα τα πλανητοειδή που συσσωματώθηκαν για να δημιουργήσουν τη Θεία. Η αλήθεια είναι πως αυτές οι περιοχές είχαν στο παρελθόν ερευνηθεί με τη χρήση επίγειων τηλεσκοπίων χωρίς όμως να εντοπιστεί κάτι- ίσως επειδή μπορούσαν μόνο να εντοπίσουν αντικείμενα με μέγεθος μεγαλύτερο από ένα χιλιόμετρο. Τα δύο διαστημόπλοια θα ρίξουν όμως μια πιο διεισδυτική ματιά και μάλιστα η ΝΑSΑ καλεί κάθε ενδιαφερόμενο να εξετάσει τις εικόνες που θα λάβουν τα δύο διαστημόπλοια μήπως και εντοπίσει κάποια φωτεινή κουκίδα που μπορεί να είναι απομεινάρι του αρχέγονου πλανήτη.

Η θεωρία της σύγκρουσης

Η ΘΕΩΡΙΑπου λέει ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε από ρευστοποιημένα πετρώματα της Γης όταν συγκρούστηκε η τελευταία με έναν μικρό πλανήτη, είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη ανάμεσα στους επιστήμονες. Η ενέργεια που θα εκλύετο από μια τέτοια σύγκρουση θα ήταν κολοσσιαία και αρκετή ώστε να εκτινάξει στο Διάστημα δισεκατομμύρια τόνους πετρωμάτων. Έχει υπολογιστεί πως αν η Γη δεν είχε ατμόσφαιρα και έπεφτε από το Διάστημα πάνω της μια πέτρα ενός κιλού, η ενέργεια που θα εκλύετο θα ήταν 16 φορές μεγαλύτερη από την έκρηξη που θα προκαλούσε ένα κιλό δυναμίτιδας. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν προσέκρουε σε αυτήν ο Άρης και μάλιστα από πριν από 4,5 δισ.

χρόνια που δεν υπήρχε διαμορφωμένη ατμόσφαιρα στον πλανήτη μας. Οι επιστήμονες λένε πως η θεωρία της σύγκρουσης ενισχύεται και από τη γεωλογία της Σελήνης και ειδικότερα από το μέγεθος του πυρήνα της και από την πυκνότητα και την ισοτοπική σύσταση των σεληνιακών πετρωμάτων. Από τη στιγμή που τα πετρώματα αυτά βρεθούν στο Διάστημα, είναι εύκολο στη συνέχεια να αποκτήσουν σφαιρικό σχήμα εξαιτίας των βαρυτικών δυνάμεων που θα τα παγιδέψουν.

Γεγονός πάντως είναι ότι η αναζήτηση για τα απομεινάρια του πλανήτη Θεία θα διαρκέσει για πολλούς μήνες καθώς τα διαστημόπλοια θα προσεγγίσουν την καρδιά των σημείων Λαγκράνζ στα τέλη του έτους.

πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Ο καθηγητής Στίβεν Χόκινγκ, ένας από τους μεγαλύτερους φυσικούς στον κόσμο, εισήχθη επειγόντως στο νοσοκομείο, ανάφερε σήμερα το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ σε μία ανακοίνωση.

Ο Χόκινγκ, 67 ετών, που είναι σε αναπηρικό καροτσάκι και σχεδόν εντελώς παράλυτος εξαιτίας μιας εκφυλιστικής ασθένειας, μεταφέρθηκε σε τοπικό νοσοκομείο του Κέιμπριτζ, όπου είναι καθηγητής εφαρμοσμένων Μαθηματικών.

«Ο καθηγητής Χόκινγκ είναι πολύ άρρωστος και έχει μεταφερθεί με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο Άντενμπρουκ», ανέφερε η ανακοίνωση του πανεπιστημίου.

Ο Χόκινγκ είναι διάσημος για την εργασία του στις μαύρες τρύπες και τη βαρύτητα των κβάντα. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους επιστήμονες διεθνώς, αφού κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση το 1988 με την έκδοση του βιβλίου «A Brief History of Time» (ελληνικός τίτλος: «Το Χρονικό του Χρόνου").

πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις, τότε η τελευταία Πτολεμαία βασίλισσα «κρύβεται» στο ναό που είναι αφιερωμένος στη θεά Ίσιδα, σε έναν βραχώδη λόφο της Αιγύπτου, κοντά στην Αλεξάνδρεια.

Ο εντοπισμός του τάφου θα μπορούσε να είναι η «πιο σημαντική ανακάλυψη του 21ου αιώνα», όπως δήλωσε στα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων ο επικεφαλής του Ανωτάτου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου δρ Ζάχι Χαουάς.

Σύμφωνα με το Βήμα, δεν αποκλείεται στο ίδιο σημείο να βρίσκεται και ο τάφος του Μάρκου Αντώνιου. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι το σώμα της Κλεοπάτρας μετέφεραν οι ιερείς μετά την αυτοκτονία της μέσα στον ναό, όπου μπορεί να μεταφέρθηκε και ο αγαπημένος της Μάρκος Αντώνιος.

Ήδη, οι γεωφυσικές έρευνες εντόπισαν τρεις θαλάμους σε βάθος έως 20 μέτρων, ενώ κοντά στο ιερό οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα νεκροταφείο με επιχρυσωμένες μούμιες, στοιχείο που παραπέμπει σε βασιλικές ταφές.

Επίσης βρέθηκαν 22 χάλκινα νομίσματα με το όνομα της Κλεοπάτρας, ένα αλαβάστρινο προσωπείο που μοιάζει με το πρόσωπο του Αντώνιου, καθώς και πολυάριθμα φρέατα και σήραγγες.

Πάντως, η έναρξη των ανασκαφών προγραμματίζεται για το φθινόπωρο, για λόγους ασφαλείας, καθώς ο ναός βρίσκεται πάνω από τη θερινή οικία στη Μεσόγειο του προέδρου της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ.

Αντικείμενα όπως αυτό, τα οποία ονομάζονται «Λίμαν-Άλφα», θεωρούνται πελώριες αέριες μάζες, πιθανώς πρόγονοι γαλαξιών. Η συγκεκριμένη μάζα πήρε το όνομα «Χιμίκο» από μια μυθική αινιγματική βασίλισσα της Ιαπωνίας. Απλώνεται σε μια έκταση 55.000 ετών φωτός, ρεκόρ για μια τόσο πρώιμη εποχή του σύμπαντος, η οποία είναι ανάλογη του μεγέθους του δικού μας γαλαξία.

Οι αστρονόμοι βρίσκονται σε αμηχανία από την ανακάλυψη και παρά τη μελέτη της μάζας με τα καλύτερα διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια, δεν είναι βέβαιοι τι ακριβώς είναι. Επειδή είναι ένα από τα πιο μακρινά αντικείμενα που έχουν ποτέ βρεθεί (μόνο άλλα τρία αντικείμενα έχουν ανακαλυφθεί μακρύτερα στο χώρο και το χρόνο), είναι πολύ αχνό και δεν είναι δυνατό να κατανοηθεί η φυσική του προέλευση. Θα μπορούσε να είναι ιονισμένο αέριο, ενεργοποιημένο από μια υπερ-μεγέθη μαύρη τρύπα στο κέντρο του ή ένας πρώιμος γαλαξίας με μεγάλη συσσώρευση αερίων ή το προϊόν της σύγκρουσης δύο νεαρών γαλαξιών κοκ.

Η ανακάλυψη έγινε από τον Ιάπωνα αστρονόμο Masami Ouchi του αστεροσκοπείου του αμερικανικού Ινστιτούτου Κάρνεγκι, με τη χρήση του τηλεσκοπίου «Σουμπαρού» στη Χαβάη. Όπως είπε, οι ερευνητές έχουν εκπλαγεί από το γεγονός ότι ένα τόσο μεγάλο αντικείμενο βρέθηκε σε ένα τόσο μακρινό (δηλαδή χρονικά πρώιμο) σημείο του σύμπαντος, όταν το ηλικίας 800 εκατ. ετών σύμπαν είχε μόλις το 6% της σημερινής ηλικίας του.

Τα παλαιότερα ανάλογα αντικείμενα «Λίμαν-Άλφα» μέχρι τώρα που είχαν βρεθεί ήσαν ηλικίας 2 - 3 δισ. ετών. Το γεγονός ότι δεν έχουν βρεθεί άλλα τόσο μεγάλα αντικείμενα σε μια τόσο παλαιά εποχή του σύμπαντος - αλλά το «Χιμίκο» φαίνεται να αποτελεί μια αινιγματική εξαίρεση- είναι που προβληματίζει τους επιστήμονες, καθώς δεν ταιριάζει με το καθιερωμένο μοντέλο δημιουργίας μεγαλύτερων γαλαξιών από τη συγχώνευση μικρότερων, μετά το πέρασμα αρκετού χρόνου από το αρχικό «Μπινγκ Μπανγκ».

Η σχετική εργασία, που δημοσιεύεται στο περιοδικό αστροφυσικής ?Astrophysical Journal?, δείχνει ότι το «Χιμίκο» περιέχει δεκαπλάσια μάζα από τη μάζα των γαλαξιών της ίδιας ηλικίας. Το γεγονός αυτό, κατά τον Ιάπωνα αστρονόμο, σημαίνει είτε ότι η επικρατούσα θεωρία για τη δημιουργία γαλαξιών είναι λανθασμένη είτε ότι το «Χιμίκο» αποτελεί κάτι πραγματικά εξαιρετικό - αν όχι μοναδικό- στο σύμπαν. Όπως είπε, στο μέλλον δεν αποκλείεται να ανακαλυφθούν και άλλα τέτοια μυστηριώδη αντικείμενα

σημαντική αυτή ανακάλυψη έγινε στο πλανητικό σύστημα Gliese 581, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 20,5 ετών φωτός από τη Γη προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Ζυγού, και έπειτα από παρατηρήσεις τεσσάρων ετών.

Οι παρατηρήσεις αυτές εντόπισαν επίσης και την ακριβή τροχιά ενός άλλου πλανήτη στο ίδιο σύστημα, που είχε ανακαλυφτεί το 2007, τοποθετώντας τον έτσι στην επονομαζόμενη κατοικήσιμη ζώνη του συστήματος.

Αυτό σημαίνει ότι το νερό βρίσκεται σε υγρή μορφή, γεγονός απαραίτητο για τη δημιουργία ζωής. Οι ανακαλύψεις αυτές έγιναν με τη βοήθεια των ειδικών φασματογράφων, τους οποίους διαθέτει το τηλεσκόπιο των 3,6 μ. του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου στη Λα Σίλα της Χιλής.

Ο τέταρτος αυτός πλανήτης δεν βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη του συστήματος, αφού βρίσκεται πάρα πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο και χρειάζεται 3,15 ημέρες μόνο για μια πλήρη περιφορά γύρω του.

Αέριοι γίγαντες
Τα τελευταία 14 χρόνια έχουμε ήδη ανακαλύψει 350 περίπου πλανήτες να περιφέρονται γύρω από 300 γειτονικά μας άστρα, παρόλο που οι περισσότεροι απ αυτούς είναι αέριοι γίγαντες με μέγεθος παρόμοιο με του Δία, του μεγαλύτερου πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα. Χρειάζεται όμως να βρούμε βραχώδεις πλανήτες 30 έως 600 φορές μικρότερους από τον Δία.

Μία νέα αποστολή στο Διάστημα ξεκίνησε πριν από μερικές εβδομάδες με σκοπό να εντοπίσει δεκάδες «δίδυμους» πλανήτες της Γης σε μια περιοχή που άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως γειτονιά μας. Αναφερόμαστε, φυσικά, στην αποστολή «Κέπλερ». Πρόκειται για ένα τροχιακό αστεροσκοπείο, το οποίο διαθέτει ένα από τα πιο ευαίσθητα φωτόμετρα, με σκοπό να μελετήσει δεκάδες χιλιάδες άστρα της Κύριας Ακολουθίας στη διάρκεια της επόμενης τετραετίας.

Η οπτική γωνία με την οποία θα παρατηρεί το «Κέπλερ» θα είναι σταθερή και θα εκτείνεται σε βάθος 3.000 ετών φωτός, ενώ η ευρυγώνια ικανότητά του τού δίνει τη δυνατότητα να καλύψει μια μεγάλη έκταση του ουρανού ανάμεσα στους αστερισμούς του Κύκνου και της Λύρας.

Ο κύριος σκοπός της όλης αποστολής είναι να μας δώσει απαντήσεις σχετικά με το πόσοι πλανήτες βρίσκονται εντός ή κοντά στην επονομαζόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» των πλανητικών συστημάτων που θα εντοπιστούν, να προσδιορίσει τα χαρακτηριστικά των άστρων που περιλαμβάνουν πλανητικά συστήματα και να υπολογίσει τα διάφορα μεγέθη και σχήματα των τροχιών τους.

Ο τρόπος με τον οποίο θα επιτύχει τον στόχο του το «Κέπλερ» βασίζεται στην ταυτόχρονη και συνεχόμενη παρατήρηση της φωτεινότητας 100.000 άστρων. Ετσι, θα μπορεί να εντοπίσει ακόμη και τις πιο ελάχιστες αλλαγές στην ένταση της λαμπρότητας των άστρων αυτών σε περίπτωση που κάποιος πλανήτης περάσει μπροστά από τον δίσκο ενός απόμακρου άστρου.

Με υπερευαίσθητο φωτόμετρο

Το φωτόμετρο που διαθέτει το «Κέπλερ» είναι τόσο ευαίσθητο ώστε εάν παρακολουθούσε 10.000 πυγολαμπίδες ταυτόχρονα θα μπορούσε να εντοπίσει ακόμη και αν έσβηνε το φως μίας μόνον εξ αυτών! Με τη βοήθεια των ανιχνευτών αυτών και με βάση τους σημερινούς μας υπολογισμούς, η πιθανότητα εντοπισμού πλανητών στο μέγεθος της Γης φτάνει τη μία στις 210, ή περίπου τον εντοπισμό 5 «γήινων» πλανητών για κάθε 1.000 άστρα που θα παρατηρήσει.

Η έρευνα του «Κέπλερ» έχει ως στόχο να αποδείξει ότι τα περισσότερα άστρα της Κύριας Ακολουθίας έχουν βραχώδεις πλανήτες στην επονομαζόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» τους, ενώ κατά μέσον όρο δημιουργούνται δύο βραχώδεις πλανήτες στο μέγεθος της Γης στην περιοχή από 0,5 έως 1,5 Αστρονομικές Μονάδες (μία Αστρονομική Μονάδα ισοδυναμεί με την απόσταση Γης - Ηλίου που είναι ίση με περίπου 150 εκατ. χλμ.). Στη διάρκεια των μελετών του το «Κέπλερ» αναμένεται να εντοπίσει εκατοντάδες πλανήτες 30 έως 600 φορές μικρότερης μάζας απ ό,τι έχει ο Δίας, ενώ πολλοί απ αυτούς θα έχουν παρόμοια συστατικά με τη Γη και διάμετρο που θα κυμαίνεται από το 80% του μεγέθους της Γης και άνω.

Στη διάρκεια της αποστολής του το «Κέπλερ» δεν θα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη αλλά σε ένα σημείο βαρυτικής ισορροπίας του συστήματος Γης - Σελήνης. Σ αυτήν την απόσταση η παρουσία της Γης και του Ηλιου δεν θα εμποδίζει την απρόσκοπτη και συνεχή παρατήρηση της περιοχής που έχει επιλεγεί. Το διαστημικό σύμπλεγμα από το οποίο αποτελείται έχει βάρος ενός περίπου τόνου, ενώ το κύριο κάτοπτρό του φτάνει το 1,40 μέτρο. Το κόστος της όλης αποστολής θα φτάσει σχεδόν τα 500 εκατ. δολάρια.

Αναμνήσεις που μας προκαλούν γέλιο ή κλάμα. Αναμνήσεις που κρατάμε για πάντα στο μυαλό και την καρδιά, αλλά και αναμνήσεις που ευχαρίστως θα ξεχνούσαμε για να μην υποφέρουμε. Αυτές τις τελευταίες έχουν βάλει στο στόχαστρό τους οι ερευνητές που ασχολούνται με την επιστήμη της λήθης και αναζητούν τρόπους για να λειάνουν ή ακόμα και να εξαφανίσουν κάθε δυσάρεστη ανάμνηση!

Από τα τέλη του περασμένου αιώνα έχουν γίνει πιο εντατικές οι έρευνες για τους μηχανισμούς που θα ενισχύσουν περαιτέρω τη μνήμη. Το ίδιο σοβαρά αντιμετωπίζουν οι επιστήμονες και τις προσπάθειες διαφοροποίησης ή και εξαφάνισης των γεμάτων με πόνο αναμνήσεων. Ενας από αυτούς, ο Καρίμ Νέιντερ, ήδη από το 2001 τόλμησε να μιλήσει δημοσίως για τα αποτελέσματα πειραμάτων και να πει ότι οι αναμνήσεις δεν είναι κάτι σταθερό, αλλά κάτι που αλλάζει και διαφοροποιείται κάθε φορά που το ανακαλούμε στη μνήμη!

Στα τέλη της δεκαετίας του '90 ο Νέιντερ, διδακτορικός φοιτητής τότε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, εκστασιασμένος από τους μηχανισμούς της μνήμης και τις έρευνες για το πώς λειτουργούν, πρότεινε στον καθηγητή του, Τζόζεφ Λε Ντου να κάνει εργασία για την «επανασταθεροποίηση» των αναμνήσεων. Δηλαδή, να αποδείξει ότι οι αναμνήσεις αλλάζουν κάθε φορά που τις ανακαλούμε και τις συζητάμε. Ο Λε Ντου του απάντησε πως είναι τρελό και δεν πρόκειται ποτέ να το αποδείξει. Σήμερα βρίσκονται στην ίδια πλευρά και προσπαθούν να βρουν ασφαλείς τρόπους για να το κάνουν.

Ο δρ Ρότζερ Πίτμαν, καθηγητής Ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, χρησιμοποίησε το φάρμακο Propranolol, που μειώνει το στρες σε ασθενείς με μετατραυματικό σύνδρομο το οποίο απέκτησαν μετά από αυτοκινητικό δυστύχημα. Το φάρμακο, μπλοκάροντας τη δράση της αδρεναλίνης, κατάφερε σε κάποιες περιπτώσεις να λειάνει τη δυσφορία των ασθενών, ωστόσο οι περισσότεροι συνέχισαν να δηλώνουν αναστατωμένοι από τη δυσάρεστη ανάμνηση. Οι ερευνητές, όμως, υποστηρίζουν πως σε λίγα χρόνια θα μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα τέτοιες περιπτώσεις.

Οσο για το εάν είναι ηθικό, όλοι συμφωνούν ότι η επιστήμη πρέπει να είναι ένα βήμα μπροστά, προσέχοντας παράλληλα να μην παραχωρήσει τα όπλα της σε επικίνδυνα χέρια.

πηγή:madata.gr

Έναν ολόκληρο ωκεανό, αυτόν της Πίνδου, που πριν από 200 εκατομμύρια χρόνια σκέπαζε μεγάλο μέρος της Βόρειας και Κεντρικής Ελλάδας, δημιούργησαν με τις αλλεπάλληλες εκρήξεις τους τέσσερα... βουνά της χώρας μας που τότε ήταν υποθαλάσσια ηφαίστεια.

Ήταν μια περίοδος όπου η ξηρά είχε τελείως διαφορετική μορφή από τη σημερινή. Οι ήπειροι και οι ωκεανοί δεν είχαν αρχίσει ακόμη να σχηματίζονται και ολόκληρη σχεδόν η ξηρά ήταν ενωμένη σε μια υπέρ ήπειρο την Παγγαία που βρεχόταν από τον ωκεανό της Τηθύος. Το κομμάτι της Γης πάνω στο οποίο βρισκόταν η Ελλάδα είχε επίσης διαφορετική μορφή και ένα μεγάλο κομμάτι θάλασσας, ο λεγόμενος ωκεανός της Πίνδου, εκτεινόταν στην περιοχή από τη σημερινή Αλβανία και την πρώην Γιουγκοσλαβία μέχρι νότια στη Ναύπακτο και τη Λαμία.

Στον βυθό αυτού του ωκεανού, που σταδιακά εξαφανίστηκε, βρίσκονταν τα σημερινά βουνά του Κόζιακα, της Όθρυος, της Οίτης και του Καλλιδρόμου. Εκείνη την εποχή όμως δεν ήταν ακριβώς βουνά, αλλά υποθαλάσσια ηφαίστεια και έμοιαζαν περισσότερο με ρήγματα που είχαν στις παρυφές τους κρατήρες.

Μεγάλες εκρήξεις
«Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι τα συγκεκριμένα βουνά βρίσκονταν πριν από εκατομμύρια χρόνια στον βυθό της θάλασσας, αλλά δεν γνωρίζαμε ότι με τις μεγάλες εκρήξεις που προκάλεσαν εκείνη την εποχή συνέβαλαν στη δημιουργία του ωκεανού της Πίνδου», λέει στα «ΝΕΑ» ο επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Βασίλης Τσικούρας, ο οποίος μαζί με τον καθηγητή Κωνσταντίνο Χατζηπαναγιώτου και άλλους ειδικούς εξέτασαν τα πετρώματα που αποτελούν τα τέσσερα αυτά βουνά.

Λαμβάνοντας δείγματα των πετρωμάτων και πραγματοποιώντας μια σειρά από αναλύσεις, διαπίστωσαν ότι τα βουνά αποτελούνταν από μαγματικά πετρώματα τα οποία είχαν ξεπηδήσει από τη Γη, όταν βρίσκονταν στον πυθμένα της θάλασσας. Επιπλέον, χρησιμοποιώντας πολωτικό μικροσκόπιο- το οποίο απομονώνει τα συστατικά στοιχεία του πετρώματος, επιτρέποντας την καλύτερη παρατήρηση των χαρακτηριστικών τους- διαπίστωσαν ότι στην Όθρυ, τον Κόζιακα, την Οίτη και το Καλλίδρομο, υπήρχαν υπολείμματα από το στερεοποιημένο μανδύα της Γης ο οποίος την ώρα των εκρήξεων βρήκε διέξοδο και ξεπήδηξε μέσα από τα ηφαίστεια και διασκορπίστηκε στον πυθμένα του ωκεανού της Πίνδου.

Πολλές φορές η λάβα που έβγαινε από το εσωτερικό της Γης στον πυθμένα είχε τη μορφή φυσαλίδων και όταν ερχόταν σε επαφή με το νερό του ωκεανού, πάγωνε αμέσως δημιουργώντας ένα αποστρογγυλωμένο κέλυφος. Έτσι έπαιρνε τη μορφή μαξιλαριού και αυτοί οι σχηματισμοί που λέγονται μαξιλαροειδείς λάβες είναι ακόμη και σήμερα ορατοί στα τέσσερα βουνά, μαρτυρώντας από πρώτο χέρι το «εκρηκτικό» παρελθόν τους.

πηγή:tanea.gr

«Θέσεις μάχης» παίρνουν οι αστρονόμοι σε όλο τον κόσμο! Ο φοβερός αστεροειδής Άποφις θα περάσει ξυστά από τη Γη το 2029 και τα μεγάλα τηλεσκόπια ετοιμάζονται να τον εγκλωβίσουν για να εξακριβώσουν τις... διαθέσεις του. Είναι η πρώτη φορά που ένα ουράνιο σώμα με διάμετρο 300 μέτρα, περνάει σε τόσο μικρή απόσταση από τον πλανήτη μας τα τελευταία 1.000 χρόνια!

Το 2029 και μάλιστα Παρασκευή και 13!
Τότε θα κάνει την ιστορική του εμφάνιση κοντά στη Γη ο αστεροειδής Άποφις περνώντας μάλιστα ξυστά- αν δεν πέσει πάνω τους κιόλας- από τους αμέτρητους γεωσύγχρονους (όπως αποκαλούνται) δορυφόρους, οι οποίοι βρίσκονται σε τροχιά 35.786 χιλιομέτρων από το κέντρο της Γης. Με άλλα λόγια, ο αστεροειδής αυτός, που έχει περίπου τον όγκο του Λυκαβηττού, καθώς το μήκος του φθάνει τα 300 μέτρα και το βάρος του στους περίπου 20 εκατομμύρια τόνους, θα περάσει ξυστά από τη Γη αλλά χωρίς να υπάρξει κίνδυνος να λοξοδρομήσει και να μας χτυπήσει.

Αυτό όμως δεν μπορεί κανείς να το υποσχεθεί για το απώτερο μέλλον καθώς... καραδοκεί το φαινόμενο Υarkovsky, σύμφωνα με το οποίο, όταν ένα ουράνιο σώμα σαν τους αστεροειδείς πηγαινοέρχεται συχνά γύρω από τον ήλιο, τότε συσσωρεύει ηλιακή ενέργεια την οποία στη συνέχεια αποβάλλει με αποτέλεσμα να παρατηρούνται αυξομοιώσεις στην ταχύτητά του οι οποίες επηρεάζουν και την τροχιά του.
Δηλαδή προς τα πού πηγαίνει.

Προς το παρόν πάντως το σίγουρο είναι ότι το 2029, σύμφωνα με επιστήμονες της ΝΑSΑ, του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας και του μεγάλου αστεροσκοπείου Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο, ο Άποφις θα πλησιάσει τη Γη σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από 30.000 χιλιόμετρα. Η απόσταση αυτή αντιστοιχεί σε 4,8 φορές την ακτίνα της Γης, που είναι 6.380 χιλιόμετρα και είναι αρκετά μικρή αν αναλογιστεί κανείς ότι απόσταση του πλανήτη μας από τη Σελήνη ισούται με 90 φορές την ακτίνα της Γης. Έτσι λοιπόν, εκείνη την Παρασκευή, ο Άποφις θα είναι ευδιάκριτος με γυμνό μάτι από τη Δυτική Ασία, την Ανατολική Ευρώπη (και επομένως την Ελλάδα) και τη Βόρεια Αφρική.

Γυρολόγος του σύμπαντος.

Καθώς θα κινείται με αστραπιαία ταχύτητα, η τροχιά του θα διαγράφει τόξο 42 μοιρών ανά ώρα και στη συνέχεια θα χαθεί από τον ορίζοντα για να επιστρέψει ξανά το 2036. Οι επιστήμονες θεωρούν ιστορικό αυτό το πέρασμα του αστεροειδούς καθώς είναι η πρώτη φορά που ένα τέτοιο ουράνιο σώμα πλησιάζει τόσο κοντά τον πλανήτη μας τα τελευταία 1.300 χρόνια. Βεβαίως ο Άποφις, που οφείλει το όνομα του σε μία αρχαία αιγυπτιακή θεότητα που προσπαθούσε να βυθίσει τον κόσμο στο σκότος καταστρέφοντας τον Ήλιο κατά την περίοδο της νύχτας, περιφέρεται εδώ και εκατομμύρια χρόνια σε μικρή απόσταση γύρω απο τον ήλιο. Η απόσταση της Γης από τον Ήλιο ορίζεται ως μια αστρονομική μονάδα (ΑU) και ο μεγάλος ημιάξονας της περιφοράς του αντιστοιχεί περίπου στο 92,2% της απόστασης Γης- Ηλίου ενώ η περίοδος περιφοράς του γύρω απο αυτόν ανέρχεται στις 324 μέρες.

Κινητοποίηση.

Το ιστορικό πέρασμα του Άποφι, έχει κινητοποιήσει εκατοντάδες επιστήμονες σε ολόκληρο τον κόσμο οι οποίοι προγραμματίζουν να κάνουν λεπτομερείς παρατηρήσεις ώστε να αποκτήσουν σημαντικές γνώσεις όχι μόνο για τον κίνδυνο που μπορεί να σημάνει στο μέλλον η έλευση ενός τέτοιου αντικειμένου όσο και για τα μυστικά που μπορεί να κρύβει μέσα του από την εποχή της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Γεγονός πάντως είναι ότι η πορεία της Γης δεν πρόκειται να διαταραχθεί από το πέρασμα του διαστημικού επισκέπτη. Αντιθέτως, οι δυνάμεις που θα ασκηθούν στον αστεροειδή εξαιτίας της βαρύτητας της Γης, εκτιμάται ότι θα μεταβάλουν την εσωτερική του σύσταση και θα προκαλέσουν παραμόρφωση στην εξωτερική του επιφάνεια.

Οι αστεροειδείς είναι μεγάλοι βράχοι που βρίσκονται σε τροχιά γύρω απο τον ήλιο και το μέγεθος τους ποικίλλει απο λίγες δεκάδες μέτρα μέχρι εκατοντάδες χιλιόμετρα. Έχει υπολογιστεί ότι κάθε 10.000 χρόνια ένας αστεροειδής με διάμετρο τουλάχιστον 100 μέτρων χτυπά τη Γη με την ισχύ βόμβας 100 μεγατόνων. Κάθε 100.000 χρόνια ένα αντικείμενο με διάμετρο 1.000 μέτρων πέφτει στον πλανήτη μας και προκαλεί έκρηξη που αντιστοιχεί σε 10 εκατομμύρια βόμβες σαν της Χιροσίμα.

Οι αστεροειδείς είναι συγκεντρωμένοι κυρίως σε δύο περιοχές. Στη Ζώνη των Αστεροειδών που είναι μια περιοχή ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία και βρίσκεται σε απόσταση τριών αστρονομικών μονάδων (τρεις φορές δηλαδή την απόσταση Γης- Ηλίου) και στη Ζώνη Κάιπερ που βρίσκεται πέρα απο την τροχιά του Ποσειδώνα σε απόσταση 30 έως 50 αστρονομικών μονάδων. Οι περισσότεροι από τους αστεροειδείς της πρώτης ζώνης αποτελούνται από πυριτικούς βράχους και μέταλλα, ενώ αυτών στη Ζώνη Κάιπερ η σύσταση τους αποτελείται κυρίως από παγωμένα αέρια. Στο ηλιακό μας σύστημα υπάρχουν εκατομμύρια αστεροειδείς. Οι επιστήμονες γνωρίζουν την ύπαρξη 299.800 αστεροειδών και έχουν καταγράψει επισήμως στους καταλόγους 118.160. Η μάζα των αστεροειδών που βρίσκονται στην πρώτη ζώνη είναι σχετικά μικρή και εκτιμάται ότι αντιστοιχεί στο 4% της μάζας της Σελήνης. Ο πιο μεγάλος από αυτούς λέγεται Δήμητρα και έχει διάμετρο περίπου 1.000 χιλιόμετρα.

πηγή:madata.gr

Οι αστρονόμοι εντόπισαν το πιο μακρινό μέχρι σήμερα αντικείμενο στο σύμπαν, ένα αυτοκαταστρεφόμενο άστρο που εξερράγη σε απόσταση 13,1 δισ. ετών φωτός από τη Γη. Η έκρηξη συνέβη 640 εκατ. χρόνια μετά το αρχικό "Μπινγκ Μπανγκ", δηλαδή περίπου την εποχή που τελείωνε ο "κοσμικός μεσαίωνας" και άρχιζαν να εμφανίζονται στο διάστημα τα πρώτα άστρα και γαλαξίες.

Αυτό που οι αστρονόμοι "είδαν", ήταν μια ισχυρή έκρηξη ακτινών γάμμα, το φωτεινότερο τύπο αστρικής έκρηξης που υπάρχει και η οποία συμβαίνει όταν μεγάλα άστρα καταρρέουν προς το εσωτερικό τους και σχηματίζουν μαύρες τρύπες, οι οποίες με τη σειρά τους εκτοξεύουν πίδακες αερίων σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Αυτοί οι πίδακες στέλνουν προς την κατεύθυνση του πλανήτη μας τις ακτίνες γάμμα.

Η έκρηξη έγινε αρχικά αντιληπτή από το δορυφορικό τηλεσκόπιο Swift της NASA και αμέσως οι αστρονόμοι άρχισαν να την παρατηρούν και με τα επίγεια τηλεσκόπια, σύμφωνα με το New Scientist. Όπως δήλωσε ο Έντο Μπέργκερ, του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, "είναι η πιο μακρινή έκρηξη ακτινών γάμμα που έχουμε δει, αλλά επίσης το πιο μακρινό (επιβεβαιωμένο) αντικείμενο στο σύμπαν γενικότερα".

Ορισμένοι αστρονόμοι έχουν στο παρελθόν ισχυριστεί ότι έχουν εντοπίσει ακόμα πιο μακρινά αντικείμενα, αλλά οι παρατηρήσεις τους δεν έχουν επιβεβαιωθεί ακόμα. Οι επιστήμονες προσδοκούν να αποκτήσουν έτσι μια καλύτερη εικόνα για το πρώιμο σύμπαν, κάτι που όμως απαιτεί περισσότερες ανακαλύψεις τόσο μακρινών αντικειμένων στο μέλλον.

Μέχρι στιγμής μόνο τρεις παρατηρήσεις (συμπεριλαμβανομένης αυτής της πιο πρόσφατης) προέρχονται από τη μακρινή εποχή που το σύμπαν είχε ηλικία μέχρι 1 δισ. χρόνια. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι δεν σχηματίζονταν άστρα με ταχύ ρυθμό στο πρώιμο σύμπαν και συνεπώς δεν εκρήγνυνταν συχνά για να δημιουργήσουν ακτίνες γάμμα. Από την άλλη, μόλις πρόσφατα άρχισαν να λειτουργούν πολύ ευαίσθητοι ανιχνευτές υπέρυθρης ακτινοβολίας για τόσο μακρινές αποστάσεις.

Οι "Illuminati" (Πεφωτισμένοι), το δεύτερο μπεστ-σέλερ βιβλίο του συγγραφέα Νταν Μπράουν, το οποίο έγινε ταινία, που άρχισε να προβάλλεται αυτή την εβδομάδα και στην Ελλάδα, με τον ίδιο πρωταγωνιστή Τομ Χανκς στο ρόλο του πολυπράγμονος καθηγητή του Χάρβαρντ Ρόμπερτ Λάγκντον, έρχεται να φέρει ξανά στο προσκήνιο ένα δυσνόητο αλλά επιστημονικά κρίσιμο ζήτημα: την αντι-ύλη.

Στο βιβλίο και στην ταινία ("Angels and Demons" είναι ο πρωτότυπος αγγλικός τίτλος), μια αποκρυφιστική ομάδα, με τη συμμετοχή ενός μυστικού πυρήνα μέσα στο CERN, σχεδιάζει ένα όπλο αντι-ύλης για να καταστρέψει το Βατικανό. Ενώ η Αγία Έδρα της Καθολικής Εκκλησίας έφριξε με το σενάριο, το CERN - με πιο ανοιχτό πνεύμα- αντιμετώπισε εξαρχής θετικά την όλη ιστορία, άνοιξε στο σκηνοθέτη Ρον Χάουαρντ τις υπόγειες εγκαταστάσεις του και, σε τελευταία ανάλυση, προσδοκά ότι η όλη δημοσιότητα θα κάνει καλό στην επιστημονική έρευνα, γιατί θα φέρει το ευρύ κοινό πιο κοντά σε μείζονα ζητήματα που απασχολούν την κοινότητα των φυσικών.

Όπως έγραψε χαρακτηριστικά η βρετανική εφημερίδα Independent, "μπορεί άραγε η ταινία να κάνει σέξι τη σωματιδιακή φυσική;". Αυτό ασφαλώς ελπίζει το CERN (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Έρευνας Στοιχειωδών Σωματιδίων), που βρίσκεται στα γαλλο-ελβετικά σύνορα, κοντά στη Γενεύη, και πιθανότατα ξέρει για την αντι-ύλη περισσότερα από κάθε άλλο φορέα στον κόσμο. Το CERN έκανε ειδικά σεμινάρια περί αντι-ύλης στο σκηνοθέτη Ρον Χάουαρντ και αυτός, σε ανταπόδοση, ετοίμασε ένα πιο ακριβές επιστημονικά υλικό που θα διανέμεται μαζί με το DVD της ταινίας.

Φυσικά, όπως και πολλά άλλα πράγματα στο βιβλίο και την ταινία, που δεν είναι παρά φαντασία, το CERN δεν έχει ούτε αρκετή ποσότητα ούτε τη διάθεση να κατασκευάσει μια φορητή βόμβα αντι-ύλης. Σύμφωνα με το CERN, αν συγκεντρωθεί όλη ηη αντι-ύλη που έχει ποτέ δημιουργηθεί από τους επιστήμονες πάνω στη Γη όλα αυτά τα χρόνια, και συνδυαστεί με κοινή ύλη, το συνολικό ποσό ενέργειας που θα απελευθερωθεί, θα είναι αρκετό απλώς για να φωτίσει μια κοινή λάμπα για λίγα λεπτά.

Σύμφωνα με υπολογισμούς του φυσικού Φρανκ Κλόουζ του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με την υφιστάμενη τεχνολογία, θα χρειαστούν εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια και τουλάχιστον 1 τρισ. δολ. για να παραχθεί έστω κι ένα γραμμάριο αντι-ύλης. Εκτός αυτού, υπάρχει το όχι ασήμαντο πρόβλημα τι θα κάνει κανείς την αντι-ύλη αν αυτή δημιουργηθεί, με δεδομένο ότι είναι υπερβολικά δύσκολο να αποθηκευτεί, καθώς αντιδρά εκρηκτικά με την κοινή ύλη. Τεράστιες ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις θα πρέπει να επιστρατευθούν, προκειμένου να παγιδευτούν και οι παραμικρές ποσότητες αντι-ύλης σε κάποιο μέρος.

Πώς όμως ξεκίνησε όλη γοητεία με την αντι-ύλη; Σύμφωνα με την κυρίαρχη επιστημονική θεωρία, εν αρχή υπήρχαν στο σύμπαν τόσο η ύλη όσο και η αντι-ύλη. Από την ύλη είναι φυσικά κατασκευασμένα τα πάντα γύρω μας - και εμείς οι ίδιοι. Η αντι-ύλη, από την άλλη, είναι ένα παράξενο υλικό, ταυτόσημο με την κοινή ύλη από κάθε άλλη άποψη, πέρα από το ότι κάθε τι στο εσωτερικό της είναι "ανάποδο": το αρνητικό είναι θετικό, το αριστερό είναι δεξί, το πάνω είναι κάτω κοκ. Κάτι σαν το γιν και το γιανγκ της υλικής πραγματικότητας!

Εκρηκτική αδυναμία συνύπαρξης

Καλώς ή κακώς, η ύλη και η αντι-ύλη δεν τα πάνε καθόλου καλά μαζί, με άλλα λόγια δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Αν βρεθούν μαζί, εκλύεται αυτομάτως τρομακτική ποσότητα ενέργειας και ακολουθεί ο πλήρης εκμηδενισμός. Δεν μπορεί συνεπώς να πιάσει κανείς την αντι-ύλη χωρίς αυτή να εκραγεί. Μόνο ένα γραμμάριο αντι-ύλης, αν εκμηδενιστεί μέσα από την επαφή του με ένα γραμμάριο ύλης, θα δημιουργήσει εκρηκτική ισχύ ισοδύναμη με 20.000 τόνους ΤΝΤ, σύμφωνα με την ερευνήτρια του CERN Τάρα Σιρς. Καθόλου παράξενο συνεπώς που ο Νταν Μπράουν σκαρφίστηκε μια βόμβα αντι-ύλης, πολύ ισχυρότερη από μια πυρηνική βόμβα, η οποία μπορεί να επιφέρει ένα νέο Αρμαγεδώνα.

Από την άλλη, όπως συνήθως συμβαίνει, υπάρχουν και αυτοί που οραματίζονται μια ειρηνική χρήση της αντι-ύλης ως απεριόριστης πηγής ενέργειας, μάλιστα την περιγράφουν ως την μελλοντική πανάκεια για την επίλυση των ενεργειακών προβλημάτων της ανθρωπότητας - πράγμα πολύ αμφίβολο όμως. Καθόλου παράξενο που στη διάσημη σειρά επιστημονικής φαντασίας "Star Trek", το διαστημόπλοιο "Enterprise" είχε κινητήρα αντι-ύλης!

Οι φυσικοί πιστεύουν ότι μέσα στα πρώτα κλάσματα του δευτερολέπτου μετά το αρχικό Μπινγκ Μπανγκ, που άρχισε να δημιουργεί το σύμπαν, η αντι-ύλη δημιουργήθηκε σε σχεδόν ίση ποσότητα με την ύλη. Περιέργως όμως, σήμερα, όσο και αν ψάξουν οι επιστήμονες (και ψάχνουν πολύ!), δεν υπάρχει ίχνος από αυτή την αντι-ύλη στο ορατό σύμπαν. Μερικοί φυσικοί πιστεύουν ότι αυτό συμβαίνει επειδή όλη η αντι-ύλη, μαζί με σχεδόν όλη (αλλά όχι όλη) την ύλη, αλληλοκαταστράφηκαν σε αυτά τα πρώτα κλάσματα δευτερολέπτου μετά το Μπινγκ Μπανγκ.

Σε κάθε περίπτωση, επειδή πάντα υπήρχε λίγο παραπάνω ύλη σε σχέση με την αντι-ύλη, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους και σήμερα υπάρχει το σύμπαν - κι εμείς. Στο μεταξύ, η μοναδική αντι-ύλη που οι επιστήμονες έχουν μπορέσει να παρατηρήσουν, είναι αυτή που δημιουργείται πρόσκαιρα σε εργαστήρια όπως το CERN, είτε στις τυχαίες συγκρούσεις κοσμικών ακτινών στο διάστημα. Πού και πού κάποιο σωματίδιο αντι-ύλης μπορεί να ξεπηδά αυτομάτως, όταν μια κοσμική ακτίνα προσπίπτει στο άνω τμήμα της γήινης ατμόσφαιρας.

Ο βρετανός ιδιοφυής φυσικός Πολ Ντιράκ ήταν ο πρώτος που υπέθεσε την ύπαρξη της αντι-ύλης το 1928 (αν και δεν την ονόμασε έτσι), υπολογίζοντας ότι υπάρχει ένα σωματίδιο με αντίθετο φορτίο από το ηλεκτρόνιο, όπως αποδείχτηκε το 1932, όταν ανακαλύφθηκε το ποζιτρόνιο, το πρώτο σωματίδιο αντι-ύλης. Από τότε ανακαλύφθηκαν και άλλα αντι-σωματίδια, ώσπου το 1995 οι φυσικοί του CERN δημιούργησαν το πρώτο αντι-υδρογόνο, συνδυάζοντας αντι-πρωτόνια με ποζιτρόνια. Ήταν η πρώτη φορά στον κόσμο που ένα επιστημονικό εργαστήριο είχε παράγει τεχνητά αντι-άτομα, πυροδοτώντας πλέον αυξημένο ενδιαφέρον για την αντι-ύλη τόσο στην επιστημονική κοινότητα όσο και στο κοινό.

Τη στιγμή αυτή, σύμφωνα με το Live Science, οι φυσικοί πασχίζουν, στο πλαίσιο του προγράμματος ATRAP, να παγιδεύσουν άτομα αντι-υδρογόνου. Όμως η μεγάλη ελπίδα είναι τα πειράματα αντι-ύλης που έχουν σχεδιαστεί να γίνουν με τον μεγάλο επιταχυντή αδρονίων του CERN, όταν αυτός επαναλειτουργήσει το φθινόπωρο μετά τη σοβαρή βλάβη που τον καθήλωσε πέρυσι σε αδράνεια.

πηγή:madata

Οπτικοί δίσκοι με χωρητικότητα έως και 10 Terabyte, πάνω από 2.000 φορές μεγαλύτερη από των συμβατικών DVD, δημιουργήθηκαν με μεθόδους νανοτεχνολογίας που αποθηκεύουν τα δεδομένα σε πέντε διαστάσεις αντί σε τρεις.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Σουίνμπερν στη Μελβούρνη έχουν ήδη πετύχει χωρητικότητες 1,6 TB σε πειραματικό επίπεδο και ελπίζουν να έχουν φτάσει τα 10 TB όταν η τεχνολογία φτάσει στην αγορά σε περίπου μια δεκαετία.

Η μέθοδος παρουσιάζεται στο επιστημονικό περιοδικό Nature και θα αξιοποιηθεί εμπορικά από τη Samsung, η οποία συνήψε συμφωνία με το πανεπιστήμιο.

5D

Οι σημερινοί δίσκοι DVD και Blu-ray DVD αποθηκεύουν δεδομένα στις τρεις διαστάσεις του χώρου.

Οι νέοι οπτικοί δίσκοι αξιοποιούν δύο επιπλέον διαστάσεις: το χρώμα (μήκος κύματος) και την πόλωση (το επίπεδο ταλάντωσης των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων) της δέσμης λέιζερ που γράφει τα δεδομένα.

Η διάσταση του χρώματος προστέθηκε στο σύστημα ενσωματώνοντας ράβδους χρυσού, μήκους μερικών νανομέτρων (δισεκατομμυριοστών του μέτρου) πάνω στην επιφάνεια του δίσκου. Αυτές οι νανοράβδοι αντιδρούν στο φως ανάλογα με το σχήμα τους και επιτρέπουν την εγγραφή δεδομένων σε διαφορετικά μήκη κύματος πάνω στην ίδια περιοχή του δίσκου.

Οι ίδιες νανοράβδοι είναι επίσης ευαίσθητες στην πόλωση του φωτός, καθώς αντιδρούν στη δέσμη του λέιζερ μόνο αν είναι παράλληλες με το επίπεδο ταλάντωσης της ακτινοβολίας.

«Η πόλωση μπορεί να περιστραφεί κατά 360 μοίρες» εξηγεί ο Τζέιμς Τσον, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε, για παράδειγμα, να εγγράψουμε δεδομένα με πόλωση στις μηδέν μοίρες. Έπειτα μπορούμε να καταγράψουμε ακόμα ένα στρώμα δεδομένων, πάνω στο πρώτο, στις 90 μοίρες πόλωσης, χωρίς το ένα στρώμα να επηρεάζει το άλλο.

Οι ερευνητές ελπίζουν τώρα να επιλύσουν ορισμένα προβλήματα, όπως η ταχύτητα εγγραφής, ελπίζουν όμως ότι η τεχνική τους θα έχει τελικά εφαρμογή σε μεγάλη κλίμακα.

Σαράντα χρόνια μετά το 1969, όταν ο Νιλ Άρμστρονγκ και το «Απόλλων 11» πάτησαν στο φεγγάρι, η NASA ανακοίνωσε ότι τον Ιούνιο θα εκτοξευτεί η νέα της διαστημική αποστολή που θα αναζητήσει νερό στη Σελήνη, καθώς και κατάλληλες τοποθεσίες προσελήνωσης, ώστε να διευκολυνθούν οι άνθρωποι μελλοντικά να εργαστούν και να ζήσουν μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα στο δορυφόρο της Γης.

Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία σχεδιάζει να στείλει στη Σελήνη, τον άλλον μήνα, σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία, ένα «δίδυμο» διαστημικό σκάφος, ένα τμήμα του οποίου θα τεθεί σε τροχιά παρατηρώντας λεπτομερώς από πάνω τη σεληνιακή επιφάνεια, ενώ ένα άλλο θα φθάσει στο έδαφος και θα ψάξει για νερό.

Τα δύο διαστημικά σκάφη θα μεταφερθούν στη Σελήνη με έναν πύραυλο «Άτλας 5», που έχει προγραμματιστεί να εκτοξευτεί από το ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριδα στις 17 Ιουνίου.

Η αποστολή θα εστιάσει την προσοχή της στους μέχρι τώρα ελάχιστα γνωστούς πόλους του δορυφόρου, ελπίζοντας ότι θα επιβεβαιώσει τις εκτιμήσεις για συσσώρρευση υδρογόνου και πιθανώς παγωμένου νερού, το οποίο δεν είχε βρεθεί στις ισημερινές περιοχές της Σελήνης, οι οποίες, τον προηγούμενο αιώνα, είχαν εξερευνηθεί από τις αποστολές «Απόλλων».

Οι μυστηριώδεις περιοχές των πόλων περιέχουν περιοχές με κρατήρες μόνιμα στη σκιά, που μπορεί να μην έχουν δει το φως του ήλιου εδώ και ένα ή δύο δισεκατομμύρια χρόνια και οι οποίες ίσως περιέχουν αποθέματα πάγου σε θερμοκρασία μείον 200 βαθμούς Κελσίου.

Αν αυτή η επιστημονική εκτίμηση επιβεβαιωθεί, τότε θα έχει βρεθεί ένας σημαντικός φυσικός πόρος που θα βοηθήσει τη διαβίωση των μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών, παρέχοντας όχι μόνο νερό στους αστροναύτες, αλλά επίσης οξυγόνο για τους ίδιους και για τα πυραυλικά καύσιμά τους. Η τροχιακή διαστημοσυσκευή “Lunar Reconnaissance Orbiter” θα είναι φορτωμένη με ποικίλα επιστημονικά όργανα, όπως μετρητές θερμοκρασίας, ραδιενέργειας και επιπέδων υδρογόνου, τοπογραφικά κ.α. Θα περιφέρεται συνεχώς πάνω από τους πόλους, παράγοντας τρισδιάστατους χάρτες και τροφοδοτώντας με δεδομένα τους επιστήμονες για τουλάχιστον 100 διαφορετικές τοποθεσίες πιθανού ενδιαφέροντος, οι οποίες αργότερα μπορεί να χρησιμοποιηθούν για προσεληνώσεις διαστημοπλοίων και την εγκατάσταση σεληνιακών βάσεων.

Το δεύτερο όχημα (Lunar Crater Observation and Sensing Satellite) θα πέσει με ταχύτητα στο έδαφος και θα μελετήσει από κοντά την επιφάνεια ενός μόνιμα σκιασμένου κρατήρα.

Η πρόσκρουση, που αναμένεται να συμβεί τον Οκτώβριο, θα σηκώσει σεληνιακή σκόνη ψηλά στην ατμόσφαιρα του δορυφόρου, μέχρι ύψος 10 χλμ., επιτρέποντας στους επιστήμονες να αναζητήσουν ίχνη παγωμένου νερού μέσα στη σκόνη. Αν και το όλο περιστατικό θα κρατήσει ελάχιστα λεπτά, θα μπορεί πιθανώς να γίνει ορατό από τη Γη μέσω τηλεσκοπίου.

Είχε προηγηθεί η αποστολή “Lunar Prospector”, που ανίχνευσε υδρογόνο στη Σελήνη, αλλά απέτυχε να βρει νερό, όταν συνετρίβη στη σεληνιακή επιφάνεια.

πηγή:ελευθεροτυπία

Οι αστρονόμοι κατάφεραν να ρίξουν νέο φως στην μυστηριώδη καταγωγή των πιο γρήγορα περιστρεφόμενων άστρων του σύμπαντος, των αστέρων νετρονίων ή πάλσαρ.

Για πρώτη φορά οι επιστήμονες μπόρεσαν να παρατηρήσουν ένα είδος αστρικής ανακύκλωσης: ένα βραδέως περιστρεφόμενο άστρο πάλσαρ, που ξεθώριασε γρήγορα και μεταμορφώθηκε σε ένα άλλο είδος πάλσαρ, που περιστρέφεται με ασύλληπτη ταχύτητα.

Η ανακάλυψη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία και το BBC, έγινε από διεθνή ομάδα αστρονόμων (Καναδών, Βρετανών, Ολλανδών, Αυστραλών, Αμερικανών), που χρησιμοποίησαν το ραδιοτηλεσκόπιο «Ρόμπερτ Μπερντ» στη Δυτική Βιρτζίνια των ΗΠΑ.

Οι πάλσαρ είναι πυκνοί, νεκροί, ταχέως περιστρεφόμενοι αστέρες άκρως μαγνητισμένων νετρονίων, που αποτελούν κατάλοιπα εκρήξεων σούπερ-νόβα από μεγάλα άστρα και εκπέμπουν ισχυρά ραδιοκύματα από τους μαγνητικούς πόλους τους, γεγονός που τους δίνει την εικόνα των ραδιο-φάρων του διαστήματος.

Οι πιο γρήγοροι πάλσαρ περιστρέφονται γύρω από τον άξονα τους εκατοντάδες φορές μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. Οι κοινοί πάλσαρ πάλλονται βραδύτερα στο ραδιοφάσμα (μερικές δεκάδες φορές το δευτερόλεπτο) για μια χρονική περίοδο από ένα έως δέκα εκατομμύρια χρόνια, αλλά σταδιακά επιβραδύνονται όλο και περισσότερο, ώσπου τελικά σβήνουν.

Όμως λίγοι από αυτούς τους τυπικούς πάλσαρ «ανακυκλώνονται», δηλαδή μετατρέπονται σε ένα νέο είδος πάλσαρ που περιστρέφεται τρομερά γρήγορα (πολλές εκατοντάδες φορές μέσα σε ένα δευτερόλεπτο – ό,τι πιο γρήγορο οι επιστήμονες έχουν μέχρι τώρα παρατηρήσει στο σύμπαν) και φαίνεται να δονούνται για πάντα, χωρίς να σβήνουν ποτέ.

Για πρώτη φορά οι επιστήμονες είδαν μια τέτοια κοσμική «ανακύκλωση» σε πραγματικό χρόνο.

Συγκεκριμένα, άρχισαν παρατηρούν από το 2007, σε απόσταση 4.000 ετών φωτός, ένα δυαδικό αστρικό σύστημα (J1023), στο οποίο ο παλαιός και αργός αστέρας πάλσαρ άρχισε να συγκεντρώνει συνεχώς ύλη από ένα γειτονικό άστρο, αρχίζοντας να αυξάνει σταδιακά την ταχύτητα περιστροφής του (ώσπου έφθασε να κάνει μια πλήρη περιστροφή κάθε 1,7 χιλιοστά του δευτερολέπτου ή 592 φορές μέσα σε ένα δευτερόλεπτο), εκπέμποντας αρχικά ακτίνες Χ και στη συνέχεια ραδιο-παλμούς.

πηγή:ελευθεροτυπία

Στην Ινδία ανακαλύφθηκε ο αρχαιότερος ανθρώπινος σκελετός που φέρει σημάδια λέπρας.

Το συγκεκριμένο εύρημα ενδεχομένως να βοηθήσει στη λύση του γρίφου της καταγωγής της εν λόγω ασθένειας. Ο σκελετός βρέθηκε στον αρχαιολογικό χώρο Balathal, κοντά στο Udaipur της βορειοδυτικής Ινδίας. Η ηλικία του υπολογίζεται στα 4,000 χρόνια περίπου.

Ανέκαθεν οι ιστορικοί θεωρούσαν την υπο-ήπειρο της Ινδίας ως τη χώρα καταγωγής της λέπρας, ασθένεια που για πρώτη φορά εμφανίζεται σε αναφορές του 4ου αιώνα π.Χ., λίγο μετά την επιστροφή των στρατευμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου από την Ινδία.

Η Gwen Robbins, ανθρωπολόγος από το Πανεπιστήμιο Appalachian State, και συνάδελφοι της από την Ινδία, περιγράφουν το σκελετό στο επιστημονικό περιοδικό PLoS One. Οι συγγραφείς αναφέρουν ότι το κρανίο φέρει δείγματα διάβρωσης, χαρακτηριστικά της λέπρας.

Οι συγγραφείς αναφέρουν ότι το εύρημα τους επιβεβαιώνει ένα χωρίο των Atharva Veda, Σανσκριτικών ύμνων γραμμένων το 1550 π.Χ., το οποίο πράγματι αναφέρεται στη λέπρα. Είχε αμφισβητηθεί ότι η αναφορά του χωρίου αφορούσε στη λέπρα καθότι οι αρχαιότερες επιβεβαιωμένες αναφορές στην ασθένεια μέχρι τώρα χρονολογούνταν από τον 6ο αιώνα π.Χ.

Το βακτηρίδιο που προκαλεί τη λέπρα φαίνεται ότι διαδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο από έναν κλώνο, ανέφεραν βιολόγοι πριν από τρία χρόνια. Ωστόσο, λόγω έλλειψης επαρκών στοιχείων, δεν ήταν εφικτό να καθορίσουν αν το βακτηρίδιο διαδόθηκε όταν ο σύγχρονος άνθρωπος έφυγε από την Αφρική γύρω στα 50,000 χρόνια πριν, ή προήλθε από την Ινδία σε πιο πρόσφατους καιρούς.

Άλλοι βιολόγοι υποστήριξαν ότι επειδή το βακτηρίδιο δεν είναι ιδιαίτερα μεταδοτικό, και απαιτείται παρατεταμένη στενή επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους, η μετάδοση του δεν θα ήταν εφικτή παρά μετά την τρίτη χιλιετηρίδα π.Χ., όταν οι άνθρωποι άρχισαν να συνωστίζονται σε πυκνοκατοικημένες πόλεις και τα μακρινά εμπορικά ταξίδια γνώριζαν πρωτοφανή άνθηση.

Η Helen D. Donoghue, ειδικός στις μεταδοτικές ασθένειες από το Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου, είπε ότι το νέο εύρημα είναι συναρπαστικό και ταιριάζει με τη θεωρία που θέλει το στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου να φέρει το βακτηρίδιο πίσω στην Ευρώπη.

Ο ανθρωπολόγος Samuel Mark από το Πανεπιστήμιο του Τέξας, σε άρθρο του το 2002, υποστήριξε ότι χρονικά, τότε ήταν η κατάλληλη περίοδος για την εξάπλωση της ασθένειας από την Ινδία στην Ευρώπη. Ο ίδιος όμως αμφισβήτησε τη θεωρία του στρατού του Μ. Αλεξάνδρου. Για τον ίδιο, πιο πιθανός τρόπος μετάδοσης της ήταν η μεταφορά γυναικών από την Ινδία στην Αίγυπτο για να πουληθούν ως σκλάβες.

Η ερευνητική ομάδα που ανακάλυψε το πολύτιμο εύρημα σκοπεύει να εξάγει αρχαίο βακτηριδιακό DNA από το σκελετό με σκοπό να επιλύσει το ερώτημα της καταγωγής της λέπρας.

πηγή:The New York Times-pathfinder

Όπως η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, ένα γιγάντιο κοκκινωπό άστρο συρρικνώνεται μυστηριωδώς στον αστερισμό του Ωρίωνα, ενώ μια σχετικά κοντινή μαύρη τρύπα αποδεικνύεται πολύ βαρύτερη από ό,τι είχε εκτιμηθεί -η μεγαλύτερη που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.

Η πρώτη από τις δύο μελέτες που παρουσιάστηκαν την Τρίτη σε αμερικανικό συνέδριο αφορά τον γίγαντα Betelgeuse (Μπετελγκέζ), ένα άστρο τόσο μεγάλο ώστε αν βρισκόταν στη θέση του Ήλιου θα έφτανε μέχρι την τροχιά του Δία. Είναι μάλιστα ένα από τα οκτώ φωτεινότερα άστρα στον γήινο ουρανό.

Από το 1993 μέχρι σήμερα, ο Betelgeuse έχει συρρικνωθεί κατά 15%, περίπου όσο η απόσταση της Αφροδίτης από τον Ήλιο, ανακοίνωσε ο Τσαρλς Τόουνς, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ και νομπελίστας Φυσικής του 1964 για την εφεύρεση του λέιζερ.

«Θα το παρακολουθούμε προσεκτικά τα επόμενα χρόνια για να δούμε αν θα συνεχίσει να συστέλλεται ή αν θα επιστρέψει στο προηγούμενο μέγεθός του» είπε ο Τόουνς σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Η φωτεινότητα του άστρου παραμένει σταθερή παρά τη συρρίνωση και μάλιστα οι ερευνητές παρατήρησαν στην επιφάνειά του μια λαμπρή κηλίδα.

Ο μηχανισμός του φαινομένου παραμένει άγνωστος, ωστόσο οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι ο Betelgeuse πλησιάζει στο τέλος της ζωής του, οπότε θα μετατραπεί σε υπερκαινοφανή (σουπερνόβα) τύπου ΙΙ.

Η έρευνα παρουσιάστηκε σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας που πραγματοποείται στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια.

Η μαύρη τρύπα που βάρυνε

Στο ίδιο συνέδιο, Αμερικανοί και Γερμανοί αστρονόμο παρουσίασαν τη μελέτη τους για την μαύρη τρύπα που κρύβεται στην καρδιά του γειτονικού γαλαξία Messier 87.

H μάζα του κοσμικού τέρατος υπερβαίνει κατά πολύ τις προηγούμενες εκτιμήσεις και ανέρχεται στις 6,4 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες.

Είναι η μεγαλύτερη μαύρη τρύπα που έχει μετρηθεί με αξιόπιστες τεχνικές, υποστηρίζουν ο Αμερικανός Καρλ Γκέμπχαρτ και ο Γερμανός συνεργάτης του Γιενς Τόμας.

Η μάζα της μαύρης τρύπας εκτιμήθηκε με τη βοήθεια ενός μοντέλου που τρέχει στον υπερυπολογιστή Lonestar του Πανεπιστημίου του Τέξας. Οι ερευνητές μοντελοποίησαν το στεφάνι αόρατης σκοτεινής ύλης που περιφέρεται γύρω από τον γαλαξία Messier 87 και επηρεάζεται από το βαρυτικό πεδίο της μελανής οπής.

Η μελέτη υποδεικνύει ότι οι μαύρες τρύπες που υπάρχουν στα κέντρα των περισσότερων γαλαξιών -συμπεριλαμβανομένου του δικού μας- ίσως είναι επίσης πολύ μεγαλύτερες.

Οι νέες παρατηρήσεις είναι σημαντικές και για τη μελέτη των κβάζαρ, πηγών απίστευτα ισχυρής ακτινοβολίας γύρω από μαύρες τρύπες στα κέντρα αρχαίων και μακρινών γαλαξιών.

Προηγούμενες εκτιμήσεις έδειχναν ότι οι μαύρες τρύπες των κβάζαρ έχουν μάζα 10 δισ. φορές μεγαλύτερες του Ήλιου, ένα μέγεθος που πολλοί επιστήμονες θεωρούσαν υπερβολικά υψηλό και πιθανότατα λανθασμένο.

Φαίνεται όμως τα κοσμικά τέρατα μπορούν πράγματι να φτάσουν αυτό το βάρος.

πηγή:madata.gr

Η Κίνα κατασκευάζει τα «τέλεια παιδιά», πλάσματα-προϊόν της γενετικής επιστήμης και της κοινωνικής μηχανικής. Εχοντας μετατρέψει τα πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών-πειραματόζωων σ’ ένα μεγάλο... εργαστήριο, οι Κινέζοι είναι πεπεισμένοι ότι θα μπορέσουν πολύ γρήγορα να διακρίνουν το ανθρώπινο υλικό που θα αποτελέσει την πρώτη ύλη για τη νέα γενιά νομπελιστών, σούπερ διευθυντών και ιδιοφυών των τεχνών.

Τα πειράματα καθοδηγούνται από τις κυβερνητικές αρχές της Τσονγκίνγκ, της πιο μεγάλης πληθυσμιακά πόλης της Κίνας, που μετράει 30 εκατομμύρια κατοίκους. Η κυβερνητική εφημερίδα «China Daily» παρουσίασε πρόσφατα το πρότζεκτ παραγωγής των «τέλειων παιδιών» που έχει ξεκινήσει στην εν λόγω μητρόπολη. Χίλια μωρά έχουν ήδη υποβληθεί σε εξέταση DNA προκειμένου να αξιολογηθούν οι έμφυτες ικανότητές τους σε διάφορους τομείς, όπως την ευστροφία, τη συναισθηματική ευφυΐα, τις αθλητικές επιδόσεις, το καλλιτεχνικό και μουσικό ταλέντο. Από τα χίλια αυτά μωρά, οι βιογενετιστές θα επιλέξουν τη φετινή χρονιά τα πενήντα πιο χαρισματικά εκ γενετής για να αποτελέσουν τα πρώτα «πειραματόζωα». Αυτή την περίοδο το λεγόμενο Κέντρο Εκπαίδευσης των Παιδιών έχει θέσει στόχο να διαμορφώσει ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των παιδιών αυτών, έτσι ώστε να αναδειχθούν οι ιδιαίτερες ικανότητές τους. Στη συνέχεια οι επιστήμονες θα ενθαρρύνουν τα παιδιά αυτά να κατακτήσουν τον κόσμο, στέλνοντάς τα σε επιστημονικούς διαγωνισμούς, επαγγελματικές προκλήσεις, αθλητικές επιδείξεις. Στις επιστήμες ή στις τέχνες, στην οικονομία ή στον αθλητισμό, για κάθε παιδί θα υπάρχει συγκεκριμένη αποστολή.

Οπως εξηγούν οι ειδικοί, τίποτα δεν θα αφεθεί στην τύχη ή στις προσωπικές προτιμήσεις των παιδιών. Το γενετικό υλικό θα εξεταστεί από ένα από τα πιο προηγμένα εργαστήρια αναλύύσεων της Κίνας, το Shanghai Biotech. «Παίρνουμε τα κύτταρα του DNA από τους στοματικούς βλεννογόνους των παιδιών και τα εμπιστευόμαστε στους επιστήμονες της Σαγκάης» εξήγησε ο Τσεν Μινκιάνγκ, ο υπεύθυνος μάρκετινγκ του σημαντικού αυτού πρότζεκτ. Γιατί η πόλη Τσονγκίνγκ σκέφτηκε και το μάρκετινγκ: μια τέτοια επιχείρηση θα πρέπει να δημοσιοποιηθεί σωστά, έτσι ώστε να μην «ακουστούν» οι αντιδράσεις των παιδαγωγών, που προειδοποιούν ότι οι ζωές των παιδιών-πειραματόζωων μπορεί να καταστραφούν αν τα μεταχειριστούν ως μηχανές ανταγωνισμού.

Η επιχείρηση του Πεκίνου που έσβησε τις ΗΠΑ

Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι έχει περάσει λιγότερο από ένας χρόνος από τον εθνικό θρίαμβο της Κίνας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ο οποίος κάθε άλλο παρά τυχαίος ήταν. Τον Αύγουστο του 2008 έφτασε στο αποκορύφωμά της μια επιχείρηση που είχε σχεδιαστεί βήμα-βήμα για πολλά χρόνια: Οι αθλητές της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ξεπέρασαν σε αριθμό μεταλλίων αυτούς των Ηνωμένων Πολιτειών, γιατί το ραντεβού με την Ιστορία είχε προετοιμαστεί με κάθε λεπτομέρεια. Τα βασικά στοιχεία ήταν αυτά που εφαρμόζονται και τώρα για την «κατασκευή» των «τέλειων παιδιών». Πρώτον, μια δημογραφική κατάσταση που όμοιά της δεν υπάρχει σε όλο τον πλανήτη (αφού η Κίνα μετράει 1,3 δισ. πολίτες). Δεύτερον, αυστηρή επιλογή, η οποία γίνεται στο όνομα ενός ανώτερου συμφέροντος. Τρίτον, η εφαρμογή των πιο προηγμένων μεθόδων της επιστήμης και της τεχνολογίας πάνω στον άνθρωπο, χωρίς καμία ηθική αναστολή για τις ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματά του. Αυτό το τρίπτυχο αποδείχτηκε ακαταμάχητο στον αθλητικό τομέα, όπου η κινεζική υπεροχή ήρθε ακόμα και σε αθλήματα που παλιότερα φάνταζαν απόρθητα φρούρια στα μάτια των Κινέζων. Γιατί, λοιπόν, να μην αποδειχτεί το τρίπτυχο-κλειδί για να γεννηθούν και «κίτρινοι» νομπελίστες μαθηματικοί, γενικοί διευθυντές πολυεθνικών εταιρειών ή βιρτουόζοι πιανίστες;

πηγή:madata.gr

O πλανήτης μας, η Γη, σε 3 εως 4 δισεκατομμύρια χρόνια ενδέχεται να συγκρουστεί με την Αφροδίτη ή τον Άρη. Το ηλιακό μας σύστημα είναι πιθανό να μπει σε τροχιά σύγκρουσης, κυρίως λόγω των αμυδρών βαρυτικών αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στο Δία και τον Ερμή. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας γαλλικής επιστημονικής μελέτης, που βασίστηκε σε νέες προσομοιώσεις των κινήσεων των πλανητών σε έναν πανίσχυρο υπερ-υπολογιστή.

Οι νέες εκτιμήσεις, που για πρώτη φορά έλαβαν υπόψη τους τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, έγιναν από τους αστρονόμους Ζακ Λασκάρ και Μικαέλ Γκαστινό του Παρατηρητηρίου του Παρισιού και δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Nature". Αν και σήμερα το ηλιακό μας σύστημα φαίνεται σταθερό και ατάραχο, δίνει μια μάλλον πλασματική εικόνα, με δεδομένο ότι στο απώτατο παρελθόν μια σειρά από βίαια γεγονότα συντέλεσαν στην τωρινή διαμόρφωσή του.

Η τεράστια βαρυτική δύναμη του Δία είναι που μπορεί μια μέρα να καταστρέψει τη Γη, σύμφωνα με τους Γάλλους αστρονόμους. Κάνοντας πάνω από 2.500 προσομοιώσεις με βάση τις προβλέψεις τους για τις ακριβείς τροχιές των πλανητών και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις για τα επόμενα 5 δισ. χρόνια, υπολόγισαν ότι υπάρχει πιθανότητα 1% το ηλιακό μας σύστημα να γίνει ξανά άνω-κάτω. Ο βασικός ένοχος θα είναι η τροχιά του Ερμή, επειδή είναι ο μικρότερος πλανήτης και η τροχιά του μπορεί να αποσταθεροποιηθεί πιο εύκολα. Αν αυτή αλλάξει κατά μόλις 0,38 χιλιοστά τα επόμενα 140 εκατ. χρόνια, αυτή η απίστευτα απειροελάχιστη απόκλιση θα μεγεθυνθεί σταδιακά, λόγω των επανειλημμένων επαφών με τη βαρύτητα του Δία, δεκαπλασιαζόμενη κάθε 10 εκατ. χρόνια περίπου.

Αυτή η συσσωρευόμενη απόκλιση της τροχιάς, που θα γίνει μια όλο και πιο επιμήκης έλλειψη, σε 3,34 δισ. χρόνια από σήμερα, υπολογίζεται ότι είναι ικανή να οδηγήσει σε πλήρη αποσταθεροποίηση των εσωτερικών πλανητών του ηλιακού συστήματος (Ερμή-Γης-Αφροδίτης-Άρη). Η συνέπεια είναι κάποιος από τους γειτονικούς πλανήτες να πέσει πάνω στο δικό μας πλανήτη με ταχύτητα 10 χλμ. ανά δευτερόλεπτο (δέκα φορές πιο γρήγορα από μια σφαίρα), με καταστροφικές συνέπειες για τη Γη. Από τη σύγκρουση είναι πιθανό να δημιουργηθεί ένας ενιαίος μεγαλύτερος πλανήτης, όπως είχε συμβεί και στις απαρχές του ηλιακού συστήματος.

Κατά τους υπολογισμούς, μια άλλη πιθανότητα είναι ο Άρης να πλησιάσει περισσότερο το Δία, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να "σπρώξει" τον "κόκκινο πλανήτη" έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Μια ακόμα πιθανή περίπτωση είναι ο Ερμής να πέσει πάνω στην Αφροδίτη, δημιουργώντας ένα νέο πλανήτη, ένα "σενάριο" που όμως δεν θα επηρεάσει ιδιαίτερα τη Γη και την τροχιά της.

πηγή:madata.gr

Τα νερά πέρασαν τον Βόσπορο και η στάθμη της Μαύρης Θάλασσας αυξήθηκε κατά 10 μέτρα.

Ο Κατακλυσμός του Νώε άρχισε από το Αιγαίο αλλά ήταν λιγότερο καταστροφικός απ΄ ό,τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα, λένε στα «ΝΕΑ» Αμερικανοί επιστήμονες του φημισμένου ωκεανογραφικού ινστιτούτου Woods Ηole, που διαπίστωσαν με καινούργια έρευνά τους ότι νερά του ελληνικού Αρχιπελάγους κάλυψαν μια έκταση 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στην παράκτια ζώνη της Μαύρης Θάλασσας, πριν από 9.500 χρόνια!

Ή ταν μια εποχή γνωστή ως η Τελευταία Παγετώδης Περίοδος. Οι τεράστιοι όγκοι πάγου που είχαν καλύψει το Βόρειο Ημισφαίριο- άρα και την Ευρώπη- μέχρι και πριν από 11.000 χρόνια, άρχισαν σιγά σιγά να λειώνουν και η στάθμη της θάλασσας να ανεβαίνει. Η ακτογραμμή της Ελλάδας παρουσίαζε μικρές διαφορές σε σύγκριση με τη σημερινή μορφή της, όμως στα βορειοανατολικά τα... σύννεφα μιας δραματικής γεωλογικής αλλαγής είχαν αρχίσει να πυκνώνουν. Ο μεγάλος Κατακλυσμός που θα ακολουθούσε θα βύθιζε το επόμενο διάστημα μιαν απέραντη έκταση όπου υπήρχαν διάσπαρτοι νεολιθικοί οικισμοί, αναγκάζοντας έτσι τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να διαδώσουν έτσι- όπως θεωρείται- από στόμα σε στόμα την ιστορία του.

«Ίσως ήταν ένας μεγάλος σεισμός ή η θραύση ενός φυσικού φράγματος στον Βόσπορο η αιτία που τα νερά “όρμησαν” στην κλειστή έως τότε Μαύρη Θάλασσα, με αποτέλεσμα μέσα σε λίγα μόλις χρόνια η στάθμη της να αυξηθεί έως και κατά 10 μέτρα», λέει στα «ΝΕΑ» ο δρ Λίβιου Γιοσάν που είναι θαλάσσιος γεωλόγος στο αμερικανικό ινστιτούτο που εδρεύει στη Μασαχουσέτη. Ο κ. Γιοσάν έχει επισκεφθεί τη χώρα μας πολλές φορές και θεωρεί πως είναι το ωραιότερο μέρος του κόσμου. Τα τελευταία χρόνια μαζί με τους συνεργάτες του έχει επικεντρώσει τις έρευνές του στον μεγάλο Κατακλυσμό. Έτσι το 2007 η ομάδα του εγκαταστάθηκε στο Δέλτα του ποταμού Δούναβη, που εκβάλλει στη Μαύρη Θάλασσα, για να υπολογίσει τη διαφορά της στάθμης των υδάτων της, από το 10.000 π.Χ. μέχρι σήμερα.

Έρευνα στο Δέλτα του Δούναβη

Οι εκβολές του Δούναβη θεωρούνται ως η ιδανικότερη θέση προκειμένου να αποσπάσουν αυτήν τη σημαντική πληροφορία. Όταν άρχισε ο Κατακλυσμός, οι εκβολές καλύφθηκαν από τη θάλασσα και με το πέρασμα του χρόνου ο ποταμός απέκτησε ένα... καινούργιο Δέλτα, το σημερινό, μερικά μέτρα ψηλότερα. Σκάβοντας λοιπόν στο σημείο αυτό για να βρουν τις αρχαίες εκβολές του Δούναβη, θα μπορούσαν ευκολότερα να προσδιορίσουν κατά πόσον αυξήθηκε η στάθμη των υδάτων στη Μαύρη Θάλασσα μετά τον Κατακλυσμό.

«Η στάθμη της, όπως διαπιστώσαμε από την εξέταση των ιζημάτων που λάβαμε από τις εκβολές του Δούναβη, ήταν περίπου 30 μέτρα κάτω από τη σημερινή και όχι 70 ή 80 μέτρα όπως υποστήριζαν παλαιότερα άλλοι ειδικοί. Ο Κατακλυσμός άρχισε όταν η στάθμη των υδάτων του Αιγαίου έφθασε το ύψος των Στενών του Βοσπόρου και μέσα σε λίγα χρόνια “ξεχύθηκαν” στη Μαύρη Θάλασσα. Αυτό σημαίνει ότι για κάθε χρόνο που ο Κατακλυσμός βρισκόταν σε εξέλιξη, καλύπτονταν από τα νερά του Αιγαίου- μέσω της Θάλασσας του Μαρμαρά- μερικές δεκάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα ενδοχώρας στην περιοχή της της Μαύρης Θάλασσας».

Οι Αμερικανοί ειδικοί του ωκεανογραφικού ινστιτούτου Woods Ηole, που δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των ερευνών τους στο τεύχος Ιανουαρίου της επιστημονικής επιθεώρησης «Quaternary Science Reviews», έσκαψαν τις εκβολές του Δούναβη σε βάθος 42 μέτρων, λαμβάνοντας δείγματα ιζημάτων από διάφορα στρώματα του υπεδάφους. Η μεγαλύτερη ήταν να χρησιμοποιήσουν ως οδηγό την ηλικία των ιζημάτων για να μπορέσουν να εξακριβώσουν πότε ακριβώς το Δέλτα του Δούναβη σκεπάστηκε και αυτό από τα νερά του Αρχιπελάγους.

Κανονικά θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα για να προσδιορίσουν την ηλικία απολιθωμένων οργανισμών όπως τα οστρακοειδή, τα δίθυρα μαλάκια ή οι κοχλίες. Όμως σε μια περιοχή με έντονη κυματική δράση θα υπήρχε το ενδεχόμενο παλαιότερα απολιθώματα να μεταφερθούν σε πρόσφατης ηλικίας στρώματα, με αποτέλεσμα οι ειδικοί να έχουν μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας.

Για τον λόγο αυτόν, οι επιστήμονες κατέφυγαν σε μια τεχνική που λέγεται «Φασματογραφία μαζών με χρήση επιταχυντών» και κατάφεραν να «ανασυνθέσουν» την εικόνα των εκβολών του Δούναβη πριν από τον Κατακλυσμό. Έτσι, διαπίστωσαν ότι ο μεγάλος αυτός ποταμός εξέβαλλε στη Μαύρη Θάλασσα όταν η στάθμη της βρισκόταν 30 μέτρα χαμηλότερα από τη σημερινή και ο υδάτινος όγκος που προστέθηκε κάλυψε μια έκταση 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Ο «Κατακλυσμός του Δαρδάνου» και το λάθος του Διόδωρου

ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ο κατακλυσμός αυτός συνδεθεί με τον Νώε, οι αρχαίες ελληνικές πηγές και συγκεκριμένα ο ιστορικός Διόδωρος ο Σικελιώτης είχε μιλήσει για τον «Κατακλυσμό του Δαρδάνου». Έγραψε σχετικά ύστερα από ένα ταξίδι που πραγματοποίησε στη Σαμοθράκη τον 1ο αι. π.Χ.: Οι πρόγονοι των Σαμοθρακιωτών, που ζούσαν σε παράκτιες περιοχές του Εύξεινου Πόντου, έβλεπαν το κατακλυσμιαίο φαινόμενο να εκτυλίσσεται σταδιακά και άρχισαν να απομακρύνονται. Οι κάτοικοι της Σαμοθράκης, την εποχή που τους επισκέφθηκε ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, είχαν διατηρήσει ως μύθο τα όσα είδαν και διέδιδαν αργότερα οι πρόγονοί τους. Ο αρχαίος συγγραφέας όμως, άγνωστο για ποιο λόγο, παρουσίαζε το κατακλυσμιαίο φαινόμενο να γίνεται με αντίστροφη διεύθυνση από εκείνη που απέδειξαν οι σύγχρονες επιστημονικές μέθοδοι. Δηλαδή από τη Μαύρη Θάλασσα προς το Αιγαίο και όχι από το Αιγαίο προς τη Μαύρη Θάλασσα που είναι η πραγματικότητα.

πηγή:ΤΑ ΝΕΑ

Μια καταιγίδα μετεωριτών, που σφυροκόπησε τη Γη, καθώς και τον Άρη, πριν περίπου 4 δισ. χρόνια (ο λεγόμενος "Ύστερος Βαρύς Βομβαρδισμός" που κράτησε 20 εκατ. χρόνια), πιθανότατα έκανε τους δύο πλανήτες πιο ζεστούς και υγρούς και τελικά πιο κατοικήσιμους, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα. Η μελέτη έγινε από βρετανούς επιστήμονες, υπό τον Ρίτσαρντ Κορτ, του Τμήματος Γεωεπιστημών του Αυτοκρατορικού Κολλεγίου (Imperial College) του Λονδίνου, και δημοσιεύτηκε στο γεωχημικό περιοδικό "Geochimica et Cosmochimica Acta", σύμφωνα με το BBC.

Όταν ένας μετεωρίτης εισέρχεται στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη, η ακραία θερμοκρασία που αναπτύσσεται, αναγκάζει ορισμένα από τα ορυκτά και την οργανική ύλη στα εξωτερικά στρώματά του να μετατραπούν σε υδρατμούς και διοξείδιο του άνθρακα, πριν αυτός προσκρούσει στο έδαφος.

Οι ερευνητές, χρησιμοποιώντας την τεχνική της πυρόλυσης (FTIR), υπέβαλαν σε τρομερά απότομη άνοδο της θερμοκρασίας (μέχρι 20.000 βαθμούς Κελσίου μέσα σε ένα μόνο δευτερόλεπτο) αρχαίους διαστημικούς βράχους, που βρέθηκαν σε διάφορα σημεία του πλανήτη μας, προκειμένου να υπολογίσουν την ποσότητα των αερίων που θα είχαν απελευθερωθεί στην γήινη και αρειανή ατμόσφαιρα κατά το βομβαρδισμό από τους μετεωρίτες, οι οποίοι αποσυντέθηκαν εν μέρει πριν την πρόσκρουση.

Όπως συμπέραναν οι επιστήμονες, τα αέρια αυτά θα ήσαν αρκετά για να δημιουργήσουν πιο ζεστούς και υγρούς πλανήτες, που έτσι θα ήσαν πιο φιλικοί για την εμφάνιση και την εξέλιξη της ζωής. Ένα μέσο θραύσμα διαστημικού βράχου διαπιστώθηκε ότι απελευθέρωσε το 12% της μάζας του ως υδρατμούς και το 6% ως διοξείδιο του άνθρακα, που είναι ένα γνωστό "αέριο του θερμοκηπίου".

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, με τη βοήθεια μαθηματικών μοντέλων, συνολικά 10 δισ. τόνοι νερού και 10 δισ. τόνοι διοξειδίου του άνθρακα υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο απελευθερώνονταν στην επιφάνεια τόσο της Γης όσο και του Άρη λόγω της αδιάκοπης πρόσκρουσης των ουρανίων σωμάτων. Αυτό, με τη σειρά του, θα οδήγησε σε παγκόσμια υπερθέρμανση, στην εμφάνιση υγρών ωκεανών και γενικά σε ένα πιο κατοικήσιμο περιβάλλον.

"Λόγω της χημείας τους, οι αρχαίοι μετεωρίτες έχουν προταθεί ως ένας τρόπος δημιουργίας υγρού νερού στην πρώιμη Γη", δήλωσε ο υπεύθυνος της έρευνας Ρ.Κορτ. "Τώρα πια έχουμε στοιχεία που αποκαλύπτουν πόσο νερό και διοξείδιο του άνθρακα εισήχθησαν στην ατμόσφαιρα μέσω των μετεωριτών. Αυτά τα αέρια είναι πολύ πιθανό ότι άρχισαν να έχουν άμεσο αποτέλεσμα, ενισχύοντας τον κύκλο του νερού και θερμαίνοντας τον πλανήτη μας", πρόσθεσε.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο ηλιακός άνεμος θα είχε εξαφανίσει τα αέρια αυτά από την ατμόσφαιρα της Γης, αν ο πλανήτης μας δεν προστατευόταν από το μαγνητικό πεδίο του. Αντίθετα, ο Άρης στάθηκε πιο άτυχος, καθώς δεν έχει προστατευτική μαγνητική ασπίδα, με συνέπεια να χάσει σταδιακά το μεγαλύτερο μέρος της ατμόσφαιράς του. Παράλληλα, μια μείωση της ηφαιστειακής δραστηριότητας ψύχρανε περαιτέρω τον πλανήτη, γεγονός που οδήγησε τους υγρούς ωκεανούς του να περιοριστούν μόνο στους πόλους, όπου και τελικά μετατράπηκαν σε πάγους.

Πηγή:ΕΡΤ-madata.gr

Μέχρι τώρα περίπου 350 πλανήτες έχουν ανακαλυφθεί έξω από το ηλιακό μας σύστημα (γι' αυτό λέγονται εξωπλανήτες), όμως όλοι βρίσκονται μέσα στα όρια του γαλαξία μας. Τώρα, για πρώτη φορά, οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι εντόπισαν τον πρώτο πλανήτη σε κάποιον άλλο γαλαξία, συγκεκριμένα της Ανδρομέδας. Ο μακρινός εξωπλανήτης φαίνεται να είναι περίπου εξαπλάσιος σε σχέση με τον αέριο γίγαντα του δικού μας ηλιακού συστήματος, το Δία. Η ανακάλυψη έγινε από επιστήμονες του Εθνικού Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής της Ιταλίας, υπό τον Φρανσέσκο ντε Πάολις, σε συνεργασία με ερευνητές από την Ελβετία, την Ισπανία και τη Ρωσία, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Monthly Notices" της βρετανικής Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας, σύμφωνα με το BBC.

Το ουράνιο σώμα ανιχνεύτηκε με βάση τη μέθοδο του βαρυτικού μικροφακού, κατά την οποία, όταν δύο ουράνια σώματα και ο παρατηρητής στη Γη βρίσκονται στην ίδια ευθεία, το κοντινότερο και μικρότερο αντικείμενο στο διάστημα μπορεί να προκαλέσει την αύξηση της παρατηρούμενης έντασης των ακτινών του φωτός που προέρχονται από το ευθυγραμμισμένο ζευγάρι, καθώς το ενδιάμεσο σώμα (εξωπλανήτης) εστιάζει το φως του πιο μακρινού σώματος (άστρου).

Επειδή το φαινόμενο αυτό εξαρτάται από μικρότερα ενδιάμεσα αντικείμενα (εξωπλανήτες) που κινούνται γρήγορα σε σχέση με ένα άλλο πιο μακρινό και μεγάλο (άστρο), τα φαινόμενα βαρυτικού μικροφακού είναι πολύ σύντομα, και κρατάνε λίγες ώρες ή και λίγα μόνο λεπτά. Οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα μοντέλο σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, το οποίο υπολογίζει την "καμπύλη του φωτός", δηλαδή τη διακύμανση στην ένταση του φωτός που ένα φαινόμενο μικροφακού δημιουργεί, όταν ένα άστρο διαθέτει σε τροχιά γύρω από αυτό κάποιον εξωπλανήτη ή ένα άλλο άστρο.

Με τον τρόπο αυτό οι ευρωπαίοι αστρονόμοι ισχυρίζονται ότι εντόπισαν στην Ανδρομέδα ίχνη ενός εξωπλανήτη ή ενός μικρού συνοδευτικού άστρου ("καφέ νάνου") που περιφέρεται γύρω από ένα μεγάλο άστρο. Δυστυχώς, επειδή τα φαινόμενα μικροφακού από ένα δεδομένο ζεύγος ουρανίων σωμάτων συμβαίνουν μόνο μια φορά, οι αστρονόμοι δεν μπορούν να επαληθεύσουν τη θεωρία τους, κάνοντας και άλλες παρατηρήσεις.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο δρ ντε Πάολις δήλωσε ενθαρρυμένος από το γεγονός ότι πλέον υπάρχει μια νέα τεχνολογία που δείχνει ικανή να ανιχνεύσει εξωπλανήτες σε τόσο μεγάλες αποστάσεις. Οι ερευνητές ευελπιστούν ότι, με τη βοήθεια ενός μεγαλύτερου τηλεσκοπίου, θα μπορέσουν να παρατηρήσουν και άλλους υποψήφιους εξωγαλαξιακούς εξωπλανήτες.Το πρόβλημα για τους αστρονόμους είναι ότι δυστυχώς δεν μπορούν να προβλέψουν πότε θα συμβεί ένα φαινόμενο βαρυτικού μικροφακού, συνεπώς χρειάζονται μεγάλες δόσεις τύχης!

πηγή:ΕΡΤ-madata.gr

Ένα μακρύ και βαθύ φαράγγι και ενδείξεις ότι στις όχθες του υπήρχαν κάποτε παραλίες εντόπισαν οι επιστήμονες στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη, κάτι που αποτελεί και την πλέον σαφή απόδειξη ότι στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη υπήρχε νερό.

Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύεται στο περιοδικό Geophysical Research Letters, οι φωτογραφίες που προέρχονται από την κάμερα υψηλής ευκρίνειας με την οποία είναι εφοδιασμένος ο δορυφόρος Mars Reconnaissance Orbiter, δείχνουν ότι στον Άρη υπάρχει ένα φαράγγι μήκους 50 χιλιομέτρων, που στο παρελθόν ήταν λίμνη με εμβαδόν 200 τετραγωνικών χιλιομέτρων και είχε βάθος 450 μέτρων.

Ο επικεφαλής των ερευνητών του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, Γκαετάνο Ντι Ακίλε, δήλωσε ότι «αυτό είναι το πρώτο αδιαμφισβήτητο στοιχείο για ακτογραμμές στην επιφάνεια του Άρη». «Η εξακρίβωση των ακτογραμμών και τα γεωλογικά στοιχεία που τη συνοδεύουν μας επιτρέπουν να υπολογίσουμε το μέγεθος της λίμνης, που φαίνεται πως σχηματίστηκε περίπου πριν από 3,4 δισεκατομμύρια χρόνια», αναφέρει ο Ντι Ακίλε σε σχετική ανακοίνωση.

«Στη Γη, τα δέλτα και οι λίμνες είναι θαυμάσιοι συλλέκτες και προστάτες των ενδείξεων για την ζωή στο παρελθόν. Εάν ποτέ υπήρχε ζωή στον Άρη, τα δέλτα ίσως είναι το κλειδί για να ξεκλειδώσουμε το βιολογικό παρελθόν του Άρη», προσθέτει ο αμερικανός επιστήμονας.

«Αυτή η έρευνα όχι μόνο αποδεικνύει ότι υπήρχε για μεγάλο χρονικό διάστημα ένα σύστημα λιμνών στον Άρη, αλλά μπορούμε να δούμε ότι η λίμνη σχηματίστηκε μετά τη θερμή και υγρή περίοδο», επισήμανε ο βοηθός καθηγητής Μπράιαν Χίνεκ, που συμμετέχει στην ερευνητική ομάδα.

Η συγκεκριμένη λίμνη εικάζεται ότι είτε εξατμίστηκε, είτε πάγωσε μετά από ραγδαίες κλιματικές αλλαγές, σύμφωνα με τους επιστήμονες.

πηγή:madata

Εκτοξεύτηκε απόψε, από το ακρωτήριο Canaveral, των Ηνωμένων Πολιτειών, ο μη επανδρωμένος πύραυλος «Άτλας», που μεταφέρει τα διαστημικά οχήματα LRO και LCROSS, τα οποία θα αναλάβουν το έργο της χαρτογράφησης και της αναζήτησης νερού στην επιφάνεια της σελήνης.

«Οι γνώσεις μας για το φεγγάρι στο σύνολό του είναι αρκετά φτωχές. Έχουμε καλύτερους χάρτες για τον Άρη παρά για το δικό μας φεγγάρι», είπε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής του προγράμματος, Κρεγκ Τούλεϊ.

Ο πύραυλος που μεταφέρει το LRO και το μικρότερο διαστημόπλοιο LCROSS θα χρειαστεί τέσσερις ημέρες για να φτάσει στη σελήνη.

πηγή:zougla

Ψάχνουν «οικόπεδο» για αποικία στη Σελήνη

Σαράντα χρόνια μετά το «μικρό βήμα» του Νιλ Άρμστρονγκ στην επιφάνεια της Σελήνης, η ΝΑSΑ ξεκίνησε τα μεσάνυχτα της Πέμπτης το ταξίδι με προορισμό τη δημιουργία ανθρώπινης αποικίας στον δορυφόρο της Γης.

Η αποστολή μεταφέρει δύο διαστημικά αναγνωριστικά οχήματα στο φεγγάρι, με στόχο να βρουν το πολυπόθητο νερό και πιθανές τοποθεσίες για την αποικία, το όνειρο κάθε συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας.

«Θα βρούμε όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται η ΝΑSΑ για να ξαναστείλει ανθρώπους στη Σελήνη και να μείνουν εκεί για μεγάλο διάστημα», λέει ο Κρεγκ Τούλι, υπεύθυνος για το Όχημα Σεληνιακής Αναγνώρισης, το οποίο έχει αναλάβει το πρώτο μέρος της αποστολής.

Το όχημα θα χαρτογραφήσει την επιφάνεια της Σελήνης με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια και θα δει για πρώτη φορά τους κρατήρες στους δύο πόλους, που βρίσκονται διαρκώς στο σκοτάδι. Μέσα σε αυτούς τους κρατήρες, οι επιστήμονες ελπίζουν να βρουν παγωμένο νερό, που έχει μείνει εκεί κρυμμένο για δισεκατομμύρια χρόνια.

Δεύτερο διαστημόπλοιο.

Η αποστολή όμως δεν τελειώνει εκεί. Με ένα δεύτερο διαστημόπλοιο- τον δορυφόρο παρατήρησης σεληνιακών κρατήρων- η ΝΑSΑ θα τρυπήσει έναν κρατήρα για να δει τι περιέχει. Τα δύο διαστημόπλοια θα εκτοξευτούν μαζί με έναν πύραυλο. Σε τέσσερις μήνες, ένα τμήμα του πυραύλου θα πέσει στη Σελήνη δημιουργώντας έναν κρατήρα διαμέτρου 20 μέτρων και βάθους τεσσάρων. Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης θα είναι ένα σύννεφο από θραύσματα που θα φτάσει σε ύψος 10 χλμ., το οποίο θα είναι ορατό από τη Γη με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. «Θα είναι μία πολύ θεαματική σύγκρουση για όλους μας», λέει ο Τόνι Κολαπρέτι, υπεύθυνος για τον δορυφόρο.

Τα σχέδια για την αποικία στο φεγγάρι ανακοίνωσε ο Τζορτζ Μπους το 2004, όταν πρότεινε την επιστροφή του ανθρώπου στη Σελήνη μέχρι το 2020. Η βάση θα χρησιμεύσει ως σταθμός προετοιμασίας και ανεφοδιασμού για τις αποστολές στον Άρη και σε άλλα σημεία του Διαστήματος.

Μία ώρα μετά την εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου, το αναγνωριστικό όχημα θα αποδεσμευτεί από τον δορυφόρο και τον πύραυλο. Ύστερα από πέντε μέρες πτήσης θα μπει σε τροχιά 45 χλμ. από την επιφάνεια της Σελήνης, η οποία στην πραγματικότητα παραμένει μια άγνωστη περιοχή για τον άνθρωπο. Οι αποστολές του προγράμματος Απόλλων εξερεύνησαν κυρίως την περιοχή γύρω από τον ισημερινό της Σελήνης. «Το υπόλοιπο φεγγάρι δεν το ξέρουμε καλά. Έχουμε πολύ καλύτερες φωτογραφίες από τον Άρη από ό,τι από τη Σελήνη», λέει ο Τούλι.

Ελλιπή στοιχεία.

Ειδικά στους δύο πόλους, οι χάρτες είναι ελλιπείς και ανακριβείς. Αυτό είναι ένα πρόβλημα, καθώς τα σχέδια της ΝΑSΑ τοποθετούν την αποικία σε έναν από τους πόλους, όπου κάποια σημεία βρίσκονται διαρκώς στο φως και κάποια στο σκοτάδι. Η ηλιοφάνεια είναι απαραίτητη για την παραγωγή ενέργειας στη βάση. Οι περιοχές που βρίσκονται στο σκοτάδι ίσως κρύβουν στρώματα πάγου ηλικίας μερικών δισεκατομμυρίων ετών.

Αυτός ο πάγος θα είναι πολύτιμος, όχι μόνο για τα αποθέματα νερού αλλά και για την παραγωγή οξυγόνου, το οποίο μπορεί να χρησιμεύσει και ως πυραυλικό καύσιμο για τα ταξίδια στη Γη.

Κανείς όμως δεν ξέρει αν υπάρχει πάγος στη Σελήνη. Το μόνο που ξέρουμε είναι τα δεδομένα που έδωσε μία αποστολή το 1998, η οποία εντόπισε μεγάλα αποθέματα υδρογόνου στους κρατήρες, όπου η θερμοκρασία είναι μονίμως χαμηλότερη από τους 160 βαθμούς υπό το μηδέν. Πάντως, άλλες αποστολές με δορυφόρους δεν έχουν καταφέρει να βρουν νερό.

Το 2013 θα αρχίσουν να ρίχνουν τα... θεμέλια της βάσης

Η ΝΑSΑ δεν έχει αποφασίσει ακόμα σε ποιον κρατήρα θα στείλει το αναγνωριστικό όχημα. Αυτό θα γίνει περίπου ένα μήνα πριν από την πρόσκρουση, αφού μελετήσει τα δεδομένα τα οποία θα έχει συγκεντρώσει στο μεταξύ η αποστολή.

Αν πάντως υπάρχει νερό στη Σελήνη, οι επιστήμονες είναι σίγουροι πως θα το βρουν με αυτή την αποστολή. Πρώτα, ο Κένταυρος, που είναι ο πύραυλος ο οποίος θα μεταφέρει τα οχήματα. Αφού γυρίσει γύρω από τη Γη με μεγάλη ταχύτητα για να πάρει φόρα και αφού εξαντλήσει τα καύσιμά του, ο πύραυλος θα πέσει στην επιφάνεια της Σελήνης, στον κρατήρα του στόχου. Η πρόσκρουση θα σηκώσει ένα τεράστιο νέφος από θραύσματα και σκόνη.

Τέσσερα λεπτά αργότερα, ο δορυφόρος που τον συνοδεύει θα πετάξει μέσα από το σύννεφο μετρώντας τη χημική του σύσταση και βιντεοσκοπώντας το με υπέρυθρες κάμερες. Μετά, θα πέσει κι αυτό στην επιφάνεια σε κοντινό σημείο. Κι από ψηλά, το όχημα αναγνώρισης θα παρακολουθεί τα πάντα, μαζί με τους χιλιάδες επαγγελματίες και ερασιτέχνες αστρονόμους από τη Γη. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της ΝΑSΑ, η κατασκευή των υλικών που θα αποτελέσουν τα θεμέλια της διαστημικής βάσης θα αρχίσει το 2013. Η βάση θα βρίσκεται σε απόσταση τριών ημερών από τη Γη και, σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, θα μπορεί να φιλοξενεί ανθρώπους για διάστημα 6 μηνών.

πηγή:ΤΑ ΝΕΑ

Τεράστιοι πίδακες στον Εγκέλαδο, έναν από τους δορυφόρους του Κρόνου, μπορεί να οφείλονται στην ύπαρξη αλμυρής θάλασσας κάτω από την επιφάνεια του, τροφοδοτώντας έτσι τις θεωρίες ύπαρξης εξωγήινης ζωής στο ηλιακό μας σύστημα, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Ευρωπαίοι ερευνητές εντόπισαν σωματίδια αλάτων στους ηφαιστειακούς πίδακες ατμών και πάγου που εκτοξεύονται εκατοντάδες χιλιόμετρα στο διάστημα, παρέχοντας την ισχυρότερη απόδειξη για την ύπαρξη υγρού ωκεανού κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Εγκέλαδου. Οι επιστήμονες γνώριζαν ήδη ότι ο μικροσκοπικός δορυφόρος του Κρόνου, διαμέτρου μόλις 500 χιλιομέτρων, διαθέτει δύο από τα τρία απαραίτητα συστατικά για τη δημιουργία ζωής.

Το πρώτο συστατικό είναι η πηγή ενέργειας, που παράγεται από την «παλιρροιακή θέρμανση» που προκαλεί η βαρύτητα που ασκεί ο Κρόνος στην ελλειπτική τροχιά του Εγκέλαδου. Το διαστημόπλοιο Κασίνι, που μελετά τον Κρόνο και τους δορυφόρους του από το 2004, έχει εντοπίσει επίσης ένα πιθανό ζωογόνο μείγμα οργανικών χημικών στις στήλες αερίων από τέσσερα ρήγματα μήκους 120 χιλιομέτρων στο νότιο πόλο του.

Έτσι, απομένει το τρίτο και πιο κρίσιμο συστατικό: Το νερό σε υγρή μορφή. Ήδη από την ανακάλυψη τους το 2005, οι τεράστιοι πίδακες τροφοδότησαν θεωρίες ύπαρξης ενός υπόγειο ωκεανού. Η ομάδα με επικεφαλής τον Φρανκ Πόστμπεργκ του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης μελέτησε δεδομένα που απέστειλαν τα επιστημονικά όργανα του Κασίνι και εξέτασαν τα αποτελέσματα σε εργαστηριακές συνθήκες.

Τα συμπεράσματά τους, που δημοσιεύονται στην βρετανική επιστημονική έκδοση Nature, δείχνουν ότι οι κόκκοι πάγου στις αέριες στήλες περιέχουν σημαντικές ποσότητες νιτρικών αλάτων και ότι η κρυμμένη θάλασσα του Εγκέλαδου, εφόσον υπάρχει, θα μπορούσε να είναι όσο αλμυροί είναι οι ωκεανοί της Γης. «Η πληθώρα διαφόρων συστατικών στα σωματίδια που εξετάσαμε, παρουσιάζουν αξιοσημείωτη ομοιότητα με την με την υποτιθέμενη σύνθεση ενός υπόγειου ωκεανού», καταλήγουν οι επιστήμονες.

Το νάτριο θεωρείται μια από τις πιο ισχυρές ενδείξεις ύπαρξης νερού σε υγρή μορφή για δύο λόγους, σύμφωνα με τον Τζον Σπένσερ, του Southwest Research Institute στο Κολοράντο των ΗΠΑ. Είναι ιδιαίτερα ευδιάλυτο, «έτσι το νερό του Εγκέλαδου που έχει έρθει σε επαφή με τον πυρήνα του θα πρέπει να είναι πλούσιο σε νιτρικά άλατα, όπως το νερό των γήινων ωκεανών» επισημαίνει.

Σε δεύτερη μελέτη, που επίσης δημοσιεύτηκε στο Nature, μία ομάδα με επικεφαλής τον Νίκολας Σνάιντερ του πανεπιστημίου του Κολοράντο, αναζήτησε την ύπαρξη αλάτων στους πίδακες του Εγκέλαδου, χρησιμοποιώντας φασματογράφους σε τηλεσκόπια της Γης. Η αποτυχία τελικά να εντοπίσουν άλατα, δε θέτει την θεωρία του Πόστμπεργκ σε αμφισβήτηση, αλλά αντίθετα, μπορεί να παρέχει στοιχεία για τον τρόπο που δημιουργούνται, εξηγεί ο Σπένσερ.

Έτσι, με βάση τα στοιχεία του Κασίνι και των γήινων τηλεσκοπίων, οι επιστήμονες συμπεραίνουν ότι οι τεράστιοι πίδακες δε σχηματίζονται από θαλασσινό νερό που βράζει, γιατί θα περιείχε τόσα νιτρικά άλατα που θα μπορούσαν να εντοπιστούν από τη Γη. Αντίθετα, οι πίδακες ενδέχεται να προέρχονται από αλμυρό νερό που διϋλίζεται σε υδρατμούς, όχι όμως με τη διαδικασία που συμβαίνει στη Γη, αλλά σε θαλάμους υψηλής πίεσης κάτω από την επιφάνεια του Εγκέλαδου.

Το Κασίνι είναι προγραμματισμένο να πραγματοποιήσει τέσσερις ακόμη κοντινές διελεύσεις από τον Κρόνο πριν τα μέσα του 2010, και μερικές δεκάδες ακόμη στα επόμενα πέντε χρόνια, εφόσον παραταθεί η διάρκεια του προγράμματος.

πηγή:

Καθημερινή με πληροφορίες από Γαλλικό Πρακτορείο

Στοιχεία που αποκαλύφθηκαν από τη μελέτη των απομειναρίων των «πρώτων Ευρωπαίων», που βρέθηκαν σε ανασκαφή στη βόρεια Ισπανία, αποκάλυψαν πως οι προπάτορες των σύγχρονων Ευρωπαίων είχαν ανθρωποφαγικές συνήθειες.

«Ξέρουμε ότι ασκούσαν τον κανιβαλισμό» είπε ο Χοσέ Μαρία Βερμούδες ντε Κάστρο, ένας από τους επικεφαλής του προγράμματος της περιοχής Αταπουέρκα, που είναι προστατευόμενη από την UNESCO.

Οι αρχαιολογικές έρευνες έδειξαν πως στράφηκαν στην ανθρωποφαγία καθαρά για λόγους διατροφής, όχι σαν τμήμα κάποιου τελετουργικού: συγκεκριμένα, έτρωγαν τα πτώματα των εχθρών τους μετά από διαμάχες ή επιδρομές - ιδιαίτερα αυτά που ανήκαν σε παιδιά και εφήβους.

«Πρόκειται για την πρώτη επιβεβαιωμένη περίπτωση κανιβαλισμού στην ιστορία της ανθρωπότητας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι και η παλαιότερη» είπε ο ντε Κάστρο.

Τα ευρήματα που οδήγησαν σε αυτά τα συμπεράσματα ήταν ανθρώπινα απομεινάρια, αναμεμειγμένα με απομεινάρια ζώων που αποτελούσαν κλασικά κυνηγετικά θηράματα στην περιοχή (άλογα, ελάφια, ρινόκεροι κλπ).

Οι σπηλιές της Αταπουέρκα ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, κατά τη διάρκεια εργασιών διάνοιξης τούνελ. Ωστόσο, οι πρώτες ανασκαφές έλαβαν χώρα το 1978 και τα πρώτα ανθρώπινα απομεινάρια ανακαλύφθηκαν το 1984. Το 1992 βρέθηκε ένας ολόκληρος σκελετός, και αργότερα (1992) ανακαλύφθηκαν απομεινάρια ηλικίας 800.000 ετών- τα οποία θεωρείται πως ανήκουν στους πρώτους ανθρώπους που κατοίκησαν στην ευρωπαϊκή ήπειρο (Homo Antecessor - «άνθρωπος ο πρωτοπόρος» ).

Ο Homo Antecessor έζησε πριν το Νεάντερταλ και το Homo Sapiens και πιστεύεται πως έφτασε στις σπηλιές της Αταπουέρκα μετά από μια μακρά μεταναστευτική πορεία, που ξεκίνησε από την Αφρική και πέρασε από τη Μέση Ανατολή, τη βόρεια Ιταλία και τη Γαλλία.

Η Αταπουέρκα ήταν ένας εξαιρετικός τόπος για ανθρώπινο αποικισμό, καθώς βρισκόταν ανάμεσα σε δύο ποταμούς και είχε πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Ωστόσο, παρά το πλούσιο κυνήγι της περιοχής, ο Homo Antecessor δεν άφηνε αχρησιμοποίητο το κρέας των σκοτωμένων εχθρών.

«Ανακαλύψαμε απομεινάρια κανιβαλισμένων ανθρώπων σε δύο επίπεδα, κάτι που υποδεικνύει πως η ανθρωποφαγία συνέχισε να ασκείται για πολλά χρόνια.

πηγή:καθημερινή με πληροφορίες από ΑFΡ

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr