Φίλε Πλωτίνε,έχω μια (αφελή αν θέλεις) απορία:Παραθέτεις αποσπάσματα από κείμενα διάφορων συγγραφέων και ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ που τα μοιράζεσαι μαζί μας,για να μαθαίνουμε και οι "μη έχοντες" τα κείμενα αυτά.Αυτό όμως που λείπει,κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα,είναι ένα σχόλιο για το τί αποκόμισες ΕΣΥ από όλα αυτά.Γιατί??Αν μπορέσω και γω να σταματήσω να ψηλαφίζω και να αρχίσω να ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΩ να είσαι σίγουρος ότι θα αρχίσω να γράφω ...κατεβατά!!!

Ο Σκοτεινός Άγγελος!

Αναφέρθηκες πολύ σωστά,(Ματθ.10,27),ότι ο Χριστός είπε,αυτό που σας λέω στο αυτί,να το διακηρύξετε από τους εξώστες.Γιατί όμως μιλάει με παραβολές και ορισμένα να λέει στο αυτί ή στο σκοτάδι;Για μένα φίλε μου,δείχνει αυτό που λέει πιο πάνω,(Ματθ.7,6) "να μην βάζουμε τα μαργαριτάρια μπροστά στους χοίρους,μήπως τα καταπατήσουν και μας ξεσκίσουν."Εδώ φαίνεται το αίσθημα ευθύνης,του να γνωρίζεις,αλλά να μην ανακοινώνεις σε όλους ανοιχτά,όσα ειπώθηκαν σε κείνους με παραβολές.

Ο Απ. Παύλος,(Προς Κορινθίους,κεφ.Γ,1,2)αναφέρει,ότι"δεν ηδυνήθην να λαλήσω προς εσάς ως προς πνευματικούς,ΑΛΛΑ ως προς σαρκικούς,ΩΣ ΠΡΟΣ ΝΗΠΙΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ.Γάλα σας επότισα κι ουχί στερεάν τροφήν.Διότι ΔΕΝ ΗΔΥΝΑΣΘΑΙ ετι να δεχθείτε αυτήν".Τί σημαίνει αυτό φίλε μου;
Είναι θέμα ερμηνείας,όταν λέγεται τόσο καθαρά,ότι ομιλεί προς νήπια,που τα ταίζει γάλα..

Ο Κλήμης ο Αλεξανδρινός που ανέφερες,λέει επίσης και πες μου,γιατί διαφωνείς "Γιατί είναι δύσκολο να φανερωθούν οι αληθινά καθαροί και διαυγείς λόγοι για το αληθινό φως σε ανθρώπους όμοιους με χοίρους και απαίδευτους.Δεν υπάρχουν δηλ. για τους πολλούς πιο αξιογέλαστες ανακοινώσεις από αυτά,ούτε πάλι για τους ευφυείς πιο θαυμάσια και πιο ένθεα."
Και πώς να διαφωνήσει κανείς,όταν η υλιστική αντιμετώπιση δεν μπορεί να δεχτεί κάτι που δεν αγγίζει;Αποδείξεις με βάση την λογική..Κι η λογική λέει,ότι αυτό το σώμα αγγίζω και μ' αυτό θα γίνω αθάνατη..Αν είναι έτσι, να καταγράψουμε πλαστικούς χειρούργους,ώστε αν προλάβουμε και γεράσουμε,να γίνουμε αθάνατοι μ' ένα σώμα πιο αισθητικά τσιτωμένο.
Οι υλιστικές αντιλήψεις που είναι ανίκανες να διαπιστώσουν την έννοια του νοερού..

Πάνω στο ερώτημα που έθεσε η φίλη Rosarium έχω να καταθέσω την εξής άποψη:

Είναι πραγματικά τραγικό να ισχυρίζεται κάποιος ότι το να ασχολείσαι με το πνεύμα αντιτίθεται στο χριστιανισμό...την ώρα που οι διδασκαλίες είναι κατ'εξοχήν πνευματικές.
Όσο για την ευθύνη που φέρουν οι "κατέχοντες τη γνώση" είναι τεράστια. Για αυτό και οι ομάδες που έχουν γνώση είναι κλειστές και τα μέλη τους εκλεκτά.Δεν είναι θέμα ρατσισμού,αλλά φανταστείτε τις συνέπειες αν διαρρεύσει η γνώση και φτάσει στα αυτιά λάθος ατόμων,που θα τη χρησιμοποιήσουν για δόλιο σκοπό και ίδιον όφελος...

Και όσον αφορά την υλιστική αντιμετώπιση των πραγμάτων,ΠΙΣΤΕΥΩ ότι αυτά που βλέπουν τα μάτια της ψυχής (αν είνα ανοιχτά βέβαια) είναι άυλα και πολύ περισσότερα από αυτά που βλέπουν τα μάτια του φτωχού και φθαρτού σαρκίου μας...

Αυτά τα ολίγα προς το παρόν!!
Ο Σκοτεινός Άγγελος!

Αγαπητέ Πλωτίνε,δε ζητώ ικανοποίηση από τα μηνύματα των άλλων μελών, απαντήσεις ψάχνω...και έρχεσαι στα λόγια μου.

Προσωπικά δεν έχω διαβάσει βιβλία ούτε συγγράματα,ό,τι λέω στηρίζεται στις ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ μου και είναι οι μόνες αλήθειες που ΓΝΩΡΙΖΩ.
ΑΥΤΕΣ καταθέτω και θα ήθελα να διαβάσω και τις εμπειρίες και τις απόψεις ΟΛΩΝ σας...

Φιλικά προς όλους και όλες,
Ο Σκοτεινός Άγγελος!!

quote:

---

1) Θα 'θελα να σε ρωτήσω,το να πιστεύει κανείς, ότι ο άνθρωπος είναι ένα πνευματικό ον,βρίσκεται σε αντίθεση με την διδασκαλία του Χριστού;
Ψηλαφώντας τα κείμενα,μπορείς με ανοιχτό μυαλό να δεις, πέρα από το γράμμα..Έγώ φίλε μου,αρκούμαι ΣΤΟΝ ΥΠΑΙΝΙΓΜΟ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ..

2) Αναφέρθηκες πολύ σωστά,(Ματθ.10,27),ότι ο Χριστός είπε,αυτό που σας λέω στο αυτί,να το διακηρύξετε από τους εξώστες.Γιατί όμως μιλάει με παραβολές και ορισμένα να λέει στο αυτί ή στο σκοτάδι;Για μένα φίλε μου,δείχνει αυτό που λέει πιο πάνω,(Ματθ.7,6) "να μην βάζουμε τα μαργαριτάρια μπροστά στους χοίρους,μήπως τα καταπατήσουν και μας ξεσκίσουν."Εδώ φαίνεται το αίσθημα ευθύνης,του να γνωρίζεις,αλλά να μην ανακοινώνεις σε όλους ανοιχτά,όσα ειπώθηκαν σε κείνους με παραβολές.

3) Ο Απ. Παύλος,(Προς Κορινθίους,κεφ.Γ,1,2)αναφέρει,ότι"δεν ηδυνήθην να λαλήσω προς εσάς ως προς πνευματικούς,ΑΛΛΑ ως προς σαρκικούς,ΩΣ ΠΡΟΣ ΝΗΠΙΑ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ.Γάλα σας επότισα κι ουχί στερεάν τροφήν.Διότι ΔΕΝ ΗΔΥΝΑΣΘΑΙ ετι να δεχθείτε αυτήν".Τί σημαίνει αυτό φίλε μου;
Είναι θέμα ερμηνείας,όταν λέγεται τόσο καθαρά,ότι ομιλεί προς νήπια,που τα ταίζει γάλα..

---

ManDeaf

quote:

---

Οχι, θα τους πεις με απλα λογια σε δικη της παιδικη αντιληψη γνωσης ωστε να κατανοησει καπως.

---

rosarium

Β)
Αν ο συμπαντικος κοσμος (ορατοι κι αορατοι κοσμοι) λειτουργει με τους νομους της μετενσαρκωσεις, δηλ. με αλλα λογια δε υπαρχει κολαση?
Εννοειται οτι ολοι-ολοι οι ανθρωποι θα πανε Παραδεισο; Ακομα κι εγω?
Αφου οπως λεει ο Χριστος: Πολλοι ειναι αυτοι που θελουν να μπουν, λιγοι ομως ειναι οι εκλεκτοι!!
Δειχνει εμπρακτα οτι οντως υπαρχει κολαση. Ειναι ετσι;
Ή πονηροι ανθρωποι το εγραψαν αυτα τα δηθεν λογια του Χριστου?

Περιμενω απαντηση σας
Φιλικα

quote:

---

Όσο αναφορά την κόλαση και τον παραδεισο μάλλον δεν υπαρχουν καζάνια και κόκκινα ανθρωπάκια με μακριές ουρές, αλλά ούτε και φοίνικες με αιώρες για ανέμελο λίκνισμα.. , πρόκειται για συμβολισμό που θα πρέπει να τον "ανακαλύψεις" σίγουρα μετά "θάνατο" αλλά ίσως και πρίν...

---

ManDeaf

ΠΕΡΙΜΕΝΩ!!!!!
Και εγώ τώρα ΠΕΡΙΜΕΝΩ (Λόγο απεργίας) να έρθουν τα πλοία, για να έρθω στην ΕΛΛΑΔΑ. Η μητέρα μου από χρόνια παίζει συστηματικά προπό και Τζοκερ, ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ να κερδίσει χρήματα, ο Ανιψιός μου ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ανυπόμονα τα παιχνίδια του, ο ΓΑΜΠΡΟΣ μου ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ να πάρει πάνω το χρηματιστήριο, και οι ΙΕΧΟ_ΙΕΡΟ_Κήρυκες της συνοικίας μου ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ να με δουν μια μέρα στις ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ τους.
Οι περισσότεροι ΕΔΩ ΜΕΣΑ μα και ΕΞΩ, κάτι περιμένουμε (για να ΓΕΜΙΣΟΥΜΕ). Κάτι που η ΨΥΧΗ αναζητά (εκπλήρωση)… και από τα λόγια του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ, βλέπω πως ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ την στέφανο της ΔΟΞΗΣ… (κάπου εκεί Ψηλά).

2. Στη συνέχεια κοίταξα τα λόγια του Χριστού, που έγραψε ο φίλος Πλωτίνος
Ο Χριστός είπε ότι εάν κάποιος δεν ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΞΑΝΑ , δεν μπορεί να γνωρίσει την βασιλεία του Θεού. Όταν ο Νικόδημος μην καταλαβαίνοντας τον ρώτησε εάν είναι ποτέ δυνατόν ένας άνθρωπος μπορεί να μπει δεύτερη φορά σε μήτρα ο Χριστός του απάντησε:« εκτός και εάν κάποιος γεννηθεί από ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ , δεν μπορεί να εισέλθει στο βασίλειο του Θεού. Αυτό που γεννήθηκε από σάρκα είναι σάρκα, και αυτό που γεννήθηκε από πνεύμα είναι πνεύμα»........
Όπως και τα ακόλουθα.
……. Εν πάση αλήθεαι σας λέγω, ΕΑΝ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΥΡΙ ΤΟΥ ΣΙΤΑΡΙΟΥ ΔΕΝ ΠΕΣΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΑΠΙΣΕΙ ΜΕΣΑ ΕΙΣ ΤΟ ΧΩΜΑ, ΜΕΝΕΙ ΜΟΝΑΧΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΕΤΑΙ. Εάν όμως ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΠΟΡΑΣ ΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗΝ ΑΠΟΘΑΝΕΙ και ταφεί, βγάζει πολύν καρπόν…», κατά Ιωάννη.

3. Σε ένα μοναστήρι διάβασα
Μακάριοι οι ΑΓΝΟΙ τη ΨΥΧΗ, γιατί ΘΕΟ ΌΨΟΝΤΑΙ!

4. Έχει κανείς σκεφτεί να ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙ ΤΩΡΑ???

Από το 1…είναι εμφανές πως οι ΘΝΗΤΟΙ (μα και οι ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ …να με συγχωρούν) κάτι περιμένουν.
ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΞΑΝΑ…. μήπως ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ? Το ΣΠΙΡΙ ΤΟΥ ΣΙΤΑΡΙΟΥ *(ΠΝΕΥΜΑ), αν δεν πέσει μέσα στην ΓΗ (ΣΑΡΚΑ) και σαπίσει… (Χαρακτηριστική μυρωδιά σάπιων ΑΥΓΩΝ)….ΑΠΟΘΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΑΦΕΙ!!!! Τι στα αλήθεια να λέει ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΔΩ???? ΣΑΡΚΑ είναι ΣΑΡΚΑ….ΠΝΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑ….ΝΕΡΟ…ΤΙ ΕΙΝΑΙ?

Μα και ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ…Ο ΦΑΝΕΡΟΣ είχε πει:

Θάνατος της ΨΥΧΗΣ είναι να γίνει ΝΕΡΟ Θάνατος του ΝΕΡΟΥ είναι να γίνει ΓΗ
Από τη ΓΗ γινεται το ΝΕΡΟ…και από το ΝΕΡΟ η ΨΥΧΗ!

Νερό…στα όνειρα μου έρχεται, όταν είμαι πολύ παρμένος με τις ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ!!!

Και οι ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ αφήνουν ΜΝΗΜΕΣ...που είναι το ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΑΣ…ΠΟΥ οι περισσότεροι συνεχώς ΖΟΥΜΕ!!!
Η κίνησης μέρους της Ψυχής, είναι στις ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΝΗΜΕΣ !

ΑΠΟΘΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΑΦΕΙ…Τι αλήθεια να γίνεται σαν τελειώνουμε πχ με τους ΦΟΒΟΥΣ τα ΠΕΡΙΜΕΝΩ (ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ) ….και τα δαιμονακια?

Μήπως τελειώνοντας μέρος της Ψυχής…. ΕΝΣΑΡΚΩΝΕΙ το ΠΝΕΥΜΑ? …..3!

Καλό σας καλοκαίρι.

quote:

---

A) Κάτι που η ΨΥΧΗ αναζητά (εκπλήρωση)… και από τα λόγια του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ, βλέπω πως ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ την στέφανο της ΔΟΞΗΣ… (κάπου εκεί Ψηλά).

B) Ο Χριστός είπε ότι εάν κάποιος δεν ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΞΑΝΑ , δεν μπορεί να γνωρίσει την βασιλεία του Θεού. Όταν ο Νικόδημος μην καταλαβαίνοντας τον ρώτησε εάν είναι ποτέ δυνατόν ένας άνθρωπος μπορεί να μπει δεύτερη φορά σε μήτρα ο Χριστός του απάντησε:« εκτός και εάν κάποιος γεννηθεί από ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ , δεν μπορεί να εισέλθει στο βασίλειο του Θεού. Αυτό που γεννήθηκε από σάρκα είναι σάρκα, και αυτό που γεννήθηκε από πνεύμα είναι πνεύμα»........

Γ) Όπως και τα ακόλουθα.
……. Εν πάση αλήθεαι σας λέγω, ΕΑΝ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΥΡΙ ΤΟΥ ΣΙΤΑΡΙΟΥ ΔΕΝ ΠΕΣΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΑΠΙΣΕΙ ΜΕΣΑ ΕΙΣ ΤΟ ΧΩΜΑ, ΜΕΝΕΙ ΜΟΝΑΧΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΕΤΑΙ. Εάν όμως ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΠΟΡΑΣ ΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗΝ ΑΠΟΘΑΝΕΙ και ταφεί, βγάζει πολύν καρπόν…», κατά Ιωάννη.

Δ) Μα και ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ…Ο ΦΑΝΕΡΟΣ είχε πει:
Θάνατος της ΨΥΧΗΣ είναι να γίνει ΝΕΡΟ Θάνατος του ΝΕΡΟΥ είναι να γίνει ΓΗ. Από τη ΓΗ γινεται το ΝΕΡΟ…και από το ΝΕΡΟ η ΨΥΧΗ!
Μήπως τελειώνοντας μέρος της Ψυχής…. ΕΝΣΑΡΚΩΝΕΙ το ΠΝΕΥΜΑ? …..!

---

ManDeaf

Συμπάθα λοιπόν τον λόγο μου, δεν συμφωνεί ούτε με τον ΑΪΝΣΤΑΙΝ που έλεγε πως είναι ευκολότερο να σπάσεις τον ΠΥΡΗΝΑ του ΑΤΟΜΟΥ…παρά τις ανθρώπινες ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ! (Εξαρτάτε τι έχεις απέναντι)

Α. Η Συζήτηση δεν πήγαινε στην ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ, μα σε κάτι που ΕΓΡΑΨΕΣ ΕΣΥ….κάτι που ο απόστολος γράφεις ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ! Μιας και έχεις πάει σε ΒΑΘΟΣ στη ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ, θα γνωρίζεις για τον ΕΛΕΓΧΟ της ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ που επιβάλλεται, μιας και ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΤΙ και ΕΠΙΘΥΜΙΑ είναι σχεδόν συνώνυμα.
Θα μου πεις ΕΠΙΘΥΜΙΑ από ΕΠΙΘΥΜΙΑ διαφέρει…..Ναι, μα η ΚΙΝΗΣΗ είναι η ΙΔΙΑ και η ΑΥΤΗ. Πρόσεξε το αν θέλεις καλλίτερα. ΕΠΙΘΥΜΙΑ και ΠΝΕΥΜΑ…. δεν πάνε μαζί, η κάνω ΛΑΘΟΣ?

Β Έγραψες…
Αλλα να ξαναγεννηθω ξανα κι ξανα στο ματαιο κοσμο?? Και ακομα η σαρκα ειναι σαρκα και το πνευμα ειναι πνευμα. Σας ρωταω λοιπον εγω τι ειμαι τωρα σαρκα ή πνευμα????

Κάπου εκεί πήγαινε η συζήτηση! Πάλι σου απαντώ με λόγια του Χριστού, Όπου βρίσκονται ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ…. είναι και η Ψυχή σας!…..
Ποιος καλύτερα από ΕΣΕΝΑ, Φιλε ManDeaf θα απαντήσει σε αυτό το ερώτημα? Τώρα μην βιαστείς να μου απαντήσεις πως προσεύχεσαι κάθε μέρα, η πηγαίνεις ταχτικά στην εκκλησία. Τις άλλες ώρες που είναι η σκέψη σου?
Προσωπικά….όλο και κάποιο θηλυκό ΑΓΓΕΛΟ ΚΟΙΤΑΖΩ…

Γ Ήθελα να πω αν είναι δυνατόν πριν έρθει ο ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, να γνωρίσουμε τι είναι αυτό το μυστήριο του ΘΑΝΑΤΟΥ… εν ζωή!
Για να μην μπερδευτείς στο γράφω αναλυτικά. Πες πως ΜΙΣΕΙΣ κάποιον, και αποφασίσεις να δεις μέσα σου γιατί τον ΜΙΣΕΙΣ, και τι είναι ΤΟ ΜΙΣΟΣ… Ας πούμε πως (από ΘΑΥΜΑ), είδες τι είναι αυτή η ΚΙΝΗΣΗ…κατάλαβες πως είναι κίνηση που ΣΠΑΤΑΛΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, και αποφάσισες να τελειώσεις με το ΜΙΣΟΣ . Σε ρωτώ. Τη στιγμή που θα αφήσει το σώμα η Ψυχή…. (Δίχως ΜΙΣΟΣ)…… δεν θα είναι ΚΑΛΛΙΤΕΡΗ / ΕΛΑΦΡΟΤΕΡΗ? Δεν θα έχειs περισσότερες CHANCE εσύ για τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ και όσοι πιστεύουν στην ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ για την άλλη ΖΩΗ?
Συνεχίζω να σκέπτομαι. . Άμα μπορέσω και τελειώσω ΟΛΙΚΑ με κάτι μέσα μου….γιατί να μην ΔΩ και ΤΕΛΕΙΩΣΩ και με τις άλλες ΒΛΑΒΕΡΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ που υπάρχουν? ΦΟΒΟΣ, ΠΟΝΟΣ, ΑΠΛΗΣΤΙΑ….μήπως δεν τα γνωρίζουμε ΟΛΟΙ? Εξάλλου, ο ΧΡΙΣΤΟΣ δεν είπε…Για να με γνωρίσεις πρέπει να σκοτώσεις τη μητέρα σου τον Πατέρα σου….κλπ κλπ! Δεν εννοούσε να πάρεις ΠΙΣΤΟΛΙ…μα ψυχολογικά, να μην σε επηρεάζουν… Είμαστε ικανοί να πάμε στα πέρατα της ΓΗΣ να προσκυνήσουμε μια ΕΙΚΟΝΑ, να βρούμε τον ΑΓΙΟ, τον GURU και τον ΦΩΤΙΣΜΕΝΟ…μα δυο πιθαμές από τα μάτια μας….μέσα μας, ποτέ δεν κοιτάμε!
Κατάλαβες γιατί δεν με απασχολεισαι και τόσο η μετενσάρκωση?

Δ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ. Είναι κάποιος που κοίταξε παρα πολύ μέσα του!
Τελειώνοντας με το ΒΑΡΥ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ…. το ΠΝΕΥΜΑ ήταν ΕΚΕΙ!
Δεν το είχε ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ!!! *(Το πνεύμα!)
Ότι είπε, ακόμα ΨΑΧΝΟΝΤΑΙ… (ΕΚΚΛΗΣΙΑ και ΕΠΙΣΤΗΜΗ).

Μα ως γνωστό…

Άλλο φως του ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ….ΑΛΛΟ το δανεικό φως… ΑΛΛΩΝ.

Ουδείς -ΙΣΜΟΣ Εξαιρείται!!!

Με εκτίμηση….ΠΛΑΤΩΝΑΣ.

quote:

---

Το topic της μετενσάρκωσης... πέθανε πριν κάποιους μήνες. Μήπως θέλει κάποιος να βοηθήσει στην μετενσάρκωσή του;

---

Καλέ μου Thoth...
Σε αυτή την περίπτωση ΔΕ μιλάμε για μετενσάρκωση αλλά για ...ΑΝΑ(σ)ΤΑΣΗ!!!
Ο Σκοτεινός Άγγελος!!!

"Ποιό το αληθινό μέγεθος της σκιάς σου;"

Edited by - Darkangel_78 on 23/01/2003 22:26:25

ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΤΗΣ ΦΙΛΗΣ Darkangel_78 ΜΟΥ ΕΙΛΘΕ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΜΙΑΛΟ ΜΟΥ.

Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ - ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑ(Σ)ΤΑΣΗ ????
ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ?????????

ΘΑ ΕΙΘΕΛΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΦΙΛΗ Darkangel_78 ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΕΙΛΘΕ ΣΑΝ ΣΚΕΨΗ ΟΤΑΝ ΕΚΑΝΕΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ.
'ΑΝΑ(Σ)ΤΑΣΗ ΘΕΜΑΤΟΣ'

ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΠΩΣ ΙΣΩΣ (Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ - ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ ) ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ....

(ΘΑΝΑΤΟΣ -ΑΝΑΣΤΑΣΗ (ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ - ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ )=ΖΩΗ-ΘΑΝΑΤΟΣ)

O AENAOΣ KYKΛOΣ ΑΝΟΔΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ (ΚΑΤ ΕΜΕ ) ΑΝΑΣΤΑΣΗ (ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΙΟ)

ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΩΣ ΖΗΤΑΩ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ..

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.....

ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ Wolffaced ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΝΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ....

ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΙΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΚΑΤΙ ....

ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ?????
ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ ..
ΑΛΛΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΠΟ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ .....
Η ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΘΕΩΡΙΤΙΚΗ..

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Η θεωρία της ξαναγέννησης είναι τόσο παλιά όσο σχεδόν και η σκέψη, ενώ η πηγή της άγνωστη. Θα μπορούσαμε να την αποδεχθούμε σύμφωνα με τις προδιαθέσεις μας σαν αποτέλεσμα της αρχαίας ψυχολογικής εμπειρίας που πάντοτε ανανεώνεται και βεβαιώνεται και επομένως είναι αληθινή, ή αντίθετα να την πάρουμε σαν ένα φιλοσοφικό δόγμα και αφελή θεωρία, αλλά και στις δύο περιπτώσεις, το δόγμα, ακόμη και αν είναι σχεδόν τόσο παλιό όσο η ανθρώπινη σκέψη, είναι επίσης πιθανόν να αντέξει τόσο όσο τα ανθρώπινα όντα θα εξακολουθούν να σκέπτονται.

Σε άλλες εποχές το δόγμα πέρασε στην Ευρώπη με το παράξενο όνομα της «μετανάστευσης» που έφερε μαζί της, στο Δυτικό πνεύμα, και μια χιουμοριστική εικόνα της ψυχής του Πυθαγόρα να μεταναστεύει, σε ένα τυχαίο διαβατικό πουλί, από ανθρώπινη θεία μορφή σε ένα πειραματόζωο ή σε έναν όνο. Η φιλοσοφική εκτίμηση της θεωρίας εκφράστηκε με την υπέροχη αλλά δυσμεταχείριστη Ελληνική λέξη, «Μετεμψύχωση», που σημαίνει την εμψύχωση ενός νέου σώματος από το ίδιο ψυχικό όν. Η Ελληνική γλώσσα είναι πάντοτε σε αρμονία και ευτυχισμένη με το πάντρεμα της σκέψης και του λόγου και καμια καλλίτερη λέξη δεν θα μπορούσε να βρεθεί, αλλά μπαίνοντας αναγκαστικά στην Αγγλική γλώσσα, η λέξη έγινε απλώς μια πολυσύλλαβη και σχολαστική λέξη, χωρίς να περάσει το μύνημα της αδιόρατης Ελληνικής θεώρησης και αναγκαστικά εγκαταλειφθηκε. Η λέξη «Μετενσάρκωση» έγινε ο προσφιλής όρος αλλά η ιδέα της μετεμψύχωσης μέσα σε αυτήν την λέξη γέρνει προς το χονδροειδές ή την εξωτερική άποψη του θέματος και εκλιπαρεί για πολλές ερωτήσεις. Προτιμώ την «ξαναγέννηση» αν δεν μπορούμε να συλλάβουμε τον όρο Μετεμψύχωση, επειδή εμπεριέχει την αίσθηση του πλατιού και άχρωμου και δεν μας εγκλωβίζει σε τίποτε πέρα από τη θεμελιώδη ιδεα που είναι η ουσία και η ζωή του δόγματος.

Μετεμψύχωση για τον μοντέρνο άνθρωπο δεν είναι τίποτε περισσότερο από παρά μια θεωρία, δεν έχει ποτέ αποδειχθεί με τις μεθόδους της μοντέρνας επιστήμης ή δεν ικανοποιεί τον κριτικό νου που είναι τυποποημένος με την επιστημονική κουλτούρα. Αλλά όμως, ούτε και έχει διαψευσθεί. Η μοντέρνα επιστήμη δεν ξέρει τίποτε για την προγούμενη ή την επόμενη ζωή της ανθρώπινης ψυχής, τω όντι δεν γνωρίζει τίποτε για την ίδια την ψυχή κι ούτε μπορεί να ξέρει, διότι η επαρχία της περιορίζεται στη σάρκα, στον εγκέφαλο, στα νεύρα, στο έμβρυο, στην σχημάτισή του και στην εξέλιξή του. Ούτε βέβαια η μοντέρνα κριτική διαθέτει κάποια συσκευή με την οποία, το αληθές ή το αναληθές της μετεμψύχωσης, να μπορεί να εδραιωθεί. Η μοντέρνα κριτική με όλες της τις προσποήσεις στην έρευνα και στην αναζήτηση και την λεπτολογική βεβαιότητα, δεν είναι και ο σωστός τρόπος της ανακάλυψης της αλήθειας. Για θέματα πέραν της ύλης είναι σχεδόν αβοήθητη. Είναι καλή να ανακαλύπτει δεδομένα, αλλά εκτός κι αν τα δεδομένα δεν φέρουν στην επιφάνεια τα δικά τους συμπεράσματα, δεν έχει τα μέσα να σιγουρευτεί για τις γενικότητες, ανακοινώνει τα αποτελεσματα με αυτοπεποίθεση στο διάστημα μιας γενιάς και τα καταστρέφει στην επόμενη. Δεν έχει τα μεσα να βρεί με βεβαιότητα την αλήθεια ή αναλήθεια μιας αμφιβόλλου ιστορικής υπόθεσης, αφού πέρασε ένας αιώνας διαφωνίας και δεν είναι ακόμη σε θέση να μας πει «ναι» ή «όχι» αν ο Χριστός υπήρξε. Πώς τότε μπορεί να έρθει σε επαφή με θέματα, όπως είναι η μετεμψύχωση, που είναι υλικό της ψυχολογίας και πρέπει να κανονισθεί μάλλον με ψυχολογική παρά με μηχανική απόδειξη;

Τα επιχειρήματα που συνήθως δίνονται από τους υποστηρικτες και τους μη υποστηρικτές είναι συχνά αδύναμα ή μάταια και ακόμη, στην καλύτερη περίπτωση, ανεπαρκή είτε να αποδείξουν είτε να διαψεύσουν.
Ενα επιχείρημα, για παράδειγμα, που τίθεται θριαμβευτικά για την διαψευση, είναι τούτο: Δεν έχομε μνήμη των περασμένων ζωών μας και επομένως δεν υπάρχουν προηγούμενες ζωές! Χαμογελάει κανείς να βλέπει να χρησιμοποείται σοβαρά ένας τέτοιος συλλογισμός από εκείνους που φαντάζονται πως είναι κάτι περισσότερο από διανοητικά παιδιά. Το επιχείρημα προέρχεται από ψυχολογικούς χώρους, που εν τούτοις αγνοεί την ίδια τη φύση της κοινής μνήμης που είναι η μόνη που απασχολεί έναν κοινό άνθρωπο. Πόσα μπορούμε να θυμηθούμε από την τωρινή ζωή μας που, αναμφίβολλα, ζούμε αυτή τη στιγμή; Η μνήμη είναι καλή για τό τι είναι κοντινό, γίνεται αμυδρή καθώς τα αντικείμενά της υποχωρούν μεσα στο βάθος του χρόνου και λίγο πιο πέρα γίνεται θολή και κάπου σταματάει εντελώς . Θυμούμαστε την βρεφική ηλικία μας; Την εμβρυακή μας; Κι όμως, όπως λένε και οι Βουδιστές, αυτή η περίοδος είναι κομμάτι της ίδιας της ζωής, του ιδίου προσώπου, του προσώπου που θέλει να θυμάται την προηγούμενη ζωή του! Κι αν δεν μπορεί να θυμηθεί ξεφωνίζει: «Η θεωρία της μετεμψύχωσης διαψεύδεται!». Η άχαρη σοφία του ανθρώπινου κοινού λογικού δεν πάει πιο μακριά από αυτό το είδος του συλλογισμού. Φανερά, εαν οι προηγούμενες ζωές επρόκειτο να έρθουν στη μνήμη μας σαν γεγονότα και καταστάσεις, ή σαν συμβάντα και εικόνες, θα γινόταν μόνο από μια νοητική μνήμη ή μια αφύπνιση που θα υπερπηδούσε τα όρια του φυσικού και θα αναβίωνε εντυπώσεις πολύ διαφορετικές από εκείνες που αποτυπώθηκαν στο σάρκινο όν με νοητική σκέψη.

Αμφιβάλλω, ακόμη κι αν μπορούσαμε να έχομε απόδειξη της νοητικής μνήμης ή αφυπνίσεις για περασμένες ζωες, αν αυτό θα θεωρούνταν αποδεικτικό στοιχείο. Σήμερα ακούμε για τέτοια περιστατικά που μερικοί τα ισχυρίζονται με μεγάλη αυτοπεποίθεση, αν και χωρίς συσκευές επικυρωμένης απόδειξης, που εξετάσθηκαν υπεύθυνα που δίνουν βαρύτητα στα αποτελέσματα στην έρευνα. Ο σκεπτικιστής εν τούτοις θα μπορεί πάντοτε να προκαλεί την κάθε απόδειξη και να το ομάζει απλό μυθηστόρημα και φαντασία, εκτός και αν, και μέχρις ότου, τοποθετεθούν σε σταθερή βάση αποδειξης.

Κι αν ακόμη τα γεγονότα που ισχυρίζονται επικυρωθούν, ο σκεπτικιστής, θα έχει το τρόπο να μας πει πως δεν είναι πραγματικες μνήμες της προηγούμενης ζωής αλλά ήταν γνωστά στο πρόσωπο που τα ισχυρίζεται είτε από συνειδητό δόλο ή απο μια διαδικασία αυταπάτης και αυτο-παραισθησης. Κι αν ακόμη υποθέσουμε πως η απόδειξη ήταν πολύ δυνατή και άμεμπτη για να της δοθεί η δέουσα σημασία από τα οικεία μηχανήματα, πάλι θα ήταν δυνατόν να μην την αποδεχθούν σαν απόδειξη της μετεμψύχωσης, ο νους μπορεί να ανακαλύψει εκατό θεωρίες για μια μόνο ομάδα γεγονότων. Η μοντέρνα μελέτη και έρευνα, ευθύνονται για αυτή την αμφιβολία που επικρέμαται σε όλες τις φυσικές θεωρίες και γενικότητες.
Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, πως για τα φαινόμενα της αυτόματης γραφής ή της επικοινωνίας με τους νεκρούς, διαφωνούν στο αν τα φαινόμενα προέρχονται από έξω, από άυλα όντα ή από μέσα μας, ή από την θεία συνείδηση ή αν η επικινωνία είναι πραγματική και άμεση από την προσωπικότητα ή είναι μια έκρηξη μιας τηλεπαθητικής αποτύπωσης που προέρχεται απο τον νου και που βυθίστηκε στο υποσυνείδητό του. Το ίδιο είδος αμφιβολίας μπορεί να αντιπαραταθεί στις αποδείξεις όσον αφορά την μνήμη της μετεμψύχωσης. Μπορεί να υποστηριχθεί πως αποδεικνύουν την δύναμη μιας συγκεκριμένης μηστηριώδους ιδιότητας μέσα μας, μια συνείδησης που μπορεί να έχει άφατη γνώση περασμενων γεγονότων αλλά πως αυτά τα γεγονότα ανήκουν σε άλλες προσωπικότητες κι όχι στη δική μας, και πως η απόδοσή τους στη δική μας προσωπικότητα της προηγούμενης ζωής μας δεν είναι παρά φαντασία, παραίσθηση ή αλλιώς ένα περιστατικό ή ένα αμφίβολλο φαινόμενο κάποιου νοητικού λάθους. Πολλά θα μπορούσαν να αποδειχθούν με την συσσώρευση τέτοιων αποδείξεων για την μετεμψύχωση αλλά όχι για τον σκεπτικιστή. Βεβαίως, αν υπήρχαν ικανοποιητικές, ακριβείς, άφθονες, ενδόμυχες αποδείξεις θα δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα που θα οδηγούσε τελικά σε μια γενική αποδοχή της θεωρίας στην ανθρώπινη φυλή σαν ηθική βεβαίωση.

Τελικά τα περισσότερα πράγματα που αποδεχόμεθα σαν αλήθειες δεν είναι τίποτε περισσότερο απο ηθικές βεβαιώσεις. Έχομε την πιο εμβριθή και αμετάσειστη πίστη πως η γη γυρίζει γύρω από τον άξονά της αλλά όπως υπέδειξε ένας μεγάλος Γάλλος μαθηματικός το θέμα δεν αποδείχθηκε ποτέ. Είναι μόνο μια θεωρία που παρακολουθεί πολύ καλά ορισμένα γεγονότα που μπορούν να παρατηρηθούν και τίποτε άλλο. Ποιός ξέρει αν αύριο δεν αντικατασταθεί από μια άλλη θεωρία καλύτερη ή χειρότερη; Όλα τα αστρονομικά φαινόμενα προδιορίζονταν θαυμασίως με τις θεωρίες των σφαιρών ή δεν ξέρω τι άλλο μέχρι να έρθει ο Γαλιλαίος και να αναφωνήσει «Και όμως γυρίζει!», ενοχλώντας το αλάθητο του Πάπα και της Βίβλου και της επιστήμης και της λογικής των μορφωμένων. Αυτό είναι η παντοτινά-περιπλεγμένη και έμφυτη πληγή για την λογική μας, διότι ξεκινά χωρίς να γνωρίζει τίποτε και έχει να κάνει με άπειρες πιθανότητες και πιθανές εξηγήσεις για τη κάθε δοτή σειρά γεγονότων μέχρι να αντιληφθούμε πως όλα αυτά που κρύβονται πίσω από τα γεγονότα είναι ατελειωτα. Στο τέλος γνωρίζουμε μόνο το τι παρατηρούμε και ακόμη και αυτό υπόκειται σε μια στοιχειωμένη ερώτηση π.χ. πως το πράσινο είναι πράσινο και το λευκό είναι λευκό αν και φαίνεται πως το χρώμα δεν είναι χρώμα αλλά κάτι άλλο που δημιουργεί την εμφάνιση του χρώματος. Πέραν των γεγονότων που δύνανται να παρατηρηθούν πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι με λογικές ικανοποιήσεις, επικρατούσες πιθανότητες, και ηθικές βεβαιώσεις τουλάχιστον μέχρι να έχομε την αίσθηση να παρατηρήσουμε πως υπάρχουν ιδιότητες μέσα μας, υψηλότερες αυτών που εξαρτώνται από την λογική και περιμένουν να εξελιχθούν για να φτάσουμε έτσι σε μεγαλύτερες βεβαιότητες. Αλλά δεν έχομε ακόμη μια τέτοια βεβαιότητα να παρουσιάσουμε στον σκεπτικιστή.

Η εξωτερική απόδειξη που μας είναι διαθέσιμη προς το παρόν, είναι σε τελική ανάλυση στοιχειώδης. Ο Πυθαγόρας ήταν ο μεγαλύτερος των σοφών αλλά ο ισχυρισμός του πως πολέμησε στην Τροία με το όνομα Αντενορίδης και πως σκοτώθηκε απο τον μικρότερο γιο του Ατρέα είναι ένας ισχυρισμός μόνο, και η συνταύτησή του με την τρωική ασπίδα δεν θα πείσει κανέναν που δεν είναι ήδη πεπεισμένος, έτσι και η μοντέρνα απόδειξη δεν είναι περισσότερο πειστική από την απόδειξη του Πυθαγόρα. Με την απουσία εξωτερικής απόδειξης που για την νόησή μας που την κυβερνάει η ύλη, είναι από μόνη της επιγραμματική, έχουμε το επιχείρημα αυτών που πιστεύουν στη μετεμψύχωση πως η θεωρία τους παρακολουθεί με ιδιαίτερο τρόπο τέτοια γεγονότα και σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Η δήλωσή τους είναι σωστή αλλά δεν έχει τον αέρα της σιγουριάς. Η θεωρία της μετεμψύχωσης συνδεδεμένη με τη θεωρία του Κάρμα μας δίνει μια απλή συμμετρική ωραία εξήγηση των πραγμάτων, αλλά επίσης και η θεωρία των σφαιρών μας είχε δώσει κάποτε μια απλή, συμμετρική ωραία εξήγηση των ουράνιων κινήσεων. Επι πλέον έχομε μια άλλη εξήγηση πολύ πιο περίπλοκη, πιο Γοτθική και επισφαλή στη συμμετρία της, μια ανεξήγητη τάξη που εξελιχθηκε από το χαώδες άπειρο που το αποδεχθήκαμε ή το είχαμε αποδεχθεί σαν αλήθεια. Κι ακόμη, αν μόνο σκεφθούμε, ίσως καταλάβουμε πως ούτε αυτό είναι η ολάκερη η αλήθεια. Υπάρχει τόσο πολύ από πίσω που δεν έχομε ανακαλύψει. Επομενως η απλότητα, η συμμετρία, η ομορφιά, η ικανοποίηση της θεωρίας της μετεμψύχωσης, δεν είναι εγγύηση της βεβαιότητάς της.

Οταν προχωρήσουμε σε λεπτομέρειες, η αβεβαιότητα αυξάνεται. Η μετεμψύχωση παρακολουθεί με ένα ιδιαίτερο τροπο, για παράδειγμα, τα φαινόμενα της ιδιοφυίας, της έμφυτης ιδιότητας και τόσων άλλων ψυχολογικών μυστηρίων. Αλλά έρχεται η επιστήμη με την καθ’ όλα ικανοποιητική εξήγησή της, την κληρονομικότητα, αν όπως και με την μετεμψύχωση που είναι καθ’ όλα ικανοποιητική, μόνο γι αυτούς που την πιστεύουν. Χωρίς αμφιβολία οι δηλώσεις της κληρονομικότητας έχουν ανοήτως παρατραβηχτεί. Έχει πετύχει να προδιορίσει πολλά, αλλά όχι για όλα, για την υλική μας σύσταση, την ιδιοσυγκρασία μας, τις ζωτικές μας παραξενιές. Η προσπάθειά της να προσδιορίσει την διάνοια, την έμφυτη ιδιότητα και άλλα ψυχολογικά φαινόμενα υψηλότερου είδους είναι μια κραυγαλέα αποτυχία. Αλλά αυτό γίνεται επειδή η Επιστήμη δεν γνωρίζει καθόλου αυτό που είναι θεμελιώδες για την ψυχολογία μας, και δεν γνωρίζει περισσότερο από ότι γνώριζαν οι αρχέγονοι αστρονόμοι για τους νόμους των άστρων που παρατηρούσαν όμως τις κινήσεις τους με ικανοποιητική ακρίβεια. Και δεν νομίζω, αν η Επιστήμη γνωρίσει περισσότερα και καλύτερα πως θα μπορούσε να εξηγήσει τέτοια φαινόμενα με το νόμο της κληρονομηκότητας. Αλλά ο επιστήμονας μπορεί κάλλιστα να μας πει πως βρίσκεται μόνο στην αρχή της έρευνάς του, πως οι γενικότητες που μας έχει εξηγήσει τόσο πολύ θα εξηγήσουν το παν, και εν πασει περιπτώσει αυτός είναι πιο καλά εφοδιασμενος από αυτον που θέλει να αποδείξει την μετεμψύχωση.

Παρ’ όλα αυτά το επιχείρημα αυτών που πιστεύουν στη μετεμψύχωση είναι προς το παρόν άξιο σεβασμού, αν και δεν είναι τελειωτκό. Αλλά υπάρχει μια άλλη αμφισβήτηση πιο προηγμένη και που φαίνεται να είναι ίσης αξίας με εκείνη του εχθρικού συλλογισμού περί απουσίας μνήμης τουλάχιστον σε σχήμα, και που συνήθως προχωράει στο να ελκύει ανώριμα μυαλά Είναι το ηθικό επιχείρημα το οποίο επιζητάει να δικαιολογήσει τους τρόπους του Θεού στον κόσμο, ή τους τρόπους του κόσμου στον εαυτό του. Πρέπει, λενε, να υπάρχει μια ηθική διακυβέρνηση για τον κόσμο, ή τουλάχιστον κάποια επικύρωση δωροδοκίας στο κόσμο για την αρετή και κάποια επικύρωση τιμωρίας για την αμαρτία. Αλλά για τον περιπλεγμένο και χαώδη πλανήτη μας δεν εμφανίζεται μια τέτοια επικύρωση. Βλέπομε τον καλό άνθρωπο να τυραννιέται ενώ τον κακό να ακμάζει σαν ένα τέλειο φρουτόδενδρο και το τέλος του να μην δυσάρεστο. Αυτό πια δεν είναι ανεκτό. Είναι μια σκληρή ανωμαλία, είναι ένα αντικαθρέπτισμα της σοφίας του Θεού και της δικαιοσύνης, είναι σχεδόν απόδειξη πως δεν υπάρχει Θεός και πρέπει να το θεραπεύσουμε. Ή αφού δεν υπάρχει Θεός πρέπει να επιβάλλουμε μια επικύρωση για το δίκαιο.

Πόσο επαναπαυτικό θα ήταν να λεγαμε για ένα καλό άνθρωπο και επιπλέον και για το πόσες καλωσύνες έχει, (επειδή δεν θα έπρεπε το Υπέρτατο Ον να είναι ένα αυστηρός και τίμιος λογιστής;) ανάλογα με την καλοσύνη του θα έπρεπε να τρώει ανάλογα και να καταθέτει ανάλογα χρήματα στην τράπεζα; Βέβαια, και πόση επαναπαυση θα είχαμε να μπορούμε να κουνήσουμε το δάχτυλό μας μπροστά στον αμαρτωλό και να ξεφωνίσουμε: «Ω, Εσύ αμαρτωλέ! Διότι αν δεν ήσουν αμαρτωλός δεν θα ήσουν έτσι ρακενδυτος, πεινασμένος, άτυχος, χωρίς τιμή μεταξύ των ανθρώπων. Η δικαιοσύνη του Θεού εδραιώθηκε». Ευτυχώς όμως που η Υπέρτατη Διάνοια είναι σοφότερη και ευγενικότερη απο την παιδιάστικη αντίληψη του ανθρώπου. Αλλά ας μην επαναπαυτούμε !!! Φαίνεται πως αν ο καλός άνθρωπος δεν έχει αρκετά αγαθά ή χρήματα είναι επειδή στην πραγματικότητα ήταν ένας αμαρτωλός και υποφέρει για τις ανομίες του, ήταν ένας κακοποιός στην προηγούμενη ζωή που ξαφνικά άλλαξε σελίδα μέσα στη μήτρα της μητέρας του, κι εκείνος ο κακός άνθρωπος που ακμάζει και δοξάζεται στον κόσμο, είναι εξ αιτίας της καλωσύνης του σε προηγούμενη ζωή, ήταν ό άγιος τότε, κι επειδή είχε την εμπειρία του με την ματαιότητα της αρετής –το γύρισε στην λατρεία της αμαρτίας. Όλα εξηγούνται, όλα δικαιώνονται. Υποφέρουμε για τις αμαρτίες σε ένα άλλο σώμα, θα πληρωθούμε σε ένα άλλο σώμα για τις αρετές μας, και έτσι θα εξακολουθούμε αιωνίως. Καθόλου παράξενο, που οι φιλόσοφοι ανακάλυψαν πως αυτό το σύστημα είναι μια άσχημη υπόθεση και υπέδειξαν σαν θεραπεία να απαλλαγούμε και από την αμαρτία και από την αρετή κι ακόμη να αγωνιστούμε με κάθε τρόπο να ξεφύγουμε από αυτόν τον κόσμο που κυβερνάται θαυμάσια.

Φυσικά αυτό το σχέδιο των πραγμάτων είναι μόνο μια παραλλαγή της παλιάς πνευματικο-υλικής δωροδοκίας και φόβου, η δωροδοκία του Ουρανού με την ευδαιμονία του για τον καλόν, και η απειλή της κόλασης του αιωνιου πυρός ή των κτηνώδικων βασανιστηρίων για τον κακό. Η ιδέα του Νόμου για τον κόσμο αρχικά σαν έναν διανομέα των δωροδοκιών και τιμωριών είναι συγγενής με την ιδέα του Υπέρτατου Όντος ως δικαστού, «πατέρα» και διευθυντή σχολείου που αιωνίως δωροδοκεί με γλυφιτζούρια τα καλα παιδιά και αιωνίως ξυλοφορτώνει τα άτακτα. Είναι επίσης συγγενής με το βάρβαρο και το αδιανόητο σύστημα της κοινωνίας μας που είναι ανίκανη να βρεί ή να οργανώσει ένα πιο ικανοποιητικό σύστημα δικαιοσύνης. Ο άνθρωπος συνεχώς επιμένει να κάνει τον Θεό εικόνα και ομοίωσή του αντί να αναζητα να κάνει τον εαυτό του εικόνα και ομοίωση του Θεού, κι όλες αυτές οι ιδέες είναι η αντικατόπτριση του παιδιού, του άγριου και του κτήνους που φέρουμε μέσα μας και που αποτύχαμε να μεταμορφώσουμε ή να ξεπεράσουμε.

Αναμφίβολλα, αφού τέτοιες ιδέες προεξέχουν, θα πρέπει να είχαν την σπουδαιότητά τους στην εκπαίδευση της ανθρωπότητας. Είναι ίσως αλήθεια πως το Υπέρτατο Ον κάνει δοσοληψίες με το παιδί σύμφωνα με την παιδικότητά του και του επιτρέπει να εξακολουθεί τις φαντασίες του για παράδεισο και κόλαση για ένα χρονικό διάστημα πέρα από τον θάνατο του υλικού σώματος. Ίσως αμφότερες οι ιδέες, της ζωή μετά θάνατον και μετεμψύχωση, σαν πεδία τιμωρίας και δωροδοκίας να χρειάζονταν επειδή ήταν κατάλληλες για το μισο-νοητικό ζωώδες μας. Αλλά μετά από ένα συγκεκριμένο στάδιο το σύστημα παύει να είναι αποτελεσματικό. Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Παράδεισο και στη Κόλαση αλλά εν τούτοις εξακολουθούν να αμαρτάνουν με χαρά, και την τελευταία στιγμή πριν πεθάνουν εξομολογούνται, παίρνουν άφεση αμαρτιών, άν μετανοιώσουν ειλικρινά- τέτοιες είναι οι παιδικές μας συσκευές με τις οποίες ξεφεύγουμε από την παιδικότητά μας!!!!

Και τελικά ο νους μεγαλώνει και εγκαταλείπει το βρεφοκομείο του με περιφρόνηση...

Η θεωρία της δωροδοκίας και απειλής στη μετεμψύχωση είτε ανυψωθεί λιγάκι ή γίνει λιγότερο συναισθηματική είναι και αυτή αναποτελεσματική. Και είναι καλό που γίνεται αναποτελεσματική. Επειδή είναι αβάσταχτο για τον άνθρωπο με θεία δυνατότητα να πρέπει να εξακολουθεί να είναι ενάρετος για ένα αντίτιμο και να καταδικάζει την αμαρτία από φόβο.
Καλλίτερα να βρίσκεται κοντά στο Θεό ένας δυναμικός αμαρτωλός, παρά ένας εγωιστής- ενάρετος- δειλός ή ένας μηδαμινός μεταπράτης.

Είναι ασσύληπτο να σκεφτούμε πως το σύστημα ενός αχανούς και υπέροχου κόσμου θα έπρεπε να θεμελιωθεί με μηδαμινά και οικτρά κίνητρα Υπάρχει λογική σε αυτές τις θεωρίες; Αν ναι, τότε είναι λογική βρεφοκομείου. Παιδαριώδης. Ηθική; Αν ναι, τότε είναι ηθική του πηλού, λασπώδης, θολομένη.

Η πραγματική βάση της θεωρίας της μετεμψύχωσης είναι η εξέλιξη της ψυχής και η βαθμιαία αυτο-ανακάλυψή της. Ο Βουδδιδμός περιέλαβε αυτήν την αλήθεια στην θεωρία του για το Κάρμα και την ανάδυση απο το Κάρμα αλλά απέτυχε να την βγάλει στο φώς. Ο Ινδουισμός την ήξερε από παλιά αλλά αργότερα έχασε την αίσθηση της σωστής ισορροπίας. Τώρα ξαναείμαστε ικανοί να παλινοστήσουμε την παλιά αλήθεια με νέα γλώσσα, και αυτό ήδη έχει γίνει με ορισμένες Σχολές αν και οι παλιές περισκληρύνσεις τείνουν να διεισδύουν στην βαθύτερη σοφία. Κι αν αυτή η βαθμιαία εξέλιξη είναι αλήθεια τότε η μετεμψύχωση γίνεται μια διανοητική ανάγκη, μια αναπόφευκτη, λογικά, συνέπεια. Αλλά ποιός είναι ο σκοπός αυτής της εξέλιξης; Μια συνεχόμενη – χωρίς διακοπή- προόδος προς τη θεία γνώση, δύναμη, αγάπη και αγνότητα. Αυτά τα πράγματα από μόνα τους είναι αληθινή αρετή και αυτή η αρετή είναι το αντίτιμο. Το μοναδικό αντίτιμο, αληθινό αντίτιμο των έργων της Αγάπης είναι να μεγαλώνει παντοτινά σε ικανότητα και ευδαιμονία αγάπης μέχρι να φθάσει την έκσταση του Πνεύματος και του συμπατικού πάθους. Το μοναδικό αληθινό αντίτιμο των έργων της Γνώσης είναι να μεγαλώνει διαρκώς προς το άπειρο Φώς, το μοναδικό αληθινό αντίτιμο των έργων της σωστής δύναμης είναι να προστατεύουμε όλο και περισσότερο τη Θεία Δύναμη, και το αντίτιμο των έργων της αγνότητας είναι να ελευθερώνουμε όλο και περισσότερο τον εγωισμό μας μέσα στην Πάναγνη απεραντωσύνη όπου όλα τα πράγματα μεταμορφώνονται σε θεία ισότητα. Το να αναζητήσουμε άλλα αντίτιμα είναι σαν να αλυσσοδένομε τον εαυτό μας σε μια ανοησία και παιδιάστικη άγνοια, επι πλέον να θεωρούμε ακόμη και αυτά τα πράγματα σαν τίμημα σημαίνει ανωριμότητα και ατέλεια.

Και τι γίνεται με όλα τα βάσανα και τις ευτυχίες, της ατυχίες και την ευημερία; Αυτά δεν είναι παρά εμπειρίες για την εκπαίδευση της ψυχής, η ευημερία συχνά είναι χειρότερο από τα βάσανα. Τω όντι η αντίπαλότητα

Η ψυχή δεν χρειάζεται απόδειξη για την μετεμψύχωση ούτε και για την αθανασία της. Επειδή έρχεται ένας καιρός που είναι συνειδητά αθάνατη, γνωρίζει τον εαυτό της στην αιώνια και αμετάβλητη ουσία. Άπαξ και καταλαβουμε αυτό, όλες οι νοητικές ερωτήσεις για την μετεμψύχωση ή μη θα καταταρρεύσουν γύρω από την παντοτινά-παρούσα αλήθεια. Αυτή είναι η δυναμική αληθινή πίστη για την αθανασία όταν γίνεται για μας, όχι ένα διανοητικό δόγμα, αλλά ένα γεγονός τόσο απτό όσο και το φυσικό γεγονός της αναπνοής μας, και δεν θα έχει ανάγκη αποδείξεως ή συζήτήσης. Επίσης έρχεται καιρός που η ψυχή γνωρίζει τον εαυτό της μέσα στην αιώνια και μεταβλητή κίνηση, γνωρίζει τις προγενέστερες εποχές που αποτέλεσαν την παρούσα οργάνωση της ροής, βλέπει πώς προετοιμάσθηκε μέσα στο αδιάκοπο παρελθόν, θυμάται κάτι απο τις περασμένες ψυχικές-καταστάσεις, περιβάλλοντα, ειδικά σχήματα ενέργειας που χτίζουν τα τωρινά της συστατικά και γνωρίζει τι κινείται εξελικτικά σε ένα αδιάκοπο μέλλον. Αυτή είναι η αληθινή δυναμική πίστη στη μετεμψύχωση και εκεί επίσης σταματάει το παιγνίδι των διανοητικών ερωτήσεων, το όραμα της ψυχής και η μνήμη της ψυχής είναι όλα.
Βέβαια, παραμένει το ερώτημα του μηχανισμού της εξέλιξης και των νόμων της μετεμψύχωσης όπου η νόηση και οι απορίες της και οι γενικότητες μπορούν ακόμη να παίξουν. Και εδώ όσο πιο πολύ σκέπτεσαι και έχεις εμπειρίες τόσο το κοινό απλό και ξερό προσδιόρισμα της μετεμψύχωσης φαίνεται να έχει αμφίβολλη σημασία. Εδώ σίγουρα υπάρχει μια μεγαλύτερη περιπλοκή, ένας νόμος που εξελίχθηκε με μια πιο δύσκολη ροή και με μια πιο πολύπλοκη αρμονία μέσα από τις πιθανότητες του Άπειρου. Αυτό όμως είναι ένα ζήτημα που απαιτεί μεγάλη μελέτη γιατί ο νόμος του είναι αδιαρόταος.

Λόγια του Σρι Ορομπίντο που με βρίσκουν σύμφωνη

Περιμένοντας να δώσεις και την παράγραφο που σου την έφαγε ο... δαίμονας του Forum, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν αυτό το απόσπασμα του Sri Aurobindo υπάρχει σε κάποιο ελληνικό βιβλίο ή αν είναι κάποια προσωπική μετάφραση. Αν είναι προσωπική μετάφραση θα ήθελα να την κάνω και ένα αρθράκι για το αρχείο του Esoterica.gr.

Έχεις κι άλλο τέτοιο υλικό;

Ορίστε και η παράγραφος που λείπει. Η τελευταία λέξη του γραπτού να διαβαστεί αδιαόρατος.

Και τι γίνεται με όλα τα βάσανα και τις ευτυχίες, τις ατυχίες και την ευημερία; Αυτά δεν είναι παρά εμπειρίες για την εκπαίδευση της ψυχής, βοηθούν, πιθανολογούν, πειθαρχούν, δοκιμάζουν, - και η ευημερία συχνά είναι χειρότερη από τα βάσανα. Τω όντι, η αντίθεση, τα βάσανα, συχνά θεωρούνται μάλλον σαν αντίτιμο για την αρετή παρά για τιμωρία στην αμαρτία, αφού καταλήγει να γίνει η μεγαλύτερη βοήθεια και εξαγνισμός στην ψυχή που αγωνίζεται να ξεδιπλωθεί. Να θεωρηθεί απλά σαν αυστηρό αντίτιμο του Δικαστή, σαν τον θυμό ενός εξοργισμένου Κυβερνήτη ή ακόμη σαν μηχανική οπισθοδρόμηση του αποτελέσματος της αμαρτίας είναι σαν να έχομε την πιο επιπόλαια γνώμη για τη δοσοληψία του Θεού με την ψυχή και τον νόμο της εξέλιξης του κόσμου. Και τι γίνεται με τα υλικά αγαθά, πλούτο, γόνο, την εξωτερική ευχαρίστηση της τέχνης, ομορφιάς, ισχύος; Ωραία, εαν επιτευχθούν χωρίς να ζημιωθεί η ψυχή και μπορούμε να τα χαρούμε μόνο σαν την εκροή της Θείας Ευδαιμονίας και Χάριτος στην υλική ύπαρξή μας. Αλλά πρέπει πρώτα να τα ζητάμε για τους άλλους ή μάλλον για το παν, και για τους εαυτούς μας μόνο σαν κομμάτι της συμπαντικής κατάστασης ή σαν ένα μέσον που μας φέρνει πιο κοντά στην τελειότητα.

Ναι έχω και άλλα τέτοια κομμάτια. Δυστυχώς, φίλε μου, δεν υπάρχουν στην Ελληνική όσο και να έψαξα. Όμως είσαι λουσμένος στην Χάρη του Όντος και ναι, τα μεταφράζω προσωπικά για την εξαδέλφη μου που δεν γνωρίζει αγγλικά ή γαλλικά.
Θα μπορούσα άνετα να σου ταχυδρομήσω ό,τι έχω έτοιμο κι αν σου αρέσουν συνεχίζουμε.

Γεια Χαρά

Εννοείται ότι θα ήθελα να δω το υλικό και φυσικά αν είναι καλό, να κάνουμε μια επιλογή και να το διαμορφώσουμε σε μορφή html και να το βάλουμε ως άρθρα στο Esoterica.gr.

Σε παρακαλώ στείλε μου το υλικό σε μορφή Word (έκδοση μέχρι 97) και με συνηθισμένη γραμματοσειρά (Arial greek, Times New Roman Greek) στην διεύθυνση esoterica@esoterica.gr

Ευχαριστώ για την γενναιοδωρία σου

Πάντα φιλικά
Κάθυ

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr