Ξέρεις τι είναι η Κουνταλίνι?
Ξέρεις απο που πηγάζει?
Οχι απο την καρδιά πάντως.Και δεν υπάρχει αγνή Κουνταλίνι και βρώμικη.
Η Κουνταλίνι είναι μια και μοναδική και ευρίσκεται στην βάση της σπονδυλικής στήλης και οχι στην καρδιά.
Πώς να σε παρακολουθήσει κανείς αγαπητή anna,οταν τα εχεις κάνει αχταρμά?

quote:

---

-Νικομαχε,ο Νοτιρκ ξερει που ειναι η κουνταλινι.Αν δεν κανω λαθος,ειναι μεταξυ του περιναιου και των Γεννητικων οργανων.
η Αννα μας τα εχει μπερδεψει καπως εως πολυ.Τι να πω;

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

quote:

---

θα κάνει τα δύο "εν"

---

quote:

---

-Εδω που τα λεμε,αυτος-η εμπειρια μου-ηταν και ο λογος που βρηκα
αυτον τον χωρο.Την ανεφερα πριν απο μηνες,αλλα αντιμετωπισα ασχημη αντιδραση,και ομολογω οτι ενοιωσα οτι δημοσιοποιωντας την εκανα
κατι βεβηλο.

---

Και εγώ το ίδιο ένιωθα :-/

Τότε δεν θα φαντάζονται ότι έχουν οι ίδιοι δύναμη και θέληση στη σφαίρα ενεργείας τους,δημιουργώντας μικρούς θεούς,όταν ο Θεός είναι ΕΝΑΣ ΚΙ ΕΜΕΊΣ. ΔΙ' ΑΥΤΟΎ ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ.(ΡΩΜ.Θ'20-23,ΗΣ,ΚΘ'16,Μ'25-26,ΙΕΡ.ΙΗ'1-6).

anahs
---------------------------------------------------------------------

-Aυτη νομιζω,ειναι και η σωστη ερμηνεια του μακαρισμου :"Μακαριοι οι
πτωχοι το πνευματι,οτι αυτοι κληρονωμησωσι τη βασηλεια των ουρανων"
Δηλαδη-σε ελευθερη δικη μου μεταφραση- "Kαλοτυχοι ειναι αυτοι που δεν ειναι φορτωμενοι απο γνωσεις που προκυπτουν μονο απο την λογικη των πεντε αισθησεων,γιατι αυτοι ειναι δεκτικοι στην ανωτερη πνευματικη Γνωση που λυτρωνει."

Προφητεία για καινούργια πράγματα
"ΤΏΡΑ σου αναγγέλλω νέα πράγματα, που τα 'χα φυλαγμένα,και ποτέ πριν δεν άκουσες γι αυτά.Τώρα μόνο τα πραγματοποιώ, τίποτε απ' αυτά δεν έγινε παλιότερα πριν απ' αυτή τη μέρα ποτέ δεν άκουσες γι' αυτά κι έτσι δεν μπορείς να πεις ότι τα γνώριζες. Και βέβαια δεν τ'άκουσες ούτε κι έλαβες γνώση πιο πριν.."ΗΣ.48'6,7,8.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

Ένα πρώτο βήμα στον προθάλαμο,στο μονοπάτι της εσωτερικής απελευθέρωσης, μας οδηγεί στην λύτρωση της ψυχής και δίνει στην ζωή μας ένα διαφορετικό νόημα.Επιθυμώντας να ελευθερωθούμε και να σταθούμε μπροστά σε γεγονότα ιερά και τόσο παλαιά,την θύμηση των οποίων η ανθρωπότητα έχει χάσει εδώ και πολύ καιρό,ξεκινάμε το ταξίδι μας.

Το ταξίδι αρχίζει με την γνώση του εαυτού.Κάθε σοβαρός αναζητητής ο οποίος δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με μια επιφανιακή γνώση του εαυτού,οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι ξεκινά ένα ταξίδι δύσκολο, μια δύσκολη μελέτη,που απαιτεί ενα βαθύ ενδιαφέρον και διαυγή συλλογισμό.

Είμαστε καλεσμένοι σ’ ένα ταξίδι προς τις βυθισμένες πηγές,προς τη μόνη Αλήθεια,τη Ζωντανή αλήθεια,την απελευθερωτική,που είναι πολύ πέρα απ’ αυτό που αποκαλείται αλήθεια μέσα στην τάξη της γήινης φύσης.
Αλλα η αναχώρηση οφείλει να λάβει χώρα μέσα σ’αυτόν εδώ τον κόσμο. Μια νέα θεώρηση της γήινης ζωής αδράχνει το μαθητή στην ίδια του τη ζωή.

Αυτός που ακούει αυτό τον λόγο προφορικό ή γραπτό,έχει πάντοτε την εντύπωση ότι απευθύνεται σ’ αυτόν προσωπικά,αυτός ο τρόπος δράσης παίρνει μερικές φορές λιγότερο συμπαθητικές μορφές και μπορεί να προκαλέσει στεναχώριες,αλλά παρουσιαζει και εμφανή προτερήματα, γι αυτό ο κάθε ένας από μας ας τον προτιμά από κάθε άλλο λόγο.
Ο λόγος οφείλει να ξυπνήσει το ενδιαφέρον του μαθητή,κατόπιν να τον ανησυχήσει,να τον αποσχολήσει, να τον ταράξει, να τον προσβάλλει, να τον διαπεράσει σαν ξίφος.

Όχι για να γίνει επίδειξη γνώσεων ή φιλολογικών δωρεών. Σκοπός είναι να μπορέσει ο μαθητής να έχει μια άμεση επαφή με το “Βασίλειο που δεν είναι από αυτόν το κόσμο” και το Βασίλειο που βρίσκεται στα κατάβαθα της καρδιάς του.
Κατανοούμε ότι η ύπαρξη ήταν πλάνη,ότι ο άνθρωπος ζούσε φυλακισμένος στην πλάνη, ότι για να καταλάβει την κατάστασή του έπρεπε να γνωρίσει τον εαυτό του.

« Άνθρωπε,γνώθι σ’αυτόν» αυτή είναι μια από τις αρχαιότερες απαιτήσεις της συμπαντικής Σοφίας. Για να φτάσει κανείς σ’αυτή τη γνώση του εαυτού οφείλει να διεισδύσει σε βάθος:

-στο εσώτατο ον του
-στον κόσμο στον όποίο υπάρχουμε,
-στην κατάσταση στην όποία βρισκόμαστε,
--στη θεμελλιώδη αιτία του σκοταδιού,της οδύνης και της άγνοιας στις οποίες περιπλανιόμαστε κυριολεκτικά.

Είναι δυνατό να απαντήσουμε αντικειμενικά στις ακόλουθες έρωτησεις:
--ποιοι είμαστε?
--τι είμαστε?
--από που ερχόμαστε?
--γιατί είμαστε πάνω στη γη?
--που πηγαινουμε μετα από αυτή τη ζωή?

Πέντε απλά ερωτήματα που οι περισσότεροι αποφεύγουν να θέσουν στον εαυτό τους από υποσυνείδητο φόβο. Γεγονός που εξηγεί ότι μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας βρίσκεται ακόμη,από πνευματική αποψη,στην παιδική ηλικία.
Σ’αυτές τις πέντε θεμελιώδεις ερωτήσεις,μπορεί κανείς να προσθέσει κι άλλες όπως:

--τι είναι η ζωή?
--πως σχηματίστηκε αυτός ο κόσμος?
--ποιος δημιούργησε αυτόν τον κόσμο?
--ποιος τον κρατάει σε ύπαρξη, ποια δύναμη?...

Μοιάζει αδύνατο να απαντήσει κανείς αντικειμενικά σε όλες αυτές τις ερωτήσεις.Κι ωστόσο πρέπει να το κάνει. Στον καθένα αντιστοιχεί μια και μόνη απάντηση,αλλά δεν είναι γνωστή παρά μόνο σ’αυτούς που φτάνουν στη Μια Αλήθεια,στην Πρωταρχική Πηγή της ζωής, στην ρίζα όλων των πραγμάτων, εκεί που κατοικεί το "Είναι".

Μία μεγάλη δυσκολία παρουσιάζεται: αυτή η απελευθερωτική αλήθεια δεν μπορείνα αποκαλυφθεί ούτε γραπτά ούτε προφορίκά,δεν μπορεί να συμβεί αυτό σε όσους δεν έχουν ακόμη εξευγενιστεί μέσω μιας ζωής προετοιμασίας γεμάτης αφοσίωση.

Ακόμη και σε ανθρώπους αφιερωμένους,προσηλωμένους η αλήθεια δεν μπορεί να μεταβιβαστεί ολόκληρη. Η Αλήθεια οφείλει πάντοτε να προσαρμόζεται με τρόπο νοήμονα στην κατάσταση συνείδησης του μαθητή. Αυτό που του έχει χορηγηθεί από τη Ζώσα Αλήθεια πρέπει να ανταποκρίνεται στην κατάσταση του. Θα του δωθεί λοιπόν αποκλειστικά αυτό που του είναι χρήσιμο και αναγκαίο. Υπάρχει πράγματι πάντοτε ένας κίνδυνος,ο μαθητής, υπό την επήρεια του εγώ του, να χρησιμοποιήσει τη μεταβιβασθείσα γνώση για να ισχυροποιήσει τη φυσική του υπόσταση.

Αυτή είναι μια πολύ διαδεδομένη τάση,η οποία προκαλεί κρυσταλλώσεις σε πολλούς αναζητητές και τους εκτρέπει προς το διανοητικό πεδίο,αυτές είναι αλήθειες που απευθύνονται στον εσωτερικό κρυπτό άνθρωπο της καρδιάς, και όχι στην εγωιστική συνείδηση-στο εγώ της γήινης φύσης.

Έτσι ώστε αυτές οι γνώσεις ,αν δεν καθοδηγηθούν από μια ανώτερη σοφία, αδυνατούν να διευκολύνουν το ξεπέρασμα των νοητικών και αισθηματικών τάσεων που συνιστούν το κύριο εμπόδιο επάνω στην όδό, δηλαδή εντάσονται καθαρά και απλά στις συνηθισμένες γνώσεις, και προκαλούν έτσι μια νέα πλάνη,αυτήν του «γνωρίζειν» πλάνη που αιχμαλωτίζει περισσότερο επειδή είναι λεπτοφυούς φύσης.

Ολόκληρη η Αλήθεια είναι μια ακτονοβολία δύναμης επομένως δεν έχει μια συγκεκριμένη μορφή, γραπτή η προφορική. Δεν συλλαμβάνεται η ουσία της από τον γραπτό ή τον προφορικό λόγο.

Όλα όσα γεννιούνται και αναπτύσσονται πάνω στην γη το πραγματοποιούν υπό την επήρεια ενός συνόλου νόμων και δυνάμεων οι οποίες κατευθύνουν με ακρίβεια την ανάπτυξη, νόμοι και δυνάμεις που προέρχονται από την ίδια ηλιακή πηγή της οποίας το φώς δεν αποτελεί παρά μόνο μία από τις όψεις της.

Το ίδιο και ο μαθητής που αγγίχτηκε, φωτίστηκε και καθοδηγήθηκε απ’αυτήν την πρώτη επαφή με την απελευθερωτική Αλήθεια οφείλει να πάει πέρα από την εξωτερική όψη που γίνεται αντιληπτή μέσω της συνηθισμένης του κατανόησης, προκειμένου να αναχωρίσει, ελεύθερος από κάθε επιβολή και ψευδαίσθηση, προς την ανακάλυψη της ουσίας, της Διδασκαλίας, προς την ανακάλυψη της ισχυρής Εστίας που ακτινοβολεί το σχέδιο και τις αναγκαίες δυνάμεις για την μετάλλαξη της ψυχης.

Στόχος της είναι να αφυπνίσει τη ζωντανή Αλήθεια μέσα στον άνθρωπο. Τότε η ζωντανή Αλήθεια θα μιλήσει εκ νέου στον άνθρωπο, θα γίνει η ίδια του η μαρτυρία μπροστά του, θα δράσει μέσα του σαν δύναμη.

Είναι η οδός που οδηγεί στην κατανόηση της αληθινής κατάστασης του ανθρώπου. Κανένας δεν γνωρίζει την αδυναμία του και την άγνοιά του παρά μόνο όταν τοποθετείται μπροστά στα μεγάλα προβλήματα της ζωής.

Προκειμένου να αποδεχθεί με τον ορθό τρόπο αυτό που μεταβιβάζεται και να μην πάρει λάθος δρόμο ο μαθητής, οι αλήθειες που απελευθερώνονται θα του αποκαλύπτονται σταδιακά. Παρόλο που πάντοτε ο μαθητής θα τοποθετείται μπροστά στην ίδια Αλήθεια, φαίνεται να προσλαμβάνει αδιάκοπα νέες Αλήθειες, ενώ ταυτόχρονα η συνείδηση του θα διευρύνεται.

Είναι πάντοτε η ίδια Αλήθεια αυτή που βλέπει αλλά σε μια ανώτερη σπειροειδή καμπύλη της Συμπαντικής Γνώσης.
____________________________________//___________________________________

Ας συνοψίσουμε στο εξής: Tα πάντα περνούν, τίποτα δεν διαρκεί, όλα είναι προσωρινά. Κάθε κατασκευή είναι καταδικασμένη να συντριβεί. Αέναα τα πάντα γενιούνται,μεγαλώνουν και πεθαίνουν. Ανατέλουν μεσουρανούν, δύουν.
Ο άνθρωπος αναζητά τη δόξα τον πλούτο το φαινόμενο, μια κατοχή πάνω στον κόσμο,την ασφάλεια,την υγεία την ευτυχία, την υσχύ.

Η επιθυμεί πολιτισμικά αγαθά, κοινωνικά ,θρησκευτικά,επιστημονικά επιτεύγματα, συχνά ορμώμενος από τις ευγενέστερες προθέσεις.
Aυτό όμως δεν χρησιμεύει σε τίποτα,τα πάντα εξαφανίζονται στην ώρα τους,κάθε τι που αναλαμβάνει ο άνθρωπος έχει ενα τέλος σύμφωνα με τον ιδιο νόμο. Κι η ανθρωπότητα αιχμάλωτη στο σκοτάδι,στη θλίψη και στην άγνοια.Τα πάντα λάθος και πλάνη.Αυτό δεν είναι παράξενο παράλογο, ακατανόητο?

Ο άνθρωπος έχει παραιτηθεί. Και μ’αυτή την παραίτησή του έχει βάλει όρια στη συνείδησή του.Τα δέχεται όλα σαν αυτονόητα γιατί δεν γνωρίζει τίποτα καλύτερο.Όμως αυτή η περιορισμένη συνείδηση, η καθαρά βιολογική,δεν μπορεί να τον οδηγήσει στο δρόμο της αλήθειας.

Κουράζεται, παροξύνεται αναίτια ο άνθρωπος μέσα σε ένα κόσμο ψευδαισθητικό,και ψεύτικο.Ζει σε μια ύπαρξη χωρίς θεμέλιο,ακολουθεί σκιές ασύλληπτες,εφήμερες, παροδικές. Αναφύεται από το μηδέν,στο μηδέν ξαναγυρίζει,έτσι είναι όλα γι αυτόν , ακόμα και οι αποκαλούμενες «πνευματικές αξίες».

Ολόκληρη η ζωή αυτής της πλευράς τελικά καταρρέει μπροστά στα μάτια του κι αποκαλύπτεται μάταιη, κάνοντάς τον να μεταθέτει τις ελπίδες του σ’ένα υπερπέραν όπου φαντάζεται ότι βασιλεύει μια ζωή αιώνια και ευτυχισμένη. Αλλά η πλάνη που κάνει τον άνθρωπο να πιστεύει ότι η ύπαρξη του πάνω στη γη είναι αληθινή,τον πλανά εξίσου και στο υπερπέραν.

Με τον ίδιο τρόπο που η γέννησή του, πάνω στη γη,μέσα σ’ένα σωμα υλικό και χοντροειδες, προκαλεί αναπόφευκτα το θάνατό του υπακούοντας στους γήινους νόμους, έτσι και η ύπαρξη του στο υπερπέραν έχει αρχή και τέλος.
Δεν μπορεί να είναι αιώνια,διότι η λέξη αιώνιος σημαίνει «χωρίς αρχή». Η παραδοσιακή πίστη σε μια ζωή που εκτυλίσσεται στο υπερπέραν είναι απόλυτη χίμαιρα.

Υπάρχει βεβαίως ένα είδος ζωής, αλλά είναι και αυτή παροδική και υπόκειται στο νόμο της "γέννησης, ανάπτυξης και εξαφάνισης".Η ζωή στο υπερπέραν έχει ένα τέλος φυσικό και μοιραίο που ακολουθείται από μια επόμενη γέννηση, επάνω στη γη,μεσα σ’ένα χονδροειδές υλικό σώμα .

Έτσι κλείνει ο κύκλος, η τροχιά που διανύει ο άνθρωπος μέσα στον πρόσκαιρο κόσμο του μη πραγματικού του εφήμερου, μέσα στον κόσμο του θανάτου .Από την κούνια στον τάφο και από τον τάφο στην κούνια, ο άνθρωπος αναζητά: Tί α ν αζ η τ ά?

Ο Πρωταρχικός Άνθρωπος ζούσε κάποτε σε συνειδητή ένωση με το Θείο, με τη Γνώση.Αλλά το λησμόνησε. Παρ’όλο που έχει χάσει εδώ και πολύ καιρό τη θεία Πηγή,παρ’όλο που έχει κόψει εδώ και πολύ καιρό το σύνδεσμο με το θεικό κόσμο,διατηρεί ωστόσο,ακόμη μέσα του την πρωταρχική δόνηση της μεγαλειότητάς του,αν και πολύ ασθενικά,μέσα στην καρδιά αυτού που υπήρξε ο αληθινός Άνθρωπος,στην καρδιά του μικρόκοσμου.

Η Συμπαντική Φιλοσοφία παρουσιάζει τον Πρωταρχικό θείο Άνθρωπο σαν ένα μικρόκοσμο,αυτός ο μικρός κόσμος είναι αντίγραφο του μακρόκοσμου,του σύμπαντος. Μπορεί επομένως να εκδηλώσει κατά την ανάπτυξη του όλες τις δυνατότητες του σύμπαντος.
Πρόκειται για ένα σύνθετο φαινόμενο,που περιβάλλεται απο ένα μαγνητικό πεδίο,περιέχει 12 κέντρα ακτινοβολίας και αφομοίωσης (ο ζωδιακός αυτού του μικρού κόσμου) του όποίου η σημερινή προσωπικότητα είναιένα από τα στοιχεία που τον αποτελούν.

Στην καρδιά αυτής της προσωπικότητας,που θα μεταλλαχθεί σε ατομικότητα, και περιβάλλεται από τον μικρόκοσμο,βρίσκεται το θαυμαστό κόσμημα,η Θεική Ψυχή, με αυτή την έννοια,που η Ιερή Γλώσσα λέει:"H Βασιλεία των Ουρανών είναι μέσα σας".

συνέχεια..
Στην πρωταρχική κατάσταση,ο μικρόκοσμος,παρ’ όλο που ήταν αυτόνομος ανήκε σε ένα σύνολο μεγαλύτερο,ήταν ολοκληρωτικά αφιερωμένος στο θείο σκοπό σε τέλεια συμφιλίωση με αυτόν.

Κατά την πτώση του, η Γνώση τον συνόδευσε για να του επιτρέψει να ξαναβρεί το Πρωταρχικό Βασίλειο,διότι ένας μικρόκοσμος,ως θεία δημιουργία, είναι αθάνατος και ο Θεός δεν εγκαταλείπει το έργο των χειρών του.

Μια μακρά εργασία,καθιστά την προσωπικότητα απο σάρκα και αίμα ικανή να επιστρέψει στο πρωταρχικό Βασίλειο.Αυτός είναι ο λόγος που η σημερινή ανθρώπινη προσωπικότητα,μέσω μιας πορείας αντίστροφης προς την πτώση , μέσω δηλαδή μιας ολοκληρωτικής προσφοράς του εαυτού της στο Θείο και μέσω της ολοκληρωτικής ουδετεροποίησης της εγωικής συνείδησης, μπορεί να επιτρέψει στη θεϊκή Ψυχή να ξαναγεννηθεί, και σαν το ρόδο ν’ανθίσει, ανανεώνοντας έτσι τον σύνδεσμό της με τον Πατέρα.

Πρόκειται για ένα έργο μεγαλειώδες,που απαιτεί από αυτόν που το δέχεται όλη την νοημοσύνη του,όλη την αγάπη του και την ενέργεια του.Ο Πρωταρχικός ανθρωπος,μη διαθέτοντας στο παρόν παρά την γήινη προσωπικότητά του,εκφράζεται αποκλειστικά σ’ένα πεδίο εξαιρετικά περιορισμένο και υποκείμενο στην αέναη συντριβή της δυαδικής φύσης. Αυτή η γηινη θνητή προσωπικότητα δεν μπορεί και δεν πρέπει να διατηρηθεί.

Η σάρκα και το αίμα δεν θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία.Ο σκοπός της δεν είναι αυτός.

Διότι το Πνεύμα,γεννημένο από τον Θεό,το οποίο υποφέρει μεσα σ’αυτόν τον κόσμο τον περιορισμένο και αντιφατικό, οφείλει να ελευθερωθεί—και εκεί είναι το μέγα μυστήριο—να επαναδομήσει μια νέα ατομικότητα.Μόνο όσοι ξεκινούν την κατασκευή αυτής της νέας ατομικότητας, μπορούν να αναλάβουν μια αληθινή μύηση.

Σ΄αυτό αναφέρετται ο Παύλος στην 2η έπιστολή του προς Κορινθίους κεφ.5,στ,1-2.”γνωρίζουμε πράγματι ότι αν αυτό το σκήνωμα στο οποίο κατοικούμε πάνω στη γη καταστραφεί,έχουμε στους ουρανούς ένα οικοδόμημα που προέρχεται από τον Θεό,μια αιώνια κατοικία,που δεν έχει φτιαχθεί από ανθρώπινα χέρια. Αναστενάζουμε μέσα σ’αυτό το σκήνωμα,λαχταρώντας να ενδυθούμε την ουράνια κατοικία μας.

Η μύηση δεν είναι μια διαδικασία ανάπτυξης φυσική και αυτόματη η μια συσσώρευση γνώσεων,άλλά ένας προοδευτικόςισχυρός μετασχηματισμός, ο οποίος εκπληρώνεται μέσα σε φλογερό πόθο και με τη συμμετοχή ολόκληρου του όντος.
Είναι μια αληθινή γέννηση σε ένα άλλο πεδίο ζωής .Υπάρχει λοιπόν η σύλληψη, κατόπιν η εμβριακή ζωή,που προηγείται αυτής της γέννησης, κορυφαίου σημείου της μύησης.

Αυτή η διαδικασία παρουσιάζει έπτα όψεις:
1. γέννηση μιας νέας ικανότητας του σκέπτεσθαι, πρόσβαση σε μια ανώτερη γνώση.
2. γέννηση μιας νέας ευαισθησίας:το σκέπτεσθαι με την καρδία.
3.γέννηση μιας νέας θέλησης σε αρμονία με τη θεία ιδέα:"Ανανέωση του “σώματος των επιθυμιών”.

Aυτές οι τρεις πρώτες όψεις είναι ούσιώδεις, συνιστούν την αποκατάσταση του «Τριγώνου πυρός» της ελευθερίας και της εναρμόνισης των τριών ικανοτήτων του συστήματος κεφαλής –καρδιάς: που είναι η σκέψη,η επιθυμία και η θέληση.

Στον πρωταρχικό Άνθρωπο, η αγνή σκέψη συνελάμβανε το θείο Λόγο, η αγνή θέληση δυναμοποιούσε τις υποβολές του και η αγνή επιθυμία προσέλκυε τις απαραίτητες δυνάμεις για τη δράση.

Όταν η σκέψη αποκόπηκε από τη θεία Πηγή,ή κεφαλή ετέθει κάτω από τις άλογες και ακάθαρτες επιρροές της ανθρώπινης καρδιάς και των συναισθημάτων.Η θέληση ενεργεί κατα τύχη, παραδίδεται σε υπερβολές και προκαλεί τις διαταραχές που όλοι γνωρίζουμε.

Μπορούμε να ενοήσουμε την πτώση σαν δυσαρμονία αναμεσα σ’αυτές τις τρεις βασικές ικανότητες. Οι επόμενες όψεις της μύησης αφορούν την αποκαταστημένη ένότητα της κεφαλής και της καρδιάς μέσα στο νέο ανθρωπο:

4.— ένωση της κεφαλής, της καρδιάς και της θέλησης,έκφραση της νέας δράσης για την εργασία του μεγάλου έργου της απελευθέρωσης των ανθρώπων (ανανέωση του αιθαιρικού σώματος).
5.—αλλαγή δόμησης της συνείδησης, της ψυχής και του σώματος, ή ανανέωση του φυσικού σώματος.
6.—ένωση της νέας ατομικότητας με την πνευματική ψυχή.
7.—ένωση της νέας ατομικότητας με το θείο Πνεύμα.
θα συνεχίσουμε..

--την εξωτερική όψη,ή λατρεία σ’ένα εξωτερικό ναό,γι αυτούς στους όποίους η ανάμνηση του αρχέγονου Βασιλείου δεν μιλούσε ακόμη μέσα τους,
--και την εσωτερική όψη,τη Βασιλική Τέχνη της Αρχιτεκτονικής,την τέχνη της επανακατασκευής του εσωτερικού ναού,η οποία διδασκόταν από ιερείς μυημένους και προοριζόταν για εκείνους οι οποίοι,ωθούμενοι από την ανάμνηση του αρχέγονου Βασιλείου,δρούσαν σε αρμονία με Αυτό.

Η παρακμή της ανθρωπότητας επέφερε την ρήξη ανάμεσα σ’αυτές τις δύο όψεις, ανάμεσα στην Πνευματική Διδασκαλία και στις εξωτερικές θρησκείες, που θεμελίωσαν τις νοητικές κατασκευές τους επάνω στο γράμμα των Ιερών Γραφών κι έχασαν γρήγορα την απελευθερωτική δύναμή τους και στάθηκαν ανίκανες να δώσουν « στερεά τροφή», την απαραίτητη δύναμη που χρειαζόταν για τη μεγάλη εργασία της μεταστοιχείωσης και της αναγέννησης.

Περιοδικά, η δύναμη η ακτινοβολία του πρωταρχικού βασιλείου,γίνεται πιο πιεστική. Το θείο Φως προσπαθεί να αφυπνίσει στην καρδιά του έκπτωτου ανθρώπου την ανάμνηση της χαμένης πατρίδας, τον πόθο για αναγέννηση, για αναζωογόνηση της ουράνιας και αθάνατης ατομικότητας του.

Η αναζωογόνηση του μικρόκοσμου συμβαίνει μόνον όταν το μαγνητικό πεδίο το οποίο περιβάλλει το σύστημα,μπορεί να συλλάβει και να αφομοιώσει τελείως άλλες δυνάμεις που διατηρούν τη συνηθισμένη ζωή.Η Γνώση απαιτεί από το ον να ξαναχτίσει το ναό μέσα στον ίδιο τον εαυτό του,ωθεί το ον να ξυπνήσει να απαλλαγεί απο κάθε αυθεντία, να ελευθερωθεί από καθε ψευδαίσθηση,και να αποκαταστήσει το σύνδεσμο με το Πρωταρχικό Βασίλειο.

Η Συμπαντική Διδασκαλία οφείλει να βοηθήσει τους μαθητές να δουν, με αντικειμενικότητα,την αληθινή εσωτερική τους κατάσταση προκειμένου να τους προκαλέσει μια κατάσταση κρίσης που θα τους κάνει να νιώσουν σαν αναγκαιότητα μια τελείως άλλη στάση στη ζωή, μια στάση θεμελιώδους μεταστροφής.

Η εσωτερική απελευθέρωση η οποία θα γίνει από κάτω προς τα πάνω,διότι το να ελευθερωθεί κάποιος εσωτερικά, σημαίνει να γίνει πιο συνειδητός, να αυτο-ελευθερωθεί.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελευθερωθεί παρά μόνο αν ανοίξει ο ίδιος την οδό του Φωτός.

Κατανοήσετε ξεκάθαρα ότι το Φως της Γνώσης μπορεί εκ νέου να κατέβει μέσα σας, απορρίψετε λοιπόν καθε επιμονή, καθε χίμαιρα του εγώ, και οι πράξεις σας να γίνουν πάλι μια απάντηση στην ερώτηση: “Kύριε τι θέλεις να κάνω?»
Τότε ανοίγεται η όδος που οδηγεί στην νέα συνείδηση, τη φωτισμένη με όλη την πληρότητα και τη μεγαλοσύνη της Γνώσης της Σοφίας που έχει ξαναβρεθεί.

Όσο περισσότεροι άνθρωποι ακολουθήσουν την όδό, ενωμένοι σε κοινωνία,τόσο μεγαλύτερη θα είναι η δύναμη που θα τραβήξει κι άλλους ανθρώπους. Είναι λοιπόν σημαντικό να είναι όσο το δυνατόν περισσότεροι οι άνθρωποι που είναι δεκτικοί στο Φως.

Αυτός είναι ο υπέρτατος σκοπός μιας Πνευματικής Διδασκαλίας: να σχηματίσει ανθρώπους χωρίς ματαιοδοξία χωρίς έπαρση, οι οποίοι αυθόρμητα θα αναπτύσονται και θα ακτινοβολούν, χάρη στην επαφή τους με το φως, με μια δύναμη τέτοιας έντασης που θα επισύρει θαυμαστά αποτελέσματα μέσα στον κόσμο προς όφελος της ανθρωπότητας.

«Διά τούτο ο αγαπών μέχρι αυτο-θυσίας,οφείλει την απόλυτον προσκόλησιν του στο “Έν” Πνεύμα Του Πατρός..-έγινε εν Πνεύμα μετ Αυτού-».Επιστολή α’ Κορ.ς.17.
θα συνεχίσουμε..

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΘΕΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

To θεικό Βασίλειο και η ατμόσφαιρα της ζωής του είναι μέσα μας και όλοι οι απεσταλμένοι που επιμαρτυρούν για την θεική πληρότητα λενε «είναι μέσα σας, αλλά δεν το γνωρίζετε».

Οι αισθήσεις μας, που ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, μας επιτρέπουν να αντιληφθούμε μόνο τα φαινόμενα της διαλεκτικής όψης του σύμπαντος. Τα φαινόμενα του άλλου κόσμου,του Θεικού Βασιλείου, γίνονται λοιπόν αντιληπτά, μόνο αν διαθέτουμε τα όργανα των αισθήσεων που εχουν σχηματισθεί από την πρωταρχική θεική ουσία.

Προσεγγίζουμε το θέμα της αναγέννησης ή της μεταμόρφωσης του ανθρώπου, όπου η πρωταρχική ουσία,κύταρο του Θεικού Βασιλείου,συμβολίζεται με το Ύδωρ. Είναι το πρωταρχικό Ύδωρ το «Ζων Ύδωρ» για το οποίο μιλούν οι αρχαϊκές φιλοσοφίες.

Προέρχεται από τη σημαντική ρήση: «Όποιος δεν αναγεννηθεί έξ ύδατος και πνεύματος δεν μπορεί να εισέλθει στο Βασίλειο του Θεού». Η Βασιλεία των ουρανών είναι ο κόσμος στον οποίο ο πρωταρχικός άνθρωπος αποκαλλύπτει και αναπτύσσει τις απεριόριστες δυνάμεις του Θείου.

Συζητάμε για την ύπαρξη δύο πεδίων ζωής τα εξής:
1.—το αμετάβλητό πεδίο ζωής.Ο ανθρωπος συμετέχει σ’αυτό αποκλειστικά και μόνο αν αποκτήσει,μέσω μεταμόρφωσης ή αναγέννησης,τα όργανατων αισθήσεων (τα οποία κατέχει εν δυνάμει), που έχουν σχηματισθεί από την ίδια πρωταρχική θεική ουσία από την οποία έχει σχηματιστεί το πεδίο ζωής που αποκαλούμε «Βασιλεία των ουρανών».

2.—το πεδίο της διαλεκτικής ζωής,το οποίο παρουσιάζει δύο όψεις:
Α—την ορατή όψη, τον πολύ γνωστό σε μας τόπο της συνηθισμένης μας ζωής.
Β—την αόρατη όψη, (τουλάχιστον για τους ανθρώπους) ή «υπερπέραν», το οποίο αποκαλείται επίσης αντανακλαστική σφαίρα,γιατί αντικατοπτρίζει τα φαινόμενα του ορατού κόσμου.

Ο άνθρωπος κατοικεί εναλλάξ πότε στη μία και πότε στην άλλη όψη, την ορατή και αόρατη, του διαλεκτικού πεδίου ζωής. Όντας από σάρκα και αίμα,δεμένος στον τροχό της ζωής και του θανάτου, αγνοεί εντελώς την αληθινή Ζωή, τη Ζωή που δεν έχει τέλος.

Σε αυτή τη Γνώση βρίσκεται η θεμελιώδης και ουσιώδης διαφορά με την διδασκαλία των περισσοτέρων φιλοσοφιών, θρησκειών και αιρέσεων,διότι κάθε διδασκαλία που αφορά τη μία αλλη όψη της διαλεκτικής ζωής, είτε πρόκειται για την ορατή είτε για την αόρατη όψη,δηλαδή το υπερπέραν με τις πολυαριθμες θεότητές του, τους παραδείσους, τις κολάσεις και τις ψευδαισθητικές καταστάσεις που ευδοκιμούν εκεί, δεν μπορεί παρά να επιφέρει αναπτύξεις διαλεκτικής φύσης, αλλά ασφαλώς όχι την απελευθέρωση.

Μία διδασκαλία δεν είναι πραγματικά απελευθερωτική παρά μόνο αν συνδέεται με την πρωταρχική θεική όψη. Για ποιό λόγο, ενώ ζουμε στο διαλεκτικό κόσμο, δεν έχουμε καμία επαφή με το πρωταρχικό κόσμο της θεικής αρμονίας?

Η παρουσία μας μέσα στη μία μόνο διαλεκτική όψη οφείλεται στους περιορισμούς της συνείδησής μας, ως συνέπεια της αποκοπής μας από την πρωταρχική ιδέα, κι έτσι δεν μπορεί πλέον ο ανθρωπος να συλλάβει τη θεική Σοφία, διότι υπόκειται ολοκληρωτικά στη ζωή των αισθημάτων.

Οι σκέψεις του ανθρώπου προέρχονται από τις τάσεις του υποσυνείδητου τις σχετικές επιθυμίες και τους πόθους του. Οι επιθυμίες δεν είναι μόνο οι καρποί των σχέσεων μας με το βιολογικό, οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον, γι αυτό οι προσωπικές τάσεις, ο ιδιαίτερος χαρακτήρας, όλα όσα εκδηλώνονται στην ψυχή και στο αίμα, φέρουν τα ίχνη των όσων κληρονομήσαμε από τους προγόνους και τη φυλή.

Εδώ προσθέτουμε τα ίχνη των εμπειριών τις όποίες οι προσωπικότητες, που κατοίκησαν διαδοχικά τον μικρόκοσμο, έχουν συσσωρεύσει, εμπειρίες που επηρεάζουν έντονα την στάση του σημερινού «φορέα» του μικρόκοσμου.
Θα συνεχίσουμε..

anahs
-----------------------------------------------------------------

-Διεχυσε την ατομικοτητα του μεσα στην πραγματικοτητα του.
-Εγινε ωκεανος.

quote:

---

-Διεχυσε την ατομικοτητα του μεσα στην πραγματικοτητα του.
-Εγινε ωκεανος.

Edited by - Notirk on 27/10/2011 15:45:50

---

anahs

quote:

---

[quote]

-Διεχυσε την ατομικοτητα του μεσα στην πραγματικοτητα του.
-Εγινε ωκεανος.

Edited by - Notirk on 27/10/2011 15:45:50

---

Edited by - Notirk on 27/10/2011 15:45:50
[/quote]
--------------------------------------------

-τώρα, τι γίνεται όταν το κοτοπουλάκι προσκαλεί μια καμήλα στο κοτέτσι του?
-ολάκερη η κατασκευή γρεμίζεται..
anahs
----------------------------------------------------

-τώρα, τι γίνεται όταν το κοτοπουλάκι προσκαλεί μια καμήλα στο κοτέτσι του?
-ολάκερη η κατασκευή γρεμίζεται..
anahs
----------------------------------------------------

quote:

---

[quote}

-τώρα, τι γίνεται όταν το κοτοπουλάκι προσκαλεί μια καμήλα στο κοτέτσι του?
-ολάκερη η κατασκευή γρεμίζεται..
anahs
----------------------------------------------------
Μην τυραννιέσαι κι αδιάκοπα ανησυχείς,
η αγελάδα αγωνιά χωρίς το μοσχαράκι της,
το ψάρι σπαρταράει έξω απ' το νερό,
εσύ όμως έχεις το λατρευτό σου Φίλο ,
θα βρεις παρηγοριά..

---

anahs

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr