quote:

---

Το φέρσιμό της ήταν περίεργο γιατί τα αδέσποτα γατιά δεν σε αφήνουν να τα πιάσεις αν δεν σε ξέρουν. Το ίδιο ισχύει και για τα σπιτικά (ο δικός μας δεν κάθεται να τον χαιδέψουν ξένοι).

---

respect

Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα κι εγώ . Απλά μας έχει τύχει να βρούμε άλλες 3 παρατημένες σπιτικές γάτες και καμία δεν φερόταν έτσι. Οι δύο ήταν πολύ φιλικές και η τρίτη ούτε μας πλησίαζε. Επειδή τους βάζαμε φαγητό όμως συνέχισαν να έρχονται κάθε μέρα για πολύ καιρό μέχρι που τις υιοθέτησαν.
Πάντως ο δικός μου γάτος είναι τελείως ακοινώνητος! Εκτός από εμάς κάθεται να τον χαιδέψουν μόνο 2-3 άλλα άτομα κι αυτό επειδή τα ξέρει τουλάχιστον 2 χρόνια (κι αυτό μόνο μέσα στο σπίτι, στον κήπο του χαλάμε το image .
Sorry που ξέφυγα λίγο από το θέμα.

Χθες θυμήθηκα μία περίεργη ιστορία που μου έχει πει η γιαγιά μου. Η γιαγιά μου έμενε τότε στον Άγιο Στέφανο ένα προάστιο στα περίχωρα της Κων/πολης. Εκεί υπήρχε ένα αγίασμα της Αγίας Φωτεινής. Αυτό το αγίασμα βρισκόταν σε μία μικρή σπηλιά στην οποία κατέβαινες με σκαλάκια και μέσα υπήρχε η εικόνα της Α. Φωτεινής, μία πηγή και μία γούρνα με νερό και μερικοί πάγκοι για να κάθονται οι πιστοί. Λέγανε ότι η Α.Φωτεινή έκανε πολλά θαύματα εκεί και την πιστεύαν όλοι οι κάτοικοι Έλληνες, Τούρκοι, Αρμένηδες. Η γιαγιά μου είχε μία Τουρκάλα γειτόνισσα η οποία είχε γεννήσει 4 φορές και τα μωρά της πεθαίνανε ενώ ήταν λίγων ημερών. Έμεινε λοιπόν έγκυος για 5η φορά και όσο πλησίαζε η γέννα αγωνιούσε μήπως χάσει κι αυτό το παιδί. Ζήτησε την συμβουλή των φιλενάδων της και οι Χριστιανές φίλες της της είπαν μόλις γεννηθεί το παιδί να το πάει στην Α.Φωτεινή, να προσευχηθεί και να το πλύνει με το νερό της σπηλιάς. Λίγο μετά τη γέννα λοιπόν η Τουρκάλα πήρε το παιδί και πήγε στην Α.Φωτεινή. Αφού προσευχήθηκε το ακούμπησε σε έναν πάγκο και άνοιξε την τσάντα της να πάρει ένα μπουκάλι για να γεμίσει νερό και να πλύνει το μωρό. Μόλις γύρισε με το μπουκάλι για να δει το παιδί βλέπει μία μαυροφορεμένη γιαγιά να χαιδεύει το κεφαλάκι του μωρού και να χαμογελάει. Δεν έδωσε σημασία γιατί φαντάστηκε ότι θα ήταν κάποια Χριστιανή που ήρθε να προσευχηθεί. Μόλις γέμισε το νερό και γύρισε πάλι στο παιδί η γιαγιά ήταν άφαντη! Αυτά βέβαια γίναν πολύ γρήγορα και τότε η Τουρκάλα σκέφτηκε ότι δεν είχε ακούσει ούτε βήματα ούτε θόρυβο. Αμέσως έπλυνε το μωρό, το έντυσε όπως όπως και τρομαγμένη έφυγε. Έτρεξε στις φίλες της και τους είπε το περιστατικό. Οι Ελληνίδες αμέσως τις είπαν ότι είδε την Α.Φωτεινή και να μην φοβάται πια γιατί το μωρό της θα ζήσει. Και πράγματι το παιδί έζησε και ζει ακόμα!
Σύμφωνα με όσους ισχυρίζονταν ότι είχαν δει την Α.Φωτεινή εκεί, την έβλεπαν πάντα σαν μαυροφορεμένη γιαγιά.

quote:

---

ΑΥΤΟΣ ΟΜΩΣ ΠΙΣΤΕΥΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ 1 ΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΧΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ...

---

Μια από τις θειες μου, μένει στην Αθηνά. Το ίδιο βράδυ και χωρίς να ξέρει πως ο παππούς μου είχε πεθάνει, είδε 3 μαυροφορεμένους άντρες (στο μεσαίο αναγνώρισε τον παππού μου), μεταξύ ύπνου και ξύπνιου στην πόρτα της κρεββατοκαμερας της. Είπε ότι ξύπνησε μια στιγμή, και για λίγα λεπτά έβλεπε αυτή την εικόνα.

Η κηδεία έγινε. Ο πατέρας μου βρέθηκε (δεν Θυμάμαι τι Πήγε να κάνει) μόνος στο σπίτι του παππού μου. Η λύρα ηταν τυλιγμένη σε μια νάιλον σακούλα πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Κάτι κουνούσε, και ακουγόταν ο χαρακτηριστικώς ήχος της σακούλας. Έμοιαζε η λύρα να θέλει να βγει . Ο πατέρας μου δεν πλησίασε, έφυγε...

Χρόνια αργοτερα, στο χωριό γινόταν πανήγυρη "του Άγιου Παντελεήμονα" όπως κάθε χρόνο. Όλοι ο κόσμος ηταν μαζεμένος στην αυλή του σχολείου (εκεί γίνονται τα πανηγύρια). Το σπίτι της θειας μου είναι λίγο πιο πάνω από το σχολείο. Καθώς κατέβαινε στο πανηγύρι για να μας συναντήσει , πέρασε μπροστά από τη βρύση του χωριού. εκεί στα σκοτεινά είδε κάποιον να παρακολουθεί το γλέντι από μακριά, καθισμένος στο πλατύσκαλο της βρύσης. Πλησιάζοντας αναγνώρισε τον παππού μου. Χρειάστηκε πολύ ώρα για να συνέλθει. Ακόμα και τώρα, ανατριχιάζει κάθε φορά που διηγείται την ιστορια....

Αυτά οσων αφορά τον παππού μου. Σας τα είπα μαζεμένα

Είχε πάει στο χωρίο του μετά από αρκετά χρόνια ένας νεαρός μαζί με τον φίλο του, (ο νεαρός αυτός ήταν από το χωρίο αυτό αλλά είχε φύγει και έμενε αλλού από όταν ήταν 3 ετών, ο φίλος του δεν ήταν από εκείνα τα μέρη απλά είχε πάει μαζί του για παρέα), αφού έφτασαν στο χωρίο λέει ο Νίκος στον φίλο του, αύριο θα πάμε και στο κοντινό χωρίο για να επισκεφτούμε κάτι συγγενείς μου που μένουν εκεί. Την επόμενη μέρα κατά τις 5 το απόγευμα, ξεκινάνε με τα πόδι για να πάνε στο διπλανό χωρίο, ήταν περίπου 15 με 20 λεπτά δρόμος. Λέει ο Νίκος στον φίλο του θέλεις να πάμε από τον δρόμο ή προτιμάς να πάμε από το λόφο; Θα περπατήσουμε λίγο περισσότερο αλλά αξίζει γιατί έχει ωραία θέα. Ο φίλος του χωρίς να το σκεφτεί καθόλου είπε να πάνε από τον λόφο. Ανέβηκαν τον λόφο κοίταξαν για λίγο την θέα και άρχισαν να κατηφορίζουν για να πάνε στο διπλανό χωρίο, στην πρώτη στροφή και ενώ κατηφόριζαν τον λόφο βλέπουν ένα μικρό σχετικό σπίτι και μία κυρία με περίεργα ρούχα να κρατάει κάτι στο χέρια της και να προχωράει σε άσχετη πλευρά από αυτούς χωρίς να τους δώσει καμία σημασία, ούτε καν γύρισε να τους κοιτάξει, πάνε πιο κοντά οι δύο φίλοι και της λέει ο ένας “Γεια σας, τι κάνετε;” η κυρία δεν είπε τίποτα, τότε συνεχίζει να μιλάει το παιδί και της λέει “Πηγαίνουμε στο χωρίο που βρίσκεται εδώ πιο κάτω, ελπίζω να πηγαίνουμε καλά και να μην πήραμε λάθος δρόμο; Έχω να έρθω από τα μέρη αυτά αρκετά χρόνια”, η κυρία σταμάτησε να περπατάει και γύρισε και τους κοίταξε χωρίς όμως να τους μιλήσει καθόλου, τότε ο δεύτερος νεαρός ρωτάει την κυρία αυτή “Εσείς μένετε μόνη σας εδώ;” Τότε η κυρία χωρίς να τους κοιτάξει λέει ”Σας παρακαλώ, αφήστε με, το παιδί μου είναι άρρωστο στο σπίτι και με χρειάζεται”. Οι δύο νεαροί αφού της ζήτησαν συγγνώμη και της είπαν ότι δεν γνώριζαν για το άρρωστο παιδί της, έκαναν μεταβολή για να πάρουν τον δρόμο που οδηγούσε στο χωρίο που πήγαιναν, τότε αντίκρισαν στα 10 μέτρα ένα μεγάλο δέντρο με χοντρό κορμό και σε ένα κλαδί του είδαν να κρέμεται από ένα σκοινί η κυρία που λίγο πιο πριν τους μίλαγε, λογικά θα έπρεπε να βρισκόταν πίσω τους και να πηγαίνει σπίτι της, για μια στιγμή και οι δύο είχαν κοκαλώσει και δεν έκαναν τίποτα μετά από λίγα δευτερόλεπτα γύρισαν και οι δύο πίσω για να δουν την κυρία, όμως ούτε κυρία υπήρχε, ούτε σπίτι, ούτε τίποτα από όλα αυτά που είχαν δει πιο πριν, ξαναγύρισαν έντρομοι μπροστά και είδαν την κυρία κρεμασμένη στο δέντρο όπως και πιο πριν, χωρίς να πουν ή να κάνουν τίποτα άρχισαν να τρέχουν φοβισμένοι και σε λίγα λεπτά βρίσκονταν στο διπλανό χωρίο. Το περίεργο είναι ότι ενώ ξεκίνησαν στις 5 το απόγευμα (ήταν καλοκαίρι) από το ένα χωρίο να πάνε στο άλλο, η ώρα που θα έκαναν να φτάσουν στο χωρίο θα ήταν όχι πάνω από 20 λεπτά, επίσης η ώρα που κοίταζαν την θέα από την κορυφή του λόφου ήταν περίπου 20 με 25 λεπτά, όταν έφτασαν έντρομοι στο χωρίο συνειδητοποίησαν ότι είχε βραδιάσει και όταν ρώτησαν κάποιον τι ώρα είναι τους είπε ότι ήταν 10, όταν έφτασαν στο σπίτι των συγγενών του Νίκου, άρχισαν να ρωτάνε αν ήξερε κανείς ότι υπήρχε ένα σπίτι στον λόφο λίγο πριν το χωρίο, κανένας δεν ήξερε τίποτε για αυτό το σπίτι ούτε το είχε δει ποτέ. Ο παππούς της οικογένειας, που τον ρώτησαν λίγο αργότερα, είπε ότι όταν ήταν μικρός ο πατέρας του είχε πει για ένα σπίτι που υπήρχε πίσω από τον λόφο και ότι εκεί έμενε μια γυναίκα, που ο άντρας της είχε σκοτωθεί, μαζί με το βαριά άρρωστο παιδί της, μία μέρα ήρθαν κάποιοι την πήραν και την κρέμασαν σε ένα μεγάλο δέντρο που ήταν απέναντι από το σπίτι της η ίδια μέχρι να ξεψυχήσει φώναζε απελπισμένα το εξής: ”Σας παρακαλώ, αφήστε με, το παιδί μου είναι άρρωστο στο σπίτι και με χρειάζεται”.
Τους είπε επίσης ότι οι μεγάλοι απαγόρευαν στα παιδία να πάνε στο μέρος αυτό γιατί το θεωρούσαν στοιχειωμένο και ότι όταν ήταν μικρός πήγαινε με τους φίλους του ως την στροφή ου λόφου που οδηγούσε στο σπίτι και μετά έτρεχαν όλοι μαζί πίσω στο χωρίο γιατί φοβόντουσαν μήπως τους κάνει κακό κάποιο στοιχειό.

Αυτό το περιστατικό δεν ξέρω αν αληθεύει ή όχι, αυτό που ξέρω είναι ότι πολύ κάτοικοι και των δύο χωριών το ξέρουν και το πιστεύουν. Επίσης ο παππούς το φίλου μου δεν είχε κανένα λόγο να μας τρομάξει με ψεύτικες ιστορίες, εξάλλου εμείς του ζητήσαμε να μας το πει.

quote:

---

---

quote:

---

Αυτή η στάση, το σώμα πάνω στο στήθος και τα μπροστινά ποδαράκια κάτω από το λαιμό του ανθρώπου είναι must.

---

Don't try to take our dreams away
from us
We will never be like you

Thn istoria mou thn dihghthike h mhtera mou.. h topothesia einai to xwrio antissa kai h perioxh pou synevh to gegonos legetai orfikia (peire to onoma tis apo ton Orfea giati o mythos leei oti to kefali tou xevrastike sthn arxaia antissa)

Ena prwino gyrise o theios ths mhteras mou apo to xwrafi pou koimotan gematos tsimpies... kai to alogo tou me thn oura tou kai thn xaith tou kotsidakia...
Otan ton rwthsan th sunevh tous eipe oti olo to vrady tou eixan epitethei oi neraides kai ton tsimpousan kai ton xtypousan kai den ton afhnan se ysixia...Epishs yparxei kai allos enas gerontas sto xwrio pou einai tuflos sto ena mati kai oloi lene oti tou to peiran oi neraides.. H sumvoulh pou mou dinei h giagia mou sunexeia opote eimai sto xwrio einai mhn sfurizeis to vrady giati erxontai oi neraides..epishs yparxei ena ethimotypiko pou leei oti otan ftaneis se tristrato prepei na petas mia petra pisw sou ... genika sto xwrio diathrounte akoma arketes eidwlolatrikes paradoseis opws oi fwties tou augoustou kai oxi tou ai giannh pou einai soles tis alles perioxes ths Elladas (anavoune fwties soles tis geitonies kai ta paidia phdane apo panw).. kai polla alla

Ο παππούς μου που ζούσε σε ένα χωριό της Αχαίας μου έχει διηγηθεί 3 παρόμοιες ιστορίες.
Η πρώτη αφορούσε έναν κάτοικο του χωριού τον οποίο είχε γνωρίσει και ο πατέρας μου. Αυτός όσα χρόνια τον θυμάται ο πατέρας μου ήταν κουτσός. Ο παππούς μου όμως μας είπε ότι ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν πάντα κουτσός. Στο χωριό υπήρχε ένας που τον έλεγαν "αλαφροίσκιωτο" γιατί έβλεπε τα πνεύματα και τα στοιχειά. Ο κουτσός λοιπόν όταν ήταν νέος πήγε και βρήκε τον αλαφροίσκιωτο και τον παρακάλεσε να του δείξει ένα πνεύμα (ζούδια τα λέγανε στα χωριά). Ο αλαφροίσκιωτος του είπε ότι δεν κάνει ένας απλός άνθρωπος να δει πνεύμα γιατί θα πάθει σίγουρα κάποιο κακό. Ο άλλος όμως επέμενε για πολύ καιρό και τελικά ο αλαφροίσκιωτος πείστηκε να του δείξει αυτό που ήθελε. Ξεκινήσαν λοιπόν ένα βράδυ, ο αλαφροίσκιωτος του είπε ότι θα πρέπει να τον ακολουθεί από πίσω, να κάνει ακριβώς τα ίδια βήματα και να πατάει όπου κι αυτός. Ήταν λοιπόν σε κάποιο χωράφι και πήγαιναν μπροστά ο αλαφροίσκιωτος και πίσω ο άλλος. Ξαφνικά ο περίεργος βλέπει μπροστά του έναν παπά. Ο αλαφροίσκιωτος ψιθύρισε κάποια λόγια και ο παπάς εξαφανίστηκε. Τότε είπε στον περίεργο ότι το πνεύμα είχε πάρει την μορφή παπά. Από εκείνο το βράδυ ο περίεργος κουτσάθηκε!

Θα επανέλθω με τις άλλες δύο.

2Η

quote:

---

Ο αλαφροίσκιωτος του είπε ότι δεν κάνει ένας απλός άνθρωπος να δει πνεύμα γιατί θα πάθει σίγουρα κάποιο κακό.

---

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ ΣΤΟΥΣ ΑΛΑΦΡΙΣΚΙΟΤΟΥΣ??? ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ???
ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΡΓΙΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΝ ΔΕΝ ΡΩΤΗΣΩ ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΘΩ????

respect

Δυστυχώς δεν ξέρω και πολλά επί του θέματος. Ο συγκεκριμένος αλαφροίσκιωτος του χωριού έβλεπε όλη του τη ζωή τα πνεύματα. Οι κάτοικοι του χωριού τον είχαν σε μεγάλη εκτίμηση και πάντα τον φώναζαν όποτε είχαν κάποιο πρόβλημα. Κι οι άλλες 2 ιστορίες που μου έχει πει ο παππούς μου έχουν σχέση με το ίδιο πρόσωπο(Δυστυχώς δεν έχω χρόνο να τις γράψω τώρα). Για τους αλαφροίσκιωτους έχω ακούσει ότι είναι σίγουρα Σαββατογεννημένοι. Ίσως να ήταν μέντιουμ απλά λόγω της εποχής και των πενιχρών γνώσεων που είχαν τότε να μην ήξεραν όλες τις δυνατότητες τους ή τι ήταν τελοσπάντων το χάρισμα που είχαν.

Τώρα για αυτά τα πνεύματα, τα ζούδια όπως τα έλεγαν ήταν σίγουρα κακά πνεύματα γιατί προκαλούσαν κακό. Γι αυτό οι κάτοικοι του χωριού φωνάζαν τον αλαφροίσκιωτο για να τα διώξει. Σε συζητήσεις που έχουμε κάνει με τον πατέρα μου για αυτά, πιστεύει ότι επειδή η ζωή στα απομακρυσμένα χωριά ήταν άγρια τα παλιά χρόνια και φονικά γίνονταν με ασημαντη αφορμή, κυκλοφορούσαν πολλές ανήσυχες ψυχές (τα ζούδια).
Ελπίζω να σε βοήθησα.

ΦΡΙΚΤΟ ΕΤΣΙ?????? ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΤΑΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΤΑΡΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΡΙΚΗ ΟΤΑΝ ΤΟ ΘΥΜΑΤΑΙ. ΠΟΛΛΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΔΑΝ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΞΩΤΙΚΟ ΤΟ ΟΡΚΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΟΤΙ ΠΙΟ ΙΕΡΟ ΕΧΟΥΝ.....
ΕΠΙΣΗΣ ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΜΙΑ ΘΕΙΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΗ 17 ΧΡΟΝΩΝ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΠΟΥ ΜΕΝΩ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΙΠΕΡΙΕΡΓΟ ΣΥΝΕΒΗΚΕ ΚΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΓΙΝΕ ΑΛΛΑ ΘΑ ΜΑΘΩ.....
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑ

αυτη την ιστορια την ειχα γραψει σε ενα αλλο τοπικ.

Αγαπητή Avalon (ωραίο nickname!) δεν ξέρω τι ήταν τα λόγια που έλεγε ο αλαφροίσκιωτος γι αυτό και έβαλα ερωτηματικό για το αν ήταν προσευχές. Απ' ότι έλεγε ο παππούς μου τα έλεγε "μέσα από τα δόντια του" και κανείς δεν καταλάβαινε τίποτα.

Και τώρα η 2η ιστορία :
Αυτό συνέβη όταν ο παππούς μου ήταν 18-20 χρονών. Όπως γινόταν παλιά στους κτηνοτρόφους, το καλοκαίρι πέρναν τα κοπάδια τους και πηγαίναν στα βουνά. Στο βουνό αυτό πήγαιναν όλοι οι κτηνοτρόφοι του χωριόύ το καλοκαίρι και έτσι είχαν κάνει ένα 2ο μικρό χωριό. Ο καθένας είχε το μαντρί του. Εκείνο το καλοκαίρι είχαν πάει στο βουνό ο πατέρας του παππού μου και ο παππούς μου. Αφού εγκαταστάθηκαν μετά από μερικές ημέρες αρχίσαν να τους πεθαίνουν τα πρόβατα. Κάθε πρωί βρίσκαν κι ένα πρόβατο νεκρό. Αφού πέρασε 1 εβδομάδα και κάθε νύχτα γινόταν το ίδιο, καθίσαν και παραφυλάξαν το βράδυ για κάποιο άγριο ζώο που σκότωνε τα πρόβατα. Δεν είδαν όμως τίποτα και πάλι το πρωί βρήκαν 1 πρόβατο πεθαμένο. Το συζητήσαν και με άλλους και αφού δεν βρίσκανε λογική εξήγηση φωνάξαν τον αλαφροίσκιωτο. Εκείνος παραφύλαξε το βράδυ και τους είπε ότι ήταν κάποιο ζούδι που σκότωνε τα πρόβατα. Ο αλαφροίσκιωτος τους είπε ότι την επόμενη νύχτα πρέπει να μαζευτούν 4-5 άτομα, να φέρουν λίγο μπαρούτι και να κάνουν ότι θα τους πει αυτός. Τους είπε ότι πρέπει να ανάψουν μία φωτιά και να καθήσουν όλοι γύρω γύρω και να έχουν το μπαρούτι έτοιμο να το ρίξουν στη φωτιά μόλις τους πει "τώρα". Τους είπε όμως ότι αυτό πρέπει να γίνει την στιγμή ακριβώς που θα τους έδινε εντολή και πως ότι κι αν τον δουν να παθαίνει σε καμία περίπτωση να μην ρίξουν το μπαρούτι πριν. Όντως το βράδυ έκαναν ότι τους είπε. Στις 12 η ώρα ο αλαφροίσκιωτος σηκώθηκε πάνω κι άρχισε να μιλάει σε κάποιον που δεν βλέπανε. Σε λίγο ο τόνος του είχε γίνει πιο θυμωμένος και έδειχνε σαν να δέχεται αλλά και να ρίχνει χτυπήματα στον αέρα. Οι άλλοι φοβήθηκαν πολύ. Ξαφνικά τον βλέπουν να έχει γίνει κατακόκκινος και να να βγάζει βογγητά σαν κάποιος να τον έπνιγε. Τότε τα χρειαστήκαν όλοι και δεν ξέρανε τι να κάνουνε. Και τότε με ξέπνοή φωνή τους είπε "τώρα" και ρίξαν το μπαρούτι στη φωτιά. Μετά την μικρή έκρηξη ο αλαφροίσκιωτος άρχισε να αναπνέει και να συνέρχεται. Τους είπε ότι τώρα είχε το ζούδι υπό τον έλεγχό του και ρώτησε τον πατέρα του παππού μου που θέλει να το στείλει. Τότε όλοι μαζί είπαν στο μαντρί του τάδε (ενός που δεν τον συμπαθούσαν). Από το επόμενο βράδυ αρχίσαν να πεθαίνουν τα πρόβατα του αλουνού ένα ένα!

Scully, τι λες να βάλουμε αγγελία για κανένα ζούδι?
Στον διευθυντή μου π.χ. πολύ θα του άξιζε ένα να τον κυνηγάει !

Η λαική παράδοση λέει ότι οι καλικάντζαροι ζουν κάτω από τη γη όλον τον χρόνο. Μπορούν να βγουν στην επιφάνεια μόνο μία φορά το χρόνο για το διάστημα μεταξύ Χριστουγέννων και Θεοφανείων. Τότε γυρνάνε ελεύθεροι και οι άνθρωποι πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί γιατί τους αρέσει να σκαρώνουν φάρσες και να δημιουργούν προβλήματα στους ανθρώπους. Μετά τα Θεοφάνεια και τον αγιασμό των υδάτων είναι υποχρεωμένοι να γυρίσουν πάλι στα έγκατα της γης.
Στην Ελληνική παράδοση οι καλικάντζαροι εμφανίζονται σαν κακά πλασματάκια αλλά το κακό που κάνουν είναι μάλλον ασήμαντο, σαν άτακτα παιδιά (πετάνε πράγματα, κάνουν το γάλα να ξυνίζει, κ.α.).

Sansationf μπορείς να μας δώσεις περισσότερες πληροφορίες για τους καλικάντζαρους?

quote:

---

Α! και κατι τελευταιο, εχει ακουσει καποιος καποα ιστορια στην οποια ξωτικα εβλαψαν ανθρωπο?!?!?!

---

Δες εδώ: http://www.esoterica.gr/forums/link.asp?TOPIC_ID=963

"Τάδε έφη Avallon"

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr