ESOTERICA.gr Forums ! - ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

/-- 14 Χρόνια ESOTERICA Forums ! --\
! 2001 - 2015 !

** Ευτυχισμένος Νέος Χρόνος **
Δημιουργικό, με μεγαλύτερη Κατανόηση και
περισσότερη Γνώση το 2016 !

Χ Ο Ρ Η Γ Ε Ι Ε Σ

Ad space

ESOTERICA.gr Forums !

Όνομα Μέλους:	Password:	Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;

Όλα τα Forums

.-= Η ΨΥΧΗ =-.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Νέο Θέμα

Απάντηση στο Θέμα

Εκτυπώσιμη Μορφή

Σελίδα:

Συγγραφέας	Θέμα
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/02/2005, 01:34:25 ΤΑ ΠΑΘΗ Ι ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ αίματα με πορφύρωσαν Και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε Οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο Στ’ Ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε Αμαρτία μου να ‘χα και εγώ μιαν αγάπη Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε Τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου Την παρθένα ζωή μου μια στιγμή να φωτίσουν Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο Κι από τότε γύρισαν καταπάνω μου Των αιώνων όργητες ξεφωνίζοντας «Ο που α είδε, στο αίμα να ζει και στην πέτρα» Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο Της πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα Με τις πέτρες άνθισα και μεγάλωσα Των φονιάδων το αίμα με φως ξεπληρώνω Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο Οδυσσέας Ελύτης Το Άξιον Εστί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
galadriel ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 3264 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/02/2005, 20:51:53 Πλησίον μια μικρή βροχή μ' όλους των άκοπων ακόμη Οπωροφόρων τους στενούς συγγενείς και τα παιδιά Μαζί μωβ ανθύλλια όλα στραμμένα Δυτικά της λύπης Δυτικά της λύπης (1995), Ο. Ε(σω)λύτης και ανατολικά της Εδέμ.... G. 1899 αλήθειες + 1 ψέμμα...
galadriel ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 3264 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/02/2005, 20:54:42 ΩΣ ΕΝΔΥΜΙΩΝ Απαλές κοιλάδες έχει ο ύπνος ακριβώς όπως Και η επάνω ζωή. Μ' εκκλησάκια που βόσκουν σε χορτάρι εμπρός αέρα Που ολοένα μηρυκάζουν ώσπου να γίνουν ζωγραφιές Η μια την άλλη σβήνοντας σε πλάγιον ήχο. Κάποτε Περιοδεύουν δύο ή τρία φεγγάρια. Γρήγορα όμως χάνονται Η ομορφιά κει που ακινήτησε διαρκεί σαν άλλο ουράνιο σώμα Η ύλη ηλικία δεν έχει. Μόνον ν' αλλάζει ξέρει. Θες πάρ' την από την αρχή Θες απ' το τέλος. Ήρεμα κυλάει εμπρός η επιστροφή κι εσύ την παρακολουθείς δήθεν αδιάφορος Τραβάς ωστόσο το σχοινί σ' όρμο Μυρτώον έρμο Δίχως ούτ' ένα ελαιόδεντρο να σου απουσιάσει Αχ Θάλασσα πάνω που ξυπνάς πως ξανακαινουριώνονται όλα! Μικροί πως χαϊδευτήκαμε και παίξαμε πεντόβολο τα γονικά μας! Για δες τι σηκωμό σηκώνει μες στ' ατάραχα ο Σιρόκος ο ύπνιος· και πως στα δύο τα χωρίζει! Από τη μια μεριά ξυπνώ και κλαίω για τα που μου επάρθηκαν αθύρματα Και από την άλλη κοιμούμαι Τη στιγμή που ο Ελευθέριος φεύγει και η Ιωνία χάνεται Μόλις που διακρίνεται λοφίσκος μ' απαλά κοίλα γεμάτος σγουρά χλοΐσματα Κι αντικρύ αντερείσματα σκληρά Που να φυλάγεσαι απ' όλα τα ενδεχόμενα· ενώ πρόσφυγες μέλισσες Κατά σμήνη βομβούν και μια γιαγιά μες στ' αλιεύματα της δυστυχίας βρίσκει Να βγάλει από τα λίγα της χρυσαφικά παιδιά κι εγγόνια Ξεφόρτωτον κι απ' το ένα πλάι σε κυλάει ο κίνδυνος και σ' αγνοεί Που συ ο ίδιος κάποτε θέλησες να τον αγνοήσεις Αυτά βέβαια στα ψέματα του ρούχου που φοράς δίχως τη φόδρα του ν' αναποδογυρίσεις Κει που αγγιχτήκανε οι μουτζούρες με τα χρυσά νομίσματα Όπως τα βδελυρά με τ' άγια Παράξενο είναι Πόσο ακατανόητα ζούμε αλλ' απ' αυτό κρεμόμαστε Χλωρό περιστεράκι του βασιλικού φιλί που σου 'δωσα επάνω στο κρεβάτι μου Και στα γραφτά μου τρεις και τέσσερις ανέμους ανορθόγραφους Να ζαλιστούν τα πέλαγα όμως Γεμάτο νου και γνώση ν' ακολουθεί το δρόμο του κάθε πλεούμενο Ταλαντεύονται τα γεγονότα και στο τέλος πέφτουν πριν κι από τους ανθρώπους Αλλά φανό θυέλλης δεν έχει το σκοτάδι Πού 'ναι η Μίλητος πού είναι η Πέργαμος πού η Αττάλεια και πού Η Κωνσταν Κωνσταντινο ντινοπολίς; Στους χίλιους ύπνους ένας βγαίνει ο ξυπνητός αλλά για πάντοτε. Άρτεμις Άρτεμις κράτα μου τον σκύλο της σελήνης Δαγκώνει κυπαρίσσι και ανησυχούν οι Αιώνιοι Κοιμάται πιο βαθιά κείνος που έχει περιβραχεί απ' την Ιστορία Μπρος μ' ένα σπίρτο ας την ανάψεις σαν οινόπνευμα Ποίηση μόνον είναι Κείνο που απομένει. Ποίηση. Δίκαιη και ουσιαστική κι ευθεία Όπως μπορεί και να τη φαντασθήκαν οι πρωτόπλαστοι Δίκαιη στα στυφά του κήπου και στο ρολόι αλάθητη. Δυτικά της Λύπης (1995), Ο. Ε(σω)λύτης G. 1899 αλήθειες + 1 ψέμμα...
galadriel ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 3264 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/02/2005, 20:58:43 Έλα τώρα χέρι μου δεξί κείνο που σε πονεί δαιμονικά ζωγράφισέ το αλλ' από πάνω βάλ' του Το ασήμωμα της Παναγίας πόχουν τη νύχτα οι ερημιές μες στα νερά του βάλτου Ημερολόγιο ενός Αθέατου Απριλίου (1984), Ο. Ε(σω)λύτης G. 1899 αλήθειες + 1 ψέμμα...
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/02/2005, 23:49:50 Ζ ΉΡΘΑΝ ντυμένοι «φίλοι» αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας. Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με την φτέρνα τους. Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή και το Γεωμέτρη, Βίβλους γραμμάτων και αριθμών, την πάσα Υποταγή και Δύναμη, το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας. Και το φως δεν έδεσε ποτέ με την σκέπη τους. Ούτε μέλισσα καν δε γελάστηκε το χρυσό ν’ αρχινίσει παιχνίδι ούτε ζέφυρος καν τις λευκές να φουσκώσει ποδιές Έστησαν και θεμέλιωσαν στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα πύργους κραταιούς κι επαύλεις ξύλα και άλλα πλεούμενα, τους Νόμους, τους θεσπίζοντας τα καλά και τα συμφέροντα, στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας. Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με την σκέψη τους. Ούτε καν ένα χνάρι θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη μηλιά τους δεν είπε να πάρει. Έφτασαν ντυμένοι «φίλοι» αμέτρητες φορές οι εχθροί μου, τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας. Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά μόνο σίδερο και φωτιά. Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά. Οδυσσέας Ελύτης Το Άξιον Εστί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/02/2005, 23:52:35 Η Γύρισα τα μάτια δάκρυα γιομάτα κατά το παραθύρι Και κοιτώντας έξω καταχιονισμένα τα δέντρα των κοιλάδων Αδελφοί μου, είπα ως κι αυτά μια μέρα κι αυτά θα ατιμάσουν Προσωπιδοφόροι μες στον άλλον αιώνα τις θηλιές ετοιμάζουν Δάγκωσα τη μέρα και δεν έσταξε ούτε σταγόνα πράσινο αίμα Φώναξα στις πύλες κι η φωνή μου πήρε τη θλίψη των φονιάδων Μες στης γης το κέντρο φάνηκε ο πυρήνας Που όλο σκοτεινιάζει Κι η αχτίδα του ήλιου γίνηκεν, ιδέστε ο μίτος του Θανάτου! Ω πικρές γυναίκες με το μαύρο ρούχο παρθένες και μητέρες Που σιμά στη βρύση δίνατε να πιούνε στ’ αηδόνια των αγγέλων Έλαχε να δώσει και σε σας ο Χάρος τη φούχτα του γεμάτη Μες απ’ τα πηγάδια τις κραυγές τραβάτε αδικοσκοτωμένων Τόσο δεν αγγίζουν η φωτιά με το άχτι που πένεται ο λαός μου Του θεού το στάρι στα ψηλά καμιόνια το φόρτωσαν και πάει μες στην έρμη κι άδεια πολιτεία μένει το χέρι που μονάχα με μπογιά θα γράψει στους μεγάλους τοίχους ΨΩΜΙ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Φύσηξεν η νύχτα σβήσανε τα σπίτια κι είναι αργά στην ψυχή μου Κι ακούει κανένας όπου κι αν χτυπήσω η μνήμη με σκοτώνει Αδελφοί μου, λέει μαύρες ώρες φτάνουν ο καιρός θα δείξει Των ανθρώπων έχουν οι χαρές μιάνει τα σπλάχνα των τεράτων Γύρισα τα μάτια δάκρυα γιομάτα κατά το παραθύρι Φώναξα στις πύλες κι η φωνή μου πήρε τη θλίψη των φονιάδων Μες στης γης το κέντρο φάνηκε ο πυρήνας που όλο σκοτεινιάζει Κι η αχτίδα του ήλιου γίνηκεν, ιδέστε ο μίτος του Θανάτου Οδυσσέας Ελύτης Το Άξιον Εστί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/02/2005, 23:55:20 ΙΣΤ ΕΝΩΡΙΣ εξύπνησα τις ηδονές ενωρίς τη λεύκα μου άναψα με το χέρι μπροστά στη θάλασσα προχώρησα εκεί μόνος την έστησα: Φύσηξες και με κύκλωσαν οι τρικυμίες ένα-ένα μου πήρες τα πουλιά- Θεέ μου με φώναξες και πώς να φύγω; Κοίταξα μες στο μέλλον τους μήνες και τα χρόνια που ξανά θα γυρίσουν χωρίς εμένα και δαγκώθηκα τόσο βαθιά που αργά το αίμα μου ένιωσα ν’ αναβλύζει ψηλά και να στάζει από το μέλλον μου. Έσκαψα μες στο χώμα την ώρα που ήμουν ο ένοχος και τρέμοντας εσήκωσα το θύμα στα χέρια μου και του μίλησα τόσο απαλά που αργά τα μάτια του άνοιξαν και σταλάξανε τη δροσιά στο χώμα που ήμουν ο ένοχος. Έριξα το σκοτάδι στο κρεβάτι του έρωτα με του κόσμου τα πράγματα στο νου μου γυμνά και το σπέρμα μου τίναξα τόσο μακριά που αργά οι γυναίκες γύρισαν μες στον ήλιο και πόνεσαν και γεννήσανε πάλι τα ορατά. Θεέ μου με φώναξες και πώς να φύγω; Ενωρίς εξύπνησα τις ηδονές ενωρίς τη λεύκα μου άναψα με το χέρι μπροστά στη θάλασσα προχώρησα εκεί μόνος την έστησα: Φύσηξες και λαχτάρισαν τα σωθικά μου ένα-ένα μου γύρισαν τα πουλιά! Οδυσσέας Ελύτης Το Άξιον Εστί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 09/02/2005, 23:57:38 ΤΟ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το φως και η πρώτη Χαραγμένη στην πέτρα ευχή του ανθρώπου Η άλκη μες στο ζώο που οδηγεί τον ήλιο Το φυτό που κελάηδησε και βγήκε η μέρα Η στεριά που βουτά και υψώνει αυχένα Ένα λίθινο άλογο που ιππεύει ο πόντος Οι μικρές κυανές φωνές μυριάδες Η μεγάλη λευκή κεφαλή Ποσειδώνος ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χέρι της Γοργόνας Που κρατά τρικάταρτο σα να το σώζει Σα να το κάνει τάμα στους ανέμους Σα να λέει να τ’ αφήσει και πάλι όχι Οδυσσέας Ελύτης Το Άξιον Εστί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 00:00:23 ΧΑΙΡΕ η Καιομένη και χαίρε η Χλωρή Χαίρε η Αμεταμέλητη με το πρωραίο σπαθί Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται Χαίρε του Παραδείσου των βυθών η Αγρία Χαίρε της ερημιάς των νησιών η Αγία Χαίρε η Ονειροτόκος χαίρε η Πελαγινή Χαίρε η Αγκυροφόρος ξαθ η Πενταστέρινη Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας τον δαίμονα Χαίρε που καταρτίζεις τα Μηναία των Κήπων Χαίρε που αρμόζεις τη ζώνη του Οφιούχου Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή Χαίρε η προφητικιά και δαιδαλική Οδυσσέας Ελύτης Το Άξιον Εστί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 00:04:11 Ότι αυτός ο Θάνατος και αυτός η Ζωή Αυτός το Απρόβλεπτο και αυτός οι Θεσμοί Αυτός η δίψα η μετά την κρήνη Αυτός ο πόλεμος ο μετά την ειρήνη Αυτός ο θεωρός των κυμάτων ο Ίων Αυτός ο Πυγμαλίων πυρός και τεράτων Αυτός η θρυαλλίδα που από τα χείλη ανάβει Αυτός η αόρατη σήραγγα που υπερκερά τον Άδη Αυτός ο Ληστής της ηδονής που δε σταυρώνεται Αυτός ο Όφις που με το Στάχυ ενώνεται Αυτός το σκότος και αυτός η όμορφη αφροσύνη Αυτός των όμβρων του φωτός η εαροσύνη Οδυσσέας Ελύτης Το Άξιον Εστί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 00:05:16 ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το πριν της οπτασίας αχερούσιο σάλπισμα και πύρινη ώχρα το καιούμενο ποίημα και ηχείο θανάτου οι δορύαιχμες λέξεις και αυτοκτόνες Το ενδόμυχο φως που ασπρογαλιάζει κατ’ εικόνα και ομοίωση του απείρου τα χωρίς εκμαγείο βουνά που βγάζουν απαράλλαχτες όψεις του αιωνίου Οδυσσέας Ελύτης Το Άξιον Εστί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…* Edited by - Mantis on 10/02/2005 00:06:42
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 00:14:27 ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το πέρασμα του λύχνου το γεμάτο χαλάσματα και μαύρους ίσκιους η σελίδα που γράφτηκε κάτω απ’ το χώμα το τραγούδι που είπε η Λυγερή στον Άδη Τα ξυλόγλυπτα τέρατα πάνω στο τέμπλο οι αρχαίες οι λεύκες οι ιχθυοφόρες οι εράσμιες κόρες με το πέτρινο χέρι ο λαιμός της Ελένης ωσάν παραλία Τ’ ΑΣΤΕΡΟΕΝΤΑ δέντρα με την ευδοκία η παρασημαντική ενός άλλου κόσμου η παλιά δοξασία ότι πάντα υπάρχει το πολύ σιμά και όμως αόρατο Η σκιά που τα γέρνει με το πλάι στο χώμα ένα κάτι του κίτρινου στη θύμηση τους η αρχαία τους όρχηση πάνω απ’ τους τάφους η σοφία τους η αδιατίμητη Οδυσσέας Ελύτης Το Άξιον Εστί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 00:18:40 Νύν το περίβλημα της Γης και η Εξουσία Αιέν η βρώση της Ψυχής και η πεμπτουσία Νύν των λαών το αμάλγαμα και ο μαύρος Αριθμός Αιέν της Δίκης το άγαλμα και ο μέγας Οφθαλμός Νύν η ταπείνωση των Θεών Νύν η σποδός του Ανθρώπου Νύν Νύν το μηδέν και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας! Οδυσσέας Ελύτης Το Άξιον Εστί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
galadriel ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 3264 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 19:05:02 Μ.ΔΕΥΤΕΡΑ, 20 Κατάκοπος από τις ουράνιες περιπέτειες, έπεσα τις πρωινές ώρες να κοιμηθώ. Στο τζάμι, με κοίταζε η παλαιά Σελήνη, φορώντας την προσωπίδα του Ήλιου. Ημερολόγιο Ενός Αθέατου Απριλίου, Ο. Ε(σω)λύτης G. Υ.Γ. ....θυμάσαι? 1899 αλήθειες + 1 ψέμμα...
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 19:53:28 - ¨Η κάθε νίκη φτιάχνεται απο άπειρες μικρές ήττες. Οι δρόμοι της ψυχής είναι παράξενοι. Ας την ακούσουμε όταν μας λέει οτι απο τη μεγάλη απελπισία προέρχεται η ελπίδα¨. ........¨Το λευκό αναζήτησα ως την ύστατη ένταση του μαύρου. Την ελπίδα ως τα δάκρυα Τη χαρά ως την άκρα απόγνωση¨ {Άξιον Εστί}
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 20:02:59 ......¨Ουδέποτε και με οποιοδήποτε τρόπο ήμουν σωβινιστής. Η Ελλάδα συμβολίζει για μένα ορισμένες αξίες και στοιχεία που μπορούν παντού να εμπλουτίζουν τα παγκόσμια πνεύματα. Όντας Έλληνας, πασχίζω να δείξω αυτές ακριβώς τις αξίες σ' ένα παγκόσμιο επίπεδο¨. ........ Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε. Οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων. Μακρινή μητέρα, Ρόδο μου αμάραντο. {Άξιον Εστί}
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 20:11:10 .... Ένας μηχανισμός είναι η Ποίηση που μηχανοποιεί τον άνθρωπο και τις σχέσεις του με τα πράγματα. Ο Ποιητής φτάνει στο σημείο να προσεταιρίζεται την αντίφαση του. Η χαρά και η θλίψη, το πάθος και η έκσταση, το όνειρο και η δράση, ο φόβος και η ελπίδα, η θέρμη κι η δροσιά, το ναι και το όχι, επιτέλους συναντιούνται, συμφιλιώνοντας το θάνατο με τη ζωή. ...........Από την άλλη μεριά είμαι ο ίδιος {Π. 122}
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 20:23:28 ...... Η Ποίηση, εγείρεται στο σημείον όπου ο ορθολογισμός καταθέτει τα όπλα του, για να τα αναλάβει εκείνη, και να προχωρήσει μέσα στην απαγορευμένη ζώνη. Είναι εκείνη που προσβάλλεται λιγότερο απο την φθορά και διασώζει, σε καθαρή μορφή, τα μόνιμα, τα βιώσιμα στοιχεία, που καταντούν δυσδιάκριτα μέσα στο σκότος της συνείδησης, όπως τα φύκια μέσα στους βυθούς των θαλασσών.
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 20:32:38 ........ Για να ανέβει ένα μυστήριο απο την ρίζα του ως τον καρπό, απ' την οδύνη του φυτού στην αίσθηση του ανθρώπου, χρειάζεται ενα μικρό θαύμα. Και το πιο μικρό λουλούδι είναι μια στιγμή απο ένα άδηλο θαύμα. Μόνο ένας μυημένος μπορεί να συμμετέχει σε αυτό το θαύμα, που άδηλοι νόμοι κρύβουν το γίγνεσθαι του. Πολλά μέλλει να μάθεις αν το Ασήμαντο εμβαθύνεις ........ Αν έχεις την δυνατότητα να βλέπεις μέσα απο το αθώο το ένοχο και μέσα απο το λευκό το μαύρο. {Η Μέθοδος του ΑΡΑ}
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 20:41:24 ......... Η λειτουργία της Ποίησης είναι μια αδιάκοπη μαγική εξερεύνηση του πάνω και του κάτω, του μέσα και του έξω, του εντεύθεν και του εκείθεν. ......... ¨ Και πλατύς επάνω ο ουρανός, για να διαβάζεις μόνο σου την απεραντοσύνη. Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας. { Άξιον Εστί }
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 21:07:08 .......... Τόσο, μα τόσο δύσκολο, ν' αφήσεις την εποχή σου να σε σφραγίσει, χωρίς να σε παραχαράξει. ¨ Μπορείς κι αλλιώς να εκφράσεις τον καιρό σου: να πάς ενάντια.¨ {Μαρία Νεφέλη}
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 21:49:39 ΚΛΙΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ I Όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε Κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε Το αμετανόητο χέρι Δέθηκα σ' έναν κόμπο λύπης. Οδυσσέας Ελύτης Προσανατολισμοί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…* Edited by - Mantis on 10/02/2005 21:51:23
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 21:55:34 ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΥΣΗ I Χαμόγελο! Η πριγκίπισσά του θέλησε Να γεννηθεί κάτω απ' τη δυναστεία των ρόδων! Οδυσσέας Ελύτης Προσανατολισμοί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 22:04:19 ΕΠΤΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΕΠΤΑΣΤΙΧΑ II Ευνοϊκές αστροφεγγιές έφεραν τη σιωπή Και πίσω απ' τη σιωπή μια μελωδία παρείσαχτη Ερωμένη Αλλοτινών ήχων γόησσα Μένει τώρα ο ίσκιος που ατονεί Και η ραϊσμένη εμπιστοσύνη του Και η αθεράπευτη σκοτοδίνη του - εκεί. Οδυσσέας Ελύτης Προσανατολισμοί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 22:10:06 ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΕΠΟΧΗ I Ξέρεις την κόμη που έγραψε τον άνεμο; Τις ματιές που παραλληλίσανε το χρόνο; Τη σιωπή που ένιωσε τον εαυτό της; Αλλά είσαι εσύ μια νυχτερινή επινόηση που αρέσκεται στις βροχερές εκμυστηρεύσεις. Που αρέσκεται στο τριίστιο ξά- νοιγμα του πόντου. Είσαι μια περίπτωση ακατόρθωτη που όταν ναυαγήσει βασιλεύει. Μια φανταχτερή καταστροφή είσαι... Α! Θέλω να' ρθουν τα στοιχεία που ξέρουν ν' αρπάζουν. Η μέση των συλλογισμών μου θα ευφράνει την καμπύλη τους διάθεση. Όταν ανέβουν μεγαλώνοντας τα δαχτυλίδια ο ξαφνικός ουρανός θα πάρει το χρώμα της προτελευταίας μου αμαρτίας Ενώ η τελευταία θα γοητεύεται ακόμη από τα μοναχικά τούτα λόγια! Οδυσσέας Ελύτης Προσανατολισμοί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 22:12:52 ΩΡΙΩΝ α' Συμβιβάστηκε με την πικρία ο κόσμος Διάττοντα ψεύδη αφήσανε τα χείλια Η νύχτα ελαφρωμένη Από το θόρυβο και τη φροντίδα Μέσα μας μετασχηματίζεται Κι η καινούρια σιωπή της λάμπει αποκάλυψη Βρίσκομε το κεφάλι μας στα χέρια του Θεού. Οδυσσέας Ελύτης Προσανατολισμοί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 22:15:37 ΩΡΙΩΝ γ΄ Των φθαρτών δακρύων απόγονοι Κωπηλάτες των ματαίων λιμνών Αφήσαμε το γήινο δέρμα Και στον ψίθυρο των δέντρων ψαύσαμε Τα λόγια μας Για τελευταία φορά Τώρα στα μέτωπά μας γειτονέψανε άστρα! Οδυσσέας Ελύτης Προσανατολισμοί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 22:20:21 ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ Χαράζεται η φωνή μες στον τρεμάμενο άνεμο, και μες στα κρύφια δέντρα του εσύ αναπνέεις Είναι ξανθή κάθε σελίδα του ύπνου σου κι όπως κινάς τα δάχτυλα σου μια φωτιά σκορπίζεται Μέσα σου με παρμέν' από τον ήλιο αχνάρια! Και ούριος πνέει ο κόσμος των εικόνων Και η αύριο δείχνει ολόγυμνο το στήθος της σημαδεμένο από το αναλλοίωτο άστρο Που νυχτώνει το βλέμμα καθώς όταν πάει να εξαντλήσει ένα στερέωμα Ω μην ανθέξεις πια στα βλέφαρα Ω μη σαλέψεις πια μέσα στους θάμνους του ύπνου Ξέρεις ποια ικεσία στα δάχτυλα το λάδι ανάβει που φρουρεί τις πύλες της αυγής Ποιο δροσερό φανέρωμα θροΐζει μες στην προσδοκία η χορταριασμένη ανάμνηση Εκεί που ελπίζει ο κόσμος. Εκεί που ο άνθρωπος δε θέλει παρά να 'ναι ο άνθρωπος Μόνος του και χωρίς καμιά Ειμαρμένη! Οδυσσέας Ελύτης Προσανατολισμοί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 22:24:28 ΑΙΘΡΙΕΣ II Ουρανός καθαρόαιμος Δάχτυλα που τα πήρε ρυάκι Περασμένο απ' τον ύπνο Στα χλωρά δαφνόφυλλα Γυμνή κείτεται η μέρα Οδυσσέας Ελύτης Προσανατολισμοί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 10/02/2005, 22:30:08 ΑΙΘΡΙΕΣ VI Λιγοστεύουν στα μάτια οι στέγες των πουλιών Φως πάλι φως η ψυχή που μάχεται Υπερήφανη κλαγγή μακριά του κόσμου Όπλο και σφρίγος Κι η αλήθεια η φούχτα του νερού Καθαρού πριν απ' τη δίψα Στο άπειρο. Οδυσσέας Ελύτης Προσανατολισμοί Ποιητικά... The She Mantis *…γεννήθηκα… επέζησα… μεγάλωσα… ανθίζω…*

Το Θέμα καταλαμβάνει 7 Σελίδες:

Νέο Θέμα

Απάντηση στο Θέμα

Εκτυπώσιμη Μορφή

Μετάβαση Σε:

ESOTERICA.gr Forums !

0.140625 Maintained by Digital Alchemy