quote:

---

-Kαι αυτοί Χριστιανοί είναι! Οι μόνοι που δεν είναι, είναι οι Ιεχωβάδες! δε θα σου δώσουν ποτέ αίμα όταν το χρειαστείς! (κούφια η ώρα! που τ'ακούει!).........άσε που θα σε δώσουν στον Τούρκο στεγνά!

---

Και αφού υπάρχουν 7.000 χριστιανισμοί, που προφανώς είναι ανθρώπινες επινοήσεις, γιατί ο θεός ή ο υιός αφήνουν αυτήν την κατάσταση, δηλαδή τον κατακερματισμό τους, να επεκτείνεται και μάλιστα εις βέρος της υπόστασής τους και να δίνονται λόγοι αμφισβήτισης της ύπαρξής τους;

Παίζουν με τα... δημιουργήματά τους;
Τους αρέσει να βλέπουν να αλληλοεξοντώνονται οι πιστοί τους, για να τους ανταμείψουν στην άλλη ζωή;

Πού είναι η χριστιανική αλληλεγγύη και αγάπη;

Το τελευταίο που λες πηγάζει, νομίζω, απ' το μίσος που τρέφεις για τους μ.τ.ι. και κάκώς τρέφεις μίσος για οτιδήποτε, αφού θέλεις να λέγεσαι χριστιανός.

ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΦΩΣ

Επίσης και τους αιμμοδότες, σαν κι εμένα.

ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΦΩΣ

εισαι ανθρωπακι...

σονοφζευς

θα σου απαντησω στην πρωτη ευκαρια
τα περιτα σου σχολια περι μπρουκλυν, δειχνουν τον μυωπικο τροπο σκεψης σου, και με προβληματιζουν, περι του γενους...

τρεχακαιμηνσταματας

οπως λεει και ο ευρωπαιος ο κλεφτης και ψευτης τον πρωτο χρονο νομιζουν οτι χαιρονται..

ψηλε

τα περισσοτερα απο αυτα που νομιζεις οτι υποστηριζουν την τριαδα, ειναι μεταγενεστερες προσθηκες (οπως η επιστολη προς Διογνητο)
με αναγκαζεις να σου επαναλαβω και παλι καποιες ιστορικες αληθειες (για τις μεταγενεστερες προσθηκες θα επανελθω)

η Τριάδα ούτε πιστευόταν ούτε πιστεύεται από τους Ιουδαίους.

Μπορεί να λεχθεί ότι ο Χριστός και οι συγγραφείς των Χριστιανικών Γραφών εγκατέλειψαν την μονοθεϊστική ιδέα για έναν Θεό και εισήγαγαν έναν μυστηριώδη τρισυπόστατο Θεό; Όχι, γιατί η Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια (έκδοση 1976) δηλώνει σωστά: «Ούτε η λέξη Τριάδα, ούτε κάποια τέτοια σαφής δοξασία υπάρχει στην Καινή Διαθήκη αλλά ούτε και ο Ιησούς και οι ακόλουθοί του είχαν την πρόθεση να αντικρούσουν την Ομολογία Πίστης της Παλαιάς Διαθήκης: ‘Άκουε, Ισραήλ· Κύριος ο Θεός ημών είναι είς Κύριος’ (Δευτερονόμιον 6:4). . . .

Η δοξασία αναπτύχθηκε σιγά-σιγά στο πέρασμα αρκετών αιώνων και μέσα από πολλές διενέξεις

Στοιχεία από την ίδια τη Βίβλο δείχνουν ότι η αποστασία διενεργόταν ήδη πριν από το θάνατο των αποστόλων του Χριστού. (2 Θεσσαλονικείς 2:3, 7· 1 Ιωάννου 2:18, 19· Ιούδας 3, 4, 16, 19) Αποστάτες μέσα από τη Χριστιανική εκκλησία εγέρθηκαν σαν ψευδοδιδάσκαλοι. Αντί να ακολουθήσουν τη Βιβλική αλήθεια, αυτοί οι ασεβείς στράφηκαν σε «μύθους». Παρέσυραν πολλούς Χριστιανούς σαν θύματά τους ‘μέσω της φιλοσοφίας και της μάταιης απάτης κατά την παράδοση των ανθρώπων’.—Κολοσσαείς 2:8.

Επειδή ούτε η λέξη Τριάδα, ούτε κάποια τέτοια σαφής δοξασία υπάρχει στην Καινή Διαθήκη, οι φιλόσοφοι-θεολόγοι έπρεπε να επιδιώξουν με πλάγιο τρόπο να βρουν μέσα στις Γραφές κάτι που να μοιάζει για να δικαιολογήσουν έναν τρισυπόστατο Θεό. Αυτό που μπόρεσαν να βρουν ήταν λίγα εδάφια που συμβαίνει ν’ αναφέρουν τον Πατέρα, το Γιο και
το άγιο πνεύμα στο ίδιο απόσπασμα, αν και όχι πάντα μ’ αυτή τη σειρά

οι εκκλησιαστικοί πατέρες επινόησαν έναν πρωτότυπο τριαδικό Θεό που αποτελούνταν από τον Πατέρα, το Γιο και το Άγιο Πνεύμα. Αλλά αυτό προκάλεσε προβλήματα, όπως εξηγεί η Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια: «Το ερώτημα σχετικά με το πώς θα εμφανιζόταν ο Θεός σ’ αυτή την τρισυπόστατη μορφή, με πίστη στο γεγονός ότι ο Θεός είναι ένας, πράγμα που ήταν χαρακτηριστικό διακριτικό σημάδι των Ιουδαίων και των Χριστιανών ενάντια στους ειδωλολάτρες, αναστάτωσε την ευλάβεια του αρχαίου Χριστιανικού κόσμου με τον πιο βαθύ τρόπο. Προμήθευσε επίσης την πιο δυνατή ώθηση για μια αναπόδεικτη θεολογία—μια ώθηση που ενέπνευσε τη Δυτική μεταφυσική [φιλοσοφία] σ’ όλους τους αιώνες».
Ναι, ο Τριαδικός «άγνωστος Θεός» του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου είναι προϊόν της θεολογικής υπόθεσης και φιλοσοφίας.

Στους πρώτους αιώνες μ.Χ. υπήρχε «μια καταπληκτική πληθώρα απόψεων και διατυπώσεων» σχετικά με την Τριάδα. Ο ιστορικός Τζ. Ν. Ντ. Κέλλυ, που ήταν ο ίδιος Τριαδιστής, παραδέχεται ότι οι πρώτοι εκκλησιαστικοί πατέρες ήταν όλοι σταθεροί μονοθεϊστές. Γράφει: «Οι αποδείξεις που συλλέγουμε από τους Αποστολικούς Πατέρες είναι φτωχές, και βασανιστικά αόριστες. . . . Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένα σημάδι για τη διδασκαλία της Τριάδας».—Πρώτες Χριστιανικές Διδασκαλίες.

Είναι αλήθεια πως «πατέρες» του δεύτερου αιώνα όπως ο Ιγνάτιος της Αντιόχειας και ο Ειρηναίος της Λυών εξέφρασαν απόψεις που θα μπορούσαν να ερμηνευτούν, το πολύ, σαν πίστη σ’ έναν Θεό δισυπόστατο που αποτελούνταν από τον Πατέρα και το Γιο

ο Κέλλυ αναφέρει: «Αυτό που είχαν να πουν οι Απολογητές για το Άγιο Πνεύμα ήταν πολύ πιο φτωχό . . . [Αυτοί] φαίνεται να μην ξέρουν σαφώς την ακριβή κατάσταση και το ρόλο του Πνεύματος. . . . Δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι η σκέψη των Απολογητών ήταν πολύ συγκεχυμένη· δεν κατάφεραν να παρουσιάσουν το τριπλό σχέδιο της πίστης της Εκκλησίας σε λογικό σχέδιο».

Αυτοί που είχαν την άποψη ότι υπάρχει ένας μόνο Θεός, ο Πατέρας, του οποίου Γιος είναι ο Ιησούς, ονομάστηκαν Ουνιτάριοι. Διαβάζουμε: «Οι Τριαδιστές και οι Ουνιτάριοι συνέχισαν να είναι αντιμέτωποι μεταξύ τους, και στις αρχές του 3ου αιώνα οι Ουνιτάριοι αποτελούσαν τη μεγάλη πλειονότητα». (Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια, 11η έκδοση) Καθώς ο καιρός περνούσε και οι εκκλησιαστικοί πατέρες επηρεάζονταν πάρα πολύ από ένα καινούργιο είδος Πλατωνικής φιλοσοφίας (τον Νεοπλατωνισμό), οι Τριαδιστές κέρδισαν έδαφος. Η Νεοπλατωνική φιλοσοφία του τρίτου αιώνα, με τις περίπλοκες θεωρίες της για την ουσία, φαινομενικά τους έδωσε τη δυνατότητα να συμβιβάσουν το ασυμβίβαστο—να κάνουν τον τρισυπόστατο Θεό να φανεί σαν ένας Θεός. Με φιλοσοφικό συλλογισμό ισχυρίστηκαν ότι τα τρία πρόσωπα θα μπορούσαν να είναι ένα ενώ διατηρούσαν την ατομικότητα τους!

Μυριοβιβλος:
'Πριν από την Σύνοδο της Νικαίας, ωστόσο, το δόγμα δεν είναι ούτε φανερό, ούτε συγκεκριμένο, ενώ η αντίδραση κατά των τριαδικών αιρέσεων είναι γενική.'

ειναι σιγουρο οτι καποιοι απο τους 'πατερες' υποστηριξαν μια συγκεχιμενη μορφη τριαδας.
για αυτο και φτασαμε στη Νικαια, υπο τη σκεπη ενος ειδωλοτρατη αυτοκρατορα, να συζητηθει αυτο το 'μυστηριο'
οι περισσοτεροι και οι πιο εγκυροι και αποδεκτοι απο αυτους ωστοσο, ουδεποτε αναφερθηκαν σε αυτο το αιρετικο εκ της ελληνικης φιλοσοφιας προερχομενο δογμα...

Ο Νοβατιανός (περ. 200-258 Κ.Χ.) σχολίασε: «Εφόσον Εκείνος είπε ‘ένα’ πράγμα, ας καταλάβουν οι αιρετικοί ότι δεν είπε ‘ένα’ πρόσωπο. Επειδή, το γεγονός ότι το ένα είναι ουδέτερο υποδηλώνει τη σύμπνοια στις σχέσεις, όχι την ενότητα προσώπων. . . . Επιπλέον, το γεγονός ότι Εκείνος είπε ένα αναφέρεται στη συμφωνία, και στην ταυτότητα της κρίσης, και στην ίδια τη γεμάτη αγάπη συναναστροφή, εφόσον λογικά ο Πατέρας και ο Γιος είναι ένα σε σχέση με τη συμφωνία, την αγάπη και τη στοργή».—Πραγματεία Περί Τριάδος, κεφάλαιο 27.

«Ο Πατέρας είναι μεγαλύτερος από εμένα».—ΙΩΑΝΝΗΣ 14:28.

Ειρηναίος (περ. 130-200 Κ.Χ.): «Μπορούμε να μάθουμε μέσω Αυτού [του Χριστού] ότι ο Πατέρας είναι πάνω από όλα τα πράγματα. Επειδή ‘ο Πατέρας’, λέει Εκείνος, ‘είναι μεγαλύτερος από εμένα’. Συνεπώς, ο Πατέρας έχει διακηρυχτεί από τον Κύριό μας ότι υπερέχει σε σχέση με τη γνώση».—Κατά Αιρέσεων, Βιβλίο II, κεφάλαιο 28.8.

«Αυτό σημαίνει αιώνια ζωή, το να αποκτούν γνώση για εσένα, τον μόνο αληθινό Θεό, και για αυτόν που απέστειλες, τον Ιησού Χριστό».—ΙΩΑΝΝΗΣ 17:3.

Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (περ. 150-215 Κ.Χ.): «Το να γνωρίζει κανείς τον αιώνιο Θεό, εκείνον που δίνει ό,τι είναι αιώνιο, και μέσω γνώσης και κατανόησης να αποκτήσει τον Θεό, ο οποίος είναι πρώτος, και υψηλότερος, και ένας, και καλός. . . . Αυτός, λοιπόν, που θα ζούσε την αληθινή ζωή είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει πρώτα Εκείνον ‘τον οποίο κανείς δεν γνωρίζει, εκτός αν (Τον) αποκαλύψει ο Γιος’. (Ματθ. 11:27) Κατόπιν, πρέπει κανείς να μάθει τη μεγαλειότητα του Σωτήρα που έπεται Εκείνου».—Ποιος Είναι ο Πλούσιος Άνθρωπος που θα Σωθεί; VII, VIII.

«Ένας Θεός και Πατέρας όλων των ατόμων, ο οποίος είναι πάνω σε όλους και μέσω όλων και σε όλους».—ΕΦΕΣΙΟΥΣ 4:6.

Ειρηναίος: «Και έτσι διακηρύσσεται ο ένας Θεός και Πατέρας, ο οποίος είναι πάνω από όλους, και μέσω όλων, και σε όλους. Ο Πατέρας είναι πραγματικά πάνω από όλους, και Εκείνος είναι η Κεφαλή του Χριστού».—Κατά Αιρέσεων, Βιβλίο V, κεφάλαιο 18.2.

«Είθε ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι ο Γιος του Θεού, . . . να σας εποικοδομήσουν στην πίστη και στην αλήθεια».

Προσέξτε ότι, όπως και ο Κλήμης, ο Πολύκαρπος δεν μιλάει για μια Τριαδική σχέση ‘Πατέρα’ και ‘Γιου’, οι οποίοι είναι ίσοι μέσα σε μια θεότητα. Αντίθετα, μιλάει για ‘τον Θεό και Πατέρα’ του Ιησού, όχι απλώς για ‘τον Πατέρα του Ιησού’. Έτσι ξεχωρίζει τον Θεό από τον Ιησού, όπως ακριβώς κάνουν οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής κατ’ επανάληψη. Ο Παύλος λέει στο εδάφιο 2 Κορινθίους 1:3: «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Δεν λέει απλώς ‘Ευλογητός ο Πατήρ του Ιησού’, αλλά «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ» του Ιησού.

Επίσης, ο Πολύκαρπος λέει: «Ειρήνη από τον Παντοδύναμο Θεό και από τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Σωτήρα μας».Εδώ φαίνεται ξανά ότι ο Ιησούς είναι διαφορετικός από τον Παντοδύναμο Θεό, και όχι ένα πρόσωπο μιας τριαδικής Θεότητας που τα μέλη της είναι ίσα μεταξύ τους.

Άλλος ένας Αποστολικός Πατέρας είναι ο Ερμάς, ο οποίος έγραψε στο πρώτο μέρος του δεύτερου αιώνα. Λέει κάτι στο έργο του Ποιμήν που θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον να πιστέψει ότι ο Ερμάς είχε συμπεράνει πως ο Θεός είναι Τριάδα; Εξετάστε μερικά παραδείγματα των όσων είπε:

«Το Άγιο Πνεύμα δεν μιλάει όταν ο άνθρωπος θέλει να μιλήσει το πνεύμα, αλλά μιλάει μόνο όταν ο Θεός θέλει να μιλήσει αυτό. . . . Ο Θεός φύτεψε τον αμπελώνα, που σημαίνει ότι Αυτός δημιούργησε τους ανθρώπους και τους έδωσε στον Γιο Του· και ο Γιος διόρισε τους αγγέλους Του για να τους φυλάνε».

«Ο Γιος του Θεού είναι αρχαιότερος απ’ όλη τη δημιουργία του».

Εδώ ο Ερμάς λέει ότι όταν ο Θεός (όχι απλώς ο Πατέρας) θέλει να μιλήσει το πνεύμα, αυτό μιλάει, δείχνοντας την ανωτερότητα του Θεού ως προς το πνεύμα. Και λέει ότι ο Θεός έδωσε τον αμπελώνα στον Γιο του, δείχνοντας την ανωτερότητα του Θεού ως προς τον Γιο. Δηλώνει επίσης ότι ο Γιος του Θεού είναι αρχαιότερος από τα πλάσματα του Γιου, δηλαδή αυτά που δημιούργησε ο Γιος του Θεού ως Αρχιεργάτης του Θεού, «επειδή δι’ αυτού εκτίσθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης». (Κολοσσαείς 1:15, 16) Το γεγονός είναι ότι ο Γιος δεν είναι αιώνιος. Δημιουργήθηκε ως πνευματικό πλάσμα με υψηλή θέση, πριν από τα άλλα πνευματικά πλάσματα, όπως είναι οι άγγελοι, οι οποίοι δημιουργήθηκαν μέσω αυτού.

Ο Ευσέβιος ενδιαφερόταν για το ανεπίλυτο ζήτημα της σχέσης μεταξύ Πατέρα και Γιου. Υπήρχε ο Πατέρας πριν από τον Γιο, όπως πίστευε ο Ευσέβιος; Ή συνυπήρχε ο Πατέρας με τον Γιο; «Αν συνυπάρχουν», ρώτησε, «πώς θα είναι Πατέρας ο Πατέρας και Γιος ο Γιος;» Υποστήριζε μάλιστα την πεποίθησή του με Γραφικές παραπομπές, παραθέτοντας τα εδάφια Ιωάννης 14:28, που λέει ότι “ο Πατέρας είναι μεγαλύτερος από τον Ιησού”, και Ιωάννης 17:3, όπου αναφέρεται ότι ο Ιησούς είναι εκείνος τον οποίο “απέστειλε” ο μόνος αληθινός Θεός. Αναφερόμενος στα εδάφια Κολοσσαείς 1:15 και Ιωάννης 1:1, ο Ευσέβιος ανέπτυξε το επιχείρημα ότι ο Λόγος είναι «η εικόνα του αόρατου Θεού»—ο Γιος του Θεού.

Ο Ιππόλυτος, που πέθανε γύρω στο 235 Κ.Χ., είπε ότι ο Θεός είναι «ο μόνος Θεός, ο πρώτος και Μοναδικός, ο Δημιουργός και Κύριος των πάντων», ο οποίος «δεν είχε κανέναν ίσης ηλικίας μ’ αυτόν . . . Αλλά ήταν Ένας, εντελώς μόνος του· ο οποίος, με τη θέλησή του, κάλεσε σε ύπαρξη αυτό που δεν είχε υπάρξει προηγουμένως», όπως, λόγου χάρη, τον δημιουργημένο προανθρώπινο Ιησού.

Ο Τερτυλλιανός αρχίζει την πραγματεία του με τίτλο Κατά Πραξέα λέγοντας: «Με διάφορους τρόπους, ο διάβολος αντιμάχεται την αλήθεια και της αντιστέκεται. Μερικές φορές ο στόχος του είναι να καταστρέψει την αλήθεια με το να την υπερασπίζεται». Ο άνθρωπος που ονομάζεται Πραξέας σε αυτή την πραγματεία δεν προσδιορίζεται ξεκάθαρα, αλλά ο Τερτυλλιανός διαφωνούσε με τις διδασκαλίες του σχετικά με τον Θεό και τον Χριστό. Θεωρούσε τον Πραξέα υποχείριο του Σατανά που προσπαθούσε ύπουλα να διαφθείρει τη Χριστιανοσύνη.

Ένα κρίσιμο ζήτημα ανάμεσα στους καθ’ ομολογία Χριστιανούς εκείνη την εποχή ήταν η σχέση μεταξύ Θεού και Χριστού. Μερικοί από αυτούς, ιδιαίτερα εκείνοι που είχαν ελληνιστικό υπόβαθρο, δυσκολεύονταν να συμβιβάσουν την πίστη σε έναν και μόνο Θεό με το ρόλο του Ιησού ως Σωτήρα και Λυτρωτή. Ο Πραξέας επιχείρησε να επιλύσει το δίλημμά τους διδάσκοντας ότι ο Ιησούς αποτελούσε απλώς διαφορετικό τρόπο φανέρωσης του Πατέρα και ότι δεν υπήρχε διαφορά ανάμεσα στον Πατέρα και στον Γιο. Αυτή η θεωρία, γνωστή ως τροπικός μοναρχιανισμός, διατείνεται ότι ο Θεός φανέρωσε τον εαυτό του «ως Πατέρα κατά τη Δημιουργία και όταν δόθηκε ο Νόμος, ως Γιο στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, και ως Άγιο Πνεύμα μετά την ανάληψη του Χριστού».

Ο Τερτυλλιανός έδειξε ότι οι Γραφές κάνουν σαφή διάκριση ανάμεσα στον Πατέρα και στον Γιο. Παραθέτοντας τα εδάφια 1 Κορινθίους 15:27, 28, έκανε τον εξής συλλογισμό: «Αυτός που υπέταξε (τα πάντα) και Εκείνος στον οποίο υποτάχθηκαν αυτά—πρέπει απαραίτητα να είναι δύο διαφορετικές Οντότητες». Ο Τερτυλλιανός έστρεψε την προσοχή στα λόγια του ίδιου του Ιησού: «Ο Πατέρας είναι μεγαλύτερος από εμένα». (Ιωάννης 14:28) Χρησιμοποιώντας περικοπές των Εβραϊκών Γραφών, όπως το εδάφιο Ψαλμός 8:5, έδειξε πώς περιγράφουν οι Γραφές την «κατωτερότητα» του Γιου. «Συνεπώς, ο Πατέρας είναι διαφορετικός από τον Γιο, όντας μεγαλύτερος από τον Γιο», συμπέρανε ο Τερτυλλιανός. «Εφόσον Εκείνος που γεννάει είναι άλλος και Εκείνος που γεννιέται είναι άλλος, έτσι και Εκείνος που στέλνει είναι άλλος και Εκείνος που αποστέλλεται είναι άλλος, και Εκείνος, πάλι, ο οποίος φτιάχνει είναι άλλος και Εκείνος μέσω του οποίου φτιάχνεται κάτι είναι άλλος».

Ο Τερτυλλιανός θεωρούσε τον Γιο κατώτερο του Πατέρα. Ωστόσο, στην προσπάθειά του να καταπολεμήσει τον τροπικό μοναρχιανισμό, “προχώρησε πέρα από όσα είναι γραμμένα”. (1 Κορινθίους 4:6) Καθώς ο Τερτυλλιανός επιδίωκε εσφαλμένα να αποδείξει τη θειότητα του Ιησού μέσω μιας άλλης θεωρίας, επινόησε τη φράση «μία ουσία σε τρία πρόσωπα». Χρησιμοποιώντας αυτή την ιδέα, προσπάθησε να δείξει ότι ο Θεός, ο Γιος του και το άγιο πνεύμα ήταν τρία διαφορετικά πρόσωπα τα οποία ενυπάρχουν σε μία θεϊκή ουσία. Έτσι λοιπόν, ο Τερτυλλιανός ήταν ο πρώτος που εφάρμοσε τη λατινική μορφή της λέξης «τριάδα» στον Πατέρα, στον Γιο και στο άγιο πνεύμα.

Η ΤΡΙΑΔΑ ορίστηκε με μεγαλύτερη σαφήνεια στο Σύμβολο Πίστης του Αθανασίου. Ο Αθανάσιος ήταν ένας κληρικός που υποστήριξε τον Κωνσταντίνο στη Νίκαια. Το σύμβολο πίστης που φέρνει το όνομά του διακηρύττει: «Λατρεύουμε έναν Τριαδικό Θεό . . . Ο Πατέρας είναι Θεός, ο Γιος είναι Θεός και το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός· εντούτοις δεν υπάρχουν τρεις θεοί, αλλά ένας Θεός».

Ωστόσο, οι ενημερωμένοι λόγιοι συμφωνούν ότι δεν συνέταξε ο Αθανάσιος αυτό το σύμβολο πίστης. Η The New Encyclopædia Britannica (Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα) σχολιάζει: «Αυτό το σύμβολο πίστης ήταν άγνωστο στην Ανατολική Εκκλησία μέχρι το 12ο αιώνα. Από το 17ο αιώνα, οι λόγιοι γενικά συμφωνούν ότι το Σύμβολο Πίστης του Αθανασίου δεν γράφτηκε από τον Αθανάσιο (ο οποίος πέθανε το 373), αλλά προφανώς συντάχθηκε στη νότια Γαλλία στη διάρκεια του 5ου αιώνα. . . . Φαίνεται ότι αυτό το σύμβολο πίστης άσκησε κυρίως επιρροή στη νότια Γαλλία και στην Ισπανία στη διάρκεια του 6ου και του 7ου αιώνα. Χρησιμοποιούνταν στην εκκλησιαστική λειτουργία στη Γερμανία τον 9ο αιώνα και λίγο αργότερα στη Ρώμη».

Καλά βρε πανέξυπνε, ο Υιός δεν είναι Θεός όπως ο Πατήρ; Δηλαδή δεν προέρχεται απο Αυτόν; Το παιδί σου δεν είναι παιδί σου; Καταλαβαίνεις τι παράλογα πράγματα λες, από το μίσος σου για τον χριστιανισμό;
Σε προηγούμενο ποστ σου παραδέχεσαι ότι ο Υιός είναι ο Δημιουργός, τώρα το αναιρείς πάλι; Όπου φυσάει ο άνεμος πάω είσαι , φίλε μου…Τι συζήτηση να γίνει μαζί σου; Πλέον σου αποδίδω το …ακαταλόγιστο…Ο Χριστός δεν έγινε μεχώμαόπως ο άνθρωπος, αλλά από την ίδια την ουσία του Θεού, εξ΄ου και Θεός και Υιός και συναίδιος…
Σου επαναπαραθέτω κάποιες θέσεις που μάλλον αδυνατείς νακατανοήσεις, πράγμα που θα γίνονταν αν χρησιμοποιούσεςλίγη λογική, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία… Που ξέρεις; Μπορεί τώρα να τα κατανοήσεις…
Το Άγιο Πνεύμα είναι Πρόσωπο
Δεν φτάνει όμως να αποδεικνύουμε τα λογικά σφάλματα τών αρνητών τού Αγίου Πνεύματος. Για να τους βοηθήσουμε να το καταλάβουν, πρέπει να δείξουμε και αποδείξεις ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο. Και το δύσκολο εδώ, δεν είναι να βρούμε τέτοια εδάφια στην Αγία Γραφή, αλλά είναι δύσκολο ποια εδάφια να πρωτογράψουμε, από τα χιλιάδες εδάφια που αποδεικνύουν ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο. Ας παραθέσουμε εδώ μερικά χωρία δειγματοληπτικά:
Ιωάννης 14/ιδ΄ 26: "Ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το ΄Αγιον ό πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, Εκείνος υμάς διδάξει πάντα και υπομνήσει υμάς πάντα ά είπον υμίν".
Σύμφωνα με το εδάφιο αυτό, το Άγιο Πνεύμα διδάσκει, θυμίζει, και επιπλέον βοηθεί, καθώς είναι "Παράκλητος", δηλαδή: "Βοηθός". Πολύ σημαντικό είναι το ότι αναφέρεται ως: "Εκείνος", μια λέξη που μόνο σε πρόσωπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί, όπως κάθε ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΝΤΩΝΥΜΙΑ.
Ιωάννης 16/ις΄ 13,14: "Όταν δε έλθη Εκείνος, το Πνεύμα τής αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν. Ου γαρ λαλήσει αφ' εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση λαλήσει και τα ερχόμενα αναγγελεί υμίν. Εκείνος εμέ δοξάσει, ότι εκ τού εμού λήψεται και αναγγελεί υμίν".
Και πάλι εδώ το Άγιο Πνεύμα, αναφέρεται ως πρόσωπο με το: "Εκείνος", και επίσης "οδηγεί", "λαλεί", "αναγγέλει", "δοξάζει" και "λαμβάνει". Είναι πολύ ενδιαφέρον επίσης, το ότι αναφέρεται να έχει: "εαυτό" ("ου λαλήσει αφ' εαυτού"). Και κάτι που έχει "εαυτό", είναι Πρόσωπο!
Πράξεις 8/η΄ 29: "Είπεν δε το Πνεύμα τω Φιλίππω: ΄΄πρόσελθε και κολλήθητι τω άρματι τούτω΄΄".
Το Άγιο Πνεύμα "μιλάει" και διατάζει.
Πράξεις 13/ιγ΄ 1 - 3: ΄΄Ήσαν δε εν Αντιοχεία κατά την ούσαν εκκλησίαν προφήται και διδάσκαλοι ό τε Βαρναβάς και Συμεών ο καλούμενος Νίγερ και Λούκιος ο Κυρηναίος, Μαναήν τε Ηρώδου τού τετράρχου σύντροφος, και Σαύλος. Λειτουργούντων δε αυτών τω Κυρίω και νηστευόντων, είπεν το Πνεύμα το Άγιον: "Αφορίσατε δή μοι τον Βαρναβάν και Σαύλον εις το έργον ό προσκέκλημαι αυτούς". Τότε νηστεύσαντες, και προσευξάμενοι και επιθέντες τας χείρας αυτοίς απέλυσαν΄΄.
Και εδώ το Άγιο Πνεύμα "μιλάει", "προσκαλεί", και λέει: "αφορίστε για ΕΜΕΝΑ τον Βαρνάβα". Δηλαδή τι παραπάνω πρέπει να πει για να καταλάβει κάποιος ότι είναι "πρόσωπο";
Πράξεις 15/ιε΄ 28: "Έδοξεν γαρ τω Αγίω Πνεύματι και ημίν, μηδέν πλέον επιτίθεσθαι υμίν βάρος, πλην τών επαναγκές τούτων".
Επίσης "δοκεί", δηλαδή "έχει γνώμη". Δεν είναι πρόσωπο;
Ρωμαίους 8/η΄ 26,27: "Ωσαύτως δε και το Πνεύμα συναντιλαμβάνεται ταις ασθενείαις ημών, το γαρ τι προσευξόμεθα καθό δει ουκ οίδαμεν, αλλ’ αυτό το Πνεύμα υπερεντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις. Ο δε ερευνών τας καρδίας, οίδεν τι το φρόνημα του Πνεύματος, ότι κατά Θεόν εντυγχάνει υπέρ αγίων".
Εντυγχάνει, σημαίνει: "ικετεύει", προσεύχεται θερμά. Πώς προσεύχεται μία δύναμη; Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά προσώπου. Πώς μπορεί να αντιληφθεί, να στενάξει, ή να έχει φρόνημα μια δύναμη;
Α΄ Κορινθίους 2/β΄ 10, 11: "Ημίν δε ο Θεός απεκάλυψεν δια του Πνεύματος Αυτού, το γαρ Πνεύμα πάντα ερευνά και τα βάθη του Θεού. Τις γαρ οίδεν ανθρώπων τα τού ανθρώπου ει μη το πνεύμα του ανθρώπου το εν αυτώ; Ούτως και τα τού Θεού, ουδείς οίδεν ει μη το Πνεύμα τού Θεού".
Το Άγιο Πνεύμα "ερευνά", και "γνωρίζει" (οίδεν).
Α΄ Κορινθίους 12/ιβ΄ 11: "Πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διαιρούν ιδία εκάστω καθώς βούλεται".
"Ενεργεί", "διαιρεί", και "ΒΟΥΛΕΤΑΙ". Όμως αν είναι δύναμη, δεν μπορεί να έχει ΒΟΥΛΗΣΗ.
Εφεσίους 4/δ΄ 30: "Και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιον του Θεού, εν ω εσφραγίσθητε εις ημέραν απολυτρώσεως".
Επίσης, το Άγιο Πνεύμα ΛΥΠΑΤΑΙ. Δεν μπορεί μια δύναμη να λυπάται!

Η αρχή τού ονόματος: ΄΄Γιαχβέ΄΄, όσον αφορά το Εβραϊκό έθνος, κατά τη μαρτυρία τής Αγίας Γραφής, ανάγεται στον καιρό τής Εξόδου τού Ισραήλ στην Αίγυπτο. Ο Θεός απεκάλυψε το όνομα αυτό στο Μωυσή, ως εξής:

Ο Μωυσής βρισκόταν στη Μαδιάμ, και έβοσκε τα πρόβατα τού πεθερού του, τού Ιοθόρ, όταν ήλθε στο όρος Χωρήβ ή Σινά. Εκεί, ο Θεός εμφανίστηκε σ' αυτόν με το γνωστό φαινόμενο τής βάτου, και τον κάλεσε βγάλει τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο. Ο Μωυσής, αντίλαμβανόμενος τις δυσκολίες αυτής τής αποστολής, πρόβαλε την αντίρρηση: ΄΄Ποιος είμαι εγώ, που θα πάω να πω στον Φαραώ ότι θα βγάλω τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο;΄΄ (Έξοδος 3/γ΄ 11). Ο Θεός απάντησε, βεβαιώνοντάς τον ότι θα ήταν Αυτός μαζί του. (3/γ΄ 12). Τότε ο Μωυσής είπε: ΄΄Όταν θα πάω στους Ισραηλίτες και θα τους πως ότι με έστειλε ο Θεός τών πατέρων μας και με ρωτήσουν: "Ποιό είναι το όνομά του;" τι θα τους πω;΄΄ (3/γ΄ 13).

Στο ερώτημα αυτό για το όνομά του, ο Θεός είπε πρώτα, σύμφωνα με το Εβραϊκό κείμενο: ΄΄ ΄΄, που σημαίνει: ΄΄Είμαι αυτός που είμαι΄΄. * Έπειτα είπε: ΄΄ Έτσι να πεις στους γυούς Ισραήλ: Ο Είμαι () με απέστειλε σ' εσάς΄΄ (3/γ΄ 14). Και τελείωσε ως εξής: ΄΄ Έτσι να πεις στους γυούς Ισραήλ: Ο ΕΙΝΑΙ, (γράφεται: , και προφέρεται: Γιαχβέ), ο Θεός τών πατέρων μας... με απέστειλε σ' εσάς. Αυτό είναι το όνομά μου αιώνια, και αυτό το μνημόσυνό μου σε γενιές γενεών΄΄. (3/γ΄ 15).

Στην Έξοδο 6/ς΄ 3, ο Θεός μαρτυρεί ότι το όνομά του, ΄΄Ο ΕΙΝΑΙ΄΄, δηλαδή ΄΄ΓΙΑΧΒΕ΄΄ στα Εβραϊκά, ήταν άγνωστο στους πατριάρχες. Ο Μωυσής όμως στα συγγράμματά του, το χρησιμοποιεί και σε αφηγήσεις προγενεστέρων εποχών, προφανώς επειδή στην εποχή του ήταν γνωστό.

2. Η σημασία τού ονόματος Γιαχβέ

Γιατί άραγε ο Θεός διάλεξε ένα τόσο παράξενο όνομα; Τι άραγε ήθελε να δηλώσει όταν έλεγε στον Μωυσή: ΄΄Έτσι να πεις... : Ο Είναι (ο Γιαχβέ) με απέστειλε΄΄; (Έξοδος 3/γ΄ 15). Γιατί άραγε ο Θεός διάλεξε να τον εκπροσωπήσει το ρήμα: ΄΄Είναι΄΄, ως αιώνιο όνομα;

Για να απαντήσουμε σε αυτές τις ερωτήσεις, είναι καλό να ανατρέξουμε στις συνθήκες κάτω από τις οποίες δόθηκε στο Μωυσή η αποκάλυψη αυτού τού ονόματος. Σύμφωνα με το χωρίο Έξοδος 3/γ΄ 11, όταν ο Μωυσής παίρνει εντολή από το Θεό να βγάλει τον Ισραήλ από την Αίγυπτο, καταλαβαίνει πόσο ασήμαντος είναι, και ρωτάει το Θεό: ΄΄Ποιός είμαι εγώ;΄΄ Με αυτή την ερώτηση, ο Μωυσής εκφράζει την ιδέα τής μηδαμηνότητάς του, και την αδυναμία του να αναλάβει ένα τόσο μεγάλο έργο. Μετά, ο Μωυσής, στο εδάφιο 13, ρωτάει το Θεό, ΄΄Ποιο είναι το όνομά Του΄΄. Ο λόγος είναι, ότι στην Αίγυπτο είχαν πολλούς θεούς, και προφανώς πολλοί θα αναρωτιόντουσαν ποιος απ' όλους τους θεούς ενδιαφέρεται για τον Ισραήλ. Η απάντηση τού Θεού, ήταν μία, και για τις δύο ερωτήσεις τού Μωυσή:

Ο Θεός απάντησε όπως είδαμε στο 3/γ΄ 14: ΄΄Είμαι αυτός που Είμαι΄΄. (Εβραϊκά: ΄΄ ΄΄). Με αυτά τα λόγια, ο Θεός αντιτάσσει στον Μωυσή που έλεγε ότι δεν είναι τίποτα, το ίδιο Του το ΄΄Είμαι΄΄. Ήταν σαν να έλεγε στο Μωυσή: ΄΄Εσύ είσαι μηδαμηνός, αλλά εγώ, ΕΙΜΑΙ κάτι. Είμαι κάτι, τού οποίου το Είναι, αντιστοιχεί στη φύση μου και γίνεται το όνομά μου. Πήγαινε πες στο λαό, ότι ο Είμαι με απέστειλε΄΄.

Ο Θεός είναι το πλήρωμα τής ύπαρξης και τής δύναμης. Ακόμα, με τα λόγια αυτά ο Θεός απαντάει και στην άλλη ερώτηση που είχε σχέση με την πολυθεϊα. ΄΄Ποιό είναι το όνομά σου;΄΄ Τον ρώτησε ο Μωυσής. Σε αυτή την ερώτηση, ο Θεός αντιτάσσει το όνομα ΄΄Είμαι΄΄, με την έννοια ότι ΄΄είναι΄΄ ο μόνος αληθινός Θεός, ο μόνος υπαρκτός Θεός. Είναι σαν να έλεγε: ΄΄Οι άνθρωποι ζητάνε το όνομά μου, επειδή νομίζουν πως υπάρχουν και άλλοι θεοί, από τους οποίους μπορώ να διακρίνομαι επειδή έχω διαφορετικό όνομα από αυτούς. Αλλά Είμαι αυτό που Είμαι. Οι άλλοι θεοί, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Γι' αυτό, αντί άλλου ονόματος, πες στο λαό: Ο Είμαι με απέστειλε. Σε κάθε άλλο θεό, αρμόζει το όνομα: "Δεν είναι"΄΄.

Πράγματι, στο Δευτερονόμιο 32/λβ΄ 39, αυτή η έννοια τού ονόματος φαίνεται καθαρά: ΄΄Δέστε τώρα, ότι Εγώ, Εγώ Είμαι, και δεν είναι θεός εκτός από Εμένα΄΄. (Στα Εβραϊκά: ΄΄Εγώ, Εγώ Αυτός΄΄. Το ΄΄Είμαι΄΄, υπονοείται πέραν πάσης αμφιβολίας). Το ίδιο μπορεί να δει ο αναγνώστης, στον Ησαϊα, 43/μγ΄ 9 - 13, και σε άλλα σχετικά εδάφια.

Το Γιαχβέ λοιπόν, που όπως είπαμε σημαίνει: ΄΄Είναι΄΄, υποδηλώνει ότι ο Θεός εκείνος, Είναι ο ΩΝ, (ο Υπάρχων), Αυτός που έχει την ύπαρξη, δηλαδή το ΄΄Είναι΄΄ στην ίδια του τη φύση, έτσι που αυτό να ταυτίζεται με τ' όνομά Του. Αυτός που ΄΄Υπάρχει΄΄ προ πάντων, και ο οποίος έφερε σε ύπαρξη κάθε τι άλλο, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί ως ΄΄μη υπάρχον αφ' εαυτού΄΄. Κατά τη σημασία αυτή, το Γιαχβέ, είναι συνώνυμο και προς τη γνωστή φράση όρκου τού Θεού: ΄΄Ζω εγώ΄΄. (Αριθμοί 14/ιδ΄ 21. Δευτερονόμιο 32/λβ΄ 40).

Ως ΄΄Ων΄΄, (υπάρχων), ο Θεός δηλώνει ότι είναι αιώνιος και ατελεύτητος. (Το ΄΄Ων΄΄, βρίσκεται σε χρόνο διαρκείας, και σημαίνει ΄΄ΕΙΝΑΙ΄΄. Κατά το λεξικό τού Δημητράκου: ΄΄Ο αιωνίως υπάρχων Θεός΄΄). (Έξοδος 3/γ΄ 14). O Ων, είναι η λέξη που χρησιμοποιεί η Εκκλησία τού Κυρίου στα Ελληνικά, για να αποδώσει την Εβραϊκή λέξη: ΄΄Γιαχβέ΄΄ στη γλώσσα μας. Τη βρίσκει κανείς στις Άγιες Εικόνες, στα Ιερά κείμενα τής Αγίας Γραφής και στην υμνολογία τής Εκκλησίας. Επίσης, με τη λέξη αυτή, συγγενεύει η λέξη: ΄΄ουσία΄΄, που τόσο ρόλο έπαιξε στις Οικουμενικές Συνόδους. (Ων, Ούσα, Ουσία). ΄΄Ουσία΄΄, σημαίνει ΄΄ύπαρξη΄΄.

Στη συνέχεια, αναφέρουμε μερικούς ορισμούς τής λέξεως ΄΄ουσία΄΄, από αρχαίους Χριστιανούς. ΄΄Ουσία είναι πράγμα υπαρκτό΄΄. (Λεοντίου Βυζαντίου μν. εργ. PG 1277 D).

΄΄Ουσία είναι η παραλλαγή τού ανυποστάτου... το μη υπαρκτό το ονομάζουμε ουσία.΄΄ ΄΄Ουσία είναι το να υπάρχει κάτι΄΄. ΄΄Είναι το όντως υπαρκτό΄΄. (Γρηγόριος Νύσσης).

΄΄Ουσία... είναι... αυτό το ΕΙΝΑΙ τού Θεού΄΄. (Βασίλειος Καισσαρείας).

Ο Άγιος Αθανάσιος έγραψε, ότι η ΄΄ουσία΄΄, όταν αναφέρεται στο Θεό, σημαίνει: ΄΄Αυτός είναι ο Ων΄΄. (Γιαχβέ).

Κατά το Γρηγόριο το θεολόγο: ΄΄Ο Ων και ο Θεός είναι τής Ουσίας ονόματα΄΄. (Όσον αφορά τη χρήση τής λέξεως ΄΄ουσία΄΄ για το Θεό).

Η λέξη ΄΄Ουσία΄΄, λέγεται στη θεολογία και: ΄΄Φύση΄΄ τού Θεού. Όταν λοιπόν μιλάμε για το όνομα: ΄΄Γιαχβέ΄΄, για το ΄΄Είναι΄΄, ή για τον Όντα, ή για την ΄΄Ουσία΄΄, ή για τη ΄΄Φύση΄΄ τού Θεού, μιλάμε για το ίδιο πράγμα.

(Πολύ περισσότερες πληροφορίες για το θέμα αυτό, ο αναγνώστης μπορεί να βρει στο βιβλίο τού θεολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου: ΄΄Ο Ιησούς Γιαχβέ΄΄).

3. Η χρήση τού ονόματος ΄΄Γιαχβέ ΄΄

Λόγω τής υπερβολικής ευλαβείας τών Ισραηλιτών, και κατά παρεξήγησιν τού Λευϊτικού 24/κδ΄ 16, (το οποίο όμως απαγόρευε τη βλασφημία και όχι την προφορά τού ονόματος τού Θεού), απέφευγαν να προφέρουν το όνομα ΄΄Γιαχβέ΄΄. Έτσι, με τον καιρό ξεχάστηκε η σωστή προφορά τού ονόματος, καθώς οι Ισραηλίτες δεν είχαν φωνήεντα, αλλά έγραφαν μόνο τα σύμφωνα τών λέξεων.

Μετά τον 6ο μ.Χ. αιώνα όμως, οι Μασορίτες, (Ιουδαίοι λόγιοι τής εποχής εκείνης), έβαλαν δικά τους φωνήεντα στις Εβραϊκές λέξεις. Στο Τετραγράμματο: ΄΄ΓΧΒΧ΄΄, επειδή δεν γνώριζαν τη σωστή προφορά τής λέξης: ΄΄Γιαχβέ΄΄, προσέθεσαν αυθαίρετα φωνήεντα, από τις λέξεις: ΄΄Αδωνάι΄΄ (Κύριος), και ΄΄Ελοχίμ΄΄. (Θεός). Έτσι, το τετραγράμματο ΄΄ΓΧΒΧ΄΄, έγινε: ΄΄Ιεχωβά΄΄. Οι σημερινοί αυτοαποκαλούμενοι ΄΄Μάρτυρες τού Ιεχωβά΄΄, αν και γνωρίζουν ότι η προφορά που χρησιμοποιούν για το όνομα τού Θεού είναι λάθος, επιμένουν να τη χρησιμοποιούν, επειδή ΄΄έτσι έχει γίνει συνήθεια΄΄.

Στην παρατήρηση τών Χριστιανών ότι αυτή η εσφαλμένη χρήση τού ονόματος ΄΄Γιαχβέ΄΄ είναι ανεύθυνη, ίσως και βλάσφημη, απαντούν ότι ΄΄Και το όνομα τού Ιησού, στα Εβραϊκά δεν είναι Ιησούς, αλλά ΄΄Γεχοσούα΄΄, και παρ' όλα αυτά, το χρησιμοποιούμε στα Ελληνικά ως: ΄΄Ιησούς΄΄. Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν θα ήταν λάθος, να χρησιμοποιούμε την εσφαλμένη προφορά ΄΄Ιεχωβά΄΄, μια και έτσι έχει επικρατήσει΄΄.

Σε αυτό, έχουμε να απαντήσουμε τα εξής: Το όνομα ΄΄Ιησούς΄΄, χρησιμοποιείται από την ίδια την Αγία Γραφή σε αυτή τη μορφή, και συνεπώς, μπορούμε να το χρησιμοποιούμε. Το όνομα ΄΄Ιεχωβά΄΄ όμως, δεν χρησιμοποιείται έτσι, και συνεπώς, δεν έχουμε το δικαίωμα να το χρησιμοποιούμε αυθαίρετα. Πολύ δε περισσότερο, εφ' όσον σήμερα γνωρίζουμε την ορθή προφορά: ΄΄Γιαχβέ΄΄. Η Εκκλησία τού Κυρίου όμως, ενεργώντας όπως πάντοτε συνετά και με σεβασμό, χρησιμοποιεί για το Θεό τις προσφωνήσεις που χρησιμοποιούν οι Απόστολοι στην Καινή Διαθήκη. Αυτοί, ποτέ δεν χρησιμοποίησαν στην Καινή Διαθήκη το όνομα: ΄΄Ιεχωβά΄΄, ούτε καν το ΄΄Γιαχβέ΄΄. Το χρησιμοποιούν με την έννοιά του στα Ελληνικά, ως: ΄΄ο Ων΄΄, ή χρησιμοποιούν για το Θεό, λέξεις που χρησιμοποίησαν και οι μεταφραστές τής μετάφρασης τών Εβδομήκοντα, όπως Κύριος, ή Θεός. Έτσι αποδίδεται η έννοια τής λέξεως, πράγμα άλλωστε που ήθελε ο ίδιος ο Θεός όταν επέλεξε το παράξενο όνομα: ΄΄Είναι΄΄. Γιατί ο Θεός δεν επέλεξε ένα όνομα άγνωστης σημασίας, το οποίο θα έπρεπε να προφέρεται παραποιημένο, αλλά μια λέξη, με καθαρό περιεχόμενο, που θα περιείχε στοιχεία τής προσωπικότητάς Του, και μάλιστα αυτό το ίδιο του το ΄΄Είναι΄΄. Ας χρησιμοποιούμε λοιπόν το όνομα τού Θεού με την αληθινή του έννοια, για να δίνουμε τιμή σ' αυτόν που ΄΄Είναι΄΄ στους αιώνες ο μόνος Θεός.

Η ΛΕΞΗ "ΓΙΑΧΒΕ"

*Η λέξη: που συναντάμε τρεις φορές σ' αυτό το εδάφιο, είναι ρηματικός τύπος τού (αρχαιότερα ήταν ), που σημαίνει: ΄΄είναι΄΄, με συνδετική αλλά και υπαρκτική έννοια. Στην Εβραϊκή φράση: το πρώτο: (είμαι), είναι συνδετικό, και έχει ως κατηγορούμενο την υπόλοιπη φράση, ενώ το 2ο είναι υπαρκτικό, και χρησιμοποιείται απολύτως. Υπαρκτικό είναι επίσης στη φράση: ΄΄Ο με απέστειλε΄΄. Το μελλοντικής εννοίας αλλού, εδώ είναι Ενεστωτικής, όπως δείχνει η μετάφραση τών Ο΄(Εβδομήκοντα). Η ακριβής απόδοσή του σε ενεστωτική έννοια, είναι: ΄΄ΕΙΜΑΙ΄΄.

Η αρχή τού ονόματος: ΄΄Γιαχβέ΄΄, όσον αφορά το Εβραϊκό έθνος, κατά τη μαρτυρία τής Αγίας Γραφής, ανάγεται στον καιρό τής Εξόδου τού Ισραήλ στην Αίγυπτο. Ο Θεός απεκάλυψε το όνομα αυτό στο Μωυσή, ως εξής:

Ο Μωυσής βρισκόταν στη Μαδιάμ, και έβοσκε τα πρόβατα τού πεθερού του, τού Ιοθόρ, όταν ήλθε στο όρος Χωρήβ ή Σινά. Εκεί, ο Θεός εμφανίστηκε σ' αυτόν με το γνωστό φαινόμενο τής βάτου, και τον κάλεσε βγάλει τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο. Ο Μωυσής, αντίλαμβανόμενος τις δυσκολίες αυτής τής αποστολής, πρόβαλε την αντίρρηση: ΄΄Ποιος είμαι εγώ, που θα πάω να πω στον Φαραώ ότι θα βγάλω τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο;΄΄ (Έξοδος 3/γ΄ 11). Ο Θεός απάντησε, βεβαιώνοντάς τον ότι θα ήταν Αυτός μαζί του. (3/γ΄ 12). Τότε ο Μωυσής είπε: ΄΄Όταν θα πάω στους Ισραηλίτες και θα τους πως ότι με έστειλε ο Θεός τών πατέρων μας και με ρωτήσουν: "Ποιό είναι το όνομά του;" τι θα τους πω;΄΄ (3/γ΄ 13).

Στο ερώτημα αυτό για το όνομά του, ο Θεός είπε πρώτα, σύμφωνα με το Εβραϊκό κείμενο: ΄΄ ΄΄, που σημαίνει: ΄΄Είμαι αυτός που είμαι΄΄. * Έπειτα είπε: ΄΄ Έτσι να πεις στους γυούς Ισραήλ: Ο Είμαι () με απέστειλε σ' εσάς΄΄ (3/γ΄ 14). Και τελείωσε ως εξής: ΄΄ Έτσι να πεις στους γυούς Ισραήλ: Ο ΕΙΝΑΙ, (γράφεται: , και προφέρεται: Γιαχβέ), ο Θεός τών πατέρων μας... με απέστειλε σ' εσάς. Αυτό είναι το όνομά μου αιώνια, και αυτό το μνημόσυνό μου σε γενιές γενεών΄΄. (3/γ΄ 15).

Στην Έξοδο 6/ς΄ 3, ο Θεός μαρτυρεί ότι το όνομά του, ΄΄Ο ΕΙΝΑΙ΄΄, δηλαδή ΄΄ΓΙΑΧΒΕ΄΄ στα Εβραϊκά, ήταν άγνωστο στους πατριάρχες. Ο Μωυσής όμως στα συγγράμματά του, το χρησιμοποιεί και σε αφηγήσεις προγενεστέρων εποχών, προφανώς επειδή στην εποχή του ήταν γνωστό.

2. Η σημασία τού ονόματος Γιαχβέ

Γιατί άραγε ο Θεός διάλεξε ένα τόσο παράξενο όνομα; Τι άραγε ήθελε να δηλώσει όταν έλεγε στον Μωυσή: ΄΄Έτσι να πεις... : Ο Είναι (ο Γιαχβέ) με απέστειλε΄΄; (Έξοδος 3/γ΄ 15). Γιατί άραγε ο Θεός διάλεξε να τον εκπροσωπήσει το ρήμα: ΄΄Είναι΄΄, ως αιώνιο όνομα;

Για να απαντήσουμε σε αυτές τις ερωτήσεις, είναι καλό να ανατρέξουμε στις συνθήκες κάτω από τις οποίες δόθηκε στο Μωυσή η αποκάλυψη αυτού τού ονόματος. Σύμφωνα με το χωρίο Έξοδος 3/γ΄ 11, όταν ο Μωυσής παίρνει εντολή από το Θεό να βγάλει τον Ισραήλ από την Αίγυπτο, καταλαβαίνει πόσο ασήμαντος είναι, και ρωτάει το Θεό: ΄΄Ποιός είμαι εγώ;΄΄ Με αυτή την ερώτηση, ο Μωυσής εκφράζει την ιδέα τής μηδαμηνότητάς του, και την αδυναμία του να αναλάβει ένα τόσο μεγάλο έργο. Μετά, ο Μωυσής, στο εδάφιο 13, ρωτάει το Θεό, ΄΄Ποιο είναι το όνομά Του΄΄. Ο λόγος είναι, ότι στην Αίγυπτο είχαν πολλούς θεούς, και προφανώς πολλοί θα αναρωτιόντουσαν ποιος απ' όλους τους θεούς ενδιαφέρεται για τον Ισραήλ. Η απάντηση τού Θεού, ήταν μία, και για τις δύο ερωτήσεις τού Μωυσή:

Ο Θεός απάντησε όπως είδαμε στο 3/γ΄ 14: ΄΄Είμαι αυτός που Είμαι΄΄. (Εβραϊκά: ΄΄ ΄΄). Με αυτά τα λόγια, ο Θεός αντιτάσσει στον Μωυσή που έλεγε ότι δεν είναι τίποτα, το ίδιο Του το ΄΄Είμαι΄΄. Ήταν σαν να έλεγε στο Μωυσή: ΄΄Εσύ είσαι μηδαμηνός, αλλά εγώ, ΕΙΜΑΙ κάτι. Είμαι κάτι, τού οποίου το Είναι, αντιστοιχεί στη φύση μου και γίνεται το όνομά μου. Πήγαινε πες στο λαό, ότι ο Είμαι με απέστειλε΄΄.

Ο Θεός είναι το πλήρωμα τής ύπαρξης και τής δύναμης. Ακόμα, με τα λόγια αυτά ο Θεός απαντάει και στην άλλη ερώτηση που είχε σχέση με την πολυθεϊα. ΄΄Ποιό είναι το όνομά σου;΄΄ Τον ρώτησε ο Μωυσής. Σε αυτή την ερώτηση, ο Θεός αντιτάσσει το όνομα ΄΄Είμαι΄΄, με την έννοια ότι ΄΄είναι΄΄ ο μόνος αληθινός Θεός, ο μόνος υπαρκτός Θεός. Είναι σαν να έλεγε: ΄΄Οι άνθρωποι ζητάνε το όνομά μου, επειδή νομίζουν πως υπάρχουν και άλλοι θεοί, από τους οποίους μπορώ να διακρίνομαι επειδή έχω διαφορετικό όνομα από αυτούς. Αλλά Είμαι αυτό που Είμαι. Οι άλλοι θεοί, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Γι' αυτό, αντί άλλου ονόματος, πες στο λαό: Ο Είμαι με απέστειλε. Σε κάθε άλλο θεό, αρμόζει το όνομα: "Δεν είναι"΄΄.

Πράγματι, στο Δευτερονόμιο 32/λβ΄ 39, αυτή η έννοια τού ονόματος φαίνεται καθαρά: ΄΄Δέστε τώρα, ότι Εγώ, Εγώ Είμαι, και δεν είναι θεός εκτός από Εμένα΄΄. (Στα Εβραϊκά: ΄΄Εγώ, Εγώ Αυτός΄΄. Το ΄΄Είμαι΄΄, υπονοείται πέραν πάσης αμφιβολίας). Το ίδιο μπορεί να δει ο αναγνώστης, στον Ησαϊα, 43/μγ΄ 9 - 13, και σε άλλα σχετικά εδάφια.

Το Γιαχβέ λοιπόν, που όπως είπαμε σημαίνει: ΄΄Είναι΄΄, υποδηλώνει ότι ο Θεός εκείνος, Είναι ο ΩΝ, (ο Υπάρχων), Αυτός που έχει την ύπαρξη, δηλαδή το ΄΄Είναι΄΄ στην ίδια του τη φύση, έτσι που αυτό να ταυτίζεται με τ' όνομά Του. Αυτός που ΄΄Υπάρχει΄΄ προ πάντων, και ο οποίος έφερε σε ύπαρξη κάθε τι άλλο, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί ως ΄΄μη υπάρχον αφ' εαυτού΄΄. Κατά τη σημασία αυτή, το Γιαχβέ, είναι συνώνυμο και προς τη γνωστή φράση όρκου τού Θεού: ΄΄Ζω εγώ΄΄. (Αριθμοί 14/ιδ΄ 21. Δευτερονόμιο 32/λβ΄ 40).

Ως ΄΄Ων΄΄, (υπάρχων), ο Θεός δηλώνει ότι είναι αιώνιος και ατελεύτητος. (Το ΄΄Ων΄΄, βρίσκεται σε χρόνο διαρκείας, και σημαίνει ΄΄ΕΙΝΑΙ΄΄. Κατά το λεξικό τού Δημητράκου: ΄΄Ο αιωνίως υπάρχων Θεός΄΄). (Έξοδος 3/γ΄ 14). O Ων, είναι η λέξη που χρησιμοποιεί η Εκκλησία τού Κυρίου στα Ελληνικά, για να αποδώσει την Εβραϊκή λέξη: ΄΄Γιαχβέ΄΄ στη γλώσσα μας. Τη βρίσκει κανείς στις Άγιες Εικόνες, στα Ιερά κείμενα τής Αγίας Γραφής και στην υμνολογία τής Εκκλησίας. Επίσης, με τη λέξη αυτή, συγγενεύει η λέξη: ΄΄ουσία΄΄, που τόσο ρόλο έπαιξε στις Οικουμενικές Συνόδους. (Ων, Ούσα, Ουσία). ΄΄Ουσία΄΄, σημαίνει ΄΄ύπαρξη΄΄.

Στη συνέχεια, αναφέρουμε μερικούς ορισμούς τής λέξεως ΄΄ουσία΄΄, από αρχαίους Χριστιανούς. ΄΄Ουσία είναι πράγμα υπαρκτό΄΄. (Λεοντίου Βυζαντίου μν. εργ. PG 1277 D).

΄΄Ουσία είναι η παραλλαγή τού ανυποστάτου... το μη υπαρκτό το ονομάζουμε ουσία.΄΄ ΄΄Ουσία είναι το να υπάρχει κάτι΄΄. ΄΄Είναι το όντως υπαρκτό΄΄. (Γρηγόριος Νύσσης).

΄΄Ουσία... είναι... αυτό το ΕΙΝΑΙ τού Θεού΄΄. (Βασίλειος Καισσαρείας).

Ο Άγιος Αθανάσιος έγραψε, ότι η ΄΄ουσία΄΄, όταν αναφέρεται στο Θεό, σημαίνει: ΄΄Αυτός είναι ο Ων΄΄. (Γιαχβέ).

Κατά το Γρηγόριο το θεολόγο: ΄΄Ο Ων και ο Θεός είναι τής Ουσίας ονόματα΄΄. (Όσον αφορά τη χρήση τής λέξεως ΄΄ουσία΄΄ για το Θεό).

Η λέξη ΄΄Ουσία΄΄, λέγεται στη θεολογία και: ΄΄Φύση΄΄ τού Θεού. Όταν λοιπόν μιλάμε για το όνομα: ΄΄Γιαχβέ΄΄, για το ΄΄Είναι΄΄, ή για τον Όντα, ή για την ΄΄Ουσία΄΄, ή για τη ΄΄Φύση΄΄ τού Θεού, μιλάμε για το ίδιο πράγμα.

(Πολύ περισσότερες πληροφορίες για το θέμα αυτό, ο αναγνώστης μπορεί να βρει στο βιβλίο τού θεολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου: ΄΄Ο Ιησούς Γιαχβέ΄΄).

3. Η χρήση τού ονόματος ΄΄Γιαχβέ ΄΄

Λόγω τής υπερβολικής ευλαβείας τών Ισραηλιτών, και κατά παρεξήγησιν τού Λευϊτικού 24/κδ΄ 16, (το οποίο όμως απαγόρευε τη βλασφημία και όχι την προφορά τού ονόματος τού Θεού), απέφευγαν να προφέρουν το όνομα ΄΄Γιαχβέ΄΄. Έτσι, με τον καιρό ξεχάστηκε η σωστή προφορά τού ονόματος, καθώς οι Ισραηλίτες δεν είχαν φωνήεντα, αλλά έγραφαν μόνο τα σύμφωνα τών λέξεων.

Μετά τον 6ο μ.Χ. αιώνα όμως, οι Μασορίτες, (Ιουδαίοι λόγιοι τής εποχής εκείνης), έβαλαν δικά τους φωνήεντα στις Εβραϊκές λέξεις. Στο Τετραγράμματο: ΄΄ΓΧΒΧ΄΄, επειδή δεν γνώριζαν τη σωστή προφορά τής λέξης: ΄΄Γιαχβέ΄΄, προσέθεσαν αυθαίρετα φωνήεντα, από τις λέξεις: ΄΄Αδωνάι΄΄ (Κύριος), και ΄΄Ελοχίμ΄΄. (Θεός). Έτσι, το τετραγράμματο ΄΄ΓΧΒΧ΄΄, έγινε: ΄΄Ιεχωβά΄΄. Οι σημερινοί αυτοαποκαλούμενοι ΄΄Μάρτυρες τού Ιεχωβά΄΄, αν και γνωρίζουν ότι η προφορά που χρησιμοποιούν για το όνομα τού Θεού είναι λάθος, επιμένουν να τη χρησιμοποιούν, επειδή ΄΄έτσι έχει γίνει συνήθεια΄΄.

Στην παρατήρηση τών Χριστιανών ότι αυτή η εσφαλμένη χρήση τού ονόματος ΄΄Γιαχβέ΄΄ είναι ανεύθυνη, ίσως και βλάσφημη, απαντούν ότι ΄΄Και το όνομα τού Ιησού, στα Εβραϊκά δεν είναι Ιησούς, αλλά ΄΄Γεχοσούα΄΄, και παρ' όλα αυτά, το χρησιμοποιούμε στα Ελληνικά ως: ΄΄Ιησούς΄΄. Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν θα ήταν λάθος, να χρησιμοποιούμε την εσφαλμένη προφορά ΄΄Ιεχωβά΄΄, μια και έτσι έχει επικρατήσει΄΄.

Σε αυτό, έχουμε να απαντήσουμε τα εξής: Το όνομα ΄΄Ιησούς΄΄, χρησιμοποιείται από την ίδια την Αγία Γραφή σε αυτή τη μορφή, και συνεπώς, μπορούμε να το χρησιμοποιούμε. Το όνομα ΄΄Ιεχωβά΄΄ όμως, δεν χρησιμοποιείται έτσι, και συνεπώς, δεν έχουμε το δικαίωμα να το χρησιμοποιούμε αυθαίρετα. Πολύ δε περισσότερο, εφ' όσον σήμερα γνωρίζουμε την ορθή προφορά: ΄΄Γιαχβέ΄΄. Η Εκκλησία τού Κυρίου όμως, ενεργώντας όπως πάντοτε συνετά και με σεβασμό, χρησιμοποιεί για το Θεό τις προσφωνήσεις που χρησιμοποιούν οι Απόστολοι στην Καινή Διαθήκη. Αυτοί, ποτέ δεν χρησιμοποίησαν στην Καινή Διαθήκη το όνομα: ΄΄Ιεχωβά΄΄, ούτε καν το ΄΄Γιαχβέ΄΄. Το χρησιμοποιούν με την έννοιά του στα Ελληνικά, ως: ΄΄ο Ων΄΄, ή χρησιμοποιούν για το Θεό, λέξεις που χρησιμοποίησαν και οι μεταφραστές τής μετάφρασης τών Εβδομήκοντα, όπως Κύριος, ή Θεός. Έτσι αποδίδεται η έννοια τής λέξεως, πράγμα άλλωστε που ήθελε ο ίδιος ο Θεός όταν επέλεξε το παράξενο όνομα: ΄΄Είναι΄΄. Γιατί ο Θεός δεν επέλεξε ένα όνομα άγνωστης σημασίας, το οποίο θα έπρεπε να προφέρεται παραποιημένο, αλλά μια λέξη, με καθαρό περιεχόμενο, που θα περιείχε στοιχεία τής προσωπικότητάς Του, και μάλιστα αυτό το ίδιο του το ΄΄Είναι΄΄. Ας χρησιμοποιούμε λοιπόν το όνομα τού Θεού με την αληθινή του έννοια, για να δίνουμε τιμή σ' αυτόν που ΄΄Είναι΄΄ στους αιώνες ο μόνος Θεός.

Η ΛΕΞΗ "ΓΙΑΧΒΕ"

*Η λέξη: που συναντάμε τρεις φορές σ' αυτό το εδάφιο, είναι ρηματικός τύπος τού (αρχαιότερα ήταν ), που σημαίνει: ΄΄είναι΄΄, με συνδετική αλλά και υπαρκτική έννοια. Στην Εβραϊκή φράση: το πρώτο: (είμαι), είναι συνδετικό, και έχει ως κατηγορούμενο την υπόλοιπη φράση, ενώ το 2ο είναι υπαρκτικό, και χρησιμοποιείται απολύτως. Υπαρκτικό είναι επίσης στη φράση: ΄΄Ο με απέστειλε΄΄. Το μελλοντικής εννοίας αλλού, εδώ είναι Ενεστωτικής, όπως δείχνει η μετάφραση τών Ο΄(Εβδομήκοντα). Η ακριβής απόδοσή του σε ενεστωτική έννοια, είναι: ΄΄ΕΙΜΑΙ΄΄.

2ο κεφάλαιο του Ζαχαρία

"12 διότι τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ: οπίσω δόξης απέσταλκέ με επί τα έθνη τα σκυλεύσαντα υμάς, διότι ο απτόμενος υμών ως ο απτόμενος της κόρης του οφθαλμού αυτού. 13 διότι ιδού εγώ επιφέρω την χείρά μου επ ‘ αυτούς, και έσονται σκύλα τοις δουλεύουσιν αυτοίς, και γνώσεσθε ότι Κύριος παντοκράτωρ απέσταλκέ με. 14 τέρπου και ευφραίνου, θύγατερ Σιών, διότι ιδού εγώ έρχομαι και κατασκηνώσω εν μέσω σου, λέγει Κύριος. 15 και καταφεύξονται έθνη πολλά επί τον Κύριον εν τη ημέρα εκείνη και έσονται αυτω εις λαόν και κατασκηνώσουσιν εν μέσω σου, και επιγνώση ότι Κύριος παντοκράτωρ εξαπέσταλκέ με προς σε. 16 και κατακληρονομήσει Κύριος τον Ιούδαν, την μερίδα αυτού επί την αγίαν, και αιρετιεί έτι την Ιερουσαλήμ." (Ζαχαρίας 2/β: 12-16 ή 7-12 κατά το Εβραϊκό).

Πρώτα να πούμε, ότι στο πρωτότυπο Εβραϊκό, όπου λέει εδώ "Κύριος", υπάρχει το όνομα: "Γιαχβέ", το όνομα με το οποίο ο Θεός θέλησε να είναι γνωστός στους Ισραηλίτες προ Χριστού.

Προσέξτε λοιπόν το παραπάνω χωρίο που παραθέσαμε. Ενώ μιλάει ο Γιαχβέ, (λέγει Κύριος), προσέξτε τι λέει στο εδάφιο 12: "διότι τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ: οπίσω δόξης απέσταλκέ με". Κάποιος απέστειλε τον Γιαχβέ! Ποιος απέστειλε τον Γιαχβέ; Το λέει σαφέστατα στο εδάφιο 15: "και επιγνώση ότι Κύριος παντοκράτωρ εξαπέσταλκέ με προς σε". Ενώ δηλαδή μιλάει ο Γιαχβέ, λέει ότι τον απέστειλε ο Γιαχβέ! Είναι προφανές ότι εδώ έχουμε τουλάχιστον δύο πρόσωπα, που φέρουν το όνομα Γιαχβέ! Μάλιστα, στο ίδιο αυτό εδάφιο, το 12, ενώ μιλάει ο Κύριος (Γιαχβέ κατά το Εβραϊκό), και λέει ότι τον απέστειλε ο Κύριος, λέει ότι όποιος πειράζει τον λαό Του, είναι σαν να πειράζει "κόρη του οφθαλμού αυτού". Δεν λέει: "εμού". Λέει: "αυτού". Του άλλου Γιαχβέ, που τον απέστειλε! Φυσικά και εδώ, Αριανιστικές μεταφράσεις όπως της Σκοπιάς, ΑΛΛΑΞΑΝ το πρόσωπο, για να συγκαλύψουν όπως μπορούσαν τις αιρετικές τους απόψεις. Και πάλι όμως, εκτίθενται από τα υπόλοιπα εδάφια του χωρίου αυτού.

Εκτός από αυτό, προσέξτε μάλιστα, τα τονισμένα (με έντονα γράμματα), σημεία του ανωτέρω χωρίου, όπου ο Γιαχβέ, (Κύριος), μιλάει μία σε πρώτο πρόσωπο, ("εγώ", "έρχομαι", "κατασκηνώσω", κλπ), και μία μιλάει σε τρίτο πρόσωπο για άλλον "Γιαχβέ": "αυτού", "απέσταλκέ με", "επί τον Κύριον", "αυτόν", "αυτού").

Πράγματικά, πρέπει κάποιος να έχει μεγάλη πνευματική τύφλωση, για να μη διακρίνει εδώ, ότι ο Γιαχβέ Πατέρας, έχει στείλει τον Γιαχβέ Υιό, να εξαγγείλει αυτά τα λόγια! Και μία μιλάει ο Γιαχβέ Υιός για το δικό του Πρόσωπο, και μία μιλάει για το πρόσωπο του Γιαχβέ Πατρός.

Δείγμα από το 4ο και το 7ο κεφάλαιο του Ζαχαρία

Φυσικά, το παραπάνω χωρίο, δεν είναι το μοναδικό χωρίο του Ζαχαρία, όπου φανερώνεται η Τριαδικότητα του Θεού. Ας δούμε ένα παρόμοιο παράδειγμα και από το 4ο κεφάλαιο:

"8 και εγένετο λόγος Κυρίου προς με λέγων: 9 αι χείρες Ζοροβάβελ εθεμελίωσαν τον οίκον τούτον, και αι χείρες αυτού επιτελέσουσιν αυτόν, και επιγνώση, διότι Κύριος παντοκράτωρ εξαπέσταλκέ με προς σε"(Ζαχαρίας 4/δ: 8,9).

Και εδώ, ο Γιαχβέ αποστέλλεται από τον Γιαχβέ!

Ας δούμε και ένα δείγμα από το 7ο κεφάλαιο:

"8 και εγένετο λόγος Κυρίου προς Ζαχαρίαν λέγων: 9 "τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ· κρίμα δίκαιον κρίνετε και έλεος και οικτιρμόν ποιείτε έκαστος προς τον αδελφόν αυτού 10 και χήραν και ορφανόν και προσήλυτον και πένητα μη καταδυναστεύετε, και κακίαν έκαστος του αδελφού αυτού μη μνησικακείτω εν ταις καρδίαις υμών. 11 και ηπείθησαν του προσέχειν και έδωκαν νώτον παραφρονούντα και τα ώτα αυτών εβάρυναν του μη εισακούειν 12 και την καρδίαν αυτών έταξαν απειθή του μη εσακούειν του νόμου μου και τους λόγους, ους εξαπέστειλε Κύριος παντοκράτωρ εν Πνεύματι αυτού εν χερσί των προφητών των έμπροσθεν· και εγένετο οργή μεγάλη παρά Κυρίου παντοκράτορος. 13 και έσται ον τρόπον είπε και ουκ εισήκουσαν, ούτως κεκράξονται και ου μη εισακούσω, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. 14 και εκβαλώ αυτούς εις πάντα τα έθνη, α ουκ έγνωσαν, και η γη αφανισθήσεται κατόπισθεν αυτών εκ διοδεύοντος και εξ αναστρέφοντος· και έταξαν γην εκλεκτήν εις αφανισμόν"." (Ζαχαρίας 7/ζ: 8-14).

Και εδώ, μιλάει ο Γιαχβέ μία σε πρώτο πρόσωπο, και μία σε τρίτο για τον Γιαχβέ, και μάλιστα εδώ φανερώνεται καθαρά και το τρίτο πρόσωπο της Θεότητας, το Άγιο Πνεύμα.

Δείγμα από το 12ο κεφάλαιο του Ζαχαρία

Αν και θα μπορούσαμε να γράψουμε βιβλίο ολόκληρο για τα Τριαδικά χωρία μόνο του Ζαχαρία, ας τελειώσουμε αυτό το άρθρο, με ένα χαρακτηριστικό χωρίο, από το 12ο κεφάλαιο:

"1 Λήμμα λόγου Κυρίου επί τον Ισραήλ· λέγει Κύριος εκτείνων ουρανόν και θεμελιών γην και πλάσσων πνεύμα ανθρώπου εν αυτω· 2 ιδού εγώ τίθημι την Ιερουσαλήμ ως πρόθυρα σαλευόμενα πάσι τοις λαοίς κύκλω, και εν τη Ιουδαία έσται περιοχή επί Ιερουσαλήμ. 3 και έσται εν τη ημέρα εκείνη θήσομαι την Ιερουσαλήμ λίθον καταπατούμενον πάσι τοις έθνεσι· πας ο καταπατών αυτήν εμπαίζων εμπαίξεται, και επισυναχθήσονται επ ‘ αυτήν πάντα τα έθνη της γης. 4 εν τη ημέρα εκείνη, λέγει Κύριος παντοκράτωρ, πατάξω πάντα ίππον εν εκστάσει και τον αναβάτην αυτού εν παραφρονήσει, επί δε τον οίκον Ιούδα διανοίξω τους οφθαλμούς μου και πάντας τους ίππους των λαών πατάξω εν αποτυφλώσει. 5 και ερούσιν οι χιλίαρχοι Ιούδα εν ταις καρδίαις αυτών: "ευρήσομεν εαυτοίς τους κατοικούντας Ιερουσαλήμ εν Κυρίω παντοκράτορι Θεω αυτών". 6 εν τη ημέρα εκείνη θήσομαι τους χιλιάρχους Ιούδα ως δαλόν πυρός εν ξύλοις και ως λαμπάδα πυρός εν καλάμη, και καταφάγονται εκ δεξιών και εξ ευωνύμων πάντας τους λαούς κυκλόθεν, και κατοικήσει Ιερουσαλήμ έτι καθ ‘ εαυτήν εν Ιερουσαλήμ. 7 και σώσει Κύριος τα σκηνώματα Ιούδα καθώς απ ‘ αρχής, όπως μη μεγαλύνηται καύχημα οίκου Δαυίδ και έπαρσις των κατοικούντων Ιερουσαλήμ επί τον Ιούδα. 8 και έσται εν τη ημέρα εκείνη υπερασπιεί Κύριος υπέρ των κατοικούντων Ιερουσαλήμ, και έσται ο ασθενών εν αυτοίς εν εκείνη τη ημέρα ως οίκος Δαυίδ, ο δε οίκος Δαυίδ ως οίκος Θεού, ως άγγελος Κυρίου ενώπιον αυτών. 9 και έσται εν τη ημέρα εκείνη ζητήσω του εξάραι πάντα τα έθνη τα ερχόμενα επί Ιερουσαλήμ. 10 και εκχεώ επί τον οίκον Δαυίδ και επί τους κατοικούντας Ιερουσαλήμ πνεύμα χάριτος και οικτιρμού, και επιβλέψονται προς με ανθ ‘ ων κατωρχήσαντο και κόψονται επ ‘ αυτόν κοπετόν, ως επ' αγαπητώ, και οδυνηθήσονται οδύνην ως επί τω πρωτοτόκω" (Ζαχαρίας 12/ιβ: 1-10).

Και εδώ παρατηρούμε την ίδια εναλλαγή πρώτου και τρίτου προσώπου, στον λόγο του Γιαχβέ. Και εδώ ο Γιαχβέ μία μιλάει για το δικό του πρόσωπο, και μία για άλλον Γιαχβέ. Όμως το σημαντικότερο, είναι στο τελευταίο εδάφιο του χωρίου, στο 10ο εδάφιο. Ας το δούμε πιο καθαρά, στη Μετάφραση του Εβραϊκού Μασοριτικού από τον Βάμβα:

"Και θέλω εκχέει επί τον οίκον Δαβίδ και επί τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, Πνεύμα χάριτος και ικεσιών. Και θέλουσιν επιβλέψει προς Εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν. Και θέλουσι πενθήσει δι' Αυτόν, ως πενθεί τις δια τον μονογενή (αυτού), και θέλουσι λυπηθεί δι Αυτόν, ως ο λυπούμενος δια τον πρωτότοκον (αυτού)".

Αλλά αντί να ερμηνεύσουμε εμείς το εδάφιο αυτό, ας αφήσουμε να το ερμηνεύσει ο απόστολος Ιωάννης στην Καινή Διαθήκη:

Λέει λοιπόν ο Ιωάννης ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ στη σταύρωση: "και πάλιν ετέρα γραφή λέγει: "όψονται εις ον εξεκέντησαν"." (Ιωάννης 19/ιθ: 37).

Αποδίδει ο Ιωάννης εδώ σαφέστατα στον Χριστό, τα λόγια αυτά που λέει ο Γιαχβέ στον Ζαχαρία για τον εαυτό Του: ("θέλουσιν επιβλέψει προς Εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν")! Και αυτός είναι λόγος που η εταιρία Σκοπιά έχει διαστρεβλώσει το εδάφιο.

Το ίδιο λέει για τον Χριστό, ο Ιωάννης, και στην Αποκάλυψη 1/α: 7: "Ιδού έρχεται μετά των νεφελών, και όψεται αυτόν πας οφθαλμός και οίτινες αυτόν εξεκέντησαν, και κόψονται επ’ αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης. ναι, αμήν".

Να λοιπόν, με μαρτυρία του αποστόλου Ιωάννη, ποιος ήταν ο Γιαχβέ που μιλούσε στον Ζαχαρία, που του έλεγε για άλλον Γιαχβέ που τον είχε αποστείλει. Ήταν ο Γιαχβέ Υιός, ο Πρωτότοκος και Μονογενής του Πατρός, απεσταλμένος από τον Γιαχβέ Πατέρα. Και ήταν αυτός που σταυρώθηκε και κεντήθηκε από τους σταυρωτές του, και στον οποίο θα επιβλέψουν όλοι ο λαοί της γης όταν επιστρέψει ένδοξα "επί των νεφελών" στην Παρουσία Του, τότε που "πας οφθαλμός" θα τον δει και θα αναγνωρίσει στο πρόσωπό Του, τον Γιαχβέ των Δυνάμεων!

επαναλαμβανεις τα ιδια και τα ιδια...

κεφαλι ξερο...

ανοιξε λιγο τα ματια σου...

ακουσε για να τελειωνουμε...

πιστευε οπου θελεις και οπως θελεις, δικαιωμα σου ειναι...

εγω απο τη μερια μου σου παρεθεσα στοιχεια που αποδεικνυουν καποιες αληθειες...

αν μπορεις να προβληματιστεις και να τα σκεφτεις αυτα, καντο...
αν δεν μπορεις κακο δικο σου...

ασε λοιπον κατα μερος τους αφορισμους, ταπεινωσου, και επωφελισου απο την μονη αληθεια, οπως ειναι γραμμενη στην Ιερη Βιβλο...

σου ξεκαθαριζω το δικο μου πιστευω, γιατι συνεχως μπερδευεσαι:

ο Γιαχβε ειναι ο Δημιουργος των παντων.
ελεγχει και εξουσιαζει τα παντα.

ο Γιος ειναι δημιουργημα του Γιαχβε.
ειναι ενας ισχυρος θεος, υποδεεστερος απο τον Ενα Θεο, Πατερα.
μετα την ανασταση του ο Γιος πηρε επιπροσθετα προνομια, διωριστηκε υπευθυνος απο τον Πατερα, να ενεργει με καθε τροπο υπερ της ανθρωποτητας.

ο Δημιουργος ειναι ο Πατερας, ο Γιος ειναι ο βοηθος του, με την εννοια οτι εκτελει οτι ο Πατερας του λεει.

οι μεγαλες απαντησεις κειμενων που τα περισσοτερα δεν ειναι δικα μας, μονο συγχηση φαινετε οτι προκαλουν.

για να αποτρεψουμε το επερχομενο αδιεξοδο, ας περιοριστουμε λιγακι τα λογια μας.

και τους συνεχεις αφορισμους

και τους χαρακτηρισμους

Στην Εβραϊκή γλώσσα γράφεται .יהוה
Αυτά τα τέσσερα γράμματα που λέγονται Τετραγραμματο, διαβάζονται από τα δεξιά προς τα αριστερά στα Εβραϊκά και η αναπαραστασή τους στη γλωσσα μας μπορεί να γίνει σαν ΓΧΒΧ.
Το ονομα του Θεού το οποιο συμβολιζεται απ’ αυτά τα τέσσερα σύμφωνα, εμφανίζεται 7.000 σχεδόν φορές στην πρωτοτυπη «Παλαια Διαθήκη», ή στις Εβραικες Γραφες

Το όνομα είναι μια μορφη του Εβραικού ρηματος χα·βαχ΄ ,)הוה(που σημαίνει «το γιγνεσθαι», και στην πραγματικοτητα σημαίνει «Αυτός Κάνει να Γίνει»
Επομένως, το όνομα του Θεού τον προσδιοριζει σαν Εκεινον ο οποίος προοδευτικά εκπληρώνει τις υποσχέσεις του και αδιαψευστα πραγματοποιεί τους σκοπούς του. Μόνο ο αληθινός Θεος θα μπορουσε να έχει ένα τέτοιο όνομα γεμάτο σημασία

το Ονομα έγινε γνωστο στον Μωυσή και το τους Ισραηλιτες με ενα ειδικό τροπό, οταν Αυτός τους ελευθερωσε απο την δουλεία στην Αιγυπτο.
τοτε αποδειχτηκε περίτρανα και εγινε γνωστη στη πραξη η σημασία του θειου Ονόματος 'Αυτός κανει να γινεται'

Άσε που είναι και κουραστικά μεγάλα τα σεντόνια, επιβαρύνονται κι απ' το περιεχόμενο....

ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΦΩΣ

quote:

---

γιαπετ:
Τότε θα πρέπει να έχεις σε μεγάλη υπόληψη τους αμερικάνους μισθοφόρους, που δεν αφήνουν το όπλο απ' τα χέρια τους.

Επίσης και τους αιμμοδότες, σαν κι εμένα

---

Ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται!

Εχει καλώς αγαπητέ * γιαπετ* έχεις δίκαιο.
O *eidos * μεγάλωσε με κουτόχορτο, τι μπορεί να καταλαβαίνει από Αγία Γραφή.
Αλήθεια μπορείς να δώσεις σε χοίρο να φάει φράουλες; Πρώτα θα τις ανακατώσει με την λάσπη και μετά θα τις φάει. Είναι μια κατάντια του-eidos - όπου γνωρίζοντας την αλήθεια της Αγίας γραφής να την διαστρέφει σκοπίμως, όπως θέλουν τα αφεντικά του. Εφόσον δεν τα παίρνει τα γράμματα ο eidos– θα τον κάνω μια εύκολη ερώτηση. Εφόσον οι αυτοαποκαλούμενοι μάρτυρες του Ιαχωβά καταπατούν τον σταυρό και τον υβρίζουν, πως γίνεται στο μνήμα του ιδρυτή της οργάνωσης τους churls taze Russell να υπάρχει Πυραμίδα και με σταυρό επάνω; Mάλλον πήραν λίγο ακόμη φως αργότερα και διέγραψαν τον ιδρυτή τους από την Οργάνωση γιατί δεν τους τάλεγε καλά, αφού πίστευε στο τίμιο σταυρό,που τον κουβαλούσε στο πέτο του, το σύμβολο των χριστιανών. Η κάτι άλλο έχει να μας πει, O eidos. Greco.

μολις τελειωσα το πρωινο μου...
'κουτοχορτο' με μπολικο αλατι, και λεμονακι...
νοστιμοτατον...

καλως τονε κι ας αργησες
ενας ακομη πορωμενος και αθλιος συκοφαντης...
ουδεμιαν σχεση εχων με το αντικειμενον...

ολο το μισος που εχει Διαβολος απεναντι στον Ιεχωβα, τον υπερτατο Δημιουργο του συμπαντος,
και παραπανω απο αυτο,
μισος,
ειναι φυσικον, να εκδηλωνουν καποιοι, σπερμα του (...) απεναντι στους λατρεις του Ιεχωβα...

μην αγχωνεστε εδω ειμαι...

εσυ που καταλαβαινεις τη Γραφη γιατι γραφεις το ονομα του Θεου, με λαθος τροπο, ανοσιε χριστιανομαχε;;;;

eidos:
eidos
H ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ
Εφόσον δεν τα παίρνει τα γράμματα ο eidos– θα τον κάνω μια εύκολη ερώτηση. Εφόσον οι αυτοαποκαλούμενοι μάρτυρες του Ιαχωβά καταπατούν τον σταυρό και τον υβρίζουν, πως γίνεται στο μνήμα του ιδρυτή της οργάνωσης τους churls taze Russell να υπάρχει Πυραμίδα και με σταυρό επάνω; Mάλλον πήραν λίγο ακόμη φως αργότερα και διέγραψαν τον ιδρυτή τους από την Οργάνωση γιατί δεν τους τάλεγε καλά, αφού πίστευε στο τίμιο σταυρό,που τον κουβαλούσε στο πέτο του, το σύμβολο των χριστιανών. Η κάτι άλλο έχει να μας πει, O eidos. Greco.

η ερωτηση μπορει να περιμενει, και να περιμενει... και να περιμενει...
τι προβλημα εχεις εσυ, αφου αυτη δεν εχει;

και ποιος ειμαι εγω ρε γκρεκομασκαρα που θα πρεπει να σου δικαιολογησω τον σταυρο που ειχε στο πετο του ο Ρωσσελ;;

και ποιος εισαι εσυ που θα πρεπει καποιος να σου δικαιολογησει το αν και γιατι ο Κ.Τ.Ρωσσελ ειχε ενα σταυρο στο πετο του;;

αν μου ελεγες οτι ο αγιος Πετρος η ο αγιος Παυλος ειχαν ενα σταυρο στο πετο τους τοτε να ειχαμε κατι να συζητησουμε...

αυτα τα παραμυθακια που σας ταιζουνε με ανοιχτο το στομα, οτι και καλα οι Μαρτυρες πατανε και βριζουνε το σταυρο,
αυτα καταπινετε και τα αναμασατε σαν (...)

γιατι εσεις εισται (εσυ δυλαδη και καποιοι σαν εσενα) κατευθυνομενοι και τρωτε μισους-χορτα, (οχι κουτοχορτα)

quote:

---

οι Μαρτυρες το μονο που κανουν ειναι να λενε την αληθεια,

---

Τη δική τους αλήθεια, σωστά;

Απ' όσα γνωρίζω ΤΗΝ αλήθεια δεν την γνωρίζει κανείς και γι αυτό όλοι την ψάχνουν.

ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΦΩΣ

quote:

---

eidos
θα σου απαντησω στην πρωτη ευκαρια
τα περιτα σου σχολια περι μπρουκλυν, δειχνουν τον μυωπικο τροπο σκεψης σου, και με προβληματιζουν, περι του γενους...

---

Το είπα χαριτολογώντας και με την έννοια πως προτιμώ να μάθω τις δικές σου απόψεις πιο πολύ παρά τις χιλιοειπωμένες και στερεότυπες απαντήσεις. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους φίλους που συμμετέχουν.
Η σκέψη μου και τα σχόλια μου βασίζονται μόνο στη λογική και οπωσδήποτε φορώντας τα γυαλιά της λογικής διορθώνεται η μυωπία μου και αυξάνει η περιφερειακή μου όραση έχοντας πετάξει τις διάφορες παρωπίδες.
Τι εννοείς ότι προβληματίζεσαι με το γένος;
Γένος=έθνος; Είμαι έλληνας και ζω στη Μελβούρνη από το 1970.
Γένος=οικογένεια; Το όνομα Δάγλας (Daglas) είναι συνηθισμένο στη
Λευκάδα απ'όπου κατάγομαι.
Γένος=φύλο/sex; Αρσενικού γένους ετεροφυλόφιλος.
Γένος=είδος; Homo sapiens
Ελπίζω να στο έλυσα το πρόβλημα.
Φίλε eidos μια ακόμη παρατήρηση αναφέρεις ότι σύμφωνα με τον Ειρηναίο (αλλά και τον Παύλο συμπληρώνω εγώ) "και Εκείνος είναι η Κεφαλή του Χριστού" Αν με αυτό θες να πεις ότι δείχνει τον πατέρα ανώτερο του Υιού, ας μου επιτραπεί να διαφωνήσω.Διότι το ίδιο λέει ο Παύλος και για τον άνδρα ότι είναι η κεφαλή της γυναίκας αλλά όσο μισογύνης και να ήταν ο Παύλος δεν θέλει να δείξει ότι ο άντρας είναι ανώτερος της γυναίκας, δεν συμφωνείς;
Δεν είμαι απόλυτος αλλά οι πιθανότητες να έχουν δίκιο οι ΜτΙ ως προς την ερμηνεία του ευαγγελίου του Ιωάννη τουλάχιστον είναι ελάχιστες κάτω του 5%. Οσον αφορά την Π.Δ. συμφωνώ ότι δεν υπάρχει σαφή απόδειξη της τριαδικής θεότητος γιαυτό και οι Εβραίοι με το δίκιο τους δεν θεωρούν Θεό τον Μεσσία που περιμένουν.
Απλά προσπαθώ να είμαι αντικειμενικός . Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους φίλους και συγγενείς που είναι Μάρτυρες. Αλλά δεν θα μπορούσα να είμαι ΜτΙ μα ούτε και θα με δεχόντουσαν επειδή είμαι άθεος.
πάντα φιλικά Γιάννης

gceco
η ερωτηση μπορει να περιμενει, και να περιμενει... και να περιμενει...
τι προβλημα εχεις εσυ, αφου αυτη δεν εχει;

και ποιος ειμαι εγω ρε γκρεκομασκαρα που θα πρεπει να σου δικαιολογησω τον σταυρο που ειχε στο πετο του ο Ρωσσελ;;

και ποιος εισαι εσυ που θα πρεπει καποιος να σου δικαιολογησει το αν και γιατι ο Κ.Τ.Ρωσσελ ειχε ενα σταυρο στο πετο του;;
eidos. eidos

Tο ότι δεν μπορεί να είσαι Έλληνας το κατάλαβα απ΄την αρχή, εφόσον ακολουθείς τους ψευτομάρτυρες του Ιαχωβά που θεωρούντε προδότες της πατρίδας μου. Επί πλέων επιβεβαιώνετε για άλλη μία φορά, για τον αντιχριστιανισμό σου και τον ανθελληνισμό σου από το (γρεκομασκαρα) που έγραψες. Εδώ αποκαλήπτης το πραγματικό σου πρόσωπο. Ανθέλλην και αντίχριστος. Αν διαβάσει κανείς στην καινή διαθήκη Β΄Ιωάννου 7 αποκαλήπτει ακριβώς τους ψευτομάρτυρες του Ιαχωβά.Λεει: Οι μη ομολογούντες Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί ούτος έστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος. (Η οργάνωσή σου ομολογεί πως ο Χριστός δεν θα έρθει με την σάρκα του όπως έφηγε).Καταλαβαίνω την αντιπάθειά σου κατά των Χριστιανών που δεν συμφωνουν με την δεμονοκοινούμενη οργάνωση που σε κάναν πυθήνιο όργανό τους και σε λυπάμαι. Από εδώ και στο εξής θα σε πληροφορώ για τα κατορθώματα της Οργάνωσής σου για να την γνωρίσεις καλήτερα.

αλλου το ονομα και αλλου η χαρι...

αν νομιζεις οτι η πατριδα χρειαζεται ψευτοπαλλικαραδες σαν του λογου σου, γελιεσαι οικτρα...

γκρεκομασκαρα:
ασμα γνωστο του Μηλιωκα...
τον ξερεις;

Τα κατορθώματα των ψευτομαρτύρων του Ιεχωβα: 1) Επικίνδυνη Σέκτα η Σκοπιά κατά το Πρωτοδικείο των Παρισίων η Σκοπιά ισχυρίζεται ότι είναι νόμιμη και αναγνωρισμένη θρησκεία. Όμως, σε τι έχει πει ποτέ αλήθεια, ώστε να πει και σε αυτό;

-Όσο για τον eidos: <<αν νομιζεις οτι η πατριδα χρειαζεται ψευτοπαλλικαραδες σαν του λογου σου, γελιεσαι οικτρα...>>
........ψευτοπαλικαράδες σίγουρα δε χρειάζεται.........ευκαιρία λοιπόν να την κάνετε να φτιάξετε το κράτος των ονείρων σας! ...............

Τα ιστορικά στοιχεία είναι δεδομένα και δεν αντιπαραβάλλονται με τίποτε. Απ’ το μόνο που κινδυνεύουν είναι οι πονηρές ερμηνείες τους, από διάφορους, για οποιονδήποτε λόγο.

Σ’ αυτές τις «πηγές» έχω αλλεργία και δεν μπορεί κανείς να με κατηγορήσει ότι τις χρησιμοποιώ.

Τα κείμενα των γραφών χρήζουν ερμηνείας και προσφέρονται γι’ αυτό επειδή στην έκτασή τους εμπεριέχουν αντιφάσεις.

Κλασσικό παράδειγμα, το παρόν θέμα, που δεν μπορείτε (οι διαλεγόμενοι) να συμφωνήσετε, παρ’ όλο που ερμηνεύετε την ίδια πηγή και πιστεύετε στον ίδιο θεό.

Και μόνο αυτό δείχνει το στόχο που έχουν, τέτοιου είδους αναφορές και γραφές.

ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΦΩΣ

-QUOTE:
--------------------------------------------------------------------Marte Απεστάλη: 14/04/2008, 13:54:55 ----------
Φίλοι χριστιανοί μήπως θα ήταν καλλίτερο από το αναλώνεστε σ'αυτό τον όχι και τόσο όμορφο "εμφύλιο πόλεμο" (επειδή ο κάθε ένας από σας θεωρεί τον άλλο "αιρετικό") να ακολουθήσετε τα λόγια του Παύλου: "αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού" ; Marte
Αγαπητέ Marte.Είναι πολύ δύσκολο να χωνέψεις χαλασμένη και βαριά τροφή. Από την άλλη συνάνθρωπος μας είναι, ίσως και συνέλληνας που δεν θ΄ άθελα να χαθεί. Πες πως σκίστηκε το παντελόνι σου και φαίνονται τα κρέατά σου, δεν θα άπρεπε να σου το πω; ΕΕΕΕΕΕΕ ΣΥΝΈΛΛΗΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΕ ΤΑ ΚΡΕΑΤΑ ΣΟΥ. Γι΄ αυτό υποσχέθηκα δείχνοντας όλο και περισσότερα από τα ανώμαλα κατορθώματα των ψευτομαρτύρων του Ιαχωβά, και ενεργώντας, εβδομήντα επτάκις και πλέων, ίσως συνετίσω αυτούς τους λύκους με περιβολή προβάτων σήμερα, και μετανοήσουν και αξιωθούν να πανηγυρίσομε μαζί τους για την επιστροφή τους στον Ιησού Χριστό.΄.
Ξέρουμε πως στην αγία γραφή, γράφει για Μάτυρες Χριστού.
1)Αλήθεια που γράφει στην αγία γραφή:Μάρτυρες του Ιαχωβά; ας μας πουν οι πολύξεροιτης οργάνωσης.
2)Γιατί εκπαιδεύονται οι ψευτομάρτυρες του Ιαχωβά, για τρίλεπτες συναντήσεις μόνον όταν προσηλυτίζουν κάποιον στην οργάνωση τους;
3)Γιατί τους μαθαίνουν πώς να χαμογελούν κατά τις ώρες που βγαίνουν να προσηλυτίσουν νέα μέλη στην οργάνωσή τους; Kαι τους βλέπουμε να χασκογελούν, τεχνικά, και όχι αυθόρμητα και φυσικά όπως ένας κανονικός άνθρωπος;
4)Γιατί φακελώνουν τον καθένα που συναντούν χτυπώντας τις πόρτες των σπιτιών; Σημειώνουν το ονοματεπώνυμο, την ηλικία την διεύθυνση, και ο κάθε ψευτομάρτυρας του Ιαχωβά τα παραδίδει στην Οργάνωση.

Έχω μάθει ότι στην Αυστραλία οι Καθολικοί και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουν μαζέψει χιλιάδες υπογραφές και τις έστειλαν στην Αυστραλιανή κυβέρνηση για να σταματήσουν τους ψευτομάρτυρες του Ιαχωβά να τους χτυπούν τις πόρτες. Και τώρα Σάββατα και Κυριακές απαγορεύτηκαν εντελώς να ενοχλούν τον κόσμο. Θα ήθελα να παρακαλέσω *Sohnofzeus* να μας πληροφωρίσει γι αυτό το θέμα αν γνωρίζει από την Αυστραλία που βρήσκετε.

«προσέξτε μη πλανηθείτε. Επειδή πολλοί θα πουν… ο καιρός πλησίασε. Μη τους ακολουθήσετε» (Λουκάς 21/κα΄ 8).

Ερώτηση: Τι σχέση έχει ένας "Μάρτυρας" με ένα άλογο;

Απάντηση: Τις παρωπίδες.

Ερώτηση: Τι διαφορά έχει ο Ρόδερφορδ με τον Χίτλερ;

Απάντηση: Το μουστακάκι.

Ερώτηση: Τι σχέση έχει ο Ρώσσελ με τον Φαραώ;

Απάντηση: Έχουν και οι δύο μια πυραμίδα από πάνω τους.

Ερώτηση: Τι σχέση έχει ένας "Μάρτυρας" με ένα UFO;

Απάντηση: Κάποιοι νομίζουν και για τα δύο, ότι "δεν είναι εκ τού κόσμου τούτου".

Αυτά για την ωρα και τα ξαναλέμε. greco.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr