H φιλοσοφία που μεταμορφώνει είναι η «σοφία των φιδιών», είναι η ακτινοβολία της Σοφίας του Συμπαντικού Πνεύματος.Σε κάθε μαθητή αφοσιωμένο στον Δρόμο λέγεται «γίνεσθε φρόνιμοι ως οι όφεις» για αυτήν την Σοφία των φιδιών ,που παριστάνεται με δύο βασικά σύμβολα, που από την μια πλευρά συμβολίζει την Αγιότατη θεική Τελειότητα και από την άλλη συμβολίζει ότι πιο περιφρονητέο και πιο ανόσιο υπάρχει, για αυτήν θα μιλήσουμε.

Βλέπουμε το φίδι ως ερπετό που σφυρίζει και πετά το δηλητήριό του, και βλέπουμε το φίδι ως σύμβολο του Αγίου Πνεύματος. Το φίδι παριστάνει το Σατανά και παρατηρούμε έπισης ότι ο χρυσός όφις φέρεται ως διάδημα από τους ιερείς, ως σημάδι πνευματικής ανύψωσης. Αυτές οι δύο άκρως αντίθετες αντιλήψεις έχουν γίνει αιτία μεγάλης σύγχυσης και έχουν δημιουργήσει διχόνια ανάμεσα σ’αυτούς που δεν μπορούν να τις κατανοήσουν.

Πέφτει και ξαναπέφτει ο άνθρωπος στην ειδωλολατρία οδηγημένος από τα ένστικτα αυτής της φύσης, χωρίς να μπορεί να δεχθεί τον αντικειμενικό σκοπό της αγνής Γνώσης. Ο καθένας φέρει ένα τέτοιο φίδι μέσα του, που κουλουριάζεται στο εσωτερικό του δένδρου της ζωής σας και τυλίγεται γύρω από αυτό.

Καμιά φορα χαρακτηρίζεται με τη συμβολική έκφραση « χάλκινος όφις»,αυτός ο όφις είναι το ψυχικό σας όν, η ακτινοβολία της συνείδησής σας, το ψυχικό δυναμικό ολόκληρου του συστήματος του οφιοειδούς πυρός, δηλαδή του εγκεφαλονωτιαίου συστήματος.Αυτό είναι ο χάλκινος όφις και αυτός ο όφις, με το κεφάλι γεμάτο θανατηφόρο δηλητήριο,είναι το φίδι που σέρνεται στη γη.

Γιατί γίνεται λόγος για χάλκινο φίδι? Στα εβραικά ο χαλκός και το φίδι υποδηλώνονται με την ίδια λέξη.Στη συνέχεια ο χαλκός και εξ αυτού και το φίδι, είναι μια θηλυκή αρχή. Το μέταλο της Αφροδίτης είναι ο χαλκός. Μέσα στην ψυχή, βρίσκεται η αρχή που γεννά δηλαδή η θηλυκή αρχή και η αρσενική αρχη, η δημιουργική αρχή.

Επομένως σε κάθε ψυχικό σύστημα βρίσκουμε δύο όψεις, τον χάλκινο όφι και τον πύρινο όφι, άρα , βρίσκουμε μέσα μας και την θηλυκή και την αρσενική αρχή. Σ’ ένα άτομο η αρσενική αρχή είναι θετική,και η θηλυκή αρχή αρνητική, σε άλλον η πολικότητα είναι αντίστροφη. Αυτά τα δύο φίδια μέσα μας έρχονται αντιμέτωπα και κατηγορούν το ένα το άλλο.Ο πύρινος όφις θέλει να π ρ α γ μ α τ ο π ο ι ή σ ε ι,κι ο χάλκινος όφις θέλει να κ α τ έ χ ε ι.

Από την μια οι δημιουργικές ωθήσεις κι από την άλλη τα γενεσιουργά ένστικτα σε διαρκή σύγκρουση.Μέσα όμως στην ψυχή υπάρχει μόνο ένας πόλος ενδιαφέροντος η διατήρηση, η συντήρηση του εγώ το πάθος της ύπαρξης.Ο θεός να φυλάει όποιον προσεγγίζει από πολύ κοντά το φίδι, όλοι γνωρίζετε τις ψυχικές όψεις αυτών των φιδιών που κατοικούν μέσα μας.

Όταν υπεισέρχονται στο ιερό της κεφαλής για να ασχοληθούν με τα ενδιαφέροντα μας, και την επόμενη στιγμή έρχονται μέσα στο ιερό της καρδιάς για να φέρουν την προσφορά τους, και το δηλητήριο που αποστάζουν είναι η πανουργία, η στρατηγική, η πονηριά που είναι απαραίτητες για την πραγματοποίηση των προσωπικών σχεδίων. Και το όργανο που εξαπολύει το δηλητήριο είναι ο λάρυγγας.

Σε ορισμένους πολιτισμούς που έχουν σήμερα εξαφανισθεί, αυτός που υπερείχε στην εφαρμογή αυτής της επιστήμης έφερε στην κεφαλή ένα μεταλλικό όφι, ως διακριτικό του βαθμού προόδου του στην καλλιέργεια της προσωπικότητας. Περίπλοκη, η γέννηση της ανθρώπινης ψυχής,περιλαμβάνει πάντα δύο φάσεις, τη γέννηση του πύρινου όφεος και την γέννηση του χάλκινου όφεος.

Ο Αδάμας ο πύρινος όφις, δηλαδή ο σκεπτόμενος, είναι αυτός που δέχεται τις υποβολές του Πνεύματος, η Εύα ο χάλκινος όφις η μητέρα των ζώντων, η γεννήτρια αρχή που οδηγεί στην πραγματοποίησή τους στην εκδήλωση τους. Ο Αδάμ και η Εύα είναι οι δύο ψυχικές αρχές μέσα μας.Όμως από τη στιγμή που η ψυχή καταχράται τη θαυμαστή δύναμη, βρίσκεται στερημένη από το Πνεύμα, διαχωρισμένη από την συμπαντική συνείδηση. Η ουσία της γίνεται θνητή,εισέρχεται στον οίκο του θανάτου.

Οι δύο πρωταρχικές ικανότητες της ψυχής βρίσκονται λοιπόν συνεχώς μέσα στην άγνοια, άρα στο σκοτάδι και την διχόνοια. Και όλο το σύστημα που κυβερνιέται από την ψυχή είναι καταδικασμένο να εκφυλιστεί και να κρυσταλλωθεί. Δεν απομένει πλέον ούτε αντανάκλαση ούτε σκιά της πρωταρχικής δόξας της ψυχής.
Θα συνεχίσουμε.

Η ψυχή που αμαρτάνει πρέπει να ζει σε μια συνεχή επιθανάτια αγωνία,με όνειρα γεμάτα εφιάλτες, αλυσοδεμένη σε ένα τροχό που την παρασύρει στην περιστροφή του? κι αφού έχει κάνει απόπειρες για να ανυψωθεί, η εκπεσμένη ψυχή αναγνωρίζει εσωτερικά την κατάσταση της και αναρωτιέται «πως μπορώ να σωθώ?»

Σε μια τέτοια ερώτηση η γνώση απαντά: «γίνεσθε φρόνιμοι ως οι όφεις!» για ποια φίδια πρόκειται? Είναι υπαινιγμός για τις δύο ψυχικές αρχές μέσα μας? Κατά κανένα τρόπο!Αυτό που υπονοείται εδώ είναι η ακτινοβολία της ίδιας της Γνώσης του χρυσού όφεως του αληθινού Θεϊκού Πνεύματος.

Αυτές οι πύρινες γλώσσες του Πνεύματος εκδηλώνονται με δύο τρόπους: πρώτον αφυπνίζουν τις δύο όψεις της νέας ψυχής η οποία "ίσταται" ενώπιον του θεού. Αν μπορεί ο μαθητής ν’ακούσει το κάλεσμα της Γνώσης, στρέφεται προς το χρυσό όρος του Πνεύματος, απ’όπου θα έρθει η βοήθεια.

Κι όταν πλησιαζει στο όρος των μακαρισμών αναγγέλει: «Η βοήθεια μου έρχεται από τον Κύριο που έχει δημιουργήσει τα πάντα» Όποιος αδραχτεί από το πυρ του Πνεύματος ακούει να ξεπηδά μέσα από μια δυνατή βροντή μια φωνή που λέει: «Ιδού, σε στέλνω σαν πρόβατο αναμεσα σε λύκους. Να είσαι σοφός όπως τα φίδια»

Τώρα είναι ένας εργάτης του νέου νόμου,αυτού που λέει: "Mην πηγαίνετε προς τους εθνικούς (που είναι αδιάφοροι),ούτε προς τους καλούς Σαμαρείτες,( που είναι υποκριτές),πηγαίνεται μόνο προς τα χαμένα πρόβατα, (δηλαδή προς αυτούς που,λόγο της αληθινής φύσης τους, προκειται να σωθούν και να βοηθηθούν).

Πηγαίνετε, και πείτε: « Η Βασιλεία των Ουρανών έφτασε» ξυπνήστε τους νεκρούς, καθαρίστε τους λεπρούς,διώξτε τα δαιμόνια, θεραπεύστε τους ασθενείς. Μ’άλλα λόγια «χτυπήστε ότι προέρχεται από την διαλεκτική. Μην παίρνεται στις ζώνες σας ούτε χρυσάφι ούτε ασήμι ούτε χρήματα ούτε σακίδιο για το ταξίδι ούτε δύο χιτώνες ούτε σανδάλια ούτε ραβδί,γιατί ο εργάτης είναι άξιος για την τροφή του»

Αυτό σημαίνει μη νοιάζεστε για τίποτε,ούτε ακόμη και για την καθημερινή τροφή, μην αποβλέπετε σε κανένα διαλεκτικό απόκτημα,γιατί ο εργάτης του βασιλείου του Φωτός δέχεται αυτό το οποίο έχει ανάγκη.Σας το λέω αλήθεια δε θα έχετε διασχίσει όλες τις πόλεις πριν από τον ερχομό του Υιού του Ανθρώπου. Έτσι μιλάει ο άγιος νόμος στον οδοιπόρο που προσκάλεσε,κι αν ο εργάτης συμπεριφέρεται σύμφωνα μ'αυτό το νόμο οι δύο όψεις της προδωσίας της φύσης (δηλαδή ο παλιός άνθρωπος μέσα του)θα εκμηδενιστούν ολοκληρωτικά μέσα στο θάνατο.

Ο μαθητής γνωρίζει ότι μόλις άρχισε την εργασία του κατευθύνει τα βήματά του με κόπο από τη μια πόλη στην άλλη από τον ένα άνθρωπο στον άλλο με τα καλά νέα «η ώρα έφτασε, η βασιλεία των ουρανών είναι κοντά»,και ξαφνικά θα βρεθεί μπροστά στη θεϊκή παρουσία,και θα ακούσει τα λόγια που κανένα ανθρώπινο αυτί δεν έχει ακούσει ποτέ."γίνεσθε φρόνιμοι ως οι όφεις" Αυτό είναι το κλειδί για το δρόμο με ποιό τρόπο πρέπει να δεχθείτε αυτή τη σοφία?

Η απάντηση προεικονίζει την ιστορία του μαθητή στο δρόμο.Μαθητές παρουσιάζονται ως εθελοντές για το ταξίδι και οδηγούνται δια μέσου της ερήμου έξω από την Αίγυπτο,προς την νέα Γη της Επαγγελίας. Οι μαθητες βιώνουν σαν ένα άντρο της κόλασης την διαλεκτική και προσκαλούν όλους να κατευθυνθούν προς τη νέα Ζωή.Σ’ένα ταξίδι μέσα από την ερημο, γιατί πρέπει να αφήσετε πίσω σας οτι σας συνδέει με την παλαιά Αίγυπτο.
θα συνεχίσουμε..

Σήμερα τον φυλακισμένο τον έβγαλε από τη φυλακή του του έκανε "ΧΑΡΗ", ποιος όμως το εννοεί? Ποιος έλαβε αυτό το Δώρο?...

Όταν ο μαθητής ακούει τις φωνές της παλιάς φύσης, τότε οι συμβουλές της Γνώσης γίνονται γι’ αυτόν δηλητηριώδη φίδια, διότι οι δονήσεις του Πυρός της Γνώσης συναντούν σ’αυτόν ένα πεδίο βαθιά δυσαρμονικό, ενώ στο ξεκίνημα,όταν αποφάσισε να πάρη το δρόμο της ερήμου, αυτό το πεδίο ήταν ανοικτό στη Γνώση.

Έτσι σ’αυτή τη φάση της εξέλιξής του, ο μαθητής βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πυρά. Πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην εχθρότητα της φύσης του θανάτου και τον πνευματικό θάνατο. Ένας συμβιβασμός σ’αυτήν την περιόχή είναι απολύτος αδύνατος.
Γι αυτό ο μαθητής μέσα σ’αυτη τη σύγκρουση ρωτά: «τι πρέπει να κάνω?»

Αμέσως βρίσκεται αντιμέτωπος με τον χάλκινο όφι καρφομένο στο σταυρό. Μέσα στην έρημο ο μαθητής που έχει δαγκωθεί από το Χρυσό Όφη του Πνεύματος δεν διατηρεί την ζωή του παρά μόνο αν τεθεί μπροστά στο χάλκινο όφη και τον κοιτάξει εντελώς κατά πρόσωπο.
Καταλαβαίνετε αυτήν την εικονική γλώσσα.Το να τοποθετηθείς μπροστά στο χάλκινο όφη και να τον κοιτάξεις αποφασιστικά κατά πρόσωπο, σημαίνει να σταυρώσεις μέσα σου το ψυχικό δυναμικό και αυτό μεχρι να πεθάνει. Είναι η οριστική συντριβή της κυριαρχίας της φύσης πάνω μας.

Αν δεν τοποθετήστε κατ’ αυτόν τον τρόπο μπροστά στο χάλκινο όφη,με μια κατά πρόσωπο αποφασιστική στάση, ενώ ταυτόχρονα ανοίγεστε στο Χρυσό Όφη του Πνεύματος, θέλοντας έτσι να εργασθείτε ταυτόχρονα δύο κυρίους-το Θεό και το Μαμμωνά-το Πνεύμα και τη φύση, θα διαγραφείτε από το Πνεύμα.

Κι αυτό είναι ένας θάνατος πολύ πιο τρομερός από το φυσικό θάνατο, που δεν είναι παρά ένα απλό περιστατικό. Όταν ο μαθητής ξεδιαλύνει αυτή τη μεγάλη σύγκρουση της ερήμου παραδινόμενος στο κάλεσμα του Πνεύματος,όταν φτάσει να κερδίσει τη νίκη,σε πείσμα του μεγάλου πειρασμού, δέχεται το Χρυσό Αυγό του Φιδιού. Το να δεχθείς το Χρυσό Αυγό σημαίνει να αποκτήσεις τη θεμελιακή και υλοποιημένη απόδειξη της δεύτερης γέννησης..

Το Χρυσό Αυγό του Φιδιού αναφέρεται στην ανάπτυξη μιας καινούργιας αύρας, στο εσωτερικό του αναπνευστικού πεδίου του μικρόκοσμου. Μέσα σ’αυτήν την άλλη αύρα φανερώνονται όλες οι δυνάμεις του νέου πρωταρχικού ανθρώπινου γίγνεσθαι, υπό την διεύθυνση του αφυπνισμένου Σπινθήρα του Πνεύματος.

Και στο μέτρο που η παλιά αύρα και το περιεχόμενο της εξαφανίζονται η Νέα Αύρα, η Χρυσή Αύρα ζωογονείται και ενισχύεται.
Σε μια δεδομένη στιγμή δύο όντα συγκατοικούν στο μικρόκοσμο ο παλιός άνθρωπος που βαδίζει την όδό της συντριβής του εγώ, ο άνθρωπος Ιωάννης, και ο Νέος Άνθρωπος, ο Άνθρωπος Ιησούς.

Στη συνάντησή τους ο άνθρωπος Ιωάννης δείχνοντας τον Άνθρωπο Ιησού λέει: «Αυτός πρέπει να αυξάνεται και έγω να ελαττώνομαι». Αυτό προσπαθεί να μας δείξει ο Αλχημικός Γαμος.Το πουλί είναι έτοιμο για την προσφορά του εαυτού του.
Μπορούμε να κατανοήσουμε πως ο Νέος Βασιλιάς και η Νέα Βασίλισσα, ο Νέος Αδάμας και η Νέα Εύα-δηλαδή η Νέα Ψυχή-γενιούνται από την αλχημική διαδικασία.Ο Νέος Βασιλιάς ονομάζει τον Ιωαννικό αδελφό "Πατέρα".

Δεν είναι πράγματι αυτός που τον έχει ελευθερώσει, που τον έχει κάνει να ξαναγεννηθεί μέσω της προσφοράς του εαυτού του, μέσου του άρτου, του ύδατος και του άλατος, δηλαδή στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος?

Όσοι γίνονται δεκτοί με αυτόν τον τρόπο σ’αυτην τη θαυμαστή διπλή αλχημική διαδικασία και ανυψώνονται και δίνουν υπόσχεση-ως θεμέλιο-να μην υποταχθούν ποτέ σε οποιοδήποτε δαίμονα η πνεύμα, αλλά μόνο στο Θεό το Δημιουργό και σ’ αυτήν την Πρωταρχική φύση να μην συνάψουν λοιπόν,κανένα σύνδεσμο με μια οποιαδήποτε οντότητα της αντανακλαστικής σφαίρας.

Να μισούν την πορνεία την ακολασία την μιαρότητα και να μην μολύνουν την κατάσταση του είναι τους, με τέτοια ελατώματα.
Να χρησιμοποιούν τα χαρίσματα τους ούτως ώστε να βοηθούν αυτούς που το αξίζουν και το έχουν ανάγκη. Να μην κάνουν καθόλου χρήση αυτής της τιμής αποβλέποντας σε μια εγκόσμια δόξα, ούτε για να προσελκύσουν την προσοχή επάνω τους.

Να μην θέλουν καθόλου να ζήσουν σ΄αυτήν την φύση περισσότερο απ’όσο ο Θεός το θέλει.
«Γίνεσθε, λοιπόν, φρόνιμοι ως οι όφεις».
Όποιος μπορεί να καταλάβει, ας καταλάβει.

Όταν ο μαθητής ακούει τις φωνές της παλιάς φύσης, τότε οι συμβουλές της Γνώσης γίνονται γι’ αυτόν δηλητηριώδη φίδια, διότι οι δονήσεις του Πυρός της Γνώσης συναντούν σ’αυτόν ένα πεδίο βαθιά δυσαρμονικό, ενώ στο ξεκίνημα,όταν αποφάσισε να πάρη το δρόμο της ερήμου, αυτό το πεδίο ήταν ανοικτό στη Γνώση.

Έτσι σ’αυτή τη φάση της εξέλιξής του, ο μαθητής βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πυρά. Πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην εχθρότητα της φύσης του θανάτου και τον πνευματικό θάνατο. Ένας συμβιβασμός σ’αυτήν την περιόχή είναι απολύτος αδύνατος.
Γι αυτό ο μαθητής μέσα σ’αυτη τη σύγκρουση ρωτά: «τι πρέπει να κάνω?»

Αμέσως βρίσκεται αντιμέτωπος με τον χάλκινο όφι καρφομένο στο σταυρό. Μέσα στην έρημο ο μαθητής που έχει δαγκωθεί από το Χρυσό Όφη του Πνεύματος δεν διατηρεί την ζωή του παρά μόνο αν τεθεί μπροστά στο χάλκινο όφη και τον κοιτάξει εντελώς κατά πρόσωπο.
Καταλαβαίνετε αυτήν την εικονική γλώσσα.Το να τοποθετηθείς μπροστά στο χάλκινο όφη και να τον κοιτάξεις αποφασιστικά κατά πρόσωπο, σημαίνει να σταυρώσεις μέσα σου το ψυχικό δυναμικό και αυτό μεχρι να πεθάνει. Είναι η οριστική συντριβή της κυριαρχίας της φύσης πάνω μας.

Αν δεν τοποθετήστε κατ’ αυτόν τον τρόπο μπροστά στο χάλκινο όφη,με μια κατά πρόσωπο αποφασιστική στάση, ενώ ταυτόχρονα ανοίγεστε στο Χρυσό Όφη του Πνεύματος, θέλοντας έτσι να εργασθείτε ταυτόχρονα δύο κυρίους-το Θεό και το Μαμμωνά-το Πνεύμα και τη φύση, θα διαγραφείτε από το Πνεύμα.

Κι αυτό είναι ένας θάνατος πολύ πιο τρομερός από το φυσικό θάνατο, που δεν είναι παρά ένα απλό περιστατικό. Όταν ο μαθητής ξεδιαλύνει αυτή τη μεγάλη σύγκρουση της ερήμου παραδινόμενος στο κάλεσμα του Πνεύματος,όταν φτάσει να κερδίσει τη νίκη,σε πείσμα του μεγάλου πειρασμού, δέχεται το Χρυσό Αυγό του Φιδιού. Το να δεχθείς το Χρυσό Αυγό σημαίνει να αποκτήσεις τη θεμελιακή και υλοποιημένη απόδειξη της δεύτερης γέννησης..

Το Χρυσό Αυγό του Φιδιού αναφέρεται στην ανάπτυξη μιας καινούργιας αύρας, στο εσωτερικό του αναπνευστικού πεδίου του μικρόκοσμου. Μέσα σ’αυτήν την άλλη αύρα φανερώνονται όλες οι δυνάμεις του νέου πρωταρχικού ανθρώπινου γίγνεσθαι, υπό την διεύθυνση του αφυπνισμένου Σπινθήρα του Πνεύματος.

Και στο μέτρο που η παλιά αύρα και το περιεχόμενο της εξαφανίζονται η Νέα Αύρα, η Χρυσή Αύρα ζωογονείται και ενισχύεται.
Σε μια δεδομένη στιγμή δύο όντα συγκατοικούν στο μικρόκοσμο ο παλιός άνθρωπος που βαδίζει την όδό της συντριβής του εγώ, ο άνθρωπος Ιωάννης, και ο Νέος Άνθρωπος, ο Άνθρωπος Ιησούς.

Στη συνάντησή τους ο άνθρωπος Ιωάννης δείχνοντας τον Άνθρωπο Ιησού λέει: «Αυτός πρέπει να αυξάνεται και έγω να ελαττώνομαι». Αυτό προσπαθεί να μας δείξει ο Αλχημικός Γαμος.Το πουλί είναι έτοιμο για την προσφορά του εαυτού του.
Μπορούμε να κατανοήσουμε πως ο Νέος Βασιλιάς και η Νέα Βασίλισσα, ο Νέος Αδάμας και η Νέα Εύα-δηλαδή η Νέα Ψυχή-γενιούνται από την αλχημική διαδικασία.Ο Νέος Βασιλιάς ονομάζει τον Ιωαννικό αδελφό "Πατέρα".

Δεν είναι πράγματι αυτός που τον έχει ελευθερώσει, που τον έχει κάνει να ξαναγεννηθεί μέσω της προσφοράς του εαυτού του, μέσου του άρτου, του ύδατος και του άλατος, δηλαδή στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος?

Όσοι γίνονται δεκτοί με αυτόν τον τρόπο σ’αυτην τη θαυμαστή διπλή αλχημική διαδικασία και ανυψώνονται και δίνουν υπόσχεση-ως θεμέλιο-να μην υποταχθούν ποτέ σε οποιοδήποτε δαίμονα η πνεύμα, αλλά μόνο στο Θεό το Δημιουργό και σ’ αυτήν την Πρωταρχική φύση να μην συνάψουν λοιπόν,κανένα σύνδεσμο με μια οποιαδήποτε οντότητα της αντανακλαστικής σφαίρας.

Να μισούν την πορνεία την ακολασία την μιαρότητα και να μην μολύνουν την κατάσταση του είναι τους, με τέτοια ελατώματα.
Να χρησιμοποιούν τα χαρίσματα τους ούτως ώστε να βοηθούν αυτούς που το αξίζουν και το έχουν ανάγκη. Να μην κάνουν καθόλου χρήση αυτής της τιμής αποβλέποντας σε μια εγκόσμια δόξα, ούτε για να προσελκύσουν την προσοχή επάνω τους.

Να μην θέλουν καθόλου να ζήσουν σ΄αυτήν την φύση περισσότερο απ’όσο ο Θεός το θέλει.
«Γίνεσθε, λοιπόν, φρόνιμοι ως οι όφεις».
Όποιος μπορεί να καταλάβει, ας καταλάβει.

quote:

---

Αγαπητέ Νότρικ συνέχισα όπως μου είπες στις 30-10-2011,
διότι είπες ότι κάποια ώτα μπορεί να ακούσουν..
όμως η αλήθεια είναι, ότι ως μάθηση για μας θεωρείτε η νοημοσύνη της καρδιάς "μόνο".

anahs

---

Μπαααα...και για τους υπολοίπους η καρδιά που ακριβώς βρίσκεται???
Ποιά είναι δηλαδή η νοημοσύνη της καρδιάς , που ξαφνικά ορισμένοι ανακαλύψατε ως "νέο τροχό"???
Το θέμα είναι ότι τα δικά σου ώτα δεν ακούν αλλα η γλώσσα μονίμως θέλει να απαγγέλει λόγους και αισθήσεις , πάντως για να ακούσεις δεν παίζει...αλήθεια ακούς καθόλου η ο Χαϊβανώφ είναι βαρύκοος και μαζί μ'Αυτόν είσαι και σύ???

Η νοημοσύνη της καρδιάς και η νοημοσύνη της καρδιάς...
Η καρδιά είναι όργανο του σώματος , λειτουργεί ως αντλία και δεν επέχει θέσεως νοημοσύνης Αννούλα -μας-...καλή μας Αννούλα και γλυκειά!
Μήπως μιλάς για τον συναισθηματικό εγκέφαλο και αν "ναί" θαρρείς ότι περιμέναμε τον Χαϊβανώφ για να μας ενημερώσει γι'αυτό???

Κοπρέντε???

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Παροιμίες η’5. άφρονες,αποκτήσατε νοήμονα καρδία..
Ψαλμοί νγ’1.είπεν ο άφρων εν τη καρδία του..
Ψαλμοί ξδ’10.εκάστου τα εντός και η καρδία είναι βυθός..
Ψαλμοί ρα’4.η διεστραμμένη καρδιά θέλει αποβληθεί..
Ιώβ ιε’12. Γιατί σε αποπλανά η καρδιά σου?..
Ιώβ ιε’ 35.η καρδιά αυτών μηχανεύεται δόλον.
Α’ Σαμουήλ ιζ’28.εξεύρω την πονηριά της καρδιάς σου..
Αβδιού α’3. Η υπεριφάνια της καρδιάς σου σε απάτησε..
Εκκλησιαστής θ.3η καρδιά..είναιπλήρης κακίας..
Ματθαίος’29.γιατίεσείς διαλογίζεστε πονηρά μέσα στην καρδιά σας..
Ματθαίος ιβ’34.εκ του περισεύματος της καρδιάς σου λαλεί το στόμα..
Ματθαίος ιγ’15.μήποτε νοήσωσι με την καρδία..
Ματθαίος ιε’18.τα εξερχόμενα εκ του στόματος εκ της καρδίας εξέρχονται..
Μάρκος γ’5. Λυπούμενος δια την πωρωμένη καρδία αυτών..
Λούκας κδ’25. Ώ ανόητοι και βραδείς την καρδία..
Λουκάς κδ’32.δεν καίγεται εντός σου η καρδιά..
Ιωάννης ιβ’40.εσκλήρυνε την καρδιά..για να μην νοήσωσι με την καρδία..
Ιωάννης ιδ’1. Ας μην ταράττητε η καρδιά σας..
Πράξεις.κη’27.διότι επαχύνθη η καρδιά του..
Πράξεις ζ΄51.απερίτμητοι την καρδία και τα ώτα..
Ρωμαίους α’21.εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία..
Ιάκωβος δ’ 8.αγνίσατε τας καρδιάς σας δίγνωμοι..
Β’ Πέτρου β’14.καποιοι έχουνε καρδιά γεγυμνασμένη εις πλεονεξίας..
Α’ Ιωάννη γ’20. Αν σε κατακρίνη η καρδιά σου..
--ώ κύριε καρδιογνώστα συ που εξετάζεις πάσας τας καρδίας..
Όχι άλλοι αδόκιμοι νόες...................................

Τώρα βλέπω απευθύνεσαι σε μένα,για το θέμα της καρδιάς!
Βρε μπάς κι έχει δίκιο ο Aitherovamon?

"όλοι να εννοούν και όλοι να μανθάνουν.."

Τι δεν έμαθε ο Θεός..
------//-----
Είναι η αγάπη ένα αμάξι με φτερά,
Από την γη στον ουρανό για να πετάξεις,
Αυτούς που φύγαν θα τους βρης δεν είναι αργά,
Όλα η αγάπη μπορεί να τα αλλάξει..
------//-----
Χέρια που παίζουν χωρίς πιάνο αλλά τα ακούς,
Σαν χίλια κύματα που με στεριά παλεύουν,

Αυτός ο άνθρωπος που στέκεται σκυφτός..
Και να ξεχάσει δεν μπορεί αυτούς που φεύγουν..
--------//--------
Κοίτα τα μάτια του είναι σίγουρα αυτός,
που πρώτος πάλι το φεγγάρι θα αγγίξει,
Σ’ένα αμάξι με φτερά είναι οδηγός,
Αυτούς που φύγαν να τους βρει να τους μιλήσει...

Στην φίλαγε την κόρη, σαν κόρη οφθαλμού - ο ντοκτορ με το φουρό και στηθόδεσμο -.
Ποιος στην χάρη σου μπαγάσα, δεν πρόκειται να πλήξεις απο βουβαμάρα , και μ@λ@κίες..

Αν προσφερθεί μάλιστα και ο Νοτρικ κουμπάρος, ... έδεσες !!!

Όρε χαρεεεεές!!!!

quote:

---

ΔΉΜΕ μας,έχε χαρά, στο τέλος θα σου δώσω την θυγατέρα μου ...και,θα γίνω μετά ..η πεθερά...

anahs

---

Καλημέρα μέλλουσα πεθερούλα -μου....η θυγατέρα σου είναι μελαχροινή-γαλανομάτα???
Περιουσία???
Ντοκτορά???
Είναι κάτω απο 25???
Τι νούμερο παπούτσι φοράει???
Τρώει σοκολάτες ή γαριδάκια???
έχει καρδιά τρομπάτη ή καρδιά φευγάτη???

Άντε , πές εσύ καιθα συμπεθεριάσουμε...Γιαχβέ και Χαιβανώφ θελόντων...ασφαλώς και θα τους καλέσουμε , δεν γίνεται γάμος χωρίς την παρουσία τους...

Για συνέχισε τώρα την "ανάλυση" των κέντρων...

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Κοίτα το μπέρδεμα τώρα:
Απο το ποιηματάκι της Αννας.

quote:

---

Αυτός ο άνθρωπος που στέκεται σκυφτός..
Και να ξεχάσει δεν μπορεί αυτούς που φεύγουν..

---

σημ.: Εστω και μισοαστεια να τα λες,ειναι φορτισμενα με αληθειες.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr