Και βέβαια υπάρχουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αναφέρεις που βλέπουν ανθρώπους νεκρούς ή αβοήθητους και γυρίζουν την πλάτη, η ονομασία δόθηκε σαν σύνδρομο Genovese το 1964, από την δολοφονία της Kitty Genovese στην Ν. Υόρκη, όσο για τα άλλα τα βλέπουμε κάθε μέρα τον πλούτο και την δύναμη να συσσωρεύετε και φτωχοί άνθρωποι παιδιά που δεν έχουν να φάνε και αναγκάζονται να κλέψουν έστω και ένα φρούτο, με τις ανάλογες συνέπειες βέβαια.

Αυτοί οι άνθρωποι βάζουν το ένστικτο της επιβίωσης και αισθάνονται ισχυροί, ο θάνατος σου λένε η ζωή μου, νομίζουν ότι όλοι ζουν εις βάρος τους και θέλουν να τους κάνουν κακό, αυτή είναι η φαντασίωση τους.

Δεν υπάρχει φωνή μέσα τους έχει εξαφανιστεί και δεν αντέχω να τους δικαιολογώ, δηλαδή έτσι τους έμαθαν, είχαν άσχημα παιδικά χρόνια κτλ. Το κακό αν ριζώσει μέσα σου τέλος, είναι κακό, μόνο πριν το θάνατο αρχίζουν να αισθάνονται κάποιοι ίσως τύψης, αλλά τι λέω οι ποιο πολλοί όχι, θέλουν να μας στοιχειώνουν και όταν φύγουν από την ζωή, με το χάος που αφήνουν πίσω τους.

Ναι όμως το πιστεύω και εγώ υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν γνωρίζουν και πονάνε για όλα αυτά και πέφτουν όμως στην κατάθλιψη γιατί τα βλέπουν αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, ζουν και αυτοί μέσα σε αυτό το σύστημα και είναι εγκλωβισμένη, οπότε θα σου έλεγα ότι τα ερωτήματα που θέτεις, χρειάζονται μεγάλη ανάλυση που μάλλον δεν οδηγεί πουθενά, γιατί αυτός ο πλανήτης δυστυχώς πονάει και χρειάζεται ανάπλαση, τώρα πως; Αυτό είναι άξιο συζήτησης.

Θέλω να σε ρωτήσω όμως και εγώ κάτι, μία απορία.

Για παράδειγμα εργάζεσαι, έχεις μία μικρή θέση και βγάζεις τα προς το ζην, αρχίζεις όμως να θέλεις εξέλιξη και μεγαλύτερη αναγνώριση και ανταμοιβή, είσαι πωλητής σε μία Εταιρεία αλλαντικών για παράδειγμα, όσο περισσότερο πιστεύεις ότι πουλάς τόσο περισσότερο φτάνεις κοντά στον στόχο και εδώ έρχεται η απορία.

Αλλαντικά=χοιρινό-αγελάδες-κοτόπουλα κτλ. Είσαι καλύτερος από αυτόν που δολοφονεί τον συνάνθρωπο του;

Αυτό είναι για να μπούμε λίγο στον ρυθμό δηλαδή να συνειδητοποίησουμε το τι κάνουμε και εμείς;

Ο δολοφόνος είναι ο χειρότερος ή αυτός που τον οπλίζει;

Θα σου γυρίσω την ερώτηση: Αν ήμασταν αρκετά σοφοί να σεβόμαστε τη ζωή σαν συλλογικότητα, καταλύοντας το προβληματικό σύστημα αξιών που γεννά τέτοια ατομικά ερωτήματα, θα υπήρχαν τώρα αυτά να μας απασχολούν;
Μην ψάχνεις τη λύση εντός του προβληματικού συστήματος, γιατί αυτό μπορεί να σου δώσει μόνο προβληματικές απαντήσεις.

Για να μην αποφύγω την ερώτηση θα σου απαντήσω με βάση το δικό μου σύστημα αξιών, άρα προφανώς θα περιέχεται και το λάθος.

Για μένα σε ατομικό επίπεδο, φταίει ο καθένας για τις επιλογές του, ανάλογα με το πόσο συνειδητά παίρνει μια απόφαση με βάση τη γνώση του, καθώς και το ποιες είναι οι αρχικές του ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ, πριν την πράξη. Φταίνε και οι δύο ως ένα ενιαίο χέρι. Η απάντηση μου πάντως σου ξαναλέω θεωρώ ότι περιέχει μια διαστρεβλωμένη μορφή αλήθειας αφού βρίσκεται εντός του συστήματος.

Μαρία δικό σου , τα λόγια με ένα γκουγκλάρισμα τα βρίσκεις.

https://www.youtube.com/watch?v=WpYeekQkAdc

Ο δρόμος της συνείδησης δεν είναι καλός ή κακός, είναι απόλυτος και ουδέτερος. Η πλήρη συνειδητότητα δε, απαλλαγμένη από τη σάλτσα του περίγυρου, από τη στιγμή που είναι στελεχωμένη με τις κατάλληλες πληροφορίες,για να μιλάμε για συνειδητότητα, τείνει να είναι πάντα ορθή.

Αλλά ας τρέξω στο προκείμενο. Το μυαλό μας είναι γεμάτο σκατά. Προβάλλουμε και δημιουργούμε αυτό που παράγει το λογισμικό του μυαλού μας: Κατά κύριο λόγο σκατά, με εκλάμψεις ομορφιάς.
Μήπως αυτό σημαίνει ότι είμαστε έτσι εκ του φυσικού; Μήπως ο κόσμος μας είναι αυτός;
Σε τέτοια περίπτωση, το πόρισμα δεν μπορεί να είναι άλλο παρά το προφανές: είμαστε ένα λάθος της φύσης. Είμαστε ανάξιοι του ρόλου που μας έχει ανατεθεί και απόλυτα λογικά τον χάσαμε και τον ψάχνουμε. Το μοντέλο ήταν αποτυχημένο και μας βγήκε για πέταμα.
Μπορεί αυτή να είναι η αλήθεια; Εγώ πιστεύω όχι.

Μια παρατήρηση: όταν μιλάμε για άνθρωπο εννοώ την ανθρωπότητα ως ενιαία μονάδα. Οταν λέμε τριαντάφυλλο δεν λέμε 30 φύλλα κόκκινα, δυό πράσινα και ένα κοτσάνι. Έτσι και ο άνθρωπος στον κόσμο αποτελεί μια ενιαία μονάδα.

Ελπίζω να μου επιτρέπεις να σου κάνω μία παρατήρηση, μία ερώτηση, και τέλος μία πρόταση (μάλλον απέλπιδα), με αυτήν τη σειρά, σε σχέση με το θέμα που άνοιξες... και που δεν άνοιξες. Δεδομένου όμως ότι επιτρέπεις να δημιουργούνται νήματα στο όνομά σου από άλλους δίχως προηγουμένως να έχει υπάρξει και συγκατάθεσή σου, πιστεύω πως το παρακάτω πραγματικά φιλικό κείμενο σίγουρα δεν πρόκειται να σε ενοχλήσει,

άρα λοιπόν θεωρώ κι εγώ ότι μου το επιτρέπεις, και συνεχίζω.

Το θέμα που ήθελες να ανοίξεις είναι αναμφίβολα ένα από τα πολυπλοκότερα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος διότι έχει να κάνει με την μυστική ιστορία της ανθρωπότητας, με τις συνέπειες κάποιας απροσδιόριστης αλλά μοιραίας ενέργειας του απώτατου παρελθόντος αλλά και με την ίδια την ανθρώπινη φύση, και γενικώς έχει υπερβολικά πολλές πτυχές ακριβώς επειδή ένα τέτοιο θέμα είναι αρχετυπικής φύσεως. Αυτό κυρίως σημαίνει ότι σίγουρα δεν μπορεί να εξαντληθεί σε ένα ή σε πολλά νήματα όπως αυτό, αλλά επίσης σημαίνει ότι αν τελικώς επιχειρηθεί να συζητηθεί έστω ακόμη και ένα μικρό μέρος του εν λόγω θέματος τότε χρειάζεται οπωσδήποτε προσεκτική οριοθέτηση, δηλαδή προσεκτική χάραξη των ορίων από την αρχή.

Τι συνέβη όμως εδώ;

Το παρόν νήμα κατ' αρχήν άνοιξε σε λάθος ενότητα (στο Παράξενο), πιθανώς με λάθος τίτλο (αυτόν θα έβαζες;), με κείμενο δικό σου που όμως δεν προοριζόταν για πρόλογος εδώ, για σένα αλλά όχι από σένα, με αποτέλεσμα (φυσικά) να μην μπορέσεις να δημιουργήσεις το πλαίσιο μέσα στο οποίο έπρεπε να κινηθεί η συζήτηση κατά τη γνώμη σου, ως ο θεματοθέτης που (έπρεπε να) ήσουν.

Παρ' όλα αυτά, η συζήτηση προσπάθησε να ξεκινήσει από το θέμα των αποκαλούμενων εξωγήινων οντοτήτων σε συνάρτηση με τη γνώση και μάλιστα επιχειρήθηκε και ορισμός αυτής της γνώσης, όμως γρήγορα εκτροχιάστηκε προς υψηλότερες ατραπούς (σε αντιδιαστολή με τις προηγούμενες "χαμηλές ατραπούς"), ταλαντεύτηκε μεταξύ οικείου και ανοίκειου, ασχολήθηκε με το που ακριβώς πλέει η Γη, προχώρησε σε προσωπικές θεάσεις περί των τάξεων του είναι, έπειτα κοντοστάθηκε λίγο στο να κατηγορηθούν με αόριστο τρόπο οι συμμετέχοντες ότι κάνουν προσπάθεια να καταλάβουν αλλά στην ουσία απλώς δεν μπορούν (γιατί είναι ηλίθιοι, μάλλον) και στη συνέχεια ξέφυγε (εντελώς) προς τη σφαίρα των εξωσωματικών εμπειριών (αυτό ήταν πραγματικά απρόβλεπτο).

Απόδειξη (για μένα) ότι το θέμα εκτροχιάστηκε είναι μάλλον το γεγονός ότι ένα-δύο άτομα που έδωσαν ενθουσιωδώς το παρών στην αρχή του θέματος γρήγορα κατάλαβαν προς τα που πάει η δουλειά (δηλαδή προς παντού και πουθενά) κι έτσι από τη δεύτερη σελίδα και μετά έπαψαν να συμμετέχουν και απλώς έλαμψαν διά της απουσίας τους.

Με λίγα λόγια, το θέμα ξέφυγε προς τα ουράνια σαν ξεχασμένο μπαλόνι, και οι προσπάθειες ορισμένων να επαναφέρουν το θέμα πάνω στις ράγες από τις οποίες (κατά κάποιον τρόπο) ξεκίνησε, έπεσαν στο κενό και μάλιστα πολλάκις (δεν σχολιάζω εδώ το τελευταίο μήνυμά σου).

Η ερώτησή μου λοιπόν είναι η εξής, αγαπητέ φίλε Ιταλέ: εξελίχθηκε το θέμα όπως ήθελες; Όταν έλεγες πως ήθελες να ανοίξεις ένα θέμα για τον Όφι και τις συνέπειες της γνώσης, είχες κατά νου όλα τα παραπάνω; Η ερώτηση είναι ειλικρινής και αν η απάντηση είναι ναι, τότε απλώς ξέχνα πως διάβασες αυτό το ανούσιο μήνυμα και συνέχισε όπως εσύ νομίζεις.

Αν όμως η απάντηση είναι όχι, τότε έχω να σου κάνω μία πρόταση που υποπτεύομαι ότι δυστυχώς δεν πρόκειται να σου αρέσει: σταμάτα να ασχολείσαι, και κάποια στιγμή στο μέλλον άνοιξε το θέμα (που ξέρω ότι πραγματικά σε ενδιαφέρει) με τον δικό σου τρόπο και κυρίως με τους δικούς σου όρους. Ο καθένας άλλωστε έχει το δικαίωμα να ανοίγει όποιο θέμα του κατέβει στο κεφάλι και να το οριοθετεί όπως αυτός (και όχι άλλοι) έχει σκοπό να κάνει. Ή τουλάχιστον αυτό νομίζω εγώ, το troll.

Για να είμαι δίκαιος, πάντως, πρέπει να παραδεχτώ ότι υπάρχει και η εναλλακτική λύση να προσπαθήσεις να συνεχίσεις στο παρόν νήμα. Όμως έχεις πίσω σου αρκετές σελίδες άνευ ουσίας και παράλληλα έχεις μπροστά σου το εμπόδιο του μειωμένου ενδιαφέροντος καθώς και το απροσδιόριστο σημείο στο οποίο βρίσκεται προσωρινά σταθμευμένο το θέμα αυτήν τη στιγμή (και πάλι δεν σχολιάζω εδώ το τελευταίο μήνυμά σου).

Τι λες να κάνεις;

Χωρίς πλάκα, είμαι περίεργος να δω την κίνησή σου, αν και την υποπτεύομαι (και πολύ περίεργος να δω τι ακόμα θα αναφερθεί σε αυτό το νήμα)!

ΕΝ ΒΥΘΩ ΓΑΡ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Οσον αφορά την πρόταση τώρα.. το θέμα αυτό είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα θέματα για μένα. Ανεξάρτητα για το αν είμαι κάθετος στις απόψεις μου επ'αυτού, παρ'όλα αυτά δεν μπορώ να πω ότι βαριέμαι να ακούω νέες και διαφορετικές. Και να μαθαίνω συνέχεια και να αναθεωρώ... αραιά και που.

Θα σου πω όμως κάτι. Νιώθω ότι αλλάζω. μεγαλώνω και χάνω σιγά σιγά το κυριότερο στοιχείο του χαρακτήρα μου, την ξεροκεφαλια που με τραβάει μπροστά. Την παιδική σπίθα. Δεν είναι καλό αυτό και μην γελιέσαι.

Δεδομένου ότι αφορμή να ανοίξω αυτό το θέμα υπήρξε και η παρουσία σου, καθώς θα μπορούσες να το χες ανοίξει και συ, καθώς και τα σημάδια παραίτητησης λόγω ηλικίας που προανέφερα, θα κάνω το αναπάντεχο να μην το τραβήξω ΑΛΛΟ από τα μαλλιά, που για μένα είναι πρωτόγνωρο, για αυτούς που με ξέρουν ίσως να αποτελεί πρόοδο.
Ισως να συμμετέχω σαν τρίτος σε βαθμό που υπάρχει θέληση για συμμετοχή, εντός θέματος. Για το αν θα το ξαναανοίξω στο μέλλον, δεν μπορώ να το πώ με σιγουριά. Το να ανοίγω θέματα δεν αποτελεί το φόρτε μου άλλωστε.

Σοφά τα λόγια σου γιε του Κελεού.

Το συγκεκριμένο θέμα είναι 'απαιτητικό' και 'ευρύ' εξ ορισμού, και έτσι ως ενα βαθμό δικαιολογείται το 'άπλωμά' του.

Οταν μιλάμε για 'όφι' και αποσυμβολισμούς,
προαφανώς εμπεριέχονται μέσα έννοιες/σημασίες
όπως η Γνώση, η Παρατήρηση, το Γήινο το "εξωγήινο", η Πηγή της Γνώσης, οι Ατραποί, η Συνείδηση, η Συνειδητότητα, ο Εαυτός, το Ον, το όντως Ον, το 'Ολ-ον, το Ένα, το Σύμπαν, ο ρόλος και η θέση μας σ'αυτό, η Αλήθεια,....
και άλλα πολλά ων ουκ έστι αριθμός.

Βασικά δεν είναι ένα ΄κλειστό' θέμα, είναι η ...μισή Βίβλος του Εσωτερισμού, μ'ένα σμπάρο 100 τρυγόνια.....

Γι'αυτό και δεν αναμένεται να εξαντληθεί ούτε σε μερικές σελίδες, αλλά ούτε και σε συγκεκριμένα χρονικά περιθώρια.

Ο ενθουσιασμός της αρχής δεν ξεφούσκωσε, και το ποιος το 'άνοιξε'/εισήγαγε δεν είναι το ουσιώδες.

Το ίδιο το θέμα είναι μια διαρκής αναζήτηση.
Πιθανόν ο τίτλος να μην είναι ο ακριβής ή να έχει την 'εγκεκριμένη΄' διατύπωση του Ιταλού, αλλά αυτό δεν αλλάζει το νόημα.

Αν εξαιρέσεις τον Τρολοψυχάκια που ήταν μια κακή και άγαρμπη σαματατζίδικη 'παρέμβαση'
οι υπόλοιποι συμμετέχοντες βάζουν από ένα λιθαράκι, έστω και αν φαινομενικά πελαγοδρομούν και επεκτείνουν σε προσωπικούς συνειρμούς.

(ΥΓ. και επειδή πολλάκις και κατ'επανάληψη γίνεται αυτή η παρανόηση,να το πούμε μια ακόμα φορά:
δεν ξημεροβραδιάζονται όλοι στο Εσωτέρικα, ούτε είναι συνταξιούχοι/άνεργοι/αργόσχολοι ούτε υπάρχει κανένα deadline στο πότε και πώς θα δίνουν τις απαντήσεις/συμμετοχή που κρίνουν...

Η ερμητική πολικότητα αναφέρεται στις δύο φύσεις της εκδηλωμένης πραγματικότητας, την αρσενική και την θηλυκή αρχή, το «+» και το «-», το «ηλεκτρικό» και «μαγνητικό» ρευστό, και όχι στο καλό και κακό. Για τον Ερμητισμό δεν υπάρχει καλό και κακό, υπάρχει ο δρόμος προς την ύψιστη μορφή έργου: τη Δημιουργία, και η οπισθοδρόμηση από αυτή μέχρι την καταστροφή του έργου. Αυτή είναι η αρχή του Ρυθμού.
Κάτι που ήρθαν να προσθέσουν νεώτερες αντιλήψεις, που εγώ (IMHO) θα εντάξω στις Ερμητικές, είναι πως η «ταλάντωση» μεταξύ των δύο πόλων είναι πια ασύμμετρη. Δηλαδή κάθε οπισθοδρόμηση είναι μικρότερη της προόδου, γι αυτό και ο άνθρωπος εξελίσσεται, όσο μπορεί με τα υπάρχοντα δεδομένα, και δεν παραμένει στάσιμος.

Η «ζωντανή φύση» που αναφέρεις στην ουσία της δεν λειτουργεί με ταλάντωση ανάμεσα σε πόλους «καλό» και «κακό». Μια φυσική καταστροφή, μια θεομηνία, που σπέρνει το θάνατο σε χιλιάδες όντα (όχι απαραίτητα ανθρώπινα), μπορεί να συμβαίνει για να εξισορροπήσει την ευρύτερη εύρυθμη λειτουργία της, κάτι που ακόμα και η επιστήμη της Περιβαλλοντολογίας αδυνατεί ακόμα και σήμερα να συλλάβει. Ασχέτως αν προκαλεί πόνο και συναισθηματικό σπαραγμό, το αποτέλεσμα είναι θετικό, συμβάλει στην πρόοδο του ευρύτερου συστήματος, ακόμα κι αν θίγονται τα επιμέρους υποσυστήματά του.

Ο άνθρωπος όντως εξακολουθεί να είναι το πνευματικό παιδί, που μόλις χθες (εξελικτικά) κατέβηκε από τα δένδρα. Πιστεύω πως η απόπειρα να θεωρεί πως έχει μέσα του a priori κρυμμένη γνώση, και δεν την αποκτά a posteriori, με τους φυσικούς και εσωτερικούς (μεταφυσικούς) τρόπους, τον οδηγεί τελικά σε μεγαλύτερη πλάνη σε σχέση με τον συνειδητοποιημένο αμαθή! Καταλήγει να αντιμετωπίζει με μια ιδεολογική πόλωση κάθε νέα άποψη αντιτίθεται στην εγκαθιδρυμένη κοσμοθεωρία του, αυτή που έχει ήδη σχηματίσει ως το σημείο εκείνο.

Για την ώρα δεν μπορεί να προκύψει από πουθενά, ότι είχαμε ή συνεχίζουμε να έχουμε εξωγενή βοήθεια. Αυτό αναμοχλεύει το αρχαίο ερώτημα της «ελεύθερης βούλησης». Υφίσταται πραγματικά; Πόσο ανεξάρτητοι είμαστε ή πόσο δέσμιοι μιας μηχανιστικής αντίληψης από την οποία δεν μπορούμε να ξεφύγουμε ακόμα και στις κορυφαίες εκδηλώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας, την επιστημονική σκέψη, την καλλιτεχνική έκφραση έως την ίδια την φύση της ανθρώπινης δημιουργίας γενικά. Δεν το ξέρουμε, αλλά υποθέτω πως μπορούμε να το διαπιστώσουμε μόλις έρθουμε σε επαφή με οντότητες ανώτερης διάνοιας από εμάς, υποθέτοντας ότι αυτές όντως υφίστανται και κάποτε θα γίνει επαφή πέρα από κάθε επιστημονική και μη αμφισβήτηση. Ίσως αυτές να μας εκθέσουν τις θέσεις τους, με τρόπο που εμείς μιλάμε στα παιδιά μας έως και σε κάποια έξυπνα ζωική είδη του πλανήτη μας. Τότε θα μάθουμε κάτι ουσιαστικότερο.

Κάτι τελευταίο. Τα θέματα σαν κι αυτό δείχνουν εκ πρώτης όψης αδιέξοδα, γιατί πολύ σύντομα μετά την εκκίνησή τους, καταλήγουν να συζητάμε την μετα-θεματολογία τους. Εκτρεπόμαστε δηλαδή από την ουσία αυτού που τέθηκε (που εξέθεσες εσύ για παράδειγμα) προς συζήτηση, στην φύση της συζήτησης που κάνεις και μερικές φορές στην φύση αυτού που συζητάς. Άσχετα αν γίνεται παραγωγικά, όπως έκανε ο φίλος Τριπτόλεμος (τον ευχαριστώ που κατέθεσε αρκετά τεκμηριωμένα τον προβληματισμό του, είναι κάτι που με απασχόλησε κι εμένα νωρίτερα). Υπάρχει επίσης η εγγενής δυσκολία στο να κάνεις συζήτηση για ένα θέμα όπως η «Γνώση» χωρίς να χρειαστεί να καταφύγεις σε μια εκτενή βιβλιογραφία προηγουμένως, που πολλές φορές δεν έχεις πρόχειρη, εκτός κι αν είσαι επιστήμονας του χώρου (πχ φιλόσοφος). Και δυστυχώς ισχύει αυτό που είπε ο Πυθαγόρας: ο διαθέσιμος χρόνος δεν επαρκεί.

Παρόλα αυτά, μιας και αναφέραμε για την Γνώση σε ένα φόρουμ εσωτερισμού, και έτυχε να θίξουμε κάποιες Ερμητικές αρχές, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε στην συνέχεια και τον Καββαλίστικο Όφι (της ανάστροφης οδού στην κάθοδο της Αστραπής – εκπόρευσης της θείας ουσίας από το Ανεκδήλωτο) , όπως και κάποιες αρχές της ατομικής Αλχημείας, την εσωτερική μετάλλαξη από την άγνοια προς την γνώση.

Ο ΟΦΙΣ + Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ + Η ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ + Η ΑΡΧΙΚΗ ΠΗΓΗ = Εν οίδα,ούκ οίδα.

Οποιο "μοντέλο" κι αν χρησιμοποιήσετε, από Ευκλείδιο γεωμετρία, έως γεωμετρία Ρίμαν και τανυστές, έως και μετασχηματισμούς Λόρεντζ, συναρτήσεις, διαφορικές εξισώσεις, επιταχυντές αδρονίων και επιταχυντές φαιάς ουσίας, το αποτέλεσμα παραμένει. Χ= Εν οίδα,ουκ οίδα.

Ολοι καταθέτουν τις απόψεις τους, εμού συμπεριλαμβανομένου, αλλά ουδείς γνωρίζει για τον άλλον, κατά πόσο ενστερνίζεται ο καθένας αυτές τις απόψεις, σε τι βαθμό τις ασπάζεται και εάν δέχεται, πως η άποψή του, πιθανόν να είναι μία πορδή και ημίσια.

Φυσικά υπάρχουν και οι...κάφροι στο νήμα.Τα τρολ και οι εγωϊσταροι μπεμπεδοκουρελήδες που τους ενδιαφέρει ποιός ανοίγει αντί ποίου το θέμα και ποιός λέει οτιδήποτε, χωρίς να δίνουν καμία σημασία στο τι ακριβώς λέει.

Εχεις και τον δόκτωρα με το λαδικό, να σιγοντάρει την φωτιά με σπόντες και και διφορούμενες κοντόφθαλμες προτάσεις, ενώ ξέρεις ότι έχει να καταθέσει τον οβολόν του επί του θέματος.Δηλαδή, απλά μαλακίζεται και αυτός.

Ποιός μένει? Ο Ιταλός!
Εχει απλώσει μιά κουβέρτα στο γκαζόν και ωρύεται να καθήσουν όλοι γύρω από την φουφού να πιούμε και να τα πούμε.
Εις μάτην Ιταλε.

Πυθαγόρα χρόνια πολλά για την ονομαστική σου εορτή.
Καλές οι νουθεσίες προς πάσαν "πλευράν" αντίδρασης, αλλά και αυτές εις μάτην.Απόδειξη τι θα ακολουθήσει της δημοσίευσής μου.

Πάλι κανείς δεν θα τοποθετηθεί επί της ουσίας του προλόγου της εξίσωσης.Είτε γιατί δεν θα την 'ανθιστεί", είτε γιατί την έγραψα εγώ!!!

Υπάρχει η εξίσωση του τίτλου, υπάρχει όμως και η εξίσωση των συμμετεχόντων, διότι γύρω από τη φουφού του Ιταλού έχει μαζευτεί ένα ετερόκλητo πλήθος συντελεστών: εν ολίγοις, εκτός από όλους όσους καταθέτουν τις απόψεις τους, και εκτός από τα κάφρικα εγωιστικά τρολλοκουρέλια που αναρωτιούνται για τους κανόνες λειτουργίας ενός φόρουμ, υπάρχουν και οι γνωστοί άγνωστοι... λεχρίτες τσουτσουνομπεμπέδες που μόλις καταθέσουν την άποψή τους την υψώνουν στον ουρανό με διθυραμβικούς επαίνους, ενώ αμέσως μετά φροντίζουν να σχολιάσουν τη νοητική ανεπάρκεια των συνομιλητών - και το σημαντικότερο, όλα αυτά προτού εμφανιστούν τα τρολλ!

Και πάλι κανείς δεν θα παραδεχτεί τα παραπάνω, είτε επειδή είμαι νέοπας στο φόρουμ, είτε επειδή... απλώς τα λέω εγώ!

Υστερόγραφο 1: Italos αν πάρουμε μια κάμερα και καταγράψουμε την απάντηση στο βασικό ερώτημα σου, από 100 ανθρώπους θα λάβουμε 100 διαφορετικές απαντήσεις, κάποιες μπορεί να πλησιάζουν αλλά αν τις αναλύσεις διεξοδικά στο τέλος θα διαφέρουν.

Υστερόγραφο 2: Περί όφεως και παρθενογενέσεων.
Η πρώτη επίσημα καταγεγραμμένη παρθενογένεση φιδιού συνέβη στον ζωολογικό κήπο του Κεντάκι, όπου ένας θηλυκός πύθωνας που δεν είχε επαφή με κανένα αρσενικό για 4 χρόνια, «γέννησε» 6 φίδια.
Και τα 6 ήταν θηλυκά.
Έκπληκτοι οι φύλακες του ζωολογικού κήπου είδαν να γεννιούνται τα φίδια από παρθενογένεση στην πρώτη επίσημη καταγεγραμμένη περίπτωση στον κόσμο.
Ο πύθωνας που είναι 11 χρονών, το 2012 γέννησε 61 αβγά, τα οποία της τα πήραν για εξέταση.
Μετά από 2 μήνες τα 6 αυγά εκκολάφτηκαν.
Οι επιστήμονες πήραν δέρμα από την μητέρα και τα παιδιά και εξέτασαν το DNA δείχνοντας πλέον χωρίς καμία αμφισβήτηση ότι οι 6 μικροί πύθωνες ήρθαν στον κόσμο χωρίς καμία ενδιάμεση επαφή αρσενικού.

Υστερόγραφο 3: Μόνο από την ανάλυση των πραγματικών αληθινών εμπειριών μπορεί να βγει πιθανώς κάποια άκρη, οι αγορεύσεις, οι φαντασιώσεις, οι συμφεροντολογικές απόψεις και το αυτό που νομίζω εγώ είναι η αλήθεια, πιστεύω ότι είναι μια ΛΑΘΟΣ κατεύθυνση.

quote:

---

Θα ήθελα να προτείνω στους διαχειριστές των «Εσωτερικών» να δημιουργήσουν μια νέα ενότητα στις συζητήσεις με το όνομα «Πραγματικές Εμπειρίες», ανεξαρτήτως σε ποίο τομέα αναφέρετε η εμπειρία, εκεί ο κάθε ένας μας να μπορεί να καταθέσει κάποια/ες πραγματικές εμπειρίες που του έχουν συμβεί κατά την διάρκεια της ζωής του, μια και είναι το μόνο αληθινό το μόνο πραγματικό που μπορούμε να καταθέσουμε στην ζωή μας, σε μια προσπάθεια, του να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας.

---

Πάντως στον άμεσο λόγο νομίζω είναι πιο εύκολο.

Παράλληλα όμως και ενω αναπτύσεται με ταχείς ρυθμούς η νευροβιολογική εξέλιξη στο ανώτερο επίπεδο , τα παλαιότερα τμήματα αυτής της εξέλιξης, παραμένουν όπως ήταν σε προηγούμενα στάδια. Ένα απο τα πιο αρχαία στάδια στην εξέλιξη του εγκεφάλου , είναι και αυτό το όμοιο με τα ερπετά (ερπετοειδής εγκέφαλος) .

Σε γενικές γραμμές ο ερπετοειδής εγκέφαλος ξεκινά απο τον τρίτο οσφυϊκό σπόνδηλο της σπονδυλικής στήλης και διαμέσου του νευρικού σωλίνα του νωτιαίου μυελού , φθάνει ως το εγκεφαλικό στέλεχος (μεσεγκέφαλο ) στην μέση του κρανίου. Ο εγκέφαλος των ερπετών ειναι υπεύθυνος για τις πιο στοιχειώδεις λειτουργίες του σώματος και των αυτοματισμών του .

Ο ερπετοειδής εγκέφαλος έδρα του πιο θεμελιώδους και κατώτερου εγκεφάλου, είναι επίσης το τμήμα εκείνο των κατώτερων ψυχοφυσικών λειτουργιών του ασυνειδήτου. Ανήκει εξελικτικά στην πιο αρχαία δομή του κεντρικού νευρικού συστήματος και κρύβει μέσα του , το μεγαλύτερο τμήμα της εξελικτικής πληροφορίας - ιστορίας των ερπετών , απο την πρώτη στιγμή της δημιουργίας τους , εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια πίσω στο παρελθόν. Οι λειτουργίες που εκτελεί ο ερπετοειδής εγκέφαλος περιλαμβάνουν απο την ρύθμιση της πίεσης του αίματος και της αναπνοής, μέχρι τα αντανακλαστιά, τα σπλάχνα και την κίνηση το σώματος - δέρματος. Είναι με λίγα λόγια το πιο απλό μηχανιστικό και αυτόματο σύστημα ελέγχου των ζωτικών λειτουργιών και ομοιόστασης του οργανισμού.

Πάνω ακριβώς στα χνάρια του ερπετού, αναπτύσεται ο παλαιοθηλαστικός εγκέφαλος (θάλαμος , υποθάλαμος , ιπποκαμπος, κτλ) έδρα της αισθητικό- συναισθηκατικής απόκρισης και μνήμης. Ενώ πάνω και απο αυτόν , έχουμε τον επι πλέον σχηματισμό του νεοθηλαστικού εγκεφάλου, ο οποίος φυσικά είναι η έδρα της ανώτερης συνείδησης , αντίληψης , γλώσσας, κτλ.

Οι περιοχές που καταλαμβάνονται απο τον ερπετοειδή και τον παλαιοθηλαστικό εγκέφαλο ειναι οι κυρίως έδρες των αυτοματισμών του ασυνειδήτου ,και έχουν ως βασικό χαρακτηριστικό τους, την αυτονομία και την άμυνα .

Σε αυτή την περιοχή η ακραία διαταραχή των ομοιοστατικών μηχανισμών , όπως είναι για παράδειγμα της τροφής , της αναπνοής , της σεξουαλικής διέγερσης, της θερμορύθμισης ,της κίνησης αλλά επίσης και πιο σύνθετες , όπως της συναισθηματικής εκφόρτισης - έκφρασης (φόβος - άγχος -θυμός- κτλ) , μπορούν κάτω απο προυποθέσεις, να ενεργοποιήσουν τα αυτόνομα πληροφοριακά, βιολογικά και συναισθηματικά περιεχόμενα αυτής της περιοχής, και να προκαλέσουν με αυτό τον τρόπο μηχανιστικές αντιδράσεις αντίγραφα, κάποιας λανθάνουσας μορφής άμυνας - μίμησης (άγχος, κτλ). Είναι λοιπόν ενας φυσικός αμυντικός μηχανισμός χαμηλής τάξης.

Τέτοιες επιπτώσεις και περιπτώσεις έχουμε σε άτομα με έντονα καταπιέσμενο ασυνείδητο , όπως είναι για παράδειγμα οι θρησκόληπτοι ,οι υστερικοί , κτλ. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα διάφορα επίπεδα ασυνείδητου αυτοματισμού, αυτονομούνται και ενεργούν ως μια ξεχωριστή αυτόνομη προσωπικότητα αντιστάθμισης.

Η αντιστάθμιση είναι συνέπεια είτε κληρονομικής αιτιολογίας , είτε της μονοσήμαντης αρνητικής στάσης της συνείδησης , στις πηγαίες ανάγκες του ασυνειδήτου. Είναι λοιπόν μια κατάσταση αντίρροπων δυνάμεων πρός την συνείδηση και τον έλεγχο της , και επιτυγχάνεται μέσω προβολής μιας διαφορετικής, χαμηλής τάξης, προσωπικότητας. Μιας προσωπικότητας σκιάς .

Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις όπου αυτή η αντίρροπη προσωπικότητα κάνει την εμφάνιση της . Μια απο τις πιο χαρακτηριστηκές αυτών των εκδηλώσεων , είναι της στιγματικής ιδεοπληγίας . Η στιγματική ιδεοπληγία συμβαίνει κυρίως σε αγίους της καθολικής εκκλησίας . οι άγιοι αυτοί, υποβάλουν στον εαυτό τους μία ιδέα κατ επανάλυψη (την εικόνα του σταυρωμένου) απενεργοποιόντας με αυτό τον τρόπο την συνειδητή λογοκρισία, ενώ την ίδια στιγμή καταπιέζουν έντονα το σώμα τους (νηστεία - αϋπνία) , και με αυτό τον τρόπο προκαλούν πολύ έντονες σωματικές αποκρίσεις.

Η καταπίεση των ψυχοφυσικών ομοιοστατικών μηχανισμών του οργανισμού των αγίων , προκαλεί την αυτόνομη αμυντική αντίδραση της εμφάνισης στιγμάτων και πληγών όμοιων με την ιδέα υποβολής . Η σωματοποίηση της ιδέας κάνει την εμφάνιση της ανά περιοδικά διαστήματα (παρασκευές) με εναν χωροχρονικό συντονισμό (αρμονική) , στα σημεία ακριβώς που υποτίθεται πληγώθηκε ο Χριστός κατά την σταύρωση του .

Άλλες περιπτώσεις διήθησης λανθάνουσας πληροφορίας άμυνας (μιμητισμού , αντιγραφής για αφομοίωση ) απο την συνείδηση προς το ασυνείδητο, έχουν παρατηρηθεί επίσης και σε εγκύους. Οι έγκυες γυναίκες ήδη σε κατάσταση μεγάλης διέγερσης του ασυνείδητου φυσικού αμυντικού μηχανισμού , είναι ικανές κάτω απο επιδράσεις έντονου στρές απο κάποιο φοβικό ερέθισμα (μια σαύρα στο πόδι) , να προκαλέσουν σωματική απόκριση σε μορφή αιμαγγυώματος ,αυτή τη φορά στο πόδι του αγέννητου εμβρύου.

Παρόμοιες επιδράσεις, έχουν καταγραφεί σε πρόβατα και αγελάδες. Στην φύση σαν πάγια φυσιολογική λειτουργία άμυνας , την αντίδραση μίμησης- αυτόματης αντιγραφής, την συναντάμε στο ερπετό χαμαιλέοντας.

Αυτό που διαπιστώνω απλά, όλο και πιο πολύ είναι η αδυναμία να εκφράσω την πολυπλοκότητα τριών εννοιών που επαναλαμβάνονται σε όλες τις ποσοτικοποιοτικές κλίμακες σαν μια μορφή αέναου φράκταλ. Οι τρείς έννοιες είναι η πληροφορία ,η ενέργεια και η ύλη. Αν ενέργεια και ύλη ειναι το ίδιο πράγμα , τότε η πληροφορία είναι το ίδιο πράγμα στην αντίθετη όψη του νομίσματος.

Είμαι σχεδόν σίγουρη οτι ο κόσμος έχει κάποιον σκοπό που ξεπερνά κάθε είδους μηχανιστικό πρότυπο αναφοράς , και αυτό το διαπιστώνουμε εύκολα απο τους άπειρους βαθμούς ελευθερίας της συνείδησης. Η συνείδηση μοιάζει να είναι ο μέχρι τώρα σταθμός , σε έναν κόσμο που βαδίζει πρός μια κατεύθυνση τελείωσης . Η συνείδηση είναι πια, μια ιδιότητα του σύμπαντος . Έχω την εντύπωση πως ο κόσμος λειτουργεί ως ενας πολλαπλός βρόχος ανάδρασης όλων των μερών με όλα τα μέρη, για τον οποίο ούτε γνωρίζουμε πως ξεκίνησε , αλλά ούτε και πως θα καταλήξει. ('');

quote:

---

Κάθε εξήγηση σε αυτή την περίπτωση θα αποτελούσε έκπτωση και εκφυλίσμο της αρχικής ανεκδήλωτης εσωτερικής κατάστασης .

---

quote:

---

Ξέρεις τι με προβληματίζει arte; Που ενώ ναι μεν βλέπω τον κόσμο να εξελίσσεται, έχω την αίσθηση ότι η ανθρωπότητα ενώ πάει μπροστά κατεβαίνει τα σκαλοπάτια αντί να τα ανεβαίνει. Σαν να χει πάρει το δρόμο το στραβό.
Αν θα μπορούσα να ονοματίσω τις δυο αρετές που μας οδηγούν προς τα μπρος, αυτές θα ήταν η σοφία και η ευφυία. Ενώ λοιπόν στον τομέα ευφυία κάνουμε τεράστια άλματα, στον τομέα σοφία χάνουμε συνέχεια έδαφος.
Και δεν θα σου πω ψέμματα, δεν μου φαίνεται καθόλου φυσιολογικό αυτό. Γιατί αν κοιτάξεις γύρω σου, είμαστε οι μόνοι που διατηρούμε μια τέτοια δυσαρμονία.

---

Για το χρήμα και την ιδιοκτησία δεν τίθεται καν θέμα, επαυξάνω κιόλας.Εξάλλου το να γνωρίζουμε ότι η παγκόσμια παραγωγή ξεπερνάει τη ζήτηση και πάνω από ο μισός πληθυσμός να ζει στην ανέχεια, αποτελεί τραγικό κατάπτυστο φαινόμενο, χαρακτηριστικό του τι πραγματικά έχουμε καταντήσει οι άνθρωποι.

Τωρα όσον αφορά τη δημοκρατία...

Η δημοκρατία είναι επιβεβλημένη στα κοινά. Στα προσωπικά πρέπει να υπάρχει ελευθερία-αναρχία το ίδιο και το αυτό. Στη σημερινή κοινωνία υπάρχει δημοκρατία και στα προσωπικά, μια μορφή φασισμού δηλαδή. Διαλέγουν άλλοι για μένα, ακόμα και τι θα σκεφτώ.

Τα όρια και οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτά σε τέτοια ζητήματα.

Αυτό το σύστημα αξιών από κάπου έχει εκκίνηση. Εχει εκκίνηση από μας τους ίδιους; Αμφιβάλλω, μπορεί όμως να είναι και έτσι. Σίγουρα όμως αυτός ο τρόπος σκέψης μας οδηγεί στο γκρεμό, και αν δε βάλουμε φρένο η δεν αλλάξουμε πορεία τότε την κάτσαμε τη βάρκα...

Οπως και να χει η επολογή του τέλους ή μη είναι δική μας, πέρα από θεούς και δαίμονες.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ.Οτι θέλουν οι πολλοί.

quote:

---

Και δεν θα σου πω ψέμματα, δεν μου φαίνεται καθόλου φυσιολογικό αυτό. Γιατί αν κοιτάξεις γύρω σου, είμαστε οι μόνοι που διατηρούμε μια τέτοια δυσαρμονία.

---

Πρόλογος: Για να γνωριστούμε, να μπορέσουμε ίσως να συνεννοηθούμε, ότι γράφω είναι απλά η άποψή μου, είναι μια άποψη που δεν έχει μεγαλύτερη αξία από την κάθε άποψη των 11+ εκατομμυρίων Ελληνίδων και Ελλήνων πολιτών.

Επίσης θα ήθελα εκ των προτέρων να σου δηλώσω ότι δεν διεκδικώ κανενός είδους ή μορφής «δάφνη» για τα γραφόμενα μου.

Θέμα: Για μένα λοιπόν η κατεύθυνση της ανθρωπότητας, της ζωής μας, έπρεπε να εστιαζόταν σε 3 θέσεις.

1./ Αγάπη: ότι ποιο κοντινό μπορώ να αναφέρω, χωρίς να είναι ακριβώς το ίδιο, είναι η «Αγάπη» που περιέγραψε ο Ιησούς Χριστός.

2./ Ελευθερία: ότι ποιο κοντινό μπορώ να αναφέρω, χωρίς να είναι ακριβώς το ίδιο, είναι η «Ελευθερία» που περιέγραψε ο Μιχαήλ Μπακούνιν, δες τον «Μαθηματικό Τύπο της Ελευθερίας».

3./ Δημοκρατία: ότι ποιο κοντινό μπορώ να αναφέρω, χωρίς να είναι ακριβώς το ίδιο, είναι η «Δημοκρατία» που έλαβε χώρα κατά τον «Χρυσό Αιώνα» της Αρχαίας Αθήνας.

Όλα τα άλλα απλά μπορούν να παραχθούν βασιζόμενα στις ποίο πάνω 3 αξίες.

Οποιαδήποτε άποψη, οποιουδήποτε ενέχει, αν ποτέ φτάσει, στην κρίση των Ελληνίδων και των Ελλήνων πολιτών, αυτό σημαίνει για μένα, ότι κανένας νόμος, απόφαση ή οτιδήποτε άλλο δεν ισχύει αν δεν έχει υπέρ ψηφιστεί σε «Δημοψήφισμα».

"Βασικά φαίνεται ότι όταν μιλάς για συνείδηση δεν έχεις στο νου σου τη συνείδηση, αλλά την ατομικότητα της ύπαρξης σου. Αγνοείς εκείνο το συν- της λέξης. Δεν το κάνεις μόνο εσύ.
Η συνείδηση δεν σου ανήκει. Βασικά δεν έχει σχέση με υλικό κεκτημένο, παρά περισσότερο με ΘΕΣΗ.
Είναι η ατομικότητα σου μεν, μέσα στο όλο δε.

Θα σου δώσω ένα κλασσικό χιλιοειπωμένο παράδειγμα.

"Κοίτα το χέρι σου. Είναι απτό υλικό πραγματικό, και σου ανήκει. Αυτό για σένα."

Η παραπάνω πρόταση είναι λογικοφανής. Στέκει έτσι δεν είναι;

Είναι όμως παντελώς λάθος. Ξεκινώντας από το "Αυτό για σένα".

Τι πάει να πει για σένα; Ενώ εσύ κοιτάς το χέρι σου. το αίμα κάτω από αυτό αγνοεί την ύπαρξη "σου", αν και αποτελεί μέρος της σε κάθε περίπτωση. Το ιδιο αίμα όμως έχει μια ατομικότητα ύπαρξης αναμφιβόλως. Τα κύτταρα σου δε, έχουν μια ατομικότητα, σαν τη δικιά σου, και δε θυμάμαι να τα ρώτησες αν είναι δικά σου η όχι και αν σε συμπαθούνε. Και όμως ο ρόλος του και η εντολή που έχουν τα διέπει, δρουν και ζουν ανάλογα με αυτή. Αγνοώντας σε, και όμως τελικά για σένα, την ολότητα σου. Αυτό το εσύ όμως, η ατομικότητα σου, αποτελείται από πολλές δισσεκατομύρια ατομικότητες, που ενώ δρουν φαινομενικά ξεχωριστά, είναι εν τέλει μια ενιαία μονάδα, που είναι το χέρι που κοιτάει το μάτι σου, στο οποίο ισχύει κάτι αντίστοιχο.

Δεν θα διακινδυνέψω να αναρωτηθώ αν με κατάλαβες. Εν πάσει περιπτώσει το "εγώ" σου είναι αμφισβητήσιμο. Αν τώρα το αναγάγεις προς τα "πάνω", ίσως με βάση αυτά που σου είπα να δεις ότι ο άνθρωπος είναι πολλές ατομικότητες που αποτελούν μια ολότητα. Τον άνθρωπο, που για σένα δεν έιναι παρά κάτι το ξεχωριστό και όχι αδιαίρετο.

Κάνοντας την αντιστοιχία και σε άλλα είδη με αυτή τη λογική, ίσως σκεφτείς ότι η ίδια η γη εν τέλει αποτελεί μια ολότητα, μια ατομικότητα που αποτελείται από πολλές φαινομενικά διαιρεμένες. Ο δε γαλαξίας μας αναμφίβολα από μακριά είναι αυτό που βλέπουμε στις φωτογραφίες της νάσα, από κοντά το σύνολο όλων αυτών των πλανητών σκόνης και δεν ξέρω γω τι. Δεν τολμώ να το αναγάγω άλλο.

Αν κατάλαβες τι είπα, κατάλαβες και περί τίνος πρόκειται η συν-είδηση. Περί τίνος πρόκειται βέβαια, γιατί απολύτως δεν νομίζω κανένας μας να το καταλαβαίνει.

Τώρα μετά από αυτό και αναλογιζόμενος, πες μου αν θες αυτό το "εγώ είμαι" που σκέφτεσαι που ακριβώς το τοποθετείς. Στο σώμα σου; στο κεφάλι σου; Κάπου αλλού;

Κάπως έτσι αρχίζεις και να την ψάχνεις για την ψυχή."

Μετά από αυτή την παράθεση θα απαντήσω και στο ποστ σου. Το ύφος παραπάνω δεν στόχευε εσένα

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr