Ο καθηγητής της Καινής Διαθήκης του πανεπιστημίου Αθηνών (μια θέση που όλοι αντιλαμβάνονται τι είδους «θρησκευτικό φρόνημα» προϋποθέτει για να δοθεί σε συγκεκριμένο πρόσωπο..), δεν προβαίνει στην συνέντευξη του σε «διαφώτιση» του θέματος των Γνωστικών αλλά σε ΚΑΤΗΧΗΣΗ για την «αλήθεια» της ορθοδοξίας και το (δήθεν) ψευδεπίγραφο οιουδήποτε άλλου κειμένου.

Είναι σαφές ότι πάνω κάτω αυτά ανέμενε κανείς από έναν καθηγητή της Καινής Διαθήκης, όπως για παράδειγμα κάτι άλλο θα ακούσει κανείς εάν ρωτήσει έναν καθηγητή Βιβλικής μελέτης πανεπιστημίου της Αμερικής για την πραγματική διάσταση και αξιοπιστία των λεγομένων «κανονικών», και πάει λέγοντας.

Ο φίλτατος καθηγητής δεν προσθέτει κατά την άποψη μου κάτι το καινοφανές από τα όσα ήδη γνωρίζαμε, ή από τα όσα έχουνε εδώ και πολύ καιρό γραφτεί σε βιβλία και άρθρα ξένων ερευνητών.

Ωστόσο, έντεχνα προσπαθεί να υποβαθμίσει την αξιοπιστία των Γνωστικών και να αναγάγει σε θέσφατο τα όσα ο ίδιος θα «αναλύσει», αν και πουθενά δεν παρέχει τεκμήρια ως προς την «αξιοπιστία» που ο ίδιος επικαλείται για τα όσα πρεσβεύει. Έτσι, μιλάει για παράδειγμα για την ανύπαρκτη ιστορικότητα των αναφορών (που στην ουσία πρόκειται για τα ίδια δρώμενα αλλά υπό άλλη οπτική..), δίχως να παρέχει πληροφορίες που να αποδεικνύουνε τα όσα αυτός υπαινίσσεται.

Επιτρέψτε μου να παραθέσω εδώ κάποιες παρατηρήσεις. Υπάρχουν σημεία στην ΚΔ στα οποία φαίνεται η ανάγκη του Ιησού να πράξει σύμφωνα με τις προφητείες για τον Μεσσία του Ισραήλ (όπως για παράδειγμα κατά την είσοδο του στην Ιερουσαλήμ πάνω σε γαϊδούρι). Εάν ο Μεσσίας έπρεπε να προδοθεί, τότε η αποστολή για την επιβεβαίωση της προφητείας μπορεί να δόθηκε όντως στον πλέον έμπιστο των μαθητών. Ίσως ο Ιούδας να ήταν επιπλέον και ο πλέον κατάλληλος λόγω καταγωγής (Σέκτας) και παρελθόντος βίου.

Όπως και να έχει, σημαντικό είναι να γνωρίζουμε πως η σταύρωση ήταν ποινή που επιβαλλόταν από τις Ρωμαϊκές Αρχές σε ένοχους για προδοσία προς την Αυτοκρατορία, ενώ τα μέλη του Συμβουλίου του Ναού μπορούσαν μόνο να επιβάλλουν τον θάνατο δια λιθοβολισμού. Ο Ιησούς λοιπόν τιμωρήθηκε από τους Ρωμαίους (τουλάχιστον στο τέλος).

Το κείμενο έχει ενδιαφέρον επειδή αναφέρεται στον Χριστιανικό Γνωστικισμό, από την πλευρά του πώς τον έβλεπαν πάντα οι εκπρόσωποι της επίσημης εκκλησίας.
Εχω την εντύπωση ότι οι περισσότεροι απλοί Χριστιανοί δεν γνώριζαν καν την ύπαρξη αυτού του "κινήματος" μέσα στους κόλπους του πρώϊμου Χριστιανισμού και μάλλον θα εκπλήσσονται διαβάζοντας κείμενα όπως το "Ευαγγέλιο του Ιούδα".
Στο ερώτημα αν η επανεμφάνιση τέτοιων κειμένων κάνει κακό στην πίστη (ή αναδιαμορφώνει την πίστη) νομίζω πως όχι. Αλλά πιθανόν να δημιουργεί μια λογική εντύπωση σε αρκετούς ότι "αυτά δεν μας τα έχουν μάθει στο σχολείο ή στο κατηχητικό". Και αν αυτό το τραβήξουμε κάποιοι από αυτούς μπορεί να σκεφτούν "πόσα άλλα δεν έχουμε μάθει;"

Το ενδιαφέρον εδώ είναι η τακτική που ακολούθησε όλους αυτούς τους αιώνες η Χριστιανική εκλησσία, του δεν κρύβω τίποτα (στο στυλ "αυτά είναι γνωστά από τον 2ο-3ο αιώνα, οπότε δεν μιλάμε για μιά καινούργια ανακάλυψη/αποκάλυψη").
Δεν κρύβω τίποτα, αλλά και δεν αναφέρομαι σε αυτά. Δεν τα κάνω κτήμα των πιστών. Οποιος θέλει μπορεί να τα βρει και να τα μελετήσει μόνος του (βέβαια δεν μπορούσε ο πιστός να βρει τα αυτούσια κείμενα που είναι/ήταν εξαφανισμένα, αλλά τα πολεμικά προς αυτά κείμενα -δες Ειρηναίος- όπου σου δίνεται έτοιμη η κριτική των κειμένων οπότε δεν σου αφήνει περιθώρια να τα κρίνεις μόνος σου).

Ωραία το έμαθε το ποίημά του ο κος Γαλίτης.

Αν και το πιθανό είναι πως δεν ξέρει ότι πρόκειται για ποίημα...

Εγώ πάντως έχω αρχίσει να βαριέμαι με όλο αυτό το μάρκετιγνκ που έχει πέσει πάνω στο project "Ιούδας".

Προτιμώ να ξεφυλλίζω τις μεγαλειώδεις σελίδες του "Τελευταίου Πειρασμού".

KAI ΓΙΑ ΜΕΝΑ ,ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ OSTRIA..
EΣΤΩ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΙΣΩΣ ΞΕΚΟΛΛΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΟ "ΜΑΤRΙΧ" ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΧΩΣΕΙ..

Καλώς ή κακώς η Εκκλησία έχει διαμορφώσει κάποια στοιχεία έτσι ώστε να την βολεύουν,όμως εξακολουθώ να πιστεύω πως η συνομωσία που θέλουν να παρουσιάζουν διάφοροι μελετητες κτλ δεν είναι τόσο μεγάλη.
ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να αποδείξει οτι οι ίδιες οι μυστικές αδελφότητες δεν έχουν πέσει θύμα πλάνης και το μυστικό που η κάθε μία διαφυλάσσει είναι αληθινό.Τόσες γνωστές αιρέσεις έχουν δημιουργηθεί την σύγχρονη εποχή για εμπορικούς σκοπούς των ιδρυτών τους και επίσης το ίδιο γινόταν και το Μεσαίωνα και τα πρωτοχριστιανικά χρόνια.
Δυστυχώς γίνεται συνέχεια λόγος για τα απόκρυφα ευαγγέλια και τα αληθινά μυστικά που περιέχουν, όμως αν αμφισβητούν πολλοί τα 4 επίσημα ευαγγέλια, με την ίδια ευκολία μπορούμε να αμφισβητήσουμε και τα υπόλοιπα 80.
Πολλοί μελετητές και συγγραφείς επικαλούνται αδιάσειστα ιστορικά στοιχεία τα οποία όμως στο τέλος αποδεικνύονται εντελώς ψέυτικα και απογοητευτικά.Παράδειγμα ο Brown που στον κώδικα Ντα Βίντσι επικαλείται τα χάμένα έγγραφα της βιβλιοθήκης του Παρισιού...Είναι όμως γνωστό οτι το 1993 ο Πλαντάρ,Γάλλος εθνικιστής και ακροδεξιός,παραδέχτηκε ύστερα από αυστηρή προειδοποίηση του γαλλικού δικαστηρίου, οτι ο ίδιος τοποθέτησε τα κατασκευασμένα έγγραφα αυτά στη βιβλιοθήκη.Σκοπός του να αποδείξει οτι κατάγεται από τους Μεροβίγγειους και άρα έχει το νόμιμο δικαίωμα στην εξουσία της δυτικής Ευρώπης αφού είναι αποδεκτό οτι όλες οι βασιλικές οικογένειες έχουν πρόγονο κάποιο Μεροβίγγειο.Και όλα αυτά συνδέονται φυσικά με το Άγιο Δισκοπότηρο,το οποίο είναι η μήτρα της Μαρίας της Μαγδαληνής που φέρει τον απόγονο δηλαδή το Αίμα του Χριστού κτλ...Το λάθος όμως στον όλο ισχυρισμό της συνομωσίας της Μαγδαλήνης(όπως ίσως έχετε ακούσει) μέσα στο βιβλίο του Brown,είναι το γεγονος οτι αναφέρεται μόνο στη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία ώς φορέα του Χριστιανισμού,ενώ η Ορθόδοξη τιμά την Μαρία την Μαγδαληνή ως Αγία και Ισαπόστολο κάποια μέρα του Ιουνίου.(αν θυμάμαι καλά)Κάτι που δηλώνει οτι αν όντως η Εκκλησία ήθελε να εξοβελίσει την Μαρία την Μαγδαληνή από την ιστορία,δεν θα της έδινε ποτέ το ρόλο της πρωτοαναγγελίας της Ανάστασης στους μαθητές του Ιησού.
Μπορώ να γράψω και πολλά ακόμη για αυτό το θέμα...

Αλλά νομίζω πως η ουσία της απάντησης σε όποιους ακουώ που λένε οτι δεν πιστεύουν γιατί οι παπάδες και η εκκλησία...και μπλα μπλα... είναι η εξής απλή: Δεν είναι η εκκλησία ο Χριστός αλλά ο Χριστός είναι η Εκκλησία.Δηλαδή ο Χριστιανισμός στην ουσία της διδασκαλίας του δεν έχει σχέση με τις όσες παραποιήσεις και τα σκάνδαλα που συμβαίνουν γύρω μας.

Η ουσία της πίστης δεν αλλάζει από κανένα επιπλέον ευαγγέλιο.Κι ούτε χρειάζεται να αναλύσω τους λόγους που ο Ιησούς δεν είχε λόγο να νυμφευθεί γιατί θα μακρυγορήσω...

Θα ηθελα στην αρχη να παραθεσω δυο σελιδες για να διαβασουν οσοι δεν το εχουν κανει ακομα!(η μια μονο ειναι στα αγγλικα αλλα της βαζω και της δυο)
h**p://geocities.com/epyvic/CopticGospelOfJudas.pdf
h**p://geocities.com/epyvic/GospelofJudas.pdf

Διαβαστε το και πειτε μου τις εντιποσεις που σας εμειναν απο το κειμενο!

Ευχαριστω που με ακουσατε!

"Regnado,Regno,Regnavi,Sum Sine Regno"

quote:

---

EΣΤΩ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΙΣΩΣ ΞΕΚΟΛΛΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΟ "ΜΑΤRΙΧ" ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΧΩΣΕΙ..

---

Διαβάζοντας τις μέσα σελίδες του εξωφύλλου, μού δημιουργήθηκαν οι πρώτες απορίες:
Τον όρο "επίσκοπος" (εξεταστής), απ' όσο ξέρω, τον καθιέρωσε ο ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος (ο άγιος) 200 περίπου χρόνια μετά.
Την εποχή εκείνη (180μχ), ο χριστιανισμός δεν είχε καμία απολύτως εξουσία.
Γιατί χαρακτηρίζεται ο Ειρηναίος "επίσκοπος";
Το ίδιο ισχύει και για τις "αιρέσεις".
Χωρίς κεντρική οργάνωση, δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία για το τι είναι αίρεση και τι όχι.
Και χωρίς κεντρική εξουσία δεν υπάρχουν "επίσκοποι" και "αιρέσεις".
Απ' ότι θυμάμαι, οι Σύνοδοι τα καθόριζαν αυτά, κι αυτές ενεφανίσθησαν πολύ μετά.
Γιατί χαρακτηρίστηκε "αίρεση";
Για το αν υπήρχαν "Πατέρες της Εκκλησίας" τότε, δεν θα πω τίποτα, διότι δεν γνωρίζω. Εσείς;

...και κάτι άλλο ρε παιδιά: από που στο διάολο αποκλειστικά δικαιώματα το National Geographic για αναδημοσίευση κλπ;
Πλήρωσαν δικαιώματα στον Ιούδα μη χέσω; (με το παρδόν κιόλας...)

quote:

---

Διαβάζοντας τις μέσα σελίδες του εξωφύλλου, μού δημιουργήθηκαν οι πρώτες απορίες:
Τον όρο "επίσκοπος" (εξεταστής), απ' όσο ξέρω, τον καθιέρωσε ο ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος (ο άγιος) 200 περίπου χρόνια μετά.
Την εποχή εκείνη (180μχ), ο χριστιανισμός δεν είχε καμία απολύτως εξουσία.
Γιατί χαρακτηρίζεται ο Ειρηναίος "επίσκοπος";

---

Μετα τον θανατο του Ιησου πολλα ευαγγελια παρουσιαστηκαν. Πολλα ηταν κατω απο την επιρροη των διαφορων Γνωστικων ομαδων, ενω αλλα ανηκαν στην ομαδα που αργοτερα γνωριζουμε ως "ορθοδοξη' Η νικη της 2ης στην 1η ομαδα, περα απο αλλα στοιχεια εγινε λογω της υποστηριξης που ειχε απο την κοσμικη εξουσια γυρω στο 300ΜΧ- τον Μεγα Κωνσταντινο
Γιατι αυτη η προτιμηση απο ενα εθνικο μεχρι το παρα πεντε του θανατου του ?

Απλα διοτι οι Γνωστικοι πιστευαν δυνατοτητα απ'ευθειας επΑφη του πιστου με τον θεο και κατα συνεπεια δεν υπηρχε αναγκη ιερατειου
Το ιερατειο ομως ειναι μια μορφη εξουσιας και ελεγχου του λαου, ακρως απαραιτητος συμμαχος του κρατους.

Ισως δε αυτη η αισθηση αλλα και δυνατοτητα απολυτου ελευθεριας να ειναι το χαρμοσημο μυνημα που κρυβει το ευαγγελιο και η γνωστικη διδασκαλια

Knight ΜΙΧΑΗΛ

quote:

---

ΜΕΤΑ ΙΣΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΟΙΧΤΟΜΥΑΛΟΙ ΚΑΙ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΙ ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ

---

Η παιδεια που καλλιεργει την κριση,
η ελευθερη σκεψη, χωρις προληψεις
και η αναπτυξη της λογικης
νομιζω πως ειναι απαραιτητα στοιχεια ωστε να μπορουμε να προσεγγιζουμε απ'ευθειας τις πηγες. Τουτο δε αφορα ιδιαιτερα εμας τους ελληνες (Κυκλοφορουν βιβλια με παπαδιαμαντη σε μεταφραση !!!!)
Ομως μετα απο 2οοο χρονια αρκετες απο αυτες εχουν χαθει

Απο την αλλη μερια η προοδος βασιζεται στην εκμεταλευση του κεκτημενου
Δεν ειναι δυνατον καθε φορα να αρχιζουμε απο την αρχη

Knight ΜΙΧΑΗΛ

quote:

---

Η παιδεια που καλλιεργει την κριση,
η ελευθερη σκεψη, χωρις προληψεις
και η αναπτυξη της λογικης
νομιζω πως ειναι απαραιτητα στοιχεια ωστε να μπορουμε να προσεγγιζουμε απ'ευθειας τις πηγες.

---

ΦΙΛΕ Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΔΗΜΟΣΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΪΝΙΤΕΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ.
ΤΙΣ ΑΝΕΦΕΡΑ ΣΤΗΝ Β΄ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΧΑΡΔΑΒΕΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ ,
ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΒΛΗΘΗ ΤΟ ΕΡΧΟΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟ.

ΦΙΛΙΚΑ

quote:

---

Αίολος

Δηλαδή φίλε Knight MIXAIL, τίποτε απ' όσα μας λένε δεν είναι σίγουρο...

---

δεν πιστευω οτι δεν το γνωριζες φιλε Αιολε...

γενικα η ιστορια γραφεται απο τους νικητες, ποσο μαλλον η όποια "θρησκευτικη ιστορια"

ου μαθειν δει τους μυστας αλλα παθειν

www.johnniebegood.gr

quote:

---

γενικα η ιστορια γραφεται απο τους νικητες, ποσο μαλλον η όποια "θρησκευτικη ιστορια"

---

Νόθινκ λάστ φορ έβερ, μπόϊ!

Ναι ,αυτοί με τις βίλες, τις Mercedes, και τα δισεκατομμύρια για τα γεράματα.

Ίσως ,να είμαστε και τυχεροί.

ΝΑ'ΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ...ΤΑ ΛΕΜΕ !!

ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ

Ο τίτλος επελέγη ως κράχτης, αλλά δεν είναι παραπλανητικός. Γιατί, αν το ελληνικό κοινό γνώρισε τα υπολείμματα του Ευαγγελίου του Ιούδα σε μια μετάφραση από την αμερικανική του Νάσιοναλ Τζεογκράφικ και έμαθε για τις αντιδράσεις των χριστιανικών Εκκλησιών, αγνοεί ακόμα την αντίδραση της αρχαίας νεοπλατωνικής σχολής απέναντι στη γνωστική κίνηση.

Πράγματι, είναι εύκολο να αποδειχθεί το ψευδώνυμο της ονομασίας του ιδιόμορφου αυτού Ευαγγελίου. Όχι διότι, όπως ειπώθηκε, ο Ιούδας αυτοκτόνησε και δεν προλάβαινε να το συγγράψει (άλλωστε κανένα από τα τέσσερα κανονικά Ευαγγέλια δεν έχει γραφεί σε πρώτο πρόσωπο), αλλά ένεκα μιας εγγενούς αντίφασης: Ο συντάκτης του κειμένου διατείνεται ότι μόνον στον Ιούδα, «μακρυά από τους άλλους», αποκάλυψε ο Ιησούς «τα μυστήρια του βασιλείου», ενώ οι υπόλοιποι μαθητές προορίζονταν να λειτουργήσουν ως «υπηρέτες της πλάνης». Από την άλλη όμως, η βασική κοσμοαντίληψη του Ευαγγελίου του Ιούδα, δεν διαφέρει από εκείνην άλλων κειμένων του χριστιανικού γνωστικισμού, που παραπέμπουν σε κάποιον μαθητή του Ιησού, όπως το Απόκρυφο του Ιωάννη και την Επιστολή του Πέτρου προς τον Φίλιππο. Την ίδια ωστόσο κοσμοθεώρηση συμμερίζεται και ο πολύς Βαλεντίνος, ο οποίος έδρασε την ίδια περίπου εποχή με τους συντάκτες του Ευαγγελίου του Ιούδα – το πρώτο μισό του 2ου μ.Χ. αιώνα – και ισχυριζόταν ότι κατείχε μια μυστική παράδοση από τον Θευδά, έναν μαθητή του Αποστόλου Παύλου.

Αν λοιπόν ο Ιούδας ήταν ο μόνος μαθητής που έλαβε γνώση της μυστικής αποστολής του Χριστού, πώς συμβαίνει η ίδια διδασκαλία να επισκοπείται και σε άλλα κείμενα «αποστόλων», τα οποία επίσης απορρίπτει η επίσημη Εκκλησία;

Μια δίκη προθέσεων

Δεν θα ήταν βεβαίως δεοντολογικό να κάνει κανείς δίκη προθέσεων των συντακτών των γνωστικών κειμένων 19 αιώνες μετά τη χρήση τους, αν τουλάχιστον δεν θα ήθελε να χρεωθεί ο Βάρναλης μία «Πραγματική απολογία του Σωκράτη», ή έναν απόκρυφο θρήνο της «Μητέρας του Θεού», 19 αιώνες αργότερα. Με δεδομένο το προηγούμενο του Πλάτωνα, ο οποίος εκθέτει τις διδασκαλίες του στους «Διαλόγους» χρησιμοποιώντας το πρόσωπο του Σωκράτη, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι τα Ευαγγέλια των Γνωστικών απευθύνονταν στα μέλη των αδελφοτήτων τους για εσωτερική χρήση και όχι ως πλαστογραφίες στο πλαίσιο ενός αγώνα επικράτησης με την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η τελευταία εκδοχή ωστόσο, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, δεδομένου ότι την ίδια τακτική ακολούθησαν (και ακολουθούν) οι αδελφότητες των Γνωστικών, προκειμένου να προσεταιριστούν διδασκαλίες και άλλων θρησκευτικών δογμάτων πλην του χριστιανικού. Αναφέρει σχετικά ο Πορφύριος στο έργο του «Περί Πλωτίνου βίου»: «Κατά την εποχή του Πλωτίνου, υπήρχαν και πολλοί χριστιανοί, μεταξύ άλλων και οι προσκείμενοι στον Αδέλφιο και τον Ακυλίνο, οι οποίοι είχαν εγκαταλείψει τη φιλοσοφία των αρχαίων. Εκείνοι ήταν κάτοχοι μεγάλου αριθμού βιβλίων του Αλεξάνδρου του Λίβυου, του Φιλοκώμου και του Δημοστράτου του Λυδού και άλλων παρόμοιων. Εξέθεταν τις αποκαλύψεις του Ζωροάστρη, του Ζωστριανού, του Νικόθεου, του Αλλογενούς, και του Μέσου και εξαπατούσαν πολλούς, γιατί εξαπατούνταν και οι ίδιοι, εφ’ όσον διατείνονταν ότι ο Πλάτωνας δεν είχε αντιληφθεί σε βάθος τι είναι ουσία νοητή. Ο Πλωτίνος τους ανασκεύασε και στις παραδόσεις του έγραψε πραγματεία στην οποία δώσαμε τον τίτλο «Προς τους Γνωστικούς», αλλά άφησε τα υπόλοιπα να τα κρίνουμε εμείς οι ίδιοι. Ο Αμέλιος έγραψε 40 περίπου βιβλία εναντίον του Ζωστριανού, ενώ εγώ ο Πορφύριος επανειλημμένα άσκησα κριτικό έλεγχο κατά του βιβλίου του Ζωροάστρη. Απέδειξα ότι ήταν νέο απόκρυφο, που δημιουργήθηκε από τους ιδρυτές της αίρεσης, για να πιστευτεί ότι τα δόγματα τα οποία τα μέλη της υποστήριζαν, ήσαν πραγματικά τα δόγματα του Ζωροάστρη».

Η αντιπαράθεση λοιπόν της νεοπλατωνικής Σχολής στη γνωστική διδασκαλία, αφορούσε τόσο το φιλοσοφικό υπόβαθρο της τελευταίας, όσο και την ηθική της συμπεριφοράς της απέναντι σε παλαιότερες δοξασίες. Σε τι συνίστατο ωστόσο, η αντιπαράθεση αυτή των δύο φιλοσοφικών ρευμάτων;

Γνωστικισμός και νεοπλατωνισμός – Το Ευαγγέλιο του Ιούδα

Στα μάτια του σύγχρονου αναγνώστη, ο νεοπλατωνισμός και ο γνωστικισμός δεν διαφέρουν ουσιωδώς, καθώς και οι δύο προσεγγίσεις διακρίνονται από την περιφρόνησή τους απέναντι στην ύλη – κάτι το οποίο (σε πρακτικό επίπεδο τουλάχιστον) θα εντόπιζε και στην χριστιανική εκκλησιαστική παράδοση. Και τα δύο ρεύματα υιοθετούσαν επίσης την δοξασία της μετενσάρκωσης, την αίσθηση μιας «πτώσης» στα κατώτερα επίπεδα της κτίσεως και μιας δυνατότητας «ανύψωσης» του ανθρώπου μέσω μιας καθαρτήριας στάσης ζωής και κάποιων μυστηριακών πρακτικών. Οι ομοιότητες όμως σταματούν εκεί.

Ο νεοπλατωνισμός απηχεί σε μια ιδεοκρατική θεώρηση των πραγμάτων, που ξεκινά με το στόχο της κατάκτησης της φιλοσοφικής γαλήνης και καταλήγει στην προοπτική της ένωσης της ατομικής ψυχής με την Ψυχή του Κόσμου – την ενδιάμεση εκείνη πραγματικότητα, που διαμεσολαβεί ανάμεσα στον κόσμο της ύλης και την υπέρτατη νοερή πραγματικότητα που αποτελεί το αρχέτυπο κάθε μορφής. Η ελληνικότατη αυτή προσέγγιση, καταφάσκει ουσιαστικά στη ζωή – κι αν εντοπίζει στην ύλη και στις ιδιότητές της, την αιτία του κακού, δεν αρνείται τη δυνατότητα της ύλης να αντικατοπτρίσει την ομορφιά της Ψυχής του Κόσμου, η οποία λούζει και ζωοποιεί τον αισθητό κόσμο χωρίς να μετέχει των όποιων σφαλμάτων των ατομικών ψυχών (εύκολα διακρίνει κανείς εδώ ένα πρωτότυπο για το χριστιανικό δόγμα, που θέλει την Εκκλησία αναμάρτητη και «παρθένα», έστω και αν απαρτίζεται από αμαρτωλούς).

Σε αντίθεση με τον νεοπλατωνισμό, ο γνωστικισμός χαρακτηρίζεται από μια βαθειά απαισιόδοξη θεώρηση του κόσμου και από ένα αίτημα ηθικής έγερσης απέναντι στην τάξη που τον διακρίνει. Σύμφωνα με τους εν λόγω Γνωστικούς, ο Δημιουργός υπήρξε η φωτεινή αντανάκλαση της εκδηλωμένης τριπλής Θεότητας («αθάνατος κόσμος της Βαρβυλώ» (σελ.35) στο σκοτεινό χάος - η οποία, σε κάποιο απροσδιόριστο παρελθόν, απέκτησε δική της εγωκεντρική εσωτερική ζωή, παύοντας να αντανακλά το Θείο πρωτότυπο. Έτσι, ο κόσμος στον οποίον μετέχουμε, είναι για τους Γνωστικούς ένα σύμπαν ολοκληρωτικής πτώσης, με Δημιουργό τον εκπεσώντα αυτόν θεό, (κάτι σαν τον Εωσφόρο της χριστιανικής Παράδοσης) και κυβερνήτες τους Αιώνες (ή Άρχοντες) – πανίσχυρες οντότητες που εξασφαλίζουν τη διαιώνισή του.

Είναι αυτός, ο Δημιουργός, ο Νεμβρώ ή Ιαλδαβαώθ (σελ.51 του ανακαλυφθέντος παπύρου), τον οποίον λατρεύουν οι πιστοί όλων των θρησκειών. Και είναι ένας άλλος κακός άγγελος ο Σάκλας, γεννημένος από το ίδιο «σύννεφο», που δίνει την εντολή στους αγγέλους του, «ας δημιουργήσουμε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση» (σελ.52) - ο θεός στον οποίον αναπέμπουν την προσευχή της Ευχαριστίας οι δώδεκα μαθητές του Ιησού στο Ευαγγέλιο του Ιούδα.

Στο Ευαγγέλιο, εντοπίζουμε επίσης μία αναφορά στη «διεφθαρμένη» Σοφία (σελ.44), η οποία, σύμφωνα με τον Βαλεντίνο, βρίσκεται φυλακισμένη στον κόσμο του Δημιουργού, με την ενέργειά της κλεμμένη από τους Άρχοντες, ενώ εν υπνώσει σε μια κατηγορία εκλεκτών ανθρώπων βρίσκεται ο θείος σπινθήρας. Μονάχα η ανάφλεξη του σπινθήρα αυτού από τη Γνώση, την οποία κατέχει ο Αδάμ (σελ. 54) μπορεί να οδηγήσει τον εκπεσώντα άνθρωπο πίσω στο πρωταρχικό Βασίλειο.

Όταν ο Ιούδας ρωτά τον Ιησού, «πότε θα κατέβει στη γενεά η μεγάλη ημέρα του φωτός», ο Δάσκαλος του γυρίζει την πλάτη (σελ.36), για να του εξηγήσει αργότερα, ότι «κανένα πρόσωπο με θνητή γέννηση δεν είναι άξιο να εισέλθει στον οίκο που έχει κρατηθεί για τους αγίους» (σελ. 45), αλλά πως ο ίδιος ο Ιούδας έχει επιλεγεί να ανυψωθεί στην «αγία γενεά»(σελ.46) και γι’ αυτό, οι υπόλοιπες γενιές των ανθρώπων θα τον αναθεματίσουν (σελ. 47). Είναι ξεκάθαρος ο διαχωρισμός ανάμεσα στα δύο γένη των ανθρώπων – το γένος των δημιουργηθέντων κατ’ εικόνα του Αποστάτη αγγέλου Σάκλα και το γένος των ουρανίων ανθρώπων, την αδιάφθορη γενεά του Σηθ κατά το πρότυπο του Αδάμα (σελ. 48), ορισμένοι εκ των οποίων ζουν και στη γη (σελ. 57). Το φως δεν πρόκειται ποτέ να έλθει στον κόσμο και «οι ψυχές κάθε ανθρώπινης γενεάς θα πεθάνουν» (σελ.43), καθώς «είναι αδύνατον να φυτέψεις σπόρο πάνω στο βράχο και να θερίσεις τον καρπό του» (σελ.44) - ενώ οι εκλεκτοί, «όταν τους εγκαταλείπει το πνεύμα, τα σώματά τους θα πεθάνουν, αλλά οι ψυχές τους θα παραμείνουν ζωντανές και θα ανυψωθούν» (σελ. 43).

Είναι σαφές κατά τη γνώμη μου, ότι συγκεκριμένες φράσεις των κανονικών Ευαγγελίων («Άρχων του Κόσμου τούτου», «Βασιλεία των Ουρανών», «Μυστήρια της Βασιλείας», «Άνωθεν Γέννηση», «ο αναβάς εις τον Ουρανόν», «νέος Ουρανός και νέα Γη», «καλός μαργαρίτης» κ.ά.) μοιάζουν να δικαιώνουν τα κηρύγματα των Γνωστικών – πολύ δε περισσότερο, όταν οι επίσημες εξηγήσεις εκ μέρους της Εκκλησίας δεν μπορούν να πείσουν παρά τους ήδη πεπεισμένους, αδυνατώντας να φωτίσουν με εσωτερική συνοχή τα αντίστοιχα θέματα. Ακόμα μικρότερη εσωτερική συνοχή ωστόσο παρουσιάζουν τα δόγματα των διαφόρων γνωστικών αδελφοτήτων, παρά τις κοινές τους κατευθύνσεις. Και αν η συνοχή αλλά και η παράδοση αποτελούν κριτήρια αυθεντικότητας, δεν νομίζω ότι τα διάφορα Ευαγγέλια και Αποκαλύψεις των Γνωστικών έχουν οιαδήποτε τύχη.

Πλωτίνος εναντίον Γνωστικών

Αν οι επιμέρους φιλοσοφικές διαφορές ανάμεσα στις δύο Σχολές μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο διαλόγου και γόνιμης αντιπαράθεσης, η καθολική απόρριψη της κοσμικής τάξης από τους Γνωστικούς δεν μπορούσε παρά να εκληφθεί ως βλασφημία από την παραδοσιακή ελληνική σκέψη. Εύκολα έτσι, μπορεί να αντιπαραθέσει κανείς το Ευαγγέλιο του Ιούδα με το 9ο βιβλίο της δεύτερης Εννεάδας του Πλωτίνου.

Η αντιπαράθεση αυτή, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία, δεδομένου ότι ο φιλόσοφος έζησε και άσκησε την πολεμική του (μαζί με τον Πορφύριο) τους χρόνους της άνθισης του γνωστικού κινήματος - και ως εκ τούτου, είχε πληροφορίες από πρώτο, ή τουλάχιστον δεύτερο χέρι. Ο ίδιος ομολογεί μάλιστα, ότι «κάποιοι φίλοι μας συναντήθηκαν με τις θεωρίες αυτές προτού γίνουν φίλοι μας και – δεν ξέρω πώς – εξακολουθούν να μένουν σ’ αυτές…»

Ο Πλωτίνος προσπαθεί να μετριάσει την οργή του αντιπαρατιθέμενος στους Γνωστικούς, αλλά δεν τα καταφέρνει, πολύ περισσότερο μάλιστα, καθώς διακρίνει ότι ο Γνωστικισμός έχει δανειστεί στοιχεία της πλατωνικής κοσμοαντίληψης, «με κάποιες, καθόλου προσήκουσες προσθήκες - εισάγοντας στα σημεία όπου θέλουν να εναντιωθούν, κάθε είδους γενέσεις και φθορές, μεμφόμενοι αυτόν τον κόσμο, επικρίνοντας την κοινωνία ψυχής και σώματος, κατηγορώντας τον διοικητή του σύμπαντος αυτού, οδηγώντας τον δημιουργό σε ταύτιση με την ψυχή και αποδίδοντας στην ψυχή του παντός, τα ίδια παθήματα που έχουν οι ψυχές οι οποίες βρίσκονται στα μέρη του σύμπαντος».

«Εμείς, όσα είπαμε, τα απευθύναμε προς τους μαθητές μας και όχι προς εκείνους (σ.σ. τους δασκάλους των Γνωστικών) για τους οποίους δεν μπορεί να γίνει τίποτε παραπάνω για να πειστούν. Τα απευθύναμε ώστε να μην ενοχλούν τους μαθητές μας χωρίς αποδείξεις – πώς θα μπορούσαν άλλωστε να έχουν αποδείξεις; - αλλά με την αυθάδειά τους μόνον, αφού, αν κάποιος ήθελε να αμυνθεί απέναντι σε κείνους που έχουν το θράσος να διασύρουν τις ιδέες των παλαιών και θεϊκών ανδρών που σωστά διατυπώθηκαν και στηρίζονται στην αλήθεια, θα έγραφε με διαφορετικό τρόπο» (σ.σ. ακόμα χειρότερα δηλαδή!)

Η αναίρεση των γνωστικιστικών δογμάτων

Οι αιτιάσεις περί της απουσίας του Θεού και η άρνηση του κόσμου, προκαλούν στον αυστηρό νεοπλατωνικό φιλόσοφο την εξέγερση – το ίδιο και ο διαχωρισμός ανάμεσα στα «δύο γένη των ανθρώπων» : «Αν είναι ο Θεός απών από τον κόσμο, θα είναι απών και από εσάς και δεν θα μπορείτε να πείτε τίποτα γι’ αυτόν, ούτε για τα όντα που έρχονται μετά από αυτόν (…) Αν ο Θεός προνοεί για σας, γιατί αδιαφορεί για τον κόσμο τούτο στον οποίο είσαστε κι εσείς; (…) Οπωσδήποτε η πρόνοια για τον κόσμο προέρχεται από εκεί και αυτός δεν είναι εγκαταλειμμένος, ούτε και θα εγκαταλειφθεί στο μέλλον».

«Αν θέλεις να υποτιμάς (σ.σ. τους νοητούς θεούς) και περηφανεύεσαι ότι δεν είσαι κατώτερός τους, τότε, πρώτ’ απ’ όλα, ανάλογα με το πόσο άριστος είναι κάποιος, δείχνεται ευμενής απέναντι σε όλους και απέναντι στους ανθρώπους. Έπειτα, πρέπει να τηρούμε το μέτρο της σοβαρότητας, χωρίς να γινόμαστε άξεστοι, αλλά να προχωράμε τόσο όσο το επιτρέπει η φύση μας, δεχόμενοι ότι και για τους άλλους υπάρχει χώρος κοντά στο Θεό και να μην βάζουμε μόνον τον εαυτό μας μετά από το Θεό…»

Ο Πλωτίνος χαρακτηρίζει «πλήρη βλασφημία» τη γνωστική δοξασία περί του έργου του Δημιουργού και σημειώνει ότι «αυτός που μέμφεται τη φύση του κόσμου, δεν ξέρει τι κάνει, ούτε πού φθάνει το θράσος του τούτο». Και από πλατωνική σκοπιά σχολιάζει: «Εμείς λέμε ότι η δημιουργική δύναμη της ψυχής, δεν ήταν η κλίση («νεύση» στο πρωτότυπο – η πτώση της ψυχής) , αλλά μάλλον η μη κλίση. Αν η ψυχή κλίνει, η αιτία ολοφάνερα είναι το ότι λησμόνησε τα νοητά. Αν όμως τα λησμόνησε, τότε πώς δημιουργεί; (…) Και αν πάλι δημιουργούσε τον κόσμο βάσει της διάνοιάς της και η δημιουργική δύναμη δεν της ήταν φυσική και η δύναμή της αυτή δεν ήταν δημιουργική, πώς δημιούργησε τούτον το συγκεκριμένο κόσμο; Ή πότε πρόκειται να τον καταστρέψει;»

«Επειδή δεν τιμούν τη δημιουργία αυτή, ούτε τη γη αυτή, λένε ότι για τους ίδιους έγινε μια καινούργια γη, στην οποία θα πάνε από εδώ και ότι αυτή είναι η λογική του κόσμου. Ωστόσο, ποιος ο λόγος να πάνε αυτοί εκεί, στο υπόδειγμα ενός κόσμου που μισούν; Και ποια είναι η προέλευση του υποδείγματος αυτού;»

«Θα μπορούσε να υπάρξει κάποιος γνώστης της μουσικής που έχει δει την αρμονία στον νοητό κόσμο και που δεν θα συγκινηθεί ακούγοντας την αρμονία μέσα από αισθητούς ήχους; (…) Αν κάποιος, βλέποντας την ομορφιά να αποδίδεται υπέροχα πάνω σ’ ένα πρόσωπο, κατευθύνεται προς τον κόσμο των νοητών, μπορεί να υπάρχει κανείς τόσο βραδύνους και τόσο αδρανής στο μυαλό, που, βλέποντας το σύνολο των ωραίων πραγμάτων του αισθητού κόσμου, όλη τη συμμετρία και τη μεγάλη τούτη ευταξία και τη μορφή (…) δεν θα σκεφτεί πλήρης σεβασμού, τι σπουδαία πράγματα είναι αυτά και από τι σπουδαία πράγματα έχουν προέλθει; Τότε, ούτε τον κόσμο τούτο θα έχει καταλάβει, ούτε τον ανώτερο κόσμο θα έχει δει».

Με αφορμή τα παραπάνω, ο Πλωτίνος αφήνει μάλιστα και έναν αιχμηρό υπαινιγμό για την ηθική των γνωστικών ομίλων στους οποίους αντιπαρατέθηκε: «Η ωραιότητα εδώ, οφείλεται στην ωραιότητα των πρωταρχικών πραγμάτων – οπότε, εάν δεν είναι ωραία τα μεν, δεν θα είναι ούτε και τα δε. Άρα, τούτα είναι ωραία μετά από εκείνα. Όταν όμως λένε ότι αδιαφορούν για την εδώ ωραιότητα, καλά θα έκαναν να αδιαφορούν και για την ωραιότητα των παιδιών και των γυναικών, ώστε να μην οδηγούνται, νικημένοι, στην ακολασία…»

«Δεν πρέπει να ξεχνάμε τελικά και τι προκαλούν οι συλλογισμοί τους στις ψυχές των ακροατών τους και σε όσους πειστούν να περιφρονούν τον κόσμο και ό,τι υπάρχει μέσα σ’ αυτόν» συμπληρώνει ο φιλόσοφος. «Η εν λόγω διδασκαλία, ατιμάζει όλους τους νόμους του κόσμου τούτου και την αρετή, που η έννοιά της ανάγεται στην απαρχή του χρόνου, κάνει ζήτημα καταγέλαστο τη σωφροσύνη, για να μην δει κανείς να υπάρχει στον κόσμο αυτό, τίποτα το καλό, καταργώντας τελικά τη σωφροσύνη και τη δικαιοσύνη που είναι σύμφυτη του ανθρώπινου χαρακτήρα και που φτάνει στην τελείωσή της με τη λογική και την άσκηση και γενικώς, αυτά με τα οποία ο άνθρωπος θα μπορούσε να γίνει σπουδαίος».

Edited by - Trainman on 05/05/2006 12:58:52

quote:

---

ΝΟΜΙΖΩ (ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ ΒΓΑΖΩ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ) ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ...

ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ....
ΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ...

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΙΧΑΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ...

---

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΗΘΕΛΑΝ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

quote:

---

Την ίδια ωστόσο κοσμοθεώρηση συμμερίζεται και ο πολύς Βαλεντίνος, ο οποίος έδρασε την ίδια περίπου εποχή με τους συντάκτες του Ευαγγελίου του Ιούδα – το πρώτο μισό του 2ου μ.Χ. αιώνα – και ισχυριζόταν ότι κατείχε μια μυστική παράδοση από τον Θευδά, έναν μαθητή του Αποστόλου Παύλου.

---

Edited by - Αίολος on 05/05/2006 23:07:53

quote:

---

Αν δεν κάνω λάθος φίλε AVATARGR, οι Ρωμαίοι του έβαλαν το αγκάθινο στεφάνι, οι Ρωμαίοι τον μαστίγωσαν, οι Ρωμαίοι τον κάρφωσαν.
Και όλα αυτά χωρίς την Ιουδαϊκή παρέμβαση.
Και χωρίς να κάνουν το ίδιο στους άλλους δύο.
Και την ταμπέλα, οι Ρωμαίοι την κόλλησαν στον σταυρό.
Διότι, απ' ότι φαίνεται, τον κορόϊδευαν.
ΟΧΙ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ.

---

Αυτά τα άφησες ασχολίαστα φίλε μου...
;

quote:

---

Οι Ιουδαίοι μην ξεχνάς, ότι ήταν υπόδουλοι!
Και ένας υπόδουλος δεν δίνει εντολές, αλλά τις δέχεται.

---

...και αυτά.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr