quote:

---

quote:

---

ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ...ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ...
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙΣ...
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ...

'manava seva, madhava seva'

---

Let there be Light!

---

quote:

---

"...ΕΝΩΣΟΥ-ΜΕ...ΤΑ ΠΑΝΤΑ....
ΓΙΝΕ ΦΩΤΙΑ...
ΚΑΨΕ ΤΗ ΓΗ ΣΟΥ...
ΓΙΝΕ ΝΕΡΟ...
ΣΒΗΣΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΣΟΥ...
ΚΥΛΑ ΜΕΣ' ΤΗ ΓΗ ΣΟΥ...
ΕΞΑΥΛΩΣΟΥ..ΓΙΝΕ ΑΕΡΑΣ....
ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΟΥ..ΓΙΝΕ ΒΡΟΧΗ...
ΚΥΛΑ ΣΤΗ ΓΗ ΣΟΥ...
ΣΒΗΣΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΣΟΥ....
ΦΟΥΝΤΩΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ....

ΠΑΨΕ ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ..."

ΑΤΜΑ JΝΑΝΙ

---

~Γρηγόρης~

Γυρνούσε πάντα έξω τα βράδια. Για το λόγου το αληθές, μόνο τα βράδια έβγαινε. Η μέρα και η πολύβουη ζωή της τον άφηνε παγερά αδιάφορο. Το φως τον ενοχλούσε και το απέφευγε όσο μπορούσε. Κούρνιαζε κάτω από μία προεξοχή της στέγης που καμία καταραμένη δέσμη φωτός δεν τολμούσε να τον ενοχλήσει. Του άρεσε πολύ να κοροϊδεύει τις σπιτίσιες γάτες.

Γυρνώντας ένα βράδυ από μία γατίσια κραιπάλη ανακάλυψε κάτι πραγματικά πρωτόγνωρο. Λίγο νερό είχε χυθεί στον γατήσιο δρόμο του. Νερό όχι απλό αλλά κρυστάλλινο τόσο καθαρό που σου μαγνήτιζε το βλέμμα με την εκτυφλωτική του λάμψη.
Ο Γάτος έχασκε πάνω από αυτή την μικρή λιμνούλα για μέρες. Τον νανούριζε το κυματώδες φως που εξέπεμπε αλλά δεν τον κοίμιζε.
Σιγά ,σιγά άρχιζε να καταλαγιάζει το μοναδικό αυτό φως και την θέση του έδινε σ΄ μια θολή σιλουέτα. Μια σιλουέτα περίεργη που του έγνεφε παιχνιδιάρικα. Ο γάτος δεν ξεκολλούσε απ’ εκεί για τίποτα στον κόσμο ένοιωθε πολύ όμορφα εξαιτίας του ημιορατού φίλου του. Όσο δυνάμωνε αυτός τόσο χαιρόταν ο γάτος αλλά ο καημένος δεν ήξερε γιατί.
Τελικά ο αχνώδης φίλος αποδείχτηκε ένα φτηνό αντίτυπο. Έκανε ότι κινήσεις έκανε κι αυτός και στις λίγες προσπάθειες επικοινωνίας απαντούσε με τα ίδια ακριβώς λόγια. Κρίμα γιατί ο γάτος είχε ερωτευτεί αυτή τη μυστηριώδη ύπαρξη και πάνω της είχε στηρίξει πολλά απ’ τα πολλά όνειρά του.
Άρχισε να βαριέται θόλωνε και το νερό της λιμνούλας η οποία μέρα με την μέρα έχανε την αίγλη της.
Μόνο όταν με βαριά καρδιά αποφάσισε να φύγει τότε εδέησε το άχρηστο εκείνο πλάσμα να του πει κάτι. Κάτι που σίγουρα τον συγκίνησε γιατί γύρισε και τον κοίταξε και τρέχοντας πήδηξε στην λιμνούλα που τώρα είχε πάρει κόκκινο χρώμα. Κάτι μυστηριώδες έγινε μεταξύ γάτου και ειδώλου, ενώ περιμένεις να έχουν αλλάξει θέσεις αυτοί γελούν καθώς κατάφεραν να σε ξεγελάσουν.

Η μαγεία είσαι ΕΣΥ και όχι τα λόγια που χρησιμοποιείς.

www.mailbox.gr/cgi-mailbox/webmail/files-link.cgi/greek?acc=ryche&filename=12thjpg

http://www.kyveli.gr/DetailsBook2.asp?VarFullCode=3487

See Me in Every Mirror

Others are only mirrors of you. You cannot love or hate something about another unless it reflects something you love or hate in yourself.

One of the hardest things to get, of all of the concepts that we've been looking at over the last year, is the idea that we really don't relate to other people - actually, we relate to the image we have of other people in our minds. This is a difficult concept because our culture and our upbringing teaches us in to look outside of ourselves for definitions of our reality.
copyright 1999-2001 Wayne C. Allen, The Phoenix Centre

[....Πριν απο αρκετα χρονια ημουν θλιμμενη /κλεισμενη μεσα σ’ ενα δωματιο με απειρες διαδρομες μεσα στο κεφαλι…μα καμμια στη ζωη …Ήταν ενας Θανατos…μεχρι..που ενας φιλος "Mιχαηλ" μ’ οδηγησε σ'ενα μερος που ανακαλυψε σε καποιο βουνο της Μακεδονιας.

Μ'οδηγησε εκει στους μαγικους καταρρακτες που ισως μοναχα οι βοσκοι + τα σκυλια φυλακες των κοπαδιων...
γνωριζαν….
Την πρωτη φορα....φτασαμε μετα απο βροχη, σ'ενα ξεφωτο κυκλικο /παντου δροσοσταλιδες...
Μια γρια με κοκκινα μαλλια ,μικρα ματια και ροδινα μαγουλα προτεινε την γκλιτσα της μπροστα και τα σκυλια του κοπαδιου μας κυκλωσαν γαυγιζοντας...
Του ειπα οτι πρεπει να φυγουμε...μα εκεινος της επιασε κοβεντα..η γριουλα με κοιταξε φιλικα και γνωριμα και ο μαυρος σκυλος δεν επαψε να γαυγιζει παρα μονο οταν του το προσταξε.
Δεν ηξερα αν πρεπει να προχωρησω και ν'ακολουθησω...μα εντελως απλα
το εκανα...
Αγγαλιασα τον κορμο που εφραζε το δρομο σαν πυχης μπροστα απο το επομενο ξεφωτο...πηδηξα πανω απο το βρεγμενο κορμο ( η αισθηση του είναι καιρο πια στην ψυχη μου..Ηταν μια νεαρη λευκα.)
ωωωω.....τι θαυμα!ενας υπεροχος καταρραχτης μπροστα στα ματια μας...
κατω φυλλα απολιθωμενα ν'αστραφτουν απο τις αντανακλασεις των δροσοσταλιδων......

Εκει γεννηθηκα παλι..

Ενας φιλος του Μιχαηλ...τον προκαλεσε να το κοινοποιησουν /ώστε να γινει χωρος αναψυχης...
Επρεπε το δασαρχειο να φροντισει αυτο το μερος/ολοι να δουν ποσο ομορφο ειναι!...
......
Ηταν περιπου 10 αυτοκινητα.....οικογενειες σχετικες με το δασαρχειο.....οι υπεθυνοι.....ξυλοκοποι/......ολοι κραταγαν με μερακι(!)+ενα μικρο εργαλειο σκαλισματος......

το Αβατον.....δεν υπαρχει πια.....

ειδα να κοβουν τη νεαρη λευκα για ν'ανοιξουν δρομο να περασουν ολοι αυτοι οι.....περιπατητες της κακιας ωρας.... με τα παιδια τους στον ιδιο δρομο /να σκαλιζουν /να φωναζουν.....
διπλα της καθισα κι εκλαψα με απογνωση χωρις να ξερω γιατι.... Αυτό ηταν μοναχα η αρχη της εκδρομης!
Εκεινος ηρθε για να με ρωτησει τι επαθα...
του ειπα......»βλεπεις τι κανουν ;θυμασαι πως ηταν οταν ηρθαμε τοτε με τη βροχη.....;»
καταλαβε οτι εκανε λαθος .Πηγε αμεσως+ μιλησε στον διευθυντη του περιοδικου.....»να προσεχουν /να μην καταστρεψουν αυτην την ομορφια…»....μα το λαθος ειχε πια γινει.
Ηταν πια οι υπευθυνοι εκει που μπορουσαν να κρινουν σωστοτερα απο μια αλλοπαρμενη κοπελα...η ενα ρομαντικο φωτογραφο της φυσης.....

-(Αρον-Αρον σταυρωσον .....)
Ανθρωποι!
παντα ετσι θα ειναι/σας σιχαθηκα…-

Νααα!...το ποταμι κατω απο την παλια γεφυρα....
Πηγα και κρυφτηκα εκει /να νοιωσω κατι απο τη σιγη λιγο πριν παψει για παντα..../
Ηρθαν τα παιδακια φωναζονταν......και αρχισαν να πετανε πετρες ξυλα μεσα στο ησυχο ποταμι...
μεχρι που τα τυρκουαζ νερα του θολωσαν....μ'ενα τεραστιο κλαδι καρφωσαν ως τον βυθο του για να
..δουν..το βαθος του!
τι κριμα που ηταν τυφλοι!
πριν το "σκοτωσουν" εδειχνε καθαρα.....μεσα απο τα κρυσταλινα νερα το το βυθο του....

Ναι! τωρα πια μπορεις να πας να το δεις κι εσυ το μαγικο εκεινο μερος που μια θλιμμενη, τοτε, κοπελα πηρε +παλι πνοη….

Μονο που τιποτα δεν είναι όπως τοτε/

ενα μερος όπως τα’αλλα/αυτά που κανει +σε μακετα ένα «γραφειο"…..]

ATMA.....(((*_*)))

Εκεί το δύσκολο παραμονεύει...έχεις γίνει τα κομμάτια, ώστε να γνωρίζεις τον καθρέφτη?

Τα κομμάτια είναι πολλά, ο καθρέφτης ένας...αλλά...ο καθρέφτης είναι τα κομμάτια.

Ποτέ δε θα υπάρξει καθρέφτης που δε θα θελήσουν κάποιοι να τον σπάσουν...

Πρέπει να γίνεις τα κομμάτια.
..Όσο υπάρχουν άνθρωποι, θα υπάρχουν και σπασμένοι μαγικοί καθρέφτες...

Όταν γίνεις τα κομμάτια, τότε θα ξέρεις και πότε θα σπάσει ο καθρέφτης...

~Γρηγόρης~

Once you were wild, don't let them tame you

Παντα υπαρχουν αυτοι που διασκεδαζουν με το θρυμματισμα ενος καθρεφτη...ιδιως οταν νομιζουν οτι δεν τους ανηκει...

Παντα με ενθουσιαζαν οι ανθρωποι
που ειναι ικανοι να καταστρεφουν
αλλα ειναι το ιδιο ικανοι
να επαναδημιουργησουν ....
+αυτοι ειναι....σπανιοι

φως εν σκοτει

~Γρηγόρης~

~Γρηγόρης~

quote:

---

Αυτός που μπορεί να γίνει ο καθρέφτης, μπορεί να γίνει και τα κομμάτια του σπασμένου καθρέφτη...

Εκεί το δύσκολο παραμονεύει...έχεις γίνει τα κομμάτια, ώστε να γνωρίζεις τον καθρέφτη?

Τα κομμάτια είναι πολλά, ο καθρέφτης ένας...αλλά...ο καθρέφτης είναι τα κομμάτια.

Πρέπει να γίνεις τα κομμάτια.
..Όσο υπάρχουν άνθρωποι, θα υπάρχουν και σπασμένοι μαγικοί καθρέφτες...

Όταν γίνεις τα κομμάτια, τότε θα ξέρεις και πότε θα σπάσει ο καθρέφτης...

---

μην ραγισεις...

quote:

---

Αναρωτιεμαι ποιοι Μηχανισμοι ομως, μας κανουν να Βαλουμε Στοιχημα με τον Εαυτο μας ...ΟΤΙ Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΔΕ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ!! ΘΑ ΤΟΝ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!!
Και δε θα αντικρισουμε Κομματια..

---

Once you were wild, don't let them tame you

[Μια ημέρα, ένας άθεος περπατούσε κατά μήκος ενός απότομου βράχου όταν γλίστρησε και έπεσε πέρα από την άκρη του.ετσι οπως επεσε προς τα κάτω κατόρθωσε να επιλέξει το κλάδο ενός μικρού δέντρου που προεξειχε από μια ρωγμή στο βράχο. Κρεμασμενος εκεί, να ταλαντεύεται στον κρύο αέρα, συνειδητοποιησε σε ποσο ανίσχυρη θέση ηταν.Αρκετα πιο κατω απο τα ποδια του υπηρχαν αποκρυμνοι βραχοι και δεν υπήρξε κανένας τρόπος να αναρριχηθεί εκει. Το πιάσιμό του στον κλάδο αποδυνάμωνε κάθε δευτερόλεπτο. "Καλά," σκέφτηκε, "μόνο ο Θεός μπορεί να με σώσει τώρα. Δεν έχω πιστεψει ποτέ στο Θεό αλλά ισως να κανω και λαθος... Τιεχω να χασω;"
Έτσι απαίτησε,
"Θεε, εάν υπάρχετε, σωστε με, και θα πιστεψω σε σας." Δεν υπήρξε καμία απάντηση.
Κάλεσε πάλι,
"Σας παρακαλώ Θεε, δεν πίστεψα ποτέ σε σας, αλλά εάν θα με σώσετε τώρα, θα πιστεψω σε σας από τώρα και στο εξής!"
Ξαφνικά μια βροντερη φωνή ακουστηκε κάτω από τα σύννεφα,
"Ω! κανένας δεν το εκανε μεχρι τωρα!!! ξέρω το είδος σας."
Το άτομο έκπληκτο, έχασε σχεδόν το πιάσιμό του στον κλάδο.
"Παρακαλώ θεε, κανετε λαθος!... πραγματικά θα πιστεψω!"
"Ω!Ναι, παντα ετσι λετε εσείς!!!!"
Το άτομο παρακαλεσε άτομο ακομη...
Τελικά ο Θεός ειπε, "Εντάξει, σας σώζω.
Αφήστε το κλάδι."
"Ν'αφησω το κλαδι;;;;;" φωναξε το άτομο . .."Σκέφτεστε ότι είμαι τρελλός;;;;;"]
http://www.oshoworld.com/onlinemag/nov2002/htm/myfav_story.asp

~Γρηγόρης~

quote:

---

Δέκα Δοξασίες Και Δέκα Αλήθειες~8 Δεκ 1998
Έλα πάνω μου, απλώσου, φίλησε τον πληγωμένο μου εγωισμό και αν το κάνεις, θ’ ανάψω μια μεγάλη φωτιά να σε ντύσω.
Λες “δεν φοβάμαι τα σοφά λόγια των προφητών μέσα μου.”
Τα τρεμάμενα μάτια μου, γύρισαν να ψάξουν μια αγκαλιά τόπο.
Φτάσαν σ’ ένα μοναχικό εκκλησάκι σ’ ένα ψηλό λόφο.
Έσβησαν όλα τα κεριά και αψηφώντας την πίστη, φτάσαν στις ρίζες του βουνού, στη σκιά των αιώνων.
Δυό ώρες και τέσσερις μέρες και δυό μήνες μαχαίρωνα την ψυχή μου, προσπαθώντας να μείνω πιστός.
Σταύρωνα τις σειρήνες του μυαλού μου κάθε φορά.
Άδειαζα τους ωκεανούς για να τους γεμίσω, μα κανένας κήπος δεν βάδισε προς το μέρος μου.
Καμιά αμαρτία δεν έφυγε μακριά μου.
Τότε άρχισα να κουνάω το κεφάλι μου.
Το κουνούσα συνέχεια, δυνατά και άρχισε να χιονίζει.
Χιόνιζε τόσο πολύ και ένα άσπρο, αγνό, αθώο χιόνι, σκέπασε τελικά το εκκλησάκι.
Μετά, αφού το θέλησα, άφησα τα μακριά μου γένια και μαλλιά κάτω και δρασκέλισα δυό εποχές μπροστά.
Ήταν εκεί μπροστά μου, ντυμένη.
“Πέρασε τόσος σιωπηλός καιρός” μου είπε.
“Τώρα ξέρω” φώναξα χαρούμενος
~The Electricity in my Head~Γρηγόρης

---

Once you were wild, don't let them tame you

~Γρηγόρης~

Εγω πάντως (αν ενδιαφέρεσαι να σου πώ) δεν έχω τέτοια αποθημένα και προσανατολίζομαι αλλού.

Kανένας δεν μπορεί να δόση κατευθύνσεις φίλε μου .Aυτά που θεωρείς εσύ απωθημένα εγώ θεωρώ μαγικά.

Πολυ ομορφο ,αληθεια, να μπορεις να νοιωθεις αγαλλιαση
βλεπωντας την εικονα σου στον καθρεφτη....
+αν αποφανθεις οτι σου αρεσει αυτο που βλεπεις
-χωρις να σβηνεις το φως..-
τοτε μαλλον εχεις κερδισει απο την αιωνια επικοινωνια μαζι του....

Δεν περναει μερα χωρις να "δω" στον καθρεφτη μου /
μπορει να περασω ωρες μιλωντας εσω...
Μεχρι τι στιγμη εκεινη που θα μ' αντικρυζω καθαρια/
οπως πριν να περασω απο μπροστα του/
οπως οταν δε θυμαμαι-ποια ειμαι-....για καποιες στιγμες.

Αν κοιταχτουμε ολοι μαζι σ'εναν καθρεφτη*

-Ο καθενας αντιπροσωπευει τον εαυτο του ....
φτιαχνει ενα ειδωλο εκει μπροστα στην αντανακλαστικη του ικανοτητα...
δεν μπορει να προσποιηθει οτι ειμαι εγω/εσυ /ενας αλλος...-

....θα καταλαβουμε....
+
που ειμαστε..
+
ποιοι ειμαστε...

-αυτο το γνωριζω/ειναι η "οριοθετηση"!
ενα ειδος"ελευθεριας"

+ειναι οντως απολαυση, φιλε λουκουλε.....-

"επιβεβαιωση"

*'Η ΑΛΛΙΩΣ:[Kανένας δεν μπορεί να δόση κατευθύνσεις φίλε μου .
Aυτά που θεωρείς εσύ απωθημένα εγώ θεωρώ μαγικά.]

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr