quote:

---

Ρε παιδια συγνωμη... απο την εκκλησια περιμενετε ηθικα διδαγματα? Απο τους παπαδες? Με τις κοιλιες? Με τις Μερσεντες? Με τα... ταγκα?

Μα ειναι δυνατον ενας ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ανθρωπος του 21ου αιωνα, να ψαχνει για ηθικη στην εκκλησια και τους ιερεις? Που εσφαζαν παιδακια? Που εκαιγαν νεες? Που κατεστρεψαν τη γνωση? Που ξεπαστρεψαν καθε φωτεινο μυαλο της εποχης τους?

Δηλαδη, τι περιμενατε να γραφουν τα κειμενα αυτου του ματωμενου και αναχρονιστικου θεσμου? Απο τι περιμενατε να αποτελουνται τα κειμενα μιας αιμοβορας και καταστρεπτικης εταιριας? Αν στα κειμενα του μαυρου αυτου ιδρυματος υπηρχε ηθικη, δεν θα φτανανε στο σημειο του να τρωνε περιουσιες ανημπορων γεροντων, ουτε θα οδηγουσανε μικρα παιδακια στον εγκλεισμο και την απομονωση. Σχετε καταλαβει για τι καταστρεπτικο πραγμα μιλαμε? Και κολλησαμε τωρα με τον καθε κακομοιρη εβραιο του 2000 π.Χ. Που, τι να κανουμε, επρεπε καπως να... ζησει!

Σαν τον Παντελεημωνα και αυτος.... ηθελε κανα δυο δισεκκατομυρια για τα γεραματα του!

Υ.Γ. Αυτο το θεμα αποδειξε για πολλοστη φορα οτι ο Ψηλος καλα θα κανει, πριν αυτοδιοριστει υπερασπιστης της πιστεως, να ανοιξει τη βιβλο και να διαβασει πρωτα αυτα που αναφερει.

_________________________

Tότενες το μαύρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσω από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βιά:

"Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κι' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,
μα θεοί κι' όξαποδώ
κει δεν είναι παρά δώ."

---

Πρέπει να ομολογήσω ότι με συγκίνησαν τα λόγια σου!!!

Τι πάθος! Τι θάρρος! Τι λόγια γεμάτα νόημα και προπαντός τεκμηριωμένα!!!

Πάλι καλά που δεν μας είπες για εκείνον εκεί το ..ιστιανό τον Βους που σκοτώνει αμάχους εκεί κάτω γιατί θα με ξεσήκωνες να πάω να βάλω φωτιά σε κάνα "μαύρο ίδρυμα"! φτού πιπέρι στο στόμα μου!!!!

Έλα βρε Velial, άσε τον Ψηλό να προσπαθεί να μας παραμυθιάσει, και άνοιξέ μας τα μάτια για τη "θυσία του Αβραάμ" και τα "καμώματά του με το Φαραώ"!!!

quote:

---

10 Καὶ ἐγένετο λιμὸς ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ κατέβη ῞Αβραμ εἰς Αἴγυπτον παροικῆσαι ἐκεῖ, ὅτι ἐνίσχυσεν ὁ λιμὸς ἐπὶ τῆς γῆς. 11 ἐγένετο δέ, ἡνίκα ἤγγισεν ῞Αβραμ εἰσελθεῖν εἰς Αἴγυπτον, εἶπεν ῞Αβραμ Σάρᾳ τῇ γυναικί· γινώσκω ἐγώ, ὅτι γυνὴ εὐπρόσωπος εἶ· 12 ἔσται οὖν, ὡς ἂν ἴδωσί σε οἱ Αἰγύπτιοι, ἐροῦσιν ὅτι γυνὴ αὐτοῦ ἐστιν αὐτή, καὶ ἀποκτενοῦσί με, σὲ δὲ περιποιήσονται. 13 εἰπὸν οὖν, ὅτι ἀδελφὴ αὐτοῦ εἰμι, ὅπως ἂν εὖ μοι γένηται διὰ σέ, καὶ ζήσεται ἡ ψυχή μου ἕνεκέν σου. 14 ἐγένετο δέ, ἡνίκα εἰσῆλθεν ῞Αβραμ εἰς Αἴγυπτον, ἰδόντες οἱ Αἰγύπτιοι τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, ὅτι καλὴ ἦν σφόδρα, 15 καὶ εἶδον αὐτὴν οἱ ἄρχοντες Φαραὼ καὶ ἐπῄνεσαν αὐτὴν πρὸς Φαραὼ καὶ εἰσήγαγον αὐτὴν εἰς τὸν οἶκον Φαραώ· 16 καὶ τῷ ῞Αβραμ εὖ ἐχρήσαντο δι᾿ αὐτήν, καὶ ἐγένοντο αὐτῷ πρόβατα καὶ μόσχοι καὶ ὄνοι καὶ παῖδες καὶ παιδίσκαι καὶ ἡμίονοι καὶ κάμηλοι.

---

quote:

---

Ψηλός
Τι λόγια γεμάτα νόημα και προπαντός τεκμηριωμένα!!!

---

Υπομονή τέκνο μου, υπομονή... Ες αύριον τα σπουδαία!

macedon

Για όλα τα παραπάνω (ή σχεδόν όλα), σου προτείνω δύο πολύ καλές ιστοσελίδες όπου και θα βρεις τις απαντήσεις σου:

1) http://www.oodegr.com/
και
2)http://www.apologitis.com/

Βέβαια υπάρχουν και άλλες ιστοσελίδες που είναι εξίσου αξιόλογες. Αν βρίσκεσαι Ελλάδα, έχεις και τη δυνατότητα να συναντήσεις και φωτισμένους πατέρες οι οποίοι, είμαι σίγουρος, με ευχαρίστηση θα σε βοηθήσουν να ξεφύγεις από την πλάνη σου.

_________________________

Tότενες το μαύρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσω από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βιά:

Εγώ ως τώρα έχω παραθέσει την άποψή μου, και έχω παραθέσει και εδάφια από τη Γραφή όπου και αποδεικνύουν αυτά που εγώ ισχυρίζομαι!
Παρόλα αυτά συνεχίζεις να αναμασάς τα ίδια και τα ίδια ακόμη και σε αυτά για τα οποία έχουμε αναφερθεί και έχω διατυπώσει τεκμηριωμένη άποψη!
Εσύ τι έχεις κάνει, πέρα βέβαια από τα κατεβατά που πείρες copy-paste από τις γνωστές ιστοσελίδες;;
Που είναι η άποψή σου;
Ο Ελεάτης, άσχετα με το αν συμφωνώ ή όχι μαζί του, έχει τοποθετηθεί! Τη δική σου τοποθέτηση όμως δεν την είδαμε πουθενά!!
Θα συνεχίσεις να κραυγάζεις ή θα σοβαρευτείς και θα κάνουμε σοβαρή κουβέντα;

quote:

---

Εσύ τι έχεις κάνει, πέρα βέβαια από τα κατεβατά που πείρες copy-paste από τις γνωστές ιστοσελίδες;;

---

"Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κι' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,
μα θεοί κι' όξαποδώ
κει δεν είναι παρά δώ."

Ο Αβραάμ ως γενάρχης των Εβραίων αλλά και των "Ψηλών" Χριστιανών, απεδείχθει περίτρανα ότι είναι : μαστρωπός, αιμομίκτης, εκβιαστής και απατεώνας του κοινού ποινικού δικαίου!

Οι διάδοχοί του παπάδες και δεσποτάδες βρήκαν που να μοιάσουν!!

Η Βίβλος είναι γεμάτη από Εβραίους τύπου Αβραάμ. Αρκεί να ψάξεις λιγάκι.

Εδώ που τα λέμε είναι βάσανο για τους χριστιανούς μουτζαχεντίν να ανακαλύπτουν συνεχώς ότι οι προπάτορές τους ήταν καθάρματα.

Συνεχώς σκοτώνουν, βιάζουν, γίνονται αιμομίκτες, αδερφο-φονιάδες, μαστροποί. Αυτές είναι οι προσωπικότητες της Βίβλου!!!
Επικεφαλής της ηθικής τους είναι ο δήθεν άμεμπτος θεός τους. Αυτός που ξεσφάγιαζε πρώτος τους Χαναναίους και λοιπούς λαούς της Γης Χαναάν, μέσα στα πλαίσια της ηθικής του!!! Ώστε να εγκατασταθεί ο λαός του (!) στην γη της επαγγελίας (Βίβλος, κεφ. Ιησούς του Ναυή)

Τι ηθικά διδάγματα μπορούν να μας δώσουν άραγε οι Εβραίοι Θεοί και ιεράρχες ?

Βασίλης

Καλά βρε ΠΑΙΔΙΑ, ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ;;;

ΔΕΝ ΒΑΡΕΘΗΚΑΤΕ;;;

ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ;;;

ΜΑΛΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΑΛΛΑΣΕΤΕ ΥΒΡΕΙΣ ΣΥΝΕΧΩΣ ΣΑΝ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ παίζοντας ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ!

Ο δια-λόγος έχει σκοπό το κτίσιμο. Όχι το γκρέμισμα. Αν μάθεις βέβαια να το χρησιμοποιείς σωστά. Γιατί και αυτό που νομίζεις πως γκρεμίζεις στην ουσία το χτίζεις. Χτίζεις βρωμερά χαλάσματα, χτίζεις μια άνυδρη έρημο ερειπίων!!!

Λοιπόν, τώρα που σαν καλός δάσκαλος και διαπαιδαγωγός σας μάλωσα, θα συνεχίσω την προσποίησή μου,(χωρίς να είναι προσποίηση) κι ας επανέλθουμε στη τάξη του μαθήματος.

Ας πάρουμε όλοι τα βιβλία στα χέρια μας (όποια κι αν είναι αυτά) κι ας ανοίξουμε στη σελίδα τάδε, στο κεφάλαιο "Η θυσία του Αβρααμ, ποιό το ηθικό της δίδαγμα;".

-Γνωρίζει παιδιά κανείς σας το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας αυτής;

Σιωπή στην αίθουσα...

-Λοιπόν, κάποιος έχει να πει κάτι παραπάνω;

Πάλι σιωπή, δεν ακούγεται τίποτα, τσιμουδιά.

-Αφού κανείς δεν ξέρει κάτι περισσότερο από αυτά που ήδη εκφράσατε μέσα στις ύβρεις και τους αφορισμούς σας, ας αρχίσει το μάθημα. Γι αυτούς που θέλουν βέβαια να γνωρίσουν μιαν άλλη άποψη. Για τους υπόλοιπους...είναι θέληση και επιλογή τους. Σεβαστή...

Αγαπημένα μου παιδιά, ο Αβραάμ όπως όλοι γνωρίζετε είχε μια γυναίκα τη Σάρρα που δε μπορούσαν να κάνουν παιδιά μέχρι τα βαθιά τους γεράματα. Έτσι λοιπόν η Σάρρα απογοητευμένη και ολιγόπιστη, έβαλε τον Αβραάμ να αποκτήσει γιο μέσα από τη δούλη του την Αγάρ, όπως και το έκανε. Βέβαια τότε έπρεπε να αποκτήσεις απόγονο και δει αρσενικό για να κληρονομίσει και να σε διαιωνίσει.

Ο Αβραάμ συνεχίζοντας να μην αμφιβάλει για την υπόσχεση του Θεού που πριν πολλά χρόνια είχε λάβει ( -Οι απόγονοί σου από το σπέρμα σου θα είναι τόσοι πολλοί, όσοι και οι κόκκοι της άμμου...) συνέχισε να πιστεύει σε Αυτόν.

Και πράγματι ο Θεός τον αντάμειψε με έναν γιο τον Ισαάκ. Ο Θεός λοιπόν για να δοκιμάσει την αγάπη του Αβραάμ προς το πρόσωπό του, τον διέταξε να θυσιάσει τον αγαπημένο και μονάκριβο γιο. Πράγματι, ο Αβραάμ πήγε να θυσιάσει το γιό του, αλλά όπως γνωρίζετε, άγγελος Κυρίου κατέβηκε και τον σταμάτησε.

Τώρα όμως ίσως αυτό που σας διέφυγε είναι πως ο Αβραάμ είχε δύο γιους. Το γιό της δούλης, και το γιό της ελευθέρας και νόμιμης γυναίκας του. Δύο γιοι, με δικαιώματα πάνω στη κληρονομιά του.

Ποιός θα επικρατούσε τελικά;;;

Σε αυτό το σημείο θα κάνω ένα άλμα, και αυτοί που έχουν λίγο υπομονή θα δουν τη σύνδεση με όλα τα παραπάνω, αλλά θα λάβουν και μια ενδιαφέρουσα κατανόηση της ίδιας ιστορίας και του συμβολισμού της.

"...Σκόπιμη επανάληψη:Στην εδώ ανάλυσή μας είδαμε, γνωρίσαμε σύμφωνα με την εικόνιση του νησιού της υπάρξεως μας, όπως την παρομοιάζουμε, ότι στο υψηλότερο βουνό της υπάρξεώς μας, βρίσκεται η δοιάνοιά μας, που την παρουσιάσαμε σαν άλλο ποταμό που ποτίζει όλο το νησί της υπάρξεώς μας, σε ορατά-σαρκικό και αόρατα-πνευματικά πεδία.

Αυτόν τον ποταμό της διάνοιάς μας, που είτε είναι μολυσμένος είτε είναι καθαρός, αφού είδαμε και τις επιπτώσεις, τα αποτελέσματα πάνω μας και στις δύο αυτές περιπτώσεις, προχωρήσαμε και είδαμε μέσα από την εικόνιση, δίπλα στον ποταμό της υπάρξεώς μας, άνθρωπο που είναι παιδί της διάνοιάς μας, παιδί του δικού μας ποταμού. Αφού είδαμε, γνωρίσαμε ποιός τον γεννά, το γιό της διάνοιάς μας. Τον άνθρωπο που κυβερνά τον ποταμό του νησιού μας, όπως εδώ τον παραβάλλουμε.

Γνωρίσαμε σαν μάνα την αυτή ουσία,την όποια ποιότητα της διάνοιάς μας.
Έτσι η ουσία και η ποιότητα του νερού της ζωής μας είναι η μάνα και γεννά τη νόηση, τον κυρίαρχο στον ποταμό του νησιού μας, εμάς.

Διαπιστώσαμε πως την ίδια ουσία ποιότητα που έχει ο ποταμός της ζωής σου, η διάνοιά σου, την αυτή ουσία έχει στην ολότητα και η νόησή σου, ο άνθρωπος που κυβερνά το νερό της ζωής σου.

Για μεν το νησί, όλο το νησί, για δε την ύπαρξή σου, όλη σου την ολότητα -σε ορατά πεδία και αόρατα.
Βαθύναμε την εδώ παρατήρησή μας και κάναμε ένα άλμα απρόσμενο στην πιο πάνω ανάλυση, αλλά χρήσιμο, αφού βαλθήκαμε να βλέπουμε τον τρόπο να τον διώξουμε, να φονεύσουμε τη σχηματισμένη νόηση, τον άνθρωπο που κυριαρχεί στο νερό του νησιού μας. Χωρίς καλά καλά να εξετάσουμε αν είναι καλός ή κακός, είπαμε αευθείας να τον θανατώσουμε.

Μοιάζει να τον δικάσαμε χωρίς να τον εξετάσουμε.

Αυτό συμβαίνει για να μην ταραχθείς. Ούτε να φοβάσαι αυτά που δε πρέπει να φοβάσαι. Και λέω δεν πρέπει να φοβάσαι ούετ να ταραχθείς, γιατί από την εξήγηση το έκανα, ώστε να γνωρίζεις εκ των προτέρων πως οποιαδήποτε ποιότητα συμβεί να έχει ο άνθρωπος που κυβερνά το νερό της διάνοιάς σου, αυτό δε θα σταθεί εμπόδιο στην πνευματική σου εσωτερική σου άνοιξη.

Σου παρουσίασα και τη μάχη που ο σχηματισμένος γιος, πρώτο πεδίο νόησης, που βρέθηκε εκεί, κάτω από τη δουλική της θελήσεώς σου επαφή με τη διάνοιά σου, εναντίον του ελέυθερου ανθρώπου, αυτού που εσύ μέσα από τη θεότητα, την ελέυθερη κίνηση της θελήσεώς σου, κατά επιλογή με επιλογή, θα σπείρεις στους κόλπους της διάνοιάς σου.

Και όταν ο ελεύθερος άνθρωπος, ο συνειδητός γιος της θελήσεώς σου επικρατήσει στον ποταμό της ζωής σου, εσύ απλόχερα παίρνεις τη δύναμη του μεταβλητού.

Έτσι η σκόπιμη επανάληψη έφερε το Λόγο και εμάς να δούμε, να εξετάσουμε, να εξακριβώσουμε το δεύτερο πεδίο της τριαδικής υπόστασης του ανθρώπου που εδώ αναλύσαμε, τη νόηση. Και την παρουσιάζουμε με άνθρωπο-κυβερνήτη του νερού της ζωής μας, της διάνοιάς μας.
Ώστε κατανοούμε τώρα την ποιότητά του, κοιτώντας την ποιότητα της νόησής μας..."

"...Η θέλησή σου, ο πατέρας(Αβραάμ*), βρισκόταν κάτω από το ζυγό της ανάγκης(ατεκνία*)-άγνοιας και έκανε έρωτα μεν, δουλικά δε με τη δούλη του (Αγάρ*), τη διάνοιά του, αφού και αυτή ήταν μολυσμένη -η ποιότητα της διάνοιάς σου ήταν καθορισμένη από άλλους, έξω από εσένα. (Σάρρα*)

Το δεύτερο παιδί όμως(Ισαάκ*) έχει στο κέντρο του -στο μυρό της υπάρξεώς του- και φέρει ουσία μέσα του, τη σφραγίδα του πατέρα του, τη συνειδητότητα. Έλεύθερη επιλογή της θελήσεως. Που ελεύθερα και κατά επιλογή έκανε. Επομένως φέρει στους κόλπους της υπάρξεώς του το παιδί, η νόηση, το στέμμα (κληρονομιά*) της ελευθερίας.

Στα χέρια των δυνάμεών του κρατά όλη τη τη θεότητα που είναι ο πατέρας του, η αθανασία (διαιώνιση*), της θέλησης το ελεύθερο.
Η νόηση φτάνοντας εδώ επάνω έχει το αρχηγικό, το εκφρασμένο από την ελεύθερη και λογική σου επιλογή, αφού αυτό, το λογικό σου δυναμικό το επέλεξε, μέσα από τη γνώση του πως τελούμε τα μυστήρια του λόγου μέσα μας..."

"...Πρόσεξε το μεγαλείο της διαφοράς: Ο δεύτερος γιος είναι της ελευθέρας, κύριος της διαθήκης όλης της ύπαρξεώς σου, όλου του νησιού σου. Ο πρώτος γιός είναι της δούλης και θα διωχθεί. Πρόσεχε: εάν δε θανατωθεί, θα υπάρχει. Ζώντας στα άγονα, άγνωστα σημεία του νησιού σου, στα έρημα μέρη του. Και έτσι θα σε πολαμάει ες αεί, συνεχώς. Ο σκοπός που σε πολεμά είναι ασφαλώς για να επικρατήσει.

Όλα τα μέσα και όλες οι τεχνικές του έχουν έναν σκοπό, να σε αναμίξουν με την ποιότητά του. Και μέσα από την ανάμιξή σου με τις κακίες και όλο το κύκλο των ασθενειών που σου παρουσίασα, έχασες τη μάχη, αφού όχι μόνο δε σε σκοτώνει, αλλά σε χρησιμοποιεί σαν άλλο όργανό του ..."
"Αρχή είναι δώρο πνεύματος" σελ. 174-176

Σημείωση* Αποτελεί δικιά μου προσθήκη για την πληρέστερη κατανόηση

Στην όλη κατανόηση της ιστορίας, η θυσία του Ισαάκ (παρόν), δεν αποτελεί παρά προτύπωση της θυσίας του Ιησού Χριστού(μέλλον). Στο χρονικό συνεχές της ιστορίας η όλη δράση (γέννηση-θυσία Ισαάκ) εκδιπλώνεται στο πρώτο σαρκικό πεδίο (αναίμακτα!) ως προπομπός της τέλεσης του μυστηρίου στο δεύτερο και ανώτερο πνευματικό επίπεδο.

Σε αυτό το δεύτερο πεδίο, η σάρκα αντικαθίσταται από το πνεύμα, και το σπέρμα από το Λόγο. Η εκδίπλωση του μυστηρίου (θυσία-σταυρικός θάνατος-ανάσταση) γίνεται στο μέλλον της ιστορίας ταυτόχρονα και στα δύο επίπεδα. Όμως ενώ στο σαρκικό πεδίο-ανθρώπους, φανερώνεται πλέον αιματηρά -μέσα από τα πάθη-σταύρωση του Κυρίου, αυτό πέρνει δευτερεύουσα θέση μέσα από την ταυτόχρονη συμμετοχή στην ανωτερότητα του πνευματικού πεδίου. Και ενώ η σάρκα θανατώνεται, το πνεύμα θεώνεται-ελευθερώνεται μέσα από την ενσάρκωση του κατάλληλου, του Χριστού Λόγου.

Η σάρκα υπακούει στην ανωτερότητα του πνεύματος, συμπαρασύρεται στην απεριόριστη ελευθερία και η ανάσταση είναι γεγονός. Το περιορισμένο του χρόνου και χώρου, γίνεται συνειδητό, ελεύθερο, κι απεριόριστο μέσα από την ενσάρκωση του Χριστού Λόγου. Το σπέρμα που φέρνει τη μεταβολή.

Όπως το σπέρμα του ανδρός μέσα από τις γεννετικές καταγραφές φέρνει τη μεταβολή στις επερχόμενες γενιές, έτσι και η καταλληλότητα του Λόγου φέρνει την μεταβολή στην ποιότητα του πνεύματος.

Αλλά αυτό που στη σάρκα θα εκδηλωθεί-γεννηθεί στο μέλλον, η μεταβολή του πνεύματος εκδιπλώνεται στο συνεχόμενο παρόν μέσα από το κατ΄ επιλογήν του Λόγου που στο τώρα κάνουμε. Μέχρις ώτου συνειδητά γεννηθούμε στο αιώνιο. Μέχρις ώτου περάσουμε την πύλη που ονομάζουμε θάνατο...

_________________________

Tότενες το μαύρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσω από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βιά:

Λες :

quote:

---

-Γνωρίζει παιδιά κανείς σας το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας αυτής;

Σιωπή στην αίθουσα...

---

Ακούω, σκέφτομαι, μιλάω.

Και τα τρία αυτά στοιχεία είναι απαραίτητα προκειμένου η άποψη μας να είναι όσο πληρέστερη γίνεται.
Σίγουρα η έλλειψη κάποιου/ων από αυτά τα τρία στοιχεία, της αφαιρούν την πληρότητα που θα μπορούσε να έχει...

In anticipation of my resurrection...

Αλλά για να έρθει μέσα σας, πρώτα πρέπει να την εκφράσετε με το λόγο σας στο έξω από εσάς, π.χ. στον δίπλα σας...

Μάχαιρα έδωσες, μάχαιρα θα λάβεις. Εκτός κι αν δώσεις μάχαιρα στον άγιο, στον γκουρού, στο Βούδα, στον Κρίσνα, στον Μανιτού, στον Ιησού. Σε όλους αυτούς κι αν κάποιος από εμάς δώσει μάχαιρα, δεν θα τη λάβει πίσω. Αντ΄ αυτού, θα λάβει την αγάπη, τη συγχώρεση, την ευλογία, την ανώτερη κατανόηση. Όσο η διάνοια και η νόηση που κατέχουμε, μας το επιτρέψουν.

Αφού αυτό που αντιλαμβανόμαστε δεν είναι το αντικειμενικό, αλλά το εξαρτώμενο, το δουλικά εξαρτώμενο και άρα το υποκειμενικό, από την ποιότητα της νόησης και την εκάστοτε διάνοια που φέρουμε.

Και όπως το βρώμικο τζάμι μπλοκάρει τη θέα του έξω κόσμου, -είναι απλό αν το σκεφτείς, έτσι και η "βρωμιά" στη διάνοια μπλοκάρει την κατανόηση, δηλαδή τη νόηση.

Έτσι δημιουργείται η εξάρτηση βρωμιάς-θέας. Όσο πιο καθαρό τόσο πιο ευκρινής γίνεται η "θέα". Αλλά αυτό που είναι εξαρτώμενο δεν είναι και ελεύθερο. Είναι δουλικό. Και την αντίδραση που προέρχεται από τη δουλοπρέπεια όποια κι αν είναι αυτήν δεν μπορείς να την κατηγορίσεις.

Δε κατηγορείς το δούλο που εκτέλεσε την εντολή, όπως δε κατηγορείς το λογισμικό που εκτελεί λάθος εντολές (κατηγορείς αυτόν που το έφτιαξε έτσι). Δε κατηγορείς το ασυνείδητο, έστω κι αν διατείνεται πως φέρει τη συνειδητότητα. Εσύ γνωρίζεις την αλήθεια, και γνωρίζεις επίσης πως εκ της κατασκευής οφείλεται το όποιο σφάλμα.

Το συνειδητό υποκείμενο αναγνωρίζει την αλήθεια των σφαλμάτων του, και τα αυτο-βελτιώνει. Τα απαλείφει, αυτο-εξελίσεται, επεμβαίνει με τη θέλησή του στον πηγαίο κωδικό του και τον βελτιώνει.

Το ασυνείδητο υποκείμενο, δε μπορεί να φέρει τη μεταβολή στον εαυτό του. Επαναλαμβάνεται συνεχώς σα μια ρουτίνα προγράμματος, έστω κι αν ο "κώδικας" είναι τόσο καλογραμμένος που δίνει την ψευδαίσθηση της συνειδητότητας. Η εξωτερική επέμβαση είναι ο μόνος τρόπος για να του αλλάξεις τη ρουτίνα.

Αλλά εδώ, άλλος αποφασίζει για εσένα. Δεν έχεις συνείδηση της επιλογής στη μεταβολή, και έτσι παραμένεις εξαρτημένος-δούλος.

Τώρα, αν μέσα σε όλη τη κτίση γύρο σας και μέσα σας, βλέπετε την αλήθεια στους Βαβυληδες, στους Χριστόδουλους και στους Παντελεήμονες, δικαίωμά σας. Διάνοιά σας. Νόησή σας. Σκέψεις σας.

Ο καθένας κατανοεί αυτά που δύναται και μπορεί. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Εμένα δε μου πέφτει κανένας λόγος, αλήθεια.

Πολλοί με την ιδιότητα του Θεολόγου μίλησαν για Θεό, αλλά αποδείχτηκαν...
Τώρα να τους βάλουμε όλους στο ίδιο το σακί; Να βάλουμε και το Θεό εκεί; Γιατί;

Μήπως γιατί επέτρεψε τους ανθρώπους να διαστρεβλώσουν το Λόγο του;

Να ευχαριστάτε φίλοι μου που ο Θεός δεν αγγίζει την κακία και τη συνάφεια αυτής, γιατί αλλιώς μάλλον δεν θα συζητούσαμε τώρα γι όλα αυτά...

Όλα έχουν το λόγο που υπάρχουν. Όλα υπάρχουν για να διδάσκουν.
Αφού βλέπετε λοιπόν τα λάθη των συστημάτων και τα κατηγορείτε, ποιός είναι ο δρόμος; Ποιά η οδός του παγκόσμιου ανθρώπου;

Σίγουρα έχετε τις απαντήσεις, αλλά για την ορθότητά τους, για την αλήθεια τους, δεν βεβαιώνει και κανείς άλλος, παρά μόνο εσείς.

Οδός ο δρόμος, παράλληλος του δρόμου...

Ας αφήσουμε λοιπόν τα γεγονότα στη ζωή του καθενός να βεβαιώσουν για την αλήθεια που ο καθένας μας φέρει.

Αν υπάρχει κάτι επικοδομητικό θα απαντήσω με χαρά. Αν ο διάλογος συνεχίσει στις ίδιες ρουτίνες δεν έχω να κερδίσω τίποτα με όλα αυτά.

_________________________

Tότενες το μαύρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσω από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βιά:

quote:

---

Tryfield

Και πράγματι ο Θεός τον αντάμειψε με έναν γιο τον Ισαάκ. Ο Θεός λοιπόν για να δοκιμάσει την αγάπη του Αβραάμ προς το πρόσωπό του, τον διέταξε να θυσιάσει τον αγαπημένο και μονάκριβο γιο. Πράγματι, ο Αβραάμ πήγε να θυσιάσει το γιό του, αλλά όπως γνωρίζετε, άγγελος Κυρίου κατέβηκε και τον σταμάτησε.

---

ΤΟ ΓΑΡ ΑΥΤΟ ΝΟΕΙΝ ΕΣΤΙΝ ΤΕ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ

Είναι πραγματικά θεικό, ενώ διαφωνούμε ο καθένας μας να μπορεί να σεβαστεί τη διαφορετικότητα του άλλου, να ακούσει και να αναπτύξει και ο ίδιος τις απόψεις του. Άλλωστε στη χώρα που γέννησε τη διαλεκτική, είναι άτοπο να φερόμαστε με "βαρβαρικούς" τρόπους.

ΑΙΝΕΙΑΝΟ6,

Συμφωνώ πως σε κάθε ιστορία-μύθο ο αποσυμβολισμός είναι ένα θέμα καθαρά υποκειμενικό. Ο κάθε άνθρωπος χρησιμοποιεί τη νόηση που διαθέτει για να αποκωδικοποιήσει, να δεχτεί, ή να απορρίψει την προσλαμβάνουσα πληροφορία. Όποια κι αν μπορεί να είναι αυτή.

Αν η παραπάνω παραδοχή γίνει καθολική, τότε είμαστε αναγκασμένοι και να δεχτούμε πως στην ουσία μέσα στις ανθρώπινες εκδηλώσεις δεν υπάρχει τίποτα το αντικειμενικό, τίποτα το αληθινό. Ακόμα και στο χώρο της επιστημονικής ιστοριογραφίας, η αντικειμενικότητα είναι σχετική, δηλαδή υποκειμενική. Σήμερα φίλοι, αύριο εχθροί. Με άλλα λόγια μπορούμε πράγματι να σχετικοποιήσουμε τα πάντα, εάν το θέλουμε και το επιθυμούμε.

Εδώ όμως βλέπουμε την εμφάνιση ενός καθολικού φαινομένου, ενός μηχανισμού μέσα στο ανθρώπινο, μέσα στις διανοητικές μας λειτουργίες που μας αποτρέπει στο να φτάσουμε σε αντικειμενικά συμπεράσματα (ακόμα και η επιστήμη κινείται προσεγγιστικά προς την αλήθεια).
Το φαινόμενο νομίζω είναι γενικά αποδεκτό από όλους. Ότι κι αν πούμε, όπως κι αν θέσουμε τα θέματά μας, όσο κι αν επιχειρηματολογήσουμε, όσο κι αν αντιδράσουμε, αν δε βρούμε-κατανοήσουμε τους νόμους που διέπουν τον παραπάνω μηχανισμό, ο λόγος μας θα υπόκειτε πάντοτε στην σχετικοποίηση. Θα είναι δηλαδή υποκειμενικός.

Δηλαδή στην ουσία αν αυτό που λέμε δεν περικλύει μέσα του την ολότητα, χωρίς να αποκλείει τίποτα και κανέναν, χωρίς εξαιρέσεις και αστεράκια, τότε αποκλείεται να είναι αντικειμενικό. Αποκλείεται να έχεις δηλαδή ολόκληρη την εικόνα απέναντί σου, αντί-κείμενο. Τότε είσαι υπό την εικόνα. Βρίσκεσαι από κάτω της. Πατάς σε ένα μέρος της. Δεν γνωρίζεις το αληθές, γιατί η εικόνα είναι μισή. Και έχοντας μια εικόνα μισή μπορείς εύκολα να κάνεις υποθέσεις, να αναπτύσεις θεωρείες, ιδεολογίες, κτλ, για το τί ακριβώς περιγράφει η εικόνα.

Μπορούμε να καθόμαστε ώρες και να "μαλώνουμε" για το ποιός γνωρίζει τι περιγράφει η εικόνα χωρίς και κανένας να μπορεί να αποδείξει την αλήθεια του. Η καθολική ανθρώπινη υποκειμενικότητα σε κάθε περίπτωση κάνει τον άλλο να αμφιβάλει γνωρίζοντας εμπειρικά το φαινόμενο. Αν εσύ υποθέτεις αυτό, γιατί οφείλω να δεχτώ τη δικιά σου γνώμη, και να μη δεχτείς εσύ τη δικιά μου. Και οι δυό εμπειρικά γνωρίζουμε τη σχετική μας θέση ως προς την εικόνα. Μοιάζει σαν θεωρητικούς φυσικούς που μαλώνουνε για το θεωρητικό μοντέλο του σύμπαντος πριν τη μεγάλη έκρηξη. Και οι δυο γνωρίζουν πως αδυνατούν να αποδείξουν τα μοντέλα τους, αλλά παρόλα αυτά έχουν και τα επιχειρήματά τους στηριζόμενοι και οι δύο στις βάσιμες υποψίες τους.

Υπάρχει περίπτωση ποτέ ο ένας να πείσει τον άλλο στη βάση επιχειρημάτων; Όχι βέβαια, απλά θα μαλώνουν αντλώντας ο καθένας δύναμη από τη σχετικότητά τους.

Αυτός που πραγματικά ενδιαφέρεται για την αλήθεια, οφείλει να ερευνά αν η συνολική πληροφορία που προσλαμβάνει, περιγράφει επαρκώς το μηχανισμό του φαινομένου που παρατηρεί. Οφείλει να είναι προσεκτικός και να δει μέσα από την ποιότητα της περιγραφής του μηχανισμού, αν του επιτρέπει να συνθέσει τη μεγάλη εικόνα. Και αυτήν η σύνθεση, θα πρέπει να αφορά όλα όσα εμπίπτουν μέσα στο φαινομενικό, αλλά κι ακόμα και αυτά που ακόμα δε παρατήρησε, θα πρέπει επίσης να περιγράφονται με ακρίβεια.

Ο μηχανισμός για να είναι αντικειμενικός δεν θα πρέπει να εξαιρεί τίποτα από τη μεγάλη εικόνα. Σε περίπτωση που το κάνει τότε η αλήθεια του είναι αμφισβητίσημη, δηλαδή σχετική.
Ο κάθε ερευνητής-ταξιδιώτης στους δρόμους της ζωής, έχει την ευθύνη της επιλογής, της παρατήρησης, της αξιολόγησης, της πειραματικής εφαρμογής και της επαλήθευσης. Τίποτα δε δίνεται έτοιμο, αλλά και τίποτα δε μένει κρυφό από αυτούς που αναζητούνε με καθαρή την καρδιά.

Εν τέλει φίλε μου, η επιλογή για το ποια εξήγηση-εικόνα θα επιλέξεις είναι δικό σου και μόνο θέμα. Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μοιραστώ την εμπερία του ταξιδιού μου, όσο πιο αντικειμενικά μου το επιτρέπει η ανθρώπινη φύση μου και το λογικό μου.

Και καλά να είμαστε κύριοι των επιλογών μας. Σκέψου όμως οι επιλογές σου να έχουν τη πηγή τους έξω από εσένα. Τότε, στα σταυροδρόμια της ζωής οι στροφές που ακολουθείς έχουν από άλλους προκαθοριστεί, πριν από εσένα για σένα. Και εκεί, το ελεύθερο της επιλογής σου βαδίζει σε τελείως διαφορετικά μονοπάτια από εσένα. Κι άντε τώρα στους τόσους δρόμους της ζωής να συναντηθείς ξανά "τυχαία" μαζί του.

Όλα γίνονται όμως, αν πιστεύεις και λίγο, όλα γίνονται φίλε μου...

Φίλε Ελεάτη,

Η απόκτηση της αρετής στον άνθρωπο έχει ένα και μόνο σκοπό: Να τον φέρει σε επαφή με την ΠΙΣΤΗ. Για ποια αρετή μιλάς, αν αυτήν δε συνοδεύεται από την πίστη; Μήπως οι αρχαίοι Έλληνες καλλιεργούσαν την αρετή στην ψυχή τους για την αρετή; Για το εσωτερικό κάλλος;

Καλλιεργούσαν αυτήν γιατί διαμέσου αυτής ο άνθρωπος αποκτούσε την πίστη προς τα ανώτερα. Προς αυτά που δεν φαίνονται. Μήπως η αρετή είναι κάτι που φαίνεται; Δεν πρέπει να πιστεύσεις σε αυτήν; Αν δεν πιστεύεις στην αρετή, και τη διδάσκεις τότε είσαι υποκριτής. Μήπως οι αρχαίοι πρόγονοι ήταν υποκριτές φίλε μου σε αυτά που λέγανε;

Δεν εφαρμόζανε αυτά που διδάσκανε; Εφαρμόζεις κάτι που δε πιστεύεις;

Η πίστη είναι μια καθολική ανθρώπινη δύναμη. Δεν έχει σημασία που πιστεύεις φανερά και κρυφά. Σημασία έχει πως η πίστη είναι φαινόμενο καθολικό. Είναι μια μεγάλη δύναμη του ανθρώπου, και τίποτα δεν πετυχαίνεται χωρίς την πίστη. Μήπως μπορείς να πετύχεις στο πανεπιστήμιο αν θεωρείς και πιστεύεις τον εαυτό σου ηλίθιο; Μήπως μπορείς να έχεις γυναίκες αν δε πιστεύεις στον εαυτό σου; Μήπως το έθνος μπορεί να νικήσει στον πόλεμο αν δε πιστεύει ακράδαντα στην τελική νίκη; Μήπως δε γίνεται τίποτα χωρίς την πίστη;

Θα πω όμως και αυτό που διάβασα και έμαθα: Πίστη χωρίς αγάπη είναι μαχαίρι σε χέρια μανιακού δολοφόνου. Αλλά και αγάπη χωρίς πίστη είναι απλά φτερό στον άνεμο...

Πρόσεξε πως δεν ασπάζομαι αυτά που έχουν λεχθεί μέσα απο το πέπλο του φανατισμού, μέσα δηλαδή από την πίστη χωρίς την αγάπη. Αλλά ούτε επιτρέπω και στον εαυτό μου να φανατιστεί, γιατί το πέπλο του πέφτει βαρύ στα μάτια, και τυφλώνει το λογικό και την ψυχή μου.

quote:

---

Είναι πραγματικά θεικό, ενώ διαφωνούμε ο καθένας μας να μπορεί να σεβαστεί τη διαφορετικότητα του άλλου, να ακούσει και να αναπτύξει και ο ίδιος τις απόψεις του. Άλλωστε στη χώρα που γέννησε τη διαλεκτική, είναι άτοπο να φερόμαστε με "βαρβαρικούς" τρόπους.

---

Δεν έχω παρά να σου πω οτι με έχεις καλύψει πλήρως, φίλε μου Trainman!

Διαβάζοντας το μήνυμα σου στο σύνολο του δεν έχω να διαφοροποιηθώ σε κάτι.
Εξάλλου ο καθένας από αυτά που διαβάζει έχει την ικανότητα να τα ερμηνεύει ανάλογα με τις δικές του εμπειρίες αλλά και με τον δικό του τρόπο σκέψης.
Κι αυτό κάνει την κατάθεση των απόψεων μας σε ένα θέμα άκρως ενδιαφέρουσα.
Αν το αντιληφθούμε αυτό πιστεύω οτι θα μπορέσουμε να κάνουμε έναν πολύ ωραίο διάλογο σε πολλές περιπτώσεις και παράλληλα να μάθουμε να σεβόμαστε και τον συνομιλητή μας, ακόμα κι αν δεν ασπαζόμαστε τις απόψεις του.

Θα επανατοποθετηθώ, φίλε μου, κάποια στιγμή που θα έχω περισσότερο χρόνο.

In anticipation of my resurrection...

είναι ωραίο να βλέπεις έναν χριστιανό να προσπαθεί να οικιοποιηθεί το ιδεαλιστικό Χριστιανο-αναρχικό στυλ ! Μου αρέσει!

Λες:

quote:

---

Μάχαιρα έδωσες, μάχαιρα θα λάβεις. Εκτός κι αν δώσεις μάχαιρα στον άγιο, στον γκουρού, στο Βούδα, στον Κρίσνα, στον Μανιτού, στον Ιησού. Σε όλους αυτούς κι αν κάποιος από εμάς δώσει μάχαιρα, δεν θα τη λάβει πίσω. Αντ΄ αυτού, θα λάβει την αγάπη, τη συγχώρεση, την ευλογία, την ανώτερη κατανόηση. Όσο η διάνοια και η νόηση που κατέχουμε, μας το επιτρέψουν.

---

69 Μηνύματα Απεστάλη: 01/07/2006, 14:56:20
--------------------------------------------------------------------------------
Φίλοι μου, ειλικρινά χαίρομαι που ο διάλογος απέκτησε εποικοδομητικό χαρακτήρα.

Είναι πραγματικά θεικό, ενώ διαφωνούμε ο καθένας μας να μπορεί να σεβαστεί τη διαφορετικότητα του άλλου, να ακούσει και να αναπτύξει και ο ίδιος τις απόψεις του. Άλλωστε στη χώρα που γέννησε τη διαλεκτική, είναι άτοπο να φερόμαστε με "βαρβαρικούς" τρόπους.

ΑΙΝΕΙΑΝΟ6,

Συμφωνώ πως σε κάθε ιστορία-μύθο ο αποσυμβολισμός είναι ένα θέμα καθαρά υποκειμενικό. Ο κάθε άνθρωπος χρησιμοποιεί τη νόηση που διαθέτει για να αποκωδικοποιήσει, να δεχτεί, ή να απορρίψει την προσλαμβάνουσα πληροφορία. Όποια κι αν μπορεί να είναι αυτή.

Αν η παραπάνω παραδοχή γίνει καθολική, τότε είμαστε αναγκασμένοι και να δεχτούμε πως στην ουσία μέσα στις ανθρώπινες εκδηλώσεις δεν υπάρχει τίποτα το αντικειμενικό, τίποτα το αληθινό. Ακόμα και στο χώρο της επιστημονικής ιστοριογραφίας, η αντικειμενικότητα είναι σχετική, δηλαδή υποκειμενική. Σήμερα φίλοι, αύριο εχθροί. Με άλλα λόγια μπορούμε πράγματι να σχετικοποιήσουμε τα πάντα, εάν το θέλουμε και το επιθυμούμε.

Εδώ όμως βλέπουμε την εμφάνιση ενός καθολικού φαινομένου, ενός μηχανισμού μέσα στο ανθρώπινο, μέσα στις διανοητικές μας λειτουργίες που μας αποτρέπει στο να φτάσουμε σε αντικειμενικά συμπεράσματα (ακόμα και η επιστήμη κινείται προσεγγιστικά προς την αλήθεια).
Το φαινόμενο νομίζω είναι γενικά αποδεκτό από όλους. Ότι κι αν πούμε, όπως κι αν θέσουμε τα θέματά μας, όσο κι αν επιχειρηματολογήσουμε, όσο κι αν αντιδράσουμε, αν δε βρούμε-κατανοήσουμε τους νόμους που διέπουν τον παραπάνω μηχανισμό, ο λόγος μας θα υπόκειτε πάντοτε στην σχετικοποίηση. Θα είναι δηλαδή υποκειμενικός.

Δηλαδή στην ουσία αν αυτό που λέμε δεν περικλύει μέσα του την ολότητα, χωρίς να αποκλείει τίποτα και κανέναν, χωρίς εξαιρέσεις και αστεράκια, τότε αποκλείεται να είναι αντικειμενικό. Αποκλείεται να έχεις δηλαδή ολόκληρη την εικόνα απέναντί σου, αντί-κείμενο. Τότε είσαι υπό την εικόνα. Βρίσκεσαι από κάτω της. Πατάς σε ένα μέρος της. Δεν γνωρίζεις το αληθές, γιατί η εικόνα είναι μισή. Και έχοντας μια εικόνα μισή μπορείς εύκολα να κάνεις υποθέσεις, να αναπτύσεις θεωρείες, ιδεολογίες, κτλ, για το τί ακριβώς περιγράφει η εικόνα.

Μπορούμε να καθόμαστε ώρες και να "μαλώνουμε" για το ποιός γνωρίζει τι περιγράφει η εικόνα χωρίς και κανένας να μπορεί να αποδείξει την αλήθεια του. Η καθολική ανθρώπινη υποκειμενικότητα σε κάθε περίπτωση κάνει τον άλλο να αμφιβάλει γνωρίζοντας εμπειρικά το φαινόμενο. Αν εσύ υποθέτεις αυτό, γιατί οφείλω να δεχτώ τη δικιά σου γνώμη, και να μη δεχτείς εσύ τη δικιά μου. Και οι δυό εμπειρικά γνωρίζουμε τη σχετική μας θέση ως προς την εικόνα. Μοιάζει σαν θεωρητικούς φυσικούς που μαλώνουνε για το θεωρητικό μοντέλο του σύμπαντος πριν τη μεγάλη έκρηξη. Και οι δυο γνωρίζουν πως αδυνατούν να αποδείξουν τα μοντέλα τους, αλλά παρόλα αυτά έχουν και τα επιχειρήματά τους στηριζόμενοι και οι δύο στις βάσιμες υποψίες τους.

Υπάρχει περίπτωση ποτέ ο ένας να πείσει τον άλλο στη βάση επιχειρημάτων; Όχι βέβαια, απλά θα μαλώνουν αντλώντας ο καθένας δύναμη από τη σχετικότητά τους.

Αυτός που πραγματικά ενδιαφέρεται για την αλήθεια, οφείλει να ερευνά αν η συνολική πληροφορία που προσλαμβάνει, περιγράφει επαρκώς το μηχανισμό του φαινομένου που παρατηρεί. Οφείλει να είναι προσεκτικός και να δει μέσα από την ποιότητα της περιγραφής του μηχανισμού, αν του επιτρέπει να συνθέσει τη μεγάλη εικόνα. Και αυτήν η σύνθεση, θα πρέπει να αφορά όλα όσα εμπίπτουν μέσα στο φαινομενικό, αλλά κι ακόμα και αυτά που ακόμα δε παρατήρησε, θα πρέπει επίσης να περιγράφονται με ακρίβεια.

Ο μηχανισμός για να είναι αντικειμενικός δεν θα πρέπει να εξαιρεί τίποτα από τη μεγάλη εικόνα. Σε περίπτωση που το κάνει τότε η αλήθεια του είναι αμφισβητίσημη, δηλαδή σχετική.
Ο κάθε ερευνητής-ταξιδιώτης στους δρόμους της ζωής, έχει την ευθύνη της επιλογής, της παρατήρησης, της αξιολόγησης, της πειραματικής εφαρμογής και της επαλήθευσης. Τίποτα δε δίνεται έτοιμο, αλλά και τίποτα δε μένει κρυφό από αυτούς που αναζητούνε με καθαρή την καρδιά.

Εν τέλει φίλε μου, η επιλογή για το ποια εξήγηση-εικόνα θα επιλέξεις είναι δικό σου και μόνο θέμα. Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μοιραστώ την εμπερία του ταξιδιού μου, όσο πιο αντικειμενικά μου το επιτρέπει η ανθρώπινη φύση μου και το λογικό μου.

Και καλά να είμαστε κύριοι των επιλογών μας. Σκέψου όμως οι επιλογές σου να έχουν τη πηγή τους έξω από εσένα. Τότε, στα σταυροδρόμια της ζωής οι στροφές που ακολουθείς έχουν από άλλους προκαθοριστεί, πριν από εσένα για σένα. Και εκεί, το ελεύθερο της επιλογής σου βαδίζει σε τελείως διαφορετικά μονοπάτια από εσένα. Κι άντε τώρα στους τόσους δρόμους της ζωής να συναντηθείς ξανά "τυχαία" μαζί του.

Ελπίζω και εύχομαι στην πορεία της ζωής σου να είσαι περισσότερο παρατηρητικός στην πρόσληψη της πληροφορίας.

Υποκειμενικά μιλώντας, με αυτά που εκφράζεις αποτελείς (προς εμένα) την επιβεβαίωση του μηχανισμού (πειραματική αποδειξη-επιβεβαίωση) της ανθρώπινης σχετικοποίησης.

Γνωρίζω τη διαδικασία, κατανοώ, προβλέπω.

Το πρόβλημα όμως είναι πως υπάρχει αδυναμία αντικειμενικής μετάδοσης αυτής της εμπειρίας. Το πρόβλημα έγκειτε στις "ρουτίνες" της λογικής επεξεργασίας που ο καθένας μας έχει. Αν κάτι δεν έχει προβλεφθεί από τον "προγραμματισμό", το λογισμικό-λογικό αδυνατεί να αξιολογίσει την εισαγώμενη πληροφορία σωστά, με αποτέλεσμα να την απορρίπτει ως μη αληθής, μη έγκυρη.

Αυτός που δεν συνειδητοποιεί τη φύση του μηχανισμού, είναι καταδικασμένος σε οτιδήποτε κι αν εσύ ως πληροφορία του εισάγεις, αυτός από την πλευρά του να μην μπορεί να την αξιολογίσει σωστά. Δεν συνειδητοποιεί πως πρέπει να εξελίξει τις ρουτίνες της λογικής επεξεργασίας του ώστε να περιλάβει τα νέα δεδομένα στα λογικά αποτελέσματα-κρίσεις που κάνει.

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει κάθε μήνυμα-πληροφορία που έρχεται στο ανθρώπινο από "φωτισμένα όντα". Στο τέλος είναι πιο εύκολο να διαστρεβλώσεις την ίδια την υφή του μηνύματος, από το να επαναπρογραμματίσεις τους πηγαίους κωδικούς της λογικής σου ώστε να κατανοήσεις το μήνυμα.

Έτσι, το λάθος επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, μέσα σε όλες τις θρησκείες, δοξασίες μύθους και θεολογίες.

Θα σου πω κάτι κινδυνεύοντας να παρεξηγηθώ. Θεωρώ, πως ανήκεις στην ίδια κατηγορία ανθρώπων με αυτούς που κατηγορείς. Για μένα σε τίποτα δε διαφέρεις από αυτούς που με τόσο μένος στρέφεσαι εναντίων τους.

Αν σου αφαιρέσω το πέπλο, και μείνεις "γυμνός" από τους ονοματισμούς σου, θα δεις πως δε διαφέρεις σε τίποτα. Και οι δυο πλευρές σχετικοποιούν την εικόνα κατά το δοκούν. Και οι δυο πλευρές κινούνται μέσα από την τυφλή πίστη τους σε αυτό που αντιπροσωπεύουν. Και οι δυο αντλούν τη δύναμη των επιχειρημάτων τους από τη σχετική τους θέση-αδυναμία. Και οι δύο αρνούνται να δουν το φανατισμό τους.

Στο είπα και θα στο ξαναπώ. Πίστη χωρίς αγάπη είναι μαχαίρι στα χέρια τρελού βιαστή δολοφόνου. Εξέτασε εαν μπορείς και φανέρωσε στο λόγο σου την αγάπη που διαθέτεις στα γύρο από εσένα. Γιατί όχι και στον ίδιο το χριστιανισμό. Αν δεν μπορείς, τότε δεν έχω κάνει λάθος. Η πίστη σου και μόνο σε αυτό που αντιπροσωπεύεις σε τυφλώνει και σε φανατίζει. Στην ουσία δε διαφέρεις σε τίποτα από ένα φανατικό χριστιανό, μουσουλμάνο, ινδουιστή, ή ό,τι άλλο θες εσύ ονομάτισέ το.
Μου είναι αδιάφορο τα ονόματα. Με ενδιαφέρει η ουσία πίσω από τα ονόματα. Πίσω από το πέπλο της υποκρισίας μας, φανερής και κρυφής.

Με ενδιαφέρει να κατανοήσω το δικό μου ένσαρκο λάθος μου. Γιατί κατανοώ πως μόνο το δικό μου λάθος μπορώ να αλλάξω. Μόνο σε εμένα μπορώ να φέρω τη μεταβολή, αρκεί να το συνειδητοποιήσω βέβαια.
Δε θέλω να περάσω μια ζωή κατηγορώντας τους άλλους γι αυτό που είμαι.

Η ζωή είναι μικρή και πολύτιμη για να αναλλώνομαι σε ανούσιες κοκορομαχίες και ανταλλαγή ύβρεων. Ο χρόνος είναι δεδομένος, και για να βρεις την αλήθεια αν αυτός είναι ο σκοπός της ύπαρξης, θα πρέπει να κινητοποιήσεις κάθε ικμάδα των δυνάμεών σου. Τίποτα δε μπορεί να πάει χαμένο. Χάνεται μόνο αυτό που δε γίνεται. Και δε γίνεται αυτό που δε πιστεύουμε πως θα γίνει.

Αλλά όπως και πριν ανέφερα πιο αναλυτικά, θα το κάνω τώρα πιο λιανά μήπως και το καταλάβεις (στο λογικό σου αναφέρομαι):

"ΣΤΟΥ ΚΟΥΦΟΥ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΟΣΟ ΘΕΛΕΙΣ ΒΡΟΝΤΑ"

Αν μπεις στον κόπο και ξαναδιαβάσεις πιο προσεκτικά θα καταλάβεις πως δεν ανέφερα αυτό που κατάλαβες.

Η πίστη είναι η απαραίτητη εκείνη δύναμη στον άνθρωπο που κινητοποιεί τα γεγονότα της ζωής του. Είναι το μοτερ, η μηχανή. Χωρίς αυτήν δεν κινείσαι σε κανένα επίπεδο ύπαρξης.

Το τιμόνη βρίσκεται στο λογικό σου. Αυτό είναι υπεύθυνο για την κατεύθυνση στους δρόμους της ζωής που ακολουθείς. Το λογικό όμως μορφοποιείται, σχετικοποιείται. Αν δεν κατανοήσεις το μηχανισμό της σχετικοποίησης στη λογική σου, δεν μπορείς να έχεις εσύ την επιλογή της κατεύθυνσης, αλλά θα τον έχουν "άλλοι" έξω από εσένα.

Οι επιλογές κατεύθυνσης είναι συναρτόμενες της ποιότητας της μορφοποίησης που το λογικό σου έχει υποστεί. Αν δεν "φονεύσεις" την μορφοποίηση που έχεις υποστεί, δεν μπορείς να αναλάβεις τον έλεγχο. Δεν μπορείς να "κληρονομίσεις" το ελεύθερο της επιλογής.

Είναι σα να ακολουθείς μια προγραμματισμένη από πριν διαδρομή.
Πετάς με το αεροπλάνο αλλά δε συνειδητοποιείς πως αυτό βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο. Εσύ νομίζεις πως επειδή έχεις τα χέρια σου στα χειριστήρια, αυτό και μόνο είναι αρκετό. Πιέζεις, σπρώχνεις, μοχθείς, κάποιες φορές νομίζεις πως έχεις τον έλεγχο, κάποιες άλλες πάλι βλέπεις να τον χάνεις, όλα όμως σου δίνουν την αίσθηση μιας προκαθορισμένης πορείας ανεξάρτητα από τη δική σου προσπάθεια.

Άλλοι το ονομάζουν μοίρα, πεπρωμένο, καρμικό, τυχαιότητα, αναγκαιότητα, ατυχία, σύμπτωση.

-Ναι, σύμπτωση ήταν. Αφού στρέφω το χειριστήριο δεξιά, η πορεία είναι αριστερή. Κάποιο καθοδικό ρεύμα θα επηρέασε την αντιστάθμηση στην αριστερή πτέρυγα.
-Μάλλον σύμπτωση ήταν αφού τώρα στρέφω ξανά δεξιά και με υπακούει.
-Όχι όμως μέχρι εκεί που ήθελα και επιθυμούσα, αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά έστρεψε σωστά.

Έτσι απλά ένα γειά από έναν φίλο

Το περισπούδαστο ύφος σου πήγε περίπατο;

Μήπως επειδή κατάλαβες ότι όσα λες είναι παρωχημένα ιδεολογήματα προηγούμενων αιώνων;

Μήπως απαιτείς από τους συνομιλητές σου να δεχθούν ένα μίνιμουμ ιδεαλιστικής τοποθέτησης του στύλ:

quote:

---

Αφού αυτό που αντιλαμβανόμαστε δεν είναι το αντικειμενικό, αλλά το εξαρτώμενο, το δουλικά εξαρτώμενο και άρα το υποκειμενικό, από την ποιότητα της νόησης και την εκάστοτε διάνοια που φέρουμε.

---

Φιλικά Βασίλης

Το περισπούδαστο ύφος σου πήγε περίπατο;

Μήπως επειδή κατάλαβες ότι όσα λες είναι παρωχημένα ιδεολογήματα προηγούμενων αιώνων;

Μήπως απαιτείς από τους συνομιλητές σου να δεχθούν ένα μίνιμουμ ιδεαλιστικής τοποθέτησης του στύλ:

quote:

---

Αφού αυτό που αντιλαμβανόμαστε δεν είναι το αντικειμενικό, αλλά το εξαρτώμενο, το δουλικά εξαρτώμενο και άρα το υποκειμενικό, από την ποιότητα της νόησης και την εκάστοτε διάνοια που φέρουμε.

---

Φιλικά Βασίλης

Ζητάω συγγνώμη αλλά εχθές μπέρδεψα το nickname σου με αυτό του φίλου Trainman.
Οπότε αναφερόταν σε σένα...

Καλά κάνεις κι ασχολείσαι με την Κατηγορία του .-= ΜΥΘΟΣ & ΘΡΗΣΚΕΙΑ =-.. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα και σίγουρα μπορεί να φιλοξενήσει θέματα όπου μπορούν να ακουστούν πολύ όμορφες απαντήσεις.

Αγαπητέ Vasiliscm, μήπως κρίνεις κάπως βιαστικά κάποια πράγματα?
Ο Χριστιανισμός είναι μια θρησκεία η οποία έχει ισχύσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εδώ και 2000 χρόνια.
Σίγουρα έχουν γίνει πολλά λάθη σε αυτό το χρονικό διάστημα κι ίσως πολλές από τις αρχικές παραδοχές του Ιησού να έχουν μεταλλαχθεί στο πέρασμα των χρόνων.

Θα μπορούσαμε όμως να δεχθούμε τα στοιχεία εκείνα τα οποία θα μας έκαναν καλύτερους ανθρώπους από την θρησκεία αυτή, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα οτι την ενστερνιζόμαστε?
Και φυσικά δε μιλάω μόνο για τον Χριστιανισμό αλλά και για άλλα δόγματα.

Γιατί πχ να μην προσπαθήσουμε να δεχθούμε τα τμήματα εκείνα από τις διδασκαλίες διαφόρων θρησκειών τα οποία πραγματικά θα μας βοηθήσουν εμάς ως ανθρώπους να εξελιχθούμε σαν άνθρωποι και να φτάσουμε σε ένα επίπεδο λίγο ψηλότερο?

Ίσως οι πιο πολλές θρησκείες να "χωλαίνουν" σε κάποια σημεία.
Δεν είναι όμως πιθανό να περιέχουν και διδασκαλίες οι οποίες αξίζει να αναλυθούν?

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Tryfield
Ο Αβραάμ συνεχίζοντας να μην αμφιβάλει για την υπόσχεση του Θεού που πριν πολλά χρόνια είχε λάβει ( -Οι απόγονοί σου από το σπέρμα σου θα είναι τόσοι πολλοί, όσοι και οι κόκκοι της άμμου...) συνέχισε να πιστεύει σε Αυτόν.

Και πράγματι ο Θεός τον αντάμειψε με έναν γιο τον Ισαάκ. Ο Θεός λοιπόν για να δοκιμάσει την αγάπη του Αβραάμ προς το πρόσωπό του, τον διέταξε να θυσιάσει τον αγαπημένο και μονάκριβο γιο. Πράγματι, ο Αβραάμ πήγε να θυσιάσει το γιό του, αλλά όπως γνωρίζετε, άγγελος Κυρίου κατέβηκε και τον σταμάτησε.

---

Μάλιστα. Ρωτάω λοιπόν το εξής: αφού έγινε ήδη η ερμηνεία της πράξης του Ιεχωβά (δλδ. "δοκίμασε" την αφοσίωση του Αβραάμ), ποιά είναι η προαίρεση της πράξης; Δηλαδή με ποιό σκεπτικό ο Ιεχωβά αποφάσισε να δοκιμάσει την πίστη του Αβραάμ; Αφού μας κάνετε γνωστή την ταυτότητα της πράξης, πείτε μας και για την αιτία-προαίρεση αυτής.

Προσωπικά πως να εκλάβω μια τέτοια πράξη; Ο Ιεχωβά δεν γνώριζε εξ αρχής το επίπεδο της αφοσίωσης που του είχε ο Αβραάμ; Φυσικά και το γνώριζε γιατί αν συνέβαινε το αντίθετο, ο Ιεχωβά θα φαινόταν ΑΓΝΩΩΝ της πίστης του Αβραάμ, κάτι που υποβιβάζει σοβαρά την εικόνα του ως θεό.

Να πιστέψω πως ο Ιεχωβά εκείνες τις ημέρες έπληττε αφάνταστα και είπε να παίξει λίγο με τον Αβραάμ; Παρακαλώ δώστε μου μια λογική και σοβαρή εξήγηση για τον λόγο που ο Ιεχωβά αποφάσισε να δοκιμάσει την πίστη του Αβραάμ. Περιμένω.

Επίσης, στο συγκεκριμένο γεγονός, ο Ιεχωβά εμφανίζεται εκτός από σαδιστής και "χουντικός" μη δίνοντας στον Αβραάμ εναλλακτικές λύσεις για να αποδείξει πόσο πιστεύει στον Ιεχωβά. Είναι πραγματικά λυπηρό να εξαναγκάζονται τόσοι άνθρωποι να εφευρίσκουν συνεχώς την όποια ηθική, λογική και αναγκαιότητα στις πράξεις μιας ύπαρξης που αξιώνει να αποκαλείται θεός και δημιουργός του κόσμου. Το ενθαρρυντικό είναι πως ο θεός της κ.δ. εμφανίζεται σημαντικά διαφορετικός προς το καλύτερο.

Πάντως το θέμα της δοκιμασίας της πίστης των απανταχού πιστών χριστιανών με έχει απασχολήσει αρκετά στο παρελθόν. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι απαραίτητο τόσοι άνθρωποι να δοκιμάζονται τυχαία για την πίστη τους στον θεό. Τελικά ποιός θα κρίνει το επίπεδο της αφοσίωσης; Ο ίδιος ο θεός, ο οποίος συνάμα ήδη γνωρίζει αυτό το επίπεδο. Άρα μιλάμε για ένα ακόμα εννοιολογικό πρόβλημα στα δρώμενα των χριστιανών πιστών.

Τέλος, περιμένω ακόμα απάντηση από την "άλλη πλευρά" για το ερώτημα που έθεσα εξ αρχής στο topic αυτό περί ελεύθερης βούλησης. Ξαναρωτάω λοιπόν: Σε ποιό σημείο εφαρμόζει ο Αβραάμ την ελεύθερη βούληση, διαλέγοντας εκείνος τον τρόπο που θα αποδείξει την πίστη του, ή αν θέλετε κάνοντας κάτι πιο ανατρεπτικό, αρνούμενος να μπει σε αυτή την ψυχοφθόρο και σαδιδτική διαδικασία;

Υπάρχει λοιπόν ίχνος ελύθερης βούλησης στο συγκεκριμένο γεγονός;
Και για να μην ξεχνιώμαστε: γιατί ο Ιεχωβά αποφάσισε να δοκιμάσει την πίστη του Αβραάμ;

Lux e tenebris

Το ότι κατέληξε να αποτελεί σήμερα «θρησκεία», είναι άλλο θέμα και πονεμένη ιστορία, αλλά στην ουσία πρόκειται για ένα ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ και τίποτα περισσότερο.

Και αυτό γιατί ο Θεός «του διδάγματος» δεν διάλεξε ανάμεσα σε πολιτισμούς ή υπάρχουσες ηθικές της εποχής, έναν άνδρα διάλεξε, του αποκαλύφθηκε, και εκείνος ανταποκρίθηκε. Ήταν ο Αβραάμ που πιστεύοντας τις υποσχέσεις του Θεού για έναν λαό από το σπέρμα του, μέσω του οποίου θα ευλογούντο όλες οι φυλές της γης εγκατέλειψε την Χαρράν το έτος 2131 π.χ. και όντως 75 ετών έφτασε στη γη Χανάν που σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού θα ήταν η γη που θα δίδονταν στο σπέρμα του.»

Αυτά λέει η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ αυτή, αν και φυσικά καθόλου και πουθενά όλα αυτά δεν αποδεικνύονται ούτε με γραπτά ούτε με αρχαιολογικά ευρήματα.

Με λίγα λόγια, έχουμε την περιγραφή για ένα Θεό, έναν Πάνσοφο Δημιουργό, έναν Παντογνώστη Αρχιτέκτονα που αποφάσισε να αποκαλύψει τον Λόγο του στους ανθρώπους της οικουμένης ΑΡΧΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ……..ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ (!) ΚΑΙ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΟ ΛΑΟ (!!), ΔΙΔΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΟΧΑΡΤΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ ΕΔΑΦΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ (!!!), ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑ!!

(Αλήθεια, μήπως δεν αντιλήφθηκαν ότι μπέρδεψαν τελικά την απληστία των τσοπαναραίων και τις ληστρικές επιδρομές με τον Λόγο ενός Θεού?)

Και τα λέμε αυτά διότι ο Χαλδαίος Αβραάμ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ ΓΙΑΧΒΕ ΑΠΟ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ (όπως θα νόμιζε κανείς για έναν εκπρόσωπο του Δημιουργού….) ΑΛΛΑ ΚΑΤΟΠΙΝ ΜΙΑΣ ΣΕΙΡΑΣ ΥΛΙΚΩΝ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΩΝ όπως γόνιμα εδάφη, στήριξη στην δημιουργία έθνους καθώς και κατάρες και μύρια κακά σε όποιον τσαντίσει τον Αβραάμ ή…..δεν δεχθεί στο κρεβάτι του την «πανέμορφη» 65αρα γυναίκα του!!!

Και γεννάται το ερώτημα: για ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ δεν λαμβάνει ο Γιαχβέ ως ποίμνιο τους λαούς, τα έθνη και τους πολιτισμούς που ήδη υπήρχαν στην οικουμένη και προβαίνει σε αυτή την εκλογή??

Για ποιο λόγο χρειάζεται η σύσταση νέου έθνους? Είναι τόσο πια σάπιοι και αχρείαστοι όλοι? Για ποιο λόγο παρέχεται συγχωροχάρτι σε ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΚΛΕΚΤΟ και κατάρες στους υπολοίπους??

Τελικά ΤΙ ΑΛΛΟ πρέπει να σας πει κατάματα ένας «Θεός» για να αντιληφθείτε ότι είναι Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ?

Άραγε έχει κανείς ενημερώσει τον επίδοξο μεταφραστή της Εβραϊκής μυθολογίας ότι η θρησκεία ενός λαού και οι τοπικές παραδόσεις είναι ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ του και όχι αντίστροφα?

Έχει αναρωτηθεί ποτέ του ότι όταν μαζεύεις διάσπαρτους νομάδες, ληστές και κάθε λογής αναξιοπαθούντες, με σκοπό την ίδρυση έθνους (το εβραϊκό εν προκειμένου), χρειάζεσαι και μια δυνατή δόση ηρεμιστικού για να τους τιθασεύσεις και να τους επιβληθείς? Υπάρχει τίποτα πιο αποτελεσματικό για τον αμόρφωτο και απελπισμένο άνθρωπο από την ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ, από την υπόσχεση για την εν λευκώ ΘΕΪΚΗ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΕΔΑΦΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ, με επικάλυμμα την αναβάθμιση του σε «περιούσιο λαό»? Δεν νομίζω!!

Η λέξη «διαλέγω» (εφόσον ΔΙΑΛΕΞΕ ο περίφημος Γιαχβέ..) σημαίνει μια ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, μια επιλογή από ένα ευρύτερο σύνολο υποψηφίων, από ένα σύνολο δυνατών περιπτώσεων για την συγκεκριμένη αποστολή και σκοπό ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΧΩ! Άρα, δεν ευσταθεί το ότι δεν ΕΠΕΛΕΞΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΗ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ο Γιαχβέ των Εβραίων, όπως θέλουνε ορισμένοι νεόκοποι να το ερμηνεύουνε για παράδειγμα, αλλά ισχύει ακριβώς το αντίθετο: έκανε την επιλογή του διαλέγοντας συγκεκριμένο πολιτιστικό επίπεδο, συγκεκριμένο τόπο και κοινωνική κατάσταση, καθώς και συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο του εκλεκτού………………..ντελάλη του!

Απλά, ο μεν Χαλδαίος Αβραάμ δικαιολογούσε τα όσα διακήρυττε στους απόκληρους ακολούθους του αλλά και τα όσα άνομα και εγκληματικά θα ακολουθούσαν τις ραδιουργίες του με την εφεύρεση της «εξ αποκαλύψεως αλήθειας» (π.χ. την έκδοση και εκπόρνευση της γυναίκας του για την είσπραξη λύτρων από τους Αιγυπτίους!), ενώ οι μετέπειτα χριστιανοί τον βίαιο και βάρβαρο εκχριστιανισμό που επέβαλαν όπου τους χορήγησε άσυλο η πολιτική εξουσία. Διότι εάν προσέξετε, όπου ΔΕΝ είχανε την εύνοια της πολιτικής φατρίας δεν κατέστη δυνατή η…..εξάπλωση του μηνύματος της αγάπης!!

Αδυνατώ να καταλάβω από που αντλείς τα συμπεράσματά σου.

Δεν είμαι απολογητής παρά μόνο του εαυτού μου.

Το περί παρωχημένων ιδεολογημάτων, εντάξει, είναι η άποψή σου, σεβαστή.

Αυτό που κατάλαβα είναι ότι εκπέμπουμε σαφώς σε διαφορετικά μήκη κύματος. Ως εκ τούτου, δεν υφίσταται κανενός είδους διαλεκτική επαφή.
Εσύ λες τα δικά σου, και γω τα δικά μου. Καμιά σχέση, καμιά επαφή, καμιά αμφίδρομη κατανόηση, έστω τουλάχιστον σε αυτές τις διαφορές μας.

Άλλα εννοώ εγώ, άλλα εννοείς εσύ, άλλα θέλω να πω, άλλα εσύ καταλαβαίνεις, και άλλα μου ανταπαντάς. Μιλάμε και οι δύο σε τοίχο.

Τουλάχιστον αυτό το βλέπεις καθόλου, ή απλά αυτο-ικανοποιούμαστε μέσα από τις απαντήσεις μας;

Το σύμπαν κατανοείται μέσα από την αμφίδρομη σχέση του λογικού όντος με αυτό. Η πληροφορία που προσλαμβάνουμε από αυτό είναι αντικειμενική, αυτό που δεν είναι αντικειμενικό είναι ο δέκτης μας. Η ευαισθησία του δέκτη μας-λογική, εξαρτάται-μορφοποιείται από ορισμένους Χ παράγοντες. Αν οι παράγοντες που καθορίζουν και σχετικοποιούν την ευαισθησία μας στα ερεθίσματα, δεν αναλυθούν και δεν συστηματοποιηθούν, δεν μπορούμε να εξελίξουμε αυτήν την ευαισθησία ώστε αυτήν να προσεγγίσει την αντικειμενικότητα της συμπαντικής πληροφορίας.

Είναι σα να έχουμε ανακαλύψει τη λυχνία και μένουμε ευχαριστημένοι με ότι έχουμε. Αν δεν ωθήσεις τον εαυτό σου πέρα από τα όρια που αντιλαμβάνεσαι, αν δεν κινητοποιήσεις τη δύναμη του φανταστικού σου δεν μπορείς να εξελιχτείς. Δεν μπορείς να πας στα "τρανζίστορ", μένεις εκεί που είσαι...

Η αλήθεια είναι τόσο πολύ απλή τελικά, και να είσαι σίγουρος πως χωράει και κει που δε φαντάζεσαι. Η αλήθεια των πάντων χωράει στον μικρότερο σπόρο, χωράει στο κύτταρο, χωράει μέσα σε ένα κόκκο άμμου, χωράει σε μια σταγόνα νερού. Η αλήθεια είναι τόσο απλή που χωράει όλη σε ένα ηλεκτρόνιό σου.

Τί λες, πώς το φαντάζεσαι, δε μπορεί να χωρέσει και μέσα στο χριστιανισμό;

Ποιός νομίζεις πως είναι δύσκολος, εγωιστής και περήφανος, η αλήθεια ή όλοι εμείς; Ποιός φαντάζεται μεγάλα και τρανά πράγματα για τον εαυτό του, εμείς ή η αλήθεια;

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr