Ας ξεκινήσουμε από τις εμπειρίες σου, από τις προηγούμενες ζωές σου !

quote:

---

Unseen

Τη στιγμή που τα κοίταξα, έγινε κάτι πολύ παράξενο. Ξαφνικά βρέθηκα σε μια άλλη πραγματικότητα. Ήμουν άντρας, ψηλός και πολύ λεπτός, φορούσα ένα κόκκινο ένδυμα σαν κελεμπία μέχρι κάτω από το γόνατο με ζώνη στη μέση. Βρισκόμουν σε μια αγορά λίγο-πολύ σαν τα σύγχρονα αραβικά παζάρια (σουκς). Είχα ένα ύφος που ακόμη και σήμερα αναγνωρίζω σαν δικό μου: ύφος σκεπτικό.

Ήξερα (με τον ίδιο τρόπο που ξέρουμε σήμερα ακριβώς τις «συντεταγμένες» μας: επάγγελμα, προσωπικά στοιχεία, βάρος, ύψος κτλ.) ότι με είχε καλέσει ο αρχιερέας για να καταγράψω κάποια αρχεία έναντι αμοιβής. Ήξερα ότι η καταγραφή γινόταν τηλεπαθητικά, δηλ. ο αρχιερέας μεταβίβαζε γνώση που ο γραφέας έκανε γραπτό λόγο. Έτσι γράφονταν τα αρχεία.

---

Σε κάποια προηγούμενη ζωή σου είναι πιθανό να είχες ασχοληθεί με το εμπόριο, τη μετάδοση της γνώσης, να κατείχες μία σημαντική θέση ή να έχεις υπάρξει ιερέας - ιέρεια, φιλόσοφος ή νομοθέτης. Σε αυτή σου την ενσάρκωση ίσως βρισκόσουν την Περσία (αρχαία ή νεώτερη), στην Ινδία, στην Ισπανία ή στην εποχή του Χριστού.

quote:

---

Unseen

Η επόμενη εμπειρία συνέβη στον διαλογισμό μου. Ξαφνικά μεταφέρθηκα σε ένα μεσαιωνικό πύργο. Περπατούσα πάνω στις πολεμίστρες, είχαμε πόλεμο. Είχα κάποια εποπτική θέση αλλά ήμουν γυναίκα. Παράξενο για την εποχή. Γυναίκα ντυμένη με πανοπλία. Άκουγα τα βήματά μου πάνω στις πέτρες.

---

Σ' αυτή σου την ενσάρκωση δείχνει ότι είναι πιθανό να έχεις υπάρξει πολεμιστής, ηγέτης ή στρατηγός (ας ήσουν γυναίκα). Πιθανές χώρες, η Γαλλία, η Αγγλία και η Ιταλία.

quote:

---

Unseen

Η πιο πρόσφατη εμπειρία μου (πριν από 2 περίπου χρόνια) έλαβε χώρα στο διάστημα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Ήμουν γυναίκα, μαύρη, σε μια ζούγκλα. Το φεγγάρι σχεδόν γεμάτο και διέπλεα με κανό ένα ποτάμι. Θυμάμαι λίγο πιο κάτω έναν καταρράκτη αλλά αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο ήταν η ακατάλυτη αίσθηση της ένωσης με τη φύση και τη ζωή γύρω…

---

Είναι πιθανό να είχες ζήσει κοντά στη φύση και να ήσουν μαύρη. Ίσως τότε να είχες κάποια σχέση με το μάγο της φυλής, κάτι σαν πνευματική οδηγός.

Επίσης, σε κάποιες άλλες ενσαρκώσεις σου είναι πιθανό να ήσουν ευγενής, καλλιτέχνης και να έχεις περάσει από βασιλικές ενσαρκώσεις τιμές και αξιώματα.

quote:

---

Unseen

Πέρα λοιπόν από τη συγκεκριμένη ζωή της οποίας έχουμε συνείδηση στο εδώ και τώρα μπορεί επίσης να ζούμε ταυτόχρονα...

---

Επάνω σε αυτό θα συμφωνήσω ! Λέγεται, πως πολλές φορές η ψυχή επιλέγει ταυτόχρονες ενσαρκώσεις για να λάβει πιο γρήγορα τα μαθήματά της (αυτό που στην περίπτωση που δεν έχει εξελιχθεί αρκετά). Συνήθως, όταν φθάσει σε έναν ικανοποιητικό επίπεδο εξέλιξης επιλέγει μία ενσάρκωση κάθε φορά (είτε σαν δάσκαλος, είτε για να επιτελέσει μία αποστολή).

Μπορεί να ζήσει και στο παρελθόν αλλά και στο μέλλον. Μη ξεχνάμε πως ο χρόνος είναι μία ευθεία γραμμή !

Φιλικά, http://astro.forumup.com/

η karma

quote:

---

Μπορεί να ζήσει και στο παρελθόν αλλά και στο μέλλον. Μη ξεχνάμε πως ο χρόνος είναι μία ευθεία γραμμή !

---

karma ΔΗΛΑΔΗ Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΑΠΟ ΠΡΙΝ ?

quote:

---

Dying_Incubus

Δύο όνειρα - τα οποία μάλιστα τα είδα και το ίδιο βράδυ - που μου τράβηξαν την περιέργεια τελευταία και με έκαναν να απορήσω για το λόγο που τα είδα ήταν τα εξής:

1) Είχα μπροστά μου ένα παγκόσμιο χάρτη και το μάτι μου αντίκρυσε ένα μακρόστενο νησί στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Έπειτα γυρίζοντας μια υδρόγειο σφαίρα αντίκρυζα πολλές χώρες - μερικές από αυτές μας είναι γνωστές και σήμερα - και καμία δεν είχε κάποιο όνομα γνωστό ως σήμερα.
Πολύ περίεργα ονόματα και δυστυχώς δεν συγκράτησα κανένα.

2) Ήμουν σε μια φυλακή σε ένα κελί - ανοιχτό από πάνω - μαζί με μια γυναίκα κι έναν άνδρα.
Παίζαμε ένα παιχνίδι με χαρτιά και στο τραπέζι ήταν κάποια χάπια τα οποία θα μοιράζαμε (μη ρωτήσετε το λόγο! )
Ενώ κάποια τα είχαμε ήδη μοιράσει τα υπόλοιπα "τα παίζαμε στα χαρτιά" κι είχα κερδίσει τα περισσότερα.
Ο άνδρας τότε θύμωσε, με χτύπησε στο κεφάλι κι αυτό ήταν!

Κάποιες φοβίες τις οποίες έχω από παιδί:

1) Δεν ανέχομαι να μου πιάνουν το λαιμό κι ούτε κι εγώ θέλω να φοράω μπλούζες που να στενεύουν το λαιμό μου.
Τα τελευταία χρόνια άρχισα να φοράω ζιβάγκο και το θεωρώ κατόρθωμα...
2) Απεχθάνομαι ό,τι μπορεί να μου δώσει δηλητήριο (ταραντούλες, σκορπιοί και τα φίδια μόνο όταν είναι δηλητηριώδη).
3) Δεν αντέχω τα ύψη γιατί φοβάμαι ή οτι θα παραπατήσω ή οτι κάποιος μπορεί να με σπρώξει - εσκεμμένα ή κατά λάθος.

---

Αγαπητέ Dying_Incubus

Πολύ ενδιαφέρουσες οι διηγήσεις σου !

Από τη μελέτη του ωροσκοπίου σου προκύπτει ότι σε προηγούμενες ενσαρκώσεις σου ίσως είχες βιώσει κάποιες υπονομευτικές ενέργειες από τρίτους και μία είδους βία. Νομίζω, ότι οι φοβίες σου αυτές είναι δικαιολογημένες. Το ζητούμενο σε αυτή σου τη ζωή είναι να τις ξεπεράσεις και να προχωρήσεις μπροστά, μια και τα «μαθήματα» αυτά, τα έχεις ήδη λάβει.

Επίσης, είναι πιθανό να έχεις υπάρξει φιλόσοφος ή νομοθέτης, ιερέας - ιέρεια, ευγενής ή μουσικός, αλχημιστής, ιστορικός ή αρχαιολόγος, ξενοδόχος, πολεμιστής ή στρατηγός και ηγέτης.

Πιθανές χώρες που έχεις ζήσει είναι η Ελλάδα (αρχαία ή νεώτερη), η Ινδία, η Γαλλία ή η Κίνα, η Αυστρία ή η Τουρκία, η Αμερική ή η Ιαπωνία, η Αγγλία, η Γερμανία και η Ισπανία.

quote:

---

Open Mind

karma ΔΗΛΑΔΗ Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΑΠΟ ΠΡΙΝ ?

---

Η ζωή που επιλέγει κάθε ψυχή (είτε εκείνη, είτε οι οδηγοί της) εξαρτάται από το επίπεδο εξέλιξής της. Πιστεύω, ότι δεν είναι τίποτα προδιαγεγραμμένο. Όπως υπάρχει εξέλιξη στις ψυχές, έτσι υπάρχει εξέλιξη και στο Σύμπαν (μια και υπάρχει άμεση επιρροή) !

Φιλικά, http://astro.forumup.com/

η karma

Αυτό το "ιερέας" κάπως μου κάθεται πάντως!

In anticipation of my resurrection...

Κι εγώ σε ευχαριστώ πολύ για τον κόπο σου. Μήπως στο ωροσκόπιό μου φαίνεται και κάποια ζωή ως μοναχής εδώ στην Ελλάδα; Γιατί είναι άλλη μια πολύ έντονη εμπειρία που μου εμφανίστηκε σαν ανάμνηση και ξέχασα να αναφέρω.

Είναι ωστόσο πολύ ενδιαφέρον που όψεις του ωροσκοπίου μου έρχονται να επαληθεύσουν τις επιγνώσεις μου...

quote:

---

Σ' αυτή σου την ενσάρκωση δείχνει ότι είναι πιθανό να έχεις υπάρξει πολεμιστής, ηγέτης ή στρατηγός (ας ήσουν γυναίκα). Πιθανές χώρες, η Γαλλία, η Αγγλία και η Ιταλία.

---

Λες να ήμουν η Ζαν ντ' Αρκ;

Αγαπητέ Open Mind

Ίσως να μην έχεις ακούσει τη θεωρία που μιλάει για τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η ψυχή πριν από τη γέννηση, δηλαδή στο διάστημα μεταξύ ενσαρκώσεων. Υποτίθεται ότι στο διάστημα αυτό η ψυχή (η οποία βρίσκεται σε ένα συνεχές εξελικτικό ταξίδι) επιλέγει, με βάση τις πρότερες εμπειρίες της, κύριες παραμέτρους της επόμενης ενσάρκωσής της, οι οποίες ωστόσο δεν είναι τελικές ή αμετάκλητες και η ελεύθερη βούληση μπορεί να τις αλλάξει...

Γεια σου καλέ μου Dying Incubus ...

Unseen

***** Στον κόσμο του πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή *****

quote:

---

Dying_Incubus

Αυτό το "ιερέας" κάπως μου κάθεται πάντως!

---

Αγαπητέ Dying_Incubus

Ανάλογα το πώς σου... «βγαίνει» ! Μπορεί να υπήρξες ιερέας από... αρχαίο ναό... μέχρι και σαμάνος ! Τώρα... για να σου «κάτσει», μάλλον κάποια μνήμη περίεργη σου αναδύεται !

quote:

---

Unseen

Μήπως στο ωροσκόπιό μου φαίνεται και κάποια ζωή ως μοναχής εδώ στην Ελλάδα; Γιατί είναι άλλη μια πολύ έντονη εμπειρία που μου εμφανίστηκε σαν ανάμνηση και ξέχασα να αναφέρω.

---

Αγαπητή Unseen

Από τη μελέτη του ωροσκοπίου σου προκύπτει ότι είναι πιθανό να έχεις ζήσει στην Ελλάδα και σαν μοναχή.

quote:

---

Unseen

Λες να ήμουν η Ζαν ντ' Αρκ;

---

Το θεωρείς απίθανο ;;;;

Από την προσωπική μου εμπειρία και μελέτη, έχω παρατηρήσει πως τα άτομα που ασχολούνται ενεργά με το θέμα της μετενσάρκωσης, είναι παλαιές ψυχές, που στο διάβα των ενσαρκώσεών τους έχουν αφήσει το στίγμα τους στη γη... και όχι μόνο....

Υ.Γ. Χαίρομαι που το θέμα ξαναπήρε.... φωτιά !!!! Θα περιμένω και άλλες ενδιαφέρουσες συμμετοχές !!!!

Φιλικά, http://astro.forumup.com/

η karma

Και μια και μιλάμε για ψυχαγωγία σκέφτηκα να σας διηγηθώ ένα παραμύθι:

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν τέσσερις τριανταφυλλιές σε έναν κήπο. Όλο το καλοκαίρι προσπαθούσαν να μακρύνουν κάθε κλαδί τους και να παράγουν όσα περισσότερα μυρωδάτα άνθη μπορούσαν. Ήταν πολύ ευχαριστημένες με τις προσπάθειές τους και σίγουρες ότι ο κηπουρός είχε προσέξει την επιτυχία τους. Έτσι έμειναν όλες άναυδες όταν, στο τέλος του καλοκαιριού, ο κηπουρός τις πλησίασε με το κλαδευτήρι και κλάδεψε τα μακριά, όμορφα κλαδιά τους.

«Ω Θεέ-κηπουρέ μου!», αναφώνησε η πρώτη. «Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό, ενώ είχα εργαστεί τόσο πολύ και τόσο σκληρά για να σε ευχαριστήσω όλο το καλοκαίρι; Είναι άδικο! Είναι κακό! Σε μισώ! Ποτέ πια δεν θα κάνω αυτό που θέλεις να κάνω!»

«Ω… λυπάμαι τόσο πολύ!», είπε ζαρώνοντας η δεύτερη τριανταφυλλιά. «Δεν ξέρω τι λάθος έκανα, ξέρω όμως ότι πρέπει να ήταν τρομερά κακό για να αξίζω μια τόσο οδυνηρή τιμωρία. Υπόσχομαι ότι δεν θα το ξανακάνω ποτέ!».

Η τρίτη τριανταφυλλιά αντιμετώπισε την εμπειρία με πιο φιλοσοφική διάθεση. «Άδικο; Χα! Και ποιος είπε ότι η ζωή είναι δίκαιη; Τα πάντα απλώς συμβαίνουν. Χθες ο κηπουρός με πότιζε, σήμερα με κόβει κομματάκια. Δεν υπάρχει λόγος ή αιτία πίσω από το ο,τιδήποτε. Νομίζετε ότι ο κηπουρός ξέρει τι κάνει; Μπορεί να είναι μεθυσμένος ή να παίρνει διαταγές από αλλού. Αυτό που πρέπει να κάνει κανείς είναι να αποδέχεται τη μοίρα του και να προχωρά.»

Η δεύτερη τριανταφυλλιά προσπαθούσε όλο τον χειμώνα να καταλάβει τι είχε κάνει λάθος το προηγούμενο καλοκαίρι ώστε να αξίζει την τιμωρία. Το μόνο που είχε κάνει όμως ήταν να αναπτυχθεί και να ανθίσει. Ωραία, λοιπόν, αυτή τη φορά δεν θα έκανε τίποτε από τα δύο. Όμως εάν ένα φυτό δεν αναπτυχθεί κι ένα λουλούδι δεν ανθίσει, είναι σχεδόν νεκρά. Βλέποντας την οδύνη ως τιμωρία – και προσπαθώντας να την αποφύγει – η δεύτερη τριανταφυλλιά δεν ένιωσε καλύτερα ούτε έγινε πιο υγιής, απλά παρέλυσε από την έλλειψη δράσης.

Η τρίτη τριανταφυλλιά τα πήγε πολύ καλύτερα. Έκανε ό,τι ακριβώς είχε κάνει την προηγούμενη χρονιά – έβγαλε μακριά, λεπτά κλαδιά με ένα άνθος σε κάθε τους άκρη. Ίσως να τα κόβανε πάλι, ίσως όχι. Δεν είχε ιδιαίτερη σημασία. Τίποτα δεν είχε ιδιαίτερη σημασία. Έτσι, όταν οι κάμπιες και η μελίγκρα άρχισαν να τρώνε τα φύλλα και τα πέταλά της, η τριανταφυλλιά δεν πρόβαλε ιδιαίτερη αντίσταση. Ίσα-ίσα που ο κηπουρός θα είχε λιγότερη δουλειά στο τέλος του καλοκαιριού.

Η τέταρτη τριανταφυλλιά είδε την εμπειρία υπό διαφορετικό πρίσμα. «Πέρυσι το καλοκαίρι αναπτύχθηκα και άνθισα. Ξέρω ότι δεν υπάρχει τίποτε κακό σ’ αυτό. Ο κηπουρός ήταν ευχαριστημένος μαζί μου. Εμπιστεύομαι την κρίση του και τις πράξεις του. Τι διαφορετικό πρέπει λοιπόν να κάνω αυτό το καλοκαίρι;», σκεφτόταν. «Λοιπόν, αυτό που σχεδίαζα να κάνω ήταν να μεγαλώσω καθένα από τα δώδεκα κλαδιά μου ένα μέτρο ακόμη. Ήθελα να επεκτείνω τις δυνάμεις μου. Όμως δεν μπορώ να αναπτυχθώ με κομμένα κλαδιά, πώς λοιπόν θα αναπτυχθώ;»

Για πρώτη φορά, η τριανταφυλλιά κοίταξε καλά τον εαυτό της. Με θαυμασμό ανακάλυψε ότι κατά μήκος όλων των κλαδεμένων κλαδιών της υπήρχαν δωδεκάδες μικρά βλαστάρια – καθένα από τα οποία μπορούσε να γίνει ένα νέο κλαδί.

Αντί λοιπόν να γίνει ένα δυνατό φυτό προς δώδεκα κατευθύνσεις, μπορούσε κυριολεκτικά να απλωθεί προς εκατοντάδες νέες κατευθύνσεις! Τι θαυμάσιο δώρο της είχε κάνει ο κηπουρός – μόνο όμως επειδή ήταν πρόθυμη να αναρωτηθεί: «τι μπορώ να μάθω από αυτή την εμπειρία;»

Κι έτσι τελειώνει το παραμύθι...

Με αγάπη,
Unseen

Κάπως παρόμοια είναι τα πράγματα και με την μετενσάρκωση.
Για κάποιους λόγους ενσαρκωνόμαστε, λόγους που ενδεχομένως να μη μας είναι ούτε εμφανείς αλλά ούτε κι εύκολο να αντιληφθούμε.
Το γεγονός όμως οτι αυτοί οι λόγοι είναι δυσδιάκριτοι δεν ακυρώνει και την ύπαρξη τους.
Μέσα από τον κύκλο των ενσαρκώσεων της η ανθρώπινη ψυχή πρέπει να διδαχθεί, πρέπει να μοχθήσει και να διδάξει με την σειρά της προτού ενωθεί με την Ανώτερη Δύναμη.

Ίσως οι 4 τριανταφυλλιές να αντιπροσωπεύουν την ανθρώπινη ψυχή στις διάφορες φάσεις αυτού του κύκλου.
Τι λέτε για αυτό?

In anticipation of my resurrection...

Πολύ όμορφη η ιστορία σου ! Και γεμάτη σοφία !

quote:

---

Dying_Incubus

Κάπως παρόμοια είναι τα πράγματα και με την μετενσάρκωση.
Για κάποιους λόγους ενσαρκωνόμαστε, λόγους που ενδεχομένως να μη μας είναι ούτε εμφανείς αλλά ούτε κι εύκολο να αντιληφθούμε.
Το γεγονός όμως οτι αυτοί οι λόγοι είναι δυσδιάκριτοι δεν ακυρώνει και την ύπαρξη τους.
Μέσα από τον κύκλο των ενσαρκώσεων της η ανθρώπινη ψυχή πρέπει να διδαχθεί, πρέπει να μοχθήσει και να διδάξει με την σειρά της προτού ενωθεί με την Ανώτερη Δύναμη.

Ίσως οι 4 τριανταφυλλιές να αντιπροσωπεύουν την ανθρώπινη ψυχή στις διάφορες φάσεις αυτού του κύκλου.
Τι λέτε για αυτό?

---

Συμφωνούμε και... επαυξάνουμε !

Φιλικά, http://astro.forumup.com/

η karma

Ως άνθρωποι, κι εμείς αντιμετωπίζουμε δυσκολίες και δοκιμασίες καθημερινά. Όπως οι τριανταφυλλιές, έχουμε κι εμείς να μάθουμε τρία μαθήματα.

Πρώτον, να εμπιστευόμαστε το καθοδηγητικό χέρι του Δημιουργού μας. Όσο επώδυνη ή δύσκολη κι αν είναι μια κατάσταση, μπορούμε να επιβιώσουμε και να αναπτυχθούμε, εάν έχουμε εμπιστοσύνη στην αγάπη και τη φροντίδα του Θεού.

Δεύτερον, η ανάπτυξη είναι αποτέλεσμα ανακάλυψης του εαυτού μας. Αν δεν ξέρουμε ποιοι και τι είμαστε, πώς θα αναπτυχθούμε; Αν δεν εξερευνήσουμε το αχρησιμοποίητο δυναμικό μας, πώς θα μπορέσουμε να το χρησιμοποιήσουμε;

Αναλογίζομαι τη θέση σου καλέ μου φίλε και θα μπορούσε ίσως να με βοηθήσει και η karma να πω λίγο καλύτερα αυτό που θέλω να πω. Οι εσωτερικές φιλοσοφίες λένε ότι το ταξίδι της ψυχής από την πρώτη ενσάρκωση μέχρι την απελευθέρωση από τον τροχό των ενσαρκώσεων μοιάζει με το ταξίδι της μέσα από τον ζωδιακό.

Στο σημείο του Κριού, της πρώτης εισόδου στην ύλη, η ψυχή βιώνει ό,τι και η πρώτη τριανταφυλλιά. Η δεύτερη τριανταφυλλιά μου θυμίζει προσωπικά το ζώδιο του Καρκίνου στις αντιδράσεις, ενώ η τρίτη κάτι μου θυμίζει από Ζυγό. Αναγκαστικά πάμε στον Αιγόκερω για να βρούμε χαρακτηριστικά της τέταρτης, αν και νομίζω ότι η τέταρτη αντιστοιχεί καλύτερα στον Ιχθύ.

Πέρα από τα ζώδια όμως, οι τρεις πρώτες από τις τέσσερις τριανταφυλλιές αντιδρούν από το παιδί μέσα τους ή αν προτιμάτε από το Εγώ τους (όπως εξήγησα αναλυτικά και στο τόπικ περί πίστεως). Αντιλαμβάνονται το κλάδεμα σαν πληγή και οργανώνουν άμυνες και οχυρώσεις, άλλοτε μέσω του θυμού και άλλοτε μέσω της απραξίας, σε διαφορετικό βαθμό η καθεμία.

Όμως η τέταρτη τριανταφυλλιά έχει μια εντελώς διαφορετική αντίδραση. Νιώθει το παιδί μέσα της αλλά το παρηγορεί. Έρχεται από ένα άλλο, πολύ υψηλότερο σημείο. Έρχεται από το σημείο του θεϊκού εαυτού της που είναι πλήρες κατανόησης, εμπιστοσύνης και ταπεινότητας. Δεν κάνει τίποτε. Απλά κοιτάζει ερευνητικά τον εαυτό της. Και αίφνης ανακαλύπτει εκατοντάδες δυνατότητες που ξεπερνούν κατά πολύ τις 12 φτωχές δυνάμεις που νόμιζε πως είχε δικές της...

Ίσως λοιπόν καλέ μου Dying Incubus η ιστορία με τις τριανταφυλλιές να δείχνει όντως το μονοπάτι της συνείδησης καθώς βαδίζει προς την προσωπική θεϊκή της εμπειρία. Εντέλει όλοι ερχόμαστε από πολύ μακριά...

Να είσαι καλά.
Unseen

Θα συμφωνήσω απόλυτα με τα 3 διδάγματα τα οποία αναφέρεις.
Ο άνθρωπος ερχόμενος στην ζωή πρέπει να μάθει.
Οι γνώσεις οι οποίες θα αποκομίσει δεν θα του δοθούν ούτε εύκολα ούτε με ένα μαγικό τρόπο.
Θα έρθουν με κόπο, αρκετή προσπάθεια, δοκιμασίες κι ίσως έναν (φαινομενικό) πόνο.
Σε αυτή την πορεία όμως θα πρέπει να θυμάται οτι δεν θα δοκιμαστεί ποτέ περισσότερο απ' όσο μπορεί να αντέξει.
Ποτέ δεν θα βρεθεί σε μια κατάσταση η οποία θα είναι άλυτη για αυτόν, όσο κι αν δε μπορεί να ψυχανεμιστεί τη λύση αυτή.
Κι όπως πολύ σωστά αναφέρεις, χρειάζεται αυτογνωσία.
Όλοι μας επιτελούμε ένα σκοπό, όλοι μας ήρθαμε εδώ για κάποιο λόγο κι η ψυχή μας μέσα από κάθε της ενσάρκωση πρέπει να λάβει κάποια μαθήματα.
Για να μπορέσουμε λοιπόν να τα κατανοήσουμε πρέπει να γνωρίζουμε τον εαυτό μας.

Σχετικά με τον παραλληλισμό της ψυχής με τον ζωδιακό κύκλο, ίσως όντως να υπάρχει κάποια σχέση οπότε η αγαπητή karma καλείται να δώσει τα φώτα της!

quote:

---

Πέρα από τα ζώδια όμως, οι τρεις πρώτες από τις τέσσερις τριανταφυλλιές αντιδρούν από το παιδί μέσα τους ή αν προτιμάτε από το Εγώ τους (όπως εξήγησα αναλυτικά και στο τόπικ περί πίστεως).

---

Χμμμ!
Ανώτερος Εαυτός - Κατώτερος Εαυτός?

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Αγαπητέ ΟΡΕΝ ΜΙΝD, θα σε παραπέμψω στον Σαίξπηρ: "όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή θεάτρου".

---

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΕΚΚΛΙΝΟΥΜΕ ΑΠ ΤΟ ΡΟΛΟ ΜΑΣ Η ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ Η
ΤΥΧΗ ΜΑΣ?
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ Η ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ
ΣΑΣ ΔΩΣΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΙ ΕΝΝΟΩ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
ΠΧ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΦΤΟ ΝΑ ΠΑΜΕ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΑΠ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΜΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ
ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ.
karma ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΜΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΜΕ ΤΟ
ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.

Θυμάμαι τον εαυτό μου παλιότερα να αναρωτιέμαι πως θα ήταν η ζωή μου αν δεν είχα κάνει την Α επιλογή αλλά την Β.
Πλέον προσπαθώ να συνειδητοποιήσω οτι αυτός που είμαι, ένας άνθρωπος που ζει, αναπνέει, σκέφτεται νιώθει κτλ όπως όλοι μας οφείλεται ακριβώς στις Β επιλογές μου.
Άλλωστε, αν έπαιρνα τις Α επιλογές στην ζωή μου ίσως να ήμουν πάλι εδώ και να είχα δει να εκτυλίσσονται τα ίδια αποτελέσματα με διαφορετικό τρόπο.

Η ταινία "Το φαινόμενο της πεταλούδας" πιστεύω πως είναι ιδανική για στην κατανόηση αυτής της κοινής μας θέσης καθώς κι η "Τρέξε Λόλα, τρέξε" (δεν την έχω δει).

Καλή μου Unseen, πολύ συγκινητικά τα γράμματα των παιδιών.
Τόσο αθώα κι ίσως αφελή μέσα από μια πρώτη ματιά αλλά πολύ διδακτικά αν τα διαβάσουμε βάζοντας το παιδί μέσα μας να τα διαβάσει!

Υ.Γ. Η απάντηση του μικρού Larry για τον Κάϊν και τον Άβελ είναι όλα τα λεφτά!!!

In anticipation of my resurrection...

Νομίζω ότι όλοι μας ερχόμαστε με κάρτα απεριορίστων διαδρομών σε τούτον εδώ τον πλανήτη που είναι το Συμπαντικό Σχολείο της Αγάπης. Ερχόμαστε για να μάθουμε καλά τα μαθήματά μας και να αποφοιτήσουμε (ευελπιστούμε) κάποτε έχοντας μάθει πρώτα να αγαπάμε τον εαυτό μας γιατί ειδάλλως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δώσουμε σε άλλους κάτι που δεν έχουμε. Α, πάλι με έπιασε η φλυαρία μου αλλά φταίει η διάθεσή μου των τελευταίων ημερών.

Κάπου λοιπόν είχα διαβάσει (πιθανότατα στα βιβλία του ΚΡΥΩΝ "Μη σκέπτεστε σαν άνθρωποι" ειδάλλως στην τριλογία "Συζήτηση με τον Θεό") ότι η ζωή εδώ είναι όπως ένα από τα CD με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Υπάρχει ένα βασικό σενάριο και ένας επιθυμητός στόχος, έχεις στη διάθεσή σου όπλα, εφόδια κτλ. και καλείσαι να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να εκπληρωθεί αυτός ο στόχος. Έχουν μελετηθεί κάποιες παράμετροι του παιχνιδιού και στην πορεία σου συμβαίνουν πολλά και διάφορα και οι εκβάσεις μπορεί να είναι πολλές και διαφορετικές, άγνωστες στον οποιονδήποτε πέρα από τον προγραμματιστή του παιχνιδιού.

Σε ένα και μοναδικό CD περιέχονται όλες οι πιθανές εξελίξεις. Κάθε φορά που κάποιος παίζει το παιχνίδι το παίζει με τον δικό του μοναδικό τρόπο και κερδίζει τη δική του νίκη - ή ήττα, όμως ακόμη και μέσα στην ήττα του γίνεται καλύτερος για την επόμενη φορά που θα παίξει το παιχνίδι.

Και έρχομαι τώρα στον καλό μου DYING INCUBUS

Κατώτερος - Ανώτερος Εαυτός, Προσωπικότητα - Ανώτερος Εαυτός, Εγώ -Ανώτερος Εαυτός, Παιδί - Πνευματικό Ον, όλα αυτά είναι διαφορετικά ονόματα για το ίδιο πράγμα.

Το ζήτημα είναι καλέ μου να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε μόνο οι παίκτες στο ηλεκτρονικό παιχνίδι που διαλέξαμε να παίξουμε, αλλά σε ένα βαθύ επίπεδο είμαστε και οι προγραμματιστές.

Καλό βράδυ.
Unseen

ΥΓ: Πράγματι, αυτό με τον Κάιν και τον Άβελ έγραψε! Πράγματι φοβερά τα γράμματα των παιδιών προς τον Θεό... αλλά κι εμείς κάπως έτσι είμαστε μπροστά Του.

***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****

Και ίσως απλά να μας έχουν μάθει να σκεφτόμαστε ότι υπάρχει μόνο ένα παιχνίδι, ότι είμαστε απλά παίκτες, ότι δεν έχουμε περιθώρια επιλογής, σκέψου το κι έτσι.

Να είσαι καλά.
Unseen

"Μπορούμε να εξετάσουμε την εξέλιξη μιας ψυχής από την οπτική της ύλης και να κάνουμε υποθέσεις για τον λόγο για τον οποίο η ψυχή κάνει την επιβίωσή μας και το αναπαραγωγική δυνατότητά μας ανώτερη – ποιον σκοπό εξυπηρετεί η ψυχή όσον αφορά την διατήρηση του σώματός μας στη ζωή;

Ή μπορούμε να την εξετάσουμε από την οπτική του πνεύματος και να πούμε ότι η ψυχή είναι εξελισσόμενη πνευματική οντότητα και ότι το σώμα αναπτύχθηκε προκειμένου να βοηθήσει την ψυχή να αναπτυχθεί. Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάπτυξη της ψυχής αποτελεί μια σημαντική εξελικτική διαδικασία και το σώμα είναι απλά ένα εργαλείο που χρησιμοποιεί η ψυχή για να προάγει την ανάπτυξή της.

Ή μπορούμε να υιοθετήσουμε μια περισσότερο κβαντική οπτική (κύμα/σωματίδιο) και να πούμε ότι η ύλη και το πνεύμα εξελίσσονται από κοινού και ότι δεν μπορεί να αναπτύσσεται το ένα χωρίς να αναπτύσσεται και το άλλο. Είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Όταν μιλάμε για υλική εξέλιξη, επομένως, εννοούμε ότι υπάρχει και ανάλογη πνευματική εξέλιξη που τη συνοδεύει.

Σε ποιο λοιπόν σημείο άρχισαν τα μόρια να αποκτούν αρκετή οργάνωση ώστε να γίνουν κύτταρα; Πότε μπορούμε να πούμε ότι κάτι γίνεται ζώο; Ή ότι κάτι γίνεται άνθρωπος; Νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε την ίδια ερώτηση και για μια πνευματική οντότητα – σε ποιο σημείο κάτι γίνεται ψυχή;"

Ιδέες παρακαλώ;

Ευχαριστώ πολύ.
Unseen

Πιστεύω ότι ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο με κάποιες προδιαγραφές. Γεννιόμαστε σε μια συγκεκριμένη οικογένεια, αντί για οποιαδήποτε άλλη, είμαστε μοναχοπαίδια ή μέλη πολύτεκνης οικογένειας (ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό για τον ψυχισμό μας), έχουμε παππούδες-γιαγιάδες ή δεν έχουμε, έχουμε γονείς ή μένουμε ορφανοί: όλα αυτά, η αφετηρία μας είναι σε μεγάλο βαθμό προδιαγεγραμμένη.

Πιστεύω μάλιστα ότι εμείς οι ίδιοι την προδιαγράψαμε κατά την παραμονή μας, στο μεσοδιάστημα μεταξύ ενσαρκώσεων, έτσι ώστε να λάβουμε το καλύτερο δυνατό μάθημα που μπορούμε.

Με την ίδια λογική μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι έχουν προδιαγραφεί και κάποια κύρια γεγονότα της ζωής μας: το ότι (αλλά όχι το πότε ή το πώς) θα συναντήσουμε κάποια άτομα-κλειδιά στη ζωή μας ή το ότι θα μας συμβούν κάποια γεγονότα που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε καλύτερα τον σκοπό για τον οποίο έχουμε έρθει (κάτι σαν "βοήθειες" στο ηλεκτρονικό παιχνίδι που λέγαμε...).

Και βέβαια ο σκοπός για τον οποίο έχουμε έρθει σε τούτο εδώ το Σχολείο είναι να μάθουμε την Αγάπη.

Ερχόμαστε λοιπόν με τις προδιαγραφές που έχουμε επιλέξει και αρχίζουν τα μαθήματα, τα οποία συνήθως αντιλαμβανόμαστε ως πληγές. Οι διάφορες πληγές που συλλέγουμε (και οι πληγές που έχουμε συλλέξει από προηγούμενες ζωές) δημιουργούν μια καθήλωση στην παιδική ηλικία , έτσι που το Εγώ μας, η προσωπικότητά μας δηλαδή, να είναι ουσιαστικά ένα πληγωμένο παιδί.

Οι αντιδράσεις μας λοιπόν στην ενήλικη ζωή μας έρχονται από αυτό το παιδί που κρύβουμε μέσα μας, πράγμα που μπορούμε να διαπιστώσουμε και από τους εαυτούς μας, αν κοιτάξουμε καλά.

Όσο κανείς μένει προσκολλημένος στο Εγώ του, φαίνεται να ακολουθεί μια προδιαγεγραμμένη πορεία που σε μεγάλο μέρος ορίζεται από φαινομενικά εξωγενείς παράγοντες: κοινωνικές συμβάσεις, κ.ά.

Όμως δεν είμαστε μόνο το Εγώ μας. Είμαστε πρωτίστως Πνευματικά Όντα, θεϊκής υφής και ουσίας. Εφόσον το αντιληφθούμε αυτό (και μας δίδονται άφθονες ευκαιρίες να το αντιληφθούμε) και αρχίσουμε να μετακινούμε τη συνείδησή μας ολοένα και πιο πολύ προς αυτή την πραγμάτωσή μας, τόσο ελευθερωνόμαστε από την εξουσία των εξωγενών παραγόντων, τόσο μπορούμε να είμαστε οι ίδιοι δημιουργοί της πραγματικότητάς μας.

Ευχαριστώ πολύ.
Unseen

Unseen

quote:

---

Για να καταλάβω κι εγώ, φίλε μου, εννοείς ότι κάποιος άλλος/κάτι άλλο ορίζει τα γεγονότα της ζωής μας; Και ότι αυτά δεν αλλάζουν;

---

ΠΧ ΤΟ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ Η ΚΑΠΟΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ.

quote:

---

Πιστεύω μάλιστα ότι εμείς οι ίδιοι την προδιαγράψαμε κατά την παραμονή μας, στο μεσοδιάστημα μεταξύ ενσαρκώσεων, έτσι ώστε να λάβουμε το καλύτερο δυνατό μάθημα που μπορούμε.

---

quote:

---

Για να καταλάβω κι εγώ, φίλε μου, εννοείς ότι κάποιος άλλος/κάτι άλλο ορίζει τα γεγονότα της ζωής μας; Και ότι αυτά δεν αλλάζουν;

---

ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΑΣ ΔΙΝΕΤΕ Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ
ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΖΩΗ ΔΕΝ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΡΙΖΕΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΝΩΤΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΑΣ ΣΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΖΩΗ.

Όμως δεν είναι λογικό αν κάποιος στη διάρκεια μιας ζωής εξελιχθεί πάρα πολύ, να πρέπει να μπορεί με κάποιο τρόπο να παίρνει αναβολή (ή αναστολή) από ένα ατύχημα;

Προσωπικά πιστεύω ότι ασθένειες και ατυχήματα είναι κυρίως μέσα υπενθύμισης, κάτι σαν καμπανάκια: μας λένε ότι κάτι κάπου κάνουμε λάθος και ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε. Αυτό τουλάχιστον μου έχει αποδείξει η προσωπική μου εμπειρία.

Unseen

quote:

---

Όμως δεν είναι λογικό αν κάποιος στη διάρκεια μιας ζωής εξελιχθεί πάρα πολύ, να πρέπει να μπορεί με κάποιο τρόπο να παίρνει αναβολή (ή αναστολή) από ένα ατύχημα;

---

ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΑΝ ΕΧΕΙ ΕΞΕΛΙΧΤΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΛΛΩΣΤΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ.

quote:

---

Προσωπικά πιστεύω ότι ασθένειες και ατυχήματα είναι κυρίως μέσα υπενθύμισης, κάτι σαν καμπανάκια: μας λένε ότι κάτι κάπου κάνουμε λάθος και ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε. Αυτό τουλάχιστον μου έχει αποδείξει η προσωπική μου εμπειρία.

---

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΕΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟΣΟ
ΣΟΒΑΡΟ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ.
ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ? ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΙΚΗ ΟΤΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΣΟΒΑΡΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr