Συγγραφέας |
Θέμα |
|
Notirk
Πλήρες Μέλος
Greece
1278 Μηνύματα |
Απεστάλη: 17/09/2012, 16:08:47
Αυτοί που μας δημιούργησαν, μας έδωσαν την γλώσσα για : 1.- Να επικοινωνούμε. 2.- Να μαθαίνουμε αυτά που μας δίδαξαν 3.-Όταν έλθει η ώρα-τώρα είναι- να μάθουμε για την καταγωγή μας, ερμηνεύοντας τα μηνύματα που μας άφησαν. Όταν μάθουμε για την καταγωγή μας, τότε και μόνο τότε θα μπορέσουμε να μιλάμε για την καταγωγή του σύμπαντος.
|
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 17/09/2012, 21:26:56
Η αναλαμπή , η φευγαλέα εμφάνιση ενός καινοφανούς σύμπαντος μπορεί να νοηθεί σαν μια τυχαία συνάντηση σημείων που απολήγει σε κάποιο σχέδιο . Ανάμεσα στα αναρίθμητα δημιουργήματα της τύχης υπάρχουν ένα ή δύο (ή ένας συγκριτικά μικρότερος αριθμός) λιγότερο πιθανά και περισσότερο περίπλοκα συμπλέγματα σημείων που συνιστούν ένα δισδιάστατο σύμπαν . Πολλά σημεία σ’ αυτά τα λιγότερο πιθανά σύμπαντα τυχαίνει να συναθροιστούν έτσι ώστε να προσδιορίσουν έναν δισδιάστατο χώρο χωρίς χρόνο και να αποτελέσουν μια επιφάνεια που στερείται χρονική διάρκεια . Άλλα σημεία συγκροτούν πάλι κατά τύχη έναν αληθινό δισδιάστατο χωρόχρονο , με μία γραμμή για το χώρο και μία κατεύθυνση για το χρόνο . Ωστόσο , στερούνται ακόμη την πολυπλοκότητα που είναι απαραίτητη για την επιβίωσή τους . Δεν έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να επιβιώσουν απ’ όση έχει ένα συννεφάκι σκόνης που τυχαίνει να σχηματίσει πρόσκαιρα μια λωρίδα πάνω σε μια ακτίνα φωτός . Τέτοια σύμπαντα μπορεί να σχηματιστούν , ενώ έξω από τον δικό μας χώρο και χρόνο σχηματίζονται και σήμερα . Δεν είναι όμως προορισμένα να ζήσουν . Φεύγουν όπως έρχονται . Καταρρέουν στην άμορφη σκόνη από την οποία κατά τύχη σχηματίστηκαν . Δεν αφήνουν κανένα ίχνος στο χώρο ή το χρόνο , διότι σχημάτισαν τον δικό τους χώρο και όρισαν τον δικό τους χρόνο , και όταν πεθαίνουν , πεθαίνει μαζί και ο χωρόχρονός τους . Τα μονοδιάστατα σύμπαντα ήταν απίθανα μορφώματα σημείων . Τα δισδιάστατα ήταν περισσότερο απίθανα μορφώματα σημείων σε περισσότερο περίπλοκες , πλούσιες αλλά πάντως όχι επαρκώς πλούσιες σχέσεις . Ακόμη πιο απίθανη είναι η τυχαία συνάθροιση σημείων που οδηγεί σε χωρόχρονο τριών διαστάσεων . Και αυτός ο χωρόχρονος , όμως , είναι δομικά πολύ ασταθής . Τώρα τα σημεία έχουν περισσότερους γείτονες από τα πρόδρομά τους πιθανότερα σύμπαντα (που όντας εκτός χώρου και χρόνου μετά την εξαφάνισή τους δεν αποτελούν αληθινούς προδρόμους , και σχηματίζονται και χάνονται κάπου “αλλού” και σε άλλο “τώρα” . Αυτά τα σύμπαντα όμως δεν είναι αρκετά πλούσια , γι’ αυτό και δεν επιβιώνουν μετά τη γέννησή τους . Η ύπαρξή τους παραπαίει μέσα στη σκόνη , η δομή τους δεν διαρκεί περισσότερο απ’όσο ένα συννεφάκι σκόνης και ξαναγίνονται σκόνη . Τέτοια τρισδιάστατα σύμπαντα σχηματίζονται τυχαία σε τεράστια πλήθη , αλλά εξ αιτίας της δομικής ένδειάς τους επιστρέφουν στη σκόνη . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/09/2012, 18:25:51
Κατόπιν (οτιδήποτε κι αν σημαίνει αυτό) , πάλι τυχαία ένα σύμπλεγμα σημείων “σκόνταψε” σ’ ένα μόρφωμα με τέτοια πολυπλοκότητα ώστε να αντιστοιχεί σε τέσσερις διαστάσεις . Όμως και οι τέσσερις ήταν διαστάσεις χώρου : έλειπε ο χρόνος . Η μορφή αυτή είναι τώρα πλούσια σε πολυπλοκότητα εσωτερικών σχέσεων , όχι όμως τόσο λεπτοδουλεμένη ώστε να επιβιώσει . Έτσι και τώρα το τυχαία διαμορφωμένο σύμπλεγμα σημείων θα σκορπίσει πάλι σαν άμορφη σκόνη . Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα αναμονής για άλλο τετραδιάστατο μόρφωμα , διότι χωρίς χρόνο η αναμονή δεν έχει νόημα . Ένα από αυτά τα μορφώματα ήταν τετραδιάστατος χωρόχρονος . Γνωρίζουμε ότι αυτό συνέβη πραγματικά τουλάχιστον μία φορά . Υποπτευόμαστε μάλιστα πως αυτό συνεχίζεται έξω από το χώρο και το χρόνο μας , αλλά η δική μας συγκεκριμένη διακύμανση της σκόνης είναι αυτή που έχει συνέπειες για μας . Αυτή η συγκεκριμένη διαταραχή αφορά τη μετάπτωση των σημείων στο μόρφωμα που αναγνωρίζουμε σήμερα ως τρεις διαστάσεις χώρου και μία χρόνου . Τυχαία . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/09/2012, 18:50:24
Μια παρατήρηση:Έχει διατυπωθεί η ιδέα ότι η ύπαρξη του χωρόχρονου και η φύση της γεωμετρίας μπορεί να θεωρηθούν ως φυσική που προκύπτει από τη “στατιστική των μεγάλων προτάσεων” (C. M. Patton και J . A . Wheeler , “Is physics legislated by cosmogony ?”, στο “Quantum gravity”, επιμ. C. J. Isham , R. Penrose and D. W. Sciama , 538 – 605 , Clarendon Press , 1975 . Επίσης στο “The encyclopedia of ignorance”, επιμ. R. Dunkan και M. Weston Smith , 19 – 35 , Pergamon , 1977) . Η εν λόγω ιδέα αποτελεί υπόβαθρο των παρατηρήσεων περί “σχέσεων” της δυνατότητας αλληλοσύνδεσης ποσοτήτων σε αυτοσυνεπή δίκτυα . Έτσι , τα σωματίδια θα είναι οι επιτρεπόμενες αυτοσυνέπειες και τα δίκτυα οι κόμβοι του χωρόχρονου . Αυτό το λογικό δίκτυο γίνεται αρκετά πλούσιο (και ευσταθές) μόνο σε τρεις διαστάσεις χώρου και μια διάσταση χρόνου . Στο αναφερόμενο έργο οι συγγραφείς αποδέχονται την περίπτωση αποτυχίας , χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως η ιδέα είναι λαθεμένη . Θα έπρεπε ίσως να επιστρέψουμε σ’ ένα πρόβλημα που αφήσαμε να αιωρείται , όπου διαπιστώσαμε ενδείξεις μιας αναλογίας ανάμεσα στην κοσμογονία και την ανάδυση των μαθηματικών . Μολονότι ένα σύστημα αριθμών μπορεί να δημιουργηθεί από το κενό σύνολο , παραμένει η υποψία πως έχει τεθεί εκ των υστέρων η λογική ώστε να επιτευχθεί αυτή η ανάδυση . Μπορεί όμως η λογική να δημιουργείται μαζί με τους αριθμούς , σε μια αυτοτροφοδοτούμενη διαδικασία παρόμοια με αυτήν που περιγράφω εδώ , και τα μόνα μαθηματικά που διαθέτουμε να είναι εκείνα που έχουν επαρκή καθολική αυτοσυνέπεια . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/09/2012, 19:36:59
Η διαταραχή της οποίας αποτελούμε συνέπεια ήταν τετραδιάστατη και συνεπώς πλούσια σε πολυπλοκότητα σε όλη της την έκταση . Επιπλέον , η γεωμετρία της ήταν γεωμετρία του χωρόχρονου και ως τέτοια μπορούσε να στηρίξει και να συντηρήσει την πολυπλοκότητα των σχέσεων που ονομάζουμε ύλη και δυνάμεις . Ξαφνικά , κατά τύχη , έχουμε ένα σύμπαν , ένα σύνολο βιώσιμων σχέσεων . Οι σχέσεις είναι αρκετά λεπτεπίλεπτες και πολύπλοκες , ώστε η διακύμανση να αποκτήσει ευστάθεια . Αντί να εξαφανιστεί , όπως εξαφανίστηκαν οι άλλες απίθανες καταστάσεις , αυτή η εξαιρετικά απίθανη κατάσταση “πάγωσε” και αποτέλεσε μια υπαρκτή πραγματικότητα . Αυτό το συγκεκριμένο σύμπαν επέζησε . Είναι ένας σπόρος για την οργάνωση του όλου χωρόχρονου . Εμείς σκοντάψαμε εκεί . Το σύμπαν ξεκίνησε . Τυχαία . Τι είναι όμως αυτά τα σημεία ; Από πού προέκυψαν ; Κατασκευάστηκαν ή απλώς εμφανίστηκαν ; Υπάρχει ακόμη κάτι που πρέπει να δημιουργηθεί ; Μήπως η ιδέα της “άπειρης οκνηρίας” είναι μια χίμαιρα ; Βρισκόμαστε τώρα στο κέντρο της δημιουργίας . Χρειαζόμαστε όμως μία ακόμη η ιδέα . Μια ιδέα ικανή να εξηγήσει την ανάδυση των πραγμάτων από το τίποτε . Πιστεύω ότι είναι ευδιάκριτη και θα ήθελα να προσπαθήσω να δείξω πώς θα μπορούσε να κατανοηθεί . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/09/2012, 19:18:43
Το κλειδί αυτής της ιδέας είναι να παρατηρήσουμε την απαλοιφή των αντιθέτων . Αν αναστρέψουμε τη φορά της απαλοιφής , τα αντίθετα διαχωρίζονται από το τίποτε . Η δημιουργία του κόσμου μπορεί να παρασταθεί ως μια τέτοια διύλιση . Κατά κάποιον τρόπο , τη στιγμή της δημιουργίας το τίποτε πρέπει να χωριστεί σε εξαιρετικά απλά ζεύγη αντιθέτων πραγμάτων . Αν από το διαχωρισμό προκύψει ένα αρκετά πολύπλοκο σχέδιο , τα αντίθετα αποκτούν ευστάθεια και το σύνολο μονιμότητα . Ένα κοσμικό παράδειγμα αυτής της συμπεριφοράς είναι η ύπαρξη ύλης και αντιύλης . Η σύγκρουση ενός σωματιδίου με το αντισωματίδιό του ουσιαστικά οδηγεί στο τίποτε : Το σύνολο εξαφανίζεται μετατρεπόμενο σε ένα “σταγονίδιο” ενέργειας . Αντίστροφα , είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένα ζεύγος από ένα σωματίδιο και το αντισωματίδιό του – ουσιαστικά από το τίποτε . Το τωρινό σύμπαν συνταράσσεται από τέτοιου είδους δραστηριότητες , κατά τις οποίες η ενέργεια (περιελιγμένος χωρόχρονος) δημιουργεί σωματίδια και αντισωματίδια , τα οποία με τη σειρά τους εξαϋλώνονται μετατρεπόμενα και πάλι σε ενέργεια Έχουμε τονίσει ότι η δημιουργία δεν μπορεί να δώσει διαμιάς πλήρεις , πλούσιες πολυπλοκότητες , όπως π,χ, σωματίδια και αντισωματίδια . Η δημιουργία μπορεί να δώσει μόνο τις πιο πρωτόγονες δομές , δομές με τέτοια απλότητα ώστε να μπορούν να ξεπηδήσουν από το απολύτως τίποτε . Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να βρούμε το απολύτως απλό . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/09/2012, 19:30:20
Και κάτι άλλο (ας πούμε σαν διευκρίνηση). Αν και δεν θα ήθελα να ακολουθώ τόσο φανερά κάθε σύγχρονη θεωρία που σημειώνει επιτυχίες ,είναι ενδιαφέρον να επισημάνω ότι ο διαχωρισμός του τίποτε σε αντίθετα θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια αναλογία με τη διαμόρφωση των χορδών (P. D. B. Collins , A. D, Martin και E. J. Squires , “Particle physics and cosmology” , Wiley , 1989 – και F. J. Dyson , “Energy in the universe”, Scientific American 225 , 1971) : Ο διαχωρισμός αυτός μοιάζει με τη γέννηση μιας γραμμής με δύο άκρες από ένα αδιάστατο σημείο .Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/09/2012, 18:50:21
Το απολύτως απλό εκφράζεται από τη διαφορά ανάμεσα στην ύπαρξη και την ανυπαρξία ενός σημείου ή ανάμεσα στη θετική και την αρνητική μονάδα . Τα βασικά συστατικά του σύμπαντος πρέπει να είναι τόσο απλά ώστε οι διαφορές τους να συμβολίζονται με το 1 και το – 1 , με το ναι και το όχι ή , πιο πεζά , με το αληθές και το ψευδές . Οι θεμελιώδεις δομικοί λίθοι ολόκληρης της δημιουργίας πρέπει να έχουν αυτή τη δυαδική μορφή . Δεν υπάρχει τίποτε απλούστερο που να έχει ιδιότητες . Μόνο η διαφορά που συμβολίζεται με 1 και – 1 , ή με σημείο και μη σημείο , έχει την ικανοποιητική απλότητα που χρειάζεται ώστε να δημιουργηθεί από το τίποτε . Όταν όμως συγκεντρωθεί σε μεγάλο πλήθος , δημιουργεί εξαιρετικό πλούτο (όπως στα μαθηματικά και τη λογική) που οδηγεί στην εμφάνιση ιδιοτήτων . Κατά βάση το σύμπαν είναι μια σκόνη δυαδικών στοιχείων . Αυτό είναι η σκόνη του χωρόχρονου . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/09/2012, 19:03:13
Αναλυτικότερα :Από το έργο που αναφέρθηκε παραπάνω (C. M. Patton και J . A . Wheeler , “Is physics legislated by cosmogony ?” , στο “Quantum gravity”, επιμ. C. J. Isham , R. Penrose and D. W. Sciama, 538 – 605 , Clarendon Press , 1975 .) , παραθέτω τις ακόλουθες παρατηρήσεις : “Είναι δύσκολο να φανταστούμε ένα απλούστερο στοιχείο , με το οποίο θα μπορούσε να αρχίσει η θεμελίωση της φυσικής, διαφορετικό από την επιλογή ναι – όχι , αληθές – ψευδές ή ανοιχτό – κλειστό κύκλωμα με διακόπτες . . . , ισόμορφο με μια πρόταση του προτασιακού λογισμού της μαθηματικής λογικής . . .” . Αυτή η αναλογία είναι ίσως ο βαθύτερος λόγος για τον οποίο μπορούμε να περιγράψουμε το σύμπαν με τη βοήθεια των μαθηματικών : Τα μαθηματικά είναι ένα σύστημα λογικής , και αν είναι σωστή αυτή η άποψη για την τελική φύση του σύμπαντος , δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι τα μαθηματικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την περιγραφή του . Κατά κάποιον τρόπο τα μαθηματικά μιμούνται την έσχατη δομή . Ένας μαθηματικός τύπος που γράφεται πάνω σε μια σελίδα αποτελεί έκφραση μιας ορισμένης ομάδας σχέσεων που ενσωματώνονται στη δομή του χωρόχρονου . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
gianipseftis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2194 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/09/2012, 13:21:04
quote:
Το απολύτως απλό εκφράζεται από τη διαφορά ανάμεσα στην ύπαρξη και την ανυπαρξία ενός σημείου ή ανάμεσα στη θετική και την αρνητική μονάδα . Τα βασικά συστατικά του σύμπαντος πρέπει να είναι τόσο απλά ώστε οι διαφορές τους να συμβολίζονται με το 1 και το – 1 , με το ναι και το όχι ή , πιο πεζά , με το αληθές και το ψευδές . Οι θεμελιώδεις δομικοί λίθοι ολόκληρης της δημιουργίας πρέπει να έχουν αυτή τη δυαδική μορφή . Δεν υπάρχει τίποτε απλούστερο που να έχει ιδιότητες . Μόνο η διαφορά που συμβολίζεται με 1 και – 1 , ή με σημείο και μη σημείο , έχει την ικανοποιητική απλότητα που χρειάζεται ώστε να δημιουργηθεί από το τίποτε . Όταν όμως συγκεντρωθεί σε μεγάλο πλήθος , δημιουργεί εξαιρετικό πλούτο (όπως στα μαθηματικά και τη λογική) που οδηγεί στην εμφάνιση ιδιοτήτων . Κατά βάση το σύμπαν είναι μια σκόνη δυαδικών στοιχείων . Αυτό είναι η σκόνη του χωρόχρονου . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά
Φίλε Κηφέα , μόλις σήμερα βρήκα λίγο χρόνο τα να μπω στο φόρουμ, και διάβασα τις πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις σου, αναφορικά με αυτό που εσύ ονομάζεις “δημιουργία”, και που εγώ προτιμώ να ονομάζω “σύμπαντα κόσμο”, μια και έννοια της “δημιουργίας” , με παραπέμπει “εμμέσως” στην ύπαρξη κάποιου δημιουργού, που κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν αποτελεί ανάγκη για την ύπαρξη του “σύμπαντος κόσμου”. Παρεμβαίνω μόνο να σε ρωτήσω για την υφή της “σκόνης” εκ της οποίας αναδύεται στην συνέχεια ο χωροχρόνος Δεν έχω καταλάβει πως ακριβώς την εννοείς. Που υπάρχει, αν ακόμη ο χωροχρόνος δεν υφίσταται? Αποτελεί από μόνη της κάποια μορφή “ύπαρξης” ή είναι αυτό που ονομάζεις “σχεδόν τίποτα”? Κατά την γνώμη μου υπάρχει αβυσσαλέα διαφορά του “τίποτα” και του “σχεδόν τίποτα” ? Που κάνω λάθος? Το “απολύτως τίποτα” είναι “απείρως” μικρότερο από το “ελάχιστα κάτι” . Στην ουσία και στην κυριολεξία, το ένα και το άλλο, είναι μη συγκρίσιμα , γιατί το “ένα” έχει μέγεθος , ιδιότητες, γνωρίσματα, ενώ το “άλλο” ούτε καν “υπάρχει”. ΔΕΝ μπορείς να συγκρίνουμε την ύπαρξη με την ανυπαρξία (την άποψή μου εκφράζω, και είναι υπό συζήτηση) Προσωπικά πιστεύω πως είναι παραλογισμός να λέμε πως “υπάρχει το μη υπάρχον”, και το έχω πει ξανά αυτό. Επανέρχομαι στα αριθμητικά / μαθηματικά σύμβολα. Αν κατάλαβα καλά, προτείνεις τα σύμβολα -1 , +1 ως σύμβολα του “κάτι” και του αντίθετου του. Τα “ανθρώπινα” σύμβολα +1, -1, είναι σύμβολα των αντιθέτων. Με ποιο σύμβολο δηλώνεις το “κάτι” , και με ποιό του αντίθετο του “κάτι”?. Θεωρείς το “τίποτα” το αντίθετο του “κάτι”? Ερώτημα θέτω. Σε ένα δυαδικό σύστημα , μπορούν άνετα να χρησιμοποιηθούν οποιαδήποτε σύμβολα, αρκεί να είναι ΜΟΝΟ δύο, και με αυτά τα δύο σύμβολά μπορεί να περιγραφούν τα πάντα στον κόσμο. Είναι έτσι? Είναι το ενδιάμεσο δύο αντιθέτων – ρωτώ - , το “τίποτα”? Η “ισορροπία” τι είναι? Επιτρέπεται, ερωτώ, να συγκρίνουμε αφηρημένες έννοιες (τίποτα) , με πραγματικές / συγκεκριμένες έννοιες (κάτι)? quote: ΝικομαχοςΑπο ποιό σημείο του Σύμπαντος αρχίζει και σε ποιό σημείο τελειώνει η ΜΕ.
Από ότι ξέρω, .... κανείς δεν ξέρει. Άλλωστε το παρατηρήσιμο σύμπαν κατά την γνώμη μου, είναι μόνο ένα κλάσμα αυτού που υπάρχει και δεν μπορεί να προήλθε (αν προήλθε) μόνο από μία Μ.Ε. Αυτό που παρατηρούμε είναι μόνο ο δικός μας “κόσμος”. Μήπως υπήρξαν , υπάρχουν και θα υπάρχουν, μη παρατηρήσιμες λόγο άπειρης απόστασης, πολλές Μ.Ε που δημιούργησαν και δημιουργούν άπειρους “κόσμους” κάποιους και σαν τον δικό μας? Ερώτημα θέτω.
quote: Υπήρχε ή όχι Σύμπαν πριν την ΜΕ και τι ακριβώς ήταν αυτο?
Καταθέτοντας την δική άποψη , “κάτι” υπήρχε πριν, και ..... εξ από ανέκαθεν Χωροχρονικές ..... ανωμαλίες? Ενδεχομένως ναι και όχι. Θεωρίες υπάρχουν πολλές και μεταξύ αυτών αρκετές κομψές και ... λογικές.. Λογικά,. από το “απολύτως τίποτα” δεν μπορεί να προκύψει το “κάτι”.
|
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/09/2012, 16:16:03
gianipseftisΘα απαντήσω συνολικά στις απορίες σου αργότερα για δύο λόγους : Πρώτον , διότι σε λίγα μηνύματά μου ολοκληρώνω το σύνολο του σκεπτικού μου και δεν θα ήθελα να διακοπεί η όλη ροή του θέματος απαντώντας σου τώρα . Δεύτερον διότι μερικές από τις απορίες σου , μπορεί να λυθούν μέσα στα λιγοστά τελευταία μηνύματά μου που θα ακολουθήσουν . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/09/2012, 16:28:34
Τι γεννά όμως τη διάκριση των αντιθέτων ; Πριν επιχειρήσω να τα συνθέσω όλα αυτά και να δώσω μια τελική εικόνα , θα ήθελα να κάνω μια εισαγωγική και πολύ σημαντική παρατήρηση σχετικά με έναν ειδικό ρόλο του χρόνου : Ο χρόνος διακρίνει τα αντύθετα . Μπορούμε να συλλάβουμε αυτή την ιδέα εξετάζοντας μία ακόμη φορά την ύλη και την αντιύλη . Ένα σωματίδιο διακρίνεται από το αντισωματίδιό του από τη φορά κατά την οποία κινούνται στο χρόνο . Αντί να σκεφτόμαστε ότι τα σωματίδια και τα αντισωματίδια είναι ξεχωριστά πράγματα , με την υποψία όμως ότι συγγενεύουν στενά , μπορούμε να σκεφτούμε ότι ένα αντισωματίδιο είναι το ίδιο το αντίστοιχό του σωματίδιο που κινείται πίσω στο χρόνο . Ένα ηλεκτρόνιο κινείται προς τα εμπρός στο χρόνο . Ένα αντιηλεκτρόνιο είναι ένα ηλεκτρόνιο το οποίο κινείται προς τα πίσω στο χρόνο . Τα αντίθετα , τουλάχιστον τα αντίθετα απλά πράγματα , διακρίνονται από τη φορά κατά την οποία κινούνται στο χρόνο . Αυτό σημαίνει ότι αν έχουμε χρόνο έχουμε τη δυνατότητα να διακρίνουμε τα αντίθετα , που , όταν ο χρόνος απουσιάζει , συγχωνεύονται στο τίποτε . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/09/2012, 16:46:00
Θα κάνω μια διευκρίνηση της περιγραφής των σωματιδίων και των αντισωματιδίων που αναφέρω στο παραπάνω μήνυμά μου :Η περιγραφή των αντισωματιδίων ως σωματιδίων που κινούνται πίσω στο χρόνο (M. Gardner , “Can time go backward ?” , Scientific American 216 , 1967 .) , πρωτοπαρουσιάστηκε από τον E. C. G. Stűckelberg και αναπτύχθηκε από τον R. P. Feynman . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/09/2012, 16:55:47
Αφού αναφέρθηκα προηγουμένως στα σωματίδια και αντισωματίδια θα προχωρήσω ένα βήμα παραπάνω, για να μην παρερμηνευθούν τα γραφόμενά μου στο στο αρχικό μου μήνυμα :Φυσικά (στο προτελευταίο μήνυμά μου) δεν εννοώ ότι από το τίποτε μπορούν να ξεπηδήσουν ένα πρόβατο και ένα αντιπρόβατο . Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο έχω τονίσει τη σπουδαιότητα της αναζήτησης των απλών πραγμάτων . Φυσικά πράγματα με απόλυτη απλότητα θα μπορούσαν να ξεπηδήσουν από το τίποτε με έναν τρόπο που χρειάζεται περισσότερες εξηγήσεις . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/09/2012, 17:03:58
Και τελικά για να προλάβω ενδεχόμενες παρερμηνείες (ή και πιθανές απορίες), ας πω και τούτο :Η σύνθεση διακριτών οντοτήτων με δύο συνιστώσες σε ένα χωρόχρονο , κάτι που σημαίνει την εμφάνιση μιας γεωμετρίας , αποτελεί τη βάση της θεωρίας των τουίστορς (twistοrs) – R. Penrose , “Angular momentum : an approach to combinatorial spacetime” , στο “Quantum theory and beyond” , επιμ. T. Bastin , 151 – 180 , Cambridge University Press , 1971 . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
gianipseftis
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
2194 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/09/2012, 19:52:10
quote: Κηφεας Θα απαντήσω συνολικά στις απορίες σου αργότερα για δύο λόγους :
Ο.Κ φίλε μου, θα αναμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τις θέσεις σου. Σχετικά με τα σωματίδια και αντισωματίδια και της μοναδικής διάκρισής τους ώς προς το βέλος του χρόνου, θα μπορούσες να μου διευκρινήσεις την στιγμή της Μ.Ε - που θεωρητικά δημιουργούνται τα πάντα κατά το καθιερωμένο μοντέλο - τα αντισωματίδια ποια κίνηση, στο χρόνο, εκτελούσαν?
|
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/09/2012, 01:14:30
quote: gianipseftis: Σχετικά με τα σωματίδια και αντισωματίδια και της μοναδικής διάκρισής τους ώς προς το βέλος του χρόνου, θα μπορούσες να μου διευκρινήσεις την στιγμή της Μ.Ε - που θεωρητικά δημιουργούνται τα πάντα κατά το καθιερωμένο μοντέλο - τα αντισωματίδια ποια κίνηση, στο χρόνο, εκτελούσαν?
Στο απώτατο παρελθόν του Σύμπαντος, σύμφωνα με τη θεωρία της (Μ.Ε.), που εκτείνεται σε ένα μόλις εκατοστό του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, κυριαρχείται από τις αλληλεπιδράσεις των θεμελιωδών σωματιδίων . Παρ’όλο δε που είναι ένα παρελθόν στιγμιαίο , μπορεί να διακριθεί σε κάποιες βασικές περιόδους . Η πρώτη περίοδος ονομάζεται και “εποχή της κβαντικής βαρύτητας”. Και είναι μια "εποχή" κατ’ευφημισμόν, αφού διαρκεί από τη χρονική στιγμή μηδέν μέχρι το απειροελάχιστο 10 <-43> sec . Η θερμοκρασία, από άπειρη που ήταν, πέφτει στα 10 <32> Κ . Επειδή η ενέργεια που αντιστοιχεί σ’αυτήν την θερμοκρασία είναι κολοσσιαία , οι αλληλεπιδράσεις πρέπει να ήσαν ενοποιημένες . Τα της δημιουργίας , δηλαδή , ρυθμίζει μια και μόνη δύναμη . Και υπήρχε ένα είδος σωματίου . Επειδή όμως δεν έχει διαμορφωθεί ακόμη η πλήρης ενοποιητική θεωρία – η βαρύτητα , είναι δύσκολο να ενταχθεί σ’αυτήν – δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβη . Σαφής , πάντως , διάκριση του χώρου και του χρόνου δεν υπήρχε . Και είναι πιθανόν ότι το Σύμπαν μόλις υπερέβαινε το μέγεθος ενός ατόμου ! Η αμέσως επόμενη περίοδος, από 10 <-43> έως 10 <-35> sec., είναι η εποχή της μεγάλης ενοποιήσεως . Η βαρύτητα έχει αποχωρισθεί από τις τρεις άλλες δυνάμεις . Βαριά αρχέγονα σωματίδια – κάποια κοινή πιθανόν μορφή των κουάρκ και λεπτονίων – με ίσο αριθμό αντισωματιδίων τους, κι’ακόμη φωτόνια και νετρίνα, συνιστούν το κοσμικό ρευστό . Οι αλληλεπιδράσεις στο ρευστό αυτό έχουν έναν ρυθμό φρενιτιώδη . Ένα σημαντικό γεγονός σφραγίζει την περίοδο που ακολουθεί , από <10-35> έως 10 <-12> sec. Είναι η εποχή εξαφανίσεως της αντιύλης . Το ότι η αντιύλη “λάμπει δια της απουσίας” της στο σημερινό Σύμπαν είναι γεγονός αναμφισβήτητο , όσο και παράδοξο . Πράγματι , αντιπρωτόνια , αντινετρόνια ή ακόμη και αντιάτομα δεν φαίνεται να υπάρχουν στο ηλιακό μας σύστημα , ούτε σε κάποια περιοχή του Γαλαξία μας . Διότι τότε , μεγάλες ποσότητες ακτινοβολίας θα επρόδιδαν τις συγκρούσεις σωματιδίων με αντισωματίδιά τους και την αναπόφευκτη εξαΰλωσή τους . Την πιθανότητα , βέβαια , ενός ολόκληρου γαλαξία – ή και ενός άλλου Σύμπαντος ! – από αντιΰλη δεν μπορεί να την αποκλείσει κανείς . Οπτικά , πάντως , ο γαλαξίας αυτός δεν θα διέφερε από έναν "κανονικό" γαλαξία , αρκεί να μην υπήρχαν κοινές περιοχές ύλης – αντιΰλης . Είναι όμως η πιθανότητα αυτή πολύ πιο χρήσιμη στους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, απ’ότι στους ίδιους τους επιστήμονες . Αν όμως υποθέσει κανείς – και είναι μια υπόθεση αισθητικά και φιλοσοφικά ελκυστική – ότι στο Σύμπαν υπήρχε αρχικά ίσος αριθμός σωματιδίων και αντισωματιδίων , είναι ανάγκη να ερμηνεύσει την επελθούσα έκτοτε κυριαρχία της ύλης. Τούτο φαίνεται να έχει τη ρίζα του στην απειροελάχιστη ακριβώς περίοδο που ακολουθεί την εποχή της κβαντικής βαρύτητας. Στην αρχή της περιόδου αυτής , και ενώ η θερμοκρασία είναι 1027 Κ, η ισχυρή αλληλεπίδραση διαχωρίζεται από την ηλεκτρασθενή . Τα αρχέγονα σωματίδια διασπώνται σε κουάρκ και αντικουάρκ , λεπτόνια και αντιλεπτόνια. Κατά τις πολύπλοκες αυτές διαδικασίες και επειδή οι ενέργειες είναι τεράστιες , οι Μεγάλες Ενοποιητικές Θεωρίες προβλέπουν ότι η αρχική συμμετρία ύλης – αντιύλης διαταράσσεται ελαφρά , προς όφελος της ύλης. Τούτο οφείλεται στην παραβίαση μιάς συμμετρίας της Φυσικής , που έχει να κάνει με το ότι οι φυσικοί νόμοι για τα σωματίδια και αντισωματίδια δεν είναι ακριβώς οι ίδιοι. Είναι μια ελάχιστη , αλλά ενδιαφέρουσα παραβίαση που καταλήγει , κατά αγαθή μας τύχη , σε μια μικρή περίσσεια κουάρκ . Έτσι , ενώ τα περισσότερα κουάρκ , καθώς το Σύμπαν διαστέλλεται και ψύχεται , εξαϋλώνονται συγκρουόμενα με αντικουάρκ , όσα δεν έχουν εκρηκτικό σύντροφο θα παραμείνουν εν ζωή . Είναι αυτά ακριβώς που θα αποτελέσουν , ύστερα από επίμονες διαδικασίες στον χώρο και τον χρόνο , την “ύλη” του σημερινού Σύμπαντος : Τα άστρα , τους πλανήτες και μας τους ίδιους . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 22/09/2012, 19:05:52
Επανερχόμαστε, λοποόν, στο θέμα μας :Βρισκόμαστε τώρα στην καρδιά του προβλήματος . Ίσως πέρα από την δυνατότητα κατανόησης , ίσως ακριβώς στο όριό της . Νομίζω πως μπορούμε να διακρίνουμε τα πρώτα στοιχεία της αυτοδημιουργίας του κόσμου . Υπάρχουν δύο συστατικά . Κατά πρώτο λόγο χρειαζόμαστε τα σημεία τα οποία πρόκειται να συνενωθούν σε μορφώματα που ορίζουν χώρο και χρόνο . Κατόπιν χρειαζόμαστε τα σημεία από τα οποία χωρίζονται τα αντίθετά τους εξ αιτίας της φοράς του χρόνου . Ο χρόνος δίνει ζωή στα σημεία και τα σημεία δίνουν ζωή στο χρόνο . Αυτή είναι η κοσμική αυτοδυναμία . Θα ήθελα να εκφράσω λίγο διαφορετικά αυτή τη δύσληπτη ιδέα (προσωπικά τουλάχιστον τη βρίσκω δύσληπτη , αλλά πάντως μέσα στα όρια της κατανόησης) . Παρατηρήσαμε τα αντίθετα με τα σύμβολα 1 και – 1 . Όπως έχουμε ήδη αναφέρει , μπορούμε να θεωρήσουμε πως παριστούν ένα σημείο και την απουσία του σημείου , ή ένα οποιοδήποτε αρκετά απλό ζεύγος αντιθέτων πραγμάτων . Κατά την άποψη των αντιθέτων , τα 1 και – 1 διακρίνονται από τη φορά κατά την οποία κινούνται στο χρόνο . Το – 1 είναι 1 που κινείται πίσω στο χρόνο . Όταν λείπει ο χρόνος , το – 1 και το 1 συγχωνεύονται στο 1 – 1 = 0 , δηλαδή στο τίποτε . Η δύσληπτη αλλά πάντως κατανοήσιμη κεντρική ιδέα είναι ότι το σύμπαν αποκτά υπόσταση εξαιτίας της αυτοαναφορικότητάς του . Ισχυρίστηκα ότι το 1 και το – 1 , τα σημεία και η απουσία τους , όταν διαταχθούν κατάλληλα συνιστούν χρόνο και χώρο . Εντούτοις , για να υπάρξουν και να αποκτήσουν υπόσταση το σημείο και το μη σημείο χρειάζονται χρόνο , διότι ο χρόνος τα ξεχωρίζει , τους δίνει διακριτά γνωρίσματα και τα γεννά από το τίποτε . Εδώ βρίσκεται η κεντρική αυτοαναφορά : Η ανάδυση του χρόνου από τη σκόνη του . Η σκόνη γεννήθηκε από την πράξη μόρφωσης του χρόνου . Εν ολίγοις , ο κεντρικός συλλογισμός είναι ότι ο χωρόχρονος δημιουργεί τη δική του σκόνη κατά τη διαδικασία της δικής του αυτοσυγκρότησης . Το σύμπαν μπορεί να αναδυθεί από το τίποτε χωρίς καμία επέμβαση . Τυχαία .
Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/09/2012, 18:51:28
Υποστήριξα ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να θεωρούμε τους εαυτούς μας κάτι διαφορετικό από επιτελέσματα της τύχης . Το σύμπαν σκόνταψε πάνω στην ίδια του την ύπαρξη όπως ίσως άλλα σύμπαντα συνεχίζουν να σκοντάφτουν έξω από τον δικό μας χώρο και χρόνο , ορίζοντας έτσι τον δικό τους χώρο και τον δικό τους χρόνο . Προσπάθησα να δείξω ότι η ξαφνική εμφάνιση ενός μορφώματος από τη σκόνη των σημείων , με αρκετή πολυπλοκότητα ώστε να έχει ευστάθεια , ήταν ένα τυχαίο περιστατικό που δεν χρειαζόταν καμία εξωτερική επέμβαση . Αυτό το τυχαίο περιστατικό είναι η αιτία της ύπαρξής μας , αλλά και της εξαφάνισής μας την κατάλληλη στιγμή . Μπορούμε ακόμη να αρχίσουμε να διακρίνουμε με ποιο μηχανισμό προέκυψε το σύμπαν από το απολύτως τίποτε , τον τρόπο με τον οποίο ο χρόνος (κατά τύχη) το δημιούργησε. Στην πραγματικότητα , αυτό είναι το τέλος του ταξιδιού μας . Επιστρέψαμε στην εποχή που προηγήθηκε του χρόνου . Αναζητήσαμε τον άπειρο οκνηρό δημιουργό στο κρησφύγετό του (και φυσικά απουσίαζε – αφού δεν υπάρχει) . Έστω και χωρίς απόλυτη διαύγεια , είδαμε να δημιουργούνται πράγματα από το τίποτε . Υπό μία ευρεία έννοια εξηγήσαμε τη φύση της ύπαρξης με τη βοήθεια των ιδιοτήτων του χωρόχρονου και τις αλληλεξαρτώμενες συνέπειες της εκτύλιξης του καθώς καταρρέει άσκοπα προς το χάος . Βρισκόμαστε στο μέσο αυτής της εκτύλιξης . Μπορούμε τώρα να συγκεντρώσουμε όλους αυτούς τους στοχασμούς , και με τη φαντασία μας να περάσουμε στο υπόλοιπο μισό της αιωνιότητας . Θα αρχίσουμε πριν από την αρχή , θα επιτρέψουμε στον εαυτό μας ασύνδετους στοχασμούς και θα παρακολουθήσουμε την πτήση του σύμπαντος πέρα από το μέλλον του . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
PanosT
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
1631 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/09/2012, 19:15:07
Ενημέρωσε μας σε παρακαλώ αν έχεις ολοκληρώσει φίλε Κηφέα.Ερευνάτε τας Γραφάς |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/09/2012, 20:20:39
Ναι, PanosT, ολολήρωσα την περιγραφή των θέσεών μου, στο θέμα που πραγματευόμαστε, δίνοντας όλες τις απαιτούμενες εξηγήσεις (κατά τη γνώμη μου) στις όποιες απορίες δημιουργήθηκαν, όσο μπορούσα πιο περιεκτικά και συνοπτικά .Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
PanosT
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
1631 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/09/2012, 20:52:34
Ok!Πάντα περιεκτικά και συνοπτικά αλλιώς θα είμασταν χαμένοι από άποψη χρόνου! Συμφωνώ σε πάρα πολλά από αυτά που έγραψες απλά καταλήγω σε εντελώς διαφορετικά συμπεράσματα. Δεν θα σε απασχολήσω μ'αυτά απλά θα ζητήσω επεξηγήσεις για τις δικές σου θέσεις τις οποίες δεν κατάλαβα. H “σκόνη άμορφων σημείων” ή το “ένα σημειοσύνολο του Borel μη διατεταγμένο ακόμη σε πολλαπλότητα οποιασδήποτε συγκεκριμένης διαστατικότητας” είναι κατ'εσέ το απόλυτο τίποτα/κενό (κβαντικό?)ή υπήρχε και κάτι άλλο πιο "τίποτα" πριν από αυτά? Είναι με άλλα λόγια το default για το απόλυτο τίποτα/κενό ή αφορά μόνο την περίπτωση της δημιουργίας του δικού μας σύμπαντος? Ερευνάτε τας Γραφάς Edited by - PanosT on 24/09/2012 20:53:52 |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/09/2012, 23:41:26
PanosT, Επεξήγησα στα μηνύματά μου με πολλούς τρόπους την κατά τη γνώμη μου έννοια του τίποτε . Και όταν λέω τίποτε δεν αναφέρομαι μόνο στο σύμπαν , στην δημιουργία ή οπουδήποτε αλλού , αλλά στα πάντα . ΥΓ.: Αν σκεφθώ κάτι πιο εύληπτο και κατανοητό για το "τίποτε" αλλά και γενικότερα για το θέμα θα το αναφέρω σε προσεχές μήνυμα . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
11657 Μηνύματα |
Απεστάλη: 25/09/2012, 02:42:35
Το "τίποτα"Μερικές σκέψεις: Απο υλιστικής πλευράς,το τίποτα είναι αυτο ακριβώς που λέει η λέξη.Ενα τίποτα.Είναι ανύπαρκτο. Απο πλευράς "ιδέας",το τίποτα δεν είναι τίποτα,για κανέναν άλλον,εκτός απο το ίδιο το...τίποτα!!! Το τίποτα,ίσως είναι η άλλη πλευρά του ίδίου νομίσματος. Η μία πλευρά είναι τα πάντα όλα και η άλλη το τίποτα. Τώρα για να διευκρινίσουμε μια μικρή λεπτομέρεια,που ο φίλος μου ο Κηφέας,μάλλον άφησε εκ παραδρομής ασχολίαστη και ο άλλος φίλος μου ο Πάνος,βρήκε αφορμή και "αρπάχθηκε" θέτωντας τα ερωτήματά του. Η λεπτομέρεια: Στήν κβαντική φυσική,το γνωστό μας quantum vacuum,έχει την έννοια,της μη ύπαρξης (της ανυπαρξίας) πραγματικών σωματιδίων της ύλης. Δεν σημαίνει κάποιο χώρο,που δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Θα μπορούσα να θεωρήσω το τίποτα,ώς ένα συνηθισμένο σφάλμα λογικής. Απο πλευράς των τελευταίων θεωριών της κοσμολογίας,σε κάθε κυβικό εκατομμυριοστό του χώρου,μπορεί να υπάρχει και άλλο ένα 'σύμπαν",οπότε το τίποτα δεν υφίσταται,ακόμη και εάν είναι πέραν της νοητικής μας αντίληψης. Απλά δεν υπάρχει και ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ. Και ξέρετε γιατι? Γιατι εάν υπήρχε κάποτε,ακόμη σήμερα θα υπήρχε ενα τίποτα. Ούτε Νικόμαχος,ούτε Κηφέας,ούτε Πάνος.
Θα μπώ τώρα σε πεδίο δύσκολο για πολλούς αναγνώστες. Αν εφαρμόσουμε την κβαντική θεωρία πάνω στον ίδιο τον χωροχρόνο,θα λάβουμε ένα "τίποτα" ένα κβαντικό "κενό".Το κενό αυτό είναι τόσο κενό,όσο μπορεί να είναι ενα κενό!Και μάλιστα μπορεί να περιγραφεί μαθηματικά με μια ρητή κυματοσυνάρτηση.Το κενό αυτο είναι ισοδύναμο,στην κβαντική θεωρία πεδίου,με την κβαντική βαρύτητα του ιδίου του κβαντικού κενού. Σας μπέρδεψα,αλλά αυτοί που ξέρουν θα καταλάβουν. Θα συστήσω το βιβλίο ενος πολυ καλού κοσμολόγου,του Larry Krauss με τίτλο << Universe fron Nothing. Why there is something rather than Nothing >>. Σε αυτο το βιβλίο ο συγγραφέας ισχυρίζεται,ό,τι υπήρχε ενα απόλυτο κενό πρίν την δημιουργία του κάτι. Εχει πολύ ενδιαφέρον,όχι η ανάγνωση,αλλά η προσπάθεια που κάνει ο αναγνώστης,να απορρίψει τα "δεδομένα" του krauss.Είναι πολύ δύσκολο,αλλά στο τέλος θα το καταφέρετε. Αλλοι ισχυρίζονται ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε απο το κενό,απο το τίποτα,συνεπεία κβαντικών διαταραχών-διακυμάνσεων.Για πολλούς λόγους αυτο δεν με βρίσκει σύμφωνο.Ενα τέτοιο κενο,είναι οσωνούπω ασταθές και εξαρτάται απο την δημιουργία ζευγών ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων.Ο χρόνος ζωής μια τέτοιας διακύμανσης εξαρτάται απο την μάζα που αυτη συνολικά χρειάζεται και είναι πολλές φορές μικρότρη της μάζας ενός ηλεκτρονίου. Ακόμη και άν παραδεχθούμε το τίποτα,σαν ενα κενο χώρο,τότε ποιά είναι η προέλευση του χώρου αυτού? Στην εμβάθυνση τέτοιων ερωτημάτων της Φυσικής και στις απαντήσεις που προσπαθεί να δώσει η φιλοσοφία,μέσω της ύπαρξης ανώτερης λογικής οντότητας,υπεύθυνης για το πεπραχθήναι του σύμπαντος,δημιουργήθηκε η απαρχή των θρησκειών του κόσμου μας.Η ανάγκη της εξήγησης των ανεξήγητων. ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ. |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 25/09/2012, 17:17:14
Φίλε ΝικόμαχεΠρώτα απ’ όλα θέλω να σ’ ευχαριστήσω για την παρέμβασή σου , σε ό,τι αφορά την περιγραφή του τίποτα . Σταμάτησα την διευκρίνιση : Του με ποια έννοια χρησιμοποιώ τη λέξη αυτή στο σημείο των εξηγήσεων που είχα ήδη δώσει , διότι δεν θεώρησα αναγκαίο να προχωρήσω σε επεξηγήσεις πλέον περίπλοκες τις οποίες έκρινα ότι δεν θα ήταν τόσο εύληπτες όσο αυτές τις οποίες είχα αναπτύξει το όλο σκεπτικό μου . Είδα , όμως , ότι στο μήνυμά σου κατάφερες να συμπεριλάβεις όλα όσα έπρεπε να αναλύσω προηγουμένως εγώ . Προηγουμένως είχα σκεφθεί ότι θα ήταν αρκετά δύσκολο να αναλύσω : Από τι δυσκολίες πέρασε ο επιστημονικός κόσμος με τη χρήση αυτής της λέξης του τίποτα . Σου θυμίζω (κάτι που ξέρεις πoλύ καλά ) , τι τράβηξε ο Hawking για να εισάγει την χρήση του τίποτα επικαλούμενος την τεχνική του αθροίσματος των ιστοριών του Feynman αλλά και τον αποκαλούμενο “φανταστικό” χρόνο . Μετά από αυτά που ανέφερα παραπάνω , προχωρώ στη συνέχεια ( όσο μπορώ περιληπτικότερα ) σε μια ανάλυση της έννοιας του τίποτα που έχει δοθεί μέχρι σήμερα . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 25/09/2012, 17:53:52
Εξαιτίας της αναπόφευκτης παρουσίας απεχθών ιδιομορφιών , η γενική σχετικότητα , σύμφωνα με τα λόγια του Denis Sciama, “εμπεριέχει το σπόρο της ίδιας της καταστροφής της” . Μολονότι , όπως σημειώσαμε , δεν υπάρχει ακόμα ικανοποιητική θεωρία της κβαντικής βαρύτητας , την τελευταία δεκαετία οι κοσμολόγοι άρχισαν να εικοτολογούν για το πώς η κβαντική θεωρία θα μπορούσε να τροποποιήσει τα δυσάρεστα χαρακτηριστικά της σχετικότητας του Αϊνστάιν . Η ad hoc συγχώνευση των σχετικιστικών και κβαντικών προσεγγίσεων σε μια κβαντική θεωρία της βαρύτητας οδήγησε σε συναρπαστικές ιδέες για την αρχή του σύμπαντος , και συνεπώς και του ίδιου του χρόνου . Για παράδειγμα , το υπερπλήρες κενό αποτέλεσε τη βάση έμπνευσης για το πώς γεννήθηκε το σύμπαν . Αν η βαρύτητα κβαντωθεί , πρέπει να λαμβάνουν χώρα τυχαίες διακυμάνσεις του βαρυτικού πεδίου , οι οποίες δίνουν ένα "μηχανισμό" για την ίδια την πράξη της δημιουργίας ex nihilo – “εκ του μηδενός” . Ο Alan Guth του ΜΙΤ , μια ηγετική φυσιογνωμία μεταξύ των σύγχρονων κοσμολόγων , παρατήρησε : “Συχνά ακούω ότι δεν υπάρχει φαγοπότι που να μην κοστίζει τίποτε . Μου φαίνεται , όμως , ότι το ίδιο το σύμπαν είναι ένα τέτοιο δωρεάν φαγοπότι". Αυτή η ιδέα – που βασίζεται στην έννοια του κατάμεστου κενού , η ενέργεια του οποίου υφίσταται τεράστιες διακυμάνσεις εξαιτίας της αρχής της απροσδιοριστίας του Heisenberg – , προτάθηκε αρχικά από τον αμερικανό φυσικό Edward Tryon , to 1973 . Η υπόδειξή του όμως δεν είχε ευνοϊκό αντίκτυπο τα πέντε επόμενα χρόνια . Από το 1978 και μετά , όμως , έγινε μια συναρπαστική σειρά προτάσεων από μια ομάδα κοσμολόγων που δούλευαν στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών . Κατά τη δική τους εκδοχή της Βίβλου , εν αρχή ήταν ένα "άδειο" κενό όπου ο χωρόχρονος ήταν επίπεδος . Αυτό διαφέρει αρκετά από τη δυσάρεστη ιδιομορφία της Μεγάλης Έκρηξης όπου αρχικά τα πάντα ήταν συμπυκνωμένα σ’ ένα μοναδικό σημείο . Με βάση την περίφημη σχέση του Αϊνστάιν ανάμεσα σε μάζα και ενέργεια , μια κβαντική διακύμανση της ενέργειας θα ήταν σε θέση να παραγάγει την ισοδύναμη μάζα σωματιδίων . Αυτά με τη σειρά τους , διαμέσου των αμοιβαίων βαρυτικών έλξεων , προκαλούν την καμπύλωση του αρχικά επίπεδου χωρόχρονου . Σ’ αυτή τη διαδικασία δεν παραβιάζεται η διατήρηση της ενέργειας , αφού η θετική ενέργεια που φέρεται από τις μάζες των σωματιδίων εξουδετερώνεται από την αρνητική ενέργεια της βαρυτικής τους έλξης . Οι συγγραφείς εμμένουν στην άποψη ότι η κατάσταση του τίποτε είναι ασταθής ως προς τη δημιουργία του κάτι : αρχίζει ένας καταρράκτης , που οδηγεί “στην αυθόρμητη δημιουργία όλης της ύλης και ενέργειας που υπάρχει στο σύμπαν” . (Συνεχίζεται) Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Κηφεύς
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
3548 Μηνύματα |
Απεστάλη: 25/09/2012, 18:42:56
Ακολούθησαν και άλλες προτάσεις που τροποποιούσαν ή ανάπτυσσαν αυτό το μοντέλο . Ο Alen Vilenkin και αργότερα ο Stephen Hawking μαζί με τον Jim Hartle προσπάθησαν να περιγράψουν την ίδια τη δημιουργία του χώρου και του χρόνου κυριολεκτικά από το τίποτε – δηλαδή , ούτε καν από το "άδειο" χωροχρονικό κενό που σφύζει από κβαντομηχανική δημιουργία και εξαφάνιση της ύλης . Ο Hawking και ο Hartle προσπάθησαν με την ερμηνεία τους να εξαλείψουν την ιδιομορφία στην αρχή του χρόνου – την Μεγάλη Έκρηξη – , αποδίδοντας μια κυματοσυνάρτηση στο σύνολο του σύμπαντος και υπολογίζοντας κατόπιν την πιθανότητα να εμφανιστεί κάτι κυριολεκτικά από το τίποτε . Στην προσέγγισή του ο Hawking χρησιμοποιεί την τεχνική του αθροίσματος των ιστοριών του Feynman αλλά και τον αποκαλούμενο "φανταστικό" χρόνο . Κατά τον Hawking , ο φανταστικός χρόνος “μπορεί να ακούγεται σαν επιστημονική φαντασία , στην πραγματικότητα όμως είναι μια καλά ορισμένη μαθηματική έννοια” . Οι “φανταστικοί” αριθμοί μας δίνουν αρνητικούς αριθμούς αν πολλαπλασιαστούν με τον εαυτό τους . Αυτό δεν είναι δυνατό με τους αριθμούς που γνωρίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι : και το συν δύο και το πλην δύο , αν υψωθούν στο τετράγωνο , μας δίνουν συν τέσσερα . Αν χρησιμοποιήσουμε τον "φανταστικό" χρόνο (ο οποίος όπως και ο κανονικός χρόνος στη σχετικότητα του Αϊνστάιν δεν έχει φορά) , τότε η διαφορά ανάμεσα στο χώρο και το χρόνο εξαφανίζεται εντελώς στα μαθηματικά του χωροχρόνου . Στην περίπτωση ενός κλειστού σύμπαντος (με άλλα λόγια , ενός σύμπαντος με τη Μεγάλη Σύνθλιψη) , διατυπώνεται η άποψη ότι ένας τέτοιος μεικτός χωρόχρονος θα μπορούσε να υπάρχει στο πολύ αρχικό στάδιο , να είναι πεπερασμένος σε έκταση και να μην έχει όρια ή άβολες ιδιομορφίες . Ο χρόνος θα έπαυε να είναι καλά ορισμένος στο πρώιμο σύμπαν , που τότε θα ήταν κάτι σαν την επιφάνεια της σφαίρας της Γης , αλλά με δύο επιπλέον διαστάσεις . Οι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι για ένα τέτοιο αυτό – περιεχόμενο σύμπαν δεν απαιτούνται αρχικές συνθήκες και ότι μπορούν να ξεπεραστούν οι ιδιομορφίες της θεωρίας του Αϊνστάιν . Ο "φανταστικός" χρόνος είναι απλώς μια μαθηματική υπεκφυγή η οποία δεν μας λέει τίποτε το νέο για την πραγματικότητα . Εντούτοις , η άποψη του Hawking είναι η εξής : “Μια επιστημονική θεωρία δεν είναι παρά ένα μαθηματικό μοντέλο που το κατασκευάζουμε για να περιγράψουμε τις παρατηρήσεις μας : υπάρχει μόνο στο μυαλό μας . Δεν έχει λοιπόν νόημα να αναρωτηθούμε ποιος είναι ο αληθινά πραγματικός χρόνος , ο “πραγματικός” ή ο “φανταστικός” . το θέμα είναι ποιος μας προσφέρει την πιο χρήσιμη περιγραφή της πραγματικότητας . Πράγματι , θα μπορούσε να υιοθετήσει κανείς την ακραία θέση και να πει ότι ο φανταστικός χρόνος είναι όντως η θεμελιακή έννοια με την οποία θα έπρεπε να διατυπωθεί το μαθηματικό μοντέλο . Ο συνηθισμένος χρόνος θα ήταν τότε μια παράγωγη έννοια που την επινοήσαμε ως τμήμα ενός μαθηματικού μοντέλου για να περιγράψουμε τις υποκειμενικές εντυπώσεις μας για το σύμπαν” . Είναι σημαντικό να διατηρήσει κανείς έναν υγιή σκεπτικισμό απέναντι σ’ όλα αυτά τα εποπτικά μοντέλα της ex nihilo δημιουργίας . Υπάρχουν πολλές τεχνικές αντιρρήσεις καθώς και προβλήματα αρχής . Σαν παράδειγμα για το τελευταίο , αν το "τίποτε" πραγματικά σημαίνει τίποτε , τότε δεν φαίνεται να έχουμε κανένα δικαίωμα να εφαρμόσουμε τους επιστημονικούς νόμους μας πριν από την πράξη της δημιουργίας . Έτσι παραμένει η απορία για το τι οδήγησε το σύμπαν στην ύπαρξη . Τι γίνεται όμως με το βέλος του χρόνου ; Όλα αυτά τα μοντέλα τηρούν σιγή ως προς αυτό το θεμελιακό ζήτημα . Γιατί και η κβαντομηχανική (με εξαίρεση το δυσάρεστο πρόβλημα της μέτρησης) και η σχετικότητα , όπως είναι σήμερα διατυπωμένες , είναι αυστηρά αντιστρεπτές . Βέβαια υπάρχει η υπόδειξη του Roger Penrose ότι η “αληθινή” μορφή της κβαντικής βαρύτητας , που δεν τη γνωρίζουμε ακόμη , πρέπει να είναι μη συμμετρική ως προς τον χρόνο . Μ’ άλλα λόγια , πρέπει να περιέχει ρητά το βέλος του χρόνου . Μια τόσο ριζική πρόταση θα μπορούσε να οδηγήσει σε τελική ανάλυση σε μια νέα επανάσταση στη φυσική , για την οποία η υπάρχουσα αντίληψη δεν μπορεί να μας προετοιμάσει . Κάναμε (τελικά χωρίς να το θέλουμε) , λοιπόν , μια επισκόπηση του περίπλοκου ζητήματος της κβαντικής θεωρίας και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι στην καλύτερη περίπτωση είναι μια ατελής θεωρία . Οι κύριες δυσκολίες αφορούν την πράξη της μέτρησης , κατά την οποία η κυματοσυνάρτηση που εμπεριέχει όλες τις πιθανές εκβάσεις συρρικνώνεται σε μία και μόνη πραγματικότητα – για παράδειγμα , μια νεκρή γάτα στο περίφημο (γνωστό , νομίζω , σε όλους μας) νοητικό πείραμα του Schrödinger . Εξαιτίας της ενδογενούς μη αντιστρεπτότητάς της , η διαδικασία μέτρησης δεν μπορεί να ενσωματωθεί στο υπάρχον αντιστρεπτό θεωρητικό πλαίσιο . Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά |
Vitras
Μέλος 2ης Βαθμίδας
185 Μηνύματα |
Απεστάλη: 17/10/2012, 15:22:01
Για να μην καταστρεψω το υπεροχο θεμα που ανοιχτηκε σημερα (ΦΡΑΚΤΑΛΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ (Μήπως ζούμε σε ένα τέτοιο Σύμπαν?) ) , μεταφερω τον προβληματισμο μου εδω σε ενα αρθρο που διαβασα:http://www.inews.gr/232/to-syban-pou-zoume-einai-apla-mia-prosomoiosi-se-ypologisti.htm " Μια ερευνητική ομάδα από το πανεπιστήμιο της Βόννης στη Γερμανία παρουσιάζει τη δική της πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση για το παραπάνω ερώτημα. Σύμφωνα με αυτούς, αν το Σύμπαν είναι μια αριθμητική προσομοίωση σε έναν πανίσχυρο υπερυπολογιστή κάποιου άλλου κόσμου, τότε θα πρέπει να υπάρχουν αρκετά στοιχεία (π.χ. κενά του συστήματος) γύρω μας που να το επιβεβαιώνουν. Οι ερευνητές θεώρησαν ότι όλες οι προσομοιώσεις έχουν πεπερασμένα όρια και για να αποδοθεί ένα φυσικό φαινόμενο του πραγματικού κόσμου σε μια προσομοίωση, θα πρέπει να εκπροσωπείται με διαφορετικά σημεία σε ένα τρισδιάστατο πλέγμα χώρου-χρόνου, όσο κοντά και αν ορίσει κάποιος αυτά τα σημεία μεταξύ τους. Έτσι, όσο περισσότερο μικραίνει η απόσταση αυτών των δύο σημείων, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η ενέργεια, αλλά πάντα το φαινόμενο βρίσκεται εντός του 3D πλέγματος. Επομένως, το πλέγμα ορίζει ένα θεμελιώδες όριο ενέργειας το οποίο μπορούν να έχουν τα σωματίδια και τίποτα δεν θα μπορεί να υφίσταται αν είναι μικρότερο από αυτή τη μέγιστη ενέργεια (άρα εκτός πλέγματος). 3D Space-Time Lattice Για να το ξεδιαλύνουμε ακόμα περισσότερο, αν το Σύμπαν θεωρηθεί ότι είναι προσομοίωση, τότε θα πρέπε να υπάρχει ένα ανώτατο ενεργειακό όριο (κατώφλι) στο φάσμα των σωματιδίων υψηλής ενέργειας. Θέλετε να τρελαθείτε λίγο; Αυτό το ενεργειακό κατώφλι υπάρχει πραγματικά, είναι γνωστό ως Greisen-Zatsepin-Kuzmin (GZK) και οφείλεται στο γεγονός ότι τα σωματίδια αλληλεπιδρούν με τις κοσμικές ακτίνες του υπόβαθρου, παρουσιάζοντας απώλειες στην ενέργεια τους καθώς ταξιδεύουν σε μεγάλες αποστάσεις. Ακόμη, ο επικεφαλής της έρευνας Silas Beane συμπληρώνει ότι το πλέγμα προσδίδει επιπλέον ιδιότητες στο ενεργειακό φάσμα, όπως για παράδειγμα τον ορισμό της κατεύθυνσης στην οποία διαδίδονται οι κοσμικές ακτίνες. Επομένως, αν παρατηρήσουμε με τη σημερινή τεχνολογία την κατεύθυνση τους, τότε θα μπορούσαμε να βρούμε τον προσανατολισμό του πλέγματος επάνω στο οποίο προσομοιώνεται το Σύμπαν. Προτού το χάσουμε τελείως, πρέπει να σημειωθεί ότι οι υπολογισμοί των ερευνητών έχουν γίνει με κάποιες σημαντικές επιφυλάξεις, όπως ότι το πλέγμα της υποτιθέμενης προσομοίωσης του Σύμπαντος μας, θα μπορούσε να είχε κατασκευαστεί με τελείως διαφορετικό τρόπο από αυτόν που φανταζόμαστε τώρα, ενώ εάν θέλαμε να μετρήσουμε τις διαστάσεις του Σύμπαντος θα έπρεπε να τελειώνει το πλέγμα του ακριβώς στο ίδιο ενεργειακό όριο της ζώνης GZK (απόσταση 10−15 femtometers), διαφορετικά, αν ο χώρος είναι μικρότερος δε θα μπορούμε να διακρίνουμε τίποτα. " Τι αποψη εχετε γι'αυτο; Προσωπικα δεν πιστευω να ισχυει κατι τετοιο, θα ηταν πολυ προκλητικο...
|
ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
11657 Μηνύματα |
Απεστάλη: 17/10/2012, 19:43:23
VitrasΕχει πέσει στην αντίληψή μου αυτή η έρευνα,αλλά δεν μπορεί να ισχύσει,επειδή όπως και οι ίδιοι οι ερευνητές διατείνονται έχει κενά. Το πιο σημαντικό,για να μην κουράζω,είναι το σημείο όπου προσπαθούν με την τεχνολογία να,αντιληφθούν την κατεύθυνση των κοσμικών ακτίνων,ώστε να φθάσουν στην "πηγή" τους. Η ενέργεια αυτών των ακτίνων μετριέται σε ΤeV και το ακριβές σημείο παραγωγής τους είναι αδύνατον να εντοπισθεί,εντός των ορίων των 13,7 δισ.ετων του σύμπαντός μας.Επειδή κατα πάσαν πιθανότητα,είναι έξβ απο αυτο. Ομως φίλε Vitras,το παράδοξο είναι,ότι θα μπορούσαμε να είμαστε θεωρητικά,με άγνωστο σε μας τρόπο,πράγματι ένα "παιχνίδι" τύπου leag of legends,σε κάποιο υπερ-υπολογιστή,κάποιου υπερ-πολιτισμού. ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ. |
γιαπετ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
5009 Μηνύματα |
Απεστάλη: 23/09/2013, 23:58:41
Επειδή έχετε την τάση να ξεφεύγετε από τη φιλοσοφία και το στόχο του θέματος, θα παρακαλούσα τους συνομιλητές να ρίξουν μια ματιά στο πρώτο μέρος (στο εισαγωγικό μήνυμα) και να ακολουθήσουν το πνεύμα.Για τεκμηρίωση των απόψεών μας, υπάρχουν όλα τα άλλα θέματα... Για να σας δω..... ΕΛΛΑΝΙΟΝ ΦΩΣ
|
|
Το Θέμα καταλαμβάνει 7 Σελίδες: |
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|