ESOTERICA.gr Forums ! - ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

/-- 14 Χρόνια ESOTERICA Forums ! --\
! 2001 - 2015 !

** Ευτυχισμένος Νέος Χρόνος **
Δημιουργικό, με μεγαλύτερη Κατανόηση και
περισσότερη Γνώση το 2016 !

Χ Ο Ρ Η Γ Ε Ι Ε Σ

Ad space

ESOTERICA.gr Forums !

Όνομα Μέλους:	Password:	Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;

Όλα τα Forums

.-= Η ΨΥΧΗ =-.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Νέο Θέμα

Απάντηση στο Θέμα

Εκτυπώσιμη Μορφή

Σελίδα:

Συγγραφέας	Θέμα
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 15:31:31 ΙΑ' Θα καρώ Μοναχός * των θαλερών πραγμάτων Σεμνά θα υπηρετώ * την τάξη των πουλιών Στον όρθρο της Συκιάς * από τις νύχτες θα 'ρχομαι Κατάδροσος * να φέρω στην ποδιά μου Το κυανό * το ρόδινο το μωβ Και τις γενναίες του νερού * ν' ανάβω Σταγόνες * ο γενναιότερος. Εικονίσματα θα * 'χω τ' άχραντα κορίτσια Ντυμένα στου πελά * γους μόνο το λινό Θα δέομαι να πά * ρει της μυρτιάς το ένστικτο Η αγνότη μου * και τους μυώνες θηρίου Το ποταπό * το δύστροπο το αχνό Στα σφριγηλά μου σωθικά * να πνίξω Για πάντα * ο σφριγηλότερος. Θα περάσουν καιροί * πολλών ανομημάτων Του κέρδους της τιμής * των τύψεων του δαρμού Λυσσώντας θα χιμάει * ο Βουκεφάλας του αίματος Τις άσπρες μου * λαχτάρες να λαχτίσει Την αντρειά * τον ερωτά το φως Και κραταιές όσφραίνοντάς * τις να χλι- Μιντρίσει * ο κραταιότερος. Αλλά τότε στις εξ * των υψωμένων κρίνων Που η κρίση μου θα κά * νει ρήγμα του Καιρού Η ενδέκατη εντολή * θ' αναδυθεί απ' τα μάτια μου Ή θα 'ναι αυτός * ο κόσμος ή δε θα 'ναι Ο Τοκετός * η Θέωσις το Αεί Που με τα δίκαια της ψυχής * μου θα 'χω Κηρύξει * ο δικαιότερος. ---ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ//ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΠΕΜΠΤΟ--- ΟΜ cprtght@tm@2005
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 15:37:59 ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΕΚΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν. Λείψανα παλιών άστρων και γω- νιές αραχνιασμένες τ' ουρανού σαρώνοντας η καταιγίδα που θα γεν- νήσει ο νους του ανθρώπου. Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει. Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. Που πρώτα θα κρατήσει τις αχτίδες του, σημάδι ότι καιρός να λάβου- νε τα όνειρα εκδίκηση. Και μετά θα μιλήσει, να πει: εξόριστε Ποιη- τή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις; -Βλέπω τα έθνη, άλλοτες αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και στο ξινόχορτο. -Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και Στρατηγών. -Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων. -Βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων. Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν. Αλλά πριν, ιδού, θα γίνουν οι ωραίοι που ναρκισσεύτηκαν στις τριόδους Φίλιπποι και Ροβέρτοι. Θα φορέσουν ανάποδα το δαχτυλίδι τους, και με καρφί θα χτενίσουνε το μαλλί τους, και με νεκροκεφαλές θα στολίσουνε το στήθος τους, για να δελεάσουν τα γύναια. Και τα γύναια θα καταπλαγούν και θα στέρξουν. Για να έβγει αληθινός ο λόγος, ότι σιμά η μέρα όπου το κάλλος θα παραδοθεί στις μύγες της Αγοράς. Και θα αγαναχτήσει το κορμί της πόρνης μην έχοντας άλλο τι να ζηλέψει. Και θα γίνει κα- τήγορος η πόρνη σοφών και μεγιστάνων, το σπέρμα που υπηρέτησε πιστά, σε μαρτυρία φέρνοντας. Και θα τινάξει πάνουθέ της την κατά- ρα, κατά την Ανατολή το χέρι τεντώνοντας και φωνάζοντας: εξόρι- στε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις; -Βλέπω τα χρώματα του Υμηττού στη βάση την ιερή του Νέου Α- στικού μας Κώδικα. -Βλέπω τη μικρή Μυρτώ, την πόρνη από τη Σίκινο, στημένη πέτρι- νο άγαλμα στην πλατεία της Αγοράς με τις Κρήνες και τα ορθά Λεοντάρια. -Βλέπω τους έφηβους και βλέπω τα κορίτσια στην ετήσια Κλήρω- ση των Ζευγαριών. -Βλέπω ψηλά, μες στους αιθέρες, το Ερεχθείο των Πουλιών. Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ' ουρανού σαρώ- νοντας η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου. Αλλά πριν, ιδού, θα περάσουν γενεές το αλέτρι τους πάνω στη στέρφα γης. Και κρυφά θα μετρήσουν την ανθρώπινη πραμάτεια τους οι Κυβερνήτες, κηρύσσοντας πολέμους. Όπου θα χορτασθούνε ο Χωροφύλακας και ο Στρατοδίκης. Αφήνοντας το χρυσάφι στους αφανείς, να εισπράξουν αυτοί τον μιστό της ύβρης και του μαρτυρίου. Και μεγάλα πλοία θ' ανε- βάσουν σημαίες, εμβατήρια θα πάρουν τους δρόμους, οι εξώστες να ρά- νουν με άνθη τον Νικητή. Που θα ζει στην οσμή των πτωμάτων. Και του λάκκου σιμά του το στόμα, το σκοτάδι θ' ανοίγει στα μέτρα του, κρά- ζοντας: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις; -Βλέπω τους Στρατοδίκες να καίνε σαν κεριά, στο μεγάλο τραπέζι της Αναστάσεως. -Βλέπω τους Χωροφυλάκους να προσφέρουν το αίμα τους, θυσία στην καθαρότητα των ουρανών. -Βλέπω τη διαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών. -Βλέπω τις κανονιοφόρους του Έρωτα . Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρί- ξει. Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. Αλλά πριν, ιδού, θα στενάξουν οι νέοι, και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει. Κουρεμένοι κατάδικοι θα χτυπήσουν την καραβάνα τους πάνω στα κάγκελα. Και θα αδειάσουν όλα τα εργοστάσια, και μετά πάλι με την επίταξη θα γεμίσουν, για να βγάλουνε όνειρα συντηρημένα σε κουτιά μυριάδες, και χιλιάδων λο- γιών εμφιαλωμένη φύση. Και θα 'ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα. Και θα 'χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας. Και θα 'ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια. Τότε, μην έχοντας άλλη εξορία, που να θρηνήσει ο Ποιητής, την υγεία της κα- ταιγίδας από τ' ανοιχτά στήθη του αδειάζοντας, θα γυρίσει για να στα- θεί στα ωραία μέσα ερείπια. Και τον πρώτο λόγο του ο στερνός των ανθρώπων θα πει, ν' αψηλώσουν τα χόρτα, η γυναίκα στο πλάι του σαν αχτίδα του ήλιου να βγει. Και πάλι θα λατρέψει τη γυναίκα και θα την πλαγιάσει πάνου στα χόρτα καθώς που ετάχθη. Και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση, και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων! ΟΜ cprtght@tm@2005
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 15:47:39 ΙΒ' Ανοίγω το στόμα μου * κι αναγαλλιάζει το πέλαγος Και παίρνει τα λόγια μου * στις σκοτεινές του σπηλιές Και στις φώκιες τις μικρές * τα ψιθυρίζει Τις νύχτες που κλαιν * των ανθρώπων τα βάσανα. Χαράζω τις φλέβες μου * και κοκκινίζουν τα όνειρα Και τσέρκουλα γίνονται * στις γειτονιές των παιδιών Και σεντόνια στις κόπε * λες που αγρυπνούνε Κρυφά για ν' ακούν * των ερώτων τα θαύματα Ζαλίζει τ' αγιόκλημα * και κατεβαίνω στον κήπο μου Και θάβω τα πτώματα * των μυστικών μου νεκρών Και τον λώρο το χρυσό * των προδομένων Αστέρων τους κό * βω να πέσουν στην άβυσσο. Σκουριάζουν τα. σίδερα * και τιμωρώ τον αιώνα τους Εγώ που δοκίμασα * τις μυριάδες αιχμές Κι από γιούλια και ναρκί * σσους το καινούριο Μαχαίρι έτοιμα * ζω που αρμόζει στους Ήρωες. Γυμνώθω τα στήθη μου * και ξαπολυούνται οι άνεμοι Κι ερείπια σαρώνουνε * και χαλασμένες ψυχές Κι απ' τα νέφη τα πυκνά * τής καθαρίζουν Τη γη, να φάνουν * τα Λιβάδια τα Πάντερπνα! ΟΜ cprtght@tm@2005
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 15:49:01 ΙΖ' Σε χώρα μακρινή και αναμάρτητη τώρα πορεύομαι. Τώρα μ' ακολουθούν ανάλαφρα πλάσματα με τους ιριδισμούς του πόλου στα μαλλιά και το πράο στο δέρμα χρυσάφισμα. Μες στα χόρτα προβαίνω, με το γόνατο πλώρη κι η ανάσα μου διώχνει απ' την όψη της γης τις στερνές τολύπες του ύπνου. Και τα δέντρα βαδίζουν στο πλάι μου, εναντίον του ανέμου. Μεγάλα μυστήρια βλέπω και παράδοξα: Κρήνη την κρύπτη της Ελένης. Τρίαινα με δελφίνι το σημάδι του Σταυρού. Πύλη λευκή το ανόσιο συρματόπλεγμα. Όθε με δόξα θα περάσω. Τα λόγια που με πρόδωσαν και τα ραπίσματα έχοντας γίνει μυρτιές και φοινικόκλαρα: Ωσαννά σημαίνοντας ο ερχόμενος! Ηδονή καρπού βλέπω τη στέρηση. Ελαιώνες λοξούς με γαλάζιο ανάμεσα στα δάχτυλα τους χρόνους της οργής πίσω απ' τα σίδερα. Και γιαλόν απέραντο, από μαγγανεία ωραίων ματιών βρεμένο τον βυθό της Μαρίνας. Όπου αγνός θα περπατήσω. Τα δάκρυα που με πρόδωσαν και οι ταπεινώσεις έχοντας γίνει πνοές και ανέσπερα πουλιά: Ωσαννά σημαίνοντας ο ερχόμενος! Σε χώρα μακρινή και αναμάρτητη τώρα πορεύομαι. ΟΜ cprtght@tm@2005
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 15:50:06 ΙΗ' Σε χώρα μακρινή και αρυτίδωτη τώρα πορεύομαι. Τώρα μ' ακολουθούν κορίτσια κυανά κι αλογάκια πέτρινα με τον τροχίσκο του ήλιου στο πλατύ μέτωπο. Γενεές μυρτιάς μ' αναγνωρίζουν από τότε που έτρεμα στο τέμπλο του νερού άγιος, άγιος, φωνάζοντας. Ο νικήσαντος τον Άδη και τον Έρωτα σώσαντας αυτός ο Πρίγκιπας των Κρίνων είναι. Κι από κείνες πάλι τις πνοές της Κρήτης μια στιγμή ζωγραφιζόμουν. Για να λάβει ο κρόκος από τους αιθέρες δίκαιο. Στον ασβέστη τώρα τους αληθινούς μου Νόμους κλείνω κι εμπιστεύομαι. Μακάριοι, λέγω, οι δυνατοί που αποκρυπτογραφούνε το Άσπιλο. Γι' αυτών τα δόντια η ρώγα που μεθά στων ηφαιστείων το στήθος και στο κλήμα των παρθένων. Ιδού ας ακολουθήσουνε τα βήματα μου! Σε χώρα μακρινή και αρυτίδωτη τώρα πορεύομαι. Τώρα το χέρι του Θανάτου αυτό χαρίζει τη Ζωή και ο ύπνος δεν υπάρχει. Χτυπά η καμπάνα του μεσημεριού κι αργά στις πέτρες τις πυρρές χαράζονται τα γράμματα: ΝΥΝ και ΑΙΕΝ και ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ. Αιέν αιέν και νυν και νυν τα πουλιά κελαηδούν ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το τίμημα. ΟΜ cprtght@tm@2005
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 15:51:40 ΤΟ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το φως και η πρώτη χαραγμένη στην πέτρα ευχή του ανθρώπου η αλκή μες στο ζώο που οδηγεί τον ήλιο το φυτό που κελάηδησε και βγήκε η μέρα Η στεριά που βουτά και υψώνει αυχένα ένα λίθινο άλογο που ιππεύει ο πόντος οι μικρές κυανές φωνές μυριάδες η μεγάλη λευκή κεφαλή Ποσειδώνος ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χέρι της Γοργόνας που κρατά το τρικάταρτο σαν να το σώζει σαν να το κάνει τάμα στους ανέμους σαν να λέει να τ' αφήσει και πάλι όχι Ο μικρός ερωδιός της εκκλησίας η εννιά το πρωί σαν περγαμόντο ένα βότσαλο άπεφθο μέσα στο βάθος τ' ουρανού του γλαυκού φυτείες και στέγες ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΟΡΕΣ ΑΝΕΜΟΙ που ιερουργούνε που σηκώνουν το πέλαγος σαν Θεοτόκο που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια που σφυρίζουν στα όρη κι έρχονται Οι αγένειοι δόκιμοι της τρικυμίας οι δρομείς που διάνυσαν τα ουράνια μίλια οι Ερμήδες με το μυτερό σκιάδι και του μαύρου καπνού το κηρύκειο Ο Μαΐστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής ο Πουνέντες, ο Γραίγος, ο Σιρόκος η Τραμουντάνα, η Όστρια ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το ξύλινο τραπέζι το κρασί το ξανθό με την κηλίδα του ήλιου του νερού τα παιχνίδια στο ταβάνι στη γωνιά το φυλλόδεντρο που εφημερεύει Οι λιθιές και τα κύματα χέρι με χέρι μια πατούσα που σύναξε σοφία στην άμμο ένας τζίτζικας που έπεισε χιλιάδες άλλους η συνείδηση πάμφωτη σαν καλοκαίρι ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το κάμα που κλωσάει στο γιοφύρι από κάτω τα ωραία κοτρόνια τα σκατά των παιδιών με την πράσινη μύγα ένα πέλαγος βράζοντας και δίχως τέλος Οι δεκάξι νομάτοι που τραβούν την τράτα ο ακάθιστος γλάρος ο αργοπλεύστης οι φωνές οι αδέσποτες της ερημίας ενός ίσκιου το πέρασμα μέσα στον τοίχο ΤΑ ΝΗΣΙΑ με το μίνιο και με το φούμο τα νησιά με το σπόνδυλο κάποιανου Δία τα νησιά με τους έρημους ταρσανάδες τα νησιά με τα πόσιμα γαλάζια ηφαίστεια Στο μελτέμι τα ορτσάροντας με κόντρα-φλόκο Στον γαρμπή τ' αρμενίζοντας πόντζα - λαμπάντα έως όλο το μάκρος τους τ' αφρισμένα με λιτρίδια μαβιά και με ηλιοτρόπια Η Σίφνος, η Αμοργός, η Αλόννησος η Θάσος, η Ιθάκη, η Σαντορίνη η Κως, η Ίος, η Σίκινος ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στο πέτρινο πεζούλι αντικρύ του πελάγους η Μυρτώ να στέκει σαν ωραίο οκτώ ή σαν κανάτι με την ψάθα του ήλιου στο ένα χέρι Το πορώδες και άσπρο μεσημέρι ένα πούπουλο ύπνου που ανεβαίνει το σβησμένο χρυσάφι μες στους πυλώνες και το κόκκινο άλογο που δραπετεύει Του κορμού του αρχαίου του δέντρου η Ήρα ο δαφνώνας ο απέραντος ο φωτοφάγος ένα σπίτι σαν άγκυρα κάτω στο βάθος η Κυρα-Πηνελόπη με την ηλακάτη Της αντίπερα όχθης των πουλιών ο βόσπορος ένα κίτρο απ' όπου ο ουρανός εχύθηκε η γλαυκή ακοή μισή κάτω απ' το πέλαγος μακροσύσκιοι ψίθυροι νυμφών και σφένταμων ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ εορτάζοντας τη μνήμη των αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τ' αλώνια ιερείς και πουλιά να τραγουδούν το χαίρε: ΧΑΙΡΕ η Καιομένη και χαίρε η Χλωρή Χαίρε η Αμεταμέλητη με το πρωραίο σπαθί Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται Χαίρε του Παραδείσου των βυθών η Αγρία Χαίρε της ερημιάς των νησιών η Αγία Χαίρε η Ονειροτόκος χαίρε η Πελαγινή Χαίρε η Αγκυροφόρος και η Πενταστέρινη Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας τον δαίμονα Χαίρε που καταρτίζεις τα Μηναία των Κήπων Χαίρε που αρμόζεις τη ζώνη του Οφιούχου Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή Χαίρε η προφητικιά και δαιδαλική ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χώμα που ανεβάζει μιαν οσμή κεραυνού σαν από θειάφι του βουνού ο πυθμένας όπου θάλλουν οι νεκροί άνθη της αύριον Ο χωρίς δισταγμούς ένστικτος νόμος ο σφυγμός ο ταχύς παίκτης του βίου ο αιμάτινος θρόμβος ο σωσίας του ήλιου κι ο κισσός ο άλτης των χειμώνων ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το ρόπτρο - σκαραβαίος το παράτολμο δόντι μες στο ψύχος του ήλιου ο Απρίλης που ένιωσε ν' αλλάζει φύλο της πηγής το μπουμπούκι ότι που ανοίγει Το χειράμαξο γέρνοντας με το 'να πλάι μια χρυσόμυγα που άναψε φωτιά στο μέλλον του νερού η αόρατη αορτή που πάλλει και γι' αυτό ζωντανή κρατά η γαρδένια τα λουλούδια τα οικόσιτα της Νοσταλγίας τα λουλούδια τα νήπια της βροχής που τρέμουν τα μικρά και τετράποδα στο μονοπάτι τ' αψηλά στους ήλιους και τα ρεμβοκίνητα Τα σεμνά με την κόκκινη αρρεβώνα τα κομπάζοντας έφιππα μες στους λειμώνες τα σε καθαρό ουρανό εργασμένα τα στοχαστικά και τα χιμαιροποίκιλτα Το Κρίνο, το Τριαντάφυλλο, το Γιασεμί ο Μενεξές, η Πασχαλιά, ο Υάκινθος το Γιούλι, το Ζαμπάκι, το Αστρολούλουδο ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το σύννεφο στη χλόη στον βρεμένο αστράγαλο το φρτ της σαύρας το βαθύ της Μνησαρέτης βλέμμα που δεν είναι αρνιού και άφεση δίνει Της καμπάνας ο άνεμος ο χρυσεγέρτης ο ιππέας που πάει ν' αναληφτεί στη δύση και ο άλλος ιππέας ο νοητός που πάει της φθοράς τον καιρό ν' ανασκολοπίσει Μιας νυχτός Ιουνίου η νηνεμία γιασεμιά και φουστάνια στο περιβόλι το ζωάκι των άστρων που ανεβαίνει της χαράς η στιγμή λίγο πριν κλάψει Ένας κόμπος ψυχής κι ούτε πια λέξη σαν παράθυρο άδειο η Αρετούσα και ο έρωτας έλθοντ' εξ οράνω πορφυρίαν περθέμενον χλάμυν ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ η πόα της ουτοπίας τα κορίτσια οι παραπλανημένες Πλειάδες τα κορίτσια τ' Αγγεία των Μυστηρίων τα γεμάτα ως πάνω και τ' απύθμενα Τα στυφά στο σκοτάδι και όμως θαύμα τα γραμμένα στο φως και όμως μαυρίλα τα στραμμένα επάνω τους όπως οι φάροι τα ηλιοβόρα και τα σεληνοβάμονα Η Έρση, η Μυρτώ, η Μαρίνα η Ελένη, η Ρωξάνη, η Φωτεινή η Άννα, η Αλεξάνδρα, η Κύνθια Των ψιθύρων η επώαση μες στα κοχύλια μια χαμένη σαν όνειρο: η Αριγνώτα ένα φως μακρινό που λέει: κοιμήσου σαστισμένα φιλιά σαν πλήθος δέντρα Το λιγάκι πουκάμισο που τρώει ο αέρας το χνουδάκι το χλόινο πάνω στην κνήμη του αιδοίου το μενεξεδένιο αλάτι και το κρύο νερό της Πανσελήνου ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το μακρινό τραγούδι ο μυχός της Ελένης με το κυματάκι τα φραγκόσυκα φέγγοντας μες στη μασχάλη ερειπιώνες του μέλλοντος και της αράχνης Τα νυχτέρια τ' ατέλειωτα μέσα στα σπλάχνα το ρολόι το άυπνο που δε φελάει ένα μαύρο κρεβάτι που όλο πλέει στα τραχιά τα παράλια του Γαλαξία ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ τα όρθια με το μαύρο πόδι τα καράβια οι αίγες των Υπερβορείων τα καράβια οι πεσσοί του Πολικού και του Ύπνου τα καράβια οι Νικοθόες κι οι Εύαδνες Τα γεμάτα βοριάδες και φουντούκι του Όρους τα μυρίζοντας μούργα και χαρούπι αρχαίο τα γραμμένα στη μάσκα τους καθώς οι Αγίοι τα την ίδια στιγμή λοξά και ακίνητα Η Αγγέλικα, ο Πολικός, οι Τρεις Ιεράρχαι Ο Ατρόμητος, η Αλκυών, η Ναυκρατούσα το Μαράκι, το Έχει ο Θεός, η Ευαγγελίστρια ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το κύμα που αγριεύει και σηκώνεται πέντε οργιές επάνω τα χυμένα μαλλιά στο όρνεο που γυρίζει και χτυπιέται στα τζάμια με την καταιγίδα Η Μαρίνα καθώς προτού να υπάρξει με του σκύλου το καύκαλο και τα δαιμόνια η Μαρίνα το κέρας της Σελήνης η Μαρίνα ο χαλασμός του κόσμου Τα μουράγια ξεσκέπαστα στη σοροκάδα ο παπάς των νεφών που αλλάζει γνώμη τα καημένα τα σπίτια που το ένα στο άλλο ακουμπούνε γλυκά και αποκοιμιούνται Της μικρής βροχής το λυπημένο πρόσωπο η παρθένα ελιά το λόφο ανηφορίζοντας ούτε μια φωνή στα κουρασμένα σύννεφα της πολίχνης το σαλιγκαράκι που έσπασε ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ο πικρός και ο μόνος ο από πριν χαμένος εσύ να 'σαι Ποιητής που δουλεύει το μαχαίρι στο ανεξίτηλο τρίτο του χέρι: ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ο Θάνατος και αυτός η Ζωή Αυτός το Απρόβλεπτο και αυτός οι Θεσμοί Αυτός η ευθεία του φυτού η το σώμα τέμνοντας Αυτός η εστία του φακού η το πνεύμα καίγοντας Αυτός η δίψα η μετά την κρήνη Αυτός ο πόλεμος ο μετά την ειρήνη Αυτός ο θεωρός των κυμάτων ο Ίων Αυτός ο Πυγμαλίων πυρός και τεράτων Αυτός η θρυαλλίδα που από τα χείλη ανάβει Αυτός η αόρατη σήραγγα που υπερκερά τον Άδη Αυτός ο Ληστής της ηδονής που δε σταυρώνεται Αυτός ο Όφις που με τον Στάχυ ενώνεται Αυτός το σκότος και αυτός η όμορφη αφροσύνη Αυτός των όμβρων του φωτός η εαροσύνη ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το γύρισμα του λύκου στο ρύγχος του ανθρώπου και αυτό στου αγγέλου τα εννέα σκαλιά που ανέβηκε ο Πλωτίνος το χάσμα του σεισμού που εγιόμισε άνθη Το λιγάκι που αγγίζοντας αφήνει ο γλάρος και φωτίζει τα βότσαλα σαν αθωότης η γραμμή που χαράζεται μες στην ψυχή σου και το πένθος μηνά του Παραδείσου ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το πριν της οπτασίας αχερούσιο σάλπισμα και πύρινη ώχρα το καιούμενο ποίημα και ηχείο θανάτου οι δορύαιχμες λέξεις και αυτοκτόνες Το ενδόμυχο φως που ασπρογαλιάζει κατ' εικόνα και ομοίωση του απείρου τα χωρίς εκμαγείο βουνά που βγάζουν απαράλλαχτες όψεις του αιωνίου ΤΑ ΒΟΥΝΑ με την οίηση των ερειπίων τα βουνά τα βαρύθυμα τα μαστοφόρα τα βουνά τα σαν ύφαλα μιας οπτασίας τα κλεισμένα ολούθε και τα σαραντάπορα Τα γεμάτα ψιλόβροχο σαν μοναστήρια τα χωμένα στο πούσι των προβάτων τα ήρεμα πηγαίνοντας καθώς βουκόλοι με το μαύρο ζιμπούνι και με το πανωμάντιλο Η Πίνδος, η Ροδόπη, ο Παρνασσός ο Όλυμπος, ο Τυμφρηστός, ο Ταΰγετος η Δίρφυς, ο Άθως, ο Αίνος ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το διάσελο που ανοίγει αιωνίου γαλάζιου οδό στα νέφη μια φωνή που παράπεσε μες στην κοιλάδα μια ηχώ που σαν βάλσαμο την ήπιε η μέρα Των βοδιών η προσπάθεια που σέρνουν τους βαριούς ελαιώνες προς τη δύση ο καπνός ο ατάραχος που πάει των ανθρώπων τα έργα να διαλύσει ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το πέρασμα του λύχνου το γεμάτο χαλάσματα και μαύρους ίσκιους η σελίδα που γράφτηκε κάτω απ' το χώμα το τραγούδι που είπε η Λυγερή στον Άδη Τα ξυλόγλυπτα τέρατα πάνω στο τέμπλο οι αρχαίες οι λεύκες οι ιχθυοφόρες οι εράσμιες Κόρες με το πέτρινο χέρι ο λαιμός της Ελένης ωσάν παραλία Τ'ΑΣΤΕΡΟΕΝΤΑ δέντρα με την ευδοκία η παρασημαντική ενός άλλου κόσμου η παλιά δοξασία ότι πάντα υπάρχει το πολύ σιμά και όμως αόρατο Η σκιά που τα γέρνει με το πλάι στο χώμα ένα κάτι του κίτρινου στη θύμηση τους η αρχαία τους όρχηση πάνω απ' τους τάφους η σοφία τους η αδιατίμητη Η Ελιά, η Ροδιά, η Ροδακινιά το Πεύκο, η Λεύκα, ο Πλάτανος η Δρυς, η Οξιά, το Κυπαρίσσι ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το αναίτιο δάκρυ ανατέλλοντας αργά στα ωραία μάτια των παιδιών που κρατιούνται χέρι χέρι των παιδιών που κοιτάζουνται και δε μιλιούνται Των ερώτων το τραύλισμα πάνω στα βράχια ένας φάρος που εκτόνωσεν αιώνων θλίψη το τριζόνι το επίμονο καθώς η τύψη και το μάλλινο έρημο μέσα στ' αγιάζι Ο στυφός μες στα δόντια επίορκος δυόσμος δύο χείλη που αδύνατο να στέρξουν - και όμως το «αντίο» στα τσίνορα που λίγο λάμπει και μετά ο για πάντοτε θολός κόσμος Το αργό και βαρύ των καταιγίδων όργανο στην καταστραμμένη του φωνή ο Ηράκλειτος των φονιάδων η άλλη πλευρά η αθέατη το μικρό «γιατί» που έμεινε αναπάντητο ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χέρι που επιστρέφει από φόνο φριχτόν και τώρα ξέρει ποιος αλήθεια ο κόσμος που υπερέχει ποιο το «νυν» και ποιο το «αιέν» του κόσμου: ΝΥΝ το αγρίμι της μυρτιάς Νυν η κραυγή του Μάη ΑΙΕΝ η άκρα συνείδηση Αιέν η πλησιφάη Νυν νυν η παραίσθηση και του ύπνου η μιμική Αιέν αιέν ο λόγος και η Τρόπις η αστρική Νυν των λεπιδοπτέρων το νέφος το κινούμενο Αιέν των μυστηρίων το φως το περιιπτάμενο Νυν το περίβλημα της Γης και η Εξουσία Αιέν η βρώση της Ψυχής και η πεμπτουσία Νυν της Σελήνης το μελάγχρωμα το ανίατο Αιέν το χρυσοκύανο του Γαλαξία σελάγισμα Νυν των λαών το αμάλγαμα και ο μαύρος Αριθμός Αιέν της Δίκης το άγαλμα και ο μέγας Οφθαλμός Νυν η ταπείνωση των Θεών Νυν η σποδός του Άνθρωπου Νυν Νυν το μηδέν και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας ΗΑRI HARI OM! cprtght@tm@2005
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 15:54:07 ΛΑΚΩΝΙΚΟΝ Ο καημός του θανάτου τόσο με πυρπόλησε, που η λάμψη μου επέστρεψε στον ήλιο. Κείνος με πέμπει τώτα μέσα στην τέλεια σύνταξη της πέτρας και του αιθέρος, Λοιπόν,αυτός που γύρευα,ε ί μ α ι. Ώ λινό καλοκαίρι,συνετό φθινόπωρο Χειμώνα ελάχιστε, Η ζωή καταβάλλει τον οβολό του φύλλου της ελιάς Και στη νύχτα των αφρόνων μ’ενα μικρό τριζόνι κατακυρώνει πάλι το νόμιμο του Ανέλπιστου. Atma Hail to the jewel in the Lotus! cprtght@tm@2005
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 16:03:15 ΕΦΤΑ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΚΥΡΙΑΚΗ: Πρωί,στο Ναό του Μοσχοφόρου. Λέω: να γίνει αληθινή σα δέντρο η ωραία Μυρτώ και τ’αρνάκι της ,κοιτάζοντας ίσια στα μάτια το δολοφόνο μου, για μια στιγμή,να τιμωρήσει το πικρότατο μέλλον. ΔΕΥΤΕΡΑ: Παρουσία χλόης και νερού στα πόδια μου. Που θα πει πως υπάρχω.Πρίν ή μετά το βλέμμα που θα μ’απολιθώσει,το δεξί χέρι ψηλά κρατώντας ενα πελώριο γαλάζιο Στάχυ.Για να ιδρύσω τα Νέα Ζώδια. ΤΡΙΤΗ: Έξοδος των αριθμών.Πάλη του 1 με το 9 σε μια παραλία πανέρημη,γεμάτη μαύρα βότσαλα, φύκια σωρούς,μεγάλες ραχοκοκαλιές θηρίων στα βράχια. Τα δυο παλιά κι αγαπημένα μου άλογα,χρεμετίζοντας όρθια πάνω απο τους ατμούς που ανεβάζει το θειάφι της θαλάσσης. ΤΕΤΑΡΤΗ: Απο την άλλη μεριά του Κεραυνού. Το καμένο χέρι που θα ξαναβλαστήσει.Να ισιώσει τις πτυχές του κόσμου. ΠΕΜΠΤΗ: Ανοιχτή θύρα: σκαλοπάτια πέτρινα, κεφαλές απο γεράνια,και πιο πέρα στέγες διάφανες,χαρταετοί, τρίμματα χοχλιδιών στον ήλιο.Ένας τράγος μηρυκάζει αργά τους αιώνες,κι ο καπνός,γαλήνιος, ανεβαίνει μέσ’απο τα κέρατα. Την ώρα που κρυφά,στην πίσω αυλή,φιλιέται η κόρη του περιβολάρη,κι απο την πολλή αγαλλίαση μια γλάστρα πέφτει και τσακίζεται. Ά,να σώσω αυτόν τον ήχο ! ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Της Μεταμορφώσεως των γυναικών που αγάπησα χωρίς ελπίδα.Ηχώ: Μα ρί νααα! Ελέ νηηη! Κάθε χτύπος καμπάνας,κι απο μια πασχαλιά στην αγκαλιά μου.Ύστερα φώς παράξενο, και δύο ανόμοια περιστέρια που με τραβούν ψηλά σ’ένα κισσοστολισμένο σπίτι. ΣΑΒΒΑΤΟ: Κυπαρίσσι απο το σόι μου,που το κόβουν άντρες βλοσυροί και αμίλητοι: γι’αρρεβώνα ή θάνατον.Σκάβουν το χώμα γύρω και το ραντίζουν με γαρυφαλλόνερο. Έχοντας εγώ κιόλας απαγγείλει τα λόγια που απομαγνητίζουν το άπειρο ! Atma Hail to the Jewel in the Lotus! cprtght@tm@2005
galadriel ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 3264 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 16:30:59 Να διπλώνετε καλά τον αέρα στο ντουλάπι σας. Εκ του Πλησίον in God we trust
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 17:12:27 Ad Libitum. 7. Και ιδού το τελικό συμπέρασμα: να 'σαι ο αριστοκράτης αλλ' από την ανάποδη του λευκού σιδερωμένου σου μανικετιού να «κάνεις συμφωνίες με τον Άγιον» που λέει κι ο Μακρυγιάννης ξέροντας να φέρεσαι όπως η βροχή στους τσίγκους ρυθμικά με ανωτερότητα είδα πάντοτε τις πράξεις που έτειναν με τρόπο δόλιο να μ' εξουθενώσουν τι να πει κανείς εωσότου γίνουμε άνθρωποι που να μη μας ανιά η υγεία θα ταξιδεύει παραπλανητικά μέσα στο διάστημα κάποια μη χτυπημένη από κανέναν Ομορφιά είδωλο που ακόμη ξέρει να διατηρεί το ύφος του ελαιόδεντρου ανάμεσα στους Σκύθες και θα μας επιστραφεί σαν ωραία ηχώ από τη Μεσόγειο μυρίζοντας ακόμη πελαγίσιο γίδι ο ένας για τον άλλονα Οδυσσέα πάνω σε μια σχεδία αιώνες τώρα φωνάζω ελληνικά κι ούτε που μου αποκρίνεται κανένας είναι που πλέον δε νογάει κανένας τι πάει να πει αντανάκλαση μεσημεριού πως κι από που ακουμπάει τ' ωμέγα στο άλφα ποιος εντέλει αποσυνδέει τον Χρόνο Ad Libitum. ΥΓ. Μόνο που υπάρχει και μια διαφορετική εκδοχή: μη με πιστεύετε όσο γερνώ τόσο λιγότερο καταλαβαίνω OmJaiGaneshGanapati! cprtght@tm@2005
galadriel ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 3264 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 17:31:41 Κι ένα δωμάτιο μ' επένδυση θωπείας που επαναλαμβάνεται. Εκ του Πλησίον in God we trust
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 17:35:49 Θελει τουφεκι ο χρονος,αν επιθυμει να γινεις μια σκετη αναμνηση. ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ ΟΜΝΑΜΑSΗΙVΑΥΑΗ cprtght@tm@2005
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 17:38:43 Η ιδρυση της προσωπικης σου πρεσβειας πλησιον των αλλοεθνων πουλιων θα συντελουσε στην διεθνη συννενοηση.Οχι τοσο μεσω των κρωγμων οσο μεσω των σκιρτηματων,που η ελειψη τους στις ημερες μας δημιουργει τον κινδυνο αληθινου λιμου. Εχω πει τοσες αληθειες,που μοιαζει με ψεμα.. ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ ΟΜΝΑΜΟΝΑΜΑΗ cprtght@tm@2005
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 17:40:57 Εχε το νου σου μην και χαθει το δοχειο της φαντασιας σου. Δεν θα σου μεινει μητε Αινσταιν μητε αγιος Χαραλαμπος.Εκ του πλησιον JAIJAISRIGANESHGANAPATI cprtght@tm@2005
galadriel ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 3264 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 17:41:18 Και διαμάντι στα δύο φτάνει να κόψει ένα μαχαίρι, αρκεί να 'ναι από συμφέρον. Εκ του Πλησίον in God we trust
galadriel ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 3264 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 17:43:37 Αν θες να ωτακουσθείς του ίδιου σου του εαυτού, φρόντισε να 'χεις περάσει μια πλήρη ζωή μικρού Βοτανικού Κήπου. Εκ του Πλησίον in God we trust
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 17:44:35 Η εξ απροσεξιας ανορθογραφια στα νοηματα μπορει καποτε να βγαζει σε Μαρτιν Χαιντεγκερ,οπως και η μουσικη σε Καρλ Μαρια φον Βεμπερ.Η εκ προμελετης ομως μονον στον Πικασσο και εναντιον εκεινου του "οχι παντοτε" που ειπε καποτε ο ιδιος εκ του πλησιον ΟΜ cprtght@tm@2005
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 17:46:56 Εφοσον δεν φτανει να γινει στενογραφια η ζωγραφικη θα παραμεινει απλως μια δημοσιογραφια της εικονας.. Εκ του πλησιον ΟΜNAMASHIVAYAH cprtght@tm@2005
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 17:49:16 Nα πετυχεις μονολογο σε ολες τις διαλεκτους του τρεχουμενου νερου. Αtma Hail to the jewel in the lotus! cprtght@tm@2005
galadriel ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 3264 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 17:54:18 Στο αγώνισμα των πέντε δυσκολιών έχασες τη μία για πάντα. Εκ του Πλησίον in God we trust
galadriel ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 3264 Μηνύματα	Απεστάλη: 18/08/2005, 17:58:13 Το κατά λάθος λάθος μπορεί να σε οδηγήσει και σε αλλά επόμενα, δεν σε επαναφέρει όμως στο σωστό ποτέ. Εκ του Πλησίον in God we trust
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 01:10:31 Φαντασια ψυγειου δεν μας χρειαζεται ουτε διαλογισμος καπνιστος. Χρειαζεται να'ναι η σκεψη σου πεστροφα και να μην φτανει ποτε τη φωτια. ΟΜ cprtght@tm@2005
ΑΤΜΑ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" India 6464 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 01:16:26 -Οι δυναμεις που απαιτουνται για να ολοκληρωθει ενα καρπουζι τον Αυγουστο ειναι κατα πολυ ανωτερες απο τις αλλες που συντρεχουν για να συντελεσθει ενα κακουργημα σε οποιαδηποτε στιγμη του χρονου. Ροδο Αμαραντο cprtght@tm@2005 Edited by - ΑΤΜΑ on 19/08/2005 01:21:35
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 01:38:23 ΤΕΤΑΡΤΗ, 1 Γρήγορα. Προτού ξεθωριάσουν οι εικόνες. Ή σταματήσουνε άξαφνα - κι η ταινία η φθαρμένη κοπεί. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΘΕΑΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ (1984) . . . @rwen the Guardian... Είμαι ο Λόγος και το Πυρ Είμαι ζενίθ, είμαι ναδίρ Ανάβω γίνομαι πυρσός Πνίγω το ψέμα μες στο φως
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 01:41:09 ΠΕΜΠΤΗ, 2 «Αρτίνη»... «Κλεώπα»... «Βαρνάβα»... μα τι γένους είναι λοιπόν ο τόπος αυτός που κηδεύεται; Πρέπει να βγάλω τ' άμφια, να φορέσω πάλι τον χρυσό μου θώρακα και να βγω με τη ρομφαία στο χέρι. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΘΕΑΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ (1984) . . . @rwen the Guardian... Είμαι ο Λόγος και το Πυρ Είμαι ζενίθ, είμαι ναδίρ Ανάβω γίνομαι πυρσός Πνίγω το ψέμα μες στο φως
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 01:47:09 ΚΥΡΙΑΚΗ, 5 β Το τέλος του Αλέξανδρου Δίπλωσε τις τέσσερις εποχές κι απόμεινε σαν δέντρο που του σώ- θηκε ο αέρας. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΘΕΑΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ (1984) . . . @rwen the Guardian... Είμαι ο Λόγος και το Πυρ Είμαι ζενίθ, είμαι ναδίρ Ανάβω γίνομαι πυρσός Πνίγω το ψέμα μες στο φως
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 01:59:17 ΤΕΤΑΡΤΗ, 8 Ποιος είναι που βροντάει σε πόρτες και παράθυρα; Τι να 'ναι αυτό που λέει και ξαναλέει - τη μια κοντά, την άλλη μα- κριά - ο αέρας ο εγγαστρίμυθος; ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΘΕΑΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ (1984) . . . @rwen the Guardian... Είμαι ο Λόγος και το Πυρ Είμαι ζενίθ, είμαι ναδίρ Ανάβω γίνομαι πυρσός Πνίγω το ψέμα μες στο φως
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 02:04:37 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. 10 γ Περασμένα μεσάνυχτα μετακινείται το δωμάτιο μου σ' όλη τη γει- τονιά και φέγγει σαν σμαράγδι. Κάποιος μέσα του ψάχνει - κι η αλήθεια ολοένα του ξεφεύγει. Που να το φανταστεί ότι αυτή βρί- σκεται πιο χαμηλά Πολύ πιο χαμηλά ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΘΕΑΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ (1984) . . . @rwen the Guardian... Είμαι ο Λόγος και το Πυρ Είμαι ζενίθ, είμαι ναδίρ Ανάβω γίνομαι πυρσός Πνίγω το ψέμα μες στο φως
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 02:06:50 ΤΕΤΑΡΤΗ, 15 Κάθε όνομα φέγγει για λίγο μες στα σκοτεινά κι υστέρα σβήνει και χάνεται. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΘΕΑΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ (1984) . . . @rwen the Guardian... Είμαι ο Λόγος και το Πυρ Είμαι ζενίθ, είμαι ναδίρ Ανάβω γίνομαι πυρσός Πνίγω το ψέμα μες στο φως
Mantis ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Panama 2232 Μηνύματα	Απεστάλη: 19/08/2005, 02:14:27 ΚΥΡΙΑΚΗ, 19 β Όπως και να 'ναι, υπάρχουν πολλά ζώα που δεν έσωσε ακόμη να βγουν από την Κιβωτό και δείχνουν αδημονία. Ως και το πλήθος που κατακλύζει το μουράγιο και ρίχνει ανήσυχα βλέμματα, σιγά σιγά συνειδητοποιεί ότι το παν εξαρτάται από μια στιγμή - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΘΕΑΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ (1984) . . . @rwen the Guardian... Είμαι ο Λόγος και το Πυρ Είμαι ζενίθ, είμαι ναδίρ Ανάβω γίνομαι πυρσός Πνίγω το ψέμα μες στο φως

Το Θέμα καταλαμβάνει 7 Σελίδες:

Νέο Θέμα

Απάντηση στο Θέμα

Εκτυπώσιμη Μορφή

Μετάβαση Σε:

ESOTERICA.gr Forums !

0.1870117 Maintained by Digital Alchemy