Λες:
«ΤΩΡΑ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΛΕΟΝ ΠΟΛΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑΙΑ. ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΟΝΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΩΜΑΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ.ΚΑΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΝΕΔΕΙΞΕ ΜΟΝΟ ΜΙΣΕΛΛΗΝΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΠΩΣ Ο ΠΛΗΘΩΝ Ο ΓΕΜΙΣΤΟΣ ,Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΦΩΤΙΟΣ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ,ΚΑΙ Ο ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ.»

Πολύ σωστά επισημαίνεις φίλτατε. Το θέμα είναι, ΤΙ ΤΥΧΗ ΕΙΧΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ μέσα στην ανθελληνική δυσωδία του θρησκόληπτου βυζαντίου?

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έπεσε μαχόμενος ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ. Την στιγμή που έφταναν οι παραινέσεις παράδοσης της Πόλης από τον Τούρκο, ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ, ο Παλαιολόγος απαντούσε: « Θα αποθάνωμεν ως Έλληνες! Αυτή η πόλις που μου ζητάς να σου παραδόσω δεν είναι δική μου! Ανήκει στους Έλληνες, και αν την θέλεις, έλα να την πάρεις!»

Την ίδια στιγμή, έτρεχε στους δρόμους της Πόλης ο μέγας ανθέλληνας Μοναχός Γεώργιος Σχολάριος (Γεννάδιος), προκαλώντας……φρενίτιδα ενθουσιασμού ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ!!
Μοναχοί και Μοναχές έτρεχαν στους δρόμους ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ, και κραύγαζαν πίνοντας κρασί με θρησκόληπτους χριστιανούς εις την υγείαν της Υπερμάχου Βρεφοκρατούσας! Διατυμπανίζανε παντού το ΕΙΝΑΙ ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ Η ΠΟΛΗ ΝΑ ΤΟΥΡΚΕΨΕΙ………

Περιττό να αναφέρουμε πως ο Μωάμεθ ο πορθητής μαθήτευσε δίπλα στον Σχολάριο, στην Βυζαντινή αυλή, και τόσο ο προπάππους του Ορχάν, όσο και ο παππούς του Βαγιαζίτ αλλά και ο πατέρας του Μουράτ, ΕΙΧΑΝΕ ΣΥΖΥΓΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΕΣ. Τίποτα δεν είναι τυχαίο στην ιστορία της παράδοσης της Πόλης στον νεαρό Μωάμεθ!

Ο Γεώργιος Πλήθων ο Γεμιστός, όπως και ο Βησσαρίων (μαθητής του Πλήθωνα), μαζί με τον Χρυσολωρά, τον Βοκκάκιο και τον Πετράρχη, είναι αυτοί οι πρωτοπόροι της πνευματικής αναγέννησης της Ευρώπης. Αλλά, ΠΡΟΣΟΧΗ, της ΕΥΡΩΠΗΣ, και ΟΧΙ του βυζαντίου ή της άμοιρης της Ελλάδας.

Και αυτό για έναν λόγο: ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΟΦΙΑ, ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ! Γι’αυτό το λόγο δεν βρήκανε ανταπόκριση στο χριστιανοκρατούμενο βυζάντιο και αναζήτησαν καταφύγιο στην Ευρώπη.

Ο Βησσαρίων π.χ. ήταν ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΚΟΚΑΛΟ ΕΛΛΗΝΑΣ! Ουδέποτε υπήρξε ορθόδοξος υπό την βυζαντινή έννοια ή καθολικός όπως τον εννοούσε ο πάπας. Συνωμότης και Έλληνας μέχρι μυελού των οστών, που μεταχειρίσθηκε κάθε μέσον και κάθε αξίωμα προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του: την μετάδοση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

Ουσιαστικά λοιπόν, η ορθόδοξη εκκλησία, θεωρώντας ότι η διατήρηση της οικουμενικότητας της ορθοδοξίας είχε μεγαλύτερη αξία από αυτή του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, πρόδωσε το γένος, προβαίνοντας σε έναν «ελληνοτουρκικό συμβιβασμό», με κύριο εκφραστή τον μισέλληνα Γεννάδιο Σχολάριο.

Αυτά, περί…ΕΛΛΗΝΩΝ και Βυζαντινών.

quote:

---

Ουσιαστικά λοιπόν, η ορθόδοξη εκκλησία, θεωρώντας ότι η διατήρηση της οικουμενικότητας της ορθοδοξίας είχε μεγαλύτερη αξία από αυτή του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, πρόδωσε το γένος, προβαίνοντας σε έναν «ελληνοτουρκικό συμβιβασμό», με κύριο εκφραστή τον μισέλληνα Γεννάδιο Σχολάριο.

---

Πολλοί είναι σήμερα εκείνοι που πιστεύουν πως ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός συνεχίζουν, στενά δεμένοι, να γράφουνε την ιστορία του "ελληνοχριστιανισμού".

Ατυχώς, ΑΠΑΤΩΝΤΑΙ ΟΙΚΤΡΩΣ!

Η Βυζαντινή ανθελληνική νοοτροπία παραμένει Η ΙΔΙΑ! Και το πιο "ωραίο": ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ. Αυτή είναι η ρίζα τους, αυτή είναι η καταγωγή τους και η πίστη τους.

Τα λειτουργικά τους βιβλία είναι πνιγμένα απο ανθελληνισμό και αρχέγονο ιουδαϊσμό! Βλέπετε, οι ίδιοι αντιπροσωπεύουν μια αίρεση του ιουδαϊσμού.

Η κατήχηση που ασκούν ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ουσιαστικά ΣΙΩΝΟΚΡΑΤΕΙΤΑΙ. Την ίδια στιγμή τα θρησκευτικά μας βιβλία δέν προορίζονται για ελληνόπουλα, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΕΒΡΑΙΟΠΟΥΛΑ!

Και όποιος έχει αντίρρηση, ας μου εξηγήσει ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ "ελληνοχριστιανική" εκπαίδευση είναι αυτή απο την οποία ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΠΑΝΤΕΛΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!

Την ίδια στιγμή, οι θεολόγοι (επαγγελματίες ψεύτες δηλαδή) που καλούνται να μεταφράζουνε ή να παραφράζουνε τα λεγόμενα "Πατερικά κείμενα", αποδίδουν την λέξη ΕΛΛΗΝ με την έννοια του ΜΥΑΡΟΥ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗ.

Και το πιο ωραίο απο όλα αυτά τα αίσχη, είναι το ότι καλούνται τα ελληνόπουλα κάθε χρόνο να.......γιορτάσουνε τους κατ'εξοχήν ανθέλληνες ιουδαϊζοντες και ως....ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ!!!

Έλεος πια!

Το Βυζάντιο κι εμείς

Πηγή: www.flash.gr , "Σερ Στήβεν Ράνσιμαν: Χρειαζόμαστε την πνευματική μετριοφροσύνη", 6/11/2000, Επιμέλεια-Επιλογή αποσπασμάτων: Λαμπρινή Χ. Θωμά

Η συνέντευξη που ακολουθεί δόθηκε από το σερ Στήβεν Ράνσιμαν, στο Ελσισιλντς της Σκωτίας, στον πατρογονικό πύργο του, τον Οκτώβρη του 1994, για λογαριασμό της ΕΤ3, στις δημοσιογράφους Χρύσα Αράπογλου και Λαμπρινή Χ. Θωμά. Για τεχνικούς λόγους, δεν «βγήκε» ποτέ στον αέρα. Και οι δύο δημοσιογράφοι θεωρούν την συνέντευξη αυτή από τις πιο σημαντικές της καριέρας τους, μια και ανήκει στο είδος των «συζητήσεων» που σε διαμορφώνουν και δεν ξεχνάς ποτέ. Θεωρούν ότι πρέπει να δει το φως της δημοσιότητας, έστω και με μια τόσο θλιβερή αφορμή, όπως ο θάνατος του μεγάλου φιλέλληνα. Ο Flash.gr δημοσιεύει, για πρώτη φορά, αδημοσίευτα αποσπάσματα από την συνέντευξη αυτή.

Δημοσιογράφος: Πώς νοιώθει ένας άνθρωπος που ασχολείται τόσα χρόνια με το Βυζάντιο; Κουραστήκατε;

Δύσκολο να απαντήσω. Το ενδιαφέρον μου ποτέ δεν εξανεμίστηκε. Οταν άρχισα να μελετώ το Βυζάντιο, υπήρχαν πολλοί λίγοι άνθρωποι σ' αυτήν τη χώρα (σ.σ. τη Μεγάλη Βρετανία) που ενδιαφέρονταν, έστω και ελάχιστα για το Βυζάντιο. Μ' αρέσει να πιστεύω πως «δημιούργησα» ενδιαφέρον για το Βυζάντιο. Αυτό που με ικανοποιεί, ιδιαίτερα σήμερα, είναι ότι πλέον υπάρχουν αρκετοί, πολλοί καλοί εκπρόσωποι (σ.σ. της σπουδής του Βυζαντίου) στη Βρετανία. Μπορώ να πω ότι αισθάνομαι πατρικά απέναντί τους. Είμαι ευτυχής, λοιπόν, που επέλεξα το Βυζάντιο ως το κύριο ιστορικό μου ενδιαφέρον.

Κι ήταν ελκυστικό για σας όλα αυτά τα χρόνια;

Πιστεύω πως κάθε γεγονός της ιστορίας, αν αρχίσεις να το μελετάς σε βάθος, μπορεί να γίνει συναρπαστικό. Το δε Βυζάντιο το βρίσκω εξαιρετικά συναρπαστικό, γιατί ήταν ένας αυθύπαρκτος πολιτισμός. Για να μελετήσεις το Βυζάντιο, πρέπει να μελετήσεις την τέχνη, να μελετήσεις τη θρησκεία, να μελετήσεις έναν ολόκληρο τρόπο ζωής, που είναι πολύ διαφορετικός από το σημερινό.

Καλύτερος ή χειρότερος;

Κοιτάξτε... Δεν είμαι σίγουρος αν θα μου άρεσε να ζήσω στους βυζαντινούς χρόνους. Δε θα μου άρεσε, λόγου χάριν, να αφήσω γένια. Ωστόσο, στο Βυζάντιο είχαν έναν τρόπο ζωής που ήταν καλύτερα δομημένος. Αλλωστε, όταν έχεις έντονο θρησκευτικό συναίσθημα, η ζωή σου «μορφοποιείται» κι είναι πολύ πιο ικανοποιητική από τη σημερινή, όπου κανείς δεν πιστεύει σε τίποτε αρκετά.

Αρα ήταν μία θρησκευτική Πολιτεία;

Ηταν ένας πολιτισμός, στον οποίο η θρησκεία αποτελούσε μέρος της ζωής.

Και στους έντεκα αυτούς αιώνες;

Νομίζω ότι ο κόσμος μιλά για το Βυζάντιο λες κι παρέμεινε το ίδιο, ένας πολιτισμός αμετάβλητος κατά την διάρκεια όλων αυτών των αιώνων. Είχε αλλάξει πολύ από την αρχή ως το τέλος του, αν και κάποια συγκεκριμένα βασικά στοιχεία κράτησαν σε όλη τη διάρκειά του -όπως το θρησκευτικό αίσθημα. Μπορεί να διαφωνούσαν για θρησκευτικά ζητήματα αλλά πίστευαν όλοι, κι αυτό το αίσθημα είναι μόνιμο. Ο σεβασμός, η εκτίμηση στις τέχνες, ως εκείνες που ευχαριστούν το Θεό, κι αυτά διατηρήθηκαν. Κι έτσι, παρ' ότι οι μόδες άλλαζαν, η οικονομική κατάσταση άλλαζε, οι πολιτικές καταστάσεις άλλαζαν, υπήρχε μια ακεραιότητα, πολύ ενδιαφέρουσα μέσα στο σύνολο.

Μιλάμε για θρησκεία κι ηθική. Το Βυζάντιο πολλοί το θεωρούν μία περίοδο πολέμων, δολοφονιών, δολοπλοκιών, «βυζαντινισμών» που ουδεμία σχέση είχε με την ηθική.

Γίνονταν και τότε πολλοί φόνοι, αλλά δεν υπάρχει περίοδος της ιστορία που αυτοί να λείπουν. Κάποτε έδινα μια διάλεξη στις Η.Π.Α., και στο ακροατήριό μου ήταν κι η κόρη του προέδρου Τζόνσον, που μελετούσε το Βυζάντιο. Ηρθε στη διάλεξη με δύο σωματοφύλακες, δύο σκληρούς κυρίους που την πρόσεχαν. Μου εξήγησε ότι αγαπούν τη βυζαντινή ιστορία, γιατί είναι γεμάτη φόνους, και φαντάζει σαν σχολικό μάθημα (homework). Είχα το τακτ να μη της πω ότι, ως τότε, το ποσοστό των αμερικανών προέδρων που είχαν δολοφονηθεί ήταν πολύ μεγαλύτερο -σε σχέση με τα χρόνια ύπαρξης των Η.Π.Α.- από το ποσοστό των δολοφονημένων βυζαντινών αυτοκρατόρων στη διάρκεια της αυτοκρατορίας. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να δολοφονούν.

Ανοίξτε τα μάτια σας!

Γράφετε στο Βυζαντινό πολιτισμό ότι δεν υπήρχε θανατική ποινή στο Βυζάντιο. Οντως, δεν σκότωναν. Και η μεγάλη διαφορά φαίνεται στους πρώτους χρόνους. Οταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έγινε χριστιανική, μία από τις βασικότερες αλλαγές ήταν να σταματήσουν οι μονομαχίες, να μη πετούν πια ανθρώπους στα λιοντάρια, κι όλα τα σχετικά. Η αυτοκρατορία έγινε πολύ πιο ανθρωπιστική. Και πάντα, απέφευγαν όσο μπορούσαν τη θανατική ποινή. Κατά καιρούς, κάποιοι αυτοκράτορες κατέφευγαν σε αυτή, αλλά οι περισσότεροι χρησιμοποιούσαν ως εσχάτη τιμωρία, μια μέθοδο που σήμερα μας φαίνεται αποτρόπαια: τον ακρωτηριασμό κάποιας μορφής. Αλλά μου φαίνεται, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα προτιμούσαν να τους κόψουν π.χ. ένα χέρι, παρά να τους θανατώσουν.

Υπάρχει εδώ και καιρό ένας διάλογος ανοικτός στην Ελλάδα. Υπάρχουν σύγχρονοι Ελληνες διανοούμενοι που υποστηρίζουν ότι το Βυζάντιο δεν αξίζει να μελετηθεί ιδιαίτερα, ότι δε δημιούργησε τίποτε, ότι είχε σχολιαστές των γραφών κι όχι διανοούμενους. Με μια φράση «δεν ήταν και τίποτε αξιομνημόνευτο».

Νομίζω ότι αυτοί οι Ελληνες είναι πολύ άδικοι με τους βυζαντινούς τους προγόνους. Δεν ήταν μια κοινωνία χωρίς διανοούμενους -αρκεί να δεις τη δουλειά και την πρόοδο της βυζαντινής ιατρικής. Μπορεί να μη συμπαθεί κάποιος τη θρησκεία, αλλά μερικοί από τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς όπως οι Καπαδόκες πατέρες, και πολλοί ακόμη, ως το Γρηγόριο τον Παλαμά, ήταν άνθρωποι μοναδικής πνευματικότητας... Υπήρχε έντονη διανόηση και πνευματική ζωή στο Βυζάντιο. Κυρίως δε, στο τέλος των βυζαντινών χρόνων, π.χ. στην Παλαιοντολόγεια περίοδο. Είναι αρκετά περίεργο πως, την ώρα που η αυτοκρατορία συρρικνώνονταν η διανόηση ήταν πιο ανθηρή από ποτέ.

Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν είχε τέχνη.

Τότε αυτοί δεν πρέπει να ξέρουν τίποτε από τέχνη. Η βυζαντινή τέχνη ήταν από τις μεγαλύτερες σχολές τέχνης παγκοσμίως. Κανένας αρχαίος Ελληνας δε θα μπορούσε να χτίσει την Αγία Σοφία, αυτό απαιτούσε πολύ βαθιά τεχνική γνώση. Κάποιοι, ξέρετε, υποστηρίζουν, ότι η βυζαντινή τέχνη είναι στατική. Δεν ήταν καθόλου στατική, αλλά ήταν μια σχολή τέχνης από τις σημαντικότερες στον κόσμο, που όσο περνά ο καιρός εκτιμάται όλο και περισσότερο, κι όσοι έλληνες διανοούμενοί σας λένε ότι το Βυζάντιο δε δημιούργησε τίποτε, είναι τυφλοί.

Αρα, όσοι χαρακτηρίζουν «απλή μίμηση κι αντιγραφή» τη βυζαντινή τέχνη, μάλλον σφάλουν.

Αν κάνεις κάτι άριστα, μπορείς να το επαναλάβεις άριστα. Αλλά υπήρχαν πάντα διαφορές. Βλέποντας μια εικόνα, μπορούμε τη χρονολογήσουμε -αν ήταν όλες ίδιες αυτό δε θα συνέβαινε. Υπάρχουν συγκεκριμένες παραδόσεις που διατηρούνταν, αλλά η τέχνη αυτή παρουσιάζει μεγάλες διαφορές από αιώνα σε αιώνα. «Κόλλησε» και παρέμεινε η ίδια μετά την πτώση της Τουρκοκρατίας, διότι έλειπαν από τη χώρα σας οι φωτισμένοι χορηγοί.* Η τέχνη των Παλαιολόγων είναι πολύ διαφορετική από την Ιουστινιάνεια. Φυσικά, είχε και αναλογίες, αλλά δεν ήταν μιμητική. Τα πράγματα είναι απλά: οι άνθρωποι που κατατρέχουν το Βυζάντιο ποτέ δεν το μελέτησαν, ξεκίνησαν με προκαταλήψεις εναντίον του. Δε γνωρίζουν τι κατόρθωσε, τι επετεύχθη.

Ελλάδα, Βυζάντιο, σύγχρονη Δημοκρατία

Υποστηρίζεται από ορισμένους ότι το βυζάντιο δεν ήταν Ελληνικό και δεν αποτέλεσε κανενός είδους συνέχεια της αρχαίας Ελλάδας. Δεν είχε δημοκρατία, ή έστω δημοκρατικούς θεσμούς.

Δε νομίζω ότι οι σύγχρονοι έλληνες είναι περισσότερο έλληνες από τους βυζαντινούς. Μέσα στο χρόνο, μες στους αιώνες, οι φυλές δε μένουν καθαρές, υπάρχουν όμως ορισμένα χαρακτηριστικά των πολιτισμών που παραμένουν εθνικά. Οι βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν την ελληνική γλώσσα -που άλλαξε λίγο, αλλά οι γλώσσες αλλάζουν- ενδιαφέρονταν για τη φιλοσοφία και τη φιλοσοφική ζωή πάρα πολύ, ήταν μεν υπήκοοι ενός αυτοκράτορα, αλλά αυτός ο αυτοκράτορας έπρεπε να φέρεται σωστά, γιατί γίνονταν εύκολα λαϊκές εξεγέρσεις. Το χειρότερο που θα μπορούσαν να πουν για το Βυζάντιο είναι πως ήταν, μάλλον, ένα γραφειοκρατικό κράτος. Ομως είχε μια πολύ μορφωμένη γραφειοκρατία, πολύ πιο μορφωμένη από τους γραφειοκράτες του σημερινού κόσμου. Και, τι εννοείτε με τη λέξη «δημοκρατία»; Ηταν όλη η αρχαία Ελλάδα δημοκρατική; Οχι. Θα έλεγα στους Ελληνες που υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, να διαβάσουν την ίδια τους την ιστορία, ειδικότερα της κλασσικής Ελλάδας. Εκεί, θα βρουν πολλά να κατακρίνουν... Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι ακριβώς σημαίνει «δημοκρατία». Στα περισσότερα μέρη του κόσμου σήμερα, δημοκρατία σημαίνει να σε κυβερνούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι εφημερίδες, η τηλεόραση. Διότι, είναι θεμιτό να έχουμε αυτό που ονομάζεται «λαϊκή ψήφος» αλλά, από τη στιγμή που οι άνθρωποι δεν μπορούν να κρίνουν μόνοι τους -κι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στο σύγχρονο κόσμο που δε σκέφτονται- τότε μεταφέρουν την εξουσία στα χέρια όσων κατέχουν τα ΜΜΕ, οι οποίοι, με τη δύναμη που έχουν, θα έπρεπε να επιλέξουν το δύσκολο δρόμο και να μορφώσουν όλο τον κόσμο. Πολλοί εξ αυτών, όχι όλοι ευτυχώς, είναι ανεύθυνοι. Δημοκρατία μπορεί να υπάρξει μόνον εάν έχουμε ένα υψηλής μόρφωσης κοινό. Σε μία πόλη σαν την αρχαία Αθήνα υπήρχε δημοκρατία -χωρίς να σκεφτόμαστε πως περνούσαν οι σκλάβοι ή οι γυναίκες-, διότι οι άνδρες είχαν όλοι πολύ καλή μόρφωση. Συνήθως δεν εξέλεγαν τους κυβερνήτες τους, τραβούσαν κλήρο, σα να το άφηναν στα χέρια του Θεού -καμία σχέση με τη βουλή των κοινοτήτων.

Υπήρχε κοινωνικό κράτος στο Βυζάντιο;

Η Εκκλησία έκανε πολλά για τους ανθρώπους. Το Βυζάντιο είχε πλήρη κοινωνική αίσθηση. Τα νοσοκομεία ήταν πολύ καλά, όπως και τα γηροκομεία, τα οποία ανήκαν κυρίως στην Εκκλησία, αλλά όχι μόνο σε αυτήν -υπήρχαν και κρατικά. Ας μη ξεχνάμε ότι ένας από τους πιο υψηλόβαθμους αξιωματούχους του κράτους ήταν ο Ορφανοτρόφος. Σίγουρα η Εκκλησία έπαιξε βασικό κοινωνικό ρόλο. Δεν ήταν απλά ένα καθεστώς ερημιτών που κάθονταν στο Αγιον Ορος -ήταν κι αυτό, αλλά υπήρχε ένα σύστημα από μοναστήρια στις πόλεις. Τα μοναστήρια φρόντιζαν τους Οίκους για τους γέροντες, των οποίων οι μοναχοί μόρφωναν τη νεολαία -κυρίως τα αγόρια γιατί τα κορίτσια μορφώνονταν στο σπίτι- και τα περισσότερα παρείχαν πολύ καλή μόρφωση. Τα κορίτσια του Βυζαντίου είχαν πολλές φορές καλύτερη παιδεία διότι «απολάμβαναν» περισσότερη ιδιωτική, προσοχή. Νομίζω ότι η βαθμολογία που θα δίναμε στο κοινωνικό έργο της Εκκλησίας, στο Βυζάντιο είναι ιδιαίτερα υψηλή.

Και η παιδεία τους, κατά το Μέγα Βασίλειο, όφειλε να στηρίζεται στον Ομηρο, τον «διδάσκαλο των αρετών».

Ηταν γνώστες της αρχαίας ελληνικής Γραμματείας. Είναι αξιομνημόνευτο, ωστόσο, ότι δεν έδιναν μεγάλη σημασία στους Αττικούς Τραγωδούς, αλλά στους λοιπούς ποιητές. Υπάρχει η διάσημη ιστορία μιας ελκυστικής κυρίας, φίλης ενός αυτοκράτορα, που μας διηγείται η Αννα Κομνηνή. Την ώρα που η κυρία περνούσε, κάποιος της φώναξε έναν ομηρικό στίχο, που μιλούσε για την Ελένη στην Τροία, κι εκείνη κατάλαβε το υπονοούμενο. Δεν υπήρχε κανείς λόγος να της εξηγήσει κάποιος, ποιανού ήταν οι στίχοι. Ολα ανεξαιρέτως τα αγόρια και τα κορίτσια ήξεραν τον Ομηρο. Η Αννα Κομνηνή δεν εξηγεί ποτέ τα σημεία στα οποία αναφέρεται στον Ομηρο, όλοι οι αναγνώστες της τα γνώριζαν.

Αμόρφωτοι, δεν υπήρχαν στο Βυζάντιο;

Αλλα ήταν τα προβλήματα της βυζαντινής γραμματείας. Ηταν τόσο καλοί γνώστες της αρχαίας ελληνικής γραμματείας ώστε επηρεάστηκαν στη διαμόρφωση της γλώσσας. Πολλοί ιστορικοί ήθελαν να γράψουν σαν τον Θουκυδίδη, δεν ήθελαν να γράψουν στη γλώσσα που τους ήταν πιο φυσική αλλά στην αρχαία. Η μεγάλη τραγωδία των βυζαντινών γραμμάτων ήταν η εξάρτησή της από την κλασσική γραμματεία. Οχι γιατί δεν γνώριζαν αρκετά, αλλά γιατί γνώριζαν πολύ περισσότερα από όσα ήταν απαραίτητα, για το δικό τους «δημιουργικό» καλό.

Θα θέλατε να ζείτε στο Βυζάντιο;

Δεν ξέρω αν προσωπικά θα ταίριαζα στην εποχή του Βυζαντίου. Αν ζούσα τότε, σκέφτομαι ότι θα αναπαυόμουν σε κάποιο μοναστήρι, ζώντας, όπως πολλοί μοναχοί ζούσαν, μια ζωή διανοούμενου, χωμένος στις θαυμάσιες βιβλιοθήκες που διέθεταν. Δε νομίζω πως θα ήθελα μια ζωή στη βυζαντινή πολιτική, αλλά, είναι πολύ δύσκολο να βρεις μια περίοδο στην παγκόσμια ιστορία στην οποία θα ήθελες να ζήσεις... Ολα εξαρτώνται από το πολίτευμα, την κοινωνία, την τάξη στην οποία γεννιέσαι. Θα ήθελα να ζω στη Βρετανία του 18ου αιώνα αν είχα γεννηθεί αριστοκράτης, αλλιώς δε θα μου άρεσε καθόλου. Είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί το ερώτημά σας.

Εδώ είναι Βαλκάνια...

Η κατάσταση στη Βαλκανική σας ανησυχεί;

Με ενδιαφέρουν πολύ τα Βαλκάνια, είναι ένα μέρος του κόσμου που με «συντροφεύει» πολλά χρόνια, κι έτσι, φυσικά, και ενδιαφέρομαι και θλίβομαι. Δεν γνωρίζω τι μπορεί να φέρει το μέλλον. Ενα από τα πράγματα που με ενοχλεί ελαφρώς στα γηρατειά μου, είναι ότι, θα ήθελα να γνωρίσω τι θα συμβεί σε συγκεκριμένα μέρη του κόσμου -και κυρίως στα Βαλκάνια- σε μερικά χρόνια. Η Ελλάδα θα προχωρήσει, και από τις υπόλοιπες Βαλκανικές χώρες μάλλον και η Βουλγαρία. Αλλά για τη Ρουμανία και την Γιουγκοσλαβία... νοιώθω απελπισμένος όταν σκέφτομαι το μέλλον τους...

Μήπως τα Βαλκάνια πληρώνουν την ιστορία τους, σήμερα;

Κατά κάποιο τρόπο, ναι. Είναι μεγάλο πρόβλημα να έχεις μεγάλη ιστορία. Διότι, έχεις πολύ περισσότερες μνήμες από ότι μπορείς να σηκώσεις. Είναι μια τραγωδία στην περιοχή αυτές οι μνήμες, διότι έχεις να νοιαστείς για πάρα πολλά. Δεν κυλούν εύκολα τα πράγματα, λόγω της αρχαίας, με βαθιές ρίζες, μνήμης.

Πρόσφατα άνοιξε ένας παγκόσμιος διάλογος -και στη χώρα σας- για το κατά πόσον ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος θα είναι θρησκευτικός.

Ανησυχώ για συγκεκριμένες θρησκείες, με ανησυχούν οι εξτρεμιστές μουσουλμάνοι, οι οποίοι αποτελούν ένα πολύ ρεαλιστικό κίνδυνο για τον πολιτισμό, αλλά η θρησκεία χρειάζεται. Οι άνθρωποι θα νοιώσουν ευτυχέστεροι, λιγότερο χαμένοι, με τη θρησκεία σήμερα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε μία παγκοσμία θρησκεία, και οι διάφορες θρησκείες ποτέ δε συμπάθησαν ιδιαιτέρως η μία την άλλη. Η φιλανθρωπία δεν καλύπτει και το γείτονα της διπλανής πόρτας, αν αυτός πρεσβεύει άλλη θρησκεία. Δεν νομίζω, δηλαδή, ότι η θρησκεία θα είναι η σωτηρία, αλλά δεν γνωρίζω και τίποτε που να μπορεί να είναι η σωτηρία. Με τον πληθυσμό να αυξάνεται, είναι πολύ δύσκολο να βελτιωθούν τα δεδομένα της εκπαίδευσης, σε παγκόσμια κλίμακα. Απλώς, ποτέ δε θα υπάρξουν αρκετοί δάσκαλοι στον κόσμο, τουλάχιστον μορφωμένοι δάσκαλοι. Φοβάμαι πως είμαι απαισιόδοξος.

Ορθοδοξία, η αγαπημένη

Πώς βλέπετε την Ορθοδοξία μες σε αυτό τον κύκλο;

Εχω μεγάλο σεβασμό για τα χριστιανικά δόγματα, και κυρίως για την Ορθοδοξία, διότι μόνον η Ορθοδοξία αναγνωρίζει πως η θρησκεία είναι μυστήριο. Οι ρωμαιοκαθολικοί κι οι προτεστάντες θέλουν να τα εξηγήσουν όλα. Είναι άσκοπο να πιστεύεις σε μία θρησκεία, θεωρώντας ότι αυτή η θρησκεία θα σε βοηθήσει να τα καταλάβεις όλα. Ο σκοπός της θρησκείας είναι ακριβώς για να μας βοηθάει να κατανοήσουμε το γεγονός ότι δε μπορούμε να τα εξηγήσουμε όλα. Νομίζω πως η Ορθοδοξία συντηρεί αυτό το πολύτιμο αίσθημα του μυστηρίου.

Μα, χρειαζόμαστε το μυστήριο;

Το χρειαζόμαστε, χρειαζόμαστε αυτήν τη γνώση που λέει πως στο σύμπαν υπάρχουν πολύ περισσότερα από αυτά που μπορούμε να κατανοήσουμε. Χρειαζόμαστε την διανοητική μετριοφροσύνη, κι αυτή απουσιάζει, ειδικά μεταξύ των Δυτικών Εκκλησιαστικών ανδρών.

Αυτό είναι χαρακτηριστικό της σχέσης των ορθοδόξων με τους αγίους τους -ο σεβασμός της ταπεινότητας. Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι αρκετοί άγιοι ανακατεύτηκαν στην πολιτική ή άσκησαν πολιτική;

Ολοι όσοι θέλουν να επηρεάσουν άλλους ανθρώπους ασκούν πολιτική, και είναι πολιτικοί. Πολιτική σημαίνει να προσπαθείς να οργανώσεις την Πόλιν με ένα νέο τρόπο σκέψης. Οι άγιοι είναι πολιτικοί. Ποτέ δεν πίστεψα ότι μπορείς να διαχωρίσεις την πίστη προς τους Αγίους από τη διανόηση. Επιστρέφω σε όσα είπα για τις εκκλησίες. Από τη στιγμή που προσπαθείς να εξηγήσεις τα πάντα, καταστρέφεις ουσιαστικά αυτό που θα έπρεπε να αποτελεί την ανθρώπινη διαίσθηση, αυτή που συνδέει τη διανόηση με τους αγίους και την αίσθηση του Θεού.

Διανόηση, πολιτική και πίστη στα Θεία, λοιπόν, μπορούν να βαδίζουν μαζί;

Αποτελεί παράδειγμα η πόλη σας, η Θεσσαλονίκη. Ηταν πολύ φημισμένη για τους διανοητές της, ειδικά στα ύστερα βυζαντινά χρόνια. Αλλά είχε και βοήθεια από τους στρατιωτικούς της που, όπως ο Αγιος Δημήτριος, που έρχονταν να τη σώσουν στη σωστή στιγμή. Η πίστη στους Αγίους σου δίνει κουράγιο να υπερασπιστείς την πόλη από τις επιθέσεις, όπως έκανε κι ο Αη-Δημήτρης.

Πώς βλέπετε τις άλλες εκκλησίες;

Η ρωμαιοκαθολική εκκλησία ήταν πάντα και πολιτικό ίδρυμα, εκτός από θρησκευτικό, και πάντα ενδιαφερόταν για το νόμο. Πρέπει να θυμόμαστε πως, όταν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατέρρευσε στη Δύση και ήρθαν τα βαρβαρικά βασίλεια, οι ρωμαίοι άρχοντες χάθηκαν αλλά οι εκκλησιαστικοί άνδρες παρέμειναν, κι ήταν κι οι μόνοι με ρωμαϊκή μόρφωση. Οπότε, αυτοί χρησιμοποιήθηκαν από τους βάρβαρους βασιλείς για να εφαρμόσουν το νόμο. Ετσι, η Δυτική Εκκλησία «ανακατεύτηκε» με το νόμο. Τον βλέπεις το νόμο στη ρωμαιοκαθολική Εκκλησία: θέλει να είναι όλα νομικά κατοχυρωμένα. Στο Βυζάντιο -και είναι ενδιαφέρον πώς μετά την τουρκική κατάκτηση τα υποστρώματα παραμένουν- η Εκκλησία ενδιαφέρεται μόνον για τον Κανόνα, το νόμο των γραφών. Δεν έχει την επιθυμία να καθορίσει τα πάντα. Στις δυτικές Εκκλησίες που αποσχίστηκαν από τη ρωμαιοκαθολική, η ανάγκη του νόμου, του απόλυτου καθορισμού, έχει κληρονομηθεί. Εχει πολύ ενδιαφέρον να μελετήσει κανείς -και μελετώ εδώ και καιρό- το διάλογο ανάμεσα στην Αγγλικανική Εκκλησία του 17ου αιώνα και την Ορθόδοξη. Οι Αγγλικανοί ήταν ιδιαίτερα ανάστατοι διότι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι πίστευαν οι Ορθόδοξοι σχετικά με την μεταβολή του οίνου και του άρτου σε αίμα και σώμα. Οι Ορθόδοξοι έλεγαν «είναι μυστήριο, που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Πιστεύουμε ότι γίνεται, αλλά το πώς δεν το γνωρίζουμε». Οι Αγγλικανοί -όπως κι οι ρωμαιοκαθολικοί- ήθελαν μια καθαρή εξήγηση. Αυτή είναι η τυπική διαφορά των Εκκλησιών και γι'αυτό ακριβώς αγαπώ τους Ορθοδόξους.

Τι γνώμη έχετε για τους νεοέλληνες;

Υπάρχει ακόμη ζωντανή στο λαό αυτή η γρήγορη κατανόηση των πραγμάτων και των καταστάσεων. Υπάρχει έντονη επίσης, η άλλη ποιότητα των Βυζαντινών: η ζωηρή περιέργεια. Και οι νεοέλληνες έχουν, όπως είχαν κι οι Βυζαντινοί, αντίληψη της σημασίας τους στην ιστορία του πολιτισμού. Ολα αυτά δείχνουν μία ιστορική ενότητα, άλλωστε κανείς λαός δεν διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά του απείραχτα. Πολλά εξαρτώνται από τη γλώσσα, που είναι ο καλύτερος τρόπος συντήρησης της παράδοσης. Η γραμματεία του Βυζαντίου πληγώθηκε από τη σχέση της με την αρχαία γραμματεία. Ευτυχώς, οι νεοέλληνες έχουν τη δημοτική που επέτρεψε στην νεοελληνική γραμματεία να προχωρήσει, να εξελιχθεί μ' έναν τρόπο που οι βυζαντινοί δεν κατάφεραν, με εξαίρεση την κρητική λογοτεχνία και το Διγενή. Τα μεγάλα βυζαντινά αριστουργήματα ήταν μάλλον λαϊκά.

Βόλτα στον Κήπο και Ιστορίες Ποίησης**

Πρωτογνώρισα το Σεφέρη όταν ήμουν στην Ελλάδα, αμέσως μετά τον πόλεμο. Οταν ήρθε πρεσβευτής στο Λονδίνο, τον έβλεπα πολύ συχνά. Εκείνη την εποχή, περνούσα πολύ καιρό σε ένα νησί στη Δυτική Ακτή της Σκωτίας, με πολύ μαλακό κλίμα λόγω του Ρεύματος του Κόλπου. Μια αλέα με φοινικιές οδηγούσε στο σπίτι μου. Ηρθε κι έμεινε μαζί με τη γυναίκα του. Ο καιρός ήταν υπέροχος, όπως συμβαίνει συχνά εκεί, και μου είπε «Είναι πιο όμορφα κι από τα ελληνικά νησιά» -κάτι πολύ ευγενικό εκ μέρους του. Είχαμε τακτική αλληλογραφία μέχρι το θάνατό του... Οταν έφυγε από το Λονδίνο για την Αθήνα, μου χάρισε την κάβα του, μια κάβα αποτελούμενη αποκλειστικά από ούζο και ρετσίνα. Ακόμη δεν έχω πιει όλο το ούζο, έχω... Είχε πει ότι 'Οι Κέλτες είναι οι ρωμιοί του Βορρά', ναι, το διασκέδαζε να κάνει τέτοια σχόλια. Αν κι εδώ έχει αρκετό δίκαιο...

Ο Καβάφης είναι από τους μεγαλύτερους ποιητές του κόσμου, και μάλιστα πρωτότυπος... Εκείνον που δε μπορώ να διαβάσω είναι ο Καζαντζάκης, τον γνώριζα προσωπικά, αλλά δεν μπορώ να τον διαβάσω, ποτέ δε μου άρεσε για να είμαι ειλικρινής. Μ' αρέσει ο Ελύτης και πότε-πότε βρίσκω κάτι σημαντικό στο Σικελιανό. Τους νεώτερους δεν τους γνωρίζω, σταμάτησα να παρακολουθώ, κι όπως ξέρετε ανήκω σε μια πολύ παλιά γενιά.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

* Οι βυζαντινοί αγιογράφοι δε μας είναι γνωστοί, διότι ο δημιουργός του ναού θεωρούνταν ο χορηγός, εκείνος που έδινε τα χρήματα και βεβαίως είχε άποψη επί του συνόλου. Σε ελάχιστες περιπτώσεις γνωρίζουμε το όνομα ενός αγιογράφου ή αρχιτέκτονα, στους έντεκα αιώνες του Βυζαντίου, αλλά σχεδόν πάντα μας είναι γνωστό το όνομα του χορηγού.

** Ο σερ Στήβεν μας ξενάγησε στον κήπο του σπιτιού του, μετά τη συνέντευξη, μιλώντας ελεύθερα, για τους αγαπημένους Ελληνες φίλους του. Η κουβέντα ήταν σχεδόν ολόκληρη «off the record», εκτός των αποσπασμάτων που δημοσιεύονται εδώ, τα οποία εν γνώσει του ειπώθηκαν «on camera», καθώς μας έδειχνε το αρχαιότερο δέντρο του κήπου του.

να σε ευχαριστήσω αγαπητέ για τη συμβολή σου στο θέμα, ομολογώ πως δέν γνώριζα τον κύριο Ράνσιμαν, και ελπίζω πως η κάθε άποψη βοηθά τον διάλογο στην ιστορική αναζήτηση.

Το θέμα είναι απο ποιά πλευρά κοιτάει κανείς το όλο θέμα. Και εδώ μάλλον παραβλέπει ορισμένα ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ και ΝΟΜΟΥΣ της Νέας Ρώμης ο μελετητής μας.

Στην ακόλουθη ερώτηση της δημοσιογράφου, "Υποστηρίζεται από ορισμένους ότι το βυζάντιο δεν ήταν Ελληνικό και δεν αποτέλεσε κανενός είδους συνέχεια της αρχαίας Ελλάδας", απαντά ο Σ.Ράνσιμαν ως εξής:

"Δε νομίζω ότι οι σύγχρονοι έλληνες είναι περισσότερο έλληνες από τους βυζαντινούς. Μέσα στο χρόνο, μες στους αιώνες, οι φυλές δε μένουν καθαρές, υπάρχουν όμως ορισμένα χαρακτηριστικά των πολιτισμών που παραμένουν εθνικά."

Απ'ότι αντιλαμβάνεσαι απάντηση δέν έχει δώσει στη συγκεκριμένη ερώτηση. Εάν οι σημερινοί Έλληνες είχανε εκείνη την νοοτροπία ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, αλλά Ρωμιοί και Νέα Ρώμη.

Συγκεκριμένα:

Ας πιάσουμε τους νόμους της ακμής των Ρωμαιο-χριστιανικών χρόνων (4ου & 5ου αι.μ.Χ.) όπου και διαβάζουμε για τον βίαιο εκχριστιανισμό των Ελλήνων και την υποχρεωτική "σωτηρία" τους. Ουσιαστικά πρόκειται για τη ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ (αυτές τις πτυχές τις μελέτησε άραγε ο μελετητής?):

«Διατάσουμε, όλα τα ιερά και οι ναοί (των Ελλήνων!) όσα βρίσκονται ακόμα άθικτα, να καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και να εξαγνιστούν με την ύψωση του σημείου της χριστιανικής θρησκείας... αν με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον ικανού δικαστή, εμφανιστεί κάποιος που έχει παραβλέψει αυτό τον νόμο, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου» Αυτοκράτορες: Θεοδόσιος και Βαλεντινιανός προς Ισίδορον Έπαρχο Πραιτωρίου.14/ Νοέμβριου 435

«Να κλείσουν όλοι οι ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης... Αν κάποιος με οποιαδήποτε δύναμη παραβεί (αυτό τον νόμο) θα τιμωρηθεί με αποκεφαλισμό» ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10. Δεκέμ. 354 μ.Χ.

«Τέτοιου είδους πράξεις (οτιδήποτε μη χριστιανικό χαρακτηριζόταν ειδωλολατρία!) αν εξακολουθούν να συμβαίνουν (ή καταγγελθεί ότι συμβαίνουν!) ακόμα και σε κάποιο λιβάδι ή σπίτι, το λιβάδι ή το σπίτι αυτό θα προσαρτηθεί στο ταμείο των ιερότατων ανδρών (δηλαδή των Βυζαντινών αρχιερέων) ενώ ο ιδιοκτήτης τους που έδωσε την συγκατάθεσή του να μιανθεί ο τόπος, θα αποπεμφθεί από το (οποιοδήποτε) αξίωμά του, θα χάσει την περιούσια του και αφού υποστεί σωματικό βασανισμό με μεταλλικά όργανα θα οδηγηθεί σε διαρκή εξορία» ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10.8 Αυτοκρ.: Λέων και Ανθέμιος προς Διόσκωρον Έπαρχο του Πραιτωρίου. Παρεδόθη το 472; μ.Χ.

«Διατάζουμε τους άρχοντές μας, αλλά και όσους διδάσκονται από τους θεοφιλέστατους επισκόπους, να αναζητούν σύμφωνα με τον νόμο όλες τις περιπτώσεις ασέβειας υπέρ της ελληνικής θρησκείας, έτσι ώστε να μην συμβαίνουν, αλλά και αν συμβαίνουν, να τιμωρούνται...

Κανείς να μην έχει το δικαίωμα να κληροδοτεί με διαθήκη (περιούσιες) ή να χαρίζει με δωρεά οτιδήποτε, σε πρόσωπα ή τόπους που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ασέβεια του ελληνισμού... όσα δίδονται ή κληροδοτούνται μ' αυτόν τον τρόπο θα αφαιρούνται. Με την παρούσα ευσεβή νομοθεσία (διατάζουμε) να διατηρηθούν σε ισχύ όλες οι τιμωρίες με τις οποίες οι προηγούμενοι (χριστιανοί) βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την ελληνική πλάνη, με τις οποίες (τιμωρίες!) προσπαθούσαν να διασφαλίσουν την ορθόδοξη πίστη» ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10.9 επίσης (Β1,1,19) και ΝΟΜΟΚΑΝΟΝ 6,3.

«Επειδή μερικοί συνελήφθησαν (αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάπτισμα) διακατεχόμενοι από την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο (βιβλικό) θεό (μας)... Αυτοί θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιείκειας (!) αν επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην έσχατη των ποινών.
Αν δεν έχουν αξιωθεί ακόμα το σεβαστό βάπτισμα, θα πρέπει να παρουσιαστούν στις ιερότατες εκκλησίες μας, μαζί με τις συζύγους και τα παιδία τους και μαζί με όλους του οίκου τους, για να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών.
Αφού διδαχθούν και αποβάλουν την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως, θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά ας γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν (να ζητήσουν δηλαδή μόνοι τους το σωτήριο βάπτισμα!) δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιούσιας, ούτε κινητής, ούτε ακίνητης.
ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΑΙΡΕΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και επιπλέον, θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες. Θα παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα (κλείσιμο σχολών!), που διδάσκεται από όσους πάσχουν από την νόσο και την μανία (μάθησης!) των ανόσιων Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν, να μη μπορούν πια να διαφθείρουν της ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες.
Αν (λοιπόν) φανεί κάποιος τέτοιος άνθρωπος και δεν τρέξει στις εκκλησίες μας, μαζί με όλους τους συγγενείς και τους οικείους του, θα τιμωρηθεί με τις προαναφερθείσες ποινές.

Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδία, όταν είναι σε μικρή ηλικία, θα πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, (ιδού ο υποχρεωτικός νηπιοβαπτισμός!) όσοι δε είναι μεγαλύτεροι στην ηλικία, πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες μας και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους (βιβλικούς) κανόνες. Αφού δε εννοήσουν και αποβάλουν την παλαιά (αρχαιο-ελληνική) τους πλάνη, θα μπορέσουν να δεχθούν το βάπτισμα και στη συνέχεια να διαφυλάξουν την αληθινή πίστη των ορθόδοξων χριστιανών.

Όσοι δε, έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα, ή μεγάλη περιούσια και για να κρατήσουν τα προσχήματα (προσποιούμενοι τους πιστούς) ήλθαν ή πρόκειται να έλθουν να βαπτισθούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και τα υπόλοιπα μέλη του οίκου τους μέσα στην ελληνική πλάνη, διατάσουμε να δημευθεί η περιούσια τους, να αποκλεισθούν από τα πολιτικά δικαιώματά τους και να υποβληθούν σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς καθαρή πίστη. Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλητήριους Έλληνες». ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10.10

Μπροστά σ΄ αυτές τις εξοντωτικές "σωφρονιστικές ποινές", τις εξορίες, τους αποκεφαλισμούς, τις κατασχέσεις περιουσιών, τις αφαιρέσεις προνομίων, τον εξευτελισμό της υποχρεωτικής κατήχησης, τον βασανισμό και την νόμιμη θανάτωση κάθε υπερασπιστή του ελληνικού τρόπου ζωής, άραγε ΤΙ είδους "συνέχεια" να είδε ο φίλτατος Ράνσιμαν??

Για τους κυνηγημένους απο τους Βυζαντινούς σαν το απεχθέστερο ιστορικό τέρας Έλληνες, ο εκχριστιανισμός των Βυζαντινών «Πατέρων» φαινόταν πράξη ύστατης διαφυγής απ' την φυσική εξόντωση και επιβεβλημένης σωφροσύνης!

Έτσι εκχριστιανίσθηκε μαζικά ο Ελληνισμός και αναδύθηκε το μόρφωμα του Βυζαντίου που μας παρουσίασε ο μελετητής...

ΑΥΤΗ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΥΠΗΡΞΕ Η ΑΦΑΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΑΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΑ ΠΡΟΜΗΘΕΪΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Τα συμπεράσματα είναι δικά σας.

Σερ Στήβεν Pάνσιμαν (1903-2000)

του Γιώργου Kαλόφωνου*

Σε ηλικία 97 ετών άφησε την τελευταία του πνοή τον περασμένο Nοέμβριο ένας ζωντανός θρύλος της βυζαντινολογίας, ο Bρετανός ιστορικός και συγγραφέας Στήβεν Pάνσιμαν. Γραμμένα με απαράμιλλο ύφος και μεταφρασμένα σε μια πλειάδα γλωσσών, τα βιβλία του εξακολουθούν και στις μέρες μας να γοητεύουν και να μυούν στον κόσμο του Bυζαντίου ένα ευρύτερο καλλιεργημένο κοινό, μεταδίδοντας μιαν εικόνα θετική για την συχνά ―ακόμη και σήμερα― παραγνωρισμένη περίοδο της αυτοκρατορίας της Kωνσταντινούπολης.

Α
ντίθετα όμως με ορισμένους σύγχρονους, "διαφημιστές" του Bυζαντίου, ο Pάνσιμαν ήταν πάνω απ' όλα ένας συνεπής και πρωτότυπος ιστορικός. Στο έργο του στάθηκε αντιμέτωπος με προκαταλήψεις αιώνων, αποκρυσταλλωμένες κυρίως στο έργο του Γίββωνος, που παρουσίαζαν την βυζαντινή αυτοκρατορία σαν μια περίοδο παρακμής, διαφθοράς και δολοπλοκίας. Πρόκειται για απόψεις στερεότυπες που μαστίζουν ακόμη και την εντόπια βιβλιογραφία ―επίμονη κληρονομιά της εποχής του διαφωτισμού.
Στην μνημειώδη Iστορία των Σταυροφοριών ―που μέχρι πρόσφατα ήταν το μοναδικό έργο αναφοράς για την μελέτη και διδασκαλία του κρίσιμου αυτού ιστορικού φαινομένου― δεν δίστασε να αποδώσει στους ως τότε "ιπποτικούς" και "ηρωικούς" σταυροφόρους τις ευθύνες για την κατάληψη, λεηλασία και καταστροφή της Kωνσταντινούπολης το 1204. Ήταν ένα πλήγμα μοιραίο για την μελλοντική πορεία της αυτοκρατορίας που σημάδεψε έκτοτε τις σχέσεις του Aνατολικού με τον Δυτικό χριστιανικό κόσμο. Σε αντίθεση με άλλους βυζαντινολόγους της γενιάς του, μιας γενιάς ειδικών που είχε αρχίσει να επανεκτιμά την βυζαντινή περίοδο και τον πολιτισμό της, ο Pάνσιμαν αγάπησε το Bυζάντιο για αυτό που ήταν. Δεν το είδε απλώς σαν ένα είδος κιβωτού που διέσωσε την παιδεία της κλασικής αρχαιότητας, για να την αποδώσει στον σύγχρονο δυτικό κόσμο, ούτε σαν μιαν ασπίδα που προστάτευσε την ευρωπαϊκή Δύση από την εξάπλωση του ισλαμικού κόσμου. Eξετίμησε κατεξοχήν την πρωτοτυπία και την ιδιομορφία του ίδιου του βυζαντινού κόσμου, την οργάνωση, την εκλέπτυνση και την πνευματικότητά του, ίσως και τον κάποιο εξωτισμό του. Tο έργο του κάλυψε μιαν ευρύτατη θεματογραφία, που εκτείνεται από την υποδειγματική μονογραφία του για τον αυτοκράτορα Pωμανό Λεκαπηνό και την εποχή του, σε περιοχές έως τότε ανεξερεύνητες όπως η ιστορία των Bογομήλων, του Σχίσματος των Eκκλησιών ή της Mεγάλης Eκκλησίας εν Aιχμαλωσία, δηλαδή του Oικουμενικού Πατριαρχείου κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας.
Aπό τους τελευταίους εκπροσώπους μιας κατάστασης πραγμάτων που έχει πια εκλείψει στις μέρες μας, ο Στήβεν Pάνσιμαν, αγάπησε την Eλλάδα όταν, σε ηλικία επτά ετών, και αφού είχε διδαχθεί τα γαλλικά και τα λατινικά, προτίμησε να μάθει ελληνικά αντί γερμανικά. Mε τους δύο του γονείς ταυτοχρόνως μέλη του Bρετανικού Kοινοβουλίου, και έχοντας απολαύσει τα προνόμια της ―επικεντρωμένης στους κλασικούς― βρετανικής εκπαίδευσης της εποχής, ο Pάνσιμαν σπούδαζε στο Kαίμπριτζ όταν για πρώτη φορά αντίκρυσε την Eλλάδα κατά την διάρκεια ενός ταξειδιού. Σύμφωνα με μια προσωπική διήγησή του η πρώτη εικόνα της Eλλάδας που χαράχθηκε στην μνήμη του ήταν αυτή του βράχου της Mονεμβασίας να αναδύεται από την θάλασσα, στεφανωμένος από το βυζαντινό κάστρο, όπως ο νεαρός τότε σπουδαστής την είδε από το κατάστρωμα της θαλαμηγού του παππού του, της ιστορικής τρικάταρτης σκούνας Sunbeam. Πρόκειται για εικόνα εμβληματική τής προτίμησής του για την μεσαιωνική έκφανση του ελληνισμού, την οποία ο ίδιος θεωρούσε πολύ πιο ζωντανή και σχετική με την σύγχρονη Eλλάδα απ' ό,τι η πολυμελετημένη και εξιδανικευμένη κλασική αρχαιότητα. Πιστός στην καλύτερη παράδοση των Bρετανών περιηγητών, ο Pάνσιμαν ταξίδεψε πολύ σε μια εποχή που ο τουρισμός δεν είχε ακόμη εφευρεθεί. Συνάντησε ανθρώπους μυθικούς, από τον Eλευθέριο Bενιζέλο ως τον Που Γι, τον τελευταίο αυτοκράτορα της Kίνας, και τα ταξείδια του αποτελούσαν πηγή συναρπαστικών αφηγήσεων με τις οποίες αιχμαλώτιζε τον συνομιλητή του, όπως ακριβώς τα βιβλία του αιχμαλωτίζουν τον αναγνώστη.

Ο Στήβεν Ράνσιμαν παραλαμβάνει το Βραβείο Ωνάση για τον Πολιτισμό το 1997 από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κωστή Στεφανόπουλο.
O Στήβεν Pάνσιμαν δεν ήταν απλώς και μόνον ο προικισμένος εκπρόσωπος ενός κόσμου και μιας παιδείας που έχουν πια χαθεί οριστικά. Η συμβολή του στην μελέτη του Bυζαντίου ήταν κυρίως η προβολή μιας διαφορετικής, εκ των έσω εικόνας του βυζαντινού κόσμου και της ορθόδοξης παράδοσης. Mε την έννοια αυτή υπήρξε ένας διαμεσολαβητής ανάμεσα στην Δύση και την Aνατολή, μια "γέφυρα προς την Aνατολή" όπως πετυχημένα τον χαρακτήρησε η ταινία που γύρισε για τον Pάνσιμαν η Λυδία Kαρρά σε συνεργασία με το 4ο κανάλι της βρετανικής τηλεόρασης. Yπήρξε όμως παράλληλα και μια γέφυρα ανάμεσα στον παλιό και τον καινούργιο κόσμο των Bυζαντινών Σπουδών: στο έργο του ―και στην αφύπνιση του ενδιαφέροντος για το Bυζάντιο που αυτό προκάλεσε― οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος και η πρωτοφανής άνθιση που γνωρίζουν σήμερα οι Bυζαντινές Σπουδές στην Bρετανία, ενώ διεθνώς συρρικνώνονται. Tην άνθιση αυτή ο ίδιος παρακολούθησε και στήριξε ενεργώς ως πρόεδρος της Bρετανικής Eταιρείας για την Προώθηση των Bυζαντινών Σπουδών, ιδιότητα που διατήρησε από την ίδρυση της εταιρείας το 1983 μέχρι τον θάνατό του.
H Eλλάδα πρόλαβε να τιμήσει με πολλούς τρόπους τον χαρισματικό μελετητή και αποτελεσματικό "προπαγανδιστή" αυτού του κομβικού μέρους της ιστορίας της. Kορυφαία εκδήλωση τιμής ήταν η απονομή το 1997 του βραβείου Ωνάση για τον Πολιτισμό. Mε μια κίνηση συμβολική, ο Σερ Στήβεν διέθεσε το χρηματικό έπαθλο που συνόδευε την βράβευση, για την αναστήλωση του βυζαντινού πύργου του Πρωτάτου στο Άγιον Όρος.

*Iστορικού-Bυζαντινολόγου

νομίζω αγαπητέ ότι όλες οι απόψεις συμβάλουνε προς μια γονιμοποίηση του διαλόγου και της ιστορικής έρευνας.

Απλά με την σειρά μου να σημειώσω ότι οι απόψεις ενός βυζαντινολόγου ΣΠΑΝΙΩΣ θα είναι και αντικειμενικές.

Ως παράδειγμα να σου αναφέρω ότι μόλις πριν δυο μέρες διάβασα ένα ένθετο γνωστής εφημερίδας που τίτλο είχε "ΒΥΖΑΝΤΙΟ-ΕΚΚΛΗΣΙΑ", και ο σχολιασμός για τον γνωστό αλλόθρησκο ρωμαίο αυτοκράτωρα Φλάβιο Βαλέριο (Μ.Κωνσταντίνος) ήτανε: "..η προσχώρηση του Μεγάλου Κωνσταντίνου στον χριστιανισμό ήταν μια πράξη πολυσήμαντη".

Ούτε κουβέντα δέν γίνεται στο ένθετο για το ότι υπήρξε ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΙΕΡΕΑΣ ΤΟΥ ΜΙΘΡΑ, για το ΠΩΣ έγινε και υιοθετήθηκε το σύμβολο που ΗΔΗ ΕΙΧΕ στα στρατεύματα του (ο σταυρός) ως σύμβολο της εκκλησίας, αλλά και με ποιούς τρόπους ΕΣΦΑΞΕ και ΕΒΡΑΣΕ ΣΕ ΚΑΖΑΝΙΑ φίλους και συγγενείς.

Με λίγα λόγια ΟΥΤΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ για την άθλια και βρόμικη συναλλαγή της εξουσίας.

Καλά τα λέει λοιπόν ο κύριος Ράνσιμαν, μιας και όλη του τη ζωή αφιερώθηκε σε τούτο το έργο, αλλά εάν θελήσουμε να μάθουμε αγαπητέ την αλήθεια για τα έργα και της ημέρες της οποιασδήποτε εξουσίας και θρησκευτικού κατεστημένου ΔΕΝ ΘΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ αλλά τους διαφωνούντες και τους μη έχοντες συμφέροντα.

Και σε αυτή τη κατηγορία μάλλον δέν ανήκει ο κύριος Ράνσιμαν.......

χαίρομαι που συμφωνούμε αγαπητέ. Η μελέτη θα πρέπει να γίνεται απο τον καθένα και εδώ δίνεται ένα τέτοιο βήμα.

Ενα βήμα που για αιώνες υπήρξε ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ για τον απλό κόσμο, διότι πολλοί γνώριζαν. Εξάλλου, οι πολλές εξορίες Ελλήνων λογίων κάτι έχουνε να πούνε.......

Λες:
«Οι άνθρωποι της "Βυζαντινής Αυτοκρατορίας" δεν είχαν ιδέα ότι ήταν Βυζαντινοί. Γνώριζαν ότι είναι αυθεντικοί συνεχιστές του Ρωμαϊκού κόσμου, οι Ρωμαίοι που ζούσαν στη Ρωμανία.
Του»

Πολύ σωστά νομίζω το θέτεις το θέμα φίλτατε. Ο όρος «βυζάντιο» είναι ένα ιδεολογικό κατασκεύασμα του θρησκευτικού κατεστημένου μετά την απελευθέρωση του ’21, προκειμένου να δημιουργήσει στους έλληνες την ψευδαίσθηση της «ιστορικής συνέχειας» αλλά και να καθαγιάσει τις εξόχως ανθελληνικές δράσεις τους.

Βλέπεις, ΤΙ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ να λέγανε όταν ανακάλυπταν οι Έλληνες τις πραγματικές πνευματικές τους ρίζες? Πόσο μάλλον δε όταν έρχονταν στην επιφάνεια η δυσωδία της ανθελληνικής δράσης των «Πατέρων» και «Αγίων» του έθνους. Οι συμφορές που προκάλεσε το ιουδαιοχριστιανικό ιερατείο ξεπέρασαν κατά πολύ τα όποια δεινά είχανε επιφέρει οι βαρβαρικές επιδρομές.

Ο θρίαμβος του ιουδαιοχριστιανισμού σηματοδοτεί ουσιαστικά ΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ του Ελληνισμού υπό την θεοκρατούμενη Νέα Ρώμη, σε ένα εξουσιαστικό σχήμα που χαρακτηρίζεται από έκδηλα συμπτώματα μισελληνικής νοοτροπίας.

Οι ιδεολογικές αρχές της Νέας Ρώμης που υπαγορεύονταν από μια δράκα ιουδαιολάγνων ρασοφόρων, συνέτειναν στην καταπίεση του εθνικού συναισθήματος των Ελλήνων με κάθε μέσο. Οι εκχριστιανισθέντες Έλληνες στερήθηκαν ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ!

Το ΕΛΛΗΝΑΣ ταυτίζεται πλέον με το «ειδωλολάτρης», και θα παραμείνει μια αποκρουστική ονομασία μέσα στην Αυτοκρατορία για χίλια περίπου χρόνια. Οι Έλληνες θα ονομαστούνε Ρωμαίοι για να καταλήξουνε (με παραφθορά) ως «Ρωμιοί». Ακόμη και η λέξη «Ελλάδα» έπρεπε να εξοστρακιστεί. Όπερ κα έγινε!

molis prin ligo eida to topic ayto kai mou ekane poly megalh entypwsh dioti skeftomoun na anoiksw ena tetoio thema shmera to prwi. eyge se olous pou pernete meros se ayto!!! den pisteya oti pragmati yparxoun neoellhnes shmera pou kseroun ti ginetai kai ti ginotan sthn istoria apo tous paraxaraktes ioudaioxristianous.
den thymamai poios apo sas to anaferei alla kapou se prohgoumenes selides(nomizw kapou sthn arxh) kapoios eipe oti oi neopaganistes ethnikoi isxyrizontai pws opoios den einai sthn arxaia ellhnikh thrhskeia den einai ellhn!!! lypamai pou akouw kati tetoio. giati h ousia sto na eisai ellhnas einai apla sto an niwtheis ellhnas kai oxi sto an pisteyeis h oxi stous 12 olympious theous. parolayta kapoioi ethnikoi(opws tous onomazoun merikoi) skefthkan to ekshs: gia poio logo na pisteyoume se mia thrhskeia proerxomenh apo tous evraious kai na mhn pisteyoume toulaxiston se mia thrhskeia pou pisteyan kai oi arxaioi mas progonoi??? efoson ki emeis exoume dikh mas thrhskeia poios o logos na yiothetoume mian allh kai eidikotera evraiogennhth.
lypamai epishs pou kapoioi legomenoi ethnikoi kai arxaiolatres vgainoun sta kanalia ths thleorashs me xitwnes kai sentonia kai geloiopoioun tous eaytous tous alla kai tous ypoloipous pou den theloun na travoun thn prosoxh tou kosmou panw tous!!!
oso gia to thema tou topic: einai lyphro to gegonos pou akomh kai shmera , to 2004 yparxoun ellhnes pou phgainoun sthn ekklhsia kai skyvoun to kefali se katheti xwris na kseroun oti ousiastika tous vrizoun(sthn sygkekrimenh leitourgia me ta anathemata).
ELLHNES ANOIKSTE TA MATIA THN KARDIA SAS KAI DEITE PERAN AYTWN POU SAS EXOUN MATHEI KAI ANAMASATE EDW KAI POLLOUS AIWNES!!!DEITE TO MISOS AYTWN POU YPOSTHRIZETE ME MENOS!!!

filika kai me aperanto sevasmo stous anagnwstes kai syggrafeis tou topic!!!
chara

http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=1673&whichpage=11&ARCHIVE=

αλοίμονο λοιπόν σε όποιον δεν διδάσκεται απο την ιστορία. Σωστό φίλτατε.

Αρκεί να έχει κάποιος το θάρρος να διδαχθεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ απο την ιστορία, και όχι απλά να καθαγιάσει συλλήβδην όσα του έχουνε μεταφέρει ως πραγματικά.

Διότι αυτό συμβαίνει σε έναν τεράστιο βαθμό. Και κάπως έτσι κατάντησε ο Έλληνας να πιστεύει πως ο Μέγας Θεοδόσιος υπήρξε έλληνας και συνάμα καλός χριστιανός ή ο αλλόθρησκος Κωνσταντίνος με την Μητέρα του "έλληνες" που.......αγιάσανε!

Μια πλήρη αντιστροφή της αλήθειας δηλαδή, μιας και μιλάμε για μισέλληνες σφαγείς της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που σκοπό έχει να ενισχύσει την φευδαίσθηση που στηρίζεται το παπαδαριό και ο διεκδικητής φαναριώτης των "Νέων χωρών".

Και αυτήν ακριβώς την αλήθεια δέν βλέπω να σχολιάζεται.

file mou, sto vivlio pou exeis, anaferei mhpws pouthena thn katagwgh tou steven ransiman?(an to grafw kai swsta). emena to onoma tou akrws evraiko mou akougetai. diorthwste me an exw lathos.

filika chara

quote:

---

emena to onoma tou akrws evraiko mou akougetai. diorthwste me an exw lathos.

---

Τελικά, όποιος απειλεί να ταρακουνήσει τους δήθεν αρχαιολάτρες από τον λήθαργό τους είναι Εβραίος!

O Sir Steven Runciman, 1903-2000, ήταν Βρετανός αριστοκρατικής καταγωγής, μεγάλος ιστορικός, και κατα κάποιο τρόπο άξιος συνεχιστής του Edward Gibbon. Η μελέτες του για το Βυζάντιο και τις Σταυροφορίες είναι διεθνώς αναγνωρισμένες.
Ήταν απο τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του χώρου του, στην χώρα οπού εσύ τώρα φιλοξενήσε.

Μια απλή αναζήτηση του διαδύκτιου είναι εύκολη και θα σου είχε δείξει πολλά. ΠΧ. http://www.geocities.com/CollegePark/Square/3602/runciman.html
http://www.geocities.com/kynikos04/refs/runcimanobit.html

Θα σε συμβούλευα να μήν εκτίθεσε με σαθρές ερωτήσεις περί "Εβραϊκών ονομάτων", το λιγότερο γιατί α) αφαιρεί οποιαδήποτε αίσθηση σοβαρότητας από εσένα και β) κάνει το τσούρμο των ομοϊδεατών σου να φαίνονται σαν άξεστα τσογλάνια.

Κ

ΥΓ. Αν η έννοια σου είναι πια τόσο μεγάλη για πράγματα Ελληνικά, φρόντισε καλύτερα να ενεργοποιήσεις τα Ελληνικά γράμματα στον υπολογιστή σου...

Προσέθεσα το δεύτερο λινκ, που είναι πιο ευανάγνωστο, και έχει περισσότερα στοιχεία. Ο άνθρωπος ήταν βίος και πολιτεία, διασκεδαστικότατος!

Edited by - kynikos on 27/05/2004 03:07:39

Παρακάτω παραθέτω ορισμένα σχετικά αποσπάσματα, χωρίς να παραβλέπουμε ωστόσο και την «ελληνικότερη» πλευρά που υπήρξε.

Το 1261 (μετά την άφιξη των «απρόσκλητων» Σταυροφόρων το 1204) η αναγεννημένη Αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης περνά και πάλι σε χέρια ελληνικής καταγωγής. Η πλειονότητα όμως του παπαδαριού ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΜΕ ΚΑΛΟ ΜΑΤΙ ΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ.

Στις 2 Φεβρουαρίου του 1345 η εκκλησία ΑΦΟΡΙΣΕ τον Ράλλη, ο οποίος με στράτευμα 9000 ανδρών προσφέρθηκε να διώξει τους Τούρκους, και επέβαλε την θανάτωση 300 Ελλήνων οπλαρχηγών που τον συνόδευαν.

Ύστερα από αυτή την προδοσία του παπαδαριού, η λαϊκή αγανάκτηση στην Ελλάδα άρχισε να φουντώνει. Κορυφώνεται στην Θεσσαλονίκη, με το κίνημα των Ζηλωτών (1349). Ο Καντακουζηνός ζητά την βοήθεια των Τούρκων, με τους οποίους είχε ήδη συμπεθερέψει. Οι Τούρκοι αρπάζουν την ευκαιρία και με 20000 στρατιώτες καταπνίγουν στο αίμα το κίνημα των Ελλήνων Ζηλωτών.

Επίσης, άξιο προσοχής είναι και το ιστορικό γεγονός πως η προδοσία της Θεσσαλονίκης στον Μουράτ Β (πατέρας του Πορθητή) έγινε από τους καλόγερους της Μονής Βλατάδων, γνωστής και ως «Τσαούς Μοναστήρ», για την οποία κάνει λόγο αλλά και παραθέτει τα σχετικά ιστορικά δεδομένα ο έγκυρος ιστορικός Α.Βακαλόπουλος στο έργο του «Ιστορία της Θεσσαλονίκης».

Σχετικά με την προδοτική στάση του παπαδαριού όσον αφορά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, αλλά και την ενεργή υποστήριξη που παρείχαν στους Τούρκους προς την επίτευξη ετούτου του σκοπού, παρέχει πολύτιμα στοιχεία ο Γερμανός ανατολιτιστής και Βυζαντινολόγος Α. Μόρνμαν στο έργο του «Πολιορκία και Άλωσις της Κωνσταντινούπολης». Παραθέτει επίσης ιστορικά ντοκουμέντα που διασώζουνε οι Τούρκοι, όπως ο Τούρκος ιστορικός Σακαιϊκουλ Νόμανι, που επιβεβαιώνουνε την στάση αλλαξοπιστίας του ιερατείου.

Καλή συνέχεια στην έρευνα λοιπόν.

Λες:
"Τελικά Σβάμπε διαφέρουμε ως προς την οπτική γωνία που βλέπουμε τα πράγματα.
Εσύ τα «έχεις βάλει» με την ορθοδοξία και ρίχνεις εκεί το φταίξιμο ακόμα και αν κάηκε το φαγητό σου, ή επειδή πριν από λίγο έβρεχε, επειδή η γειτόνισσα τινάζει πάνω στα απλωμένα σου, η για οτιδήποτε άλλο."

Α, όλα και όλα φίλτατε! να με κατηγορούνε για αυτά που γράφω οΚ. αλλά όχι και γι'αυτά που δέν έχω καν: γειτόνισσα που να μπορεί να τινάξει (οτιδήποτε..) πάνω μου ΔΕΝ ΕΧΩ!

Όσο για τα υπόλοιπα.....έλα τώρα, ας μείνουμε σοβαροί

η ερμηνεία του "δεύτερου άξονα" που δίνεις είναι εξόχως ενδιαφέρουσα. Παρακαλώ.....ΣΥΝΕΧΕΙΑ!

Το που δε φτάνει η πλαστογράφηση της εβραϊκής παράδοσης και του μύθου τους από τους πιστούς της νέας θρησκείας είναι πράγματι τερατώδες. Πολλές φορές μόνο ένας νοσηρός νους μπορεί να συλλάβει την έκταση των μελιστάλακτων αλλοιώσεων τους.

Άλλες από αυτές μας είναι γνωστές ως «ελληνοχριστιανικός πολιτισμός» και άλλες τελείως άγνωστες.

Άλλες φορές πάλι χρειάζεται εκτεταμένη έρευνα ώστε να αποκαλυφθούνε τα όσα ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝΕ για την δράση τους και τα (πάντοτε!) θεάρεστα έργα τους.

Όπως για παράδειγμα το θέμα με τον περίφημο «ΑΡΓΥΡΟΝΗΤΟ ΦΟΡΟ» που κληρονόμησαν και διατήρησαν ΓΙΑ ΟΣΟ ΑΥΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗ ΔΥΝΑΤΟ.

Να υπενθυμίσουμε ότι το εμπόριο που διεξάγονταν στο προαύλιο του Ναού που υποτίθεται ότι εκδίωξε ο Ιησούς («μεταβάλλατε τον οίκον του πατρός μου εις οίκον εμπορίου..») δεν ήταν ένα απλό πανηγύρι, αλλά μία καλά οργανωμένη εμπορική δραστηριότητα με τεράστια κέρδη για το ιερατείο.

Οι αρχιερείς του ναού απαγόρευαν την κυκλοφορία των «ειδωλολατρικών» νομισμάτων που έφεραν την μορφή του Καίσαρα, πράγμα που θεωρούσανε προσβολή και ασέβεια, και επέτρεπαν μόνο την κυκλοφορία «θεάρεστων» νομισμάτων τα οποία και έφεραν ιουδαϊκά και θεοσεβή σύμβολα (sic).

Τα νομίσματα όμως τα ρωμαϊκά, που ήταν και τα μοναδικά στην κυκλοφορία της αυτοκρατορίας, ήτανε ότι μπορούσανε να προσφέρουνε οι συναλλασσόμενοι στο εμπόριο του ναού. Έτσι, την εκμετάλλευση αυτής της νομισματικής ανταλλαγής την ανέλαβαν οι αρχιερείς του ναού.

Με μια λεπτομέρεια: τα νομίσματα του ιερατείου ήτανε σημαντικά χαμηλότερης αξίας! Και βέβαια, όλη την διαφορά την καρπώνονταν το ιερό τους ταμείο.

‘Έξω λοιπόν από την πόρτα του προαυλίου κάθονταν οι ειδικά εντεταλμένοι αργυραμοιβοί οι οποίοι χάλαγαν το σκληρό νόμισμα των ρωμαίων με τα «κατάλληλα» και «θεοσεβή» ιουδαϊκά, τις επονομαζόμενες ΤΣΙΚΛΕΣ.

Ήτανε ένα τεράστιο κόλπο που απέφερε κέρδη τα οποία με την σειρά τους μετριόντουσαν σε ΑΤΟΦΙΟ ΧΡΥΣΑΦΙ και όχι σε κάλπικα ρωμαϊκά νομίσματα!

Ο περίφημος ιουδαϊκός αργυρόνητος φόρος λοιπόν ίσχυσε, με άλλη μορφή, ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ώσπου καταργήθηκε με νόμο το 518 μ.Χ. από την ελληνίδα αυτοκράτειρα Αριάδνη, γυναίκα του Αναστάσιου του Δίκορου.

Την εποχή εκείνη Κωνσταντινούπολη ήταν γεμάτη από εκατοντάδες οίκους ανοχής. Έξω από κάθε πορνείο καθόταν ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, που πληρώνονταν την κάθε «επίσκεψη» (βίζιτα) δίνοντας στον υποψήφιο και περιχαρή «πελάτη» μια ειδική μάρκα.

Η μάρκα αυτή κατέληγε στην πόρνη για τις υπηρεσίες της, και η οποία με την σειρά της ΤΙΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΑΡΓΥΡΩΝΕ ΣΕ ΠΟΛΥ «ΧΑΜΗΛΗ» ΤΙΜΗ.

Και αυτό γίνονταν από το ιερατείο (σύμφωνα με την παράδοση των προπατόρων βλέπετε…) διότι η διαφορά του ποσού ήτανε……….υπέρ της σωτηρίας της ψυχής της πόρνης!
Βλέπουμε λοιπόν ότι η αιωνίως μη εξευρεθείσα «ψυχή» αποτέλεσε πηγή δύναμης και πλούτου για την εκκλησία.

Μετά από αυτή την παρέμβαση της ελληνίδας αυτοκράτειρας κατά των «σωτήριων» και εμπράγματων προνομίων που απολάμβανε η εκκλησία του Θεού επί της γης, η εκκλησία οργίσθη («οργή ιεράν!») χαρακτηρίζοντας την αυτοκράτειρα «βλάσφημο και αισχρά» διότι……..(ακούστε καλά) καταδίκαζε εις το πυρ το αιώνιον τις ψυχές των δύστυχων ιερόδουλων!

Ζητήθηκε επισήμως η παραίτηση της αυτοκράτειρας από τον θρόνο, και ο στρατηγός Βιταλιανός με τους θρησκόληπτους στρατιώτες του κατέβηκε για υποστήριξη των ιερών κανόνων και της παράδοσης της εκκλησίας.

Η Ελληνίδα αυτοκράτειρα όμως ειδοποίησε τον αθηναϊκό στόλο που κατέπλευσε με τον Πρώκλο και το υγρό πυρ του, ειδοποιήθηκαν και οι «ειδωλολάτρες» Προνιάτες «έλληνες» του Πόντου και σε τρεις ημέρες αποκαταστάθηκε η τάξη στην Κωνσταντινούπολη, αφού σφάχτηκαν πάνω από 15.000 χριστιανοί πιστοί που έπεφταν με χαρά πάνω στα ποντιακά μαχαίρια για την προάσπιση…………..της ΙΕΡΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ του ΑΡΓΥΡΟΝΗΤΟΥ ΦΟΡΟΥ της εκκλησίας!

Η ίδια «Ιερά Παράδοση», έστω και αυτή τη φορά αποκομμένη από τον «χριστιανικό εξαγνισμό των ιερόδουλων», είναι αυτή που αποτελεί και σήμερα, και για όσο θα τους επιτρέπεται, το τέλειο άλλοθι για τους ασκητές του Θεολογείου……..

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr