Σύμφωνα λοιπόν με τη συγκεκριμένη λογική, μία ανίατη ασθένεια της παιδικής ηλικίας ή νοητική καθυστέρηση ή σοβαρό ατύχημα κτλ. είναι αποτέλεσμα της επιλογής της ψυχής του παιδιού πριν από τη γέννηση και η επιλογή αυτή φέρεται να εξυπηρετεί δύο σκοπούς:

α. για το ίδιο το παιδί να "κάψει" κάρμα, βιώνοντας εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις (κάτι σαν ταχύρρυθμο μάθημα) και

β. για τους γύρω του, να ασκηθούν και οι ίδιοι ακόμη εντατικότερα στην αγάπη. Ασφαλώς, η συγκεκριμένη λογική λέει ότι και οι ίδιοι είχαν προ-αποφασίσει να βρεθούν στο συγκεκριμένο περιβάλλον, η πραγματικότητα δηλ. που βιώνουν εδώ είναι προϊόν συλλογικής απόφασης των ψυχών όλων των εμπλεκομένων.

Υπενθυμίζω ότι σκοπός της παρουσίας μας εδώ είναι να μάθουμε. Δεν είναι το σπίτι μας εδώ, είναι το σχολείο μας, όλοι ερχόμαστε από πολύ διαφορετικές πατρίδες και ίσως γι' αυτό μερικές φορές νιώθουμε ξένοι...

Unseen

quote:

---

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΕΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟΣΟ
ΣΟΒΑΡΟ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ.
ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ? ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΙΚΗ ΟΤΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΣΟΒΑΡΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ.

---

Ίσως πράγματι για πολλά άτομα να είναι δύσκολη η κατανόηση της απάντησης που έδωσες, όμως αυτό δεν συνεπάγεται οτι έχει μια λογική.
Πόσα πράγματα όμως που υφίστανται πέρα από την ανθρώπινη νόηση δε μας γίνονται αντιληπτά?

Η ανθρώπινη ψυχή μέσα από τις αιώνιες διαδρομές κι ενσαρκώσεις της στον κόσμο μας διδάσκεται, διδάσκει άλλες ψυχές, μαθαίνει και προσπαθεί να εξελιχθεί για να φτάσει εκεί που ανήκει.
Ανάλογα με τον βαθμό εξέλιξης της θα αξιολογήσει τις εμπειρίες που αποκομίζει σε μια της ενσάρκωση και θα προσπαθήσει να τις διαχειριστεί προς όφελος της.
Θα συμφωνήσω επίσης μαζί σου με τους 2 σκοπούς που έθεσες.
Αν για παράδειγμα στην προηγούμενη ενσάρκωση μου ήμουν ένας μανιακός δολοφόνος ή ακρωτηρίαζα ανθρώπους ίσως να γεννιόμουν με κάποιο σωματικό πρόβλημα στην διάπλαση μου.
Αν σκεφτούμε πόσα λάθη πράττουμε στην ζωή μας και τι επιπτώσεις έχουν αυτά στις ψυχές των άλλων τότε μπορούμε να κατανοήσουμε πόσες ενσαρκώσεις χρειάζεται για την εξέλιξη μας.

Όσον αφορά τον δεύτερο σκοπό, πάντα αυτό που συμβαίνει γύρω μας έχει μια επιρροή στην ψυχοσύνθεση μας.
Κάτι μας αφήνει, κάποιο νόημα περιμένει να το ανακαλύψουμε κι ας είναι καλυμμένο με το πέπλο της χαράς, της λύπης, της απογοήτευσης.

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Dying_Incubus: Αν για παράδειγμα στην προηγούμενη ενσάρκωση μου ήμουν ένας μανιακός δολοφόνος ή ακρωτηρίαζα ανθρώπους ίσως να γεννιόμουν με κάποιο σωματικό πρόβλημα στην διάπλαση μου.
Αν σκεφτούμε πόσα λάθη πράττουμε στην ζωή μας και τι επιπτώσεις έχουν αυτά στις ψυχές των άλλων τότε μπορούμε να κατανοήσουμε πόσες ενσαρκώσεις χρειάζεται για την εξέλιξη μας.

---

Απορώ άν οι θέσεις που αναφέρεις λέγονται σε καμιά θρησκεία, τις διάβασες πουθενά ή άν είναι προσωπικές σου.
Εντάξει να δεχτούμε την μετανσάρκωση σάν μιά πιθανή μεταθανάτια λύση μπορούμε να κάνουμε την συγκεκριμένη υπόθεση.
ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΤΟ ΝΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΕΖΟΥΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΡΑΜΕ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΜΑ (το παιδί γεννήθηκε ανάπηρο γιατί στην προηγούμενη ζωή του ήταν εγκληματίας, ή γεννήθηκε ρωμαλέο γιατί έκλεισε τον κύκλο του) ΤΟ ΘΕΩΡΩ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΟΒΑΡΟ!!!
ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΕΝΝΗΜΕΝΑ ΜΕ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΙΑΚΡΙΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΔΙΑΣΗΜΑ?
και ... ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΥΓΙΕΣΤΑΤΑ ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΦΥΛΑΞΕ Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ?
Δέν μπορούμε να είμαστε τόσο απόλυτοι σε τέτοια θέματα και να έχουμε έλλειψη σεβασμού στους ανθρώπους που γεννιούνται με κάποιο πρόβλημα.
Ξανασκέψου το ...

Καλέ μου ΟΡΕΝ ΜΙΝD, καταλαβαίνω. Είναι πολύ δύσκολο να δεχτεί κανείς δικαιολογίες για μια κατάσταση που φαίνεται φρικτή και πέρα από κάθε λογική. Αλλά, για μένα τουλάχιστον, όλοι μας βιώνουμε μία κατάσταση που μου φαίνεται φρικτή και πέρα από κάθε λογική. Ενσαρκωνόμαστε σε έναν κόσμο που δεν έχει ως εγγενή χαρακτηριστικά του την αγάπη και τη συμπόνοια αλλά καλούμαστε να μάθουμε ακριβώς αυτά τα δύο, την αγάπη και τη συμπόνοια.

Κι εκεί ακριβώς είναι η ρίζα του προβλήματος. Αν γεννιόμασταν με κάτι σαν "ένστικτο της αγάπης" (όπως γεννιόμαστε με ένστικτο της επιβίωσης) δεν θα βλέπαμε π.χ. ένα ανάπηρο παιδί σαν βάρος ή σαν κάτι το ξένο ή το παράξενο ούτε θα προσκολλούσαμε συναισθηματική φόρτιση. Πόσοι λες κάθονται πάνω από την κούνια ενός παιδιού με κάποια δυσπλασία ή σοβαρό πρόβλημα υγείας και λένε μέσα από την καρδιά τους "καλώς ήρθες νέο πνεύμα";

Νομίζω ότι το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι το ΓΙΑΤΙ γεννιέται ένα παιδί όπως γεννιέται ή γιατί αποκτά το πρόβλημα που αποκτά, γιατί στο τέλος-τέλος μπορείς να εκλογικεύσεις μια απάντηση όπως κάναμε εγώ και ο DYING INCUBUS.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι είμαστε τόσο αιχμάλωτοι του κόσμου των μορφών που ξεχνάμε. Ξεχνάμε ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι η ουσία, αλλά ένα ένδυμα. Και ότι μέσα σε κάθε ανθρώπινο ένδυμα υπάρχει ένα λαμπερό πνευματικό ον, ασχέτως του τι ΦΑΙΝΕΤΑΙ.

Και εδώ βρίσκεται και η λύση. Όταν έχουμε να κάνουμε π.χ. με παιδιά με ειδικές ανάγκες ας προσπαθήσουμε να μην τα προσεγγίζουμε με τη λύπησή μας αλλά με την αναγνώριση του τι πραγματικά είναι, ανυπέρβλητα πνευματικά όντα όπως όλοι μας.

Αυτή η αναγνώριση μας τοποθετεί αυτόματα σε ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο, πολύ πιο δίκαιο για όλους. Τι είναι καλύτερο; Να καθόμαστε να διαλογιζόμαστε για την αδικία του κόσμου και να θυμώνουμε ή να αντιμετωπίζουμε τον άλλον ως ίσος προς ίσον γι' αυτό που πραγματικά είναι και να μπορέσουμε εντέλει να τον αγαπήσουμε ακριβώς γι' αυτό;

Με αγάπη,
Unseen

***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****

quote:

---

Δέν μπορούμε να είμαστε τόσο απόλυτοι σε τέτοια θέματα και να έχουμε έλλειψη σεβασμού στους ανθρώπους που γεννιούνται με κάποιο πρόβλημα

---

ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟΝ snoopy ΟΠΩΣ ΕΓΡΑΨΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΤΕΤΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ.

quote:

---

Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι είμαστε τόσο αιχμάλωτοι του κόσμου των μορφών που ξεχνάμε. Ξεχνάμε ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι η ουσία, αλλά ένα ένδυμα. Και ότι μέσα σε κάθε ανθρώπινο ένδυμα υπάρχει ένα λαμπερό πνευματικό ον, ασχέτως του τι ΦΑΙΝΕΤΑΙ.

---

quote:

---

Να καθόμαστε να διαλογιζόμαστε για την αδικία του κόσμου και να θυμώνουμε ή να αντιμετωπίζουμε τον άλλον ως ίσος προς ίσον γι' αυτό που πραγματικά είναι και να μπορέσουμε εντέλει να τον αγαπήσουμε ακριβώς γι' αυτό

---

ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΘΕΜΑ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ
ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΝ ΙΣΟΥΣ ΠΡΟΣ ΙΣΟΥΣ.

Στη μέχρι τώρα ζωή μου έχω μάθει να σέβομαι και να εκτιμώ απεριόριστα τα άτομα τα οποία γεννήθηκαν με κάποιο σωματικό πρόβλημα για τον απλούστατο λόγο οτι έχω συγγενή ο οποίος έχει παρόμοιο πρόβλημα εκ γενετής οπότε μεγάλωσα βιώνοντας από κοντά μια τέτοια κατάσταση.
Οπότε γνωρίζω βιωματικά αρκετά πράγματα σχετικά με αυτό το λεπτό θέμα κι έχω μάθει πολλά πράγματα με αφορμή αυτή την κατάσταση...
Κι αναφέρομαι στον σεβασμό, την εκτίμηση και την αγάπη - την οποία πολύ σωστά ανέφερε η αγαπητή μου Unseen.
Ανάμεσα λοιπόν σ' αυτά τα συναισθήματα δεν υπάρχει - και δεν θα πρέπει να υπάρχει - το αίσθημα του οίκτου και της λύπησης.
Θυμάμαι όταν πήγαινα ακόμη στο Δημοτικό ένιωσα λύπη που αυτός ο δικός μου άνθρωπος αντιμετώπιζε ένα τέτοιο πρόβλημα και το έδειξα με κάποια πράξη μου.
Ακόμη και τώρα μπορώ να θυμηθώ την στενοχώρια που ένιωσε αυτός ο άνθρωπος και την θλίψη στο βλέμμα του.

Σαφώς λοιπόν κι ένα άτομο με παρόμοιο πρόβλημα έχει ανεπτυγμένες κάποιες άλλες ικανότητες και το πιστεύω κι εγώ απόλυτα αυτό.
Δεν γίνεται διαφορετικά...
Οι απόψεις μου αυτές λοιπόν αφενός δεν είναι γεννήματα της φαντασίας μου ή έστω των συλλογισμών μου μόνο.
Παρόλα αυτά στηρίζονται σε κάποιο βαθμό στην προσπάθεια μου να κατανοήσω τους λόγους για τους οποίους μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Η εξήγηση οτι μπορεί να συνέβη κάποιο λάθος, δε με καλύπτει καθώς θα πρέπει να υπάρχει κάποιος άλλος λόγος πίσω απ' αυτό.
Δεν πιστεύω καθόλου οτι μέσα στην Σοφία που διέπει την Φύση - κι αν θέλεις την Ανώτερη Δύναμη - υπάρχει η περίπτωση κάποιου λάθους.

quote:

---

Και εδώ βρίσκεται και η λύση. Όταν έχουμε να κάνουμε π.χ. με παιδιά με ειδικές ανάγκες ας προσπαθήσουμε να μην τα προσεγγίζουμε με τη λύπησή μας αλλά με την αναγνώριση του τι πραγματικά είναι, ανυπέρβλητα πνευματικά όντα όπως όλοι μας.

Αυτή η αναγνώριση μας τοποθετεί αυτόματα σε ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο, πολύ πιο δίκαιο για όλους. Τι είναι καλύτερο; Να καθόμαστε να διαλογιζόμαστε για την αδικία του κόσμου και να θυμώνουμε ή να αντιμετωπίζουμε τον άλλον ως ίσος προς ίσον γι' αυτό που πραγματικά είναι και να μπορέσουμε εντέλει να τον αγαπήσουμε ακριβώς γι' αυτό;

---

Και θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό που ανέφερε παραπάνω η Unseen.
Κανένας άνθρωπος δεν χρειάζεται την λύπηση και τον οίκτο κανενός ανθρώπου.
Αυτό που αξίζει είναι η αγάπη μας για τον άνθρωπο καθεαυτό, για το πνεύμα το οποίο ενσαρκώθηκε στο οποιοδήποτε σώμα αντικρύζουμε μπροστά μας.
Όταν όμως αντιμετωπίζεις κάποιον άνθρωπο διαφορετικά - εξαιτίας του οποιοδήποτε προβλήματος που μπορεί να αντιμετωπίζει - τότε η αγάπη αυτή αποδυναμώνεται κι υποκαθιστάται από άλλα συναισθήματα.
Και μ' αυτόν τον τρόπο αρχίζει να χάνεται σιγά - σιγά η ισότητα την οποία ανέφερε ο φίλος Open Mind...

In anticipation of my resurrection...

Σου ζητώ συγνώμη καλέ μου Open Mind, πράγματι στον Snoopy απευθυνόμουν.

Γεια σου Snoopy, με συγχωρείς που δεν σε καλωσόρισα στο τόπικ.

Στο πνεύμα του ποστ του Dying Incubus θα σας πω κι εγώ τη δική μου εμπειρία. Έχει τύχει οι δύο τελευταίοι εργοδότες μου να απασχολούν άτομα με ειδικές ικανότητες, είτε με κάποια διανοητική καθυστέρηση είτε με κάποια σωματική αναπηρία. Πάντοτε τα άτομα αυτά ήταν ανάμεσα στους καλύτερούς μου φίλους. Μία κοπέλλα από την προηγούμενη δουλειά μου ακόμη μου στέλνει γραμματάκια μέσω ενός κοινού γνωστού κι εγώ την παίρνω πότε-πότε τηλέφωνο. Η κοπέλλα είναι μεγαλύτερη από μένα, γύρω στα 40 (βιολογική ηλικία) αλλά η διανοητική της εξέλιξη έχει σταματήσει κάπου στην ηλικία των 8. Τα γράμματά της είναι όπως ενός 8χρονου παιδιού. Έχω συνείδηση αυτού του γεγονότος, παρ' όλα αυτά κάθε φορά που παίρνω γράμμα της συγκινούμαι που με θεωρεί φίλη της και χαίρομαι να τη βλέπω όταν περνάω καμιά φορά από την παλιά μου δουλειά. Δεν βλέπω το πρόβλημά της, βλέπω πίσω από αυτό και το ξέρει.

Θέλω επίσης να σας πω για μια άλλη καλή μου φίλη, την Κ. Η Κ. είναι μια πολύ εντυπωσιακή κοπέλλα, ψηλή, ξανθιά, με χιούμορ, πολύ φωτεινός άνθρωπος. Είναι περίπου 28 τώρα, αλλά πριν από 6-7 χρόνια ήθελε να γίνει μοντέλο και πράγματι είχε όλα τα προσόντα να το κάνει. Δυστυχώς, έπαθε ένα ατύχημα στην παραλιακή κάποιο βράδυ. Το αυτοκίνητο έπεσε σε έναν στύλο της ΔΕΗ και το παρμπρίζ δεν θρυμματίστηκε για κάποιο λόγο αλλά έσπασε σε μεγάλα κομμάτια. Ένα κομμάτι της πήρε όλο το πρόσωπο και ήταν βέβαια πολύ τυχερή που δεν της έκοψε τον λαιμό.

Έκτοτε έχει κάνει πολλές εγχειρήσεις με πολύ καλό αποτέλεσμα. Βεβαίως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το όνειρό της να γίνει μοντέλο και σίγουρα δεν είναι πια η Κ. που ήταν. Απ' όλες τις απόψεις. Γιατί επέλεξε να δει το ατύχημά της σαν ευλογία: το ατύχημά της έγινε η αφορμή να αρχίσει να αναρρωτιέται για τον λόγο που συμβαίνουν τα πράγματα, να εμβαθύνει. Σήμερα η Κ. γιορτάζει τα γενέθλιά της δύο φορές τον χρόνο: την ημέρα που γεννήθηκε και την ημέρα που έπαθε το ατύχημα. Γιατί από αυτό βγήκε αναγεννημένη και δεν το λέω εγώ αυτό, το λέει η ίδια. Αυτό που λέω εγώ, γιατί το βλέπω, είναι ότι η Κ. είναι σήμερα ακόμη πιο λαμπερή και πιο όμορφη απ' ό,τι ήταν πριν το ατύχημα κι ας μην είναι το ίδιο αρμονικά τα χαρακτηριστικά της. Κι ας μην έχει το πρόσωπο που είχε.

Με τη δύναμη που βρήκε μέσα της η Κ. γεννιούνται όλοι οι άνθρωποι με ειδικές ικανότητες - και το ξέρουν. Και είναι πραγματικά μειωτικό να τους αντιμετωπίζει κανείς για κάτι λιγότερο απ' αυτό που είναι.

Με αγάπη,
Unseen

quote:

---

Dying_Incubus: Αγαπητέ snoopy, δε νομίζω να έδειξα κάποιου είδους ασέβεια στα άτομα τα οποία γεννήθηκαν με κάποια σωματική αναπηρία.Ούτε είπα πουθενά πως δεν είναι άτομα ευφυή ή με κάποιες ειδικές ικανότητες.

---

quote:

---

Unseen: Γεια σου Snoopy, με συγχωρείς που δεν σε καλωσόρισα στο τόπικ.

---

Edited by - snoopy on 03/12/2006 09:53:19

Πρώτα απ' όλα στην συγκεκριμένη φάση μου που απομόνωσες:

quote:

---

"Αν για παράδειγμα στην προηγούμενη ενσάρκωση μου ήμουν ένας μανιακός δολοφόνος ή ακρωτηρίαζα ανθρώπους ίσως να γεννιόμουν με κάποιο σωματικό πρόβλημα στην διάπλαση μου."

---

υπάρχει ένα ίσως το οποίο δηλώνει μια πιθανότητα από την πλευρά μου στην προσπάθεια μου να κατανοήσω κάποια πράγματα.
Δεν εκφράζει μια σιγουριά...

Δεν ξέρω πότε η ψυχή εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα, πιθανότατα να συμβαίνει την στιγμή της σύλληψης.
Είναι πιθανό λοιπόν να έχουν συντελέσει στην ανάπτυξη των όποιων προβλημάτων οι λόγοι που ανέφερες.
Η δική μου άποψη είναι οτι πίσω απ' όλα αυτά ενδεχομένως να υπάρχει μια άλλη εξήγηση...
Εάν λοιπόν ξαναδιαβάσεις τα συγκεκριμένα μηνύματα μου ίσως κατανοήσεις καλύτερα τι ήθελα να πω.

Καλή σου μέρα!

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Dying_Incubus:
Αγαπητέ snoopy, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το λόγο που φορτίστηκες αρνητικά μόνο με τα δικά μου λεγόμενα.
Κάποιος λόγος όμως θα υπάρχει...

---

quote:

---

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΩΣ ΤΟΤΕ ΑΣ ΤΟ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ... που κατα την γνώμη μου όπως σου εξήγησα παραπάνω δέν στέκει.

---

Από την αρχή εκεί ήταν το "ίσως", αγαπητέ...

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Dying Incubus: Αγαπητέ snoopy, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το λόγο που φορτίστηκες αρνητικά μόνο με τα δικά μου λεγόμενα.
Κάποιος λόγος όμως θα υπάρχει...

---

Και βέβαια. Ότι το δικό μου κάρμα είναι καλύτερο από το δικό σου κι έτσι μπαίνω στο απυρόβλητο.

quote:

---

Snoopy: Εγώ απο όσο με ξέρεις θα έχεις δεί προφανώς οτι φορτίζομαι έντονα με πολλά μέλη που γράφουν απόψεις με τις οποίες διαφωνώ οριζόντια και κάθετα ...

---

Καμιά φορά δεν χρειάζεται να διαφωνήσουμε ούτε οριζόντια ούτε κάθετα, χρειάζεται μόνο να γίνουμε λίγο πιο απαλοί είτε πιστεύουμε σε κάτι είτε όχι. Αρκεί να πιστεύουμε στον Άνθρωπο.

Έχω πάντως ακούσει πράγματα όχι μόνο σαν αυτά που λέει ο Dying Incubus, καλέ μου Snoopy, αλλά και πιο προχωρημένα: ότι ένας καλός χειρουργός μπορεί στην προηγούμενη ζωή του να ήταν τόσο κακός άνθρωπος που να είχε αφαιρέσει πάρα πολλές ζωές και τώρα εξιλεώνεται σώζοντας άλλες τόσες με αυτόν τον τρόπο... Όπως είπα και νωρίτερα, όλα αυτά είναι τρόποι εκλογίκευσης (ή αν προτιμάς ερμηνείας) ενός σκληρού, πολύ σκληρού κόσμου.

Για μένα τουλάχιστον είναι προφανές ότι είμαστε φτιαγμένοι από κάτι άλλο, ότι το υλικό μας είναι κάτι το απαλό, ευγενικό και όμορφο αλλά όλη αυτή η σκληρότητα και η ασχήμια γύρω... κάποια στιγμή διεισδύουν μέσα μας μέσα από τις πληγές μας και μας κάνουν να ξεχνάμε.

Κουράγιο παιδιά, έκλειψη είναι, θα περάσει.

Με αγάπη,
Unseen

***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****

Δεν έχω να πω τίποτα βαθυστόχαστο, αν και με έχει απασχολήσει από παλιά η θεωρία (πιθανότητα, πραγματικότητα, αυταπάτη όπως θέλετε πέστε το) της μετανσάρκωσης και ακόμα με απασχολεί.

Απλά σήμερα το πρωί για κάποιο λόγο ένοιωσα πως η ζωή μερικές φορές είναι τόσο λειψή από νόημα που πολλές φορές χρειαζόμαστε την μετανσάρκωση για να δούμε κάτι πέρα από το τώρα, σε ατομικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Συναισθηματικά σκεπτόμενος, η καρδιά και το μυαλό μου πήγε στην ιδέα να υπάρχει δικαιοσύνη, ισορροπία, ανταμοιβή και τιμωρία που εφαρμόζεται ΕΔΩ, ίσως όχι τώρα αλλά στο ΜΕΛΛΟΝ.

Αυτό μου έδωσε μια μικρή παρηγοριά.

Ευσεβείς πόθοι; Ίσως.

Μετά όμως μου ήρθε στο μυαλό και το παρακάτω.

"Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ο,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει· διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν, αλλ' ο σπείρων εις το Πνεύμα θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον."

quote:

---

Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ο,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει· διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν, αλλ' ο σπείρων εις το Πνεύμα θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον."

---

quote:

---

Για μένα τουλάχιστον είναι προφανές ότι είμαστε φτιαγμένοι από κάτι άλλο, ότι το υλικό μας είναι κάτι το απαλό, ευγενικό και όμορφο αλλά όλη αυτή η σκληρότητα και η ασχήμια γύρω... κάποια στιγμή διεισδύουν μέσα μας μέσα από τις πληγές μας και μας κάνουν να ξεχνάμε.

---

Καλή μου Unseen, ας σκεφτούμε ένα παιδί πόσο αθώο κι αγνό έρχεται στον κόσμο.
Στην πορεία και με το πέρασμα των χρόνων η παιδικότητα αυτή τείνει να χάνεται σιγά - σιγά κι ο άνθρωπος προσκολλάται σ' αυτό ακριβώς που βλέπει.
Οριοθετεί, ταξινομεί και προσκολλάται κατά κάποιον τρόπο σ' αυτά τα οποία γνωρίζει.
Η αντίδραση του έρχεται την στιγμή που χάνει την βολή που έχει αποκτήσει.
Έχεις δίκιο όταν αναφέρεις οτι οι πληγές που μας προκαλούνται μας κάνουν να ξεχνάμε.
Αλήθεια, μπορούμε να αποκτήσουμε κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της παιδικότητας μας?

quote:

---

ή λέτε ο Ινδουιστής που πεθαίνει να δει ξαφνικά τον Άγιο Πέτρο... (έχει κλείσει θέση ο κύριος...?)

το δικό μου πιστεύω ......είναι ότι οτιδήποτε πιστεύει κανείς πριν πεθάνει θα έχει και τα αντίστοιχά αποτελέσματα..

---

Αγαπητέ Γιώργο, ο κάθε άνθρωπος θα αντικρύσει αυτό στο οποίο πιστεύει.
Αναρωτιέμαι μήπως τελικά οι ανώτερες μορφές στις οποίες εμείς δίνουμε διάφορες ονομασίες είναι οι ίδιες οντότητες οι οποίες προσαρμόζονται ανάλογα με τα δικά μας πιστεύω.
Φαντάζεσαι το σοκ για έναν Μουσουλμάνο όταν θα αντίκρυζε την Αματεράσου?
Θυμάμαι είχα διαβάσει ένα βιβλίο για τις μεταθανάτιες εμπειρίες ανθρώπων οι οποίοι επανήλθαν στην ζωή και περιέγραφαν τις εμπειρίες αυτές.
Οι άνθρωποι αυτοί ήταν διαφόρων θρησκευτικών πιστεύω.
Οι περιγραφές τους ήταν στο μεγαλύτερο ποσοστό παρόμοιες.
Το πιο σημαντικό στοιχείο που διαφοροποιούταν ήταν οι ανώτερες μορφές τις οποίες συναντούσαν κι ήταν πάντα σύμφωνες με τα πιστεύω τους...

quote:

---

και γιατί να μην πεις .... Δεν πιστεύω σε τίποτα δεν ελπίζω σε τίποτα είμαι Ελευθερος..

---

Μπα...
Δεν παίζει!
Έχοντας περάσει από μια φάση χρόνων πλήρους άρνησης οτιδήποτε του υπερφυσικού - θεϊκού - ανώτερου μπορώ να σου πω οτι δεν οδηγήθηκα πουθενά, φίλε μου.
Κι αυτή η φάση όμως έχει τα θετικά της αν την δεις μέσα από ένα ανάλογο πρίσμα.
Κατανοείς γιατί έφτασες σ' αυτήν, γιατί αρνήθηκες τα πάντα κι οτι και πάλι τείνεις στο να πιστεύεις κάπου...
Άλλωστε το να πιστεύεις οτι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αυτό που βλέπουμε και ζούμε υποδηλώνει μια μορφή πίστης!

In anticipation of my resurrection...

Κάτω από το δεν πιστεύω κρύβεται το πιστεύω, από το δεν ελπίζω κρύβεται το ελπίζω, από το τίποτα κρύβεται το κάτι. Θεωρείς ότι αντιλαμβανόμαστε την λέξη «δεν» έτσι όπως την λέμε? Μα για να αναιρέσεις κάτι πρέπει πρώτα να το δημιουργήσεις, να το μορφοποιήσεις. Για να το μορφοποιήσεις πρέπει να βουτήξεις μέσα σε αυτό.

Το μορφοποίησες και για κάποιους λόγους το αναίρεσες, όμως αυτό είναι εκεί για να μπορέσεις να εκφέρεις λόγο που θα περιέχει την λέξη «δεν».

Οπότε υπό αυτή την έννοια δεν είσαι καθόλου ελεύθερος αλλά δέσμιος του ότι θέλεις να αναιρέσεις. Υπάρχει μέσα σου και εσύ στηρίζεις τις πεποιθήσεις σου σε αυτό.

Βρες το αντίθετο της λέξης πιστεύω (μια λέξη), το αντίθετο της λέξης ελπίζω (μια λέξη) και τότε θα είσαι αυτό που δηλώνουν οι λέξεις, δεν ξέρω εάν θα καταλήξεις στην λέξη ελεύθερος, δεν το έχω σκεφτεί.

(Με την λέξη εσύ δεν εννοώ προσωπικά αλλά γενικά)

Ελπίζω να μη διακόπτω τη ροή, θα τοποθετηθώ κι εγώ το βράδυ, αλλά προς το παρόν θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας δυο παραμύθια.

Το πρώτο μου το έχει πει ο Μορφέας:

Μια μέρα, σε ένα κουκούλι εμφανίστηκε μια μικρή τρύπα. Ένας άνθρωπος που πέρναγε τυχαία, στάθηκε και για ώρες παρατηρούσε την πεταλούδα που προσπαθούσε να βγει απ’ την μικρή τρύπα.

Μετά από κάμποσες ώρες, η πεταλούδα σαν να εγκατέλειπε τις προσπάθειες, και η τρύπα παρέμενε το ίδιο μικρή. Ήταν σαν η πεταλούδα να είχε κάνει ό,τι μπορούσε και σαν να μη μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο.

Τότε ο άνθρωπος αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα. Πήρε ένα σουγιά και άνοιξε το κουκούλι.

Η πεταλούδα βγήκε … Αλλά το σώμα της ήταν αδύναμο και μουδιασμένο. Τα φτερά της δεν ήταν αρκετά αναπτυγμένα και μόλις που κουνιόντουσαν.
Ο άνθρωπος συνέχισε να παρατηρεί, σκεπτόμενος ότι, όπου να ‘ταν τα φτερά της πεταλούδας θα άνοιγαν, και θα μπορούσαν να σηκώσουν το σώμα της για να πετάξει.

Τίποτε όμως δεν έγινε !

Η πεταλούδα πέρασε το υπόλοιπο της ύπαρξής της σέρνοντας το αδύναμο σώμα της και τα καχεκτικά φτερά της. Ποτέ της δεν μπόρεσε να πετάξει.

Ο άνθρωπος αυτός ήθελε να βοηθήσει και νόμιζε ότι έκανε μια καλή πράξη. Δεν καταλάβαινε όμως ότι η προσπάθεια της πεταλούδας να περάσει απ’ την στενή τρυπίτσα του κουκουλιού ήταν απαραίτητη για να μπορέσει να διοχετεύσει τα υγρά του σώματός της στα φτερά της και έτσι να μπορέσει να πετάξει. Αυτό ήταν το καλούπι μέσα απ’ το οποίο ο Θεός την ανάγκαζε να περάσει για να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί.

Καμιά φορά, αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε στην ζωή μας είναι η προσπάθεια. Εάν ο Θεός μάς επέτρεπε να ζούμε την ζωή μας χωρίς να συναντήσουμε εμπόδια, θα ήμασταν περιορισμένοι.
Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε τόσο δυνατοί.
Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να πετάξουμε.

Ζήτησα δύναμη…
Και ο Θεός μου έδωσε δυσκολίες για να με κάνει δυνατό.
Ζήτησα σοφία …
Και ο Θεός μου έδωσε προβλήματα να λύσω.
Ζήτησα ευημερία …
Και ο Θεός μου έδωσε εγκέφαλο και μύες για να δουλέψω.
Ζήτησα να μπορώ να πετάω …
Και ο Θεός μου έδωσε εμπόδια να περάσω.
Ζήτησα αγάπη …
Και ο Θεός μου έδωσε ανθρώπους με προβλήματα να βοηθήσω.
Ζήτησα εύνοια …
Και ο Θεός μου έδωσε δυνατότητες.
Δεν έλαβα τίποτε από αυτά που ζήτησα…
Αλλά έλαβα όλα όσα χρειαζόμουν.

Κάποτε ο θεός Ίντρα περνούσε από ένα δάσος και εκεί άκουσε μια μικρή κάμπια σε ένα δέντρο να κλαίει και να θρηνεί και να παραπονιέται που οι θεοί της φέρθηκαν τόσο άσπλαχνα και δεν της έδωσαν πόδια παρά αναγκαζόταν να σέρνεται για να προχωρήσει και να βρει τροφή.

Ο Ίντρα συμπόνεσε την μικρή κάμπια και έδειξε το έλεός του, χαρίζοντας της μικρά ποδαράκια για να μην σέρνεται.

Μετά από κάποιο καιρό πέρασε από το ίδιο δάσος και άκουσε την μικρή κάμπια να κλαίει και να θρηνεί πάλι. Πλησιαζοντας, ο Ίντρα παρατήρησε ότι ο τόπος ήταν γεμάτος από πανέμορφες πεταλούδες που πετούσαν τριγύρω. Μόνο η μικρή κάμπια που την λυπήθηκε έκλαιγε απαρηγόρητη γιατί ενώ αυτή είχε πόδια όλες οι άλλες κάμπιες είχαν γίνει πεταλούδες.

Από τότε ο Ίντρα δεν ξανάκανε χάρες γιατί κατάλαβε ότι δίνοντας βοήθεια και κάνοντας θαύματα εμποδίζε την εσωτερική εξέλιξη των όντων που γίνεται πολλές φορές με αγώνα, πόνο και δυσκολίες...

CU tonight.

Με αγάπη
Unseen

quote:

---

ο κάθε άνθρωπος θα αντικρύσει αυτό στο οποίο πιστεύει.
Αναρωτιέμαι μήπως τελικά οι ανώτερες μορφές στις οποίες εμείς δίνουμε διάφορες ονομασίες είναι οι ίδιες οντότητες οι οποίες προσαρμόζονται ανάλογα με τα δικά μας πιστεύω.

---

ΣΥΜΦΩΝΩ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΒΛΕΠΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΛΑ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΟΝΟΜΑΣΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ
ΣΥΜΦΩΝΩ ΔΗΛΑΔΗ ΞΑΝΑ ΜΕ ΤΟΝ Dying_Incubus

Έχω αναρωτηθεί ακριβώς τα ίδια πράγματα. Το τελευταίο τεύχος του Τι Είναι Φώτιση; - What is Enlightenment? (το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες) φιλοξενεί ένα αφιέρωμα στη Μετενσάρκωση. Τίθενται περίπου τα ίδια ερωτήματα. Και γίνεται μια πρόταση: ότι ίσως οι κανόνες που διέπουν τη μετενσάρκωση να εξελίσσονται καθώς εξελίσσονται τα ανθρώπινα όντα, ότι εντέλει ίσως η ανθρώπινη ψυχή και τα «ψυχόπλαστα» πεδία του μπάρντο να είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένα που να διαμορφώνουν το ένα το άλλο.

Ίσως πάλι να είναι αυτό που λες, ότι οι ικανότητες του ανθρώπου ως Δημιουργού είναι τέτοιες που να του επιτρέπουν να δημιουργεί την μετά θάνατον πραγματικότητά του… δεν ξέρω βέβαια κατά πόσον αυτό μπορεί να γίνει πριν από τον σωματικό θάνατο, απλά και μόνο επειδή η συνείδηση εδώ υπόκειται στους περιορισμούς και τις παραμορφώσεις/στρεβλώσεις του υλικού πεδίου.

Ως προς το φοβερό αίνιγμα του θανάτου, το Μεγάλο Άλμα, δεν μπορώ να εκφράσω σιγουριά, μονάχα πίστη.

quote:

---

Αλήθεια, μπορούμε να αποκτήσουμε κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της παιδικότητας μας?

---

Το χρειαζόμουνα!!!!!!!

είμαστε "δημιουργημένοι" ...έχουμε "μορφή"...και είμαστε "βουτηγμένοι" .... σε αυτή την διτότητα.. αγαπητή pyramid...

.. .. και δεν κρύβεται καθόλου... παρά μόνο στο μυαλό αυτών που τους αρέσει να κρύβονται πίσω από το μικρό τους δακτυλάκι.... και αρνούνται ότι ή Αλήθεια κυνηγάει την δική της Αρνηση... ..και αυτή νομίζω είναι είναι ή ροή των πραγμάτων...

Η πίστη .... είναι ή Πτώση μας από το Απόλυτο .. από το ΕΝΑ ... αλλά συγχρόνως και η Ελπίδα μας

- «ψυχόπλαστα» πεδία του μπάρντο ..?

ενδιαφέρον ακούγεται....αγαπητή useen θα μπορούσες να το γράψεις στα αγγλικά να κοιτάξω την βιβλιογραφία στο Internet

Γιώργος
you have two choices for dinner... "take it or leave it",
. η διτότητα στην μάσα...

quote:

---

Unseen:
Και βέβαια. Ότι το δικό μου κάρμα είναι καλύτερο από το δικό σου κι έτσι μπαίνω στο απυρόβλητο.

---

Καλημέρα Unseen
Δέν βρίσκεται στο κάρμα η λύση, είδα εκείνη την στιγμή την συγκεκριμένη φράση απο τον Dying_Incubus και αντέδρασα. Άν την έβλεπα απο εσένα θα αντιδρούσα ανάλογα.
Η φράση ... ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΕΜΕΝΑ? ... του φίλου Dying_Incubus δέν νομίζω να παρέχει καμιά λύση βοήθειας σε αυτές τις συζητήσεις. Διαφωνώ με αυτήν την νοοτροπία και εγώ έχω δεχτεί πολλές έντονες επιθέσεις αναίτιες έχω ανταποδώσει. Αλλά η νοοτροπία ... ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΤΙΘΕΣΑΙ ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ... σε κάποια έντονη διαφωνία σε μιά φράση μου θυμίζει λίγο νοοτροπία ανηλίκου.
Δέν θέλω σε αυτό να προσβάλω τον φίλο Dying_Incubus που είναι και νεώτατος, το ίδιο θα έλεγα και στον οποιονδήποτε και εγώ πολλές φορές σε θέση άμυνας στην ζωή μου απευθύνω τέτοιες ερωτήσεις αλλά δέν χρησιμοποιώ την τακτική αυτή στα Forum γιατί είναι σίγουρο οτι θα με βγάλει χαμένο.
Κατα τα άλλα πιστεύω οτι οι όποιες διαφωνίες μας λύθηκαν.

quote:

---

Dying_Incubus : Αλήθεια, μπορούμε να αποκτήσουμε κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της παιδικότητας μας?

---

ΤΑ ΠΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΧΕΔΟΝ ΣΕ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΖΩΗ.
Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, Ο ΑΣΧΗΜΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ, ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ, ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΕΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΑΣΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΛΥΨΟΥΜΕ.

Προσπάθησε λοιπόν να κατανοήσεις τα όσα σου είπα στα προηγούμενα μηνύματα μου κι ίσως τότε καταλάβεις οτι δεν ασκήθηκε κανενός είδους τακτική, καμία αμυντική στάση ούτε επίδειξη κάποιας συγκεκριμένης νοοτροπίας αλλά έγινε μια προσπάθεια από την πλευρά μου να σου λύσω τις απορίες σου.
Εάν έχεις κάποια άλλη απορία, μπορείς να χρησιμοποιήσεις το e-mail μου ώστε να μην εκτρέπουμε το θέμα από τον αρχικό του σκοπό.

Καλή μου Unseen, με τον όρο "παιδικότητα" εννοώ ακριβώς την αγνότητα την οποία ανέφερες κι εσύ.
Ένα παιδί δεν έχει γνωρίσει τον δόλο, τον φόβο μήπως κάποιος θέλει να το βλάψει, την υποκρισία.
Έχει μια τάση να ανοίγεται από καρδιάς θέλοντας να μάθει.
Δες για παράδειγμα ένα δίχρονο παιδάκι πως τρέχει να αγκαλιάσει τη μητέρα του ή με πόση αθωότητα παίρνει μια σοκολάτα από έναν γνωστό.
Όσο μεγαλώνει όμως δέχεται διάφορες επιρροές από τον περίγυρο του - κυρίως τον οικογενειακό - και μαθαίνει να φυλάγεται, να κλείνεται σε ένα "τείχος" γεμάτο άμυνες.
Αυτό όμως είναι κάτι το επίκτητο, δεν είναι στην φύση μας...

Πόσες φορές έχει τύχει να ρωτήσουμε έναν περαστικό στο δρόμο και να τον βλέπουμε να μας κοιτάει επιφυλακτικά ή και φοβισμένα προτού απαντήσει?

In anticipation of my resurrection...

"Καὶ προσέφερον αὐτῷ παιδία, ἵνα αὐτῶν ἅψηται· οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμων τοῖς προσφέρουσιν. ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ἠγανάκτησε καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με, καὶ μὴ κωλύετε αὐτά· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὃς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν. καὶ ἐναγκαλισάμενος αὐτὰ κατηυλόγει τιθεὶς τὰς χεῖρας ἐπι αὐτά."

Υπάρχει βέβαια και η ιστορία του Πάρσιφαλ από τον Βάγνερ που εκφράζει παρόμοιες αλήθειες.

quote:

---

- «ψυχόπλαστα» πεδία του μπάρντο ..?

ενδιαφέρον ακούγεται....αγαπητή useen θα μπορούσες να το γράψεις στα αγγλικά να κοιτάξω την βιβλιογραφία στο Internet

---

Αγαπητέ μου Γιώργο

Έχεις δίκιο. Πράγματι είμαστε τόσο πολύ βουτηγμένοι στη διττότητα που είναι συχνά αδύνατον να τραβήξουμε όρια ή γραμμές ανάμεσα στη θέση και στην άρνηση, αυτό εξ άλλου ήθελε να πει και η pyramid νομίζω.

Μοιάζει σαν να περνά το ανέσπερο φως μέσα από το πρίσμα της ύλης και να αναλύεται σε δύο φωτισμούς, τον μέλανα και τον λευκό, όπως λένε οι εσωτερικές παραδόσεις. Αλλά αυτό είναι ένα φαινόμενο. Ο νους ΜΠΟΡΕΙ να δει πίσω από το πρίσμα.

quote:

---

Η πίστη .... είναι ή Πτώση μας από το Απόλυτο .. από το ΕΝΑ ... αλλά συγχρόνως και η Ελπίδα μας

---

Τέλειο Γιώργο... Γι' αυτό πρέπει κανείς να μεταστοιχειώσει την πίστη του σε βεβαιότητα, όπως λέω και ξαναλέω, ώστε να μπορέσει να δει πίσω από το πρίσμα.

quote:

---

«ψυχόπλαστα» πεδία του μπάρντο

---

Δεν είναι όρος καλέ μου Γιώργο (και καλέ μου A.Kircher), ήταν μία έμπνευση του ερευνητή-συγγραφέα του άρθρου. Ο άνθρωπος έκανε μια υπόθεση, όπως αυτές που κάνουμε εμείς εδώ καλή ώρα...

Edited by - Unseen on 06/12/2006 09:42:51

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr