Πώς όμως εμφανίστηκαν οι ικανότητες σχηματισμού εννοιών ;

Η TNGS προτείνει ότι η εξελικτική ανάπτυξη εξειδικευμένων περιοχών του εγκεφάλου προαπαιτείται για την εμφάνιση αυτών των ικανοτήτων .

Το επιχείρημα που στηρίζει αυτή την πρόταση βασίζεται στην ιδέα ότι η απλή αύξηση του πλήθους των χαρτών επανεισόδου που έχουν την ικανότητα να επιτελούν αντιληπτική κατηγοριοποίηση δεν επαρκεί για να εξηγήσει τις έννοιες.

Οι εννοιολογικές κατηγοριοποιήσεις είναι εξαιρετικά ετερογενείς και γενικές .

Οι έννοιες εμπεριέχουν μείγματα σχέσεων που αφορούν τον πραγματικό κόσμο , τις αναμνήσεις και την προηγηθείσα συμπεριφορά .

Σε αντιδιαστολή με τις περιοχές του εγκεφάλου που μεσολαβούν ώστε να επιτευχθεί η αντίληψη , εκείνες που είναι επιφορτισμένες με το έργο του σχηματισμού εννοιών πρέπει να μπορούν να λειτουργούν χωρίς άμεση είσοδο .

quote:

---

Είναι δύσκολο να γνωρίζει κανείς ποια ζώα , εκτός από τους ανθρώπους , διαθέτουν ικανότητες σχηματισμού εννοιών .

Οπωσδήποτε , οι ενδείξεις για τους χιμπαντζήδες είναι πολύ πειστικές ....

---

quote:

---

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Κηφεύς :
Είναι δύσκολο να γνωρίζει κανείς ποια ζώα , εκτός από τους ανθρώπους , διαθέτουν ικανότητες σχηματισμού εννοιών .

Οπωσδήποτε , οι ενδείξεις για τους χιμπαντζήδες είναι πολύ πειστικές ....
--------------------------------------------------------------------------------
panpam :

Νομίζω πως η κουβέντα με τους χιμπατζίδες αγνοεί το... αυτονόητο;
Δεν είναι "δύσκολο να γνωρίζει κανείς ποια ζώα , εκτός από τους ανθρώπους , διαθέτουν ικανότητες σχηματισμού εννοιών" γιατί όταν ένα πλάσμα έχει "ικανότητες σχηματισμού εννοιών" μπορεί να τις επικοινωνήσει σε άλλα που επίσης έχουν "ικανότητες σχηματισμού εννοιών".

Όσο για τους χιμπατζήδες (που γίνεται λόγος για να αναγνωριστούν ως "νομικά πρόσωπα" με "δικαιώματα") είμαι 100% υπέρ... αρκεί να το ζητήσουν χιμπατζήδες κι όχι δικηγόροι "χιμπατζήδες" (και που; στις ΗΠΑ που από τη μια 'αγωνιούν' για τα δικαιώματα των χιμπατζήδων και από την άλλη δεν το έχουν τίποτα να ξεχνάνε τα ανθρώπινα δικαιώματα και να ισοπεδώσουν ένα χωριουδάκι στο τηγανιστάν αν υποψιάζονται ότι κανένας κουρελής ταλιπμάν πέρασε από εκεί προχτές...)

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

quote:

---

quote:

---

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Κηφεύς :
Είναι δύσκολο να γνωρίζει κανείς ποια ζώα , εκτός από τους ανθρώπους , διαθέτουν ικανότητες σχηματισμού εννοιών .

Οπωσδήποτε , οι ενδείξεις για τους χιμπαντζήδες είναι πολύ πειστικές ....
--------------------------------------------------------------------------------
panpam :

Νομίζω πως η κουβέντα με τους χιμπατζίδες αγνοεί το... αυτονόητο;
Δεν είναι "δύσκολο να γνωρίζει κανείς ποια ζώα , εκτός από τους ανθρώπους , διαθέτουν ικανότητες σχηματισμού εννοιών" γιατί όταν ένα πλάσμα έχει "ικανότητες σχηματισμού εννοιών" μπορεί να τις επικοινωνήσει σε άλλα που επίσης έχουν "ικανότητες σχηματισμού εννοιών".

Όσο για τους χιμπατζήδες (που γίνεται λόγος για να αναγνωριστούν ως "νομικά πρόσωπα" με "δικαιώματα") είμαι 100% υπέρ... αρκεί να το ζητήσουν χιμπατζήδες κι όχι δικηγόροι "χιμπατζήδες" (και που; στις ΗΠΑ που από τη μια 'αγωνιούν' για τα δικαιώματα των χιμπατζήδων και από την άλλη δεν το έχουν τίποτα να ξεχνάνε τα ανθρώπινα δικαιώματα και να ισοπεδώσουν ένα χωριουδάκι στο τηγανιστάν αν υποψιάζονται ότι κανένας κουρελής ταλιπμάν πέρασε από εκεί προχτές...)

---

Αναφέρθηκα στους χιμπαντζήδες διότι : Ο άνθρωπος και ο χιμπαντζής έχουν έναν κοινό πρόγονο , κι αυτό σημαίνει ότι σε κάποια στιγμή , είτε στο δικό μας παρελθόν είτε στων χιμπαντζήδων , έγινε , μια αλλαγή στον αριθμό των χρωμοσωμάτων .

Οι χιμπαντζήδες έχουν 24 ζεύγη χρωμοσωμάτων , ενώ εμείς έχουμε 23 .

Ή εμείς χάσαμε ένα χρωμόσωμα (δύο από τα υπάρχοντα συγχωνεύτηκαν) , ή οι χιμπαντζήδες απέκτησαν ένα επιπλέον (ένα από τα υπάρχοντα διασπάστηκε σε δύο) .

Πρέπει να υπήρξε τουλάχιστον ένα άτομο που είχε διαφορετικό αριθμό χρωμοσωμάτων από τους γονείς του .

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

---

quote:

---

panpam :

Υπάρχουν άνθρωποι με 24 ζεύγη χρωμοσώματα ... Νεάντερταλ και σια είχαν στάνταρ 24 ζεύγη... τα διάφορετικά ανθρώπινα χρωμοσώματα (που συνδυάζονται) είναι 24 (22+Χ+Υ)

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Η TNGS προτείνει ότι κατά το σχηματισμό εννοιών ο εγκέφαλος κατασκευάζει χάρτες των δικών του δραστηριοτήτων και όχι μόνο των εξωτερικών ερεθισμάτων , όπως συμβαίνει στην αντίληψη .

Σύμφωνα με τη θεωρία , οι εγκεφαλικές περιοχές στις οποίες οφείλεται ο σχηματισμός εννοιών περιέχουν δομές που κατηγοριοποιούν , διακρίνουν και ανασυνδυάζουν τις ποικίλες εγκεφαλικές δραστηριότητες που συντελούνται σε διαφορετικά είδη χαρτογραφήσεων .

Αυτές οι δομές του εγκεφάλου , αντί να κατηγοριοποιούν εξωτερικά σήματα εισόδου προερχόμενα από τους τρόπους αίσθησης , κατηγοριοποιούν τμήματα προηγούμενων καθολικών χαρτογραφήσεων σύμφωνα με τον τρόπο αίσθησης , την παρουσία ή την απουσία κίνησης , και την παρουσία ή την απουσία σχέσεων μεταξύ των αντιληπτικών κατηγοριοποιήσεων .

Οι δομές που είναι ικανές να επιτελέσουν τις συγκεκριμένες δραστηριότητες βρίσκονται πιθανώς στον μετωπιαίο , τον κροταφικό και τον βρεγματικό λοβό του εγκεφάλου .

Πρέπει να αναπαριστούν μια χαρτογράφηση διαφόρων τύπων χαρτών .

Πράγματι , πρέπει να μπορούν να ενεργοποιούν ή να ανασυγκροτούν τμήματα προηγουμένων δραστηριοτήτων των καθολικών χαρτογραφήσεων διαφόρων τύπων — για παράδειγμα , εκείνων που περιλαμβάνουν διαφορετικούς τρόπους αίσθησης .

Πρέπει επίσης να μπορούν να τους ανασυνδυάζουν ή να τους συγκρίνουν .

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν ειδικές συνδέσεις επανεισόδου μεταξύ αυτών των «ανώτερης τάξης» περιοχών του φλοιού , καθώς και του ιπποκάμπου και των βασικών γαγγλίων , για να είναι δυνατός ο σχηματισμός εννοιών .

Κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο , διότι ο σχηματισμός εννοιών απαιτεί μνήμη .

Ο μετωπιαίος λοβός είναι ένα από τα κύρια παραδείγματα ενός κέντρου σχηματισμού εννοιών στον εγκέφαλο .

Δεν έχουμε επαρκή γνώση του τρόπου με τον οποίο είναι οργανωμένοι οι χάρτες του ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι ο σχηματισμός εννοιών σ’ αυτή την περιοχή του φλοιού απαιτεί τοπογραφική χαρτογράφηση , όπως συμβαίνει στην περίπτωση της αντιληπτικής κατηγοριοποίησης .

Φαίνεται όμως ότι είναι πολύ πιθανό να απαιτούνται χάρτες που χαρτογραφούν τους τύπους δραστηριότητας που συντελούνται σε άλλους χάρτες του φλοιού .

Στους χάρτες ανώτερης τάξης , η τοπογραφία ίσως δεν είναι τόσο σημαντική .

Με δεδομένες τις συνδέσεις του με τα βασικά γάγγλια και το μεταιχμιακό σύστημα , συμπεριλαμβανομένου του ιππόκαμπου , ο μετωπιαίος λοβός εδραιώνει επίσης σχέσεις που ευνοούν την κατηγοριοποίηση των αξιών και των ίδιων των αισθητηριακών εμπειριών .

quote:

---

Φαίνεται όμως ότι είναι πολύ πιθανό να απαιτούνται χάρτες που χαρτογραφούν τους τύπους δραστηριότητας που συντελούνται σε άλλους χάρτες του φλοιού .

---

Κάτι σαν τις υψομετρικές καμπύλες που υπάρχουν στους χάρτες δηλαδή που αποτυπώνουν το ανάγλυφο μιας περιοχής. Κάθε τέτοια καμπύλη αντιπροσωπεύει 20 μέτρα ύψους, μετρώντας πόσες καμπύλες βλέπεις καταλαβαίνεις το υψόμετρο και η απόσταση μεταξύ τους υποδηλώνει την κλίση της υψομετρικής διαφοράς, όσο πιο κοντινές τόσο πιο απότομη η κλίση.
Μια νοητή τρισδιάστατη απεικόνιση δηλαδή, αποτυπωμένη σε δύο διαστάσεις.

We seldom stop to think that we are
still creatures of the sea, able to
leave it only because, from birth to
death, we wear the water-filled
space suits of our skins.

quote:

---

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Κηφεύς :
Φαίνεται όμως ότι είναι πολύ πιθανό να απαιτούνται χάρτες που χαρτογραφούν τους τύπους δραστηριότητας που συντελούνται σε άλλους χάρτες του φλοιού .
--------------------------------------------------------------------------------
Osmosis :
Κάτι σαν τις υψομετρικές καμπύλες που υπάρχουν στους χάρτες δηλαδή που αποτυπώνουν το ανάγλυφο μιας περιοχής. Κάθε τέτοια καμπύλη αντιπροσωπεύει 20 μέτρα ύψους, μετρώντας πόσες καμπύλες βλέπεις καταλαβαίνεις το υψόμετρο και η απόσταση μεταξύ τους υποδηλώνει την κλίση της υψομετρικής διαφοράς, όσο πιο κοντινές τόσο πιο απότομη η κλίση.
Μια νοητή τρισδιάστατη απεικόνιση δηλαδή, αποτυπωμένη σε δύο διαστάσεις.

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Χάρη σε αυτή την ιδέα περί εννοιών , σύμφωνα με την οποία ο εγκέφαλος κατηγοριοποιεί τις ίδιες του τις δραστηριότητες (ιδιαίτερα τις αντιληπτικές κατηγοριοποιήσεις του) , καθίσταται δυνατόν να διαπιστώσουμε πώς θα μπορούσαν να ενσαρκώνονται γενικευμένες κατηγορίες και εικόνες .

Μπορούμε επίσης να διαπιστώσουμε πώς είναι δυνατόν να κατηγοριοποιούνται τα γεγονότα ως «παρελθόντα» χωρίς να είναι αναγκαίο να περάσουν από τις τρέχουσες εγκεφαλικές δραστηριότητες , όπως πρέπει να συμβαίνει στη βραχυπρόθεσμη μνήμη και στην παρεμβολή του ιπποκάμπου που οδηγεί στη μακροπρόθεσμη μνήμη .

Επιπλέον , μπορούμε να δούμε πώς οι περιοχές του σχηματισμού εννοιών , διεγείροντας κατ’ επανάληψη τμήματα καθολικών χαρτογραφήσεων που περιέχουν προγενέστερες συναπτικές μεταβολές , δημιουργούν νέους συνδυασμούς σχέσεων και κατηγοριών .

Δεν είναι αναγκαία οποιαδήποτε έμφυτη λογική τάξη , καμία κλασική κατηγοριοποίηση και κανένας προηγούμενος συγκεκριμένος προγραμματισμός .

Ωστόσο , τα μέσα του σχηματισμού εννοιών που περιγράψαμε εδώ θα μπορούσαν φυσικά να είναι υπεύθυνα για την εδραίωση των πολύπλοκων κατηγοριών .

Τελικά , επειδή ο σχηματισμός εννοιών βασίζεται στην κεντρική τριάδα της αντιληπτικής κατηγοριοποίησης , της μνήμης και της μάθησης , είναι από τη φύση του προθετικός .

Αυτή η θεώρηση της μνήμης ως επανακατηγοριοποίησης , καθώς και των εννοιών ως προϊόντων του εγκεφάλου που κατηγοριοποιεί τις ίδιες του τις δραστηριότητες , μας παρέχει τα στοιχεία εκείνα που μας χρειάζονται για να φτάσουμε στο στόχο μας , στη βιολογική ερμηνεία της συνείδησης .

Βασιζόμενοι στις αρχές της TNGS , κατορθώσαμε να συνδέσουμε τη θεμελιώδη τριάδα της αντιληπτικής κατηγοριοποίησης , της μνήμης και της μάθησης με την εμφάνιση των ικανοτήτων σχηματισμού εννοιών .

Σημειώστε , ωστόσο , ότι δεν κάναμε καμία νέα θεωρητική παραδοχή , εκτός από εκείνες περί των εξελικτικών αλλαγών στη μορφολογία του φλοιού που μετέβαλαν τις διατάξεις της συνδετικότητας επανεισόδου .

Θα αποδειχτεί ότι μια επιπρόσθετη τροποποίηση της συνδετικότητας επανεισόδου μας επιτρέπει επίσης να κατανοήσουμε πώς καταλήξαμε να έχουμε επίγνωση .

Η πρώτη είναι ότι δεν έχω πραγματικά εξηγήσει “σαν τι μοιάζει” το να έχει κανείς συνείδηση .

Η δεύτερη είναι ότι φαίνεται πως υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν κατάφερα να τα εξηγήσω . Για παράδειγμα , το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της συμπεριφοράς μας έχει ασυνείδητα κίνητρα .

Ο Sigmund Freud ανάλωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του προσπαθώντας να κατανοήσει ακριβώς αυτό , και ιδιαίτερα προσπαθώντας να κατανοήσει την απώθηση των απειλητικών , οδυνηρών ή δυσάρεστων εμπειριών . Θα εξετάσω την πρώτη ένσταση εν συντομία και τη δεύτερη εκτενέστερα .

Δεδομένου ότι η συνείδησή μας είναι απαραίτητη προκειμένου να γνωρίζουμε ότι υπάρχουμε - όπως ισχυρίστηκε ο Καρτέσιος - δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι προσδοκούμε πολλά από οποιαδήποτε περιγραφή που υποτίθεται πως την εξηγεί . Όσον αφορά τη δική μου εξήγηση , θα μπορούσε κανείς να πει :

“Ίσως πιστεύετε ότι έχετε εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη , η αντιληπτική κατηγοριοποίηση , η επανείσοδος κ.ο.κ. δημιουργούν τις ιδιότητες της συνείδησης , αλλά δεν έχετε εξηγήσει πώς εγώ αισθάνομαι ότι έχω συνείδηση , ή γιατί εγώ αισθάνομαι ότι έχω συνείδηση . Η συνείδηση είναι παράξενη , μυστηριώδης , το έσχατο μυστήριο .”

Για να απαντήσω , πρέπει να επισημάνω τα όρια κάθε απόπειρας προς επιστημονική έρευνα και κατόπιν να δείξω τι ιδιαίτερο υπάρχει σε κάθε εξήγηση που προτείνεται για τη συνείδηση .

Η επιστήμη ασχολείται με τις τυπικές συσχετήσεις ιδιοτήτων και με την ανάπτυξη θεωρητικών κατασκευών οι οποίες λιτά και εύχρηστα περιγράφουν όλες τις γνωστές πλευρές αυτών των συσχετίσεων , χωρίς εξαίρεση .

Πρέπει να διατυπώνει τις περιγραφές της με όρους που να μπορούν να ανταλλαγούν και να κατανοηθούν από οποιουσδήποτε δύο ανθρώπους - παρατηρητές .

Κάθε περιγραφή που δεν έχει ως στόχο έναν συνειδητό , ικανό να κατανοεί άνθρωπο - παρατηρητή , κάποιον που να μπορεί να εναντιωθεί σε λογικά σφάλματα , να επαναλάβει πειράματα και να επινοήσει καινούργια , δεν είναι επιστημονική περιγραφή .

Στην καλύτερη περίπτωση , θα μπορούσε κανείς να συσχετίσει τις περιγραφές είκοσι ατόμων (περιλαμβανομένης και της δικής μου) που έχουν υποβληθεί σε μια τέτοια έκσταση και να βρει κάποιες κανονικότητες . Δεν θα μπορεί όμως να συσχετίσει αξιόπιστα και με κάθε λεπτομέρεια τα δικά μου αισθήματα , την ιδιαίτερη ιστορία μου και τον τρόπο με τον οποίο λησμονώ ή να τα γενικεύσει με βεβαιότητα .

Έτσι η επιστήμη αδυνατεί να περιγράψει προσωπικές ιστορίες , έστω και αν μπορεί να διακρίνει τα κοινά στοιχεία ανάμεσα σε είκοσι αφηγήσεις .

Η συνείδηση είναι ένα ιδιαίτερο αντικείμενο της επιστήμης , διότι αυτή η ίδια είναι η ατομική , προσωπική διαδικασία που ο καθένας από μας πρέπει να διαθέτει σε πλήρη λειτουργία ώστε να μπορεί να προχωρήσει σε οποιαδήποτε επιστημονική εξήγηση .

Έστω και αν δεν έχω επίγνωση κάποιου γεγονότος που το έχω λησμονήσει ή το έχω απωθήσει , ή των ασυνείδητων παραγόντων που διέπουν τη συμπεριφορά μου , αισθάνομαι ότι η διαδικασία της συνείδησης είναι ενιαία , τουλάχιστον όταν η κατάστασή μου είναι υγιής .Είναι λοιπόν φυσικό να απαιτώ μια εξήγηση της συνείδησής μου με όρους ικανοποιητικούς για μένα προσωπικά .

Πρέπει όμως να αναγνωρίσω ότι δεν πρόκειται εδώ για μια επιστημονική πράξη , ούτε θα περίμενα κάτι τέτοιο . Σε τελευταία ανάλυση , κανένας δεν λέει σε έναν φυσικό : “Έχετε εξηγήσει την ενέργεια και την ύλη με όρους σχέσεων συμμετρίας , και έχετε προσεγγίσει την απαρχή του σύμπαντος με τις θεωρίες σας . Ωστόσο , δεν έχετε πράγματι εξηγήσει γιατί υπάρχει κάτι αντί του τίποτε” .

Το να προσπαθήσει κανείς να δώσει μια τέτοια εξήγηση θα ήταν ανώφελο . Υπό αυτές τις συνθήκες , καμία πειραματική επιστήμη δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είναι καλύτερη από κάποια άλλη ( δεν θα μπορούσε να δοθεί καμία επιστημονική εξήγηση) .

Γιατί λοιπόν μπαίνουμε στον πειρασμό να απαιτούμε να δοθεί επιστημονική εξήγηση για το πώς αισθάνεται κανείς προσωπικά το ότι είναι συνειδητός ;

Μια απάντηση στο ερώτημα θα ήταν ακριβώς της ίδιας μορφής με εκείνη που θα έδινε ένας φυσικός :

“Σας προσέφερα μια θεωρία με αναφορά σε γνωστές δομές και σχέσεις , η οποία στηρίζεται σε πειραματικά δεδομένα” .

Σύμφωνα με αυτήν , αν επέμβει κανείς σε δομές που θεωρούνται σημαντικές για τις ιδιότητες της συνείδησης , αυτές οι ιδιότητες θα μεταβληθούν με προβλέψιμο τρόπο ή και θα εξαφανιστούν ακόμη .

Αν , για παράδειγμα , κόψετε ένα βρόχο επανεισόδου που συνδέει ένα τμήμα του εγκεφάλου κάποιου συνειδητού ατόμου απαραίτητο για την αναγνώριση προσώπων (και μόνο αυτό το τμήμα) , τότε το εν λόγω άτομο θα παρουσιάσει προσωποαγνωσία .

Δεν θα έχει συνείδηση του γεγονότος ότι μπορεί (όπως αποδεικνύεται από την εξέταση της μη εκφραζόμενης μνήμης) να αναγνωρίζει πρόσωπα που τα έχει ξαναδεί , και με απόλυτη ειλικρίνεια θα αρνείται ότι τα αναγνωρίζει .

Το ίδιο γίνεται και σε άλλες δοκιμασίες . Μια θεωρία για τη συνείδηση μπορεί να έχει λειτουργικές συνιστώσες .

Πρέπει όμως , αν είναι καλή θεωρία , να μπορεί επίσης να ενοποιήσει όλα τα συναφή δεδομένα και να εμβαθύνει την κατανόησή μας . (για παράδειγμα , πρέπει να εξηγεί πώς είναι δυνατόν μερικές διαδικασίες να είναι ασυνείδητες και ωστόσο να επηρεάζουν τη συμπεριφορά . Αυτό είναι και το θέμα μας τώρα) .

Γιατί λοιπόν επιμένουμε να υιοθετούμε μια οπτική γωνία εκ των έξω , παρ’ όλες αυτές τις εξηγήσεις ;

Γιατί υπάρχει αυτός ο αέρας μυστηρίου γύρω από τη συνείδηση - ένας πόθος για μια καθολική εξήγηση , για την απεριόριστη διαφύλαξη του χαρακτήρα της συνείδησης ως ατομικής εμπειρίας ;

Δεδομένου ότι το συνειδητό εγώ κάθε ανθρώπου δημιουργείται , κάπως παράδοξα , μέσω κοινωνικών αλληλεπιδράσεων , και ωστόσο έχει επιλεγεί κατά τη διάρκεια της εξέλιξης για να πραγματώσει τους στόχους του και να ικανοποιήσει τις προσωπικές ανάγκες του , ίσως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ως άτομα επιζητούμε μια εξήγηση που η επιστήμη δεν μπορεί να μας τη δώσει .

Επίσης , ίσως δεν αποτελεί έκπληξη το ότι επιθυμούμε την αθανασία .

Η ανικανότητά μας ως επιστημόνων να εξηγήσουμε την ατομική συνείδηση δεν είναι περισσότερο μυστηριώδης απ’ όσο η ανικανότητά μας να εξηγήσουμε γιατί υπάρχει κάτι αντί του τίποτε.

Ίσως υπάρχει κάποιο μυστήριο , αλλά δεν είναι επιστημονικό .

Αν περιοριστεί κανείς αποκλειστικά στη δική του νόηση , το μυστήριο έγκειται στο να φανταστεί πώς αυτή η ιδιαίτερη νόηση γεννιέται σε σχέση με τη δική του προσωπική ιστορία . Είμαστε πραγματικά «εγκλειδωμένοι» .

Υπάρχει ένας τρόπος , δύσκολος στην πράξη αλλά πραγματικός , να προσεγγίσει κανείς επιστημονικά την ιδιότητα της «εγκλείδωσης» της ατομικής συνείδησης , την πηγή αυτού του «μυστηρίου» .

Αν κατασκευαζόταν ένα τέχνημα οι δομές και οι εμπειρίες του οποίου θα του επέτρεπαν να είναι συνειδητό και να έχει γλώσσα , θα μπορούσε κανείς να πειραματιστεί σχετικά με την παρουσία και την απουσία σε αυτό της εμπειρίας ποιοτήτων .

Αν ανέφερε ένα ορισμένο αίσθημα , θα ήταν άραγε λογικό (και ηθικό) να το επανακατασκευάσουμε παραλείποντας τις δομές που υποτίθενται ως απαραίτητες γι’ αυτό το αίσθημα ;

Έπειτα από μια τέτοια μετατροπή θα αισθανόταν άραγε το ίδιο το τέχνημα «παράξενα» και «διαφορετικά» , δεδομένου ότι το εγώ του θα είχε κατασκευαστεί από την αλληλεπίδραση ασυνείδητων διεργασιών και συνειδητών «κοινωνικών» αλληλεπιδράσεων ;

Το μέλλον θα δείξει . Αλλά όσο φανταστική και απίθανη κι αν ακούγεται μια τέτοια πρόταση , τουλάχιστον είναι θεωρητικά δυνατή . Δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο για τη δυνατότητα να διεξαχθούν πειράματα σχετικά με τη δημιουργία του σύμπαντος .

Πριν στραφούμε στις ασυνείδητες διαδικασίες που γεννούν και μεταβάλλουν τη συνείδηση , ίσως είναι χρήσιμο να εξετάσουμε τι μπορούμε να εικάσουμε εύκολα για τη νόηση και τι δεν μπορούμε .

Η νόηση προκύπτει ως αποτέλεσμα φυσικών αλληλεπιδράσεων διαμέσου εξαιρετικά πολυάριθμων διαφορετικών επιπέδων οργάνωσης που κυμαίνονται από το μοριακό ως το κοινωνικό .

Επιπλέον , αυτές οι αλληλεπιδράσεις είναι συχνά ιδιοσυγκρασιακές ή μη αντιστρεπτές και τα κύρια δομικά χαρακτηριστικά της λειτουργίας τους περιλαμβάνουν παράλληλες χαρτογραφήσεις , είτε μεταξύ ενός χάρτη και πολλών άλλων , είτε μεταξύ πολλών χαρτών και πολλών άλλων .

Οι εγκέφαλοί μας (και ιδιαίτερα οι εγκέφαλοι των φιλοσόφων) δεν είναι πολύ καλοί στο να συλλαμβάνουν τόσο πολύπλοκες διατάξεις .

Ωστόσο , η κατάσταση ίσως δεν είναι απελπιστική .

Όπως θα δούμε αργότερα , η εξέλιξη ολοένα και ισχυρότερων υπολογιστών ίσως μας βοηθήσει να αναπτύξουμε ευρετικές μεθόδους που θα μας επιτρέψουν να διαπιστώσουμε πώς έχουν τα πράγματα .

Μέχρι να αναπτυχθεί πληρέστερα αυτός ο τομέας , μπορούμε να αναρωτηθούμε τι είναι εύκολο να κατανοήσουμε ότι ισχύει για τη νόηση .

Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα συμφωνούσαν με τον ακόλουθο κατάλογο :

1) Η λειτουργία των εγκεφαλικών κυκλωμάτων grosso modo σε σχέση με τις εισόδους και τις εξόδους τους . Είναι αυτό που μελετά η κλασική νευροφυσιολογία .

2) Η αλληλεπίδραση μεταξύ του τύπου συμπεριφοράς ενός ζώου και του φυσικού κόσμου των ερεθισμάτων . Είναι αυτό που μελετά η περιγραφική ψυχολογία .

3) Ορισμένες ενέργειες κοινωνικής μεταβίβασης . Το παράδειγμα είναι η μελέτη του εντυπωσιακού μηχανισμού στην ηθολογία και οι παραδεκτές γενικά προτασεις της λαϊκής ψυχολογίας - όσα οι άνθρωποι φαίνεται να πιστεύουν , να επιθυμούν , καθώς και οι προθέσεις τους .

Τι είναι δύσκολο να κατανοηθεί ;

1) Το τελικό αποτέλεσμα της ταυτόχρονης παράλληλης δράσης πολύπλοκων νευρωνικών πληθυσμών . Ένα παράδειγμα είναι η δυσκολία να προβλεφθεί η έκβαση της δραστηριότητας ενός μεγάλου πλήθους νευρωνικών ομάδων .

2) Η μνήμη ως δυναμική διαδικασία και συστηματική ιδιότητα , μια μνήμη που δεν είναι ισοδύναμη με το άθροισμα των συναπτικών μεταβολών οι οποίες αποτελούν το υπόβαθρό της .

3) Τα περισσότερο πολύπλοκα ψυχολογικά φαινόμενα όπως η συνείδηση .

4) Η ιδέα ενός κοινωνικά δομημένου εγώ που προκύπτει από τις αλληλεπιδράσεις τόσο ασυνειδήτων όσο και συνειδητών διαδικασιών .

Για να κατανοήσει όμως τις ψυχολογικές (ιδιαίτερα εκείνες του δεύτερου καταλόγου) με όρους μιας θεωρίας του εγκεφάλου , πρέπει όχι μόνο να έχει στη διάθεσή του μια καλή θεωρία αλλά και να μπορεί να χρησιμοποιήσει συνθετικά υπολογιστικά μοντέλα για να ελέγξει την αυτοσυνέπεια των μηχανισμών της και να αναλύσει πολυεπίπεδες αλληλεπιδράσεις .

Δυστυχώς , τα μαθηματικά από μόνα τους δεν βοηθούν αρκετά τις λεκτικές επινοήσεις μας όπως βοηθούν τη φυσική μας .

Επί του παρόντος , οι προσομοιώσεις σε υπολογιστές υπόσχονται περισσότερα .
Πριν προχωρήσουμε , συνιστώ να καταβάλλομε κάθε προσπάθεια να κατανοήσουμε πώς τα ζεύγη ταξινόμησης και η επανείσοδος οδηγούν από κοινού στην αντιληπτική κατηγοριοποίηση και πώς η δυναμική μνήμη λειτουργεί ως συστημική ιδιότητα .

Πιστεύω πως αν κατανοήσουμε αυτές τις δύο διαδικασίες , θα προχωρήσει βήμα προς βήμα μέσα από τα μοντέλα που περιέγραψα για την πρωτογενή και την ανώτερης τάξης συνείδηση και θα «δει» πώς θα μπορούσαν να οδηγήσουν στις τζαιημσιανές ιδιότητες , να μεταβάλουν τη σχετική σπουδαιότητα των πραγμάτων μέσα σε μια σκηνή και να επιτρέψουν την οργάνωση σχεδίων δράσης .

Πράγματι , η προσοχή αποκαλύπτει την «ευθραυστότητα» της συνείδησης :

Εστιάζει τη νόησή μας στα αντικείμενά της και απαλείφει ή εξασθενίζει οτιδήποτε «άσχετο» στο περιβάλλον .

Φαίνεται ότι δεν είναι δυνατόν να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή σε περισσότερα από λίγα αντικείμενα ή αλληλουχίες σκέψης .

Η προσοχή είναι εξαιρετικά επιλεκτική , και προφανώς οφείλει να είναι .

Πολλές θεωρίες της επιλεκτικής προσοχής βασίζονται στην ιδέα περί «φιλτραρίσματος» σημάτων εισόδου , είτε πρώιμου είτε όψιμου .

Υπάρχουν όμως ποικίλες ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι τέτοιου είδους φιλτράρισμα δεν συμβαίνει .

Έχω υποστηρίξει την ιδέα , που έχει προταθεί από άλλους , ότι οι εγκεφαλικοί μηχανισμοί της προσοχής παρήχθησαν αρχικά από την εξελικτική πίεση που ασκήθηκε στο ζώο να επιλέξει μία από ένα σύνολο κατάλληλων δράσεων .

Ένα ζώο που πεινάει ή απειλείται πρέπει να επιλέξει ένα αντικείμενο ή μία δράση από πολλές άλλες δυνατές .

Είναι φανερό ότι η ικανότητα της γρήγορης επιλογής ενός τύπου δράσης με τον αποκλεισμό άλλων προσδίδει ένα σημαντικό εξελικτικό πλεονέκτημα .

Το να κατέχει κανείς αυτή την ικανότητα καθιστά δυνατή την επίτευξη ενός στόχου , η οποία διαφορετικά θα εμποδιζόταν από την προσπάθεια να ακολουθηθούν ταυτόχρονα δύο μη συμβιβαστοί τρόποι δράσης .

Η εξάρτηση της επιβίωσης από αυτή την ικανότητα ίσως είναι ζωτικής σημασίας .

quote:

---

Κηφεύς
Πολλές θεωρίες της επιλεκτικής προσοχής βασίζονται στην ιδέα περί «φιλτραρίσματος» σημάτων εισόδου , είτε πρώιμου είτε όψιμου .

Υπάρχουν όμως ποικίλες ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι τέτοιου είδους φιλτράρισμα δεν συμβαίνει .

Έχω υποστηρίξει την ιδέα , που έχει προταθεί από άλλους , ότι οι εγκεφαλικοί μηχανισμοί της προσοχής παρήχθησαν αρχικά από την εξελικτική πίεση που ασκήθηκε στο ζώο να επιλέξει μία από ένα σύνολο κατάλληλων δράσεων .

---

Είχα διαβάσει κάποτε οτι ένα εμπορικό κέντρο προκειμένου να αποτρέψει τους πιτσιρικάδες να κάνουν σκέιτ στις μαρμάρινες ράμπες του, εξέπεμπε μια συχνότητα η οποια δεν γίνονταν αντιληπτή απο τουε ενήλικες αλλά ηχούσε ανυπόφορα στα αυτιά των εφήβων. Κάτι σαν τις σφυρίχτρες των σκύλων δηλαδή.
Αυτό δεν είναι ένα είδος φίλτρου;
Αν δίπλα απο έναν ομοφυλόφιλο περάσει μια γυναικάρα θα γυρίσει να την κοιτάξει;
Στον χρυσοθήρα του Τσάπλιν θυμάται κανείς τη σκηνή που απολαμβάνει ένα βραστό άρβυλο;
Την έκφραση <<αυτό μου κάνει κλικ>>,δηλαδή σαν κάτι να κούμπωσε;

Πως λοιπόν μπορούμε να μιλήσουμε για "επιλογή";

We seldom stop to think that we are
still creatures of the sea, able to
leave it only because, from birth to
death, we wear the water-filled
space suits of our skins.

quote:

---

Osmosis :

Είχα διαβάσει κάποτε οτι ένα εμπορικό κέντρο προκειμένου να αποτρέψει τους πιτσιρικάδες να κάνουν σκέιτ στις μαρμάρινες ράμπες του, εξέπεμπε μια συχνότητα η οποια δεν γίνονταν αντιληπτή απο τουε ενήλικες αλλά ηχούσε ανυπόφορα στα αυτιά των εφήβων. Κάτι σαν τις σφυρίχτρες των σκύλων δηλαδή.
Αυτό δεν είναι ένα είδος φίλτρου;
Αν δίπλα απο έναν ομοφυλόφιλο περάσει μια γυναικάρα θα γυρίσει να την κοιτάξει;
Στον χρυσοθήρα του Τσάπλιν θυμάται κανείς τη σκηνή που απολαμβάνει ένα βραστό άρβυλο;
Την έκφραση <<αυτό μου κάνει κλικ>>,δηλαδή σαν κάτι να κούμπωσε;

Πως λοιπόν μπορούμε να μιλήσουμε για "επιλογή";

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

• Φιλοι του εσωτερικα καλημερα. Ειμαι η arte, και αυτη ειναι η πρωτη μου τοποθετηση στο φορουμ, αρα και στο πολυ ομορφο θεμα της συνειδησης, της κβαντομηχανικης, και της νευροεπιστημης του εγκεφαλου.
• Ο πρωτος τροπος που θα προσεγγισω το θεμα συνειδηση θα ειναι μεσο της λογικης. Αργοτερα και οταν καταλιξω στο συμπερασμα πως ειναι αδυνατο να ορισω συνειδηση, μεσα απο πολυπλοκες μηχανηστικες αλληλουχιες προσεγγισεων πρωτης ταξεως, θα κανω χρηση της δημιουργικης φαντασιας, απορροια της χαοτικης λειτουργικοτητας, της ολιστικοτητας του εγκεφαλου.
• Ας υποθεσουμε οτι ο εγκεφαλος μπορει να μοντελοποιηθει σε πρωτη φαση ως ενα μηχανηστικο πλαισιο ,οπου ενα τυπικο συστημα κανονων, αξιωματων,νομων κ.τ.λ. αποτελει ενα συνολο πρωτης ταξης , το οποιο ειναι ικανο να παραγει μεσα απο την μηχανικη του, αποτελεσματα δευτερης και ανωτερης ταξης. Ειναι δηλαδη η εγγενη ικανοτητα του συστηματος να δημιουργει μεσα απο τα θεμελιωδη του δομικα στοιχεια(πρωτη ταξη), συνθετοτερες-πολυπλοκοτερες δομες(ανωτερη ταξη). Ενα τετοιο συστημα ειναι αναγκασμενο να βρισκεται κατω απο τα στενα ορια που επιβαλουν οι λογικοι κανονες , τα αξιωματα, και οι νομοι, ετσι ωστε αυτο το συστημα να χαρακτηριζεται ως συνεπες και τυπικο . Φυσικα συνεπες στην περιπτωση ενος τυπικου πλαισιου, ειναι η ικανοτητα του συστηματος να μην παραγει αντιφασεις. Αντιφασεις μπορει να ειναι π.χ. η ασαφεια που απορρεει απο συνυπαρχουσες διαδικες καταστασεις, ασπρου μαυρου-αληθες ψευδες-ναι οχι. Με λιγα λογια το συστημα πρεπει να ακολουθει σαφεις αυστηρους κανονες λογικης, ετσι που να αποφευγει την εξαγωγη αντιφατικων συμπερασματων. Σε αυτο το σημειο πρεπει να πω οτι κανενα συστημα δεν μπορει να αυτοεξεταστει, χωρις να ανακυψουν αντιφατικα συμπερασματα. αυτο σημαινει οτι η συνειδηση ως συνειδηση, δεν μπορει να αποδειξει - ορισει τον εαυτο της γιατι τοτε θα καταληγαμε σε ασυνεπια, σε αντιφαση , σε αυτοαναφορα, και η αυτοαναφερωμενη κυκλικη σκεψη ξερουμε οτι δεν λυνει προβληματα.

• Σε οτι αφορα το τυπικο συστημα εγκεφαλος , υπο την οπτικη γωνια της ανθρωπινης λογικης και κατ επεκταση νοημοσυνης, η μη παθολογικη ιχνηλατηση των κυτταρικων μηχανισμων συνειδησης και αποτυπωσης μνημης, κατα μοναδα αλλα και ολιστικα, οδηγει σε μεγαλυτερη αποκλιση συνεπιας. Αρα φιλοι μου εκτος της αυτοαναφορας σε οτι αφορα το θεμα της συνειδησης , βρισκομαστε και αντιμετοποι με την μη ολοκληρωση της πληροφοριας(μη πληροτητα πληροφοριας) , στο πλαισιο αναφορας ενα προς ενα. Δηλαδη περαν του οτι δεν μπορουμε μεσα απο το συστημα να ορισουμε το συστημα(λογικη ασυνεπιας), δεν εχουμε και τα εφοδια πρωτης ταξης προκειμενου τουλαχιστον να εκκινησουμε απο τον ιδιο βατηρα. Για να γινω ομως πιο σαφης στην λογικη της ροης της συνειδησης μεσα απο ορισμους αυτοσυνεπιας(1/1) και πληροτητας(Ν/1) θα αναφερω ενα παραδειγμα λογικης.
• Ας υποθεσουμε το τυπικο συστημα εγκεφαλος, προσπαθει να αποδειξει το αληθες η ψευδες μιας αξιωματικης προτασης(πληροφορια για αυτον, χωρις ολοκληρωση της πληροφοριας) εξω απο αυτον , η οποια λεει οτι το περιεχομενο της, δεν μπορει να αποδειχτει- οριστει, μεσα απο το συστημα πληροτητας της συνειδησης του εγκεφαλου . Αν η προταση μπορει να αποδειχτει-οριστει μεσα απο το συστημα(εγκεφαλος), τοτε η προταση δεν μπορει να οριστει- αποδειχτει μεσα απο το συστημα, και αρα εχουμε αντιφαση, αφου ο η προταση ειναι ψευδης οτι δεν μπορει να αποδειχτει μεσα απο το συστημα. Αν απο την αλλη το συστημα εγκεφαλος αποδεικνυαι την μη αποδειξημοτητα της προτασης, τοτε η προταση θα ηταν αληθης αλλα μη αποδειξιμη. Αποδειξη αληθους χωρις αποδειξη.
• Βλεπουμε λοιπον φιλοι μου οτι με την χρηση των κανονων της λογικης συνεπιας, προκειμενου στην περιγραφικη αναλυση του συστηματος εγκεφαλος απο το ιδιο το συστημα, οταν μαλιστα το ιδιο το συστημα εμφανιζει κενα πληροφοριας ειναι αδυνατη. Επομενως κατα την αποψη μου η νευροεπιστημη του εγκεφαλου, ειδωμενη μεσα απο την μη πληροτητα της πληροφοριας που προσφερει, και λογο της συνεπους μηχανηστικης λογικης που χρησημοποιει, παραγει αντιφασεις. Παραγει αντιφασεις αφου θεωρει οτι η συνειδηση ως απορροια της λειτουργικοτητας του εγκεφαλου, μπορει να αυτοεξεταστει και μαλιστα μπορει χωρις την απαραιτητη πληροτητα πληροφοριας. Αυτα με την λογικη...

Αυτές οι δομές έχουν μόνο έμμεση σύνδεση με το φλοιό , η οποία όμως είναι πολύ σημαντική .

Η έξοδος από τα βασικά γάγγλια είναι ανασταλτική , συνεπώς μπορεί επίσης να αναστείλλει την αναστολή .

Με άλλα λόγια , μπορεί να καταργήσει την αναστολή περιοχών - στόχων του φλοιού .

Το γεγονός αυτό τις διεγείρει ή τις προετοιμάζει να δεχτούν μια διεγερτική είσοδο , κατάσταση που είναι πολύ σημαντική για την προσοχή .

Ακολουθώντας ένα δεδομένο σχέδιο , τα βασικά γάγγλια καταργούν επιλεκτικά την αναστολή των θαλαμικών πυρήνων που προβάλλουν προς το φλοιό .

Αυτό οδηγεί σε προληπτική και επιλεκτική διέγερση περιοχών του φλοιού που αντιστοιχούν στο κινητικό πρόγραμμα .

Οι εν λόγω περιοχές γίνονται τότε περισσότερο ευαίσθητες σε εκείνες τις αισθητηριακές εισόδους που είναι συμβιβαστές με την εκτέλεση του έργου μέσω μιας καθολικής χαρτογράφησης .

Ένας τέτοιος μηχανισμός μπορεί να εξηγήσει την εστιασμένη προσοχή .

Πώς μπορεί όμως η συνείδηαη να μεταβάλει την προσοχή και τις προτεραιότητες στην κατασκευή καθολικών χαρτογραφήσεων ;

Στην περίπτωση της πρωτογενούς συνείδησης, μπορεί να μεταβάλει την προσοχή και τις προτεραιότητες μετατρέποντας τη σημαντικότητα ανάμεσα στους παράλληλους βρόχους επανεισόδου που συνδέονται με τα βασικά γάγγλια χάρη σε μια διαδικασία παρόμοια με εκείνη που περιγράφτηκε παραπάνω .

Στην περίπτωση της συνείδησης ανώτερης τάξης , λεκτικά σχήματα που υπάρχουν στις εννοιολογικές περιοχές μπορούν , μέσω των δραστηριοτήτων του μετωπιαίου φλοιού και του μεταιχμιακού συστήματος , να ρυθμίσουν την κατανομή της κατάργησης της αναστολής που γίνεται από τα βασικά γάγγλια , τα οποία είναι ισχυρά συνδεδεμένα με τέτοιες περιοχές .

Η ευθραυστότητα της προσοχής είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον θέμα .

Πώς συμβαίνει να είναι τόσο περιορισμένη η συνειδητή προσοχή ώστε να μην μπορεί να εστιαστεί παρά μόνο σε έναν ή το πολύ δύο στόχους την ίδια στιγμή ;

Μια τέτοια άποψη για την προσοχή προσδίδει εξέχουσα σπουδαιότητα σε ασυνείδητους μηχανισμούς και στις συμπεριφορές προσανατολισμού που προξενούνται από καθολικές χαρτογραφήσεις ως απάντηση σε επείγουσες καταστάσεις .

Ωστόσο , επειδή το να έχει κανείς προθετικές συνειδητές καταστάσεις εξαρτάται από αξίες , κατηγορίες και μνήμες , καθώς και σχέδια , αυτή η επιλεκτική άποψη για την προσοχή μας παρέχει τη δυνατότητα να έχουμε συνειδητά μια “πρόθεση να προσέξουμε” ό,τι σχεδιάζουμε ή οραματιζόμαστε .

Αυτή η ικανότητα , όμως , υπόκειται πάντοτε στον ανταγωνισμό υποσυνείδητων και ασυνείδητων στοιχείων (τα τελευταία είναι εκείνα που δεν μπορούν ποτέ να γίνουν συνειδητά) .

Γνωρίζουμε όλοι τις παραπραξίες — παραδρομές της γλώσσας — και τις πράξεις που γίνονται “όχι όπως σχεδιάστηκαν” .

Αυτά τα δύο παραδείγματα υποδηλώνουν την παρέμβαση ασυνείδητων διαδικασιών .

Φυσικα η ικανοτητα της προσοχης να παραγει νοητικο εργο, ισως οφειλεται στην εφαρμογη του δευτερου θερμοδυναμικου νομου, και στην ικανοτητα τοπικης μειωσης της εντροπιας. Αν κανουμε χρηση της εννοιας της εντροποιας οπως αυτη εμφανιζεται στην θεωρια πληροφοριας, τοτε μπορει να συσχετιστει η διεργασια της μαθησης και ανακτησης αποθηκευμενης πληροφοριας απο τον ανθρωπινο εγκεφαλο, με θερμοδυναμικους ορους. η ιδιοτητα της προσοχης να εκκινει μια διεργασια πολλαπλης συμβολης κυματισμων πληροφοριας, και να οδηγει σε ανακτηση ή αποθηκευση αυτης της πληροφοριας, φερνει τον εγκεφαλο απο μια κατασταση αταξιας, σε μια μεταβατικη κατασταση μειωσης της εντροπιας και κατ επεκταση μειωσης της αταξιας. Βεβαια το παραπανω της ανακτησης και ελεγχου πληροφοριας, αυξανει την εντροπια στο συνολο της, αφου η μειωση που επιτυγχανεται στον εγκεφαλο δεν ειναι ιση με την αυξηση που συμβαινει στο υπολοιπο συστημα συμπαν , και αυτο γιατι ολο το συστημα λειτουργει ως κλειστο.

quote:

---

arte :

Φυσικα η ικανοτητα της προσοχης να παραγει νοητικο εργο, ισως οφειλεται στην εφαρμογη του δευτερου θερμοδυναμικου νομου, και στην ικανοτητα τοπικης μειωσης της εντροπιας. Αν κανουμε χρηση της εννοιας της εντροποιας οπως αυτη εμφανιζεται στην θεωρια πληροφοριας, τοτε μπορει να συσχετιστει η διεργασια της μαθησης και ανακτησης αποθηκευμενης πληροφοριας απο τον ανθρωπινο εγκεφαλο, με θερμοδυναμικους ορους. η ιδιοτητα της προσοχης να εκκινει μια διεργασια πολλαπλης συμβολης κυματισμων πληροφοριας, και να οδηγει σε ανακτηση ή αποθηκευση αυτης της πληροφοριας, φερνει τον εγκεφαλο απο μια κατασταση αταξιας, σε μια μεταβατικη κατασταση μειωσης της εντροπιας και κατ επεκταση μειωσης της αταξιας. Βεβαια το παραπανω της ανακτησης και ελεγχου πληροφοριας, αυξανει την εντροπια στο συνολο της, αφου η μειωση που επιτυγχανεται στον εγκεφαλο δεν ειναι ιση με την αυξηση που συμβαινει στο υπολοιπο συστημα συμπαν , και αυτο γιατι ολο το συστημα λειτουργει ως κλειστο.

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Νομιζω φιλε Κηφευς, οτι η εννοια της αρνητικης εντροπιας ενος ανοικτου βιολογικου συστηματος οπως ο εγκεφαλος, που αποτελει υποσυνολο ενος ευρητερου κλειστου συστηματος, μπορει να παρουσιαστει ως η λειτουργια μεταβολισμου του οργανισμου. Ειναι δηλαδη η ικανοτητα κατα την αποψη μου, του βιολογικου οργανισμου να αντλει αρνητικη εντροπια απο το περιβαλλον, μεσω του ρυθμου αποβολης ενεργειας, εξ αιτιας του μεταβολισμου. Αρα μιλαμε για ενα συστημα (εγκεφαλος), που για να μηνει σε ενα ικανοποιητικο επιπεδο αυτοοργανωσης, ή για να το βελτιωσει, θα πρεπει να βρισκεται σε μια κατασταση δυναμικης ισορροπιας μεταξυ των ρυθμων εισαγωγης-εξαγωγης ενεργειας. Φυσικα μια ακομη προυποθεση μπορει να ειναι η μεση κατασταση αυτοοτργανωσης που επικρατει στον εγκεφαλο, ή για να το πω διαφορετικα, το επιπεδο και τα περιθωρια που υπαρχουν για να εξελιχθει ακομη περισσοτερο το συστημα.

Σε γενικες γραμμες μπορω να διακρινω δυο ειδων εντροπιας. Την θερμοδυναμικη εντροπια του Boltzmann ,και την εντροπια της πληροφοριας του shannon. Αυτες οι δυο εννοιες εντροπιας θεωρουνται ισοδυναμες. Η θερμοδυναμικη εντροπια, ειναι η περιγραφη της αταξιας μεσω του υπολογισμου ολων των μικροκαταστασεων των σωματιδιων που αποτελουν ενα μακροσκοπικο συστημα, και ειναι συναρτηση των βαθμων ελευθεριας που μπορουν να εχουν τα σωματιδια που το αποτελουν. Απο την αλλη η εντροπια της πληροφοριας, ειναι το συνολο δυαδικων στοιχειων 0 - 1 (δυαδικος βαθμος ελευθεριας)που παραγουν τα τρανζιστορ , και απαιτειται για να κωδηκοποιησουμε ενα σημα πληροφοριας(μηνυμα), ετσι που το αποτελεσμα να περιγραφει σωστα το μηνυμα, οπως και εσυ σωστα υπογραμμισες.

Η μεγαλη διαφορα προς το παρον των δυο ειδων εντροπιας, οφειλεται στους βαθμους ελευθεριας των μικροκαταστασεων. Στην μεν θερμοδυναμικη των σωματιδιων, στην δε πληροφοριακη, στις διακριτες καταστασεις των τρανζιστορ 0 - 1 . Οταν ομως ενα υποθετικο συστημα χρησημοποιει τρανζιστορ κλιμακας ατομου, τοτε το bit μπορει να αντικατασταθει απο το qbit, και με αυτο τον τροπο η πρηροφοριακη εντροπια να εξωμειωθει με την θερμοδυναμικη.

quote:

---

arte :

Νομιζω φιλε Κηφευς, οτι η εννοια της αρνητικης εντροπιας ενος ανοικτου βιολογικου συστηματος οπως ο εγκεφαλος, που αποτελει υποσυνολο ενος ευρητερου κλειστου συστηματος, μπορει να παρουσιαστει ως η λειτουργια μεταβολισμου του οργανισμου. Ειναι δηλαδη η ικανοτητα κατα την αποψη μου, του βιολογικου οργανισμου να αντλει αρνητικη εντροπια απο το περιβαλλον, μεσω του ρυθμου αποβολης ενεργειας, εξ αιτιας του μεταβολισμου. Αρα μιλαμε για ενα συστημα (εγκεφαλος), που για να μηνει σε ενα ικανοποιητικο επιπεδο αυτοοργανωσης, ή για να το βελτιωσει, θα πρεπει να βρισκεται σε μια κατασταση δυναμικης ισορροπιας μεταξυ των ρυθμων εισαγωγης-εξαγωγης ενεργειας. Φυσικα μια ακομη προυποθεση μπορει να ειναι η μεση κατασταση αυτοοτργανωσης που επικρατει στον εγκεφαλο, ή για να το πω διαφορετικα, το επιπεδο και τα περιθωρια που υπαρχουν για να εξελιχθει ακομη περισσοτερο το συστημα.

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr