Αντί να αρχίσουμε από τον αφηρημένο κόσμο των ατόμων και των μορίων και να προσπαθήσουμε να συναγάγουμε νόμους που διέπουν τον μακροσκοπικό κόσμο των χιονάνθρωπων και των ταύρων σε υαλοπωλεία , γιατί να μην κάνουμε το αντίθετο ;

Γιατί να μην πιστέψουμε όσα μας λένε οι αισθήσεις μας και όσα περιγράφουν οι ποιητές χιλιάδες χρόνια τώρα ;

Η θεμελιώδης πραγματικότητα στον κόσμο μας δεν πρόκειται να βρεθεί στα μικρά μέρη του αλλά στη δυνατότητα αλλαγής που έχουν οι μεγάλες συγκεντρώσεις ατόμων και μορίων , κάτι που εκφράζεται από τον Δεύτερο Νόμο της θερμοδυναμικής .

Πρόκειται για τολμηρό και ευφάνταστο άλμα , είδαμε όμως ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι για κάτι τέτοιο , πράγμα που φάνηκε στα πορτρέτα του χώρου των φάσεων , τα οποία μας έδειξαν πώς η λειτουργία της απλής “αντιστρεπτής” μηχανικής παράγει χαοτική και μη αντιστρεπτή συμπεριφορά .

Η δυναμική συμπεριφορά έστω και τριών συγκρουόμενων σφαιρών του μπιλιάρδου είναι τόσο ασταθής ώστε είναι αδύνατο να προβλεφθεί η συμπεριφορά τους . Το πορτρέτο στο χώρο φάσεων γίνεται μια κηλίδα πιθανοτήτων που ξεπετάει βλαστάρια τα οποία γλιστρούν και απλώνονται εξερευνώντας μυριάδες δυνατότητες . Το πέρασμα του χρόνου αντιστοιχεί στο χνούδι που εκτείνεται όλο και περισσότερο στο χώρο των φάσεων .

Η έναρξη του χάους ( επομένως και το βέλος του χρόνου ) γίνεται αμέσως φανερή όταν ασχοληθούμε με τον κόσμο γύρω μας , όπου τα αντικείμενα περιέχουν αμέτρητα άτομα . Έπειτα από λίγες μόνο συγκρούσεις είναι αδύνατο να προβλέψουμε τη συμπεριφορά ενός μορίου αερίου .

Για αντικείμενα με μεγαλύτερη μάζα , όπως ένας πλανήτης που κινείται γύρω από τον Ήλιο , μπορούμε ως ένα βαθμό να κάνουμε πιο μακροχρόνιες προβλέψεις , ακόμα και για εκατομμύρια χρόνια .

Όμως , ακόμα και αυτά θα γίνουν τελικά απρόβλεπτα , και θα είμαστε σε θέση να προβλέψουμε μόνο τα αδρά χαρακτηριστικά του σύμπαντος , όπως είναι η θερμοκρασία και η πυκνότητα .

Ο Δεύτερος Νόμος της θερμοδυναμικής , ο οποίος περιγράφει τη συμπεριφορά τεράστιου μορίων , είναι ένα στοιχείο της θεμελιώδους αλήθειας .

Ο αναγωγισμός , με τις απόπειρές του να εξηγήσει τον κόσμο διαμέσου της συμπεριφοράς των μικροσκοπικών συνιστωσών του και μόνο , δεν ισχύει .

Αντί να διατεινόμαστε ότι το βέλος του χρόνου είναι αυταπάτη , πρέπει να θέσουμε το ερώτημα μήπως είναι απλώς προσεγγίσεις ή αυταπάτη οι χρονικά συμμετρικοί “θεμελιώδεις” νόμοι ; Στο κάτω – κάτω , φαίνεται ότι εφαρμόζονται μόνο σε εξαιρετικά απλά συστήματα .

Δεν αντιμετωπίζουμε πλέον την πιθανότητα να εμφανιστεί το βέλος του χρόνου αυθαίρετα σε κάποια δεδομένη κλίμακα μήκους .

Αντιθέτως , μπορούμε να το δούμε να αποκαλύπτεται καθώς αναπτύσσεται η πολυπλοκότητα .

Βεβαίως , εξακολουθεί να παραμένει μυστηριώδης ο ρόλος του στο εξιδανικευμένο επίπεδο της απόλυτης απλούστευσης .

Τι θα ακολουθήσει ; Φαίνεται ότι βαδίζουμε ψηλαφητά προς ένα όραμα . Ιδού η γνώμη του Prigogine :

“Η μη αντιστρεπτότητα δεν αντιστοιχεί σε κάποια συμπληρωματική προσέγγιση που εισάγεται στους νόμους της δυναμικής αλλά η ενσωμάτωση της δυναμικής σε έναν ευρύτερο φορμαλισμό" (From Being to Becoming) .

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι ο μικροσκοπικός κβαντικός κόσμος , όπως τον γνωρίζουμε , είναι γεμάτος αινιγματικά διφορούμενα (εκφράζονται χαρακτηριστικά από το πρόβλημα της μέτρησης) , τα οποία απαιτούν αναφορά στην a priori ύπαρξη του μακροσκοπικού επιπέδου προκειμένου να υπάρξει έστω και λίγο νόημα .

Ενώ απέχουμε πολύ από το σημείο όπου θα καταλαβαίνουμε πλήρως τη φύση , όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε μερικοί θεωρητικοί φυσικοί , είναι πιθανό να βρισκόμαστε στο κατώφλι ενός ριζικά νέου πλαισίου , μέσα στο οποίο ο χρόνος καταλαμβάνει κεντρικό και όχι περιθωριακό ρόλο .

Οι περισσότεροι επιστήμονες ασπάζονται σήμερα την άποψη του αναγωγισμού .

Το ταξίδι μας μέσα από την επιστήμη , όμως , έδειξε ότι πρέπει να εξετάζουμε το σύμπαν στο σύνολό του και να υιοθετήσουμε μια περισσότερο ολιστική οπτική .

“Μια από τις πλέον ανεπτυγμένες δεξιότητες του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού είναι η αναλυτική διαδικασία : η διάσπαση των προβλημάτων στις μικρότερες δυνατές συνιστώσες τους . Είμαστε καλοί σ’ αυτό , τόσο καλοί , ώστε συχνά να ξεχνάμε να ξαναβάλουμε τα κομμάτια στη θέση τους” .

Απαιτείται μια νέα θεωρία , μια θεωρία που θα προσφέρει βαθύτερη κατανόηση του χρόνου .

Από τα επιχειρήματα που παρουσίασα μέχρι τώρα , μπορούμε να δούμε καθαρά τι πρέπει να μπορεί να κάνει αυτή η νέα θεωρία .

Θα εξοβελίσει τις ιδιομορφίες που υπονομεύουν τη σχετικότητα του Αϊνστάιν .

Θα τερματίσει τη διαμάχη που αφορά το νόημα της πράξης μέτρησης στην κβαντική θεωρία .

Θα απαγορεύσει αμετάκλητα το ταξίδι στο χρόνο , την αυτοβρεφοκτονία και τις άσπρες τρύπες (οι αντίστροφες στο χρόνο μαύρες τρύπες) , ενώ θα καταστήσει άχρηστη την προσφυγή σε επιχειρήματα που βασίζονται στην υποκειμενικότητα και την αυταπάτη .

Πρέπει να αναγνωρίσουμε την ενδογενή πολυπλοκότητα της πραγματικότητας και να αποδεχθούμε μια ριζική αναδιαμόρφωση του εννοιολογικού πλαισίου .

Οι σημερινές προσπάθειες έχουν πολύ μεγαλύτερη εμβέλεια από το αρχικό πρόγραμμα του Boltzmann , αν και διατηρούμε τις βαθιές γνώσεις που μας πρόσφερε .

Ζούμε σ’ έναν κόσμο στον οποίο το μέλλον υπόσχεται άπειρες δυνατότητες , ενώ το παρελθόν βρίσκεται αμετάκλητα πίσω μας .

Το βέλος του χρόνου είναι ουσιαστικό για τη διατήρηση της ακεραιότητας της επιστήμης . Είναι το μέσο της δημιουργικότητας μέσα από το οποίο μπορούμε να κατανοήσουμε τη ζωή .

Μόνο αν αναγνωρίσουμε αυτά τα γεγονότα θα μπορέσουμε να αρχίσουμε μια πνευματική προσπάθεια που θα φέρει κοντά την ανθρώπινη και την επιστημονική εμπειρία μας .

quote:

---

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΩΝ ΕΦΥΓΕ,ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΤΟ ΜΕΛΛΩΝ ΘΑ ΕΛΘΕΙ,ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΑΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΠΑΡΩΝ

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

quote:

---

ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ,ΕΔΩ Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΚΤΩ ΤΟ ΒΡΑΔΥ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011
ΦΙΛΕ ΝΙΚΟΜΑΧΕ ΕΙΣΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΕΞΗ ΩΡΕΣ,ΙΣΩΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΞΗ
ΩΡΕΣ ΝΑ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΙΣ ΚΟΤΣΑΝΕΣ ΜΟΥ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΝΤΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ.

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

quote:

---

ΦΙΛΕ ΝΙΚΟΜΑΧΕ,ΕΞΗΓΙΣΕ ΜΟΥ,ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ,ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΣΥ ΣΤΟ ΜΕΛΛΩΝ,ΕΓΩ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΖΥ ΣΤΟ ΠΑΡΩΝ ?

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

quote:

---

ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΚΑΛΑ? ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ,ΟΤΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟΣ?

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Κατα μια εννοια ναι.Θα προτιμουσα ομως το σχετικος
σαν λεξη που αποδιδει πιο σωστα το νοημα του χρονου.
-----------------------------------------------------
Ψαχνομαι,νοιωθω πιεστικη την αναγκη να αποδεσμαυτω απο τις τετριμενες/επιβεβλημενες εννοιες και πρακτικες,λειτουργω
απ'οσο θυμαμαι τον εαυτο μου περισσοτερο με τη "καρδια"
παρα με το μυαλο.
Αυτα,να υπολογιζονται παρακαλω,στις μελλοντικες τοποθετησεις μου.
Θεωρω το χρονο,σαν ροη αυτου που αναζηταμε και πιστευω οτι,οταν το βρουμε,ο χρονος δεν θα υπαρχει.

Φίλε μου είναι προφανές πως έχεις μπλέξει στα γρανάζια ενός πανάρχαιου προβλήματος που ακούει στο όνομα “η φύση του χρόνου”
Δεν θα αναφερθώ στις παλιές ερμηνείες που έχουν κατά καιρούς αποδοθεί.

Στη σύγχρονη φυσική, ο χρόνος αποτελεί την τέταρτη διάσταση του σύμπαντος.

Φίλε μου θα διαφωνήσω στην άποψη πως ο “χρόνος είναι η ροή αυτού που αναζητάμε , και πως μόλις το βρούμε παύει να υπάρχει ο χρόνος.”

Ο χρόνος από μόνος του δεν μπορεί να νοηθεί. Δεν είναι κάτι αυθύπαρκτο.
Η ύπαρξή του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ύπαρξη του χώρου και την ύπαρξη υλοενέργειας.
Ουσιαστικά όλα αυτά μπορούν να νοηθούν ΜΟΝΟ σαν ένα σύνολο αλληλεξαρτήσεων.
ΔΕΝ μπορούμε δηλαδή να νοήσουμε και να ορίσουμε τις έννοιες Χρόνος, Χώρος, Ύλη, Ενέργεια, σαν έννοιες υπαρκτές καθεαυτές.
ΔΕΝ μπορούν να υπάρξουν ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΕΣ, ούτε και μπορούμε να νοήσουμε την ύπαρξη τριών εξ αυτών, χωρίς την ύπαρξη και της Τέταρτης.

Αυτός είναι και ο ουσιαστικός λόγος της διαφωνίας μου στην αναφορά σου, πως υπό κάποια συνθήκη παύει να υπάρχει ο χρόνος, ενώ θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε εμείς.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η ύπαρξη της ύλης και της ενέργειας, ορίζει-υποδεικνύει στο χωροχρόνο πως θα παραμορφωθεί-συστραφεί, και ο χωροχρόνος ορίζει-υποδεικνύει στην υλοενέργεια πως θα κινηθεί.

Η κατανόηση της φύσης του χρόνου είναι πολύ δύσκολη, και έχει οδηγήσει σε πολλές αντιπαραθέσεις τους φυσικούς, κυρίως για το βέλος της ροής του χρόνου και όχι μόνο.
Αυτό έχει δώσει λαβή για σενάρια επιστημονικής φαντασίας και ταξίδια στο χρόνο(παρελθόντα και μέλλοντα), χωροχρονικές σήραγγες κλπ κλπ

Αν μπορούσαμε να φανταστούμε τον εαυτό μας να υπάρχει και να λειτουργεί αφεαυτού σε έναν όμως κόσμο που ξαφνικά σταματά ο χρόνος ,(παύει δηλαδή να υπάρχει – γιατί χωρίς ροή δεν υφίσταται) , τα αποτελέσματα θα ήταν άμεσα και τρομαχτικά.

ΔΕΝ θα βλέπαμε τίποτα – ΑΠΟΛΥΤΟ σκοτάδι (δεν θα υπήρχε κίνηση φωτονίων)
ΔΕΝ θα ακούγαμε τίποτα – ΝΕΚΡΙΚΗ σιγή (καμία διαταραχή στον αέρα)
ΔΕΝ θα είχαμε βάρος (η βαρύτητα είναι επιτάχυνση ή έλξη)

Θα είμαστε ουσιαστικά ΜΟΝΟΙ μας στο ΤΙΠΟΤΑ.

Είναι περίπου αυτό που στο προηγούμενο ποστ μου, επεσήμανα σαν διαφωνία στην αναφορά σου
“παύει να υπάρχει ο χρόνος”
Αν πάψει να υπάρχει ο χρόνος, παύουμε να υπάρχουμε και εμείς ακαριαία.

Η Ύλη, η Ενέργεια και ο Χώρος, ΔΕΝ υφίστανται άχρονα.

Φίλε μου σου αναφέρω κάποιες δικές μου σκέψεις σχετικά με το πρόβλημα του χρόνου που ανέφερες, με σκοπό να βοηθήσω (αν γίνεται) να “σχηματίσεις” τον δικό σου κόσμο

Εύχομαι να μην σε μπέρδεψα περισσότερο.

quote:

---

Υπό αυτή την έννοια φίλε μου, κοντά έπεσες.
Αν αντικαταστήσουμε “την ροή αυτού που αναζητάμε” με “την ροή αυτού που υπάρχει και παρατηρούμε”, θα είμαστε ακόμη ποιο κοντά.
Μιλάμε βεβαίως πάντα για τον κόσμο μας, αυτόν που εμείς βιώνουμε και παρατηρούμε
.
Σε αυτό τον κόσμο, ο χρόνος θα λέγαμε είναι η κίνηση, και γίνεται αισθητός με την ροή και την αλλαγή της θέσης, όψης, του χρώματος, της θερμοκρασίας, της φωτεινότητας και γενικά των πάσης φύσεως μεταβολών στο “κάδρο” μας.
Με μια φωτογραφική μηχανή θα μπορούσαμε να “παγώσουμε” τις μεταβολές μιας δεδομένης στιγμής.
Θα ήταν “σαν το πάγωμα” του χρόνου.
Λέω “σαν” γιατί ουσιαστικά η ΦΩΤΩ είναι η αποτύπωση μιας εικόνας την στιγμή που πέφτει το κλείστρο, και τίποτε άλλο.
ΔΕΝ αναπαριστά το σταμάτημα του χρόνου.

Αν μπορούσαμε να φανταστούμε τον εαυτό μας να υπάρχει και να λειτουργεί αφεαυτού σε έναν όμως κόσμο που ξαφνικά σταματά ο χρόνος ,(παύει δηλαδή να υπάρχει – γιατί χωρίς ροή δεν υφίσταται) , τα αποτελέσματα θα ήταν άμεσα και τρομαχτικά.

ΔΕΝ θα βλέπαμε τίποτα – ΑΠΟΛΥΤΟ σκοτάδι (δεν θα υπήρχε κίνηση φωτονίων)
ΔΕΝ θα ακούγαμε τίποτα – ΝΕΚΡΙΚΗ σιγή (καμία διαταραχή στον αέρα)
ΔΕΝ θα είχαμε βάρος (η βαρύτητα είναι επιτάχυνση ή έλξη)

Θα είμαστε ουσιαστικά ΜΟΝΟΙ μας στο ΤΙΠΟΤΑ.

Είναι περίπου αυτό που στο προηγούμενο ποστ μου, επεσήμανα σαν διαφωνία στην αναφορά σου
“παύει να υπάρχει ο χρόνος”
Αν πάψει να υπάρχει ο χρόνος, παύουμε να υπάρχουμε και εμείς ακαριαία.

Η Ύλη, η Ενέργεια και ο Χώρος, ΔΕΝ υφίστανται άχρονα.

Φίλε μου σου αναφέρω κάποιες δικές μου σκέψεις σχετικά με το πρόβλημα του χρόνου που ανέφερες, με σκοπό να βοηθήσω (αν γίνεται) να “σχηματίσεις” τον δικό σου κόσμο

Εύχομαι να μην σε μπέρδεψα περισσότερο.

---

quote:

---

Notirk
ενα με τη κοσμικη συνειδηση ενεργα συμετεχοντες στη δημιουργια κοσμων.

---

Μπορούμε να μάθουμε περισσότερα για αυτή σου την άποψη
στο θέμα Ancient aliens
(για να μην βγούμε εκτός θέματος από εδώ)

Hellas at War

quote:

---

quote:

---

Notirk
ενα με τη κοσμικη συνειδηση ενεργα συμετεχοντες στη δημιουργια κοσμων.

---

Μπορούμε να μάθουμε περισσότερα για αυτή σου την άποψη
στο θέμα Ancient aliens
(για να μην βγούμε εκτός θέματος από εδώ)

Hellas at War

---

Χωρίς χρόνο, δεν μπορούμε να υπάρχουμε ΟΥΤΕ σαν ενέργεια.
Αυτό φίλε μου προσπαθώ να σου υποδείξω, και να σε βοηθήσω να καταλάβεις.

Eχω καταλάβει τον αρχικό συλλογισμό σου και διέκρινα το “μπέρδεμα” που δημιουργεί στους προβληματισμούς σου η κατανόηση της έννοιας του χρόνου, μια πάρα πολύ δύσκολη έννοια, που έχει δημιουργήσει μεγάλες διαμάχες μεταξύ πολύ σπουδαίων επιστημόνων.
Το επεσήμανα από την αρχή αυτό, για να σου δείξω με πόσο δύσκολο θέμα προβληματίζεσαι.

Στις αναζητήσεις σου, μια και εμπλέκεται και ο χρόνος, σου ανέφερα πως ΑΧΡΟΝΑ δεν υπάρχει κάτι.
Ούτε ύλη, Ούτε ενέργεια, Ούτε ο χώρος μπορούν να νοηθούν ΧΩΡΙΣ χρόνο.

Ενέργεια λες.
Τι είδους ενέργεια?
Που θα υπάρχει η ενέργεια?
Δεν θα πρέπει να υπάρχει και ο χώρος?

Η ύπαρξη της ενέργειας μέσα σε χώρο, θα παραμορφώσει τον χώρο.
Η παραμόρφωση του χώρου, θα “αναγκάσει” την ενέργεια σε κίνηση.
Αν έχουμε κίνηση, θα έχουμε μεταβολή, έχουμε ΧΡΟΝΟ.
Αν έχουμε Ενέργεια, Χώρο, Χρόνο θα έχουμε και Ύλη, ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ

Φίλε μου ΔΕΝ υπάρχει άλλο “μοντέλο”

ΟΛΟΙ αυτοί που μιλάνε για άυλες πνευματικές οντότητες είναι κατά την γνώμη μου αιθεροβάμονες.

Μιλώ σαν απλός αναζητητής-φίλος της γνώσης και της αλήθειας, καταθέτοντας την γνώμη μου προς κρίση και καλοπροαίρετη συζήτηση και αντίλογο.

quote:

---

Φίλε Notirk

Χωρίς χρόνο, δεν μπορούμε να υπάρχουμε ΟΥΤΕ σαν ενέργεια.
Αυτό φίλε μου προσπαθώ να σου υποδείξω, και να σε βοηθήσω να καταλάβεις.

Eχω καταλάβει τον αρχικό συλλογισμό σου και διέκρινα το “μπέρδεμα” που δημιουργεί στους προβληματισμούς σου η κατανόηση της έννοιας του χρόνου, μια πάρα πολύ δύσκολη έννοια, που έχει δημιουργήσει μεγάλες διαμάχες μεταξύ πολύ σπουδαίων επιστημόνων.
Το επεσήμανα από την αρχή αυτό, για να σου δείξω με πόσο δύσκολο θέμα προβληματίζεσαι.

Στις αναζητήσεις σου, μια και εμπλέκεται και ο χρόνος, σου ανέφερα πως ΑΧΡΟΝΑ δεν υπάρχει κάτι.
Ούτε ύλη, Ούτε ενέργεια, Ούτε ο χώρος μπορούν να νοηθούν ΧΩΡΙΣ χρόνο.

Ενέργεια λες.
Τι είδους ενέργεια?
Που θα υπάρχει η ενέργεια?
Δεν θα πρέπει να υπάρχει και ο χώρος?

Η ύπαρξη της ενέργειας μέσα σε χώρο, θα παραμορφώσει τον χώρο.
Η παραμόρφωση του χώρου, θα “αναγκάσει” την ενέργεια σε κίνηση.
Αν έχουμε κίνηση, θα έχουμε μεταβολή, έχουμε ΧΡΟΝΟ.
Αν έχουμε Ενέργεια, Χώρο, Χρόνο θα έχουμε και Ύλη, ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ

Φίλε μου ΔΕΝ υπάρχει άλλο “μοντέλο”

ΟΛΟΙ αυτοί που μιλάνε για άυλες πνευματικές οντότητες είναι κατά την γνώμη μου αιθεροβάμονες.

Μιλώ σαν απλός αναζητητής-φίλος της γνώσης και της αλήθειας, καταθέτοντας την γνώμη μου προς κρίση και καλοπροαίρετη συζήτηση και αντίλογο.

---

Παρόλο ότι το ερώτημά σου απευθύνεται στον φίλο gianipseftis, θα απαντήσω εν συντομία εγώ, αφού έτυχε ν'ανοίξω τώρα τον υπολογιστή μου και είδα το μήνυμά σου, και ας συμπληρώσει εκείνος ότι θεωρεί απαραίτητο στα γραφόμενά μου.

Μια πρώτη απάντηση στο ερώτημα : "Τι υπάρχει στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας" έδωσαν ο J. Robert Oppenheimer και ο Hartland Snyder το 1939 στην κλασική εργασία τους σχετικά με την κατάρρευση ενός σφαιρικού άστρου .

Παρότι οι εξισώσεις της εργασίας τους εμπεριείχαν την απάντηση , οι Oppenheimer και Snyder προτίμησαν να μην τη σχολιάσουν . Ίσως φοβούνταν πως κάτι τέτοιο θα έριχνε λάδι στη φωτιά που είχε ανάψει η πρόβλεψή τους σύμφωνα με την οποία το άστρο που καταρρέει "αποκόπτεται οπτικά από το υπόλοιπο σύμπαν" (δηλαδή , σχηματίζει μια μαύρη τρύπα). Ίσως γι’ αυτή τη σιωπή ευθύνεται ο έμφυτος συντηρητισμός του Oppenheimer , η απροθυμία του να προβεί σε υποθέσεις . Όποιος και αν ήταν ο λόγος , οι ίδιοι δεν ανέφεραν τίποτε . Οι εξισώσεις τους , όμως , μιλούσαν από μόνες τους .

Σύμφωνα με τις εν λόγω εξισώσεις , το σφαιρικό άστρο , ύστερα από το σχηματισμό του ορίζοντα γεγονότων γύρω του , συνεχίζει να καταρρέει ακατάπαυστα . Έτσι οδηγείται σε άπειρη πυκνότητα και μηδενικό όγκο , και τότε σχηματίζει μια χωροχρονική ανωμαλία .

Η ανωμαλία είναι μια περιοχή όπου σύμφωνα με τους νόμους της γενικής θεωρίας της σχετικότητας , η καμπυλότητα του χωροχρόνου γίνεται άπειρη και ο χωρόχρονος παύει να υφίσταται .

Από τη στιγμή που η παλιρροϊκή δύναμη της βαρύτητας αποτελεί εκδήλωση της χωροχρονικής καμπύλωσης , η ανωμαλία αντιπροσωπεύει μια περιοχή όπου ασκείται άπειρη παλιρροϊκή βαρυτική δύναμη , δηλαδή μια περιοχή όπου η βαρύτητα ασκεί σε όλα τα σώματα άπειρη επιμήκυνση κατά μήκος κάποιων διευθύνσεων και άπειρη συμπίεση κατά μήκος άλλων .

Μπορούμε να φανταστούμε μια μεγάλη ποικιλία χωροχρονικών ανωμαλιών , η καθεμιά από τις οποίες επιμηκύνει και συμπιέζει παλιρροϊκά κάθε αντικείμενο με τον δικό της χαρακτηριστικό τρόπο .

Η ανωμαλία την οποία προέβλεπαν οι υπολογισμοί των Oppenheimer και Snyder είναι αρκετά απλή . Η παλιρροϊκή δράση της παρουσιάζει ουσιαστικά τα ίδια χαρακτηριστικά με την αντίστοιχη της Γης , της Σελήνης ή του Ήλιου . Δηλαδή , έχει την ίδια μορφή με τη δύναμη που ευθύνεται για τις παλίρροιες στους ωκεανούς της Γης . Η ανωμαλία επιμηκύνει όλα τα σώματα κατά την ακτινική διεύθυνση (από το σώμα προς την ανωμαλία και αντίθετα) και τα συμπιέζει κατά την εγκάρσια .

Η ταχύτητα της σκεψης ειναι πολλαπλασια της ταχύτητας του
φωτός.Δεν ξέρουμε ομως,αν η σκέψη ειναι ύλη ή οχι.
Αν την θεωρήσουμε ύλη και επιταχύνουμε ενα σκάφος με τέτοια
ταχύτητα,η θεωρία της σχετικότητας δεν θα προλάβαινε ούτε
να διατυπωθει.Θα ηταν ασύληπτα για τον ανθρώπινο νου τα ποσά
της ενέργειας που θα παραγόταν.Με καταστροφικές συνέπειες για
ολο το σύμπαν,αν αναλογισθούμε οτι θα ξεπερνουσε κατα πολύ
την ενέργεια της ιδιας της δημιουργίας.Του Μπινγ-Μπανγκ.

Αν η σκέψη είναι αϋλη,τότε θα μπορούσε να περιδιαβαίνει το
σύμπαν χωρίς επιπτωσεις.Ομως δεν θα μπορούσε να μεταφέρει
τίποτα υλικό,αν αυτή ειναι η ενδόμυχη σκέψη σου.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr